"Δεν είναι ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ που θα μας καταστρέψει" - Eπιστολές του Γέροντα Ιωάννη της Μονής των Σπηλαίων (Γ΄ Αποσπάσματα)

 

Αγαπητή εν Κυρίω Λ.

Πράγματι, θα σας πω ότι πρέπει να εμμένουμε στην ευλογία της Ιεραρχίας της Εκκλησίας, διότι στην Εκκλησία υπάρχει νους συνοδικός. Όμως, αν κάποιος έχει τη δυνατότητα προς το παρόν να μην πάρει τις κάρτες, τότε μην τις πάρετε.

Αλλά δεν ξέρω πώς θα έχει ήσυχη την καρδιά του εκείνο το μέλος μιας οικογένειας που, μόνος αυτός, θα είναι «δίκαιος» (δεν θα έχει πάρει την κάρτα), αλλά συνάμα τρώει το ψωμί, που έχει πάρει με αυτή την κάρτα ένα άλλο αγαπημένο μέλος της οικογένειας (το οποίο και παραδίδεται στην απώλεια).

Όμως πιστεύω ότι δεν θα δοκιμάσει ο Κύριος τους αγαπώντας Αυτόν και τους πιστούς σε Αυτόν υπεράνω του μέτρου των δυνάμεών τους.

Τη σφραγίδα θα μπορέσουν να τη βάλουν μόνο σε αυτόν, που αμετανόητα ζούσε μέσα στην αμαρτία και που έχει αποκοπεί με τη ζωή του από τον Κύριο. Πριν τη σφραγίδα του Αντιχρίστου θα έχει σφραγιστεί ο νους με την αμαρτία.

 

***

Αγαπητέ εν Κυρίω Β.!

Προς απάντηση της επιστολής σας, θα σας ρωτήσω: «Σε τι είναι χειρότερο ή καλύτερο το έγγραφο που λάβατε, από το διαβατήριο που έχουμε όλοι μας μέχρι τώρα;». Μηχανική απάρνηση του Θεού, χωρίς διακρίσεις, δεν μπορεί να υπάρξει. Μόνο η προσωπική μας στάση προς τον Θεό μπορεί να μας σώσει ή να μας καταστρέψει. Όμως εσάς κανείς δεν σας ρώτησε για την πίστη σας.

Ο Θεός να σας δώσει σοφία.

 

***

Αγαπητέ π. Σ.!

Στην εκστρατεία που προτείνετε, δεν θα συμμετάσχω. Μου το απαγορεύει το ίδιο το πνεύμα αυτής της δράσης: είναι από κείνες που έχουν πολύ εγωισμό, θόρυβο και ελπίδα στον άνθρωπο, όχι στον Θεό, και συνοδεύονται επίσης με φιλόψογη στάση προς την Ιεραρχία της Εκκλησίας, πράγμα που ξεχειλίζει στις εκφράσεις σας.

Η επιστολή που τόσο δεν σας άρεσε, δεν είναι παραχάραξη γραμμένη από μένα προς ιδιώτη, έλαβε ευρύτερη δημοσιότητα ανεξάρτητα από μένα, κατά το θέλημα του Θεού, πράγμα που σημαίνει ότι έτσι έπρεπε να γίνει.

Συγχωρήστε με μεγαλόψυχα, οι μέθοδοι που προτείνετε δεν μου ταιριάζουν στο πνεύμα.

 

***

Το κρατικό πρόβλημα για τους ατομικούς αριθμούς των φορολογουμένων, τάραξε τον πνευματικό κόσμο και συνέβαλε σ' αυτό κι ο εχθρός του Θεού, με τις ψευδείς φήμες περί εισαγωγής των τριών εξαριών στο ΑΦΜ. Όμως όλη αυτή η ταραχή μας ελέγχει, διότι αποκάλυψε ότι απουσιάζει από τους χριστιανούς η πίστη στον Θεό και η εμπιστοσύνη στη Μητέρα Εκκλησία...

Όμως ο εχθρός επιδίωκε αυτόν ακριβώς τον στόχο και κανέναν άλλο, αγαπητοί μου, εισάγοντας τον αριθμό «666» στον ραβδωτό κώδικα. Αλλά με τι ευκολία και πόσο ανώδυνα αφαιρέθηκε αυτός ο μοιραίος αριθμός, αφού είχε κάνει πια το έργο του! Τον αριθμό τον αφαίρεσαν, την αίτηση για τη λήψη των αριθμών την εξαίρεσαν, αλλά η ταραχή και το σχίσμα μέσα στην Εκκλησία συνεχίζουν να βαθαίνουν.

Οι συζητήσεις για τη σφραγίδα του Αντιχρίστου, για την έλλειψη χάρης της Εκκλησίας μας, για το κοντινό τέλος του κόσμου εξάπτουν τα μυαλά. Οι σχισματικές διαθέσεις και οι λόγοι κατά της Ιεραρχίας της Εκκλησίας ηχούν πια και από τους άμβωνες των εκκλησιών.

 

***

Τώρα μιλάνε μόνο για τον αριθμό 666, ως σφραγίδα του Αντιχρίστου. Μήπως όμως έχει ήδη λάβει εξουσία στον κόσμο; Έχουν μήπως σβήσει τα κρατικά σύνορα και χαϊδεύουν την ακοή μας με νανουρίσματα για ειρήνη και ασφάλεια;... Μήπως ο Αντίχριστος βασιλεύει, αναγνωρισμένος από όλους ως παγκόσμιος κυβερνήτης, διεκδικώντας έτσι δικαιωματικά τη σφραγίδα του;

 

***

Η Εκκλησία μας έχει ήδη τον δικό της ΑΦΜ, λένε, και δεν πρέπει πια να πηγαίνετε σ' αυτή. Κι έτσι, η γιαγιά, που σε όλη της τη ζωή, ακόμα και στους πιο δύσκολους καιρούς, διαφύλαξε την πίστη στον Χριστό και την Εκκλησία, βρίσκεται τώρα, στα στερνά της, να εκπίπτει από τη σωτήρια κιβωτό της Εκκλησίας.

Ποιος θα δώσει λόγο ενώπιον του Θεού για τον σκανδαλισμό αυτών των ελαχίστων, που σκόνταψαν από αφέλεια στο... ΑΦΜ, δηλαδή σε κάτι άσχετο προς την πνευματική ζωή;

Ορίστε, δείτε πώς ελέγχεται τώρα η πίστη μας, η λογική της, η πνευματικότητά της!

 

***

Τα τέκνα της Εκκλησίας θα έπρεπε να είναι πιο φιλύποπτα, βλέποντας τους “μαχητές της ελευθερίας'' να χρησιμοποιούν (λαχταρώντας να πετύχουν τον στόχο τους) τη συκοφαντία, τη μέθοδο του πατέρα του ψεύδους, του διαβόλου.

Από την έναρξη αυτής της ταραχής είχα γράψει πολλές προσωπικές επιστολές σχετικά με τον ΑΦΜ.

Να που μία από αυτές, δημοσιοποιήθηκε στο ευρύ κοινό, με το θέλημα του Θεού, από τη μονή Σρετένσκι, μέσω ίντερνετ. Όμως χαρακτήρισαν την επιστολή εκείνη προϊόν πλαστογράφησης. Υπογράφω λοιπόν και σήμερα, ξανά και ξανά, αυτή την επιστολή. Σ' αυτήν ακριβώς ακούγεται η άποψή μου για όλα τα τεκταινό μενα, και όχι σε εκείνη που δημοσίευσαν ανωνύμως άγνωστοι συκοφάντες, στην εφημερίδα «Ρωσικός κήρυξ» (Νο 46-48, έτος 2000), χώνοντας μέσα σε αυτή τη δική τους γνώμη με το δικό μου όνομα.

Τώρα μάλιστα, που ανακατεύουν και το όνομά μου στη συκοφαντία τους, είμαι υποχρεωμένος να πω σε όλους όσοι εμπλέκονται σε αυτή την ψύχωση: Να φοβάστε τη διαίρεση και το σκάνδαλο μέσα στην Εκκλησία! Να φοβάστε μην εκπέσετε από τη Μητέρα Εκκλησία – αυτή και μόνο συγκρατεί σήμερα τη λάβα του αντιχριστιανικού ξεσπάσματος στον κόσμο! Να φοβάστε να κρίνετε την εκκλησιαστική Ιεραρχία, διότι αυτό είναι απώλεια και χωρίς τη σφραγίδα του Αντιχρίστου. Να φοβάστε την αμαρτία!

Εμείς θα φύγουμε από τη ζωή, πολύ πριν εμφανιστεί αυτός ο τρόμος που έχει κυριεύσει τώρα τους πάντες. Όμως, αν εκπέσουμε από την Εκκλησία, κληρονομούμε ακριβώς αυτό που τόσο φοβόμαστε.

Ας αποτυπώσουμε στις πλάκες της καρδιάς και του νου μας τη βάση της ένωσής μας με τον Θεό: Υιέ μου, δος μου στην καρδίαν. Την ψυχή και την καρδιά, που είναι πιστές στον Θεό, ο Κύριος δεν θα τις παραδώσει να τις ποδοπατήσει ο εχθρός!

Το να εξαπατηθεί ο άνθρωπος από έναν άλλο άνθρωπο, ή από τον εχθρό (με την αιωνόβια πείρα του στο ψέμα), είναι εύκολο, δεν είναι τίποτα. Με τις σύγχρονες δυνατότητες της τεχνολογίας είναι δυνατό μυστικά και φανερά να σφραγίσουν όλους τους λαούς με «αριθμούς» και με «τσιπ» και με «σφραγίδες». Όμως δεν μπορούν να βλάψουν την ανθρώπινη ψυχή, εαν δεν υπάρξει συνειδητή απάρνηση του Χριστού και συνειδητή επίσης συνειδητή προσκύνηση του εχθρού του Θεού.

 

***

Αυτές τις πνευματοφόρες και φωτοφόρες ημέρες, η σκοτεινή σκιά της πνευματικής ταραχής συγχύζει τον νου και την καρδιά των πιστών και τους στερεί όχι μόνο τη χαρά της παγκοσμίου και αιωνίου πανηγύρεως, αλλά και την ίδια την πίστη και την αγαθή ελπίδα.

Αγαπητοί μου, ποιος παραδίδει σήμερα αδιάντροπα τη διακυβέρνηση του κόσμου στις σκοτεινές δυνάμεις; Ποιος πάλι, όπως και την εποχή του Σωτήρα, πλησιάζει με την πονηρή ερώτηση: «Τί σοι δοκεῖ; ἔξεστιν δοῦναι κήνσον Καίσαρι ἤ οὔ; (Ματθ. 22,17, Μαρκ. 12,14, Λουκ. 20,22). Στη σύγχρονη γλώσσα αυτό ακούγεται έτσι: «Να δεχτούμε το νέο σύστημα φορολόγησης ή όχι;».

Η απάντηση είναι παράδοξη. Οι ίδιοι οι ορθόδοξοι πιστοί, ιερείς και λαϊκοί, ξεχνώντας την πρόνοια του Θεού, τον ίδιο τον Θεό, παραδίδουν την εξουσία του κόσμου στις σκοτεινές δυνάμεις.

Όπως τότε οι ερωτώντες τον Σωτήρα δεν ικανοποιήθηκαν με την απάντησή Του και απομακρύνθηκαν άχρι καιρού, για να εφεύρουν νέο τέχνασμα εναντίον Του, έτσι και τώρα η απάντηση του συνοδικού νου της Εκκλησίας και τα ληφθέντα από την Εκκλησία μέτρα για τον διαφωτισμό της περίστασης, δεν έγιναν δεκτά και η ταραχή κι η σύγχυση συνεχίζει να φορτίζει την κατάσταση.

(συνεχίζεται)

Πηγή

Δείτε σχετικά:

1). "Δεν είναι ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ που θα μας καταστρέψει" - Eπιστολές του Γέροντα Ιωάννη της Μονής των Σπηλαίων (Αποσπάσματα)

2). "Δεν είναι ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ που θα μας καταστρέψει" - Eπιστολές του Γέροντα Ιωάννη της Μονής των Σπηλαίων (Β΄ Αποσπάσματα)

"Δεν είναι ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ που θα μας καταστρέψει" - Eπιστολές του Γέροντα Ιωάννη της Μονής των Σπηλαίων (Αποσπάσματα)

 

Παραδώστε τον εαυτό σας στο θέλημα του Θεού κι από το χέρι Του να δέχεστε τα πάντα κάθε μέρα, χωρίς να κοιτάτε το μακρινό αύριο.

Ναι, ο Σωτήρας ήρθε να σώσει τους αμαρτωλούς και, όταν επλεόνασε η αμαρτία, άρχισε να υπερπερισσεύει η χάρις. Πόσοι άνθρωποι τώρα, που πια θα φαινόταν ότι έχουν τελματώσει μέσα στην άβυσσο της πιο αποκρουστικής αμαρτίας, δέχονται το σωτήριο σπρώξιμο από τον Κύριο προς αναγέννηση της ψυχής (αυτό σας το λέω από την καθημερινή μου εμπειρία ως πνευματικού). Το σπρώξιμο το δεχτήκατε, αλλά περαιτέρω πρέπει να υπάρχει η συνειδητοποίηση του θαύματος της θείας αγάπης, που μεταμορφώνει τη ζωή. Όχι υπερήφανη ματαιοδοξία για το ληφθέν δώρο, αλλά συνειδητοποίηση της δικής μας άκρας αμαρτωλότητας, της δικής μας πλήρους αδυναμίας να βγάλουμε από πάνω μας την κρούστα της λέπρας, που έχει πλήξει όλη την ύπαρξή μας, και μαζί με αυτή τη συνειδητοποίηση, άπειρη ευγνωμοσύνη στον Θεό και ελπίδα στη δύναμή Του και το έλεός Του για το μέλλον.

Γι’ αυτό «ζήσε όχι όπως θέλεις, αλλά όπως ορίζει ο Θεός». Ό,τι έχουμε είναι για το καλό μας και ό,τι δεν έχουμε επίσης είναι προς σωτηρία, διότι ο ίδιος ο Κύριος μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί στη ζωή.

Η ζωντανή πίστη θα έρθει με τις θλίψεις, όταν ο νους θα είναι αδύναμος μπροστά στις επιθέσεις της ζωής. Γι’ αυτό και είναι αναγκαίες. Μετάνοια δεν έχετε, λόγω του ότι δεν προσέχετε τον εαυτό σας. Αν τον βλέπατε καθαρά, θα κλαίγατε. Είναι ωφελιμότερο για σας να στηριχτείτε στην προσευχή, ώστε να αφομοιώσετε όσα διαβάσατε. Πρέπει να έχουμε νου, που να ορά τον Θεό, αλλά ο νους μας από μόνος του είναι απατεώνας και, με τη βοήθεια του εχθρού, ακόμη και πανούργος.

Θα μας ταπεινώνουν όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και όλες οι περιστάσεις της ζωής. Όλα αυτά θα τα δεχτούμε χωρίς ταραχή, γνωρίζοντας ότι άλλος δρόμος προς τον Θεό δεν υπάρχει.

Η αταξία και η αβεβαιότητα θα μας καταδιώκουν και θα μας γονατίζουν για πολύ ακόμη. Διότι από τη θεία πρόνοια μας έλαχε να αρχίσουμε να αναστηλώνουμε όσα γκρεμίστηκαν εκ θεμελίων. Γκρεμίστηκαν όχι μόνο οι πέτρες, αλλά κυρίως οι ψυχές. Ο κόσμος ασθενεί από απιστία, αθεΐα, πλάνη και η ασθένεια αυτή δεν θεραπεύεται αμέσως.

Στον κλήρο έχουν μπει πολλοί άνθρωποι εκτός Εκκλησίας, ακόμη και άπιστοι, και κάνουν το έργο τους. Όμως μαζί μας είναι ο Θεός κι εμείς πρέπει να κάνουμε το έργο του Θεού.

Να προχωρούμε με κόπους βίας και πολλής υπομονής. Μην ορμάτε πίσω από ύψη απρόσιτα ακόμη για μας, αρχίστε από τη βία επί του εαυτού σας, με τον καθημερινό κανόνα προσευχής και το μισάωρο κάθισμα μπροστά στις εικόνες, μέσα στο ευλογημένο μισοσκόταδο του καντηλιού. Προς το παρόν δεν έχουμε όρεξη για προσευχή και αυτή δεν έρχεται μέσα στη φασαρία. Χρειάζεται, λοιπόν, να αφιερώσουμε χρόνο, ώστε όλη τη ματαιότητα της ημέρας να την αφήσουμε έξω.

Σωζόμαστε, αγαπητή μου, όχι με τους δικούς μας αγώνες, τις αρετές, ούτε ακόμη με τα καλά μας έργα, αλλά με τον αγώνα του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος μας άφησε ως κληρονομιά τον σωτήριο Σταυρό Του. Οι δικοί μας μικροί σταυροί είναι ομοίωση του δικού Του μεγάλου.

Αν αύριο πρέπει να παρουσιαστώ στο κριτήριο του Θεού κι αν αύριο πρέπει να δώσω απάντηση στην ερώτηση πώς έζησα, με τι έζησα, αν έζησα κατά το πνεύμα του Θεού, τότε τι νόημα έχουν οι έγνοιες για συσσώρευση πλούτου και για οικοδομήματα; Να όμως, που τώρα κατά βάσιν μόνο αυτά σκέφτονται οι άνθρωποι, ενώ, κατά το πνεύμα του Θεού, ζουν ως μονάδες — ακόμη και μέσα στην Εκκλησία, ακόμη κι εκείνοι που διακονούν στο Ιερό Βήμα, ή και οι μοναχοί.

Κοιτάξετε μέσα σας: άραγε ο φόβος του Θεού καθοδηγεί τις σκέψεις, τις πράξεις μας; Άραγε είναι η αγάπη προς τον Θεό βάση της ύπαρξής μας;

Να, αγαπητέ, αυτή η σφραγίδα που μας βάζει καθημερινά ο τρόπος της ζωής μας, που βάζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας, στην ψυχή, στην καρδιά και τον νου, αυτή είναι που κάνει τον χρόνο έλευσης του αντιχρίστου να πλησιάζει ή να απομακρύνεται. Η δική του σφραγίδα μαρτυρεί μόνο εκείνη που έχουμε ήδη βάλει εμείς στον εαυτό μας. Χωρίς εμάς, ούτε να σωθούμε, ούτε να χαθούμε γίνεται.

Ποιος θα σβήσει αυτή τη σφραγίδα, αν την βάλαμε εμείς στον εαυτό μας εκούσια, με επιθυμία και αγάπη; Δεν είναι λοιπόν ο αντίχριστος που θα μας καταστρέψει. Ήδη πριν την έλευσή του, θα καθορίσουμε τον πνευματικό μας προσανατολισμό και θα κάνουμε επιλογή. Η σφραγίδα του αντιχρίστου θα είναι η τελευταία τελεία στη δική μας επιλογή.

Κουτσαίνουμε πνευματικά και στα δυο πόδια: δεν μπορώ να ζήσω κατά Θεόν και συχνά ούτε θέλω. Αυτό δίνει ευρυχωρία στο σφράγισμα, που φοβούνται όλοι τόσο πολύ. Όμως αυτό το σφράγισμα δεν είναι εξωτερικό· ο νους, η καρδιά, η ψυχή σφραγίζονται από την αμαρτία, έτσι ώστε τίποτα θείο δεν μπαίνει πια μέσα στην ψυχή. Ενώ τα διαβατήρια κι οι κάρτες είναι όλα του Καίσαρος. Κατά τον λόγο του Κυρίου δώστε τα του Θεού στον Θεό και τα του Καίσαρος στον Καίσαρα.

Τη σφραγίδα θα μπορέσουν να τη βάλουν μόνο σε αυτόν, που αμετανόητα ζούσε μέσα στην αμαρτία και που έχει αποκοπεί με τη ζωή του από τον Κύριο. Πριν τη σφραγίδα του Αντιχρίστου θα έχει σφραγιστεί ο νους με την αμαρτία.

Οι άνθρωποι σώζονται και θα σώζονται ως τις τελευταίες μέρες του κόσμου – ζουν, εργάζονται, κάποιοι κατά τον νόμο του Θεού, άλλοι κατά τα στοιχεία του κόσμου τούτου. Δεν πρέπει να κάθεσαι στο παράθυρο, χωρίς να κάνεις τίποτα, περιμένοντας κάτι. Θα κατακριθείς μαζί με τους απίστους για απραξία και για το ότι δεν πολλαπλασίασες το δώρο, που σου εμπιστεύθηκε ο Θεός. Για τις νέες ταυτότητες σου έχω ήδη γράψει και δεν θα επαναλαμβάνομαι. Το σφράγισμα ακολουθεί μόνο την προσωπική απάρνηση του Θεού από τον άνθρωπο και όχι την εξαπάτηση. Η εξαπάτηση δεν έχει νόημα. Ο Κύριος χρειάζεται την αγαπώσα Αυτόν καρδία μας.

Αυτό από το οποίο ετοιμάζεστε να τρέξετε μακριά, θα σας βρει παντού. Και στα βάθη των δασών και στην πρωτεύουσα: το νέο σύστημα απογραφής μπαίνει σε εφαρμογή. Εμείς όλοι θα έπρεπε να τρέχουμε να ξεφύγουμε όχι από τους υπολογιστές (την τεχνολογία), αλλά από τις προσωπικές μας αμαρτίες. Μα όχι, εμείς τις φροντίζουμε, τις τρέφουμε μέχρις αηδίας και ζούμε απολαμβάνοντάς τις.

Η Γραφή προειδοποιεί τους ανθρώπους ότι θα έρθουν καιροί δύσκολοι, επειδή οι άνθρωποι θα είναι περισσότερο υπερήφανοι, αλαζόνες και φιλάργυροι, παρά φιλόθεοι. Αλλά για κίνδυνο από την τεχνολογία πουθενά δεν έχει γίνει λόγος. Το ότι θα τρέχουν από τη δύση στην ανατολή κι απ’ την ανατολή στη δύση, επίσης είναι γνωστό κι όλα αυτά θα γίνονται υπό την καθοδήγηση του εχθρού. Ο Θεός όμως είναι παντού και τα τέκνα Του θα τα βοηθήσει παντού.

Τι να πω για τον έλεγχο και την απόλυτη παρακολούθηση, με τα οποία τόσο τρομοκρατούνται οι απλοί άνθρωποι; Πότε και σε ποιο κράτος δεν υπήρχαν μυστικές υπηρεσίες; Όλα υπήρχαν... κι όλα υπάρχουν... και θα υπάρχουν... όμως τίποτα δεν εμποδίζει τον πιστό άνθρωπο να σωθεί. Καθένας προχωρά στη ζωή από τη σταυρική οδό, ξεπερνώντας τα όλα με την πίστη. Ο πιστός τα δέχεται όλα από το χέρι του Θεού, με τη βεβαιότητα ότι όλα τον προάγουν προς τη σωτηρία.

Ακόμη και μεγάλοι στύλοι της Εκκλησίας έκαναν λάθη στον προσδιορισμό των χρόνων “του τέλους του Σύμπαντος”. Για παράδειγμα, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έγραφε ευθέως ότι το τέλος του κόσμου πρέπει να το περιμένουμε κοντά στο “τετρακοσιοστό” έτος. Έτσι σκεφτόταν και ο άγιος Θεόδωρος Στουδίτης για το “κοντινό” τέλος του κόσμου, την εποχή των διωγμών κατά των εικόνων. Γενικά, πολλοί και πολλές φορές ελκύονταν από αυτή την ιδέα. Στη Ρωσία μιλούσε γι’ αυτό ο πατήρ Αμβρόσιος της Όπτινα.

Όμως να που ζήσαμε μέχρι το 2001 και το τέλος του κόσμου δεν έχει έρθει ακόμη και η ζωή συνεχίζεται. Ο Χριστός, που ήρθε στη γη για να σώσει τους αμαρτωλούς, συνεχίζει τον αγώνα Του, την αγάπη προς το ανθρώπινο γένος. Μας χάρισε τον δρόμο προς τη σωτηρία, είναι ο ένας και ο αυτός, σ’ όλες τις εποχές, τόσο για τους χριστιανούς των πρώτων όσο και γι’ αυτούς των τελευταίων. Αυτή είναι η πίστη στην πρόνοια του Θεού και η ζωή σύμφωνα με την πίστη.

Τώρα όλοι μας φοβόμαστε περισσότερο τη σφραγίδα του Αντιχρίστου, που θα έρθει εν καιρώ, σε καιρό που δεν ξέρουμε αν θα μας βρει ζωντανούς. Και η σφραγίδα της προσωπικής μας αμαρτίας, από λίγων μόνο το μυαλό περνά σαν σκέψη. Όμως αυτή ακριβώς είναι που παραδίνει τον άνθρωπο στην εξουσία των αντίχριστων στοιχείων και έργων και αποτελεί πραγματική προεικόνιση εκείνης της σφραγίδας – αυτή είναι που πρέπει ουσιαστικά να φοβόμαστε! Τίποτα θεϊκό δεν περνά μέσα από αυτή την τρομερή σφραγίδα της αμαρτίας, με την οποία σφραγίζουμε καθημερινά τον νου και την καρδιά μας.

Ναι, θα γίνει η ένδοξη και φοβερή Παρουσία του Κυρίου, που θα θανατώσει τον εχθρό με το πνεύμα του στόματός Του. Όλα θα γίνουν, αλλά πότε; Τους καιρούς και τους χρόνους τους έθεσε στη δική Του εξουσία ο Κύριος Θεός Πατέρας και κανένα χέρι, οσοδήποτε ισχυρό, δεν μπορεί να σταματήσει ή να αλλάξει την πρόνοια του Θεού. Εμείς ούτε να πλησιάσουμε αυτό τον χρόνο μπορούμε, ούτε να τον αποτρέψουμε. Όμως πρέπει να ζήσουμε στο τώρα, πρέπει τώρα να ζήσουμε εν Θεώ.

Κάποιοι καλούν τους ανθρώπους στα δάση, στην έρημο, σε κρυφά δωμάτια… Να μην πάρουν τον αριθμό, να μην μπουν στο νέο σύστημα κρατικής απογραφής, να φύγουν από τον κόσμο, να φύγουν από την Εκκλησία. Αλλά πώς θα σωθούν; Πώς θα ζήσουν, πώς θα μεγαλώσουν παιδιά εν Θεώ; Δεν δίνει κανείς απάντηση γι’ αυτά.

Ακόμη και ο απόστολος και ευαγγελιστής Ιωάννης λέει ότι στον καιρό του είχαν εμφανιστεί πολλοί Αντίχριστοι. Τι να πούμε, λοιπόν, για τη δική μας εποχή; Μόνο που σήμερα λιγοστεύουν οι χριστιανοί και πληθαίνουν πολύ, πάρα πολύ, οι αντίχριστοι. Είναι πολλοί: άπιστοι, ταραχοποιοί, σκανδαλοποιοί, σχισματικοί και συκοφάντες˙ όμως ακόμη δεν είναι αυτός ο μοναδικός Αντίχριστος, ο οποίος κατά παραχώρηση Θεού θα λάβει εξουσία επί του κόσμου και των κατοίκων του για τριάμισι χρόνια. Πρέπει όλοι μας να θυμόμαστε ότι ζούμε ακόμη σε καιρό σωτηρίας, σε καιρό χάριτος, όπου ο Σωτήρας του κόσμου Χριστός είναι έτοιμος να δεχτεί και να σώσει οποιονδήποτε αμαρτωλό, που ύψωσε αναστεναγμό προς τον Θεό για τη σωτηρία του.

(συνεχίζεται) Πηγή

Δείτε σχετικά:

"Δεν είναι ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ που θα μας καταστρέψει" - Eπιστολές του Γέροντα Ιωάννη της Μονής των Σπηλαίων (Β΄ Αποσπάσματα)

"Δεν είναι ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ που θα μας καταστρέψει" - Eπιστολές του Γέροντα Ιωάννη της Μονής των Σπηλαίων (Β΄ Αποσπάσματα)

 

Οι συζητήσεις για τη σφραγίδα του Αντιχρίστου, για την έλλειψη χάρης της Εκκλησίας μας, για το κοντινό τέλος του κόσμου εξάπτουν τα μυαλά. Οι σχισματικές διαθέσεις και οι λόγοι κατά της Ιεραρχίας της Εκκλησίας ηχούν πια και από τους άμβωνες των εκκλησιών. Στην ιστορία της Εκκλησίας, παρόμοιες διαθέσεις υπήρξαν πολλές, ιδιαιτέρως σε περιόδους πολιτικών ταραχών, πολέμων και «ανακατατάξεων» κάθε είδους. Ακόμη και μεγάλοι στύλοι της Εκκλησίας έκαναν λάθος.

Να πώς περιγράφει παρόμοια γεγονότα ο μέγας αθλητής της ευσεβείας, μητροπολίτης Βενιαμίν Φεντσενκώφ: «η αιτία τέτοιων φαινομένων υπάρχει στην ανθρώπινη ψυχή: πάντα τη σκανδαλίζει το μυστηριώδες, το ασύνηθες, το υπερφυσικό, το θαυμαστό και ιδιαιτέρως το φοβερό». Επιπλέον, εμφανίζεται ψευδής «ζήλος» για τον Θεό… Όλα αυτά είναι γνωστά στην πνευματική ζωή από παλιά. Όμως, παρόμοια κινήματα αρχίζουν να βγαίνουν προς τα έξω και κατά περιόδους, σαν τις εκρήξεις των ηφαιστείων. Συνήθως συνδέονται με κάποιες πολιτικές ταραχές, καταστροφές, πολέμους, καταπιέσεις.

Είναι απαραίτητο να παλέψουμε με αυτή την πνευματική πληγή. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος άρχισε αυτή τη μάχη, γράφοντας ολόκληρη τη Β´ Επιστολή προς τους Θεσσαλονικείς, όπου προτρέπει να μην πιστεύουμε «ούτε πνεύμα, ούτε λόγο, ούτε επιστολή» (Β´ Θεσ. 2,2-4). 

Πώς παραδοθήκαμε στον πανικό; Πώς φανταστήκαμε πως θα χάσουμε τάχα το χριστιανικό μας όνομα, αντικαθιστώντας το με έναν αριθμό; Μήπως μπορεί ποτέ να γίνει αυτό στα μάτια του Θεού; Μήπως μπροστά στο Ποτήριο της ζωής, θα ξεχάσει κανείς τον εαυτό του και τον ουράνιο προστάτη του, που του δόθηκε την ημέρα της βάπτισής του; Ας θυμηθούμε όλους εκείνους τους κληρικούς, τους λαϊκούς χριστιανούς, που επί μακρά περίοδο της ζωής τους, έπρεπε να ξεχάσουν τα ονόματά τους, επειδή είχαν αντικατασταθεί με έναν αριθμό! Και πολλοί, μ’ αυτό τον αριθμό έφυγαν για την αιωνιότητα. Ο Θεός όμως τους δέχθηκε στις πατρικές Του αγκάλες ως ιερομάρτυρες και μάρτυρες, και λευκά νικητήρια ιμάτια κάλυψαν τις στολές της φυλακής. Δεν είχαν όνομα, αλλά ο Θεός ήταν δίπλα τους και καθοδηγούσε καθημερινά τον κάθε φυλακισμένο διά μέσου σκιάς θανάτου.

Στον Κύριο δεν υπάρχει έννοια περί ανθρώπου ως αριθμού – ο αριθμός είναι αναγκαίος μόνο στη σύγχρονη υπολογιστική τεχνολογία. Για τον Κύριο δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο από τη ζωντανή ανθρώπινη ψυχή, χάριν της οποίας έστειλε τον Υιό Του τον Μονογενή, τον Σωτήρα Χριστό. Κι ο Σωτήρας εισήλθε στον κόσμο με την απογραφή του πληθυσμού. Τι να πω για τον έλεγχο και την απόλυτη παρακολούθηση, με τα οποία τόσο τρομοκρατούνται οι απλοί άνθρωποι; Πότε και σε ποιο κράτος δεν υπήρχαν μυστικές υπηρεσίες; Όλα υπήρχαν… κι όλα υπάρχουν… και θα υπάρχουν… όμως τίποτα δεν εμποδίζει τον πιστό άνθρωπο να σωθεί. Καθένας προχωρά στη ζωή από τη σταυρική οδό, ξεπερνώντας τα όλα με την πίστη. Ο πιστός τα δέχεται όλα από το χέρι του Θεού, με τη βεβαιότητα ότι όλα τον προάγουν προς τη σωτηρία.

Καλύτερα να σκεφτόμαστε αυτό που πραγματικά πρέπει πάντα να θυμάται ο ορθόδοξος χριστιανός: τον πάντα ορώντα οφθαλμό του Θεού, που έβλεπε πώς υφαινόταν η σάρκα μας, τον άγγελο του φωτός και τον άγγελο του σκότους, που παρακολουθούν κάθε μας βήμα, κάθε σκέψη, από τη βρεφική κούνια μέχρι την ταφόπλακα. Τα σκεφτόμαστε όμως αυτά.

Να φοβάστε τη διαίρεση και το σκάνδαλο μέσα στην Εκκλησία! Να φοβάστε μην εκπέσετε από τη Μητέρα Εκκλησία – αυτή και μόνο συγκρατεί σήμερα τη λάβα του αντιχριστιανικού ξεσπάσματος στον κόσμο! Να φοβάστε να κρίνετε την εκκλησιαστική Ιεραρχία, διότι αυτό είναι απώλεια και χωρίς τη σφραγίδα του Αντιχρίστου! 

Να φοβάστε την αμαρτία! Εμείς θα φύγουμε από τη ζωή, πολύ πριν εμφανιστεί αυτός ο τρόμος που έχει κυριεύσει τώρα τους πάντες. Όμως, αν εκπέσουμε από την Εκκλησία, κληρονομούμε ακριβώς αυτό που τόσο φοβόμαστε. 

Ας αποτυπώσουμε στις πλάκες της καρδιάς και του νου μας τη βάση της ένωσής μας με τον Θεό: Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν. Την ψυχή και την καρδιά, που είναι πιστές στον Θεό, ο Κύριος δεν θα τις παραδώσει να τις ποδοπατήσει ο εχθρός! Το να εξαπατηθεί ο άνθρωπος από έναν άλλο άνθρωπο, ή από τον εχθρό (με την αιωνόβια πείρα του στο ψέμα), είναι εύκολο, δεν είναι τίποτα. Με τις σύγχρονες δυνατότητες της τεχνολογίας είναι δυνατό μυστικά και φανερά να σφραγίσουν όλους τους λαούς με «αριθμούς» και με «τσιπ» και με «σφραγίδες». Όμως δεν μπορούν να βλάψουν την ανθρώπινη ψυχή, εάν δεν υπάρξει συνειδητή απάρνηση του Χριστού και επίσης συνειδητή προσκύνηση του εχθρού του Θεού. Τα ζωοποιά λόγια του Σωτήρα μας ας είναι καθοδήγηση και οδηγός μας στη θυελλώδη θάλασσα του βίου: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω» (Ιω. 14,27)∙ «πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε» (Ιω. 14,1).

Θα υπομείνουμε, θα κλίνουμε τα θλιμμένα κεφάλια και τις καρδιές, τις λουσμένες στα δάκρυα, μπροστά στην παντοδύναμη πρόνοια του Θεού, αλλά οι ίδιοι θα στεκόμαστε στη διατεταγμένη σε μας αλήθεια αγνά και ακλόνητα. Χάρη σε αυτούς τους λίγους, που αγόγγυστα δέχτηκαν τον σταυρό από τα χέρια του Θεού και ανέβηκαν σ’ αυτόν, επίσης αγόγγυστα, το έλεος του Θεού θα οικονομήσει τα πράγματα έτσι, που δεν μπορούμε να φανταστούμε, ούτε με τον νου ούτε με την καρδιά.

Πηγαίνουμε στην εκκλησία και θα πηγαίνουμε ως το τέλος των ημερών, ακόμη κι αν αναγκαστούμε να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας στις εξωτερικές εντυπώσεις. Άνοιξε όμως το εσωτερικό σου βλέμμα και με αυτό θα δεις πώς μέσα στον ναό λαμβάνει χώρα ο θρίαμβος της Εκκλησίας των ουρανών, της θριαμβεύουσας Εκκλησίας. Κάθε άνθρωπος επιλέγει τον δικό του δρόμο και κανένας δεν είναι εγγυημένα προφυλαγμένος σ’ αυτό τον δρόμο από πτώσεις και λάθη.

Πολλά επιτρέπει ο Κύριος να υπομείνουμε τόσο από τους ίδιους μας τους εαυτούς όσο και από τους άλλους, χάριν της απόκτησης της θεοειδούς αρετής της ταπεινώσεως.

Ε, κι αν δεν μπορούμε πια να σηκώσουμε την αδυναμία των άλλων, ας σφιχτούμε πάνω στον Χριστό κι ας παραδώσουμε τον εαυτό μας κι αυτόν τον άλλο, τον πειραστή, στο θέλημα του Θεού, μέσα από την προσευχή για χάρη του και για χάρη μας.

Αγαπητή εν κυρίω Τ.Μ.!

Πολλή και κάθε είδους τεχνολογία επέτρεψε ο Κύριος στον άνθρωπο να εφεύρει και τη χρησιμοποιούσαν και πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι στη συνέχεια αναγνωρίστηκαν μέσα στην Εκκλησία ως άγιοι. Η τεχνολογία δεν τους εμπόδισε να δώσουν την καρδιά τους ολοκληρωτικά στον Θεό.

Ο υπολογιστής ανήκει στην ίδια ομάδα. Κάποιοι δημοσιεύουν στον υπολογιστή θρησκευτική γραμματεία, κι άλλοι κάνουν ασχήμιες. Χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνολογία κάποιοι σώζονται κι άλλοι χάνονται ήδη εδώ στη γη. Επομένως, μη δειλιάζετε με φόβο εκεί που δεν υπάρχει φόβος.

Να ζείτε κατά τις εντολές του Θεού και να αποδίδετε τα του Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Και θα σωθούμε.

(συνεχίζεται)

Πηγή

Δείτε σχετικά:

"Δεν είναι ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ που θα μας καταστρέψει" - Eπιστολές του Γέροντα Ιωάννη της Μονής των Σπηλαίων (Αποσπάσματα)

ΠNEYMATIKΗ ΜΑΣΤΙΓΑ Ο ΕΓΩΪΣΜΟΣ

 

Ο Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν.
(Α' επιστολη του Πέτρου, κεφ. Ε, στ.5).

Ούτε τρικυμία, ούτε θύελλα, ούτε απρόβλεπτη θαλασσοταραχή ή κακοκαιρία… Μόνον ο ανόητος εγωισμός, μόνον η προκλητική ανθρώπινη έπαρση. “Αυτό το πλοίο ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να το βυθίσει!” είπε ο σχεδιαστής του Τιτανικού Τόμας Άντριους ο οποίος χάθηκε μαζί με το δημιούργημά του στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού.

Ο αβύθιστος Τιτανικός κείτεται σχεδόν έναν αιώνα σιωπηλός και νικημένος, στην υγρή και σκοτεινή αγκαλιά του Ατλαντικού, για να μας θυμίζει κάτι πολύ χρήσιμο για τον καθένα μας:

“Ο εγωισμός είναι η φονικότερη πνευματική - ψυχική αρρώστια”.

Οι άνθρωποι της έπαρσης, του εγωισμού, της φιλαυτίας, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα από το σταυρό και τον σταυρωμένο Ιησού Χριστό. Έστω κι αν μπαινοβγαίνουμε σε μια Εκκλησία και ακούμε κηρύγματα με τα οποία συμφωνούμε, εάν δεν συσταυρωθεί ο εγωισμός μας μαζί με τον Ιησού Χριστό, δεν θα συναναστηθούμε μαζί του καινούργιοι, λυτρωμένοι, αναγεννημένοι χριστιανοί, πραγματικά παιδιά του Ουράνιου Πατέρα μας.

Ας μείνουμε στην απλότητα, την ταπείνωση, την πίστη, την αγάπη στον Κύριό μας. Και με αυτά ας είναι γεμάτη η ζωή μας, η ψυχή μας και η μέρα μας. Είναι η μόνη βεβαιότητα, η μόνη σιγουριά και ασφάλεια. 

Π. Κωνσταντίνος Παπανάτσιος

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

 Ο Μαξιμιανός, ο προσκυνητής των λίθων (=των ειδώ­λων), αν και κίνησε κάθε λίθο, καταπώς λέει ο λαός, έβλεπε ανένδοτο και στερεότερο από κάθε πέτρα τον Παντολέοντα· και ούτε με κολακείες, ούτε με την πειθώ των λόγων, ούτε με υποσχέσεις δωρεών, ούτε με απειλές τιμωριών, ούτε με κάποιον άλλο θελκτικό ή απειλητικό τρόπο κατόρθωσε να του αλλάξει τη γνώμη και να τον αποσπάσει από τη θρησκεία του Χριστού. Έτσι λοιπόν, αφού τον μαστίγωσε με απερίγραπτη βαναυσότη­τα -και βέβαια όχι γιατί είχε την ελπίδα πως θα κατόρθωνε ίσως κάτι, αλλά από οργή και κακότητα-, τον καταδίκασε στον διά ξίφους θάνατο. Και επιπλέον, αυτός ο άξιος του αιωνίου πυρός τύραννος πρόσταξε τους δημίους να παραδώσουν στο πυρ το ιε­ρό λείψανο του Μεγαλομάρτυρος, μετά από τον αποκεφαλισμό, και να το κάψουν.

Πηγή:http://oprotoklitos.blogspot.gr/

Οι δήμιοι λοιπόν παρέλαβαν τον αθλητή της πίστεως και τον οδηγούσαν στον τόπο της τελειώσεως. Μόλις έφτασε εκεί, πλημμυρισμένος από απερίγραπτη χαρά -διότι ήξερε πολύ κα­λά ποιες ηδονές θα διαδέχονταν τις τόσες θλίψεις του-, έψαλλε το του Δαβίδ, λέγοντας: «Πολλάκις με επολέμησαν από τους χρόνους της νεότητάς μου, πλην όμως δεν μπόρεσαν να με εξοντώσουν. Επί των νώτων μου (=της ράχης μου) σφυροκοπούσαν συνεχώς οι ασεβείς και παρέτειναν επί μακρόν τις εις βάρος μου ανομίες τους. Αλλά ο δίκαιος Κύριος κατέκοψε τους αυχένες αυτών των αμαρτωλών δυναστών». Έπειτα ο Θεός έκαμε και εδώ ένα θαύμα, καθόλου μικρότερο από τα προηγούμενα. Και να ποιο: Αφού οι δήμιοι προσέδεσαν τον γενναίο αθλητή του Χριστού σε μία ελιά, ένας από αυτούς τον χτύπησε με το ξίφος στον αυχένα. Αμέσως όμως το σιδερένιο εκείνο στό­μα (το ξίφος) λύγισε, σαν να ήταν από κερί, και ο αυχένας του Μεγαλομάρτυρος έμεινε άθιχτος και άβλαβής, όπως ήταν εξαρχής.

Το θαύμα αυτό προκάλεσε φόβο και τρόμο στους δημί­ους. Τοιουτοτρόπως αυτοί προσήλθαν και έγιναν ικέτες στον μη άξιο να ζει, κατά τον Μαξιμιανό, και καταδικασθέντα από αυτόν να πεθάνει κακήν κακώς. Γονάτισαν μπροστά του και του έπιαναν τα πόδια. Και τί δεν έλεγαν και τί δεν έκαναν, ζητώ­ντας συγγνώμη για το ανόσιο τόλμημά τους και ομολογώντας ρητώς και σαφώς την πίστη τους στον Χριστό. Ο δε Παντολέων όχι μόνο τους συγχώρησε, όπως ήταν φυσικό σ’ αυτόν, αλλά ζή­τησε και από τον Χριστό να τους συγχωρήσει τελείως. Αμέσως τότε άκουσε φωνή εξ ουρανού, η οποία τον διαβεβαίωνε ότι εκείνα που ζήτησε θα γίνουν. Επιπλέον δε η ίδια εκείνη φωνή του είπε: «Εφεξής δεν θα ονομάζεσαι Παντολέων, αλλά Παντελεήμων· και τα πράγματα θα επιβεβαιώνουν εκείνο που ση­μαίνει το νέο σου όνομα, διότι πλείστοι, όντως, διά σου θα τύχουν ελέους και ευσπλαχνίας».

Ακούοντας τη φωνή αυτή ο μεγαλομάρτυς Παντελεήμων, βεβαιώθηκε για τις μέγιστες δωρεές με τις οποίες τον αξίωσε ο Κύριος και, στρεφόμενος προς τους δημίους, ζητούσε επιτακτικά από αυτούς να εκτελέσουν την εντολή του τυράννου. Εκείνοι όμως αρνούνταν, κρίνοντας εντελώς απαράδεκτο να προβούν σε μια τέτοια ενέργεια. Επειδή όμως ο Μεγαλομάρ­τυς επέμενε πολύ να πραγματοποιηθεί η προσταγή που είχε δώ­σει σ’ αυτούς ο τύραννος, βρέθηκαν σε μεγάλο δίλημμα· και, μη έχοντας τι να πράξουν, μερίστηκαν και στα δύο, δηλαδή στην ευσέβεια και στο προσταζόμενο από τον Άγιο. Έτσι λοιπόν, αφού φίλησαν πριν κάθε μέλος του, δείχνοντας την πολλή τους ευλάβεια και τον μεγάλο σεβασμό προς αυτόν, του απέκοψαν κατόπιν με το ξίφος τη μακάρια κεφαλή, στις 27 Ιουλίου. Βε­βαίως δεν θα μπορούσαν να το πράξουν αυτό, αν εκείνος δεν τους το ζητούσε επιμόνως, επιθυμώντας διακαώς ο γενναίος αυτός αθλητής του Χριστού να κοσμηθεί τελικά και με τον αμά­ραντο στέφανο του μαρτυρίου.

Και πάλι άλλα θαύματα ακολούθησαν τα προηγούμενα θαύματα, θέλοντας με αυτά ο “δεδοξασμένος” Κύριος, να δο­ξάσει τον μεγαλομάρτυρά Του Παντελεήμονα, που προτίμησε να υποστεί τόσα βασανιστήρια και, τελικά, και τον αποκεφαλισμό του για Εκείνον. Συγκεκριμένα, αμέσως μόλις αποκεφαλίστηκε ο Άγιος, έρευσε από την τομή γάλα αντί για αίμα, η δε ελιά στην οποία τον είχαν προσδέσει, όντας πριν άκαρπη, αμέσως πέταξε καινούριους βλαστούς και παρουσίασε πλουσιότα­τη καρποφορία. Το θαυμαστό αυτό γεγονός περιήλθε σε γνώση του τυράννου. Εκείνος, όντας μοχθηρός και κακοηθέστατος, πρόσταξε στρατιώτες να κάψουν το δένδρο αυτό, το δε σώμα του Μεγαλομάρτυρος να το παραδώσουν στο πυρ, όπως είχε προστάξει και προηγουμένως. Οι στρατιώτες βέβαια, έχοντας πιστέψει στον Χριστό, δεν επέστρεψαν στον αυτοκράτορα, καταλογίζοντάς του πολλή ωμότητα και μιμηθέντες τους Μά­γους, οι οποίοι δεν επέστρεψαν στον Ηρώδη. Επίσης οι στρα­τιώτες εκείνοι δοξολογούσαν αδιαλείπτως τον Θεό και τον Με­γαλομάρτυρά Του. Μερικοί δε χριστιανοί πήγαν στον τόπο έξω από την πόλη, όπου ο μεγαλομάρτυς Παντελεήμων υπέστη την τελείωση, και πήραν το ιερό του λείψανο, το οποίο και ενταφίασαν με κάθε ευλάβεια και ιεροπρέπεια σε προάστιο έξω της πόλεως, το οποίο έφερε το όνομα ενός σχολαστικού, του Αδαμαντίου, προς δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύ­ματος, της μιας θεότητος και βασιλείας, στην οποία πρέπει τιμή και προσκύνηση στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

(Συμεών του Μεταφραστού, Οι Μεγαλομάρτυρες Αρτέμιος, Παντελεήμων, Πλάτων. Μετάφραση Γ. Παπαδημητρόπουλου, έκδ. Αποστ. Διακονία- αποσπάσματα)

Πηγή

Δείτε σχετικά:

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ (27 Ἰουλίου)

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ (Ομιλία π. Νικολάου Δημαρά)

 

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2023 (τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

 

 

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, 

Μετὰ τὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντασχιλίων καὶ πλέον ἀνθρώπων, ὁ Χριστὸς διέταξε τοὺς Ἀποστόλους νὰ μεταβοῦν μὲ τὸ πλοῖο στὴν ἀπέναντι πόλη μέχρι νὰ ἀπολύσει τὸ πλῆθος. Ἀφοὺ ἔφυγε ὁ κόσμος, ὁ Χριστὸς μεταβαίνει σὲ κάποιο ὄρος ὅπου, μέσα στὴν ἀπόλυτη ἡσυχία τῆς βραδιᾶς, ἀρχίζει νὰ προσεύχεται. Τὸ συνήθιζε αὐτὸ ὁ Κύριός μας. Ζητοῦσε τὴν ἡσυχία γιὰ νὰ προσεύχεται στὸν Οὐράνιο Πατέρα γιὰ τὴν δική μας φώτιση, μετάνοια καὶ σωτηρία. 

Αὐτὴ τὴν ἡσυχία ἔμελλε νὰ ἀγαπήσουν ἀμέτρητοι Χριστιανοὶ καὶ Χριστιανὲς καὶ νὰ τὴν ἀναζητήσουν στὶς ἐρήμους καὶ στὰ Μοναστήρια, ὅπου ὡς κεντρικὴ ἀσχολία εἶχαν καὶ ἔχουν τὴν διὰ μέσου τῆς ἄσκησης καὶ τῆς ἐγκατάλειψης τῶν ἐγκοσμίων ἕνωση μὲ τὸν Τριαδικὸ Θεό. Μακάριοι καὶ τρισευλογημένοι ὅσοι ἀγάπησαν καὶ ἀφιερώθηκαν στὴν ἡσυχία.

Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἡσυχία τοῦ ὄρους ὅπου προσεύχεται ὁ Ἰησοῦς, οἱ Ἀπόστολοι ἀντιμετωπίζουν μιὰ ἄγρια θαλασσοταραχή. Ὁ ἄνεμος εἶναι ἀντίθετος πρὸς τὴν κατεύθυνσή τους, τὰ κύματα ὑψώνονται ἀπειλητικὰ καὶ ἡ σωτηρία τους εἶναι ἀβέβαιη. Ἄλλη μιὰ φορὰ εἶχε συμβεῖ αὐτό, ἀλλὰ τότε ἦταν καὶ ὁ Διδάσκαλος μαζί τους στὸ πλοῖο. Τότε εἶχε δώσει ἐντολὴ στὸν ἄνεμο καὶ στὴ θάλασσα νὰ ἠρεμήσουν καὶ ἐπικράτησε ἡ γαλήνη. Τώρα, ὅμως, δὲν εἶναι ἐκεὶ γιὰ νὰ τοὺς σώσει. Ἐπέτρεψε νὰ μείνουν μόνοι καὶ νὰ δοκιμασθοῦν γιὰ νὰ καταλάβουν τί σημαίνει ἀγώνας, τί σημαίνει ἀπουσία τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμη τῆς πίστης. Μέσα σὲ αὐτὴ τὴ δύσκολη στιγμὴ τῆς ζωῆς τους, οἱ Μαθητὲς ἀναζητοῦν ἐντονώτερα τὸν Θεάνθρωπο. Φωνάζουν γιὰ βοήθεια, ἀλλὰ ποιός νὰ τοὺς ἀκούσει στὰ μισὰ τῆς θάλασσας καὶ στὸ σκοτάδι τῆς νύχτας; Κι, ὅμως, κάποιος τοὺς ἀκούει∙ Ἐκεῖνος ποὺ πάντοτε ἀκούει ὅσους Τὸν ἐπικαλοῦνται καὶ τρέχει πρὸς ὅσους Τὸν καλοῦν.

Τὴν ταραχή τους ἔρχεται νὰ μετατρέψει σὲ μεγάλο τρόμο ἕνα παράδοξο θέαμα: κάποιος περπατάει πάνω στὴ θάλασσα! «Φάντασμα;», σκέφτονται ἀμέσως. Ὥσπου ἀκούγεται ἡ γλυκιὰ φωνή Του: «Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε». Ὁ Κύριος εἶναι καὶ ἦρθε νὰ τοὺς σώσει γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, καθὼς μόνοι τους δὲν μποροῦν νὰ σωθοῦν. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ μόνος Σωτῆρας. 

Ὁ πιὸ ἔνθερμος Μαθητής, ὁ Πέτρος, Τοῦ λέει: «διάταξέ με νὰ ἔρθω σὲ Ἐσένα». Τέτοια ἦταν ἡ λαχτάρα του γιὰ νὰ πλησιάσει τὸν Κύριο ποὺ δὲν εἶπε «διάταξέ με νὰ περπατήσω στὴ θάλασσα», ἀλλὰ «διάταξέ με νὰ ἔρθω σὲ Ἐσένα». «Ἔλα» τοῦ ἀπαντᾶ ὁ Χριστός. Ἀμέσως, ὁ Πέτρος κατεβαίνει ἀπὸ τὸ πλοῖο καὶ περπατᾶ στὴ θάλασσα. Οὐσιαστικά, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ κατάφερε κάτι τὸ ἀκατόρθωτο. Προσέξτε. Ὄχι μόνος του, ἀλλὰ μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ μετὰ τὴν Ἀνάληψη ἐκφράζεται μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἀποστόλου καὶ τοῦ Ἐπισκόπου. Δυστυχῶς, πολλοὶ ἐνῶ βλέπουν τὸ καλὸ ἀποτέλεσμα τοῦ νὰ λαμβάνεις τὴν εὐλογία, τὸ ἀκατόρθωτο δηλαδὴ νὰ γίνεται κατορθωτό, σπεύδουν νὰ κινηθοῦν κατὰ τὴν ἀτομική τους βούληση, κάνουν ὅ,τι νομίζουν, ἀποφεύγουν τὴν ὑπακοή. Ἀκόμη, ὅμως καὶ σωστὰ νὰ εἶναι ὅ,σα κάνουν, τοὺς περιμένει ἡ πλήρης ἀποτυχία. 

Ὁ  Πέτρος, λοιπόν, περπατᾶ στὴ θάλασσα καὶ πλησιάζει τὸν Χριστό. Ὕστερα, ὅμως, ἀρχίζει νὰ βάζει διάφορους λογισμοὺς στὸ μυαλό του∙ «ὤχ, εἶναι πολὺ δυνατὸς ὁ ἀέρας. Τί κάνω; Δὲν θὰ καταφέρω νὰ σταθῶ, θὰ πέσω!». Αὐτὰ σκεπτόμενος, πράγματι ἄρχισε νὰ βουλιάζει. Ἄν καὶ δίπλα στὸν Χριστό, δείλιασε καὶ ἔπεσε. Ζήτησε τότε ἀμέσως τὴν βοήθειά Του: «Κύριε, σῶσον με!». Καὶ ὁ Φιλάνθρωπος Θεὸς ἄπλωσε τὸ χέρι Του καὶ τὸν σήκωσε γλιτώνοντάς τον ἀπὸ τὸν θάνατο. 

Αὐτὲς οἱ δύο σκηνὲς ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο καθρεφτίζουν τὴν ζωὴ ὅλων μας. Ἀφενός, ὅταν ἀπουσιάζει ὁ Χριστὸς ἀπὸ κοντά μας, ἄγρια θαλασσοταραχὴ μᾶς ἀπειλεῖ καὶ κατανοοῦμε πόσο ἀδύναμοι εἴμαστε. Θλίψη καὶ φόβος γεμίζει τὴν ψυχή μας καὶ τὸ μόνο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε εἶναι νὰ ζητήσουμε τὴν βοήθεια Ἐκείνου ποὺ ἀνέβηκε στὸν Σταυρὸ γιὰ τὴν σωτηρία μας. Ἔρχεται, ἀργὰ ἤ γρήγορα, καὶ μᾶς διατάζει: Ποτὲ μὴν ἀπελπίζεστε. Θάρρος νὰ ἔχετε! Βλέπω τὰ βάσανά σας καὶ εἶμαι δίπλα σας.

Ἀφετέρου, ὅπως ὁ Πέτρος, καὶ ἑμεῖς βλέποντάς Τον νὰ ἔρχεται ὡς Λυτρωτής, μὲ τὴν εὐλογία Του κατεβαίνουμε ἀπὸ τὸ πλοῖο καὶ ξεκινᾶμε τὸ ἀκατόρθωτο στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων∙ προχωροῦμε σὲ ἕναν ἀγῶνα ὑπὲρ φύσιν μὲ σκοπὸ νὰ φθάσουμε στὸν Θεὸ καὶ νὰ γίνουμε καὶ ἑμεῖς θεοὶ κατὰ χάριν. Στὴν πορεία, ὅμως, ἐνδεχομένως λογισμοὶ νὰ πειράξουν τὸ μυαλό μας: «ἄραγε θὰ καταφέρω νὰ σταθῶ;». Ξέρετε, ὁ λογισμὸς ποὺ σπέρνει ὁ διάβολος χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς Πατέρες ὡς «μυρμηγκολέων». Στὴν ἀρχὴ εἶναι μικρὸς, ἀλλὰ ἄν δὲν τὸν διώξουμε ἀμέσως καὶ τὸν ἀφήσουμε νὰ μεγαλώσει, γίνεται λιοντάρι καὶ μᾶς τρώει. Ἔτσι καὶ τώρα, αὐτοὶ οἱ μικροὶ λογισμοὶ μποροῦν νὰ μᾶς ρίξουν στὴ θάλασσα τῆς ἀπελπισίας καὶ τοῦ θανάτου. Ἄν, ὅμως, καὶ ἑμεῖς σὰν τὸν Πέτρο ζητήσουμε τὴν βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεό, Ἐκεῖνος θὰ ἀπλώσει φιλάνθρωπα τὸ χέρι Του, θὰ μᾶς σηκώσει καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήσει μὲ ἀσφάλεια στὴν αἰώνια Ζωή. 

Μετ’ εὐχῶν,

Ὁ Ἐπίσκοπός σας,

†  ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος

Πηγή

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ, ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟΥΣ (Ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης & Πλαταμώνος κ. Κλήμεντος)

 

ΘΑΥΜΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ

 


Ο Ιερός Δοσίθεος Πατριάρχης Ιεροσολύμων στη Δωδεκάβιβλο του (βιβλίο ΙΒ’ κεφάλαιο β’ παράγραφο β’ σελίδα 1192) διηγείται το εξής θαύμα, το οποίο έλαβε χώρα κατά την εικοστή Ιουλίου, ημέρα της εορτής του Προφήτη Ηλία με το παλαιό Ορθόδοξο ημερολόγιο, στο Βελιγράδι, παρόντος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Παϊσίου, που παραβρέθηκε εκεί σε κάποια μετάβασή του, λέγοντας επί λέξει τα εξής:

«…Ο Παίσιος λοιπόν ήλθε από Ιασίου στην Κωνσταντινούπολη, έπειτα στην Αδριανούπολη, Φιλιππούπολη, Σόφια και Βελιγράδι, στο οποίο όταν ήταν ο Πατριάρχης Παίσιος, συνέβη να γίνει το ακόλουθο. Κάποια γυναίκα Ορθόδοξη είπε σε μία Λατίνα (Παπική) γυναίκα που ήθελε να ζυμώσει στις 20 του Ιουλίου, ημέρα κατά την οποία εορτάζεται η μνήμη του Προφήτη Ηλία: « Σήμερα είναι η εορτή του Ηλία του Προφήτη, και μην κάνεις δουλειές». Η Παπική όμως, απάντησε ότι πέρασαν δέκα ημέρες από την εορτή του Προφήτη Ηλία, και έτσι φιλονικούσαν μεταξύ τους, εάν άραγε οι δέκα ημέρες καλώς προστέθηκαν από τους Παπικούς, και άρχισε η Λατίνα (Παπική) να ζυμώνει. Και ω του θαύματος! μεταβλήθηκε στα χέρια αυτής το φύραμα σε λίθο, όμοιο με κισσήριο, το κοινώς λεγόμενο πουρί, και ακούστηκε στη Σερβία το γεγονός, και μοίρασαν τον λίθο οι άνθρωποι σε μαρτυρία και έλαβε και ο Παίσιος μέρος από την πέτρα, το οποίο έως και τώρα βρίσκεται κρεμασμένο στην εικόνα του Προφήτη στο Μοναστήρι του στην Ιεροσόλυμα. Έπειτα ο Παίσιος μετέβη στις Σέρρες, Θεσσαλονίκη και Βέροια και αμέσως στην Κωνσταντινούπολη, και από εκεί στα Ιεροσόλυμα…»
(ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, σσ. 8-9.).

ΔΙΔΑΧΗ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ (Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ)

  

Όσοι αληθινά απεφάσισαν να υπηρετήσουν τον Κύριο, πρέπει να καταγίνονται στη μνήμη του Θεού και στην αδιάλειπτη και νοερά επίκληση του ονόματός Του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν».

Τις ώρες που ακολουθούν μετά το γεύμα μπορεί κανείς να προσεύχεται ως εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, πρεσβείαις της Θεοτόκου, ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Μπορεί επίσης να καταφεύγει ιδιαιτέρως στη Θεοτόκο: «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» ή να λέει τον αρχαγγελικό ασπασμό: «Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία…».

Με αυτή την απασχόληση όχι μόνο διατηρούμε ειρηνική τη συνείδησή μας, αλλά μπορούμε να πλησιάσουμε τον Θεό και να ενωθούμε μαζί Του. Διότι, κατά τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο, δεν μπορούμε να πλησιάσουμε με άλλο τρόπο τον Θεό, εκτός από την αδιάλειπτη προσευχή.

Τα είδη της προσευχής περιγράφει πολύ καλά ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Όσο για την αξία της ο Ιερός Χρυσόστομος λέει: «Μεγάλο το όπλο της προσευχής· είναι θησαυρός ατίμητος, πλούτος αδαπάνητος, λιμάνι αχείμαστο, πρόξενος της ησυχίας , ρίζα, πηγή και μητέρα πλήθους καλών έργων».

Όταν προσεύχεσαι στον Ναό, να στέκεσαι σε στάση προσοχής. Σ’ αυτό θα βοηθηθείς αν έχεις τα μάτια κλειστά. Να τα ανοίγεις μόνον όταν σε κυριεύει η νύστα και η ακηδία. Τότε να προσηλώνεις το βλέμμα σου σε κάποια Εικόνα και στο κερί που καίει μπροστά της.

Αν αιχμαλωτισθείς την ώρα της προσευχής από λογισμούς, ταπεινώσου και ζήτησε συγχώρηση λέγοντας: «Αμάρτησα, Κύριε, με τον λόγο, τον νου, την πράξη και με όλες μου τις αισθήσεις».

Αγωνίζου διαρκώς εναντίον της διασπάσεως του νου. Διαφορετικά η ψυχή σου, με την ενέργεια του διαβόλου, θα ξεφύγει από τη μνήμη και την αγάπη του Θεού, καθώς λέει ο άγιος Μακάριος: «Όλη η φροντίδα του αντιπάλου μας έγκειται στο να απομακρύνει τον λογισμό μας από τη μνήμη του Θεού, από τον φόβο και την αγάπη μας προς Αυτόν».

Όταν ο νους και η καρδιά ενωθούν στην προσευχή και οι λογισμοί δεν διασκορπίζονται, τότε η θεία χάρη φωτίζει και θερμαίνει την ψυχή και μια μυστική αγαλλίαση και ειρήνη πλημμυρίζει όλο τον εσωτερικό άνθρωπο. Οφείλουμε να ευχαριστούμε για όλα τον Θεό και να παραδίδουμε τον εαυτό μας στο θέλημά Του. Οφείλουμε επίσης να αναφέρουμε σ’ Αυτόν όλους τους λογισμούς, τους λόγους και τις πράξεις μας και να προσπαθούμε, ώστε να υπηρετούν όλα μόνο το θέλημά Του.

Πηγή