Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Μονή Εσφιγμένου - Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο άβατο μιας πατρίδας, που βουλιάζει
Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017 και η ετυμηγορία του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης ήταν η εξής :
-Μοναχός Αντύπας κάθειρξη 20 ετών χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεση
-Γέροντας Μεθόδιος, Ηγούμενος, κάθειρξη 20 ετών χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεση
-Μοναχός Μαρδάριος, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών
-Μοναχός Αβραάμ, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών
-Ιερομόναχος Σάββας, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών
-Μοναχός Λυσίμαχος, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών
-Μοναχός Γάιος, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών
-Μοναχός Ορέστης, κάθειρξη 10 ετών και 4 μηνών
Δεν καταλείπεται καμία αμφιβολία, ότι εφαρμόσθηκε ο Νόμος. Ποιος όμως νόμος; Ο νόμος, που παλαίουν υπό αντίξοες συνθήκες να εφαρμόσουν οι δικαστές; Ο νόμος, που πασχίζουν να συσκοτίσουν οι δικηγόροι; Ο νόμος, που επιχειρούν να παρακάμψουν οι διάδικοι; Ή μήπως ο νόμος, που οι ταγοί κόβουν και ράβουν εντός του κοινοβουλίου “ασορτί” με τις εκάστοτε υποβολιμιαίες και ανομολόγητες επιδιώξεις τους;
Οι ένοχοι, από την άλλη, Εσφιγμενίτες Μοναχοί, Ζηλωτές, Παλαιοημερολογίτες… Έχουν υψωμένη στον πύργο τους την μαύρη σημαία, που γράφει “Ορθοδοξία ή θάνατος”, περιφρονούν τους ευρωπαικούς πακτωλούς, δεν μνημονεύουν τον Πατριάρχη. Αναχωρητές, που ιχνηλατούν ταπεινά τα βήματα ενός Μεγάλου Αντωνίου, ενός Μεγάλου Αθανασίου, ενός Νικοδήμου του Αγιορείτου, του Μαρκου του Ευγενικου και τόσων άλλων.
Λευίτες, που στο κελί τους φέγγει το κερί και αχνοκαίει καταμεσίς του Αθωνίτικου χειμώνα μια ξυλόσομπα. Που όταν έρθει η ώρα να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια, φεύγουν σιωπηλά, ωσάν άλλοι Ηρωες του καθήκοντος, χωρίς δεύτερο ράσο στην κατοχή τους. Μαχητές στο κέντρο μιας ιδιότυπης αρένας, που πέταξαν μολότωφ, σε έναν άνισο αγώνα με διακύβευμα - τί άλλο θα’τανε άλλωστε; - πνευματικό.
Στην Αθήνα στις 19 Δεκεμβρίου 2016 και για πολλοστή φορά επίθεση με μολότωφ, που πέταξαν κουκουλοφόροι, προκάλεσε πυρκαγιά σε 3 τρόλεϊ στην Πατησίων το βράδυ στις 22.30΄, στο ύψος του Πολυτεχνείου. Καμία σύλληψη, δεν άνοιξε ούτε μύτη. Δεν καταλείπεται καμία αμφιβολία, ότι κι εδώ εφαρμόσθηκε ο Νόμος. Ποιος όμως νόμος; Αυτός, που είπαμε νωρίτερα, ο ανθρώπινος. Που η “κατά το δοκούν και όχι κατά το δέον” έρμηνεία και εφαρμογή του από τους αρμόδιους πολιτικούς ταγούς “κατά πως τους βόλεψε”, για να το πούμε λιανά, επέβαλε την παντελή απουσία και την προκλητική ατιμωρησία.
Οι δράστες από την άλλη σύντροφοι, αναρχικοί. Μηδενιστές και φορείς του χάους. Μοναχικοί καβαλάρηδες του ταξικού μίσους. Κακομαθημένοι θαυμαστές του Άρη και του Τσε, που πέταξαν μολότωφ, αθέατοι πολεμιστές σε μια αέναη κόντρα με όλη (;) την κοινωνία απέναντι.
Και το δια ταύτα; Ας υποχωρήσει ο Θείος Νόμος, ας αλωθεί το Περιβόλι της Παναγιάς. Τί νοιάζει άλλωστε τους “αρμοδίους”. Μόνο μην τυχόν και καταπέσει ο δικός τους νόμος, ο ανθρώπινος, που τους βολεύει, ώστε να μπορούν “να κάνουν τη δουλειά τους”. Πλατεία Εξαρχείων, Ελλάδα 2017, το τελευταίο άβατο σε μια πατρίδα, που βουλιάζει…
Και μαζί με την πίστη να απομένει μόνη η ελπίδα, ότι “…θέλει κολοβώσει τας ημέρας διά τους ολίγους σωζόμενους…”
π.Ευθυμιος Μπαρδακας
