ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ

(Ἡ Νεομάρτυς Αἰκατερίνη)

(Ἀναδημοσίευσις ἐκ τῶν ἱστορικῶν "ΠΑΤΡΙΩΝ" τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου
Πενταπόλεως Καλλιοπίου)

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

 Ὡς γνωστόν, ἡ Ἁγία καί Μαρτυρική Ἑλληνική Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἶναι ἡ κατ' εὐθείαν καί μόνη κληρονόμος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας πού ἱδρύθηκε κατά τήν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς. Καί τοῦτο, διότι μόνο Αὐτή διεφύλαξε καί διαφυλάττει προσεκτικά τήν Ὀρθόδοξον Χριστιανική Πίστην καί ζωήν ἀναλλοίωτον, ὅπως οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι τήν παρέδωσαν εἰς τούς Ἁγίους καί Θεοφόρους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας.

Διαφυλάττουσα ὅμως τήν Ἁγίαν Πίστην ἡ Ἐκκλησία μας, ἐδοκιμάσθη "ὡς χρυσός ἐν χωνευτηρίω" (Σόφ. Σολομ. γ'6) καί ἐθριάμβευσε ἐν μέσω διωγμῶν, αἱμάτων καί θυσιῶν, ἀκολουθοῦσα τά αἱματόβρεκτα ἀχνάρια τῆς Ἐκκλησίας τῶν πρώτων αἰώνων.

 Ἐπολεμήθη ἐπί 60κοντα καί πλέον χρόνια καί ἐξακολουθεῖ ἀκόμη καί σήμερα νά πολεμᾶται σκληρά. Εἶναι βέβαιον ὅτι καί εἰς τό μέλλον δέν θά σταματήσουν οἱ δοκιμασίες αὐτῆς. Ὁ Δικαιοκρίτης Θεός ὅμως, «εὖρεν τήν Ἐκκλησίαν μᾶς ἀξίαν» χάριν τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερικότητας τῶν Κληρικῶν καί Πιστῶν της.

       Μένει ἡ Ἐκκλησία μας καί θά παραμένει τό ἀπόρθητο Φρούριο ὅσο καί ἄν θά ἐπιστρατεύεται ἡ σατανική ἐφευρετικότης τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων γιά τήν ἐκπόρθησή του. Στηρίζει ἀκλόνητα καί διαφυλάττει τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως χωρίς νά κάμπτεται ἀπό θλίψεις, ταλαιπωρίες, συκοφαντίες, διωγμούς καί μαρτύρια.

       Ἀπευθύνει ἀγωνιστικά σαλπίσματα πρός τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς κάθε ἐποχῆς, ἡλικίας καί φύλου ὅπως:

       «Γίνου πιστός ἄχρι θανάτου» (Ἀποκάλ. β' 10),

      «Ἕως θανάτου ἀγώνισαι περί τῆς ἀληθείας» (Σειράχ δ' 28),

       «Ἀγωνίζου τόν καλόν ἀγώνα τῆς πίστεως» (Ἅ' Τιμόθ. στ' 12).

       Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι πάντοτε εὑρίσκονται ψυχές πού ἀνταποκρίνονται σ' αὐτά καί θυσιάζονται γιά τήν πίστη, ψυχές πού ὁ ζῆλος τούς μένει πύρινος μέχρι τέλους τῆς ζωῆς τους.

       Καί ἡ ἀνταμοιβή τους πάντοτε ὑπερτέρα της προσφορᾶς τους: «τούς δοξάζοντας μέ δοξάσω» (Βασιλ. β' 30). Ἡ ἐπουράνιος ἀντιμισθία τοῦ Πατρός «ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος».

       «Τά πάτρια», ἐκπληροῦντα, σύν Θεῶ, τήν προσπάθειαν πού ἀνέλαβαν,   παρουσιάζουν τά αἱματηρά γεγονότα τῆς Μάνδρας Ἀττικῆς, ὡς δεῖγμα τῶν δεινῶν της καταδιωγμένης Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Μέ ἰδιαιτέρα μάλιστα συγκίνηση σπεύδουν νά πληροφορήσουν τούς ἀναγνῶστες τους ὅτι, ἀποτέλεσμα τῶν αἱματηρῶν σκηνῶν ἦταν, ἀφ' ἑνός μέν ὁ διά μία ἀκόμα φορᾶ θρίαμβος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως καί ἀφ' ἑτέρου δέ, ἡ ἀνάδειξη μιᾶς Μορφῆς πλημμυρισμένης ἀπό τήν φωτιά τῆς Πίστεως καί τῆς ἀγάπης πρός τόν Χριστό, μιᾶς νέας μάρτυρος, τῆς Αἰκατερίνας (Ρούττη).

«Τά Πάτρια», ὅπως ἄλλοστε καί ἡ Ἐκκλησία διακηρύττει, φρονοῦν, ὅτι ἡ συγκατεριθμήθη εἰς τόν χορόν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων. Ἡ 15η Νοεμβρίου, ἡμέρα τῆς τελειώσεώς της, εἶναι ἡ «Γεννέθλιος Ἡμέρα τῆς Νεομάρτυρος ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΣ».

       Τέλος, κάμνομεν ἔκκλησιν εἰς τούς ἀγαπητούς ἀναγνώστας τῶν «Πατρίων», καί ἰδιαίτερά τους Πιστούς της Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ὅπως διαδόσουν τήν παροῦσα ἔκδοση γιά νά γνωσθῆ στό εὐρύτερο κοινό τῶν Χριστιανῶν τό μαρτύριο τῆς Νεομάρτυρος Αἰκατερίνας (Ρούττη) καί ὅτι εἰς τούς ἐσχάτους καιρούς, καί δή τόν 20ό αἰώνα, ὑπάρχουν ψυχές πού θυσιάζονται γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ πλησίον.

       Ὅπως καί οἱ προηγούμενες ἐκδόσεις τῶν «Πατρίων» ἔτυχαν ἐνθουσιώδους ὑποδοχῆς ἐκ μέρους τῶν πιστῶν, τό αὐτό θά συμβεῖ, ὡς πιστεύομεν, καί μέ τήν παροῦσαν ἔκδοσιν.

Πειραιεύς, Ἰανουάριος 1987.

Ὁ ἐν Ἐπισκόποις ἐλάχιστος πρός Κύριον εὐχέτης
+ Ὁ Πενταπόλεως Καλλιόπιος Μητροπολίτης.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ

      Μάνδρα Ἀττικῆς. Τόπος πού συνδέθηκε μέ ἠρωϊκά ἀλλά καί τραγικά γεγονότα. Τόπος πού πρόσφερε στήν ὑλιστική ἐποχή μᾶς μία ἀκόμα ἠρωϊδα τῆς Πίστεώς μας, τήν νεαρά νεομάρτυρα Αἰκατερίνη Κων. Ρούττη. Εἶναι γνωστό σέ ὅλους τους Χριστιανούς ὅτι ποτάμια ὁλόκληρα αἵματος ἐχύθησαν διά νά στερεωθεῖ ἡ ἀληθινή πίστη στόν Χριστό. Ἀλλά καί διά τήν διατήρησή της μακριά ἀπό τήν ἐπίδραση αἱρετικῶν νεωτερισμῶν πάλι ἐχρειάσθη νά χυθεῖ μαρτυρικό αἷμα.

        Ἐλᾶτε τώρα Χριστιανοί, σεῖς πού ὑπομονετικά φέρετε τήν περιφρόνηση τῶν πολλῶν καί πού ἀκούετε στό ὄνομα Παλαιοημερολογίτες, ἐλᾶτε ὅλοι μαζί νά γνωρίσουμε πώς οἱ πατέρες καί οἱ ἀδελφοί μας, πού ἔζησαν τά πρῶτα χρόνια τοῦ σχίσματος, ἀγωνίσθησαν καί ἐδόξασαν τήν Ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. δίνοντας σέ μᾶς τήν δυνατότητα, ἐλεύθερα καί τιμημένα νά ζοῦμε καί νά λατρεύουμε τόν Θεό μας.

      Ἅς παρακολουθήσουμε λοιπόν πώς ἐξελίχθηκαν τά θλιβερά γεγονότα τῆς Μάνδρας, πώς δηλαδή ἄρχισε καί τί τραγικό τέλος ἔλαβε ἡ ὁλονύκτιος πανηγυρική ἀκολουθία πού ἔγινε πρός τιμή τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν, τά ξημερώματα τῆς 8ης Νοεμβρίου τοῦ 1927, εἰς τόν ὁμώνυμο Ναό τῆς Μάνδρας.

    Ἀπό τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς, εὐλαβεῖς γυναῖκες τῆς Μάνδρας, μαζί καί ἡ θαρετή ὑπερασπίστρια τῶν Πατρίων Παραδόσεων Αἰκατερίνη (Ρούττη), εὐπρέπισαν τόν Ναό, ὥστε τό πανηγύρι τους πού μέ τόση λαχτάρα περίμεναν νά μήν ὑστερήσει σέ τίποτα. Ἐγκαίρως εἶχαν ἐνεργήσει καί γιά ὁμόδοξο Ἱερέα. Ἠσαν βλέπετε ἐλάχιστοι οἱ Ἱερουργοί τότε καί συνεπῶς περιζήτητοι...

       Πρός τόν σκοπό αὐτό, μιά ἐπιτροπή εἶχε ξεκινήσει γιά τήν Ἀθήνα καί νά πού νωρίς τήν παραμονή ἐπιστρέφει μέ σούστα, συνοδεύοντας τόν ἀείμνηστο ὁμολογητή Ἱερέα π. Χριστόφορο Ψαλλίδα. Ἡ ὑποδοχή πού ἔγινε στόν ἐρχόμενο ἱερουργό ἦταν ἐνθουσιώδης. Ὅλοι σχεδόν οἱ κάτοικοι τόν καλωσόρισαν χαρούμενοι, ἐνῶ οἱ καμπάνες ὅλων των Ναῶν κτυποῦσαν χαρμόσυνα. Τόση ἦταν ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐκτίμηση τῶν πρώτων ἀγωνιστῶν γιά τούς ὁμόδοξους Ἱερεῖς.

       Ὁ Ἑσπερινός ἄρχισε ἥσυχα καί εἰρηνικά. Τό ἴδιο ἥσυχα θά συνεχιζόταν καί θά τελείωνε καί ὅλη ἡ ἀγρυπνία ἄν δέν ἔκαναν τήν ἐμφάνισή τους τά ἀνεπιθύμητα, γιά τό βράδυ ἐκεῖνο, ὄργανα τῆς τάξεως, περικυκλώνοντας τόν Ναό μέ κακές διαθέσεις. Καί εὔλογο γεννᾶται τό ἐρώτημα: Μά γιατί αὐτή ἡ πολιορκία; Στό Ναό δέν βρίσκονταν παράνομοι. Δέν ἐκρύβοντο ληστές. Μόνον ἄξιοι τηρητές τῶν Πατρίων Παραδόσεων εἶχαν συγκεντρωθεῖ γιά νά δοξάσουν μέ κάθε τιμή τούς προστάτες Ἁγίους τους. Τί λοιπόν ζητοῦσαν τά ὄργανα μέ τόση ἐπιμονή; Ἁπλούστατα ζητοῦσαν νά ἐκτελέσουν τήν διαταγή τοῦ σχισματικοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, νά συλλάβουν τόν ἱερουργούντα Ἱερέα καί νά διαλύσουν τό πλῆθος τῶν πανηγυριστῶν.

       Μπορεῖ νά εἶχαν ὅμως λάβει ἐντολές τά ὄργανα, ἀλλά καί οἱ Χριστιανοί τῆς Μάνδρας ἔπρεπε νά ἐκτελέσουν τίς θεοσδοτες ἐντολές Του καί νά μήν ἐπιτρέψουν τήν παραμικρή διατάραξη τῆς Ἑορτῆς. Ἔτσι οἱ πόρτες τοῦ Ναοῦ κλείνονται καί ἡ ἀκολουθία συνεχίζεται πιό κατανυκτική. Εἶναι διότι γίνεται κάτω ἀπό τήν ἀπειλή τῶν ὅπλων.

Κτυποῦν μέ μανία τά ὄργανα. Κτυποῦν ὅπου βροῦν. Πόρτες, παράθυρα, τοίχους! Σπάζουν τζάμια! Καί εἶναι ὁ 20ος αἰώνας!!! Ὁ πολιτισμός θεριεύει. Καί ὑποτίθεται ὅτι τά ἀτομικά καί θρησκευτικά δικαιώματα ἀσκοῦνται μέ κάθε ἐλευθερία! Τί τρομερή ἀλήθεια! Καί βρισκόμαστε μάλιστα στά ἱερά χώματα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἑλλάδας!!!

       Προσεύχονται οἱ Πιστοί μέσα στό Ναό ἥσυχα καί εὐλαβικά.

       Μαίνονται, οὐρλιάζουν καί αἰσχρολογοῦν ἔξω τα ὄργανα τῶν σχισματικῶν.

       Ζητοῦν μέσα ἐνίσχυση ἀπό τόν Κύριο οἱ Πιστοί γιά νά ἀντέξουν τόν ἄδικο διωγμό τους. Ζητοῦν ἐπίσης καί τά ὄργανα ἔξω ἐνίσχυση ἐπιγόντως γιά νά ἐπιτύχουν τόν βέβηλο σκοπό τους. Εἶχαν πράγματι ἀνάγκη ἀπό ἐνισχύσεις!!! Πώς θά συνελάμβαναν ἕναν πράο καί ἄκακο Ἱερουργό; Πῶς θά ἀντιμετώπιζαν τούς ἄοπλους Πιστούς;

       Κοντεύει νά ξημερώσει. Μέσα στό Ναό ἔχουν μεταλάβει οἱ περισσότεροι καί περιμένουν τό "Δί΄ εὐχῶν..." τοῦ Ἱερέως καί ἀφοῦ πάρουν τήν εὐλογία του, νά τόν ὁδηγήσουν σέ ἕνα κοντινό σπίτι νά ξεκουραστεῖ. Πῶς θά γινόταν ὅμως αὐτό, ποῦ ἔξω καιροφυλακτοῦσαν οἱ πραιτωριανοί τῶν σχισματικῶν;

Μά πρό ὀλίγου πῆραν μέσα τους δύναμη ἀπό τόν Χριστό! Δέν τούς σκιάζει τίποτα. Προχωροῦν ἄφοβα. Οἱ πόρτες ἀνοίγουν. Οἱ πιστοί ἀρχίζουν νά ἐξέρχονται. Ζωντανό τεῖχος ἀπό εὐσεβεῖς γυναῖκες τῆς Μάνδρας ἔχουν περικυκλώσει τόν κινδυνεύοντα Ἱερέα. Μέσα ἀπό τό σκοτάδι ξεπροβάλουν μπροστά τους σάν ἀνήμερα θηρία τά ὄργανα τῶν σχισματικῶν. Ἀπαιτοῦν τήν παράδοση τοῦ Ἱερέως.

       Μά γιατί ἄραγε; εἶναι τό δικαιολογημένο ἐρώτημα τῶν Πιστῶν. Μήπως ἐγκλημάτισε, μήπως καταχράσθηκε ἤ μήπως ἐβεβήλωσε;

Ὄχι! Τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά! Κι ὅμως τόν ζητοῦν! Καί λοιπόν; Ποιός θά τούς τόν παραδώσει; Δέν ὑπάρχει Ἰούδας!

       - «Μόνο σάν θά περάσετε πάνω ἀπό τά πτώματά μας θά πάρετε τόν Ἱερέα μας!» ἀκούγεται σταθερή καί δυνατή μιά γυναικεία φωνή. Εἶναι ἡ 27χρονη Αἰκατερίνα Ρούττη (σήμ. 1) πού ἄφησε σπίτι, ἄνδρα καί παιδιά καί ἦλθε νά ὑπερασπισθεῖ τόν Ἱερέα. Δέν τήν φοβίζουν οἱ φοβέρες τῶν ὅπλων καί γί΄ αὐτό ἀποφασισμένη φωνάζει.

       Οἱ ἀστυνομικές δυνάμεις δέν μποροῦν νά διασπάσουν τόν ἀνθρώπινο κλοιό. Ἀρχίζουν τότε νά πυροβολοῦν γιά νά τούς ἐκφοβίσουν. Κάτι καταφέρνουν μέ αὐτό. Ἀπομακρύνονται ἀρκετοί πιστοί, ἀλλά τό ζωντανό τεῖχος γύρω ἀπό τόν Ἱερέα παραμένει ἄφοβο. Σέ λίγο ὅμως θά καμφθεῖ καί αὐτό ἐξ'αἰτίας τῆς ἀπανθρώπου καί ἀγρίας ἐπιθέσεως τῶν ὀργάνων, τῶν ὁποίων μία σφαίρα κτυπᾶ στόν κρόταφο τήν ἀείμνηστον ὁμολογήτρια Ἀγγελική Κατσαρέλλη (σήμ. 2).

       Ἡ Αἰκατερίνη Ρούττη ὅμως, ἡ ψυχή τῆς ἄμυνας, δέν τό βάζει κάτω. Ἐλέγχει μέ θάρρος τούς σχισματικούς μέχρι τή στιγμή πού ἕνα ὄργανο θά σηκώσει τό κοντάκι τοῦ ὅπλου γιά νά κτυπήσει τόν Ἱερέα!

       Καί τότε, Ὕψιστε Θεέ, τί τόλμη, τί αὐτοθυσία!!!

       Μόλις ἡ Αἰκατερίνα ἀντιλαμβάνεται τήν κακοῦργο χειρονομία, σπεύδει νά σώσει τόν Ἱερέα, καλύπτοντας τόν μέ τό σῶμα της, ὁπότε καί δέχεται αὐτή τό θανάσιμο ἐκεῖνο κτύπημα στό πίσω μέρος τῆς κεφαλῆς. Ἡ Αἰκατερίνα πέφτει στό δάπεδο τοῦ Ναοῦ βάφοντάς το μέ τό μαρτυρικό της αἷμα, ἐνῶ ἀκούγεται γιά τελευταία φορά νά ψιθυρίζει:

       - Παναγία μου!

       Οἱ γυναῖκες μέ ἀγωνία καί λυγμούς σηκώνουν τό αἱμόφυρτο σῶμα της καί ἀφοῦ προηγουμένως εἰδοποιεῖται καί ὁ ἄνδρας της, τήν μεταφέρουν στόν «Εὐαγγελισμό» τῶν Ἀθηνῶν. Μαζί μέ τήν Αἰκατερίνα μεταφέρεται στόν «Εὐαγγελισμό» καί ἡ τραυματισθεῖσα ὁμολογήτρια Ἀγγελική Κατσαρέλλη, ἡ ὁποία καί ἐξέρχεται μετά ἀπό λίγες ἡμέρες.

       Ἡ Αἰκατερίνη ἑπτά ὁλόκληρες ἡμέρες ἀκίνητη, ὑπέφερε ἀφάνταστα χωρίς καν νά μπορεῖ νά μιλήσει. Μέ νοήματα ζήτησε μολύβι καί χαρτί γιά νά γράψει μέ δυσκολία στόν ἄντρα της νά προσέχει τά ἀγγελούδια της, τά δύο μικρά της, πού ἦταν τεσσάρων χρονῶν τό πρῶτο καί λίγων μηνῶν τό δεύτερο.

       Στίς 15 Νοεμβρίου 1927 μέ τό πάτριο Ἑορτολόγιο, πρώτη ἡμέρα τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων καί ὥρα 4 τό πρωΐ, παρέδωσε τήν μαρτυρική της ψυχή εἰς χείρας τοῦ στεφανοδότου Χριστοῦ.

       Τό τότε Διοικητικό Συμβούλιο τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν, κινητοποίησε ὅλα τα ὕπ΄ αὐτῆς παραρτήματα, ὥστε νά παρευρεθοῦν στήν κηδεία τῆς ὅσο τό δυνατόν περισσότεροι Πιστοί.

       Ἐπιζῶντες αὐτόπτες μάρτυρες τῆς κηδείας, μᾶς πληροφόρησαν ὅτι αὐτό πού  παρακολούθησαν τήν ἡμέρα ἐκείνη δέν ἦταν κηδεία ἀλλά ἱερά Λιτανεία μαρτυρικοῦ λειψάνου.

       Χιλιάδες πιστοί συνόδευσαν τήν πομπή, ἄλλοι κρατοῦντες ἄνθη ἄλλοι λαμπάδες καί ἄλλοι φοίνικες.

       Ἡ μάρτυς δέν ἔχει πλέον ἀνάγκη ἀπό τίς δικές μας πρόσκαιρες τιμές καί δόξες.

       Ἡ τιμή πού πρέπει νά τῆς ἀπονείμει κανείς εἶναι ἐκείνη πού ὁ Ἅγιος Χρυσόστομός μας ὑποδεικνύει: «Τιμή μάρτυρος, Μίμησις μάρτυρος».

       Ἐγκαρδιώνεστε λοιπόν, Χριστιανοί, καί παραδειγματίζεσθε ἀπό τήν νεαρά μητέρα τῶν 27 χρόνων, πού ἔχυσε τό αἷμα της γιά τήν Ἁγίαν μας Πίστιν. Ἡ νεομάρτυς Αἰκατερίνα, ἀποτελεῖ «τιμή καί δόξα καί κάυχημα» γιά τήν Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί θά προβάλλεται σέ κάθε περίσταση, ὡς ὑπόδειγμα πίστεως, ἀγάπης, αὐταπαρνήσεως καί θυσίας γιά τίς Πατρίους Παραδόσεις.

       Αἰκατερίνη! Ἡ ἐπόχη ἅς δέν διέθεσε ἀγχόνες, καμίνους, ξίφη. Διέθεσε τόν ὑποκόπανο τοῦ ὅπλου γιά νά σέ φοβίσει. Πόσο φτωχό ἀλήθεια ὅπλο, γιά νά σέ κάνει νά ἀπαρνηθεῖς μία ζωντανή Πίστη! Κι ὅμως ἐσύ ἔδωσες τήν ζωή σου γι' αὐτή.

       Οἱ πρεσβεῖες σου ἅς μᾶς ἐνισχύσουν καί οἱ προσευχές σου ἅς προασπίζουν τό Σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου ἠμῶν Ἐκκλησίας ἀπό κάθε «δολίως κινούμενον» ἐχθρικό βέλος. Ἀμήν.

------------------------------------------

      Σήμ.1 -- Ἐπιζῶντες συγγενεῖς της νεομάρτυρος Αἰκατερίνης Ρούττη μας ἔκαναν γνωστή καί αὐτή τή λεπτομέρεια. Ὁ ἄνδρας τῆς μετά τό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ, πού παρακολούθησαν μαζί μέ τά παιδιά τους, ζήτησε νά ἐπιστρέψουν στό σπίτι τούς διότι προέβλεπε ἐπεισόδια. Ἡ Αἰκατερίνα τόν ἀκολούθησε. Τῆς ἦταν ὅμως ἀδύνατο νά παραμείνει στό κρεββάτι, ὅταν ἡ ἀδελφή της τήν πληροφόρησε ἀργά τή νύχτα γιά τόν κίνδυνο πού διέτρεχαν ὅλοι στήν Ἐκκλησία ἀπό τά καταφθάνοντα ὄργανα. Ἀμέσως καί μέ προφύλαξη ἐγκατέλειψε ἄνδρα καί μικρά παιδιά καί ἔτρεξε νά ἑνωθεῖ μέ τούς ἀγωνιζόμενους, ἔτρεξε πρός τό μαρτύριο !!!

       Σήμ.2 -- Ἡ ἀείμνηστος ὁμολογήτρια Ἀγγελική Κατσαρέλλη ἔφερε καί ἐπεδείκνυε μέ "καμάρι" μέχρι τέλους τῆς ζωῆς τῆς τό «στίγμα τοῦ Κυρίου» στό μέτωπό της πού μιά δολοφονική σφαίρα χάραξε τή νύκτα ἐκείνη.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Σχετικά πατἠστε:  ΕΔΩ