Τὸ
ἄλλοτε πυκνὸν δάσος τὸ εὑρισκόμενον
εἰς τὴν περιφέρειαν Δοξαρᾶ, εἰς τὸ
ὁποῖον ὁ Ἅγιος ἠσκήτευσε καὶ
ἐμαρτύρησε, σήμερον δὲν ὑπάρχει.
Ὑπάρχουν μόνον ἐλάχιστα δένδρα. Πρό
τινος ἐσώζετο καὶ τὸ δένδρον, εἰς τὸ
ὁποῖον ὁ Ἅγιος ἐκρεμάσθη καὶ
ἐμαρτύρησεν, ἀλλὰ μὲ τὴν πολυκαιρίαν
ἀφοῦ μέχρι ῥίζης ἐξηράνθη, ἔπεσε καὶ
οἱ Χριστιανοὶ ἔκοψαν τοῦτο εἰς μικρὰ
τεμάχια, τὰ ὁποῖα ἔλαβον χάριν εὐλαβείας
καὶ ἔκαμον φυλακτά.
Ὁ Ἅγιος κατ΄ ἔτος πανηγυριζόμενος τὴν 9ην Μαΐου δεικνύει τὸ ἑξῆς θαῦμα. Τὰ πέριξ τοῦ μικροῦ δυστυχῶς εἰσέτι ὑπάρχοντος Ναοῦ δένδρα, ἅμα τῇ ἐνάρξει τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐκβλύζουν δρόσον καὶ ἐκ τῶν φύλλων καὶ ἐκ τῶν κορμῶν. Οἱ δὲ Χριστιανοὶ μὲ κοχλιάρια συλλέγουν τὰς σταγόνας τῆς δρόσου καὶ πίνουν αὐτὰς ὡς ἁγίασμα. Τοῦτο διαρκεῖ καὶ τὴν ἐπαύριον καθ΄ ὅλην τὴν ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου μέχρις ἑσπέρας.
Ἐκεῖνο δὲ ὅπερ ἰδιαιτέρως
τὸ σημεῖον τοῦτο καθίσταται θαυμαστὸν
εἶναι ὅτι γίνεται εἰς τὴν μνήμην τοῦ
Ἁγίου κατὰ τὸ Πάτριον Ἡμερολόγιον.
Τούτου ἕνεκα, ἡ Πανήγυρις τοῦ Ἁγίου
τελεῖται κατὰ τὸ Πάτριον Ἡμερολόγιον,
διότι τότε ὁ Ἅγιος δεικνύει τὸ
προαναφερόμενον θαῦμα.
Κατὰ τὴν ἡμέραν δὲ τῆς Πανηγύρεως, Παλαιοημερολογῖται καὶ Νεοημερολογῖται ἔρχονται μακρόθεν ἐξ ὅλων τῶν μερῶν τῆς Θεσσαλίας καὶ πολλάκις δημιουργοῦνται μεταξύ των ἐπεισόδια τίνες ἐξ αὐτῶν νὰ λειτουργήσωσιν εἰς τὸ Ναΐδριον τοῦ Ἁγίου. Οἱ ἐνωρίτερον ἐλθόντες ἀμέσως καταλαμβάνουν τὸν Ναὸν καὶ λειτουργοῦν. Πλὴν καὶ οἱ βραδυπορήσαντες δὲν φεύγουν ἄπρακτοι. Εἴτε ἐξ ἀγνοίας τῶν ἱερῶν διατάξεων, εἴτε ἐξ εὐλαβείας πρὸς τὸν Ἅγιον, συμβαίνει ἐνίοτε νὰ γίνουν ἐπὶ τῆς ἰδίας Ἁγίας Τραπέζης δύο Λειτουργίαι, μολονότι ἀντικανονικόν.
Κατὰ τὴν ἡμέραν δὲ τῆς Πανηγύρεως, Παλαιοημερολογῖται καὶ Νεοημερολογῖται ἔρχονται μακρόθεν ἐξ ὅλων τῶν μερῶν τῆς Θεσσαλίας καὶ πολλάκις δημιουργοῦνται μεταξύ των ἐπεισόδια τίνες ἐξ αὐτῶν νὰ λειτουργήσωσιν εἰς τὸ Ναΐδριον τοῦ Ἁγίου. Οἱ ἐνωρίτερον ἐλθόντες ἀμέσως καταλαμβάνουν τὸν Ναὸν καὶ λειτουργοῦν. Πλὴν καὶ οἱ βραδυπορήσαντες δὲν φεύγουν ἄπρακτοι. Εἴτε ἐξ ἀγνοίας τῶν ἱερῶν διατάξεων, εἴτε ἐξ εὐλαβείας πρὸς τὸν Ἅγιον, συμβαίνει ἐνίοτε νὰ γίνουν ἐπὶ τῆς ἰδίας Ἁγίας Τραπέζης δύο Λειτουργίαι, μολονότι ἀντικανονικόν.
Τὸ παρὸν κείμενο εἶναι ἀπὸ χειρόγραφη
ἐπιστολὴ τῆς 18.5.1955 τοῦ τότε Ἀρχιμανδρίτου
καὶ μετέπειτα Ἐπισκόπου Μαγνησίας τῆς
Ἐκκλησίας μας κατασταθέντος Χρυσοστόμου
(Νασλίμη, +1973) ἐκ Βόλου, πρὸς τὸν Μοναχὸ
Ἀντώνιο (Μουστάκα) Καυσοκαλυβίτη. Τὸ
κείμενο ἐγράφη ὑπὸ μορφὴν πληροφορίας,
ὥστε ὁ ἀποδέκτης νὰ συντάξη πλῆρες
δημοσίευμα. Λόγῳ ὅμως τῆς γλαφυρότητός
του τὸ παραθέτουμε αὐτούσιο. Ἡ
ἀναφερομένη ἐκβλύζουσα δρόσος εἶναι
γνωστὴ καὶ ὡς αἱματῶδες ὑγρό. Ὁ
ἀναφερόμενος μικρὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου
στὰ Βούνενα Λαρίσης ἐκάη τὸ 1962 καὶ
ἀνηγέρθη νέος, ἀλλὰ πάλι σχετικὰ
μικρὸς Ναός, ὁ ὁποῖος ἔκτοτε ὑφίσταται
στὸ ἐν λόγῳ Προσκύνημα.
