Ἡ αἵρεση
αὐτὴ ἄρχισε νὰ ἐφαρμόζεται σταδιακά,
μὲ τρόπο ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ ἀδιόρατο,
ὥστε νὰ μὴ γίνεται ἀντιληπτὴ ἀπὸ
τοὺς περισσοτέρους, καὶ τὸ δηλητήριό
της, καθὼς δινόταν σὲ μικρὲς δόσεις,
διάβρωνε τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν
σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ καταστήσει
τὴν Ἐκκλησία τῶν Καινοτόμων «Νέα»,
δηλαδὴ μέρος τῆς Αἱρέσεως στὴν ὁποία
αἰχμαλωτίσθηκε.
Στὸ ὄνομα μιᾶς δῆθεν ἀγάπης, ἀπεμπολήθηκε ἡ Ἁγιοπνευματικὴ Ἀγάπη τῆς Ἀληθείας, ἡ μόνη ἀληθινὴ καὶ σωτήρια.
Ἀπὸ τὴν πρώτη ἐκείνη ἐφαρμογὴ τῆς Καινοτομίας τοῦ 1924, ἄρχισε μία Ἐποποιΐα ἀντιστάσεως γιὰ τὴν διαφύλαξη τοῦ ἀτιμήτου θησαυροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, αὐτὴ τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, στὴν πατρίδα μας καὶ ἀλλοῦ.
Ἡ ἡρωϊκὴ καὶ συνάμα τραγικὴ αὐτὴ Ἐποποιΐα εἶναι ἐν πολλοῖς ἄγνωστη στοὺς σύγχρονους Νεοέλληνες, ἀκόμη καὶ στοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας· εἶναι εἴτε λησμονημένη, εἴτε παραποιημένη, εἴτε ἀκόμη καὶ διαστρεβλωμένη. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ παρουσιασθῆ μὲ τρόπο ὑπεύθυνο, περιεκτικό, κατανοητὸ καὶ σύντομο.
Τοῦτο ἔχουσα ὑπ’ ὄψιν της ἡ Ἱερὰ Σύνοδός μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ. Καλλίνικο, προέβη στὴν ἔκδοση καὶ κυκλοφόρηση τῆς παρούσης ἐργασίας. Ὁ σκοπός της εἶναι κυρίως ἐνημερωτικός, ἀλλὰ καὶ ἀπολογητικός.
Εἶναι ἄμεση ἀνάγκη οἱ νέες γενιές, οἱ νέοι μας, νὰ γνωρίσουν τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀποσαφηνισθοῦν ὁρισμένα πράγματα. Καὶ ἀκόμη, εἶναι ἀνάγκη νὰ διευκρινισθοῦν τὰ τῆς προελεύσεως τῆς κανονικῆς Ἱερωσύνης μας, διότι πολλὰ δυστυχῶς λέγονται καὶ ἀκούγονται ἀπὸ ὅσους ἀγνοοῦν τὴν πραγματικότητα ἤ, τὸ χειρότερο, τὴν παραποιοῦν καὶ κακοποιοῦν βάναυσα.
Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐκτιμήσουμε ὅλοι μας τὸ βάρος τῆς κληρονομιᾶς καὶ εὐθύνης ποὺ βαστάζουμε ἐμεῖς οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, γιὰ νὰ φρονηματισθοῦμε, νὰ ἐμπνευσθοῦμε καὶ νὰ διδαχθοῦμε ὄχι μόνον ἀπὸ τὰ ἡρωϊκά, ἔνδοξα καὶ ἔξοχα παραδείγματα τῶν πρὸ ἡμῶν Ἀγωνιστῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ λάθη ποὺ ἔγιναν, ὥστε νὰ μὴ ἐπαναληφθοῦν.
Μὲ τὴν ἐργασία αὐτὴ καλύπτεται κατὰ κάποιον τρόπο καὶ ἡ ἐμφανὴς ἔλλειψη μιᾶς κατατοπιστικῆς καὶ ἀξιόπιστης ἐργασίας, γιὰ τὴν ἀντικειμενικὴ ἐνημέρωση κάθε ἐρευνητοῦ, ὅπως καὶ κάθε καλοπροαίρετου ἀναζητητοῦ τῆς ἀλήθειας σύγχρονου σκεπτόμενου ἀνθρώπου, γιὰ τὸ θέμα τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, κοινῶς γνωστῶν ὡς «Παλαιοημερολογιτῶν».
Ἡ ἐργασία μας αὐτή, παρὰ τὴν πληρότητα καὶ ἀξιοπιστία της, δὲν εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων καὶ τοῦ σκοποῦ της ἐξαντλητικὴ καὶ λεπτομερής. Λέγει ὅσα εἶναι ἀπαραίτητα μὲ ἰδιαίτερη ἔμφαση σὲ κάποια θέματα, πρόσωπα καὶ ἐποχές. Θὰ ἦταν δὲ χαρά μας, ἀλλὰ καὶ εὐχή μας, νὰ ἀποτελέσει τὸ ἔναυσμα, τὴν βάση καὶ τὴν ἀρχὴ γιὰ ἕνα πιὸ πλῆρες καὶ συστηματικὸ ἔργο μὲ ἄμεση παραπομπὴ σὲ πηγὲς καὶ κείμενα.
Πάντως, ἡ παροῦσα ἐργασία μας δὲν παύει νὰ θεωρεῖται μιὰ κατάθεση ζωῆς καὶ ἐμπειρίας ἀπὸ τὸν πλοῦτο τοῦ βιώματος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ ὠφέλεια, προβληματισμὸ καὶ αὐτοκριτική.
Εἶναι καὶ ἐκπλήρωση ἑνὸς χρέους ἔναντι τῆς προσφάτου ἱστορίας τῶν πρὸ ἡμῶν, τῶν συγχρόνων καὶ τῶν ἐπιγενομένων, ἀλλὰ καὶ μία ὑπόσχεση, ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ὅτι θὰ ἐξακολουθήσουμε πάσῃ θυσίᾳ τὸν Ἀγῶνα τὸν καλόν, «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς Πίστεως Ἀρχηγὸν καὶ Τελειωτὴν Ἰησοῦν»!
Στὸ ὄνομα μιᾶς δῆθεν ἀγάπης, ἀπεμπολήθηκε ἡ Ἁγιοπνευματικὴ Ἀγάπη τῆς Ἀληθείας, ἡ μόνη ἀληθινὴ καὶ σωτήρια.
Ἀπὸ τὴν πρώτη ἐκείνη ἐφαρμογὴ τῆς Καινοτομίας τοῦ 1924, ἄρχισε μία Ἐποποιΐα ἀντιστάσεως γιὰ τὴν διαφύλαξη τοῦ ἀτιμήτου θησαυροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, αὐτὴ τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, στὴν πατρίδα μας καὶ ἀλλοῦ.
Ἡ ἡρωϊκὴ καὶ συνάμα τραγικὴ αὐτὴ Ἐποποιΐα εἶναι ἐν πολλοῖς ἄγνωστη στοὺς σύγχρονους Νεοέλληνες, ἀκόμη καὶ στοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας· εἶναι εἴτε λησμονημένη, εἴτε παραποιημένη, εἴτε ἀκόμη καὶ διαστρεβλωμένη. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ παρουσιασθῆ μὲ τρόπο ὑπεύθυνο, περιεκτικό, κατανοητὸ καὶ σύντομο.
Τοῦτο ἔχουσα ὑπ’ ὄψιν της ἡ Ἱερὰ Σύνοδός μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ. Καλλίνικο, προέβη στὴν ἔκδοση καὶ κυκλοφόρηση τῆς παρούσης ἐργασίας. Ὁ σκοπός της εἶναι κυρίως ἐνημερωτικός, ἀλλὰ καὶ ἀπολογητικός.
Εἶναι ἄμεση ἀνάγκη οἱ νέες γενιές, οἱ νέοι μας, νὰ γνωρίσουν τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀποσαφηνισθοῦν ὁρισμένα πράγματα. Καὶ ἀκόμη, εἶναι ἀνάγκη νὰ διευκρινισθοῦν τὰ τῆς προελεύσεως τῆς κανονικῆς Ἱερωσύνης μας, διότι πολλὰ δυστυχῶς λέγονται καὶ ἀκούγονται ἀπὸ ὅσους ἀγνοοῦν τὴν πραγματικότητα ἤ, τὸ χειρότερο, τὴν παραποιοῦν καὶ κακοποιοῦν βάναυσα.
Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐκτιμήσουμε ὅλοι μας τὸ βάρος τῆς κληρονομιᾶς καὶ εὐθύνης ποὺ βαστάζουμε ἐμεῖς οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, γιὰ νὰ φρονηματισθοῦμε, νὰ ἐμπνευσθοῦμε καὶ νὰ διδαχθοῦμε ὄχι μόνον ἀπὸ τὰ ἡρωϊκά, ἔνδοξα καὶ ἔξοχα παραδείγματα τῶν πρὸ ἡμῶν Ἀγωνιστῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ λάθη ποὺ ἔγιναν, ὥστε νὰ μὴ ἐπαναληφθοῦν.
Μὲ τὴν ἐργασία αὐτὴ καλύπτεται κατὰ κάποιον τρόπο καὶ ἡ ἐμφανὴς ἔλλειψη μιᾶς κατατοπιστικῆς καὶ ἀξιόπιστης ἐργασίας, γιὰ τὴν ἀντικειμενικὴ ἐνημέρωση κάθε ἐρευνητοῦ, ὅπως καὶ κάθε καλοπροαίρετου ἀναζητητοῦ τῆς ἀλήθειας σύγχρονου σκεπτόμενου ἀνθρώπου, γιὰ τὸ θέμα τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, κοινῶς γνωστῶν ὡς «Παλαιοημερολογιτῶν».
Ἡ ἐργασία μας αὐτή, παρὰ τὴν πληρότητα καὶ ἀξιοπιστία της, δὲν εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων καὶ τοῦ σκοποῦ της ἐξαντλητικὴ καὶ λεπτομερής. Λέγει ὅσα εἶναι ἀπαραίτητα μὲ ἰδιαίτερη ἔμφαση σὲ κάποια θέματα, πρόσωπα καὶ ἐποχές. Θὰ ἦταν δὲ χαρά μας, ἀλλὰ καὶ εὐχή μας, νὰ ἀποτελέσει τὸ ἔναυσμα, τὴν βάση καὶ τὴν ἀρχὴ γιὰ ἕνα πιὸ πλῆρες καὶ συστηματικὸ ἔργο μὲ ἄμεση παραπομπὴ σὲ πηγὲς καὶ κείμενα.
Πάντως, ἡ παροῦσα ἐργασία μας δὲν παύει νὰ θεωρεῖται μιὰ κατάθεση ζωῆς καὶ ἐμπειρίας ἀπὸ τὸν πλοῦτο τοῦ βιώματος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ ὠφέλεια, προβληματισμὸ καὶ αὐτοκριτική.
Εἶναι καὶ ἐκπλήρωση ἑνὸς χρέους ἔναντι τῆς προσφάτου ἱστορίας τῶν πρὸ ἡμῶν, τῶν συγχρόνων καὶ τῶν ἐπιγενομένων, ἀλλὰ καὶ μία ὑπόσχεση, ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ὅτι θὰ ἐξακολουθήσουμε πάσῃ θυσίᾳ τὸν Ἀγῶνα τὸν καλόν, «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς Πίστεως Ἀρχηγὸν καὶ Τελειωτὴν Ἰησοῦν»!
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος
