Τό
ρυθμικό τίκ-τάκ τοῦ ρολογιοῦ στόν
τοῖχο, μᾶς λέγει διαρκῶς πώς ὁ χρόνος
περνᾶ ἀνεπιστρεπτί.
Κάθε δευτερόλεπτο,
περνᾶ στό παρελθόν καί ἒχει ἢδη περάσει
πρίν καλά-καλά τό συνειδητοποιήσωμε.
Κάθε ἂνθρωπος, ἒχει ἐπιλέξει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον «περνᾶ» τόν χρόνο του.
Ἂλλος διαβάζει κάποιο βιβλίο, ἂλλος ἁπλῶς «ρεμβάζει», ἂλλος βλέ- πει τό πιό ἐπικίνδυνο πρᾶγμα στόν σημερινό κόσμο πού εἶναι ἡ ... ηλεόραση, ἂλλος συνομιλεῖ μέ κάποιον, ἂλλος ἐργάζεται προκειμένου νά ἐξοικονομήση τά πρός τό ζῆν, ἂλλος σχεδιάζει κάποιες δουλειές του, καί γενικῶς, ὁ καθ’ ἓνας, χωρίς νά τό συνειδητοποιῆ, ἀφήνει τά λεπτά καί τίς ὧρες νά περνοῦν, κατά τρόπο πού ἂν, στό τέλος τῆς ἡμέρας, κάνη ἓναν «ἒλεγχο» τῶν ἡμερησίων δραστηριοτήτων του, θά ἀντιληφθῆ πώς, σημαντικό μέρος τοῦ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΥ ἀγαθοῦ πού λέγεται χρόνος, τό ἂφησε νά «πάη χαμένο»...!
Τό πιό ΤΡΑΓΙΚΟ ὃμως εἶναι, πώς οἱ πιό πολλοί ἂνθρωποι, θά διαπιστώσωμε πώς σέ ὃλο αὐτό τό διάστημα τοῦ 24ώρου, ἐλάχιστα ἓως ΔΙΟΛΟΥ ἡ σκέψις μας ἐστράφη πρός τά «ΑΝΩ», πρός Τόν Δημιουργό μας, πρός τόν κόσμο τῶν Πνευμάτων καί τῆς Σωτήρας τῆς ψυχῆς μας...!
Ἡ ἐπικοινωνία μέ Τόν Κύριό μας, εἶναι καί ΔΥΝΑΤΗ καί ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ...
Μᾶς ἒδωσε τήν δυνατότητα νά εὑρισκώμεθα ἐνώπιόν Του, διά τῆς Προσευχῆς μας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ διά κάθε Πιστό Χριστιανό, ἓνα ΟΠΛΟ ἀκαταμάχητο, προκειμένου νά ἀντιμετωπίση τίς μύριες ὃσες ἐπιθέσεις τίς ὁποῖες ὑφίσταται ἀπό τόν πονηρό, εἲτε τίς ἀντιλαμβάνεται εἲτε ὂχι.
Εἶναι πραγματικά ἀπογοητευτικό τό νά μήν ἀφιερώνη ὁ χριστιανός (ἐάν θέλη νά λέγεται ἀλλά καί νά εἶναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χριστιανός) ἒστω λίγες στιγμές τῆς ἡμέρας γιά νά ἐπικοινωνήση μέ Τόν Κύριό του καί Θεό του...!
Δέν εἶναι τυχαῖο τό ὃ,τι, οἱ διάφοροι ...«ἁρμόδιοι» (!!!), προσπαθοῦν μέ πραγματική λύσσα νά κάνουν τά παιδιά να πάψουν νά προσεύχωνται...!
Μέ διάφορες δικαιολογίες, ἀφοῦ κατήργησαν τόν σχολικό Ἐκκλησιαμό, ἀφοῦ ἀπηγόρευσαν τήν διδασκαλία τῆς «Λειτουργικῆς καί Κατηχήσεως», ἀφοῦ κατήργησαν τό Κατηχητικό Σχολεῖο, ἀκόμα καί τίς ἐπισκέψεις Ἱερωμένων στά Σχολεῖα (τήν στιγμή πού οἱ πάσης φύσεως μάγοι, γκουρού, «θαυματοποιοί» κ.λπ., μπαίνουν μέ τυπικές, μόνον, διαδικασίες), μετά τήν κατάργηση τῆς ἐπάρσεως τῆς Σημαίας μας, μετά τό κατέβασμα ἀπό τούς τοίχους τῶν Σχολικῶν Τάξεων τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων καί τῶν ἀπεικονίσεων τῶν ΗΡΩΩΝ τῆς φυλῆς μας, ἀποβλέποντες στόν ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟ καί τόν ΑΠΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ τῶν νέων παιδιῶν, λυσσομανοῦν κάνοντας πᾶν δυνατόν, προκειμένου νά ἀποκόψουν τούς Ὀρθοδόξους Ἓλληνες ἀπό τήν Ἁγίαν μας Πίστιν ἀλλά καί ἀπό τήν ΜΟΝΑΔΙΚΗ καί ΑΣΥΛΛΥΠΤΗ γιά τούς ξένους, Ἱστορική μας Παράδοση...!
Διέταξαν νά μή κτυποῦν οἱ Καμπάνες, μέ τήν δικαιολογία πώς ἐνωχλοῦνται οἱ...ξενυχτισμένοι ἀλλά καί οἰ ἀλλόθρησκοι καί κακόδοξοι , ἀλλά μέ κρυφό σκοπό, τό νά μή σηκώνωνται οἱ χριστιανοί, μικροί καί μεγάλοι, μέ μιά προσευχή, ἒστω καί ὀλιγόλεπτη, στό στόμα, ὑμνοῦντες τήν νέα ἡμέρα πού τούς χάρισε Ὁ Πλάστης (πρᾶγμα πού κάνει ΟΛΗ Η ΠΛΑΣΗ κάθε πρωί, μέ τό κελάδισμα τῶν πουλιῶν, τό ἂνοιγμα τῶν λουλουδιῶν καί τό ξύπνημα ὃλων τῶν δημιουργημάτων..!)
Ὁ ἦχος τῆς γλυκόλαλης καμπάνας, εἶνα στ’ αὐτιά τῶν ὑπηρετῶν τοῦ πονηροῦ, ὃ, τι εἶναι καί τό θυμίαμα..!
Ἡ ...«πρόοδος», ἡ μετρουμένη μέ τό πόσο μοιάσαμε «μαιμουδίζοντας» στούς ...«προοδευμένους» πού ζητοῦν νά μᾶς ποδηγετήσουν, μέ τό πόσο ...«πιστοί» εἲμαστε σ’ αὐτό πού τό εἶπαν... «μόδα», μέ τό πόσο ἒχομε ὑποκύψει στόν ἐπάραστο ὑπερκαταναλωτισμό, στήν ἀπληστία, στήν ἀναζήτηση τρόπων ἀποκτήσεως ...«δυνάμεως» κ.λπ., ἒχει γίνει συνώνυμο τῆς σύγχρονης δουλείας πού ἐπιβάλλεται στούς Λαούς ἀπό τούς ὑπηρέτες τοῦ ἀντικειμένου...!
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς τό μέλλον μας εὑρισκεται στά ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΑ Θεῖα δῶρα πού μᾶς ἐχάρισε ἁπλόχερα Ὁ Καλός μας Θεός, δηλαδή στήν Γῆ μας καί στίς θάλασσές μας
Τό ἒχομε πεῖ καί πιό παλιά, ἀλλά δέν βλάπτει τό νά τό ἐπαναλάβωμε.
Ὁ σύγχρονος ἂνθρωπος δέν ρωτᾶ τόν συνάνθρωπό του « τί ἐργασία κάνεις», διότι ὁ ὃρος «ἐργασία», περιέχει τήν ἒννοια «ἒργον», ἡ ὁποία σημαίνει τήν παραγωγή ἀγαθῶν, τήν δημιουργική καί παραγωγική ἐνασχόληση.
Τόν ἐρωτᾶ... « Τί δουλειά κάνεις», πρᾶγμα πού εἶναι τό ἲδιο μέ τό «τί..δουλεία κάνεις», δηλαδή, ἁπλῶς κατεβάσαμε τόν τόνο ἀπό τό «δουλεία» καί τό εἲπαμε «δουλειά»..!.
Καί σ’ αὐτήν τήν ἒννοια, δέν περιλαμβάνεται ἡ παραγωγική διαδικασία ἢ ἡ παραγωγή κάποιου ἒργου πού εἶναι ἐπ’ ἐγαθῶ τοῦ συνόλου...!
Καί ὃλα αὐτά, διότι κάποιοι μᾶς ὡδήγησαν στό νά ἀποκοποῦμε ἀπό τήν Γῆ καί τήν Θάλασσά μας καί νά ἀναζητήσωμε τρόπους ἐπιβιώσεώς μας, σέ τομεῖς ξένους ἀπό τήν πραγματική εὐλογία πού ο Θεός, εἶναι ἓτοιμος νά μᾶς χαρίση διά τῆς ὀρθῆς ἀξιοποιήσεως τῆς Πλάσης πού ἐδημιούργησε γιά νά νά ἐπιτρέψη στόν ἂνθρωπο νά ἐπιβιώση μέ τήν ἐργασία του.
Ἀρκεῖ, βεβαίως, νά φερθῆ ὁ ἂνθρωπος στό Θεῖο δῶρο τῆς Πλάσεως, ὃπως πρέπει, χωρίς νά ἐπιτρέψη στήν ἀπληστία του νά τήν καταστρέφη...!
Καί ἀρκεῖ νά ρωτήσετε καποιον ἀπό τούς σκληρά ἐργαζομένους τήν γῆ μας, ἐάν τόν ἐνωχλῆ ὁ ἦχος τῆς καμπάνας κάθε Κυριακή καί Ἑορτή πού τόν καλεῖ στήν Ἐκκλησία, προκειμένου νά ἀναπέμψη μιά Προσευχή στόν Κύριό μας καί νά συμμετάσχη τῆς Θείας λατρείας..!
Θά ἐκπλαγῆτε...!
Θά διαπιστώσετε πώς ὂχι μόνον ΔΕΝ τούς ἐνωχλεῖ, ἀλλά ἀντιθέτως ἀποζητοῦν τόν γλυκόλαλο αὐτό ἦχο προκειμένου νά ἑνώσουν τίς Προσευχές τους καί ἀνάβοντας ἓνα ταπεινό κεράκι, νά ψἀλλουν μαζί μέ τούς ψάλτες καί τόν Ἱερέα τοῦ χωριοῦ τους αἲνους καί ὓμνους πρός Τόν Κύριο...!
Ὃμως, ὃσο καί ἂν στίς ἡμέρες μας οἱ ἐχθροί τῆς Πίστεώς μας κάνουν ὃ,τι μποροῦν γιά νά διώξουν τίς σκέψεις μας ἀπό τήν ἐπικοινωνία μας μέ Τόν Κύριό μας καί νά ἀποκόψουν τά μικρά παιδιά ἀπό τήν Προσευχή καί τήν συμμετοχή στά Ἃγια Μυστήρια, θά γίνη καί πάλι αὐτό πού γίνεται ΠΑΝ ΤΟΤΕ, αἰῶνες τώρα..!
Ὀρθοδοξία καί Ἑλληνισμός, μέσα ἀπό τούς διωγμούς καί τό.. «κυνηγητό», ΘΑ ΘΡΙΑΜΒΕΣΟΥΝ...!
Στό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑπάρχει ἡ Ἁγία Ὑπομονή, στήν ὁποία πρέπει νά ἀνάψωμε ἓνα κεράκι καί νά τήν παρακαλέσωμε νά μᾶς στηρίξη στήν προσπάθειά μας νά ξεπεράσωμε τίς ἀγωνίες καί τά ᾶγχη πού μᾶς δημιουργοῦν οἱ δὐσκολες συνθῆκες τοῦ σήμερα.
Καί μαζί, διάθεση γιά έργασία σέ πρωτογενεῖς τομεῖς, στήν Γῆ μας καί τίς Θάλασσές μας..!
Βραβευμένος μας Ποιητής εἶπε πολύ σωστά:
«Ἐάν διαλύση κάποιος τήν Ἑλλάδα, θά ἀπομείνη, μία Ἐλιά, ἓνα Ἀμπέλι καί ἓνα Ψαροκάικο.. Αὐτό σημαίνει πώς μέ μία Ἐλιά, ἓνα Ἀμπέλι καί ἓνα Ψαροκάικο, ξαναφτάχνομε τήν Ἑλλάδα»...!
(Χωρίς νά ἒχωμε διάθεση νά τόν...συμπληρώσωμε, θά προσθέταμε πώς μαζί μέ τά πιό πάνω, θά ὑπῆρχε καί ἓνα ΞΩΚΚΛΗΣΙ.`)
Ἂς χρησιμοποιήση ἓκαστος τόν χρόνο του ἀξιοποιῶντας τά ὃποια ταλέντα τοῦ χάρισε Ὁ Κύριος ἐπ’ ἀγαθῶ τῆς Πίστεώς μας καί ἂς μη ξεχνᾶμε πώς ἡ Πίστις μας καί ἡ Ἐπιστήμη, ὂχι μόνον ΔΕΝ συγκρούονται ὃπως διατείνονται κάποιοι «καλοθεληταί», ἀλλά ἀντιθέτως, ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ὃπως δηλώνουν ἀπεριφράστως ΟΛΟΙ οἱ καλόπιστοι Ἐπιστήμονες, γνωρίζοντας πώς ἡ ἀνθρωπίνη διάνοια, εἶναι ΔΩΡΟΝ ΘΕΟΥ καί αὐτή ὁδηγεῖ πρός τήν Ἐπιστήμην..
Ὃμως, προσοχή... «Ἐπιστήμη χωρίς Ἠθικές βάσεις καί Ἠθικές ἀξίες, ἀποτελεῖ τήν πηγήν πολλῶν δεινῶν...!»
Ἀπαιτοῦνται λοιπόν, ΠΙΣΤΙΣ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΥΠΟΜΟΝΗ καί ΕΛΠΙΔΑ...!,
καί ΟΛΑ ΘΑ ΔΙΟΡΘΩΘΟΥΝ...!
Καί τελειώνοντας, πρέπει νά θυμίσω πώς:
Κάποιες στιγμές τῆς ἡμέρας (ὃσο περισσότερες μπορεῖ ἓκαστος) ἂς τίς ἀφιερώνωμε στήν ἐπικοινωνία μας μέ Τόν Κύριόν μας, στέλνοντας τήν σκέψιν μας κοντά Του καί Προσευχόμενοι μέ θέρμη καί εἰλικρίνεια...!,
μή ἀφίνοντας τόν χρόνο μας νά πήγαινη χαμένος..!
π.
Ευθύμιος Μπαρδάκας
