«Θεοτόκε,
μητέρα του παντός, το καύχημα της
παρθενίας, το καύχημα της αρετής και τα
πάντα της αγαθότης, προστρέχομεν οι
αμαρτωλοί, οι αδύνατοι, εις εσπλαχνίαν
της αγαθότης σου, να λυπηθείς τους αθώους
εκείνους οπού φέρνουν την αμαρτωλή τους
προσευχή ειλικρινώς εις τον παντουργόν
και εις την βασιλείαν του, εκείνους οπού
’τρεξαν ξιπόλυτοι και γυμνοί, εκείνους
οπού αφήσαν χήρες και αρφανά, εκείνους
οπού ’χυσαν το αίμα τους, κατά τον όρκον
τους, ν’ αναστηθεί διά της δυνάμεως του
Παντοκράτορα η σκλαβωμένη τους πατρίδα
και να λαμπρυθεί ο Σταυρός της Ορθοδοξίας,
και δι’ αυτόν τον όρκον αυτείνοι πέθαναν
δι αυτείνη την πατρίδα και θρησκεία,
και θυσίασαν και το έχει τους, και πολλών
οι γυναίκες τους, τα παιδιά τους, οι
συγγενείς τους διακον
εύουν και
ταλαιπωρούνται ξυπόλυτοι, γυμνοί,
νηστικοί στα σοκάκια εκείνης της
ματοκυλισμένης πατρίδος οπού ζύμωσαν
οι γονέοι τους και οι συγγενείς τους με
το αίμα τους, και την γοδέρουν σήμερα
και την τρώνε και την προδίνουν οι
γουρνόλυκοι με τ’ ακονισμένα δόντια
και οι σύντροφοί τους αυτεινών οι
τοιούτοι. Θεοτόκο, μήτηρ του παντός,
αυτούς τους αθώους να λυπηθείς, αυτούς
τους γυμνούς και ταλαίπωρους… Προστρέχομεν
οι αμαρτωλοί, οι ανάξιοι δούλοι σου και
οι σκλάβοι σου εις το έλεός σου και εις
την εσπλαχνίαν σου...».
Πηγή:
ahdoni.blogspot.gr
