Ύμνον και
ευχαριστίαν ανέπεμψε προς τον Δομήτορα
της Εκκλησίας Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν
ανέπεμψε σήμερα η Ιερά Σύνοδος της
Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων
Χριστιανών, στο Συνοδικό Συλλείτουργο
που τελέσθηκε στην ιστορική Ιερά Μονή
του Αγίου Νικολάου Παιανίας.
Προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου
Αρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ. Αθηνών και Πάσης
Ελλάδος κ.κ. Καλλινίκου, και του
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Νέας Υόρκης
και Ανατολικής Αμερικής κ. Αγαθαγγέλου,
Προέδρου της Ι.Συνόδου της Ρωσικής
Εκκλησίας της Διασποράς, η Ιερά Σύνοδος
επισφράγισε την Ενότητα και την Κοινωνία,
τόσο με τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς
της άλλοτε εκκλησιαστικής κοινότητος
των «Ενισταμένων» αλλά και με τους
εκπροσώπους της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ρουμανίας
και αυτούς της Ρωσικής Εκκλησίας της
Διασποράς.
Στο συλλείτουργο έλαβαν μέρος εκτός των δυο Προκαθημένων, δεκαέξι Μητροπολίτες και Επίσκοποι.
Μέγα το πλήθος των πιστών που ένωσε τις προσευχές του με την ηγεσία της Εκκλησίας μας, σε ένα Συλλείτουργο που προέταξε την ανάγκη της Ενότητος και της κοινής Μαρτυρίας.
Ακολουθεί το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου που αναγνώσθηκε κατά τη Θ. Λειτουργία:
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καὶ περιπόθητα,
Σήμερον συμπληροῦνται ἀκριβῶς 90 ἔτη ἀπὸ τὴν ἐπιβολὴν τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἡ 10η Μαρτίου Βʹ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν τοῦ 1924 ὠνομάσθη 23η διὰ μιᾶς τηλεγραφικῆς ἐγκυκλίου τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. Ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆς Πατρίδος μας ἔκτοτε διηρέθη εἰς τοὺς υἱοθετήσαντας τὴν καινοτομίαν Νεοημερολογίτας καὶ εἰς τοὺς παραμείναντας εἰς τὰς πατρῶας παραδόσεις «Παλαιοημερολογίτας», ἤτοι τοὺς γνησίους Ὀρθοδόξους Χριατιανούς. Ἐπηκολούθησαν ποικίλαι διώξεις τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ διὰ νὰ ἀποδεχθῇ τὴν καινοτομίαν. Ἀλλ’ ἕν ἔτος ἀργότερον, κατὰ τὴν ἀγρυπνίαν τῶν ὀρθοδόξων ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κατὰ τὸ ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, εἰς τὸ ἐξωκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Ίωάννου τοῦ Θεολόγου Ὑμηττοῦ, κατὰ τὸ μεσονύκτιον, ἐνεφανίσθη ὁλόφωτος ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐμφάνισις αὕτη εἶναι ἡ Θεόθεν βεβαίωσις τῆς ὀρθότητος τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος. Κατὰ τὰς μετέπειτα διώξεις, φυλακίσεις, ἀποσχηματισμούς κληρικῶν, ἐξορίας ἐπισκόπων, κατεδαφίσεις ναῶν κ.λπ. δεινὰ τῆς γνησίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀνάμνησις τοῦ μεγάλου ἐκείνου θαύματος τῆς Γ’ ἐμφανίσεως τοῦ Τ. Σταυροῦ ὑπῆρξε διὰ τοὺς ἀγωνιζομένους γνησίους Όρθοδόξους στήριγμα καὶ πηγὴ δυνάμεως.
Σήμερον, ἡ ἀποφράς ἐκείνη ἡμέρα τῆς ἐπιβολῆς τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας συμπίπτει μετὰ τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ἡ εὐτυχὴς συγκυρία καθιστᾶ τὴν παροῦσαν ἡμέραν κατ’ ἐξοχὴν γέμουσα συμβολικῶν συνειρμῶν, ὥστε νὰ ἑορτασθῇ κατ’ αὐτὴν τὸ μέγα χαρμόσυνον γεγονός τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Συλλειτούργου ἑνότητος καὶ ὁμολογίας. Δικαίως ἁρμόζει εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο νὰ ἀναφωνήσωμεν δοξολογητικῶς: «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»!
Πράγματι, σήμερον πανηγυρίζομεν, κατ’ εὐδοκίαν Θεοῦ, ἕν μέγα εὐτυχές γεγονός: τὸ πέρας μιᾶς τριακονταετοῦς διχοστασίας. Τὰ ἔτη τοῦ παροξυσμοῦ καὶ τῆς διχογνωμίας παρῆλθον. Ἰδοὺ ἀνέτειλεν ἡμῖν ἡμέρα εἰρήνης καὶ ὁμονοίας. Τῳόντι, μεγάλη εὐεργεσία, τὸ γεγονός τοῦτο τῆς ἑνώσεως τῶν πρὶν διεσπασμένων, κατὰ τὸν Μέγαν Βασίλειον: «καὶ ὅλως ἔοικε λοιπὸν ἡ τῆς Ἐκκλησίας κατάστασις ἵνα ἐναργεῖ χρήσωμαι τῷ ὑποδείγματι, κἂν εὐτελέστερον εἶναι δοκᾖ ἱματίῳ παλαιῷ, ὑπὸ τῆς τυχούσης προφάσεως ῥᾳδίως καταρρηγνυμένῳ, ὃ πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς ἰσχὺν ἐπανελθεῖν πάλιν ἀδυνατεῖ. Ὡς οὖν ἐν καιρῷ τοιούτῳ, μεγάλης χρεία τῆς σπουδῆς καὶ πολλῆς τῆς ἐπιμελείας εὐεργετηθῆναί τι τὰς ἐκκλησίας. Εὐεργεσία δέ ἐστιν ἑνωθῆναι τὰ τέως διεσπασμένα» («Τοῖς ἐν Ταρσῷ πρεσβυτέροις»).
Ἡ εὐεργεσία αὕτη ἐπετεύχθη τὴν παρελθοῦσαν Τρίτην, 5ην /18ην Μαρτίου ἐνεστῶτος ἔτους, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «Ρόδον τὸ Ἀμάραντον» Πειραιῶς, ὅπου συνῆλθεν ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλινίκου, μὲ ἀποκλειστικὸν θέμα τὴν ἕνωσιν καὶ ἐνσωμάτωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Κοινότητος τῶν Ἐνισταμένων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖον καὶ ἐπετεύχθη, Χάριτι Κυρίου.
Ἡ ἐκκλησιολογικὴ συμφωνία, βάσει τῶν πορισμάτων τοῦ προηγηθέντος ἐπισήμου διαλόγου μεταξὺ τῶν δύο πλευρῶν, μία ἐπίπονος ἐπὶ δεκατετράμηνον ἑνωτικὴ προσπάθεια, παρήγαγε ἕν ἐμπεριστατωμένον Ἐκκλησιολογικὸν Κείμενον, μὲ τίτλον: «Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῆς Αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ - Θέματα Δογματικὰ καὶ Κανονικά» , τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ τὴν ἀσφαλῆ θεολογικὴν βάσιν τῆς ἐπιτευχθείσης ἑνώσεως.
Τούτου, λοιπόν, διαπιστωθέντος καὶ ἀφοῦ ἤρθησαν τὰ ἱεροκανονικὰ ἐμπόδια, οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῶν Ἐνισταμένων ἀποτελοῦν πλέον πλήρη καὶ κανονικὰ Μέλη τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, οἱ δὲ εὐσεβεῖς πιστοὶ τῆς Κοινότητος αὐτῆς ἀνήκουν πλέον εἰς τὸ ἕν καὶ μοναδικὸν Ἐκκλησιαστικὸν Σῶμα τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος.
Ἀλλ’ ἡ χαρὰ ἡμῶν δὲν εἶναι ἕν ἁπλοῦν τοπικόν γεγονός. Κατὰ τὴν παρελθοῦσαν Παρασκευὴν 8ην /21ην Μαρτίου ἐνεστῶτος ἔτους συνεκλήθη Διορθόδοξος Σύσκεψις εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Παναχράντου Μεγάρων, τῇ συμμετοχῇ ἐκτὸς τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, Ἀρχιερέων τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς παρουσίᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐτῆς κ. Ἀγαθαγγέλου, καθὼς καὶ τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας ὑπὸ τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην κ. Βλάσιον. Κατ’ αὐτὴν συνεζητήθη κατ’ ἄρθρον τὸ προαναφερθέν Ἐκκλησιολογικὸν Κείμενον, ἡ κατ’ ἀρχὴν συμφωνία ἐπὶ τοῦ ὁποίου εἶχεν ἤδη ἐκφρασθεῖ ἐκ προοιμίου πρό τινων ἡμερῶν. Συνεζητήθησαν καὶ ἄλλα δογματικὰ καὶ κανονικὰ ζητήματα καὶ ἡ πολύωρος σύσκεψις κατέληξεν, χάριτι Θεοῦ, εἰς ἀπόλυτον συμφωνίαν.
Ἡ ἀνάδειξις καὶ ἐπισημοποίησις τῆς ἐπιτευχθείσης ἑνότητος γίνεται διὰ τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Συλλειτούργου ἑνότητος καὶ ὁμολογίας, σήμερον Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, 10ην/23ην Μαρτίου, ἐδῶ εἰς τὴν Ἱστορικὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίου Νικολάου Παιανίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλινίκου καὶ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέα Ὑόρκης καὶ Ἀνατολικῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς κ.κ. Ἀγαθαγγέλου καὶ τῇ συμμετοχῇ Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ρουμανίας. Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ τόπου δὲν εἶναι ἄνευ νοήματος διότι εἰς τὴν Ἱερὰν ταύτην Μονὴν ἔλαβον χώραν αἱ Ἐπισκοπικαὶ χειροτονίαι τοῦ ἔτους 1962 καὶ ἡ ἀνασυγκρότησις τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἐν συνεργασία μετ' Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς. Διὰ τοῦ διορθοδόξου συλλειτούργου αὐτοῦ ἡ σημερινὴ ἑορτὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, καθίσταται πλέον παγκόσμιον χαρμόσυνον γεγονός. Ἁρμόζει, λοιπόν νὰ ἐπαναλάβωμεν καὶ αὔθις τὸν στίχον: «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»!
Ἀγαπητὰ τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Ἡ ἐν ἀγάπῃ καὶ ἀληθείᾳ ἑνότης ἡμῶν δὲν ἐπεβλήθη εἰς ἡμᾶς ὑπὸ κοσμικῆς ἐξουσίας, οὔτε ὑπαγορεύθη ὑπὸ ὑλικοῦ τινος συμφέροντος. Τὸ μόνον κίνητρον ἡμῶν ἦτο ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς φιλτάτης ἡμῶν Ὀρθοδοξίας.
Ταυτοχρόνως, αἱ καρδίαι ἡμῶν στρέφονται μὲ ἀγάπην καὶ ἀνεξικακίαν πρὸς ὅλους ἐκείνους, οἵτινες ποικιλοτρόπως συνήργησαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ συνεργοῦν εἰς τὸ ὄντως παγκόσμιον σκάνδαλον τῆς διαστάσεως τῶν Ὀρθοδόξων ἐν ὀνόματι τῆς ἑνώσεως μετὰ τῶν Ἑτεροδόξων καὶ ἐπὶ ἀθετήσει τῆς ἐκκλησιολογικῆς καὶ σωτηριολογικῆς ἀποκλειστικότητος τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ καλοῦμεν αὐτοὺς εἰς μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν εἰς τὰ ἀμετακίνητα ὅρια τῆς Γνησίας Πίστεως καὶ τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅπου καὶ μόνον ὑπάρχει ἡ πληρότης τῆς Χάριτος καὶ τῆς Ἀληθείας.
Ὅθεν προτρέπομεν πατρικῶς ἅπαντα τὰ πνευματικὰ ἡμῶν τέκνα, τὰ συμμετέχοντα εἰς τὴν χαρὰν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ὅπως ἐξακολουθοῦν νὰ προσεύχωνται διὰ τὴν στερέωσιν τῆς Ἑνώσεως αὐτῆς, ἀλλὰ καὶ τὴν διεύρυνσιν Αὐτῆς μεταξὺ ὅλων τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων εἰς τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν Ἀγάπην τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν!
Ἐν ἔτει σωτηρίῳ ,ΒΙΔ’ τῇ 10ῃ/ 23 ῃ Μαρτίου
ΠΗΓΗ
Στο συλλείτουργο έλαβαν μέρος εκτός των δυο Προκαθημένων, δεκαέξι Μητροπολίτες και Επίσκοποι.
Μέγα το πλήθος των πιστών που ένωσε τις προσευχές του με την ηγεσία της Εκκλησίας μας, σε ένα Συλλείτουργο που προέταξε την ανάγκη της Ενότητος και της κοινής Μαρτυρίας.
Ακολουθεί το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου που αναγνώσθηκε κατά τη Θ. Λειτουργία:
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Παντὶ τῷ πληρώματι τῆς
Ἐκκλησίας
«Σήμερον ἡ χάρις τοῦ ἁγίου
Πνεύματος, ἡμᾶς συνήγαγε, καὶ πάντες
αἴροντες, τὸν Σταυρόν σου λέγομεν,
Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι
Κυρίου»
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καὶ περιπόθητα,
Σήμερον συμπληροῦνται ἀκριβῶς 90 ἔτη ἀπὸ τὴν ἐπιβολὴν τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἡ 10η Μαρτίου Βʹ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν τοῦ 1924 ὠνομάσθη 23η διὰ μιᾶς τηλεγραφικῆς ἐγκυκλίου τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. Ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆς Πατρίδος μας ἔκτοτε διηρέθη εἰς τοὺς υἱοθετήσαντας τὴν καινοτομίαν Νεοημερολογίτας καὶ εἰς τοὺς παραμείναντας εἰς τὰς πατρῶας παραδόσεις «Παλαιοημερολογίτας», ἤτοι τοὺς γνησίους Ὀρθοδόξους Χριατιανούς. Ἐπηκολούθησαν ποικίλαι διώξεις τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ διὰ νὰ ἀποδεχθῇ τὴν καινοτομίαν. Ἀλλ’ ἕν ἔτος ἀργότερον, κατὰ τὴν ἀγρυπνίαν τῶν ὀρθοδόξων ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κατὰ τὸ ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, εἰς τὸ ἐξωκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Ίωάννου τοῦ Θεολόγου Ὑμηττοῦ, κατὰ τὸ μεσονύκτιον, ἐνεφανίσθη ὁλόφωτος ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐμφάνισις αὕτη εἶναι ἡ Θεόθεν βεβαίωσις τῆς ὀρθότητος τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος. Κατὰ τὰς μετέπειτα διώξεις, φυλακίσεις, ἀποσχηματισμούς κληρικῶν, ἐξορίας ἐπισκόπων, κατεδαφίσεις ναῶν κ.λπ. δεινὰ τῆς γνησίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀνάμνησις τοῦ μεγάλου ἐκείνου θαύματος τῆς Γ’ ἐμφανίσεως τοῦ Τ. Σταυροῦ ὑπῆρξε διὰ τοὺς ἀγωνιζομένους γνησίους Όρθοδόξους στήριγμα καὶ πηγὴ δυνάμεως.
Σήμερον, ἡ ἀποφράς ἐκείνη ἡμέρα τῆς ἐπιβολῆς τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας συμπίπτει μετὰ τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ἡ εὐτυχὴς συγκυρία καθιστᾶ τὴν παροῦσαν ἡμέραν κατ’ ἐξοχὴν γέμουσα συμβολικῶν συνειρμῶν, ὥστε νὰ ἑορτασθῇ κατ’ αὐτὴν τὸ μέγα χαρμόσυνον γεγονός τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Συλλειτούργου ἑνότητος καὶ ὁμολογίας. Δικαίως ἁρμόζει εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο νὰ ἀναφωνήσωμεν δοξολογητικῶς: «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»!
Πράγματι, σήμερον πανηγυρίζομεν, κατ’ εὐδοκίαν Θεοῦ, ἕν μέγα εὐτυχές γεγονός: τὸ πέρας μιᾶς τριακονταετοῦς διχοστασίας. Τὰ ἔτη τοῦ παροξυσμοῦ καὶ τῆς διχογνωμίας παρῆλθον. Ἰδοὺ ἀνέτειλεν ἡμῖν ἡμέρα εἰρήνης καὶ ὁμονοίας. Τῳόντι, μεγάλη εὐεργεσία, τὸ γεγονός τοῦτο τῆς ἑνώσεως τῶν πρὶν διεσπασμένων, κατὰ τὸν Μέγαν Βασίλειον: «καὶ ὅλως ἔοικε λοιπὸν ἡ τῆς Ἐκκλησίας κατάστασις ἵνα ἐναργεῖ χρήσωμαι τῷ ὑποδείγματι, κἂν εὐτελέστερον εἶναι δοκᾖ ἱματίῳ παλαιῷ, ὑπὸ τῆς τυχούσης προφάσεως ῥᾳδίως καταρρηγνυμένῳ, ὃ πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς ἰσχὺν ἐπανελθεῖν πάλιν ἀδυνατεῖ. Ὡς οὖν ἐν καιρῷ τοιούτῳ, μεγάλης χρεία τῆς σπουδῆς καὶ πολλῆς τῆς ἐπιμελείας εὐεργετηθῆναί τι τὰς ἐκκλησίας. Εὐεργεσία δέ ἐστιν ἑνωθῆναι τὰ τέως διεσπασμένα» («Τοῖς ἐν Ταρσῷ πρεσβυτέροις»).
Ἡ εὐεργεσία αὕτη ἐπετεύχθη τὴν παρελθοῦσαν Τρίτην, 5ην /18ην Μαρτίου ἐνεστῶτος ἔτους, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «Ρόδον τὸ Ἀμάραντον» Πειραιῶς, ὅπου συνῆλθεν ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλινίκου, μὲ ἀποκλειστικὸν θέμα τὴν ἕνωσιν καὶ ἐνσωμάτωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Κοινότητος τῶν Ἐνισταμένων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖον καὶ ἐπετεύχθη, Χάριτι Κυρίου.
Ἡ ἐκκλησιολογικὴ συμφωνία, βάσει τῶν πορισμάτων τοῦ προηγηθέντος ἐπισήμου διαλόγου μεταξὺ τῶν δύο πλευρῶν, μία ἐπίπονος ἐπὶ δεκατετράμηνον ἑνωτικὴ προσπάθεια, παρήγαγε ἕν ἐμπεριστατωμένον Ἐκκλησιολογικὸν Κείμενον, μὲ τίτλον: «Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῆς Αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ - Θέματα Δογματικὰ καὶ Κανονικά» , τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ τὴν ἀσφαλῆ θεολογικὴν βάσιν τῆς ἐπιτευχθείσης ἑνώσεως.
Τούτου, λοιπόν, διαπιστωθέντος καὶ ἀφοῦ ἤρθησαν τὰ ἱεροκανονικὰ ἐμπόδια, οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῶν Ἐνισταμένων ἀποτελοῦν πλέον πλήρη καὶ κανονικὰ Μέλη τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, οἱ δὲ εὐσεβεῖς πιστοὶ τῆς Κοινότητος αὐτῆς ἀνήκουν πλέον εἰς τὸ ἕν καὶ μοναδικὸν Ἐκκλησιαστικὸν Σῶμα τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος.
Ἀλλ’ ἡ χαρὰ ἡμῶν δὲν εἶναι ἕν ἁπλοῦν τοπικόν γεγονός. Κατὰ τὴν παρελθοῦσαν Παρασκευὴν 8ην /21ην Μαρτίου ἐνεστῶτος ἔτους συνεκλήθη Διορθόδοξος Σύσκεψις εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Παναχράντου Μεγάρων, τῇ συμμετοχῇ ἐκτὸς τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, Ἀρχιερέων τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς παρουσίᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐτῆς κ. Ἀγαθαγγέλου, καθὼς καὶ τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας ὑπὸ τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην κ. Βλάσιον. Κατ’ αὐτὴν συνεζητήθη κατ’ ἄρθρον τὸ προαναφερθέν Ἐκκλησιολογικὸν Κείμενον, ἡ κατ’ ἀρχὴν συμφωνία ἐπὶ τοῦ ὁποίου εἶχεν ἤδη ἐκφρασθεῖ ἐκ προοιμίου πρό τινων ἡμερῶν. Συνεζητήθησαν καὶ ἄλλα δογματικὰ καὶ κανονικὰ ζητήματα καὶ ἡ πολύωρος σύσκεψις κατέληξεν, χάριτι Θεοῦ, εἰς ἀπόλυτον συμφωνίαν.
Ἡ ἀνάδειξις καὶ ἐπισημοποίησις τῆς ἐπιτευχθείσης ἑνότητος γίνεται διὰ τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Συλλειτούργου ἑνότητος καὶ ὁμολογίας, σήμερον Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, 10ην/23ην Μαρτίου, ἐδῶ εἰς τὴν Ἱστορικὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίου Νικολάου Παιανίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλινίκου καὶ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέα Ὑόρκης καὶ Ἀνατολικῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς κ.κ. Ἀγαθαγγέλου καὶ τῇ συμμετοχῇ Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ρουμανίας. Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ τόπου δὲν εἶναι ἄνευ νοήματος διότι εἰς τὴν Ἱερὰν ταύτην Μονὴν ἔλαβον χώραν αἱ Ἐπισκοπικαὶ χειροτονίαι τοῦ ἔτους 1962 καὶ ἡ ἀνασυγκρότησις τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἐν συνεργασία μετ' Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς. Διὰ τοῦ διορθοδόξου συλλειτούργου αὐτοῦ ἡ σημερινὴ ἑορτὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, καθίσταται πλέον παγκόσμιον χαρμόσυνον γεγονός. Ἁρμόζει, λοιπόν νὰ ἐπαναλάβωμεν καὶ αὔθις τὸν στίχον: «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»!
Ἀγαπητὰ τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Ἡ ἐν ἀγάπῃ καὶ ἀληθείᾳ ἑνότης ἡμῶν δὲν ἐπεβλήθη εἰς ἡμᾶς ὑπὸ κοσμικῆς ἐξουσίας, οὔτε ὑπαγορεύθη ὑπὸ ὑλικοῦ τινος συμφέροντος. Τὸ μόνον κίνητρον ἡμῶν ἦτο ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς φιλτάτης ἡμῶν Ὀρθοδοξίας.
Ταυτοχρόνως, αἱ καρδίαι ἡμῶν στρέφονται μὲ ἀγάπην καὶ ἀνεξικακίαν πρὸς ὅλους ἐκείνους, οἵτινες ποικιλοτρόπως συνήργησαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ συνεργοῦν εἰς τὸ ὄντως παγκόσμιον σκάνδαλον τῆς διαστάσεως τῶν Ὀρθοδόξων ἐν ὀνόματι τῆς ἑνώσεως μετὰ τῶν Ἑτεροδόξων καὶ ἐπὶ ἀθετήσει τῆς ἐκκλησιολογικῆς καὶ σωτηριολογικῆς ἀποκλειστικότητος τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ καλοῦμεν αὐτοὺς εἰς μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν εἰς τὰ ἀμετακίνητα ὅρια τῆς Γνησίας Πίστεως καὶ τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅπου καὶ μόνον ὑπάρχει ἡ πληρότης τῆς Χάριτος καὶ τῆς Ἀληθείας.
Ὅθεν προτρέπομεν πατρικῶς ἅπαντα τὰ πνευματικὰ ἡμῶν τέκνα, τὰ συμμετέχοντα εἰς τὴν χαρὰν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ὅπως ἐξακολουθοῦν νὰ προσεύχωνται διὰ τὴν στερέωσιν τῆς Ἑνώσεως αὐτῆς, ἀλλὰ καὶ τὴν διεύρυνσιν Αὐτῆς μεταξὺ ὅλων τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων εἰς τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν Ἀγάπην τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν!
Ἐν ἔτει σωτηρίῳ ,ΒΙΔ’ τῇ 10ῃ/ 23 ῃ Μαρτίου
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Τὰ Μέλη
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας
ΑΚΑΚΙΟΣ
† Ὁ Θεσσαλονίκης καὶ
Δημητριάδος ΜΑΞΙΜΟΣ
† Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
† Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας
ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
† Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος
ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ
† Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
† Ὁ Ἔτνα ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς
ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
† Ὁ Χριστιανουπόλεως
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
† Ὁ Μαραθῶνος ΦΩΤΙΟΣ
† Ὁ Πόρτλαντ ΣΕΡΓΙΟΣ
† Ὁ Φιλίππων ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Νόρα ΜΙΧΑΗΛ
† Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
† Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ
† Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
† Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ
† Ὁ Φωτικῆς ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ
