Τα ίδια αισθητά πράγµατα
που είπαµε, µας χρησιµεύουν ως µέσα
και όργανα, για να
διορθώνουµε τις αισθήσεις µας, εάν περνάµε απο
αυτά στη µελέτη του
σαρκωθέντος Λόγου και στα µυστήρια της
ζωής και του πάθους του
Παραπάνω σου έδειξα, πως
εµείς από τα αισθητά µπορούµε να
ανεβάσουµε τον νου στη θεωρία
του Θεού· τώρα µάθε και άλλο τρόπο,
για να ανεβάσης το νου σου
στη µελέτη του σαρκωθέντος Λόγου,
σκεπτόµενος τα αγιώτατα
µυστήρια της ζωής και του πάθους του. Ολα τα
αισθητά πράγµατα του
σύµπαντος κόσµου, µπορούν να βοηθήσουν σ’
αυτή την µελέτη και θεωρία,
αν πρώτα συλλογισθής σ’ αυτά, όπως
είπαµε παραπάνω, τον Κορυφαίο
Θεό, ως µοναδική και πρώτη αιτία, που
τους εδωσε όλο εκείνο το
είναι, την δύναµι, την ωραιότητα και όλες τις
άλλες τελειότητες που έχουν
και αν µετά απο αυτά σκεφθής, πόσο
µεγάλη και άπειρη στάθηκε η
αγαθότητα αυτού του ίδιου του Θεού, ο
οποίος όντας µοναδική αρχή
και Κύριος κάθε δηµιουργήµατος, θέλησε
να πέση τόσο χαµηλα, να γίνη
άνθρωπος, να πάθη και να πεθάνη για
τον άνθρωπον, επιτρέποντας
στα ίδια έργα των χειρών του, να
οπλισθούν εναντίον του για να
τον σταυρώσουν.
Λοιπόν οταν εσύ βλέπης ή
άκούς ή πιάνης όπλα, σχοινιά,
ξυλοδαρµούς, στύλους,
αγκάθια, καρφιά, σφυριά και άλλα τέτοια,
συλλογ ίσου µε τον νου σου
ότι όλα αυτά, στάθηκαν όργανα του
πάθους του Κυρίου σου.
Πάλι, όταν βλέπης ή κατοικής
σε σπίτια φτωχικά, ας έρχεται στην
ενθύµησί σου το σπήλαιο και η
φάτνη του ∆εσπότου σου. Αν δης να
βρέχη, θυµήσου εκείνη την
γεµάτη αίµατα βροχή του ιδρώτα, που έσταζε
στο κήπο από το ιερώτατο σώµα
του γλυκύτατου µας Ίησού και
κατάβρεξε την γή. Αν βλέπης
την θάλασσα και τα καῒκια, θυµήσου,
πως ο Θεός σου περπάτησε
σωµατικά πάνω σε αυτή, και πως
στεκότανε µέσα στα πλοία και
δίδασκε τους όχλους από αυτά. Οι
πέτρες, που θα δης, θά σου
θυµήσουν εκείνες τις πέτρες, που
συντρίφθηκαν στον θάνατό του·
η γη θά σου θυµήση εκείνο το σεισµό,
που έκανε τότε στο πάθος του.
Ο ήλιος, θά σου θυµίση το
σκοτάδι, που τον σκοτείνιασε τότε· τα
νερά θα σου θυµήσουν εκείνο
το νερό, που έτρεξε από την αγία του
πλευρά, όταν τον ετρύπησε ο
στρατιώτης νεκρό στό σταυρό. Αν πίνης
κρασί ή άλλο ποτό, θυµήσου το
ξύδι και την χολή, που πότισαν τον
∆εσπότη σου. Αν σε θέλγη η
ευωδία των αρωµάτων, τρέξε νοερά στη
δυσωδία, που ο Ιησούς
αισθανόταν στο όρος του Γολγοθά, το οποίο
ήταν τόπος της καταδίκης, στο
οποίο αποκεφάλιζαν τους ανθρώπους και
γι αυτό ήταν δύσοσµο και
βρωµερό.
42
Οταν ντύνεσαι, θυµήσου, οτι ο
αιώνιος Λόγος ντύθηκε σάρκα
ανθρώπου για να ντύση εσένα
από την θεότητά του. Οταν πάλι
ξεντύνεσαι, σκέψου τον Χριστό
σου, που έµεινε γυµνός για να
µαστιγωθή και να καρφωθή στο
σταυρό για λογαριασµό σου. Εάν σου
φανή καµµία φωνή γλυκειά και
νόστιµη, µετάθεσε την αγάπη στό
Σωτήρα σου, στου οποίου τα
χείλη ξεχύθηκε όλη η χάρι και νοστιµάδα,
κατά το ψαλµικό «εξεχύθη
χάρις εν χείλεσί σου» (Ψαλµ. 44,3)· και
από την γλυκύτητα της γλώσσης
του κρεµόταν ο λαός, κατά τον
Ευαγγελιστή Λουκά· «ο λαός
όλος όταν τον άκουγε κρεµόταν από τα
χείλη του» (κεφ. 19,48). Εάν
ακούσης ταραχές και φωνές του λαού,
σκέψου εκείνες τις παράνοµες
φωνές των Ιουδαίων, «Άρον, Άρον,
σταύρωσον αυτόν», που
ακούστηκαν δυνατά στα θεϊκά αυτιά του. Αν
δης κανένα όµορφο πρόσωπο,
θυµήσου πως ο ωραιότατος Ίησούς
Χριστός, πάνω απο όλους τους
ανθρώπους, έγινε άµορφος, και
ατιµασµένος, χωρίς καµία
οµορφιά πάνω στο σταυρό για την αγάπη
σου. Κάθε φορά, που θα
κτυπήση το ρολόϊ, ας ερθη στο νου σου εκείνο
το λυποθύµισµα της καρδιάς,
που ένιωσε ο Ιησούς, όταν άρχισε στό
κήπο να φοβάται την ώρα του
πάθους και του θανάτου, που πλησίασε·
ή νόµισε πως ακούς εκείνους
τους σκληρούς χτύπους που ακούγονταν
από τα σφυριά, όταν τον
κάρφωναν στο σταυρό. Και για να πώ απλά, σε
κάθε λυπηρή αφορµή που θα σε
βρή ή βρή άλλους, σκέψου πως δεν είναι
µηδέν κάθε λύπη και
δοκιµασία, κατ’ αναλογία και οµοιότητα των
ανήκουστων δοκιµασιών, που
καταπλήγωσαν και συνέτριψαν το
σώµα και την ψυχή του Κυρίου
σου.
------------------------------------------------------
42 Για δύο λόγους ο λόφος του Γολγοθά ωνοµάσθηκε Κρανίου τόπος, πρώτα και το πιό σηµαντικό,
γιατί κατά την γνώµη Βασιλείου, Χρυσοστόµου και Θεοφυλάκτου
είναι η παράδοσις αυτή οτι,
εκεί ήταν θαµµένο το σώµα του Αδάµ. Γι αυτό και ο µοναχός
Επιφάνιος σε αυτό το σύγγραµµα
σχετικά µε την Συρία και την Ιερουσαλήµ λέει· «Υπό τον
Γολγοθάν ναός (ήτοι οίκος) µικρός του
Αδάµ εστί και εν αύτω ην η κάρα αυτού υπό το δείγµα του
Γολγοθά» οπότε απο αυτό
ονοµάστηκε Κρανίου τόπος· η δεύτερη και πιό πρόχειρη αιτία
είναι γιατί κατά την γνώµην του
Κορεσσίου και άλλων ιστορικών, δεν έλειπαν απο εκεί πάντα
κρανία σπαρµένα αυτών των
κακούργων που απεκεφάλιζαν, απο τα οποία και ονοµάστηκε
Κρανίου τόπος.
