ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΑΡΚΩΣΕΩΣ (Ἁγίου Συμεῶν τοῦ Νέου Θεολόγου)

''Περί της του Λόγου Σαρκώσεως,

καί κατά τίνα τρόπον δι’ υμάς εσαρκώθη..

(Βίβλος των Ηθικών Λόγος Α΄, Κεφάλαιο γ')

Για να προσεγγίσουμε την σάρκωση του Λόγου και την απόρρητη γέννησή του από την αειπάρθενο Μαρία και να κατανοήσουμε καλά το μυστήριο της οικονομίας για την σωτηρία του γένους μας το κρυμμένο προ των αιώνων (Εφεσίους 3:9), θα μας βοηθήσει η εξής γνωστή εικόνα:

Κατά την δημιουργία της προμήτορος Εύας ο Θεός πήρε την έμψυχη πλευρά του Αδάμ και την ολοκλήρωσε σε γυναίκα, γι’ αυτό δεν εμφύσησε σ’ αυτήν πνοή ζωής καθώς και στον Αδάμ, αλλά το μέρος που έλαβε από την σάρκα του το τελειοποίησε σε ολόκληρο σώμα γυναικός, την δε απαρχή του πνεύματος που έλαβε μαζί με την έμψυχη σάρκα την τελειοποίησε σε ψυχή ζωντανή δημιουργώντας με τα δυό μαζί έναν άλλον άνθρωπο. 

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο ο πλαστουργός και κτίστης Θεός πήρε από την Αγία Μαρία έμψυχη σάρκα σαν ζύμη και μικρή απαρχή από το φύραμα της φύσεώς μας - δηλαδή από την ψυχή και το σώμα μαζί - και την ένωσε με την δική του ακατάληπτη και απρόσιτη Θεότητα.

Ή μάλλον ένωσε πραγματικά όλη την υπόσταση της Θεότητός του με την δική μας φύση,την έσμιξε άμικτα μ’ αυτή και την έκανε άγιο ναό του. Έτσι ο ποιητής του Αδάμ έγινε ατρέπτως και αναλλοιώτως τέλειος Άνθρωπος....

Όπως ακριβώς λοιπόν από την πλευρά του Αδάμ έπλασε την γυναίκα, έτσι, αφού δανείστηκε την σάρκα από την θυγατέρα του Αδάμ την αειπάρθενο και Θεοτόκο Μαρία και την έλαβε χωρίς σπορά, γεννήθηκε κατά τον ίδιο τρόπο με τον πρωτόπλαστο.

Ώστε όπως ακριβώς ο Αδάμ με την παράβαση έγινε η αρχή της γεννήσεως μας στην φθορά και στον θάνατο, έτσι και ο Χριστός και Θεός μας με την εκπλήρωση κάθε δικαιοσύνης έγινε η απαρχή της αναγεννήσεώς μας στην αφθαρσία και την αθανασία.

Αυτό εννοεί ο θείος Παύλος όταν λέει: «Ο πρώτος άνθρωπος πλάστηκε από τη γη χοϊκός. Ο δεύτερος άνθρωπος, δηλαδή ο Κύριος, είναι επουράνιος.

 Ό,τι λογής ήταν ο χοϊκός τέτοιοι είναι και όλοι οι χοϊκοί και ό,τι λογής είναι ο επουράνιος τέτοιοι είναι και όλοι όσοι γίνονται επουράνιοι δι’ αυτού.» (Α’ Κορινθίους 15:47-48).

Και πάλι: «Η απαρχή είναι ο Χριστός, έπειτα όσοι είναι του Χριστού.» (Α’ Κορινθίους 15:23).

Επειδή λοιπόν ο Χριστός έγινε τέλειος άνθρωπος κατά την ψυχή και το σώμα, όμοιος με μας σε όλα εκτός από την αμαρτία, μας μεταδίδει την Θεότητά του λόγω της πίστης μας σ’ αυτόν και μας καθιστά συγγενείς του κατά την φύση και την ουσία της Θεότητάς του.

Πρόσεξε το νέο και παράδοξο μυστήριο: Ο Θεός Λόγος έλαβε από μας σάρκα, που δεν είχε εκ φύσεως και έγινε άνθρωπος, που δεν ήταν. Από τότε μεταδίδει στους πιστούς την Θεότητά του - την οποία κανείς από τους αγγέλους ή τους ανθρώπους δεν είχε αποκτήσει - και μ’ αυτόν τον τρόπο γίνονται θεοί κατά χάρη και θέση, που δεν ήταν.

Έτσι χαρίζει σ’ αυτούς την εξουσία να γίνονται τέκνα Θεού (κατά Ιωάννην 1:12) γι’ αυτό και έγιναν και πάντοτε θα γίνονται και ποτέ δεν θα πάψουν να γίνονται.

Άκουσε και τον θείο Παύλο που παρακινεί σ’αυτό: «Όπως φορέσαμε την εικόνα του γήινου, ας φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου.» (Α’ Κορινθίους 15:49).

Ο Θεός λοιπόν του παντός με την σωματική του παρουσία στην γη ήλθε για να αναπλάσει και να ανακαινίσει τον άνθρωπο και να ευλογήσει όλη την κτίση που επέσυρε επάνω της την κατάρα εξαιτίας του ανθρώπου.

Και πρώτα ζωοποίησε την ψυχή που έλαβε και αφθαρτώντας την τήν θέωσε, ενώ το άχραντο σώμα του, αν και το θέωσε, όμως το κρατούσε ακόμη φθαρτό και υλικό.

Γιατί το σώμα που τρώει και πίνει, κοπιάζει και ιδρώνει, δένεται και σέρνεται, υψώνεται στον σταυρό και καρφώνεται, είναι βέβαια φθαρτό και υλικό, αφού μάλιστα πέθανε και τοποθετήθηκε νεκρό στο μνημείο.

Μετά δε την ανάστασή του συνανέστησε και το σώμα του άφθαρτο, πνευματικό, όλο θείο και άυλο, γι’ αυτό και δεν συνέτριψε τις σφραγίδες του μνήματος, εισερχόταν δε και εξερχόταν ελεύθερα μέσα από τις κλειστές πόρτες...    
Αλλά γιατί μαζί με την ψυχή δεν έκανε αμέσως και το σώμα πνευματικό και άφθαρτο; επειδή και ο Αδάμ τρώγοντας τον απαγορευμένο καρπό ευθύς μεν με την παράβαση πέθανε κατά την ψυχή, ενώ κατά το σώμα ύστερα από πολλά χρόνια.

Γι’ αυτό και ο Χριστός πρώτα ανέστησε και ζωοποίησε την ψυχή που τιμωρήθηκε με το επιτίμιο του θανάτου, έπειτα δε οικονόμησε να απολαύσει και το σώμα την αφθαρσία δια της αναστάσεως, αυτό που δια του θανάτου επέστρεφε στην γη κατά την αρχαία απόφαση.

Κι όχι μόνον αυτό, αλλά κατέβηκε στον άδη ελευθερώνοντας από τα δεσμά τις ψυχές των εκεί φυλακισμένων αγίων και τις κατέταξε σε τόπο αναπαύσεως και ανεσπέτρου φωτός. Τα σώματά τους όμως δεν τα ανέστησε, αλλά τα άφησε στους τάφους μέχρι την κοινή ανάσταση.

Το μυστήριο λοιπόν αυτό που συντελέστηκε για όλο τον κόσμο με την ένσαρκη οικονομία του Χριστού, τούτο το ίδιο γινόταν και σε κάθε άγιο και γίνεται αδιαλείπτως μέχρι σήμερα σε κάθε πιστό...

Γιατί λαμβάνοντας το πνεύμα του Δεσπότη και Θεού μας συμμετέχουμε στην θεότητά του,τρώγοντας δε την πανάμωμο σάρκα του γινόμαστε αληθινά και εξ ολοκλήρου σύσσωμοιτου Χριστού και συγγενείς του, καθώς και αυτός ο θείος Παύλος βεβαιώνει: «Είμαστε οστούν από τα οστά του και σάρκα από την σάρκα του» (Εφεσίους 5:30).

Και αλλού: «από τον πλούτο της θεότητός του όλοι εμείς λάβαμε αλλεπάλληλες δωρεές»(κατά Ιωάννην 1:16 και Κολασσαείς 2:9). Έτσι γινόμαστε κατά χάριν όμοιοι με τον φιλάνθρωπο Θεό και Δεσπότη μας ανακαινισμένοι στην ψυχή, άφθαρτοι και αναστημένοι από νεκροί που ήμαστε.

Τότε βλέπουμε αυτόν που καταδέχτηκε να γίνει όμοιός μας και βλεπόμαστε απ’ αυτόν, που μας αξίωσε να γίνουμε όμοιοί του, όπως κάποιος βλέπει από μακριά το πρόσωπο του φίλου του και διαλέγεται μ’ αυτόν και συνομιλεί και ακούει την φωνή του.

Κατά τον ίδιο τρόπο και οι απ’ αιώνος άγιοι και οι παλαιοί και οι τωρινοί πνευματικά βλέποντες δεν βλέπουν σχήμα ή είδος ή ομοίωμα, αλλά φως ασχημάτιστο, επειδή και αυτοί είναι φως εκ του φωτός, δηλαδή του Αγίου Πνεύματος.

Όμως αν και φτάνουν σ’ αυτή την κατάσταση, τα σώματά τους δεν γίνονται αμέσως άφθαρτα και πνευματικά, αλλά όπως ακριβώς το σίδερο που πυρακτώνεται στην φωτιά παίρνει την λαμπρότητά της, όταν όμως απομακρυνθεί απ’ αυτήν γίνεται πάλι ψυχρό και μαύρο, έτσι ακριβώς και τα σώματα των αγίων:

Μετέχοντας και αυτά στο θείο πυρ, δηλαδή στην χάρη του Θεού, αγιάζονται, φλεγόμενα καθαρίζονται, γίνονται διαυγή και πολυτιμότερα από τα άλλα σώματα.

Αλλά όταν η ψυχή βγει από το σώμα, αμέσως και αυτά παραδίδονται στην φθορά και διαλύονται σιγά-σιγά.

Άλλα όμως διατηρούνται για πολλά χρόνια χωρίς να είναι ούτε εντελώς άφθαρτα ούτε πάλι τελείως φθαρτά, αλλά διασώζουν μέσα τους τα γνωρίσματα και της αφθαρσίας και της φθοράς, ώσπου να φτάσουν στην τέλεια αφθαρσία και να ανακαινιστούν την τελευταία και κοινή ανάσταση των νεκρών.

Για ποιό λόγο;

Διότι δεν έπρεπε να αναστηθούν και να αφθαρτωθούν τα ανθρώπινα σώματα, πριν από την ανακαίνιση των κτισμάτων...


αλλά όπως ακριβώς πρώτα πλάστηκε η φύση άφθαρτη και έπειτα ο άνθρωπος, έτσι πάλι πρώτα η κτίση πρέπει να μεταποιηθεί από την φθορά στην αφθαρσία και μετά μαζί μ’ αυτήν ν’ αλλάξουν και να ανακαινιστούν τα φθαρτά σώματα των ανθρώπων, ώστε ο άνθρωπος πνευματικός πια και αθάνατος να κατοικήσει σε τόπο άφθαρτο, αιώνιο και πνευματικό.

Και ότι αυτό είναι αλήθεια, άκουσε τον Απόστολο Πέτρο που το βεβαιώνει: «Θα έρθει η ημέρα του Κυρίου σαν κλέπτης την νύχτα και τότε οι ουρανοί θα διαλυθούν από την φωτιά και τα στοιχεία της φύσεως θα καούν και θα λυώσουν» (Β’ Πέτρου 3:10,12), όχι για να εξαφανιστούν, αλλά για να αναχωνευθούν και να αναστοιχειωθούν σε καλύτερη και αιώνια κατάσταση.

Από που γίνεται φανερό αυτό; Από τα λόγια που προσθέτει στην συνέχεια ο Απόστολος: «Καινούριους ουρανούς και καινούρια γη προσδοκούμε κατά την επαγγελία σου» (Β’ Πέτρου 3:13).

Τίνος την επαγγελία; Ασφαλώς του Χριστού πού είπε: «Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν, οι λόγοι μου όμως δεν θα παρέλθουν» (κατά Ματθαίον 24:35).

Παρέλευση του ουρανού εννοεί την αλλαγή του, γι’ αυτό λέει ότι αν και ο ουρανός θα αλλάξει, όμως οι δικοί του λόγοι θα μένουν αναλλοίωτοι και σταθεροί.

Αυτό προανήγγειλε και ο προφήτης Δαυίδ: «Σαν μανδύα θα τους τυλίξεις και θα αλλάξουν, εσύ όμως θα παραμείνεις ο ίδιος και τα έτη της ζωής σου δεν θα εκλείψουν» (Ψαλμοί, 101:27-28). Τι θα μπορούσε να γίνει σαφέστερο από αυτά τα λόγια; 

 

  '' Ἡ εἰς Χριστόν πίστις ὁ νέος ἐστί παράδεισος ''

Ἁγίου Συμεῶν τοῦ Νέου Θεολόγου. 

Πηγή: ''Πνεύματος κοινωνία''

ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! (Κάλαντα Βυζαντινά - Κάλαντα τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν)

ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Τα κάλανδα των Χριστουγέννων από τους αδελφούς μας του Πάτριου που δεν δέχθηκαν την ημερολογιακή προδοσία των οικουμενιστών του 1924. Δεν ήθελαν να συνεορτάζουν τα Χριστούγεννα με τους Φράγκους της Δύσεως αλλά με τους Ορθοδόξους των Αγίων Τόπων.

Αρνήθηκαν να δεχθούν το Βατικανό να υποκαθιστά την Βηθλεέμ και τον Παπισμό να υποκλέπτει την προσδοκία!

24 Δεκεμβρίου 1930 :

Καλήν ημέραν, αδελφοί αν είνε ορισμός σας

Χριστούγεννα ορθόδοξα να πω στ’ αρχοντικόν σας.

Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει

τας παραδόσεις τας σεπτάς ζητούν οι Αποστόλοι.

Χριστός γεννάται σήμερον «Το δόξα εν υψίστοις»

ν’ ακούση αξιώνεται η ορθοδόξων πίστις.

Εις τα βουνά γυρίζουνε οι ορθόδοξοι έως τώρα

και η εξουσία τρέχει ευθύς χωρίς να λείψη ώρα.

Εις τα βουνά γυρίζουνε για την Ορθοδοξίαν

και αντί αστέρος τον Σταυρόν φέρουν στην Εκκλησίαν.

Και κάθε χρόνο που περνά με πόθο ερωτώμεν

σε ποιο βουνό, σε ποιο Ναό για να λειτουργηθώμεν.

Ακούσας δε ο Χρυσόστομος Δεσπότης θηριώδης

στέλνει στρατόν και δύναμιν να σφάξη ως Ηρώδης.

Πλην ο σταυρός εξ ουρανού βγαίνει και μας φωτίζει

Ορθοδοξίας καύχημα και θάρρος μας δωρίζει.

Δεν θέλουμε τα φράγκικα του Πάπα να ακούμε

κι’ αυτούς που τα πιστεύουνε ποτέ να μη τους δούμε.

Δεν θέλουμε τα φράγκικα, μόνον Ορθοδοξία

τας παραδόσεις τας σεπτάς ζητάει η Εκκλησία.

Δεν θέλουμε τα φράγκικα παπάδων κουρεμένων

κατάρες κι’ αναθέματα στην κεφαλήν τους μένουν.

Έτη καλά να ζήσετε με δόξα και ευτυχία

και όλοι πάντα σταθεροί εις την Ορθοδοξία.

ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΙΑΝ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΣΟΥ ΠΡΟΣΕΞΕ

Δια να έλθει το δάκρυ, πρέπει να είναι καθαρή η καρδία, ο νους, χωρίς ξένους διαλογισμούς. Είμαι 80 ετών Γέρων, και ούτε μικρό παιδί δεν έχω φιλήσει. Αγαπήστε την καθαρότητα «και πας ο έχων την ελπίδα ταύτην επ' αυτώ αγνίζει εαυτόν, καθώς Εκείνος αγνός εστί». 

Πρόσεξε ν' αποκτήσεις την παρθενία των λογισμών σου. Μη σκέπτεσαι τίποτα πού θα σου αποσπά τον νουν από τον θεόν. Την παρθενία των λογισμών σου πρόσεξε. Το παν ξεκινά από τους λογισμούς και την καρδίαν. Πρέπει να κάμει το παν ο άνθρωπος, να τους κατευθύνει εκεί που πρέπει. Να παρακαλούμε τον Θεόν και Εκείνος θα βοηθήσει. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ μας. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε μας να λέγωμεν και ό Θεός θα βοηθήσει. Διάκρισης και «τέχνη» δι' όλα χρειάζεται.

Η σάρκα δεν σε φταίει Εσύ φταις! θέλεις και γίνεται, δεν θέλεις, δεν γίνεται. Θέλω πρώτα και έπειτα λαμβάνω όργανο την σάρκα. Θέλατε και ήλθατε. Αν δεν θέλατε, δεν θα ερχόσαστε. Δεν ημπορούσε να ελθη ή σάρκα μόνη της. Το πάν ή θέλησις! Ο νους σου, που μένει; τι μελετάει; ηδυνήθη να καθαρίσεις τον νουν από τα κοσμικά; Τα μάτια σου, τ' αυτιά σου να τα προσεχής. Άσχημα να μη βλέπουν, άσχημα να μη ακούν. Απολαύσετε την πνευματική ζωή. Δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο απ' αυτήν. Ό άγων είναι σκληρός, είναι γλυκείς Όπως οί στέφανοι. Δριμύς ό χειμών, γλυκύς ό παράδεισος. Στα πνευματικά, είναι ανοιχτή ή καρδία: αγάπη, χαρά. Την χαρά πού παίρνουμε εμείς από τα πνευματικά, δε την νοιώθει ό διάβολος, γι' αυτό μας ζηλεύει, μας φθονεί και μας στήνει παγίδες και λυπούμεθα και πέφτουμε. Πρέπει να αγωνισθούμε, γιατί χωρίς αγώνα δεν αποκτούμαι αρετή. Και να ξέρετε, αν εύκολα αποκτήσετε, εύκολα θα χάσετε. Ενώ αν με δυσκολία, με κόπο και αγώνα αποκτήσετε, δύσκολα θα χάσετε. Να προσπαθείς και να προοδεύεις εις τα Πνευματικά. Το Πνεύμα να ύψωθή. Ό νους από όλα τα άλλα, απαρηγόρητος είναι. Τα πνευματικά δίδουν χαρά και δύναμιν. Και να γνωρίζεις, όλα, απόφασης και ζήλος είναι. Αγάπησε πολύ τον Χριστό μας. Αγάπα και τους ανθρώπους, αλλά με προσοχή, ώστε ή αγάπη αύτη να μη θίξει, να μη λιγοστεύει την αγάπη σου προς τον Θεόν. Είναι όμορφη ή πνευματική ζωή. Όταν λίγο την γευθείς, θα σ' αρέσει πολύ και τότε δεν βρίσκεις ευχαρίστηση σε άλλα, όπως πριν. Να έχετε χαρά. Ή χαρά και ή λύπη ας σας είναι φιλοξενούμενες, όχι όμως ή απελπισία. Της απελπισίας να της κλείνετε την πόρτα! Ό Χριστιανός δεν πρέπει ούτε δειλός να είναι, ούτε απελπισία να έχη. Στην έργασίαν ή στο καθήκον σου, με χαρά να πηγαίνεις, με χαρά να φεύγεις! Προσπάθησε να είσαι απαθής. Κανένα μη λύπησης, για τίποτα μη λυπηθείς. Νουν να έχεις και νουν να μη έχεις. Γλώσσα να έχεις και γλώσσα να μη έχεις. Μάτια να έχεις και μάτια να μη έχεις. Αυτιά να έχεις και αυτιά να μη έχεις. Με καταλαβαίνεις; Το σπίτι, έχει παράθυρα, πόρτες κλπ. Δια ν' ασφαλισθώμεν, τα κλείνωμεν. Έτσι λοιπόν, δια ν' ασφαλισθώμεν, δια να διατηρήσωμεν την υγεία της ψυχής, πρέπει να προσέχωμεν τας αισθήσεις. Η κάθε ημέρα να προσέχετε πως θα περάση. Το μέλλον σας, αναθέσατέ το εις την θεία Πρόνοια! θα βοηθήσει ο Θεός! Ότι είναι θέλημα Θεού και δια την σωτηρίαν μας θα γίνη. Μη σκέπτεστε δηλαδή και βάζετε εις τον νουν σας βάρος δια το μέλλον. Είναι σοφός ο άνθρωπος ο οποίος πιστεύει, αγαπά τον Θεόν και υπομένει. Μην ανησυχείτε δια το μέλλον σας. Αναθέσατέ το εις την Θείον Πρόνοια. Μη σκέπτεστε και βάζετε βάρος στο κεφάλι σας. Δεσμεύετε την διάνοια σας με την αγάπην του Θεού. Τον Θεόν να θεωρείται πως είναι εμπρός σας και να του λέτε τα παράπονά σας. Και οι δοκιμασίες κάνουν καλό. Μη φοβηθής. Ο Χριστός μας σαράντα μέρες αγωνίσθηκε στην έρημον, αλλά έπειτα Άγγελοι τον υπηρετούσαν. Είναι πολύ στοργικός ο Χριστός μας. Συχνά, για ωφέλεια μας, επιτρέπει και δυνατή λύπην. Για λίγο νοιώθουμε πως μας εγκατέλειψε, αλλά μετά επειδή λυπάται, μας αγαπά, μας πνίγει το ελεός Του, η στοργή Του. Μη φοβηθής ποτέ, μόνον αγάπα τον Χριστό μας. Όταν σου προσφέρουν κάτι, να το παίρνεις γιατι αν αρνείσαι, εμποδίζεις την χάριν από τον δίδοντα και όταν το παίρνεις, ταπείνωσιν δείχνεις. Εκείνος που δίδει παίρνει χάριν. Μη λες όχι. Και αν σου δίδουν κάτι που εσύ δεν έχεις, το κρατάς. Αν σου δίδουν κάτι που το έχεις, δίδεις εις τον μη έχοντα. Μη λέτε πολλά. Κρατήστε την γλώσσαν. Αγαπήστε την σιωπή. Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλείτε. Τόσον είναι όμορφη ή σιωπή. Να είσθε επιμελείς σε ό,τι κάνετε. Εγώ αγαπούσα και έδιδα επιμέλεια από μικρός σε όλα. Από ένδεκα χρονών, ακόμα θυμούμαι το μάθημα. Ο «πόλεμος» δεν άρχεται μόνος του, δηλαδή εάν δεν δώσουμε εμείς αιτία. Φταίνε τα πάθη μας που τα αφήνουμε και δεν τα πολεμάμε. Αφού δεν αποφεύγουμε τις αιτίες, δεν μπορεί, θά'ρθη πόλεμος. Πρόσεχε πολύ τον νου σου. Μη τον βαρύνεις με λύπην ή άσκοπα προβλήματα και άλλα πολλά Το νερό, όταν είναι καθαρό και ήσυχο, βλέπεις μέσα εις τον βυθόν του και την καρφίτσα. Έτσι είναι και ο νους. Πρέπει να μαθαίνεις τις πανουργίες του πειρασμού, δια να γλιτώσεις, δια να μη δύναται να σε βλάψει. Και προσοχή: Όταν δεν μπορεί να μας ρίξει στις πράξεις, μας ρίχνει με τους λογισμούς. Προσπαθεί να ρίχνει τον άνθρωπον και μετά του φέρνει ελεγκτικούς λογισμούς, δια να τον ρίξει στην απελπισία. Να τα γνωρίζεις αυτά, - ποτέ - το τονίζω, να μη δεχθείς απελπισίαν και δια τίποτε. Και εις τους λογισμούς που από τον πειρασμόν έρχονται, να λέγεις: «Και στη κόλασιν να πάω, σε καλύτερη θέση από σένα θα είμαι! Δεν φοβάμαι, διότι εγώ δύναμαι να μετανοήσω και ο Θεός είναι όλος Αγάπη. Ποτέ, και δια τίποτα απελπισία». Μη δέχεσαι θλίψεις. Μη σκέπτεσαι με λύπην και βαρύνεις τον νουν σου. Να λέγεις μόνον: Χριστέ μου, σε παρακαλώ, μη με εγκατάλειψης. Ό,τι και να σου συμβεί, μη λυπηθείς πολύ, μόνον αυτό να λέγεις: Χριστέ μου, Σύ μη με εγκαταλείψης. Και νά' χης ηρεμία, γαλήνη εις την ψυχήν σου. Ο Σολομών ζήτησε από τον Θεόν σοφία και όμως έπεσε. Εσύ μη ζηλέψεις ούτε την σοφία, αλλά ζήλεψε και ζήτησε από τον Χριστό μας, Πίστιν και αγάπην σε εκείνον. Πρόσεχε μην αποκτήσης συνήθειαν κακήν, διότι η συνήθεια γίνεται δευτέρα φύσις. Το πείσμα είναι ελάττωμα, αλλά συχνά είναι και άγιο. Είναι και το καλό πείσμα. Αν δεν έχει κανείς πείσμα, αι δυσκολίαι που θα συναντήση θα τον κάμψουν, θα του φέρουν φόβον και δειλία. Το πείσμα το καλό, την δυνατή θέλησιν προσπάθησε ν' αποκτήσης. 

Από την ζωήν μη περιμένεις όλο χαρές. Είναι περισσότερον ακανθόσπαρτος, παρά ανθόσπαρτος ο βίος του άνθρωπου. Να είμαστε πρόθυμοι να υποφέρουμε. Να αγαπούμε και την κακοπέραση: λίγο φαγητό, λίγο ύπνο κλπ. Εγώ πολλά πέρασα. Και πείνασα και έξω στα δέντρα κοιμήθηκα. Δόξα τω θεώ για όλα αυτά, λύπη δεν είχα.

Από την έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου,Κυψέλη Αίγινας.Τίτλος,επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.Η εικόνα της ανάρτησης ανήκει στον ζωγράφο-αγιογράφο Μιχαήλ Χατζηγεωργίου,τον οποίο ευχαριστούμε.

Όσιος Ιερώνυμος Αιγίνης

«ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΕΩΣ..!» (π. Ευθύμιος Μπαρδάκας

«πανηδονισμός» νέο …«μοντέλο» οἰκογενείας

Στήν Ἑλλάδα μας, τήν ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ, ἒφθασαν τά μηνύματα τοῦ Ἀντιχρίστου, μέσω «ἀνθρώπων» οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς «ταγοί» μας, ὡς ρυθμισταί τοῦ Μέλλοντός μας…!

Παγία μας τακτική εἶναι ἡ ΜΗ ἀνἀμιξἰς μας εἰς συζητήσεις Πολιτικοῦ, Κομματικοῦ κ.λπ., περιεχομένου.

Δέν ἐξετἀζομε τίς καταβολές, τάς πεποιθήσεις ἢ τά «Πιστεύω» (ἐάν …ὑπάρχουν βεβαίως..!) τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι «κουμαντάρουν» τίς τύχες μας.

Ὃμως,  ΟΥΔΕΙΣ δύναται νά μᾶς ἀφαιρέσῃ τό δικαίωμα άλλά καί τήν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ νά κρίνωμε κάθε ἐνέργειά των, μέ γνώμονα τίς ἐπιπτώσεις πού ἒχει στόν ψυχισμό, στήν πνευματική ἰσορροπία καί στις «ρίζες» τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνισμοῦ.

Ὁ Ἱερός ΘΕΣΜΟΣ τῆς Οἰκογενείας, εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος ἐστήριξε κατά τρόπο ἐξαιρετικῶς ἀποτελεσματικόν τήν Πατρίδα μας στίς Πάμπολλες, πολύ ἐπικίνδυνες καί κυριολεκτικῶς ΚΡΙΣΙΜΕΣ περιστάσεις πού πέρασε μέχρι σήμερα, λόγω τῶν ὑπούλων, δολίων καί γεμάτων ΜΙΣΟΣ κτυπημάτων τῶν παντοίων ἐχθρῶν τῶν Ἑλλήνων.
Τό μήνυμα Τοῦ Κυρίου μας, εἶναι σαφέστατο :
Κάθε ἂνθρωπος, εἶναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ νά ἐπιλέξῃ τόν δρόμο πού θά ἀκολουθἠσῃ, «Τη ελευθερια εκλήθητε…»
Κατά συνέπειαν, δέν εἶναι στίς προθέσεις τῆς Ὀρθοδοξίας νά πιέσῃ τόν οἱονδήποτε νά ζήσῃ κατά τόν τρόπο πού διδάσκουν οἱ ἀκατάλυτες καί αἰώνιες Ἀρχές τῆς Πίστεώς μας.
Τίς διδάσκει, τίς συνιστᾶ, τίς ἀναλύει καί τεκμηριώνει τίς ἀλήθειες καί τά πλεονεκτήματα πού ἐκπηγάζουν ἀπό τήν τήρησίν των, ἀλλά.. μέχρις ἐκεῖ.
Ὁ οἱοσδήποτε, μπορεῖ νά εἶναι ἂθεος, αἱρετικός, σατανιστής, σαρκολάτρης, φιλάργυρος, δολοφόνος, παιδεραστής, κ.λπ….!
Ὃπως λέει καί ὁ σοφὀς Λαός μας, «κάθε κατσικάκι, κρἐμμεται ἀπό τό ποδαράκι του», θέλοντας νά δηλώσῃ, πώς ἓκαστος εἶναι ἀπολύτως ὑπεὐθυνος γιά τίς ὃποιες ἐπιλογές του.
Ἀπό τό σημεῖο αὐτό, ὃμως, μέχρι τοῦ σημείου «κάποιοι» νά προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν μέ τό «ἒτσι θέλω», τόν ἂρρωστο τρόπο ζωῆς ὡς «θέσφατο», ὡς τόν «…ὀρθόν τρόπο ζωῆς», ἀπορρίπτοντας χωρίς τήν παραμικρά αἰτιολογία τίς παραδοσιακές ἀξίες καί τίς ὑγιεῖς δομές, ὑπάρχουν πολλά κενά καί ἐνστάσεις.
Καί ὁμιλοῦμε περί ἀρρωστημένων δομῶν καί παραδοσιακῶν, ὑγιῶν δομῶν, ὂχι κατά τρόπο δογματικό, ἀλλά μέ βάση τά φυσιολογία πλαίσια στά ὁποῖα στηρίζεται ἡ ἲδια ἡ δημιουργία τῆς ζωῆς, ἡ ἀναπαραγωγική διαδικασία καί ἡ φυσιολογική καί ἰσορροπημένη σχέσις μεταξύ τῶν δύο αὐθυπάρκτων καί διακριτῶν, τόσο ἐξ ἀπόψεως φυσιολογίας ὃσο καί ἐξ ἀπόψεως ρόλου, ὀντοτήτων, πού εἶναι ὀ ἂνδρας καί ἡ γυναῖκα.
Ὃπως σέ κάθε ἒνστικτο, ἒτσι καί σέ αὐτό τῆς ἀναπαραγωγικῆς διαδικασίας, προκειμένου νά ἐπιτευχθῇ ὁ ἀντικειμενικός σκοπός πού εἶναι ἡ συνεύρεσις τοῦ ἂρρενος καί τοῦ θήλεως μέ σκοπό ΠΑΝΤΟΤΕ τήν τεκνοποιία, ἒχει προβλεφθεῖ τό συναίσθημα τῆς εὐχαριστήσεως, πού καλεῖται «ἡδονή», ἡ ὁποία, ὃμως ΔΕΝ εἶναι αὐτοσκοπός, ἀλλά τό μέσον.
Τό ἲδιο συμβαίνει π.χ. καί μέ τό ἒνστικτο τῆς διατροφικῆς αὐτοσυντηρήσεως, μέ τήν προσθήκη τῆς καλῆς γεύσεως ἡ ὁποία εὐχαριστεῖ τόν τρεφόμενο.
Καί ὃλοι γνωρίζομε τά ἀποτελέσματα τῆς ἀναγορεύσεως τῆς γευστικῆς εὐχαριστήσεως σέ…«αὐτοσκοπό», πού εἶναι παχυσαρκία καί ἀσθένειες…!
Καί ἓνα ἀπό τά ἑπτά θανάσιμα ἁμαρτήματα, εἶναι καί ἡ λαιμαργία…!
Τό ἲδιο συμβαίνει καί μέ τήν περίπτωση τῆς σαρκολατρείας, στήν ὁποία καί μόνον στηρίζεται ὁ τρόπος ζωῆς τόν ὁποῖον προβάλλουν ὡς «φυσιολογικό» οἱ σαρκολάτραι πού ὁμολογοῦν πώς σκοπός των εἶναι ἡ … «ἀπόλαυσις τῆς ἡδονῆς..!»
Ὃμως, ὑπάρχουν καί πιό μεγάλοι κίνδυνοι, πού κρύπτονται πίσω ἀπό τίς ἀπροκάλυπτες, πλέον, ἐπιθέσεις τῶν ὑπηρετῶν τοῦ άντιχρίστου, ἐναντίον τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας, μέσω τοῦ «πανηδονισμοῦ»
Δέν τούς ἀρκεῖ, πού πέραν τῶν ἂλλων, σέ καιρούς κρίσεως πού περικόπτονται συντάξεις ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι δέν μποροῦν, πλέον, νά ἐπιζήσουν, οἱ συντάξεις κάποιων ὑπεργήρων ὁμοφυλλοφίλων, θά περιέρχωνται σέ νεαρά, κατά κανόνα, ἂτομα, τά ὁποῖα θά τίς εἰσπράττουν εἰς βάρος τῶν πενομένων Ἑλλήνων, γιά πολλά χρόνια.., τήν στιγμή πού, κάποιοι, ὑποκριτικῶς ὁμιλοῦν γιά «διάσωση τοῦ…ἀσφαλιστικοῦ…!»
Ἐπιθυμοῦν καί ἐπιδιώκουν μετά μανίας τήν λέξη «ΓΑΜΟΣ» ὡς καθορισμό τῶν παρά φύσιν σχέσεών των ἀλλά καί τήν…ΥΙΟΘΕΣΙΑΝ ΠΑΙΔΙΩΝ…!
Γίνεται δηλαδή, μία λυσσώδης προσπάθεια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, γιά ἐκφυλισμό τοῦ Εὐλογημένου Θεσμοῦ τῆς Παραδοσιακῆς Ἑλληνικῆς Οἰκογενείας, ἡ ὁποία στήριξε τόν πολύπαθο Λαό μας, σέ πολύ δύσκολες καταστάσεις, πολύ πιό δύσκολες καί ἀπό τήν σημερινή…!
Καί μέ τό νέο …«μοντέλο» οἰκογενείας πού θέλουν νά ἐπιβάλλουν, ἐπιθυμοῦν καί ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ τήν διάλυση τοῦ Κοινωνικοῦ Ἰστοῦ καί τήν δημιουργία νέων ἀνθρώπων, παιδιῶν δηλαδή, τά ὁποῖα, μέσω τῆς πολυδιαφημιζομένης «14τετραετοῦς ὑποχρεωτικῆς ἐκπαιδεύσεως, μέ ὁλοήμερο Δημοτικό Σχολεῖο», χωρίς τήν παροχή «ἀντισωμάτων» ἒναντι τῶν σκοταδιστικῶν διδασκαλιῶν, θά ὑπόκεινται σέ διαρκῆ «πλύση ἐγκεφάλου»…!
Σαφές εἶναι τό μήνυμα πού ἐκπέμπεται ἀπό τούς ἁρμοδίους γιά τήν… «Παιδεία», μέ τήν ἂρνησή τους νά ἀναρτήσουν στίς αἲθουσες διδασκαλίας εἰκόνες μέ τούς ΗΡΩΕΣ τῆς φυλῆς μας, καθώς καί μέ τήν πρόθεσή τους νά κατέβασουν τά Ἐθνικοθρησκευτικά μας Σύμβολα…!
Ἢδη, ὁδεύουν πρός ΠΛΗΡΗ κατάργησιν τῆς Προσευχῆς καί τῆς ἑπάρσεως τῆς Τιμημένης Σημαίας μας…!
Καί ΟΛΟ τό βάρος πλέον, πέφτει στίς πλάτες τῶν συνεπῶν καί πιστῶν γονέων, οἱ ὁποῖοι ΠΡΕΠΕΙ νά διδάσκουν ΜΟΝΟΙ τους τά παιδιά τους ὃλα ὃσα ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ νά διδάξουν οἱ…κρατοῦντες…!
Κάποιοι Ἱεράρχες, ἐξεφράσθησαν μέ λέξεις πού δέν ἂρεσαν στούς «πιστούς» τῶν ἀπαράδεκτων …«νεωτερισμῶν» πού προσπαθοῦν νά μᾶς ἐπιβάλλουν οἱ …κάποιοι… γνωστοί – ἂγνωστοι…!.
Εἶπαν ΑΛΗΘΕΙΕΣ, ἒστω καί ἐάν τά λόγια τους φαντάζουν σκληρά καί … ἂπονα γιά μιά κατηγορία μειονοτική, πού ἐπιδιώκει, ὃμως,  τήν…«δικαίωσή» της καί τήν ἀποδοχή της ἀπό τίς Κοινωνικές καί Θρησκευτικές δομές πού, αἰῶνες τώρα, ἀποτελοῦν τήν βάση γιά τήν ἐπιβίωση τοῦ ἀνθρώπου, σέ πλαίσια συμβατά μέ τίς ἠθικές ἀξίες καί τά ὑψηλα ἰδανικά πού εἶναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ προκειμένου νά μήν ἐπέλθῃ ἡ σῆψις καί ὁ ἐκφυλισμός…!
Ἡ ἒκφρασις «ἒτσι γίνεται στήν Εὐρώπη καί στόν πλιτισμένο κόσμο» μᾶς παραπέμπει ἀκόμα καί σέ …παιδοφιλικά Κόμματα κάποιων… «πολισμένων Εὐρωπαίων»..! ἢ σέ ὀργανωμένους καί νομίμως λειτουργοῦντες Οἲκους ἀνοχῆς γιά… κτηνοβάτες…!
(Ἂς μή ξεχνᾶμε τήν ξεδιάντροπη δήλωση Γερμανοῦ – ἂν θυμᾶμαι καλά- Ὑπουργοῦ, πού ἐδήλωσε πώς  «συνευρίσκεται μέ τήν σκυλίτσα του» )
Σέ αὐτούς θέλουν νά μοιάσωμε;
Αὐτούς ἒχουν ὡς πρότυπα;
ΟΧΙ καί πάλι ΟΧΙ αδελφοι  μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί..!
Ὁ Ἑλληνικός Λαός, μέ τά πολλά του ἐλαττώματα ἀλλά καί τά πολλά του προτερήματα, ἒστω καί παρασυρμένος ἀπό τούς… ἰνστρούχτορες τοῦ ἀντιχρίστου, ΔΕΝ θά «στέρξῃ» τελικῶς νά στεριώσουν τέτοιες δομές, ἒ- στω καί ἂν, προσωρινῶς, δέν ἀντιδρᾶ, κάτω ἀπό τό βάρος τῶν ὃσων δεινῶν τοῦ ἒχουν ἐπισωρρεύσει στίς πλάτες, γιά νά μή μπορῆ νά ἀντιδράσῃ δυναμικά, καί στό τέλος, θά διαγράψῃ αὐτές τίς ντροπές καί θά ἐπαναφέρῃ τίς Πατροπαράδοτες Ἠθικές Ἀξίες καί τά Ἀκατάλυτα Ὑψηλά Ἰδανικά πού ἀποτελοῦν τήν «μαγιά» τῆς ὑπάρξεώς του.
Θυμηθῆτε τό τι ἒγινε μέ τήν ΟΡΘΟΔΟΞΗ σήμερα Ρωσία.
Ἐπί χρόνια, ὁ Χριστιανισμός ἐδιώκετο μέ λύσσα, μέ ἐμπρησμούς Ἐκκλησιῶν, μέ σκληρές τιμωρίες ἐναντιον τῶν Χριστιανῶν, ἀλλά στό τελος, ΞΕΠΗΔΗΣΕ μιά ΟΡΘΟΔΟΞΗ μεγάλη Δύναμη…!
Καί ἐδῶ, θά ἒλθῃ ἡ ἃγια ὣρα, πού μέσα ἀπό τούς διωγμούς, τήν άσέβεια, τίς αἱρέσεις, τήν ἀθεΐα, τόν σατανισμό, τήν σαρκολατρεία καί μέ μία λέξη τήν ΣΑΠΙΛΛΑ τοῦ «πολιτισμένου κόσμου», θά θριαμβεύσῃ ἡ Ἑλληνορθοδοξία, ἡ ὁποία και ἀποτελεῖ ἓνα τῶν κυριωτέρων (ἲσως τό κύριο) ἐμπόδιο στήν ἐξάπλωση τῶν σατανολατρικῶν, παγκοσμιοποιητικῶν, ἐπιδιώξεων…!
Εἶναι κάτι πού ΔΕΝ ἒχουν κατανοήσει οἱ διῶκται τῆς Πίστεώς μας καί τῆς Πατρίδος μας.
«ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΟΣΟ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ, ΤΟΣΟ ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΝ…!»
Καί τελειώνοντας, ἀποδίδοντες «τά τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καί τά Τοῦ Θεοῦ Τῷ Θεῷ», δηλώνομε χωρίς περιστροφές, πώς ἡ «Πολιτική» καί οἱ άσχολουμενοι μέ αὐτήν, πρέπει νά ΕΛΕΓΧΩΝΤΑΙ καί νά στηλιτεύωνται
ΟΛΕΣ οἱ αὐθαιρεσίες καί τά ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ τους, ὃταν αὐτά ἃπτοντα θεμάτων Πίστεως καί Πατρίδος, ἒστω καί ἐάν αὐτό προκαλῇ τήν ὀργήν των ἢ ἀκόμα καί τήν ὀργήν κάποιων «ρασοφόρων», οἱ ὁποῖοι, «Παπόδουλοι» ὂντες, διαμαρτύρονται καί ὁμιλοῦν ὑποκριτικῶς περί…«ρατσισμοῦ» (ἂκουσον-ἂκουσον), περί …ἐλλείψεως ἀγάπης καί περί «φόβου τῆς…διαφορετικότητος…!»
Ὁ Θεός ἂς τούς συγχωρήσῃ καί ἂς προσπαθήσουν νά σώσουν ἑαυτούς, ἀναλογιζόμενοι τόν Ἃγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρμο, ὁ ὁποῖος ἐστιγμάτιζε τίς ἀνομίες τὼν «ἀρχόντων» μέ τίμημα τήν ἲδια του την Ζωή…!
Γάμος, Παιδιά, ίκογένεια καί ἂλλα τέτοια, ΔΕΝ μποροὺν νά συνυπάρχουν μεταξὐ ΣΑΡΚΟΛΑΤΡΩΝ, μεταξύ τῆς κατηγορίας τῶν ἀνθρώπων πού ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει ὡς ΠΑΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ καί ἀποτελεῖ ΚΑΘΗΚΟΝ τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἱεραχῶν, ἡ ΜΗ ἀποδοχή τῶν ὃσων ζητοῦν προκειμένου νά ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ την Ὀροθοδοξία καί τήν ΕΛΛΑΔΑ.
Ἂς τούς συγχωρήσῃ Ὁ Θεός καί ἂς πάψουν νά προκαλοῦν .
Ἀποτελοῦν ἁπλῶς ΜΗ ΑΠΟΔΕΚΤΗΝ πρός «θεσμοθέτησιν» κατηγορίαν …!

π. Ευθυμιος Μπαρδάκας

Πηγή: ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ''

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Ἃγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Πρoς ένα Γερμανό θεολόγο:
Για την ορθόδοξη Εκκλησία και την ειρήνη τού κόσμου
(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. Β΄: 14).

Σᾶς φαίνεται ὅτι ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐλάχιστα ἐνδιαφέρεται γιά τήν εἰρήνη στόν κόσμο, καί αὐτό σᾶς ταλαιπωρεῖ. Πῶς ἐλάχιστα; Ποιός θά ἐπιθυμοῦσε τήν εἰρήνη περισσότερο ἀπό τούς βασανισμένους καί τούς μάρτυρες; Καί οἱ λαοί, οἱ Ὀρθόδοξοι λαοί εἶναι βασανισμένοι καί μάρτυρες. Αὐτό τό γράφω χωρίς νά καυχιέμαι οὔτε νά παραπονιέμαι ἀλλά μόνο μαρτυρώντας τό μαρτυρημένο ἱστορικό γεγονός. 

Καί στήν ἴδια τή γλώσσα σας μπορεῖτε νά βρεῖτε βιβλία ἱστορίας καί ἀφηγήσεων ἀπό τά ταξίδια, στά ὁποῖα θά βρεῖτε περιγραφές ἀπό τά πάθη καί τά βάσανα αἰώνων τῶν ὀρθοδόξων λαῶν. Ὅμως αὐτό εἶναι ἕνα ἐλάχιστο κομμάτι ἐκείνης τῆς ἀπερίγραπτης θάλασσας τῶν παθῶν, στήν ὁποία οἱ ὀρθόδοξοι λαοί αἰῶνες ἔπλεαν. Ἐάν οἱ πλούσιοι καί ἐλεύθεροι λαοί ἐπιθυμοῦν τήν εἰρήνη, αὐτοί, φοβάμαι, τήν ἐπιθυμοῦν χωρίς νά τήν ἔχουν στερηθεῖ ἰδιαίτερα, ἐνῶ ὅταν οἱ βασανισμένοι καί φτωχοί λαοί ἐπιθυμοῦν τήν εἰρήνη, αὐτοί τήν ἐπιθυμοῦν σάν ἀναγκαία ξεκούραση. Εἶναι φυσικό, λοιπόν, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς φύλακας καί τροφός τῆς ψυχῆς τῶν Ὀρθοδόξων λαῶν, νά ἐπιθυμεῖ ὁλόκαρδα τήν εἰρήνη στόν κόσμο καί ὄχι τόν πόλεμο. Γι᾿ αὐτό στούς ναούς μας τό πρωί καί τό βράδυ ὑψώνονται προσευχές «εἰρήνη τῷ κόσμῳ». Γιατί προσευχές; Γιατί ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι πιστεύουμε ὅτι ἡ εἰρήνη στόν κόσμο εἶναι δῶρο Θεοῦ, τό ἴδιο ὅπως καί ὁ καλός καιρός καί ἡ καρποφορία καί ἡ βροχή καί ἡ ὑγεία καί ἡ ἴδια ἡ ζωή. Γι᾿ αὐτό προσευχόμαστε στόν Χορηγό ὅλων τῶν καλῶν δῶρων, νά χορηγήσει τήν εἰρήνη στόν κόσμο.

Ἐσεῖς γνωρίζετε ὅτι ἡ εἰρήνη εἶναι συνέπεια τῆς ἀρετῆς καί ὄχι ἔργο ἐπιδεξιότητας. Ξέρετε ὅτι οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπό τή σπηλιά τῆς βηθλεέμ στόν ὕμνο πρῶτα τόνισαν τή δοξολογία τοῦ Θεοῦ καί ὕστερα τήν εἰρήνη στόν κόσμο. «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄: 14). Ἐκεῖνοι πού δέν δοξάζουν πρῶτα μέ πίστη καί προσευχή τόν Ὕψιστο Δημιουργό τους, πῶς μποροῦν νά ἔχουν εἰρήνη στήν ψυχή, καί πῶς ἐκεῖνο πού δέν ἔχουν μέσα τους μποροῦν νά τό προσφέρουν στόν κόσμο; Ξέρετε παρακάτω τόν λόγο τοῦ Παύλου περί τοῦ Χριστοῦ: «Αὐτός γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. β΄: 14). Καί τί ἀκόμα νά πῶ; Ξέρετε ὅλο τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο στήν οὐσία εἶναι μόνη στόν κόσμο ὑπάρχουσα Ἐπιστήμη περί τῆς Εἰρήνης. Καί ξέροντας ὅλα αὐτά πῶς θά μπορούσατε καί ἐσεῖς νά σκέφτεστε διαφορετικά παρά ὅτι ἡ εἰρήνη εἶναι συνέπεια ἀρετῆς καί ὄχι ἔργο ἐπιδεξιότητας, καί ὅτι ἡ εἰρήνη μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ μόνο μέ ἀρετή καί ποτέ μέ ἐπιδεξιότητα; Πάρετε γιά παράδειγμα μία οἰκογένεια, στήν ὁποία ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα, καί οἱ δύο χωρίς ἀρετή, συγκροτοῦν εἰρήνη μεταξύ τους μόνο μέ τήν τεχνική. Μπορεῖ ἄραγε ἡ εἰρήνη σέ τέτοια οἰκογένεια νά εἶναι μακρόχρονη; Στήν οἰκογένεια ὅμως, ὅπου ὁ Θεός δοξάζεται, ὅπου κυριαρχεῖ ἡ τιμιότητα, σ᾿ αὐτήν ἤδη ἡ εἰρήνη ὑπάρχει ἀπό μόνη της, ὡς συνέπεια τῆς ἀρετῆς. Ὅπως ἀντίστοιχα ἡ ζέστη εἶναι συνέπεια τοῦ φωτός, ἤ τό φῶς τῆς φωτιᾶς.

Ἔτσι εἶναι καί σ᾿ ἕνα λαό, καί σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Ἐάν δέν εἶχε ἡ ἀρέτη ταλαντευθεῖ στόν κόσμο, δέν θά μιλούσαμε τόσο περί τῆς εἰρήνης. Ἀφοῦ ἡ εἰρήνη θά ἔρρεε ἀπό τήν ἀρετή. Ὅμως στόν κόσμο σήμερα ὁμιλοῦν περισσότερο περί τῆς εἰρήνης ἀπ᾿ ὅ,τι στούς προηγούμενους καιρούς, καί οἱ ἄνθρωποι μοχθοῦν περισσότερο ἀπό ποτέ -ὄχι γιά νά ξαναγυρίσουν στήν ἀρετή ὡς ἀπαραίτητο ὅρο τῆς εἰρήνης- ἀλλά, γιά νά μαστορεύσουν τήν εἰρήνη μέ τήν τεχνική, τήν ἐπιδεξιότητα. Ἀλλά ὅπως ἡ στέγη δέν μπορεῖ νά σηκωθεῖ πρίν ἀπό τά θεμέλια, ἔτσι οὔτε ἡ εἰρήνη πρίν ἀπό τήν ἀρετή. Τό θεμέλιο καί ὁ ἐμπνευστής κάθε ἀρετῆς γιά μᾶς τούς χριστιανούς εἶναι ὁ Κύριος καί Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός. Ποιός ἄλλος θά μποροῦσε νά εἶναι ἡ βάση τῆς εἰρήνης στόν κόσμο ἀπ᾿ ὅτι Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος ἐπονομαζόμενος Ἄρχων τῆς Εἰρήνης;

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ μεγάλη χαρά καί ἑτοιμότητα θά κάνει ὅλες τίς θυσίες, πού ὁ Θεός καί ἡ ἀνθρωπότητα περιμένουν ἀπ᾿ αὐτήν, γιά τήν εἰρήνη ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους ὅταν οἱ ἡγέτες τῶν λαῶν θά εἶναι πρόθυμοι νά δημιουργοῦν εἰρήνη στόν κόσμο δοξάζοντας τόν Θεό -καί ὄχι ὅπως οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί τους, οἱ ὁποῖοι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ ἔχτιζαν τόν πύργο τῆς Βαβυλωνίας, ἐμπιστευόμενοι μόνο τήν ἐπιδεξιότητά τους· ὅταν λαοί καί φυλές ἁπλωθοῦν στήν προσευχή μπροστά στόν Ὕψιστο, ὅταν ὁριστεῖ νηστεία, καί διαταχθεῖ ἐγκράτεια ἀπό ὅλες τίς ζωηρότητες τουλάχιστον γιά κάποιο συγκεκριμένο χρόνο, ὅταν αὐστηρά ἀπαγορευτεῖ κάθε ὕβρις τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ κόσμου, ὅταν κάθε ἀρετή συνειδητά προαχθεῖ καί ξεκάθαρα τονιστεῖ σάν ὅρος εἰρήνης.

Ἕως τότε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θά πράττει ὅ,τι στερεώνει στήν πίστη καί τήν ἀγάπη, καί ἔτσι θά τούς κάνει ἱκανούς γιά τήν εἰρήνη μεταξύ τους. Καί ἀκόμα θά προσεύχεται ἀπό μέρα σέ μέρα στόν Ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης, νά ἀξιώσει ὅλους τούς ἀνθρώπους τῆς θεϊκῆς χορηγίας τῆς εἰρήνης στή γῆ.

Εἰρήνη σέ σᾶς καί χαρά ἀπό τόν Κύριο!

(Ἀπό τό βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται…», Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Α΄, Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ»)

Πηγή

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΓΙΑ ΤΟ "ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ"

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

ΣΑΝ γεγονὸς μιᾶς ἄνευ προηγουμένου καταπτώσεως, πνευματικῆς καὶ ἐθνικῆς, δύναται νὰ χαρακτηρισθῆ ἡ ψήφισις ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο τοῦ νόμου γιὰ τὸ «Σύμφωνο Ἐλεύθερης Συμβίωσης» Ὁμοφύλων, δηλαδὴ ἀνδρῶν μὲ ἄνδρες καὶ γυναικῶν μὲ γυναῖκες.

Καὶ μάλιστα μὲ τὴν διαδικασία προωθήσεως ἐπείγοντος νομοθετήματος, παραμονὲς τῶν μεγάλων Ἑορτῶν τῆς Χριστιανοσύνης, ὡσὰν αὐτὸ νὰ ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον σοβαρὰ καὶ πιεστικὰ ζητήματα τῆς δύσμοιρης Πατρίδος μας, ἡ ὁποία στενάζει ὑπὸ τὸ βάρος ἀπεχθοῦς οἰκονομικῆς κρίσεως, ἐνῶ εἶναι γνωστὸν ὅτι τὸ κύριο πρόβλημά της εἶναι τὸ δημογραφικό.

Καὶ ἀντὶ νὰ ἐνισχυθῆ ὁ θεοΐδρυτος θεσμὸς τῆς οἰκογενείας καὶ νὰ στηριχθοῦν μάλιστα οἱ ὀλίγοι ἡρωϊκοὶ πολύτεκνοι, μέσῳ τοῦ νέου νομοθετήματος καταφέρεται καίριο πλῆγμα κατὰ τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου καὶ τῆς Οἰκογενείας καὶ δίδεται στὴν νεότητα ἕνα χείριστο πρότυπο, ὡς μία νόμιμη καὶ κανονικὴ ἐπιλογὴ ζωῆς.

Διότι, ἡ ἀνηθικότητα προβάλλεται ὡς φυσικὸς τρόπος ζωῆς, ἡ διαστροφὴ ἀναγνωρίζεται ὡς κάτι τὸ φυσιολογικό, καὶ τὰ πάθη τῆς ἀτιμίας, κατὰ τὴν θεία Γραφή, νομιμοποιοῦνται, γιὰ νὰ ἀλλάξη δῆθεν πρὸς τὸ καλύτερο ἡ ζωὴ χιλιάδων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐπέλεξαν τὸν παρὰ φύσιν τρόπο ζωῆς, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα πρόκειται γιὰ μία πρωτοφανῆ ἐξαχρείωση τῆς κοινωνίας.

Ἄν τὸ «Σύμφωνο Ἐλεύθερης Συμβίωσης» γιὰ τὰ ἑτερόφυλα ἄτομα ἀποτελῆ τὴν ἀποθέωση τῆς ἀνευθυνότητος, τὴν χωρὶς δεσμεύσεις καὶ ὑποχρεώσεις καὶ θυσίες, δηλαδὴ τὴν χωρὶς ἀληθινὴ Ἀγάπη, σύναψη ἐλευθέρων σχέσεων, τότε τὸ ἀντίστοιχο «Σύμφωνο» γιὰ τὰ ὁμόφυλα ἄτομα συνιστᾶ διαστροφὴ καὶ παντελῆ πτώχευση ἠθική, πνευματικὴ καὶ ἐθνική.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ἀπὸ πλευρᾶς ἐκκλησιαστικῆς, ἐθνικῆς, ἱστορικῆς καὶ πολιτισμικῆς ἀντιτασσόμαστε σθεναρὰ καὶ ἐκφράζουμε τὸν ἀποτροπιασμό μας, καταγγέλοντας ἐνώπιον Θεοῦ, ἀνθρώπων καὶ ἱστορίας τοὺς πρωτεργάτες, αὐτουργοὺς καὶ συνεργοὺς τοῦ νομοθετικοῦ αὐτοῦ ἐκτρώματος, τὸ ὁποῖο μόνον δεινὰ προοιωνίζεται γιὰ τὸ μέλλον τοῦ τόπου καὶ τοῦ πάλαι ποτὲ ἐνδόξου Γένους μας.

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ. Καλλίνικο, διακρατοῦσα τὴν Πίστη καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀλώβητες καὶ ἀκαινοτόμητες ἀπὸ κάθε νόθευση καὶ ἀλλοίωση, καλεῖ σὲ Μετάνοια τὸ θεοφιλὲς Ποίμνιό της, ἀλλὰ καὶ εὐρύτερα τοὺς συμπατριῶτες μας, γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τῆς ἐγγιζούσης δικαίας ὀργῆς τοῦ Θεοῦ· ταυτόχρονα, καλεῖ σὲ πνευματικὴ ἐγρήγορσι καὶ σὲ διατράνωσι καὶ ἐξαγγελία τῆς ἀποφασιστικότητος καὶ τοῦ κατὰ Θεὸν ζήλου, ἐφ’ ὅσον μαχόμεθα ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν, γιὰ νὰ διαφυλάξουμε καὶ νὰ προασπιστοῦμε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστι μας καὶ τὸ Ἑλληνορθόδοξο Ἦθος μας πάσῃ θυσίᾳ, ἐνώπιον αὐτῆς τῆς «ἀποκαλυπτικῆς» ἀποστασίας καὶ αὐτοῦ τοῦ ἐκμαυλισμοῦ.

Ὁ ἐπιχειρούμενος ἐρμαφροδιτισμὸς τοῦ πιστοῦ λαοῦ μας καὶ τῶν παιδιῶν μας δὲν θὰ περάση!

«Στῶμεν καλῶς»!

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

12/25.12.2015
Ἁγίου Σπυρίδωνος Τριμυθοῦντοςτοῦ Θαυματουργοῦ

ΠΗΓΗ

ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΩΣ ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ (Ἃγιος Σεραφείμ τῆς Βίριτσα)

ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΩΣ ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ (Ἃγιος Σεραφείμ τῆς Βίριτσα)

Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι όλα που αφορούν εσένα, αφορούν και Εμένα; Διότι αυτά που αφορούν εσένα αφορούν την κόρη του οφθαλμού Μου; Είσαι πολύτιμη στα μάτια Μου και σε έχω αγαπήσει, για αυτό είναι ιδιαίτερη χαρά για Μένα να σε εκπαιδεύσω.

Όταν οι πειρασμοί έρχονται επάνω σου και ο πολέμιος, σαν το ποτάμι, θέλω να ξέρεις ότι, Από Μένα ήταν αυτό.

Θέλω να ξέρεις ότι η αδυναμία σου έχει ανάγκη από τη δύναμη Μου, και η ασφάλεια σου βρίσκεται στο να Με αφήσεις να σε προστατεύω. Θέλω να ξέρεις ότι, όταν βρίσκεσαι σε δύσκολες συνθήκες, μεταξύ των ανθρώπων που δεν σε καταλαβαίνουν, δεν λογαριάζουν αυτά που σου είναι ευάρεστα, και σε απομακρύνουν Από Μένα ήταν αυτό. Είμαι ο Θεός σου, οι περιστάσεις τις ζωής είναι στα χέρια μου, δεν βρέθηκες τυχαία στη θέση σου, είναι ακριβώς η θέση που σου έχω ορίσει. Δε Με παρακαλούσες να σου μάθω την ταπείνωση;

Και να, σε έβαλα σ’ αυτό ακριβώς το περιβάλλον, στο σχολείο όπου διδάσκουν αυτό το μάθημα. Το περιβάλλον σου, και αυτοί που ζουν γύρω σου, μόνο εκτελούν το θέλημά Μου. Έχει οικονομικές δυσκολίες και μόλις τα βγάζεις πέρα, να ξέρεις ότι, Από Μένα ήταν αυτό.

Θέλω να ξέρεις ότι Εγώ διαθέτω τα χρήματα σου και να καταφεύγεις σε μένα, και να γνωρίζεις ότι εξαρτάσαι από Μένα. Θέλω να ξέρεις ότι τα αποθέματά Μου είναι ανεξάντλητα, και να βεβαιωθείς ότι είμαι πιστός στις υποσχέσεις Μου. Να μη συμβεί ποτέ να σου πουν την ανάγκη σου «Μην πιστεύεις στον Κύριο και Θεό σου».

Έχεις περάσει ποτέ νύχτα μέσα στη θλίψη; Είσαι χωρισμένος από τους συγγενείς σου, τους ανθρώπους που αγαπάς; Σου το επέτρεψα για να στραφείς σε Μένα, και σε Μένα να βρεις την αιώνια παρηγοριά και ανακούφιση. Σε ξεγέλασε ο φίλος σου ή κάποιος που του είχες ανοίξει την καρδιά σου, Από Μένα ήταν αυτό.

Εγώ επέτρεψα να σε αγγίξει αυτή η απογοήτευση, για να μάθεις ότι ο καλύτερος φίλος σου είναι ο Κύριος. Θέλω να τα φέρνεις όλα σε Μένα και όλα να Μου τα λες. Σε συκοφάντησε κάποιος, να το αφήσεις σ’ εμένα, σε Μένα να προσκολληθείς, σε Μένα η καταφυγή σου, για να κρυφτείς από την αντιλογία εθνών. Θα κάνω την δικαιοσύνη σου να λάμψει σαν το φως και την ζωή σου, σαν μέρα μεσημέρι. Καταστράφηκαν τα σχέδιά σου, λύγισε η ψυχή σου και είναι εξαντλημένη, Από Μένα ήταν αυτό.

Έκανες σχέδια και είχες δικούς σου σκοπούς Μου, τα έφερες να τα ευλογήσω. Αλλά Εγώ θέλω να αφήσεις σε Μένα, να κατευθύνω και να χειραγωγώ τις περιστάσεις της ζωής σου, διότι είσαι το ορφανό, και όχι ο πρωταγωνιστής. Σε βρήκαν απροσδόκητες αποτυχίες, και η απελπισία κατέλαβε την καρδιά σου, να ξέρεις, Από Μένα ήταν αυτό.

Διότι μ’ αυτή την κούραση και το άγχος δοκιμάζω πόσο ισχυρή είναι η πίστη σου στις υποσχέσεις Μου και την παρρησία σου στη προσευχή για τους συγγενείς σου. Δεν ήσουν εσύ που εμπιστεύτηκες τις φροντίδες γι’ αυτούς στην προνοητική αγάπη Μου; Δεν είσαι συ που και τώρα τους αφήνεις στην προστασία της Πανάγνου Μητέρας Μου; Σε βρήκε σοβαρή ασθένεια, που μπορεί να γιατρευτεί ή είναι αθεράπευτη και σε κάρφωσε στο κρεβάτι σου, Από Μένα ήταν αυτό.

Επειδή θέλω να Με γνωρίσεις πιο βαθιά, μέσω της σωματικής ασθένειας και να μην γογγύζεις γι’ αυτή την δοκιμασία που σου στέλνεται και να μην προσπαθείς να καταλάβεις τα σχέδια Μου, της σωτηρίας της ψυχής των ανθρώπων με διάφορους τρόπους, αλλά αγόγγυστα και ταπεινά να σκύψεις το κεφάλι σου μπροστά στην αγαθότητά Μου. Ονειρευόσουν να κάνεις κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο για Μένα και αντί να το κάνεις έπεσες στο κρεβάτι του πόνου Από Μένα ήταν αυτό.

Διότι τότε θα ήσουν βυθισμένος στα δικά σου έργα, και Εγώ δεν θα μπορούσα να προσελκύσω τις σκέψεις σου σε Μένα, αλλά Εγώ θέλω να διδάσκω τις βαθύτατες σκέψεις και τα μαθήματα Μου, για να Με υπηρετείς.Θέλω να σε μάθω να συναισθάνεσαι πως είσαι τίποτα χωρίς Εμένα.

Μερικοί από τους καλύτερους υιούς Μου είναι αυτοί, οι οποίοι είναι αποκομμένοι από την δραστική ζωή, για να μάθουν να χειρίζονται το όπλο της αδιάλειπτης προσευχής. Κλήθηκες απροσδόκητα να αναλάβεις μία δύσκολη και υπεύθυνη θέση, στηριγμένη σε Μένα. Σου εμπιστεύομαι τις δυσκολίες αυτές, και γι’ αυτό θα σε ευλογήσει Κύριος ο Θεός σου σ’ όλα τα έργα σου, σ’ όλους τους δρόμους σου, σ’ όλα, Καθοδηγητής και Δάσκαλος σου θα είναι ο Κύριος σου.

Την ημέρα αυτή, στα χέρια σου, τέκνο Μου έδωσα αυτό το δοχείο με το θείο μύρο, να το χρησιμοποιείς ελεύθερα. Να θυμάσαι πάντοτε ότι κάθε δυσκολία που θα συναντήσεις, κάθε προκλητική λέξη, κάθε διαβολή και κατάκριση, κάθε εμπόδιο στα έργα σου, που θα μπορούσε να προκαλέσει αγανάκτηση και απογοήτευση,κάθε φανέρωση της αδυναμίας και της ανικανότητας σου, θα χρίεται μ’ αυτό το έλαιο. Από Μένα ήταν αυτό.

Να θυμάσαι πως κάθε εμπόδιο είναι νουθεσία από τον Θεό, και γι’ αυτό να βάλεις στην καρδιά σου αυτόν τον λόγο, που σου έχω αποκαλύψει την ημέρα αυτή. Από Μένα ήταν αυτό. Να ξέρεις και να θυμάσαι - πάντα, όπου και να είσαι, ότι οποιοδήποτε κεντρί, θα αμβλυνθεί μόλις θα μάθεις σε όλα να βλέπεις Εμένα Όλα σου στάλθηκαν από Μένα, για την τελείωση της ψυχής σου, Όλα αυτά ήταν από μένα.

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα

Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΙΑΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ (Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

 Τα Χριστούγεννα της Ιωάννας

«Παραπονιέσαι για τη μοναξιά στη μέση μεγάλης πόλης. Τόσος λαός γύρω σου κοχλάζει σαν μυρμηγκοφωλιά, και εσύ και πάλι αισθάνεσαι σαν στην έρημο. Στις μεγάλες γιορτές η κατάσταση είναι ανυπόφορη. Παντού πλημμυρίζει η χαρά, ενώ εσένα σε πιέζει η λύπη. Οι εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων και της Ανάστασης σου φαίνονται σαν κάποια άδεια δοχεία, τα οποία εσύ γεμίζεις με δάκρυα. Όταν αυτές οι άγιες γιορτές βρίσκονται μακριά πίσω ή μπροστά σου, αισθάνεσαι πιο ήρεμη. Αλλά όταν πλησιάσουν και έρθουν, η θλίψη και η ερημιά κυριεύουν την ψυχή σου.

Τί να σου κάνω; Θα σου διηγηθώ την ιστορία για τα Χριστούγεννα της Ιωάννας διότι ίσως σε ωφελήσει. Θα αφήσω όμως να σου διηγείται εκείνη όπως τα είχε διηγηθεί σε μένα.

«Σαράντα και κάτι χρόνια βλέπω εγώ αυτό τον κόσμο σαν γυναίκα. Ποτέ καμιά χαρά, εκτός από λίγη σαν παιδί στο σπίτι των γονέων μου. Αλλά μπροστά στον κόσμο δεν έδειχνα λυπημένη. Μπροστά στους ανθρώπους υποδυόμουν τη χαρούμενη, και στη μοναξιά έκλαιγα. Όλοι με θεωρούσαν ένα ευτυχισμένο πλάσμα, αφού ως τέτοια έδειχνα. Ακούω, όλοι γύρω μου παραπονούνται, και οι έγγαμοι και οι άγαμοι, και οι πλούσιοι και οι φτωχοί, όλοι. Και σκέφτομαι, γιατί κι εγώ να παραπονιέμαι στους δυστυχισμένους για τη δική μου δυστυχία, και μόνο να αυξάνω τη λύπη γύρω μου; Θεέ, να δείχνω χαρούμενη έτσι θα είμαι πιο χρήσιμη στον δυστυχισμένο κόσμο, ενώ το μυστικό μου θα το κρύβω μεσα μου και θα κλαίω στη μοναξιά μου. Προσευχόμουν στον Θεό, για να μου εμφανισθεί με κάποιο τρόπο, τουλάχιστον μόνο ένα δάχτυλό Του να αισθανθώ. Προσευχόμουν έτσι, για να μην σβήσω από την κρυμμένη λύπη. Από κάθε έσοδο έκανα ελεημοσύνη οπουδήποτε είχα ευκαιρία. Επισκεπτόμουν αρρώστους και ορφανούς, και έφερνα χαρά με τη δική μου φαινομενική χαρά. Πιστεύω σε Σένα, αγαθέ μου Θεέ, έλεγα συχνά, αλλά Σε παρακαλώ, εμφανίσου μου με κάποιο τρόπο, για να Σε πιστεύω ακόμα περισσότερο. «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μου τη απιστία» (Μάρκ. 9, 24). Επαναλάμβανα αυτά τα λόγια από το Ευαγγέλιο. Και πράγματι, βίωσα να μου εμφανιστεί ο Κύριος.

Δυσκολότατες για μένα ήταν οι μεγάλες γιορτές. Μετά από τη Λειτουργία κλεινόμουν στο δωμάτιο και έκλαιγα ολόκληρα τα Χριστούγεννα και την Ανάσταση. Όμως τα προηγούμενα Χριστούγεννα εμφανίστηκε ο Θεός. Αυτό έγινε ως εξής. Πλησίαζε αυτή η μεγάλη μέρα. Εγώ αποφάσισα να ετοιμάσω όλα έτσι όπως η μητέρα μου ετοίμαζε: και κρέας, και ζυμαρικά, και γλυκά, και όλα τ’άλλα. Άπλωσα σανό στο σπίτι, πέταξα από τρία καρύδια σε κάθε γωνιά του δωματίου. Ας είναι η Αγία Τριάδα ελεήμων σε όλες και τις τέσσερις πλευρές του κόσμου. Και κάνοντας όλα αυτά ασταμάτητα προσευχόμουν: Κύριε, στείλε μου επισκέπτες αλλά εντελώς πεινασμένους και φτωχούς! Σε παρακαλώ, εμφανίσου μ’αυτόν τον τρόπο! Πού και πού, μου ερχόταν η σκέψη: τρελή Ιωάννα, τι επισκέψεις περιμένεις τα Χριστούγεννα! Αυτή την άγια μέρα ο καθένας βρίσκεται στο σπίτι του ποιος θα μπορούσε να έρθει ως επισκέπτης σε σένα; Κι εγώ έκλαιγα και έκλαιγα… Όμως και πάλι επαναλάμβανα εκείνη την προσευχή και ετοίμαζα.

Όταν τα Χριστούγεννα γύρισα από την Εκκλησία, άναψα το κερί, έστρωσα το τραπέζι, έβαλα όλα τα φαγητά, και τότε άρχισα να περπατώ από δω κι από κει στο δωμάτιο. Θεέ μου, μην με εγκαταλείψεις! Πάλι προσευχόμουν. Στο δρόμο λίγοι περνούσαν. Είναι Χριστούγεννα, αλλά και ο δρόμος μας είναι απόμερος. Όμως μόλις το χιόνι έτριζε κάτω από τα πόδια κάποιου, εγώ πεταγόμουν στην πόρτα! Άραγε είναι ο επισκέπτης μου; Δεν είναι. Να, προσπέρασε. Το μεσημέρι ήρθε και πέρασε, και εγώ μόνη. Άρχισα να κλαίω και κραύγασα: τώρα βλέπω, Κύριε, ότι με εγκατέλειψες εντελώς! Έκλαιγα έτσι και σιγοέκλαιγα συνεχώς! Ξαφνικά χτύπησε κάποιος την πόρτα, και εγώ άκουσα φωνές: δώσε αδελφέ, δώσε αδελφή! Γρήγορα έτρεξα και άνοιξα την πόρτα. Μπροστά μου ένας τυφλός και ο οδηγός του, και οι δυο σκυμμένοι, κουρελιασμένοι, παγωμένοι. Ο Χριστός γεννήθηκε, κύριοί μου! φώναξα εγώ χαρούμενα. Αληθώς γεννήθηκε! κροτάλιζαν με τα δόντια εκείνοι τρέμοντας. Έλεος, αδελφή, ελέησέ μας! Δεν σου ζητάμε χρήματα. Από το πρωί κανένας δεν μας πρόσφερε ψωμί, λίγα λεφτά ή από ένα ποτήρι με ρακί. Πεινάμε πολύ. Εγώ πέταξα από τη χαρά μου ως τον τρίτο ουρανό. Τους οδήγησα στο σπίτι και τους έβαλα στο γεμάτο τραπέζι. Τους σέρβιρα κλαίγοντας από χαρά. Εκείνοι με ρώτησαν παραξενεμένοι: «Γιατί κλαις, κυρία;». Από χαρά, κύριοί μου, από καθαρή και φωτεινή χαρά! Εκείνο για το οποίο προσευχόμουν στον Θεό ο Θεός μου το έδωσε. Μερικές μέρες εγώ Του προσεύχομαι, να μου στείλει ακριβώς τέτοιους επισκέπτες όπως είσαστε εσείς, και να, Αυτός μου έστειλε. Δεν ήρθατε εσείς έτσι τυχαία, αλλά σας έστειλε ο αγαθός μου Κύριος. Αυτός σήμερα μου φανερώθηκε μέσα από σας. Αυτά είναι τα πλέον χαρούμενα Χριστούγεννα στη ζωή μου. Τώρα ξέρω, ότι είναι ζωντανός ο Θεός μας. Δόξα σ’ Εκείνον και ευχαριστία! «Αμήν», απάντησαν οι αγαπητοί μου επισκέπτες. Τους κράτησα έως το βράδυ, τους γέμισα τις τσάντες και τους αποχαιρέτησα».

Τέτοια ήταν τα προηγούμενα Χριστούγεννα της Ιωάννας. Δώσε Θεέ, να είναι φέτος ακόμα πιο χαρούμενα. Προσευχήσου κι εσύ, κόρη, να σου φανερωθεί ο ουράνιος Πατέρας με κάποιο τρόπο -και στον Θεό οι τρόποι είναι πολλοί- και θα ζήσεις θαύμα. Μην ετοιμάζεσαι για λύπη σε τούτη τη μεγάλη μέρα, αλλά να ετοιμάζεσαι για χαρά. Και ο Πανορατικός, ο Παντελεήμων, θα σε κάνει χαρούμενη. 

(Από το βιβλίο «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται» βιβλίο με επιστολές του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ο οποίος υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος. Έζησε από το 1881 μέχρι το 1956. Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκήρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά Λειψάνων).Πηγή: alopsis.gr ).

Πηγή: eggolpio.blogspot.gr

ΙΕΡΩΝΥΜΕ ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΟΥ

ΙΕΡΩΝΥΜΕ ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΟΥ

Νύχτα Χριστουγέννων. Ἕνας ἅγιος καὶ σοφὸς ἀσκητὴς προσεύχεται ἀπὸ ὥρα γονατιστὸς μέσα στὸ ἅγιο Σπήλαιο, στὴ Βηθλεέμ. Στὸ σπήλαιο ποὺ πρὶν ἀπὸ περίπου 400 χρόνια εἶχε φιλοξενήσει τὸν νεογέννητο Χριστό μας. Ὁ ἀσκητὴς δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν μεγάλο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ἅγιο Ἱερώνυμο, ποὺ κατέγραψε καὶ τὰ ὅσα συνέβησαν ἐκεῖ.

Ἐκείνη τὴ νύχτα ὁ Ὅσιος εἶχε ἀφήσει τὸ ἀσκητήριο του, ποὺ ἦταν κοντὰ στὸ ἅγιο Σπήλαιο, καὶ εἶχε ἀποφασίσει νὰ τὴν περάσει ξάγρυπνος καὶ προσευχόμενος μπροστὰστὴν ἁγία Φάτνη.
Ἡ καρδιά του ἦταν γεμάτη εὐγνωμοσύνη γιὰ τὴ μεγάλη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ: νὰ ἔλθει ὁ Ἴδιος στὴ γῆ, νὰ γίνει ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μᾶς γλυτώσει ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας, ἀπὸ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου καὶ τὰ νύχια τοῦ θανάτου!
Ἀπόλυτη σιωπὴ ἐπικρατοῦσε μέσα στὴ νύχτα στὸν ἱερὸ χῶρο…

.

Ξαφνικὰ ἀκούστηκε νὰ προφέρει τὸ ὄνομά του μιὰ γλυκιὰ φωνή:

–Ἱερώνυμε!

Ξαφνιάστηκε ὁ Ὅσιος… Κοίταξε παραξενεμένος γύρω του… Τίποτε… Δὲν ὑπῆρχε κανείς.

–Ἱερώνυμε! ξανακούστηκε ἡ φωνή…

Ναί! Ἐρχόταν ἀπὸ τὴν ἁγία Φάτνη… καὶ ἔκανε τὴν καρδιά του νὰ τρέμει συγκλονισμένη.

–Ἱερώνυμε, τί δῶρο θὰ μοῦ κάνεις ἀπόψε στὴ γιορτή μου;

Ἦταν πράγματι ἡ γλυκιὰ φωνὴ τοῦ Ἰησοῦ.

Ξέσπασε σὲ λυγμοὺς ὁ Ἅγιος:

–Ὦ Κύριε, τὸ ξέρεις ὅτι γιὰ Σένα τὰ ἄφησα ὅλα: τὸ παλάτι τοῦ αὐτοκράτορα, τὰ μεγαλεῖα τῆς Ρώμης, τὶς ἀνέσεις. Ἡ καρδιά μου, ἡ σκέψη μου, ὅλα σὲ Σένα εἶναι στραμμένα! Τί ἄλλο μπορῶ νὰ Σοῦ προσφέρω; Δὲν ἔχω τίποτε!

–Καὶ ὅμως, Ἱερώνυμε, ἔχεις κάτι ἀκόμα ποὺ μπορεῖς καὶ πρέπει νὰ μοῦ τὸ προσφέρεις… Αὐτὸ θὰ μὲ εὐχαριστήσει πιὸ πολὺ ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα, καὶ αὐτὸ θέλω…

.

Ἔπεσε σὲ συλλογὴ ὁ Ὅσιος… Πέρασαν λίγα λεπτὰ καὶ μετὰ τόλμησε νὰ ψελλίσει:

–Κύριε, δὲν βρίσκω κάτι… Πές μου, τί θὰ μποροῦσα ἀκόμη νὰ Σοῦ προσφέρω καὶ δὲν μπορῶ νὰ τὸ σκεφτῶ;

Μεσολάβησε μικρὸ διάστημα σιγῆς καὶ ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ ξανακούστηκε:

.

–Ἱερώνυμε, τὶς ἁμαρτίες σου θέλω. Δῶσε μου τὶς ἁμαρτίες σου!

–Τὶς ἁμαρτίες μου; Τί νὰ τὶς κάνεις, Κύριε, τὶς ἁμαρτίες μου;

–Θέλω τὶς ἁμαρτίες σου γιὰ νὰ σοῦ τὶς συγχωρήσω, ἀφοῦ γι᾿ αὐτὸ ἦρθα στὸν κόσμο, ἀπάν­τησε ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐπικράτησε βαθιὰ σιωπή.

.

Συγκλονισμένος ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος ἄ­­­φησε τὰ δάκρυά του, δάκρυα εὐγνωμοσύνης, νὰ πλημμυρίσουν τὸν ἱερὸ χῶρο ὅλη τὴ νύχτα.

Ἄφησε καὶ σὲ μᾶς τὴν ἔμπρακτη παραγγελία νὰ μὴ λησμονοῦμε κάθε Χριστούγεννα τὸ ὡραιότερο δῶρο πρὸς τὸν Σωτήρα μας, τὴ μετάνοιά μας γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Αὐτὸς εἶναι ὁ καλύτερος ἑορτασμὸς τῆς μεγάλης ἑορτῆς…

.

Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», Τεῦχ. 2057

ΤΙ ΠΡΑΤΤΩΝ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ (Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

ΤΙ ΠΡΑΤΤΩΝ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ (Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

1.Να αγαπά τον Θεόν με όλην την ψυχήν και με όλην την δύναμίν του,και να φυλάσσει τας εντολάς αυτού,να αγαπά δέ τον πλησίον του(τον συνάνθρωπό του),όπως αγαπά τον εαυτόν του,σύμφωνα με τους λόγους του Κυρίου,ο οποίος είπεν·Εάν τας εντολάς μου τηρήσετε,μενείτε εν τη αγάπη μου(Ιωάν.ιε' 10).Θα μείνετε δέ είς την αγάπην,που σας έχω,εάν φυλάξετε τας εντολάς μου.Και πάλιν·Εν τούτω γνώσονται πάντες,ότι εμοί μαθηταί έστε,εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις(Ιωάν.ιγ' 35).Με αυτό θα μάθουν όλοι ότι είσθε μαθηταί μου,εάν έχετε αγάπην ο ένας προς τον άλλον.

2.Να ταπεινώνη την ψυχήν του εμπρός είς τον Θεόν και ουδέποτε να υψώνη την κεφαλήν του εναντίον του πλησίον του.Διότι όπως λέγει η Γραφή,Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει(Ψαλ. ν' 19).Καρδίαν η οποία συνετρίβη και εταπεινώθη από την θλίψην,δέν θα την εξευτελίσει ο Θεός.Να δοκιμάζει δέ και πικράν θλίψιν διά τας αμαρτίας του πλησίον του,και να πενθή διά τας ιδικάς του αμαρτίας,να χαίρη όταν ο πλησίον του χαίρη και να μην λειώνη από τον φθόνον διά την ευτυχίαν του·να δέχεται με υπομονήν και να συμβουλεύη εκείνους οι οποίοι τον αντιστρατεύονται,και να κατέχεται πάντοτε από τον πόθον και την δίψαν να εκτελή έργα δίκαια,ώς θέλει ταύτα ο Θεός·διότι αυτός θα διατηρήσει και την ψυχήν του καθαράν.

3.Να αισθάνεται ευσπλαγχνίαν δι'εκείνους οι οποίοι έχουν ανάγκην ευσπλαγχνίας και να διαθέτει όλας τάς δυνάμεις του διά την ειρήνην,όπως την θέλει ο Θεός,και να αγωνίζεται να ονομασθεί υιός του Θεού ακριβώς διά τάς προσπαθείας του υπέρ της ειρήνης.Ακόμη και να υβρίζεται και να κατηγορείται και να διώκεται και να θανατώνεται διά την δικαιοσύνην του Θεού και την ομολογίαν της πίστεως είς τον Χριστόν,διότι αυτό είναι η αιώνιος ζωή.

4.Να καταπολεμή πάσαν αιρετικήν διδασκαλίαν και να αποδέχεται ορθώς την διδασκαλίαν της Αγίας Πίστεως περί της Αγίας Τριάδος.

5.Να μελετά διαρκώς μέσα είς την καρδίαν του την αλήθειαν και ουδέποτε να μολύνη την γλώσσαν του με το ψεύδος και ουδέποτε να κάνη κακόν είς τον πλησίον του,όπως λέγει η Γραφή.

6.Να μή κατηγορεί,να μή ονειδίζη,ούτε να κάνει κάτι άλλο από όσα απαγορεύονται,αλλά να τηρή με προσοχήν και επιμέλειαν τας εντολάς του Χριστού και να εκτελή αυτάς.

7.Να δίδει ελεημοσύνην,έστω και άν πρόκειται να στερηθή ο ίδιος,χωρίς και να απλώνη την χείραν του διά να ζητήση και από άλλους ενίσχυσιν διά τηνβοήθειαν αυτήν.Να δίδη ένδυμα είς τον μή έχοντα.

8.Να ευλογή,όταν υβρίζεται.Όταν υποχρεώνεται να εκτελέση μίαν αγγαρείαν,να εκτελή περισσότερα από όσα τον υποχρεώνουν να κάμη,χωρίς να εκφέρη ουδένα αισχρόν ή βλάσφημον λόγον.Ουδέποτε να ορκίζεται,αλλ'ένα μόνον όρον να γνωρίζη,το να λέγη την αλήθειαν και να ενδιαφέρεται πάντοτε δι'αυτήν,νύκτα και ημέραν,και είς κανένα να μη λέγη περισσότερα,σύμφωνα με την παραγγελίαν του Κυρίου,από το ναί και το όχι είς τας αποκρίσεις του.

9.Να κινή την γλώσσαν του είς το να υμνή τον Θεόν,να κλίνη τα γόνατα και να υψώνη τας χείρας και τον νούν του διά να παρακαλέση τον Θεόν,να χύνη δάκρυα κατανύξεως ενώπιον του Θεού.

10.Να σκέπτεται πάντοτε τον θάνατόν του και την Μέλλουσαν Κρίσιν,και την απολογίαν την οποίαν θα δώση διά τα έργα του.Να σκέπτεται πάντοτε τας αμαρτίας του,παρακαλών τον Θεόν να του συγχωρήση τα αμαρτήματά του.

11.Να εκτελή καλά έργα με πάσαν επιμέλειαν,χωρίς να τα αναφέρη διαρκώς ή να τα επιδεικνύη,ή να καυχησιολογεί δι'αυτά,όπως ο Φαρισαίος,αλλά τας καλάς αυτάς πράξεις του να ενδιαφέρεται,όπως μόνον ο Θεός γνωρίζη,όστις και θα αποδώση είς τον καθένα ανάλογα με τα έργα του.

12.Να αποφεύγη την μέθην,την επιορκίαν ,την λαιμαργίαν,την άκαιρον φλυαρίαν τον φθόνον,τας έριδας ,την κακίαν,την πλεονεξίαν η οποία είναι δευτέρα ειδωλολατρεία,τον θυμόν ,την οργήν,την πορνείαν την μοιχείαν και κάθε σωματικήν ακαθαρσίαν.

13.Να μή χρησιμοποιή μαγικά φάρμακα,να αποφεύγη τας μαντείας,τους μαγικούς εξορκισμούς και τα γητεύματα.Να προσπαθή ημέραν και νύκτα να εξαγνίζη τον εαυτόν του,ώστε να μεταλαμβάνη επαξίως το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

14.Να γίνεται προστάτης των ορφανών,των χηρών και των ξένων.Να μή στρέφη αλλού το πρόσωπον,όταν κάποιος του ζητή κάτι ή να μή αρνείται να δώση είς εκείνον ο οποίος ζητεί δανεικά από αυτόν,αλλά και να σχίζη κάθε άδικον χρεωστικόν ομόλογον,να μή το επιδεικνύη και είς άλλους,εφ'όσον αυτά τα οποία έχει ανήκουν εξ'ολοκλήρου είς τον Θεόν και εκ του Θεού έχει ό,τι έχει.Να προσφέρη είς τον Θεόν ό,τι έχει.Να ζητή από τον Θεόν να του δώση ό,τι του λείπει.Να τιμά τους δοξάζοντας τον Θεόν.Να τιμά τους δούλους αυτού.

15.Να αισθάνεται οίκτον πρός τους εχθρούς της αληθούς Πίστεως διότι είναι ψυχικώς τυφλοί,και να προσπαθή με όλας του τας δυνάμεις να τους οδηγήση είς επίγνωσιν του Θεού,να αποστρέφεται όμως εκείνους οι οποίοι επιμένουν είς την τύφλωσίν των,να μισή δέ με τέλειον μίσος εκείνους οι οποίοι μισούν τον Κύριον.

16.Να παραμένη πάντοτε αγαθός,ευσεβής και αγνός,ωσάν να έχη μέσα του διαρκώς τον Θεόν και να είναι ολόκληρος αφοσιωμένος είς τον Θεόν.Είς κάθε ενέργειάν του να κατευθύνεται από την ενθύμηση του Θεού και τας εντολάς του,και όταν ευρίσκεται είς αμηχανίαν και όταν αναπαύεται,και όταν σηκώνεται και όταν τρώγη και όταν πίνη και καθ'όλην την ημέραν,σύμφωνα με όσα λέγει η Γραφή·Προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διά παντός,ότι εκ δεξιών μου έστιν,ίνα μή σαλευθώ(Ψαλ. ιε' 8),Έβλεπα διαρκώς εμπρός μου τον Κύριον,διότι στέκεται είς τα δεξιά μου,ώστε να μή ταραχθώ,και·Φοβηθήτω τον Κύριον πάσα η γή,απ'αυτού δέ σαλευθήτωσαν πάντες οι κατοικούντες την οικουμένην (Ψαλ. λβ' 8),Ας φοβηθή τον Κύριον πάσα η γή,ας τρομάξουν Αυτόν όσοι κατοικούν την οικουμένην.

17.Να μή διατηρή μνησικακίαν είς την ψυχήν του,διότι ο δρόμος που ακολουθούν οι μνησίκακοι οδηγή είς τον ψυχικόν θάνατον,αί δέ αμαρτίαι εκείνου ο οποίος συγχωρεί τον πλησίον του,εάν του πταίση είς κάτι,συγχωρούνται από τον Θεόν.Εάν δηλαδή δέν ενθυμηθώμεν τα αμαρτήματα τα οποία άλλοι διέπραξαν είς βάρος μας,ούτε ο Θεός θα ενθυμηθή τα αμαρτήματα τα οποία ημείς εκάμαμεν πρός Αυτόν.

18.Να κρίνη δικαίως με τον φόβο του Θεού είς την ψυχήν του.Διότι το δικαίωμα της κρίσεως ανήκει μόνον είς τον Θεόν·να μή κατακρίνει άλλους διά τα αμαρτήματά των,ήτοι να μή τους εξευτελίζη και τους αποστρέφεται,ούτε να εξετάζη με προσοχήν και περιέργειαν τα κακά του πλησίον του,και να δικαιώνη τον εαυτόν του,χωρίς να βλέπη τας δοκούς που είναι καρφωμέναι είς τους οφθαλμούς του,αλλά να βλέπη τα άχυρα που έχουν εισέλθει είς τον οφθαλμόν του πλησίον του,ήτοι να σχολιάζει τα μικρά ελαττώματα των αδελφών του,πράγμα το οποίον εξοργίζει τον Θεόν είς μεγάλον βαθμόν·δέν είναι δηλαδή ορθόν να κρίνωμεν ημείς τον ξένον δούλον·δούλος δέ του Θεού είναι κάθε άνθρωπος.

19.Να κρίνη και να διορθώνη με αγάπην.Να ελευθερώνη ένα αδικούμενον από τας χείρας εκείνου ο οποίος τον αδικεί.Να γίνεται πατήρ διά τους αδυνάτους,και οφθαλμός διά τους τυφλούς,και πόδες διά τους χωλούς,όπως λέγει η Γραφή.Ευσεβές και δίκαιον είναι τούτο,όταν όμως γίνεται με τας επιβαλλομένας συμβουλάς και παραινέσεις,όπως λέγει και ο μακάριος Απόστολος Παύλος·τριετίαν νύκτα και ημέραν ούκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον (Πράξ. κ' 31),Επί μίαν τριετίαν συνεχώς νύκτα και ημέραν δέν έπαυσα με δάκρυα είς τους οφθαλμούς να συμβουλεύω τον καθένα από σάς.

20.Να αποφεύγη τα αισχρά κέρδη,και να είναι ευλαβής και όσιος,και να προσέχη είς την ανάγνωσιν,είς τας παρακλήσεις,και τας συμβουλάς και την διδασκαλίαν,διδάσκων και νουθετών τον εαυτόν του σύμφωνα με όσα λέγει η Γραφή,ήτοι εν ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς,άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω ('Εφ. ε' 19). Να διέρχεται δηλαδή την ζωήν του με ψαλμούς και ύμνους και άσματα πνευματικά,ψάλλων και υμνών τον Κύριον όχι μόνον με το στόμα αλλά και με την καρδίαν.

21.Να τιμά εκείνους οι οποίοι τον εγέννησαν,διά να ζήση πολλά έτη επάνω είς την γήν,και να μήν κακολογεί τον πατέρα ή την μητέρα του.Να φροντίζει δέ και διά τους ιδικούς του υπηρέτας,αλλά πρό πάντων διά τους υπηρέτας της Πίστεως.

22.Να μή παραλείπη να συχνάζη είς τας εκκλησιαστικάς συγκεντρώσεις,ήτοι είς τας κοινάς συνάξεις και προσευχάς,αλλά και να προσεύχεται δημοσίως εμπρός είς όλον τον κόσμον πρός τον Θεόν,και να μή περιφρονή τας σοφάς συμβουλάς,που ίσως θα του δώσουν,ή τα θεοσεβή διδάγματα·να μή θεωρεί απίστευτα ή αδύνατα τα θαύματα και τα έργα του Θεού,τα οποία γίνονται καθ'εκάστην γενεάν,και να μή ασκή κριτική επ'αυτών.

23.Όταν ενεργή ο άνθρωπος κατ'αυτόν τον τρόπον,και όταν έχη τον Θεόν διαρκώς είς την καρδίαν του,με φρόνησιν,θα κληρονομήση την Βασιλείαν των ουρανών,η οποία είναι προητοιμασμένη από καταβολής κόσμου διά τους Αγίους,η οποία τέλος δέν έχει,και την οποίαν εύχομαι να κληρονομήσωμεν και ημείς όλοι,Χάριτι και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,Ώ η δόξα και το κράτος είς τους αιώνας των αιώνων.Αμήν. 

Πηγή: astron-eothinon.blogspot.gr

ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ 2015 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

Ο ΑΒΒΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Ο ΑΒΒΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Είπε ο αββάς Μακάριος, ότι όταν ήλθα στην Κωνσταντινούπολι μου γεννήθηκε η επιθυμία να την γνωρί­σω. Και περπατώντας σε κάποια γειτονιά, και η συνείδησίς μου βεβαιώνει την αλήθεια για όσα λέγω, βλέπω με τα νοητά μάτια, τα οποία μου δώρησε ο Κύριος για να κατανοώ τα θαυμάσιά του, βλέπω κάποιον άνθρωπο, σαν να ήταν ευνούχος και να στέκεται έξω από πορνικό καταγώγιο. Φαινόταν πολύ στενοχωρημένος και έκρυβε με τις δύο παλάμες το πρόσωπό του, και έκλαιγε έτσι που νόμιζες ότι και ο ουρανός θρηνούσε μαζί του.

Αφού τον πλησίασα και τον ρώτησα. Ποιος είναι ο λόγος για τέτοιο θρήνο και τόση στενοχώρια; Και γιατί δεν φεύγεις από εδώ, που είναι καταγώγιο πορνών και α­σελγών γυναικών; Πες μου, σε παρακαλώ, διότι προκα­λεί μεγάλη συμπάθεια ο θρήνος σου.

Και απαντώντας μου λέγει: Ως προς την φύσι μου εί­μαι, ένδοξε δούλε του Θεού, άγγελος, όπως όλοι οι χρι­στιανοί κατά την ώρα του βαπτίσματος ο καθένας παίρ­νει από τον Θεό έναν φύλακα άγγελο, για προστασία και σκέπη αυτού του ανθρώπου που τώρα είναι εδώ, και πολύ θλίβομαι που τον βλέπω να διαπράττη την ανομία και να ασωτεύη, όπως βλέπης, με αυτήν την πόρνη. Και πώς να μη θρηνήσω όταν βλέπω την εικόνα του Θεού να χά­νεται σε τέτοιο σκοτάδι;

Του λέγω τότε εγώ. Και γιατί δεν τον νουθετείς και διδάσκεις να ξεφύγη από το σκοτάδι αυτής της αμαρ­τίας;

Και μου είπε ο άγγελος. Επειδή δεν έχω περιθώρια να τον πλησιάσω, διότι από την στιγμή που αρχίσει να διαπράττη την αμαρτία γίνεται δούλος των δαιμόνων, και δεν έχω καμμία εξουσία πάνω του.

Και πάλι λέγω προς αυτόν. Από πού γίνεται φανερό ότι δεν έχεις καμμία εξουσία πάνω του, αφού ο Θεός σου τον εμπιστεύθηκε;

Μου είπε ο άγγελος. Ο Θεός μας, που είναι αγαθός και φιλάνθρωπος, έκανε τον άνθρωπο αυτεξούσιο και τον άφησε να πορεύεται την οδό που του αρέσει, αφού πρώτα του έδειξε και τις δύο οδούς, την στενή δηλ. και την πλατεία. Και βεβαίως αφού πρώτα του φανέρωσε το τέρμα και των δύο οδών, ότι δηλ. το βάδισμα της στενής και θλιμμένης οδού περνάει μέσα από πόνους προσωρι­νά, αλλά οδηγεί στην ατελεύτητη μέσα στους αιώνες των αιώνων ανάπαυσι, η δε πλατεία στην αιώνιο κόλασι και στο πυρ της γεέννης και σε όλες τις άλλες τιμωρίες. Επομένως τί άλλη νουθεσία μένει να κάνω εγώ στον δι­κό μου άνθρωπο, τον οποίο μου εμπιστεύθηκε ο Θεός να σκεπάζω; Εξ άλλου ο ίδιος ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος νουθετεί και παρακαλεί και τους διδάσκει όλους να μη μετέχουν σε αισχρές πράξεις, και μόλις κάποιοι σπανίως σκέπτονται με σεβασμό τα θεία του λόγια.

Του λέγω πάλι. Γιατί σηκώνεις με κλάματα τα χέρια σου προς τον ουρανό;

Μου απαντάει ο άγγελος. Βλέπω δαίμονας να τον έ­χουν κυκλώσει και να τον κρατάνε, άλλους να τραγου­δάνε και άλλους να γελάνε χαρούμενοι, και γι’ αυτό κλαίγοντας και αλαλάζοντας σήκωσα τα χέρια μου σε προσευχή προς τον Θεό, για να λύτρωση το πλάσμα του από τους δαίμονες. Και να μου δωρήση μία ήμερα να χα­ρώ για την μετάνοιά του και την επιστροφή από τα έργα του, για την εξομολόγησί του, και να με αξιώση να πα­ραδώσω την ψυχή του, μετά από εξομολόγησι και μετά­νοια, αψεγάδιαστη και καθαρή στον Κύριο, χωρίς καμμία κατηγορία στην αγαθότητα του Θεού. Και αφού μου τα είπε αυτά έγινε άφαντος από μπροστά μου ο άγγελος.

Σας λέγω λοιπόν, αδελφοί μου, πως γνωρίζω με α­κρίβεια ότι δεν υπάρχει άλλη πιο βρωμερή αμαρτία, πα­ρά μόνον η πορνεία και η μοιχεία και η καταραμένη των Σοδόμων. Και εάν θέλει να μετανοήση αυτός που σέρνε­ται σε αυτές τις αμαρτίες, τον δέχεται ο Θεός με περισ­σότερη και μεγαλύτερη θερμότητα από όλους τους αμαρ­τωλούς, διότι το πάθος είναι της δικής μας επιλογής, αλ­λά το πολλαπλασιάζει ο διάβολος με τους ερεθισμούς. Και εάν κάποιος θέλει να απαλλαγή από αυτά τα πάθη μπορεί να τα ξηράνη με την αγρυπνία και την εγκρά­τεια.

(Μακαρίου Αιγυπτίου, Πράξεις, ΡG 34, 221Α-224Β) (Από το μηνιαίο φυλλάδιο «ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΕΣ» Φλωρίνης, Ν. 138-2003 του Δημ. Π. Ρίζου).

Πηγή: «Αφυπνιστικές οπτασίες και θεϊκές επεμβάσεις». Έκδοσις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» Σεπτέμβριος 2003.