A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ κ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΙΖΟΥ

«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [τοις αιρετικοίς] ανάθεμα».

Ζ Όικουμενική Σύνοδος




Το 1924 η Χριστομάχος μασονία με τα όργανα της μέσα στην εκκλησία κατέσφαξε το Ορθόδοξο ποίμνιο επιβάλλοντας  –δια της βίας και μαφιόζικων μεθόδων- την αποκοπή  του από τις άγιες εντολές των Οικουμενικών Συνόδων.  


Το 1965 ένας  νέος Κήρινθος , ένα γνήσιο τέκνο του διαβόλου, και μια μικρή παρέα επισκόπων (ενός ανύπαρκτου ποιμνίου) αίρει τα Συνοδικά αναθέματα κατά των παπικών, και τους ανακηρύσσει αδελφή εκκλησία βλασφημώντας  χιλιάδες Αγίους και Μάρτυρες που διδαξαν τα αντίθετα και έπαθαν τα φριχτότερα. Οι επόμενοι πατριάρχες άξιοι πολίτες της Βαβυλώνας,  υιοθέτησαν την  Δυτική χολερική διδασκαλία και θυσίασαν στις σκωληκόβρωτες αιρέσεις και τον αιμοδιψή  Μπαθομέτ,   χιλιάδες ψυχές  του ποιμνίου του Θεού.


Το   1991 στο   Μπαλαμάντ αναγνώρησαν τον παπισμό.


Το 1993 στο Σαμπεζύ αναγνώρισαν την  θηριώδη αίρεση των Μονοφυσιτών  ως αδελφή και  «ορθόδοξη εκκλησία».


Το 2006 στο Πόρτο Αλέγκρε αναγνώρισαν όλες τις χριστιανικές αιρέσεις  ως κανονικές εκκλησίες,  καθοδηγούμενες από το Άγιο Πνεύμα.


Η διοίκηση της  Εκκλησία της Ελλάδας, τα υπόλοιπα πατριαρχεία και αυτοκέφαλες Εκκλησίες κρυφοστήριζαν ολόψυχα το Φανάρι όλα αυτά τα χρόνια στο να  ολοκληρώσει  τη «βρώμικη δουλειά», την αναβίωση και προσχώρηση στο άθεο δόγμα του Απελλού. Η απόδειξη έλαμψε στο Κολυμπάρι. Αφού ψιθύρισαν  για τα μάτια του κόσμου κάποιες «αγωνιστικές» αντιρρήσεις  υπέγραψαν φαρδιά πλατιά ότι δεν υπάρχουν  αιρέσεις άλλα όλες οι κακοδοξίες είναι άγιες και σωτηριώδεις εκκλησίες.

Ποιμένες στην όψη και λύκοι στην πράξη. Εισηγητές της φρενοβλάβειας. Πιστότατοι εργολάβοι που προδίδουν χωρίς διωγμό. Οι λέγοντες : «Δεύτε αποκτείνωμεν Αυτόν, ίνα ημών γέννηται η κληρονομία».[1]


Έτσι, οι Άγιοι (που θα κρίνουν τον κόσμο[2]), και οι οποίοι δίδαξαν ότι οι αιρέσεις οδηγούν στην κόλαση και οι Οικουμενικές Σύνοδοι που επικύρωσαν την διδασκαλία τους και οι Μάρτυρες που θυσιάστηκαν  προασπιζόμενοι αυτήν την Πίστη, στο Κολυμπάρι παρουσιάστηκαν ώς πλανεμένοι. Οι συνδαιτυμόνες του Κολυμπαρίου και οι «δι΄ευλόγους αιτίες απολειφθέντες», υποθέτω στην επόμενη «Αγία και Με-άλη Σύνοδο» θα προλάβουν να τους αναθεματίσουν.

Ω!! «Εσείς , παιδιά της μάγισσας, απόγονοι μοιχού και πόρνης πλησιάστε κατά ‘δώ. Ποιόν κάνετε περίγελο; Ποιόν έχουν στόχο τα ανοιχτά σας στόματα; Και σε ποιόν βγάζετε την γλώσσα;»[3] Για τους ψυχρούς και αδιάφορους χριστιανούς είστε σπουδαίοι, για τις χιλιάδες χιλιάδων που ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν την αίρεση σας έως την απώλεια της κολάσεως  είστε τέκνα της κατάρας[4].   


Στην ληστρική  ψευδοσύνοδο της Κρήτης αποδείχτηκε ότι Ορθόδοξους Επισκόπους δεν έχουμε. Έχουμε «σοφούς εις το κακόν».[5]Οι χειρότεροι υπογράφουν και οι καλύτεροι  υποθέτουμε ότι υπάρχουν. Τους αναζητούμε με βάση πολύπλοκους μαθηματικούς υπολογισμούς. Οι Ηγούμενοι  των μοναστηριών ατενίζουν  από τα καταπράσινα ρετιρέ τους τον κοσμάκη να ανάβει το κερί, να φιλά την εικόνα και να πεζοδρομεί προς τον άδη. Οι αρχαιοφύλακες των Αγιορείτικων μουσείων προβάλουν  τα εκθέματα της Πίστεως μα όχι και την  Πίστη, αφού είναι κωλυόμενοι σε άλλες δουλειές. «Ουαί αυτοίς ότι την οδόν του Κάϊν επορεύθησαν». «Κάνατε την ψευτιά κατάφύγιο και την απάτη κρυψώνα».[6] «Άνθρωποι καταφθαρμένοι τον νούν , αδόκιμοι περι την πίστιν».[7]Μάθετε ότι: «Δεν ανήκετε στην εκκλησία του Χριστού όσοι δεν βρίσκεστε στην αλήθεια»[8]


Καημένο ποίμνιο ! Ιερέ λαέ του Θεού για το οποίο ο Χριστός έκλαψε με αίμα! Που αγωνίζεσαι να ξεφύγεις από την αμαρτία του κόσμου και έπεσες στις αρκούδες της δεσποτοκρατίας και τις ύαινες της κρυφο-Ουνίας.  Ακολούθησες με εμπιστοσύνη το αγιασμένο ράσο έχοντας στο νου σου τους αγίους που το φόρεσαν άλλα δεν ενδιαφέρθηκες να δείς ότι  τώρα φοριέται από  οχιές και λύκους . Από κωφάλαλους φαρμακοποιούς  θανάσιμων  υπνωτικών της Ορθόδοξης συνείδησης σου. Από τους Βατικάνειους τεχνίτες της ευθανασίας που διακηρύττουν τις αμαρτίες τους όπως στα Σόδομα. [9]

Άλλα : «Mη τρέμεις Ιακώβ, φτωχέ λαέ Ισραήλ! Εγώ θα σε βοηθήσω έστω κι αν είσαι ανίσχυρος σα σκουλίκι που το πατούν. Εγώ! Ο Κύριος, είμαι ο λυτρωτής σου!»[10]

  

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

Σαφή εντολή μας δίνει ο Κύριος μας ότι τα δικά Του πρόβατα δεν πρέπει να ακούν φωνή ξένου ποιμένα άλλα να φεύγουν.[11] Και οι Απόστολοι και οι Σύνοδοι και οι άγιοι να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τα άτιμα σκεύη [τους ψευδοδιδασκάλους],[12] που ο λόγος τους ξαπλώνεται σαν γάγγραινα μας ορίζουν.

«Ούτε για λίγη ώρα εν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν στην πίστη..ακόμα κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο», ορίζει ο Μ.Βασίλειος.[13]

«Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες των Αγίων πατέρων να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμονα, έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα.»,[14] επιτάσσει ο Άγ. Συμεών.

«Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα άλλα  και το παραμικρό αντίθετο να διδάξουν να είναι αναθεματισμένοι», διασαφίζει ο  Ιερός Χρυσόστομος.[15]

«Από αυτούς πρέπει να πεταγόμαστε μακρυά όπως πεταγόμαστε όταν συναντάμε ένα φίδι, και να διακόπτουμε κάθε κοινωνία και να φεύγουμε με όλη μας την δύναμη, ακόμα κι αν μας φαίνονται σεβάσμιοι και πράοι», προειδοποιεί ο Μ.Φώτιος[16]

Αδελφοί, «άν και βρισκόμαστε στο ορθόδοξο φώς αυτό δεν θα μας ωφελήσει αν έχουμε κλειστά τα μάτια».[17] «Τα μη μετ΄ευσεβών δογμάτων τελούμενα ού προσδέχεται ο Θεός».[18] «Ούτε οι προσευχές, ούτε οι ελεημοσύνες, ούτε οι Λειτουργίες, ούτε άλλη αρετή είναι αποδεκτή από τον Θεό άν ο άνθρωπος έχει λανθασμένες αντιλήψεις για τον Θεό»,[19]γιατί ο Θεός φανερώθηκε στον άνθρωπο κι άνθρωπος μεταλλάζει την εικόνα Του εξ΄αιτίας της υπερηφάνειας του.

«Η απλότητα και η ακακία δεν θα σας συγχωρεθεί, αν πλανηθήτε από την πανουργία των ψευδοδιδασκάλων».[20]Λοιπόν,«Έξελθε εξ αυτών ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσετε ταίς αμαρτίαις αυτής και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε».[21]
  

Ιωάννης Ρίζος

kapsala@yahoo.com




[1] Λουκ. κ΄14
[2] Α΄Κορ.στ΄2
[3] Ησ.57,3-4
[4] Β΄Πέτρ.β΄14
[5] Ιερεμ.δ΄,22
[6] Ης.8,20
[7] Β΄Τιμ.γ΄8
[8] Αγ.Γρηγορίου Παλαμά, Άπαντα, σ.627
[9] Ησ.3,9
[10] Ης.41,14και 43 1-4
[11] Ιω.ι΄5
[12] Β΄Τιμ.β΄17
[13] Όροι κατ΄επιτομή, ερωτ.ριδ΄.
[14] Άγιος Συμεώνο Νέος Θεολόγος, Λόγος ΣΤ΄.
[15] Ερμηνεία εις την Προς Γαλάτας.
[16] Ε.Π.Ε 12, 400, 31
[17] Ιερός Αυγουστίνος
[18] Αγ.Κύριλλος, Κατηχήσεις, 4,2
[19] Αγ.Ιωάννου Δαμασκηνού, Ιερά παράλληλα.
[20] Άγ.Θεοφύλακτος, Αγ.Νικοδήμου, Ερμηνεία εις τας ΙΔΈπιστολάς του Απ.Παύλου, τ.β΄.σ.171-172
[21] Αποκ.ιη΄4.



Πτολεμαϊδα 30 Ιουνίου  2016


Προς τον:  Μητροπολίτη  Ι.Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας

Κοιν:           Αρχιμ.Μάξιμο Καραβά, καθηγούμενο Ι.Μ.Αγ.Παρασκευής Μηλοχωρίου
                    Αρχιμ. Ιγνάτιο Καλαϊτζόπουλο ,Ι.Μ.Αγ.Παρασκευής Μηλοχωρίου


ΔΗΛΩΣΗ  ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ


Κύριε Θεόκλητε

Εδώ και δεκαετίες, εσείς και οι υπόλοιποι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος, διατηρείτε εκκλη-σιαστική κοινωνία  και αποδίδετε μία «άτιμον τιμήν» στον πατριάρχη ΚΠόλεως κ.Βαρθολομαίο Αρχοντώνη. Έναν άνθρωπο ασπόνδυλο, βλάσφημο της  Θείας Οικονομίας, των Αγίων Πατέρων, και των Αγίων Συνόδων. Ένα περί-τεχνο αιρετικό κράμα,  που - «γυμνή τη κεφαλή»- ρημάζει τον αμπελώνα του Κυρίου.

            Εδώ και δεκαετίες  εσείς και η Ιεραρχία , τιμάτε  τον κ.Βαρθολομαίο και τον προβάλλετε ως πρότυπο και «ευλογία» για τους πιστούς.  Είναι πλέον βέβαιο  ότι και ο Άρειος να ήταν πατριάρχης, και ο Νεστόριος και Παύλος και ο Βέκκος και ο Μητροφάνης, το ίδιο θα κάνατε,  αφού ο κ. Βαρθολομαίος τους εκπροσωπεί όλους παντί σθένη  ξεθάβοντας τα μελανά τους πτώματα και  λιτανεύοντας τα  στις ψυχές των Ορθοδόξων.

Οι Επίσκοποι και σχεδόν όλος ο Κλήρος, πάσχοντες από άνοια Πίστεως, αναπαύεστε επευλογούντες την επέλαση της νοθείας και διαστρέβλωσης του κηρύγματος του Εσταυρωμένου Χριστού, χάριν των φίλων -λύκων που εισχώρησαν στην Εκκλησία Του. Δεν πήγατε στη Σύνοδο της Κρήτης, αλλα την επομένη πανηγυρίσατε με τον αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο στη Βέροια αποδεικνύοντας την συμπόρευση σας –για άλλη μια φορά-με αυτόν. Κοινωνείτε εκκλησιαστικώς, τιμάτε και προβάλλετε κακοδόξους Επισκόπους που σαν αλλόθρησκοι  κηρύττουν βδελυρές  εκκλησιολογίες, ανώμαλες θεολογίες, αλλόκοτες  ερμηνείες  και καινοφανείς αερολογίες.

Συμβάλλετε στην καθιέρωση μιάς άλλης, ολέθριας Πίστης και όχι αυτής που παραλάβατε.         

Γίνατε χειροκροτητές του χειροκροτητή των αντίχριστων.

Μνημονευτές του μνημονευτή των αμνημνεύτων.

Κοινωνοί του κοινωνού των ακοινώνητων.

Γίνατε αδιάφοροιεπειδή αργεί το δικαστήριο και καθυστερούν οι ευθύνες και δεν ήρθε ακόμα ο  Κριτής. Είπατε: «αργεί ο Κύριος μου» [1]και σκορπάτε την περιουσία του –τις ψυχές- που σας εμπιστεύτηκε.

Υποκρίνεστε ότι φροντίζετε το ποίμνιο στις πολλές του ανάγκες, όταν όμως έρχεται η αρκούδα της αίρεσης την αφήνετε να το κατασπαράζει απολαμβάνοντας την στενή  φιλία σας με τον … αρκουδιάρη.

            Το μαύρο δεν μπορεί  πλέον να ονομάζεται  άσπρο , και το πικρό δεν μπορεί να ονομάζεται γλυκό γιατί έτσι συμφέρει σε  μιά Ιεραρχία απροσδιόριστης Πίστης.


Οι Ιεράρχες, ως άλλοι Βαβυλώνιοι,  αποδέχτηκαν για άλλη μια φορα μιαρά δόγματα. Αναγνώρισαν στην Κρήτη ότι δεν υπάρχουν αιρέσεις και  όλες οι κακοδοξίες καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα, όπως κάνανε και πριν χρόνια στο Porto Alegre.

Οικοδομήσατε πύργον και ποιήσατε εαυτοίς όνομα.[2] Οι μεθύωντες τον οίνον της υπερηφανείας. Μας φέρα-τε καινούριο Ευαγγέλιο.

«Εγκαταλείπομεν -αυτήν την Ιεραρχία-, ότι ήγγικεν εις ουρανόν το κρίμα αυτής».[3]

Παύω να σας αναγνωρίζω ως Ποιμένα  και «τρόπων μέτοχο» των Αγίων Αποστόλων -όπως και όλους που κοινωνούν μαζί σας και με  τον διευθυντή της αίρεσης κ. Βαρθολομαίο-  έχοντας την βεβαιότητα  που μου δίνει η Ορθόδοξη Διδαχή  ότι έτσι θα  γλιτώσω από την συναρίθμηση μου με όσους  ο Κύριος, οι Άγιοι  Ομολογητές , οι Σύνοδοι και Ιεροί Κανόνες καταδίκασαν ως κοινωνούντες με τους κακοδόξους.

Διακόπτω κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς που δικαιώνουν  έργω ή λόγω ή  σιωπηρά  τους  Άρεί-ους, τους Νεστορίους, τους Ακακίους, τους Μητροφάνηδες,  τους Βέκκους, τους Καλέκες, και προσχω-ρώ στην Εκκλησία των αποτειχισμένων του Μ. Αθανασίου, του  Αγίου Μελετίου , του Αγίου Ευσταθίου, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου , του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, του Αγίου Μαξίμου, του Αγίου Μάρκου , του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά.


Σαφή εντολή μας δίνει ο Κύριος μας ότι τα δικά Του πρόβατα δεν πρέπει να ακούν φωνή ξένου ποιμένα άλλα να φεύγουν.[4] Και οι Απόστολοι και οι Σύνοδοι και οι Άγιοι να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τα άτιμα σκεύη [τους ψευδοδιδασκάλους],[5] μας ορίζουν.

«Εὰν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοὶ της Ἐκκλησίας κακώς αναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αυτοὺς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ εστίν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εἰς ευ-κτήριον οίκον, ή µετ΄ αυτοὺς εμβληθήναι ὡς μετὰ Άννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν του πυρός», ερμηνεύει ο Μ.Αθανάσιος.[6]

«Ούτε για λίγη ώρα δεν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν στην πίστη..ακόμα κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο», ορίζει ο Μ.Βασίλειος.[7]

«Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες των Αγίων πατέρων να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμονα, έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα.»,[8] επιτάσσει ο Άγ. Συμεών.

«Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα άλλα  και το πα-ραμικρό αντίθετο να διδάξουν να είναι αναθεματισμένοι», διασαφίζει ο  Ιερός Χρυσόστομος.[9]

«Από αυτούς πρέπει να πεταγόμαστε μακρυά όπως πεταγόμαστε όταν συναντάμε ένα φίδι, και να διακόπτουμε κάθε κοινωνία και να φεύγουμε με όλη μας την δύναμη, ακόμα κι αν μας φαίνονται σεβάσμιοι και πράοι», προειδοποιεί ο Μ.Φώτιος.[10]

 «Ούτε οι προσευχές, ούτε οι ελεημοσύνες, ούτε οι Λειτουργίες, ούτε άλλη αρετή είναι αποδεκτή από τον Θεό άν ο άνθρωπος έχει λανθασμένες αντιλήψεις για τον Θεό»,[11]γιατί ο Θεός φανερώθηκε στον άνθρωπο κι άνθρωπος διαστρέφει  την εικόνα Του εξ΄αιτίας της υπερηφάνειας του.

Λοιπόν, «Έξελθε εξ αυτών ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσετε ταίς αμαρτίαις αυτής και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε».[12]


Εργαστήκατε αγαπητέ κύριε  Θεόκλητε πάνω από μισό αιώνα για την Εκκλησία και τους ανθρώπους. Πλουτίσατε το καράβι του βίου σας με θεάρεστους θησαυρούς. Ο διάβολος όμως δεν κουρσεύει τα καράβια που κουβαλούν σκουπίδια, άλλα αυτά που κουβαλούνε χρυσάφια και διαμάντια.

Μην σας ξεγελούν τα χειροφιλήματα και οι οσφυοκαμψίες. Εκείνη την φριχτή ώρα δεν θα έχετε απέναντι σας κάποιο Συνοδικό δικαστήριο με φίλους  και συλλειτουργούς στην σύνθεση του, άλλα τα εκατομμύρια των Αγίων Ομολογητών που μαρτύρησαν για αυτά που εσείς  οι Επίσκοποι ξεπουλάτε δωρεάν.


«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [τοις αιρετικοίς] ανάθεμα».



                                                                                                                           Ζ Όικουμενική Σύνοδος




Ιωάννης Ρίζος






[1] Λουκ.ιβ΄48


[2]  Γεν.α΄4


[3]  Ιερ.να΄9


[4] Ιω.ι΄5


[5] Β΄Τιμ.β΄17


[6] P.G. 35, 33.


[7] Όροι κατ΄επιτομή, ερωτ.ριδ΄.


[8] Άγιος Συμεώνο Νέος Θεολόγος, Λόγος ΣΤ΄.


[9] Ερμηνεία εις την Προς Γαλάτας.


[10] Ε.Π.Ε 12, 400, 31


[11] Αγ.Ιωάννου Δαμασκηνού, Ιερά παράλληλα.


[12] Αποκ.ιη΄ 4.

TΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΥΝΙΑΣ: Τόμος πατριάρχου Κυρίλλου Λουκάρεως (ἐν Τιργοβίστῳ τῆς Μολδοβλαχίας, 1616)



Εἰσαγωγικά

Οὐνία εἶναι ἐκείνη ἡ θρησκευτικὴ ὀργάνωσι, ποὺ ἐνῷ ἐξωτερικῶς φέρει ὀρθόδοξο ἔνδυμα, ἐσωτερικῶς καὶ οὐσιαστικῶς ἀνήκει στὸν παπισμὸ ἢ ῥω­μαιοκαθολικισμό. ῞Οσοι ἀκολουθοῦν τὸ «σχῆμα τῆς οὐνίας» ὀνομάζονται «οὐνῖ­τες» ἢ μὲ τοὺς παραπλανητικοὺς ὅρους «ἐλληνόρρυθμοι» χριστιανοὶ ἢ «ἑλληνο­καθολικοὶ» κ.ἄ., διατηροῦν δὲ ναούς, ἱερεῖς, ἄμφια, λειτουργικὰ βιβλία καὶ ἐκκλη­σιαστικὸ τυπικὸ ὅμοια μὲ αὐτὰ τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἀλλὰ δέχονται τὸν πάπα ῾Ρώμης ὡς ἀρχηγὸ τῆς ἐκκλησίας τους, καὶ μάλιστα ἀλάθητο, καθὼς καὶ ὅ­λες τὶς ὑπόλοιπες λατινικὲς κακοδοξίες.

Καμμία ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία στὸν κόσμο δὲν ἀναγνωρίζει τοὺς οὐνῖτες ὡς ὀρθοδόξους, τοὺς ἀναγνωρίζουν ὅμως ἐπισήμως οἱ παπικοὶ ὡς μέλη τῆς δικῆς των ἐκκλησίας, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἀποδέχονται εὐαρέστως καὶ οἱ ἴδιοι οἱ οὐνῖτες· καὶ αὐτὸ βεβαίως τὰ λέει ὅλα!

῾Η οὐνία ἐμφανίστηκε ὡς γεγονὸς καὶ ὠργανώθηκε ὡς θεσμὸς τὶς τελευ­ταῖες δεκαετίες τοῦ 16ου αἰῶνος στὸ τότε ἑνιαῖο βασίλειο τῆς Πολωνίας καὶ τῆς Λιθουανίας. ᾿Εκείνη τὴν ἐποχὴ αὐτὸ ἦταν ἕνα μεγάλο σλαυικὸ κράτος (ἀπὸ τὰ ἰσχυρότερα τῆς Εὐρώπης), ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν σημερινὴ Πολωνία (Λεχία) καὶ τὴν Λιθουανία περιελάμβανε ἐπίσης τὴν Πρωσσία, τὴν Λευκορρωσία, τὴν Λετονία (Λατβία), τὴν Λιβονία (βόρεια Λετονία καὶ νότια ᾿Εσθονία), λίγα τμήματα τῆς ῾Ρωσίας, καὶ μέρος τῆς Μικρᾶς ῾Ρωσίας (σημερινῆς Οὐκρανίας) –ἰδίως τὴν μητρό­πολι Κιέβου, ἡ ὁποία ὅμως ὑπαγόταν ἐκκλησιαστικῶς στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρ­χεῖο (Κωνσταντινουπόλεως)–.

῾Η ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία ἀντέδρασε ἄμεσα στὴν ἐμφάνισι τοῦ θεσμοῦ τῆς οὐνίας, ξεκινῶντας ἕναν πνευματικὸ ἀγῶνα γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ὀρθοδόξων πληθυσμῶν τῆς περιοχῆς, ὁ ὁποῖος αἰῶνες ἀργότερα συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τὰ ὀρθόδοξα πατριαρχεῖα μὲ συντονισμένες ἐνέργειες καὶ ἀποστολὲς προσ­πάθησαν νὰ ἐνημερώσουν καὶ νὰ προφυλάξουν τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα. Τὸ 1595 ὁ πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας Μελέτιος Πηγᾶς, ὁ ἀξιολογώτερος ἐκκλησιαστικὸς ἄν­δρας τῆς ἐποχῆς καὶ ἡγετικὴ φυσιογνωμία τῆς τότε ὀρθοδοξίας, ἔστειλε στὴν Πο­λωνία ὡς πατριαρχικὸ ἔξαρχο τὸν Κύριλλο Λούκαρι, ὁ ὁποῖος συνεργάστηκε μὲ τὸν ἔξαρχο τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριαρχείου, καὶ ἀμφότεροι ἀγωνίστηκαν σθενα­ρῶς καὶ ἐπιδεξίως ἐναντίον τῆς οὐνίας καὶ τοῦ ῥωμαιοκαθολικισμοῦ.

῞Ομως τὸ 1597 ὁ Λούκαρις ἀναγκάζεται νὰ ἀποδράσῃ ἀπὸ τὴν Πολωνία, μόλις προλαβαί­νοντας νὰ διαφύγῃ τὴν φυλάκισι καὶ τὴν θανάτωσί του.

Τὸ 1599 ὁ πατριάρχης Μελέτιος ξαναστέλνει τὸν Λούκαρι στὴν Πολωνία, ὅπου παρέμεινε μέχρι τὶς ἀρχὲς τοῦ 1601, ἐνῷ κατόπιν μετέβη στὴν Μολδοβλαχία, γιὰ νὰ στηρίξῃ καὶ ἐκεῖ τοὺς χειμαζομένους ᾿Ορθοδόξους. Τὴν ἴδια χρονιὰ ὁ Μελέτιος Πηγᾶς ἐκοιμήθη, καὶ τὸν διαδέχτηκε στὸ πατριαρχεῖο ᾿Αλεξανδρείας ὁ Κύριλλος Λούκαρις, ὁ ὁποῖος ἀναδείχθηκε ἐπίσης σὲ κορυφαία πλὴν τραγικὴ ἐκκλησιαστικὴ φυσιογνωμία. Διετέλεσε ὁ Λούκαρις πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας μέχρι τὸ 1620, ὁπότε ἐξελέγη Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, θέσι στὴν ὁποία παρέμει­νε –μὲ κάποια διαλείμματα– μέχρι τὶς 20 ἰουνίου 1638, ὅταν καὶ ἐπαύθη ὁριστι­κῶς. Μία ἑβδομάδα μετὰ οἱ Τοῦρκοι τὸν στραγγάλισαν μέσα στὴν φυλακὴ ὅπου ἐκρατεῖτο.

῾Ο Λούκαρις καὶ ἀπὸ τὶς δύο πατριαρχικὲς θέσεις του συνέχισε μὲ σθένος τὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς οὐνίας καὶ τοῦ παπισμοῦ, ὥστε νὰ καταστῇ ὁ πιὸ μισητὸς ἱε­ράρχης γιὰ τοὺς τότε Λατίνους, οἱ ὁποῖοι δὲν ἡσύχασαν, ἕως ὅτου τελικῶς ἐ­πέτυχαν τὴν ἐκθρόνισί του καὶ τὴν φυσικὴ ἐξόντωσί του. Κατὰ τὸν ἀγῶνά του ἐναντίον τῆς οὐνίας καὶ τῆς λατινικῆς (ἰδίως τῆς ἰησουϊτικῆς) προπαγάνδας ὁ Λούκαρις θὰ ἐνδιατρίψῃ γιὰ ἕνα χρονικὸ διάστημα στὴν Μολδοβλαχία καὶ τὸ 1616 θὰ συντάξῃ στὴν τότε πρωτεύουσα Τιργόβιστον ἕνα σύντομο κείμενο, ποὺ τὸ ὀνομάζει Τόμο καὶ περιέχει 9 ἀναθέματα ἐναντίον τῆς οὐνίας καὶ τῶν λατι­νοφρόνων. Τόμος στὴν ἐκκλησιαστικὴ ὁρολογία λέγεται τὸ ἐπίτομο κείμενο ὅπου ἕνας ἐξέχων ἐκκλησιαστικὸς ἄνδρας διατυπώνει συνοπτικὰ τί πιστεύει καὶ τί φρονεῖ γιὰ κάποιο δογματικὸ θέμα. ᾿Απὸ ἐδῶ προέρχονται καὶ τὸ παράγωγο ῥῆ­μα ὀρθοτομῶ καὶ τὸ ἐπίθετο ὀρθοτόμος. Τόμος δηλαδὴ εἶναι ἡ δήλωσι, τὸ μανι­φέστο, ἡ δογματικὴ ὁμολογία, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ χρησιμεύσῃ καὶ ὡς ὑπόδειγμα πίστεως γιὰ τὸ πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας ἀλλὰ καὶ ὡς κριτήριο γιὰ τὸν ἔλεγχο τῆς πίστεως κάποιου τρίτου. ᾿Ακριβῶς τέτοιος Τόμος εἶναι καὶ τὸ κείμενο τοῦ Κυρίλ­λου Λουκάρεως ποὺ ἀκολουθεῖ.

᾿Εφέτος (2016) συμπληρώνονται 400 χρόνια ἀπὸ τὴν συγγραφὴ καὶ δημοσίευ­σι αὐτοῦ τοῦ Τόμου, τὸ περιεχόμενο τοῦ ὁποίου παραμένει ἐπίκαιρο. Γι᾿ αὐτὸ παρουσιάζω ἐδῶ τὸ σημαντικὸ αὐτὸ κείμενο σὲ νεοελληνικὴ μετάφρασι, παρ᾿ ὅτι θὰ προτιμοῦσα νὰ μποροῦσε ἡ πλειοψηφία τῶν σημερινῶν ἀναγνωστῶν νὰ προσ­εγγίσῃ ἀπευθείας τὸ πρωτότυπο, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ βρῇ ὁ ἐνδιαφερόμενος στὸν «Τόμο ᾿Αγάπης» τοῦ Δοσιθέου ᾿Ιεροσολύμων (ἐν ἔτει 1698, σελ. 552-554) καθὼς καὶ στὴν διαδικτυακὴ ἱστοσελίδα τῆς «Συμβολῆς» (ἐδῶ). ᾿Επειδὴ ὁ Λούκαρις γράφει τὸν πρόλογό του σὲ ἀρχαΐζουσα γλῶσσα καὶ τὸ ὑπόλοιπο κεί­μενο σὲ ἁπλούστερη μορφή, μεταφράζω καὶ ἐγὼ τὸν μὲν πρόλογο σὲ ἁπλὴ καθα­ρεύουσα τὰ δὲ ὑπόλοιπα σὲ δημοτική.

Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης
δρ φιλοσοφικῆς σχολῆς Ἀθηνῶν,
πτυχιοῦχος κοινωνικῆς θεολογίας


Τόμος πατριάρχου Κυρίλλου Λουκάρεως
(ἐν Τιργοβίστῳ τῆς Μολδοβλαχίας, 1616)

Κύριλλος ἐλέῳ Θεοῦ πάπας καὶ Πατριάρχης
τῆς μεγάλης πόλεως ᾿Αλεξανδρείας καὶ κριτὴς τῆς οἰκουμένης,

Πρὸς ὅλους τοὺς ἐν τῷ Τιργοβίστῳ ὀρθοδόξους χριστιανούς, κληρι­κοὺς καὶ λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι γνήσια τέκνα τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Καθολικῆς καὶ ᾿Αποστολικῆς (= παγκοσμίου καὶ ὀρθοδόξου) ᾿Εκκλησίας τῆς ἀνατολικῆς καὶ διὰ τὴν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου δικαίως ἀποστρέ­φονται καὶ ἀποβάλλουν κάθε κενὸν λόγον καὶ προσθήκην τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν Λατίνων, οἱ ὁποῖοι ὑπούλως πολεμοῦν τὴν ἡμετέραν ὀρθο­δοξίαν·
Χάρις νὰ εἶναι σὲ σᾶς καὶ εἰρήνη καὶ ἔλεος ἀπὸ τὸν παντοκράτορα Θεὸν καὶ τὸν Κύριον ἡμῶν ᾿Ιησοῦν Χριστὸν τὸν σωτῆρα ἡμῶν.

Μεγάλη ζάλη εἶχε καταλάβει ἐκείνην τὴν παλαιὰν κιβωτὸν (τοῦ Νῶε), ὅταν ἐκλυδωνίζετο μὲ σφοδρότητα καὶ ἀντιμετώπιζε τὰ κύματα ἐπὶ τῶν ὑδάτων ὅπου ἔπλεε, τότε ὅτε κατὰ θείαν παραχώρησιν οἱ κα­ταρράκται (τοῦ οὐρανοῦ) ἔστελναν ῥαγδαίας βροχὰς καὶ σχεδὸν ἀπει­λοῦσαν τοὺς εὑρισκομένους ἐντὸς τῆς κιβωτοῦ. Καὶ δὲν ἐφαίνετο καμ­μία ἐλπὶς εἰς τοὺς κεκλεισμένους ἐντὸς αὐτῆς ὅτι θὰ εὕρουν σωτηρίαν, ἐὰν ὁ Θεὸς δὲν ἐνεθυμεῖτο τὸν πηδαλιουχοῦντα Νῶε καὶ δὲν ἔστεργε νὰ κοπάσῃ τὸ ὕδωρ. Νομίζω ὅτι ἐκεῖνα ἦσαν τύποι τῶν δεινῶν ποὺ ἔχουν καταλάβει τό γε νῦν τὴν νέαν κιβωτόν, τὴν καθ᾿ ἡμᾶς δηλαδὴ ᾿Εκκλησί­αν· τὰ ὁποῖα δεινὰ δὲν προσδοκῶμεν νὰ παύσουν, παρὰ μόνον ἂν ὁ Θε­ὸς αὐτοὺς τοὺς πονηροὺς καταρράκτας, ποὺ λυμαίνονται ἀκόμη καὶ τὰς ἀκεραιοτέρας ψυχάς, δὲν θελήσῃ νὰ κατασιγάσῃ καὶ καταστρέψῃ. Διότι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἐφθόνησαν τὴν βαθεῖαν εἰρήνην τῆς ᾿Εκκλησίας ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, ἤγειραν ἄσπονδον πόλεμον ἐναντίον ἡμῶν καὶ ἐπεχείρησαν νὰ διαταράξουν τὴν ἐνταῦθα γαλήνην. ᾿Επειδὴ λοιπὸν ἔχομεν σκοπὸν νὰ ἀφήσωμεν ἐναντίον αὐτῶν τὸν παρόντα Τόμον, ὥστε νὰ εἶναι δι᾿ ὅλους σας πανοπλία, καὶ μὲ ὅσα εἶναι γεγραμμένα εἰς αὐτὸν νὰ δύνασθε νὰ ὑπερασπίζεσθε μὲ περισσοτέραν ἀσφάλειαν τὴν ὀρθοδοξίαν σας ἐναν­τίον τῶν τέτοιων ἐχθρῶν, ἐθεωρήσαμεν ὀρθόν, διὰ νὰ μὴ εἶναι δυσνόη­τον τὸ σύγγραμμα διὰ τοὺς ἁπλουστέρους, νὰ σᾶς ἐκθέσωμεν εἰς ἁπλῆν διάλεκτον τὴν ὅλην ὑπόθεσιν, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἀκολούθως.

Ἀπὸ τὴν παλαιὰ ῾Ρώμη (τῆς ᾿Ιταλίας) ἦρθαν κάποιοι ποὺ ἔμαθαν ἐκεῖ νὰ λατινοφρονοῦν. Καὶ τὸ κακὸ εἶναι πὼς ἀπὸ ῾Ρωμαῖοι (= ῾Ρωμιοί, Βυζαντινοί), γέννημα καὶ θρέμμα τῆς ῾Ρούμελης (= τῆς ῾Ρωμανίας, δηλαδὴ τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους), ποὺ οἱ γονεῖς τους μπορῶ νὰ πῶ ποτὲ δὲν εἶδαν Φράγγον, μὲ τὸ νὰ μεταβοῦν στὴν ῾Ρώμη, ὄχι μόνον ἄλλαξαν τὴν πίστι τους, ἀλλὰ καὶ πολεμοῦν τὰ δόγματα τὰ ἀληθινὰ καὶ ὀρθόδοξα τῆς ἀνατολικῆς ᾿Εκκλησίας, ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός, οἱ θεῖοι καὶ ἱεροὶ μαθηταὶ τοῦ Σωτῆρος, καὶ οἱ σύνοδοι τῶν ἁγίων πατέρων. ᾿Επειδὴ λοιπὸν πρόκειται ἐμεῖς νὰ ἀπουσιάσουμε ἀπὸ ἐδῶ, παραγγέλνουμε στὴν ἀγάπη σας νὰ στέκεστε στερεοὶ στὴν εὐσέβειά σας καὶ στὴν ὀρθοδοξία σας. Καὶ οἱ τέτοιοι λατινόφρονες καὶ φθορεῖς τῶν συνειδήσεών σας νὰ μὴν ἔχουν καθόλου τὴν προσοχή σας, ἀλλὰ ὡς αἱ­ρετικοὺς καὶ ἐχθροὺς τῆς σωτηρίας σας νὰ τοὺς διώχνετε μακριά σας, ὅσες φορὲς σᾶς συναντοῦν καὶ σᾶς μιλοῦν ἐνάντια σὲ ὅσα γράφουμε στὴν συνέχεια· ἀλλὰ ἐσεῖς νὰ πιστεύετε ἔτσι.

Καὶ πρῶτον. ῞Οποιος δὲν ὁμολογεῖ μὲ τὴν καρδιὰ καὶ τὸ στόμα, καὶ μάλιστα ὅποιος λέγεται ῾Ρωμαῖος (= ῾Ρωμιὸς) καὶ τῆς ἀνατολικῆς ᾿Εκκλησίας παιδί, καὶ εἶναι βαπτισμένος ῥωμαϊκὰ χριστιανικὰ ὅπως ἐ­μεῖς, ἀλλὰ δὲν ὁμολογεῖ ὅτι τὸ πανάγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται (ὑπαρ­κτικῶς) ἀπὸ τὸν Πατέρα μόνο, ὡς πρὸς τὴν οὐσία καὶ τὴν ὑπόστασι, καὶ ὅτι ὡς πρὸς τὴν χρονικὴ παρουσία του (ἀποστέλλεται)ἀπὸ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱό, ὅποιος δὲν δίνει αὐτὴν τὴν ὁμολογία, ἀλλὰ λέγει ὅτι τὸ Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ (= Φιλιόκβε), ἐκεῖ­νος ἂς εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία μας, καὶ νὰ μὴν ἔχῃ μαζί μας κοινωνία, καὶ ἂς εἶναι ἀνάθεμα.

Δεύτερον. ῞Οποιος δὲν ὁμολογεῖ ὅτι στὸ μυστήριον τῆς κοινωνίας πρέπει καὶ οἱ λαϊκοὶ νὰ μεταλαμβάνουν τὸ τίμιον καὶ ἄχραντον σῶμα καὶ τὸ αἷμα, παρὰ ἰσχυρίζεται πὼς (οἱ λαϊκοὶ) τὸ ἄχραντον σῶμα μόνον πρέπει νὰ κοινωνοῦν, καὶ ὄχι καὶ τὸ αἷμα, ἂς εἶναι ἐκτὸς τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ ἀνάθεμα. Καὶ μαζὶ μ᾿ αὐτὸ ὅποιος λέγει πὼς ἀρκεῖ νὰ μεταλάβῃ μόνον τὴν σάρκα (τοῦ Χριστοῦ), διότι ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ αἷμα, παρόλο ποὺ ὁ Χριστὸς χωριστὰ χωριστὰ παρέδωκε τὸ καθένα, ἀλλὰ αὐτοὶ δὲν τὸ τηροῦν, (ἂς εἶναι) ἀνάθεμα.

Τρίτον. ῞Οποιος λέγει ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστὸς στὸν μυ­στικὸ δεῖπνο εἶχε (ἄρτον) ἄζυμο σὰν τοὺς ᾿Ιουδαίους, καὶ ὄχι ἄρτον ἔν­ζυμο, δηλαδὴ ψωμὶ φουσκωτό, ἐκεῖνος ἂς εἶναι μακριὰ ἀπὸ μᾶς, καὶ ἂς εἶναι ἀνάθεμα πάνω του, διότι ἔχει φρόνημα ἰουδαϊκὸ καὶ τοῦ ᾿Απολι­ναρίου καὶ τῶν ᾿Αρμενίων τὰ δόγματα παρεισάγει στὴν ᾿Εκκλησία μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δεύτερη φορὰ λέμε· ἀνάθεμα.

Τέταρτον. ῞Οποιος λέγει ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ὅταν ἔρθῃ νὰ κρίνῃ, δὲν ἔρχεται γιὰ τὶς ψυχές, ἀλλὰ θὰ ἔρθῃ νὰ ἀποφασίσῃ μόνο γιὰ τὰ σώματα, ἀνάθεμα.

Πέμπτον. ῞Οποιος λέγει πὼς οἱ ψυχὲς τῶν χριστιανῶν ποὺ μετανόη­σαν στὸν κόσμο τοῦτο, ἀλλὰ δὲν ὡλοκλήρωσαν τὸν κανόνα τους, πηγαί­νουν σὰν χωριστοῦν ἀπὸ τὸ σῶμα σὲ καθαρτήριον πῦρ, ποὺ εἶναι φωτιὰ καὶ κόλασι καὶ τιμωρία, πρᾶγμα ποὺ εἶναι μῦθος εἰδωλολατρικός, ἀνά­θεμα. Διότι δίνουν τὴν ἐλευθερία στοὺς Χριστιανοὺς νὰ ἁμαρτάνουν.

Ἕκτον. ῞Οποιος λέγει πὼς ὁ πάπας τῆς ῾Ρώμης εἶναι κεφαλὴ τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ ὄχι ὁ Χριστός, ἀνάθεμα.

Ὅποιος ἐναντιώνεται σ᾿ αὐτά, γιὰ νὰ τὰ ἀνατρέψῃ καὶ νὰ τὰ ἀκυ­ρώσῃ, ἀνάθεμα.

Ἐσεῖς, χριστιανοί μου, σᾶς παρακαλῶ γιὰ τὸν Κύριο καὶ γιὰ τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς σας, νὰ φυλάγεστε ἀπὸ τοὺς λύκους τούτους, ὅποιοι καὶ ἂν εἶναι, καὶ τοῦτον τὸν Τόμο νὰ τὸν διαβάζετε συχνὰ στὴν ᾿Εκκλησία, γιὰ νὰ γνωρίζετε τὰ κεφάλαια στὰ ὁποῖα προσπαθοῦν νὰ σᾶς πολεμοῦν οἱ τέτοιοι. Αὐτοὶ σὲ ὅλη τους τὴν ζωὴ δὲν ἔμαθαν τίποτε ἄλλο παρὰ πῶς νὰ ἐναντιώνωνται σ᾿ ἐμᾶς τοὺς ὀρθοδόξους Χριστια­νούς, γιὰ νὰ γίνεται πάλι ἡ φθορὰ καὶ ἡ συμφορὰ στὸ γένος μας ἀπὸ ῾Ρωμαίους (= ῾Ρωμιούς). ᾿Αλλὰ ἐμεῖς χωρὶς νὰ τοὺς ἀκοῦμε, ἂς στέκου­με σταθεροὶ κατὰ τὸ δυνατόν, καὶ παρακαλᾶτε τὸν Θεὸν νὰ μὴν εἰσέλ­θετε σὲ πειρασμὸ γιὰ τὴν πίστι· ἀλλὰ ὅταν παραστῇ ἀνάγκη, τὸ αἷμά του νὰ χύσῃ ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὴν εὐσέβειά του εἶναι πολὺ γλυκό. ῞Ομως ὁ Θεὸς δὲν θὰ παραχωρήσῃ νὰ φτάσῃ τὸ πρᾶγμα μέχρι ἐκεῖ, γιὰ νὰ εἶναι οἱ ἀντίθετοί μας τιποτένιοι καὶ μὲ τὴν χάρι τοῦ Χριστοῦ ἀμα­θεῖς καὶ τυφλοί.
Πάντως νὰ φυλάγεστε καὶ νὰ προσέχετε ἀπὸ τοὺς τέτοιους. Καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστὸς νὰ σᾶς βοηθᾷ, νὰ σᾶς εὐλογῇ καὶ νὰ σᾶς χαρίζῃ εἰρηνικὴ κατάστασι· συνάμα καὶ ἡ εὐχὴ τῆς ἡμῶν μετριότητος νὰ εἶναι μὲ ὅλους ἐσᾶς· ἀμήν.

«᾿Εκκλησιολόγος», φ. 462, 28/5/2016

ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ "ΤΟΜΟΥ" (ΑΠΟ ΕΔΩ):


Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ (Ἃγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)


Ο πύργος της Βαβέλ! Διαβάσατε στην Αγία Γραφή για τον πύργο της Βαβέλ; Έλκος της γης! Έλκος της ανθρωπότητας μετά τον κατακλυσμό του Νώε. Όσο οι άνθρωποι ήταν ανήθικοι πριν τον Κατακλυσμό τόσο μετά τον Κατακλυσμό ήταν άθεοι. Πότε πρόλαβαν; Πότε πρόλαβαν να ξεχάσουν το Θεό, οι απόγονοι του Νώε; Ο Νώε ήταν ο μοναδικός που σώθηκε από το Θεό μετά τον Κατακλυσμό, λόγω της πίστης του και της δικαιοσύνης του. Ο Κατακλυσμός, η τιμωρία του Θεού δεν βοήθησε καθόλου τους απογόνους του Νώε; Βοήθησε κάποιους -ποτέ ο κόσμος δεν ξέμεινε από δίκαιους ανθρώπους- αλλά πολλούς δεν τους βοήθησε. Τότε αυτοί οι πολλοί αποφάσισαν να χτίσουν τον πύργο της Βαβέλ για να δοξαστούν, λέγοντας τα εξής: Ας χτίσουμε για τον εαυτό μας πόλη και πύργο του οποίου η κορυφή θα φτάνει μέχρι τον ουρανό, για να δοξαστούμε προτού διασκορπιστούμε στη γη (Γεν. 11,4).
Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια; Όταν έλεγαν πως θα χτίσουν την πόλη, σημαίνει πως ήθελαν να ρυθμίσουν όλη την προσωπική, και την κοινωνική ζωή τους χωρίς την ευλογία του Θεού. Όταν είπαν πως θα χτίσουν πύργο μέχρι τον ουρανό, έδειξαν πείσμα στον ουράνιο Θεό, εμπιστευόμενοι περισσότερο τις δυνάμεις τους παρά Αυτόν. Όταν είπαν για να δοξαστούμε, σημαίνει πως επιθύμησαν να δοξαστούν ανάμεσα στους ανθρώπους, επιθύμησαν να τους θαυμάζουν οι άνθρωποι, επιθύμησαν οι άνθρωποι να υποκλίνονται μπροστά τους. Όταν είπαν να μη διασκορπιστούν, αυτό σημαίνει πως ήθελαν να τακτοποιήσουν τη ζωή τους σύμφωνα με τη θέλησή τους και σύμφωνα με τα σχέδιά τους, μη δίνοντας σημασία στο θέλημα του Θεού και στην πρόνοια του Θεού. Με μία λέξη: Όλα τα έκαναν για τη δική τους δόξα σε πείσμα του Θεού.
Αν θέλετε να ξέρετε, τι όψη είχαν αυτοί οι απόγονοι του δίκαιου Νώε, οι οποίοι τόσο γρήγορα ξέχασαν το Θεό, γυρίστε από την Ανατολή στη Δύση και κοιτάξτε το σύγχρονο πύργο της Βαβέλ. Οι στόχοι του χτισίματος του ασιατικού πύργου της Βαβέλ και του σύγχρονου πύργου είναι ολόιδιοι. Η ίδια αρρώστια και στους παλιούς και στους σύγχρονους χτίστες: Η απομάκρυνση από το Θεό. Το κίνητρο και στις δύο περιπτώσεις ήταν: Προσωπική και εθνικιστική δόξα, εναντίωση στο Θεό και στους ανθρώπους που πιστεύουν στο Θεό. Οι στόχοι του χτισίματος ήταν: Να κάνουν τους εαυτούς τους θεούς, να ρυθμίζουν τα πάντα με τη λογική, χωρίς να δίνουν καμία σημασία στον Δημιουργό τους.
Τέσσερις είναι οι τοίχοι του νέου πύργου της Βαβέλ: Ο πρώτος τοίχος είναι η επιστήμη, ο δεύτερος είναι η βιομηχανία, ο τρίτος τοίχος είναι η πολιτική και οτέταρτος τοίχος είναι ο εγωκεντρισμός.
Και οι τέσσερις τοίχοι δεν έχουν την ευλογία του Θεού και είναι ενάντια στο Θεό. Είναι σκοτεινοί σαν νύχτα χωρίς αστέρια και φεγγάρι. Σ’ αυτό τον πύργο κατοικούν κάποιοι σκοτεινοί άνθρωποι στους οποίους το σκοτάδι είναι πιο αγαπητό και από το φως. Από οποιαδήποτε πλευρά του πύργου και να σταθείτε, θα ακούσετε να φιλονικούν.
Μπροστά στον τοίχο των επιστημόνων θα ακούσετε παραμύθια για τον κόσμο και τον άνθρωπο και τόση φασαρία που θα βιαστείτε να φύγετε μακριά.
Αν βρεθείτε στον τοίχο της βιομηχανίας, πάλι θα ακούσετε να φιλονικούν. Θα δείτε την ανοησία που υπάρχει στην αχρείαστη παραγωγή και καβγάδες όσον αφορά την εργασία και την αμοιβή της. Τα αυτιά σας θα πονέσουν.
Αν βρεθείτε μπροστά από τον τοίχο της πολιτικής, πάλι θα ακούσετε να καυγαδίζουν. Θα δείτε την ανοησία του κάθε πολιτικού, που προσπαθεί με αδικίες σε βάρος άλλων κομμάτων να προχωρήσει το δικό του κόμμα και με αδικίες σε βάρος άλλων λαών να δοξαστεί ο λαός του. Ο καθένας ψάχνει τη δική του ανάσταση πάνω από τον τάφο του άλλου, τη δική του ευτυχία πάνω στην ατυχία του άλλου. Και να μη μιλάμε για τους καυγάδες των πολιτικών. Γι’ αυτούς χρησιμοποιούνται κάθε μέρα βαγόνια χαρτιού για να τυπωθούν εφημερίδες, οι οποίες γράφουν για τις κενοδοξίες, τις υποκρισίες και τους καυγάδες τους.
Στο τέλος, αν πλησιάσετε στον τέταρτο τοίχο, πάλι θα ακούσετε να φιλονικούν. Θα δείτε την ανοησία, επειδή ο εγωκεντρισμός από μόνος του είναι η πιο σκοτεινή ανοησία, η αιτία πολλών καβγάδων μεταξύ των ανθρώπων και των λαών. Εδώ θα δείτε τον εγωκεντρισμό σ’ όλες τις μορφές του και μ’ όλες τις ονομασίες του: Προσωπικός, ομαδικός, βιομηχανικός, πολιτικός, κομματικός και εθνικιστικός. Σκοτάδι χωρίς ούτε μία ακτίνα του ηλίου. Φιλονικίες χωρίς τέλος. Όλη η ζωή σ’ αυτόν τον πύργο είναι ζωή χωρίς παιδεία, χωρίς χαρά, χωρίς νόημα, χωρίς αγάπη. Έρχεται στον άνθρωπο η επιθυμία να φωνάξει: Φύγετε τρέχοντας από αυτή τη γη που την παράτησε ο Θεός και την καταράστηκε.
Οι χτίστες δεν μπόρεσαν να τελειώσουν τον παλιό πύργο της Βαβέλ. Δεν τους άφησε ο Θεός, τους μπέρδεψε τη γλώσσα και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ο ένας τον άλλο. Γι’ αυτό το λόγο παράτησαν τη δουλειά τους και διασκορπίστηκαν σ’ όλο τον κόσμο, όπως το ήθελε ο Θεός. Και έτσι πραγματοποιήθηκε το θέλημα του Θεού και όχι το θέλημα των στενοκέφαλων και σκοτεινών ανθρώπων, των απογόνων του Νώε.
Αδερφοί μου, δεν βλέπετε πώς ο Θεός μπέρδεψε τις γλώσσες και στους χτίστες του νέου πύργου της Βαβέλ; Κανένας, κανέναν δεν καταλαβαίνει.Καθένας δικαιολογεί μόνο τον εαυτό του και κατακρίνει τους άλλους. Ο καθένας αντιμάχεται το Χριστό και τον πλησίον του. Μπορεί μία τέτοια πόλη να επιβιώσει; Μπορεί ένας τέτοιος πύργος να φτάσει μέχρι τον ουρανό; Με τίποτε. Ο πύργος γκρεμίζεται και η πόλη ερημώνει. Πραγματοποιείται το θέλημα του Θεού και όχι το θέλημα του ανθρώπου. Όταν ο Θεός θα θελήσει, τότε θα σηκωθούν όλοι οι λαοί του κόσμου εναντίον αυτού του νέου πύργου της Βαβέλ και θα έρθουν να τον καταστρέψουν συθέμελα.
Και όπως όλος ο κόσμος γελάει, διαβάζοντας την ιστορία για το χτίσιμο του πρώτου πύργου της Βαβέλ λέγοντας: Παρ’ όλο που είχανε το παράδειγμα του προπάτορά τους, του δίκαιου Νώε, δεν ακολούθησαν το δρόμο του. Έτσι θα γελάνε και οι μελλοντικές γενιές με τους λαούς του σύγχρονου πύργου της Βαβέλ και θα λένε: Είχανε το Χριστό, το Ευαγγέλιο, την Εκκλησία, τους άγιους ανθρώπους του Θεού, τους προπάτορές τους, αλλά δεν ακολούθησαν το παράδειγμά τους. Αντίθετα τους γύρισαν την πλάτη και μιμήθηκαν το παράδειγμα των άθεων χτιστών του πρώτου πύργου της Βαβέλ. Έτσι ο Θεός τους χτύπησε και τους τιμώρησε. Δόξα και αιώνια ευχαριστία. Αμήν.
(ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ “ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ. ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ”, ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”)

Πηγή:alopsis.gr

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

"ΜΙΑ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΨΕΥΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ"



 "Μια δαιμονική πίστη  και μια ψεύτικη εκκλησία
ετοιμάζεται να ανατείλει"
(Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Οι Ιεράρχες της Ρωσικής Διασποράς 
Άγιος Φιλάρετος και Αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος

"Διανύουμε μια τρομερή περίοδο. Αλλά δεν είναι μόνο επειδή οι δυνάμεις του παγκόσμιου κακού κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο έδαφος στον κόσμο, αλλά ακόμα περισσότερο επειδή - τρομερό να το λέει κανείς! - πολλοί υψηλόβαθμοι ιεράρχες της Εκκλησίας του Χριστού διεξάγουν μια πραγματική προδοσία της ιερής μας Πίστεως και της Εκκλησίας. Μια εντελώς νέα εποχή στον Χριστιανισμό διακηρύσσεται. Σκέφτονται να δημιουργήσουν νέα εκκλησία στην οποία όχι μόνο όλοι οι Ορθόδοξοι πρέπει να μετέχουν, αλλά και οι ετερόδοξοι, και ακόμη και οι Μουσουλμάνοι, οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες. Μιλάνε επίσης και για κάποιου είδους «διάλογο» με τους άθεους! Με αυτόν τον τρόπο, αντί της αληθινής Πίστεως και της αληθινής Εκκλησίας, μια ψεύτικη πίστη ή, κατά την έκφραση του μεγάλου μας πνευματοφόρου λύχνου, Επισκόπου Θεοφάνους του Εγκλείστου, μια δαιμονική πίστη και μια ψεύτικη εκκλησία, ετοιμάζεται να ανατείλει.
      Και είναι σε αυτές τις φοβερές στιγμές που θέλουμε να δούμε στο πρόσωπο σας τον σταθερό και ακλόνητο πνευματικό ηγέτη μας, που θα μας εμπνέει όλους στον ιερό Αγώνα - την ιερή μάχη - για την αληθινή Πίστη και την αληθινή Εκκλησία εναντίον αυτής της ψεύτικης πίστεως και ψεύτικης εκκλησίας.
      Αυτό είναι ό, τι θέλουμε! .. Και μόνο αυτό!"

(Από τον Χαιρετιστήριο Λόγο του Αρχιεπισκόπου Συρακουσών και Αγίας Τριάδος Αβερκίου προς τον Άγιο Φιλάρετο Πρωθιεράρχη της Ρωσικής Εκκλησίας εν Διασπορά - 1/14-12-1967)

 

Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς με τον Αρχιεπίσκοπο Αβέρκιο 

"Πρέπει να προβούμε σε αποφασιστική ρήξη με τον Οικουμενισμό, και δεν πρέπει να έχουμε καμία κοινωνία με τους συνοδοιπόρους του. Ο δρόμος μας δεν είναι ο δικός τους.Πρέπει να το πούμε αυτό με αποφασιστικότητα και να το δείξουμε με τις πράξεις μας. Μια εποχή πραγματικής ομολογίας έρχεται για μας, μια εποχή που ίσως παραμείνουμε μόνοι και διωκόμενοι. Στο βαθμό που όλες οι Ορθόδοξες Τοπικές Εκκλησίες έχουν πλέον εισέλθει στις τάξεις του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» και έχουν ως εκ τούτου προδώσει την Ορθοδοξία και προσκυνήσει τον Σατανά, έχει έρθει η ώρα της πλήρους απομονώσεώς μας. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να έχουμε καμία κοινωνία με αποστάτες της αληθινής Ορθοδοξία, και πρέπει να είμαστε έτοιμοι, εάν απαιτηθεί, να αναχωρήσουμε στις "κατακόμβες", όπως οι "Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί" στην πατρίδα μας.
      Η θέση μας ως μαχητές και ομολογητές της καθαρής και αμόλυντης αλήθειας του Χριστού, μας θέτει κάτω από μεγάλη υποχρέωση, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν.
      Πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι ένας αληθινός ποιμένας της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού δεν μπορεί ποτέ και δεν πρέπει να έχει οποιαδήποτε άλλα συμφέροντα, εκτός από τον καθαρό ζήλο για τη δόξα του Θεού και την σωτηρία των ψυχών του ποιμνίου του - σε αυτό και μόνο πρέπει όλες οι σκέψεις του, όλα τα συναισθήματά του και κάθε δραστηριότητα του να κατευθύνεται πάντα"

(Από κείμενο του ιδίου Ιεράρχου γραμμένο το 1969)
 

+Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος (+31-3-1976 π.η.)


ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ 2016 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)




Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΟΥ - ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΜΠΑΡΔΑΚΑ




Ὃλοι οἱ ἂνθρωποι, ἀπό τά τρυφερά τους παιδικά χρόνια μέχρι καί τά βαθειά γηρατειά τους, ψάχνουν γιά «πρότυπα», γιά παραδείγματα τά ὁποῖα προσπαθοῦν νά ἀντιγράψουν ἢ νά ἀποφύγουν, ἀναλόγως τοῦ ἐάν τά κρίνουν «καλά» ἢ «κακά».
Καί ὃσοι, ὃμως, δέν «ψάχνουν», θέλουν δέν θέλουν ἐπηρεάζονται ἀπό τούς γύρω τους καί ἀναλόγως μέ κάποια «κριτήρια» πού ἒχουν, ἀκολουθοῦν ἢ ἀπορρίπτουν τίς ἐνέργειες ἢ τά «πιστεύω» πού προέρχονται ἀπό τό περιβᾶλλον τους...!
Καί ἐδῶ, παρεμβαίνει ἓνας παράγων, ὁ ὁποῖος ἒχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ σημασία καί ἐπιδρᾶ εὐθέως στήν κρίση τοῦ καθ’ ἑνός ..!

Μέ ποῖα κριτήρια ἓνα πρότυπο, ἓνα παράδειγμα, τό τοποθετεῖ ὁ οἱοσδήποτε στά «καλά» ἢ στά «κακά», ὣστε νά τό ἀποδεχθῆ ἢ νά τό ἀπορρίψη;
Ὁ σωστός, ὁ πραγματικά ΠΙΣΤΟΣ χριστιανός, ἒχει ὡς βάση τῶν κανόνων μέ τούς ὁποίους ἀξιολογεῖ τό κάθε παράδειγμα, αὐτό τό ὁποῖο ὁ Ἱερέας, παρακαλᾶ Τόν Κύριόν μας σέ κάθε Λειτουργία...!

«...Τά καλά καί συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν...» αἰτεῖται γιά λογαριασμό τοῦ Ποιμνίου του ὁ Ἱερεύς...!
Καί τήν παράκλησή του αὐτή, συμπληρώνει το «...Παράσχου Κύριε...» τοῦ Ἱεροψάλτου...!

Καί ὡς ἐδῶ, τά πράγματα βαίνουν καλῶς.
Ὑπάρχουν, ὃμως, καί ΔΥΣΤΥΧΩΣ στίς ἡμέρες μας ἐμφανίζονται ὃλο καί πιό συχνά, πολλές περιπτώσεις κατά τίς ὁποῖες, παραδείγματα ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ, προέρχονται ἀπό «θεσμούς» καί πρόσωπα τά ὁποῖα θά ἒπρεπε νά εἶναι ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΙΝ...!
Καί τέτοιες «πηγές» παραδειγμάτων, πού δροῦν κατά τρόπον ἀρνητικόν γιά τίς ψυχές τῶν πιστῶν, ἒχουν καταστεῖ καί οἱ ἲδιοι οἱ «πνευματικοί ἡγέτες», αὐτοί πού ΚΑΘΗΚΟΝ καί ΑΠΟΣΤΟΛΗ τους ἒπρεπε νά ἒχουν τήν καθοδήγησιν καί τήν θωράκισιν τῶν ψυχῶν τοῦ Ποιμνίου των ἀπό κάθε κακή σκέψη, ἀπό κάθε κακή ἐνέργεια, ἀπό κάθε φθοροποιό τῆς ψυχῆς πράξη.!
Καί πρῶτοι-πρῶτοι σ’ αὐτήν την κατηγορίαν προσώπων, εἶναι οἱ ἲδιοι οἱ Κληρικοί, οἱ Ρασοφόροι παντός βαθμοῦ, ἀπό Πατριᾶρχαι ἓως Διάκονοι και Μοναχοί, οἱ ὁποῖοι, ἀναδεικνυόμενοι ΑΝΑΞΙΟΙ τῆς ἀποστολῆς των καί ΕΠΙΟΡΚΟΙ ἐνώπιον Τοῦ Ἰδίου Τοῦ ΘΕΟΥ μας, πράττουν τά φαῦλα, καί ἐμφανίζονται ὂχι μόνον ὡς ἀδύναμα καί βυθισμένα στήν ἁμαρτία «σκουλίκια», ἀλλά κάτι πολύ χειρότερο, γίνονται άφορμή ὣστε πολλά μέλη της Εκκλησιας, νά εὑρίσκουν τήν «κάλυψιν» πού ἐπιζητοῦν προκειμένου νά καθυποτάξουν τήν συνείδησίν των καί νά πέσουν στήν ἁμαρτία, ἒχοντες ὡς ...«δικαιολογίαν» τό σαθρόν καί ἐντελῶς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ ἐπιχείρημα :
«...ἀφοῦ τό κάνει ὁ Δεσπότης, ο Παπᾶς, ο Καλόγερος γιατί νά μή τό κάνω καί έγώ; Θά πάω , θά τό ἐξομολογηθῶ καί θά μέ συγχωρήση, ἀφοῦ δέν θά μπορῆ νά μοῦ φέρη ἀντίρρηση διότι καί ὁ ἲδιος κάνει τά ἲδια...!»
Αὐτά, βεβαίως, τά σκέπτονται καί τά «μηχανεύονται» οἱ θέλοντες νά βροῦν δικαιολογίας προκειμένου νά πέσουν στήν ἁμαρτίαν καί παραλλήλως νά τά ἒχουν...«καλά καί μέ τόν Κύριόν μας»...!, δηλαδή οἱ.. ἀποζητοῦντες τήν ἁμαρτίαν ἀλλά μέ τήνΤΥΠΙΚΗΝ ...«κάλυψίν» των ἒναντι τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί οἱ «χλιαροί» καί ΜΗ συνειδητοποιημένοι «Πιστοί»...!
Καί ἐδῶ, πέραν τοῦ ὃ,τι ἡ ὃλη σκέψις εἶναι ἀφ’ ἑνός μέν ἀστήρικτος ἀλλά ἀφ’ ἑτέρου ἀπό τήν βάσιν της δεμμένη μέ τήν ἁμαρτία καί τήν ἐκτροπήν ἐκ τῆς ἀληθοῦς ΠΙΣΤΕΩΣ, γίνονται καί δύο ἀκόμα ΤΡΑΓΙΚΑ σφάλματα.!
Τό πρῶτον εἶναι αὐτό πού νομίζουν οἱ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ αὐτοί «πιστοἰ» τό ὃ,τι δηλαδή, οἱ Ἱερωμένοι πού πράττουν τά φαῦλα (ἀνηθικότητες, φιλαργυρίαν, μή τήρησιν νηστειῶν καί ἂλλων Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀσέβειαν πρός τά Ἃγια Μυστήρια ἀφοῦ ΒΡΩΜΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΟΛΑΣΙΑ ΤΩΝ καί τό Ἃγιον Μυστήριον τῆς Ἱερωσύνης μέ τό ὁποῖον τούς ἒχει ΤΙΜΗΣΕΙ ὁ Κύριός μας κ.λπ.) μετά τήν τέλεσιν τῶν ΦΡΙΚΤΩΝ αὐτῶν παραπτωμάτων τους ... «θά...σωθοῦν, θά.. συγχωρηθοῦν»..!
Στήν πραγματικότητα, γίνεται τό ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟΝ.
Φρικτές καί ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ τιμωρίες ἀναμένουν τούς ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ αὐτούς Ἱερωμένους..! Τιμωρίες, ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΩΣ πιό σκληρές ἀπό αὐτές πού θά ἒχη ὁ οἱοσδήποτε Λαϊκός πού θά ἒπραττε τά ἲδια..!
Καί τό δεύτερο, ΤΡΑΓΙΚΟ λάθος εἶναι αὐτό πού πιστεύουν οἱ ἐπιδιώκοντες τήν ἀτιμωρησίαν των ἒναντι τῶν ἁμαρτιῶν των «πονηροί...θνητοί», περί συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν των ἀπό τόν Ἱερέα...!
Δέν εἲμεθα εἰς τήν βρώμικη «ἀγκαλιά» τοῦ Παπισμοῦ ὁ ὁποῖος δηλώνει πώς ὁ...Πάπας, μέ «συγχωροχάρτια» ἢ μέ τήν ΔΙΚΗ του θέληση καί ἀπόφαση, συγχωρεῖ κάθε ΑΚΟΛΑΣΙΑ...!
Τήν συγχώρηση τήν δίδει ΜΟΝΟΝ ὁ Ἲδιος Ὁ Κύριός μας, μετά ἀπό ἁπλῆν ΕΙΣΗΓΗΣΙΝ τοῦ Πραγματικά ΑΞΙΟΥ Ἐξομολόγου καί ΟΧΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ...!
Ἂς σταματήσουν, λοιπόν, οἱ...«πονηροί» πού ζητοῦν «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις» (ἐδῶ ταιριάζει ἀπολύτως ἡ φρᾶσις αὐτή) νά ἐπικαλοῦνται τήν φαυλότητα τῶν Ἱερωμένων, γιά νά δικαιολογήσουν τά ἰδικά των τά χάλια..!
Μοῦ ἦλθε στό μυαλό μιά εἰκόνα, ἡ ὁποία, κατά τήν γνώμη μου, ἀποδίδει ἀκριβῶς τήν ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ νοοτροπία αὐτῶν πού ζητοῦν προφάσεις και καλύψεις πίσω ἀπό τήν ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΑ καί τήν ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ζωή κάποιων ἐξ ἡμῶν τῶν θελόντων νά ὀνομαζώμεθα «Ἱερωμένοι»...!
Μία φράση, ἀποδίδει αὐτήν τήν εικόνα..!
« ..Αὐτό πού σέρνεται, δέν κινδυνεύει νά...πέση...!»
Γιά νά ὑπαρξη ΠΤΩΣΙΣ, πρέπει νά εὑρίσκεται κάτι ἢ κάποιος σέ κάποιο ὓψος..!
Γιατί, λοιπόν, παίρνει ὡς πρότυπο, ὡς παράδειγμα, ὁ οἱοσδήποτε, κάποιον (Ἱερωμένον ἢ μή) ὁ ὁποῖος ΣΕΡΝΕΤΑΙ στήν ἁμαρτία;
Ἐάν θέλη ὁ πονηρός ανθρωπος νά μοιάση πρός τά ΕΡΠΕΤΑ, εἶναι δικαίωμά του.
Εἲπαμε πώς ΟΛΟΙ μας ἐπλάσθημεν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ νά ἀκολουθήσωμε αὐτό πού ἐπιλέγομε.
Ὃμως, ὁ ἂνθρωπος, ἐπλάσθη γιά νά κοιτάζη ψηλά, νά βλέπη τό μέλλον του στούς Οὐρανούς καί ΟΧΙ στίς λάσπες τῆς ἁμαρτίας πού τόν κάνουν νά σέρνεται σάν ΕΡΠΕΤΟ, δηλαδή σάν τό εἶδος στό ὁποῖο θέλησε νά παρουσιασθῆ στόν ἂνθρωπο γιά νά τόν πλανήση, ὁ «πονηρός»..!
Εἶναι δεδομένο, πώς ὃσο πλησιάζομε πρός τίς ἐσχατολογικές ἡμέρες, τόσο καί περισσότερο θά πληθαίνουν οἱ ΑΝΑΞΙΟΙ Πνευματικοί «ταγοί(;)»..
Μακριά, λοιπόν, ἀπό τό νά τούς μιμηθῆ ὁ κάθε Πιστός.
Καί ἐπειδή άνεφέρθημεν κυρίως στούς «πονηρούς» ἐπιδόξους ἁμαρτωλούς πού ζητοῦν κάλυψιν, πρέπει νά ἀναφερθοῦμε καί σέ μιά ἂλλη, μικρή μέν ἀλλά ὑπαρκτήν κατηγορίαν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶναι δυνατόν νά παρασυρθοῦν, κινούμενοι ἀπό ἀφέλειαν...!

ΠΡΟΣΟΧΗ...
ΜΑΚΡΙΑ ἀπό τό κακό παράδειγμα κάποιων ΑΝΑΞΙΩΝ καί ΕΠΙΟΡΚΩΝ Ρασοφόρων...!
Ἡ ἐποχή μας, ἐποχή ἐμφανίσεως μέ πολλούς τρόπους τῶν συνειδητῶν (ἢ μή) ὑπηρετῶν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, θέλει μεγάλη προσοχή.
ΜΗ γίνεστε ΕΡΠΕΤΑ σερνόμενοι στίς λάσπες τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά γίνετε περήφανοι ΑΕΤΟΙ πού μέ τά μάτια στούς Οὐρανούς, θά ἀποζητᾶτε τά ΥΨΗΛΑ καί ὂχι τά φαῦλα..!
Καί μή δίνετε σημάσια στήν φαυλότητα «Ἱεραρχῶν» τῆς ἐποχῆς μας.!
Αὐτοί ἀκόμα καί «συνόδους» σχεδιάζουν, προκειμένου νά ἐπιτύχουν τήν ΔΙΑΛΥΣΙΝ τῆς Ὀρθοδοξίας και της ηθικής διδασκαλίας του Ευαγγελιου.
ΚΡΑΤΗΘΗΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥΣ καί μή τούς ἒχετε ὡς παράδειγμα πρός Μίμησιν ἀλλά ὡς ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ...!

π. Ευθύμιος Μπαρδάκας

Ἤδη βάπτεται κάλαμος ἀποφάσεων προδοσίας παρά κριτῶν αἱρετιζόντων!




Ἤδη βάπτεται κάλαμος

 ἀποφάσεων προδοσίας παρά

κριτῶν αἱρετιζόντων!

 
● Ἡ Κρήτη πρίν βυθισθεῖ ἡ ἴδια, κατά τήν πρόρρηση ὁσίου ἀσκητοῦ της (+), βυθίζει τήν Ὀρθοδοξία στή λίμνη τήν καιομένη, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!
 

● Ἄνδρες Κρῆτες ἀντισταθεῖτε στούς νέους κατακτητές τῆς Πίστεως, ὅπως ἐπράξατε στό παρελθόν καί ἔναντι τῶν κατακτητῶν τῆς Πατρίδος!

 

ὑπό Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου

 
Οἱ ὧρες δέν εἶναι ἁπλά κρίσιμες. Οἱ ὧρες εἶναι δραματικές καί καθοριστικές γιά τό μέλλον τῆς Ὀρθοδοξίας, γιά τό μέλλον τοῦ κόσμου! Βεβαιότατα Κύριος τῆς Ἱστορίας εἶναι ἕνας καί μοναδικός, ὁ Κύριος τῆς Δόξης! Αὐτός θά ἐπιτρέψει τό κάθε τι. Αὐτός, ὅμως, εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀναρωτήθηκε προκειμένου νά ἀναλάβωμε ὅλοι ἐμεῖς τίς εὐθύνες μας, λέγων: «Πλήν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἇρα εὐρήσει τήν πίστιν ἐπί τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη΄, 8)

Εἶναι πλέον σαφές σέ ὅλους τούς ὀρθῶς φρονοῦντας καί ὑγιῶς σκεπτομένους ὅτι ὁ ἀντίδικος καί ἐχθρός τῆς σωτηρίας μας Διάβολος ἀφοῦ χρησιμοποίησε σειρά ὅλη αἱρέσεων προκειμένου νά ἐξαλείψει τήν ὀρθή παραδοθεῖσα Πίστη ἀπό προσώπου γῆς, ἐσχάτως ἐφηῦρε τήν δολιοτέρα πασῶν τῶν αἱρέσεων, τόν Οἰκουμενισμό!

Ἡ αἵρεση αὐτή τῆς ἐποχῆς μας, ἔχει ἐπισημανθεῖ ἀπό τόν εὐσεβῆ Κλῆρο καί λαό καί ὅλους τούς αὐθεντικούς ἁγίους ἀνθρώπους τῶν ἐσχάτων χρόνων ὡς παναίρεσις καί ὡς προδρομική (προετοιμάζουσα τήν ὁδό) τοῦ Ἀντιχρίστου!

Ἡ σύγχρονη ἀποστασία διευρύνθηκε καί γιγαντώθηκε τόν 20 αἰώνα μέ πραγματικά πρωτάκουστα στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία γεγονότα, ὅπως ἡ ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μεταξύ Παπισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας (1965) ἄνευ ἄρσεως τῶν αἰτίων της καί ἡ ἵδρυση τοῦ βλασφήμου καί παναιρετικοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.), τό 1948, μέ τή συμμετοχή ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν καί δή ὡς ἱδρυτικῶν μελῶν του!

Προηγήθηκε, βεβαίως, ἡ αἱρετική Πατριαρχική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, ἡ ὁποία ἐξαπολύθηκε ἀπό τό πάλαι ποτέ Κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, νῦν δέ κέντρο τῆς κακοδοξίας καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐγκαινιάζοντας τήν λεγομένη "Οἰκουμενική Κίνηση",δηλαδή τήν Κίνηση πρός διάβρωση τῆς Ὀρθοδοξίας ἔσωθεν ὑπό τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Αὐτή ἡ Ἐγκύκλιος, ἡ βλασφήμως ἀποκαλοῦσα τίς διάφορες αἱρέσεις ὡς «Ἐκκλησίες Χριστοῦ»,χρησιμοποιήθηκε ὡς ὁ Καταστατικός Χάρτης αὐτοῦ, μέ πρώτη πρακτική ἐφαρμογή του τήν ἐπάρατη ἡμερολογιακή Καινοτομία πού διέσπασε τούς ὀρθοδόξους σέ ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς γῆς. Ὁ Οἰκουμενισμός δέν θά ἐβασίλευε σήμερον, ἐάν δέν ἐπετύγχανε αὐτή τήν πρώτη διαίρεση!

Δυστυχῶς, αὐτή ἡ τόσο δόλια ἀρχή τοῦ κακοῦ ὑποτιμήθηκε ὑπό τῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι "ἐπιάσθησαν στόν ὕπνο", τινές δέ ὑπό ἄλλων σκοτεινῶν δεσμῶν (βλέπε Μασωνία), μέ ἀποτέλεσμα νά μείνει ἐξ ἀρχῆς σαφῶς μακρυά τῆς λύμης μόνον τό μικρόν ποίμνιον καί μάλιστα λοιδωρούμενο καί διωκόμενο διά τήν εὐαισθησία καί τόν ζῆλο του. Ὀφείλομε δέ νά ἐπισημάνωμε ὅτι ὁ ἁπλός λαός τοῦ Θεοῦ, ἀνιδιοτελής καί αὐθεντικός, ἀμέσως αἰσθάνθηκε μέ τά ταπεινά πλήν ἀνόθευτα κριτήριά του ἀπό τότε ὅτι μᾶς φραγκεύουνε! Γιά τίς ὅποιες δέ παρεκτροπές ἤ λάθη, ὄχι πάντως σέ θέματα Πίστεως, τῶν εὐσεβῶν, οὐσιαστικῶς τήν εὐθύνη φέρουν οἱ σκανδαλίσαντες μέ τήν ἀδιαφορία καί τήν ἀνευθυνότητά των καινοτόμοι Ποιμένες.

Πολλοί δέν ἔχουν ἀκόμη κατανοήσει ὅτι ἡ "ἐπιτυχία" ἀλλά καί ἡ οὐσία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δέν ἔγκειται τόσο στίς μεγάλες σαφεῖς προδοτικές διακηρύξεις, ὅσο στά μικρά διαρκῶς γενόμενα βήματα πρός τήν ἀποστασία, τά ὁποῖα πάντοτε ἐπικαλύπτονται ἀπό πλούσια δόση ὀρθοδοξολογίας καί δῆθεν βαθυστοχάστων θεολογικῶν ἀναλύσεων. Αὐτά οἰκοδόμησαν λιθαράκι-λιθαράκι τό τεῖχος τοῦ αἴσχους πού ἐχώρισε τόν ἀνυποψίαστο κλῆρο καί λαό ἀπό τήν Πίστη καί τήν Παράδοση τῶν Πατέρων του!

Ἐδῶ, ὅμως, εὐρίσκεται καί ἡ εὐθύνη τῶν λεγομένων ἀντι-οἰκουμενιστῶν, γιά τούς ὁποίους ἰσχύει τό ἱστορικό παράδοξο νά εἶναι οἱ πρῶτοι στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία καταγγέλοντες αἵρεση, οἱ ὁποῖοι δέν παύουν καί νά κοινωνοῦν καί νά ἐξαρτῶνται ἐκκλησιαστικῶς ἀπό τούς φορεῖς αὐτῆς αἱρετικούς! Μετά πολλῆς τῆς θλίψεως διαπιστώνουμε ὅτι οὐσιαστικῶς τό πλέον ἀποτελεσματικό ἀνάχωμα ἐγκλωβισμοῦ τῶν πιστῶν στήν παγίδα (τῆς κοινωνίας μετά) τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπετέλεσαν οἱ ἴδιοι οἱ πολέμιοί του, δηλαδή οἱ ἀντι-οἰκουμενιστές! Καί αὐτό συνετελέσθη ἐξαιτίας τῆς διαρκοῦς ἀναβλητικότητος ἐγαρμογῆς τῶν ὅσων σαφῶς οἱ Πατέρες καί σύνολη ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας προβλέπει καί ἐπιτάσσει.

Ἄς ἔλθουμε, ὅμως, στό προκείμενο, διότι οἱ στιγμές πλέον καί ὄχι οἱ ὧρες εἶναι κρίσιμες!

Τό νέο "ὅριο" τῆς προδοσίας εἶναι πλέον γεγονός. Ἡ πρώτη "Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος" τῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι πραγματικότητα. Οἱ ἐργασίες της βρίσκονται σέ ἐξέλιξη. Τίποτε δέν συνηγορεῖ στήν αἰσιοδοξία ἑνός προσφάτου ἄρθρου τοῦ ἀγωνιστοῦ π. Θεοδώρου Ζήση ὅτι ἡ Σύνοδος ἀπέτυχε πρίν κἄν ξεκινήσει. Διότι καί ξεκίνησε καί προχωρεῖ καί θά ὁλοκληρωθεῖ καί ἐπέτυχε πλήρως τόν σκοπό της, κατά τήν ταπεινή καί πιστεύομε λογική διαπίστωση καί θεώρησή μας.

Οἱ τέσσερεις ἐκκλησίες (τά πατριαρχεῖα Ἀντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας) πού δέν συμμετέχουν, δυστυχῶς, δέν ξεκαθάρισαν ἐάν ἐνήργησαν μέ κριτήρια καθαρῶς Πίστεως καί Ὁμολογίας. Τελευταία τουςεὐκαιρία νά τό πράξουν, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων, εἶναι ἀπορρίπτοντας ὡς αἱρετίζοντα τά Κείμενα καί τίς σχετικές Ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, τά ὁποῖα ἤδη ἔχει διαφανεῖ τί θά εἶναι. Μόλις δέ πού εἶναι ἀπαραίτητο νά ἀναφέρωμε ὅτι πρός αὐτούς ὁ κ. Βαρθολμαῖος ὁμίλησε σκληρά, ἔδειξε κατά τό κοινῶς λεγόμενο τούς ὀδόντας του καί προεδήλωσε τήν ἀφθονοῦσα παρ' αὐτῶ σέ παρόμοιες περιπτώσεις ἐκδικητική στάση.

Γενικότερον τά πράγματα εἶναι πλέον ἤ σαφῆ. Ἡ ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου ἔβαλε τά πράγματα στή θέση των. Ἡ εἰσαγωγική ὁμιλία-εἰσήγηση τοῦ Προέδρου τῆς Συνόδου Οἰκουμενιστοῦ καί ὄχι οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου ἦταν ξεκάθαρη.  Ὅποιος δέν τό ἀντιλαμβάνεται εἶναι ἤ ἀνόητος ἤ ἐκτός πραγματικότητος!

Ὁ ἰθύνων νοῦς τῆς Συνόδου, ὅπως κατονομάστηκε κατά τήν ἐναρκτήρια συνεδρία ὑπό τῶν παρακαθημένων του καί μάλιστα τό ἀπεδέχθη, ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ὁ ἴδιος, ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὅπως τό ἔχει πράξει καί κατά τό παρελθόν μέ περισσή σαφήνεια διεκήρυξε τήν ἔναρξη (τῆς) νέας ἐποχῆς γιά τήν Ὀρθοδοξία!

Ἐδήλωσε μέ παρρησία εὐρισκόμενος σέ ἀσφαλές γι' αὐτόν περιβάλλον (ἐλέω CIA καί U.S.A.;), δηλαδή μεταξύ οἰκουμενιστῶν, ἑτεροδόξων, διεφθαρμένων, δειλῶν καί ἀδιαφόρων γιά τήν Πίστη καί τήν κακοποίση τῆς Ἀληθείας, ἀλλά καί ἀναξίων Ποιμένων, ὅτι ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ! Τέτοιες Σύνοδοι, καίτοι ἀμάρτυροι στήν κανονική Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, θά συγκαλοῦνται κάθε 3 ἤ 5 ἤ 7 χρόνια, ἀναλόγως τῶν ἀναγκῶν!

Ἐδήλωσε, ἐπίσης, ὅτι δέν θά περάσει ἡ γνώμη τῶν "συντηρητικῶν", ὅπως μειωτικῶς ἐχαρακτήρισε τούς ἀντιτιθεμένους. Ἐπέμεινε ὅτι τά προσυμπεφωνημένα γνωστά αἱρετίζοντα Κείμενα (καί εἶναι ὅλα τέτοια καί ὄχι μόνο τό ἐπίμαχο περί τῶν σχέσεων μέ τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, διότι προφανέστατα κατακλύζει αὐτά ὅχι τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά τό πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου, σέ κάποια δέ σημεῖα των εὐθέως καί τό πνεῦμα τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ κόσμου τούτου!) θά ἐγκριθοῦν καί θά καταστοῦν Ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, ἐνδεχομένως μέ μικρές τροποποιήσεις κυρίως λεκτικές, χάριν τῶν ἀφελῶν, οἱ ὁποῖες δέν θά παραβλάπτουν εἰς οὐδέν τήν οὐσία καί τόν πυρήνα τοῦ οἰκουμενιστικοῦ των πνεύματος! [Σημείωση: Καί ποιός ἀμφιβάλλει περί αὐτοῦ ὅταν ἐκ τῶν δέκα Προκαθημένων ἐπικεφαλῆς τῶν ἀντιπροσωπειῶν τῶν ἐκκλησιῶν των σχεδόν ὅλοι καί πάντως ἡ πλειοψηφία εἶναι δεδηλωμένοι οἰκουμενιστές;]

Ἀκόμη, διαθέτοντας τόσο θάρρος ὅσο λείπει ἀπό τούς ἀφωνότερους ἰχθύων ἀκροατάς του, διευκρίνισε ὅτι εἷς ἐκ τῶν κυρίων σκοπῶν τῆς παρούσης Συνόδου εἶναι οὐσιαστικῶς ἡ παγχριστιανική ἑνότης! Βεβαίως, ἡ ἑνότης αὐτή νοεῖται ἐν τῶ ἀντιχρίστω Οἰκουμενισμῶ καί ἀσφαλῶς μέ πρώτη ἐφαρμογή της τήν ἐπιχειρουμένη ὁσονούπω ἕνωση μέ τόν, κατ' αὐτόν, ἕτερο πνεύμονα τῆς ἐκκλησίας, τόν ἀντίθεο Παπισμό!

Αὐτά, δέν τά συμπεραίνομε ἡμεῖς! Τά ἐδήλωσε ἐμμέσως πλήν σαφῶς, γιά ὅσους ἔχουν στοιχειώδη ἀντίληψη καί γνώση περί τῆς γλώσσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ἴδιος ὁ Πρόεδρος τῆς Συνόδου, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, στήν ὄντως ἐμπεριστατωμένη καί θεμελιωμένη στά θεωρήματα καί προτάγματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐναρκτήρια εἰσήγησή του, κατά τήν πρώτη ἡμέρα τῶν ἐργασιῶν τῆς ἰδιαίτερης καί παραδόξου αὐτῆς Συνόδου.

Ἐντυπωσιακή δέ καί συνάμα προκλητική ἦταν ἡ κατ' ἐπανάληψη σκόπιμη ἀναφορά του στίς κοινότητες τῶν αἱρετικῶντίς ὁποῖες ἐν μέση "Ἁγία καί Μεγάλη" Συνόδω ἀπεκάλεσε ἀδιστάκτως πολλάκις ὡς ΑΔΕΛΦΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ! Ἔτσι ἔγραψε εἰς τά παλαιότερα τῶν πατριαρχικῶν ὑποδημάτων του τίς σχετικές φωνές καί διαμαρτυρίες ἐπισκόπων, θεολόγων, καθηγητῶν, μοναχῶν καί εὐσεβῶν λαϊκῶν! Τί ἔτι χρείαν ἔχομε μαρτύρων;

Ὀφείλομε δέ πρός ἐπίρρωσι τῶν προλεχθέντων περί τῆς δολίας γλώσσης τῶν οἰκουμενιστῶν νά ἀναφέρομε ὅτι ὁ πρωτεύθυνος τῆς ἀποστασίας καί προαγωγός τοῦ συμφυρμοῦ τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μέ τίς "πόρνες", κατά τούς Ἁγίους Πατέρες, αἰρέσεις πατριάρχης, ἀθεοφοβία νοσήσας, δέν ἐδίστασε νά προφέρει τό ὄνομα τῆς παπομάστιγος, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί τῶν ἡσυχαστικῶν Συνόδων τῆς ἐποχῆς του. Ἔδειξε ἔτσι ποία ἡ διαφορά τῆς Θεολογίας τῶν δαιμόνων, τήν ὁποία ὁ ἴδιος  ὑπηρετεῖ, ὁμιλῶν περί τῶν Ἁγίων καί ταυτοχρόνως καταφρονῶν τήν διδασκαλία των, μόρφωσιν ἔχων εὐσεβείας καί τήν δύναμιν αὐτῆς ἀρνούμενος καί περιφρονῶν, μέ τήν μαρτυρική πορεία τῶν εὐσεβῶν"κατά τάς τῶν ἁγίων Θεοπνεύστους Θεολογίας καί τό τῆς Ἐκκλησίας εὐσεβές φρόνημα" (Τριώδιον, Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας).

Ἑπομένως καί κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, περί τῶν ὁποίων προ(σ) καλοῦμε κάθε ἄνθρωπον λογικόν καί κάθε ὀρθῶς φρονοῦντα νά ἐπιβεβαιώσει ἰδίοις ὄμμασι καί ὠσί στό δημοσιευθέν μαγνητοσκοπημένο ὑλικό ἐκ τῆς πρώτης καί μόνης ἀνοικτῆς Συνεδρίας τῆς Συνόδου, τό ὁποῖο ὑπάρχει στό διαδύκτιο, εἶναι πλέον ἡ σαφές ὅτι ἡ ἀναμονή τῆς ὁλοκληρώσεως τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου αὐτῆς καί ἡ ἀνοχή τῆς ἐν συνεχεία ἐξελίξεως τῆς περί αὐτῆς καί τῶν Ἀποφάσεών της ἐπικοινωνιακῆς προπαγάνδας εἶναι ἁπώλεια πολυτίμου χρόνου καί ἐξυπηρέτηση τῶν ἐκθεμελιωτῶν τῆς Πίστεως.

Ἐμεῖς, ἁμαρτωλότεροι ὅλων ὑπάρχοντες, πλήν θέλοντες καί ἐπιθυμοῦντες ὅπως παραμείνωμε πάση θυσία ἐν οἷς ἐμάθομεν καί ἐπιστώθημεν, δηλαδή Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, μέ τή χάρη καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὁμολογοῦμε τώρα:

α) Ὅτι ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶναι ὁ πλέον κατάλληλος ἄνθρωπος γιά τήν ἀποστολή τήν ὁποία μέ μεγάλη ἐπιτυχία ἐπιτελεῖ. Οἱ πράξεις καί οἱ ὁμολογίες του τόν κατατάσσουν μεταξύ τῶν μεγάλων ἀποστατῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὡς συνειδητό ὑπέρμαχο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἀκάματο ἐργάτη τῆς ἑνώσεως Παπισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας τόν χαρακτηρίζουν ὡς οὐνίτη!

β)  Ὅτι οἱ κακόδοξες προδιαγραφές καί ἀφετηρίες, καθώς καί ἡ οἰκουμενιστική προέλευση καί προϊστορία τῆς Συνόδου δέν ἦταν ποτέ δυνατό, παρά μόνον ἐκ θαύματος καί Θείας ἐπεμβάσεως, νά ἐπιτρέψουν τήν εὐθυγράμμισή της πρός τήν εὐθεῖα ὁδό τῆς Συνοδικῆς καί Ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως, τήν ὁποία τελικῶς ὄχι μόνο δέν κατεδέχθη νά μνημονεύσει, ἀλλά τελικῶς καί ἀπεκήρυξε ἐν τοῖς πράγμασι ἀποδεχομένη ὅτι δέν ἀποτελεῖ συνέχειά των, ἀλλά τό κάτι ἄλλον!

γ) Ὅτι ἀπαιτεῖται ἄμεσα ἡ σύγκληση κατά τόπους συνόδων καί συνάξεων τῶν μή θελόντων κλίναι γόνυ τῶ Βάαλ τῆς παναιρέσεως, πρός ἀποκήρυξή της (τῆς Συνόδου) ἐάν δέν ἀποφασίσει ΑΜΕΣΑ κατόπιν αἰτήματος-ἀπαιτήσεως τῶν πιστῶν τέσσερα  (4) τινά, ἀπαραίτητα γιά νά ξεκινήσει ἕνας πράγματι ἀπαραίτητος ἐνδοορθόδοξος διάλογος ἐπιστροφῆς καί ἐπανεντάξεως ὅλων στήν ὁδό τῶν Ἁγίων Πατέρων: 1. Καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς παναιρέσεως, 2. Ἀνανέωση διά συμφωνίας μετά τῶν κατά τοῦ Παπισμοῦ καί τῶν κακοδοξιῶν του Ἀποφάσεων τῆς Η΄ καί Θ΄ Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων ( ἐπί Μεγάλου Φωτίου καί Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, ἀντιστοίχως) καί ὅλων τῶν ἐπακολουθησασῶν τοπικῶν καί πανορθοδόξων Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέχρι καί τοῦ 19ου αἰῶνος, 3. Ἐγκατάλειψη καί ἀποδοκιμασία τοῦ Π.Σ.Ε. ὡς αἱρετικοῦ συνοθυλεύματος καί φθοροποιοῦ ὀργάνου ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀληθινή ἑνότητα ἐν τῆ Ἀληθεία καί ἀποκήρυξη τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον, καί 4. Ἐκδίκαση τοῦ καθαιρετέου κατά τούς Ἱερούς Κανόνας πατριάρχη Βαρθολομαίου ὡς λυμεῶνος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς ὁπαδοῦ τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ὡς ἀπεργαζομένου σκοτεινά σχέδια κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους τῶν Χριστιανῶν.

δ) Ὅτι ἡ ἀναμονή μέχρι τήν Δευτέρα 27 Ἰουνίου τρέχοντος ἔτους (δηλαδή τήν ἑπομένη ἡμέα μετά τήν λήξη τῆς Συνόδου) προκειμένου οὐσιαστικῶς νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ προδοσία καί νά κερδηθεῖ χρόνος διά τόν Οἰκουμενισμό νά μολύνει τίς καρδιές καί τίς ἀκοές τῶν ἁπλουστέρων πιστῶν, συνιστᾶ τραγικό στρατηγικό λάθος τοῦ ἀντι-οἰκουμενιστικοῦ ἀγῶνος, τοῦ ὁποίου ὄχι μόνον τό μέλλον ἀλλά καί ἡ ὕπαρξη κρίνεται αὐτές τίς ὧρες. Αὐτή εἶναι ἡ κατάλληλη στιγμή νά εἰπωθεῖ τό Στῶμεν καλῶς! Στῶμεν μετά φόβου Θεοῦ καί ὄχι ἀνθρώπων!

Σᾶς τό λέγομε καί νά τό ἐνθυμεῖσθε: Ὁ κύβος ἐρρίφθη! Μή παίζομε ἐν οὐ παικτοῖς! Ὁ Οἰκουμενισμός ἐπιστροφή δέν γνωρίζει!

Ἐμεῖς, μιμούμενοι τούς ὑποδεχθέντας στήν Πόλη τήν συμμορίαν τῶν προδοτῶν Ἱεραρχῶν τῆς ψευδοσυνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας πιστούς καί τόν Ἅγιο Εὐσέβιο (ἐπίσκοπο Δορυλαίου), τολμήσαντα ὡς λαϊκός ἀκόμη νά κατελέγξει ἐν μέση Ἐκκλησία καί μάλιστα ἐν ὥρα Θείας Λειτουργίας ἕναν  προκάτοχο τοῦ κ. Βαρθολομαίου αἱρετικόν Πατριάρχη, τόν Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριον βλασφημήσαντα τό πάνσεπτο πρόσωπο τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἐν φόβω Θεοῦ καί ἐν συναισθήσει τοῦ χρέους ἡμῶν ἔναντι τῆς βλασφημουμένης φιλτάτης ἡμῶν Ὀρθοδοξίας, λέγομε παρρησία κατέναντι τῶν φρυαττομένων κατ' Αὐτῆς μέ πόνο ψυχῆς ταῦτα:

Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης καινοτομοῦσα περί τήν ἅπαξ παραδοθεῖσα Πίστη καί εὐαγγελιζομένη ἀλλότρια ὅσων παρά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων παρελάβομεν καί ἐδιδάχθημεν, καθώς καί ὁ προεδρεύων αὐτῆς πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὑποστηρίζων ἀμετανοήτως καί προάγων τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθώς καί ὅσοι φόβῳ, δειλίᾳ ἤ συμφωνίᾳ συνοδοιποροῦν μετ’ αὐτοῦ, ἔχουν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Συνόδων Αὐτῆς τίς ἀρές καί τά ἀναθέματα!

Πεπείσμεθα δέ ὅτι ὅσον ἀπομακρυνόμεθα τούτων, κατά τόν Ἅγιο Μᾶρκο τόν ἐπίσκοπο Ἐφέσσου τόν Εὐγενικό, τόσο περισσότερο προσεγγίζομε τόν Χριστό καί τούς Ἁγίους Πατέρες, διά τῶν ὁποίων ὁδηγηθήκαμε πρός τήν ἀληθινή Πίστη. Αὐτήν δέ τήν Πίστη διαφυλάσσει ἀκεραία καί ἀνόθευτη μόνον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δηλαδή ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἐκτός τῆς ὁποίας δέν ὑπάρχει σωτηρία!