ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ (Ἃγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ (Ἃγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Όπως στεκόταν στον παράδεισο (Γεν. 3:24), έτσι στέκεται και τώρα απειλητικός απέναντι στον άνθρωπο ο θανάσιμος εχθρός του, το πεσμένο «Χερουβείμ», με το περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος. Αδιάκοπα και αδιάλλακτα πολεμάει το πλάσμα του Θεού, προσπαθώντας να το παρασύρει στην παράβαση των εντολών Του και σε όλεθρο μεγαλύτερο από εκείνον των προπατόρων μας. Δυστυχώς, με κάθε επιτυχία του ο εχθρός ενθαρρύνεται και γίνεται πιο επιθετικός. 

Το περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος που έχει στο χέρι του ο άρχοντας του αέρα, είναι, σύμφωνα με την ερμηνεία του οσίου Μακαρίου του Μεγάλου, (1) η δυνατότητα των δαιμόνων να περιστρέφουν τη διάνοια και την καρδιά του ανθρώπου, σαλεύοντας και φλογίζοντάς τες με ποικίλα πάθη. Ο απόστολος κάνει λόγο για «τα φλογισμένα βέλη του πονηρού» (Εφ. 6:16), ενώ ο προφήτης παρομοιάζει την επενέργεια του διαβόλου στην ψυχή με «τη φωτιά που καίει τ’ αγκάθια» (Ψαλμ. 117:12).

Ο όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος γράφει: «Από τότε που έκανε τον άνθρωπο να εξοριστεί, εξαιτίας της παρακοής του, από τον παράδεισο και τον Θεό, ο διάβολος με τους δαίμονες έχει τη δυνατότητα να σαλεύει νοητά μέρα και νύχτα το λογιστικό κάθε ανθρώπου, άλλου λίγο, άλλου πολύ και άλλου πιο πολύ. Και το λογιστικό δεν μπορεί να οχυρωθεί διαφορετικά, παρά με την ακατάπαυστη μνήμη του Θεού. Αν, δηλαδή, με τη δύναμη του σταυρού εντυπωθεί στην καρδιά η θεία μνήμη, θα στερεώσει και θα κάνει ακλόνητο το λογιστικό. Σ’ αυτόν τον σκοπό οδηγεί ο νοητός αγώνας, στον οποίο κάθε χριστιανός αποδύθηκε να αγωνιστεί μέσα στο στάδιο της πίστεως του Χριστού· αλλιώς θ’ αγωνιστεί μάταια». (2)

Η εντολή που δόθηκε από τον Θεό, αφορά όχι μόνο τα έργα και τα λόγια, αλλά κυρίως την πηγή και την αιτία τους, τους λογισμούς. Γι’ αυτό ο εχθρός πολεμάει πρώτιστα τον νου. Αν, λοιπόν, ο νους, που ηγεμονεύει στις δυνάμεις του ανθρώπου, δεν συγκατατεθεί στην αμαρτία, δεν μπορούν να γεννηθούν ούτε λόγια ούτε έργα αμαρτωλά.

Το όπλο του εχθρού είναι η σκέψη και η φαντασίωση της αμαρτίας. Ο άνθρωπος πρέπει να παλεύει εναντίον των πονηρών εναερίων πνευμάτων μέσα στον χώρο του νου. Εκεί θα νικήσει ή θα νικηθεί. Εκεί θα ελευθερωθεί από τα τελώνια ή θα υποταχθεί σ’ αυτά. Εκεί θα αποφασιστεί η αιώνια κατάστασή του. Ο ίδιος θα διαλέξει ελεύθερα είτε την αιώνια ζωή, που του χαρίστηκε πρώτα από τον Πλάστη κι έπειτα από τον Λυτρωτή του, είτε τον αιώνιο θάνατο, που προαναγγέλθηκε ήδη στον παράδεισο από τον δίκαιο Θεό ως συνέπεια της παραβάσεως της ευεργετικής εντολής Του.

Σ’ αυτή τη μεγάλη και πολύ κρίσιμη πάλη μάς καλεί ο άγιος απόστολος Παύλος, όταν λέει: «Ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο Θεός, για να μπορέσετε ν’ αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου. Γιατί δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τους κυρίαρχους του σκοτεινού τούτου κόσμου, τα πονηρά πνεύματα, που βρίσκονται ανάμεσα στη γη και στον ουρανό» (Εφ. 6:11-12).

Ο ίδιος απόστολος αναφέρει και τον χώρο αυτής της φοβερής πάλης και το είδος των όπλων που πρέπει να χρησιμοποιηθούν: «Τα όπλα με τα οποία πολεμάμε εμείς δεν είναι κοσμικά, αλλά έχουν τη δύναμη από τον Θεό να γκρεμίζουν οχυρά (πνευματικά). Μ’ αυτά, δηλαδή, ανατρέπουμε λογισμούς και καθετί που ορθώνεται με αλαζονεία εναντίον της γνώσεως του Θεού. Μ’ αυτά αιχμαλωτίζουμε κάθε σκέψη και την κάνουμε να υπακούει στον Χριστό» (Β’ Κορ. 10:4-5).

Όπως βλέπουμε, ο απόστολος μας προτρέπει να αιχμαλωτίζουμε όχι μόνο τους αμαρτωλούς λογισμούς, που φανερά τους αποστρέφεται ο Κύριος, αλλά όλες τις σκέψεις, κάνοντάς τες να υπακούνε σ’ Εκείνον. Γιατί ο πονηρός εχθρός μας, έμπειρος καθώς είναι στον νοερό πόλεμο, δεν υποβάλλει εξαρχής στον άνθρωπο λογισμούς ξεκάθαρα αμαρτωλούς. (3) Αντιπαραθέτει στον πνευματικό λογισμό, δηλαδή στην ευαγγελική διδασκαλία, τον μεταπτωτικό ανθρώπινο λογισμό, τον σαρκικό και ψυχικό, που τον παρουσιάζει ως ορθό και υγιή, ως σοφό και επιβεβλημένο. Μ’ αυτόν προσπαθεί να αναιρέσει τον λογισμό της υπακοής στον Χριστό.

Γι’ αυτό ο απόστολος συνιστά την αποφασιστική και πλήρη αυταπάρνηση, όταν μας καλεί να ντυθούμε με την πανοπλία που δίνει ο Θεός, και όχι απλώς να πάρουμε στα χέρια κάποιο όπλο. Δεν αρκεί, δηλαδή, μόνο η νηστεία, ούτε μόνο η προσευχή, ούτε μόνο η ελεημοσύνη, ούτε μόνο η αγνεία. Η πανοπλία του Θεού αποτελείται απ’ όλες τις ευαγγελικές εντολές. Όποιος παραβεί έστω και μία μόνο απ’ αυτές, θεωρείται παραβάτης όλου του θείου νόμου (Ιακ. 2:10) και «θα κηρυχθεί ελάχιστος στη βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 5:19), θα ριχθεί, δηλαδή, στη γέεννα, σύμφωνα με ερμηνεία του μακαρίου Θεοφυλάκτου. (4) «Γι’ αυτό τηρούσα όλες τις εντολές Σου, μισώντας κάθε άδικη πράξη» (Ψαλμ. 118:128). «Γι’ αυτό φορέστε την πανοπλία του Θεού, για να μπορέσετε ν’ αντισταθείτε την ώρα της σατανικής επιθέσεως. Λάβετε κάθε απαραίτητο μέτρο για να μείνετε ως το τέλος σταθεροί στις θέσεις σας» (Εφ. 6:13). Μόνο όποιος φοράει την πανοπλία του Θεού μπορεί ν’ αντισταθεί την ώρα της σατανικής επιθέσεως.

Μόνο όποιος τηρεί όλες ανεξαίρετα τις εντολές μπορεί να νικήσει τον εχθρό. Τις ώρες των σατανικών επιθέσεων αναδεικνύονται και αποδεικνύονται οι ανδρείοι στρατιώτες του Χριστού, που, νικώντας, μεταβαίνουν από τον αιώνιο θάνατο στην ανάσταση και την αιώνια ζωή της ψυχής.

Την πανοπλία του Θεού τη φορούν οι άγιοί Του. Ο κανόνας της ζωής των αγίων είναι το Ευαγγέλιο. Ο λόγος τους –ο λόγος και των χειλιών και του νου και της καρδιάς τους– είναι ο λόγος του Θεού, είναι το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μ’ αυτή την πνευματική μάχαιρα (Εφ. 6:17) συντρίβουν τα περιστρεφόμενα πύρινα ξίφη των εχθρών –τους δαιμονικούς λογισμούς και τις δαιμονικές φαντασίες– κι έτσι αυτά δεν μπορούν να διαπεράσουν τις ψυχές τους.

Με συνεχή εγρήγορση και νήψη επιτηρούν τον νου και την καρδιά τους όλοι οι αληθινοί δούλοι του Θεού. Φωτισμένοι από τη θεία χάρη, αντιλαμβάνονται ήδη από μακριά τους νοητούς κλέφτες και φονιάδες, όταν αυτοί τους πλησιάζουν, και βλέπουν μέσα τους σαν σε καθρέφτη τα μαύρα πρόσωπα των νοητών αιθιόπων. Διακόπτοντας από τούτη τη ζωή κάθε κοινωνία με τους δαίμονες, στερούν απ’ αυτούς κάθε δικαίωμα ή εξουσία πάνω στις ψυχές τους. Έτσι, όταν χωρίζονται από τα σώματά τους, περνούν ανεμπόδιστα τις εξουσίες του αέρα, τις νικημένες ήδη από την αρετή τους.

__________________

(1) Oσίου Μακαρίου του Μεγάλου, Ομιλίαι Πνευματικαί, ΛΖ’, 5.

(2) Οσίου Νικηφόρου του Μονάζοντος, Λόγος περί νήψεως και φυλακής καρδίας – Συμεών του Θεολόγου.

(3) Αββά Δωροθέου, Διδασκαλίαι, Ε’, 62.

(4) Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας, Ερμηνεία εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, κεφ. Ε’, στ. 19.

(Από το βιβλίο: Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Επισκόπου Καυκάσου και Μαύρης Θάλασσας, “Έργα 5. Λόγος για τα πνεύματα – λόγος για τον θάνατο”. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2014)

Πηγή: alopsis.gr

Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 2018 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Σῶσον Κύριε τόν Λαόν Σου ἐκ τῶν Θλιβόντων τοῦτον καί τούς Μισοῦντας αὐτόν Καταίσχυνον

ὑπό

Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου

Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Scranton

Ἡ κατάπτωσις τῆς χώρας κατόπιν τοῦ 1974 εἶναι τόσον μεγάλη, λόγῳ τῶν ἀναξίων, ἀνθελλήνων καί ἀντιχρίστων πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπεβλήθησαν εἰς τήν χώραν ὑπό τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ὥστε ἡ θλίψις τῶν Ἑλλήνων νά ἔχῃ φθάσει εἰς τόν ὑπέρτατον βαθμόν τῆς Ἱστορίας μας. Πῶς εἶναι δυνατόν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι μέ μηδενικά προσόντα καί ἄπειρον ἄγνοιαν (ἀγνοοῦντες τήν ἀποκαλυφθεῖσαν Ἀλήθειαν) νά ἐξαπατήσουν ἕνα ὁλόκληρον λαόν μέ τόσον ὑψηλές ἀρχές καί ἀξίες; Μήπως ἡ μεγάλη κοσμικότητα, ἡ χλιδή, ἡ ξένη ἐπίδρασις καί τά διεστραμμένα (κατευθυνόμενα) μέσα μαζικῆς «ἐνημερώσεως» διέφθειραν τόν λαόν μας εἰς ἕνα διάστημα 45 καί μόνον ἐτῶν; Μά ὁ λαός αὐτός δέν ἔχει ἕνα πολιτισμόν, μίαν πνευματικότητα καί μίαν παιδείαν πολλῶν χιλιετηρίδων; Τί τοῦ συνέβη καί δέν ἀντιδρᾷ, ἀλλά κατέστη ἕρμαιον τῶν ἀνθελλήνων καί ἀντιορθοδόξων Εὐρωπαίων καί ὀπαδός τῶν διεφθαρμένων πολιτικῶν του; Ἡ ὑποταγή τῆς χώρας, διά τῆς καταργήσεως τῆς Ἐθνικῆς κυριαρχίας της διά νόμων, ὑπό τῆς ἀνθελληνικῆς Βουλῆς καί ἡ ἀδιαλλαξία καί τό μῖσος τῶν βαρβάρων γειτόνων της, Τούρκων, Ἀλβανῶν καί Σκοπιανῶν, θά φέρουν τήν χώραν εἰς νέας περιπετείας καί δι’ ὅλα αὐτά ὑπεύθυνοι εἶναι οἱ ψευδο-ἡγέται μας (ἀκόλουθοι) τῶν νεοεποχιτῶν Illuminati.

Ἤρχησαν, οἱ δουλοπάροικοι οὗτοι τῶν δυτικῶν φεουδαρχῶν, ἀπό τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1970 μέ τό πρῶτον πλῆγμα κατά τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης,[1] ὥστε νά ἀποδείξουν εἰς τούς ἐχθρούς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὅτι ἔχουν δίκαιον˙ δέν εἴμεθα Ἕλληνες, ἀπόγονοι τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων (ἀπό Ὁμήρου ἕως Πλάτωνος), οὔτε τῆς Ἑλληνιστικῆς περιόδου (ἀπό Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἕως τῶν διαδόχων του), οὔτε τοῦ χιλιετοῦς Μεσαιωνικοῦ (Βυζαντινοῦ) Ἑλληνισμοῦ καί οὔτε τῆς Νεωτέρας Ἑλλάδος μετά τά τετρακόσια χρόνια δουλείας, διότι δέν ἔχομεν τήν ἰδίαν γλῶσσαν καί παιδείαν. Μεγάλο κακόν ἡ ἄγνοια τῶν ψευδο-πολιτικῶν[2] καί μεγαλύτερον κακόν ἡ ἀποδοχή των ὑπό τῶν Ἑλλήνων ὡς ἡγετῶν των. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι δέν ἠμποροῦν νά διακρίνουν τό καλόν ἀπό τό κακόν, τό θεῖον ἀπό τό δαιμονικόν, τό φῶς ἀπό τό σκότος, τόν πατριωτισμόν ἀπό τήν προδοσίαν.

Κατόπιν ἀρχίζουν τόν πόλεμον κατά τῆς οἰκογενείας μέ τόν πολιτικόν γάμον, τήν συγκατοίκησιν ἄνευ γάμου, τήν νομιμοποίησιν τῶν ἐκτρώσεων, τά αὐτόματα διαζύγια καί τέλος τόν ἀνείπωτον «γάμον» τῶν ὁμοφυλοφίλων,[3] τήν ἀλλαγήν τοῦ φύλου τῶν παιδιῶν ἀπό 15 ἐτῶν καί τήν υἱοθεσίαν τέκνων ὑπό τῶν ἀνωμάλων τούτων. Τό Σάββατον, 9 Ἰουνίου 2018, εἶχον οἱ ἀναίσχυντοι οὗτοι, τῇ ἀνοχῇ τῶν ἀθέων καί καταισχυνθέντων πλέον πολιτικῶν μας, τήν παρέλασιν τῶν gay pride (εἰς τήν πραγματικότητα τῶνgay shame) εἰς τήν Ἀθήνα. Ἀνεπίτρεπτος κατάπτωσις τῶν ψευδο-ἡγετῶν μας. Αὐτοί οἱ νόμοι εἶναι ἅπαντες ἐγκλήματα κατά τοῦ πολιτισμοῦ μας, τῶν ἀρχῶν μας, τῆς πίστεώς μας, τῆς παραδόσεώς μας καί τοῦ ἀπωτάτου σκοποῦ τῶν Ἑλληνορθοδόξων. Οἱ ψηφίσαντες τούς νόμους τούτους ψευδο-πολιτικοί δέν ἠμποροῦν νά λέγωνται Ἕλληνες, δέν ἠμποροῦν νά διαβιοῦν εἰς τήν Ἑλλάδα καί ἐπί πλέον, δέν ἠμποροῦν νά ἀπαιτοῦν τήν ψῆφον ἤ ἀκόμη καί τήν ἐλαχίστην ἀναγνώρισιν τοῦ ἀξιώματός των ὡς «ἡγέται».

Ἐν συνεχείᾳ, ἐξεκίνησαν ἕνα ἀνελέητον πόλεμον κατά τῆς παιδείας. Καταργοῦν τά ὑπάρχοντα βιβλία, ξαναγράφουν τήν Ἱστορίαν καθ’ ὑπαγόρευσιν τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἑλλάδος καί ὅτι δήποτε ἀντιεκπαιδευτικόν καί ποταπόν κυκλοφορεῖ, σήμερον, περιλαμβάνεται πλέον εἰς τά νέα των βιβλία. Ἔκαμνον τήν παραδοσιακήν παιδείαν μας ὡς τήν ἀπαίδευτον παιδείαν τῆς Δύσεως. «Μπαίνεις κούτσουρο καί βγαίνεις τοῦβλο.»[4] Ἀφῂρεσαν τόν Θεόν καί τήν Ὀρθόδοξον Χριστιανικήν πίστιν, ἀλλά καί τά πρότυπα τῶν μεγάλων προγόνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τά παιδιά μας. Χωρίς παραδειγματισμόν, χωρίς Θεόν, χωρίς ἥρωας, χωρίς μάρτυρας καί χωρίς Ἱστορικόν μεγαλεῖον, τί ἠμπορεῖ κάποιος νά διδάξῃ εἰς τά νέα παιδιά;

Ἐσχάτως, παρέδωσαν τήν χώραν βοράν εἰς τούς ἐχθρούς τῆς Ἑλλάδος, τούς Illuminati τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, οἱ ὁποῖοι ἐκτός ἀπό τήν πνευματικήν καί κοινωνικήν καταστροφήν τῆς χώρας, τήν ἀπεδεκάτισαν (οὐσιαστικῶς, τήν ἀπο-εκατοστάτισαν) οἰκονομικά, τῆς ὑφήρπαξαν τόν πλοῦτον (δημόσιον καί ἰδιωτικόν), τῆς ἐπέβαλλον τά ἑκατομμύρια τῶν ἀλλοθρήσκων λαθρομεταναστῶν καί τώρα ἑτοιμάζονται οἱ ἀστέρες τῆς πολιτικῆς μας ζωῆς νά παραδώσουν καί τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας εἰς τούς Σλαβο-ἀλβανούς τῶν Σκοπίων. Ἐχθές (12 Ἰουνίου 2018) ἠκούσαμεν ἀπό τόν πρωθυπουργόν, Ἀλέξην Τσίπραν, ὅτι ἐπετεύχθη συμφωνία μέ τά Σκόπια. Καί ὅτι εἶναι «μεγἀλη διπλωματική νίκη καί εἶμαι ὑπερήφανος γι’ αὐτό», λέγει ὁ πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος. Τό ὄνομα, τό ὁποῖον συνεφωνήθη θά εἶναιSeverna Makedonija (Βορεία Μακεδονία) καί οἱ Σκοπιανοί θά εἶναι Μακεδόνες τῆς Βορείας Μακεδονίας.[5] Ἔχομεν, λοιπόν, ἀποδεχθεῖ τούς Σλάβους ὡς Μακεδόνας. Συνεπῶς, ἔχομεν ἀποδεχθεῖ μίαν συμφωνίαν προδοτικήν καί ἀπάτης, ἡ ὁποία καταφέρεται κατά τῶν Ἑλλήνων, τῶν πραγματικῶν Μακεδόνων.

Ἐάν ἡ Ἑλληνική Βουλή (κυβέρνησις καί ἀντιπολίτευσις) παραδώσῃ τό Ἑλληνικόν ὄνομα «Μακεδονία» εἰς τούς Σλαβο-ἀλβανούς θά πρέπει νά καταδικασθῇ ἐπ’ ἐσχάτῃ προδοσίᾳ (ἰσόβιον κάθειρξιν). Διότι ἡ Βόρειος Ἑλλάς θά ἀπολέσῃ ἔκτοτε τήν ταυτότητά της καί τήν Ἱστορίαν της. Ὁ Ἕλλην πραγματικός Μακεδόνας δέν θά ἠμπορῇ πλέον νά δηλώνῃ Μακεδόνας, διότι τό ἀνθελληνικόν Κοινοβούλιον του θά ἔχῃ ἀναγνωρίσει διά τῆς ψήφου του ἕνα ἄλλον ἄσχετον λαόν ὡς «Μακεδόνας». Αὐτό θά εἶναι τό μεγαλύτερον καί τραγικώτερον λάθος τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἕως σήμερον, καθ’ ὅτι εἶναι Ἐθνική προδοσία, Ἱστορική πλάνη, ἐπιστημονική ἀνακρίβεια, ἐδαφική παραχώρησις, κατάπτωσις τοῦ Ἕλληνος καί ἀπώλεια τῶν δικαίων του καί τῆς Ἐθνικῆς του ταυτότητος˙ τοῦτ’ ἔστιν ἐσχάτη Ἐθνική παρακμή τῶν ἀθέων καί ἀνθελλήνων ψευδο-πολιτικῶν μας, τήν ὁποίαν ὀφείλομεν νά ἀποσοβήσωμεν μέ πᾶν μέσον. Αἶσχος καί αἰσχύνη εἰς τούς προδότας, οἱ ὁποῖοι ἐπέβαλλον τήν κομμουνιστικο-μασονικο-σιωνιστική δικτατορία εἰς τούς ἐλευθέρους πνευματικά, πολιτικά, καί κοινωνικά Ἕλληνας.

Ἐπίσης, κατήργησαν τήν ἀργίαν τῆς Κυριακῆς διά νά «βελτιώσουν» τά  οἰκονομικά τῶν καταστημάτων, τά ὁποῖα ὡδήγησαν οἱ ἴδιοι εἰς πτώχευσιν μέ τούς νόμους τους καί τήν ἀνθελλινικήν πολιτικήν των. Ἐπέτρεψαν τήν δημιουργίαν Μουσουλμανικοῦ τεμένους εἰς τήν Ἀθήνα, ὥστε οἱ Τοῦρκοι νά ὑπονομεύουν νομίμως πλέον τήν πατρίδα μας. Ἡ ἐγκληματικότητα ἔχει ξεπεράσει κάθε δυνατόν ὅριον καί τά ἀνεξέλεγκτα ναρκωτικά ἀφανίζουν τούς νέους μας. Ἐψήφισαν ἀντιρατσιστικούς νόμους, οἱ ὁποῖοι προστατεύουν τούς ἀλλοθρήσκους καί τιμωροῦν τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας, ὥστε μέ τήν πάροδον τοῦ χρόνου νά ἀποχριστιανίσουν τήν χώραν, διότι ἔχει πάρα πολύ μεγάλο ποσοστόν Ὀρθοδόξων.[6] Ἐπέβαλον τόν «Καλλικράτην» καί ὑπέγραψαν τήν Συνθήκην Σένγκεν ὥστε νά ἐλέγχουν τούς πολίτας καί νά τούς ἐπιβάλλουν τήν παγκόσμιον δουλείαν. Τέλος, ἐπέβαλλον ἀκόμη καί τήν ἀχρήματον κοινωνίαν μέ τάς τραπεζικάς (πιστωτικάς καί χρεωστικάς) κάρτας καί ἔρχεται καί ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτου.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ θεία Πρόνοια, ἡ ὁποία θά ἐπιτρέψῃ (θά ἐπιβάλῃ) τήν ἀφύπνισίν μας μέσῳ τῶν βαρβάρων, τῶν καταπατητῶν τῆς προγονικῆς μας γῆς, τῶν φιλοξενουμένων τῆς Ἱστορίας, τῶν Μογγόλων Τούρκων. Δέν ἔχει μείνει καί τίποτε ἄλλο νά κάνουν˙ ἡ καταστροφή εἶναι γενική καί μή ἀναστρέψιμος. Εὔχομαι, θείᾳ Χάριτι καί μετανοίᾳ νά ἀφυπνισθῶμεν ἄνευ βαρβάρων, νά ἐκδιώξωμεν τούς ἐγχωρίους βαρβάρους ἀπό τήν Βουλήν καί τήν χώραν[7] καί νά εἴπωμεν ἀπό σήμερον καί εἰς τό ἑξῆς ΟΧΙ εἰς ἅπαντας τούς βαρβάρους, δυτικούς, βορείους καί εἰς τούς ἐξ ἀνατολῆς. Τά σοβαρά Ἐθνικά θέματα θά πρέπει νά ἀποφασίζωνται μέ δημοψηφίσματα καί ὄχι μέ τάς λανθασμένας ἀποφάσεις τῶν κυβερνήσεων μειοψηφίας, αἱ ὁποῖαι κυβερνοῦν τήν πατρίδα μας. Ἡ χώρα εὑρίσκεται εἰς μεγίστην κρίσιν καί θά ἀντιμετωπίσῃ φοβερούς κινδύνους, ἐάν ἐξακολουθήσῃ νά ὑποχωρῇ καί νά ἀποδέχεται τάς πιέσεις τῶν μισούντων ταύτην.

---

[1] Μᾶς ἐπέβαλον τήν διεφθαρμένην ΠΑΣΟΚυῖαν γλῶσσαν, ὡς Ἑλληνικήν.

[2] Καθ’ ὅτι, «Ἐξεχύθη ἐξουδένωσις ἐπ’ ἄρχοντας αὐτῶν, καί ἐπλάνησεν αὐτούς ἐν ἀβάτῳ καί οὐχ ὁδῷ». (Ψαλμός 106, 40).

[3] Ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Μυροβλύτης εἶπε, ἀφοῦ ἐπαρουσιάσθη εἰς τόν μοναχόν Θεοφάνην, ὅτι ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος καθοδηγεῖ τούς ἀνθρώπους εἰς τήν αἰσχίστην ταύτην καί μεγαλυτέραν πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν πρᾶξιν, ἐξαφανίζεται διότι φοβεῖται καί οὗτος τήν τιμορίαν τοῦ Θεοῦ, καθ’ ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι θά καταδικασθοῦν καί θά ὑπάγουν εἰς τά κατώτατα στρώματα τῆς κολάσεως. Ὅρα, Τοῦ Ὁσίου Πατρός Ἡμῶν Νείλου τοῦ Μυροβλήτου: Προφητεῖαι καί Νουθεσίαι πρός τούς Ὀγδοΐτας Μοναχούς τοῦ Ἁγίου  Ὄρους, Ἀθήνα 2005.

[4] «Σπᾶνε τά κεφάλια τους τά παιδιά νά μάθουνε τί σφύριξε στό αὐτί τοῦ κάθε ἀθέου ὁ διάβολος.» (Ἀρχιμ. Γρηγόριος, Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Δοχειαρίου).

[5] TV News ANTENNA, 12 Ἰουνίου 2018. Ἐπίσης, Fox News, June 12, 2018.

[6] Τό 95% τῶν Ἑλλήνων ἔχουν εἰκόνας (εἰκονοστάσι) εἰς τήν οἰκίαν των. Ὅρα, Βοανεργές,Ἀρ. Τεύχους 96, Μάρτιος-Ἀπρίλιος 2018, σ. 83.

[7] Ψάλοντες τό «Ἔσωσας γάρ ἡμᾶς ἐκ τῶν θλιβόντων ἡμᾶς καί τούς μισοῦντας ἡμᾶςκατῂσχυνας». (Ψαλμός 43, 8).

Πηγή: http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2018/06/blog-post_4.html

Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2018 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Η ΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ!

Κάποτε κάποιος νεαρός μόλις έφτασε σε μια Όαση στη μέση της Ερήμου της Ιουδαίας, συνάντησε τον γέρο Ελισαίο και τον ρώτησε:

-Τι είδους άνθρωποι ζουν σ’ αυτόν τον τόπο, γέροντα;

-Τι είδους άνθρωποι ζούσαν στον τόπο σου, παιδί μου; Ρώτησε με τη σειρά του ο γέροντας.

– Μια κοινωνία εγωιστών και κακών, απάντησε ο νεαρός, είμαι χαρούμενος που έφυγα από κοντά τους.

-Τους ίδιους θα βρεις κι εδώ, παιδί μου, απάντησε στοχαστικά ο γέρο Ελισαίος.

Την ίδια μέρα πέρασε από την Όαση να πιει νερό και να ξεκουραστεί ένας άλλος νεαρός και ρώτησε τον γέρο Ελισαίο:

- Γέροντα, τι είδους άνθρωποι ζουν εδώ;

Ο γέροντας απάντησε με την ίδια ερώτηση:

-Τι είδους άνθρωποι ζουν στον τόπο από τον οποίο έρχεσαι, παιδί μου;

Ο νεαρός απάντησε:

- Μια θαυμάσια ομάδα ανθρώπων, φιλική, ειλικρινής, φιλόξενη. Είναι πολύ λυπηρό που πρέπει να τους αφήσω.

-Τον ίδιο τύπο ανθρώπων θα συναντήσεις κι εδώ, είπε ο γέρο Ελισαίος.

Ο μικρός εγγονός του που άκουσε τις συνομιλίες τον ρώτησε σαν έμειναν οι δυο τους:

-Παππού, πώς γίνεται να δώσεις τόσο διαφορετικές απαντήσεις στην ίδια ερώτηση;

Κι ο γέρο Ελισαίος απάντησε:

- Άκου, παιδί μου. Ο καθένας μας, κουβαλά στην καρδιά του τις εικόνες που βλέπουν τα μάτια της ψυχής του. Αυτός, που δε διέκρινε τίποτε καλό στα μέρη από όπου πέρασε, δεν θα βρει ούτε κι εδώ κάτι καλό. Εκείνος που συνάντησε φίλους εκεί, θα βρει κι εδώ. Κι αυτό διότι στην πραγματικότητα ό,τι εκπαιδεύσαμε τα μάτια της ψυχής μας να αναζητούν, αυτά και θα βρίσκουν. 

Ακόμα, ο καλοπροαίρετος άνθρωπος θα δοξάσει τον Θεό για ότι βλέπει πως του έχει δώσει Εκείνος και ο κακοπροαίρετος θα Τον βλασφημήσει για ότι δεν του έχει δώσει. 

Αυτό που συμφέρει όλους μας είναι να μάθουμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του Θεού! Μέσα από το πρίσμα της αγάπης Του να περνάμε τους πάντες και τα πάντα, και να είμαστε ευγνώμονες... Τότε μόνο θα ειρηνεύσουμε πραγματικά!

Πηγή: https://entoytwnika1.blogspot.com/2018/06/blog-post_16.html

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ - ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ 2018 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

«Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν» (Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος)

«Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν» (Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος)

«Δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς». Μ’ αυτά τα λόγια καλεί ο Χριστός όλους, όσοι λυγίζουν κάτω από το βάρος της αμαρτίας. Και προσθέτει στην Αποκάλυψη: «Ο διψών ερχέσθω… εγώ τω διψώντι δώσω εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν». Τρέξτε όλοι οι διψασμένοι, φωνάζει ο Κύριος, στην αιώνια και ζωοπάροχη βρύση. 

Όσο αμαρτωλός κι αν είσαι, φονιάς, μοιχός ή κάτι άλλο, σε δέχεται ο Δεσπότης. Σηκώνει αμέσως το φορτίο των αμαρτιών σου και σ’ ελευθερώνει. Και πώς το κάνει αυτό; Όπως ακριβώς συγχώρεσε τις αμαρτίες του παραλυτικού, λεγοντάς του: «Τέκνον, αφέωνταί σου αι αμαρτίαι». Κι αμέσως τον λύτρωσε απο το βάρος του και τον θεράπευσε.

Πρόστρεχε λοιπόν στο Χριστό, παρακαλώντας Τον δυνατά, επίμονα και ακατάπαυστα, όπως ο τυφλός τότε, στην Ιεριχώ: «Ιησού, υιέ Δαβίδ, ελέησόν με!». Κι Εκείνος, όπως τότε, θα σε ρωτήσει μυστικά: «Τι σοι θέλεις ποιήσω;». Εσύ, ο τυφλός στην ψυχή, θα πεις: «Κύριε, ίνα αναβλέψω». Ο Χριστός, βλέποντας την πίστη σου, τη μετάνοιά σου, τη ζέση της ικεσίας σου, θα σε σπλαχνιστεί και θα σε θεραπεύσει, χαρίζοντας στην ψυχή σου το φως.

Όταν όμως δεν προσευχόμαστε με πόνο, μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής μας και μ’ αληθινή μετάνοια, δεν θα μας ακούσει ο Χριστός, δεν θα μας συγχωρέσει, δεν θα μας φωτίσει.

Αν πάλι είμαστε αμελείς, αν δεν τρέξουμε στον Κύριο και δεν Τον ακολουθήσουμε με συνέπεια, αφήνοντας τις αμαρτίες μας, όπως ο τελώνης και κατοπινός ευαγγελιστής Ματθαίος άφησε το τελώνιο και την πλεονεξία, τότε δεν θα πάρουμε εκείνο που ζητάμε.

Πρέπει πρωταρχικά να φλογιστούμε απο τη φωτιά της μετανοίας, της επιστροφής και της ικεσίας.

Ο Κύριος όχι μόνο γι’ αυτούς «έκλινεν ουρανούς και κατέβη εις γην», αλλά για όλους μας. Και δεν θέλει να κολαζόμαστε αιώνια, σαν δούλοι της αμαρτίας, αλλά να Τον ακολουθήσουμε στον ουρανό, αφού πρώτα, με αγώνα πνευματικό, τηρήσουμε τις εντολές Του και καθαριστούμε από τα πάθη, «έκαστος κατά τον ίδιον κόπον». Πρέπει να ξέρουμε, πως ο ιδρώτας που χύνουμε για την κάθαρσή μας και την αρετή δεν πάει χαμένος. Ο Χριστός βλέπει τον κόπο μας και τον αγώνα μας και θα μας στεφανώσει. Στον αγώνα αυτόν, εξάλλου, δεν μας αφήνει μόνους. Μας χαρίζει τη μυστική δύναμή Του για να νικήσουμε τους νοητούς εχθρούς.

Τη δύναμη όμως αυτή δεν μας την δίνει, αν δεν Του τη ζητήσουμε. Γιατί μη ζητώντας την δείχνουμε πως δεν τη θέλουμε. Και πώς να μας δώσει κάτι που δεν θέλουμε; Γι’ αυτό είπε: «Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν».

Αλλά κι αυτό δεν φτάνει. Γιατί μπορεί από τη μια να ζητάμε την ενίσχυση του Θεού στον πνευματικό μας πόλεμο, κι από την άλλην να καταθέτουμε εύκολα τα όπλα μπροστά στους εχθρούς μας – τους δαίμονες, τα πάθη, τον κόσμο – και να παραδινόμαστε σ’ αυτούς. Όταν λοιπόν ο Θεός βλέπει τέτοια υποχωρητικότητα, μικροψυχία και απροθυμία, γιατί να μας βοηθήσει; Ζητάμε βοήθεια στον πόλεμο, και δεν πολεμάμε. Επιζητούμε τη νίκη, και αγωνιζόμαστε με χλιαρώτητα και ραθυμία. Επιθυμούμε προκοπή πνευματική, και αφήνουμε να μας αιχμαλωτίσει η αμέλεια και η οκνηρία. Θέλουμε κάθαρση, και ικανοποιούμε τα σαρκικά πάθη. Δεν είναι αντιφατικά όλ’ αυτά;

Πώς λοιπόν να μας στείλει ο Κύριος τη χάρη Του όταν δεν την αξιοποιούμε; Ή μάλλον, όταν, τολμώ να πω, βλάσφημα την περιφρονούμε; Όπως έχουμε ξαναπεί, ο Θεός δεν εμπαίζεται. Είπε, βέβαια, «αιτείτε, και δοθήσεται υμίν». Και πάλι: «Πάντα όσα αν προσευχόμενοι αιτείσθε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και έσται υμίν». Όμως με το στόμα του αγίου αποστόλου Ιακώβου είπε και τούτο: «Αιτείτε και ου λαμβάνετε, διότι κακώς αιτείσθε». Αφού ο Χριστός βλέπει πως δεν έχουμε διάθεση ν’ αγωνιστούμε όσο πρέπει και όσο μπορούμε, δεν μας βοηθάει όσο κι αν Τον παρακαλούμε. Τότε είναι που «αιτούμεν, και ου λαμβάνομεν».

Ας μην προφασιζόμαστε αδυναμία. Ας μην επικαλούμαστε τη συνήθεια της αμαρτίας και τα ακατανίκητα τάχα πάθη μας. Τίποτα δεν είναι αδύνατο σ’ αυτόν που αληθινά πιστεύει στον Κύριο – «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι» – , αφού και σ’ Εκείνον, τον παντοδύναμο, είναι όλα δυνατά: «παρά Θεώ πάντα δυνατά εστί».

Ας προσευχόμαστε λοιπόν αδιάλειπτα, ζητώντας με βαθειά πίστη το έλεός Του: «Κύριε, ελέησον! Κύριε, ελέησον!»

Ας Τον παρακαλούμε μ’ ευγνωμοσύνη και αγάπη απέραντη, σαν δούλοι εξαγορασμένοι με το πανάχραντο αίμα Του, να μας ενισχύση στην άνιση πάλη μας «προς τας αρχάς προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου». Ας Τον ικετεύουμε ακατάπαυστα να μας περιτειχίσει με τη χάρη και τη δύναμή Του στον επίπομο αγώνα για τη σωτηρία της ψυχής μας.

Πρέπει απαραίτητα ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτή τη θεϊκή χάρη και δύναμη, με ταπεινό αλλά και αγωνιστικό φρόνημα. Τότε, πράγματι, «δοθήσεται ημίν».

(“ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ”, Πνευματικά κεφάλαια βασισμένα σέ κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ)

Πηγή: alopsis.gr

ΓΙΑΤΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΥΠΟΥΛΗ ΑΙΡΕΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ;

υπό Νικολάου Μάννη,

εκπαιδευτικού

Ο Οικουμενισμός ως αίρεση, όπως και αλλού έχουμε ξαναγράψει, έχει την ιδιαιτερότητα να αποτελεί αίρεση που έχει εκφραστεί τόσο από πρόσωπα εντός της Εκκλησίας (ο λεγόμενος "εξ ορθοδόξων Οικουμενισμός"), όσο και από ομάδες εκτός Εκκλησίας (Προτεσταντικός και Παπικός Οικουμενισμός, αντίστοιχα).

Εμείς μιλώντας για Οικουμενισμό, αναφερόμαστε αποκλειστικά στον "εξ ορθοδόξων Οικουμενισμό", και αυτό για τους εξής λόγους:

α) διότι πάντοτε ο αντιαιρετικός αγώνας της Εκκλησίας αφορούσε αιρέσεις που εμφανίζονταν στους κόλπους Της και απειλούσαν την ενότητά Της και την αλήθεια της Πίστεως[1],

β) διότι και οι ίδιοι θιασώτες του "εξ ορθοδόξων Οικουμενισμού" αναγνωρίζουν (θεωρητικώς τουλάχιστον) ως αίρεση τον Προτεσταντικό και Παπικό Οικουμενισμό και

γ) διότι, σε αντίθεση με τον Προτεσταντικό και τον Παπικό[2], ο "εξ Ορθοδόξων" Οικουμενισμός είναι η πιο ύπουλη αίρεση όλων των εποχών.

Γιατί όμως είναι η πιο ύπουλη αίρεση όλων των εποχών;

Διότι σε αντίθεση με τις υπόλοιπες αιρέσεις που είχαν εμφανιστεί στο παρελθόν στους κόλπους της Εκκλησίας (π.χ. Αρειανισμός, Νεστοριανισμός, Μονοφυσιτισμός κλπ.), δεν χτυπά φανερά και ξεκάθαρα κανένα Δόγμα. Δεν διδάσκει ευθέως πως ο Χριστός δεν είναι ομοούσιος με τον Θεό Πατέρα. Δεν ισχυρίζεται παρρησία ότι η Παναγία μας είναι Χριστοτόκος. Δεν λέει με θάρρος πως την ανθρώπινη φύση του Χριστού την απορρόφησε η θεϊκή. Δεν πολεμά και δεν καταστρέφει τις εικόνες. Δεν διδάσκει την άχρονη εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος από τον Πατέρα, ούτε θεωρεί κτιστές τις ενέργειες του Θεού. Στα λόγια λοιπόν ο "εξ Ορθοδόξων" Οικουμενισμός είναι "Ορθοδοξία". Αλλά μια "μασκαρεμένη Ορθοδοξία".

Μια "μασκαρεμένη Ορθοδοξία" που συμμετέχει ενεργά στο λεγόμενο "Οικουμενικό Κίνημα", το οποίο αποτελεί συνεργασία των τριών μορφών του Οικουμενισμού, οι οποίες έναν και μόνο σκοπό εξυπηρετούν: την με κάθε τρόπο και κάθε κόστος "ένωση σε μια Νέα Εκκλησία"[3], υποσκάπτοντας τοιουτοτρόπως τα θεμέλια της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας! Βέβαια οι θιασώτες του "εξ ορθοδόξων Οικουμενισμού" ισχυρίζονται ότι με το "Οικουμενικό Κίνημα" απλά δίνεται η "Ορθόδοξη Μαρτυρία" και πως τάχα διδάσκουν στους ετεροδόξους την Ορθοδοξία... Αυτό όμως το έχουν διαψεύσει πανηγυρικά τα ανύπαρκτα αποτελέσματά τους στις δεκαετίες που πέρασαν.

Να πούμε όμως και το εξής: Η συνειδητοποίηση ότι ο "εξ ορθοδόξων Οικουμενισμός" είναι η πιο ύπουλη αίρεση όλων των εποχών, πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε πιο συγκαταβατικά για τους απλοϊκούς αδελφούς μας που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην κοινωνία με τους φορείς της "μασκαρεμένης Ορθοδοξίας". Να προσπαθήσουμε με περισσότερη αγάπη και προσευχή να τους προσεγγίσουμε, να σταματήσουμε να τους κατακρίνουμε, που δεν έχουν καταφέρει να συνειδητοποιήσουν, αυτό που και εμείς μόνο χάριτι Θεού καταφέραμε, να τους διαφωτίσουμε πρώτα με τα έργα μας, και μετά με τα επιχειρήματά μας, να κατανοήσουμε, τέλος, ότι είναι θύματα και όχι θύτες.

Είθε ο Θεός να φωτίσει τις ψυχές όλων μας και η Ορθοδοξία να νικήσει σύντομα για άλλη μια φορά το σκότος της αιρέσεως!

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Ποτέ στην Εκκλησιαστική ιστορία δεν θα συναντήσουμε να λειτουργούν "Αντιαιρετικά Γραφεία", τα οποία να ασχολούνται με εξωεκκλησιαστικές αιρέσεις. Δυστυχώς στην εποχή μας τα λεγόμενα "Αντιαιρετικά Γραφεία" (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) ασχολούνται με τις νεοεποχίτικες σέκτες και τις άλλες εξωεκκλησιαστικές ομάδες, αλλά όχι με τον νούμερο ένα κίνδυνο, δηλαδή τον Οικουμενισμό.

[2] Τόσο ο ένας, όσο και ο άλλος είναι ξεκάθαροι. Ο μεν πρώτος με βάση τον δογματικό μινιμαλισμό ζητά μια ένωση, άνευ όρων, όλων των "πιστευόντων εις Χριστόν", ο δε δεύτερος δεν ζητά για την ενότητα τίποτε άλλο παρά την, υπό πάντων, αναγνώριση του Πάπα ως "Κεφαλής της Εκκλησίας".

[3] Βλ. Η Ψευδοσύνοδος της Κρήτης: Προς Νέα Εκκλησία (https://drive.google.com/file/d/1ZH5f07QG3gCvfBY8Bbc7jGvaXR2BZUia/view).

Πηγή: https://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2018/05/blog-post_36.html

Η κοτσίδα του ιερέα από τον Πόντο που αποκεφάλισαν οι Τούρκοι μέσα στο σπίτι του....

Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι απόγονος προσφύγων από τον Πόντο. Οι συγγενείς της ζούσαν στον Πόντο στην περιοχή Αργυρούπολη Κομνηνών και εκδιώχθηκαν βίαια από τον άτακτο στρατό των Νεότουρκων, κατά τη γενοκτονία των Ποντίων.

 Η οικογένεια όχι μόνο βρέθηκε ξεριζωμένη από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά είχε και μια τραγική απώλεια. Οι Τούρκοι, δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον παππού της (από την πλευρά της μητέρας της) ο οποίος ήταν ιερέας.

 Η Μαρία Παπαδοπούλου περιέγραψε στη «Μηχανή του Χρόνου» την τραγική σκηνή του αποκεφαλισμού του παπα- Ηλία:

«Ένα βράδυ ξημερώματα χτυπάνε την πόρτα του παππού και κατεβαίνει να δει ποιος είναι. Δεν άφηνε τότε τα παιδιά και τις γυναίκες να κατέβουν επειδή φοβόντουσαν. Κατεβαίνει λοιπόν ο παππούς και με το που ανοίγει την πόρτα να δει ποιος είναι, τον σπρώχνουν δυνατά και μπαίνουν μέσα. Φώναζαν στα τουρκικά ότι θα πάρουν τις γυναίκες. Τα ήξερε κιόλας ο παππούς μου και κατάλαβε ότι ήρθαν να πάρουν τις γυναίκες. Με τις φωνές σηκώθηκαν οι άλλοι από πάνω και κατεβήκανε. Αλλά πριν κατέβουν καλά-καλά, του παππού του είχαν κόψει το κεφάλι. Και τότε η γιαγιά μου, παρόλο που ήταν σε κακή κατάσταση έσκυψε πάνω από το άψυχο σώμα του παππού και του έκοψε την κοτσίδα. Φώναξε τη μεγάλη την κόρη της η οποία ήταν τότε 12 χρόνων και της λέει αυτό θα το φυλάξεις.

Τίποτα να μην πάρετε τώρα που μας διώχνουν, μόνο να πάρετε τις εικόνες μαζί σας την κοτσίδα του παππού και να την πας στην Ελλάδα ή όπου πάτε».

Η Μαρία Παπαδοπούλου, εγγονή του παπα- Ηλία...

Η οικογένεια έπρεπε να εγκαταλείψει αμέσως το σπίτι προκειμένου να σωθεί από τους Τούρκους που σκότωναν αδιακρίτως. Πριν φύγουν έθαψαν τον ιερέα στην αυλή του σπιτιού. Η κοτσίδα διασώθηκε και βρέθηκε αρχικά στη Ρωσία όπου κατέληξαν τα περισσότερα μέλη της οικογένειας. Η 12χρονη τότε κόρη του ιερέα που την πήρε μαζί της, κατάφερε να επιζήσει και να ταξιδέψει μαζί με χιλιάδες ακόμα πρόσφυγες. Κράτησε την κοτσίδα του πατέρα της για πολλά χρόνια ως ενθύμιο και λίγο πριν πεθάνει στην Ελλάδα πλέον, την έδωσε στην εγγονή του παπα Ηλία τη Μαρία Παπαδοπούλου. Εκείνη με τη σειρά της, την παραχώρησε στον σύλλογο Ποντίων Σουρμένων προκειμένου να αποδώσει φόρο τιμής στον παππού της....

Το παράδειγμα του παπα Ηλία δεν ήταν το μοναδικό. Κατά τη γενοκτονία των Ποντίων έχασαν τη ζωή τους χιλιάδες έλληνες χριστιανοί (περίπου 350 χιλιάδες) και πολλοί από αυτούς έμειναν άταφοι, ενώ αμέτρητες οικογένειες σκόρπισαν σε διάφορα μέρη. Η κοτσίδα του ιερέα δεν είναι μόνο ενθύμιο για τους συγγενείς του, αλλά και απόδειξη της γενοκτονίας που το επίσημο τουρκικό κράτος επιμένει να αρνείται.

Πηγή: https://metemorfothis.blogspot.gr/2018/05/blog-post_19.html?spref=fb

ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ: Διήγησις τῶν θαυμασίων τοῦ Θεοῦ

Ὑπὸ Ὁσιωτ. Μοναχοῦ Ἰωάννου Παπαλεοντίου (Κυπρίου)

Πρὸ δύο περίπου μηνῶν ἐπεσκέφθην τὴν φιλόχριστον Πάρον. Μεταξὺ τῶν ἄλλων, μετέβην καὶ εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν Λογγοβάρδας. Ὁ γηραιὸς Ἡγούμενος αὐτῆς πατὴρ Φιλόθεος μοὶ ἐδιηγήθη τὸ ἑξῆς:

Ὅταν ἤλλαξαν τὸ Ἡμερολόγιον ἐπῆγε νὰ συναντήσῃ τὸν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, ὅστις ἦτο πρωτεργάτης τῆς Καινοτομίας. Ἦτο πολὺ γνωστός του καὶ ὑπῆρχε οἰκειότης μεταξύ των. Ἐκείνην τὴν φορὰν μόλις τὴν εἶδεν ἀνέκραξεν:

-Ἀμὰν πάτερ Φιλόθεε, σῶσε με, χάνομαι. Ἄχ τί ἔκανα ν’ ἀλλάξω τὸ Ἡμερολόγιον!
Δηλαδὴ τὸ ἀντελήφθη ὅτι κακῶς ἐχάλασε τὸν αἰωνόβιον θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὅπως ὁ Ἰούδας ἀνεφώνησε μὲν τὸ ἥμαρτον, ἀλλ΄ ἀπελθὼν ἀπήγξατο.

Μετὰ τινὰς ἡμέρας εὑρέθην εἰς τὴν [νῆσον] Πάτμον. Εἶναι ἀσυλλήπτου μεγαλοπρεπείας τὸ Σπήλαιον καὶ τὰ κειμήλια τοῦ ὑψηπετοῦς Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Δέος καταλαμβάνει τὴν ψυχὴν καὶ ρῖγος περιτρέχει τὸ σῶμα.

Εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν τοῦ Θεολόγου παρεκάλεσα τοὺς Γέροντας νὰ μοὶ διηγηθοῦν καμμίαν ἀξιόλογον ἱστορίαν. Εἷς ἐξ αὐτῶν ἐτῶν 70 μοὶ ἀφηγήθη τὸ ἑξῆς ἀλησμόνητον Θαῦμα:

Κατὰ τὴν 8ην Μαΐου, ὅτε τελεῖται ἡ Ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου, ἀνέβλυζεν ἐκ τοῦ Σπηλαίου Ἁγίασμα. Ἀλλά, πάτερ μου, μοὶ λέγει, δυστυχῶς! Ἀπὸ τότε ποὺ ἔβαλαν τὸ φράγγικον Ἡμερολόγιον, ὤ τῆς συμφορᾶς μας, τὸ Ἁγίασμα ἐσταμάτησεν. Καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Γέροντος Μοναχοῦ ἐδάκρυσαν ἀπὸ τὴν συγκίνησιν.

Ἕτερος Μοναχός, ὀνόματι Ἐπιφάνιος, μοῦ εἶπε διὰ τὸν νεωτεριστὴν καὶ μασῶνον [Μελέτιον] Μεταξάκην, ὅτι ὅταν ἐπεσκέφθη τὸν πατέρα του εἰς τὴν Κρήτην, ὁ γέρων τοῦ εἶπε: Υἱέ μου, καθὸ Πατριάρχης μᾶς ἐτίμησες, ἀλλ᾿ ὅσον διὰ τὸ Ἡμερολόγιον ποὺ χάλασες, ἄν δὲν τὸ ἐπαναφέρῃς, νὰ ἔχῃς τὴν κατάρα μου! Οὕτω καὶ ἐγένετο. Ὅταν ἤνοιξαν τὸν τάφον τοῦ Μεταξάκη, τὸν εὗρον μαῦρον, σκοτεινὸν καὶ ἄλυτον, τοῖς πᾶσι φοβερὸν θέαμα.

Τοῦτο ὀφείλεται ὄχι μόνον εἰς τὴν πατρικὴν κατάραν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν παράβασιν τῆς Ἀποστολικῆς ἐντολῆς: «εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ΄ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω»!

(«Ἡ Φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας», ἀρ.τ. 327 / 7-12-1959, σελ. 6)

Πηγή: http://www.ecclesiagoc.gr/index.php/istorika/1378-fwni-apo-thn-istoria