Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Η Νηστεία τῶν Χριστουγέννων 

α) Κανονικὴ Τάξις β) Νηστειοδρόμιον 

Αʹ. Κανονικὴ Τάξις

- Η περίοδος τῆς Νηστείας τῶν Χριστουγέννων ἀρχίζει τὴν 15ην Νοεμβρίου (τὴν ἑπομένη τῆς Εορτῆς τοῦ Αγίου Φιλίππου, 14ην Νοεμβρίου), καὶ λήγει 
τὴν 24ην Δεκεμβρίου.
- Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴν Δευτέρα, Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ τηρεῖ- ται νηστεία (ἀνέλαιος τροφή).
-  Εκ Παραδόσεως, κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴν ἀρχίζει ἡ κατάλυσις ἰχθύος ἀπὸ τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου (21ην Νοεμβρίου) και κάθε Σαββατοκύριακο , λήγει τοῦ Αγίου Σπυρίδωνος (12ην Δεκεμβρίου). 
- Τὴν παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων (24ην Δεκεμβρίου) τηρεῖται ξηροφαγία, ἐκτὸς ἐὰν ἡ παραμονὴ συμπέση Σάββατο ἢ Κυριακή, ὁπότε γίνεται κατάλυσις ἐλαίου, οἴνου καὶ θαλασσινῶν, ἐκτὸς ἰχθύος.
- Τὴν ἡμέρα τῆς Εορτῆς τῶν Χριστουγέννων γίνεται κατάλυσις εἰς πάντα, ὁποιαδήποτε ἡμέρα καὶ ἂν τύχη. 
-  Υπάρχει παράλληλος Παράδοσις, μαρτυρουμένη, ὅτι ἡ κατάλυσις ἰχθύος ἐκτείνεται καὶ μέχρι τῆς μνήμης τοῦ Αγίου Προφήτου Δανιὴλ καὶ τῶν Τριῶν Παίδων (17ην Δεκεμβρίου), ἐφ ̓ ὅσον κατὰ τὴν ἀρχαία τάξι ἡ Νηστεία τῶν Χριστουγέννων διαρκοῦσε μόνον ἑπτὰ ἡμέρες (18-24 Δεκεμβρίου). 
- Οἱ δύο ἀνωτέρω περιπτώσεις παραλλήλων πράξεων ὑπῆρχαν πάντοτε στὴν ζωὴ τῆς ̓Ορθοδόξου Εκκλησίας, ἐπαφίετο δὲ — «ἐξ ἀγράφου ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως» — στὴν φιλάνθρωπο διάκρισι καὶ τὴν ποιμαντικὴ εὐθύνη τῶν πνευματικῶν Πατέρων νὰ ἐξοικονομήσουν τὰ εὐσεβῆ τέκνα τους ἐπὶ τὸ αὐστηρότερον ἢ τὸ ἐπιεικέστερον, ἀναλόγως τῶν ψυχικῶν καὶ σωματικῶν δυνάμεών τους, ὅσον καὶ ἡ συνελθοῦσα Ενδημοῦσα Σύνοδος ἐπὶ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Λουκᾶ Χρυσοβέργη (ΙΒʹ αἰ.), ἡ ὁποία θεσμοθέτησε τὴν Νηστεία τῶν Χριστουγέννων (καὶ τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου) καὶ παρέσχε εὐρυτάτη κανονικὴ ἐξουσιοδότησι στοὺς κατὰ τόπους Επισκόπους γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας, ὅταν παρίστατο ἀνάγκη: «εἰ δὲ καταλῦσαι διὰ σωματικὴν ἀσθένειαν ἀναγκαζόμεθα, ἐκ προτροπῆς ἐπισκοπικῆς αἱ δηλωθεῖσαι ἡμέραι τῶν νηστειῶν στενοχωρηθήσονται (συντομευθήσονται)· ὅτι καὶ τοῦτο δέδοκται ἐξ ἀγράφου ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως» 
- Στὴν δυνατότητα τῆς διακριτικῆς αὐτῆς εὐχέρειας ἀναφέρεται τόσον ὁ Αγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, ὅταν τονίζη ρητῶς, ὅτι στὰ ζητήματα νηστείας «πειθαρχεῖν μᾶλλον τοῖς τὴν προεδρίαν καὶ τὴν οἰκονομίαν τοῦ λόγου πεπιστευμένοις»

Β.ʹ Νηστειοδρόμιον Αγίας Τεσσαρακοστῆς Χριστουγέννων 

Σημειοῦται τὸ εἶδος τῆς τηρητέας νηστείας ἢ καταλύσεως, ὅταν οἱ ἀναφερόμενες Εορτὲς συμπέσουν Δευτέρα, Τετάρτη καὶ Παρασκευή. 
• ΜΗΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ (ΙΑʹ) 14 Αγίου Αποστόλου Φιλίππου: κατάλυσις ἰχθύος. 
15  Εναρξις Νηστείας: Δευτέρα, Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ ἀνέλαιος τροφή. 
+15-20 Δὲν γίνεται κατάλυσις ἰχθύος. 
21 Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου: κατάλυσις ἰχθύος. +22-12 ΙΒʹ. Τάξις αʹ: κατάλυσις ἰχθύος μόνον Σάββατο καὶ Κυριακή. 
25 Αγίας Αἰκατερίνης Μεγαλομάρτυρος: κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου. 
30 Αγίου Ανδρέου Αποστόλου Πρωτοκλήτου: κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου. 
• ΜΗΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ (ΙΒʹ) 
4 Αγίας Βαρβάρας καὶ Οσίου Ιωάννου Δαμασκηνοῦ: κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου. 
5 Οσίου Σάββα Ηγιασμένου: κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου. 
6 Αγίου Νικολάου Θαυματουργοῦ: κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου. 
7 Αγίας Αννης Σύλληψις: κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου. 
12 Αγίου Σπυρίδωνος Τριμυθοῦντος: κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου. 
+13-24. Τάξις αʹ: δὲν γίνεται κατάλυσις ἰχθύος. 
15 Αγίου Ελευθερίου Ιερομάρτυρος: κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου. 
17 Αγίου Δανιὴλ Προφήτου καὶ Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου: κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου. +18-24. Τάξις βʹ: δὲν γίνεται κατάλυσις ἰχθύος. 
20 Αγίου Ιγνατίου Θεοφόρου: κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου. 
24 Παραμονὴ Χριστουγέννων: ξηροφαγία. Εὰν συμπέση Σάββατο ἢ Κυριακή: κατάλυσις οἰνου καὶ ἐλαίου. 
25 +Γέννησις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ: κατάλυσις εἰς πάντα.