A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020

«Η ισχύς εν τη ενώσει» Άρθρο του Σεβ. Μητρ. Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου



Βρισκόμαστε αγαπητοί αδελφοί, στην αρχή ενός τέλους ή αλλιώς -όπως άλλοι έχουν πει- στο τέλος μιας αρχής. Αισθανόμαστε ότι έχουμε φτάσει στο αποκορύφωμα της εκδήλωσης του φαινομένου, που εδώ και καιρό μας  ταλαιπωρεί, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά. 

 Έχουν ακουστεί και έχουν γραφτεί πάμπολλες απόψεις και τοποθετήσεις γύρω από το θέμα, και έχουν καλλιεργηθεί και εκδηλωθεί πολλών ειδών συμπεριφορές, αντιδράσεις και αντιμετωπίσεις απ’ όλους μας. Ο καθένας έχει την άποψή του, το πιστεύω και την ερμηνεία του. Ο καθένας ακολουθεί την προσωπική του γραμμή και στάση απέναντι στην αόρατη αυτή απειλή, και το «καλύτερο», την επιβάλει στους άλλους, κρίνει τους διαφωνούντες μαζί του, άγεται και φέρεται χωρίς σεβασμό, ξεπερνά τα όρια της ελευθερίας του καταστρατηγώντας την ελευθερία των άλλων, κατηγορεί και τελικά εχθρεύεται.   

 Αγαπητοί Χριστιανοί, με τη διχογνωμία, την πολυγνωμία, την πολυγνωσία, την παντογνωσία και κοινώς την «ξερολίαση» που διακρίνει κάποιους, το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι το … «τελικά εχθρεύεται». Είναι αυτό που σίγουρα θα έπρεπε να έχουμε αποφύγει. 

 Κάποιοι πιστεύουν στις συνωμοσιολογίες, κάποιοι αδιαφορούν, κάποιοι είναι σχολαστικά συνεπείς στην τήρηση των μέτρων. 

 Η πολυγνωμία που έχει αναπτυχθεί, έχει δημιουργήσει πρόβλημα και στο χώρο της Εκκλησίας, στις ενορίες και τους Ιερούς Ναούς. Οι διάφορες απόψεις προέρχονται από κληρικούς και λαϊκούς με καλοπροαίρετη επιμονή ένθεν και ένθεν. «Γιατί  η Εκκλησία να δεχθεί τα μέτρα της πολιτείας και να κλείσουν οι Ιεροί Ναοί;». «Γιατί να μην εκκλησιάζεται το ποίμνιο, αφού είναι όλα ψέματα και δεν υπάρχει κορονοϊός;», ισχυρίζονται κάποιοι που παράλληλα δείχνουν είτε να αδιαφορούν, είτε φέρονται με προκλητικότητα. Άλλοι πάλι, σέβονται και τηρούν τα μέτρα ασφαλείας, και είτε αναγκάζονται να «υποφέρουν» από την χωρίς προστασία συμπεριφορά των συνανθρώπων τους, είτε την αντικρούουν με επιθετικότητα και κατηγορίες για ανευθυνότητα. Κι έτσι δημιουργούνται οι διαφωνίες και οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των Χριστιανών και τελικά, ο διχασμός. Η Εκκλησία μας είχε και έχει σκοπό και προορισμό για τις ψυχές των ανθρώπων την Θέωση. Είναι ποτέ δυνατόν η Εκκλησία ως Θεοσύστατος Οργανισμός, είτε να κάνει την «αστυνομία», είτε να «αδιαφορεί» για το παγκόσμιο κακό που τόσο ραγδαία έχει εξαπλωθεί ανάμεσά μας;

 Άπαντες οι διοικούντες στην Εκκλησία, είμαστε σε δύσκολη θέση. Βιώνουμε με υπομονή καταστάσεις που δεν ταιριάζουν στο χώρο μας, δεν ταιριάζουν στον πιστό λαό του Θεού και ουδεμία σχέση έχουν με τη ζωή της Εκκλησίας. 

 Ειδικά σήμερα, δεν υπάρχουν περιθώρια για διαφωνίες. Δεν υπάρχει χρόνος για συζητήσεις ατέρμονες που τελικά μας απομακρύνουν. Πάγωσαν σχέσεις, ψυχράνθηκαν φιλίες, δημιουργήθηκαν ψευτο-συμπάθειες, ψευτο-ταυτίσεις, μικρο-συσπειρώσεις και μικρο-ομαδούλες βασιζόμενες στις εξελίξεις κορονοϊού και των εμβολίων. 

 Είτε οι μεν, είτε οι δε μπορούν να παραμείνουν και να επιμείνουν στα προσωπικά τους «πιστεύω». Να ταυτίζονται με όσους επιθυμούν και να αγαπούν κατά το δοκούν. Εμείς, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί όμως έχουμε ένα «Πιστεύω» και είναι κοινό από αρχαιοτάτων χρόνων. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία που αξιώνει πρωτίστως την ενότητα των μελών του Σώματός του Χριστού, την πραότητα, τον αλληλοσεβασμό, την ελευθερία την προσωπική και του συνανθρώπου, δεν χωρά ο διχασμός.

 Καθήκον και ιερά υποχρέωση λοιπόν όλων μας είναι να έρθουμε εις εαυτόν, σε επίγνωση, και κατόπιν να προσεγγίσουμε συνειδητά πλέον τον Άρχοντα της Πίστεώς μας.

 Επιτακτική ανάγκη είναι να γυρίσουμε πίσω τις σελίδες της εκκλησιαστικής ιστορίας και να δούμε, πώς οι Άγιοι, οι μάρτυρες και οι αληθιν οί Χριστιανοί αντιμετώπισαν παρόμοια προβλήματα και πανδημίες. Προφανώς και ήταν όλοι ενωμένοι, ήταν όλοι αγαπημένοι. Ήταν όλοι έτοιμοι -και κατά το δυνατόν καθαροί- προσέρχονταν στο Ποτήριο της Ζωής και εν συνεχεία προχωρούσαν στο μαρτύριο.

 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Χριστιανοί που λέγεται ότι ανήκουν στους «συνωμοσιολόγους», ή εκείνοι που αγωνίζονται να τηρούν τα μέτρα ασφαλείας, τις περισσότερες φορές κινούνται καλοπροαίρετα και με καλή πρόθεση. Όλοι μιλούν για το καλό όλων μας. Όλοι επιθυμούν το καλό όλων, και σίγουρα κανείς δεν θέλει να βλάψει τον άλλο. Κι εδώ φαίνεται η κρυφή αγάπη που έχουμε μέσα μας, όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι εκδήλωση και έκφραση αγάπης.

 Αν όλοι μαζί ενώσουμε αυτή την αγάπη που ο καθένας έχει στον εσώψυχο κόσμο του, και που ποικιλοτρόπως εκδηλώνεται, πόσο δυνατοί θα είμαστε! Πόσο εύκολα θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε όλους, όσοι μας επιβάλλονται, μας εξαπατούν και μας εμπαίζουν.

 Ιδιαιτέρως αυτές τις άγιες ημέρες που έρχονται τα Χριστούγεννα και που θα γιορτάσουμε την Μητροπολιτική εορτή του Χριστιανισμού, έχουμε την ανάγκη να είμαστε ψυχικά ενωμένοι, με περισσότερη καρδιακή προσευχή προς Εκείνον ζητώντας Του να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από αυτούς που παραβιάζουν την ελευθερία μας.

 Η ανθρωπότητα θα ελευθερωθεί από κάθε κακό, όταν εμείς καταφέρουμε να είμαστε, στο όνομα του Θεού, ενωμένοι, εφαρμόζοντας και βιώνοντας το «η ισχύς εν τη ενώσει».

Πηγή: https://www.imab.gr/

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2020

"Ζει Κύριος ο Θεός!" Άρθρο του Σεβ. Μητρ. Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

 



O προβληματισμός που δημιουργείται από την εξέλιξη της πανδημίας, έχει ένα απροσδόκητο -μέσα μας- αποτέλεσμα. Ένα αναπάντεχο συναίσθημα, απρόβλεπτο γέννημα των βουλών των κακοβούλων, που μας αναγκάζει τελικά, ν' αποτινάξουμε τη σκυθρωπότητα και γεμίζει το νου και την ψυχή μας Χριστό.

    Και το εννοώ.

   Απευθυνόμενοι σε εκείνους που επιμένουν να μη σέβονται τον Κύριο Ιησού, τους επικίνδυνα αλαζόνες ή τους απλά ανίδεους κι άγευστους της Ζωής, όλους αυτούς τους αφελείς που για λίγα λεπτά δόξας στα ΜΜΕ, τολμούν ό,τι τόλμησαν κάποτε οι Σταυρωτές Του· αυτούς προτρέπουμε να έλθουν εις εαυτόν. 

   Από τα τρυφερά χρόνια της παιδικής ηλικίας, όταν διαβάζαμε τα συναξάρια των Αγίων της Εκκλησίας μας, έκθαμβοι μαθαίναμε για τους φοβερούς διωγμούς κατά των Χριστιανών. Θαυμάζαμε τις νίκες των Μαρτύρων κι η ψυχή μας πλημμύριζε από την άνωθεν γαλήνη. Εισπράτταμε μια παράξενη χαρά, αλλά και τη βεβαίωση, ότι η συνάντηση με τον Χριστό προϋποθέτει τη διάβαση της ευλογημένης οδού, της στενής και τεθλιμμένης.

   Έντονα ακούγεται μέχρι σήμερα, μέχρι αυτή τη στιγμή, έπειτα από δύο χιλιάδες χρόνια η φωνή του Κυρίου Ιησού «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν». Δυο χιλιάδες ολόκληρα χρόνια δεν έπαψαν οι σταυρωτές του Χριστού να Τον σταυρώνουν με μίσος και εμπάθεια. Τότε, Τον οδήγησαν στη Σταύρωση. Οδήγησαν τους Μαθητές και Αποστόλους Του στο μαρτύριο, κι εκατομμύρια ανθρώπων που Τον πίστεψαν, επίσης, τους θανάτωσαν. Σήμερα, επαναλαμβάνουν το ίδιο σε όσους ακόμη Τον ακολουθούν, με έναν διαφορετικό τρόπο -αν όχι σταύρωσης- σίγουρα ηθικού στραγγαλισμού, φίμωσης του λόγου, απαξίωσης της σκέψης, ακύρωσης της προσωπικότητας. Η αιτία ήταν και παραμένει η ίδια· η πίστη στον διαχρονικό ΛΟΓΟ της αγάπης, της μεταμόρφωσης, της θυσίας, της ανιδιοτέλειας, της προοπτικής. Μπροστά Του, όλοι αυτοί οι μικροί και τρομολάγνοι καταλαβαίνουν τελικά ότι δεν υπερέχουν, αν και θα ήθελαν να υπερέχουν μέσα από το άθλιο σύστημα που έφτιαξαν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αδιάφορων και ανιστόρητων ανθρώπων. Ψηφίζουν νόμους για την ενίσχυση της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, νόμους αντιρατσιστικούς, νόμους περί ισότητας και αξιοκρατίας. Μα δυστυχώς, αυτοί οι ίδιοι που ψηφίζουν τους νόμους, είναι οι πρώτοι που καταπατούν τις δημοκρατικές αξίες, καταργούν την έννοια της δικαιοσύνης και της ισότητας κι εφαρμόζουν τον ρατσισμό πάνω στα πρόσωπα των ανθρώπων που δηλώνουν πίστη στον Ιησού Χριστό. Έχουν σπαταλήσει τόνους μελάνι για να εκτοξεύσουν το δηλητήριο και την χολή τους κατά των Χριστιανών, ιδιαιτέρως την περίοδο αυτή, της πανδημίας, στον τόπο μας.

   Η έντονη αυτή πολεμική δεν προέκυψε από τη μια στιγμή στην άλλη. Αντιθέτως, αποτελεί απόρροια της εξηκονταετούς μεθοδευμένης κίνησης αποχριστιανοποίησης της πατρίδας μας, η οποία, καθώς φαίνεται, σημείωσε επιτυχία, διότι μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να ξεχαστούν σχεδόν τα πάντα.

   Όποια ομορφιά πνευματική υπήρχε στην Ελλάδα μας, οι κυβερνήσεις που πέρασαν τα τελευταία εξήντα περίπου έτη, η μία μετά την άλλη, την αποκαθήλωσαν. Αποκαθήλωσαν ό,τι είχε σχέση με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού στη ζωή και την κοινωνία των Ελλήνων. Μοιραία, αντικρίζουμε σήμερα πρόσωπα που δηλώνουν άθεοι· υπομένουμε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν πατήσει στο κατώφλι της Εκκλησίας· αντιμετωπίζουμε όλους αυτούς που δεν έχουν άποψη περί Θείας Κοινωνίας και Ποτηρίου της Ζωής.

   Επιτέλους, πάψτε! Ποιος άραγε σας ρώτησε, ποιος ζήτησε την άποψή σας, ποιος την χρειάστηκε; Ποιος αμφισβήτησε το Μέγα Κληροδότημα και ποιοι είστε εσείς, που σαν «αυτόκλητοι παντογνώστες κι αλάνθαστοι ειδήμονες» επιβάλετε σε όλους εμάς την άποψή σας; Ουδείς σας ρώτησε, ουδείς ενδιαφέρεται για όσα λέτε, γιατί απλά κανείς δεν αμφισβήτησε Αυτό που αιώνες τώρα θρέφει μέσα μας την ελπίδα. Προφανώς κι είμαστε ξένοι μεταξύ μας. Εμείς, έχουμε βαπτιστεί στο Όνομά Του! Χριστιανοί λεγόμαστε, κι είμαστε τέκνα Χριστού. Αλήθεια, εσείς, τίνος παιδιά είστε; Μάταια μας πολεμάτε, αδίκως προσπαθείτε να επηρεάσετε τη πίστη μας σ’ Εκείνον. Δεν σας έχει πείσει, άραγε, η ιστορία; Δε γνωρίζετε ότι στους καιρούς των διωγμών, έναν Χριστιανό θανάτωναν και 10.000 πίστευαν; Σας διαβεβαιώνουμε πως είμαστε θερμά πιστοί, όμοια με τότε.

   Μας κουράσατε, μας προδώσατε, μας ακυρώσατε, μας συμπεριφερθήκατε όχι ανθρώπινα, όχι χριστιανικά. Δεν σας εμπιστευόμαστε. Αυτός ο Οποίος μας γεμίζει, μας εμπνέει, μας δυναμώνει, μας στηρίζει, μας αγκαλιάζει και μας δίνει φως προοπτικής κι απόλυτης ελπίδας είναι ο Ιησούς Χριστός. Όσο κι αν επιδιώκετε να μας Τον στερείτε, τόσο περισσότερο διψούμε για Εκείνον.

   Αποτύχατε όπως τόσοι άλλοι στην ιστορία της Εκκλησίας μας. Δεν καταφέρατε, όχι μόνο να μας βλάψετε, αλλά ούτε να μας αγγίξετε. Υποτιμήσατε τη διαχρονική φωνή του Ιερού Χρυσοστόμου: «Ἡ Ἐκκλησία πολεμουμένη νικᾶ· κλυδωνίζεται, ἀλλ' οὐ καταποντίζεται· χειμάζεται, ἀλλὰ ναυάγιον οὐχ ὑπομένει· παλαίει, ἀλλ' οὐχ ἡττᾶται». Παραιτηθείτε από τον πόλεμο με τον Θεό. Συνέλθετε. Όσα κι αν γράφετε, όσα κι αν λέτε για τα Άχραντα του Θεού Μυστήρια, να γνωρίζετε ότι, τόσο περισσότερο στερεώνετε εμάς, τους Χριστιανούς, στην πίστη μας.

Υποχωρήστε διότι «Ζει Κύριος ο Θεός!».

Πηγή: https://www.imab.gr/index.php/latest-news/2045-zei-kyrios-o-theos-arthro-tou-sev-mitr-attikis-kai-voiotias-k-xrysostomou

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ 2020 (Ομιλία Μητροπολίτου Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)


 

"ΦΩΝΗ ΑΓΩΝΙΑΣ." ΄Άρθρο του Σεβ. Μητρ. Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου



Αυτό που βιώνουμε από τον «άγιο» κορωνοϊό, είναι ότι έχουμε «ξεπαγιάσει». Λέω «άγιο» διότι στα Άγια απαγορεύεται να λιτανεύονται έξω στον κόσμο, ενώ «αυτός» κυκλοφορεί ελεύθερα.

Εννέα ολόκληρους μήνες βιώνουμε μία παγωμάρα μακριά από τις παραδόσεις μας, ενώ παράλληλα η βομβαρδιστική προπαγανδιστική τρομολαγνεία των άγευστων της ΖΩΗΣ κυριαρχεί σε όλο της το μεγαλείο.

Απ’ ότι φαίνεται, αυτό είναι οργανωμένο σχέδιο, όχι για τη σωτηρία της ζωής των συνανθρώπων μας, αλλά για τη δομημένη και συστηματική αποχριστιανοποίηση της Ορθόδοξης Ελλάδας. Διότι αν ενδιαφερόντουσαν πραγματικά για την υγεία των ανθρώπων, πολλά θα έπρεπε να έχουν θεραπευθεί και τακτοποιηθεί εδώ στον τόπο μας, που χρόνια τώρα επιβαρύνουν την υγεία των συμπολιτών μας.

Στην πρώτη καραντίνα, δίχως μάσκες, δίχως όλη αυτή την προστασία για την ζωή μας, και δεν είχαμε τόσα κρούσματα. Τώρα επιβλήθηκε στους ανθρώπους και μάσκες να φορούν παντού και πάντα, και τους απαγορεύθηκε η κυκλοφορία τις βραδινές ώρες, κι όμως τα κρούσματα συνεχώς αυξάνονται! Είναι άραγε αλήθεια όλα αυτά; Τί γίνεται;

Δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται η φωνή των συνειδητών φιμώνεται  και το λυπηρό είναι ότι όλοι αυτοί οι οποίοι σήμερα είναι σε υπουργικές θέσεις, αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις, κι αυτοί που φροντίζουν για την εφαρμογή τους, μετά από κάποιους μήνες ή από ένα ή δύο χρόνια, θα φύγουν και θα ξεχαστούν, έχοντας ωστόσο εργαστεί καταλλήλως εις βάρος της Ορθοδοξίας και «δήθεν» υπέρ της υγείας μας.

Έχουμε συνειδητοποιήσει τι γίνεται σήμερα, για το αύριο;

«Εάλω η Ορθόδοξη Εκκλησία»;

Μας οδηγούν σε «εξαφάνιση»;

Μπαίνει «λουκέτο»;

Μήπως ήλθε ο καιρός να βγούμε να μιλήσουμε άπαντες; 

Πρέπει να αφυπνιστεί ο λαός, να ξυπνήσει η συνείδηση του Ορθοδόξου! Επιτέλους!

Όχι Μεγάλη Σαρακοστή, όχι Μεγάλη Εβδομάδα, όχι εορτή του Πάσχα, όχι λιτανείες, όχι Δεκαπενταύγουστο, όχι  Χριστούγεννα. Τι γίνεται εδώ;

Την ώρα που σε όλους τους δημόσιους χώρους επικρατεί φοβερός συνωστισμός!

Κατάφεραν οι «προστάτες» να  περάσουν το μήνυμα και την εικόνα ότι ο εκκλησιασμός είναι «εστία» που μεταφέρει  ασθένειες.

Αισθάνομαι ότι θα δεχθούμε μεγάλο ταρακούνημα από τον Ιησού προς συμμόρφωσή μας. Και μας αξίζει.

Δυστυχώς θα μας εμέσει.

Για όσα γράφω δε σημαίνει ότι ο κορωνοϊός δεν υπάρχει.

Αυτός υπάρχει και σίγουρα έχουμε καθήκον να προστατευθούμε και να προστατεύσουμε τους συνανθρώπους μας.

Αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν κινδυνεύουμε τόσο από τον κορωνοϊό, όσο από αυτούς που διαχειρίζονται τον κορωνοϊό, οι οποίοι μάλλον έχουν ως πορισμό τη συνέπεια και τη νομιμοφροσύνη των πολιτών.

Κι όσον αφορά σε εκείνους οι οποίοι αντιμετωπίζουν τη Μάνα του Γένους, την Ορθόδοξη Εκκλησία, ως μητριά, καλό θα είναι να γνωρίζουν ότι και ο πιο μικρός χώρος της ή και το τελευταίο πρόσωπο αληθινού πιστού της, Χριστιανού, είναι ένα ηφαίστειο. Ένα ηφαίστειο το οποίο μπορεί κάποιους να "απειλεί" και κάποιους να "εξαφανίσει".

Η δύναμη της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι τεράστια. Ούτε «συγκρίνεται», ούτε «ζυγίζεται». Και όσοι προσπάθησαν να αναμετρηθούν μαζί Της, εξαφανίστηκαν και ξεχάστηκαν.

Δε μιλάω με εμπάθεια ή οργή, μιλάω με πόνο και αγωνία.







Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ - Εὐαγγέλιον - Ὁ τελῶνης πού ἔγινε Εὐαγγελιστής




 

9 Καὶ παράγων ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι. καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ. 10 Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ἰδοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ. 11 καὶ ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι εἶπον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Διατί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν; 12 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες. 13 πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν, Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν· οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν. 


Ἀπόδοση:

 9 Καθώς δε ο Ιησούς επερνούσε από εκεί, είδε ένα άνθρωπον, ονομαζόμενον Ματθαίον, να κάθεται στο γραφείον του μέσα στο τελωνείον, δια να εισπράττη τους φόρους και λέγει εις αυτόν· “έλα κοντά μου”. Και ο Ματθαίος εσηκώθη και τον ακολούθησεν αμέσως. 10 Και ενώ εκάθητο ο Ιησούς στο γεύμα, που προς τιμήν του είχε παραθέσει ο Ματθαίος στο σπίτι του, ιδού πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί ήλθαν και εκάθηντο μαζή με τον Ιησούν και τους μαθητάς του. 11 Και όταν είδαν οι Φαρισαίοι τούτο, είπαν στους μαθητάς του· “διατί ο διδάσκαλος σας τρώγει μαζή με τους τελώνας και τους αμαρτωλούς;” 12 Ο δε Ιησούς, όταν ήκουσε τα λόγια αυτά, τους είπε· “δεν χρειάζονται ιατρόν οι υγιείς, αλλ' οι άρρωστοι. 13 Πηγαίνετε δε στους ερμηνευτάς των Γραφών, δια να μάθετε τι σημαίνει· ευσπλαγχνίαν θέλω και όχι τυπικήν θυσίαν. Διότι εγώ δεν ήλθα να καλέσω εκείνους που νομίζουν τον ευατόν των δίκαιον, αλλά τους αμαρτωλούς, δια να τους οδηγήσω εις την μετάνοιαν και σωτηρίαν”.


Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ

(Ὁ τελῶνης πού ἔγινε Εὐαγγελιστής)

Ο Απόστολος Ματθαίος, γιος του Αλφαίου, ήταν τελώνης (στα χρόνια του Χριστού, οι τελώνες ήταν οι εφοριακοί της εποχής, φοροεισπράκτορες και είχαν κακή φήμη). Όταν τον είδε καθήμενο ο Κύριος στην Καπερναούμ, γνωρίζοντας την αγαθή διάθεσή του, τού είπε: "Ακολούθει μοι. Και αναστάς ηκολούθησεν αυτώ" (Ματθ. 9, 9). Ο Ματθαίος χωρίς δεύτερη σκέψη, άφησε την εργασία του και από τότε ήταν δίπλα Του.

Μετά απ' αυτό ο Ματθαίος προετοίμασε γεύμα στο σπίτι του για τον Κύριο Ιησού Χριστό. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στον Κύριο να εκφράσει ορισμένες αλήθειες για την έλευσή Του στη γη.

Αφού δέχθηκε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος στην Πεντηκοστή, ο Άγιος Απόστολος Ματθαίος έγραψε το πρώτο Ευαγγέλιο, στην αραμαϊκή γλώσσα. Λίγο αργότερα μεταφράστηκε στην ελληνική γλώσσα: το ελληνικό κείμενο έχει φθάσει μέχρις εμάς, ενώ το αραμαϊκό χάθηκε. Λέγεται γι' αυτόν τον Ευαγγελιστή ότι ποτέ δεν έβαλε κρέας στο στόμα του, αλλά έτρωγε μόνο λαχανικά και φρούτα.

Κήρυξε για τον Χριστό στους Ιουδαίους, τους Πάρθους, τους Μήδους και τους Αιθίοπες. Στην Αιθιοπία όρισε Επίσκοπο τον ακόλουθό του Πλάτωνα και ύστερα αποσύρθηκε στη μόνωση της ησυχίας, προσευχόμενος στο όρος, όπου ο Κύριος του παρουσιάστηκε.

Ο Ματθαίος βάπτισε τη σύζυγο και τον γιό του πρίγκιπα της Αιθιοπίας, γεγονός που εξόργισε τον πρίγκιπα, ο οποίος έστειλε στρατιώτες να του φέρουν δέσμιο τον Ματθαίο για να δικαστεί. Οι στρατιώτες όμως επέστρεψαν άπραγοι και είπαν στον άρχοντα ότι άκουσαν μεν την φωνή του Ματθαίου, αλλά όμως δεν μπόρεσαν να τον δουν με τα μάτια τους! Τότε ο πρίγκιπας έστειλε δεύτερο κλιμάκιο της φρουράς του. Όταν πλησίασαν τον απόστολο οι στρατιώτες, έλαμπε το πρόσωπό του με φως υπερκόσμιο, τόσο δυνατό μάλιστα που δεν μπορούσαν να τον αντικρίσουν. Έντρομοι πέταξαν καταγής τα όπλα τους και επέτρεψαν στη βάση τους.

Ο πρίγκιπας αποφάσισε πια να πάει ο ίδιος να τον βρει. Όμως όταν συναντήθηκαν ο Ματθαίος ακτινοβολούσε τόσο ώστε ο πρίγκιπας τυφλώθηκε αμέσως! Ο Απόστολος όμως είχε ευσπλαχνική καρδιά: προσευχήθηκε στον Θεό και ο πρίγκιπας βρήκε ξανά το φως του. Δυστυχώς είδε μόνο με τα φυσικά μάτια και όχι με τα πνευματικά , διότι πάραυτα συνέλαβε τον Ματθαίο και τον υπέβαλε σε βάναυσα βασανιστήρια. Δύο φορές ανάφθηκε μεγάλη φωτιά επάνω στο στήθος του, αλλά η δύναμη του Θεού τον διαφύλαξε σώο και αβλαβή.

Ύστερα ο απόστολος προσευχήθηκε θερμά και παρέδωσε το πνεύμα του. Ο πρίγκιπας πρόσταξε να τοποθετηθεί το σώμα του μάρτυρος σ' ένα σιδερένιο κιβώτιο και να πεταχτεί στη θάλασσα, ώστε να χαθεί. Όμως ο άγιος εμφανίστηκε στον Επίσκοπο Πλάτωνα και του είπε πού μπορούσε να εντοπίσει το κιβώτιο με τη σορό. Ο Επίσκοπος το ανέσυρε από τη θάλασσα και πράγματι αντίκρισε μέσα τη σορό του Ματθαίου.

Μετά απ' το νέο αυτό θαύμα ο πρίγκιπας συγκλονίστηκε, βαπτίστηκε κι έλαβε το όνομα Ματθαίος. Στη συνέχεια εγκατέλειψε όλα τα μάταια του κόσμου, έγινε πρεσβύτερος και διακονούσε την Εκκλησία θεαρέστως!

Όταν αναπαύθηκε ο Επίσκοπος, ο Άγιος Απόστολος Ματθαίος εμφανίστηκε στον πρεσβύτερο Ματθαίο και τον συμβούλευσε να δεχθεί ν' αναλάβει την επισκοπή. Πράγματι, αυτό έγινε. Ο νέος Επίσκοπος Ματθαίος ποίμανε επί πολλά χρόνια θεαρέστως την Εκκλησία, μέχρι που ο Θεός τον κάλεσε στην αιώνια βασιλεία Του.

Ο Άγιος Ευαγγελιστής Ματθαίος εορτάζει στις 16 Νοεμβρίου. 


Πηγή: Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς - Πνευματικό ημερολόγιο
- Ο Πρόλογος της Αχρίδος - Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.
Νοέμβριος» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ



Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Ἀπόστολε Ἅγιε, καὶ Εὐαγγελιστὰ Ματθαῖε, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.


Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας ἤκουσας, φωνῆς τοῦ Λόγου, καὶ τῆς πίστεως, τὸ φῶς ἐδέξω, καταλείψας τελωνείου τὸν σύνδεσμον ὅθεν Χριστοῦ τὴν ἀπόρρητον κένωσιν, εὐηγγελίσω Ματθαῖε Ἀπόστολε. Καὶ νῦν πρέσβευε, δοθήναι τοὶς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.


Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς.
Τοῦ τελωνείου τὸν ζυγὸν ἀποῤῥίψας, δικαιοσύνης τῷ ζυγῷ προσηρμόσθης, καὶ ἀνεδείχθης ἔμπορος πανάριστος, πλοῦτον κομισάμενος, τὴν ἐξ ὕψους σοφίαν· ὅθεν ἀνεκήρυξας, ἀληθείας τὸν λόγον, καὶ τῶν ῥᾳθύμων ἤγειρας ψυχάς, καθυπογράψας, τὴν ὥραν τῆς κρίσεως.


Ὁ Οἶκος
Ἡ τοῦ ἐχθροῦ με τυραννὶς βιάζεται ἀπλήστως, καὶ τῆς ψυχῆς μου ὅλον τὸν σπόρον καθαρπάζει, Ματθαῖε φίλε τοῦ Χριστοῦ· ἀλλ' αὐτὸς τὸν σπόρον τῶν εὐχῶν σου δεδωκώς, πρὸς σὴν δουλείαν κάρπωσον, καὶ δεῖξον ὑμνῳδόν σου σμικρότατον, καὶ ὑφηγητὴν με τῶν πολλῶν σου καὶ μεγάλων κατορθωμάτων, καὶ τῆς πρὸς Χριστὸν σου σχέσεως, τὰ πάντα παρευθὺς ἐγκαταλείψας, ἠκολούθησας θερμῶς τῷ κεκληκότι, πρῶτος γεγονὼς Εὐαγγελιστὴς ἐν τῷ κόσμῳ, καθυπογράψας τὴν ὥραν τῆς κρίσεως. 

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2020

«Οι Γαδαρηνοί των ημερών μας» Άρθρο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

 




Είναι πασιφανές ότι ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις με όλη τη πορεία και τις ραγδαίες εξελίξεις παγκοσμίως, αφορμής δοθείσης της θανατικής πανδημίας -όπως την αποκαλούν- του κορωνοϊού.

Από τη στιγμή που επιβλήθηκαν τα μέτρα για τη προστασία του πολίτη, πολλά ειπώθηκαν ιδιαιτέρως από τα ιντερνετικά κανάλια δημιουργώντας στη σκέψη των απλών πολιτών μόνο σύγχυση εξαιτίας των αντίθετων απόψεων των ανθρώπων της λεγομένης επιστημονικής κοινότητος. Δεν θα αναλύσω κάτι από τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις μεταξύ των επιστημόνων για το θέμα του ιού. Μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος να ανατρέξει στο internet που ποικίλλει πληροφοριών και να ενημερωθεί καταλλήλως.

Μέσα σε αυτή την απόλυτη τρομολαγνεία που μεταφέρουν τα ΜΜΕ στον αγωνιζόμενο βιοπαλαιστή, δίχως να του αφήνουν περιθώριο σκέψης, τον κατευθύνουν σε δρόμους όπου εκπληρώνονται στόχοι ανθρώπων άγευστων της ΖΩΗΣ.

Εννοείται πως έχουμε καταλάβει ότι ο κορωνοϊός ιδιαιτέρως στην Ελλάδα είναι απόλυτα αλλεργικός. Αλλεργικός στο Πάσχα, αλλεργικός στον Δεκαπενταύγουστο, αλλεργικός στο μήνα Δεκέμβριο εν όψει των Χριστουγέννων.

Τις τελευταίες ημέρες κοινοποιήθηκε στην Ελληνική επικράτεια από τα αρμόδια Υπουργεία ότι δεν επιτρέπεται η κοινή προσευχή των πιστών μέσα στους Ιερούς Ναούς. Συγκεκριμένα, επιτρέπονται τέσσερα άτομα στη Θεία Λειτουργία, μέσα στα οποία ο Λειτουργός και ο Ιεροψάλτης. Και μάλιστα, αν είναι περισσότεροι εντός του Ναού, ο υπεύθυνος Λειτουργός θα πληρώνει το πρόστιμο των 1500 ευρώ. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά δεν επιτρέπεται ο Χριστιανός να μπαίνει σε Ναό για να προσευχηθεί ακόμη και εκτός Λειτουργίας. Αυτά ούτε οι Οθωμανοί που μας είχαν σκλάβους πάνω από τετρακόσια χρόνια, ούτε οι Γερμανοί στην κατοχή μας τα επέβαλαν.

Αγνοούν οι δυστυχείς ότι όσες φορές υπήρχαν θανατικές πανδημίες, σύσσωμοι όλοι, κληρικοί και λαϊκοί, έκαναν κοινές αγρυπνίες και παρακλήσεις με λιτανείες για να φύγει το κακό, το οποίο πάντα έφευγε εφόσον είχαν καρδιακή πίστη. Σήμερα πού είναι η πίστη; Έχει αντικατασταθεί από τον δήθεν ορθολογισμό των Γαδαρηνών, οι οποίοι, αν και γνώρισαν την ψυχών και σωμάτων ιαματική δύναμη του Χριστού, δεν Τον κράτησαν στη ζωή τους· δεν Του κατέθεσαν τα προβλήματα της κοινωνίας τους για να τα επιλύσει ως ο μόνος Ικανός, αλλά... Τον έδιωξαν!

Θέλω να διευκρινίσω και να ξεκαθαρίσω ότι σίγουρα θέλουμε να έχουμε την υγεία μας και σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε ούτε τον κορωνοϊό στη ζωή μας, ούτε να γίνουμε αιτία μεταδόσεως αυτού. Είναι πολύ αστείο, αν όχι προκλητικό, να βγαίνουν και να μιλούν από τα ΜΜΕ με τόση εμπάθεια, κακότητα και οργή κατά των Χριστιανών που θέλουν να βρίσκονται στην κοινή προσευχή μέσα στους Ιερούς Ναούς. Τους διαβεβαιώνουμε ότι εμείς είμαστε αφιερωμένοι στην υπηρεσία της ψυχικής και σωματικής υγείας του συνανθρώπου μας, διότι εμείς πιστεύουμε στην αγάπη που λέγεται Ιησούς Χριστός. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουμε όλοι αυτοί οι άγευστοι της ΖΩΗΣ να παραδίδουν μαθήματα ανθρωπιάς στους αληθινούς ανθρώπους της αγάπης, στους συνειδητούς Χριστιανούς· στους ανθρώπους αυτούς που αναλώνονται με θυσιαστική προσφορά στην αγωνία, στον πόνο και στην ασθένεια του συνανθρώπου μας.

Λύθηκαν όλα τα προβλήματα στη λεηλατημένη Ελλάδα μας από τα ανθρωποφάγα αρπακτικά που την κατάντησαν ανάπηρη και αιμόφυρτη, με τις 350.000 εκτρώσεις ανυπεράσπιστων παιδιών ετησίως, με τα φυτό-φαρμακερά οπωρολαχανικά που αγοράζουμε για το πιάτο μας, με το μολυσμένο αέρα που αναπνέουμε στη Δυτική Αττική από τα διυλιστήρια, με την άθλια σε αρκετά νοσοκομεία της επικράτειας «θαλπωρή» των ασθενών (ασθενείς με εγκεφαλικά επεισόδια σε ράντζο), με την απουσία των οργάνων προστασίας του πολίτη απέναντι στους κλέφτες που αδειάζουν τα με κόπο κεκτημένα των βιοπαλαιστών, και με τόσα, τόσα άλλα.

Από την άλλη, οι υπεύθυνοι για την υγεία μας διασφαλίζουν την προστασία μας αναλώνοντας τα όργανα της τάξης στην «αστυνόμευσή της χώρας» με πρόστιμα και ποινές σε απλούς βιοπαλαιστές που ξαφνικά τους απαγορεύθηκε η απλή μετακίνηση. Τους ευχαριστούμε για τη προστασία που μας παρέχουν, αλλά έχω να δηλώσω ότι πλέον ασφυκτιούμε από τέτοια προστασία. Ειλικρινά, να μας λείπει. Και το λέω αυτό διότι αισθάνομαι φυλακισμένος και εγκλωβισμένος εγώ, ως Χριστιανός και Λειτουργός.

Από τη μία να μας λένε "όχι συνωστισμός στην Εκκλησία, όχι προσκύνημα στους Ναούς", κι από την άλλη οι λαϊκές, τα super markets και τα Μέσα Μεταφοράς να σφύζουν από κόσμο. Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αυτό δεν είναι δημοκρατία· είναι εμπαιγμός της δημοκρατίας και ρατσισμός κατά των Χριστιανών στην επί δύο χιλιάδες χρόνια Ορθόδοξη χώρα που μεταλαμπάδευσε τον Χριστιανισμό σε όλο τον κόσμο. Για αυτό αγωνίσθηκαν οι ήρωες που το επόμενο έτος, το 2021, θα τιμήσουμε ως πρωταγωνιστές του αγώνα υπέρ της ελευθερίας κατά τον εορτασμό της διακοσιοστής επετείου της Επανάστασης; Όχι βέβαια. Αγωνίσθηκαν για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία. Αν ζούσαν οι ήρωες αυτοί και έβλεπαν το πώς αντιμετωπίζουν τη Μάνα του Έθνους, την Ορθόδοξη Εκκλησία, σήμερα, πιστεύω ότι θα τους απέλαυναν από τη χώρα. Και μην πει κάποιος ότι δεν σεβόμαστε τους νόμους. Αντιθέτως, έως τώρα είμαστε νομοταγείς ως οφείλουμε. Όμως με το να αντιμετωπίζουν κάποιοι τους Ορθοδόξους Χριστιανούς τόσο απαξιωτικά, με τόση ειρωνεία και άδικη συμπεριφορά, να γνωρίζουν πως τελικά θα γράψουν τη δική τους απαξιωτική ιστορία στη συνείδηση του Έλληνα και του Χριστιανού, όπως ο κάθε Εφιάλτης και Ιούδας που για κάποια αργύρια πρόδωσαν το Έθνος και τον Θεό τους.

Πηγή: https://www.imab.gr/index.php/latest-news/

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2020

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΗ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΑΣ (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)




Πολλά πράγματα επιθυμεί να μαθαίνει και να κατανοεί ο νους μας, αγαπητοί μου προπάντων όμως το χρόνο που θα συμβεί η συντέλεια του κόσμου. Γιαυτό ο Παύλος θέλοντας να περιορίσει την ασχολία των ανθρώπων με το πότε θα συμβεί αυτό, γράφει σε μία επιστολή του: «Δεν είναι ανάγκη σε σας, να σας γράψω το χρόνο κατά τον οποίο πρόκειται να γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου»!.[1]

Ποιο θα ήταν άραγε το κέρδος για μας αν γνωρίζαμε το πότε θα γίνει αυτό; Πέστε μου. Ας υποθέσουμε ότι η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου θα γίνει μετά από είκοσι ή τριάντα χρόνια, ή μετά από εκατό· ποια σημασία μπορεί να έχει αυτό για μας; Μήπως η συντέλεια του κόσμου δεν επέρχεται για τον καθένα με το τέλος της επίγειας ζωής του; Γιατί λοιπόν πονοκεφαλάς και στενοχωριέσαι διερωτώμενος πότε θα συμβεί το κοινό τέλος όλων μας; Αλλά όπως συμβαίνει και με άλλες περιπτώσεις, που αφήνοντας τα ζητήματα που μας αφορούν, ασχολούμαστε με τα ζητήματα των άλλων, και φροντίζουμε περισσότερο για τις ξένες υποθέσεις κι όχι για τις δικές μας, έτσι συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση· αντί καθένας μας να ενδιαφέρεται για το τέλος της ζωής του, θέλουμε να μάθουμε με κάθε λεπτομέρεια πώς και πότε θα έλθει το κοινό τέλος όλων μας.

Αν όμως θέλετε να μάθετε γιατί είναι άγνωστο για τον καθένα μας το τέλος της ζωής του, και γιατί ο θάνατος έρχεται ξαφνικά σαν τον κλέφτη μες στη νύχτα, θα σας το πω εγώ, εφόσον μάλιστα νομίζω ότι σωστά έχει το πράγμα. Αν ο καθένας μας γνώριζε το τέλος της ζωής του, κανείς μας δε θα φρόντιζε να κάνει ενάρετα έργα στη ζωή του, αλλά, αφού θα γνώριζε ποια είναι η τελευταία ημέρα της ζωής του και θα διέπραττε προηγουμένως άπειρα κακά, θα μετανοούσε λίγο πριν από το τέλος του και θα έφευγε απ’ την παρούσα ζωή απαλλαγμένος από τις αμαρτίες του. Γιατί, αν τώρα που ο φόβος της άγνοιας της ώρας του θανάτου συγκλονίζει όλων τις ψυχές και όλοι, αφού περάσουν όλη τους τη ζωή μες στην αμαρτία, μόλις τις τελευταίες τους στιγμές αποφασίζουν να μετανοήσουν, αν ήταν βέβαιοι για την ώρα που θα πεθάνουν, ποιος απ’ αυτούς θα φρόντιζε ποτέ για την αρετή; Άλλωστε, αν ο καθένας γνώριζε ότι αύριο σίγουρα θα πεθάνει, τίποτε δε θα δίσταζε να πράξει πριν από εκείνη την ημέρα, αλλά και όσους ήθελε θα φόνευε και θα ικανοποιούνταν εκδικούμενος τους εχθρούς του, και αφού προηγουμένως θα ικανοποιούσε τις επιθυμίες του, τότε πλέον θα δεχόταν τον θάνατο.

Εκτός απ’ αυτό, ούτε κι εκείνοι που επέδειξαν πραγματική γενναιότητα θα είχαν κάποια ανταμοιβή, όταν με τόλμη αντιμετώπιζαν τους διάφορους κινδύνους, αφού είναι σίγουρο ότι το θάρρος τους θα το αντλούσαν από τη βεβαιότητά τους ότι δεν ήρθε ακόμη η ώρα να πεθάνουν. Και ο πλέον δειλός θα ριχνόταν ακόμη και στη φωτιά, αφού θα είχε αξιόπιστο εγγυητή ότι δεν υπάρχει κίνδυνος να πάθει κάποιο κακό. Γιατί εκείνος που σκέπτεται ότι είναι δυνατόν να χάσει τη ζωή του σε κάποιο κίνδυνο από εκείνους που πρόκειται να εκτελεί, και ο οποίος γνωρίζει ότι θα ζήσει αν δεν εκτεθεί στον κίνδυνο αυτό, και ότι κινδυνεύει να σκοτωθεί αν εκτεθεί σ᾽ αυτόν, τότε αυτός θα έχει να παρουσιάσει σίγουρη απόδειξη για την προθυμία του και την περιφρόνηση που επέδειξε για την παρούσα ζωή.

Κι εκείνος που έχει πραγματικά φιλοσοφική σκέψη και κατευθύνεται στη ζωή του με την ελπίδα της απόλαυσης των μελλόντων αγαθών, ούτε κι αυτόν τον θάνατο θα τον θεωρήσει ως πραγματικό θάνατο, αλλά όταν δει μπροστά του να κείτεται κάποιος νεκρός, δεν θα πάθει ότι παθαίνουν οι πολλοί σε παρόμοιες περιστάσεις, γιατί θα σκέπτεται τα στεφάνια που χαρίζει ο Θεός. Και όπως ο γεωργός όταν βλέπει το σιτάρι σκορπισμένο στον αγρό του, δε λυπάται, ούτε γίνεται κατηφής, έτσι και ο δίκαιος, ο οποίος έχει πετύχει κατορθώματα αρετής και καθημερινά ζει με την προσδοκία της Βασιλείας του Θεού, όταν δει το θάνατο να έρχεται δεν στενοχωριέται, όπως οι περισσότεροι από τους ανθρώπους, ούτε θορυβείται, ούτε ταράσσεται, γιατί γνωρίζει ότι ο θάνατος για κείνους που έζησαν ενάρετη ζωή, είναι μετάθεση σε μια καλύτερη ζωή, ένα ταξίδι σ᾽ έναν καλύτερο τόπο, και δρόμος που οδηγεί στα στεφάνια που χαρίζει ο Θεός.

 

[Λόγος περί θανάτου]

 

(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Λόγοι περί μοίρας και προνοίας, περί θανάτου, και περί της μελλούσης κρίσεως, μετάφραση Ευάγγελος Γ. Καρακοβούνης, 1η έκδ., Αθήνα, Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, 1998)

 

[1] Α΄ Θεσ. 5,1.

Πηγή: alopsis.gr

 

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020

Δ' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ 2020 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)


 

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ - Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ Π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (ΣΠΕΤΣΩΝ)



Βίντεο τραβηγμένο σε ένα από τα δικαστήρια που σύρθηκε ο μακαριστός Γέροντας των Σπετσών π. Χρυσόστομος Σπύρου κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1980 από τον φιλοοικουμενιστή δεσπότη της Ύδρας Ιερόθεο Τσαντίλη. Διακρίνονται συμπαραστάτες και κληρικοί της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων, όπως ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Κιούσης (στο 21:17 ο Γέροντας ασπάζεται την δεξιά του).

Η κύρια κατηγορία ήταν "αντιποίηση αρχής". Έγινες πολλές δίκες, αλλά και παρατράγουδα, αφού ο ίδιος ο Ιερόθεος βρέθηκε επικεφαλής μανιασμένων οπαδών του που επιτέθηκαν, έσπασαν τις πόρτες της Μονής και κακοποίησαν τον Γέροντα και τις μονα
χές, παρουσία αστυνομικών, οι οποίοι τους συνέλαβαν και τους εγκατέλειψαν στην εθνική οδό κοντά στη Κόρινθο. Όλα τα στοιχεία για τον διωγμό συγκεντρώνονται και θα εκδοθούν συν Θεώ προσεχώς. Στο τέλος ο Γέροντας αθωώθηκε από τα πολιτικά δικαστήρια (η επίσημη Εκκλησία τον "καθαίρεσε"), αλλά και δικαιώθηκε από τον Θεό και τους ανθρώπους (υπάρχει και εγκωμιαστική προς αυτόν επιστολή από την Σύνοδο της Ρωσικής Διασποράς υπό τον Άγιο Φιλάρετο Νέας Υόρκης).

Νικόλαος Μάννης
Εκπαιδευτικός 



ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΟ 1925 (0μιλία Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος)

 


Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2020

ΤΡΕΙΣ ΑΓΙΕΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΝΕΙΣ ΦΙΛΕΣ

 


ΟΣΙΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ



Επί τη εορτή του Οσίου Ιερωνύμου
του εν Αιγίνη διαλάμψαντος 
(1883-1966)



Παλαιότερο άρθρο μας, άμα τη αγιοκατατάξει του Γέροντος Ιερωνύμου της Αίγινας, την μνήμη του οποίου εορτάζουμε σήμερα 3/16 Οκτωβρίου με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο.



Η Αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιερωνύμου
ήλθε κυριολεκτικά,
ως Θείο Δώρο στην καθ' όλα - άνυδρη και απνευμάτιστη, ιλαρή ζωή μας και,
ως πνευματική ενίσχυση στον Χριστοκεντρικό αγώνα των ορθοπραττούντων εν πίστει και ευλαβία,
βιωματικά Ορθοδόξων.
Αποτελεί σημείο αναφοράς, για όλους εκείνους,
που διψούν για εμπειρικά ορθόδοξο λόγο, νηπτικές, κεχαριτωμένες καταθέσεις ζωής
και ορθότητα Πατερικής Ορθοδοξίας.
Γιατι ο Άγιος Ιερώνυμος,
ως γνήσιο τέκνο της ''Θηβαϊδας της Ανατολής, '' αυτής,
της Καππαδοκίας,
εντρύφησε εκ βαθέων στον απτό, Πατερικό Λόγο
και προσευχητικά έφθασε σε ανεκμηστύρευτα σημεία αγιοπνευματικής Χάριτος
και θεόπνευστης πανδαισίας.
Η ζωή του ήταν ένας αναβαίνων, αγόγγυστος και λίαν καταπονημένος δρόμος,
που μέσα από την στάχτη και τα αποκαίδια της Γερμανικής κατοχής αναδείχθηκε,
η αγία μορφή ενός φιλόθεου ανθρώπου
που έκανε Ομολογία Πίστεως στις γνήσιες,
πατερικές και πατρογονικές καταβολές του.



Ο Άγιος Ιερώνυμος της Αίγινας, που η μαρτυρική Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών του Πατρίου Ημερολογίου αγιοκατάταξε είναι ο τελευταίος ομολογητής Άγιος του αιώνα, που παρήλθε. Και τούτο, όχι, γιατι αποτειχίσθηκε λόγω της ημερολογιακής καινοτομίας - εν μέσω Γερμανικής Κατοχής - και προσχώρησε στο Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά, γιατι εν μέσω πολιτικοεκκλησιαστικών διωγμών, ανέξοδων λοιδωριών και προκάτ προπηλακισμών, δεν έπαψε ποτέ, ν' αγαπάει ανεκτίμητα τον οιονδήποτε πλησίον του, ως πιστό και ευγενές αντίγραφο Χριστού.


Ακόμα και η επιστολή παραίτησής του προς τον οικείο Μητροπολίτη Αιγίνης κ. Προκόπιο, έτει 1942, πέραν του ομολογιακού της χαραχτήρα, ήταν λιτή, σεμνή και λίαν - εν Χριστώ - αγαπητική. 


''Σεβασμιώτατε, Παρακαλώ υμάς ίνα δεχθείτε την εκ του νοσοκομείου παραίτησίν μου, διότι από του 1924 και εντεύθεν, ήτο ο πόθος μου καθώς και ο ζήλος μου προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν και την πίστιν. Παιδιόθεν την εσεβάσθην, αφιερώσας όλην μου την ζωήν, υπακούσας εις τας παραδόσεις των Θεοφόρων Πατέρων. Ομολογώ και κυρήττω το πάτριον ημερολόγιον δια το σωστόν, ως και Σεις ο ίδιος ομολογείτε. Δια τούτο παρακαλώ υμάς, ευχηθείτε δε και εσείς, ίνα μέχρι τέλους εμμένω γνήσιον τέκνον της Ορθοδόξου Εκκλησίας.''


Έτσι απλά και αθόρυβα, χωρίς διθυραμβικές τυμπανοκρουσίες, ανεπίγνωστους αφορισμούς και φανατικές δοξασίες, ακολούθησε στην υπόλοιπη ζωή του το παλαιό ημερολόγιο, ανήκων στην Ιερά Σύνοδο, την, υπό τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο κ. Αυξέντιο, συνετεξαμένη. Δεν του άρεσε η περικοπή των εκκλησιαστικών ακολουθιών, η εκκοσμίκευση του ιερού κλήρου, οι δυτικοευρωπαϊκές, αιρετικές ερωτοτροπίες και οι πρώτες έκδηλες εμφανίσεις του πανάρετου και εωσφορικού Οικουμενισμού. Η αποτείχιση όμως του Αγίου Γέροντος αποκτάει ιδιαίτερη σημασία, αν συνδιαστεί με τον χρόνο και την συνέπεια, που αυτή πραγματώθηκε.


Διορισμένη Γερμανοκατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου και Αρχιεπίσκοπος, ο εκ Κορίνθου Δαμασκηνός, που με την βοήθεια της Γερμανικής επιστασίας, κατέλαβε την αρχιεπισκοπική θέση εκδιώχνοντας τον Χρύσανθο και γενόμενος ο ίδιος Πρωθυπουργός και Αντιβασιλέας της χώρας... Μέσα σ' αυτές τις ανείπωτες - κοινωνικά - συνθήκες, ο Γέρων Ιερώνυμος συνέχισε απρόσκοπτα το ποιμαντικό του έργο, έχοντας ν' αντιμετωπίσει μια υπόδουλη, διαχειριστική κυβέρνηση και μια νόμω κρατούσα εκκλησία, που συνεργάστηκε δυστηχώς - σε επίπεδο κορυφής - με τους Βαυαρούς δεσμώτες της. Δεν είχε την σημερινή πολυτέλεια των ατέρμονων, δημοσιευμένων, διθυραμβικών κοινοποιήσεων κατά του εωσφορικού Οικουμενισμού, ούτε την πλαστή, ψευδοειδή ''ασφάλεια'' του επιχορηγούμενου, κρατικού μισθού, αλλά και, ούτε την ''σιγουριά'' της κοινωνικής νομιμοφροσύνης...


Αντίθετα, η Χριστολογική του ομολογία πιστοποιήθηκε και - πνευματικά-σαρκώθηκε με την αυτονόητη, αγία βιοτή του, μέσα από την Εκκλησία των Πατέρων, των Αγίων και των Δικαίων. Η ζωή του αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους σημερινούς apriori λεκτικούς και μεγαλόστομους '''εξεγερθέντες'', τους ''επαναστάτες χωρίς αιτία'' και τους, εκ του ασφαλούς, επικρίνοντες την οικουμενιστική αποστασία... Ο Θεός, τον δοκίμασε παιδαγωγικά, με την στέρηση του ενός χεριού του και την ισόβια, Ιώβια υπομονή που έδειξε στην αναβαίνουσα, αγόγγυστη και προσευχητική ζωή του.


Μέσα από το ταπεινό Ησυχαστήριο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Κυψέλη της Αίγινας, πέρασαν χιλιάδες, ενός κουρασμένου λαού, ανώνυμοι και επώνυμοι της κατά Θεόν, αγιοπνευματικής ομολογίας του. ''-Καλογραία, εμείς λεπτά δεν έχουμε διά να δώσουμε ελεημοσύνην, δι' αυτό και αυτά τα ολίγα λόγια που λέγομεν, ελεημοσύνη είναι. Ο Γέροντας Ιερώνυμος είχε μοναχική συνείδηση. Πίστευε, πως η προσευχή, η ένωση του νου με τον Θεό, ήταν το κύριο έργο του. Κι η προσευχή γι' αυτόν, ακόμα κι οι καθημερινές ακολουθίες δεν ήταν μια τυπική διαδικασία, αλλά ολοκληρωτικό δόσιμο. Επέμενε πως οι καθημερινές εκκλησιαστικές ακολουθίες είναι απαραίτητες στον άνθρωπο. Ο ίδιος δεν τις παρέλειπε ποτέ έστω κι αν σπανιότατα βρισκόταν μακριά από το κελλί του.


Υποστήριζε όμως, πως εξίσσου απαραίτητο είναι κατά την ώρα της προσευχής ν' αφήνει κανείς τον εαυτόν του ελεύθερο για να εξομολογείται μπροστά στον Θεό. Συνήθιζε να μας λέει... Όταν πεθάνει η μάννα σου ή κάποιος συγγενής σου θα πάρεις βιβλίον δια να τον κλάψεις; Όχι βέβαια. Τα λόγια θα έλθουν μόνα τους εις τον νουν σου από την λύπη. Έτσι και στην προσευχή. Πρέπει να αφήνουμε τον εαυτόν μας να εξομολογείται εις τον Θεόν, ό,τι μας απασχολεί. Αυτή η αμεσότητα και η παρρησία ήταν το κύριο χαραχτηριστικό της προσευχής του. Είχε την αίσθηση της απανταχού παρουσίας του Θεού πολύ έντονη και γι' αυτό πάντα όταν προσευχόταν, δάκρυζε, σημείο κι αυτό της Χάριτος του Θεού. Ο Γέρων Ιερώνυμος ζούσε την ουσία της Ορθοδοξίας, την παράδοση σ' όλη της την έκταση.


Χωρίς ν' απορρίπτει κανένα από τα επιτεύγματα του τεχνικού πολιτισμού, είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία, ένα πάθος θα λέγαμε προς ο,τιδήποτε παλιό, το αρχαίο. Από τα υλικά πράγματα μέχρι τα πνευματικά. Του άρεσε η αρχαία τάξη των ακολουθιών, τα παλιά βιβλία, τα παλιά αντικείμενα, επειδή πίστευε πως είχαν την σφραγίδα του δημιουργού τους, είχαν κατασκευαστεί με μεράκι κι όχι βιομηχανοποιημένα και κακόγουστα. Με τέτοιες πεποιθήσεις και αντιλήψεις, έχοντας ζήσει πάντα στην ζωή του εντός, αλλά και εκτός του κόσμου τούτου'', μέσα στον αυστηρό χώρο της Παράδοσης της Καππαδοκίας, ένιωθε κάποιες ανησυχίες από τότε που η Εκκλησία άλλαξε το εκκλησιαστικό ημερολόγιο κι εφάρμοσε το νέο.


Δούλευε την μισή ημέρα επιδιορθώνοντας κουρδιστά ρολόγια για τα προς το ζην, κάνοντας συνεχή, αδιάκοπα κι ακάματα πνευματικά διαλείμματα, θερμής και δακρυροούσας προσευχής. Αγαπούσε - όλως ιδιαιτέρως - τον Άγιο αββά, Ισαάκ τον Σύρο, τον οποίο θεωρούσε πνευματικό του γέροντα και τον συνιστούσε διαρκώς στα πνευματικά παιδιά του. Ο Άγιός μας είχε - κατά Χάριν - πλούσια τα ελέη του Χριστού μας, από τα οποία ξεχώριζαν η συνεχής, αδιάλλειπτη προσευχή, η επαιτική ελεημοσύνη και το διορατικό, προορατικό χάρισμα, το οποίο χρησιμοποιούσε όμως, προς δόξα του Θεού και όχι των ανθρώπων. Ο Γέροντας δημιούργησε πιστούς και όχι οπαδούς. Δεν εκμεταλλεύτηκε στο ακέραιο ποτέ, τα θεοδώρητα, πνευματικά του χαρίσματα, αλλά αντιθέτως, τα χρησιμοποιούσε πάντα εν κρυπτώ και κατά μόνας.


Μια αγιοπνευματική στάση και Χαροποϊό συμπεριφορά, εντελώς αντίθετη με σημερινούς, αυτοαναγορευμένους, αυτοκοινοποιηθέντες ''γέροντες'', που μέσα από την ''εκκλησιαστική ασφάλεια'' του πνευματικού τους εφησυχασμού και της '''ποιμενικής τους νομιμότητας'' εκποιούν Ορθοδοξία και ποιούν την Πλάνη. Ο Άγιος Γέροντας Ιερώνυμος της Αίγινας ήταν άγγελος παρηγοριάς για όλους. Όλη μέρα ανακούφιζε τον ανθρώπινο πόνο, και την νύχτα, την περνούσε προσευχόμενος μετά δακρύων και βαθυτάτων αναστεναγμών και οδύνη ψυχής για τους ανθρώπους. Μόνος, μόνω Θεώ, ησυχάζοντας και εντρυφώντας στο γλυκύ μέλι της κοινωνίας με τον Ουράνιο Πατέρα μας!



Έλεγε:

" Όταν προσεύχομαι για τους αδελφούς μου, δίνω κάτι από τον εαυτό μου,
η καρδιά μου ματώνει!
Προσευχή που δεν έχει πόνο και δάκρυ δεν είναι προσευχή!"
Ο λόγος του είχε σοφία!
Μιλούσε πάντα με σοβαρότητα. Λόγος αργός δεν έβγαινε από τα χείλη του.
Ως ανατολίτης , που ήταν, μιλούσε συχνά αποφθεγματικά:
"- Θεολόγος είσαι, γράμματα ηξεύρεις, φόβον Θεού δεν έχεις, τότε τέχνην κατέχεις."
Δηλαδή αν είσαι απόφοιτος της Θεολογίας, θα έχεις διαβάσει πολλά βιβλία,
θα ξέρεις πολλά γράμματα,
αλλά,
αν δεν έχεις και φόβον Θεού,
τότε μόνον επάγγελμα έχεις και όχι την υψηλήν τέχνην της Θεολογίας.''.
Ο γράφων έχοντας ανεκτίμητη και απεριόριστη αγάπη
προς τον Άγιο παππούλη της αγιοτόκου Αίγινας,
ευχαριστεί με χαρά ανείπωτη και δάκρυα κατάνυξης την Σεπτή και Αγία Εκκλησία του,
για την ανακήρυξη της Αγιότητας του Γέροντος Ιερωνύμου,
που από χρόνια είχε διακηρυθεί Άγιος στις καρδιές
των εν πίστει και ευλαβία, βιωματικά Ορθοδόξων!
Ζει Κύριος ο Θεός.
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.
Χαίρεστε!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος


Πηγή:
https://353agios.blogspot.com/2020/10/