Πρέπει, κάποια στιγμή, νά ἀποφασίσωμε. Πρέπει νά δηλώσωμε τό ΠΟΥ θέλομε νά ἐνταχθοῦμε. Δέν μποροῦμε καί εἶναι ὓπουλο, βρώμικο καί ὑποκριτικό τό νά τό «…ἒχωμε…δίπορτο», καί νά δηλώνωμε κάποια βλακωδέστατα καί ἀνερμάτηστα πράγματα ὃπως π.χ. «..πιστεύω μέ…τόν τρόπο μου»..!, «δέν πηγαίνω στήν Ἐκκλησία ἀλλά…προσεύχομαι», καί ἂλλά τέτοια τά ὁποῖα δείχνουν άνθρώπους χωρίς Ἠθικό ὑπόβαθρο, χωρίς ξεκάθαρες καί συγκεκριμένες θέσεις, χωρίς Πίστη καί χωρίς, οὐσιαστική, ἐπικοινωνία μέ Τόν Κύριο και Θεό μας…!
Ἐπανέρχομαι σ᾽ἓνα θέμα, γιά τό ὁποῖο εἶχα γράψει πρό καιροῦ λίγα λόγια, διότι τό θεωρῶ πολύ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ καί ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ. Πρόκειται γιά τήν ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΑΣ ΒΟΥΛΗΣΙΝ, μέ τήν ὁποίαν Ὁ Πανάγαθος Θεός, «ἐπροίκισε» ἓναν ἓκαστον ἐξ ἡμῶν ἀλλά, κυρίως, μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον ΠΡΕΠΕΙ νά τήν διαχειριστοῦμε…! Τί εἶναι αὐτή ἡ «ἐλευθέρα βούλησις»; Ὃταν γεννιέται ἓνας ἂνθρωπος, τοῦ δίδεται τό δικαίωμα νά ἐπιλέξη μόνος του, τό ἐάν καί κατά πόσον θά ἀποφασίση νά ἀκολουθήση τόν δύσβατον , «ἀνηφορικόν» καί γεμᾶτον ἐμπόδια καί ἀγκάθια δρόμον τοῦ Φωτός, τοῦ Καλοῦ, τῆς Ἀρετῆς ἢ τόν δρόμο τοῦ σκότους, τοῦ κακοῦ τῆς ἁμαρτίας, ὁ ὁποῖος φαντάζει σπαρμένος μέ τριαντάφυλλα καί δείχνει ἂνετος, ξεκούραστος καί γεμᾶτος ἀπολαύσεις…! Καί βλέπομε τόν κάθε ἓνα ἐκ τῶν δύο δρόμων, τήν πορεία του, ἀλά ΔΕΝ βλέπομε τό…τέρμα του…! Ὃλες οἱ.. εὐκολίες, οἱ ἀπολαύσεις, οἱ ἀνέσεις πού χαρίζει ἁπλόχερα ὁ εὒκολος δρόμος τοῦ κακοῦ, «ἐξαργυρώνονται» στό τέλος μέ συντριβή, μέ ἀπώλεια τῆς ψυχῆς καί μέ αἰώνιο σκότος καί δυστυχία…! Ἐξ ἀντιθέτου, οἱ δυσκολίες, τά ἀγκάθια, οἱ ἀνηφοριές, καί τά μύρια ὃσα ἐμπόδια τοῦ δρόμου τοῦ Φωτός, στό τέλος ὁδηγοῦν στήν αἰώνια ζωή, στήν Σωτήρα τῆς ψυχῆς καί στό αἰώνιο φῶς..! Αὐτά μᾶς διδάσκουν τά λόγια Τοῦ Κυρίου μας καί ἀποδεικνύεται ΜΑΚΑΡΙΟΣ ὃποιος πιστέψει σ’ αὐτά…!
Κάποιοι, ἐχθροί καί πολέμιοι τῆς Ἀληθείας, ὑποστηρίζουν πώς ἡ Βάπτισις τῶν νηπίων, «δεσμεύει» τόν Βαπτιζόμενον ἂνθρωπον καί δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά ἐπιλέξη ἐλευθέρως. Πρόκειται περί ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ, διά τοῦ ὁποίου ἐπιχειρεῖται ἡ πλήρης ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ τῆς Ἀληθείας καί ἡ μετατροπή τοῦ «ἂσπρου σέ μαῦρο»…! Καί αὐτό, διότι συμβαίνει ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Ὁ Βαπτιζόμενος, ἀποδίδεται ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, καθ᾽ὃσον ἐρχόμενος εἰς τήν ζωήν, φέρει μαζί του τό φορτίο τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἀπό τό ὁποῖον τόν ἀποδεσμεύει τό Ἃγιον Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ δίδει τήν δυνατότητα νά ἐπιλέξη χωρίς ΔΕΜΕΥΣΕΙΣ τόν δρόμο πού θά ἀκολουθήση. Τό Ἃγιον Βάπτισμα δηλαδή, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ καί ΔΕΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝΕΙ τόν ἂνθρωπο, ὃπως ὑποστηρίζουν μέ ὓπουλες καί βρώμικες προθέσεις οἱ πολέμιοι τοῦ νηπιοβαπτισμοῦ, οἱ ὁποῖοι, ἀνήκουν στήν ἲδια ὁμάδα μέ αὐτούς οἱ ὁποῖοι, μέσω τῶν ἀποφάσεών τους γιά τήν περικοπή ὡρῶν διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν, τήν ἀπαγόρευσιν (ἂκουσον-ἂκουσον) Ἱερωμένων στά Σχολεῖα…! καί πλῆθος ἂλλων παρεμφερῶν καί ίδίων στόχων ἐνεργειῶν καί δηλώσεων, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ καθημέρινῶς τίς «γραμμές» πού ἀκολουθοῦν, οἱ ὁποῖες ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ μέ διάφορα κέντρα ἀποφάσεων (ἀντιορθόδοξα καί ἀνθελληνικά) , προερχόμενα ἀπό … «προηγμένες» καί…«προοδευμένες» Εὐρωπαϊκές χῶρες, πού ἒχουν (Κύριε Ελέησον…!) ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, οἲκους ἀνοχῆς μέ…ζῶα καί χώρους λατρείας σκοτεινῶν δυνάμεων ἀλλά καί τοῦ ἲδιου τοῦ σατανᾶ..! (Καί ὃλα αὐτά, ἀλλά καί ἂλλα παρόμοια.. ΕΠΙΣΗΜΑ καί χωρίς νά ἐντρέπωνται) Καί πρέπει νά σημειώσωμε ἐδῶ, πώς πολλά χρόνια πρό Τῆς Ἐλεύσεως Τοῦ Κυρίου μας, πολλά χρόνια πρό Τῆς Θείας Διδασκαλίας Του, οἱ πρό γονοί μας, εἶχαν «συλλάβει» τό «ἐλεύθερον» τοῦ ἀνθρώπου νά ἐπιλέξη τόν δρόμον του, ὁμιλοῦντες διά τήν ἀπόφασιν τοῦ Ἡρακλέους νά ἐπιλέξη «τόν δρόμο τῆς Ἀρετῆς καί ΟΧΙ τῆς Κακίας», ἐκεῖ, στό γνωστό ἀπό τήν μυθολογία μας.. σταυροδρόμι…! ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ λοιπόν ὁ ἂνθρωπος, μελετῶντας, σκεπτόμενος, καλλιεργούμενος, κρίνει καί ἀποφασίζει τό ΠΟΥ θέλει νά ἐνταχθῆ. Στίς δυνάμεις τοῦ κακοῦ ἢ τοῦ καλοῦ; Καί ἐδῶ, ἐρχόμεθα εἰς τήν ΟΥΣΙΑΝ τοῦ σημειώματος αὐτοῦ.
Πρέπει, κάποια στιγμή, νά ἀποφασίσωμε. Πρέπει νά δηλώσωμε τό ΠΟΥ θέλομε νά ἐνταχθοῦμε. Δέν μποροῦμε καί εἶναι ὓπουλο, βρώμικο καί ὑποκριτικό τό νά τό «…ἒχωμε…δίπορτο», καί νά δηλώνωμε κάποια βλακωδέστατα καί ἀνερμάτηστα πράγματα ὃπως π.χ. «..πιστεύω μέ…τόν τρόπο μου»..!, «δέν πηγαίνω στήν Ἐκκλησία ἀλλά…προσεύχομαι», καί ἂλλά τέτοια τά ὁποῖα δείχνουν άνθρώπους χωρίς Ἠθικό ὑπόβαθρο, χωρίς ξεκάθαρες καί συγκεκριμένες θέσεις, χωρίς Πίστη καί χωρίς, οὐσιαστική, ἐπικοινωνία μέ Τόν Κύριο και Θεό μας…!
Ὁ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΣΤΟΣ, ὁ ἂνθρωπος πού άποφασίζει νά ἀκολουθήση τό ΦΩΣ, τήν Ὀρθοδοξία, Τόν Κύριό μας, ΔΕΝ θέτει περιορισμούς καί προϋποθέσεις, δέν λέει…μισόλογα καί δέν χρειάζεται νά «διατηρῆ στό…ταμεῖον του» τό Θεῖον δῶρο τῆς ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ ΒΟΥΛΗΣΕΩΣ, ἀλλά πρέπει νά τό ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ μας, καθ’ὃσον ΔΕΝ τοῦ χρειάζεται πλέον. Παρά ταῦτα, πάντοτε ὑπάρχει ἡ δυνατότης, τῆς ἐν ἐλευθερία «ἀλλαγῆς …στρατοπέδου»…! Ἡ ἐλευθέρα βούλησις τοῦ ἀνθρώπου, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ. Καί ἐάν μέν κάποιος παρασυρμένος ἀπό τό σκότος, μεταστραφῆ, μετανοήση καί ἒλθη κοντά στήν Ἁγίαν μας Πίστιν, ἀνοίγουν τά Οὐράνια καί ὃλα ἑροτάζουν. Ἂν, ὃμως, ἀντιθέτως, κάποιος ἀποσχισθῆ ἀπό τήν Ἁγίαν μας Πίστιν, Τότε πᾶσα ἡ πλασις πενθεῖ…!
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ, πρέπει γιά τόν Θερμό, Συνειδητό Ὀρθόδοξο, νά άποτελῆ κατάθεσιν τοῦ πλεονεκτήματος τῆς Ἐλευθέρας Βουλήσεως στά πόδια Τοῦ Κυρίου μας…! Πρέπει κάποτε, ὃποιος πραγματικά (καί ὂχι…«μέ τόν… τρόπο του») ΠΙΣΤΕΥΕΙ, νά ἀποφασίση καί νά ἐπιλέξη τόν δρόμο πού θ ἀκολουθήση καί αὐτός, δέν μπορεῖ, φυσικά, νά εἶναι ἂλλος ἀπό αὐτόν τῆς Ὀρθοδοξιας…! Ἐφ’ ὃσον ἀπεφάσισε μέ ἐλευθέραν βούλησιν νά ἀκολουθήση τήν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν καί τήν Ἁγίαν μας Πίστιν, ΔΕΝ ΤΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ πλέον ἡ…ἐλευθέρα βούλησις καί ἡ άπόφασίς του αὐτή, πρέπει νά εἶναι Ὁριστική καί Σταθερή, παρά τό ὃ,τι, Ὁ Κύριός μας, στήν Μεγαθυμία Του, τοῦ ἐπιτρέπει νά ἐπιλέξη ἀκόμα καί τήν ἀποκοπήν του ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας.!
Ὁ Πραγματικά Πιστός, πρέπει σέ κάποια στιγμή νά δηλώση: «ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΑΣ ΓΙΝΗ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ» Ἐκείνη τήν στιγμή, το Θεῖο Δῶρο τῆς Ἐλευθέρας Βουλήσεως, ἒχει ΑΞΙΟΠΟΙΘΕΙ κατά τόν Καλλιτέρο τρόπο…!
Π.ΕΥΘΥΜΙΟΣ
ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ
