ΑΝ ΖΟΥΣΕΣ ...

Ἂν ζοῦσες πρὶν τὸ 1924 θὰ ἤξερες τοὔλάχιστον σὲ τί Θεὸ πιστεύεις. Στὶς ἐκκλησιὲς θὰ πήγαινες για νὰ λειτουργηθεῖς, όπως  κάποτε ο  Παπαδιαμάντης καὶ ὁ παππούλης θὰ εἶχε σεβάσμια μορφὴ, γιατί θὰ θυσιάζονταν γιὰ σένα, γιὰ τὸ ποίμνιό του. Θὰ ἤξερες ὅτι οἱ Πατέρες τῆς ἐκκλησίας  εἶναι Θεοφόροι καὶ θὰ τοὺς εἶχες ἐμπιστοσύνη σὲ ὅ,τι θὰ σοῦ ἔλεγαν ὅπως τὸν ἐπιβάτη ποὺ ἐμπιστεύεται τὸν καλὸ καπετάνιο γιὰ νὰ φτάσει στὸν προορισμό του. Θὰ εἶχες χρόνο νὰ λατρέψεις τὸ Θεὸ, πρὶν ὅμως θὰ εἶχες χρόνο νὰ βρεῖς τὸν ἑαυτό σου, νὰ μιλήσεις μαζί του ἐκεῖ κάπου στὴν ἡσυχία τοῦ χωραφιοῦ  ἢ μακριὰ πέρα σ ἕνα βοσκοτόπι. Ἂν ἤσουν τυχερὸς καὶ πήγαινες σχολεῖο, θἄχες  σοφούς νὰ σὲ

συντροφεύουν, ὅπως τὸν Σωκράτη, τὸν Πλάτωνα, τὸν Ἀριστοτέλη , τὸν Θουκυδίδη γιατί θὰ καταλάβαινες τὴ γλώσσα τους καὶ τὸ μυαλό σου τόσο πολὺ θὰ τὸ ἀκόνιζες μέχρι ποὺ μόνο του θἄβρισκε τὶς κατάλληλες λέξεις νὰ πεῖ τὰ σωστὰ πράγματα τὴν κατάλληλη ὥρα. Οἱ ἥρωες καὶ οἱ ἅγιοι δἐ θἀ ἔλειπαν από κοντά σου και πάντα θὰ σέ συντρόφευαν, θὰ σέ ἐνέπνεαν μὲ τό παράδειγμά τους. Ἡ φιλοσοφία θὰ ἦταν φίλη σου στὰ ἔργα καὶ στὶς κουβέντες σου καὶ μαζὶ μὲ τὴν θεοσέβεια θὰ στόλιζαν τὴν ὕπαρξή σου. Ἡ φύση γύρω θὰ σοὔδινε φαΐ λιτό, θρεπτικὸ, ἀπέριττο χωρὶς ἐπικίνδυνα πρόσθετα νὰ ἀπειλοῦν τὸν ὀργανισμό σου. 

Τὸ τραγούδι θὰ σ' ἀλάφρωνε καὶ ἡ προσευχὴ θὰ σὲ δυνάμωνε νὰ τὰ βγάλεις πέρα στὴ βιοπάλη σου. Ὁ λόγος σου συμβόλαιο καὶ ὁ ἀγώνας γιὰ τὸ δίκαιο καθημερινὸς σύντροφός σου, μέσα σου καὶ γύρω σου. 

Ὅμως ζεῖς σήμερα, μετὰ τὸ 1924 καὶ πολλὰ ἀπὸ αὐτά, μᾶλλον τὰ περισσότερα, δὲν συμβαίνουν. Εἶσαι Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος στὴν ταυτότητα ἀλλὰ αὐτὸ ἐνοχλεῖ καὶ τοὺς ἐχθρούς σου καὶ ἐσένα τὸν ἀδιάφορο. Τὸ νιώθεις βαρύ, παλιομοδίτικο, ἐπαρχιώτικο, δὲ σὲ ἐκφράζει ἐσένα τὸν προοδευτικό, τὸν ἐπιστήμονα. Κάτι λοιπὸν πρέπει νὰ κάνουμε γὶ αὐτό. Ὁ μπάρμπα Σὰμ θὰ μεριμνήσει και πάλι γιὰ σένα, χωρὶς ἐσένα. Θα σοῦ δώσει μία καινούρια ἔκδοση ποὺ νὰ βολεύει πολλούς. Κοίτα εἶσαι χριστιανὸς ὀρθόδοξος ἀλλὰ μὴν τὸ παρακάνεις. Ἔχεις ἕνα ἡμερολόγιο παλιό, ἐμεῖς θὰ σοῦ δώσουμε καινούριο, πιὸ ἐπιστημονικό. Αὐτοὺς ποὺ λὲς Θεοφόρους Πατέρες ξέχασέ τους.

Πατέρες καὶ οἱ σημερινοί, βέβαια λίγο μοντέρνοι, μισθωτοί, λίγο ἀδιάφοροι, δὲν σκοτίζονται γιὰ ἀλήθειες, γιὰ ἀκρίβειες γιὰ δόγματα καὶ παραδόσεις, γιὰ ἀγῶνες καὶ μαρτύρια. Θέλουν μόνο τὴν ἀγάπη. Ὅλοι νἄμαστε καλὰ στὶς λιμουζίνες μας, ἀγαπημένοι, μονιασμένοι, ὁ καθένας στὸν κόσμο του, γιὰ νὰ περνᾶμε καλύτερα. Τί σὲ νοιάζει ἐσένα νὰ ξέρεις σὲ τί Θεὸ πιστεύεις. Σημασία ἔχει νὰ περνᾶς καλά. Τί σὲ ἐνδιαφέρουν τὰ ἀρχαῖα, καὶ τὰ νέα καλὰ εἶναι. Σοῦ φτιάξαμε ἐμεῖς τὴ δημοτικὴ γιὰ νὰ μὴν δυσκολεύεσαι. Σὲ ἀπαλλάξαμε ἀπὸ τοὺς τόνους καὶ τὰ πνεύματα γιὰ νὰ μὴ χάνεις τὴν ὥρα μὲ τὸ πνεῦμα σου.

Καλύτερα ἀσχολήσου μὲ τὸ σῶμα σου. Γιὰ τὸ πνεῦμα σου φροντίζουμε ἐμεῖς στὶς στοές..., ξέρουμε ἐμεῖς καλύτερα, ἄλλωστε εἴμαστε ἀνώτεροί σου. Ἐσὺ χαλάρωσε μὲ λίγη τηλεόραση. Τώρα κοιμήσου ἥσυχος, θὰ σοῦ δώσουμε δάνειο γιὰ τὰ χρέη σου και μεταλλαγμένη τροφή γιὰ τὰ παιδιά σου. Γράψαμε νέα ἱστορία για την πατρίδα σου, γιὰ νὰ μὴν ἔλθεις σὲ δύσκολη θέση μὲ τοὺς γειτόνους σου καὶ πεῖς τὴν ἀλήθεια στὰ παιδιά σου.. Ποῦ νὰ θυμᾶσαι τώρα τοὺς προγόνους σου. Πᾶνε τώρα τόσα χρόνια. Τὸ νοῦ σου ὅμως στὸν ἀγώνα τῆς ὁμάδας σου καὶ στὴ συνέχεια τῆς σαπουνόπεράς σου... 

                                  Μᾶς τὸ ἔστειλε μιὰ φίλη ...                                   

http://www.orthway.org/Subjects/index.html