Ὠδὴ α'. Ἦχος α'.
Πεποικιλμένη
τῇ θείᾳ δόξῃ, ἡ ἱερὰ καὶ εὐκλεής,
Παρθένε μνήμη Σου, πάντας συνηγάγετο,
πρὸς εὐφροσύνην τοὺς πιστούς, ἐξαρχούσης
Μαριάμ, μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων, τῷ
Σῷ ᾄδοντας Μονογενεῖ· Ἐνδόξως ὅτι
δεδόξασται.
Ὠδὴ
γ'.
Ἡ δημιουργική, καὶ
συνεκτικὴ τῶν ἁπάντων, Θεοῦ σοφία καὶ
δύναμις, ἀκλινῆ ἀκράδαντον, τὴν
Ἐκκλησίαν στήριξον Χριστέ· μόνος γὰρ
εἶ Ἅγιος, ὁ ἐν Ἁγίοις ἀναπαυόμενος.
Ὠδὴ
δ'.
Ῥήσεις προφητῶν καὶ
αἰνίγματα, τὴν σάρκωσιν ὑπέφηναν, τὴν
ἐκ Παρθένου Σου, Χριστέ, φέγγος ἀστραπῆς
Σου, εἰς φῶς ἐθνῶν ἐξελεύσεσθαι· καὶ
φωνεῖ Σοι ἄβυσσος, ἐν ἀγαλλιάσει· Τῇ
δυνάμει Σου δόξα Φιλάνθρωπε.
Ὠδὴ
ε'.
Τὸ θεῖον καὶ ἄρρητον
κάλλος, τῶν ἀρετῶν Σου, Χριστέ,
διηγήσομαι· ἐξ ἀιδίου γὰρ δόξης
συναΐδιον, καὶ ἐνυπόστατον λάμψας
ἀπαύγασμα, παρθενικῆς ἀπὸ γαστρός,
τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ, σωματωθεὶς
ἀνέτειλας ἥλιος.
Ὠδὴ
ς'.
Ἅλιον ποντογενές, κητῷον
ἐντόσθιον πῦρ, τῆς τριημέρου ταφῆς
Σου τὶ[1] προεικόνισμα, οὗ Ἰωνᾶς,
ὑποφήτης ἀναδέδεικται· σεσωσμένος
γὰρ ὡς καὶ προὐπέπωτο, ἀσινὴς ἐβόα·
Θύσω Σοι μετὰ φωνῆς, αἰνέσεως Κύριε.
Ὠδὴ
ζ'.
Ἰταμῷ θυμῷ τε καὶ
πυρί, θεῖος ἔρως ἀντιταττόμενος, τὸ
μὲν πῦρ ἐδρόσιζε, τῷ θυμῷ δὲ ἐγέλα,
θεοπνεύστῳ λογικῇ, τῇ τῶν ὁσίων
τριφθόγγῳ λύρᾳ ἀντιφθεγγόμενος,
μουσικοῖς ὀργάνοις, ἐν μέσῳ φλογός·
Ὁ δεδοξασμένος, τῶν πατέρων καὶ ἡμῶν,
Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ὠδὴ
η'.
Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν
καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον.
Φλόγα
δροσίζουσαν ὁσίους, δυσσεβεῖς δὲ
καταφλέγουσαν, ἄγγελος Θεοῦ ὁ πανσθενής,
ἔδειξε Παισί· ζωαρχικὴν δὲ πηγήν,
εἰργάσατο τὴν Θεοτόκον, φθορὰν θανάτου
καὶ ζωήν, βλυστάνουσαν τοῖς μέλπουσι·
Τὸν Δημιουργὸν μόνον ὑμνοῦμεν, οἱ
λελυτρωμένοι, καὶ ὑπερυψοῦμεν, εἰς
πάντας τοὺς αἰῶνας.
Ὠδὴ
θ'.
Αἱ γενεαὶ πᾶσαι,
μακαρίζομέν Σε, τὴν μόνην Θεοτόκον.
Νενίκηνται
τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν Σοὶ Παρθένε
ἄχραντε· παρθενεύει γὰρ τόκος, καὶ
ζωὴν προμνηστεύεται θάνατος. Ἡ μετὰ
τόκον παρθένος, καὶ μετὰ θάνατον ζῶσα,
σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε τὴν κληρονομίαν
Σου.
