Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Ἀφοῦ διανύσαμε τὴν ἑορταστικὴ ἑβδομάδα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, κατὰ τὴν ὁποία τιμήσαμε τὴν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς Ἱεροὺς Ἀποστόλους, ἀξιωθήκαμε μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ φτάσουμε στὴν Α΄ Κυριακὴ τῶν εὐαγγελικῶν περικοπῶν τοῦ Ματθαίου, οἱ ὁποῖες παύουν δύο ἑβδομάδες πρὸ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ. Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι προέκταση τῆς προηγούμενης, καθώς, ἐνῶ ἐκείνη ἦταν ἀφιερωμένη στὴν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας, αὐτὴ ἀναφέρεται -κατὰ κάποιον τρόπο- στὴν ἐξάπλωση καὶ τὸ ἔργο της.
Συγκεκριμένα, σήμερα τιμοῦμε τὴν μνήμη πάντων τῶν ἐπωνύμων καὶ ἀνωνύμων Ἁγίων. Τὸ ὅτι ἡ πρώτη Ἐκκλησία τῶν Ἀποστόλων ἐξαπλώθηκε, φαίνεται ξεκάθαρα στὸ μεγάλο πλῆθος τῶν Ἁγίων ποὺ ἀναδείχθηκαν διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Τὸ ὅτι πάλι, μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Πάντων θυμόμαστε τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι σαφές. Ἡ Ἐκκλησία, ποὺ γεννήθηκε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἐργάσθηκε καὶ θὰ ἐργάζεται μέχρι τὴν Δευτέρα Παρουσία γιὰ νὰ κάνει τοὺς ἀνθρώπους Ἁγίους. Οἱ Ἅγιοι Πάντες μᾶς ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ ἔργο αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ ξεκάθαρη πραγματικότητα.
Πολλὲς φορὲς διαβάζουμε τὴν Ἁγία Γραφὴ καί, δυστυχῶς, τὰ ἔργα μας εἶναι ἀντίθετα πρὸς αὐτὰ τὰ ὁποῖα διαβάζουμε. Τότε, συχνὰ ἀναρωτιόμαστε: «μὰ γίνεται ἐγὼ νὰ καταφέρω νὰ ἐφαρμόσω αὐτὰ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο»; Ἂν δὲν ὑπῆρχαν Ἅγιοι, τότε ἐνδεχομένως νὰ εἴχαμε κάποια δικαιολογία. Τώρα, ὅμως, αὐτὸ δὲν ἰσχύει. Ζοῦμε στὸν 21ο αἰώνα. Ὅλοι οἱ περασμένοι αἰῶνες, ἀκόμη καὶ ὁ πιὸ πρόσφατος, ἀνέδειξαν ἀναρίθμητα παραδείγματα ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι κατάφεραν -καὶ μὲ τὸ παραπάνω- νὰ ἐφαρμόσουν μὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωὴ ὅλων αὐτῶν τῶν Ἁγίων ἀποτελεῖ ἕνα ἔμπρακτο Εὐαγγέλιο καὶ μᾶς ἀποδεικνύει ὅτι ἡ ἁγιότητα εἶναι ἐφικτὴ σὲ κάθε ἐποχή, σὲ κάθε τόπο. Μᾶς ἀποδεικνύει, ἐπίσης, ὅτι αὐτὰ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἔλαβαν οἱ Ἀπόστολοι πρὶν 1990 χρόνια, δὲν ἀνήκουν στὸ παρελθόν, ἀλλὰ μποροῦν νὰ γίνουν κτῆμα μας πάντοτε.
Οἱ Ἅγιοί μας, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Ὅσιοι, Μάρτυρες, καὶ ἁπλοὶ Λαϊκοί, εἶναι ἡ παρηγοριά μας. Πολλὲς φορὲς διαβάζοντας τὸν βίο τους, βλέπουμε κάποια στοιχεῖα τῆς προσωπικότητάς μας καὶ αὐτὸ διότι δὲν ἦταν ἄγγελοι, ἦταν ὅμοιοι μὲ ἑμᾶς. Εἶχαν σάρκα καὶ ὀστά, εἶχαν ἀδυναμίες καὶ πάθη. Φρόντισαν, ὅμως, τὰ πάθη τους νὰ τὰ μεταμορφώσουν κατὰ Θεόν, ἐνῶ γιὰ τὶς ἀδυναμίες τους στράφηκαν στὸν Θεὸ μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ Τοῦ εἶπαν: «Ἑμεῖς θὰ κάνουμε αὐτὰ ποὺ μποροῦμε καὶ αὐτὰ ποὺ δὲν μποροῦμε τὰ ἀφήνουμε στὴν φιλανθρωπία Σου». Πολλοί, μάλιστα, ἄλλοτε ὑπῆρξαν πεσμένοι σὲ μεγάλα ἁμαρτήματα καὶ αὐτὸ διότι δὲν ἤξεραν πού νὰ στραφοῦν γιὰ νὰ καλύψουν ἀληθινὰ τὰ κενὰ τῆς ψυχῆς τους. Βρίσκονταν σὲ ἀδιέξοδο, μέχρι ποὺ συναντήθηκαν μὲ τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος τοὺς πρόσφερε τὴν διέξοδο καὶ τοὺς ὁδήγησε στὴν ἐλευθερία καὶ τὸ Φῶς.
Ὅπως οἱ κυριακάτικες εὐαγγελικὲς περικοπὲς τοῦ Ἰωάννου ξεκινοῦν τὸ Πάσχα μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καὶ οἱ κυριακάτικες περικοπὲς τοῦ Ματθαίου ξεκινοῦν μὲ τὴν Ἀνάσταση, ὅπως τὴν βίωσαν οἱ Ἅγιοι Πάντες. Οἱ Ἅγιοί μας, μιμούμενοι τὸν Χριστό, σήκωσαν τὸν Σταυρό τους, ὁ ὁποῖος μεταφράζεται ὡς ἀσκητικοὶ κόποι, ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, μαρτυρικὸς θάνατος, στερήσεις, κακουχίες ἤ θυσίες, καὶ κατόπιν κέρδισαν τὴν Ἀνάστασή τους. Ὁ βίος τους ἦταν μία διαρκὴς ὁμολογία Χριστοῦ.
Σὲ αὐτὴν τὴν ὁμολογία ἀναφέρεται ὁ Κύριός μας σήμερα, λέγοντας: «ἐκεῖνον ποὺ θὰ μὲ ὁμολογήσει ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, θὰ τὸν ὁμολογήσω κὶ ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Οὐρανίου Πατρός». Ἡ ὁμολογία εἶναι στὶς ἡμέρες μας μία παρεξηγημένη ἔννοια. Ὁμολογία, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, κάνουμε μὲ τὸ παράδειγμά μας. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει καθαρίσει τὴν καρδιά του καὶ ἔχει ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό, καὶ μὸνο μὲ τὴ στάση τοῦ σώματός του ὁμολογεῖ Ἰησοῦ Χριστό. Πολλοὶ θεωροῦν ὅτι ὁμολογία εἶναι τὸ νὰ τρέχουν στὶς πλατεῖες μὲ πανὸ καὶ νὰ διαμαρτύρονται, συχνὰ ἀνάρμοστα, κατὰ τῶν ἀρνησιχρίστων. Οἱ Ἀπόστολοι, ὅμως, ποτὲ δὲν προέβησαν σὲ μία τέτοια πράξη, τουλάχιστον μετὰ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Προηγουμένως, μία φορὰ στὴν παρορμητικότητά του ὁ Πέτρος εἶχε κόψει τὸ αὐτὶ τοῦ Μάλχου, ἀλλὰ ὁ Κύριος τὸν ἐπετίμησε, λέγοντάς του οὐσιαστικά: «τὴν ὁμολογία σου νὰ τὴν δείξεις μὲ ἄλλο τρόπο καὶ σὲ ἄλλη ὥρα», πράγμα στὸ ὁποῖο, τελικά, ὁ Πέτρος δὲν ἀνταποκρίθηκε, γενόμενος ἀρνητὴς τοῦ Χριστοῦ τὴν πιὸ κρίσιμη στιγμή.
Ἀπὸ τὰ μικρὰ φαίνεται ὁ ἄνθρωπος. Ἂν στὰ μικρὰ δὲν εἴμαστε ὅπως πρέπει, τότε σίγουρα δὲν θὰ εἴμαστε στὰ μεγάλα. Μικρὰ παραδείγματα ὁμολογίας –μεταξὺ ἄλλων- εἶναι τὸ νὰ κάνουμε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καθὼς περνᾶμε ἔξω ἀπὸ τὸν Ναό, ἤ πρὶν καὶ μετὰ τὸ φαγητό. Κάποιοι ἀδελφοί μας αἰσθάνονται ντροπὴ γιὰ νὰ μὴν σχολιαστοῦν ἀπὸ τοὺς διπλανούς. Ντροπὴ νὰ αἰσθανόμαστε γιὰ ἄλλα πράγματα. Ἑμεῖς ἂς κάνουμε τὸν Σταυρό μας, ὅπως διδαχθήκαμε. Μπορεῖ νὰ μᾶς σχολιάσουν ἤ νὰ μᾶς εἰρωνευτοῦν. Ὁ καθένας ὅ,τι ἔχει στὴν καρδιά του προσφέρει. Ἄλλος τὴν εὐλογία καὶ ἄλλος τὴν εἰρωνεία. Ἂς μὴν ἐπιτρέψουμε στὴν εἰρωνεία νὰ στερήσει τὴν εὐλογία. Οἱ Ἅγιοι Πάντες, ἑδραῖοι καὶ ἀμετακίνητοι στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, δὲν σκέφτηκαν νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὶς βουλὲς τῶν ἀνθρώπων γιὰ νὰ μὴν γίνουν ἀντικείμενο σχολιασμοῦ. Ἀντιθέτως, αἰσθάνονταν πλούσια τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή τους καὶ ἤθελαν αὐτὴ τὴν εὐλογία τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ τὴν ἔχουν καὶ οἱ συνάνθρωποί τους, χωρὶς νὰ τοὺς κάνουν μαθήματα. Ὁμολογοῦσαν καὶ δίδασκαν μὲ τὴν φωτεινὴ μορφή τους, μὲ τὴν καλοσύνη τους καὶ τὴν πραότητά τους καὶ ὅταν τὸ ἀπαιτοῦσαν οἱ συνθῆκες, μὲ τὴν ἐν Χριστῷ παρρησία καὶ θεῖο ζῆλο. Εἶχαν γίνει πνευματικοὶ μαγνῆτες καὶ σκόρπιζαν τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ στὴν κοινωνία τους. Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ὁμολογία.
Ἐν κατακλείδι, εὔχομαι μὲ τὶς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων Πάντων, ὁ Κύριος νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ τοὺς μιμηθοῦμε. Ἡ μίμηση εἶναι ἡ πραγματικὴ τιμὴ ποὺ μποροῦμε νὰ τοὺς προσφέρουμε. Ἂν τοὺς τιμήσουμε, θὰ λάβουμε κὶ ἑμεῖς τιμή· τὴν ὕψιστη τιμὴ νὰ μετάσχουμε τῆς Ἀναστάσεως!
Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα σὲ ὅλους!
ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
Ὅλ' αὐτά τά ἄκουσα ἀπό τόν ἴδιον τόν π. Θεοδώρητον τηλεφωνικῶς, ὅταν τοῦ ὑπέβαλα σχετικά ἐρωτήματα. Ἄς προσέξουμε τό ἑξῆς σημεῖον. Ὡς γνωστόν, ὁ π. Θεοδώρητος δέν κοινωνοῦσε μέ τήν Σύνοδόν μας (ὑπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον Καλλίνικον σήμερα). Παρά ταῦτα, ὅμως, ὡμιλοῦσε ἐπαινετικῶς γιά τό π.ἑ. καί δέν μᾶς κατέκρινε πού ἔχουμε "παράλληλον" Σύνοδον μέ τήν αἱρετικήν, οὔτε διότι τό 1924 ἀπετειχίσθημεν δῆθεν κακῶς. Δυστυχῶς, αὐτό κάμνουν, καί μάλιστα μετ' ἐμφάσεως, σχεδόν ὅλοι οἱ νεο-αποτειχισθέντες, μέ ἀνόητα ὅμως ἐπιχειρήματα. Δεῖτε π.χ. τά δημοσιεύματα τοῦ λεγομένου "ἀκαινοτομήτου πληρώματος" καί τοῦ π. Ε. Τρικαμηνᾶ, τά ὁποῖα στάζουν δηλητήριον κατά τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ π.ἑ. Ὁποία διαφορά αὐτῶν μέ τόν μακαριστόν Θεολόγον π. Θεοδώρητον!
ΑπάντησηΆριστα όσα λέγονται. Μα έχω μια απορία,κάποιοι από εμάς βαπτισθήκαμε μικροί,ο ιερέας ακολουθούσε το νέο,δε γνωρίζουμε τί είδους βάπτιση μας έκαναν. Αν ήταν ολόκληρο το σώμα ή όχι,συνήθως από ό,τι βλέπω βαπτίζουν αλλά μέσα στο νερό όλο το σώμα μαζί και το κεφάλι δε γίνεται,απλά ρίχνουν νερό βρέχοντάς το αποτελεί ολοκληρvμένη βάπτιση;
ΑπάντησηΤο φαινόμενο αυτό (της μη πλήρους βυθίσεως στο ύδωρ) είχε στηλιτευθεί και στο παρελθόν και από άλλους Αγίους, όπως από τον Άγιο Κοσμά και τον Άγιο Νικόδημο. Παρόλα αυτά ούτε το Μυστήριο θεωρήθηκε άκυρο, ούτε προέτρεψαν ποτέ σε επανάληψη του. Και ο π. Θεοδώρητος εδώ γράφοντας "αβάπτιστα παιδιά" χρησιμοποιεί το επίθετο με την κυριολεκτική έννοια (αυτά που δεν έχουν βαπτιστεί/βυθιστεί στο νερό) και όχι ότι είναι άκυρο το Μυστήριο. Για περισσότερα ας απευθυνθεί ο καθένας στον πνευματικό του, ο οποίος και θα δώσει και αυτός λόγο για την ψυχή σας.
Μπορείς να κάνεις έρευνα για την βάπτιση σου (εξαρτάτε από την ηλικία σου και αν υπάρχουν εν ζωή μάρτυρες).
Πρώτο στοιχείο είναι οι φωτογραφίες από την στάθμη του ύδατος στην κολυμπήθρα (αν διακρίνετε, και μερικές φορές θέλει ώρες παρατήρησης να το καταλάβεις)
Δεύτερον ρωτάς νονά - νόνό, θείους συγγενείς γνωστούς κτλ.
3ο αν ζει ο ιερέας ψάχνεις να τον βρεις ή μαθαίνεις πώς βάπτιζε, γιατί συνήθως ακολουθούν την ίδια γραμμή.
Αν έχεις 2 αξιόπιστες μαρτυρίες ή στοιχεία είσαι καλυμμένος.
Πάντως εγώ προσωπικά αν μάθαινα ότι δεν βαπτίστηκα σωστά θα πίεζα να βαπτιστώ γιατί απο έρευνα μου στο παρελθόν έβγαλα το συμπέρασμα οτι μπορείς να βαπτιστείς.
Επίσης αν δεν έχεις καμία μαρτυρία μπορείς να το ξανακάνεις καλλίτερα διπλοβαπτισμένος παρά αβάπτιστος .
Είναι μεγάλο θέμα ίσως κάποιοι να μην συμφωνούν με την άποψη.
Το άλλο θέμα είναι ο πνευματικός μας είναι με το νέο; Αν είναι τότε μην περιμένουμε και πολλά διότι του νέου αναγνωρίζουν τα ραντίσματα των παπικών και μόνο τούς μυρώνουν (υπάρχουν εξαιρέσεις)
Στο πάτριο υπάρχουν πολλές απόψεις, π.χ. δίνω ενα παράδειγμα (φανταστικό), στην Κοζάνη σε θεωρούν αβάπτιστο, και στην Φλώρινα βαπτισμένο, δεν υπάρχει κοινή γραμμή, είναι θέμα Μητροπολίτη, δεν γνωρίζω τα τελευταία χρόνια αν έχει αλλάξει κάτι.
Προσωπικές απόψεις, πάντως καλά είναι όπως είπε και ο δάσκαλος συζήτηση το θέμα με τον πνευματικό και πολύ προσευχή.
Αγαπητέ αδελφέ Στυλιανέ, το ζήτημα έχει πολλές παραμέτρους και σίγουρα είναι ένα θέμα για το οποίο θα πρέπει να αποφανθεί εγκύρως και εν Αγίω Πνεύματι μόνο μια Μεγάλη Σύνοδος αληθινών Ορθοδόξων επισκόπων.
Προς το παρόν δύο πράγματα είναι σίγουρα:
α. Ότι ο τύπος του Βαπτίσματος δεν τελείται σωστά στις περισσότερες των περιπτώσεων και
β. Ότι η επανάληψη του Μυστηρίου του Βαπτίσματος απαγορεύεται αυστηρότατα.
Η λύση που έχει προταθεί από επισκόπους και καλούς πνευματικούς είναι η διόρθωση (και όχι επανάληψη) του Βαπτίσματος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά για μια περίπτωση παιδιού που είχε βαπτιστεί σε ελάχιστο νερό, ο π. Χρυσόστομος των Σπετσών (ομόζηλος και φίλος του π. Θεοδωρήτου) είχε πει να πάνε το παιδί σε μια Βάπτιση και όταν ολοκληρωθεί, να το βυθίσει ο ιερέας στο αγιασμένο ύδωρ τρις (θεωρούσε δηλαδή το Βάπτισμα αυτό ατελές, όχι άκυρο).
Το πρόβλημα βεβαίως έχει και άλλες παραμέτρους, διότι οι Αναβαπτιστές που ευδοκιμούν τα τελευταία έτη στον χώρο μας, φέρουν ως επιχείρημα της πρακτικής τους, όχι μόνο την μη ορθή τέλεση του Μυστηρίου, αλλά και το ότι οι Νεοημερολογίτες είναι, κατά την γνώμη τους, "παντελώς απερρηγμένοι" από την Εκκλησία.
Χριστός Ανέστη και ευχαριστώ για το σχόλιό σου!
@Στυλιανός Π.3 Μαΐου 2017 - 10:13 π.μ.
Ἀδερφέ μου, γράφεις: "Επίσης αν δεν έχεις καμία μαρτυρία μπορείς να το ξανακάνεις καλλίτερα διπλοβαπτισμένος παρά αβάπτιστος ."
Ὅλ' αὐτά τά χρόνια πού συζητῶ αὐτά τά θέματα μέ πνευματικούς, κατέληξα στό συμπέρασμα ὅτι μόνον ὅταν ὑπάρχουν ἀποδείξεις ὅτι τό μυστήριον δέν ἐτελέσθη μέ τόν ὀρθόν τρόπον (π.χ. ἔγινε "ποδόλουτρον") εἶναι δυνατόν νά ἐπαναληφθῇ. Ἀλλιῶς, ὄχι. Ἐκτιμῶ ὅτι ὁ μακαριστός π. Θεοδώρητος αὐτές τίς περιπτώσεις ἐννοοῦσε ὅταν ὡμιλοῦσε γιά "ἀβάπτιστα παιδιά." Ὅσον δέ ἀφορᾶ τό θέμα τῆς τελέσεως τῶν μυστηρίων ἐντός τοῦ ν.ἑ., μέ τόν καθιερωμένον ὅμως τύπον, εἶμαι βέβαιος ὅτι ὁ π. Θεοδώρητος θεωροῦσε ἔγκυρα τά μυστήρια τῶν Ν/Ητῶν. Ὅπως ἀκούγεται καί στόν ὡς ἄνω ἠχογραφημένον λόγον του, ὅμως, ἐθεώρει ὅτι ὁ κοινωνῶν μέ τόν Οἰκουμενισμόν ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ του ὅτι εἶναι αἵρεσις, λαμβάνει κατάκρισιν ἀντί εὐλογίας, ὅπως ἀκριβῶς κάποιος μεταλαμβάνει χωρίς μετάνοιαν καί ἐξομολόγησιν. Διά τό τελευταῖον, ἐνθυμοῦμαι ὅτι παρέπεμπε εἰς τόν Δοσίθεον Ἱεροσολύμων.
Χριστός Ανέστη, αγαπητέ μου Καθηγητά!
Σε καμία περίπτωση (είμαι κατηγορηματικός σε αυτό επειδή γνωρίζω ακριβώς τις θέσεις του) ο π. Θεοδώρητος δεν ήταν υπέρ της επαναλήψεως ολόκληρου του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, ακόμη και για αυτές τις προβληματικές περιπτώσεις. Κρατούσε την στάση των Αγίων Κοσμά και Νικοδήμου. Στηλίτευε την παράβαση (όχι μόνο διότι πρόκειται για παράβαση της Ιεράς Παραδόσεως, αλλά και διότι υπάρχει κίνδυνος δαιμονισμού), αλλά δεν συνιστούσε τον Αναβαπτισμό σε καμία περίπτωση, με την έννοια της επαναλήψεως του Μυστηρίου, όπως γίνεται δυστυχώς σε γνωστή Μονή μετά την κοίμηση του παλαιού Αγίου Καθηγουμένου της.
Άλλωστε δεν είναι το νερό ανώτερο από το Άγιο Πνεύμα, όπως πιστεύουν οι υδρολάτρες Αναβαπτιστές. Το Άγιο Πνεύμα αναπληρώνει την έλλειψη ή και την απουσία του. Διαβάστε, για παράδειγμα, τί διδάσκει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για τις περιπτώσεις ανάγκης: "Καλύτερα, αδελφέ μου, να θανατώσης εκατόν ανθρώπους βαπτισμένους, παρά να αφήσης ένα παιδίον αβάπτιστον να αποθάνη, και αν τύχη ανάγκη και θέλη να αποθάνη το παιδίον και δεν επρόφτασεν ο παπάς να το βαπτίση, ας το βαπτίση όποιος τύχη, ο πατέρας, η μητέρα αδελφός, γείτονας και μάλιστα η μαμμή. Βάλε αρκετό νερό και λάδι, σταύρωσέ το και βάσπτισέ το. Ειπέ: Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού… εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Και αν ζήση το τελειώνει ο παπάς. Μα έτυχε και δεν έχεις νερό; Πάρε τρεις φούχτες χώμα και χύσε το στο κεφάλι του και ειπέ καθώς και πρώτα. Έτυχε πάλιν και δεν έχεις και χώμα; Βάπτισέ το εις τον αέρα και ειπέ ομοίως" ( http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=14275 ).
Το ζήτημα λοιπόν έχει πολλές παραμέτρους και χρειάζεται πολύ προσοχή. Και κυρίως να μην παρασυρόμαστε από εκείνους που εκφράζουν τις απόψεις τους με απόλυτο τρόπο.
Σας ευχαριστώ για τα σχόλια.
Πάντως σε οικουμενική σύνοδο,μετά από επιστροφή αιρετικών,η Εκκλησία δέχθηκε το βάπτισμα κάποιων (οικονομικώς πάντα) παρόλο που ήταν σε πιο μεγάλη αίρεση, επειδή είχαν κρατήσει τον τύπο των τριών καταδύσεων,ενώ απέρριψε το βάπτισμα κάποιων άλλων (λιγότερο αιρετικών) επειδή είχαν παραχαράξει αυτόν τον τύπο.
Σωστό.
Να έχουμε όμως υπόψιν μας ότι είναι διαφορετική περίπτωση το μη ορθό, ως προς τον τύπο, Βάπτισμα που τελείται εντός των κόλπων της Εκκλησίας από ορθοδόξους κληρικούς από το μη ορθό "βάπτισμα" που τελούν οι εκτός Εκκλησίας αιρετικοί.
Συγχαρητήρια για την παραδοχή της αιρέσεως
για εσας οι οικουμενιστες νεοη.τες είναι ορθόδοξοι και εντός εκκλησίας
Τυπικώς, είναι ακόμη εντός του ορατού οργανισμού της Εκκλησίας (εν τω ονόματι της Οποίας επιτελούν τα Μυστήρια) ως μέλη νοσούντα και ψωριώντα.
Αυτή η θέση όμως δεν σημαίνει "αποδοχή της αιρέσεως", όπως συκοφαντικώς μας διαβάλλεις, παλικάρι μου.
αυτό που έγραψες το πιστεύει η σύνοδος ΓΟΧ;
σε ποιό σημείο είναι γραμμένο;
Η Σύνοδός μας (ορθώς κινούμενη κατά την γνώμη μου) δεν έχει λάβει σαφή θέση επί του θέματος (ούτε προς τη μία, ούτε προς την άλλη θεώρηση), προφανώς επειδή, την παρούσα χρονική στιγμή, θεωρεί την ενότητα των Γνησίων Ορθοδόξων ως σημαντικότερη από τις επιμέρους εκκλησιολογικές θεωρήσεις, από την στιγμή μάλιστα που αμφότεροι οι φορείς των θεωρήσεων αυτών διατελούμε εν ακοινωνησία με τους νεοημερολογίτες-Οικουμενιστές.
ΑπάντησηΕυχαριστούμε αδελφέ Νικόλαε γι'αυτό το πολύ σημαντικό ηχητικό ντοκουμέντο.
Ο αείμνηστος πατήρ Θεοδώρητος έχει γράψει πνευματικά διαμάντια τα οποία είναι πιο επίκαιρα παρά ποτέ.
δάσκαλος3 Μαΐου 2017 - 2:29 μ.μ. είπε
Απάντηση"ο π. Χρυσόστομος των Σπετσών (ομόζηλος και φίλος του π. Θεοδωρήτου) είχε πει να πάνε το παιδί σε μια Βάπτιση και όταν ολοκληρωθεί, να το βυθίσει ο ιερέας στο αγιασμένο ύδωρ τρις (θεωρούσε δηλαδή το Βάπτισμα αυτό ατελές, όχι άκυρο)."
Αρκετά ενδιαφέρον δεν το είχα σκεφτεί καθόλου! Θα ήθελα να το αναλύσω αυτό με αδερφούς.
Έχω ακούσει οτι όσοι βαπτιστούν στην ίδια κολυμπήθρα με το ίδιο νερό γίνονται κάτι σαν πνευματικά αδέρφια, θα ήθελα την άποψή σας αν ισχύει κάτι τέτοιο.
Πρός τον αγαπητό Δημήτριο, το θέμα είναι πολυδιάστατο, είναι και η Χάρις του Κυρίου που θα μας φωτίσει μετα απο πολύ προσευχή, το αν δηλαδή επαναληφθεί μια βάπτιση οταν δεν υπάρχουν καθόλου μαρτυρίες. Προσωπικά με το αμαρτωλό μυαλό μου πιστεύω οτι αν τ έκανε κάποιος με αγαθή προαίρεση δεν θα ηταν βλασφημία. Εκεί βέβαια μπορεί να έρθει και η πλάνη της αμφιβολίας και να τρέχουν πολλοί να αναβαπτιστούν λόγο εμμονής!
Είπαμε δύσκολο θέμα!
Χριστός Ανέστη!
Ο π. Γρηγόριος Ζιώγος στο νέο του ιστολόγιο SCRIPTA MANENT απαντά στο θέμα προκαλώντας σας να απευθυνθείτε στην Σύνοδο των Γ.Ο.Χ. δηλαδή σε αυτούς που αποκαλούσε "αιρετικό σκυλολόι" στο παλιό του ιστολόγιο ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ...
ΑπάντησηΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
+ΙΓΖ
Το αιρετικό σκυλολόι απευθυνόταν στο αιρετικό σκυλολοί δλδ σε συγκεκριμένους...
Η πρόταση ισχύει, ρωτήστε την ορθόδοξη σύνοδο που υπάγεστε
Αν και δεν θέλω να γίνει εδώ χώρος διαπληκτισμών (και ίσως κακώς άφησα το σχόλιο του Παρατηρητή να ανέβει) έχω δύο απορίες, αγαπητέ π. Γρηγόριε:
1. Ποιους εννοείς "αιρετικό σκυλολόι" (εκτός αν ακολουθείς κι εσύ τον... Ονοματοκρυπτισμό των συντηρητικών του νέου).
2. Εσύ υπάγεσαι σε αυτήν την Σύνοδο ή όχι; Διότι η ενημέρωσή μας έχει σταματήσει εδώ: http://www.ecclesiagoc.gr/index.php/anakoinwseis/1117-klitirion-epikrima
Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Χριστός Ανέστη
Προς "Ολυμπιάς Χρυσοστόμου": Απευθύνθηκα στην Αστυνομία και με ενημέρωσε πως στην ελληνική επικράτεια δεν υπάρχει πολίτης με τέτοιο ονοματεπώνυμο. Επομένως, δεν μπορώ να δημοσιεύσω σχόλιό σου, διότι δεν γνωρίζω ποιος κρύβεται πίσω από το ονοματεπώνυμο αυτό και τί σκοπούς υπηρετεί.
+ΙΓΖ
ΑπάντησηΑπάντησα στην Σύνοδο αναλυτικά
Εδώ όμως δεν σε ρωτάει η Σύνοδος, αλλά κάποιος στου οποίου τον χώρο φιλοξενείσαι και θέλεις (προφανώς) να καταθέτεις την άποψή σου.
+ΙΓΖ
ΑπάντησηΚαταθέτω την απόψή μου επειδή με προκάλεσε ένας ανώνυμος παρατηρητής.
Να βγεί με το όνομά του να ρωτήσει ότι θέλει
και για να τελειώνουμε, ότι είχα να πω το έγραψα στο παρελθόν με το όνομά μου και τα επανέλαβα στους αρμόδιους όταν ρωτήθηκα.
Μα δεν σε ρωτάει κανείς ανώνυμος παρατηρητής τώρα, εγώ σε ρωτάω, ως διαχειριστής του ιστολογίου. Αν δεν θες να τοποθετηθείς δημοσίως, μπορείς να μου απαντήσεις με email.
+ΙΓΖ
ΑπάντησηΔεν κρύβομαι απο κανέναν
Παραμένω στο κελί μου, μέχρι να τοποθετηθούν οι ΓΟΧ επίσημα για συγκεκριμένα ζητήματα
Εχουν ενημερωθεί γραπτώς
Επαναλαμβάνω για τελευταία φορά. Είναι άλλο να θέλεις να κρατήσεις κάποιος την ανωνυμία του και άλλο να χρησιμοποιεί ψευδή στοιχεία.
ΑπάντησηΤα σχόλια των Ανωνύμων γενικώς δεν κόβονται (και μάλιστα όσων εκφράζονται με ευγένεια). Τα σχόλια όμως όσων χρησιμοποιούν ψευδώνυμα έχω λόγους να μην τα δημοσιεύω. Ευχαριστώ και καλή συνέχεια.
Υπάρχει πουθενά δημοσιευμένο το παραπάνω φωνητικό κείμενο τού γέροντά σου;
ΑπάντησηΣε παλαιότερη ανάρτησή σου επικαλέστηκες κείμενο τού Π. Θεοδώρητου πού αναφερόταν στην Εκκλησία του νεοημερολογιτισμού ώς "δυνάμει αιρετική". Στο σημερινό διαπιστώνω ότι αίρεται το "δυνάμει", και παραμένει σκέτο το "αίρεση". Υπάρχουν δημοσιευμένοι οι λόγοι και ο χρονικός προσδιορισμός για το πότε έγινε η άρση τού " δυνάμει";
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η άποψη καθώς τον ομολογείς Θεολόγο τον γέροντά σου, πού σημαίνει ότι ταυτίζεσαι καθόλα μέ τίς απόψεις του εν Αγίω Πνεύματι βέβαια.
Τέλος στο παρών κείμενο αναγάγει το Θυσιαστήριο των νεοημερολογιτών σε "μιασμένα εις κατάκριμα". Θα ήθελα όμως νά αιτιολογήσεις, πώς νομίζεις ότι συνδέεται αυτό που γράφεις στο παραπάνω σχόλιό σου, ότι οι Οικουμενιστές είναι ακόμη εντός ορατού οργανισμού της Εκκλησίας πού επιτελούνται εν το ονόματί της μυστήρια. Υπάρχει ανάλογη δημοσιευμένη αιτιολόγηση τού Π. Θεοδώρητου;
Τέλος αιτιολογείς την θέση του γέροντά σου "αβάπτιστα παιδιά", ως έγκυρο ημιτελές μυστήριο. Αυτή η αιτιολόγηση βασίζεται σε δική σου γνώμη, ή υπάρχει τέτοιου είδους αναφορά του Π. Θεοδώρητου; Και πού ειναι δημοσιευμένο εάν είναι εφικτό, πρός μελέτη;
Όχι, δεν υπάρχει δημοσιευμένο σε κάποιο βιβλίο, είναι απομαγνητοφώνηση της ομιλίας που ακούγεται.
Περί του "δυνάμει" και "ενεργεία", δεν υπάρχει καμία "αναίρεση" των εκκλησιολογικών θέσεων του π. Θεοδωρήτου, εκ μέρους του, ούτε "άρση" του όρου "δυνάμει", μιας και αυτός ο όρος αφορά καθαρά την ενεργοποίηση των ποινών κατά των αιρετικών. Επομένως όταν λέμε ότι οι Οικουμενιστές είναι "δυνάμει αιρετικοί", ΔΕΝ εννοούμε ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ αιρετικοί, αλλά ότι δεν τους έχουν επιβληθεί οι αρμόδιες ποινές, ώστε και τυπικώς να τεθούν εκτός Εκκλησίας.
Γι' αυτό λέμε πως τελούνται ακόμη Μυστήρια σε αυτούς. Όπως όμως εξηγεί εδώ ο π. Θεοδώρητος, όσοι συμμετέχουν σε αυτά τα Μυστήρια ΕΧΟΝΤΑΣ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ, τότε αντί για αγιασμό και φωτισμό, λαμβάνουν μολυσμό και κατάκριση.
(Σε αυτό το σημείο πρέπει να γίνει η εξής παρατήρηση: Αν και κατηγορούμαστε για "χλιαρότητα" θεωρητικά είμαστε πιο ακραίοι από τους ματθαιΐζοντες, διότι εκείνοι λένε ότι οι Οικουμενιστές είναι απλά εκτός Εκκλησίας και κοινωνούν ψωμάκι και κρασάκι, ενώ εμείς λέμε ότι είναι αρρωστιάρικα πρόβατα, ψωραλέα, σάπια μέλη, που κοινωνούν αναξίως και μολύνονται, ήτοι κατακρίνονται και οφείλει η Εκκλησία να τους αναθεματίσει, όσο βεβαίως παραμένουν αμετανόητοι).
Τέλος, η ερμηνεία περί "αβαπτίστων παιδιών", δεν είναι δική μου, αλλά βασίζεται στις διδαχές και την πράξη του π. Θεοδωρήτου, ο οποίος ουδέποτε ανεβάπτισε, ούτε έδωσε συγκατάθεση για κάτι τέτοιο.
Για το όλο δε θέμα υπάρχουν αρκετά κείμενα και επιστολές του μακαριστού πατρός, ανέκδοτα ακόμη, τα οποία ίσως κάποια στιγμή δουν το φως της δημοσιότητος.
Χριστός ανέστη!
Δυστυχώς, Μαρίνε, κακώς παρέβην την υπόσχεσή μου να μη ξαναδημοσιεύσω σχόλιό σου, αν δεν απαντήσεις στο ένα και μοναδικό ερώτημα που σου έχω θέσει, μιας και επιμένεις να επανέρχεσαι στα ίδια και στα ίδια.
Νόμιζα ότι είχες καλή προαίρεση, αλλά από το νέο σου καταιγισμό ερωτημάτων για τα οποία μου ζητάς απαντήσεις (ενώ προφανώς έχεις ήδη τις απαντήσεις που σε αναπαύουν), καταλαβαίνω ότι σε τσιγκλάει ο πονηρός να κάνεις τον ιεραπόστολο σε θέματα τα οποία δεν καταλαβαίνεις καθόλου.
Για να γίνει διάλογος χρειάζονται τα εξής:
α. Να υπάρχει καλή προαίρεση και τον λογισμό "μπορεί και να σφάλλω".
β. Να υπάρχουν κάποιες βασικές γνώσεις του αντικειμένου για το οποίο διαλέγεσαι.
γ. Να ρωτάς ένα πράγμα και να περιμένεις απάντηση.
δ. Να απαντάς όταν σε ρωτάνε ένα πράγμα.
Δυστυχώς δεν πληρείς ούτε μία από τις παραπάνω προϋποθέσεις.
Αναρωτιέμαι δάσκαλε ποσα χρονια μπορεί ενας οικουμενιστης να ειναι τυπικός εντος Εκκλησίας απο την στιγμή που κλείνουμε 93 χρόνια απο το εορτολογικο ζήτημα. Και αν δεν καταδικαστούν ποτέ τι γίνετε τότε γιατί για εκεί το βλέπω να πήγαινει τι θέμα, λογο των εσχάτων καιρών, αλλιος θα υλπιζα οτι κάποτε θα γίνει η καταδικη τους.
ΑπάντησηΜήπως με την ψευδοσυνοδο αυτοκαταδικαστηκαν μονοι τους; και το επέτρεψε ο Θεός λογο το οτι δεν θα γίνει ποτέ οικουμενική καταδικη τους;
Υποθέσεις και τροφή πρις σκέψην.
Αγαπητέ μου Στυλιανέ, ευχαριστώ για το σχόλιό σου.
Εύλογες οι απορίες σου.
Όμως δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από υποθέσεις, αλλά να βασιζόμαστε στην πατερική πράξη και διδασκαλία, να έχουμε δηλαδή υπόψιν μας την εκκλησιαστική ιστορία και γραμματεία.
Όντως ο Οικουμενισμός και η πομπή αυτού (νεοημερολογιτισμός, μοντερνισμός κλπ.) συμπληρώνει σχεδόν εκατό χρόνια και μάλιστα πρόσφατα (με την Ψευδοσύνοδο της Κρήτης) απέκτησε και συνοδική κάλυψη. Όμως και στο παρελθόν οι μεγάλες αιρέσεις που εμφανίστηκαν εντός της Εκκλησίας και την ταλάνισαν, καταδικάστηκαν μετά από δεκαετίες και όχι αμέσως. Οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί έκγονοι του Αρείου και του Σαβελλίου κατά τον Δ΄ αιώνα (Ανόμοιοι, Όμοιοι, Μακεδονιανοί, Μαρκελλιανοί, Απολλιναριστές κλπ.) έδρασαν για 56 ολόκληρα χρόνια (και μάλιστα συγκαλώντας πολλές Ψευδοσυνόδους) μέχρι να εκβληθούν τελικά και τυπικώς από την Εκκλησία με την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο. Οι Εικονομάχοι έδρασαν 61 ολόκληρα χρόνια (μέχρι την καταδίκη τους από την Ζ΄ Οικουμενική) και μάλιστα επί 33 ολόκληρα χρόνια είχαν την συνοδική κάλυψη της Ψευδοσυνόδου της Ιέρειας (την οποία είχαν ονομάσει Ζ΄ Οικουμενική!). Αν ίσχυε ότι αυτοκαταδικάστηκαν (με την έννοια ότι αποκόπηκαν και τυπικώς από την Εκκλησία) δια των Ψευδοσυνόδων των, τότε δεν θα υπήρχε χρεία η Εκκλησία να συγκαλέσει Συνόδους πραγματικά ορθόδοξες. Και όμως το έκανε!
Και αν δεν γίνει ποτέ τέτοια Σύνοδος; Ακόμη και να μη γίνει (που δεν το γνωρίζουμε), τότε και πάλι οι Οικουμενιστές δεν την γλυτώνουν, διότι υπάρχει η Κρίση του Θεού. Γράφει ο Άγιος Νικόδημος στο Πηδάλιο πως οι παραβάτες πριν καταδικαστούν από Σύνοδο είναι "ὑπόδικοι ἐδὼ μὲν εἰς τὴν καθαίρεσιν καὶ ἀφορισμόν ἢ ἀναθεματισμόν, ἐκεῖ δὲ εἰς τὴν θείαν δίκην".