Εξαιρετική ομιλία! ''Καινούργιες ταυτότητες και εποχή αντιχρίστου''

Πηγή

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΞΑΠΑΤΩΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ; (Ὁμιλιά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

ΤΟ «ΡΟΛΟΪ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ» ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ (Ὁμιλιά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

  

+Αρχιεπισκόπου Συρακουσών και Τριάδος Αβερκίου (+1976)
Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσικής Διασποράς

«Ο ἔνσαρκος άγγελος των προφητών η κρηπίς· ο δεύτερος πρόδρομος της παρουσίας Χριστού…». Με αυτά τα λόγια η Αγία Εκκλησία δοξάζει τον μεγάλο δίκαιο άνθρωπο της Παλαιάς Διαθήκης που έζησε 900 χρόνια πριν από τον Χριστό, τον ένδοξο άγιο Προφήτη του Θεού, τον Ηλία. Με την ασυνήθιστα αυστηρή ασκητική ζωή του, έμοιαζε περισσότερο με άγγελο παρά με άνθρωπο.

Γιατί όμως η αγία Εκκλησία τον αποκαλεί «δεύτερο πρόδρομο της παρουσίας Χριστού»;

Τούτο διότι, όπως πριν από την πρώτη έλευση του Χριστού στον κόσμο, ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος εμφανίστηκε «εν πνεύματι και δυνάμει Ηλιού» (Λουκ. 1:17), έτσι και πριν από τη δεύτερη έλευση του Χριστού στη γη θα εμφανιστεί ο ίδιος ο Προφήτης Ηλίας (βλ. Μαλαχίας 4:5). Όπως γνωρίζουμε, δεν πέθανε, αλλά ανυψώθηκε στον ουρανό ζωντανός, με τη σάρκα του, σε άρμα πυρός (βλ. Βασιλειών Δ΄, 2:11-12).

Ο αγαπητός μαθητής του Χριστού, ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής το λέει αυτό στη θαυμαστή του Αποκάλυψη. Ο Άγιος Προφήτης Ηλίας, μαζί με έναν άλλο δίκαιο άνθρωπο της Παλαιάς Διαθήκης -τον Ενώχ, ο οποίος επίσης μετατέθηκε [αναλήφθηκε] στον ουρανό ζωντανός επειδή «ευηρέστησεν Ενώχ  τω Θεῶ» (Γέν. 5:24), θα εμφανιστεί ξανά στις ημέρες του Αντιχρίστου. Θα προφητεύσουν και θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τη λατρεία του Αντίχριστου. Ο βλέπων των Μυστηρίων τους αποκαλεί και τους δύο «μάρτυρες» του Θεού, «αι δύο ελαίαι και αι δύο λυχνίαι αι ενώπιον του Κυρίου της γης εστώσαι» (Αποκ.11:3-4). 

Και οι δύο -ο Ενώχ και ο Ηλίας- θα προφητεύουν για χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες (ή 42 μήνες, ή τρεισήμισι χρόνια), δηλαδή σε όλη τη βασιλεία του Αντιχρίστου, και θα κάνουν μεγάλα σημεία και θαύματα για να πείσουν τους ανθρώπους να μην αναγνωρίσουν και να μην δεχτούν το σημείο [χάραγμα] του Αντιχρίστου στο δεξί τους χέρι και στο μέτωπό τους (Αποκ.13:16).

Αλλά με την άδεια του Θεού, «το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου», δηλαδή ο ίδιος ο Αντίχριστος, «ποιήσει μετ’ αυτών πόλεμον και νικήσει αυτούς και αποκτενεί αυτούς (θα τους φονεύσει)» (Αποκ.11:7).

Είναι αξιοσημείωτο ότι, «οι κατοικούντες επί της γης χαιρούσιν επ’ αυτοίς (θα χαρούν) και δώρα πέμψουσιν αλλήλοις (θα στείλουν δώρα ο ένας στον άλλο), ότι ούτοι οι δύο προφήται εβασάνισαν τους κατοικούντας επί της γης (διότι αυτοί οι δύο προφήτες βασάνισαν αυτούς που κατοικούσαν στη γη»(Αποκ.11:10).

Γιατί «βασάνισαν»; Οι άνθρωποι θα «βασανίζονται» διότι οι Προφήτες θα επικαλεστούν τη συνείδησή τους. Επειδή θα προσπαθήσουν να αφυπνίσουν την κοιμισμένη τους συνείδηση -εκτρέποντάς την από τη λατρεία του Αντίχριστου και στρέφοντάς την στον αληθινό Θεό, στον Χριστό.

Πάντα έτσι συνέβαινε με τους Προφήτες του Θεού. Κανένας από αυτούς δεν τελείωσε τη ζωή του με φυσικό θάνατο -όλοι βασανίστηκαν και φονεύθηκαν από τους ανθρώπους, τους οποίους επέπληξαν για την αμαρτωλή ζωή τους.

Την ίδια μοίρα θα έχουν εκείνοι που δεν επιθυμούν να «συμβαδίσουν με τους καιρούς», δεν θέλουν να συμμετέχουν στη γενική διαφθορά των ηθών και που προσπαθούν να αφυπνίσουν τη συνείδηση των άλλων υποδεικνύοντάς τους το λάθος ή το μη ορθό του επιλεγμένου δρόμου στη ζωή τους και της ακατάλληλης προσέγγισης και συμπεριφοράς τους.

Τέτοιους ανθρώπους που θέλουν να διατηρήσουν τη συνείδησή τους καθαρή, οι άλλοι θα τους μισήσουν και θα επιδιώξουν να καταστρέψουν με κάθε τρόπο -αν όχι σωματικά, τουλάχιστον διανοητικά.

Δεν έχουμε τις πληροφορίες για να ισχυριστούμε ότι ο Αντίχριστος έχει ήδη έρθει, αλλά … μόνο πνευματικά εντελώς τυφλοί άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ότι αυτό που συμβαίνει στον κόσμο τώρα μετά μανίας είναι η προετοιμασία για την ταχεία άφιξη και βασιλεία του. Επιπλέον, οι πιστοί υπηρέτες του εργάζονται με εξαιρετική δραστηριότητα (άξια για καλύτερη εργασία). Του έχουν ήδη πουλήσει τις ψυχές τους για χρήματα και κάθε είδους γήινα αγαθά: Για δόξα, δύναμη και κυριαρχία στην ανθρώπινη κοινωνία, για κάθε είδους σαρκική ικανοποίηση και απόλαυση, για να τα απολαμβάνουν ανεμπόδιστα και ατιμώρητα.

Από πολυάριθμες προβλέψεις των αρχαίων Πατέρων της Εκκλησίας, γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων, όλων των θρησκειών, συμπεριλαμβανομένης της ορθόδοξης πίστης μας, και όχι εξαιρουμένων των κληρικών, θα δεχθούν με ενθουσιασμό τον Αντίχριστο ως κύριο και βασιλέα τους. Θα τον λατρέψουν και θα αρχίσουν να διώκουν και να καταστρέφουν όποιον αντιτίθεται στον Αντίχριστο.

Και ενώ δεν βλέπουμε ακόμη τον Αντίχριστο ως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ακόμη και τώρα λαμβάνει χώρα ένα μεγάλο «κοσκίνισμα» των ανθρώπων. Μερικοί «συμβαδίζουν» με τους υπηρέτες του ερχόμενου Αντίχριστου, αγοράζονται για χρήματα ή άλλα επίγεια αγαθά και στρατολογούνται στο στρατόπεδό του. Άλλοι -αποφεύγουν τούτο αποφασιστικά, διαχωρίζουν τον εαυτό τους και γρήγορα απομακρύνονται από αυτούς, προκαλώντας έτσι το θυμό και το μίσος των πρώτων.

Αδελφοί! Ποτέ δεν ήταν τόσο πονηρή εποχή, στην οποίαν οι άνθρωποι να υπερέχουν τόσο πολύ στην εξαπάτηση, το δόλο, την πανουργία και τα ψέματα. Είναι απαραίτητο να βρίσκεται κανείς σε εξαιρετική εγρήγορση, να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός και επιφυλακτικός απεναντί τους, ώστε να μην εισέλθει στον πειρασμό των δελεαστικών λόγων τους και να μην εμπλακεί στα δίχτυα του Αντιχρίστου. Μην εμπιστεύεστε κανέναν που έρχεται σε σας με οποιεσδήποτε κολακευτικές προτάσεις, ή με προσοδοφόρες υποσχέσεις, ακόμη και αν είναι άτομο ντυμένο με πνευματικά ενδύματα, αν μάλιστα γνωρίζετε ότι είναι κοντά σε κάποιες αμφίβολες ή προφανώς αντιχριστιανικές οργανώσεις, αν έχει φιλία με τους εχθρούς του Χριστού, και ιδιαίτερα –αν λαμβάνει χρήματα από αυτούς, όποια και αν είναι η εύλογη δικαιολογία [για να το κάνει αυτό].

Έχει έρθει τώρα ο καιρός, όταν περισσότερο από ποτέ άλλοτε πρέπει να διακρίνετε προσεκτικά ποιός από τους φορείς της υψηλής κλήσης των Ποιμένων της Εκκλησίας του Χριστού υπηρετεί πράγματι τον Χριστόκαι ποιος έχει ήδη πουλήσει τον εαυτό του στους υπηρέτες του ερχόμενου Αντιχρίστου. Διότι, αντί να υπηρετούν τον Χριστό, υπηρετούν τον Αντίχριστο. Πρέπει να το διακρίνετε, για να μην βρεθείτε να ακολουθείτε λύκο -έστω και ντυμένο με ρούχα προβάτου- αντί για αληθινό Ποιμένα!

Ιδιαίτερα επικίνδυνοι ποιμένες μεταξύ αυτών των ψευδοποιμένων είναι εκείνοι που κηρύττουν την ανάγκη για ειρήνη με όλους, με το πρόσχημα της «μη καταδίκης» και της «χριστιανικής αγάπης και συγχώρησης». Ας θυμηθούμε ότι η ειρήνη με τον Αντίχριστο (όπως και με τους υπηρέτες του) είναι ήδη μια προδοσία του Χριστού -και ως εκ τούτου εχθρότητα εναντίον του Χριστού!

Διότι «τίς μετοχή (σχέση) δικαιοσύνη και ανομία; τίς δε κοινωνία φωτί προς σκότος; τίς δε συμφώνησις (συμφωνία/ομόνοια) Χριστώ προς Βελίαλ; ή τίς μερίς (επικοινωνία) πιστώ μετά απίστου;» (Β΄ Κορ. 6:14-15).

Ακόμη και η παραμικρή φιλοφρόνηση με τους υπηρέτες του Αντιχρίστου, όπως και η ευαρέστησή τους με όποιον εύλογο σκοπό – είναι έγκλημα και δεν θα περάσει αψήφιστα. Δεν είναι λάθος αυτό που η παλιά παροιμία λέει: «Πες μου ποιοί είναι οι φίλοι σου και θα σου πω ποιός είσαι!».

Στους πονηρούς καιρούς μας, αυτό που είναι πιο απαραίτητο για όλους εμάς που επιθυμούμε να παραμείνουμε πιστοί στον Σωτήρα Χριστό, είναι ο φλογερός ζήλος. Γι’ αυτό ήταν τόσο διάσημος ο άγιος και ένδοξος Προφήτης του Θεού, ο Ηλίας. Αντί για οποιονδήποτε συμβιβασμό με τους υπηρέτες του Αντιχρίστου, θα πρέπει να έχουμε μια πλήρως ασυμβίβαστη στάση απέναντί τους, ακόμη και αν απειλούμαστε με εφήμερο θάνατο. Ας θυμηθούμε ότι ο Ενώχ και ο Ηλίας, αφού φονευθούν από το θηρίο-Αντίχριστο, θα αναστηθούν στη ζωή και πάλι: «και μετά τας τρεις ημέρας και ήμισυ, πνεύμα ζωής εκ του Θεού εισήλθεν εις αυτούς, και έστησαν επί τους πόδας αυτών, και φόβος μέγας επέπεσεν επί τους θεωρούντας αυτούς» (Αποκ.11:11).

Μετά από αυτό θα εμφανιστεί ο ίδιος ο Χριστός ο Κύριός μας, ο Οποίος θα καταστρέψει τον Αντίχριστο «τω πνεύματι (με την πνοή) του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού (και θα τον εκμηδενίσει με την εμφάνιση της ελεύσεώς του» (Β΄ Θεσ. 2:8). Κατόπιν τούτου, ο χρόνος θα μειωθεί και το τέλος αυτού του κόσμου θα έρθει και η Τελική Κρίσηθα αρχίσει.

Αδελφοί! Αν ακούσετε (δείτε) κάποιον που ό,τι σχετίζεται με το κήρυγμα για την έλευση του Αντίχριστου, τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, το τέλος του κόσμου και την Τελική Κρίση, το αντιμετωπίζει με χλευασμό, με ειρωνικό χαμόγελο στο πρόσωπό του ή και με θυμό και εκνευρισμό, τότε να ξέρετε ότι σχετίζεσθε με άνθρωπο που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχει παρασυρθεί από τους υπηρέτες του Αντιχρίστου, για συμμετοχή στην προετοιμασία για την ταχεία άφιξη και βασιλεία του στη γη. Φυλαχθείτε από τέτοιους ανθρώπους, ως καταστροφείς της αγίας μας Πίστης και Εκκλησίας!

Την Ημέρα της Κρίσεως, τα «μυστικά» τους θα αποκαλυφθούν και όλοι τους, μαζί με τον Αντίχριστο και τους υπηρέτες του, θα λάβουν δίκαιη ανταμοιβή «εις την λίμνην του πυρός την καιομένην εν θείω (που έκαιγε με θειάφι)» (Αποκ.19:20). 

Αλλά για τους δικαίους, όπως ο άγιος Προφήτης Ηλίας, και για όλους εκείνους που δεν προσκύνησαν και δεν εντάχθηκαν στην υπηρεσία του Αντιχρίστου, αλλά μάλλον ειλικρινά και ένθερμα του αντιτάχθηκαν, θα αρχίσει αυτή η αιώνια ευλογημένη ζωή στη «Νέα Ιερουσαλήμ», την οποίαν ο βλέπων των μυστηρίων αξιώθηκε να δει να κατεβαίνει από τον Θεό από τον Ουρανό (Αποκ. 21:2).

«Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω». Αμήν!

(Κείμενο του έτους 1971, σε μετάφραση από το Ιστολόγιο «Archbishop Averky»)

Πηγή

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ (19 Ἰουλίου)

 Η Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ (εορτάζει στις 2 Ιανουαρίου) έγινε το 1903 μ.Χ., 70 χρόνια μετά το θάνατο του.

Σχετικά με τα Λείψανα του Αγίου Σεραφείμ επικρατούν δύο απόψεις. Σύμφωνα με την πρώτη βρέθηκαν στο Μουσείο Αθεΐας της Αγίας Πετρουπόλεως (Ναός Παναγίας του Καζάν), μετά την κατάρρευση του Μαρξιστικού καθεστώτος (1989 μ.Χ.). Σύμφωνα με την δεύτερη, τα Λείψανα του Αγίου Σεραφείμ δεν κατασχέθηκαν ποτέ από τους Μπολσεβίκους, διότι είχαν κρυφτεί από πιστούς της Εκκλησίας των Κατακομβών. Ακόμη, μεταξύ των Κατακομβιτών πιστών κυκλοφορεί και προφητεία του Αγίου, σύμφωνα με την οποία τα Λείψανά του δεν θα βγουν από την Ρωσία, «ἄχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας».

 Ο ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ

Ὁ Ὅσιος Σεραφεὶμ γεννήθηκε στὸ Κοὺρσκ τῆς Ρωσίας στὶς 19 Ἰουλίου 1759 καὶ ὀνομάσθηκε Πρόχορος.

Οἱ γονεῖς του, Ἰσίδωρος καὶ Ἀγάθη Μοσνίν, ἦταν εὐκατάστατοι ἔμποροι. Ὁ πατέρας του εἶχε ἐργοστάσια πλινθοποιίας καὶ παράλληλα ἀναλάμβανε τὴν ἀνέγερση πέτρινων οἰκοδομημάτων, ναῶν καὶ σπιτιῶν. Κάποτε ἄρχισε νὰ χτίζει στὸ Κοὺρσκ ἕνα ναὸ πρὸς τιμὴν τοῦ Ὁσίου Σεργίου τοῦ Ραντονέζ, τοῦ Θαυματουργοῦ, ἀλλὰ ξαφνικὰ τὸ 1762, πεθαίνει, ἀφήνοντας στὴν σύζυγό του τὴ μέριμνα γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ ναοῦ.

Ὁ Πρόχορος κληρονόμησε τὶς ἀρετὲς τῶν γονέων του καὶ ἰδίως τὴν εὐσέβειά τους. Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν ἄρχισε νὰ μαθαίνει μὲ ζῆλο τὰ ἱερὰ γράμματα, ἀλλὰ ἀρρώστησε ξαφνικὰ βαριὰ χωρὶς ἐλπίδα ἀναρρώσεως. Στὴν κρισιμότερη καμπὴ τῆς ἀσθένειας εἶδε στὸν ὕπνο του τὴν Παναγία, ἡ ὁποία ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ καὶ θὰ τὸν θεραπεύσει. Πράγματι, ἔτυχε μία μέρα νὰ γίνεται λιτανεία καὶ νὰ περνᾷ ἔξω ἀπὸ τὴν οἰκία τοῦ μικροῦ ἄρρωστου παιδιοῦ, ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου. Τὴν στιγμὴ ἐκείνη ἔπιασε δυνατὴ βροχή. Ἡ λιτανεία σταμάτησε καὶ ἡ εἰκόνα μεταφέρθηκε στὴν αὐλὴ τῆς οἰκίας τοῦ Προχόρου, μέχρι νὰ περάσει ἡ μπόρα. Τότε ἡ μητέρα του Ἀγάθη, κατέβασε τὸ ἄρρωστο παιδί της καὶ τὸ πέρασε κάτω ἀπὸ τὴν εἰκόνα. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἡ ὑγεία του βελτιώθηκε μέχρι ποὺ ἀποκαταστάθηκε τελείως.

Νέος ἐγκαταλείπει τὸ πατρικό του σπίτι, στὴν πόλη Κούρσκ, καὶ ἔρχεται νὰ μονάσει στὴ μονὴ τοῦ Σάρωφ. Ἡ δοκιμασία του προκειμένου νὰ γίνει Μοναχὸς διαρκεῖ ὀκτὼ χρόνια. Στὶς 13 Αὐγούστου τοῦ 1786 κείρεται Μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Σεραφείμ. Σὲ δυὸ μῆνες χειροτονεῖται Διάκονος.

Περιφρουρούμενος μὲ τὸ ταπεινὸ φρόνημα ὁ Διάκονος Σεραφείμ, ἀνέρχεται στὴν Πνευματικὴ ζωὴ «ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν». Ὡς Διάκονος παραμένει ὅλη τὴν ἡμέρα στὸ Μοναστῆρι, διακονεῖ στὶς Ἀκολουθίες, τηρεῖ μὲ ἀκρίβεια τοὺς μοναστηριακοὺς κανονισμοὺς καὶ ἐκτελεῖ τὰ διακονήματά του. Τὸ βράδυ ὅμως ἀπομακρύνεται στὸ δάσος, στὸ ἐρημικό του κελί, ὅπου διέρχεται τὶς νυκτερινὲς ὧρες μὲ προσευχή, καὶ πολὺ πρωὶ ἐπιστρέφει πάλι στὸ μοναστῆρι.

Στὶς 2 Σεπτεμβρίου 1793 χειροτονεῖται Ἱερεὺς καὶ ἀποδύεται μὲ μεγαλύτερο ζῆλο καὶ ἀγάπη στὸν Πνευματικὸ ἀγῶνα. Τώρα πλέον δὲν τὸν ἱκανοποιεῖ ὁ βαρὺς γιὰ τοὺς ἄλλους μόχθος τῆς κοινοβιακῆς ζωῆς, δηλαδὴ ἡ κοινὴ προσευχή, ἡ νηστεία, ἡ ὑπακοή, ἡ ἀκτημοσύνη. Μέσα του φουντώνει ἡ δίψα γιὰ πιὸ ὑψηλὲς Πνευματικὲς ἀσκήσεις. Ἐγκαταλείπει λοιπόν, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἡγουμένου, τὴ Μονὴ καὶ ἀποσύρεται μέσα στὸ πυκνὸ δάσος τοῦ Σάρωφ. Περνᾶ ἐκεῖ δεκαπέντε χρόνια σὲ τέλεια ἀπομόνωση, μὲ αὐστηρὴ νηστεία, ἀδιάλειπτη προσευχή, μελέτη τοῦ Θείου Λόγου καὶ σωματικοὺς κόπους. Γιὰ χίλιες ἡμέρες καὶ χίλιες νύκτες μιμεῖται τοῦ παλιοὺς στυλῖτες τῆς Ἐκκλησίας. Ἀνεβασμένος σὲ μία πέτρα καὶ μὲ τὰ χέρια ὑψωμένα στὸν οὐρανό, προσεύχεται : «Ὁ Θεὸς ἰλάσθητι μοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ».

Τελειώνοντας τὴν ἀναχωρητικὴ ζωὴ ἐπανέρχεται στὴ Μονὴ τοῦ Σάρωφ καὶ κλείνεται σὰν σὲ μνῆμα στὴν ἀπομόνωση γιὰ ἄλλα δεκαπέντε χρόνια. Γιὰ τὰ πρῶτα πέντε βάζει τὸν ἑαυτό του στὸν κανόνα τῆς σιωπῆς. Μὲ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ φωτίζει ὁλόκληρος ἀπὸ τὴν Θεία Χάρη καὶ ἀξιώνεται νὰ ζήσει Πνευματικὲς ἀναβάσεις καὶ νὰ δεῖ θεϊκὰ ὁράματα. Μετὰ τὸν ἐγκλεισμό, ὥριμος πλέον στὴν Πνευματικὴ ζωὴ καὶ γέροντας στὴν ἡλικία, ἀφιερώνεται στὴ διακονία τοῦ πλησίον, τοῦ ἐλάχιστου ἀδελφοῦ. Μὲ τὴν αὐστηρὴ ἀσκητικὴ ζωή του καὶ τὴν φωτεινὴ μορφή του εἶχε προσελκύσει γύρω του πλῆθος Χριστιανῶν, ποὺ τὸν ἀγαποῦσαν καὶ πίστευαν ἀκράδαντα στὴν θαυματουργικὴ δύναμη τῶν ἁγίων του προσευχῶν. Πλούσιοι καὶ φτωχοί, διάσημοι καὶ ἄσημοι συνέρρεαν καθημερινὰ στὸ κελί του, γιὰ νὰ λάβουν τὴν εὐλογία του καὶ τὴν Πνευματικὴ καθοδήγηση γιὰ τὴ ζωή τους. Τοὺς δεχόταν ὅλους μὲ ἀγάπη καὶ ὅταν ἔβλεπε τὰ πρόσωπά τους ἀναφωνοῦσε: «Χαρά μου!».

Ἐξομολογοῦσε πολλούς, θεράπευε ἀσθενεῖς, ἐνῷ σὲ ἄλλους ἔδιδε νὰ ἀσπασθοῦν τὸν σταυρὸ ποὺ εἶχε κρεμασμένο στὸ στῆθος του ἢ τὴν εἰκόνα ποὺ εἶχε στὸ τραπέζι τοῦ κελιοῦ του. Σὲ πολλοὺς πρόσφερε ὡς εὐλογία ἀντίδωρο, ἁγίασμα ἢ παξιμάδια, ἄλλους τοὺς σταύρωνε στὸ μέτωπο μὲ λάδι ἀπὸ τὸ καντῆλι, ἐνῷ μερικοὺς τοὺς ἀγκάλιαζε καὶ τοὺς ἀσπαζόταν λέγοντας: «Χριστὸς Ἀνέστη!».

Τὴν 1η Ἰανουαρίου 1833, ἡμέρα Κυριακή, ὁ Ὅσιος ᾖλθε γιὰ τελευταία φορὰ στὸ Ναὸ τοῦ νοσοκομείου τῶν Ἁγίων Ζωσιμᾶ καὶ Σαββατίου. Ἄναψε κερὶ σὲ ὅλες τὶς εἰκόνες καὶ τὶς ἀσπάσθηκε. Μετάλαβε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ μετὰ τὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ζήτησε συγχώρεση ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀδελφούς, τοὺς εὐλόγησε, τοὺς ἀσπάσθηκε καὶ παρηγορητικὰ τοὺς εἶπε: «Σώζεσθε, μὴν ἀκηδιᾶτε, ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε. Στέφανοι μᾶς ἑτοιμάζονται». Ὁ Μοναχὸς Παῦλος πρόσεξε ὅτι ὁ Ὅσιος ἐκείνη τὴν ἡμέρα πῆγε τρεῖς φορὲς στὸν τόπο ποὺ εἶχε ὑποδείξει γιὰ τὸν ἐνταφιασμό του. Καθόταν ἐκεῖ καὶ κοίταζε ἀρκετὴ ὥρα στὴ γῆ. Τὸ βράδυ τὸν ἄκουσε νὰ ψάλλει στὸ κελί του Πασχαλινοὺς ὕμνους: «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…», «Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ…», «Ὤ, Πάσχα τὸ μέγα καὶ ἱερώτατον, Χριστέ…».

Ὁ Ὅσιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη στὶς 2 Ἰανουαρίου 1833. Οἱ μοναχοὶ τὸν εἶδαν μὲ τὸ λευκὸ ζωστικό, γονατιστὸ σὲ στάση προσευχῆς μπροστὰ στὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ἀσκεπῆ, μὲ τὸ χάλκινο σταυρὸ στὸ λαιμὸ καὶ μὲ τὰ χέρια στὸ στῆθος σὲ σχῆμα σταυροῦ. Νόμιζαν ὅτι τὸν εἶχε πάρει ὁ ὕπνος.

Τὰ ἱερὰ λείψανά του ἐξαφανίστηκαν κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ὀκτωβριανῆς ἐπαναστάσεως καὶ ξαναβρέθηκαν τὸ 1990, στὴν Ἁγία Πετρούπολη. Τὸ 1991 ἐπέστρεψαν στὴν μονὴ Ντιβέγιεβο.

Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.

Χριστῷ ἐκ νεότητος ἀκολουθήσας θερμῶς, εὐχαῖς καὶ δεήσεσιν, ἐν τῇ ἐρήμῳ Σαρώφ, ὡς ἄσαρκος ἤσκησας· ὅθεν τοῦ Παρακλήτου, δεδεγμένος τὴν χάριν, ὤφθης τῆς Θεοτόκου, θεοφόρος θεράπων· διὸ σε μακαρίζομεν, Σεραφεὶμ Πάτερ Ὅσιε.

ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ Η ΝΤΡΟΠΗ

Μπήκαν στρατιώτες σ' ένα χωριό και βίασαν όλες τις γυναίκες. Εκτός από μία που αντιστάθηκε στον στρατιώτη, τον σκότωσε και έκοψε το κεφάλι του! Αφού οι στρατιώτες ολοκλήρωσαν την αποστολή τους και επέστρεψαν στους στρατώνες τους τότε βγήκαν όλες οι γυναίκες από τα σπίτια τους μαζεύοντας τα σκισμένα ρούχα τους κλαμένες εκτός από μία! Βγήκε από το σπίτι της και ήρθε με το κεφάλι του στρατιώτη στα χέρια της. Το βλέμμα της ήταν γεμάτο υπερηφάνεια και είπε:

-Νομίζατε ότι θα τον άφηνα να με βιάσει χωρίς να τον σκοτώσω ή να με σκοτώσει???

Οι γυναίκες του χωριού κοίταξαν η μία την άλλη και αποφάσισαν ότι θα πρέπει να θανατωθεί ώστε να μην υπερηφανευτεί με την Τιμή της και έτσι ώστε οι σύζυγοί τους να μην τις ρωτήσουν όταν επιστρέψουν από τη δουλειά γιατί δεν αντισταθήκατε σαν κι αυτήν! Της επιτέθηκαν και την δολοφόνησαν.

(Δολοφόνησαν την τιμή για να ζήσει η ντροπή!)

Αυτή είναι η περίπτωση των διεφθαρμένων στην κοινωνία μας σήμερα. Σκοτώνουν και απομονώνουν κάθε έντιμο άτομο έτσι ώστε να μην υπάρχει μάρτυρας στην διαφθορά τους...

Ἔκδοση βιβλίου Ἁγίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου: «Σύνοψη τῆς Χριστιανικῆς Ζωῆς»

 

Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἔχει ἤδη ἑτοιμασθεῖ πρὸς ἐκτύπωσιν τὸ βιβλίο τοῦ Ἁγίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς (+1985), μὲ τὸν τίτλο: «Σύνοψη τῆς Χριστιανικῆς Ζωῆς».

Σὲ τριάντα σύντομα Κεφάλαια παρουσιάζονται μὲ τρόπο συνοπτικὸ καὶ περιεκτικὸ πολὺ ἐνδιαφέροντα θέματα, τὰ ὁποῖα βοηθοῦν τὸν ἀναγνώστη νὰ εἰσέλθει στὸν τρόπο βιώσεως τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου. Ἡ ἀληθινὴ Χριστιανικὴ ζωὴ δὲν εἶναι κάτι τὸ θεωρητικὸ καὶ ἰδεολογικό, ἀλλὰ ἕνας συγκεκριμένος τρόπος ζωῆς, ἕνα πρόγραμμα ζωῆς ποὺ περιλαμβάνει κάθε πτυχὴ τῆς καθημερινότητος τοῦ ἀνθρώπου, προκειμένου νὰ ἐκπληρώσει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τύχει τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη συνδυάζεται ἄριστα μὲ τὴν ὀρθόδοξη ζωή, μὲ τὸ ὀρθόδοξο ἦθος καὶ ἐπίσης, ὅπου χρειάζεται, ἀντιμετωπίζονται ἄλλα συστήματα ἠθικὰ καὶ φιλοσοφικά, μὲ τρόπο συγκριτικὸ καὶ ἀπολογητικό. Θέματα μεγάλης πνευματικῆς σημασίας ἀναπτύσσονται μὲ τρόπο ἐξαιρετικό, ἀπευθυνόμενα στοὺς νέους στὴν ἡλικία πιστούς, ἀλλὰ καὶ σὲ μεγαλυτέρους, ὅπως καὶ σὲ κάθε ἐνδιαφερόμενο γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη. Τὸ βιβλίο ἀποτελεῖ πολὺ καλὸ κατηχητικό, ἐκπαιδευτικὸ καὶ ἱεραποστολικὸ βοήθημα.

Ὁ σύγχρονος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, Ἀσκητὴς καὶ Ὁμολογητὴς Ἱεράρχης Φιλάρετος τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς, ἔγραψε τὸ ἔργο αὐτὸ ὡς νέος Ἱερομόναχος, προπολεμικά, γιὰ νὰ βοηθήσει τὴν νεότητα, γιὰ τὴν ὁποίαν φρόντιζε μὲ μεγάλη ἔμφαση. Τὸ βιβλίο αὐτὸ ἀπὸ τὴν ἁγιασμένη γραφίδα του, τὸ ὁποῖο μεταφράσθηκε σὲ πολλὲς γλῶσσες, ὅπως καὶ στὰ τσεχικὰ ἀπὸ τὴν ἐκεῖ Ἱεραποστολή μας πρόσφατα, διατηρεῖ τὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὴν ἐπικαιρότητά του ἀμείωτη μέχρι σήμερα. Παρουσιάζεται δὲ γιὰ πρώτη φορὰ στὰ ἑλληνικά, σὲ μετάφραση ἀπὸ τὸ ρωσικὸ πρωτότυπο.

Πρόκειται γιὰ καλαίσθητη ἔκδοση, μὲ ἔγχρωμο ἐξώφυλλο καὶ ἐσωτερικὰ διχρωμία, 152 σελίδων, σχήματος 14×21 ἑκ., ἡ ὁποία θὰ διατίθεται-διανέμεται ΔΩΡΕΑΝ στοὺς Ναοὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, ὡς ἐλάχιστη πνευματικὴ ἐλεημοσύνη καὶ φιλανθρωπία. Ἀποτελεῖ ἔκδοση τοῦ νεοσύστατου Φιλανθρωπικοῦ Συλλόγου μας «Ἅγιος Γεδεὼν Τυρνάβου» καὶ ἀποβλέπει στὴν πνευματικὴ ἐνημέρωση καὶ βοήθεια ὅσων θὰ ἀναγνώσουν τὸ ἔργο μὲ προσοχὴ καὶ ἐπιμέλεια.

Ἐπὶ τοῦ παρόντος, τὸ βιβλίο δύναται νὰ ἀναγνωσθεῖ σὲ ἠλεκτρονικὴ μορφὴ στὴν Ἱστοσελίδα μας, ὅπου καὶ θὰ παρατίθεται στὴν κατηγορία «Σημαντικὸ Ὑλικό», μαζὶ καὶ μὲ ἄλλα ἔργα μας. Βλ. αὐτὸ ΕΔΩ.

Πηγή

Μέρος 1o: Ηθικός νόμος

Μέρος 2ο: Η αμαρτωλότητα του ανθρώπινου γένους

Μέρος 3ο: Η χριστιανική αρετή

Μέρος 4ο: Ο αποκαλυφθείς Νόμος

Μέρος 5ο: Το ζήτημα της ελεύθερης βούλησης

Μέρος 6ο: Ανθρώπινες Ευθύνες

Μέρος 7ο: Ταπεινοφροσύνη

Μέρος 8ο: Η πτώση και η μεταστροφή του αμαρτωλού

Μέρος 9ο: Η σωτηρία στην Εκκλησία

Μέρος 10ο: Ανάπτυξη

Μέρος 11ο: Η ανάπτυξη της καρδιάς

Μέρος 12ο: Άλλα συναισθήματα

Μέρος 13ο: Η ανάπτυξη της θέλησης

Μέρος 14ο: Εργασία

Μέρος 15ο: Ο ναός του σώματος

Μέρος 16ο: Αμαρτήματα αυτοκαταστροφής

Μέρος 17ο: Η στάση προς τον πλησίον

Μέρος 18ο: Επιθυμία για το καλό όλων

Μέρος 19ο: Αμαρτήματα κατά του πλησίον

Μέρος 20ό: Μη χριστιανικά συστήματα ηθικής

Μέρος 21ο: Η χριστιανική αγάπη

Μέρος 22ο: Η επίδραση του Χριστιανισμού σε όλες τις πτυχές της ζωής

Μέρος 23ο: Οικογένεια και κράτος

Μέρος 24ο: Υπηρεσία στην Πατρίδα

Μέρος 25ο: Κομμουνισμός

Μέρος 26ο: Η στάση προς τον Θεό

Μέρος 27ο: Η γνώση του Θεού

Μέρος 28ο: Προσευχή

Μέρος 29ο: Η Προσευχή του Κυρίου

Μέρος 30ό: Είδη Προσευχής

Περὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Μετὰ μεγίστης ἀνησυχίας ἐπληροφορήθημεν περὶ τοῦ ἐγγράφου αἰτήματος τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας πρὸς τὴν Ἱερὰν Κοινότητα καὶ τὰς Ἱερὰς Μονὰς τοῦ Ἁγίου Ὄρους περὶ παροχῆς φιλοξενίας καὶ ὑποστηρίξεως μεγάλου ἀριθμοῦ ἀστυνομικῶν καὶ βαρέων ὀχημάτων προκειμένου νὰ ἐπιχειρήσουν ἐκτέλεσιν ἐξώσεων εἰς χώρους τῆς ἁγιορειτικῆς πολιτείας μετ᾽ «ἐπιχειρησιακῆς ἀκριβείας».

Ποιοῦμεν ἔκκλησιν πρὸς ἐπικράτησιν τῆς λογικῆς καὶ τὴν διαφύλαξιν τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἁρμονίας εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Πατρίδα μας, ἐπισημαίνοντες ὅτι:

α. Ἡ ἐπαπειλουμένη εἴσοδος βαρέων ὀχημάτων καὶ ἡ ἀναφορὰ εἰς «ἐπιχειρησιακὴν ἀκρίβειαν» προδιαθέτει περὶ τῆς ἀσκήσεως βίας καὶ τὴν ὀργάνωσιν στρατιωτικοῦ τύπου ἐπιχειρήσεως ἐκπορθήσεως τῆς, ὡς κάστρον ὀχυρωμένης, Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου καὶ ἴσως ὄχι μόνον αὐτῆς. Ἡ ἀπειλουμένη ἄσκησις βίας ἐκ μέρους τῶν ἐπιτιθεμένων θεωρεῖται βέβαιον ὅτι θὰ ἐπιφέρῃ ἀπωλείας, ἴσως καὶ ἀνθρωπίνων ζωῶν μεταξὺ τῶν ἀμυνομένων, οἱ ὁποῖοι γνωρίζομεν καλῶς ὅτι πρόκειται νὰ ὑπερασπισθοῦν μὲ αὐτοθυσίαν τὴν Μονὴν αὐτῶν. Τοιουτοτρόπως, αἱ ἀστυνομικαὶ δυνάμεις ἐὰν ἐπιχειρήσουν δυναμικὴν ἐπέμβασιν, θὰ γίνουν αἴτιοι δημιουργίας νέων Ὁσιομαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν.

β. Ἡ ἀναφορὰ εἰς ἱκανὸν ἀριθμὸν ἀστυνομικῶν διὰ μέγα χρονικὸν διάστημα, προοιωνίζεται ἐπιχείρησιν πολυχρονίου ἀποκλεισμοῦ τῆς Μονῆς μὲ σκοπὸν τὴν ἐκ τῆς ἀπειλῆς τῆς λιμοκτονίας παράδοσιν τῶν Πατέρων. Τοῦτο τὸ σχέδιον θὰ ἀποτελοῦσε κατάφορον παραβίασιν τῶν στοιχειωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Μετὰ τὴν παγκόσμιον κατακραυγὴν διὰ τὸν ἀποκλεισμὸν τῆς Γάζης, εἰς τὴν ὁποίαν ἀποστέλλεται διεθνῶς ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια, ἡ ἐνδεχομένη δημιουργία καὶ ἐν Ἑλλάδι ἑστίας ἀποκλεισμοῦ, πρόκειται νὰ δυσφημίσῃ τὴν χώραν παγκοσμίως.

Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει ἡμεῖς θὰ ἀπαιτήσωμεν τὸν τακτικὸν ἐφοδιασμὸν τῆς Μονῆς διὰ ἀνθρωπιστικῆς βοηθείας καὶ εἰς περίπτωσιν παρεμποδίσεως τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς θὰ ὑπάρξῃ διεθνὴς κατακραυγή.

Εὐχόμεθα ὅτι οἱ Ἁγιορεῖται Πατέρες τῶν λοιπῶν 19 Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους δὲν πρόκειται νὰ δώσουν ἄδειαν διὰ τὸν διασυρμὸν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἐν γένει τῆς Πατρίδος μας.

 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς
Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας ΓΟΧ Ἑλλάδος
08/21-07-2024

ΤΡΕΙΣ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΠΟΥ ΚΟΛΑΖΟΥΝ Ή ΣΩΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Ὁμιλία Κυριακῆς Γ΄ Ματθαίου (Ἁγίων Ἀναργύρων)

Ἀπὸ τὸν Σεβ/το Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς στὸν Μεζοῦρλο (Λατίνια) Λαρίσης, τὴν Κυριακή, 1/14-7-2024, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ ἐκ Ρώμης, μὲ τίτλο: «Τρεῖς καθοριστικὲς κινήσεις τοῦ νοῦ ποὺ κολάζουν ἤ σώζουν τὸν ἄνθρωπο».

Πηγή

 

ΟΠΟΙΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΤΑ ΠΑΘΗ, ΝΙΚΑΕΙ ΤΗ ΘΛΙΨΗ

 

Ὅποιος νικάει τὰ πάθη, νικάει τὴ θλίψη

Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα

Πῶς θὰ καταλάβουμε, ἂν ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἢ ὄχι;

Νά, ὁρίστε πῶς. Ἂν στενοχωριέσαι γιὰ ὁτιδήποτε, αὐτὸ σημαίνει πὼς δὲν ἄφησες τὸν ἑαυτό σου ὁλόκληρο στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, παρόλο ποὺ ἐξωτερικὰ φαίνεται ὅτι τὸ ἔκανες. Ὅποιος ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς δὲν στεναχωριέται γιὰ τίποτε! Ὅταν ὁ τέτοιου εἴδους ἄνθρωπος ἔχει κάποια ἀνάγκη, παρακαλάει τὸν Θεό. Ἄν δὲν πάρει αὐτὸ ποὺ ζητάει, μένει ἥσυχος, πράος σὰν νὰ τὸ πῆρε. Ἡ ψυχὴ ποὺ ἀφέθηκε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τίποτε δὲν φοβᾶται. Δὲν φοβᾶται οὔτε τὶς ἀπειλές οὔτε τοὺς ληστὲς καὶ γιὰ ὅλα ὅσα τοῦ συμβαίνουν λέει:

Ἔτσι ἦταν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη καὶ γιὰ τὴν ἀρρώστια, ὁ ἥσυχος ἄνθρωπος σκέφτεται, πὼς καὶ αὐτὴ ἡ ἀρρώστια θὰ μὲ βοηθήσει σὲ κάτι, μοῦ εἶναι χρήσιμη γιὰ κάτι, ἀλλιῶς δὲν θὰ μοῦ τὴν ἔστελνε ὁ Θεός. Ἔτσι φυλάγουμε τὴν ἠρεμία, τὴν γαλήνη καὶ στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα μας.

Ὁ Κύριος κάλεσε τὸν καθένα ἀπό μᾶς στὴν ὕπαρξη μὲ ἕναν συγκεκριμένο στόχο καὶ σχέδιο. Καὶ τὸ παραμικρὸ χορταράκι αὐτοῦ τοῦ πλανήτη ἔχει ἕνα εἶδος ἀποστολῆς ἐδῶ στὴ γῆ. Καὶ πόσο ἀληθεύει αὐτὸ γιὰ τὰ ἀνθρώπινα ὄντα! Ὡστόσο, ἐμεῖς διαταράσσουμε ἐνίοτε καὶ ἐμποδίζουμε τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἔχουμε τὴν ἐλευθερία, εἴτε νὰ ἀποδεχτοῦμε τὸ θέλημά του εἴτε νὰ τὸ ἀπορρίψουμε. Ὁ Θεὸς ποὺ εἶναι ἀγάπη, δὲν θέλει νὰ ἄρει αὐτὴ τὴν ἐλευθερία ἀπό μᾶς. Μᾶς δόθηκε ἀπόλυτη ἐλευθερία, ἀλλὰ ἐμεῖς, πάνω στὴν τρέλα μας, ποθοῦμε συχνὰ ἄχρηστα πράγματα.

Δὲν μποροῦμε νὰ ἐπιτύχουμε τὴ σωτηρία μὲ κανέναν τρόπο πέρα ἀπὸ τὴ μεταμόρφωση τοῦ νοῦ μας, τὴ μεταμόρφωσή του σὲ κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἦταν. Ὁ νοῦς μας θεώνεται ἀπὸ μία ἰδιάζουσα ἐνέργεια τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Γίνεται ἀπαθὴς καὶ ἅγιος. Ἕνας θεωμένος νοῦς ζεῖ ἀκατάπαυστα μὲ τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Γνωρίζοντας, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μέσα μας κι ἐμεῖς ἐν Αὐτῷ, ὁ θεωμένος νοῦς εἶναι ὁλότελα οἰκεῖος μὲ τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς εἶναι παντοῦ κι ἐμεῖς εἴμαστε σὰν ψάρια μέσα στὸ νερὸ, ὅταν εἴμαστε ἐν Θεῷ. Τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ λογισμοί μας Τὸν ἐγκαταλείπουν, ἀφανιζόμαστε πνευματικά.

Πρέπει κανεὶς νὰ κηρύττει, ὄχι ἀπὸ τὸ ὀρθολογιστικό του μυαλό ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά του. Μόνο ὅ,τι προέρχεται ἀπὸ τὴν καρδιὰ μπορεῖ νὰ ἀγγίξει μία ἄλλη καρδιά.

Πρέπει νὰ ὑποφέρουμε ἀρκετὰ στὴν καρδιά μας, ὥστε νὰ μάθουμε τὴν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Κύριος στέκει διαρκῶς στὸ πλάι μας, ἐπιτρέποντας νὰ νιώσουμε πόνο ἀριστερὰ στὸ στῆθος μας, ἔτσι ὥστε νά φύγει ἀπὸ μέσα μας ὅλη ἡ δυσωδία. Κι ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ λέμε συνέχεια εἶναι, «Ἐκεῖνο καὶ τὸ ἄλλο μοῦ εἶπε… Μὲ προσέβαλε, ὅσο δὲν παίρνει… Ἔ, αὐτὸ εἶναι ἀσυγχώρητο!».

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ συγχωροῦμε, τὴ στιγμὴ ποὺ εἴμαστε ἴδιοι μὲ τοὺς ἄλλους; Πόσες καὶ πόσες φορὲς δὲν ἔχουμε κι ἐμεῖς προσβάλλει τοὺς πλησίον μας; Πρέπει λοιπὸν νὰ μάθουμε νὰ διατηροῦμε τὴ γαλήνη μας. Δὲν μπορεῖς νὰ μάθεις τὴν ταπείνωση, ἂν δὲν ἔχεις φτάσει νὰ ὑποφέρεις πολλὰ στὴν καρδιά σου.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες λένε, ὅτι, ἂν δὲν ταπεινώσουμε τὸν ἑαυτό μας, ὁ Κύριος δὲν θὰ σταματήσει νὰ μᾶς ταπεινώνει. Θὰ χρησιμοποιήσει κάποιον, προκειμένου νὰ μᾶς ταπεινώσει. Κάποιος θὰ προκαλέσει τὴν ὀργή μας καὶ θὰ τὸ κάνει μέχρι νὰ μάθουμε νὰ παραμένουμε ἤρεμοι καὶ γαλήνιοι, κάθε φορὰ ποὺ προκαλούμαστε.

Νομίζουμε ὅτι ξέρουμε πολλά, ἀλλὰ ὅσα ξέρουμε εἶναι πολὺ λίγα. Ἀκόμα κι ἐκεῖνοι ποὺ ἀγωνίζονται σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ νὰ κάνουν τὴν ἀνθρωπότητα νὰ προοδεύσει –ἐμβριθεῖς ἐπιστήμονες καὶ ἰδιαίτερα καλλιεργημένοι ἄνθρωποι– συνειδητοποιοῦν ἐν τέλει, ὅτι ἡ γνώση τους δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο πέρα ἀπὸ ἕνας κόκκος ἄμμου πλάι στὴ θάλασσα. Ὅλα μας τὰ ἐπιτεύγματα εἶναι ἀνεπαρκῆ.

Ἡ ταπείνωση εἶναι θεϊκὴ περιουσία· εἶναι ἡ τελειότητα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ἀποκτᾶται μέσα ἀπὸ τὴν ὑπακοή. Ὅποιος δὲν εἶναι ὑπάκουος, δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκτήσει τὴν ταπείνωση. Ὑπάρχουν πολὺ λίγοι σήμερα στὸν κόσμο, ποὺ ἔχουν ὑπακοή. Ἡ ταπείνωσή μας εἶναι ἀνάλογη τῆς ὑπακοῆς μας.

Ἡ φυσική, ἡ ἐξωτερικὴ ταπείνωση ἀποκτιέται πιὸ εὔκολα ἀπὸ τὴν ἐσωτερική, τὴν ταπείνωση τοῦ νοῦ. Αὐτὴ ἡ τελευταία εἶναι ἕνα ἰδιαίτερο δώρημα. Ὁ ἅγιος πατήρ μας Συμεὼν λέει, ὅτι τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ἀποκτήσει τὴν ταπείνωση τοῦ νοῦ, δὲν μπορεῖ νὰ τὸν βλάψει τίποτα στὸν κόσμο. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, ὁτιδήποτε κι ἂν συμβαίνει, εἶναι πάντοτε εἰρηνευμένος. Αὐτὸ εἶναι πραγματικὰ μία θεϊκὴ περιουσία.

Πότε ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ;

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι ὁ ζωώδης φόβος αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ὁ φόβος μας εἶναι φόβος ἐγκόσμιος καὶ πρέπει νὰ παλέψουμε νὰ τὸν μετασχηματίσουμε σὲ φόβο Θεοῦ. Ὁ ἐγκόσμιος φόβος εἶναι φόβος βγαλμένος ἀπὸ τὸν ἅδη. Ἡ ζωή μας εἶναι γεμάτη φόβο. Φοβόμαστε, τί θὰ φέρει τὸ αὔριο, τί μᾶς ἐπιφυλάσσει τὸ μέλλον. Αὐτὸς εἶναι φόβος ζωώδης.

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει, ὅταν τὸν ἀγαπᾶς μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά καὶ παλεύεις νὰ μὴν τὸν προσβάλεις ποτὲ ἢ νὰ τὸν στενοχωρήσεις, ὄχι μόνο μὲ τὰ ἔργα σου, τὶς πράξεις καὶ τὰ λόγια σου, ἀλλὰ οὔτε μὲ τοὺς λογισμούς σου.

Προσπαθεῖς νὰ τὸν εὐχαριστεῖς μὲ καθετὶ ποὺ κάνεις ἢ λές. Αὐτὸς εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, φόβος μὴν κάνεις κάτι ποὺ θὰ στενοχωρήσει ἢ θὰ προσβάλλει τὸν Πατέρα μας.

(Πνευματικὲς Συζητήσεις, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2014,
στὸ «Ἁγία Ζώνη»-Ψηφιακὴ Βιβλιοθήκη, 24-06-2024)

Πηγή