Μεγάλου Βασιλείου
«Πλούσιοι
ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν, οἱ δέ
ἐκζητοῦντες τόν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται
παντός ἀγαθοῦ».
«Πλούσιοι κατάντησαν στη φτώχεια και πείνασαν όσοι όμως ζήτησαν με πόθο τον
Κύριο και στήριξαν σ’ Αυτόν τις ελπίδες τους, δεν θα στερηθούν κανένα αγαθό».
Το πιο τέλειο αγαθό είναι ο ίδιος ο Θεός, τον όποιον δεν θα στερηθούν όσοι Τον ζητούν με την καρδιά τους.
Ζητούσαν οι άγιοι με πόθο τον Κύριο και δεν στερούντο της κατοχής αυτού που ζητούσαν, ούτε στερήθηκαν τα αγαθά που είναι φυλαγμένα στην αιώνια ανάπαυση. Για εκείνους κυρίως θα μπορούσε να λεχθεί το «παντός αγαθού» (δεν θα στερηθούν κανένα αγαθό).
. Μη λοιπόν κάποιος αμόρφωτος, που δεν μπορεί να διακρίνει ανάμεσα στο αγαθό και στο κακό, μου ονομάζει αγαθό εκείνο που προσφέρει πρόσκαιρη απόλαυση, που εξαφανίζεται μαζί με το φθαρτό σώμα. Εκείνος που κατατάσσει στην τάξη του αγαθού τον υλικό πλούτο και τα σωματικά προτερήματα, αποδίδει το σεμνό όνομα (αγαθό), που αρμόζει μόνο στο Θεό, σε πράγματα ευτελή και ανάξια λόγου και συγχρόνως θα περιπέσει σε μια φοβερή αντίφαση…
Ο Απόστολος Παύλος και ζητούσε τον Κύριο με πόθο και κανένα από τα αγαθά δεν του έλειπε. Και όμως ποιός θα μπορούσε να απαριθμήσει τα σωματικά του βάσανα με τα οποία συζούσε σ’ όλη του τη ζωή; Τρεις φορές ραβδίστηκε, μια φορά λιθοβολήθηκε, τρεις φορές ναυάγησε, ένα ημερόνυχτο έμεινε ναυαγός στη θάλασσα, πολλές φορές πεζοπόρησε. Έμεινε νηστικός και
διψασμένος, νήστεψε πολλές φορές, κοπίασε και μόχθησε, βρέθηκε πολλές φορές σε ανάγκες. Ένας άνθρωπος που μέχρι τις τελευταίες ώρες της ζωής του και πεινούσε και
διψούσε και γύριζε γυμνός και ερραπιζόταν, πώς δεν εστερείτο τα υλικά αγαθά;
Ανύψωσε λοιπόν το νου σου στο πραγματικό αγαθό (που είναι ο Θεός), ώστε και την
αρμονία της Αγίας Γραφής να κατανοήσεις και συ να μην πέσεις σε απελπισία από την αμφιβολία
σου γύρω από την έννοια της λέξης αγαθό.
