A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ⲬⲢⲒⲤⲦⲞⲤ ⲀⲚⲈⲤⲦⲎ ! ⲀⲖⲎⲐⲰⲤ ⲀⲚⲈⲤⲦⲎ !

ⲬⲢⲒⲤⲦⲞⲤ ⲀⲚⲈⲤⲦⲎ ! ⲀⲖⲎⲐⲰⲤ ⲀⲚⲈⲤⲦⲎ !
✞ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος ✞

Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

ΒΙΝΤΕΟΤΑΙΝΙΑ: Ἡ Συγκρητιστικἠ Αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Αποτέλεσμα εικόνας για παγκοσμιο συμβουλιο εκκλησιων

Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2019
Συνοδικὴ Ἐκδήλωσις
 Συγκρητιστικἠ Αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
Οἰκουμενικὴ Κίνησις καὶ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν»
 Μέρος Α´. 1948-2018.
«Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν»
Σύναψις μιᾶς Οἰκουμενιστικῆς Διαθήκης.
 Μέρος Β´. Συγκρητισμός.
Διαθρησκειακὸς Οἰκουμενισμός.
Πρὸς ἕνα «Παγκόσμιο Συμβούλιο Θρησκειῶν»;
 Μέρος Γ´. Ὑψώθηκε ὁριστικὰ πλέον τὸ «τεῖχος»
μεταξὺ Γνησίας καὶ νόθου Ὀρθοδοξίας

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ 2019 (Ὁμολογιακὴ ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

ΓΙΑΤΙ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ (Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

Σχετική εικόνα

Αποτέλεσμα εικόνας για Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ΧρυσοστόμουΓιὰ πιὸ λόγο νηστεύουμε τὶς σαράντα αὐτὲς ἡμέρες; Τὴν παλαιὰ ἐποχὴ πολλοὶ πιστοὶ προσέρχονταν στὰ μυστήρια χωρὶς καμιὰ προετοιμασία καὶ μάλιστα κατὰ τὴν εποχὴ ποὺ ὁ Χριστὸς τὰ συνέστησε. Ἀντιλαμβανόμενοι οἱ πατέρες τὴν παρακαλούμενη βλάβη ἀπὸ τὴν ἀπροετοίμαστη προσέλευσι, ἀφοῦ συγκεντρώθηκαν καθιέρωσαν σαράντα ἡμέρες νηστείας, προσευχῶν, ἀκροάσεως τοῦ θείου λόγου καὶ συνάξεων, ὥστε, ἀφοῦ καθαρισθοῦμε ὅλοι μας μὲ κάθε ἐπιμέλεια καὶ με προσευχὲς καὶ μὲ ἐλεημοσύνη καὶ μὲ νηστεία καὶ μὲ ὁλονύκτιες παρακλήσεις καὶ μὲ δάκρυα μετανοίας καὶ μὲ ἐξομολόγησι καὶ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα, νὰ προσέλθουμε ἔτσι στὴν Θεία Κοινωνία μὲ καθαρὴ κατὰ τὸ δυντὸ συνείδησι.
Καὶ ὅτι μ᾿ αὐτὸ κατώρθωσαν μεγάλα πράγματα, συνηθίζοντας μας μὲ τὴν συγκατάβασι αὐτὴ στὴν νηστεία, γίνεται φανερὸ ἀπὸ τὸ ἑξῆς: ῎Αν ἐμεῖς ὅλο τὸν χρόνο ἐπιμείμουμε νὰ φωνάζουμε καὶ νὰ κηρύσσουμε τὴν νηστεία, κανεὶς δὲν προσέχει στὰ λόγια μας· ἄν ὅμως ἔλθη ὁ καιρὸς τῆς νηστείας τῆς Τεσσαρακοστῆς, τότε, χωρὶς κανεὶς νὰ προτρέπη οὔτε καὶ νὰ συμβουλεύη καὶ ὁ πιὸ νωθρὸς ἀφυπνίζεται καὶ ἀκολουθεῖ τὴν προτροπὴ καὶ τὴν συμβουλή, ποὺ ἐπιβάλλει ὁ καιρός.
 Ἄν λοιπὸν σὲ ρωτήση ὁ Ἰουδαῖος καὶ ὁ εἰδολάτρης, ῾γιὰ ποιὸν λόγο νηστεύεις᾿, μὴ πῆς, ὅτι νηστεύεις γιὰ τὸ Πάσχα ἢ γιὰ τὴν θυσία τοῦ Σταυροῦ, γιατὶ θὰ τοῦ δώσης μεγάλη ἀφορμὴ γιὰ ἀντεκλίσεις. Γιατὶ δὲν νηστεύουμε για τὸ Πάσχα οὔτε γιὰ τον Σταυρό, ἀλλὰ γιὰ τὰ δικά μας ἁμαρτήματα, ἐπειδὴ πρόκειται νὰ προσέλθουμε στὰ μυστήρια· γιατὶ τὸ Πάσχα δὲν εἶναι αἰτία νηστείας οὔτε πένθους, ἀλλ᾿ ὑπόθεσις εὐφροσύνης καὶ χαρᾶς. Γιατὶ ὁ Σταυρὸς συνέτριψε τὴν ἁμαρτία, ἔγινε καθάρσιο τῆς οἰκουμένης, ἔγινε αἰτία συμφιλιώσεως καὶ ἐξαλείψεως τῆς πολυχρόνιας ἔχθρας, ἄνοιξε τὶς πύλες του οὐρανοῦ, ἔκανε τοὺς ἐχθρούς φίλους, ἐπανέφερε στὸν οὐρανό, τοποθέτησε στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ τὴν ἀνθρώπινη φύσι καὶ μᾶς πρόσφερε ἀμέτρητα ἄλλα πνευματικὰ ἀγαθά. Δὲν πρέπει λοιπὸν νὰ πενθοῦμε οὔτε νὰ θλιβώμαστε, ἀλλὰ νὰ ἀγαλλώμαστε καὶ νὰ χαιρώμαστε. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Παῦλος λέγει ̇ «Σὲ μένα ἂς μὴ συμβῆ νὰ καυχηθῶ γιὰ τίποτε ἄλλο, παρὰ μόνο γιὰ τὸν σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6,14). Καὶ πάλι ̇ «Ὁ Θεὸς δείχνει τὴν ἀγάπη του πρὸς ἐμᾶς μὲ τὸ ὅτι, ἂν καὶ ἤμασταν ἁμαρτολοί, ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ μᾶς» (Ρωμ. 5,8). Κάτι παρόμιο λέγει καὶ ὁ Ἰωάννης ̇ «Γιατὶ τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο» (Ἰω. 3,16). Πὲς ὅμως, πῶς; ᾿Αφοῦ ἄφησε κατὰ μέρος ὅλα τὰ ἄλλα, ἀνέφερε τὸν σταυρό. Γιατί, ἀφοῦ εἶπε, «τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο», πρόσθεσε, «ὥστε ἔδωσε τὸν Μονογενῆ Υἱο του νὰ σταυρωθῆ, ὥστε νὰ μὴ χαθῆ ὁ καθένας ποὺ πιστεύη σ᾿ αὐτὸν, ἀλλὰ νὰ ἔχη ζωὴ αἰώνια» (Ἰω. 3,16). Ἂν εἶναι λοιπὸν ὁ Σταυρὸς ἀφορμὴ ἀγάπης καὶ καύχημα, ἂς μὴ λέμε, ὅτι πενθοῦμε γι᾿ αυτόν. Γιατὶ δὲν πενθοῦμε γιὰ ἐκεῖνον – μὴ γένοιτο – ἀλλὰ γιὰ τὰ δικά μας ἁμαρτήμτα. Γι᾿ αυτὸ νηστεύουμε.
 (Κατὰ Ἰουδαίων, Λόγος Γ΄, PG 48,722)
Πηγή: www.imaik.gr

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ, ΟΙ ΠΤΩΧΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ (π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Σχετική εικόνα

Εἶναι ὁ πλοῦτος «ἁμαρτία»;
Οἱ πλούσιοι θά πᾶνε στήν κόλασση καί οἱ πτωχοί στόν Παράδεισο;

Τά ἐρωτήματα αὐτά ἒρχονται στό μυαλό ὃσων ἀκοῦν τήν παραβολή τοῦ «πτωχοῦ καί τοῦ πλουσιου» τοῦ Ἱεροῦ Ευαγγελίου καί δέν κάνουν τον κόπο νά καθήσουν νά σκεφθοῦν καί νά προσπαθήσουν νά μποῦν στό ΑΛΗΘΙΝΟ μήνυμα πού μᾶς ἒδωσε Ὁ Κύριός μας.
Τήν ἐργασία τήν εὐλόγησε Ὁ Ἲδιος καί εἶναι ἀπολύτως λογικό καί φυσικό, ὁ κάθε ἂνθρωπος, νά προσπαθῆ γιά τό καλλίτερο στήν ζωή του καί στόν τρόπο διαβιώσεως τοῦ ἰδίου ἀλλά καί τῆς Οἰκογενείας του.

 τιμίως ἐργαζόμενος ὁ φιλοπρόοδος ἂνθρωπος, ὁ νοικοκύρης καί ὁ ΜΗ σπάταλος, ἒχει κάθε δικαίωμα νά δημιουργήση, νά κάνη περιουσία καί νά ζῆ κατά τρόπο ἂνετο, ἀρκεῖ νά μή γίνη δοῦλος τοῦ «μαμωνᾶ», νά μή γίνη τό χρῆμα αὐτοσκοπός του καί νά μή «πατᾶ ἐπί πτωμάτων» προκειμένου νά ἀποκτήση ὃλο καί περισσότερα ὑλικά ἀγαθά.
Ὑπάρχει ὃμως καί ἓνας ἂλλος σημαντικός (ἲσως ὁ πλέον σημαντικός) παράγων τόν ὁποῖον ΟΥΔΕΠΟΤΕ πρέπει νά λησμονᾶ ὁ ἂνθρωπος τοῦ ὁποίου ἡ ἐργασία τοῦ ἀποδίδει ἀρκετά ὑλικά ἀγαθά.
Καί εἶναι αὐτός ὁ παράγων, ἡ διαρκής ἐπίγνωσις τοῦ ὃ,τι γύρω του ὑπάρχουν καί ἂνθρωποι ἀναξιοπαθοῦντες, οἱ ὁποῖοι στεροῦνται ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἀκόμα καί τῶν στοιχειωδῶν.
Ἐάν στήν δούλεψή του ἒχει ὑπαλλήλους, πρέπει νά βλέπη καθ ἓναν ἐξ αὐτῶν, ὡς συνεργάτη, ὡς συνάδελφό του, ὡς τόν «πλησίον» του.
πειδή ὁ σύγχρονος κόσμος ἀπεμακρύνθη ἀπό αὐτές τίς ἀρχές, ἐπειδή ὁ «χρυσός» ἒγινε ὁ μόνος ὁδηγός ἀρχόντων καί ἀρχομένων, ἐπειδή κάθε ἒννοια πραγματικῆς Χρριστιανικῆς ἠθικῆς ἒχει ἀπωλεσθεῖ, ἐνεφανίσθη αὐτή ἡ «κρίση», ἡ ὁποία, πρέπει νά σημειωθῆ μέ κάθε τρόπο, ΔΕΝ εἶναι μόνον οἰκονομική ἀλλά ΚΥΡΙΩΣ ΗΘΙΚΗ.
Οἱ ἠθικές ἀξίες, τά ἰδανικά, ὁ ἀνθρωπισμός καί κυρίως ἡ ἐπαφή μέ Τόν Δημιουργό καί Κύριό μας, ἒχουν χαθεῖ.
«Εὐδαιμονισμός», σαρκολατρεία, ἀπληστία, κάθε εἲδους σκοτεινή δραστηριότητα, καταπίεσις τῶν ἀδυνάτων, δημιουργία κλίματος καταναλωτισμοῦ καί γενικῶς ἡ μετά «μανίας» προσκόλλησις στήν ὓλη (σέ κάθε της μορφή) ἒχουν κυριαρχίσει και βασανίζουν τό σύνολον τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ «μαμωνᾶς» ΤΙΜΩΡΕΙ.
Ὃλοι ὃσοι δουλεύουν κάτω ἀπό τίς ἐντολές του, ἒχουν προσωρινά καί ἐφήμερα κέρδη.
Τό ὑπερκαταναλωτικό πνεῦμα πού κυριάρχησε τά τελευταῖα χρόνια, ἒχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ εὐθύνη γιά τήν σημερινή δυστυχία πού ὑπάρχει ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, ἀκόμα καί σἐ χῶρες οἱ ὁποῖες ἐμφανίζονται στά μάτια μας ὡς «ἰσχυρές» καί «κυρίαρχες».
Ούδέποτε παρέμειναν ἐπί μακρόν χωρίς νά καταστραφοῦν κοινωνίες πού ἐστήριξαν τήν ἰσχῦν των εἰς τό χρῆμα, στήν «δύναμη», ἢ στήν ποδηγέτηση ἂλλων λαῶν.
Δέν πρέπει νά κρίνωμε τά πάντα μέ βάση τό «μῆκος» τῆς δικῆς μας παρουσίας ἐπί τῆς γῆς.
Πέρασαν αἰῶνες ἐπί αἰώνων, θά περάσουν αἰῶνες ἐπί αἰώνων καί ἡ ἀνθρωπότητα θά βασανίζεται πάντοτε ἀπό παρόμοιες καταστάσεις, μέ πολύ μικρά διαλείματα, ἐπειδή οἱ σκοτεινές δυνάμεις, μποροῦν νά δημιουργοῦν στά ὓπουλα σχέδιά της, «ὂμορφα περιτυλίγματα» κάτω ἀπό τά ὁποῖα κρύπτεται ἡ δυστυχία καί τελικῶς ἡ ἀπώλεια ψυχῶν, νά πείθουν τούς μή σκεπτομένους πώς πρέπει νά ζοῦν «ἐλεύθερα», νἀ «διασκεδάζουν» καί νά θέτουν τίς ψυχές των «ὑποθήκη» προκειμένου νά ζοῦν μέ τρόπο πού, τελικῶς, τούς ὁδηγεῖ σέ καταστάσεις γεμᾶτες ἀπελπισία καί ἀδιέξοδα.
Βεβαἰως, «μαζί μέ τά ξερά καίγονται καί τά χλωρά», ὃπως λέει ὁ πάνσοφος λαός μας.
πάρχουν ἂνθρωποι οἱ ὁποῖοι ταλαιπωροῦνται, χωρίς νά πάψουν νά ἐργάζωνται σωστά, χωρίς νά παραβαίνουν ἠθικούς κανόνες καί χωρίς νά ἐργάζωνται μέ τίς εντολές ἢ τά διδάγματα τοῦ μαμωνᾶ.
Ἂνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέν πῆραν δάνεια γιά νά πᾶνε …«διακοπές στήν Βιέννη», ἢ γιά νά «ἀγοράσουν μεγάλα αὐτοκίνητα», ἢ γιά νά «ζήσουν μέ τρόπο μέ τόν ὁποῖον θά ἒμπαιναν στό μάτι τοῦ γείτονα» 
Ἐμεῖς, οἱ πιό παλιοί, ἒχομε περάσει καταστάσεις πολύ πιό δύσκολες ἀκόμα καί ἀπό τήν σημερινή. Περάσαμε δύσκολα (πολύ δύσκολα) χρόνια, ἀλλά δέν πέσαμε στήν παγίδα τῶν ναρκωτικῶν κ.λπ.
Ἀγανακτίσαμε καί ἐμεῖς μέ τήν συμπεριφορά κάποιων ὑπευθύνων, στενοχωρηθήκαμε ἀλλά βάλαμε τό κεφάλι κάτω καί ἐργαστήκαμε.
Σήμερα, βλέπομε τήν γῆ, τά κοπάδια και τις ψαρόβαρκες νά ἐγκαταλείπωνται καί νά περιμένωμε κάποιον διορισμό τῶν παιδιῶν στό Δημόσιο κ.λπ.
 Ποιητής Ἑλύτης ἒγραψε πώς «ἐάν κάποιος διαλύση τήν Ἑλλάδα. θα ἀπομείνουν, μιά ἑλιά, ἓνα ἀμπέλι καί μιά βάρκα, πρᾶγμα πού σημαίνει πώς μέ μιά ἑλιά, ἓνα ἀμπέλι καί μιά βάρκα, μποροῦμε νά τήν ξαναφτιάξωμε».
Ἂς σκεφθοῦμε αὐτά τά λογια.
Κρύβουν ἀλήθειες πού δέν πρέπει νά λησμονοῦμε.
Καί κυρίως, δέν πρέπει νά λησμονοῦμε, πώς Ὁ Κύριός μας δέν μᾶς θέλει ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥΣ.
Ἐλπίδα στόν Θεό, σκληρή δουλειά στήν πρωτογενῆ μας παραγωγή καί ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.
ΟΛΑ διορθώνονται, ἐκτός ἀπό τήν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς.
Καί μή νομισθῆ πώς ΔΕΝ ἀντιλαμβανόμεθα τήν δυστυχία πού ὑπάρχει γύρω μας. Ὃλοι «στό ἲδιο καζάνι βράζομε».
Ὃμως, ΟΛΑ διορθώνονται ὃταν ὑπάρξη ΕΛΠΙΔΑ, ὃταν ἀντιδροῦμε μέ ΛΟΓΙΚΗ καί ὃταν ΔΕΝ πάψωμε νά ΕΛΠΙΖΩΜΕ.
Οἱ πρόγονοί μας, πού καί ἐκεῖνοι εἶχαν ἀντιμετωπίσει πολλές φορές ῍ιδιες καί πιό σκληρές κρίσεις, μᾶς στέλνουν τό μήνυμα, «δεν φθάνει νά ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά πρέπει νά ένεργοῦμε καί ἐμεῖς».
 μεγάλη, ἡ τεράστια δυσχέρεια, εὑρίσκεται εἰς τά νέα παιδιά.
Καί γιά τοῦτο φταίει ἡ γενιά πού τά μεγάλωσε μέ ὑπερπροσφορά ἀγαθῶν καί μέ συμβουλές «σπούδασε παιδί μου γιά νά σέ βάλλω στό Δημόσιο», μέ κύριο γνώμονα τήν «ἢσσονα προσπάθεια» καί μέ τό παράδειγμά της μέ τό ὁποῖο ἐδίδαξε τά παιδιά της «μή γίνεσαι κορόϊδο και δουλεύης ἀλλά νά εἶσαι..καπάτσος»…!
Γιά τόν λόγο αὐτό τά νεαρά ἂτομα, ὂχι μόνον ξεστρατίζουν σέ ἐπικίνδυνες λύσεις (ναρκωτικά κ.λπ.) ἀλλά καί ἀρνοῦνται νά δεχθοῦν νά δουλέψουν στήν γῆ, στό κοπάδι ἢ στήν βάρκα.
ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΠΑΔΙΑ.
σο γιά τό ἂν οἱ πλούσιοι εἶναι καταδικασμένοι σέ ἀπώλεια καί οἱ πτωχοί θά «σωθοῦν», ὲπιτρέψτε μου νά ἐπαναλάβω, πώς Ὁ Ἲδιος Ὁ Κύριος, ἒδωσε τον νοῦ καί τά «τάλαντα» (ταλέντα θά λέγαμε σήμερα) ἐπιβραβεύοντας τόν ἐργασθέντα καί ἀξιοποιήσαντα αὐτά πού τοῦ ἒδωσε, ἀλλά παραλλήλως μᾶς ἐδίδαξε τό «ο ἒχων δύο χιτῶνας νά δίδη τόν ἓναν», θέλων νά σημειώση μέ τόν συνδυασμό τῶν συμβουλῶν του, τήν μή ὓπαρξη ἀπληστίας καί τό διαρκές μας ἐνδιαφέρον γιά τόν ἀτυχήσαντα ἀδελφόν μας.

π. Ευθυμιος Μπαρδάκας


Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019

ΟΣΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ,Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΤΑΪΖΕ ΨΩΜΙ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΧΡΙΣΤΟ



Σχετική εικόναΌταν λοιπόν ήταν πολύ μικρός, 5-6 ετών, και ζούσε στο Κοινόβιο, συνέβη το εξής:Ως μικρός που ήταν, έτρωγε συχνότερα από τους άλλους πατέρες. Όταν πεινούσε, έτρεχε στον τραπεζάρη και του ζητούσε ψωμί, ελιές, φρούτα....Κάποτε όμως ο τραπεζάρης πρόσεξε ότι έπαιρνε συχνότερα ψωμί και εξαφανιζόταν.- Κάποιο ζωάκι μάλλον θα ταΐζει σκέφτηκε.Αυτό συνεχίστηκε για καμιά εβδομάδα.- Ας πάω να δω, είπε μέσα του ο τραπεζάρης, που τα πηγαίνει αυτά που του δίνω.Πράγματι,τον παρακολούθησε και τον είδε να μπαίνει στο Καθολικό της Μονής και να κλείνει πίσω του την πόρτα. Έτρεξε γρήγορα στο παράθυρο και μ' αυτά που είδε, γούρλωσαν τα μάτια του... Ο μικρός κουβέντιαζε με το βρέφος Ιησούς, που ευρίσκετο στην αγκαλιά της Θεοτόκου, στην εικόνα του Τέμπλου!-Σου έφερα και σήμερα ψωμάκι, έλεγε στον Χριστούλη, μια και δε Σε ταΐζει κανείς...ούτε και η μαμά Σου...Και άπλωσε το χέρι και Του έδωσε μια φέτα ψωμί..Και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που ήταν μικρό παιδάκι στην ιερή εικόνα, άπλωσε το χεράκι, πήρε το ψωμί και όπως μάζεψε το χεράκι του μαζί με το ψωμάκι, εξαφανίστηκε το ψωμί μέσα στην εικόνα.Ευθύς αμέσως ο τραπεζάρης, με την ψυχή γεμάτη έκπληξη και δέος,έτρεξε στον Ηγούμενο και του διηγήθηκε τι συνέβη. Τότε ο Ηγούμενος του έδωσε εντολή να μην δώσουν του παιδιού καθόλου ψωμί, αλλά όταν παρακλητικά θα ζητούσε, να του λέγουν: Να πας να ζητήσεις και να σου δώσει ψωμί Εκείνος, τον οποίον μέχρι χθες εσύ τάιζες.Την επομένη ημέρα, βλέποντας ο μικρός Ονούφριος ότι δεν του δίδουν ψωμί και τον στέλνουν να ζητήσει από Εκείνον, που μέχρι τότε έτρεφε, έτρεξε αμέσως στην Εκκλησία και πηγαίνοντας μπροστά στην εικόνα είπε στον Χριστούλη:- Χριστούλη μου, δεν μου δίνουν ψωμάκι και μου είπαν να Σου πω να μου δώσεις από το δικό Σου.Τώρα, που θα το βρεις Εσύ, δέν ξέρω! Και ω του θαύματος! άπλωσε το μικρό Του χεράκι το βρέφος Ιησούς από την αγκάλη της Παναγίας Μητρός Του, και του έδωσε ένα τεράστιο ψωμί, τόσο μεγάλο, που δεν μπορούσε να το σηκώσει! Μοσχομύριζε δε τόσο πολύ, που το ουράνιο αυτό άρωμα απλώθηκε όχι μόνο μέσα στον Ναό, αλλά και σ' όλο το μοναστήρι και στον γύρω τόπο. Έκπληκτοι και έκθαμβοι οι μοναχοί από τα γενόμενα, είδαν τον πενταετή Ονούφριο να βγάζει τον τεράστιο αυτό άρτο έξω, μετά πολλού-πολλού κόπου. Έτρεξαν δύο μοναχοί να βοηθήσουν, αλλά ήταν πολύ βαρύς! Για πολλές ημέρες έτρωγαν, έτρωγαν, χόρταιναν, αλλά ο ουράνιος άρτος ήταν και παρέμενε αδαπάνητος. Είναι αυτό, που έχει βεβαιωτικά η Εκκλησία μας στη Θεία Λατρεία: " Ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος".Από τότε ευλαβούντο πολύ τον μικρό Ονούφριο, διότι εγνώριζαν πλέον ότι με την αύξηση της ηλικίας του θα αυξάνετο και η αγιότης του. Θα εγίνετο ένας μεγάλος Άγιος όπως και έγινε.Από τέτοιον όμοιο ουράνιο άρτο ετρέφετο ο Άγιος Ονούφριος, όταν για εξήντα ολόκληρα χρόνια ζούσε στην έρημο.

Τρίτη 5 Μαρτίου 2019

ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ (τοῡ πατρός Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

Αὐτός ὁ ὑπερήφανος, ἐργατικός, ἱκανότατος, μαχητικός καί ἀσυμβίβαστος Λαός, ὁ Λαός μας, ὁ Ἑλληνικός Λαός, ἦταν ΠΑΝΤΟΤΕ ὑπό «διωγμόν», ἀπό αὐτούς οἱ ὁποῖοι, ἀγνώμονες ὂντες, δεν μποροῦσαν νά φθάσουν στό ὓψος καί στό μεγαλεῖο του.


Μή νομίσετε πώς αὐτά ἀποτελοῦν τήν ἒκφραση κάποιων «ρατσιστικῶν» τάσεων κ.λπ.


Ὡς Λειτουργός τοῦ Ὑψίστου, ἒχω ΠΛΗΡΗ ἐπίγνωσιν τῆς ἰσοτίμου ἀξίας ΟΛΩΝ τῶν ἀνθρώπων ἒναντι Τοῦ Κυρίου μας καί συνεπῶς, κάθε «ρατσιστική» ἢ «σωβινιστική» θέσις ἢ καί σκέψις ἀκόμα, εἶναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ πέραν καί ἒξω τῶν «Πιστεύω» μας.
Εἶναι, ὃμως, τοῖς πᾶσι γνωστόν, πώς ἡ Τέχνη, ἡ Τεχνική, ἡ Ἐπιστήμη, ἡ ἀνθρωποκεντρική διάθεση, ἡ κάθε εἲδους πρόοδος, ἀμετρήτους αἰῶνας πρό τῆς ἐλεύσεως Τοῦ Σωτῆρος μας εἰς τήν γῆν (πού μᾶς ἐχάρισε τό ΦΩΣ μέσα στά σκοτάδια τῶν δυσειδαιμονιῶν, καί τῶν πάσης φύσεως παγανιστικῶν ἐκδηλώσεων), ὑπῆρξαν προϊόν τῆς τεραστίων δυνατοτήτων τῆς διανοίας τῶν Ἑλλήνων, μέ τάς ὁποίας Ὁ Δημιουργός μας «ἐπροίκισε» τόν λαόν μας, ὂχι τυχαίως, ἀλλά μέσα στά πλαίσια τοῦ σχεδίου Του γιά διάδοση τῆς Χριστιανικῆς μας Πίστεως…!
Καί σήμερα, ὁ σοβαρός καί ἀντικειμενικός μελετητής τῶν ἒργων τῶν πλέον γνωστῶν δυνατῶν αὐτῶν προγονικῶν μας πνευμάτων, ἀνακαλύπτει μέ ἒκπληξη (ὂχι ἂδικη) πώς οἱ πλεῖστοι καί οἱ πλέον σημαντικοί ἐξ αὐτῶν, εἶχαν φθάσει ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ σέ θέσεις πού προοιωνίζονταν Τήν Θείαν Διδασκαλίαν καί ὁμιλοῦσαν ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΘΕΟΝ καί ΟΧΙ γιά 12«θεον» ὃπως πολλοί ὑποστηρίζουν ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ.
Ὁ ἲδιος ὁ Μέγας Βασίλειος, μέ εἰδικό Βιβλίο του, τήν περίφημον Γραμματείαν του «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ, ΟΠΩΣ ΑΝ ΕΞ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΩΦΕΛΟΙΝΤΟ ΛΟΓΩΝ» συνιστᾶ στούς Ἑλληνόπαιδες ἀλλά καί σέ ΟΛΟΥΣ τούς νέους, να μελετοῦν τά συγγράμματα τῶν προγόνων μας, γράφων :«῍Εχει τεραστίαν αξίαν ἡ Παίδευσις τῶν νέων μέσω τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας, ἡ ὁποία λειτουργεῖ ὡς παιδαγωγός διά τήν κατανόησιν τῆς Χριστιανικῆς διδασκαλίας», συνιστῶν βεβαίως, τήν ἀποστασιοποίησίν των ἀπό κάθε παγανιστικήν θέσιν, πού ἦτο φυσικόν νά ὑπάρχῃ εἰς τά ἒργα αὐτά, λόγω ΜΗ ὑπάρξεως Τοῦ Θείου Λόγου πού ἐλάβαμε μετά τήν ἒλευσιν Τοῦ Κυρίου μας.
Δέν ἦτο τυχαῖον πού ὁ Λαός μας, ἒγινε τό «ὂχημα» μέσω τοῦ ὁποίου, (διά τῆς ἀξιοποιήσεως τοῦ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΥ δημιουργήματός του πού ἦτο ἡ ΤΕΛΕΙΑ ΓΛΩΣΣΑ του), διαδόθη ἡ Διδασκαλία Τοῦ Κυρίου μας…!
Τό τί γινόταν πρό τῆς ἐνανθρωπίσεως τοῦ Σωτῆρος μας, ἀνάγεται σέ ἂλλες «σφαῖρες» μελέτης καί ἐρευνῶν.
Ἂς ἐξετάσωμε τάς θέσεις καί τά ίδανικά τοῦ λαοῦ μας, μετά τήν ἀποδοχήν Τῆς Θείας Διδασκαλίας καί τόν ἐκχριστιανισμόν του.
Οἱ ΕΧΘΡΟΙ τόσον τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὃσον καί τῆς Πίστεώς μας, προσπαθοῦν μέ μύριες ὃσες «θεωρίες» καί «σοφιστίες» νά φέρουν σέ σύγκρουση καί ἀντιπαράθεση τήν Πίστη μας μέ τόν Ἑλληνισμό, δηλαδή, τίς δύο δυνάμεις, τῶν ὁποίων ἡ, Θείᾳ δυνάμει, σύζευξις, ἐδημιούργησε τό Ἑλληνοχριστιανικό «μπετόν ἁρμέ» πού ἀποτελεῖ σήμερα τό κυριώτερο ἐμπόδιο στήν ὑλοποίηση τῶν παγκοσμιοποιητικῶν κ.λπ. ἐπιδιώξεων τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους πού ἒχουν πλέον «ξεσπαθώσει».
Βεβαίως, ματαιοπονοῦν, προσπαθῶντας αἰνῶνες τώρα, ἀλλά ἐπιμένουν μή ἀποδεχόμενοι πώς εἶναι καταδικασμένη εἰς ἀποτυχίαν κάθε παρόμοια προσπάθεια, ὃσο κόντά καί ἂν φαίνεται πώς εὑρίσκεται εἰς τόν τελικόν των σκοπόν (αὐτό, ἂλλωστε, ἐπαναλαμβάνεται κατά διαστήματα στό διάβα τῶν αἰώνων…!).
Θά σταθοῦμε σέ μία ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ καί ἐντελῶς ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ θέση τοῦ Λαοῦ μας.
Καί εἶναι αὐτή ἡ θέσις του, ἡ ἒκφρασίς του, ἡ ὁποία, προτάσσεται (ἀκόμα καί σήμερα..!) εἰς κάθε περίστασιν κινδύνου ἢ ἐπιδρομῆς ἐχθρῶν κ.λπ.
Λέει ὁ Λαός μας :
«ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ»…!
Τό πόσο σημαντικό εἶναι τό ὃ,τι ἡ Πίστις μας προτάσσεται είς τήν ἒκφρασιν αὐτήν, γίνεται φανερό, ἀπό τήν σφοδράν ἐπιθυμίαν τῶν Σουλτάνων, τῶν Πασάδων κ.λπ. οἱ ὁποῖοι, τό ΠΡΩΤΟΝ πού ζητοῦσαν ἀπό τούς Ἓλληνες, δέν ἦταν νά δηλώσουν «Τοῦρκοι», ἀλλά «ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΗΣΟΥΝ»…!
Καί εδῶ, ἒρχεται τό ΜΕΓΑΛΕΙΟ τοῦ Λαοῦ μας.
Ἀρκετοί, φοβούμενοι τίς συνέπειες, ἀλλαξοπιστοῦσαν.
Πολλοί, ὃμως, ΗΡΝΟΥΝΤΟ ἀνεξαρτήτως συνεπειῶν.
Ἀτελείωτη σειρά ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ὑπάρχει..!
Ὃταν τούς ἒλεγαν «…τούρκεψε για να γλυτώσης,», έννοοῦσαν νά ἀσπασθοῦν τόν Μουσουλμανισμό καί νά ἀπαρνηθοῦν τήν Πίστην των εἰς Τόν Κύριόν μας…!
Καί τότε ἂκουγαν ἒκπληκτοι τήν ὑπερήφανη, τήν γενναία, τήν ΟΜΟΛΟΓΗΤΙΚΗ ἀπάντηση… ΟΧΙ ΔΕΝ ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΜΟΥ!
Καί φθάνομε στό σήμερα, τό ὁποῖο μᾶς φαίνεται ὡς ἡ χειροτἐρα περίοδος τῆς Ἱστορίας μας, μέ «ἂρχοντες» νά μήν ὁρκίζωναι εἰς τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον, μέ τό νά νομιμοποιοῦνται οἱ ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ «δεσμοί» δυστυχισμένων ἀνθρώπων, ἐντελῶς ξεστρατισμένων καί μεταβληθέντων σέ φορεῖς τῶν θελήσεων καί τῶν ἐπιταγῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, μέ «σύμφωνα συμβιώσεως» κ.λπ. (μήπως ὁ «Πολιτικός γάμος» δέν εἶναι μία μορφή τοῦ ἰδίου πράγματος;), μέ κατάργησιν τῆς προσευχῆς, τῆς διδασαλίας τῶν Θρησκευτικῶν, τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ τῶν Σχολείων κ.λπ….»
Ἀδελφοί, μή πανικοβάλλεστε, μήν ἀπελπίζεστε, μή πιστεύετε πώς χάθηκαν τά πάντα.
Δέν πρέπει νά λησμονοῦμε πώς στό Ἑορτολόγιόν μας, ὑπαρχει καί ἡ ΑΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ, ἡ ὁποία καί μᾶς ὁδηγεῖ στό νά μπορέσωμε νά ὑπομείνωμε κάθε κακό.
Οἱ ἂνθρωποι ἒρχονται καί παρέρχονται. Τό ἲδιο καί αἱ διάφοροι καταστάσεις.
Μή λησμονοῦμε πώς ἐπί σειράν αἰώνων, ἐδῶ, στόν τόπο μας, ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ μιλοῦσαν Ἑλληνικά καί ἐκεῖνα παρευθαρμένα, μέ ἂπειρες προσμίξεις ἀπό ξένες γλῶσσες…!
Καί ὃμως…! Ἦρθε ἐποχή πού ξαναμιλήσαμε τήν σωστή μας ΕΛΛΗΝΙΚΗ γλῶσσα...!
Σήμερα βέβαια, τό «μιξοβάρβαρο» ἰδίωμα πού ὀνομάζουν «ἑλληνική γλῶσσα», δέν εἶναι αὐτό πού μᾶς ἁρμόζει καί κάποιοι προσπαθοῦν νά μᾶς ἐξαναγκάσουν νά γράφωμε μέ…λατινικούς χαρακτῆρες…!
Μήν ἀπελπίζεστε ὃμως. Καί πάλι θά ξαναγυρίσωμε στίς ρίζες μας.
σο γιά τό «ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» τό ὁποῖο πασχίζουν κάποιοι λυσσωδῶς νά λησμονηθῇ, θα παραμείνῃ στά στόματά μας καί ὁ Λαός μας, θά ἐπιστρέψη στίς αἰώνιες καταβολές του.
Μή κρίνωμε τό τί γίνεται στήν διάρκεια τῆς δικῆς μας τῆς ζωῆς.
Οἱ αἰῶνες περνοῦν, τά πράγματα μεταβάλλονται καί τίποτα τό ἀνθρώπινο δέν παραμένει χωρίς νά ὑπόκειται σέ μεταβολές…!
Δέν ἐνθυμοῦμαι ἐάν ἒχω έπαναλάβει παλαιότερα, κάτι τό ὁποῖο μοῦ ἒρχεται σήμερα εἰς τό μυαλό.
Ὃταν ὁ Καντακουζινός ἀπέθανε ἒνδοξος εἰς τον θρόνον του, ἀσφαλῶς θά εἶπε εἰς τόν ἑαυτον του « Ἀφίνω πίσω μου μία Ἑλλάδα κραταιᾶ»
Ὃταν, ὃμως, ὁ Παλαιολόγος ἒπεσε εἰς τά τείχη τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὁπωσδήποτε ἐσκέφθη «Πάει ἡ Ἑλλάδα… Χάθηκε…!»
Καί ὃμως ἀδελφοί μου, ΟΥΔΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΙΧΕ ΔΙΚΑΙΟ…!
Οἱ αὐτοαποκοαλούμενοι «ἰσχυροί» τῆς γῆς, ὡς μόνη τους κληρονομιά, ἒχουν 1,5 τ.μ. γῆς καί ἐκεῖνο «δανεικό», ὃπως ΟΛΟΙ οἱ θνητοί καί κουβαλᾶνε μαζί τους τίς πράξεις των, προκειμένου νά ἀντιμετωπίσουν τήν δικαίαν κρίσιν εἰς τήν ὁποίαν σήμερα δέν πιστεύουν (οἱ δυστυχεῖς..!)
Ἂρχοντες, πρωθυπουργοί, ὑπουργοί (ἂραγε γνωρίζουν πώς ἡ λέξις «ὑπουργός» σημαίνει ΥΠΗΡΕΤΗΣ;), καί πάσης μορφῆς «τιτλοῦχοι», ἐπιλέγουν νά ὑπηρετοῦν δυνάμεις σκοτεινές καί νά πασχίζουν διά τήν καταστροφήν τῶν προαιωνίων Ἰδανικῶν μας, ἀλλά σᾶς διαβεβαιώνω πώς ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΝ.
Θά ἐπαναλάβω διά πολλοστήν φοράν (Δέν θά κουραστῶ νά ἐπαναλαμβάνω συνεχῶς) πώς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ, ΟΣΟ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ, ΤΟΣΟ ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΝ…!


Ψηλά τό κεφάλι λοιπόν, Πίστη, Ὑπομνή, Ἐλπίδα καί Ἐμπιστοσύνη στό «Σχέδιο Τοῦ Θεοῦ», μή ὑπολογίζοντας στά «θέλω» τῶν ὑπηρετῶν τοῦ ἀντιχρίστου πού, σέ διάφορες ἐποχές καί ἀπό διάφορες, «ὑψηλές» θέσεις πού τούς τίς «χαρίζουν» οἱ δυνάμεις πού ὑπηρετοῦν, πασχίζουν νά ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ καί νά ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ κάθε ἀντίστασή μας ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.


Δέν θά τό κατορθώσουν.


Θά ἒλθουν, ἲσως, χειρότερες καταστάσεις, ἀλλά θά ξεπεραστοῦν.
 Ἃγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλος, στίς Προφητεῖες του, μᾶς δίδει τίς ἀπαντήσεις πού θέλομε.
Καί ἐπί τῇ εὐκαιρία, σᾶς ἐπισημαίνω καί κάτι πού πρέπει νά πρσέξωμε ΟΛΟΙ. Ἂς μήν ἐπηρεαζόμεθα ἀπό τίς διάφορες «ἐκδόσεις» Ἐφημερίδων καί Περιοδικῶν πού μᾶς μεταφέρουν διάφορα «Ἱερά Κείμενα», μή εχοντα τίς ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ἁρμοδίων Ἐκκλησιαστικῶν φορέων.
Μία γνωστή ἡμερησία ἐφημερίδα, ἐδημοσιοποίησε μέ ΠΡΟΣΧΗΜΑ τίς Ἐθνικές Σημαῖες τῶν διαφόρων Κρατῶν καί τό Θρήσκευμα κάθε Λαοῦ τοῦ ὁποίου τήν Σημαία κατέγραφε.
Ἒτσι, μαζί μέ τήν Γαλανόλευκη Σημαία μας, ἒγραψε στήν θέση «Θρήσκευμα» ΕΛΛΑΣ. Θρήσκευμα: « ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ-ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ», ἐνῶ μετα παρελευση ημερων ἐμοίρασε ἓνα ὀγκώδη τόμο εἰς τόν ὁποῖον περιγράφει τό…..ΙΣΛΑΜ ὡς Θρησκεία, «δια νά κατανοήσωμε πλήρως τόν κόσμο τοῦ ἰσλάμ» ὃπως γράφει…!
Νά ἡ ΚΑΤΑΝΤΙΑ τους…! Καί νά γιατί σᾶς ἐφιστῶ τήν προσοχή
Θά δῆτε πώς θά καταλήξουν νά μᾶς μοιράζουν ἀκόμα καί τά Ἱερά Εὐαγγέλια «μεταφρασμένα», ἢ «μεταγλωττισμένα», «παρεφθαμένα», «παρερμηνευμένα» κ.λπ. ΜΗ τους ἐμπιστεύεστε…!
Δροῦν βάσει σκοτεινῶν σχεδίων.
Ἂν θέλετε τά Ἱερά Χριστιανικά αὐτά κείμενα, ζητῆστε τα ἀπό τά Ἁρμόδια Ἐκκλησιαστικά Ὂργανα
ΟΧΙ ἀπό τά διάφορα ἒντυπα πού τά μοιράζουν, μαζί μέ ρυπαρρογραφήματα καί σατανογραφήματα…!


Τελειώνω τό σημείωμά μου αὐτο, μέ τήν ἐπισήμανση πώς ἡ φράση ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ,εὑρίσκεται ἀκόμα στά στόματα τῶν στελεχῶν τῶν Ἐνόπλων μας Δυνάμεων καί ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΗ ἀπό αὐτά, ὃσο καί ἂν τό προσπαθήσουν οἱ ΑΘΕΟΙ, ΑΛΛΟΔΟΞΟΙ καί ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΑΙ πού διαφεντεύουν βασικές δραστηριότητες τοῦ Ἒθνους μας.


Οἱ Ἒνδοξες Ἒνοπλες Δυνάμεις μας, ἁπαρτίζονται ἀπό παιδιά τοῦ Λαοῦ μας (Ποιῶν…μεγαλοσχήμων τά βουτυρόπαιδα θά πᾶνε νά ταλαιπωροῦνται φυλάττοντας Θερομπῦλες..) πού ΔΕΝ θά…ἀλλαξοπιστήσουν…!



π.Ευθυμιος Μπαρδακας


Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ (Ἃγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος)

Αποτέλεσμα εικόνας για Άγιος Εφραίμ ο ΣύροςἌς μήν κυριευόμαστε λοιπόν ἀπό ἐκεῖνο τό φόβο πού ἔχει σχέση μέ τά πράγματα καί τίς καταστάσεις τοῦ μάταιου αὐτοῦ κόσμου. Νά μήν φοβόμαστε δηλαδή ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει φόβος (Α’ Ἰωάν. 4, 18). Γιατί ποιός ἀνθρώπινος φόβος μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τό θεῖο φόβο; Καί ποιά φθαρτή ἀνθρώπινη δόξα μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τήν μεγαλωσύνη, τήν ἀνέκφραστη δύναμη καί τήν ἄφθαρτη δόξα τοῦ Θεοῦ;

Ἐπειδή ὅμως μᾶς παρασύρουν τά γήινα πράγματα, δέν μποροῦμε, μέ τή δύναμη τῆς πίστης καί τό φωτισμό τῆς γνώσης, νά προσηλώσουμε τό νοῦ μας στά ἀόρατα. Ἄν λοιπόν, ἔστω καί μόνο ἀπό τή θέα τῶν ὁρατῶν πραγμάτων ὁδηγούμαστε στήν κατανόηση τῆς ἀνέκφραστης δύναμης τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ, ἄς σταθοῦμε ἐνώπιόν Του μέ δέος καί ἄπειρο σεβασμό.

Ἄν κάποιος θελήσει νά μετακινήσει ἕνα βράχο, ἔστω κι ἄν ὁ ἴδιος εἶναι βασιλιάς, δέν θά μπορέσει νά τό κάνει μέ ἄλλον τρόπο, παρά μονάχα ἄν χρησιμοποιήσει διάφορους μοχλούς καί σχοινιά. Ὁ Θεός ὅμως μπορεῖ νά κάνει τή γῆ νά τρέμει καί μόνο μέ τό βλέμμα Του (πρβλ.Ψαλμ. 103, 32). Δέν ἀπορεῖ ὁ νοῦς σου; Τό βλέμμα τοῦ Θεοῦ καί μόνο νά κάνει τά βουνά νά τρέμουν κι ἄλλα βαριά πράγματα νά σαλεύουν! ‘Εκεῖνος θέλει καί εὐδοκεῖ καί στηρίζει τά σύμπαντα μέ τό λόγο Του! Δέν σέ ἐντυπωσιάζει πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ λάμψη τῆς ἀστραπῆς καί ὁ ἦχος τῆς βροντῆς; Αὐτά εἶναι τόσο ἐκπληκτικά ὥστε ὄχι μόνον οἱ ἄνθρωποι ζαρώνουν ἀπό τό φόβο τους, ἀλλά καί τά θηρία καί τά κτήνη καί τά ὄρνεα καί τά ὑδρόβια πουλιά. Ὅσα ὅμως κι ἄν ποῦμε, δέν θά καταφέρουμε νά παρουσιάσουμε τό μέγεθος αὐτοῦ τοῦ θέματος. Ἄς γονατίσουμε λοιπόν ἐνώπιόν Του κι ἄς κλάψουμε (πρβλ. Ψαλ. 94, 6) μπροστά στήν ἀγαθότητά Του, μιλώντας ἀπ’ τήν καρδιά μας καί λέγοντας: «Ἐσύ Κύριε, εἶσαι ὁ Θεός μας καί κανένας ἄλλος. ‘Ενώπιόν Σου ἁμαρτήσαμε κι ἐνώπιόν Σου τώρα προσπίπτουμε. Ἄν Σύ θελήσεις, νά μᾶς σώσεις Κύριε, κανένας δέν μπορεῖ ν’ ἀναχαιτίσει τούτη τήν ἀπόφασή Σου καί νά Σέ δυσκολέψει».

Ὁ Κύριος εἶναι εὔσπλαχνος καί ἀγαθός. Κι ἄν ἀκόμα ἐμεῖς παρασυρθήκαμε καί ἁμαρτήσαμε ἀπό ἀπερισκεψία, ἄς φροντίσουμε νά θεραπευθοῦμε μέ τή μετάνοια. Ἄν πάλι, ὡς ἄνθρωποι παρασυρθήκαμε ἀπό κάποιο πάθος, ἄς μήν ἀπελπιστοῦμε ἐντελῶς, ἀλλά γνωρίζοντας ποιός Θεός μᾶς ἔχει προσκαλέσει καί ἔχοντας συναίσθηση τῆς κλήσης μας, ἄς ἀκούσουμε ἐκεῖνον πού λέει: «Μετανοεῖτε, γιατί ἔφτασε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 4, 17).

Δέν ὅρισε τή μετάνοια σάν φάρμακο γιά κάποια μονάχα ἁμαρτήματα, ἀποκλείοντας κάποια ἄλλα. Γιά κάθε εἴδους τραῦμα τῆς ἁμαρτίας, γιά κάθε ἁμάρτημα πνευματικό, ὁ Μεγάλος Γιατρός τῶν ψυχῶν μας, μᾶς τήν ἔχει, σάν φάρμακο χαρίσει.

Ἄς ξεριζώσουμε λοιπόν τίς κακές συνήθειες τῆς ψυχῆς μας. Ἀντί γιά τούς καυστῆρες ἄς μεταχειριστοῦμε τό φόβο τοῦ Θεοῦ, μέ τόν ὁποῖο θά μπορέσουμε νά ἀντικρούσουμε ὅλες τίς ἄστοχες ἐπιθυμίες πού φέρουν μέσα τους τά ἀγκάθια τῆς ἁμαρτίας. Ἄς ἀντιταχθοῦμε μέ τό συνετό λογισμό, σέ αὐτά πού μᾶς ὑπαγορεύουν οἱ φιλήδονοι λογισμοί, γιατί εἶναι γραμμένο: «Νά γίνεσθε ἅγιοι, γιατί ἐγώ εἶμαι ἅγιος» (Α’ Πέτρ. α’ 16).

Ἔτσι, μέ τή Χάρη τοῦ Σωτῆρα μας Θεοῦ, θά ἐπιτύχουμε τήν ἄφθαρτη ζωή.

Ὁ Κύριος γιά τήν ἐπιστροφή καί τήν εἰλικρινή μετάνοιά μας θά συγχωρέσει καί θά παραγράψει τίς ἁμαρτίες μας, γιατί εἶναι ἐλεήμων καί εὔσπλαχνος.

Κι ἄν κάποιος ἀπό ἐκείνους, πού ἔχουν τήν ἐντύπωση πώς ἔχουν κοπιάσει περισσότερο στήν ἄσκηση καί τήν ἀρετή, γογγύσει, γιά τή μεγάλη εὐσπλαχνία τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ, – ἐπειδή τάχα ἐνῶ μπήκαμε στή δουλειά πολύ ἀργά, μᾶς πληρώνει τό ἴδιο μέ τούς πρώτους- θά δώσει γιά μᾶς ἀπολογία ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καί Δημιουργός καί θά πεῖ: «Φίλε, δέν σέ ἀδικῶ. Δέν ἔχεις μαζί μου συμφωνήσει νά ἐργαστεῖς γιά ἕνα δηνάριο; Πάρε ὅ,τι ἔχουμε συμφωνήσει καί πήγαινε στό καλό. Ἐγώ θέλω νά δώσω σέ τοῦτον πού ἦρθε τελευταῖος στή δουλειά, ὅ,τι ἀκριβῶς ἔδωσα καί σέ σένα τόν πρῶτο» (Ματθ. 20, 13-14).

Ὁ Θεός εἶναι ‘Εκεῖνος πού κρίνει καί δικαιώνει. Ποιός μπορεῖ νά βγεῖ μπροστά Του καί νά μᾶς καταδικάσει; (Ρωμ. 8, 34)

Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα στούς αἰῶνες. Ἀμήν.


Ἃγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ 2019 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΕΙΣΑΚΟΥΣΘΗΚΑΝ

Η εικόνα ίσως περιέχει: άτομα στέκονται

Μια γέρικη,αδύνατη, κυρτωμένη γυναίκα χαμογελαστή προσκυνούσε στην εκκλησιά.
Όταν τέλειωνε η λειτουργία με την καλημέρα της έφευγε ένα μικρό παραπονάκι βλέποντας την μητέρα μου περιτριγυρισμένη απο τα κορίτσια της
<<Άχ! τα δικά μου τα κορίτσια δεν πατούν στην εκκλησία >>Κι αμέσως διόρθωνε το λόγο της <<Δόξα σοι ο Θεός>>
Έκανε χαρές που μας έβλεπε και ήμουν σίγουρη ότι( έβλεπε )τίς κόρες της 
Τά χρόνια περάσαν κι ήρθε η μεγάλη ώρα η ψυχούλα πήγε να ανταμώσει τον Πλάστη της
Το καθισματάκι της κενό με μια απουσία να φωνάζει τα παιδιά της και ω! του θαύματος δυό μεσήλικες λεπτοκαμωμένες γυναίκες με την ίδια κοψιά στα μπροστινά καθίσματα προσεύχονταν για εκείνη
,
Πάνε οκτώ χρόνια τώρα ,στα ίδια καθίσματα που τίς συναντώ 
Είναι οι κόρες της ! 

Οί προσευχές της μάννας εισακούσθηκαν


Παρασκευή Αγναντοπούλου Αρβανίτη

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2019

Η ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ (Ἃγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος)

1 Η κοσμική δόξα είναι σαν το βράχο στη θάλασσα, που τον σκεπάζουν τα νερά, και ο πλοίαρχος δεν το ξέρει, μέχρι να χτυπήσει η καρίνα του πλοίου και να βυθισθεί. Έτσι κάνει και η κενοδοξία στον άνθρωπο, που παραμένει κρυμμένη μέχρι να τον βυθίσει στα πάθη και να τον καταστρέψει. Είπαν γι’ αυτήν οι άγιοι Πατέρες, ότι στην ψυχή που πέφτει στην κενοδοξία, ξαναγυρίζουν όλα τα πάθη, που νικήθηκαν με τη χάρη του Θεού, και αναχώρησαν. (288).
Πώς εξουσιάζονται τα πάθη.
2 Όποιος συγκρατεί τη γλώσσα του και δε μιλάει, σε όλους τους τρόπους του θα είναι ταπεινόφρων και, χωρίς να κοπιάσει, θα εξουσιάσει τα πάθη του. Τα πάθη εκριζώνονται και εκδιώκονται με την αδιάλειπτη μελέτη του Θεού, και αυτή η μελέτη είναι το ξίφος που τα θανατώνει. (177).
3 Είναι καλύτερο να καταβάλλεις τα πάθη με καλούς λογισμούς, μνημονεύοντας τις αρετές, παρά με την αντίσταση. Διότι τα πάθη, όταν διεγερθούν και κινηθούν εναντίον σου για να σε πολεμήσουν, τότε εντυπώνουν στο νου σου διάφορα σχήματα και εικόνες, που προσκαλούν στην αμαρτία.
Αυτός ο πόλεμος εναντίον του νου μας έχει πολύ μεγάλη δύναμη, καθώς ταράζει τις παλιές μνήμες και μας θορυβεί. Εάν όμως, πάνω στην επίθεσή τους, τους υποσκάπτεις με αγαθούς λογισμούς, όπως είπαμε, τότε ούτε ίχνος παθών δε φαίνεται πια στο νου σου, μετά την αποδίωξή τους. (227).
4 Κανένας δεν μπορεί να νικήσει τα πάθη παρά με τις πρακτικές και αισθητές αρετές, ενώ το διασκορπισμό του νου μπορούμε να τον νικήσουμε μόνο με το να καταγινόμαστε με τα πνευματικά. Γιατί ο νους μας είναι ελαφρός και, αν δε δεσμευθεί με κάποιο πνευματικό λογισμό, δε θα πάψει να τριγυρίζει εδώ και εκεί. Και άμα δεν κατορθώσουμε τις πρακτικές αρετές, δεν μπορούμε να φυλαχθούμε από τα πάθη. Γιατί, αν δε νικήσει κάποιος τους εχθρούς, δεν μπορεί να ειρηνεύσει. Και αν η ειρήνη δε βασιλεύει στην ψυχή μας, πώς είναι δυνατό να βρούμε και να χαρούμε τα αγαθά της; Τα πάθη είναι ένα διάφραγμα, που δεν αφήνει να ενεργοποιηθούν οι κρυμμένες αρετές της ψυχής. Αν λοιπόν, δεν πέσουν πρώτα αυτά με τις φανερές αρετές, δε γίνονται αισθητές οι κρυμμένες αρετές της ψυχής. Και βέβαια, κανείς δεν μπορεί, ενώ είναι έξω από το τείχος, να συναναστραφεί με αυτούς που είναι μέσα. Και όπως δεν μπορείς να δεις τον Ήλιο μέσα στην ομίχλη, έτσι δεν μπορείς να αισθανθείς τη δύναμη της αρετής της ψυχής, ενόσω διαμένει γύρω της η ταραχή των παθών. (269).
5 Όπως ένας άνθρωπος, άμα πιει κρασί την ημέρα του πένθους, μεθάει και ξεχνάει κάθε λύπη και κάθε πόνο˙ έτσι και εκείνος που μεθάει από την αγάπη του Θεού σ’ αυτό τον κόσμο, που είναι το σπίτι του πένθους και του κλάματος, ξεχνάει όλους τους πόνους και τις λύπες του και γίνεται, από το μεθύσι, αναίσθητος σε όλα τα πάθη της αμαρτίας. Αν η καρδιά ενός ανθρώπου έχει στηριχθεί μόνο στην ελπίδα του Θεού, η ψυχή του γίνεται ελαφρά σαν το πουλί που πετάει, και συνεχώς ο νους του υψώνεται από τη γη και, καθώς μελετάει τα θεία, πετάει πάνω από τα ανθρώπινα, και απολαμβάνει και ευφραίνεται με τα αθάνατα μυστήρια του Υψίστου. Σ’ αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. (280-1).
6 Ο έμπορος που ταξιδεύει στη θάλασσα, φοβάται και τρέμει μήπως σηκωθεί τρικυμία και βυθιστεί η ελπίδα των κόπων του. Και ο μοναχός, όσο ζει σ’ αυτόν τον κόσμο, κυριαρχείται από το φόβο, μήπως ξυπνήσει εναντίον του η τρικυμία των παθών, και χάσει όλους τους κόπους του, από τα νιάτα του ως τα γηρατειά του. Ο έμπορος έχει στραμμένο το βλέμμα του στη στεριά, και ο μοναχός στην ώρα του θανάτου.
Ο καπετάνιος βλέπει τα άστρα, όταν διαπλέει τη θάλασσα, και κατευθύνει το καράβι ανάλογα με τη θέση των άστρων, μέχρι να φθάσει στο λιμάνι. Έτσι και ο μοναχός˙ έχει μπροστά στα μάτια της ψυχής του την ευχή, διότι με αυτήν διορθώνει την πορεία του, και κατευθύνεται ίσια στο λιμάνι που προσεύχεται να φθάσει. (286).

(Από το βιβλίο: “Ανθολόγιο από την ασκητική εμπειρία του Αγίου Ισαάκ του Σύρου”. Ερμηνευτική απόδοση – επιμέλεια, Κωνσταντίνου Χρ. Καρακόλη, Δρος Θεολογίας, Φιλολόγου)

Πηγή: alopsis.gr

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2019

Ο ενσυνείδητος φαρισαϊσμός της κανονικώς κρατούσης Εκκλησίας περί καλενταριακής μεταρρύθμισης του 1924. Του Αρχιμανδρίτη, Αθανασίου Μισσού

Ο ενσυνείδητος φαρισαϊσμός της κανονικώς κρατούσης Εκκλησίας περί καλενταριακής μεταρρύθμισης του 1924
Εαρινή ισημερία με το «νέο» ημερολόγιο. Ο Μάρτιος με το «νέο» ημερολόγιο Ο Μάρτιος με το «παλιό» ημερολόγιο. Εαρινή ισημερία με το «παλιό» ημερολόγιο. ΟΜΑΔΑ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ 3ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ
Τα γεγονότα που συνέβησαν με την αλλαγή του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου τον Μάρτιο του 1924 είναι τοις πάσι γνωστά. Η σχεδόν δικτατορική ημερολογιακή επιβολή του Γρηγοριανού Ημερολογίου δίχασε το πλήρωμα της Εκκλησίας και οι τότε διωγμοί που υπέστησαν αρκετοί ένθερμοι κατ’ επίγνωσιν ή και ενίοτε ότι κατ’ επίγνωσιν ζηλωτές της πατρώας παράδοσης αντηχούν έως σήμερα. Αρκεί να εμβλέψουμε στις παρατάξεις των ΓΟΧ σε Ελλάδα, Αμερική, Αυστραλία κλπ. Και τότε θα δούμε πόσο ανεπανόρθωτα διεμερίσθη ο άρραφος χιτώνας του Ιησού.
Στην Ελλάδα μάλιστα η νόμω και ελέω πολιτείας κρατούσα Εκκλησία «εβάπτισε» όλους αυτούς τους σχισματικούς με τον απαξιωτικό όρο «παλαιοημερολογίτες» οι οποίοι σημειωτέον δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και για λόγους που αυτοί γνωρίζουν κατήντησαν «πλίνθοι τε και κέραμοι ατάκτως ερριμένοι». Φυσικά υπάρχουν και αξιόλογες παρατάξεις οι οποίες διαφυλάττουν την Αποστολική Διαδοχή και εργάζονται αγαθώς στον Αμπελώνα του Κυρίου.
Το Άγιον Όρος για λόγους παραδόσεως και ζηλωτισμού εκράτησε το Παλαιό – Ιουλιανό Ημερολόγιο, συμμορφούμενο προς τους κανόνες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου που μερίμνησαν επί του θέματος αυτού. Ενώ όμως η Εκκλησία της Ελλάδος, οι Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου και η Αρχιεπισκοπή της Κρήτης αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας τους οπαδούς του Πάτριου Εορτολογίου χαρακτηρίζοντας τους πλανεμένους, πλάνους και επιεικώς ζηλωτές. Ουαί Φαρισαίοι…..
Βλέπουμε το τραγελαφικό φαινόμενο με Μητροπολίτες και άλλους κληρικούς και λαϊκούς να μεταβαίνουν στο Άγιο Όρος και αλλού και να διατυμπανίζουν με στόμφο ότι εόρτασαν με το Παλαιό – Ιουλιανό Ημερολόγιο τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια.
Δεν αρκέστηκαν δηλαδή στον εορτασμό των δυο μεγάλων αυτών Δεσποτικών Εορτών με το Νέο – Γρηγοριανό και συμπλήρωσαν την ευσέβεια τους εις διπλούν εορτάζοντας και με το Παλαιό – Ιουλιανό.
Άρα υποσυνείδητα πανθομολογούν ότι ο ορθός ημερολογιακός κύκλος είναι βάσει του Παλαιού Εορτολογίου. Δηλαδή η υποκρισία των Διωκτών των οπαδών του Πατρώου Εορτολογίου δεν έχει όρια. Εκτός φυσικά και αν κρύβονται άλλα συμφέροντα που δεν συμφέρει να αποκαλυφθούν γιατί τότε θα πέσουν οι προσωπίδες και τα προσωπεία ορισμένων «κανονικών» και έσται η εσχάτη πλάνη χείρον της πρώτης.
Εάν πίσω από τον κατατρεγμό των Παλαιοημερολογιτών από τους Νεοημερολογίτες κρύβονται άλλα συμφέροντα τότε η διοικούσα αρχή οφείλει να δώσει ικανές εξηγήσεις. Ειδάλλως ζούμε κωμικοτραγικές στιγμές, αν κάποιος super Ορθόδοξος δηλώνει με περίσσιο καμάρι και κατάνυξη ότι εόρτασε εις διπλούν Χριστούγεννα και Θεοφάνεια, σαν να είδε την ίδια τραγωδία δηλαδή στα εν άστει και στα κατ΄ αγρούς Διονύσια για να εμπεδώσει τον μύθο καλύτερα.
Φυσικά μερίδιο ευθύνης έχει και η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους που δέχεται και προσκαλεί Μητροπολίτες να προεξάρχουν των Πανηγύρεων τους, που 13 μέρες νωρίτερα εόρτασαν με το κατ’ αυτούς αιρετικό και παπικό ημερολόγιο τις μεγάλες αυτές εορτές.
Σημειωτέων ότι ο χρόνος όπως και ο χώρος είναι ανθρώπινες συμβάσεις όπως μας υπαγορεύει η Αγία Γραφή και η Επιστήμη της Φυσικής. Απλά εφόσον ζούμε ακόμα επί γης οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς αν μη τι άλλο με τον Θεό και τον εαυτό μας.
Ο εμπαιγμός και ο ευσεβισμός είναι μάστιγες και στον παρόντα αιώνα εξοβελιστέες.
Είμαι βέβαιος εξάλλου ότι, αν οι τότε Πατριάρχες και Μητροπολίτες ζούσαν και έβλεπαν τα αποτελέσματα της νέο-ημερολογιακής επιβολής τους, θα είχαν μετανιώσει οικτρά.
Το ερώτημα του Αποστόλου Παύλου «Μεμέρισται ο Χριστός ; » αντηχεί τόσο επίκαιρο από ποτέ άλλοτε.
Τα πατρώα κρατείτω
Αρχιμανδρίτης  π. Αθανάσιος Μισσός
της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου

H ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΩΝ. Γιατι τελούνται τα 3ήμερα και τα 9μερα μνημόσυνα.

H Θεολογία των μνημοσύνων. Γιατι τελούνται τα 3ήμερα και τα 9μερα μνημόσυνα.




















Όλοι σχεδόν έχουμε πάει σε μνημόσυνο συγγενικού ή προσφιλούς μας προσώπου. Πόσοι όμως γνωρίζουν ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός του;
Οι περισσότεροι τελούν τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων καθαρά από λόγους παράδοσης. Τα μνημόσυνα είναι άρρηκτα δεμένα με τη Θεολογία της Ορθοδοξίας για τη ζωή μετά το θάνατο.
Στην Ορθόδοξη Παράδοση έχουμε τέσσερα μνημόσυνα. Το τριήμερο, το εννιαήμερο, το σαρανταήμερο και το ετήσιο μνημόσυνο. Όλα δημιουργήθηκαν για να βοηθήσουν στο ταξίδι της ψυχής από τη γη στον ουρανό.
Ποιό είναι όμως αυτό το ταξίδι; Αρχίζει λίγο πριν πεθάνει ο άνθρωπος όταν βλέπει άτομα που γνωρίζει, αλλά έχουν φύγει από τον κόσμο αυτό, γύρω του. Αυτό γίνεται κατά Θεία Οικονομία για να καταλάβει ο ψυχοραγών ότι έφτασε η ώρα που θα συναντήσει τον Δημιουργό του Κόσμου.
Όταν τελικά ο άνθρωπος πεθαίνει χωρίζεται η ψυχή από το σώμα. « Οίμοι, οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζομένη εκ του σώματος » λέει ένα ιδιόμελο της Νεκρώσιμης Ακολουθίας για να δείξει ότι ο πραγματικός αγώνας τώρα αρχίζει για την ψυχή.
Εκείνη τη στιγμή τη ψυχή παραλαμβάνει ο Φύλακας Αγγελός της. Όταν χωρίζεται από το σώμα και καταλάβει ότι φεύγει από τα άτομα που αγαπά πλημμυρίζει από θλίψη.
Τις δυο πρώτες ημέρες η ψυχή μαζί με τους αγγέλους γυρίζει στους τόπους όπου έζησε και ειδικά εκεί όπου έπραξε καλά έργα. Εκείνη θα μας βλέπει, θα μας μιλάει αλλά εμείς ούτε θα μπορούμε να τη δούμε, ούτε να της μιλήσουμε.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός περιγράφει στη Νεκρώσιμη Ακολουθία έξοχα την κατάσταση της ψυχής εκείνη την ώρα « Πρός τους ανθρώπους τα χέρια απλώνει, και κανείς δεν τη βοηθά. ».
Την τρίτη ημέρα από το θάνατο η ψυχή αρχίζει τη πορεία προς τον ουρανό για να κριθεί από το Θεό. Την ημέρα αυτή οι συγγενείς τελούν το τριήμερο μνημόσυνο για δύο λόγους.
Πρώτος λόγος είναι, επειδή όπως αναφέραμε νοιώθει η ψυχή λύπη που αφήνει τα εγκόσμια, αυτή τη μέρα οι άγγελοι την ανακουφίζουν από αυτήν. Δεύτερος λόγος και σημαντικότερος είναι ότι η ψυχή στην πορεία της προς τις ουράνιες μονές θα συναντήσει τα φοβερά τελώνια.
Τα τελώνια είναι « εξειδικευμένοι » δαίμονες θα τους ονομάζαμε που έχουν ως στόχο τους να εμποδίσουν την ψυχή να φτάσει στον ουρανό. Οι τρόποι με τους οποίους θα σταθούν εμπόδιο στην ψυχή είναι να την κατηγορούν για τις αμαρτίες που έπραξε, παρόλο που αυτά την είχαν παρασύρει.
Οι άγγελοι όμως θα τους απαντούν με τις καλές πράξεις αυτού του ανθρώπου και έτσι θα περνούν ένα ένα τα τελώνια και θα ανεβαίνουν προς τον ουρανό. Αν όμως, λόγω της έλλειψης καλών πράξεων της ψυχής, οι άγγελοι δεν μπορούν να τους απαντήσουν τότε εκείνα θα πέρνουν την ψυχή στην Κόλαση.
Δύσκολη και φοβερή η τρίτη ημέρα για την ψυχή και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι να προσευχόμαστε να τη βοηθήσει ο Θεός στην πορεία αυτή.
Το πόσο τρομερή είναι αυτή η άνοδος και η συνάντηση με τα τελώνια φαίνεται από το γεγονός ότι η ίδια η Παναγία όταν πληροφορήθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον επικείμενο θάνατο Της, προσευχήθηκε στο Υιό και Θεό Της να Την βοηθήσει να αντιμετωπίσει τους δαίμονες.
Απαντώντας στη προσευχή Της ήρθε ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός παρέλαβε την ψυχή Της και την οδήγησε στον ουρανό.
Περνώντας επιτυχώς από τα τελώνια η ψυχή συνοδευόμενη πάντα από τους αγγέλους φτάνει στον ουρανό που μέχρι την ένατη ημέρα θα περιηγηθεί στον Παράδεισο.
Μετά από αυτή και μέχρι την τεσσαρακοστή ημέρα από το θάνατο θα περιηγηθεί στην Κόλαση μη ξέροντας ακόμη που θα κριθεί να μείνει. Οι συγγενείς τελούν το εννιαήμερο μνημόσυνο για να ζητήσουν από το Θεό να βοηθήσει την ψυχή τώρα που ξεκινάει την περιήγηση της στη Κόλαση.
Την τεσσαρακοστή ημέρα η ψυχή θα κριθεί από το Θεό που θα παραμείνει. Το σαρανταήμερο μνημόσυνο έχει σκοπό να παρακαλέσουν οι συγγενείς και οι φίλοι του αποθανόντος το Θεό να κρίνει την ψυχή να μείνει στον Παράδεισο.
Θα πρέπει σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε τι μας διδάσκει η Θεολογία για το τι ακριβώς συμβαίνει στη ψυχή μέχρι την Τελική Κρίση. Την τεσσαρακοστή ημέρα γίνεται η Μερική Κρίση της ψυχής.
Ονομάζεται Μερική διότι η Τελική θα έρθει με την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Μετά από τη ΜερικήΚρίση η ψυχή προγεύεται, θα λέγαμε, είτε τον Παράδεισο είτε την Κόλαση ανάλογα που θα κριθεί. Μέσα στον Παράδεισο βρίσκεται μόνο ο Χριστός και ο Ληστής που σταυρώθηκε εκ δεξιών του Κυρίου.
Εμείς που μένουμε πίσω τί μπορούμε να κάνουμε για εκείνους που έφυγαν; Όπως είδαμε τα μνημόσυνα που έχει θεσπίσει η Εκκλησία μας έχουν ως σκοπό να βοηθήσουν τη ψυχή στο ταξίδι της. Άρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε για εκείνη να της χαρίζει το έλεός Του ο Θεός.
Στο τελευταίο τροπάριο που ακούμε στη Νεκρώσιμη Ακολουθία τονίζει τι πρέπει να κάνουμε ακριβώς : « Αλλ’ αιτώ πάντας και δυσωπώ, αδιαλείπτως υπέρ εμού προσεύξασθαι Χριστώ τώ Θεώ, ίνα μή καταταγώ δια τάς αμαρτίας μου, είς τόν τόπον της βασάνου, αλλ’ ίνα με κατατάξη όπου το φώς της ζωής. »