ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ: Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ π. ΘΕΟΔΩΡΗΤΟ ΜΑΥΡΟ!

ISBN:978-960-91347-1-2

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΕΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ!

Από τον πρόλογο του εκδότου

Μὲ ἰδιαίτερη συγκίνηση παραδίδω, στὸ φιλορθόδοξο ἀναγνωστικὸ κοινό, τὴν ἀλληλογραφία (κατ’ ἀκρίβειαν τὸ μεγαλύτερο μέρος αὐτῆς) δύο ἐκ τῶν μεγαλυτέρων συγχρόνων Ἑλλήνων θεολόγων, καὶ φίλων μεταξύ τους, τοῦ ἀλησμόνητου Ἱερομονάχου π. Θεοδωρήτου (+2007) καὶ τοῦ γεραροῦ Πρωτοπρεσβυτέρου καὶ Καθηγητοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ.

Μέσα ἀπὸ αὐτὴν φανερώνεται ἡ μεγάλη ἀγωνία τῶν δύο ἀλληλογράφων, ποὺ δὲν ἦταν ἄλλη ἀπὸ τὴν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Ἁγίων σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τοῦ ἀνθρωπίνου βίου τὸν ἰδιωτικό, τὸν κοινωνικό, τὸν ἐκκλησιαστικό. Ἠ στάση τους αὐτὴ εἶχε φυσικὰ συνέπειες. Ὁ π. Γεώργιος πολλάκις βρέθηκε ἀντιμέτωπος μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία, ἐνῷ ὁ π. Θεοδώρητος πλήρωσε τὸ βαρὺ ἀντίτιμο, τὸ ὁποῖο πληρώνουν ὅσοι δὲν βάζουν (ὄχι ἀπὸ σκληρότητα, ἀλλὰ ἀπὸ ἀγνὴ ἀγάπη πρὸς τὴν ἀλήθεια) οὕτε μιὰ σταγόνα νερὸ στὸ κρασί τους: διώξεις, λοιδωρίες, περιφρόνηση.

Ἡ παροῦσα ἔκδοση ἔρχεται νὰ διορθώσει τὴν ἀδικία αὐτὴ καὶ νὰ συντελέσει στὸ νὰ ἀποδοθεῖ ἡ πρέπουσα θέση καὶ τιμὴ στὸν μακαριστὸ π. Θεοδώρητο. Καὶ αὐτὸ θὰ ἐπιτευχθεῖ ὅταν ὁ πιστὸς - πλὴν ἀκατήχητος γενικῶς – λαός τοῦ Κυρίου, γνωρίσει, διὰ τῆς διδασκαλίας τοῦ μακαριστοῦ πατρός, τὴν δέουσα στάση ἀπέναντι στὴν ὕπουλη παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μπρὸς στὴν ὁποῖα μένει δυστυχῶς - ὄχι μόνο ἀπὸ δική του ἀμέλεια, ἀλλὰ καὶ ἀπό τὴν ἀδιαφορία τῶν ποιμένων - ἀδιάφορος καὶ ἀδρανής. Καὶ ἡ δέουσα στάση εἶναι φυσικὰ ἡ ἐμμονὴ στὴν Ὀρθοδοξία τῶν Ἁγίων. [...] Οἱ ἐπιστολὲς ποὺ περιλαμβάνονται στὸ παρὸν βιβλίο ξεπερνοῦν τὶς 70 (59 τοῦ π. Γεωργίου καὶ 15 τοῦ π. Θεοδωρήτου) καὶ καλύπτουν μιὰ μεγάλη χρονικὴ περίοδο τῆς νεότερης ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας (1960-2005).[...] Τέλος, στὴν ἔκδοση συμπεριέλαβα καὶ ἕνα ἐνδιαφέρον φωτογραφικὸ παράρτημα σχετικὸ μὲ τοὺς ἀλληλογράφους καὶ τὶς ἐπιστολές τους.

Από την εισαγωγή του π. Γεωργίου Μεταλληνού

Μὲ τὸν μακαριστὸ π. Θεοδώρητο (κατὰ κόσμον Ἰωάννην Μαῦρον, 1935-2007) γνωρισθήκαμε τὸ Φθινόπωρο τοῦ 1958 ὡς πρωτοετεῖς φοιτηταὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Τότε ἄρχισε καὶ ὁ φιλικὸς καὶ ἀδελφικός μας σύνδεσμος.[...] Ὅταν διαπιστώθηκε ἡ ταύτιση τῶν ἐνδιαφερόντων μας καὶ ἡ κοινή μας βούληση νὰ σπουδάσουμε τὴν Θεολογικὴ Ἐπιστήμη, γιὰ νὰ διακονήσουμε τὴν Πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν Λαό Του, συνδεθήκαμε μὲ ἀδελφικὴ φιλία καὶ ἀγάπη, συναντώμενοι καὶ ἐκτὸς τῆς Σχολῆς, κυρίως στὸ σπίτι του. Συζητούσαμε τὰ τρέχοντα προβλήματα καὶ ἀνταλλάσσαμε ἀπόψεις, κυρίως ὑποσχόμενοι - αὐτὸ μοῦ ζητοῦσε ἐκεῖνος πολὺ συχνά - ὅτι δὲν θὰ προδώσουμε τὴν πίστη τῶν Ἁγίων μας Πατέρων.[...] Αὐτὸ ὅμως ποὺ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ μὲ ἔφερε κοντὰ στὸν Ἰωάννη, τὸν συμφοιτητή μου, ἦταν ἡ ἀγνότητα καὶ ἡ καλοσύνη του, ἀλλὰ πρὸ πάντων ἡ μόνιμη ἐνατένισή του πρὸς τὸν μοναστικὸ βίο καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ὁ Ἰωάννης ἦταν γεννημένος γιὰ τὴν ὁδὸ ποὺ ἐπέλεξε, παρὰ τὴν ἔντονη ἐπιθυμία τῆς Μητέρας του, νὰ μείνει ὁ Ἰωάννης, ὡς τελευταῖο παιδί της, κοντά της στὸν κόσμο, μιμούμενη σ’ αὐτὸ τὴν μητέρα τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου Ἀνθούσα. Ὁ Ἰωάννης ὅμως, χαριτωμένη ψυχὴ ἐκ κοιλίας μητρός, ἐτρέφετο συνεχῶς μὲ τὸν λόγο καὶ τὴν ἀσκητικὴ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων μας. Εἶχε μεγάλον ἔρωτα πρὸς τὴν ἄσκηση καὶ αὐτὸ ὑπῆρξε σημαντικὸ καὶ γιὰ μένα, διότι μὲ βοηθοῦσε στὸν πνευματικό μου ἀγώνα. Ὁ Ἰωάννης ἦταν τὸ παράδειγμά μου, παρ’ ὅλο ποὺ ἐγὼ ἔκλινα πρὸς τὸν ἔγγαμο βίο καὶ τὴν δημιουργία οἱκογένειας. Εὐχαριστῶ, ἔτσι, ἐκ βάθους καρδίας τὸν ἀγαπητό Ἀδελφὸ καὶ Συνάδελφο Ἐκπαιδευτικό, κ. Νικόλαο Μάννη, ὁ ὁποῖος μοῦ ἔκαμε τὴν ἀπρόσμενη πρόταση νὰ δημοσιευθεῖ ἡ ἀλληλογραφία μου μὲ τὸν μακαριστὸ ἀδελφικό Φίλο Ἰωάννη – Θεοδώρητο. Ἄκουσα μὲ δέος καὶ μεγάλο δισταγμό - τὸ ὁμολογῶ - τὴν φιλικὴ πρότασή του, διότι δὲν γνώριζα - καὶ οὔτε γνωρίζω - πῶς θὰ ἐκληφθεῖ αὐτὸ τὸ τόλμημα. Ἐξ ἄλλου, στὰ Γράμματά μας θίγονται πράγματα καὶ καταστάσεις, ἀλλὰ καὶ κρίνονται καὶ οἱ συμπεριφορὲς προσώπων, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶναι ἐν ζωῇ καὶ δὲν θὰ ἤθελα μὲ κανένα τρόπο νὰ ὁδηγηθῶ σὲ περιπέτειες, προκαλώντας ἴσως τὴν ἀντίδρασή τους. Τοὺς δισταγμούς μου διέλυσε μὲ τὰ ἐπιχειρήματά του ὁ κ. Μάννης, ἐνισχύοντας τὴν θετικὴ ἀπόφασή μου μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν σύνεσή του. Ὁ κ. Μάννης ἀνέλαβε τὴν πληκτρολόγηση τῶν κειμένων καὶ τὴν ἐπιμέλεια τῆς ἐκδόσεως καὶ τοῦ εἶμαι βαθύτατα εὐγνώμων. Διότι λόγῳ τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ σεβασμοῦ του πρὸς τὸν π. Θεοδώρητο μὲ ἔπεισε νὰ συμμετάσχω σ’ αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα. Συγκατένευσα ὅμως, ὅταν κατενόησα, ὅτι μέσω τῆς ἀλληλογραφίας μας μὲ τὸν π. Θεοδώρητο θὰ ἐξαρθεῖ ἡ προσωπικότητά του. Διότι τὰ Γράμματά μου πρὸς ἐκεῖνον ἔχουν ὡς ἀφορμὴ τὶς δικές του σκέψεις καὶ ἀνησυχίες, ποὺ συναντοῦσαν τὶς δικές μου. Ἔκρινε μὲ ἀγάπη συνεχῶς τὶς ἐνέργειές μου, βοηθώντας με νὰ λαμβάνω ὀρθὲς ἀποφάσεις. Ἀλλὰ καὶ σὲ μὲ ἐδίδετο ἡ εὐκαιρία νὰ ἐρεθίζω δημιουργικὰ τὴν δική του σκέψη, ὥστε νὰ θέτει συνεχῶς προβλήματα μὲ τὰ ἐρωτήματά του πρὸς τὴν ταπεινότητά μου καὶ νὰ μὴ παύει νὰ μοῦ συμπαρίσταται στὸν ἀγώνα μου, τόσο στὴν Ἑλλάδα, ὅσο καὶ στὴ Δ. Γερμανία, κατὰ τὸν χρόνο τῶν ἐκεῖ σπουδῶν μου (1969-1975) καὶ τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας ἀπὸ τὸ 1971. Μέσω, λοιπόν, τῶν δικῶν μου Γραμμάτων φωτίζεται ἡ προσωπικότητα καὶ ἐκείνου, καὶ ἀναδύεται τὸ ἦθος καὶ τὸ ὀρθοδοξοπατερικὸ φρόνημά του. Διότι τὰ γραφόμενα ἀπὸ τὴν ταπεινότητά μου προκαλοῦνται ἀπὸ τοὺς λόγους καὶ τὰ γραφόμενά του ἢ ἀπαντοῦν σὲ προβληματισμοὺς ποὺ ἐκεῖνος ἔθετε. Εἶναι αἰσθητὴ δε, ὅπως πιστεύω, ἡ ἀγαθὴ ἐπιρροὴ τοῦ π. Θεοδωρήτου στὶς ἀποφάσεις καὶ ἐνέργειές μου. Γι’ αὐτὸ τὸν ἔβλεπα πάντοτε μὲ σεβασμὸ καὶ ἐμπιστοσύνη, ὅπως καὶ ἐκεῖνος ἐμέ, ὅπως θέλω νὰ πιστεύω, ἔστω καὶ ἂν ἀνθρωπίνως σὲ κάποια σημεῖα, τακτικῆς κυρίως, ἀναφαινόταν καὶ κάποια ἀσυμφωνία μεταξύ μας. Ἡ ἀμοιβαία ἀγάπη ὅμως ἐξομάλυνε τὶς ἀντιθέσεις, ἀπομακρύνοντας κάθε ἀνεπιθύμητη διάσταση ἢ σύγκρουση.[...] Ἡ δημοσίευση τῆς ἀλληλογραφίας τῶν δύο Κληρικῶν καὶ Θεολόγων ἂς εἶναι εὐλαβικὸ μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ π. Θεοδωρήτου. Στὰ μάτια καὶ τὰ ὦτα μου θὰ ἠχοῦν, ὅσο ἀναπνέω τὸν ἀέρα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, οἱ καταληκτήριοι λόγοι τῶν Ἐπιστολῶν του: «Μὲ ἀγάπη καὶ εὐχές, ὁ φίλος σου…». Αἰωνία σου ἡ μνήμη παμφίλτατε ἀδελφὲ π. Θεοδώρητε!

Αποσπάσματα επιστολών

"Ἱερὰ συγκίνησις μᾶς κατέλαβε ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τοῦ γράμματός σου, βλέποντες τὸν συμφοιτητήν μας καὶ παλαιὸν φίλον Ἰωάννην νὰ ὑψοῦται εἰς ὕψος πατερικὸν καὶ νὰ μεταβάλλεται εἰς πρόμαχον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἥτις πράγματι βάλλεται πανταχόθεν καὶ δὴ καὶ ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους της. Μεῖνε ἐκεῖ, ἀδελφέ μας ἀγαπητὲ καὶ σεβαστὲ πάτερ. Μεῖνε ἐκεῖ ὑψηλὰ ἀγωνιζόμενος. Εἴμασθε εἰς τὸ πλευρόν σου. Ἤδη εἴμεθα ἐν τῷ αὐτῷ στρατοπέδῳ, διότι οὐχὶ τὸ πεδίον μάχης ἀλλ̉ ὁ ἀγὼν κατατάσσει τινὰ εἰς ἕν στρατόπεδον. Καὶ ἐδῶ μαχόμενοι, εὑρισκόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ μὲ ἐσὲ στρατόπεδον. Πίστευσόν μοι, ἀδελφέ! Δὲν θὰ μείνωμεν πολὺ ἐδῶ∙ δὲν θὰ μᾶς ἀφήσουν πολύ. Θὰ μείνωμεν ὅμως, ὅσον δυνάμεθα. Πρέπει νὰ ὑποστῇ φθορὰν ὁ αντίπαλος καὶ ἐδῶ. Καὶ χρειάζεται πόλεμον εἰς τὸ στρατόπεδόν του. Βλέποντες σὲ καὶ τοὺς ἡρωϊκοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ νὰ μὴ κλίνετε γόνυ εἰς τοὺς ἰταμοὺς διώκτας σας, ἀναφωνοῦμεν μετὰ δακρύων: Ναί, «οὐκ ἐπιλείψουσι τῷ Θεῷ στρατιῶται πρέποντες Ἐκκλησίᾳ...». Ποτέ, ποτέ. Οὔτε οἱ Στουδῖται, οὔτε οἱ Δαμασκηνοί, οὔτε οἱ Παλαμᾶδες, οὔτε οἱ Νικόδημοι ἐξέλιπον. Ζοῦν, διότι ζῇ Χριστός. Ζοῦν εἰς τὰ πρόσωπά σας, τίμιοι μαχηταὶ τῆς ὀρθῆς πίστεως!"

(π. Γεώργιος Μεταλληνὀς προς π. Θεοδώρητο, 16.11.1973)

"Τὸν "Ἁγιορείτην" τὸν διαβάζω μὲ πολλὴ εὐχαρίστηση. Ξέρεις, ὅτι συμφωνῶ μὲ αὐτὴν τὴν γραμμήν, παρ̉ ὅλο ποὺ κατηγορεῖται σὰν ὑπερζηλωτικὴ (πρβλ. π. Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλον). Τὸ λέγω πάντοτε: οἱ ζηλωταὶ δὲν ἔβλαψαν ποτὲ τὴν Ἐκκλησία, ὅσο οἱ χλιαροὶ καὶ περιφρονηταὶ τῶν πάντων «προοδευτικοί». Τὸ ἔγραψα αὐτὸ πρόσφατα καὶ στὸν π. Θεόκλητο. Τοῦ ἔστειλα ἕνα βαρὺ γράμμα, ἐξ ἄλλης ἀφορμῆς κινηθείς. […] Ἔξω μιλοῦν γιὰ ἅλωση τοῦ ἁγίου Ὄρους καὶ ὅτι ἡ Ἐπιστασία «πουλήθηκε». Καὶ αὐτοὶ οἱ ἑτερόδοξοι εἶναι ἐνθουσιασμένοι μὲ τὴν «εὐπιστία» τῶν Μονῶν ἔναντι Πατριαρχείου – Οἰκουμενισμοῦ. Κάποιο παιχνίδι παίζεται! Γι’ αὐτὸ συνέχισε, ἀδελφέ. Ἂς δίνωμε τὴν μάχη μας, ὅπου καὶ ὅπως μποροῦμε ὁ καθένας. Ἔρχονται πολὺ δύσκολες μέρες. Ὁ Παπισμὸς μὲ τὴν κοσμικὴ δύναμή του καλπάζει ἐναντίον μας. Σὰν ἀποκαλυπτικὸν θηρίον. Ἔρχονται καταστροφαί. Ἄς ἑτοιμασθοῦμε νά σταθοῦμε σὺν Θεῷ ἐνάντια στὸ κῦμα. Πιστεύοντες στὴν ὑλική των δύναμιν, θεωροῦν ἐμᾶς τοὺς ἀνθισταμένους σὰν ἄχυρα, διότι, ὅπως μοῦ εἶπαν κατάμουτρα, οἱ «μεγάλοι» μας ἔχουν ἤδη ξεδοντιασθῆ καὶ ὑποδουλωθῆ στὸν Οἰκουμενισμό!"

(π. Γεώργιος Μεταλληνὀς προς π. Θεοδώρητο, 8.4.1980)

"Ἂν διαβάσωμε καλῶς τὴν ἱστορία καὶ τοὺς λόγους τῶν πατέρων μας διὰ τὴν ἐποχήν μας, τότε πολλὰ θὰ ἑρμηνεύσωμεν εὐκόλως καὶ διὰ πολλὰ ποὺ ἐκπλησσόμεθα θὰ βροῦμε τὴν δέουσαν ἀπάντησιν. Ἐννοῶ τὸ ἑξῆς: Ἀφοῦ ἐγγίσαμε τὰ προπύλαια τοῦ Ἀντιχρίστου, τί περιμένεις; Ὁ Μ. Ἀντώνιος δὲν εἶπε ὅτι οἱ τότε ἄνθρωποι θὰ μαίνωνται; Ἄλλοι Ἅγιοι δὲν ἔγραψαν περὶ γενικῆς ἀπιστίας τῶν χρόνων μας, ἀστοργίας, ἐκφυλισμοῦ; Ἂν σ̉ αὐτὰ προσθέσῃς τὸν ἐπάρατον ἐγωισμὸν καὶ τὴν φιλοδοξίαν, τότε θὰ καταλάβουμε, γιατὶ ὁ κλῆρος ξέπεσε τόσο χαμηλά, γιατὶ ἐχάθησαν τὰ ἰδανικὰ καὶ γιατὶ προχωράει ἡ αἵρεσις τόσο πολύ"

(π. Θεοδώρητος προς π. Γεώργιο Μεταλληνό, 18.7.1980)

"Δὲν ζοῦμε στὸ Βυζάντιο, ἀλλὰ στὴν πλάνη καὶ διάλυση τῶν ἐσχάτων. Τὸ μόνο, ποὺ μοῦ μένει: ἡ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ὁμολογία (μπροστά τους μάλιστα) καὶ ἡ ἐσωτερικὴ μὴ ταύτιση (δηλαδὴ ἐσωτερικὴ ἀπόσχιση). Ἐπαναλαμβάνω: δὲν κρίνω τοὺς ἄλλους. Μιλῶ γιὰ τὸν ἑαυτό μου. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐπιλογή μου. Πλησιάζει δὲ ὁ καιρὸς τῆς συναντήσεως ὅλων μας σὲ μιὰν ἑνότητα. Διότι ὁ Πάπας προαλείφεται γιὰ πνευματικὸς ἀρχηγὸς τῆς Εὐρώπης. Γι̉ αὐτὸ δὲν χρειάζονται βιαστικὲς κινήσεις. Ἐγγίζει ὁ «καιρός»..."

(π. Γεώργιος Μεταλληνὀς προς π. Θεοδώρητο, 10.1.1992)

"Οἱ φωνὲς σὰν τοῦ Κοσμᾶ Φλαμιάτου πρέπει νὰ πυκνωθοῦν. Μόνον ὁ ἀγὼν διὰ τὴν πίστιν ἔχει χυμοὺς ζωῆς ποὺ παραμένουν ἀκμαῖοι καὶ μετὰ τὴν κοίμησιν τοῦ ἀγωνιστοῦ.[…]

Ἡ Ὀρθοδοξία σὲ θέλει γιὰ μεγαλύτερα καὶ αἰώνια…

Συγχώρα με ποὺ σοῦ κάνω τὸν δἀσκαλο, ἀλλὰ στὸ εἶχα ξαναγράψει, σὲ ἤθελα ἕνα νέο π. Κωνσταντίνο! (Οἰκονόμου). 

Τὸ ἀπαιτεῖ ἡ ἐποχή μας.

Ὅλα τὰ ἄλλα παρέρχονται. Σὲ λίγο φεύγουμε…

Πρέπει νὰ στιγματισθοῦν οἱ λυκοποιμένες τῆς Ὀρθοδοξίας"

(π. Θεοδώρητος προς π. Γεώργιο Μεταλληνό, 14/27.5.1994)

Δείγματα φωτογραφιών

Ὁ Ἰωάννης Μαῦρος (μετέπειτα π. Θεοδώρητος) κατὰ τὸ

ἔτος ἀποφοιτήσεώς του ἀπὸ τὴ Θεολογικὴ Σχολή (1963).

Δεῖγμα γραφῆς τοῦ π. Θεοδωρήτου (γρ. ἀρ. 19^Α).

Δεῖγμα γραφῆς τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ (γρ. ἀρ. 35).

Λιανική τιμή 15€

Κεντρική διάθεση

Βιβλιοπωλείο "Βασιλεύουσα"

κ. Μουντούρη

Λυκούργου 9 (6ος όροφος)

Ομόνοια - Αθήνα

τηλ. 2103244197

email εκδότου: nikolaosmannis@gmail.com

Πηγή: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/02/blog-post_17.html

ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ (Φώτο - βίντεο)

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΡΟΧΗ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΤΟΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ -ΠΟΡΕΙΑΣ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΕΘΟΔΙΟ !!!

ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟ .

Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΗΣ ΚΑΘΗΛΩΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΕΙΠΕ <<ΕΜΕΙΣ ΑΦΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΠΗΓΑΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΑΧΟΙ ΣΤΗΝ Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΚΙ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟΝ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ >> ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΚΑΛΩΣ .

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΛΙΠΩΝ Κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΕΔΩΣΕ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΒΡΟΝΤΕΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΞΑΝΑ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΕΙ!!!




ΟΥΤΕ Η ΒΡΟΧΗ ΜΑΣ ΠΤΟΗΣΕ ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ !!!


















ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΑ ΝΟΗΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΚΟΥΛΟΥΘΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΛΕΟΝΤΕΣ ΕΑΝ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΕΑΝ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΞΟΥΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥΣ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ .
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΠΑΣΑΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΝ !!

ΚΑΘ ΟΔΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΑΜΕ ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ...

                          ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΗΤΑΝ :

                 ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΟΤΑΝ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ ΚΑΜΜΙΑ !!!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ 2017 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Απάντηση στον Εφημέριο των Καθολικών Μυτιλήνης κ. Λέοντα Κισκίνη από τον εκπαιδευτικό Ν. Μάννη

Ο εκπαιδευτικός κος Νικόλαος Μάννης με την παρακάτω επιστολή που έστειλε στο lesvospost.comαπαντάει σε όσα λέει σε επιστολή του ο Εφημέριος των Καθολικών Μυτιλήνης κ. Λέοντας Κισκίνηςσχετικά  με τις αντιδράσεις για τις εκδηλώσεις του Αγίου Βαλεντίνου στην Μυτιλήνη.

Παρακάτω σας παρουσιάζουμε την επιστολή-απάντηση του κου Μαννη αυτούσια

Αξιότιμε κ. Κισκίνη,

Με αφορμή την,από 11/2/2017, απάντησή σας προς τον π. Αθανάσιο Γιουσμά, σας αποστέλλω την παρούσα απάντηση, διά της οποίας αναιρούνται πλείστα όσα εσφαλμένα περιέχονται σε αυτήν.

Και αρχικά, ξεκινώντας από το ωραίο σύνθημα που αναφέρετε («ο Χριστός ενώνει, ενώ μόνο ο Διάβολος διαιρεί»), εύλογα αναρωτιόμαστε με ποιο τρόπο συμβαίνει αυτό; Μήπως εμφανίζεται αυτοπροσώπως ο πατήρ του σκότους και διαιρεί τους Χριστιανούς; Ή βάζει ανθρώπους (και μάλιστα της Εκκλησίας) για να το κάνει; Φυσικά, το δεύτερο. Διότι ναι μεν όλοι θέλουν να λέγονται «Χριστιανοί», αλλά αν δεν πιστεύουν στην διδασκαλία του Χριστού, όπως φανερώνεται μέσα από την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση, τότε τι είδους «Χριστιανοί» είναι; Τέτοιους «Χριστιανούς», σαν τον Άρειο (που έλεγε τον Χριστό κτίσμα του Θεού), τον Νεστόριο (που έλεγε την Θεοτόκο Χριστοτόκο), τους Εικονομάχους (που έλεγαν τις εικόνες είδωλα) ή τους Πάπες της Ρώμης - από ένα σημείο και μετά - (που έλεγαν τον εαυτό τους «Κεφαλή της Εκκλησίας», στην θέση της αληθινής Κεφαλής που είναι ο Χριστός), για να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα, η Εκκλησία τους απέκοψε από την οικογένεια των Χριστιανών, και όσο και να θέλουν οι απόγονοί τους να λέγονται «Χριστιανοί», δυστυχώς δεν είναι, αφού επιμένουν να πιστεύουν διαφορετικά από όσα οι Χριστιανοί πιστεύουν. Μήπως όμως όποιος έχει το όνομα, έχει και την χάρη; Τότε κάθε άνθρωπος που τον έλεγαν Αριστείδη ή Φιλάρετο, θα έπρεπε να ήταν άριστος ή φίλος της αρετής, αντίστοιχα! Δεν ξεμπερδεύουμε λοιπόν με το να φορτώνουμε όλα τα κακά στον Διάβολο, και να αποποιούμαστε το μερίδιο ευθύνης που έχουμε κι εμείς οι άνθρωποι για τις διαιρέσεις.

Μιλάτε για «αδέλφια που μάλωσαν» και για τον «πόθο της ενότητας», αλλά αμέσως πιο κάτω αποκαλείτε «στενόμυαλους φονταμενταλιστές» εκείνους που δεν συμφωνούν μαζί σας. Εμείς οι Χριστιανοί είμαστε υπέρ της Ενότητας, αλλά της Ενότητας που βασίζεται στην Αλήθεια. Διότι αν είναι να πιστεύει ο καθένας ό,τι του αρέσει, προς τι να είμαστε Χριστιανοί; Ας καταργήσουμε την Εκκλησία και ας πιστεύουμε ο καθένας ό,τι, όπου θέλει και αν θέλει. Τέτοια «ενότητα» άραγε δεν ευαγγελίζονται σήμερα και οι οπαδοί της Παγκοσμιοποίησης;

Περί του «αγίου» Βαλεντίνου (η μνήμη του οποίου εξυπηρετεί άριστα τον καταναλωτισμό των δυτικών κοινωνιών και τον ψευτοερωτισμό, χολυγουντιανού τύπου, που ταλανίζει στις μέρες μας το ανθρώπινο είναι), οφείλω να σας πληροφορήσω, πως όχι μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αποδέχεται τέτοιον «άγιο», αλλά και η Ιστορία έχει επιφυλάξεις για την ιστορικότητα του και για το αν πρόκειται για ένα ή παραπάνω πρόσωπα. Σίγουρα πάντως αν υπήρξε άγιος με το όνομα Βαλεντίνος, που μαρτύρησε στην Ρώμη, σε καμία περίπτωση δεν είχε την ιδιότητα του «προστάτη των ερωτευμένων», η οποία δόθηκε εκ των υστέρων για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένοι σκοποί (σε αντίθεση με πραγματικούς Αγίους, όπως, για παράδειγμα, ο Άγιος Νικόλαος, του οποίου η ιδιότητα φανερώθηκε τόσο εν ζωή, όσο και μετά θάνατον, με πολλά θαύματα, ώστε δικαίως να θεωρείτε «προστάτης των ναυτικών»).

Επιπροσθέτως, τα γραφόμενά σας: «και η Ορθόδοξη Εκκλησία ευλαβείται σε άλλη ημερομηνία, στις 29 Οκτωβρίου: “του αγίου Ουαλεντίνου, ος κατά γης συρόμενος τελειούται”» ελέγχονται ως ψευδή. Διότι αυτός ο Άγιος Ουαλεντίνος (ο οποίος εορτάζει την 24η – και όχι 29η - Οκτωβρίου) και ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τους Αγίους Μάρκο και Σωτήριχο («κατὰ γῆς συρόμενοι»), ήταν από την Μικρά Ασία και το λείψανό του μεταφέρθηκε στην Θάσοˑ δεν έχει δε καμία σχέση με… «προστασία των ερωτευμένων»!

Είναι βέβαια δικαίωμά σας να εορτάζεται όσους «αγίους» θέλετε, όχι όμως και να μας επιβάλλετε ως ορθή την θέλησή σας αυτή, πολύ δε περισσότερο να μας κατηγορείτε ως «στενόμυαλους φονταμενταλιστές», διότι αν ήμασταν όντως φονταμενταλιστές, θα είχαμε και εμείς Ιερές Εξετάσεις, κυνήγι μαγισσών και Σταυροφόρους…

Με εκτίμηση

Νικόλαος Μάννης

Εκπαιδευτικός

Πηγή

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ 2017 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Ὑπόμνημα πρός Ἰωάννην Μεταξᾶ ἐπιτροπῆς Παλαιοημερολογιτῶν Βερδικούσης Ἐλασσόνος

Σημείωση Διαχειριστού "Κρυφού Σχολειού": Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση παρουσιάζουμε ένα ιστορικό Υπόμνημα των προγόνων μας Γνησίων Ορθοδόξων της Βερδικούσας, προς τον Ιωάννη Μεταξά, για τις διώξεις που υφίσταντο ακόμη και στα μαύρα χρόνια του πολέμου. Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε (από το αρχείο Δημητρίου Θάνου) στο Θανάσης Δήμκος, Βερδικούσια: Ιχνηλατώντας την γενέθλια γη, Βερδικούσια, 2016, σ. 532-533. Ευχαριστώ τον συμπατριώτη μου, Δαμιανό Μοναχό Αγιορείτη για την δακτυλογράφηση του κειμένου στο πολυτονικό, αποκαθιστώντας το στην αρχική του μορφή.

Ένας από τους συντάκτες το παρόντος κειμένου

     Ἐν Βερδικούσῃ 29 Δεκεμβρίου 1940.

     Πρός τόν Ἐξοχώτατον Πρωθυπουργόν κ. Ἰωάννην Μεταξᾶ εἰς Ἀθήνας.

     Ἐξοχώτατε Κύριε Πρωθυπουργέ, περί τίς 160 οἰκογένειες κατοίκων Βερδικούσης τῆς ἐπαρχίας Ἐλασσόνος ὑποφέρομεν ἀπό τόν διωγμόν ἀπό τάς διαφόρους ἐντοπίους ἀρχάς πολιτικάς, Δικαστικάς καί Ἐκκλησιαστικάς, διότι, ὁμολογοῦμε ὁτι εἴμεθα χριστιανοί Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες. Μᾶς σφραγίζουν τήν Ἐκκλησία μας, καταδιώκουν τόν ἱερέα μας τακτικά εἰς τά δικαστήρια, πρᾶγμα τό ὁποῖον οἱ βάρβαροι Τούρκοι δέν τό ἔκαναν.

     Σάν νά μήν μᾶς ἒφτανε ὁ σημερινός πόλεμος, τό ὁποῖον θηρίον τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης μᾶς ἐπετέθη νά μᾶς προσβάλλει τήν Πατρίδα, τήν τιμήν καί τήν πίστιν μας. Μέ μεγάλη προθυμία ὅταν ἀκούσαμε τήν Πατρίδα νά μᾶς φωνάζει νά ἀμυνθοῦμε, νά ὑπερασπίσουμε τά ἱερά μας ὅσια, ἐστείλαμε τά παιδιά μας, τούς γονεῖς καί τά ἀδέλφια μας καί ἀμύνονται σήμερα στά βουνά τῆς Ἀλβανίας, ἀποθνήσκοντες εἰς τό καθῆκον ἐπάνω ὅπου μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ὁ ἂσπονδος ἐχθρός κατετροπώθη.

     Σάν νά μην ἦταν λέγομεν ἀρκετός ὁ πόλεμος αὐτός, μᾶς παρουσιάσθηκε ἂλλος εχθρός ἐσωτερικός. Ἒρχεται ὁ Μητροπολίτης Ἐλασσόνος καί μᾶς καταγγέλλει διότι ἀκολουθοῦμε τό παλαιόν ἑορτολόγιον, καί ὅσοι ἐβαπτίσθημεν, ἐστέφθημεν, εἶναι ὅλα ἂκυρα καί μᾶς σέρνει στά δικαστήρια. Καί ἐνῶ πολλά παιδιά ἀγωνίζονται σήμερα εἰς τό μέτωπον, ἐδῶ ἦλθον κλητήρια, κατηγορούμενοι διότι ἐστέφθημεν μέ τόν παλαιοημερολογίτην ἱερέα. Τί θάρρος θά ἔχουμε ἡμεῖς σήμερον οἱ πατέρες, οἱ μητέρες καί τά παιδιά μας; Διά αὐτήν τήν οὐσία ἀγωνιζόμεθα νά ἐπιτύχουμε τήν ἐξασφάλιση τῆς θρησκείας καί τῆς ἐλευθερίας. Ἐσωτερικῶς τό ὅπου τυγχάνομεν σκληρόν διωγμόν τοῦ ἱερέα μας, τό κλείσιμον  τῆς Ἐκκλησίας μας.

     Ἡμᾶς δέν μᾶς φοβίζουν ὅλα αὐτά, ἔχομεν τήν ἐλπίδα στόν Ὕψιστον Θεόν. Ἕλληνες παλαιοημερολογίτες ἐγενήθημεν, Ἕλληνες παλαιοημερολογίτες θά ἀποθνήσκωμεν, ἔτοιμοι εἴμεθα. Ἀπό τό ἐξωτερικόν νά μᾶς βαροῦν οἱ Ἰταλοί, ἀπό τό ἐσωτερικόν νά μᾶς ἐπιτίθενται οἱ Ἱεράρχαι μέ τήν προσωπίδα τοῦ Ἕλληνος Ὀρθοδόξου, ὅπου διά ἡμᾶς εἶναι εχθροί ἀσπονδότεροι, ἐφόσον δέν μᾶς ἀφήνουν νά θρησκευόμεθα ἐλευθέρως. Μᾶς ἐπιβάλλουν βιαίως διά τοῦ ὑποκοπάνου τοῦ χωροφύλακος νά ἀκολουθήσωμεν τά φρονήματα τοῦ Πάπα, ἡμεῖς παπιστές δέν γινόμεθα. Διά ταῦτα διαμαρτυρόμεθα ἐνώπιον Θεοῦ καί ανθρώπων καί παρακαλοῦμεν νά διατάξετε νά ἀφεθοῦν ἐλεύθεροι οἱ κληρικοί μας παντός βαθμοῦ μέχρι νά παρέλθει ὁ σημερινός πολεμικός σάλος. Νά θρησκευόμεθα σύμφωνα μέ τίς παραδόσεις μας, τῆς Μίας Ἁγίας Ἀνατολικῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Εἰδέ ἐάν μᾶς θεωρεῖτε (ὅτι) ἡμεῖς οἱ παλαιοημερολογίτες εἴμεθα κακοί πατριῶται, νά μᾶς ἐξοντώσετε νά λείψουμεν ἀπό τήν Ἑλλάδα. Δέν ἡμποροῦμε νά ὑποφέρουμε περισσότερο. Ἢ ζωή, ὅπως τήν ὑπαγορεύει ἡ συνείδησίς μας, ἢ θάνατος.

     Εὐπειθέστατοι 

Οἱ αἰτοῦντες  

Νικόλαος Θ. Σούμας, Χρῆστος Σ. Βλάνδος, Δημήτριος Θάνος, Κ. Ἀγριόδημος, Δημήτρης Μπλιάμπλιας.

Πηγή: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/02/blog-post_25.html

ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ 2017 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Μονή Εσφιγμένου - Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο άβατο μιας πατρίδας, που βουλιάζει (ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟY «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ»)

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Μονή Εσφιγμένου - Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο άβατο μιας πατρίδας, που βουλιάζει

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017 και η ετυμηγορία του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης ήταν η εξής :
-Μοναχός Αντύπας κάθειρξη 20 ετών χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεση
-Γέροντας Μεθόδιος, Ηγούμενος, κάθειρξη 20 ετών χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεση
-Μοναχός Μαρδάριος, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών
-Μοναχός Αβραάμ, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών
-Ιερομόναχος Σάββας, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών
-Μοναχός Λυσίμαχος, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών
-Μοναχός Γάιος, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών
-Μοναχός Ορέστης, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών

Δεν καταλείπεται καμία αμφιβολία, ότι εφαρμόσθηκε ο Νόμος. Ποιος όμως νόμος; Ο νόμος, που παλαίουν υπό αντίξοες συνθήκες να εφαρμόσουν οι δικαστές; Ο νόμος, που πασχίζουν να συσκοτίσουν οι δικηγόροι; Ο νόμος, που επιχειρούν να παρακάμψουν οι διάδικοι; Ή μήπως ο νόμος, που οι ταγοί κόβουν και ράβουν εντός του κοινοβουλίου “ασορτί” με τις εκάστοτε υποβολιμιαίες και ανομολόγητες επιδιώξεις τους;
Οι ένοχοι, από την άλλη, Εσφιγμενίτες Μοναχοί, Ζηλωτές, Παλαιοημερολογίτες… Έχουν υψωμένη στον πύργο τους την μαύρη σημαία, που γράφει “Ορθοδοξία ή θάνατος”, περιφρονούν τους ευρωπαικούς πακτωλούς, δεν μνημονεύουν τον Πατριάρχη. Αναχωρητές, που ιχνηλατούν ταπεινά τα βήματα ενός Μεγάλου Αντωνίου, ενός Μεγάλου Αθανασίου, ενός Νικοδήμου του Αγιορείτου, του Μαρκου του Ευγενικου και τόσων άλλων.
Λευίτες, που στο κελί τους φέγγει το κερί και αχνοκαίει καταμεσίς του Αθωνίτικου χειμώνα μια ξυλόσομπα. Που όταν έρθει η ώρα να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια, φεύγουν σιωπηλά, ωσάν άλλοι Ηρωες του καθήκοντος, χωρίς δεύτερο ράσο στην κατοχή τους. Μαχητές στο κέντρο μιας ιδιότυπης αρένας, που πέταξαν μολότωφ, σε έναν άνισο αγώνα με διακύβευμα - τί άλλο θα’τανε άλλωστε; - πνευματικό.

Στην Αθήνα στις 19 Δεκεμβρίου 2016 και για πολλοστή φορά επίθεση με μολότωφ, που πέταξαν κουκουλοφόροι, προκάλεσε πυρκαγιά σε 3 τρόλεϊ στην Πατησίων το βράδυ στις 22.30΄, στο ύψος του Πολυτεχνείου. Καμία σύλληψη, δεν άνοιξε ούτε μύτη. Δεν καταλείπεται καμία αμφιβολία, ότι κι εδώ εφαρμόσθηκε ο Νόμος. Ποιος όμως νόμος; Αυτός, που είπαμε νωρίτερα, ο ανθρώπινος. Που η “κατά το δοκούν και όχι κατά το δέον” έρμηνεία και εφαρμογή του από τους αρμόδιους πολιτικούς ταγούς “κατά πως τους βόλεψε”, για να το πούμε λιανά, επέβαλε την παντελή απουσία και την προκλητική ατιμωρησία.

Οι δράστες από την άλλη σύντροφοι, αναρχικοί. Μηδενιστές και φορείς του χάους. Μοναχικοί καβαλάρηδες του ταξικού μίσους. Κακομαθημένοι θαυμαστές του Άρη και του Τσε, που πέταξαν μολότωφ, αθέατοι πολεμιστές σε μια αέναη κόντρα με όλη (;) την κοινωνία απέναντι.

Και το δια ταύτα; Ας υποχωρήσει ο Θείος Νόμος, ας αλωθεί το Περιβόλι της Παναγιάς. Τί νοιάζει άλλωστε τους “αρμοδίους”. Μόνο μην τυχόν και καταπέσει ο δικός τους νόμος, ο ανθρώπινος, που τους βολεύει, ώστε να μπορούν “να κάνουν τη δουλειά τους”. Πλατεία Εξαρχείων, Ελλάδα 2017, το τελευταίο άβατο σε μια πατρίδα, που βουλιάζει…
Και μαζί με την πίστη να απομένει μόνη η ελπίδα, ότι “…θέλει κολοβώσει τας ημέρας διά τους ολίγους σωζόμενους…”
π.Ευθυμιος Μπαρδακας

http://ekklisiastikiparadosi.gr/

ΙΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ 2017 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ: ΔΙΩΚΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ΔΙΩΚΕΤΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Η Νέα Τάξη τρίζει τα δόντια της: 20 χρόνια φυλάκιση και στον μοναχό π.Αντύπα! 10 έτη και 4 μήνες σε άλλους 6 μοναχούς!

Σταθήκαμε κι εμείς τις τελευταίες ημέρες στο πλευρό των πατέρων της Γνήσιας Ι.Μ Εσφιγμένου κατά την διάρκεια της δίκης όπου κατηγορούνται (από την νέα ψευδο-αδερφότητα) για την αντίσταση που προέβαλαν στις 29/7/2013, όταν μεγάλη ομάδα ατόμων μαζί με δικαστικό επιμελητή, προσπάθησαν να σπάσουν την πόρτα από το κονάκι -αντιπροσωπείο τους στις Καρυές Αγίου Όρους.

Μέλη του Ιερού Λόχου 2012 δίπλα στους δικαζόμενους αγιορείτες πατέρες, έξω από τη δικαστική αίθουσα.

 Kατά την δήλωση των ιδίων των  ψευδο-Εσφιγμενιτών, στο δικαστήριο, αιτία της διαμάχης είναι : «εμείς χάσαμε 1.400.000 ευρώ από το ΕΣΠΑ που είχε εγκριθεί για το συγκεκριμένο κονάκι«.

Όταν οι μοναχοί της γνήσιας Ι.Μ Εσφιγμένου παλεύουν χωρίς φάρμακα,χωρίς ρεύμα,χωρίς τροφές, αποκλεισμένοι και παρόλ’ αυτάΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΙ για θέματα Ορθοδόξου πίστεως,

αυτοί ,κόπτονται για τα ευρώ!!!!!

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ποιοί αγωνίζονται και γιατί……

την ώρα που κάποιοι «μοναχοί» μετράνε τα «εκατομμύρια ευρώ που έχασαν από τα ΕΣΠΑ»,…,  κάποιοι άλλοι, δικάζονται ως κατηγορούμενοι και κάνουν κομποσχοίνι για τους διώκτες τους.Όσοι παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα στην εκκλησία μας, δεν δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε ότι εντάσσεται στα πλαίσια εγκαθίδρυσης της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού στο Άγιο Όρος.

Οι φωνές που αντιστέκονται στο ηλεκτρονικό φακέλωμα, στην Κάρτα του Πολίτη, στον Οικουμενισμό, πρέπει να πάψουν.

Η ΑΜΕΣΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΑ εξοντωτική ποινή φυλάκισης των 20 ετών (!) στον γέροντα της Εσφιγμένου π.Μεθόδιο και στον μοναχό π.Αντύπα (με πρόσχημα την αντίδραση των μοναχών στην προσπάθεια εισβολής στο κονάκι τους στις Καρυές), εκτιμούμε ότι αποσκοπεί στο να μην τολμήσει να βγει ξανά εκτός Αγίου Όρους ο γέροντας Μεθόδιος για ομιλία αφού θα κινδυνεύει να συλληφθεί και να βρεθεί στην φυλακή.

Πάντοτε ο γνήσιος ορθόδοξος χριστιανός θα υφίσταται διωγμό.

Όπως πληροφορηθήκαμε (Παρασκευή 27/1/2017, αργά το απόγευμα που ανακοινώθηκαν οι ποινές), οι 3 λαϊκοί που βρισκόταν μέσα στο κονάκι -κατά την προσπάθεια της εισβολής των αστυνομικών- αθωώθηκαν, ενώ οι 6 μοναχοί που καταδικάστηκαν με την ελαφρότερη ποινή -λιγότερο από 2 έτη ο καθένας τους- άσκησαν έφεση.
Οι ποινές προς τον ηγούμενο Μεθόδιο και προς τον π.Αντύπα -αν καταλάβαμε καλά- είναι ΑΜΕΣΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΕΣ (!), ακόμη κι αν ασκήσουν έφεση!

Δεσμευόμαστε ότι

θα στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τους πατέρες της γνήσιας Ι.Μ Εσφιγμένου αλλά και ΟΠΟΙΟ μοναχό ή λαϊκό υπερασπίζεται την αλήθεια ενάντια στην Παναίρεση του Οικουμενισμού.

ΚΑΤΩ τα χέρια

από το τελευταίο ΠΡΟΠΥΡΓΙΟ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!

Ενώνουμε την φωνή μας

με τους αληθινούς Αγιορείτες πατέρες και

βροντοφωνάζουμε κι εμείς:

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!

Ας μην ξεχνούμε ‘οτι

«ΕΣΤΙ ΔΙΚΗΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ ΟΣ ΤΑ ΠΑΝΘ’ OΡΑ»

Έφεδροι και Φίλοι των ειδικών Δυνάμεων 

http://orthodoxianthanatos.blogspot.gr/2017/01/20-10-4-6.html

ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ ΕΦΘΑΣΕ - ΜΕ ΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΘΑ ΚΡΙΝΩΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ; (τοῦ πατρός Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Καί νά πού μέ τή βοήθεια Τοῦ Θεοῦ, εισηλθαμε εἰς τό νέον ἒτος 2017.

Κάθε τέτοια ἐποχή, οἱ ἂνθρωποι ἀνταλλάσσουν εὐχάς μεταξύ των καί ἀτενίζουν τό μέλλον μέ τήν ἐλπίδα καλλιτέρων ἡμερῶν, μέ χαρές,

τραγούδια καί ἓνα τεραστίας κλίμακος καταναλωτικό πάθος.

Εἰς ὃλον τόν κόσμον, βλέπομε φῶτα, στολισμούς, τραγούδια, καί ἓναν καταναλωτικόν «πυρετό», ἐνῶ οἱ τηλεοπτικοί σταθμοί ὃλων τῶν χωρῶν, συναγωνίζονται στό νά δείξουν εἰκόνες εὐτυχισμένων ἀτόμων, πού χαίρονται διότι «ἒφυγε» ὁ «παλιός ὁ χρόνος» παίρνοντας μαζί του τίς στενοχώριες πού πέρασαν οἱ ἂνθρωποι καί τις κακές του στιγμές, ἀφήνοντας τήν θέση του στόν «καινούργιο» χρόνο, ἀπό τόν ὁποῖον προσδοκοῦν «καλλίτερες μέρες».
Πόσο πλαστή καί «σκηνοθετημένη» εἶναι αὐτή ἡ «ἀτμόσφαιρα»…!
Οὐδείς ἀρνεῖται τό δικαίωμα τῶν ἀνθρώπων νά ἐλπίζουν γιά κάτι καλλίτερο. Όμως, ἐκεῖνες τίς στιγμές, ποῖοι καί πόσοι ἐξ ἡμῶν, ἀναλογιζόμεθα πώς τίς εἰκόνες αὐτές τοῦ γλεντιοῦ καί τῆς εὐθυμίας, τίς παρακολουθοῦν καί πάμπολλα δακρυσμένα μάτια, ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ὑποφέρουν καί στεροῦνται τῶν πλέον στοιχειωδῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν…!
Ὁ νέος χρόνος, δέν φέρνει ἀπό μόνος του τίς χαρούμενες ἡμέρες πού ἀποζητοῦν οἱ ἂνθρωποι.
Οἱ ἂνθρωποι, ἒχουν τήν δυνατότητα νά φτιάξουν τίς κοινωνίες των κατά τρόπον πού νά δημιουργοῦν ἀντί νά διαλύουν, νά «χτίζουν» ἀντί νά «γκρεμίζουν» καί νά σκέπτωνται πώς ἲσως, ὁ δικός τους πλουτισμός, φέρνει την δυστυχία καί τήν ανέχεια σέ κάποιους συνανθρώπους των…!
Πόσοι ἐξ ἡμῶν σκεφθήκαμε πώς ΠΡΕΠΕΙ νά εὐχαριστήσωμε μέ μιά θερμή Προσευχή Τόν Κύριό μας διότι μᾶς ἀξίωσε νά δοῦμε τήν «ἀνατολή» ενός ἀκόμη χρόνου;
Καί πόσοι ἀναλογισθήκαμε πώς στό τέλος ἑκάστου ἒτους, (ὃπως καί ἑκάστης ἡμέρας ἂλλωστε) εἶναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ἡ αὐτοκριτική μας καί πώς ἒχομε ὑποχρέωση νά …«κάνωμε ταμεῖο» βάζοντας στό ἓνα τάσι μιᾶς νοερᾶς ζυγαριᾶς τίς «θετικές» μας στιγμές καί στό ἂλλο τίς «ἀρνητικές»;
Καί ἐδῶ, τίθεται ἓνα ΠΟΛΥ σοβαρό θέμα.
ΜΕ ΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΘΑ ΚΡΙΝΩΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ;
Μέσα σ᾽ἓναν χρόνο, τί πετύχαμε ἀλλά καί ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ τομεῖς;
Μήπως στο…πόσα χρήματα βγάλαμε;
Μήπως τό πόσες φορές…γλεντήσαμε;
Μήπως τό ποῖα ὑλικά ἀγαθά ἀγοράσαμε;
Μήπως τό πόσους κατορθώσαμε νά..«πιάσωμε κορόϊδα»;
Μήπως τό «πόσα σκαλιά ἀνεβήκαμε στή κοσμική..ἱεραρχία»;
Μήπως…μήπως…μήπως…μήπως….!
Ὂχι παιδιά μου έν Κύρίω…!
Ὃλα τά πιό πάνω, ΔΕΝ ἀποτελοῦν τά κριτήρια τά ὁποῖα θά μᾶς δώσουν τό τελικό ἀποτέλεσμα, περί τοῦ ἂν τό ἒτος πού πέρασε ἦταν έποικοδομη- τικό ἢ ὂχι.
Τά πιό πολλά ἀπό αὐτά, πρέπει νά μποῦν στό «τάσι« της νοερᾶς ζυγα- ριᾶς, πού ζυγίζει τά ΜΕΙΟΝ.
Διότι τά έρωτήματα πού ἒχουν Τ ΕΡΑΣΤΙΑ σημασία καί μπαίνουν στό «τάσι» μέ τά ΘΕΤΙΚΑ μας ἐπιτεύγματα, ἒχουν αχέση ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ μέ τό ΤΙ ἐπιτύχαμε στό ἐπίπεδο τῶν ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ μας δραστηριοτήτων.
Πρέπει νά «καθίσωμε» καί νά υπολογίσωμε, μέ ΚΑΘΑΡΗ καρδιά καί μέ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, τό τί ἐπράξαμε γιά τόν πλησίον μας, τό ΤΙ ἐπράξαμε σχετικῶς μέ τίς ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ μας ἒναντι τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας, τό ΠΟΣΟ κοντά εἲμαστε στά Ἱερά μας Μυστήρια, τό ΠΟΣΗ συμμετοχή εἲχαμε σ’ Αὐτά καί τό ΠΟΣΕΣ φορές, με ταπείνωση καί ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ ἐπικαλεστήκαμε Τόν Κύριό μας μέσω τοῦ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΟΥ ἀξίας Πνευματικοῦ μας «ὃπλου» πού εἶναι ἡ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Τότε καί ΜΟΝΟΝ τότε μποροῦμε νά «κάνωμε …ταμεῖο» καί νά κάνωμε τήν αὐτοκριτική μας.
Ἂν αύτά ἒχωμε κατά νοῦν, τότε θά μπορέσωμε νά δοῦμε καθαρά καί τό ΤΙ μποροῦμε νά ἀναμείνωμε ἀπό τό νέο ἒτος (Τό κάθε «νέο ἒτος») καί ὂχι νά περιμένωμε πώς θά μᾶς φέρη πιό καλές ἡμέρες ἀπό μόνο του, κατά τρόπο …«αὐτόματο»…!
Τέτοιες ἡμέρες, κατά τρόπο πού μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ἀπό ΒΛΑΚΩΔΗΣ ἓως καί ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΙΚΟΣ, ἒχομε ἀληθινό «βομβαρδισμό» ἀπό …«μάντεις», «χαρτορίχτρες», «ζωδιολόγους» καί πάσης φύσεως …«μελλοντολόγους», οἱ ὁποῖοι, ὁδηγοῦν κάθε ὀλιγόπιστο καί ἀφελῆ, σέ πολύ ἐπικίνδυνες ἀτραπούς, ἐπιρρεάζοντας τήν ΕΛΕΥΘΕΡΗ βούληση μέ τήν ὁποία μᾶς «ὣπλισε» Ο Δημιουργός μας.
Ἒτσι, ὁ ΑΦΕΛΗΣ καί ὀλιγόπιστος (δέν μιλᾶμε βεβαίως γιά τούς ΜΗ πιστούς οἱ ὁποῖοι εἶναι ΔΕΣΜΙΟΙ αὐτῶν τῶν ΣΚΟΤΕΙΚΩΝ δυνάμεων), προγραμματίζει τήν ζωή του, μέ βάση τό τί τοῦ «λένε» τά «προγνωστικά τῶν …ἀστρολόγων» καί ἀπομακρύνεται, ἀκόμα περισσότερο ἀπό τήν ΘΕΙΑ μας ΠΙΣΤΗ.
Τό ὃ,τι Ὁ Πανάγαθος μᾶς ἀξίωσε νά φθάσωμε στήν Νέα Πρωτοχρονιά, δέν ἒγινε ἐπειδή ἐμεῖς τό κατορθώσαμε, ἀλλά ἐπειδή Αὐτός τό ἐπέτρεψε.
Τά ὃσα δεινά, πόλεμοι, δολοφονίες, χρηματολαγνεία, σαρκολατρεία, παιδοφιλία (!!) κ.λπ. γεμίζουν καθημερινῶς τά Μέσα Μαζικῆς Τυφλώσεως,
προέρχονται ἀπό τήν ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τήν Πίστη μας καί τήν ΑΠΑΡΝΗΣΗ Τοῦ Δημιουργοῦ μας.
Ξεχνᾶμε τή Σταυρική Θυσία Του Κυρίου μας καί τό μαρτύριό Του, τό ὁποῖο ὑπέστη γιά τόν κάθε ἂνθρωπο.
Ἂν, λοιπόν, θέλωμε νά ἒλθη μιά καλλίτερη χρονιά, ΠΡΕΠΕΙ να γυρίσωμε στήν Πίστη τῶν Πατέρων μας, νά μή βλέπωμε ΜΟΝΟΝ τίς δυσκολίες πού περνᾶμε ἐξ αἰτίας τῆς ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ μας καί νά σκεφθοῦμε τό ΤΙ πρέπει νά κάνωμε ὣστε νά καταστοῦμε ἂξιοι τῆς Θείας Εὐσπαγχνίας…!
Αδελφια μου ἐν Κυρίω άγαπητά,
εὒχομαι είς ΟΛΟΥΣ μας Καλή καί Εὐλογημένη Χρονιά καί σᾶς καλῶ, μέ ὃλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μου, νά σταθοῦμε ΟΛΟΙ μας στό ὓψος τῶν Πνευματικῶν μας ὑποχρεώσεων ἒναντι τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας, μέσα σέ πνεῦμα ΕΝΟΤΗΤΟΣ καί ΦΙΛΑΛΛΗΛΙΑΣ.
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί ΜΗΤΕΡΑ μας, ἂς στέρξη νά μᾶς στηρίξη καί νά μεσιτεύση εἰς Τόν Κύριόν μας καί Θεόν μας, ὑπέρ ΟΛΩΝ ἡμῶν τῶν ἀναξίων, ὣστε, εν ὑγεία να φθάσωμε καί στό τέλος αὐτοῦ τοῦ χρόνου, με συνέπεια ἒναντι τῆς Πίστεώς μας καί ΜΕΣΑ στήν θερμή ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ Δημιουργός μας, ΔΕΝ μᾶς θέλει ἠττοπαθεῖς καί ἀπελπισμένους.Ἀντιθέτως, μᾶς ζητᾶ νά Τὀν ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΟΥΜΕ καί ἒτσι, νά γίνωμε ἂξια τέκνα Του, πού μέσα ἀπό τήν ἒνθερμη καί εἰλικρινῆ μας Προσευχή, θά ξαναβροῦμε τήν δύναμη νά ἀντιμετωπίσωμε τίς ὃποιες δυσκολίες, μέ τήν ἐλπίδα πώς θά μᾶς βοηθήση, ὃπως κάνει ΠΑΝΤΟΤΕ, μέ τά γνήσια καί Πιστά Τέκνα Του.
π. Ευθύμιος Μπαρδάκας

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2017 (Λόγος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς καί Σαλαμῖνος κ. Γεροντίου Γ.Ο.Χ.)

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν κ.κ. Καλλίνικε.

Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι Ἅγιοι ἀδελφοί.

Τίμιον Πρεσβυτέριον και Θεοφιλή Διακονία.

Ἐρίτιμος κυρία Κασιμάτη ἐκπρόσωπε τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων.

Ἐξοχώτατε καί ἀγαπητέ κύριε   Δήμαρχε Πειραιῶς.

Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑνώσεως Κεντρώων.

Κύριοι ἐκπρόσωποι τῶν κομμάτων τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου.

Κύριοι ἐκπρόσωποι τῆς τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως, τῶν Στρατιωτικῶν, Λιμενικῶν και Ἀστυνομικῶν Ἀρχῶν. 

Λαέ τοῦ Θεοῦ περιούσιε, ὁ ὁποῖος ἐπαξίως φέρεις τὸν τίτλο τοῦ «Φύλακος τῆς Ὀρθοδοξίας» κατὰ τὴν Σύνοδο τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ 1848.

«Σήμερον τὰ ἄνω τοῖς κάτω συνεορτάζει καὶ τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ».

Σήμερον συνήχθημεν, εἰς τὸν χῶρον τοῦτον, διὰ νὰ συνεορτάσωμεν Ὀρθοδόξως τὴν ἑορτὴν τῶν Θεοφανείων. Αἱ ἑορταὶ τοῦ ἁγίου δωδεκαημέρου τὸ ὁποῖον ὁλοκληροῦται σήμερον, ἀνακεφαλαιώνουν τὰ δύο βασικώτατα δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως: τὸ τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ τὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ὑποκλινόμεθα εὐλαβῶς πρὸ τοῦ μεγίστου μυστηρίου τῆς Θεοφανείας καί δοξάζομεν τήν πρός ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους ὑπὲρ νοῦν καί λόγον εὐδοκίαν τοῦ Θεοῦ.

Ἑορτάζομεν θεοφιλῶς εἰς τόν χῶρον τοῦτον, πρός ἁγιασμόν τῶν ὑδάτων, καί πρός διακήρυξιν αἰωνίων ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν καί παραδόσεων, ἐκπληροῦντες ἅμα ἐντολήν σεβαστήν τῶν προκατόχων μας, ἀγωνιστῶν τῆς εὐσεβείας, διά τό μεγαλεῖον τῆς πίστεως καί τῆς ἡμέρας.   

Ἡ προσήλωσις ἡμῶν, τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἰς τὸν ἑορτασμὸν συμφώνως πρὸς τὸ Πάτριον Ἑορτολόγιον, δὲν γίνεται ἐξ αἰτίας κάποιας ἰδιοτροπίας τὴν ὁποίαν ἔχομεν. Δέν εἴμεθα ἡμερολάτρες ὅπως συχνά μᾶς κατηγοροῦν. Ἡ ἐδῶ παρουσία μας εἶναι ἀπόρροια τῆς προσηλώσεως ἡμῶν εἰς τὴν κανονικήν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς τήν Παράδοσιν τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Διότι ἡ ἑορτολογικὴ ἁρμονία, ἡ ὁποία ὑπῆρχε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἕως τὸ 1924, εἶχε διαρρυθμισθῆ δι᾽ ἀποφάσεων Οἰκουμενικῶν καί Πανορθοδόξων Συνόδων

Δὲν ἦτο δυνατόν, δὲν ἔχει τοιαύτην ἐξουσίαν, εἷς Ἀρχιπίσκοπος, (ὡς ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος), διὰ μιᾶς τηλεγραφικῆς ἐγκυκλίου, νὰ ἀνατρέπῃ -δικτατορικῷ τῷ τρόπῳ- ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν καὶ Πανορθοδόξων Συνόδων.

Ἐπιπλέον,  ἡ ἀπεμπόλησις τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑορτολογίου ἐκ μέρους τῶν καινοτόμων, εἶχε καί ἕν βαθύτερον νόημα: ἐγένετο διὰ νὰ ἐξαλειφθῇ ἕν φυσικὸν ἐμπόδιον, μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ ἑτεροδοξίας. Ἐγένετο διὰ λόγους οἰκουμενιστικούς.Ἐπρόκειτο περὶ ἑνὸς προδιαγεγραμμένου σχεδίου προσεγγίσεως τῶν παπικῶν, μονοφυσιτῶν  καὶ προτεσταντῶν ἐκ μέρους τῶν  Ὀρθοδόξων.

Τὸ πάτριον ἑορτολόγιον ἦτο ἕν νοητόν τεῖχος ἐμποδίζον τὸν συνεορτασμὸν τῶν Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, δι᾽ ὃ καὶ μετακίνησαν τοῦτο.

Ἀλλὰ εἶναι γεγραμμένον «Μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες σου»(Παροιμ. κβ´ 28). Αὕτη ἡ «μετακίνησις ὁρίων» τὴν ὁποίαν ἐποίησαν οἱ Οἰκουμενισταί τὸ 1924 ἦτο ἡ ἀφαίρεσις τοῦ φραγμοῦ ἀπὸ τὸν Ἀμπελῶνα τῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου νὰ μεταβληθῇ εἰς «ξέφραγο ἀμπέλι» κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον, διὰ νὰ εἰσέλθουν ἀργότερον καί ἄλλαι καινοτομίαι, ὥστε νὰ φθάσῃ σήμερον ἡ κρατοῦσα Ἐκκλησία εἰς τὰ πρόθυρα τῆς ἑνώσεως μετὰ τῶν ἑτεροδόξων παρασυναγωγῶν, τὰς ὁποίας ἤδη διὰ τῶν ἐν Κολυμβαρίῳ Κρήτης συνοδικῶς ἀποφασισθέντων ὑπ᾽ αὐτῶν, ἀνεγνώρισαν ὡς «Ἐκκλησίας».

Ἀλλ᾽ ἡμεῖς, οἱ διακρατοῦντες τὰς πατρῶας παραδόσεις, δὲν μετεκινήσαμε τὰ ὅρια «ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες» ἡμῶν καὶ ἐν ἀγάπῃ ἀπευθυνόμενοι πρὸς τοὺς ἑτεροδοξους ἐπαναλαμβάνομεν τὰ λόγια τοῦ Ὁσίου Παχωμίου τοῦ Χιοπολίτου:

 «Ἡ Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τοὺς Ναούς Αὐτῆς ἔχει ἀνοικτοὺς, καὶ τὰς κολυμβήθρας πλήρεις ὑδάτων».  Τὸν δέ ἐρχόμενον πρὸς Αὐτὴν αὐθορμήτως, οὐ μὴ ἐκβάλῃ ἔξω.

Διὰ τοῦτο δικαίως σήμερον ἂς ἔχῃ χαράν ἡ ὁμήγυρις τῶν τηρητῶν τῶν παραδόσεων κατὰ τὸ λεγόμενον εἰς τὰς εὐχάς τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ:

«Σήμερον ἡ ἱερὰ καὶ μεγαλόφωνος τῶν Ὀρθοδόξων πανήγυρις ἀγάλλεται».

Ἔτη πολλά καὶ εὐλογημένα ἐν Κυρίῳ

Πηγή: http://www.ecclesiagoc.gr/