ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΕΣ «ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ» (ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ Γ.Ο.Χ. Κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ)

Τὶς τελευταῖες ἡμέρες δημιουργήθηκε θέμα πρὸς

«σκανδαλισμὸν» καὶ παραπληροφόρηση, τὸ

ὁποῖο ἀφορᾶ ἄμεσα στὴν Ἐπισκοπή μας καὶ θίγει τὴν

Ἐκκλησία μας γενικότερα.

Πρὸς διευκρίνιση λοιπόν, ὁ Ἐπίσκοπός μας δίνει

ταπεινὰ ἀπαντήσεις σὲ ὅσα κατὰ καιροὺς ἐπιτήδειοι

ρασοφόροι μᾶς καταλογίζουν.

Βεβαίως,πολλὰ περισσότερα μποροῦν νὰ γραφοῦν

ἀπὸ ἱστορικῆς,κανονικῆς καὶ θεολογικῆς πλευρᾶς.

Ἡ ἐνημέρωση αὐτὴ δίνει τὴ δυνατότητα στὸν

ἁπλὸ εὐσεβὴ λαὸ νὰ ἔλθει σὲ ἐπαφὴ καὶ νὰ μάθει τὴν

ἀλήθεια σχετικὰ μὲ τὴν πραγματικότητα τῆς

Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος, τῆς

ὁποίας Ἀρχιεπίσκοπος εἶναι σήμερα ὁ Ἀθηνῶν καὶ

πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλίνικος.

Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας

κ. Χρυσοστόμου

Ὀφειλόμενη ἀπάντηση

σὲ ἀνυπόστατες «κατηγορίες»

Ἐν Ἀχαρναὶς 13-26/11/2013

Aγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Μὲ πόνο ψυχῆς, μὲ αἴσθημα πικρίας, κι εὐθύνη

Ἀρχιερατικὴ γράφω τὰ παρακάτω.

«Ὑμεῖς ἐστὲ τὸ φῶς τοῦ κόσμου » (Ματθ. Ε', 14) λέγει ὁ Κύριος καὶ

Θεός μας Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ ἐκείνους ποὺ πλημμύρισαν ἀπὸ Ἅγιο

Πνεῦμα τὴν Ἁγία ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καθιστώντας αὐτοὺς ἀξίους

διαδόχους του στὸ νὰ ποιμαίνουν καὶ νὰ ὁδηγοῦν στὴ Θέωση ὅλους

ὅσους ἐπιθυμοῦν νὰ ἐνταχθοῦν στὸ σῶμα τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας διὰ

τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος.

Ἡ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου μας στοὺς ἀγαπημένους του μαθητὰς κι

Ἀποστόλους εἶναι «Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη,

βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ

Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνε-

τειλάμην ὑμῖν. ..» (Ματθ.: ΚΗ’19-20)

Τὸ ἔργο, ἡ διακονία, ἡ ὑπηρεσία καὶ ἡ Ἀρχιερωσύνη τῶν Ἁγίων Ἀπο-

στόλων ἦταν νὰ ἐκχριστιανίσουν ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα. Ὅπου

κι ἂν πέρασαν, ὅπου κι ἂν κήρυξαν, κατάφεραν, ὡς θεοφόροι, νὰ με-

ταδώσουν τὸ Φῶς τῆς ἀληθείας καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν σ’ ὅσους

θέλησαν νὰ γνωρίσουν τὸ Χριστό.

Βεβαίως, ἀντιμετώπισαν ἀμέτρητα προβλήματα ἀπὸ ἀλλοπίστους,

ἀρνησιχρίστους, ἀκόμη καὶ ἀπὸ ψευδαδέλφους, ὅπως ἀναφέρει ὁ τῶν

ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος.

Ἀπτόητοι, πιστοί, δυνατοί, μὲ θάρρος, τόλμη καὶ δύναμη κατάφεραν

μὲ τὴ Χάρη τοῦ Κυρίου νὰ φέρουν εἰς πέρας τὸ ἔργο ποὺ ἡ Θεία Χάρις

τοὺς εἶχε ἐμπιστευθεῖ.

Ἡ μεγάλη τοὺς προσπάθεια ἦταν νὰ μεταφέρουν στοὺς νέους Ἐπι-

σκόπους καὶ Πρεσβυτέρους, ποὺ χειροτονοῦσαν ἐν πνεύματι Ἀγίῳ,

ἀνόθευτο τὸ λόγο τοῦ Κυρίου μας, μὲ τὴν ἐντολὴ αὐτὸ νὰ πράττουν

καὶ ἐκεῖνοι, οἱ νεοχειροτονούμενοι, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξει ἀλλοίωση τοῦ

λόγου τῆς ἀληθείας.

Στὸ πέρασμα αὐτῶν τῶν εἴκοσι αἰώνων, ἀμέτρητοι ἦσαν ἐκεῖνοι ποὺ

προσπάθησαν νὰ μιμηθοῦν τὸν Ἰούδα τὸν Ἰσκαριώτη, εἴτε ὡς ἰδιοτε-

λεῖς, εἴτε ὡς προδότες. (Κοινὸ γνώρισμα τῶν ἰσοπεδωτῶν τῆς

Ἐκκλησίας).

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ὀρθόδοξος, ὡς ταμειοῦχος τῆς Θείας

Χάριτος, ἀντιμετώπιζε ὅλα αὐτὰ τὰ προβλήματα ἀναλαμβάνοντας ρόλο

θεραπευτικό, προσπαθώντας νὰ θεραπεύει ὅλα τὰ ἀσθενὴ μέλη τοῦ

σώματός της.

Κάποιες φορὲς ἡ θεραπεία ἦταν ἀνώδυνη, ἐνῶ κάποιες ἐπώ-

δυνη,κυρίως ὅταν εἶχε τὴν ὑποχρέωση νὰ ξεκαθαρίσει καὶ νὰ θερα-

πεύσει «ἀσθενεῖς» ποὺ ἔβλαπταν τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν ψυχικὴ τους

ἀσθένεια, ἰδιοτέλεια, πλάνη, αἵρεση, ἀλλότριες πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία

δοξασίες, γεροντολατρεία, προσωπολατρία καὶ πολλὰ ἄλλα. Κάθε προ-

σπάθεια τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας νὰ δώσει θεραπεία συναντοῦσε καὶ

συναντᾶ ἀντιδράσεις ἀπὸ ἄτομα ποὺ ἐμφοροῦντο καὶ ἐμφοροῦνται ἀπὸ

ἰδιοτέλεια, σκοπιμότητα καὶ ἀδιακρισία.

Τεράστια λοιπὸν ἡ εὐθύνη τῶν θεραπόντων ἰατρῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι

κατ΄ἀποκλειστικότητα, ὡς πρὸς τὴ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Ἐπίσκο-

ποι καὶ ἡ προέκταση κατ΄ἐντολὴ αὐτῶν, οἱ Πρεσβύτεροι.
 

Αὐτὰ τὰ λίγα, ποὺ ἐν συντομίᾳ σᾶς ἀναφέρω, τὰ γράφω, διότι τὶς τε-

λευταῖες ἡμέρες γίνεται θόρυβος μὲ κάποιο θέμα ποὺ προεβλήθη ἀπὸ
τοὺς τηλεοπτικοὺς δέκτες «προσβάλλοντας» τὴνὈρθόδοξη Ἐκκλησία

τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ εἰρωνεία, ὅμως, εἶναι ὅτι βγῆκαν σὲ κανάλια, σὲ ἐφημερίδες, σὲ

συνάξεις τῶν κληρικῶν τῶν Μητροπόλεών τους οἱ Μητροπολίτες τῆς

Κρατικοδίαιτης Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἐξυπηρετούμενοι ἀπὸ τὶς δημο-

σιεύσεις καὶ ἐνημερώσεις τῶν Μ.Μ.Ε. ἅρπαξαν τὴν εὐκαιρία νὰ ἀσκή-

σουν γιὰ μία ἀκόμη φορὰ κριτικὴ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.

λέγοντας καὶ φωνάζοντας ὅτι αὐτὰ ποὺ δημοσιοποίησαν τὰ κανάλια

δὲν ἀνήκουν στὴν «Ἐκκλησία» τοῦ κράτους, ἀλλὰ στοὺς παλαιοημε-

ρολογίτες ἀποκαλώντας μᾶς μάλιστα «ἀπατεῶνες» δίχως Ἱερωσύνη

καὶ Μυστήρια.

Αὐτὰ βεβαίως τ’ ἀκοῦμε ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια!

Αἰσθάνομαι λοιπὸν τὴν ὑποχρέωση ὡς Ὀρθόδοξος Ἀρχιερεὺς νὰ

ἀπευθυνθῶ πρωτίστως στὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιο ποὺ ποιμαίνω, ἀλλὰ καὶ

στὸν κάθε Χριστιανὸ ποὺ θέλει νὰ γνωρίσει τὴν ἀλήθεια ἀναφωνώντας:

Φτάνει πιά, φτάνει!

Ἕως πότε θὰ συνεχίζεται αὐτὴ ἡ συκοφαντία, ἡ λεηλασία ἐναντίον

τῆς Ἐκκλησίας, ἕως πότε;

Δὲν κουράστηκαν ἐνενήντα ὁλόκληρα χρόνια νὰ συνεχίζουν νὰ πο-

λεμοῦν τὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία λένε ὅτι ὑπηρετοῦν; Δὲ φοβοῦνται

τὸ Θεό;

Γιατί τέτοια ἀντιμετώπιση στὰ πρόσωπά μας, γιατί τέτοια δια-

στρέβλωση;

Δὲ γνωρίζουν οἱ τοῦ νόμου Ἐπίσκοποι, ὅτι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἐμφανίζο-

νται μὲ ράσα, μὲ ἐγκόλπια, μὲ μίτρες δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὴν

Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος;

Δὲ γνωρίζουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας δὲν ἔχει τὴ νομικὴ κάλυψη τοῦ

κράτους (ὅπως ἡ Ἐκκλησία τοῦ νέου), οὕτως ὥστε νὰ προστατεύεται ὁ

χῶρος αὐτὸς ποὺ διακονοῦμε;

Δὲ γνωρίζουν ὅτι ὅλοι αὐτοὶ οἱ «κληρικοί», ὅλα αὐτὰ τὰ μορφώματα

ποὺ ἔχουν γεμίσει τὸ πανελλήνιο, προέρχονται ἀπὸ τὸ χῶρο τοῦ νέου

ἡμερολογίου, ὅτι πρόκειται γι’αὐτοὺς ποὺ οἱ νεοημερολογίτες τοὺς

ἔχουν γι’ ἀπόσυρση καὶ καθαίρεση;

Τί κρίμα, τί εἰρωνεία, τί θεομπαιξία!

Ἀπὸ τὴ μία ἀλλάζουν τὸ ἡμερολόγιο γιὰ νὰ τὸ διορθώσουν, ὅπως

ὑπέγραψαν τότε τὸ 1924, ἀπὸ τὴν ἄλλη χάριν οἰκονομίας ἔχουν σήμερα

Ναοὺς ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο καὶ μνημονεύουν τὸ
νεοημερολογίτη Ἐπίσκοπο. Τότε γιὰ ποιὸ λόγο ἔγινε ἡ ἀλλαγὴ καὶ

διχάσθηκε ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας;

Καὶ μάλιστα, οἱ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ Ἀρχιεπίσκοποι ἔδιναν τότε ἐντολὲς

στὰ ὄργανα τῆς τάξεως μὲ τὴ συναίνεση τῶν ἑκάστοτε ὑπουργῶν, γιὰ

νὰ διώκουν ὅλους ὅσοι ἀκολουθοῦσαν τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο. Ἄλλους

τοὺς φυλάκιζαν, κληρικοὺς μὲ κανονικὴ χειροτονία τοὺς ἀποσχημάτι-

ζαν, τὰ γραφεῖα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν εἶχαν γίνει τὰ κουρεῖα τῶν

παλαιοημερολογιτῶν Ἱερέων. Ἐπισκόπους σὲ προκεχωρημένη ἡλικία

τοὺς ἐξόριζαν, ὅπως τὸν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη.

Φτάνοντας στὸ σημεῖο ἀκόμη καὶ νὰ σκοτώσουν νεαρὴ μητέρα δύο παι-

διῶν, μόλις 27 ἐτῶν, στὴ Μάνδρα Ἀττικῆς, τὴν Αἰκατερίνη Ρούτη.

Ὅσοι δούλευαν στὸ δημόσιο, ἀπολύονταν, ἂν ἀκολουθοῦσαν τὸ πα-

λαιό· ὅσοι πήγαιναν στὸ σχολεῖο ἢ σὲ ἀκαδημίες, ἀποβάλλονταν, ἐὰν

δὲν γύριζαν μὲ τὸ νέο.

Γκρέμισαν μὲ μπουλντόζες ἐκκλησίες. Διέλυσαν μὲ ἀντλίες τῆς πυ-

ροσβεστικῆς τοὺς πιστοὺς ποὺ βρέθηκαν ἔξω ἀπὸ τὴ Μητρόπολη τῶν

Ἀθηνῶν, γιὰ νὰ ἑορτάσουν τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Παναγίας.

Καὶ ὅλα αὐτὰ γιατί; Γιατὶ οἱ συνειδητοὶ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες δὲν

θέλησαν νὰ φραγκέψουν θρησκευτικὰ καὶ πολιτικά.

Οἱ διωγμοὶ αὐτοὶ δὲν ἔγιναν ἀπὸ ἀθέους, ἀλλὰ ἀπὸ Ὀρθοδόξους

Ἕλληνες!!! Ἀπὸ Ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ πρόδωσαν τὴν

Πίστη.

Ἐπίσκοποι τοῦ νέου ἡμερολογίου ἦταν αὐτοὶ ποὺ βρεθήκαν στὴν

ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης, τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅπως λέγει ὁ Πα-

τροκοσμᾶς, τὸν περασμένο Μάρτιο τοῦ 2013.

Ἀντὶ νὰ φροντίσουν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες νὰ γίνουμε μία

οἰκογένεια πνευματική, ὅπως φυσικὰ ὁρίζουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, ἔξω ἀπὸ

τὴν καινοτομία τοῦ καταδικασμένου ἀπὸ τρεῖς Πανορθοδόξους

Συνόδους ἡμερολογίου καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ,

κοιτᾶνε νὰ τὰ βροῦν μὲ τοὺς ἀβαπτίστους Λατίνους καὶ ὅλους τοὺς

ἄλλους αἱρετικούς.

Ἐπιβάλλεται πρῶτα να φροντίσουμε τὰ τοῦ οἴκου μας!

Γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ μορφώματα τῶν ἀνίερων «ρασοφόρων» ἡ εὐθύνη

βαραίνει τὸ χῶρο ἀπὸ τὸν ὁποῖο «γεννήθηκαν» τὴν κρατούσα Ἐκκλη-

σία, ὄχι τὴν Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ.

(Ἂς μετρήσουν τὶς λεγόμενες ψευδοσυνόδους παλαιοημερολο-

γιτῶν καὶ θὰ διαπιστώσουν ὅτι κατὰ 95% ὅλοι τους ἦσαν κληρικοὶ ἀπὸ
τὸ νέο ἡμερολόγιο).

Καὶ ὅσον ἀφορᾶ στὸ θέμα τῆς Ἀποστολικῆς διαδοχῆς, ἂς πάψουν

ἐπιτέλους νὰ προπαγανδίζουν ὅτι στὸ χῶρο τοῦ «παλαιοῦ» δὲν ὑπάρχει

Ἀποστολικὴ Διαδοχή.

Τουλάχιστον οἱ ἀξιοπρεπεῖς, ὄχι οἱ ἐμπαθεῖς, νεοημερολογίτες γνω-

ρίζουν πολὺ καλὰ ἀπὸ ποῦ ἕλκουμε τὴ χειροτονία μας καὶ τὴν Ἀποστο-

λική μας Διαδοχή.

Τὸ 1921 στὰ Ἱεροσόλυμα Πατριάρχης ἦταν ὁ Δαμιανός, ὁ ὁποῖος

εἶχε προβλήματα μὲ τοὺς Συνοδικοὺς Ἐπισκόπους τοῦ Πατριαρχείου.

Πρὶν τὸν κατεβάσουν ἀπὸ τὸ θρόνο, ὁ Πατριάρχης Δαμιανὸς μὲ ἕναν

ἄλλο Ἐπίσκοπο τῶν Ἱεροσολύμων καὶ μὲ τὸν ἐπισκέπτη στὴν Ρωσική

Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Μαγδαληνῆς, Ἐπίσκοπο Ἀναστάσιο (μετέπειτα Μη-

τροπολίτη τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς) προέβησαν σὲ νέες χειροτονίες

γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο.

Κανένας δὲν ἀμφισβήτησε τὸ κύρος αὐτῶν τῶν χειροτονιῶν, διότι

συνέπραξε ὁ Ἐπίσκοπος ἀπὸ Ὑπερόριον Ἐκκλησία (ὁ Ἀναστάσιος).

Κανένας ἀπὸ τοὺς κόλπους τῆς κρατούσης Ἐκκλησίας δὲ διαμαρτυρή-

θηκε ποτέ!
 

Μάλιστα, ἕνας ἐκ τῶν νέων χειροτονημένων Ἐπισκόπων ἦταν ὁ

Τιμόθεος, ὁ μετέπειτα Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, τὸν ὁποῖο διαδέχθη-

καν οἱ: Βενέδικτος, Διόδωρος Εἰρηναῖος καὶ Θεόφιλος.

Ἐδῶ πρέπει νὰ διευκρινισθεῖ ὅτι ὁ Ἀναστάσιος εἶναι ὁ μετέπειτα

Μητροπολίτης τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, κάτω ἀπὸ τὸ ὠμοφόριο τοῦ

ὁποίου βρίσκονταν οἱ Ρῶσοι Ἐπίσκοποι. Τὸν Ἀναστάσιο διαδέχθηκε ὁ

Ἅγιος Φιλάρετος, ὅπου ἐπὶ προεδρίας του, ἡ Συνοδὸς του ἀνεγνώρισε,

ὡς ἀδελφὴ Ἐκκλησία, τὴν Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος, ἡ ὁποία εἶχε λάβει

χειροτονίες ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς τους, Σεραφεὶμ Σικάγου, Θεόφιλο, καὶ

Λεόντιο Χιλῆς τὸ 1960 καὶ τὸ 1962.

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ἐπίσης ὅτι τὸ 2007 ὁ διάδοχος αὐτῶν τῶν

Ρώσων Μητροπολιτῶν, ὁ Λαῦρος, μὲ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν

Ἀρχιερέων τῆς Συνόδου τους ἑνώθηκαν μὲ τὴ μητέρα Ἐκκλησία τους,

τὴ Μόσχα, ἐπὶ Πατριάρχου Ἀλεξίου, τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως.

Τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας καὶ ἡ Ἐκκλησία τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς

ἑνώθηκαν καὶ συλλειτούργησαν δίχως νὰ γίνει κάποια τελετὴ ἢ εὐχὴ

ἀποκαταστάσεως τῶν τῆς Διασπορᾶς Ρώσων Ἐπισκόπων, διότι ἀνέκα-

θεν ἦσαν κανονικοί, ἐφ’ ὅσον εἶχαν τὴ χειροτονία ἀπὸ τὸν Ἅγιο Πα-

τριάρχη πασῶν τῶν Ρωσιῶν Τύχωνα (1917) καὶ διαδοχικὰ ἀπὸ τὸν
Ἀντώνιο, Ἀναστάσιο, Φιλάρετο, Βιτάλιο, Λαῦρο καὶ σήμερα τὸν

Ἱλαρίωνα.

Πῶς εἶναι λοιπὸν δυνατὸν ὅλοι οἱ νεοημερολογίτες νὰ συλλειτουρ-

γοῦν σήμερα μὲ τοὺς Ρώσους Ἐπισκόπους τῆς Διασπορᾶς, ἐκείνους

ποὺ μᾶς ἔδωσαν τὴν Ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ νὰ λένε ὅτι ἐμεῖς εἴμα-

στε ‘’ἀχειροτόνητοι’’;

Ἀπλὰ ὑπενθυμίζω ὅτι βλασφημοῦν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.

Καὶ ὅσα κατὰ καιροὺς λένε στοὺς πιστούς τους, ὅτι δῆθεν τὰ μυ-

στήρια τῶν παλαιοημερολογιτῶν, ὁ Γάμος, ἡ Βάπτιση καὶ ὁτιδήποτε

ἄλλο, εἶναι «ἀνυπόστατα», ἐπειδὴ τάχα δὲν ἔχουν Ἀποστολικὴ Διαδοχή,

καλὸ θὰ εἶναι νὰ πάψουν πιά!

Ἀναγνωρίζουν τοὺς ἀναθεματισμένους Λατίνους καὶ τοὺς Ἀγγλι-

κανούς, ποὺ φέρουν «σὲ κοινωνία γάμου» ἀνθρώπους τοῦ ἰδίου φύλου,

ἐνῶ τοὺς ἔχοντας κανονικὴ χειροτονία τοὺς λοιδωροῦν! Καὶ αὐτὰ, γιατί

δὲ θέλουν νὰ χάσουν ὄχι πιστούς, ἀλλὰ , τολμῶ νὰ πῶ, μᾶλλον πελάτες!

Σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι ἐμεῖς πρῶτοι κηρύττουμε στὸ ποίμνιό μας νὰ

μὴν ἔχει ἐπικοινωνία οὔτε νὰ συμμετέχει σὲ «τελετὲς ρασοφόρων»

ἀνίερων διότι δὲν «ἁγιάζουν». Οἱ ὁποῖοι «ρασοφόροι» δὲν ἔχουν Μυ-

στήρια οὔτε Χάρη Θεοῦ, ἐκμεταλλευόμενοι τὴν εὐσέβεια τῶν ἁπλῶν

πιστῶν πρὸς πορισμὸ χρημάτων.

Πιστεύω ὅτι εἶπα ἀρκετά.

Λυπᾶμαι, λυπᾶμαι πολύ!

Τώρα ποὺ ἐπιβάλλεται νὰ εἴμαστε ἕνα σῶμα μέσα στὴν Ὀρθόδοξη

Ἑλλάδα, δυστυχῶς, εἴμαστε διχασμένοι.

Τὴν εὐθύνη τὴν ἔχουν ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν πρόβλημα μὲ τὶς ἡμέρες,

ἄσχετα ἂν αὐτὸ τὸ καταλογίζουν σ΄ἐμᾶς.

Ἕνα ἁπλὸ παράδειγμα: ἂν κάποιος μὲ ρωτήσει στὸ δρόμο πόσο

τοῦ μηνὸς ἔχουμε σήμερα, θὰ ἀπαντήσω ὅτι εἶναι 14 Νοεμβρίου, ἑορ-

τολογικὰ ὅμως 1η Νοεμβρίου, τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων. Εἶναι τόσο ἁπλὰ

τὰ πράγματα!

Οἱ ἀδελφοὶ νεοημερολογίτες, καὶ ἐννοῶ τοὺς ρασοφόρους, διέπρα-

ξαν τεράστια καὶ ἀνεπανόρθωτα λάθη στὴ νεώτερη ἱστορία τῆς Ὀρθό-

δοξης Ἑλλάδος.

Ἂν σκανδαλίζονται μὲ αὐτὰ ποὺ δημοσιεύουν τὶς τελευταῖες

ἡμέρες τὰ κανάλια, ἂς προσπαθήσουν νὰ ξεσκανδαλισθοῦν μὲ τοὺς

«ποιμένες» τους, Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι

δίχως αἰσχύνη ἀπὸ τὴ μία ἀναθεματίζουν ὀρθοδόξους μοναχοὺς ποὺ
ἀντιστέκονται στὰ προδοτικά τους συλλείτουργα (Μονὴ Ἐσφιγμένου)

καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη κυρήττουν, γράφουν καὶ ὑπογράφουν : «ὁ Μεγα-

λοδύναμος Θεὸς ν΄ἀναπαύσει τὸν Ἀτατοὺρκ», δηλαδὴ τὸν ἀβάπτιστο,

ἐκεῖνον ποὺ ἦταν ἡ αἰτία νὰ κατακρεουργηθοῦν 353.000 Ἕλληνες τοῦ

Πόντου καὶ νὰ ἀδειάσει σχεδὸν ὅλη ἡ Μικρὰ Ἀσία. Ποιός Θεὸς νὰ τὸν

ἀναπαύσει ὅμως; Πάντως, σίγουρα ὄχι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός!

Τελειώνοντας, ἀπὸ τὴν πλευρά μου ἔχω νὰ πῶ μὲ ἀγάπη καὶ μὲ

θλίψη στοὺς ἀδελφοὺς ρασοφόρους νεοημερολογίτες:

Ἀδελφοί, βλέπετε ξεκάθαρα πῶς ἔχει ἐξελιχθεῖ ἡ κατάσταση στὴν

Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας.

Ἀναπαύεστε;

Εἶστε ἤρεμοι μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐξελίξεις, οἱ ὁποῖες εἶναι καὶ ραγδαῖες;

Αὐτὸ μόνο ἔχω νὰ πῶ μὲ ἁπλότητα, ἀλλὰ ἀπὸ βάθους καρδίας:

Ἐπιστροφὴ στὸ Χριστό, ἐπιστροφὴ στὶς ρίζες μας!

Ἡ ἱστορία δὲ σταμάτησε νὰ γράφεται, συνεχίζεται.

Τὸ ἐρώτημα εἶναι:

Τί θὰ γράψει ἡ ἱστορία γι΄αὐτοὺς ποὺ ἄλλαξαν τὸ ἡμερολόγιο, ποὺ

ἀνοίχθηκαν σὲ διαλόγους διαθρησκειακοὺς μὲ ἀμετανοήτους, ποὺ

κυνήγησαν τὰ ἀδέλφια τους, ὅταν ἀντιστάθηκαν σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς

προδοσίες;

Σίγουρα ἡ ἱστορία θὰ τὰ γράψει.

Σίγουρα θὰ γράψει ὅτι Ἕλληνας Μητροπολίτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς

Ἑλλάδος (ὁ ὁποῖος ἔχει τὸν τρόπο νὰ καταδικάζει τοὺς παλαιοημερο-

λογίτες) παραβρέθηκε στὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα. Ποῦ εἶσαι, Πατρο-

κοσμᾶ, νὰ δεῖς τὴν προδοσία τῆς Πίστεως ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς

Γενιτσάρους Ἀρχιερεῖς;

Σίγουρα θὰ γράψει ὅλα τὰ συλλείτουργα «Ὀρθοδόξων» καὶ αἱρετικῶν.

Καὶ σίγουρα θὰ γράψει ὅτι οἱ ἀδελφοὶ νεοημερολογίτες ὁμιλοῦν γιὰ

«Ἱεροὺς Κανόνες» μόνον ὅταν ἔχουν θέμα γιὰ τοὺς «παλαιοημερολο-

γίτες» καὶ τὸ «παλαιὸ ἡμερολόγιο».

Ποτὲ ἄλλοτε δὲν ἀσχολήθηκαν μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, φθάνοντας

στὴν κατάσταση νὰ χάνουν τὴν Ἀποστολική τους διαδοχή. Γιατὶ διά-

δοχος τῶν Ἀποστόλων, ὅπως ψέλνει ἡ Ἐκκλησία μας «Καὶ τρόπων μέτο-

χος καὶ θρόνων διάδοχος τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες

θεόπνευστε εἰς θεωρίας ἐπίβασιν. Διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας

ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος…», δὲν εἶναι μόνο

ὁ κανονικὸς Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος ποὺ χειροτονεῖ κανονικῶς Πρε-
σβύτερο ἢ Ἐπίσκοπο, ὅπως τὴν ἐννοοῦν μέ τρόπο δικανικὸ οἱ ἀδελφοί

μας νεοημερολογίτες, ἀλλὰ ὁ χειροτονήσας καὶ ὁ χειροτονούμενος ποὺ

διάγει καὶ ζωὴ σύμφωνη μὲ τὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων...

«Ἔχουν γνῶσιν οἱ φύλακες»;

«Ὁ γνοὺς καὶ μὴ ποιήσας, δαρήσεται πολλάς».

Ἴσως κάποιοι νὰ ποῦν ὅτι μὲ αὐτὰ ποὺ ἔγραψα φανατίζουμε τὸν

κόσμο, ἀντὶ νὰ κάνουμε καλό.

Καλὸ θὰ εἶναι, πρὶν ν’ ἀρχίσουν νὰ ἐπικρίνουν ἐμᾶς, νὰ ἐνσκήψουν

μὲ διάκριση καὶ ἀγάπη πάνω στὸ τεράστιο αὐτὸ πρόβλημα, ποὺ ἐδῶ καὶ

ἐνενήντα χρόνια διχάζει τὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, για νὰ βρεθεῖ καὶ νὰ

δοθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη λύση του.

Τὸ μόνο βέβαιο εἶναι ὅτι ὅλα τὰ προβλήματα καὶ τὰ σκάνδαλα δη-

μιουργήθηκαν ἀπὸ ἀνθρώπους ἐγκαταλελειμμένους ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ

Θεοῦ.

Ἐμεῖς οὔτε ἡμερολόγια ἀλλάξαμε, οὔτε μὲ αἱρετικοὺς συμπροσευ-

χηθήκαμε, οὔτε κυνηγήσαμε κανέναν ποὺ δὲν παρέμεινε στὸ «παλαιό»,

οὔτε γκρέμισαμε Ναούς, οὔτε σκοτώσαμε κανέναν.

Γιὰ νὰ γνωρίσεις τὸ Χριστὸ δὲ φτάνει νὰ λὲς ἁπλὰ ὅτι Τὸν ἀγαπᾶς,

ἀλλὰ πρέπει νὰ Τὸν δεῖς μέσα στὸν συνάνθρωπο. Αὐτὴ τὴν ἔννοια ἔχει

ἄλλωστε καὶ ἡ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης. Δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ ἀγαπάει τὸ

Θεὸ καὶ ταυτόχρονα νὰ μὴν ἀγαπάει τὸ συνάνθρωπό του· ὅποιος τὸ

κάνει ὑποκρίνεται. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ βασικότερος λόγος ποὺ συνέ-

γραψα τὰ παραπάνω.

Ἡ προσωπική μου ἀγάπη, ὅσο ἀτελὴς κι ἂν εἶναι, εἶναι τὸ μοναδικό

μου ὅπλο ἐναντίον ὅσων σπιλώνουν τὴν ἀλήθεια συστηματικά.

«Ἀγαπᾶτε ἀλλήλλους!» εἶπε ὁ Χριστός. Τὸ κριτήριο καὶ ἡ προϋπό-

θεση τῆς σωτηρίας εἶναι αὐτὴ ἡ προτροπή. Ἂς τὸ βιώσει ὁ καθένας μας

ἀνάλογα μὲ τὴν ὠριμότητά του, γιατὶ εἶναι τὸ μόνο ποὺ μᾶς ἔχει ἀπο-

μείνει, ἀλλὰ καὶ τὸ μόνο ποὺ μᾶς κάνει νὰ ἐλπίζουμε, ἰδίως σήμερα, ἔτσι

ὄπως ἔχουν διαμορφωθεῖ οἱ κοινωνικές καταστάσεις.

Ὅταν πραγματικὰ βιώσουμε τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, θὰ διαπιστώ-

σουμε κάτι πολὺ ἁπλό. Ἀφ’ ἑνός μέν ὅτι τὰ μάτια τοῦ ἀληθινοῦ Χρι-

στιανοῦ βλέπουν στὰ μάτια τοῦ συναθρώπου του τὴν ἀγάπη τοῦ

Χριστοῦ καὶ ἀφ’ ἐτέρου ὅτι διακρίνουν τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ ψεῦδος, τὸ

Χριστὸ ἀπὸ τὸ ψευδοχριστό.

Ἡ προσευχὴ καὶ ἡ εὐχή μου εἶναι

ὅλοι νὰ γνωρίσουν τὸ Φῶς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ!

ΠΗΓΗ: http://www.imab.gr/