Ήταν γύρω στα 1993, όταν στο βιβλιοπωλείο το ''Άγιον Όρος'', ο συμπαθέστατος και ευσεβής καθ' όλα κύριος Νίκος αντιμετώπιζε την μήνη και την απαξίωση ενός αγιορείτη Ιερομονάχου, που επέχαιρε διθυραμβικά για την δογματική ''ευστοχία'' του βιβλίου του π. Επιφανίου ''Τα Δύο Άκρα''. Ο κύριος Νίκος θυμόσοφος, ακραιφνής και ετοιμόλογος αναρωτιόταν σχηματικά με παιδική γλαφυρότητα και νηπιακό -σχεδόν- αυθορμητισμό, όταν ακολούθησε -περίπου- ο εξής διάλογος: ''... -- Λέτε ότι οι Οικουμενιστές είναι αιρετικοί, επειδή κοινωνούν με όλες τις ''χριστιανικές'' αιρέσεις. Τότε, εσείς, γιατι κοινωνείτε με τους Οικουμενιστές, αφού είναι αιρετικοί; Υπάρχει οικονομία της Αγίας Εκκλησίας στην κοινωνία με την αίρεση; Και πότε τελειώνει αυτή η οικονομία; Το ''άχρι καιρού'' του π. Επιφανίου δεν έχει ημερομηνία λήξης; -- Όταν φθάσουμε στο κοινόν ποτήριον με τους Οικουμενιστές, τότε θα τους κόψουμε το μνημόσυνο... --Μα τότε -γέροντα- δεν θα υπάρχει Ορθόδοξος για δείγμα! Κοντεύουμε σχεδόν έναν αιώνα και οι χριστιανοί μας έχουν ήδη αλλοιωθεί πνευματικά και μια ένωση με τους παπικούς δεν θα τους πείραζε καθόλου! Δεν το καταλαβαίνετε, πως τότε θα' ναι αργά; Είναι σαν να έχει εμφανισθεί ο αντίχριστος και εσείς λειτουργείτε, προσεύχεσθε και κοινωνείτε μαζί του, αλλά -ταυτόχρονα- του λέτε: ''Αν μας πειράξετε την Εκκλησία, εμείς θα σας αποκηρύξουμε...!''. Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο του μακαριστού Ιερομονάχου π. Θεοδωρήτου Μαύρου ''Το Αντίδοτο'', που αποτελεί την Ορθόδοξη απάντηση στο βιβλίο ''Τα Δύο Άκρα'', που εγκατέστησε στην καινοτόμο Εκκλησία την ψυχοκτόνο ιδεοληψία της κοινωνίας με την αίρεση... άχριν καιρού... Μέχρι τότε που, όπως έλεγε ο αγαπητός αδελφός: ''... Δεν θα υπάρχει Ορθόδοξος για δείγμα...''. Εύχεσθε! Γ. Δ.
Ερωτήσωμεν όμως τον π. Επιφάνιον: Που είδε καν κίνησιν προετοιμασίας έστω, πολέμου, ίνα μη είπω καν αντιστάσεως, και αν μας πληροφορήσει δια τα ανωτέρω θετικώς, θα ηρεμήσωμεν πλήρως! Επίσης, το ''άχρι καιρού'', το οποίον ''κνήθει'' πολλάς ακοάς υπευθύνων και αξιωματικών, πότε θα τελειώσει, δηλαδή θα παραχωρήσει την θέσιν του εις την αντίδρασιν; Και το έτι σπουδαιότερον: Πότε ηρύσθη την πληροφορίαν, ότι εις δογματικά θέματα έχομεν χρονικά όρια αναμονής, και ότι δεν αρχίζομεν αμέσως με την αντίδρασιν, διακόπτομεν δε με την καθαίρεσιν και απομάκρυνσιν των αιρετικών; Εν πρώτοις, η ''οικονομία'' έχει όρια και μέτρα (ομιλώ περί της απλής οικονομίας και δεν είναι παντοτινή και αόριστος) Άγιος Νικόδημος. Ο δε Θεολόγος Γρηγόριος βοά: ''Ικανώς ωκονομήσαμεν, μήτε το αλλότριον προσλαμβάνοντες και το ημέτερον φθείροντες, ο κακών όντως εστίν οικονόμων (Εγκώμια εις Μ. Αθανάσιον).
Όταν η οικονομία δεν προσβάλλει τα της πίστεως δόγματα είναι δυνατόν να γίνει δι' ορισμένον χρόνον και πάλιν να επανέρχεται η ακρίβεια. Όταν όμως η οικονομία αναφέρεται εις τα της πίστεως θέματα, ω τότε, ο μέγας της Ορθοδοξίας Πρόμαχος, ο της Εφέσσου Πρόεδρος, ιδού τι βροντοφωνεί: ''Ου συγχωρεί συγκατάβασις εις τα της Ορθοδόξου πίστεως'', ο δε Άγιος Δάμασος, περί της παρανόμου οικονομίας αποφαίνεται ούτως: ''Εις τις των δοκούντων, τοις Θεοφόροις Πατράσοι σαλεύοι τι, ουκ έτι τούτο οικονομία κλητέον, αλλά παράβασιν και προδοσίαν δόγματος και περί το Θείον ασέβειαν''. Παραθέτω τη τιμία οσιότητί σου, τι έγραφον το 1718 οι Ορθόδοξοι Πατριάρχαι της Ανατολής περί τούτων: ''Εάν γαρ τοις θείοις δόγμασιν ουδαμού χώραν έχει ποτέ η οικονομία ή συγκατάβασις. ταύτα γαρ απαρασάλευτά εστί, και υπό πάντων Ορθοδόξων ως απαράβατα εν πάσει ευλαβεία διαφυλλάττονται. και ως μικρόν τι τούτων παραβαίνων, ως σχισματικός κατακρίνεται και αναθεματίζεται και ακοινώνητος πάρα πάσι λογίζεται'': Ιδού και η Συνοδική πράξις του 1828 τι λέγει: ''Επί των δογματικών και όσα οι ιεροί Κανόνες διακελεύονται περί εκείνων, ούτε φρονήσαί τι εναντίον όλως ημίν δυνατόν, ούτε προσθήκην ή αφαίρεσιν μέχρι και της κεραίας αυτής διαπράξαι θεμιτόν''. Όπως βλέπεις λοιπόν π. Νέστωρ, η Εκκλησία μας ουδέποτε επέτρεψεν οικονομίαν εις την περιοχήν του δόγματος και της ευσεβείας. Βεβαίως με αυτά που σου αναφέρω δεν θέλω άπαντας τους Ελλαδικούς Ιεράρχας να θεωρήσεις της ''αυτής μοίρας'', αλλ' επειδή ο π. Επιφάνιος έλαβε θέσιν συνηγόρου και ομίλησεν περί ''βράχων Ορθοδοξίας'' και ότι μόνον ''6 - 7 τυγχάνουν οι φιλαθηναγορικοί'' επίσκοποι, σου έγραψα τα αντωτέρω. Αλλά δυστηχώς αδελφέ μου, οι ποικίλοι αιρετικοί της σήμερον ''εξωτερικοί'' και ''εσωτερικοί'', οι και χειρότεροι, οι οποίοι ''ως κύματα θαλάσσης επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας'' (Ιούδα 17) επιπίπτουν κατά του ποιμνίου, ουδένα ''βράχον'' συναντούν εις την καταστρεπτικήν πορείαν των, δια να συντριβούν και επιστρέψουν κατησχυμμένοι εις τας αβυσσαλέας πηγάς των! Δια τούτο παραπονούμεθα, δια τούτο θρηνούμεν. Ουδόλως επιθυμούμεν να ερχόμεθα εις θέσιν ελεγκτού, πλην όμως ουδέποτε θα ανεχθώμεν να προδοθούν τα αγιώτατα! Και αν δεν παρατηρούνται ''βράχοι'', διότι όντως δεινή η εποχή μας και μεστή μετριότητος, ας πάψουν να μας σκανδαλίζουν με Καταστάσεις και Διατάγματα, Υπομνήματα και Νόμους περί Αποστολικής Διακονίας, Οφφικίων και Μετοχικών Ταμείων, την στιγμήν που ο εχθρός έχει σαρρώσει κάθε γραμμή του μετώπου! Δια τούτο αδελφέ μου π. Νέστωρ σκανδαλιζόμεθα υπό υφηγητάς και συνηγόρους της πονηράς ''οικονομίας'' και δια μερικά έτερα τα οποία θα σου είπω κατωτέρω, ερμηνεύων τον περιώνυμον ΙΕ' κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.
ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Τα επιχειρήματα της σελίδος (60) περί εφαρμοσμένης ''Οικονομίας'' από το 867 - 1054, είναι τελείως ανεδαφικόν και στερείται παντάπασι κύρους και σοβαρότητος. Διότι θα πρέπει να γνωρίζει η Οσιότης σου, ότι δια της συνόδου του 879 το σχίσμα ήρθη, κατά την σύμφωνον γνώμην Ανατολικών και Δυτικών. Ιδού σύγχρονος ερμηνευτής, πως συνοψίζει τα πορίσματα: ''Η Σύνοδος του 879, χάρις εις τον Μ. Φώτιον, κατέληξεν εις την επανένωσιν των Εκκλησιών, απορρίψασα τας περί πρωτείου αξιώσεως του Νικολάου Α', αποδοκιμάσασα την προσθήκην του FILIOQUE και αναγνωρίζασα τον Φώτιον κανονικόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως. Ο Πάπας Ιωάννης ο Η' επεδοκίμασε τα γεγονότα εις την Σύνοδον, απέκρουσε το FILIOQUE, δυσαρεστηθείς όμως, διότι δεν επεδόθη η Εκκλησία της Βουλγαρίας εις την Ρώμην''. Κατόπιν τούτων, σε ερωτώ αγαπητέ π. Νέστωρ, τι έπρεπε ο Μ. Φώτιος, να μη απαντήσει εις την πλήρην φιλοφροσύνης επιστολήν του Πάπα Ιωάννου του Η'; Σημείωσε, ότι μέχρι του 1054, αι ίδιες σχέσεις διετηρήθησαν με μερικάς εναλλαγάς, μέχρι της στιγμής όπου απεκόπη η Ρώμη του δένδρου της Μιας, Αγίας Εκκλησίας, ιταμώς και εκουσίως. Το χρυσόχαρτον, ότι ''η Εκκλησία - οικονομία χρωμένη - ηνείχετο (μέχρι του 1054) και τον Πάπαν και τας κακοδοξίας αυτού'', ενώ εκφράζει γεγονότα, δεν ερμηνεύει όμως ταύτα, αλλά διαστρέφει: Ή αγνοεί ο π. Επιφάνιος ότι: α) ''η προσθήκη εις το Σύμβολον της Πίστεως, ναι μεν αναφέρετο ως διδασκαλία αόριστος των Παπών, αλλά δεν είχεν οριστικοποιηθεί, ου μην αλλά και ενηλλάσσετο με το ακαινοτόμητον; Ότι αξίωσις πρωτείου επεδιώκετο μεν, αλλ' ουδέποτε επεβλήθη; Ότι το αλάθητον δεν υπήρχε; Ότι τόσαι λειτουργικαί καινοτομίαι δεν υφίσταντο, αλλά εισήχθησαν μετά το Σχίσμα; Ότι παραφθοραί εν τοις Μυστηρίοις, ως εγένετο αργότερον δεν υπήρχον; Ότι εκλείψαντος του λόγου Οικονομίας και εφαρμοσθέντων των Ι. Κανόνων, η Εκκλησία έκτοτε δεν ήτο δυνατόν να επανέλθει εις την περίοδο της οικονομίας, πολλώ μάλλον ότε η Ρώμη εστερεώθη εις τας αιρετικάς δοξασίας, πράγμα βεβαιωθέν από τας πολλάς αποτυχούσας αποπείρας προς ένωσιν, όσον και από τας αποφάσεις μεγάλων Συνόδων; Που λοιπόν το κοινόν της Οικονομίας της περιόδου 867 - 1054 και της σήμερον;
Ο ΜΕΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Η'
Τα αναφερόμενα εγκώμια του Αγίου Φωτίου προς τον Πάπαν Ιωάννην Η' εν έτει 885 έχουν την θέσιν τους την δικαίαν, διότι ο Πάπας ούτος ήδη από το 879 εις επιστολήν του προς τον αυτοκράτορα, απεδέχθη τον Φώτιον ως κανονικόν Πατριάρχην και τας συνόδους της Κωνσταντινουπόλεως και Ρώμης, που τον έχουν αναθεματίσει εκήρυττεν αδίκους και ακύρους! Μεταξύ άλλων έγραφε: ''Αποδέξασθε Φώτιον τον θαυμασιότατον και ευλαβέστατον Αρχιερέα του Θεού και Πατριάρχην, αδελφόν ημών και συλλειτουργόν... Αναμανθάνομεν γαρ σχεδόν πάρα πάντων των προς ημάς εκ των αυτόθι φοιτώντων τον άνδρα πάσι προτερήμασι τοις κατά Θεόν κομάν, τούτο μεν σοφία και συνέσει τη περί τα Θεία και τα ανθρώπινα πάντων διαφέροντα, τούτο δε, περί την άλλην πρακτικήν αρετήν και επιμέλειαν των θείων ενταλμάτων ανεπαίσχυντον εργάτην διαβοώμενον...''. Όπως βλέπεις π. Νέστωρ, τα ανωτέρω πείθουν πάντα καλόπιστον, ότι είχε αλλάξει η τακτική των Παπών και ως επισφράγισμα ήλθε η Σύνοδος του 879 εν Κωνσταντινουπόλει να επικυρώσει τας εκατέρωθεν προσπαθείας αγάπης και ομονοίας. Ιδού, τι ανεφώνησαν οι αντιπρόσωποι του Πάπα εν αυτή: ''Εις τις αυτόν (Φώτιον) ουκ έχει Πατριάρχην άγιον και την μετ' αυτού κοινωνίαν ου ασπάζεται, έστω η μερίς αυτού μετά του Ιούδα και μη συγκαταλέγεται όλως μετά Χριστιανών''. Σε ερωτώ τώρα π. Νέστωρ, έπρεπε μετά από τοιαύτην Συνοδικήν αναγνώρισιν να έχει εχθρόν εισέτι τον Πάπαν; Και τι το υπερβάλλον, εάν έγραψε μετά από τόσα εγκώμια του Πάπα, την φράσιν, ''Ούτος τοίνυν ο Ιωάννης, ο τον νουν ανδρείος, ανδρείος δε την ευσέβειαν...''; Οποία όντως διαστροφή της Ιστορίας, όταν το πάθος υφηγείται και η καρδία αδυνατεί να αντισταθεί... Προχωρών ο πανοσιολογιώτατος εισέρχεται εις το θέμα της Εκκλησίας και εμφανίζεται να πιστεύει, ότι Εκκλησία είναι μόνον οι Επίσκοποι!... Θα γνωρίζει ασφαλώς η Οσιότης σου άπειρα γεγονότα εις την Ιστορία της Εκκλησίας μας, όπου ολίγαι ψυχαί, κάποτε δε μία ή δύο, αντέστησαν εις ολόκληρον Σύνοδον, πλην ψεύδους και πλάνης γεννήτριαν... Δεν θέλω να αναφερθώ λεπτομερώς εις την διαγωγήν του π. Επιφανίου προ ολίγων ετών, εις το θέμα του μεταθετού, όστις κατήντησεν Υπέρ - Εκκλησία ο ίδιος και Υπέρ - Σύνοδος και μάλιστα εις θέμα κανονικής φύσεως. Οίδε η τιμιότης σου τας λεπτομερείας, διότι και προφορικώς τα είχομεν συζητήσει. Σου αναφέρω μόνον και πάλιν, ως βασικόν και θεμελιώδες, ότι δηλαδή σχεδόν τα πάντα εν τη Εκκλησία κρίνονται υπό της Συνειδήσεως του Λαού, όστις αποτελεί τον φύλακα και Φρουρόν της Ορθοδοξίας. Αλλά επί τούτου κατωτέρω περισσότερα.
ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Τα ανακολουθούντα τρία παραδείγματα του π. Επιφανίου εις τας σελίδας (60/1), ως θα επρόσεξες, ευρίσκονται εκτός θέσεως και θέματος, διότι αναφέρονται εις παραβάσεις ή οικονομίας διοικητικής φύσεως, όπου επιτρέπεται η οικονομία. Κατά συνέπειαν εζάλισεν αδίκως (πλην ουχί ασκόπως) τον π. Νικόδημον, διότι οι Κανόνες αποφαίνονται ότι εις τα δογματικής φύσεως θέματα μόνον δεν επιτρέπεται οικονομία. Δηλαδή αφήκεν την ουσίαν και εστράφη εις επουσιώδεις διαφοράς και εξετάσεις, ενώ το θέμα είναι ηλίου φαεινότερον, δηλαδή εάν εις κηρυττομένην αίρεσιν επιτρέπεται οικονομία. Αφήνω την μετάθεσιν που ενήργησε του θέματος εις την περιοχήν των Ελλαδικών επισκόπων και λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών, ενώ έπρεπε να το εξετάσει κατ' ευθείαν ως υπόθεσιν αγιορειτικής Συνοδείας ενώπιον του αιρετικού επισκόπου της! Θα ήτο δυνατόν να αναιρεθούν λέξις προς λέξιν τα επιχειρήματα του π. Επιφανίου, αλλά γνωρίζω ότι η οσιότης σου σέβεται τον χρόνον και την σαφήνειαν της απλότητος, κατά το Κυριακόν: ''έστω υμών το ναι ναι και το ου ου, το δε πλείον εκ του πονηρού''. Δια τούτο και δεν επεκτείνομαι προς το παρόν περισσότερον. Γνωρίζων λοιπόν αδελφέ κατά τα ανωτέρω, ότι ο Λαός αποτελεί φρουρόν της Ορθοδοξίας, σε ερωτώ, ο φρουρός όταν ίδει τον αξιωματικόν του να βλέπει τον εχθρόν και να αδιαφορεί, ου μην αλλά και να κρύπτει τα όπλα, τι λέγεις, θα τον αφήσει να εισέλθει εις το έδαφος και φυλάκιόν του; Ασφαλώς ουδέποτε! Θα αντισταθεί και εν ανάγκη και του αξιωματικού του θα δέσει χείρας και πόδας, αρκεί να διασωθεί η χωρική ακεραιότης της φυλαττομένης Πατρίδος! Παρομοίως ενεργούμεν και δια την διαφύλαξιν της εν τη Εκκλησία δογματικής ή κανονικής αληθείας. Μοναχοί πολλάκις, ίνα μη είπω μυριάκις, απλοί πρεσβύτεροι και διάκονοι, αλλά και ο ''απλούς λαός του Θεού'', ενώ οι Επίσκοποι είχον τελείως προδόσει ή υποχωρήσει ενώπιον της αιρέσεως και της βίας, αντέστησαν ηρωικώς και έθλασαν κεφαλάς ορατών και αοράτων εχθρών και η ιστορία τους εδικαίωσε και ο Χριστός τους εστεφάνωσε, ως τρανότατα τούτο φαίνεται εις τους ομολογητάς του Αγιολογίου μας αθλήσαντας, οι πλείστοι προ Συνοδικής διαγνώμης ή μετά τας αποφάσεις Ληστρικών συνόδων. Αλλά περί τούτων περισσότερα εις την ερμηνείαν του ΙΕ' της Πρωτοδευτέρας (ΑΒ) Συνόδου.
ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΝ
Και τώρα ας εισέλθομεν εις το δεύτερον εξεταζόμενον υπό του π. Επιφανίου θέμα, το Παλαιοημερολογιτικόν. Χωρίς ν' αναφερθεί καν εις τα αίτια που το εγέννησαν, το μεγαλειώδες του αγωνιστικού φρονήματος της ευγενούς ταύτης μερίδος του Ελληνικού λαού, την αντίθεσιν απασών των αυτοκεφάλων Εκκλησιών εις την καινοτομίαν, άρχεται ωσεί εισαγγελεύς ζητεί την κεφαλή ''των αθλησάντων'' επί πίνακι! Ουδόλως ψέγομεν την τακτικήν του ταύτην. Οίδαμεν τον άνδρα και τον δικαιολογούμεν πλήρως! Δυστηχώς κινείται εις περιοχάς συναισθήματος, ποιήσεως και μυστικών διαθέσεων, διο και δεν συνεκινήθη από τους αγώνας των... Πριν όμως ακούσωμεν τα ''εισαγγελικά'' ρήματα, ερωτώμεν και ημείς τον επικριτήν του ελληνικού λαού: 1) Ποία Σύνοδος καθιέρωσεν την ημερολογιακήν μεταρρύθμισιν; 2) Ποία Σύνοδος κατεδίκασε τους εναντιωθέντας προς την ημερολογιακήν μεταρρύθμισιν επί παλαιοημερολογιτισμώ; 3) Κατά συνέπειαν, εφ' όσον η ανά την Οικουμένην Ορθόδοξος Εκκλησία δεν συνήλθεν εν Συνόδω δια να καθιερώσει ημερολογιακήν μεταρρύθμισιν, ποίος εκ των δυο βρίσκεται εν αρμονία με την έννοιαν της Εκκλησίας, οι αποδεχθέντες την μεταρρύθμισιν ή οι αρνηθέντες αυτήν; Επιτίθεται λοιπόν ο π. Επιφάνιος εναντίον των δύο αρχιερέων, οίτινες παρέστησαν του αγώνος των Γ. Ο. Χ., Χρυσοστόμου και Γερμανού. Αποφαίνεται ότι ήσαν σχισματικοί, ου μην αλλά και καθηρημένοι. Και ερωτά: Ποία Σύνοδος αποκατέστησεν αυτούς και απήλλαξε της καθαιρέσεως; Ορθόδοξος Σύνοδος δια να τους αποκαταστήσει στην ομολογία και Ορθοδοξία ντε φάκτο δεν υπήρχεν! Εξάλλου το έλλαττον ευλογείται υπό του κρείττονος και ουχί αντιστρόφως! Αυτοί ήδη δια της επιστροφής εις το παλαιόν, αυτομάτως μετέστησαν εις την περιοχήν του κρείττονος και της ομολογίας! Ούτε επίσης ήσαν σχισματικοί ή καθηρημένοι, αφού η αντίδρασίς των ήτο Κανονική και επιβεβλημένη. Δεν είχον δια της ''καθαιρέσεως'' στερηθεί της χάριτος της Ιερωσύνης, ούτε διότι παρέμειναν στην καινοτομίαν από το 1924 - 35, απλώς ήσαν υπόδικοι ενώπιον της μελλούσης να κρίνει το θέμα, Πανορθοδόξου Συνόδου. Ούτε επίσης οι δικαστές των είχον στερηθεί της χάριτος ή της Ιερωσύνης των! Ήσαν όμως δυνάμει σχισματικοί δια την καινοτομίαν και σήμερον δυνάμει αιρετικοί δια τας συμπροσευχάς με τους αιρετικούς και τας αιρετικάς των υπέρ αυτών ομολογίας! Αυτή και μόνη είναι η εν προκειμένω αλήθεια. Το ότι αι τοπικαί Ορθόδοξοι Εκκλησίαι κοινωνούν προς την καινοτομήσασαν Ελλαδικήν Εκκλησίαν, αυτό ποσώς δεν μειώνει την αντικανονικήν πράξιν της δευτέρας. Μήπως και σήμερα, μετά από τόσες αντικανονικότητες και προδοσίες του Φαναρίου δεν συνεχίζουν να κοινωνούν άπασαι αι ανωτέρω Εκκλησίαι μετ' αυτού;! Τι σημαίνει αυτό, ότι πάει καλά ο Οικουμενικός θρόνος; Ασφαλώς μυριάκις όχι! Απλώς αποτελεί εναργή εικόνα της πτώσεως των σύγχρονων ποιμένων, οι οποίοι εν συγκρίσει προς τους παλαιούς αποτελούν παρωδίαν ποιμένων, καίτοι αι Σλαυικαί Εκκλησίαι θα ηδύναντο να επικαλεσθούν προς δικαιολογίαν των τον κομμουνιστικόν ζυγόν, που δεν τις αφήνει να εκφρασθούν ελευθέρως.
Η παραμονήν των όμως εις το παλαιόν ημερολόγιον, τι άλλο φανερώνει, παρά ότι αι θυγατέρες σωφρονούν εν αντιθέσει προς την απεμπολούσαν τας ιεράς Παραδόσεις, Μητέρα των; Όταν δε οι Γ.Ο.Χ. επεκαλούντο Πανορθόδοξον Σύνοδον προς εκδίκασιν του ημερολογιακού ζητήματος, εννοούσαν ακριβώς τις Σλαυικές Εκκλησίες και λοιπά Πατριαρχεία, διότι τότε (1924 - 40), υπήρχε πολλή η δυνατότης διευθετήσεώς του. Δεν εξετάζω την θέσιν των ανωτέρω Εκκλησιών μετά τα σύγχρονα γεγονότα, αλλά υπό το πρίσμα της εποχής που ελέχθησαν τα ανωτέρω, ότε δηλαδή υπήρχε μόνον η ημερολογιακή καινοτομία. Το θέμα της κοινωνίας προς την καινοτομήσασαν Εκκλησίαν ουδόλως σημαίνει, ότι κατεδικάζουν την στάσιν των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος. Η στάσις των αύτη υφηγείται από λόγους ουχί εκκλησιαστικούς, αλλά ''διπλωματικής αβροφροσύνης'', διο και ψέγομεν την τοιαύτην πολιτικήν! Απόδειξις, ότι μέχρι σήμερον συχνάκις δηλώνουν, ότι το παλαιόν είναι το ορθόν και κακώς εγένετο η αλλαγή! Συνεχίζεται...
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. Απόσπασμα εκ του βιβλίου του μακαριστού Ιερομονάχου π. Θεοδωρήτου Μαύρου ''ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ'', σελίδες 19 - 28, Αθήνα 1990.
