Πώς µπορεί να γνωρίσει
κάποιος εάν εργάζεται µε την µη
εµπιστοσύνη στον εαυτό του
και µε την ολοκληρωτική ελπίδα
στον Θεό
Πολλές φορές νοµίζουν µερικοί αυθάδεις ότι δεν έχουν κανένα
Πολλές φορές νοµίζουν µερικοί αυθάδεις ότι δεν έχουν κανένα
θάρρος στόν εαυτό τους και
ότι όλη τους την ελπίδα και πεποίθησι,
την έχουν στον Θεό· όµως δεν
είναι έτσι· και γι’ αυτό βεβαιώνονται
από το αποτέλεσµα που έρχεται
σε αυτούς απο τον ξεπεσµό τους,
όταν συµβή. Γιατί αν ίσως
αυτοί λυπούνται στό ξεπεσµό τους καί,
κατά κάποιο τρόπο,
απελπίζονται και νοµίζουν ότι µπορούν στό εξής
να κάνουν καλό, αυτό είναι
σίγουρο σηµείο, ότι και προ του ξεπεσµού
τους πίστευαν στόν εαυτό τους
και όχι στόν Θεό. Και εάν η λύπη και η
απελπισία τους είναι µεγάλη,
είναι ολοφάνερο ότι και πολύ πίστευαν
στόν εαυτό τους και λίγο στό
Θεό, γιατί όποιος δεν εµπιστεύεται πολύ
στόν εαυτό του και ελπίζει
στό Θεό, όταν ξεπέσει, δεν απορεί τόσο
πολύ, ούτε λυπάται
υπερβολικά, εφόσον γνωρίζει, ότι αυτό του
συµβαίνει για την αδυναµία
του εαυτού του και για την λίγη ελπίδα
που έχει στον Θεό µάλιστα
τότε απισθή περισσότερο στόν εαυτό του
και µε περισσότερη ταπείνωσι
ελπίζει στό Θεό και µισώντας
περισσότερο από κάθε άλλον τα
άτακτα πάθη, που είναι ή αιτία του
ξεπεσµού του, µε ένα µεγάλο
πόνο ήσυχο και ειρηνικό, γιά τη λύπη του
Θεού, αποκτά βέβαια την
απιστία στόν εαυτό του, καταδιώκει όµως τους
εχθρούς του µέχρι θανάτου µε
µεγαλύτερη γενναιότητα και
αποφασιστι-κότητα.
Αυτά που είπα, επιθυµώ να τα
σκεφθούν µερικοί, που νοµίζουν πως
είναι ενάρετοι και
πνευµατικοί, οι οποίοι, όταν πέσουν σε κανένα ε-
λάττωµα, δεν µπορούν, ούτε
θέλουν να ειρηνεύσουν· και µερικές
φορές θέλοντας να
ελευθερωθούν από την πολλή λύπη και την
ενόχλησι, που τους συµβαίνει
από την αγάπη του εαυτού τους, τρέχουν
αµέσως γι’ αυτό και µόνο στόν
πνευµατικό πατέρα, στόν οποίον έπρεπε
κυρίως να πηγαίνουν για να
ξεπλυθούν από τήν µόλυνσι της αµαρτίας
και να λάβουν δύναµι κατά του
εαυτού τους, µε το αγιώτατο µυστήριο
της µετανοίας και της
εξοµολογήσεως.
