ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ «Ποιός εὐθύνεται γιὰ τὸν εὐτελισμὸ τοῦ ἱερατικοῦ σχήματος μὲ τὴν περίπτωση τοῦ κ. Βεζυρέα;»

 

Ἀπάντηση στὸν Πειραιῶς κ. Σεραφείμ

Ἀπάντηση στὸ ἄρθρο «Ποιός εὐθύνεται γιὰ τὸν εὐτελισμὸ τοῦ ἱερατικοῦ σχήματος μὲ τὴν περίπτωση τοῦ κ. Βεζυρέα;», τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κ. Σεραφείμ

Οἱ ἀποκαλύψεις περὶ τοῦ φερομένου ὡς «ἀρχιεπισκόπου τῶν παλαιοημερολογιτῶν», Παρθενίου Βεζυρέα, πυροδότησαν, καθὼς ἦταν ἀναμενόμενο, πλῆθος δηκτικῶν σχολίων κατὰ ὅλων ἀνεξαιρέτως, ὅσοι ἀκολουθοῦν τὴν ἡμερολογιακὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, δίχως νὰ γίνεται διάκριση μεταξὺ εὐσυνείδητων χριστιανῶν καὶ ἀπατεώνων. Ἡ τακτικὴ αὐτή, προσφιλὴς σὲ ἐπίδοξους δημοσιογράφους καὶ πολεμίους τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν (Γ.Ο.Χ.), εἶναι γνωστὴ ἀπὸ δεκαετιῶν καὶ δὲν τιμᾶ ὅσους τὴν μεταχειρίζονται. Τοῦτο, παρὰ τὴν κατὰ κόσμον λύπη ποὺ μᾶς προξενεῖ, γίνεται μυστηριωδῶς καὶ αἰτία χαρᾶς, σύμφωνα μὲ τὴν βεβαίωση τοῦ Ἄρχοντος τῆς Πίστεώς μας, Σωτῆρος Χριστοῦ: «Μακάριοί ἐστε, ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς, καὶ διώξωσι, καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ’ ὑμῶν, ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ[1]». 

Ἕνα ἐκ τῶν σχετικῶν ἄρθρων, ποὺ κυκλοφόρησαν κατ᾽ αὐτάς, ὑπῆρξε καὶ τὸ τοῦ Μητροπολίτου τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Φέρον τὸν τίτλο «Ποιός εὐθύνεται γιὰ τὸν εὐτελισμὸ τοῦ ἱερατικοῦ σχήματος μὲ τὴν περίπτωση τοῦ κ. Βεζυρέα;», τὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο κρίνεται ἄξιο διερευνήσεως καὶ ἀπαντήσεως. Προφανῶς, μὲ τὴν ἀπάντησή μας δὲν στοχεύουμε νὰ ὑπερασπισθοῦμε περιπτώσεις ἀνάλογες μὲ αὐτὴν τοῦ κ. Βεζυρέα, ἀλλὰ ἡμᾶς αὐτούς, καθὼς θεωροῦμε ὅτι ἡ περίπτωση τοῦ κ. Βεζυρέα ἔδωσε μία καλὴ ἀφορμὴ στὸν Σεβασμιώτατο γιὰ νὰ ἐπιτεθεῖ, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, κατὰ τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου. 

Ὁ κ. Σεραφεὶμ ἐκφράζει, κατ᾽ ἀρχάς, τὴν θλίψη του διότι κανεὶς δὲν ἀναφέρεται στὸν -κατὰ τὸν ἴδιο- βασικὸ ὑπεύθυνο γιὰ φαινόμενα ὅπως τοῦ κ. Βεζυρέα· τὴν Ἑλληνικὴ Πολιτεία. Ἐξηγεῖ δὲ ὅτι ἡ εὐθύνη τῆς Πολιτείας ἔγκειται στὴν καταχώριση «παρασυναγωγῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» στὸ ἁρμόδιο βιβλίο τοῦ Πρωτοδικείου, προτασσομένης «τῆς ἀσυδοσίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως, τοῦ ἀφόρητου δικαιωματισμοῦ καὶ τοῦ ἀνεξέλεγκτου αὐτοπροσδιορισμοῦ»,  ἐνόσῳ τὸ ἐν ἰσχύι Σύνταγμα ἀναγνωρίζει ὡς ἐπίσημη θρησκεία τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ποὺ εἶναι ἑνωμένη δογματικῶς μετὰ τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει. 

Ὁ κ. Σεραφείμ, ὡς ἔγκριτος νομικός, γνωρίζει, ἀσφαλῶς, κάλλιον ἡμῶν ὅτι τὸ ἄρθρο τοῦ Συντάγματος ποὺ ὁρίζει ὡς ἐπίσημη θρησκεία τοῦ κράτους τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀναφέρει καὶ τὰ ἑξῆς γιὰ αὐτὴν: «τηρεῖ ἀπαρασάλευτα [...] τοὺς ἱεροὺς ἀποστολικοὺς καὶ συνοδικοὺς κανόνες καὶ τὶς ἱερὲς παραδόσεις[2]». Ἕως ποίου βαθμοῦ, ὅμως, ἰσχύει κάτι τέτοιο; Γιὰ νὰ χρησιμοποιήσουμε τὰ ὅσα εὔστοχα ἔγραψε ὁ Μητροπολίτης κ. Σεραφεὶμ στὶς 16.9.2015, ἀποτελεῖ ἄραγε ἀπαρασάλευτη τήρηση τῶν ἱερῶν κανόνων «ὁ διάλογος [μὲ ἑτεροδόξους] ἐπὶ ἴσοις ὅροις, ἡ ὑπογραφὴ καὶ υἱοθέτηση κοινῶν ἀντορθοδόξων κειμένων, οἱ ἀντικανονικὲς συμπροσευχὲς καὶ ὁ λαϊκὸς Οἰκουμενισμός, ἡ ὑπογραφὴ Κοινῶν Δηλώσεων μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα τῆς Ρώμης, οἱ ἀντικανονικὲς συμπροσευχὲς καὶ τὰ ἡμισυλλείτουργα μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους»[3]; Εἶναι παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἡ ὅλη στάση ἔναντι τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος; Ὁ ἴδιος ὁ κ. Σεραφεὶμ ἔγραψε στὶς 20.5.2016: «δὲν θὰ συμμετάσχω στὸ "ἀνόσιο παίγνιο" τῆς λεγομένης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου[4]». Ἐξηγεῖ δὲ πὼς «Ἐάν πράγματι ἐπεδιώκετο ἡ Πανορθόδοξος αὐτὴ Σύνοδος νὰ εἶναι Ἁγία καὶ Μεγάλη [...] ὤφειλε στοιχοῦσα στὸ πνεῦμα καὶ τὸ γράμμα τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων [...] ε) νὰ λύση τὸ ἡμερολογιακὸ καὶ ἑορτολογικὸ μεῖζον θέμα, ποὺ διασπᾶ ἀναποδράστως τὴ λειτουργικὴ ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ ποὺ κατὰ τρόπον ἀντικανονικὸν θεσμοθετήθηκε στὴν Ἐκκλησία αὐτὴ ἡ ἀπαράδεκτη λειτουργική διάσπασις, μὲ τὸ γνωστὸ  Συνέδριον τοῦ 1923, ἐπὶ Μακαριστοῦ Πατριάρχου Κων/πόλεως κυροῦ Μελετίου Μεταξάκη». Εἶναι, μήπως, τήρηση τῶν ἱερῶν Κανόνων ἡ πανθομολογουμένη ἔλλειψη τῆς Συνοδικότητος, ἡ ἄτυπη κατάργηση τῆς νηστείας, ὁ καινοφανὴς τύπος τοῦ Βαπτίσματος ἄνευ τριπλῆς καταδύσεως (ὅταν ἡ ἴδια ἡ λέξη «Βάπτισμα» σημαίνει τὴν ὁλικὴ βύθιση ἐντὸς τοῦ ὕδατος), ἡ τέλεση Γάμων τὴν ἡμέρα τῆς Παρασκευῆς; Ἀλλὰ καὶ στὰ πιὸ ἁπλά: εἶναι παράδοση τῆς Ἐκκλησίας νὰ συλλειτουργεῖ βοηθὸς Ἐπίσκοπος μετὰ τοῦ Μητροπολίτου αὐτοῦ φέρων μίτρα καὶ ράβδο;

Ὅταν ἀπουσιάζει ἡ ἀπαρασάλευτη τήρηση ἀκόμη καὶ τῶν πιὸ ἁπλῶν κανόνων καὶ παραδόσεων, γεγονὸς ποὺ σημαίνει ἔλλειψη σεβασμοῦ πρὸς τὸ Σύνταγμα, πῶς ὁ κ. Σεραφεὶμ ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸ Σύνταγμα νὰ προστατεύσει τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία;

Περὶ δὲ τοῦ ὅτι ὑφίσταται «ἀσυδοσία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως, ἀφόρητος δικαιωματισμὸς καὶ ἀνεξέλεγκτος αὐτοπροσδιορισμός», συμφωνοῦμε μὲ τὸν κ. Σεραφείμ. Ὅλα αὐτά, ὅμως, ἀποτελοῦν πρόβλημα ποὺ ταλανίζει κυρίως τὴν ἡμετέρα Ἱερὰ Σύνοδο, διότι ὅταν βλέπουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τοῦ κάθε κ. Βεζυρέα, κανένας δὲν ψέγει τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ ὅλους τοὺς «παλαιοημερολογίτες». Σὲ αὐτὸ ὀφείλεται ἡ ἔλλειψη τῆς ποθουμένης ἀπαραίτητης νομικῆς κάλυψης τῆς Ἐκκλησίας μας, μίας κάλυψης σὰν αὐτὴν ποὺ προστατεύει τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸ τραγικὸ φαινόμενο τῆς πολυδιάσπασης. 

Σὲ ἄλλο σημεῖο τοῦ κειμένου του, ὁ λόγιος Ἱεράρχης ἀναφέρεται στὸ ζήτημα τῆς ἀντιποίησης ἀρχῆς ποὺ δῆθεν περιπίπτουν οἱ παλαιοημερολογίτες ἔναντι τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας. Τὸ θέμα χρήζει μίας περισσότερο προσεκτικῆς ματιᾶς.

Ὅταν στὶς 10/23.3.1924 ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος υἱοθέτησε τὸ νέο ἡμερολόγιο, ὡς γνωστόν, ἕνα ἱκανὸ πλῆθος εὐλαβῶν χριστιανῶν, διατηρῶντας ἐπιφυλάξεις ὡς πρὸς τὴν ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση, γιὰ τὸν ἀντικανονικὸ τρόπο ποὺ ἐπιβλήθηκε ὅπως καὶ γιὰ τὴν θλιβερὴ σκοπιμότητά της, παρέμεινε σταθερὸ στὰ παραδεδομένα. Τὸ οὐδόλως εὐκαταφρόνητο πλῆθος συγκροτοῦσαν λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ τοῦ κατώτερου κλήρου, οἱ ὁποῖοι μὲ ἁγνότητα καὶ ζῆλο συνέχισαν νὰ τηροῦν τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα μὲ τὸ πάτριο ἑορτολόγιο. Ἡ ἐκκλησιαστική τους ἀρχή, ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία, δὲν τοὺς φέρθηκε ὅπως ὁ καλὸς ποιμὴν στὸ «ἀπολωλὸς πρόβατον». Ὄχι μόνο κράτησε ἀποστάσεις ὡσὰν οἱ χριστιανοὶ αὐτοὶ νὰ ἦταν ξένο σῶμα, ἀλλὰ καὶ τοὺς κατεδίωξε μὲ τρόπο ἀνεπανάληπτο στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία.  «Ἡ ἁγία καὶ ἀμώμητος ἡμῶν Πίστις», ὅπως ὀρθῶς τονίζει ὁ κ. Σεραφεὶμ σὲ κάποιο κείμενό του (1.12.2008), εἶναι «ἡ διὰ ποταμῶν αἱμάτων πορφυρωθεῖσα» μὲ τὴν ἔννοια ὅτι τὰ αἵματα πηγάζουν ἐκ τοῦ σώματός της καὶ ὄχι ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ καταδιώκει. Ἡ τότε Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅμως, πορφυρώθηκε ὄχι ἀπὸ τὰ αἵματά της, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν πάλαι ποτὲ πιστῶν της τέκνων, τὰ ὁποῖα ἡ ἴδια ἐκάκωσε, μέχρι καὶ ἐφόνευσε! 

Ἐφ᾽ ὅσον, λοιπόν, αὐτὴ ἦταν ἡ στάση τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας, τὸ νὰ πολεμᾶ τοὺς παλαιοημερολογίτες θεωρῶντας τους ὡς κακούργους (δίχως, βεβαίως, νὰ λείπουν καὶ οἱ φωτεινὲς ἐξαιρέσεις), εἶναι προφανὲς ὅτι ὅταν Ἱεράρχες ἀνέλαβαν τὴν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., δὲν ἔκαναν ἀντιποίηση ἀρχῆς, ἀλλὰ τέθηκαν στὴν ὑπηρεσία ἑνὸς ποιμνίου μὲ τὸ ὁποῖο ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχε πρὸ πολλοῦ διακόψει κάθε φιλικὴ σχέση. Ἔπειτα, δὲν ἐνήργησαν ὡς «Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», ὅπως εἶναι ὁ ἐπίσημος τίτλος τῆς Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας βάσει τοῦ Πατριαρχικοῦ καὶ Συνοδικοῦ Τόμου τῆς 29.6.1850, ἀλλὰ κατέστησαν σαφῆ τὴν διαφοροποίησή τους πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τὸ ἂν οἱ ὅροι «γνησία» καὶ «νόθος», στοὺς ὁποίους ἀναφέρεται ὁ κ. Σεραφείμ, εἶναι σωστοὶ ἢ λανθασμένοι, εἶναι ἕνα ἐρώτημα τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἐξετάσει μία Πανορθόδοξη Σύνοδος, ἡ ὁποία θὰ λύσει τελεσίδικα καὶ τὸ ζήτημα τοῦ Ἡμερολογίου· μία Σύνοδος τῆς ὁποίας τὴν σύγκληση διακαῶς ἐπεθυμοῦσε ὁ Ἅγιος Πρωθιεράρχης μας, πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος. 

Ἑπομένως, καθὼς ὅσοι καθαιρέθηκαν ἀπὸ τὴν κρατοῦσα Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ δροῦν ἀνεξέλεγκτα πρὸς ἐξυπηρέτηση ἰδίων συμφερόντων αὐτοπροσδιορίζονται ὡς «παλαιοημερολογίτες ἢ Γ.Ο.Χ.», ἡ ἀντιποίηση ἀρχῆς δὲν λειτουργεῖ εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ εἰς βάρος τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου.

Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρει πὼς ἔχοντας ὑπηρετήσει ἐπὶ εἰκοσαετία τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Δικαιοσύνη, ἔχει «ἱκανὴ γνώση προσώπων καὶ καταστάσεων ποὺ κινοῦνται στὸ περιθώριο τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ βίου». Ἀσφαλῶς, θὰ ἔχει γνώση καὶ τῶν προσώπων καὶ τῶν καταστάσεων τοῦ χώρου ὅπου ἀνήκει. Σὲ αὐτὲς θὰ ἦταν προτιμότερο γιὰ τὸν ἴδιο νὰ ἑστιάσει, συμφώνως πρὸς τὴν εὐαγγελικὴ ἐπιταγή: «ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου»[5].Τὸ ἂν ὁ κόσμος χάνει, ὅπως μαρτυροῦν διάφορες δημοσκοπήσεις, τὴν ἐμπιστοσύνη του πρὸς τὴν Ἐκκλησία, τὸ ἂν σκανδαλίζεται καὶ ἀπομακρύνεται ἀπὸ αὐτήν, συμβαίνει ὄχι, βεβαίως, ἐξ αἰτίας τῶν παλαιοημερολογιτῶν. Ὅταν ἡ ἴδια ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία δὲν προστατεύει τὸν ἑαυτό της ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔσωθεν τὴν κατατρώγουν, γιατὶ ἡ Πολιτεία νὰ ἐνδιαφερθεῖ νὰ τὴν προστατεύσει; 

Ἐπιπλέον, ὁ Σεβασμιώτατος ἀπὸ τὴν θητεία του στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη πιθανὸν νὰ γνωρίζει ὅτι κάποιοι ἀκατάλληλοι κληρικοὶ τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας εἶχαν ἔγκαιρη (ἐκ τῶν ἔσω) πληροφόρηση γιὰ ἐπικείμενη ἢ ἐν ἐξελίξει κανονικὴ δίωξη ἐναντίον τους, ὁπότε αἴφνης παρουσιάζονταν  ὡς «παλαιοημερολογίτες», ὥστε νὰ καθαιρεθοῦν «ἐπὶ παλαιοημερολογιτισμῷ». Ἄραγε ἡ Πολιτεία εὐθυνόταν καὶ γιὰ αὐτό;

Εἶναι χαρακτηριστικὴ μία φράση τοῦ κ. Σεραφείμ: «Ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία εὐθύνεται δι᾽ ὅλην αὐτὴν τὴν κατάντια (τῆς γέννησης φαινομένων ὅπως τοῦ κ. Βεζυρέα) καὶ οὐδεὶς ἄλλος». Ὡστόσο, μέσα στὸ σύντομο κείμενό του ἀναφέρεται σὲ τέσσερις ἀνθρώπους ποὺ πρὶν ὑποδυθοῦν τοὺς παλαιοημερολογίτες, βρίσκονταν στὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία, ἀπὸ τὴν ὁποία καθαιρέθηκαν, ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων καὶ ὁ κ. Βεζυρέας. Ἡ καθαίρεση, ὡστόσο, εἶναι κάτι ποὺ ἔρχεται μετά. Αὐτὸ ποὺ προηγεῖται εἶναι ἡ χειροτονία. Εἶναι ἀπορίας ἄξιον: ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία τοὺς χειροτόνησε κληρικούς; Ἦταν μήπως πρόσωπα συνειδητοποιημένα γιὰ τὴν ἀποστολή τους, ποὺ ὅμως στὴν πορεία ἐξέπεσαν; Ἢ μήπως ἦταν ἐξ ἀρχῆς ἀκατάλληλοι, ἀλλὰ δροῦσαν μὲ τὴν ἀνοχὴ τῶν Ἱεραρχῶν τους; Ἴσως, τελικά, νὰ μὴν εἶναι ἀποκλειστικὰ ὑπεύθυνη ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία. 

Γιὰ νὰ δοῦμε ἂν καὶ κατὰ πόσον εἶναι ἀποκλειστικὰ ὑπεύθυνη ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία, ἐπανερχόμασθε στὸ ζήτημα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, τὸ ὁποῖο ὁ κ. Σεραφεὶμ ἀποκαλεῖ «φαιδρότητα». Μάλιστα, τονίζει ὅτι «δὲν ὑφίσταται "πατρῶο" καὶ "καινοτόμο" Ἑορτολόγιο, διότι τὸ Ἑορτολόγιο εἶναι ἕνα».

Ἐφ᾽ ὅσον τὸ ἑορτολόγιο «εἶναι ἕνα», δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἑορτάζουν μαζὶ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι τὶς ἀκίνητες ἑορτές; Κάτι τέτοιο, ὡστόσο, δὲν συμβαίνει. Ἡ ἐγκύκλιος τοῦ 1920 τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου σκόπευε μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου ὄχι στὴν ἀστρονομικὴ ἀκρίβεια, τὴν ὁποία ὑπερτονίζει ὁ Σεβασμιώτατος ἀλλὰ στὸν «ταὐτόχρονον ἑορτασμὸν τῶν μεγάλων χριστιανικῶν ἑορτῶν ὑπὸ πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν»[6]. Μὰ δὲν ἑόρταζαν ταυτόχρονα οἱ Ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ; Ἀσφαλῶς. Μὲ τὸν ὅρο «Ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ», ὅμως, ἡ ἐγκύκλιος ἀναφέρεται καὶ στοὺς ἑτεροδόξους. Τί συνέβη τελικά; Προτιμήθηκε ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς μὲ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ διασπάσθηκε ὁ ταυτόχρονος ἑορτασμὸς μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων[7]. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἡ Ἀλεξάνδρεια καὶ ἄλλες κατὰ τόπους Ἐκκλησίες ἑορτάζουν ξεχωριστὰ ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὰ Ἱεροσόλυμα, τὴν Μόσχα, τὴν Σερβία καὶ ἄλλες Ἐκκλησίες. Ἀλλὰ καὶ μέσα στὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, διασπάσθηκε ὁ κοινὸς ἑορτασμός. 

Ὅταν ὁ ἁπλὸς θρησκευόμενος λαὸς βλέπει τέτοια ὑποκρισία, εἶναι λογικὸ νὰ τηρεῖ τὶς ἐπιφυλάξεις του. Ὅταν μάλιστα βλέπει τὴν ἴδια τὴν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας νὰ τὸν καταδιώκει γιὰ τὴν ἐπιλογή του νὰ μὴν ἀλλάξει τὸ ἡμερολόγιο ποὺ ἐπὶ εἴκοσι αἰῶνες τηροῦσε, εἶναι φυσικὸ νὰ ἀποστασιοποιηθεῖ, ἀκόμη καὶ νὰ φανατισθεῖ, δυστυχῶς. Ὁ Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης Πολύκαρπος Λιώσης, τὸν ὁποῖον ὁ Σεβασμιώτατος κ. Σεραφεὶμ θὰ σέβεται ὡς μέγα εὐεργέτη τῆς Μητροπόλεώς του, ὅταν ἀκόμη ἦταν Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., εἶχε καταγράψει πλῆθος περιστατικῶν ἀπὸ τοὺς φοβεροὺς διωγμοὺς τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας κατὰ τῶν παλαιοημερολογιτῶν. Ἡ ἴδια ἡ τότε Ἱεραρχία ἑδραίωσε τὴν Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ., λόγῳ τῆς ἀδιάκριτης συμπεριφορᾶς της. Δὲν εἶναι, λοιπόν, ἀποκλειστικὰ ὑπεύθυνη ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία γιὰ περιπτώσεις ὅπως τοῦ κ. Βεζυρέα. Ἡ μεγαλύτερη εὐθύνη βαραίνει, πρωτίστως, παλαιοὺς Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί, δευτερευόντως,  παλαιοὺς Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., οἱ ὁποῖοι ἐπέτρεψαν στὶς ἀδυναμίες τους νὰ σπιλώσουν τὸν δίκαιο ἀγῶνα τοῦ Κινήματος τῆς Εὐσεβείας. 

Ἐλπιδοφόρο εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι πολλοὶ σύγχρονοι Ἱεράρχες καὶ κληρικοὶ ὅλων τῶν τάξεων ἐμπνέονται ἀπὸ πνεῦμα κατανόησης καὶ διαλλακτικότητος. Θαυμάσαμε, μάλιστα, τὶς ἡμέρες αὐτὲς ἕνα ἐξαίρετο ἄρθρο τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἰωαννίνων[8]. Ἐν ἀντιθέσει πρὸς αὐτούς, ὁ κ. Σεραφείμ, ὅπως φαίνεται μέσα ἀπὸ τὸ κείμενό του, ὑποστηρίζει ἐν ἔτει 2025 τὴν ἀναβίωση τῆς τακτικῆς τῶν διωγμῶν, ἐν σχέσει μάλιστα καὶ μὲ ζηλωτικὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μιᾶς τακτικῆς ποὺ δοκιμάσθηκε καὶ ὄχι μόνο ἀπέτυχε, ἀλλὰ ἔφερε τὰ ἄκρως ἀντίθετα ἀποτελέσματα. Τουλάχιστον ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο, εὐφυέστατος καὶ θεολογικώτατος καθὼς εἶναι, θὰ περιμέναμε μία προσέγγιση ἐμπνεόμενη  ἀπὸ τὴν διάκριση καὶ τὴν εὐαγγελικὴ ἀγάπη. 

Κλείνοντας τὸ θέμα τοῦ ἡμερολογίου, στὸ ἄρθρο ἀναφέρεται τὸ ἑξῆς: «Αὐτὸ ποὺ ἄλλαξε εἶναι ὁ ἡμερολογιακὸς προσδιορισμὸς τοῦ Ἑορτολογίου ποὺ ἦταν ἐσφαλμένος καὶ σήμερα μὲ τὸ ἰσχύον ἡμερολόγιο θὰ χάνεται μία ἡμέρα κάθε 3.000 χρόνια». Σεβόμαστε τὴν σημαντικὴ αὐτὴ ἐπιτυχία τῆς ἐπιστήμης. Ὡστόσο, ὅταν σταθοῦμε ἔναντι τοῦ Ἀδεκάστου Κριτοῦ, τὸ μόνο ποὺ δὲν θὰ μᾶς ρωτήσει εἶναι ἂν κερδίσαμε μία ἢ χίλιες ἡμέρες. Ἴσως αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς ρωτήσει (δίχως νὰ τὸ ἀγνοεῖ) εἶναι τὸ πῶς ἀγωνισθήκαμε γιὰ νὰ ἐπανέλθει ἐν ἀληθείᾳ ἡ Ἑνότητα, γιὰ τὴν ὁποία Ἔνδακρυς προσευχήθηκε πρὸ τοῦ Πάθους. 

 Σὲ κάποιο τμῆμα τοῦ ἄρθρου γίνεται λόγος στὴν καταγωγὴ τῆς «χειροτονίας» τοῦ κ. Βεζυρέα. Ἡ ἀναφορὰ αὐτὴ θεωροῦμε ὅτι δὲν ἐξυπηρετεῖ ἄλλο σκοπὸ παρὰ τὴν προσπάθεια σύνδεσης τοῦ ὀνόματός του μὲ τὴν Ἱερὰ ἡμῶν Σύνοδο, ὥστε πάσῃ θυσίᾳ αὐτὴ νὰ σπιλωθεῖ. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῶν σκανδαλωδῶν ἀποκαλύψεων, ἀλλὰ καὶ ἤδη ἀπὸ εἰκοσαετίας, ἔχουμε καταστήσει σαφὲς ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς οὐδεμία σχέση ἔχει ἢ εἶχε μὲ τὴν Ἱερὰ ἡμῶν Σύνοδο καὶ γενικὰ μὲ τὴν Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος.

Πρὸς τὸ τέλος τοῦ ἄρθρου, γίνεται λόγος περὶ κάποιου οὐνίτη. Ὁ Σεβασμιώτατος μὲ ἔντονο ὕφος ἐκφράζει τὴν ἀπαρέσκειά του καὶ ὀρθῶς πράττει, καθὼς ἡ οὐνία εἶναι μία ὕπουλη μεθόδευση τοῦ παπισμοῦ γιὰ ἀποπλάνηση τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ μας. Ὁ φόβος του, ὅμως, εἶναι μήπως ὁ λαὸς κατὰ λάθος πλανηθεῖ ἀπὸ οὐνίτες, τὴν στιγμὴ ποὺ μεγαλόσχημοι κληρικοὶ δίνουν ἀπροκάλυπτα ὑπόσταση σὲ αὐτούς; 

Ἐν κατακλεῖδι, οἱ καιροὶ εἶναι χαλεποί. Ἡ ἐγκληματικότητα αὐξάνεται ἀπειλητικά, οἱ οἰκογένειες χωρίζουν σὲ δραματικὸ ποσοστό, τὰ παιδιά μας μεγαλώνουν δίχως ἀρχὲς καὶ ἀναζητοῦν ἐναγώνια τὴν λύτρωση μέσα ἀπὸ δρόμους θανάσιμους, ἐν οἷς καὶ τὸ παράνομο κέρδος καὶ οἱ ναρκωτικὲς οὐσίες, μὲ τὴν διακίνηση τῶν ὁποίων κάποιοι ὅπως ὁ κ. Βεζυρέας χτίζουν τὸ δικό τους μέλαθρο, στηριζόμενοι στὴν καταστροφὴ συνανθρώπων μας· «Ἔλεον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὰς κεφαλὰς ἡμῶν»[9]. Οἱ ὑγιῶς σκεπτόμενοι καὶ ἁγνῶς διακονοῦντες τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς Πίστεως καὶ τοῦ Γένους μας ἔχουμε ἱερὸ καθῆκον συσπειρωμένοι νὰ ἀναστήσουμε -χάριτι Θεοῦ- τὴν πεσοῦσα κοινωνία μας μεταδίδοντάς της τὸ ζωογόνο Φῶς τῆς Τρισηλίου Θεότητος· τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ ἔριδες δὲν ἔβγαλαν πουθενά, ἐνῷ τὰ βέλη εἶναι χρήσιμα μόνο ὅταν στρέφονται κατὰ τοῦ ἀρχεκάκου ἐχθροῦ. 

Ἐν Ἀθήναις, 08/21-11-2025

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

[1] Μτ. 5,11

[2] Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδας, Άρθρο 3,1. 

[3]http://romfea.gr/ieres-mitropoleis/3112-peiraios-o-oikoumenismos-exei-diabrosei-tou-pantes-kai-ta-panta

[4] https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/8402-8075

[5] Μτ. 7,5

[6] Ἐγκύκλιος Συνοδικὴ τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως πρὸς τὰς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, 1920

[7] Καὶ μάλιστα, χάριν οἰκουμενιστικῆς σκοπιμότητος.

[8] https://exapsalmos.gr/mia-chrysi-efkairia-gia-ksekatharisma/

[9] Ψαλ. 140,5=

Πηγή

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ Σχετικὰ μὲ τὸν αὐτοπροβαλλόμενον ὡς Ἀρχιεπίσκοπον Παρθένιον Βεζυρέαν

Ἐγκύκλιος Συνοδικὴ τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως πρὸς τὰς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, 1920

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ Σχετικὰ μὲ τὸν αὐτοπροβαλλόμενον ὡς Ἀρχιεπίσκοπον Παρθένιον Βεζυρέαν

 Γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ οἱ καπηλευτές τοῦ τίτλου τῆς Μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνήσιων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἔρχονται νὰ σκανδαλίσουν δι᾽ ἀξιοποίνων πράξεων τὸ χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐν γένει τὴν ἑλληνικὴν κοινωνίαν.

Γνωστοποιοῦμεν πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν ὅτι ὁ φερόμενος ὡς Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Παλαιοημερολογιτῶν Παρθένιος Βεζυρέας οὐδέποτε ὑπῆρξε κληρικὸ ἢ λαϊκὀ μέλος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν.

10-11/28-10-2025
Συνοδική Επιτροπή Τύπου της Εκκλησίας ΓΟΧ Ελλάδος
Πληροφορίαι στὸ τηλ. 6972010475

Πηγή

Ἀνακοίνωσις γιὰ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμὸ

 Ὡς γνωστόν, πρὶν ἀπὸ 40 περίπου χρόνια, τὸ 1986, ὑπῆρξε ἀνακίνηση ἐφαρμογῆς τοῦ «Ἑνιαίου Κωδικοῦ Ἀριθμοῦ Μητρώου» (ΕΚΑΜ) γιὰ κάθε πολίτη ἀπὸ τὴν τότε Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση, μὲ πρόσχημα τὴν ψηφιακὴ διευκόλυνση καὶ τὴν πάταξη τῆς γραφειοκρατίας. Ἐπ’ αὐτοῦ ὅμως ἠγέρθη σφοδρὴ ἀντίδραση τόσο ἀπὸ πολιτικῆς πλευρᾶς, ἀπὸ τὴν τότε Ἀντιπολίτευση ποὺ εἶναι σήμερα Κυβέρνηση, ὅσο καὶ ἀπὸ ἐκκλησιαστικῆς. Διότι ὑποστηρίχθηκε βάσιμα ὅτι παρεβιάζοντο θεμελιώδεις δημοκρατικὲς ἐλευθερίες τῶν πολιτῶν ὁδηγῶντας σὲ «ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα» καὶ ἀφόρητη ψηφιακὴ ἐπιτήρηση καὶ δέσμευση. Μάλιστα, ἐκκλησιαστικῶς –παρὰ τὴν ἐμφάνιση ἀκόμη καὶ ἀκραίων ἀντιλήψεων, ὑπῆρξε σύνδεση τοῦ θέματος μὲ ἐσχατολογικῆς φύσεως ἀνησυχίες καὶ ἐπιφυλάξεις. Ἐκείνη δὲ ἡ προσπάθεια τελικῶς δὲν προχώρησε.

Τὸ ἴδιο παρατηρήθηκε καὶ ἀργότερα ἕως σχετικὰ πρόσφατα, μὲ Κυβερνητικὲς ἐξαγγελίες καὶ ἀπόπειρες καθιερώσεως τῆς λεγομένης «Κάρτας τοῦ Πολίτη».
Μετὰ τὴν περίοδο τῆς Πανδημίας, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁποίας ἐπιβλήθηκαν αὐστηρότατα μέτρα ἀνελευθερίας καὶ ἐπαχθεῖς ὑποχρεωτικότητες γιὰ λόγους δῆθεν ἔκτακτης ἀνάγκης, ἀντιμετωπίζουμε ἤδη νέες Κυβερνητικὲς πολιτικὲς ἐπιβολῆς καὶ ὑποχρεωτικότητος μὲ τὸν λεγόμενο πλέον «Προσωπικὸ Ἀριθμό», ὁ ὁποῖος πρόκειται νὰ τεθεῖ στὶς νέες ψηφιακὲς ταυτότητες.

Ἡ δικαιολόγηση τοῦ νέου αὐτοῦ ἐγχειρήματος εἶναι ἡ αὐτή, δηλαδὴ γιὰ τὴν ἄμεση διευκόλυνση καὶ ἐξυπηρέτηση τῶν πολιτῶν στὶς σχέσεις τους μὲ τὶς ὑπηρεσίες τοῦ Κράτους καὶ ἀργότερα ἀκόμη καὶ στὸν ἰδιωτικὸ τομέα, μέσῳ ἑνὸς «χρηστικοῦ» ἀριθμοῦ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα θὰ πρόκειται γιὰ μιὰ «ὑπερταυτότητα».

Ἀπὸ πολλοὺς εἰδήμονες διατυπώνονται εὔλογες ἐνστάσεις ὡς πρὸς τὴν σκοπιμότητα τοῦ μέτρου, τὴν ἀσφάλεια ἐφαρμογῆς καὶ χρήσεως, τὸ ποιὸς ἤ ποιοὶ θὰ γνωρίζουν καὶ πῶς θὰ χειρίζονται τὰ εὐαίσθητα προσωπικὰ δεδομένα τῶν πολιτῶν, τὰ ὁποῖα πλέον θὰ εἶναι συνενωμένα καὶ συγκεντρωμένα σὲ ἕναν καὶ μοναδικὸ ἀριθμό. Καὶ ἐπειδὴ σὲ αὐτὰ τὰ ζητήματα ποὺ τίθενται ὑπάρχουν σοβαρὰ καὶ μεγάλα κενά, παρὰ τὶς γενικόλογες καὶ ἀόριστες διαβεβαιώσεις περὶ τοῦ ἀντιθέτου, ἐκφράζονται ἀπὸ πολλὲς πλευρὲς (πληροφορική, νομική, οἰκονομική, πολιτική, ἐκκλησιαστικὴ/θεολογική) σοβαρότατες ἐπιφυλάξεις: ἡ ἐλευθερία διακυβεύεται, ἕνα ἄνευ προηγουμένου «ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα» ἑτοιμάζεται, ἡ ζωὴ μετατρέπεται σὲ «ψηφιακὴ φυλακή» καὶ τὸ μέλλον προοιωνίζεται ἀπόλυτα δυστοπικό.

Γιὰ νὰ γίνουμε πιὸ σαφεῖς, ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ ὅτι μέσῳ τοῦ «Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ» γίνεται ἄμεσα γνωστὸ τὸ σύνολο τῶν ὑπαρχόντων τοῦ καθενός, τὰ χρήματα ἤ ἀκίνητά του, τὰ ταξίδια του, οἱ πληρωμές του, οἱ εἰσπράξεις του, τὶ πούλησε, τὶ ἀγόρασε καὶ πότε, ἀπὸ ποῦ πέρασε, ποιοὺς χώρους ἐπισκέφθηκε, μὲ ποιοὺς σχετίσθηκε, τὶ εἶδε καὶ τὶ διάβασε, τὶ ἔφαγε καὶ τὶ ἤπιε, τὶ καύσιμα κατανάλωσε καὶ ἀπὸ ποιὰ διόδια διῆλθε, ποῦ πῆγε διακοπὲς καὶ ποῦ κινήθηκε μὲ τὸ ὅποιο ὄχημά του, ποιὸν γιατρὸ ἐπισκέφθηκε, τὶ ἱστορικὸ ὑγείας ἔχει, ποιὲς ἀσθένεις πέρασε, ἀπὸ τὶ ἔπασχε ἤ πάσχει, τὶ φάρμακα πῆρε καὶ παίρνει κλπ..

Καὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ θὰ βγαίνουν στατιστικὲς ποὺ θὰ τὰ συνδέουν καὶ θὰ ἐξάγονται ἀσφαλῆ συμπεράσματα ὅπως καὶ σαφεῖς προβλέψεις γιὰ τὶς κινήσεις καὶ τοὺς σκοποὺς ἑκάστου! Θὰ εὐχόμασταν ὅλα αὐτὰ νὰ εἶναι ὑπερβολὲς καὶ φαντασίες, ἀλλὰ δυστυχῶς ἀποτελοῦν μικρὸ μόνον μέρος τῆς διαμορφουμένης ἐφιαλτικῆς ψηφιακῆς πραγματικότητος! Ἀκριβῶς γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς σύγχρονα δημοκρατικὰ κράτη, ὅπως ἡ Μ. Βρετανία προτιμοῦν νὰ διατηροῦν ἕνα ἀποκεντρωμένο σύστημα, δίνοντας ἔμφαση στὴν προστασία προσωπικῶν δεδομένων καὶ τὴν ἀποφυγὴ κρατικῆς ὑπερεξουσίας.

Ὅπως γίνεται ἀντιληπτὸ ἡ νέα ψηφιακὴ ταυτότητα μὲ τὸν «Προσωπικὸ Ἀριθμό», ἡ ὁποία θὰ ἀποτελεῖ τὸ ἀπαραίτητο ἐργαλεῖο-κλειδὶ εἰσόδου στὴν νέα πραγματικότητα τῆς ζωῆς σὰν σὲ ἕνα μεγάλο στρατόπεδο συγκεντρώσεως καὶ θὰ ἀποκαλύπτει ἄμεσα τὰ πάντα γιὰ τὸν κάτοχο-«ἀριθμὸ» ποὺ θὰ τὴν ἔχει, παύει νὰ εἶναι ἕνα ἁπλὸ ἔγγραφο ταυτοποιήσεως καὶ μετατρέπεται κυριολεκτικὰ σὲ κάρτα δικαιωμάτων. Δι’ αὐτῆς μόνον μπορεῖς νὰ ζήσεις στὴν κοινωνία, διότι διαφορετικὰ ἀποκλείεσαι ἀπὸ αὐτήν! Μάλιστα, ἐν ὄψει καταργήσεως τῶν μετρητῶν καὶ τῆς μετατροπῆς τῆς κάρτας αὐτῆς καὶ σὲ «ψηφιακὸ πορτοφόλι» σὲ μιὰ ἀχρήματη κοινωνία ποὺ διαφαίνεται στὸν ὁρίζοντα, ὁ ἀπόλυτος ἔλεγχος τῶν πολιτῶν μετατρέπεται σὲ ζοφερὸ ἐφιάλτη.

Θυμίζουμε ἐπίσης, ὅτι ὁ «Προσωπικὸς Ἀριθμός» μὲ κατάλληλη διαρρύθμιση δύναται νὰ μετατραπεῖ ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ σὲ «Παγκόσμιο Ἀριθμό» μὲ ὅ,τι συνέπειες μπορεῖ νὰ σημαίνει αὐτό.

Κατόπιν τούτων, δὲν ἀποτελεῖ κινδυνολογία νὰ ὑποστηρίξουμε ὅτι μεταβαίνουμε σὲ μιὰ μορφὴ ἑνὸς στυγνοῦ «ψηφιακοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ»: ὁ θεόπλαστος ἄνθρωπος ἀριθμοποιεῖται, μαζοποιεῖται, ἀποπροσωποποιεῖται καὶ ἀντιμετωπίζεται ὡς συσκευὴ ἤ ὡς ἀντικείμενο/πρᾶγμα.

Ἑπομένως, τὸ φαινόμενο ποὺ ἀντιμετωπίζουμε δὲν εἶναι μόνον πολιτικὸ ἤ κοινωνικό, ἀλλὰ ἐνέχει καὶ ἐκκλησιαστικὴ/πνευματικὴ/θεολογικὴ βαρύτητα. Ἡ ἀνελευθερία αὐτὴ τῆς πλήρους ἐπιτηρήσεως κάθε πτυχῆς τῆς ζωῆς δὲν ἐξυπηρετεῖ τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸν εὐτελίζει καὶ ἐξανδραποδίζει.

Σύμφωνα μὲ τὴν ἁγία Ὀρθόδοξη πίστη μας, ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἐλεύθερος καὶ αὐτεξούσιος ἀπὸ τὴν ἐκ Θεοῦ δημιουργία του, μὲ δυνατότητα θείας ὁμοιώσεως. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ὡς ἀπρόσωπη μάζα ἤ ἀγέλη ἄλογη, ἰσοπεδωτικὰ καὶ ἀριθμοποιημένα. Σὲ μιὰ ἐποχὴ «ἐσχατολογικῶν συνδρόμων» σὰν τὴν δική μας, μὲ τὶς ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις τῆς ποικιλόμορφης ἀποστασίας σὲ ἐπίπεδο πίστεως καὶ ζωῆς, ἡ ἐκβιαστικὴ διάθεση καὶ ὁ πειθαναγκασμὸς γιὰ τὴν δυνατότητα συμμετοχῆς στὴν κοινωνικὴ ζωὴ μέσῳ ἀποδοχῆς ἑνὸς «Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ», ἐγείρει σαφῶς σοβαρὰ θέματα ἐλευθερίας καὶ συνειδήσεως.

Ἀπευθύνουμε λοιπὸν κλήση μὴ ὑποχρεωτικῆς ἐφαρμογῆς τοῦ μέτρου αὐτοῦ, τὸ ὁποῖο ζητοῦμε νὰ εἶναι προαιρετικό. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγνοηθεῖ ἡ τοποθέτηση χιλιάδων νομοταγῶν κατὰ τὰ ἄλλα Ἑλλήνων πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν προτίθενται νὰ ὑποκύψουν σὲ ὑποχρεωτισμοὺς παρὰ τὴν συνείδησή τους καὶ ἄρα νὰ δημιουργηθεῖ σοβαρὸ κοινωνικὸ πρόβλημα.

Στὸ δὲ ἐν Χριστῷ Ποίμνιό μας προτρέπουμε πνευματικὴ ἐγρήγορση καὶ ὡριμότητα, προσευχὴ καὶ ἀγωνιστικότητα. Ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ἐλευθερία θὰ νικήσουν καὶ θὰ ἐπικρατήσουν. Ὁ Θεὸς εἶναι μὲ τὸ Δίκαιο ἀσχέτως ἐπιβολῶν τῆς πλειοψηφίας.

 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος
Ἀθήνα, 10-06-2025

Πηγή

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΘΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

 

Ἐγκύκλιος Θέρους καὶ Νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων

Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·

            Ἀπὸ τὴν ἑπομένη τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων ἀρχίζει ὡς γνωστὸν ἡ καθιερωμένη ἀπὸ τὴν Παράδοση τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας Νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀλλὰ καὶ τῶν πυρφόρων και πνευματομοφόρων ὀργάνων Αὐτοῦ, δηλαδὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

            Ἡ Νηστεία αὐτὴ δὲν εἶναι δύσκολη ὡς πρὸς τὴν τήρησή της, διότι περιλαμβάνει κατάλυση οἴνου καὶ ἐλαίου ἐκτὸς Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς, ὅπως ἐπίσης καὶ κατάλυση ἰχθύος τὰ Σαββατοκύριακα ἕως καὶ τὴν ἑορτὴ τοῦ Γενεθλίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ἡ διάρκειά της φέτος εἶναι περίπου ἑνὸς μηνός.

            Συμπίπτει μάλιστα μὲ τὴν ἔναρξη τῆς περιόδου τοῦ θέρους, τῶν διακοπῶν τῶν μαθητῶν καὶ γενικὰ τῆς χρονικῆς περιόδου ποὺ θεωρεῖται πιὸ πλεονεκτικὴ καὶ πιὸ ἀνέμελη γιὰ πολλοὺς καὶ διαφόρους λόγους. Ἡ πατρίδα μας ἔχει ἄφθονες τὶς φυσικὲς καὶ λοιπὲς ὡραιότητες, οἱ ὁποῖες καθιστοῦν τὸ καλοκαίρι εὐχάριστο καὶ ἐπιθυμητὸ σὲ μικροὺς καὶ μεγάλους.

            Ἐν τούτοις, ἀπὸ πνευματικῆς πλευρᾶς ὑπάρχουν περισσότεροι κίνδυνοι καὶ ἄρα ὑφίστανται περισσότεροι λόγοι γιὰ ἐνίσχυση τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος καὶ τῆς πνευματικῆς προσπάθειας. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ἡ Νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀποτελεῖ ἕναν πολὺ καλὸ καὶ σημαντικὸ βοηθητικὸ παράγοντα γιὰ ὅλους μας, ὥστε καὶ τὴν περίοδο τῶν διακοπῶν νὰ ἐκμεταλλευθοῦμε γιὰ τὴν σωματικὴ καὶ ψυχικὴ ἀνανέωσή μας, ἀλλὰ καὶ τὴν χριστιανικὴ κλήση μας νὰ μὴ λησμονήσουμε καὶ κυρίως νὰ μὴ ντροπιάσουμε καὶ νὰ μὴ καταρρίψουμε.

            Ἡ νηστεία ἀπὸ τὶς ἀρτύσιμες τροφὲς ἐπιτελεῖται προκειμένου νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ἐκδιώξουμε ἀπὸ μέσα μας τὴν κακία, τὴν πονηρία, τὴν ὀργή, τὸν θυμὸ καὶ γενικὰ κάθε ἁμαρτία. Γιὰ νὰ κατοικεῖ ὁ Θεὸς ἐντός μας καὶ νὰ μὴ μᾶς ἐγκαταλείπει, εἶναι ἀνάγκη, ὅπως διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, νὰ καθαίρουμε τὸν νοῦ μας ἀπὸ αἰσχροὺς λογισμούς, ἀπὸ ὀργὴ καὶ ἀπὸ μνησικακία (βλ. Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητοῦ, Ἑκατοντὰς περὶ Ἀγάπης δ΄, παρ. 76). Ἡ καλὴ τήρηση τῆς σωματικῆς νηστείας φέρνει πράγματι πνευματικὴ καθαρότητα καὶ δίνει τὴν δυνατότητα νὰ κατανοήσουμε μέσα μας τὴν «λαλιὰ τοῦ Θεοῦ», ἡ ὁποία μεταδίδει εἰρήνη καὶ φωτισμό, καθὼς καὶ θεραπεία ψυχικῶν πτώσεων καὶ συντριβῶν.

---

Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί·

            Πολλὲς εἶναι οἱ καθημερινὲς αἰτίες, καὶ μάλιστα τώρα τὸ καλοκαίρι, ποὺ προξενοῦν μέσα μας τόσο τὴν ὀργὴ καὶ τὴν μνησικακία, ὅσο καὶ τοὺς πονηροὺς καὶ ἀκαθάρτους λογισμούς, οἱ ὁποῖοι ξεσηκώνουν ἄτοπες ἐπιθυμίες.

            Παρατηροῦμε πράγματι τόσα πολλὰ ἄσχημα γύρω μας, συμβαίνουν τόσες ἀδικίες, παρανομίες καὶ ἀσυδοσίες, ὥστε νὰ αἰσθανόμαστε εὔκολα ψυχικὸ ἀναβρασμὸ ποὺ ἄν δὲν προσέξουμε μπορεῖ νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ ἐκδηλώσεις ἤ καὶ ἐκρήξεις θυμοῦ καὶ ὀργῆς.

            Ἐπίσης, ὑπάρχει γύρω μας τόσο διάχυτη σαρκολατρία, τόση γύμνια καὶ προκλητικότητα ἰδίως τώρα τὸ καλοκαίρι, ὥστε κάποτε νὰ μὴ γνωρίζει κανεὶς πρὸς τὰ ποῦ νὰ στρέψει τὸ βλέμμα του καὶ πρὸς τὰ ποῦ νὰ κατευθυνθεῖ.

            Ἄρα, ἡ προσπάθειά μας νὰ ἀποφύγουμε τὶς ἀρτύσιμες τροφὲς κατὰ τὴν περίοδο τῆς Νηστείας εἶναι ἀπαραίτητα συνδεδεμένη μὲ τὴν ἀποφυγὴ πάσῃ θυσίᾳ τῶν αἰτιῶν καὶ τῶν ἀφορμῶν ποὺ θὰ ἐξάψουν τὰ πάθη εἰδικῶς τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας.

            Εἶναι φανερὸν ὅτι πρέπει νὰ μᾶς διακρίνει σύνεση καὶ προσοχὴ ὥστε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πρωτίστως νὰ μὴν ἀποτελοῦμε αἰτία σκανδαλισμοῦ τῶν ἄλλων εἴτε μὲ τὰ ἀπρόσεκτα λόγια μας, εἴτε μὲ τὴν ἀδιάκριτη καὶ ἐγωϊστικὴ συμπεριφορά μας, εἴτε μὲ τὴν ἀταίριαστη καὶ ἀνεπίτρεπτη γιὰ Χριστιανοὺς καὶ Χριστιανὲς ἐμφάνισή μας. Θὰ εἶναι πράγματι τραγικὸ καὶ ἀπογοητευτικὸ ἄν ἐμεῖς ἀντὶ νὰ ἀποτελοῦμε ἕνα καλὸ καὶ φωτεινὸ παράδειγμα στοὺς γύρω μας, καταντήσουμε νὰ εἴμαστε θλιβερὸ καὶ οἰκτρὸ ἄκουσμα καὶ θέαμα, ποὺ νὰ ὁδηγεῖ τοὺς ἄλλους ὄχι στὴν ἀρετὴ ἀλλὰ στὴν ἁμαρτία!

            Μὴ λησμονοῦμε ὅτι ἡ κλήση μας σὰν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν (καὶ δὴ «Γνησίων»!) εἶναι νὰ ἀποτελοῦμε σημεῖα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι ἀρνητικὰ φαινόμενα ὀκνηρίας, ἀδιαφορίας, ἐκνευρισμοῦ καὶ φιλοσαρκίας.

---

Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί·

            Κάθε περίοδος καὶ μάλιστα Νηστείας πρέπει νὰ συνδυάζεται μὲ αὔξηση τῆς προσευχῆς καὶ τῆς πνευματικῆς μελέτης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἔστω λίγη ἀλλὰ ἐπιμελὴς μελέτη ἀποτελεῖ τὴν πιὸ καλὴ προθέρμανση γιὰ τὴν προσευχή. Καὶ ἡ προσευχὴ ἐξάγεται ἀβίαστα ἀπὸ μιὰ ψυχὴ ποὺ εὐχαριστεῖ τὸν Θεὸ γιὰ τὴν Ἀγαθότητα καὶ τὴν μεγάλη Του Δόξα, ποὺ δέεται γιὰ τὶς ἀνάγκες της καὶ ποὺ ἐξομολογεῖται γιὰ τὰ παραπτώματά της.

            Ὁ Ψαλμωδὸς βεβαιώνει στὸν ἱερὸ Ψαλτῆρα του: «Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε καὶ αἰνέσω τὸ Ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος» (Ψαλμ. 144, 2).

            Αὐτὸς ποὺ νηστεύει καὶ προσεύχεται ἐν μετανοίᾳ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι ἀποκτᾶ πνευματικὴ δύναμη καὶ παρρησία. Ὁ λόγος του κατόπιν «πυρακτώνεται» καὶ δύναται νὰ ἐπιφέρει θαυμαστὰ ἀποτελέσματα. Μόνον ὅμως γιὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν βοήθεια τῶν ἄλλων καὶ ὄχι βέβαια γιὰ προσωπικὲς ἰδιοτελεῖς καὶ ἐφάμαρτες ἐπιδιώξεις καὶ ἐπιθυμίες.

            Εὔχομαι ἀπὸ καρδίας νὰ εἴμαστε ἐκλεκτὴ Ποίμνη Χριστοῦ, λαὸς Θεοῦ μακάριος, γεμᾶτος ἀπὸ θεία χάρη καὶ εὐλογία!

            Εὔχομαι καλὴ Νηστεία Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ εὐλογημένη περίοδο Θέρους, χάριτι τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν!

Μετὰ τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης
Ὁ Μητροπολίτης
+ὁ Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος Κλήμης

Λάρισα, ἑβδομὰς Ἁγίου Πνεύματος
Μάϊος 2025

Πηγή

Περὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Μετὰ μεγίστης ἀνησυχίας ἐπληροφορήθημεν περὶ τοῦ ἐγγράφου αἰτήματος τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας πρὸς τὴν Ἱερὰν Κοινότητα καὶ τὰς Ἱερὰς Μονὰς τοῦ Ἁγίου Ὄρους περὶ παροχῆς φιλοξενίας καὶ ὑποστηρίξεως μεγάλου ἀριθμοῦ ἀστυνομικῶν καὶ βαρέων ὀχημάτων προκειμένου νὰ ἐπιχειρήσουν ἐκτέλεσιν ἐξώσεων εἰς χώρους τῆς ἁγιορειτικῆς πολιτείας μετ᾽ «ἐπιχειρησιακῆς ἀκριβείας».

Ποιοῦμεν ἔκκλησιν πρὸς ἐπικράτησιν τῆς λογικῆς καὶ τὴν διαφύλαξιν τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἁρμονίας εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Πατρίδα μας, ἐπισημαίνοντες ὅτι:

α. Ἡ ἐπαπειλουμένη εἴσοδος βαρέων ὀχημάτων καὶ ἡ ἀναφορὰ εἰς «ἐπιχειρησιακὴν ἀκρίβειαν» προδιαθέτει περὶ τῆς ἀσκήσεως βίας καὶ τὴν ὀργάνωσιν στρατιωτικοῦ τύπου ἐπιχειρήσεως ἐκπορθήσεως τῆς, ὡς κάστρον ὀχυρωμένης, Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου καὶ ἴσως ὄχι μόνον αὐτῆς. Ἡ ἀπειλουμένη ἄσκησις βίας ἐκ μέρους τῶν ἐπιτιθεμένων θεωρεῖται βέβαιον ὅτι θὰ ἐπιφέρῃ ἀπωλείας, ἴσως καὶ ἀνθρωπίνων ζωῶν μεταξὺ τῶν ἀμυνομένων, οἱ ὁποῖοι γνωρίζομεν καλῶς ὅτι πρόκειται νὰ ὑπερασπισθοῦν μὲ αὐτοθυσίαν τὴν Μονὴν αὐτῶν. Τοιουτοτρόπως, αἱ ἀστυνομικαὶ δυνάμεις ἐὰν ἐπιχειρήσουν δυναμικὴν ἐπέμβασιν, θὰ γίνουν αἴτιοι δημιουργίας νέων Ὁσιομαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν.

β. Ἡ ἀναφορὰ εἰς ἱκανὸν ἀριθμὸν ἀστυνομικῶν διὰ μέγα χρονικὸν διάστημα, προοιωνίζεται ἐπιχείρησιν πολυχρονίου ἀποκλεισμοῦ τῆς Μονῆς μὲ σκοπὸν τὴν ἐκ τῆς ἀπειλῆς τῆς λιμοκτονίας παράδοσιν τῶν Πατέρων. Τοῦτο τὸ σχέδιον θὰ ἀποτελοῦσε κατάφορον παραβίασιν τῶν στοιχειωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Μετὰ τὴν παγκόσμιον κατακραυγὴν διὰ τὸν ἀποκλεισμὸν τῆς Γάζης, εἰς τὴν ὁποίαν ἀποστέλλεται διεθνῶς ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια, ἡ ἐνδεχομένη δημιουργία καὶ ἐν Ἑλλάδι ἑστίας ἀποκλεισμοῦ, πρόκειται νὰ δυσφημίσῃ τὴν χώραν παγκοσμίως.

Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει ἡμεῖς θὰ ἀπαιτήσωμεν τὸν τακτικὸν ἐφοδιασμὸν τῆς Μονῆς διὰ ἀνθρωπιστικῆς βοηθείας καὶ εἰς περίπτωσιν παρεμποδίσεως τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς θὰ ὑπάρξῃ διεθνὴς κατακραυγή.

Εὐχόμεθα ὅτι οἱ Ἁγιορεῖται Πατέρες τῶν λοιπῶν 19 Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους δὲν πρόκειται νὰ δώσουν ἄδειαν διὰ τὸν διασυρμὸν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἐν γένει τῆς Πατρίδος μας.

 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς
Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας ΓΟΧ Ἑλλάδος
08/21-07-2024

Ἀνακοίνωσις Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας

 Ἀριθμός Πρωτ. 3318

 

Ἐν Ἀθήναις, 6/19-03-2024

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

 

Πρὸς ἅπαντα τὸν Kλῆρον καὶ τὸν Λαὸν τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἐκκλησίας

ἐν Ἀθήναις, Πειραιεῖ καὶ Ἀττικοβοιωτίᾳ.

 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

 

Ἡ Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας  ἀνέκαθεν ἀποτελοῦσε τήν ἑορτήν τοῦ Θριάμβου τῆς Ὀρθοδοξίας οὑχί μόνο κατά τῆς Εἰκονομαχίας ἀλλά καί κατὰ πασῶν τῶν αἱρέσεων. Ἰδιαιτέρως διά τήν καθ΄ ἡμᾶς Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἡ ἐν λόγῳ ἑορτή ἀποτελεῖ τιμή καί καύχημα , ἀφοῦ οἱ Προπατορές μας ἀγωνίστηκαν διά τήν ἀκραιφνή διατήρηση καί τήν ὁμολογία τῆς ὁρθῆς πίστεως ἔναντι τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας καί τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

 

Διὰ τοῦτο:

 

α) Τὴν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, 11ὴν/24ην Μαρτίου 2024, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιε¬πίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλίνικος θὰ προεξάρχῃ εἰς τὸ Ἀρχιερατικὸν Συλλείτουργον εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Ἀνδρέου Περιστερίου ( Λαχανᾶ 73, Περιστέρι), συλλειτουργούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Πειραιῶς καί Σαλαμῖνος κ. Γεροντίου καί Μεθώνης κ. Ἀμβροσίου. Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας θά ἐπακολουθήσῃ ἡ καθιερωμένη Λιτανευτική Πομπή προκει¬μένου νὰ δοθῇ ἡ καλὴ Μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας μας.

 

β) Τὸ ἑσπέρας τῆς αὐτῆς ἡμέρας θὰ λάβῃ χώραν ὁ Β΄ Κατανυκτικός Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν κ.κ. Καλλινίκου εἰς τόν Καθεδρικόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Ἀθανασίου (Ἀναγεννήσεως 37, Νέα Φιλαδέλφεια) εἰς τὰς 18:00’, μὲ κεντρικὸν Ὁμιλητὴν τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἀττικῆς καί Βοιωτίας κ. Χρυσόστομον.

 

 

Καλούμεθα ἅπαντες, κληρικοί καί λαϊκοί, νὰ δώσουμε τό ὁμολογιακό παρόν στό ἱερό προσκλητήριο τῆς Ἐκκλησίας μας.

 

 

Μετ᾿ εὐχῶν, δι᾿ εὐλογημένην καὶ καρποφόρον Ἁγίαν Τεσσαρακοστήν. 

 

 

Ὁ Ἀρχιγραμματεὺς

† Ὁ Δημητριάδος Φώτιος

Πηγή

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ Περὶ τοῦ ἐπικειμένου νόμου διὰ τὴν θέσπισιν «γάμου» μεταξύ ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου

 

Ἀριθμός Πρωτ. 3306

Ἐν Ἀθήναις, 10 / 23 – 01 – 2024

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητὰ καὶ εὐσεβεῖς Πολῖται τῆς πεφιλημένης Πατρίδος μας·

Δυστυχῶς τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος, μετὰ τὴν δολοφονίαν τοῦ ἀειμνήστου Εὐσεβοῦς ἡμῶν Κυβερνήτου Ἰωάννου Καπαδιστρίου, εὑρίσκεται προσκεκολλημένον δουλικῶς εἰς τὸ ἅρμα τῶν Δυτικῶν Δυνάμεων, ἀποδεχόμενον ἀκρίτως ὅ,τι ὑπαγορεύει ἡ ἄρχουσα τάξις τῆς Δύσεως κατὰ τὸ δουλοπρεπὲς πολιτικὸν δόγμα τῶν γραικύλων: «Ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν!». Ἡ ἑλληνορθόδοξος Ἑλλὰς ὤφειλε νὰ εἶναι φωτοδότις καὶ ὑπόδειγμα ἀνωτέρων Ἀρχῶν καὶ Ἀξιῶν διὰ κάθε κοινωνίαν. Ἀντί τούτου, ἡ πολιτικὴ ἡμῶν ἡγεσία ἀντλεῖ ἀκρίτως καὶ ἀντιγράφει σαπρὰ πρότυπα καὶ θεσμούς οἱ ὁποῖοι έγεννήθησαν εἰς ξένα περιβάλλοντα καὶ κάτω ἀπὸ διαφορετικὰς συνθήκας, προβάλλονται δὲ ἐσχάτως ὡς κοινωνικὰ δόγματα, πρὸς δημιουργίαν μιᾶς παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας.

Ὅθεν, πολλάκις ἡ ἀλληθωρίζουσα πρὸς τὴν Δύσιν πολιτικὴ ἡγεσία τῆς Πατρίδος ἡμῶν θεσμοθέτισεν λ.χ. ἀποποινικοποίησιν τῆς μοιχείας, πολιτικὸν «γάμον», νομιμοποίησιν τῶν ἐκτρώσεων, ἀποποινικοποίησιν τῆς βλασφημίας καὶ νῦν ἐπείγεται νὰ νομοθετήσῃ «γάμον» ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου καὶ τεκνοθεσίαν ὑπ᾽ αὐτῶν. Διὰ τὴν Ἐκκλησίαν πάντοτε θὰ θεωροῦνται, ἡ μὲν μοιχεία μέγα ἁμάρτημα, ὁ δὲ πολιτικὸς γάμος μεταξὺ Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ὡς πορνεία, ἡ ἔκτρωσις ὡς φόνος, ἡ βλασφημία καὶ ἡ ὁμοφυλοφιλία φρικτὰ ἁμαρτήματα. Διὰ τὰ πιστὰ τὲκνα τῆς Ἐκκλησίας ταῦτα πάντα τὰ ἀντευαγγελικὰ νομοθετήματα εἶναι ἀπαράδεκτα καὶ άπορριπτέα.

Ἀσφαλῶς ἡ Ἐκκλησία δὲν ἐπιβάλλει εἰς οὐδένα τὸν Ὀρθόδοξον τρόπον ζωῆς, ἀλλὰ ὀφείλει νὰ ἀρθρώσῃ λόγον ἀντιδράσεως, διότι αἱ ἐπιπτώσεις ἀφοροῦν ἅπαντας. Σημειωτέον δέ, ὅτι ἡ προσπάθεια προασπίσεως δῆθεν δικαιωμάτων μιᾶς κοινωνικῆς ὁμάδος δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ προσκρούῃ εἰς τὰ δικαιώματα ἄλλων. Ἐν προκειμένῳ, διαπιστοῦται ὅτι, ὅπως ἐν ὀνόματι τοῦ δῆθεν δικαιώματος τῶν γυναικῶν νὰ ἔχουν τὸν ἔλεγχον τοῦ σώματός των ἐπετράπησαν αἱ ἐκτρώσεις, ἐναντίον τοῦ δικαιώματος τῶν ἐμβρύων εἰς τὴν ζωήν, ἤδη ἀποπειρᾶται ἐν ὀνόματι τοῦ δῆθεν δικαιώματος τῶν ὁμοφυλοφίλων νὰ τελοῦν μεταξύ των γάμους νὰ δίδεται εἰς αὐτοὺς ἡ δυνατότης τῆς τεκνοθεσίας ἐναντίον τοῦ δικαιώματος τῶν παιδίων νὰ ἔχουν πατέρα καὶ μητέρα. Εἰς χώρας τῆς Δύσεως, ὅπου ἀπεπειράθη τὸ τοιοῦτον ἀφύσικον καὶ ἀντίθεον ἐγχείρημα, συχνάκις τὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἀνετράφησαν ἐντὸς τοιούτων σχημάτων, ἐνηλικιωθέντα, ἐξέφραζαν δημσίως τὴν ἀντίρρησίν των εἰς αὐτὸ καὶ αἱ φωναὶ τῆς διαμαρτυρίας των ὑπάρχουν εἰς τὸ διαδίκτυον, καλοῦντες τὴν κοινωνίαν νὰ σεβασθῇ ἐπιτέλους τὰ δικαιώματα αὐτῶν.

Βεβαίως δέ, εἶναι καταδικαστέον καὶ τὸ θέμα τῆς «παρένθετης μητρότητας», ἤτοι τῆς ἐμπορευματοποιήσεως τοῦ γυναικείου σώματος, προκειμένου νὰ ἐπιτευχθοῦν αἱ «τεκνοθεσίαι» τῶν «ζευγαριῶν» τοῦ ἰδίου φύλου, τὰ ὁποῖα κόπτονται διὰ «ἀπόκτησιν» τέκνων! Ἑνὸς κακοῦ δοθέντος, μύρια ἕπονται…

Διὰ τὴν Ἐκκλησίαν ὁ γάμος εἶναι μόνον μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, κατὰ τὰ πρότυπα τοῦ γάμου ἐν Κανᾷ τῆς Γαλλιλαίας, καὶ τὰ παιδία δικαιοῦνται νὰ ἔχουν πατέρα καὶ μητέρα.-

Προτρέπομεν τὸν εὐσεβῆ λαὸν νὰ προσεύχεται ἐντόνως ὑπὲρ τῆς Πατρίδος μας, ὥστε ἀφοῦ ἔλθωμεν ἅπαντες εἰς Μετάνοιαν, Αὕτη νὰ ἀποκτήσῃ κάποτε εὐσεβεῖς Κυβερνήτας κατὰ τὰ πρότυπα τοῦ ἀειμνήστου Εὐσεβοῦς ἡμῶν Κυβερνήτου Ἰωάννου Καπαδιστρίου.

Οἱ δὲ νῦν κυβερνῶντες καὶ ὅλον βεβαίως τὸ πολιτικὸν φάσμα ὑποστηρικτῶν τοῦ ἐξαμβλώματος-νομοθετήματος τούτου, προσβαλλόντος τὴν φυσικὴν τάξιν καὶ τὴν ἠθικὴν ἀξιοπρέπειαν, ἀποδεικνύουν δημοσίως πλέον καὶ ἀναμφισβήτως, ὅτι οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μὲ Χριστὸν καὶ Πατρίδα, εἶναι δὲ βέβαιον ὅτι καὶ θὰ ἀναγραφοῦν εἰς τὰς δέλτους τῆς Ἱστορίας τοῦ Γένους μας μὲ τὰ πλέον μελανὰ χρώματα ἀσεβοῦς, ἐπικινδύνου καὶ καταστροφικῆς ἀφροσύνης.

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

Τὰ Μέλη

† Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ

† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

† Ὁ Θεσσαλονίκης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

† Ὁ Δημητριάδος ΦΩΤΙΟΣ

† Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ

† Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

† Ὁ Φιλίππων καὶ Μαρωνείας ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

† Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ

† Ὁ Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος ΚΛΗΜΗΣ

† Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

† Ὁ Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ

† Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ

† Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

† Ὁ Πελαγονίας ΜΑΞΙΜΟΣ

ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ

Ὁ Ἀρχιγραμματεὺς

† Ὁ Δημητριάδος ΦΩΤΙΟΣ

Πηγή