Αγαπητά παιδιά, με ιδιαίτερη χαρά γράφω σ’ εσάς
αυτό το γράμμα.
Τώρα, είσαστε μαθητές, Δημοτικού Σχολείου, Γυμνασίου ή Λυκείου, θα πάτε και στο
Πανεπιστήμιο. Είσαστε ακόμη παιδιά, γι' αυτό και πιο αγαπητά στους ανθρώπους,
γιατί όσο πιο μικρός είναι ο άνθρωπος,
τόσο πιο κοντά στο Θεό είναι, καθώς έχει αγνή και καθαρή καρδιά.
Θέλω με το γράμμα μου αυτό, να επικοινωνήσω μαζί σας και να σας πω κάποια
πράγματα, που ίσως να μη τα έχετε ξανακούσει.
Πριν από λίγο καιρό, ήρθε στην Εκκλησία ένας πατέρας που ήταν πάρα πολύ
στενοχωρημένος και έκλαιγε πολύ. Τί είχε συμβεί; Είχε ένα γιό, που όταν ήταν
μικρό παιδί ήταν πολύ καλό, σαν αγγελούδι.
Γέμιζε χαρά το σπίτι. Πέρασαν τα χρόνια, πήγε στο δημοτικό, στο γυμνάσιο,
τελείωσε το λύκειο, έγινε φοιτητής και τότε άλλαξε τελείως. Άρχισε να
στενοχωρεί τους γονείς του, να τους πικραίνει και τέλος
έπεσε στα ναρκωτικά.
Τον έπιασε η αστυνομία, τον έκλεισε στη φυλακή και ξόδεψαν όλα τα χρήματα που
είχαν. Πώς έγινε έτσι το παιδάκι μας; Έπεσε θύμα της διεφθαρμένης κοινωνίας
μας.
Αγαπητά παιδιά, σαν αυτό το παράδειγμα υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις στην
πατρίδα μας.
Γι' αυτό, εσείς που έχετε μπροστά σας το μέλλον, χρειάζεται να προσέξετε κάποια
πράγματα, ώστε να εξελιχθείτε καλά. Να γίνετε ευεργετικοί όπου κι αν
βρισκόσαστε, να κάνετε παντού το καλό, μόνο το
καλό.
Θα σάς πω τώρα μία Ιστορία, που ίσως να την έχετε ακούσει, άλλα δεν πειράζει. Ο
καλός ο λόγος είναι σαν το φαγητό που τρώμε, δεν λες έφαγα χθες δεν τρώω
σήμερα. Έτσι, η Αλήθεια και το καλό να είναι
καθημερινή τροφή μας. Διότι συμβαίνει το έξης περίεργο πράγμα, ένα κακό έστω
και μια φορά να το ακούσεις τυπώνεται στη ψυχή σου και δεν το ξεχνάς, ενώ τα
καλά τα ξεχνάς. Γι αυτό χρειάζεται τα καλά να
επαναλαμβάνονται.
Ακούστε λοιπόν: Η αρχαία πόλη Σπάρτη που έγραψε ένδοξη ιστορία, ήρθε κάποια
εποχή που έπεσε σε παρακμή. Τόση μεγάλη ήταν η διαφθορά, που κόντευε να
διαλυθεί τελείως, κάτι παρόμοιο με αυτό
που συμβαίνει σήμερα στην ωραία πατρίδα μας την Ελλάδα μας. Τότε, κάποιοι που
αγαπούσαν την πόλη τους, βρήκαν ένα σοφό άνθρωπο, που είχε μεγάλη πείρα και
έγινε σοφός και τον παρακάλεσαν να
τους βοηθήσει. Λυκούργο τον λέγανε. Δείξε μας ένα τρόπο για να σωθεί η πόλη
μας. Ο Λυκούργος δέχθηκε και τους είπε να συγκεντρωθούν στην πλατεία όλοι,
άντρες, γυναίκες και παιδιά για να τους
μιλήσει. Ειδοποιήθηκαν λοιπόν όλοι και περίμεναν. Τον βλέπουν να έρχεται
κρατώντας στο ένα χέρι ένα κλουβί, που είχε μέσα ένα λαγό, και στο άλλο χέρι
μια πιατέλα, που είχε πάνω ψητά κρέατα που
μοσχοβολούσαν. Τον συνόδευαν και δύο σκυλιά δεμένα. Περίεργα πράγματα, είπαν οι
Σπαρτιάτες, εμείς θέλουμε να σωθεί η πόλη μας και αυτός μάς φέρνει κλουβιά με
λαγούς, σκυλιά και ψητά.
Τότε ο Λυκούργος άφησε κάτω τη πιατέλα, άνοιξε το κλουβί και έλυσε τα σκυλιά.
Αμέσως, το ένα σκυλί όρμησε στο λαγό. Το άλλο έπεσε με τα μούτρα στο ψητό και
ξάπλωσε τα πόδια του στην πιατέλα.
Καταλάβατε τί σημαίνουν αυτά; Ρώτησε ο Λυκούργος. «Τα δύο σκυλιά μία μάνα τα
γέννησε, το ένα όμως έγινε λαίμαργο και το άλλο κυνηγητικό. Τί συνέβη, πώς
άλλαξαν;
Ακούστε, το ένα το πήρε από κουταβάκι ένας κυνηγός, το πήγε στο δάσος και το
έμαθε να κυνηγάει. Το άλλο το πήραν στο σπίτι, το χάιδευαν και το τάιζαν καλά
κάθε μέρα, και έγινε τεμπελόσκυλο.»
Και εσείς, τους είπε ο Λυκούργος, «αν θέλετε η νέα γενιά, αυτά τα παιδιά να
γίνουν μεγάλα και δυνατά και να δημιουργήσουν μια πατρίδα ένδοξη και ιστορική,
να τα αναθρέψετε με σκληραγωγία από την
κούνια ακόμη. Αν δεν θέλετε, τότε θα γεμίσει κοπρόσκυλα η Ελλάδα και θα
σβήσει.» Όχι, όχι, δεχόμαστε τις συμβουλές σου, απάντησαν και τότε τους έδωσε
κάποια μέτρα. Δεν θα σάς τα πω όλα, μόνο ένα
δύο και τελειώνω.
Τους είπε: «Τα παιδιά προτού τελειώσουν το σχολείο θα ζουν σε κατασκηνώσεις, θα
έχουν κοινό φαγητό, και θα μαθαίνουν πάνω από τη μαμά τους να έχουν τη
Πατρίδα.»
Έτσι, τα παιδιά της Σπάρτης δεν κοιμόντουσαν σε μαλακά κρεβατάκια, όπως οι
σημερινοί νέοι, σκληραγωγία χρειάζεται.
Ακόμη τους είπε, να μη έχουν ιδιοτροπίες στο φαγητό. Να τρώνε ένα φαγητό καλό,
τις συγκεκριμένες μόνο ώρες, και όλα τα φαγητά να τα τρώνε, όχι να διαλέγουνε.
Να γυμνάζονται καλά, για να αποκτήσουν
κόκκαλα γερά και δυνατό σώμα, κι όταν τα καλέσει η πατρίδα για ν' αγωνιστούν,
να πηγαίνουν και να μη γυρίζουν ποτέ την πλάτη στον εχθρό αλλά να μένουν και να
πεθαίνουν εκεί.
Σύνθημα να έχουν το: «ή ταν ή επί τας», που σημαίνει: ή την ασπίδα θα φέρεις
νικητής ή να σε φέρουν πάνω σ' αυτή νεκρό.
Ακόμη τους είπε να έχουν σεβασμό και ευγένεια στους ηλικιωμένους, όταν τα
παιδιά συναντούν ένα γέρο, να σηκώνονται όρθιοι και να τον χαιρετούν, γιατί στα
νιάτα του αυτός αγωνίστηκε και μόχθησε. Οι
γέροντες να διηγούνται τα κατορθώματα τους και οι νέοι να τους απαντούν: «Εμείς
όμως θα γίνουμε καλύτεροι από σάς.»
Αφού είπε αυτά ο Λυκούργος τους ρώτησε αν συμφωνούν. Δύσκολα πράγματα μας ζητάς
του απάντησαν.
Κάνανε ψηφοφορία και κέρδισε ο Λυκούργος. Δεχόμαστε τον σκληρό αυτό νόμο, γιατί
θέλουμε τα παιδιά μας, τα παιδιά της Ελλάδας να γίνουν τα καλύτερα και τα πιο
ηρωικά παιδιά τού κόσμου, του είπαν.
Έτσι κι έγινε.
Πέρασαν χρόνια από τότε, και τι συνέβη; Μια μέρα ένα εκατομμύριο Πέρσες
στρατιώτες με αρχηγό τον Ξέρξη έφθασαν σε έναν τόπο που έγινε ξακουστός σε όλο
τον κόσμο, στις Θερμοπύλες. Εκεί
σταμάτησε ο Ξέρξης, και έμαθε ότι μόνο 300 άτομα με τον αρχηγό τους τον Λεωνίδα
υπερασπίζονταν τον τόπο.
Ήταν 300 νέοι, λεβέντες της Σπάρτης, που είχαν ακούσει τις συμβουλές του
Λυκούργου.
Ο Ξέρξης τους μίλησε και τους είπε: Παραδοθείτε, γιατί έχω τόσο πολύ στρατό και
θα ρίξω τόσα πολλά βέλη που θα σκιάσω τον ήλιο. Και ο Λεωνίδας του απάντησε:
Τόσο το καλύτερο, γιατί θα πολεμήσουμε
υπό σκιάν. «Μολών λαβέ», αν είσαι άντρας έλα να πάρεις τη πόλη μας. Εκεί
αγωνίστηκαν όλοι έως θανάτου.
Ίσως πουν κάποια παιδιά, αυτά είναι παλιές ιστορίες, τι μας ενδιαφέρει εμάς για
τον Λεωνίδα, εμείς είμαστε η νέα γενιά τού 21ου αιώνα, εμείς έχουμε κομπιούτερ,
έχουμε κινητά τηλέφωνα, έχουμε
internet...
Όχι, παιδιά. Μας ενδιαφέρει, διότι αυτό το «Μολών λαβέ», το ξαναείπε η Ελλάδα
μας πολλές φορές από τότε μέχρι σήμερα. Και είναι ανάγκη να μάθει να το
ξαναπεί, γιατί το ξέχασε.
Το είπε πιο δυνατά το έτος 1940, όταν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί έστειλαν
τελεσίγραφο και είπαν: «Έχουμε τόσα πολλά αεροπλάνα που θα σκιάσουμε τον
ορίζοντα της Ελλάδας, σε τρεις ώρες η Ελλάδα να
παραδοθεί, περιμένουμε απάντηση.»
Και η Ελλάδα μας, παιδιά, απάντησε πάλι με το «μολών λαβέ», είπε το ιστορικό
«ΟΧΙ». Και την ώρα που ο κόσμος ολόκληρος κρατούσε την αναπνοή του από το φόβο
του, τα παιδιά της Ελλάδος νίκησαν,
ώστε η μεγαλύτερη εφημερίδα τού κόσμου «Τάιμς», να βάλει στην πρώτη σελίδα της
έναν Έλληνα στρατιώτη και πίσω του τους 300 του Λεωνίδα και να λέει: Μπράβο
παιδιά είσαστε απόγονοι μιας ένδοξης
γενιάς. Τότε η πατρίδα μας έγινε ένδοξη, και στα εστιατόρια και στους δρόμους
της Ευρώπης αν βλέπανε κανένα Έλληνα τον σηκώνανε στα χέρια και φώναζαν «Ζήτω ή
Ελλάς».
Δεν είναι παραμύθια αυτά, είναι ιστορία ένδοξη.
Αλλά αυτά, θα πείτε, τότε. Σήμερα; Τί γίνεται σήμερα;
Αγαπητά παιδιά, κάποτε βρέθηκε ένας νομοθέτης, ο Λυκούργος και έσωσε την
Ελλάδα. Εμείς σήμερα έχουμε ένα άλλο Νομοθέτη που είναι αμέτρητες φορές
ανώτερος από τον Λυκούργο, και που μας
δείχνει τον αληθινό δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, και Αυτός είναι ο Ίδιος
ο Θεός που έγινε και άνθρωπος, ο Χριστός. Αυτός ας είναι Οδηγός μας.
Ο Λυκούργος έκανε μερικά καλά, αλλά έκανε και πολλά λάθη, γιατί ήταν άνθρωπος
κι αυτός και δημιούργησε ένα σκληρό και δικτατορικό καθεστώς. Όχι έτσι παιδιά.
Στα δύσκολα χρόνια που βρίσκεται σήμερα η πατρίδα μας, σκλαβωμένη με πρόσχημα
την οικονομία, ας μη περιμένετε κάποιο σωτήρα, ο μοναδικός Σωτήρας έχει έρθει,
ας Τον ακολουθήσετε και τότε Εσείς
θα γίνετε σωτήρες που θα σώσετε την Πατρίδα. Ναι, το επαναλαμβάνω, Εσείς θα
γίνετε σωτήρες. Θυμηθείτε, παρακαλώ, τον ήρωα του 1821, τον Θεόδωρο
Κολοκοτρώνη.
Όταν ήταν μικρό παιδί, άκουγε τον πατέρα του και τον παππού του, που τον
συμβούλευαν. Αχ παιδάκι μας, εμείς δεν μπορέσαμε να ελευθερώσουμε την πατρίδα,
μακάρι εσύ να είσαι αυτός... Έτσι, με αυτό
τον πόθο μεγάλωνε ο μικρός Θοδωρής, κι όταν έγινε είκοσι χρονών, μάζεψε τους
φίλους του, πήγε σε μία Εκκλησία, μπήκε μέσα γονάτισε μπροστά στην εικόνα της
Παναγίας και μετά βγήκε έξω και τους
είπε: «Ο Θεός υπέγραψε την ελευθερία της Ελλάδος και δεν παίρνει την υπογραφή
Του πίσω». Και αυτός ο λόγος του, έγινε χείμαρρος, γιγάντωσε, έγινε ποτάμι
μεγάλο σε όλη την Ελλάδα και έπνιξε τον
κατακτητή.
Η σημερινή σκλαβιά της πατρίδας μας, αγαπητά παιδιά, είναι μια οικονομική
απάτη. Κάποιοι άνθρωποι πονηροί εξαπάτησαν άλλους και κατάφεραν να
συγκεντρώσουν στα χέρια τους όλο το παγκόσμιο
χρήμα, τυπώνοντας χαρτονομίσματα και μετά να τα προσφέρουν με τόκους, ώστε να
πίνουν το αίμα όλων των λαών.
Καταλάβατε τι είπα; Το επαναλαμβάνω γιατί δεν το έχετε κατανοήσει:
Κάποιοι κατάφεραν ν' αποκτήσουν την αποκλειστική αρμοδιότητα να δημιουργούν και
να δανείζουν το χρήμα. Αυτοί και μόνον αυτοί, τυπώνουν χαρτονομίσματα στα
τυπογραφεία τους -πράγμα που δεν
κοστίζει τίποτα- και μετά δανείζουν σε όλα τα κράτη, ανάλογα, π.χ. στη Γερμανία
με τόκο 1-2%, η Γερμανία δανείζει στην Ελλάδα με 4-6% και οι ελληνικές Τράπεζες
στο λαό με 10-20%. Έτσι, όλος ο κόσμος
χρωστάει στις ιδιωτικές τράπεζες και μάλιστα οι πιο πλούσιες χώρες: Η.Π.Α.,
Αγγλία, Ιαπωνία, Ιταλία κ.ά., έχουν τα μεγαλύτερα χρέη. Δεν χρωστούν τα φτωχά
κράτη στα πλούσια κράτη, όχι, αλλά χρωστούν
όλα τα κράτη σε κάποιους ξένους ιδιώτες, αυτούς που οι ειδήσεις τους λένε
κερδοσκόπους.
Και κάτι άλλο, χειρότερο, έχοντας αυτοί στα χέρια τους τον κεντρικό έλεγχο τού
νομισματικού συστήματος, τι κάνουν; Σε πρώτη φάση προσφέρουν «εύκολο χρήμα»,
όπου όλοι δανείζονται και χρεώνονται. Σε
δεύτερη φάση αλλάζουν γραμμή και μετατρέπουν το ρευστό σε «δύσκολο χρήμα», με
αποτέλεσμα τα κράτη να δυσκολεύονται και να χρεοκοπούν. Στη συνέχεια προχωρούν
σε κατάσχεση εθνικού πλούτου
και εθνικής κυριαρχίας. Αυτή είναι η σύγχρονη παγκόσμια δικτατορία και σύγχρονη
σκλαβιά.
Δυστυχώς, αγαπητά παιδιά, οι κυβερνήσεις δεν αντιστάθηκαν, ξέχασαν όσα είπαμε
στην αρχή, κοίταζαν μόνο την καλοπέραση τους, σαν το τεμπελόσκυλο που
αναφέραμε, κι έτσι μας υποδούλωσαν.
Τί θα κάνουμε; Θα απογοητευθούμε; Όχι. Ποτέ. Χίλιες φορές όχι. Θ' αγωνιστούμε,
θα παλέψουμε.
Προσωπικά, ως ένας απλός παπάς σε μια Ενορία, σας ζητώ συγγνώμη για την Ελλάδα
που σας παραδίνουμε.
Όμως εύχομαι και προσεύχομαι και προετοιμάζομαι γι' αυτό, παιδιά, ώστε εσείς να
κόψετε αυτό το σύγχρονο γόρδιο δεσμό, να σχίσετε δηλ. τα ψεύτικα γραμμάτια των
χρεών και να βροντοφωνάξετε στους
σύγχρονους κατακτητές: Φύγετε από την Ελλάδα μας την ηρωική και ένδοξη πατρίδα
μας, δεν σας χρωστάμε τίποτα. Εσείς μας χρωστάτε. «Μολών λαβέ».
Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται αγώνας, να ετοιμαστούμε, να προπονηθούμε,
όπως είπαμε παραπάνω και με τα ωραία παραδείγματα που αναφέραμε.
Πιστεύω στο Χριστό, αλλά πιστεύω και σ' εσάς, τους νέους, γι' αυτό και σας
έγραψα αυτό το «γράμμα».
Να το δώσετε και σε άλλα παιδιά, αλλά παρακαλώ μόνο σε παιδιά όχι σε μεγάλους,
οι μεγάλοι είναι βολεμένοι.
ΠΗΓΗ: “Κοινωνική/Πολιτιστική Ιστοσελίδα ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ”
