Ένας ερημίτης μαζί με τον υποτακτικό του θέλησε να μεταβεί σε κάποια πόλι να κηρύξουν.
Περπάτησαν στους δρόμους της πόλεως μια ολόκληρη ημέρα χωρίς να μιλήσουν για το Χριστό.
Σοβαροί, απλοί, ταπεινοί, προσεκτικοί σε κάθε βήμα των, σε κάθε κίνησί των.
Ενώ ο ήλιος έγερνε στην δύση ο υποτακτικός ανησύχησε και ρώτησε να μάθει πότε θα κηρύξουν για τον Χριστό.
Και ο γέροντας απάντησε:
-Το κήρυγμα έγινε.
-Πότε;
-Δεν το κατάλαβες; Και όμως το κήρυγμα έγινε.
Η απλότης, η σεμνότης, η σοβαρότης και τα γεμάτα καλοσύνη και ιλαρότητα πρόσωπά των αποτελούσαν ένα βροντερό κήρυγμα.
Οι άνθρωποι στην εποχή μας κουράστηκαν από τα λόγια και τις υποσχέσεις, από τις φιλοσοφίες και τις ηθικοδιδασκαλίες των ανθρώπων.
Τώρα ζητούν έργα και ζωή παραδειγματική. Και το παράδειγμα του χριστιανού είναι το πιο βροντερό κήρυγμα. Αυτό ας μη το λησμονούμε ποτέ.
