Ο Αόρατος πόλεμος - ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ-ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ KA'

Η διόρθωσιςς των εξωτερικών αισθήσεων. Και µε ποιό τρόπο

µπορεί κάποιος να περάση από αυτές στη θεωρία και δοξολογία

του Θεού

Μεγάλη σκέψις και παντοτεινή εξάσκησις χρειάζεται για να

κυβερνηθούν και να διορθωθούν καλα οι πέντε εξωτερικές µας αισθήσεις·

δηλαδή η όρασις, η ακοή, η όσφρησις, η γεύσις και η αφή. Γιατί η

παράλογη επιθυµία της καρδιάς, που είναι σάν στρατηγός της

διεφθαρµένης µας φύσεως, γέρνει µε υπερβολή στο να ζητάη πάντα τις

ευχαριστήσεις και τις αναπαύσεις και µη µπορώντας µόνη της να τις

αποκτήση, µεταχειρίζεται τις αισθήσεις του σώµατος σάν στρατιώτες και

όργανα φυσικά, για να συλλαµβάνη τα απ’ εξω αντικείµενά τους,

δηλαδή τα αισθητά πράγµατα, των οποίων τις ευχάριστες εικόνες και

φαντασίες που περνάνε παίρνοντάς της, τις τυπώνει στην ψυχή, και µετά

απο αυτά ακολουθεί η ευχαρίστησις. Αυτή εξ αιτίας της συγγένειας που

υπάρχει µεταξύ της ψυχής και της σάρκας, µοιράζεται σε όλα εκείνα τα

µέρη των αισθήσεων, που χωρούν αυτή την ευχαρίστησι· και απο αυτήν,

συµβαίνει (αλλοίµονο) στη ψυχή ο αθάνατος θάνατος· και

συµπληρώνεται αυτό που γράφτηκε, οτι «ανέβη θάνατος δια των

θυρίδων» (Ιερ.9,20). δηλαδή µέσα απο τις αισθήσεις, τις οποίες έχει σάν

παράθυρα η ψυχή, για να απολαµβάνη τα αισθητά.

Βλέπεις, αδελφέ, την µεγάλη ζηµιά, που σου προξενείται από τις

αισθήσεις; Πρόσεχε, λοιπόν, να την θεραπεύσης, δηλαδή, φρόντιζε

καλώς, να µην αφήνης να πηγαίνουν οι αισθήσεις σου εκεί, που αυτές

θέλουν, ούτε να τις µεταχειρισθής για µόνη την απόλαυσι των αισθητών

 ηδονών και όχι για κανένα άλλο σκοπό καλό ή ωφέλεια ή ανάγκη. Και

αν ως τώρα, χωρίς να το γνωρίσης αυτά, οι αισθήσεις σου δόθησαν

ολοκληρωτικά στις αισθητές ευχαριστίες, όµως, από τώρα και ύστερα,

αγωνίσου όσο µπορείς, να τις φέρης πίσω και να τις κυβερνήσης τόσο

καλά, µε τρόπο που, από εκεί που προτύτερα υποδουλώνονταν άθλια

στις µάταιες και ψυχοφθόρες ηδονές, να αποκτούν ύστερα από κάθε

κτίσµα και αντικείµενο αισθητό, ψυχωφελή νοήµατα και να τα φέρουν

µέσα στη ψυχή· µέσα απο τα νοήµατα αυτά η ψυχή µπορεί να

συµµαζεύται στον εαυτό της και µε τα φτερά των αύλων της δυνάµεων,

να ανεβαίνη στη µελέτη και δοξολογία του Θεού·

38 αυτό οποίο µπορείς

και συ να το κάνης µε τον εξής τρόπο.

Για παράδειγµα· όταν βρεθή µπροστά σε καµµία εξωτερική σου

αίσθησι κανένα αισθητό αντικείµενο, είτε ορατό, είτε ακουστό, είτε

όσφρατό, είτε γευστικό ή χειροπιαστό, ξεχώρισε µε τον λογισµό σου

από το υλικό πράγµα που έχει το άυλο πνεύµα, δηλαδή την ενέργεια του

Αγίου Πνεύµατος που είναι σε αυτό· και σκέψου, οτι αυτό απο µόνο του,

δεν είναι δυνατόν να εχη το είναι ή άλλο τίποτε, από όσα βρίσκονται σε

αυτό· αλλά όλο του το κάθε τι είναι έργο του Θεού, ο οποίος µε το

πνεύµα του αοράτως του δίνει εκείνο το είναι, εκείνη την αγαθότητα,

εκείνη την ωραιότητα, εκείνη την δύναµι, εκείνη την σοφία και κάθε

άλλο καλό που έχει µέσα του. Οπότε εδώ ας χαρή η καρδιά σου, διότι

µόνον ο Θεός σου είναι η αιτία και η αρχή τόσων διαφόρων, τόσων

µεγάλων, τόσων θαυµαστών στην ακρίβεια πραγµάτων· και οτι αυτός µε

υπεροχή, όλα τα εµπεριέχει στον εαυτό του· και οτι αυτές οι

τελειότητες όλων των αισθητών κτισµάτων, δεν είναι άλλο παρά ένας

ελάχιστος βαθµός ή ένας ίσκιος των απείρων αυτού θεϊκών θαυµασιών

και τελειοτήτων. Και λοιπόν όταν εσύ κατά αυτό τον τρόπο συνηθίσης

να βλέπης τα αισθητά κτίσµατα και δεν µένης στο εξωτερικό και στο

φαινόµενο µόνον, αλλά διαπερνάς µε τον νου σου στήν εσωτερική και

κρυφή αυτή ωραιότητα (γιατί εικόνες των νοητών είναι τα αισθητά κατά

τον ∆ιονύσιο τον Άρεοπαγίτη), τότε την µεν εξωτερική τους

ωραιότητα, ως ασήµαντη και υλική, θα την καταφρονήσης και θα την

προσπεράσης, στην δε κρυπτόµενη δύναµι και ενέργεια του αγίου

Πνεύµατος, θα προσηλώσης το νου σου, δοξολογώντας τον Κύριο.

Ετσι βλέποντας τα τέσσαρα στοιχεία, τη φωτιά, τον αέρα, το νερό

και την γή και στοχαζόµενος την ουσία και την δύναµι και την

ενέργεια που έχουν, µε µεγάλη σου ευχαρίστησι θα πης προς τον τέλειο
∆ηµιουργό, που κατά τέτοιο τρόπο τα δηµιούργησε· «ώ θεία ουσία! ώ

άπειρος ∆ύναµις και ενέργεια άκρως επιθυµητή, πόσο χαίροµαι και

ευχαριστούµαι, διότι εσύ είσαι µόνη η αρχή και αιτία κάθε κτιστής

ουσίας των όντων και κάθε ενέργειας και δυνάµεως»! 39  Έτσι οταν

βλέπης τα ουράνια και φωτεινά σώµατα, τον ήλιο, την σελήνη και τα

αστέρια και σκεφθής ότι πήραν το φως και την λαµπρότητα από τον

Θεό, θα φωνάξης· «ω φως, υπέρ παν φως, από το οποίο

δηµιουργήθηκε κάθε φως άυλον και υλικό· ω φως θαυµαστό, το πρώτο

αντικείµενο της χαράς των Αγγέλων και της απολαύσεως των αγίων,

στου οποίου την ακλινή θεωρίαν, θαµπώνονται οι οφθαλµοί των

Χερουβίµ, και σε σύγκρισι αυτού, ολα τα αισθητά φώτα φαίνονται

σκοτάδι βαθύτατο, σε δοξολογώ και σε υπερυψώ· ώ φως αληθινό, οπου

φωτίζεις κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσµο (Ιωάν. α')· αξίωσέ µε να

σε δώ νοερά, για να χαρή µε την τελειότητα η καρδιά µου». Ετσι και

όταν βλέπης τα δένδρα, τα χόρτα και άλλα διάφορα φυτά και σκέφτεσαι

µε το µυαλό, πως ζούνε, τρέφονται, αυξάνουν και γεννούν τα όµοιά τους

και πως από µόνα τους δεν έχουν την ζωή και τα υπόλοιπα που έχουν,

αλλά από το Πνεύµα το Άγιο, που εσύ δεν βλέπεις, το οποίο µόνο τα

ζωογονεί· έτσι µπορείς να πης· «Να, εδώ είναι η αληθινή ζωή, από

τηνοποία, στηνοποία και δια της οποίας ζουν και τρέφονται και

αυξάνουν τα πάντα, ω ζωντανή θεραπεία της καρδιάς µου»! Παρόµοια

και από την µορφή των αλόγων ζώων, θα εξυψώσης το νου σου στον

Θεό, που δίνει σε αυτά την αίσθησι και την από τόπου σε τόπο κίνησι,

λέγοντας· ω πρώτον κινούν· το οποίο µολονότι κινείς τα πάντα, είσαι

ακίνητο στον εαυτό σου· ω, πόσο χαίροµαι και ευφραίνοµαι στην

ακινησία και στερεότητά σου»!

Βλέποντας πάλι τον εαυτό σου ή και τους άλλους ανθρώπους και

σκεπτόµενος ότι µόνο εσύ έχει ςόρθιο σχήµα και είσαι σωστός και

λογικός από όλα τα άλλα ζώα και πως είσαι µία ένωσις και ένας

σύνδεσµος των αύλων και υλικών κτισµάτων, παρακινήσου σε

δοξολογία και ευχαριστία του ∆ηµιουργού Θεού σου και πές:

«Ω Τριάς ύπερούσιε, Πάτερ, Υιέ και Πνεύµα Άγιο, ας είσαι

δεδοξασµένη στους αιώνας. Πόσο χρεωστώ να σε ευχαριστώ πάντοτε,

οχι µόνον διότι µε έπλασες από την γή και µε έκαµες βασιλέα όλων

των επιγείων κτισµάτων· όχι µόνον διότι µε τίµησες κατά την φύσι

µε την δική σου είκόνα, µε νουν, λόγον και πνεύµα ζωοποιό του

σώµατος µου 40, αλλά και διότι µου εδωσες δύναµι να γίνω προαιρετικά

 µε τις αρετές, καθ’ οµοίωσιν δική σου, για να µπορώ έτσι να σε

απολαµβάνω στους αιώνας».

Ερχοµαι τώρα στις πέντε αισθήσεις ειδικώτερα και σου λέω· αν

θέλγεσαι, αδελφέ, από την ωραιότητα και το κάλλος των κτισµάτων, την

οποία βλέπουν τα µάτια σου, χώρισε µε τον νου σου εκείνο που

βλέπης, από το πνεύµα που δεν βλέπεις· και σκέψου, οτι όλη εκείνη

η ωραιότητα που φαίνεται απο από έξω, είναι του µόνου αοράτου και

παγκαλεστάτου πνεύµατος, απο την οποία λαµβάνει την αφορµή εκείνη

η εξωτερική ώραιότητα· και πές γεµάτος ευχαρίστησι· «Να τα ρυάκια της

άκτιστης πηγής! Να, οι ρανίδες του απείρου πελάγους παντός αγαθού! ω,

και πόσο χαίροµαιω εις τα ενδότερα της καρδιάς µου, συλλογιζόµενος

την αιώνια και άπειρη του Κτιστού µου ωραιότητα, που είναι αρχή και

αιτία πάσης κτιστής ωραιότητος! ω, πόσο γλυκαίνοµαι, στοχαζόµενος το

άφραστον και ακατανόητο και υπέρκαλο κάλλος του Θεού µου, από το

οποίο έχει την αρχή κάθε κάλλος».

Οταν ακούσης καµιά γλυκειά φωνή ή αρµονία ήχων και τραγουδιών,

στρέψε το νου σου στον Θεό και πες· «ω αρµονία των αρµονιών, Κύριε

µου! πόσο ευφραίνοµαι στις άπειρές σου τελειότητες· επειδή όλες µαζί

σου αποδίδουν υπερουράνια αρµονία· και ενωµένες ακόµη µε τους

Αγγέλους στους ουρανούς και µε ολα τα κτίσµατα, δηµιουργούν µεγάλη

συµφωνία· πότε θα ελθη, Κύριε µου, η ώρα, να ακούσω µέσα στα ώτα

της καρδιάς µου την γλυκυτάτη φωνή σου να µου πης· «σου δίνω την

δική µο ειρήνη· την ειρήνη από τα πάθη· διότι η φωνή σου είναι

ευχάριστη», σύµφωνα το Άσµα (2,14).

Αν πάλι µυρίζης κανένα άρωµα ή λουλούδι ευωδιαστό, πέρασε από

την εξωτερική ευωδία στην κρυµµένη µυρωδιά του αγίου Πνεύµατος

και πες· «Να, οι ευωδίες του πανευώδους εκείνου άνθους και του

ακένωτου εκείνου µύρου, το οποίο δόθηκε σε όλα τα κτίσµατά του· κατά

το Ασµα εγώ άνθος της πεδιάδος, κρίνο των κοιλάδων (2, 10)· και πάλι·

«το όνοµά σου µύρο που σκορπιέται» (1,2). Να, η της πηγαίας ευωδίας

διάδοσις, η οποία άφθονα πληµµυρίζει τις θεϊκές της πνοές, από τους

πάνω και καθαρώτατους Αγγέλους, µέχρι τα τελευταία κτίσµατα και τα

κάνει όλα να ευωδιάζουν, σύµφωνα µε τον Άρεοπαγίτη ∆ιονύσιο

(Εκκλησ. Ιεραρ. κεφ. ∆΄)· σχετικά µε την οποία ευωδία είπε ο Ισαάκ

στο υιό του Ίακώβ· «η ευωδία του υιού µου είναι σαν του αγρού, την

οποία ευλόγησε ο Κύριος» (Γεν. 27,27).

Πάλι, οταν τρώς ή πίνης, σκέψου πως ο Θεός είναι εκείνος, που

δίνει σε όλα τα φαγητά νοστιµάδα και µόνο µε αυτόν ευχαριστηµένος,

µπορείς να πης: «Να χαίρεσαι ψυχή µου διότι, καθώς έξω από τον Θεόν

σου δεν υπάρχει καµµία ανάπαυσις, έτσι εξω από αυτόν, δεν υπάρχει και καµµία γλυκύτητα ή νοστιµάδα· οπότε, σε αυτόν µόνο µπορείς να

ευχαριστιέσαι, καθώς ο ∆αβίδ σε παρακινεί λέγοντας «∆οκιµάστε και

δείτε πόσο καλός είναι ο Κύριος» (Ψαλµ. 33, 8). Και ο Σολοµώντας

σε πληροφορεί λέγοντας σχετικά µε αυτό· «οτι ο καρπός του είναι γλυκός

στό λαρύγγι µου» (Άσµα 2,3).

Οταν κινήσης τά χέρια σου, για να κάνης κανένα έργο, σκέψου, πως

ο Θεός είναι η πρώτη αιτία εκείνου του έργου και συ, δεν είσαι άλλο,

παρά ένα ζωντανό όργανό του· στον οποίο σηκώνοντας τον λογισµό

σου, πες έτσι: «Πόση είναι η χαρά που δοκιµάζω µέσα στόν εαυτό µου,

Ύψιστε Θεέ του σύµπαντος! Γιατί εγώ δεν µπορώ να κάνω χωρίς

εσένα κανένα πράγµα· πράγµατι, είσαι ο πρώτος και ο αρχικός

δηµιουργός κάθε πράγµατος».

Οταν βλέπης σε άλλους αγαθότητα, σοφία, δικαιοσύνη και άλλες

αρετές, κάνοντας µε το νου σου αυτόν τον διαχωρισµό, πές στον Θεό

σου· «Ω πλουσιώτατε θησαυρέ της αρετής, πόση είναι ή χαρά µου! διότι

από σένα και δια σου µόνου προέρχεται κάθε καλό· και διότι όλο το

καλό, κατά σύγκρισι των θείων σου τελειοτήτων, είναι µηδέν· σε

ευχαριστώ, Θεέ µου, γι’ αυτό και για κάθε άλλο καλό πού έκανες στον

πλησίον µου· αλλά θυµήσου, Θεέ µου, και τη δική µου φτώχεια και

την µεγάλη ανάγκη που έχω για την αρετή».

Και για να πω γενικά, όσες φορές δης στα κτίσµατα κάποιο πράγµα

να σε αρέση και σε ευχαριστή, µη σταµατήσης σ’ αυτό, αλλά πέρασε

µε τον λογισµό σου στο Θεό και πές· «Αν Θεέ µου, τα κτίσµατα σου

είναι τόσο ωραία, τόσο χαροποιά, τόσο αρεστά, πόσο αράγε ωραίος,

πόσο χαροποιός και γλυκύτατος είσαι εσύ ο Κτίστης όλων αυτών»!

Εάν λοιπόν, αγαπητέ, έτσι κάνης, µπορείς να απολαµβάνης τον Θεό

µέσα απο τις πέντε αισθήσεις σου και να ανεβαίνης πάντα από τα

κτίσµατα στον Κτίστη, µε τρόπο που η δηµιουργία της κτίσεως να σου

γίνεται µία θεολογία και ακόµη ευρισκοµενος σ’ αυτόν τον κόσµο των

αισθήσεων, να φαντάζεσαι εκείνο τον νοητό. Επειδή και είναι αλήθεια,

όλος ο κόσµος και όλη η φύσις, δεν είναι άλλο παρά ένας νόµος και

ένα όργανο κάτω απο το οποίο αόρατα βρίσκεται ο ∆ηµιουργός και

τεχνίτης, ενεργώντας και δείχνοντας την τέχνη του και µε τα ορατά και

υλικά προβάλλει τις αόρατες και ασώµατες ενέργειες και τελειότητες

του 41.

------------------------------------------------

38 Για αυτό ο µέγας εκείνος Αυγουστίνος έλεγε, οτι, «όσα κτίσµατα ευρίσκονται εις τον κόσµον,

οµιλούσι µε τους ενάρετους άνδρας µε µίαν γλώσσαν βουβήν αληθινά και σιωπηλήν, άλλα κατά

πολλά ενεργητικήν, ή οποία εύκολα ακούεται και καταλαµβάνεται από αυτούς και τους παρακινεί

περισσότερον εις την του Θεού αγάπην και από όλα τα πάντα εβρίσκουν αφορµήν να λαµβάνουν

καλούς και ευλαβητικούς λογισµούς». Και ο θεολόγος Γρηγόριος λέγει· «Όλα δοξάζουν τονΘεό µε

αλάλητες φωνές· για όλα ευχαριτείται ο Θεός δια µέσου εµού· και έτσι ο ύµνος εκείνων γίνεται

δικός µας, από τους οποίους εγώ παίρνω τον ύµνο». (Λόγος εις την Καινήν Κυριακήν). Οπότε και

οι τρεις παίδες πήραν αφορµή από όλα τα δηµιουργήµατα να δοξολογήσουν τον Κτίστη στον

ύµνο τους.

39 Σηµείωσε ότι, κατά τον άγιο Μάξιµο, η ουσία των υπαρκτών έχει εικόνα του Πατέρα, η δύναµις

του Υιού, η ενέργεια του Αγίου Πνεύµατος, ώστε κατά όποιον τρόπο παραθέτει αυτόν σαν Θεό

ποιητή, όχι µόνο πως «είναι ένας, αλλά και πως είναι Τρία.

40Βλέπε το λη΄ κεφ. των φυσικών και θεολογικών του µεγάλου της Θεσσαλονίκης Γρηγορίου στη

Φιλοκαλίας, που λέγει εκείνος ο θειότατος νους οτι το ζωοποιό Πνεύµα του σώµατος, είναι ένας

έρωτας νοερός, ο οποίος προέρχεται απο το νου και το Λόγο, και υπάρχει στο λόγο και στο νου και σε αυτό υπάρχει τον λόγο και το νου· και ότι, σύµφωνα µε αυτό το ζωοποιό

Πνεύµα, η νοερά και η λογική ψυχή, πιό πολύ από τους Αγγέλους είναι, σύµφωνα µε την εικόνα

του Θεού, επειδή εκείνοι δεν έχουν τέτοιο είδους ζωοποιό Πνεύµα, διότι δεν έχουν το σώµα το

οποίο να δίνη ζωή.

 41 Γι’ αυτό, από µεν το ένα µέρος ο Σολοµώντας είπε· «από το µέγεθος και την οµορφιά των

δηµιουργηµάτων, παίρνουµε την ανάλογη ιδέα για την δηµιουργία τους» (Σοφ. 13,5)· από δε τα

άλλο ο µακάριος Παύλος· «Μολονότι είναιαόρατες και η αιώνια δύναµις του Θεού και η θεϊκή

του ιδιότητα,µπορούσαν να τις ιδούν µεσα στην δηµιουργία, από τότε που έγινε ο κόσµος» (Ρωµ.

1,20). Προσθέτουµε και αυτό εδώ οτι για το σκοπό αυτό δηµιουργήθηκαν, από το ένα µέρος, όλα

τα ∆ηµιουργήµατα, µε λόγο και µε σοφία, από δέ το άλλο, οι άνθρωποι πλουτίσθηκαν µε δύναµι

λογική, µελετώντας τούς λόγους των δηµιουργηµάτων, ώστε απο τη λόγική αυτή δύναµι να

ανεβαίνουν στη γνώσι και µελέτη του προαιώνιου και µία ενυπόστατου όγου, απο τον Οποίο τά

πάντα έγιναν. «Πάντα γαρ φησι, δί αυτού εγένετο και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν, ο

γέγονεν» (Ίωάν. 1,3). Επειδή από τις αιτίες γνωρίζουµε τα αποτελέσµατα, και απο τα

επακόλουθα, τι προηγήθηκε· ώστε φθάνει µόνο κάποιος να γνωρίζει να σκέφτεται σωστά και

αµέσως, µέσα στην ∆ηµιουργία βρίσκει την πίστι και από τα Κτίσµατα και τους

Ο Αόρατος πόλεμος - ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ-ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ K'

Πως πρέπει να πολεµά κάποιος εναντίον της αµελείας

Για να µη πέσης στην άθλια κακία της αµέλειας, η οποία σου

εµποδίζη τον δρόµο της τελειότητας και σε προδίδει στά χέρια των

εχθρών, πρέπει να αποφεύγης κάθε περιέργεια και κάθε γήϊνο

προσκόλληµα και κάθε είδους ασχολία, που δεν ταιριάζει στην

κατάστασί σου. Επειτα πρέπει να βιάσης τον εαυτό σου, να υπακούης

γρήγορα σε κάθε καλή συµβουλή και σε κάθε προσταγή των προεστώτων

και πνευµατικών σου, κάνοντας κάθε πράγµα σε εκείνο τον χρόνο και

µε εκείνο τον τρόπο που τους αρέσει. Σε κάθε έργο που έχεις να κάνεις,

µην αργοπορήσης εντελώς· γιατί εκείνη η µικρή πρώτη αργοπορία

φέρνει µαζί της και την δεύτερη και η δεύτερη την τρίτη και η τρίτη τις

υπόλοιπες, στις οποίες παρεκλίνει η αίσθησις ευκολώτερα παρά στην

πρώτη. Επειδή και περισσότερο τραβήχθηκε και αιχµαλωτίστηκε από την

ήδονή, που δοκίµασε στη δεύτερη και τρίτη και υπόλοιπες αργοπορίες.

Γι’ αυτό και η πράξις ή αρχίζει πολύ αργά, ή εγκαταλείπεται εντελώς

πολλές φορές ως ενοχλητική· και έτσι λίγο λίγο γίνεται η συνήθεια της

αµέλειας, η οποία φτάνει µετά από αυτά σε τέτοιο σηµείο, που µε άλλο

τρόπο δεν αναγνωρίζεται, παρά αν εµείς αφού βαρεθούµε πλέον την

αµέλεια, δοθούµε ολοκληρωτικά σε έργα σηµαντικά και προσεκτικά.

Γιατί από την τελευταία µας αυτή φροντίδα µάθαµε ότι σταθήκαµε έως

τότε πολύ αµελείς, µε ντροπή και βλάβη τόσων καλών έργων, που θα

µπορούσαµε να κάνουµε.

Αυτή η αµέλεια τρέχει παντού και µε το φαρµάκι της, όχι µόνο

την θέλησι φαρµακώνει και την κάνει να αποστρέφεται κάθε εργόχειρο

και κάθε πνευµατικό κόπο και υπηρεσία, αλλά ακόµη τυφλώνει και το

νου, για να µη θεωρήση σε ποιό παράλογο και κακό λογισµό στηρίζεται

αυτή η θέλησις και για να µην παρακινήση, απο αυτή την παρατήρησι,

αυτή την θέλησι να φροντίση να τελειώση γρήγορα κάθε οφειλόµενη

υπηρεσία και να µη την αφήνη παντελώς ή να την αναβάλλη για άλλο

χρόνο. Επειδή δεν είναι µόνο αρκετό το να κάνης γρήγορα το έργο που

έχεις να κάνεις, αλλά πρέπει να το κάνης και σε καιρό κατάλληλο, που
απαιτεί η ποιότητα και το είναι εκείνου του έργου και µε όλη εκείνη

την φροντίδα που ταιριάζει σε αυτό, για να έχη κάθε δυνατή τελειότητα.

Επειδή είναι γραµµένο· «Καταραµένος όποιος κάνει τα έργα του Κυρίου

µε αµέλεια» (Ιερ. 48,10). Και όλο αυτό το κακό συµβαίνει, γιατί δεν

σκέφτεσαι την δύναµι εκείνου του καλού έργου να το κάνης στον καιρό

του και µε γνώµη αποφασιστική, για να νικήσης τον κόπο και την

δυσκολία, που φέρει η αµέλεια στους αρχαρίους στρατιώτας.

Λοιπόν, εσύ πρέπει να σκέφτεσαι πολλές φορές οτι µία µόνη

ανύψωσι του νου στο Θεό και µία ταπεινή γονυκλιτική µετάνοια στη

γη, που γίνεται στο όνοµα και την τιµή αυτού του Θεού, αξίζει

περισσότερο, από όλους τους θησαυρούς του κόσµου. Και οτι, κάθε

φορά που αφήνουµε την αµέλεια και βιάζουµε τον εαυτό µας µε επιµελή

έργα, οι Άγγελοι φέρνουν στην βασιλεία των ουρανών, ένα στεφάνι

ένδοξης νίκης· και οτι αντίθετα πάλι στους αµελείς, οχι µόνο δεν δίνει

στεφάνια ο Θεός, αλλά και παίρνει απο αυτούς λίγο λίγο τις χάρες που

έχει δοσµένες, αφήνοντάς τους να στερηθούν και της βασιλείας του για

την αµέλειά τους· γιατί έχει γραφτεί οτι· «Οι καλεσµένοι στους ουρανίους

γάµους αδιαφόρησαν και πήγαν άλλος στο χωράφι του και άλλος στο

εµπόριό του» (Ματθ. 22,5).

Αυξάνει δε τις χάρες αυτές στους επιµελείς και βιαστές του εαυτού

τους, κάνοντας τους να µπούν µετά απο αυτά και στην ουράνια

βασιλεία του· «η βασιλεία των ουρανών κερδίζεται µε προσπάθεια και

την κερδίζουν αυτοί που αγωνίζονται» (Ματθ. 11,12).

Εάν όµως και ο κακός λογισµός, πολεµώντας να σε ρίξη στην

αµέλεια, σου φέρνει στο νου οτι, για να αποκτήσης µία αρετή που

επιθυµείς, θα κοπιάσης πολύ και για πολλές ηµέρες, και οτι οι εχθροί

σου είναι δυνατοί και πολλοί και εσύ είσαι ένας και αδύνατος, και οτι

χρειάζεσαι να κάνης πολλές και µεγάλες πράξεις για να την κατορθώσης·

αν λέω, αυτά σου φέρνει στο νου ο λογισµός της αµελείας, µη τον

ακούσης· αλλά άρχισε να φέρνης στο νου σου πράξεις σάν να έχης να

κάνης λίγες και σάν να πρέπη να κοπιάσης λίγο και για λίγες ηµέρες·

και σάν να έχης να πολεµήσης εναντίον ενός εχθρού µόνο και σάν να

µην ήταν άλλοι να σε πολεµήσουν· και µε µία τόσο µεγάλη ελπίδα,

σάν να είσαι (όπως και είσαι), µε την βοήθεια του Θεού, πιο δυνατός

από εκείνους. Γιατί αν κάνης έτσι, θα αρχίση να εξασθενή απο σένα η

αµέλεια και θα έχςη διάθεσι κατόπιν να µπη στην ψυχή σου λίγο λίγο η

αντίθετη αρετή της επιµέλειας.

Το ίδιο αυτό κάνε και για την προσευχή· για παράδειγµα, αν ο

καιρός το απαιτή να κάνης µία ώρα προσευχή και αυτό φαίνεται

σκληρό στην αµέλειά σου, άρχισε την προσευχή, σάν να έχης να

προσευχηθής µισό τέταρτο της ώρας και µετά εύκολα θα περάση στο

άλλο µισό και από εκείνο στο άλλο, κ.τ.λ. Και αν καµιά φορά

καταλάβεις στο διάστηµα αυτό δυσκολία και αντίστασι πολύ πιεστική,

άφησε για την ώρα την προσευχή, για να µην την αντιπαθήσης και µετ'από λίγο ξανακάνε πάλι την προσευχή που άφησες· τον ίδιο αυτό τρόπο

πρέπει να χρησιµοποιής και στο εργόχειρο και στην υπηρεσία σου, οταν

συµβαίνη να έχης να κάνης πράγµατα, τα οποία, µε το να φαίνωνται

στην αµέλειά σου πολλά και δύσκολα, εσύ ταράζεσαι ολόκληρος. Γι’

αυτό άρχιζε µε την καρδιά σου ήσυχα από το ένα, σάν να µην είχες να

κάνης άλλο. Και έτσι ενεργώντας µε επιµέλεια, θα τα κάνης όλα µε

πολύ λιγότερο κόπο, από κείνον, που φαίνονται στην αµέλειά σου. Γι

αυτό, αν δεν κάνης έτσι και αν δεν σκεφθής να πολεµήσης τον κόπο

και την δυσκολία, που σου δείχνεται από τον εχθρό για κάθε αρετή, θά

υπερισχύση η αµέλεια µέσα σου, οπότε οχι µόνον όταν είναι παρών ο

κόπος και η δυσκολία, αλλά και απο µακριά ακόµη, θά σε κάνη να

ανυποµονής και να φοβάσαι, ότι θα έχης πάντα κόπους και δυσκολίες

και ότι θα σε πειράζουν πάντα οι εχθροί σου. Οπότε και στην ίδια σου

την ανάπαυσι, θά έχης από τους λογισµούς σου ενόχλησι.

Γνώριζε,δηλαδή, παιδί µου, οτι το πάθος της αµέλειας µε το κρύφό

του φαρµάκι, λίγο λίγο σαπίζει, όχι µόνο τις πρώτες και µικρές ρίζες, οι

οποίες επρόκειτο να βλαστήσουν τις συνήθειες των αρετών, αλλά σαπίζει

και εκείνες ακόµη τις ρίζες των καλών συνηθειών, που προηγουµένως

αποκτήθηκαν. Και όπως ο σκώληκας τρώει το ξύλο, έτσι και αύτό το

πάθος πρπχωράει, κατατρώγοντας ανεπαίσθητα και καταναλίσκει το νου

της πνευµατικής ζωής· και µε το µέσο αυτό, γνωρίζει να στήνη τις

παγίδας και τις θηλιές ο διάβολος σε κάθε άνθρωπο, ιδιαίτερα, όµως, στις

πνευµατικές ψυχές, γνωρίζοντας οτι εύκολα πέφτει στις επιθυµίες κάθε

αργός και αµελής, καθώς είναι γραµµένο· «Σε επιθυµίες βρίκεται κάθε

άνεργος» (Παροιµ. 13,4).

Λοιπόν, εσύ να αγρυπνάς πάντα προσευχόµενος και επιµελούµενος

καλά ως ανδρείος αγωνιστής· «χείρες ανδρείων, εν επιµελεία» (Παροιµ.

13,4). Και µη περιµένης να υφαίνης τον νυµφικό σου χιτώνα, όταν

πρόκειται να πάς εκεί στολισµένος, για να συναντήσης το Νυµφίο

Χριστό. Και θυµήσου κάθε µέρα, οτι το σήµερα είναι δικό σου, το αυριο

είναι στο χέρι του Θεού· και οτι, εκείνος που σου έδωσε το πρωί, δεν

σου υπόσχεται να σου δώση και το βράδυ. Για αυτό µην ακούσης τον

διάβολο, που σου λέει να του δώσης το σήµερα και το αύριο να δώσης

στυ Θεό, όχι· αλλά ξόδεψε όλες τις στιγµές των ωρών της ζωής σου,

καθώς αρέσει στο Θεό. Και σάν να µην πρόκειται να σου δοθή πλέον

άλλος καιρός. Και λογάριαζε, οτι, για κάθε στιγµή, θα δώσης

ακριβέστατο λογαριασµό επειδή πολύτιµος είναι στα αλήθεια ο

καιρός, που έχεις στά χέρια και θά έρθη η ώρα να τον ζητήσης και να

µη τον βρης.

Νόµιζε ακόµη σάν χαµένη εκείνη την ηµέρα (αν και να έκανες

πολλά άλλα έργα), στην οποία δεν απόκτησες πολλές νίκες κατά των

κακών σου κλίσεων και θεληµάτων και κατά την οποία δεν

ευχαρίστησες τον Θεό, όχι µόνο για τις ευεργεσίες που σου έκανε, και

µάλιστα για το βασανιστικό του πάθους, ο οποίος για σένα υπέφερε·
αλλά και για την πατρική γλυκειά εκπαίδευσι των θλίψεων που

πρόκειται να σου στείλη καµµία φορά. Τελειώνοντας και σου πα-

ραγγέλλω· «αγωνίσου πάντα τον καλό αγώνα» (Α΄ Τιµ. 6,12), γιατί πολ-

λές φορές µία µονον ώρα επιµελείας, κέρδισε τον παράδεισο και για

µία ώρα αµελείας, τον έχασε. Και γίνε επιµελής, αν θέλης να είναι

ασφαλής η ελπίδα της σωτηρίας σου προς Θεό· «όποιος έχει

εµπιστοσύνη στον Θεό, όλα θα τα έχη άφθονα» (Παροιµ. 28,25) 37.

-------------------------------------------------

37 Γιατί δύο είναι οι ελπίδες, σύµφωνα µε τον Άγιο Ισαάκ, µία αληθινή και πολύ σοφή και µία

ψεύτικη και ανόητη. Και όσοι αφιέρωσαν όλο τον εαυτόν τους στο Θεό, για κανένα πράγµα δεν

φροντίζουν κοσµικό, µε το να είναι ολοκληρωτικά δοσµένοι στην επιµέλεια και εργασία των

αρετών· αυτοί αληθινά ελπίζουν στο Θεό να τους σώση από κάθε κακό και στην τωρινή και στή

µέλλουσα ζωή· οσοι όµως περνούν µε αµέλεια την ζωήν τους και τις αρετές δεν επιµελούνται,

αυτοί αν και λένε οτι ελπίζουν στο Θεό, ψεύτικα όµως ελπίζουν και ανόητη είναι η ελπίδα τους.

«Προηγούµενος, λέγει, εστίν ο δια τον Θεόν κόπος και ο ιδρώς ο εν τη γεωργία αυτού, της εις

αυτόν ελπίδος»· σαν να λέγη, ότι, πρώτα πρέπει να κουρασθή κάποιος για σπείρη έργα καλά

και αρετές και έπειτα να ελπίζη ότι και έχει να θερίση και να πάρη το µισθό της σωτηρίας της

ψυχής του.

Όλη η αλήθεια σε μια φωτογραφία: Η οικογένεια στο τραπέζι.

ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ: 

1ον Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΦΟΡΑΕΙ ΓΡΑΒΑΤΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ (ΤΟ ΣΕΒΕΤΑΙ),

2ον Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ(ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ),

3ον Η ΓΙΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΕΤΑΜΕΝΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ,

4ον ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΕΡΒΙΡΕΙ (ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΝΑ ΤΡΩΝΕ, ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΕΙΝΟΥΝ),

5ον ΤΟ ΓΕΥΜΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΨΑΡΙΑ ΚΙ ΟΧΙ ΧΑΜΠΟΥΡΓΚΕΡ!!!

ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΤΕ, ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΑΣ!!!

ΠΗΓΗ: Ιστολόγιο "Ο Παιδαγωγός"

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ (ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ)

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΓΕΝΕΣΙΣ	ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ
ΕΞΟΔΟΣ	ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ
ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ	ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΙ	ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ
ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ	ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ
ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ	ΩΣΗΕ
ΚΡΙΤΑΙ	ΑΜΩΣ
ΡΟΥΘ	ΜΙΧΑΙΑΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α΄ (Σαμουήλ Α΄)	ΙΩΗΛ
ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β΄ (Σαμουήλ Β΄)	ΟΒΔΙΟΥ
ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ΄ (Βασιλέων Α΄)	ΙΩΝΑΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Δ΄ (Βασιλέων Β΄)	ΝΑΟΥΜ
ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Α΄ (Χρονικών Α΄)	ΑΜΒΑΚΟΥΜ
ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Β΄ (Χρονικών Β΄)	ΣΟΦΟΝΙΑΣ
ΕΣΔΡΑΣ Α΄	ΑΓΓΑΙΟΣ
ΕΣΔΡΑΣ Β΄	ΖΑΧΑΡΙΑΣ
ΝΕΕΜΙΑΣ	ΜΑΛΑΧΙΑΣ
ΤΩΒΙΤ	ΗΣΑΪΑΣ
ΙΟΥΔΙΘ	ΙΕΡΕΜΙΑΣ
ΕΣΘΗΡ	ΒΑΡΟΥΧ
ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄	ΘΡΗΝΟΙ ΙΕΡΕΜΙΟΥ
ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Β΄	ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΕΡΕΜΙΟΥ
ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Γ΄	ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΨΑΛΜΟΙ	ΔΑΝΙΗΛ - ΣΩΣΑΝΑ
ΙΩΒ	ΔΑΝΙΗΛ - ΒΗΛ κ΄ ΔΡΑΚΩΝ
	ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Δ΄

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ	ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α΄
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ	ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β΄
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ	ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ	ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΟΝΑ
ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ	ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ	ΙΑΚΩΒΟΥ
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄	ΠΕΤΡΟΥ Α΄
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄	ΠΕΤΡΟΥ Β΄
ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ	ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄
ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ	ΙΩΑΝΝΟΥ Β΄
ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ	ΙΩΑΝΝΟΥ Γ΄
ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ	ΙΟΥΔΑ
ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α΄	ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ
ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β΄

Κανείς δεν δουλεύει τις Κυριακές! Βαρυσήμαντη εγκύκλιος για το θέμα της Κυριακής αργίας

Την αγωνία του για τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από το θέμα της λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές, μοιράστηκε με τον Ιερό Κλήρο και τον ευσεβή λαό της τοπικής μας Εκκλησίας, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Πειραιώς και Σαλαμίνος κ. Γερόντιος, με εγκύκλιο επιστολή που εξέδωσε.

«Αυτή η νέα κατάστασις, δεν χτυπά μόνον την πίστη μας. Δεν έρχεται σε απόλυτη και πλήρη αντίθεση σε μια εντολή που ο ίδιος ο Θεός παρέδωσε. Δεν είναι δυστυχώς μόνον η επαλήθευση της προφητείας.

Είναι επίσης η «βόμβα» που με δόλιο τρόπο τοποθέτησαν στα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας. Είναι ο «δούρειος ίππος» που θέλουν να βάλουμε στα σπίτια μας» τόνισε ο Σεβασμώτατος.

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο του Σεβασμιωτάτου

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Προς τον ιερό κλήρο, τις μοναστικές αδελφότητες και των ευσεβή λαό

της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς και Σαλαμίνος

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά

Με ιδιαίτερη θλίψη παρακολουθήσαμε τις εξελίξεις της προηγούμενης Κυριακής, σχετικά με το θέμα της λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων, η οποία τελικώς επιβλήθηκε στον λαό μας όπως τόσες άλλες ξένες προς την παράδοση  του τακτικές.  

Διότι εκτός από τους κυβερνώντες στον τόπο αυτό, οι οποίοι είναι προφανές πως στο σημείο αυτό δεν λειτουργούν προς όφελος του λαού αλλά υπέρ της «ευημερίας των αριθμών» υπάρχει και ο ίδιος ο λαός, εμείς δηλαδή, οι οποίοι έχουμε ευθύνες.

Με αφορμή την κατάσταση αυτή, θα ήθελα να απευθύνω μερικές σκέψεις προς όλους σας.

Είπαν πως η Εκκλησία αντιδρά στο μέτρο του ανοίγματος των καταστημάτων τις Κυριακές γιατί θα έχανε έσοδα από τα παγκάρια της δήθεν, επειδή οι πιστοί αντί να εκκλησιαζόντουσαν  θα ψώνιζαν.

Σκέφτηκαν λοιπόν να τα ανοίξουν μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας ώστε να είμαστε όλοι ικανοποιημένοι.

Πόσο ρηχή και πόσο αθεολόγητη σκέψη!

Σε ποιο κείμενο και σε ποια Γραφή αναφέρεται πως η αργία της Κυριακής, και η αφιέρωση της στον Δημιουργό Θεό και Πατέρα μας, εξαντλείται μόνο τις ώρες που διαρκεί η Θεία Λειτουργία;

Στην εντολή που ο ίδιος ο Θεός παρέδωσε εις χείρας Μωυσέως, δεν υπάρχει ουδεμία παραπομπή, καμία παρένθεση.

Οι λόγοι που επικαλούνται οι θιασώτες της καταργήσεως της Κυριακής αργίας, φέρνουν στο νου μας τους απερίσκεπτους εκείνους Ισραηλίτες που ενώ ανέμεναν τον Μωυσή να κατέλθει από του Όρους, έχασαν την πίστη τους και επανήλθαν στην κενή ειδωλολατρία. 

Έτσι και σήμερα, κάποιοι προσπαθούν να στήσουν νέα είδωλα. Θέλουν να μας πείσουν πως «ο Θεός δεν υπάρχει» και πως το μόνο που έχει αξία στη ζωή μας είναι το κέρδος, οι εμπορικές δραστηριότητες, τα ταμεία.

Μπορεί αυτοί να μην βλέπουν τον Θεό, όμως εμείς γνωρίζουμε πως υπάρχει!

Θα ήθελαν πολύ να ξεχάσουμε πως ένας από τους λόγους, ίσως ο κυριότερος, της  εκτέλεσης του μεγάλου Αγίου και Ομολογητού Κοσμά του Αιτωλού, ήταν η δράση του κατά της εργασίας την Κυριακή.

Ο Άγιος πάλεψε για την μεταφορά του παζαριού από την Κυριακή το Σάββατο, προκαλώντας την οργή των Εβραίων εμπόρων. Και ιδού το αποτέλεσμα.

Η ασέβεια που εκπροσωπεί αυτή η πράξη έναντι του Θεού όμως, επεκτείνεται και σε έναν άλλο ιερότατο θεσμό, αυτόν της οικογένειας.

Αν και η Κυριακή είναι μια ημέρα σαν όλες τις άλλες, πότε θα συγκεντρωθεί η οικογένεια γύρω από το ίδιο τραπέζι; Πότε το πνεύμα θα ηρεμήσει από τις καθημερινές βιωτικές μέριμνες; 

«Πολλάκις γάρ ὅ μή κατώρθωσε λόγος, κατώρθωσε τράπεζα. Πολλάκις μυρίοι σύμβουλοι καί μίαν ἔχθραν οὐκ ἔλυσαν, καί μία τράπεζα πολέμους κατέλυσεν» λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος.

Τώρα που και η Κυριακή είναι εργάσιμος, πόσοι θα μπορούν να συμμετέχουν στις οικογενειακές χαρές; Στους γάμους στις βαπτίσεις; Πότε θα συγκεντρωθεί  οικογένεια γύρω από την κοινή τράπεζα;

Πόσοι από εμάς δεν έχουμε προσκληθεί σε γιορτές που μεταφέρονται τις Κυριακές για να μπορούν όλοι, οικογένεια, συγγενείς και φίλοι να συγκεντρωθούν και να εορτάσουν κάτω από την ίδια στέγη, γύρω από το ίδιο τραπέζι; 

Αγαπητοί μου.

Αυτή η νέα κατάστασις, δεν χτυπά μόνον την πίστη μας. Δεν έρχεται σε απόλυτη και πλήρη αντίθεση σε μια εντολή που ο ίδιος ο Θεός παρέδωσε. Δεν είναι δυστυχώς μόνον η επαλήθευση της προφητείας.

Είναι επίσης η «βόμβα» που με δόλιο τρόπο τοποθέτησαν στα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας. Είναι ο «δούρειος ίππος» που θέλουν να βάλουμε στα σπίτια μας.

Για να γίνουμε τι; Μια ακόμη ευρωπαϊκή κοινωνία από αυτές που οι γονείς διώχνουν από την πατρική εστία τα παιδιά τους στην ενηλικίωση ως δήθεν σημάδι προόδου; Μια ευρωπαϊκή κοινωνία που δεν αποτελείται από οντότητες αλλά από παραγωγικές μονάδες;

Τι είναι αυτό αγαπητοί μου που μας κρατάει όρθιους αυτές τις μαύρες μέρες; Η Πίστη στον Θεό και η οικογένεια!  Δεν θα τους την χαρίσουμε! Δεν θα παραδώσουμε τα όπλα αμαχητί. 

Ύστερα από αυτό το πείραμα που δυστυχώς για την κοινωνία μας πέτυχε σε αρκετές περιοχές της χώρας, σας καλώ όλες και όλους σε αφύπνιση. Διότι αυτές οι λίγες Κυριακές του χρόνου, δεν φαντάζεστε πόσο εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε όλες!

Παιδιά μου.

Κρατήστε την Κυριακή. Τηρήστε τις παραδόσεις. Ακολουθήστε την εντολή του Θεού. Δείτε τα γεγονότα όχι στην επιφάνεια, αλλά κάτω από αυτήν.

Όσοι έχετε καταστήματα μην τα ανοίξετε. Τα χρήματα που ίσως κερδίσετε να ξέρετε πως θα αντιστοιχούν στα αργύρια με τα οποία εσείς θα έχετε πουλήσει όχι τα προϊόντα σας αλλά τις ψυχές και τις οικογένειες σας.

Αυτή είναι η αξία της ψυχής σας; Τόσο την κοστολογείτε;

Κι εσείς που δεν έχετε καταστήματα αλλά ανήκετε στο λεγόμενο «καταναλωτικό κοινό» φροντίστε να μην περάσετε με τα χρήματα σας, τις «χειροπέδες» στα χέρια των εμπόρων και των εμποροϋπαλλήλων.

Έχετε έξι ολόκληρες ημέρες για να προμηθευτείτε τα απαραίτητα. Δεν σας φθάνουν; Βάλτε στο μυαλό σας πως η δική σας αποδοχή είναι αυτή που θα επιβάλλει αυτό το μέτρο.

Κανείς δεν δουλεύει τις Κυριακές! Είναι τόσο απλό!

Οι Εβραίοι που τα Σάββατα δεν κάνουν τίποτα, οι Μουσουλμάνοι που τις Παρασκευές τιμούν την αργία τους είναι καλύτεροι από εμάς; Φθάσαμε στο σημείο, όλοι οι αλλόθρησκοι και οι πλανεμένοι να τηρούν τις παραδόσεις τους και εμείς οι Ορθόδοξοι να ξεπουλάμε με τέτοια άνεση τις εντολές του Θεού; Πόσο πιο χαμηλά θα πέσουμε;

Πολιτισμός και πρόοδος δεν είναι το γκρέμισμα πανανθρώπινων αξιών που αιώνες τώρα βοηθούσαν τις κοινωνίες και ιδιαίτερα την δική μας να λειτουργούν σωστά. 

Η επιτυχία του μέτρου της κυριακάτικης εργασίας είναι η αποτυχία της κοινωνίας μας. Είναι προδοσία έναντι του Θεού. Είναι ο θάνατος της οικογένειας. Είναι άλμα προς τα πίσω. Είμαστε σε ένα τούνελ που το φως είναι πίσω μας και όχι μπροστά. Στο βάθος του μας περιμένει μόνο το σκοτάδι.

«Στώμεν καλώς» αδελφοί και πατέρες. Επιτέλους αφού οι ηγέτες μας δεν λειτουργούν για το συμφέρον μας, ας το πράξουμε εμείς.

Μετ ευχών και ευλογιών

Ο Μητροπολίτης

Ο Πειραιώς και Σαλαμίνος Γερόντιος

ΠΗΓΗ: http://www.impc.gr

ΤΑ ΕΠΤΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΑΥΤΩΝ

῞Αγιος ᾿Ιωάννης ὁ Θεολόγος: "ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ"( ῾Ερμηνεία ῾Αγίου Νικοδήμου ῾Αγιορείτου)

Ἐπειδὴ ἡ εὐαγγελικὴ ἀγάπη δὲν εἶναι οὔτε ἐμπόριο συναισθημάτων οὔτε ἀναλώσιμη ἀγαπολογία ἀλλὰ ἐνέργεια καὶ δώρημα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ·

Ἐπειδὴ ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη θεμελιώνεται πάνω στὴν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας·

Ἐπειδὴ ἡ Πίστη θεμελιώνεται πάνω στὴν αὐτοπρόσωπη θεωρία καὶ
μαρτυρία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἁγιοπνευματικὴ ἐμπειρία τῶν Ἁγ. Πατέρων, Μαρτύρων, Ὁσίων καὶ Ὁμολογητῶν·

Ἐπειδὴ ἡ Πίστη εἶναι συνεζευγμένη μὲ τὴν Ὁμολογία·

Καὶ ἐπειδὴ τὰ μεγάλα καὶ ἐπίσημα λόγια καὶ σχέδια καὶ ἔργα μὲ τὸ βαρύγδουπο καὶ αὐταρχικό τους στύλ δὲν συγκινοῦν παρὰ μόνο τοὺς μισθοφόρους καὶ προξενοῦν πνευματικὴ σύγχυση καὶ ναυτία·

Γι᾽ αὐτὸ ἡ ἀκρόαση τῆς αὐτούσιας, «ἀ-μετάφραστης», «ἀ-φιλτράριστης» καὶ «ἀ-διαμεσολάβητης» πατερικῆς φωνῆς συνιστᾶ ἐπιλογὴ ζωτικῆς σημασίας:

«Συμπεραίνεται ὅτι, τὸ νὰ ὁμολογῇ τινας μὲ τὸ στόμα καὶ νὰ πιστεύῃ μὲ τὴν καρδίαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἀληθινὸς υἱὸς τοῦ Θεοῦ, βέβαια ἡ πίστις καὶ ὁμολογία αὕτη προξενεῖ εἰς αὐτὸν ἕνα μεγαλώτατον στέφανον καὶ ἕνα ὑπερφυσικὸν μισθόν. Ποῖον; Τὴν ἐνοίκησιν δηλαδὴ καὶ μονὴν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν καρδίαν τοῦ πιστεύοντος καὶ ὁμολογοῦντος, τουτέστι τὸ νὰ μένη ὁ Θεὸς εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἀντιστρόφως νὰ μένη εἰς τὸν Θεόν. Διὰ μέσου δὲ τῆς ὁποίας ἐνοικήσεως ταύτης ὁ χοϊκὸς καὶ πήλινος ἄνθρωπος γίνεται φοβερὸς καὶ ἀπλησίαστος εἰς ὅλας τὰς ἀντικειμένας δυνάμεις τῶν δαιμόνων. Καὶ διὰ νὰ εἰπῶ συντόμως: ὁ λόγος οὗτος ὁπού λέγει ὁ ἠγαπημένος Ἰωάννης, ὅτι ὁ Θεὸς μένει ἐν τῷ ὁμολογοῦντι τὸν Ἰησοῦν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀντιστρόφως ὅτι ὁμολογῶν μένει ἐν τῷ Θεῷ, αὐτὸς εἶναι ὅρος καὶ κανὼν τῆς κατ᾽ ἀρετὴν τελειότητος. Ὅμοιον γὰρ εἶναι τοῦτο μὲ ἐκεῖνο ὁπoὺ λέγει ἡ ἀσματίζουσα νύμφη: «ἐγὼ τῷ ἀδελφιδῷ μου, καὶ ὁ ἀδελφιδός μου ἐμοί» (Ἆσμ. ϛ´, 3) …Διὰ τοῦτο καὶ οἱ καλούμενοι νηπτικοὶ Πατέρες πειθόμενοι εἰς τὸν λόγον τοῦτον τοῦ θεολόγου διδάσκουν ΕΝΑ «ΠΡΑΚΤΙΚΟ» ΤΡΟΠΟ ἀσκήσεως τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό, ἀσκήσεως τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ὁμολογίας, ὅτι ὅλοι οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ μελετοῦν πάντοτε καὶ νὰ προσεύχωνται ἀδιαλείπτως ταύτην τὴν σύντομον καὶ μονολόγιστον καλουμένην εὐχὴν τὴν λέγουσαν· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με». Ὁ γὰρ ταύτην τὴν εὐχὴν μελετῶν συνεχῶς εἰς τὴν καρδίαν του, αὐτὸς ὁμολογεῖ ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ὁ δὲ τοῦτο ὁμολογῶν ἔχει τὸν Θεὸν μένοντα εἰς τὸν ἑαυτόν του καὶ αὐτὸς μένει εἰς τὸν Θεὸν καὶ χαριτώνεται καὶ ἁγιάζεται ἡ καρδία του καὶ ναὸς Θεοῦ, γίνεται καὶ ἀξιώνεται πολλῶν καὶ μεγάλων χαρισμάτων. Καὶ σωρείαν ἀγαθῶν ἀπολαμβάνει παρὰ Θεοῦ, καθὼς οἱ αὐτοὶ νηπτικοὶ Πατέρες τὰ ἀριθμοῦν καὶ μάλιστα ὁ ἅγιος Κάλλιστος ὁ Ξανθόπουλος παρὰ τῇ Φιλοκαλίᾳ.»
 (Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, Ἑρμηνεία εἰς τὴν πρώτην Ἐπιστολὴν Ἰωάννου)

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΗΓΗ: ”ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ENA «ΓΡΑΜΜΑ» ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

Αγαπητά παιδιά, με ιδιαίτερη χαρά γράφω σ’ εσάς αυτό το γράμμα.

Τώρα, είσαστε μαθητές, Δημοτικού Σχολείου, Γυμνασίου ή Λυκείου, θα πάτε και στο Πανεπιστήμιο. Είσαστε ακόμη παιδιά, γι' αυτό και πιο αγαπητά στους ανθρώπους, γιατί όσο πιο μικρός είναι ο άνθρωπος,

τόσο πιο κοντά στο Θεό είναι, καθώς έχει αγνή και καθαρή καρδιά.

Θέλω με το γράμμα μου αυτό, να επικοινωνήσω μαζί σας και να σας πω κάποια πράγματα, που ίσως να μη τα έχετε ξανακούσει.

Πριν από λίγο καιρό, ήρθε στην Εκκλησία ένας πατέρας που ήταν πάρα πολύ στενοχωρημένος και έκλαιγε πολύ. Τί είχε συμβεί; Είχε ένα γιό, που όταν ήταν μικρό παιδί ήταν πολύ καλό, σαν αγγελούδι.

Γέμιζε χαρά το σπίτι. Πέρασαν τα χρόνια, πήγε στο δημοτικό, στο γυμνάσιο, τελείωσε το λύκειο, έγινε φοιτητής και τότε άλλαξε τελείως. Άρχισε να στενοχωρεί τους γονείς του, να τους πικραίνει και τέλος

έπεσε στα ναρκωτικά. 

Τον έπιασε η αστυνομία, τον έκλεισε στη φυλακή και ξόδεψαν όλα τα χρήματα που είχαν. Πώς έγινε έτσι το παιδάκι μας; Έπεσε θύμα της διεφθαρμένης κοινωνίας μας.

Αγαπητά παιδιά, σαν αυτό το παράδειγμα υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις στην πατρίδα μας.

Γι' αυτό, εσείς που έχετε μπροστά σας το μέλλον, χρειάζεται να προσέξετε κάποια πράγματα, ώστε να εξελιχθείτε καλά. Να γίνετε ευεργετικοί όπου κι αν βρισκόσαστε, να κάνετε παντού το καλό, μόνο το

καλό.

Θα σάς πω τώρα μία Ιστορία, που ίσως να την έχετε ακούσει, άλλα δεν πειράζει. Ο καλός ο λόγος είναι σαν το φαγητό που τρώμε, δεν λες έφαγα χθες δεν τρώω σήμερα. Έτσι, η Αλήθεια και το καλό να είναι

καθημερινή τροφή μας. Διότι συμβαίνει το έξης περίεργο πράγμα, ένα κακό έστω και μια φορά να το ακούσεις τυπώνεται στη ψυχή σου και δεν το ξεχνάς, ενώ τα καλά τα ξεχνάς. Γι αυτό χρειάζεται τα καλά να

επαναλαμβάνονται.

Ακούστε λοιπόν: Η αρχαία πόλη Σπάρτη που έγραψε ένδοξη ιστορία, ήρθε κάποια εποχή που έπεσε σε παρακμή. Τόση μεγάλη ήταν η διαφθορά, που κόντευε να διαλυθεί τελείως, κάτι παρόμοιο με αυτό

που συμβαίνει σήμερα στην ωραία πατρίδα μας την Ελλάδα μας. Τότε, κάποιοι που αγαπούσαν την πόλη τους, βρήκαν ένα σοφό άνθρωπο, που είχε μεγάλη πείρα και έγινε σοφός και τον παρακάλεσαν να

τους βοηθήσει. Λυκούργο τον λέγανε. Δείξε μας ένα τρόπο για να σωθεί η πόλη μας. Ο Λυκούργος δέχθηκε και τους είπε να συγκεντρωθούν στην πλατεία όλοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά για να τους

μιλήσει. Ειδοποιήθηκαν λοιπόν όλοι και περίμεναν. Τον βλέπουν να έρχεται κρατώντας στο ένα χέρι ένα κλουβί, που είχε μέσα ένα λαγό, και στο άλλο χέρι μια πιατέλα, που είχε πάνω ψητά κρέατα που

μοσχοβολούσαν. Τον συνόδευαν και δύο σκυλιά δεμένα. Περίεργα πράγματα, είπαν οι Σπαρτιάτες, εμείς θέλουμε να σωθεί η πόλη μας και αυτός μάς φέρνει κλουβιά με λαγούς, σκυλιά και ψητά. 

Τότε ο Λυκούργος άφησε κάτω τη πιατέλα, άνοιξε το κλουβί και έλυσε τα σκυλιά. Αμέσως, το ένα σκυλί όρμησε στο λαγό. Το άλλο έπεσε με τα μούτρα στο ψητό και ξάπλωσε τα πόδια του στην πιατέλα.

Καταλάβατε τί σημαίνουν αυτά; Ρώτησε ο Λυκούργος. «Τα δύο σκυλιά μία μάνα τα γέννησε, το ένα όμως έγινε λαίμαργο και το άλλο κυνηγητικό. Τί συνέβη, πώς άλλαξαν; 

Ακούστε, το ένα το πήρε από κουταβάκι ένας κυνηγός, το πήγε στο δάσος και το έμαθε να κυνηγάει. Το άλλο το πήραν στο σπίτι, το χάιδευαν και το τάιζαν καλά κάθε μέρα, και έγινε τεμπελόσκυλο.» 

Και εσείς, τους είπε ο Λυκούργος, «αν θέλετε η νέα γενιά, αυτά τα παιδιά να γίνουν μεγάλα και δυνατά και να δημιουργήσουν μια πατρίδα ένδοξη και ιστορική, να τα αναθρέψετε με σκληραγωγία από την

κούνια ακόμη. Αν δεν θέλετε, τότε θα γεμίσει κοπρόσκυλα η Ελλάδα και θα σβήσει.» Όχι, όχι, δεχόμαστε τις συμβουλές σου, απάντησαν και τότε τους έδωσε κάποια μέτρα. Δεν θα σάς τα πω όλα, μόνο ένα

δύο και τελειώνω.

Τους είπε: «Τα παιδιά προτού τελειώσουν το σχολείο θα ζουν σε κατασκηνώσεις, θα έχουν κοινό φαγητό, και θα μαθαίνουν πάνω από τη μαμά τους να έχουν τη Πατρίδα.»

Έτσι, τα παιδιά της Σπάρτης δεν κοιμόντουσαν σε μαλακά κρεβατάκια, όπως οι σημερινοί νέοι, σκληραγωγία χρειάζεται.

Ακόμη τους είπε, να μη έχουν ιδιοτροπίες στο φαγητό. Να τρώνε ένα φαγητό καλό, τις συγκεκριμένες μόνο ώρες, και όλα τα φαγητά να τα τρώνε, όχι να διαλέγουνε. Να γυμνάζονται καλά, για να αποκτήσουν

κόκκαλα γερά και δυνατό σώμα, κι όταν τα καλέσει η πατρίδα για ν' αγωνιστούν, να πηγαίνουν και να μη γυρίζουν ποτέ την πλάτη στον εχθρό αλλά να μένουν και να πεθαίνουν εκεί. 

Σύνθημα να έχουν το: «ή ταν ή επί τας», που σημαίνει: ή την ασπίδα θα φέρεις νικητής ή να σε φέρουν πάνω σ' αυτή νεκρό.

Ακόμη τους είπε να έχουν σεβασμό και ευγένεια στους ηλικιωμένους, όταν τα παιδιά συναντούν ένα γέρο, να σηκώνονται όρθιοι και να τον χαιρετούν, γιατί στα νιάτα του αυτός αγωνίστηκε και μόχθησε. Οι

γέροντες να διηγούνται τα κατορθώματα τους και οι νέοι να τους απαντούν: «Εμείς όμως θα γίνουμε καλύτεροι από σάς.»

Αφού είπε αυτά ο Λυκούργος τους ρώτησε αν συμφωνούν. Δύσκολα πράγματα μας ζητάς του απάντησαν.

Κάνανε ψηφοφορία και κέρδισε ο Λυκούργος. Δεχόμαστε τον σκληρό αυτό νόμο, γιατί θέλουμε τα παιδιά μας, τα παιδιά της Ελλάδας να γίνουν τα καλύτερα και τα πιο ηρωικά παιδιά τού κόσμου, του είπαν.

Έτσι κι έγινε.

Πέρασαν χρόνια από τότε, και τι συνέβη; Μια μέρα ένα εκατομμύριο Πέρσες στρατιώτες με αρχηγό τον Ξέρξη έφθασαν σε έναν τόπο που έγινε ξακουστός σε όλο τον κόσμο, στις Θερμοπύλες. Εκεί

σταμάτησε ο Ξέρξης, και έμαθε ότι μόνο 300 άτομα με τον αρχηγό τους τον Λεωνίδα υπερασπίζονταν τον τόπο. 

Ήταν 300 νέοι, λεβέντες της Σπάρτης, που είχαν ακούσει τις συμβουλές του Λυκούργου.

Ο Ξέρξης τους μίλησε και τους είπε: Παραδοθείτε, γιατί έχω τόσο πολύ στρατό και θα ρίξω τόσα πολλά βέλη που θα σκιάσω τον ήλιο. Και ο Λεωνίδας του απάντησε: Τόσο το καλύτερο, γιατί θα πολεμήσουμε

υπό σκιάν. «Μολών λαβέ», αν είσαι άντρας έλα να πάρεις τη πόλη μας. Εκεί αγωνίστηκαν όλοι έως θανάτου.

Ίσως πουν κάποια παιδιά, αυτά είναι παλιές ιστορίες, τι μας ενδιαφέρει εμάς για τον Λεωνίδα, εμείς είμαστε η νέα γενιά τού 21ου αιώνα, εμείς έχουμε κομπιούτερ, έχουμε κινητά τηλέφωνα, έχουμε

internet...

Όχι, παιδιά. Μας ενδιαφέρει, διότι αυτό το «Μολών λαβέ», το ξαναείπε η Ελλάδα μας πολλές φορές από τότε μέχρι σήμερα. Και είναι ανάγκη να μάθει να το ξαναπεί, γιατί το ξέχασε.

Το είπε πιο δυνατά το έτος 1940, όταν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί έστειλαν τελεσίγραφο και είπαν: «Έχουμε τόσα πολλά αεροπλάνα που θα σκιάσουμε τον ορίζοντα της Ελλάδας, σε τρεις ώρες η Ελλάδα να

παραδοθεί, περιμένουμε απάντηση.»

Και η Ελλάδα μας, παιδιά, απάντησε πάλι με το «μολών λαβέ», είπε το ιστορικό «ΟΧΙ». Και την ώρα που ο κόσμος ολόκληρος κρατούσε την αναπνοή του από το φόβο του, τα παιδιά της Ελλάδος νίκησαν,

ώστε η μεγαλύτερη εφημερίδα τού κόσμου «Τάιμς», να βάλει στην πρώτη σελίδα της έναν Έλληνα στρατιώτη και πίσω του τους 300 του Λεωνίδα και να λέει: Μπράβο παιδιά είσαστε απόγονοι μιας ένδοξης

γενιάς. Τότε η πατρίδα μας έγινε ένδοξη, και στα εστιατόρια και στους δρόμους της Ευρώπης αν βλέπανε κανένα Έλληνα τον σηκώνανε στα χέρια και φώναζαν «Ζήτω ή Ελλάς».

Δεν είναι παραμύθια αυτά, είναι ιστορία ένδοξη.

Αλλά αυτά, θα πείτε, τότε. Σήμερα; Τί γίνεται σήμερα;

Αγαπητά παιδιά, κάποτε βρέθηκε ένας νομοθέτης, ο Λυκούργος και έσωσε την Ελλάδα. Εμείς σήμερα έχουμε ένα άλλο Νομοθέτη που είναι αμέτρητες φορές ανώτερος από τον Λυκούργο, και που μας

δείχνει τον αληθινό δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, και Αυτός είναι ο Ίδιος ο Θεός που έγινε και άνθρωπος, ο Χριστός. Αυτός ας είναι Οδηγός μας.

Ο Λυκούργος έκανε μερικά καλά, αλλά έκανε και πολλά λάθη, γιατί ήταν άνθρωπος κι αυτός και δημιούργησε ένα σκληρό και δικτατορικό καθεστώς. Όχι έτσι παιδιά.

Στα δύσκολα χρόνια που βρίσκεται σήμερα η πατρίδα μας, σκλαβωμένη με πρόσχημα την οικονομία, ας μη περιμένετε κάποιο σωτήρα, ο μοναδικός Σωτήρας έχει έρθει, ας Τον ακολουθήσετε και τότε Εσείς

θα γίνετε σωτήρες που θα σώσετε την Πατρίδα. Ναι, το επαναλαμβάνω, Εσείς θα γίνετε σωτήρες. Θυμηθείτε, παρακαλώ, τον ήρωα του 1821, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Όταν ήταν μικρό παιδί, άκουγε τον πατέρα του και τον παππού του, που τον συμβούλευαν. Αχ παιδάκι μας, εμείς δεν μπορέσαμε να ελευθερώσουμε την πατρίδα, μακάρι εσύ να είσαι αυτός... Έτσι, με αυτό

τον πόθο μεγάλωνε ο μικρός Θοδωρής, κι όταν έγινε είκοσι χρονών, μάζεψε τους φίλους του, πήγε σε μία Εκκλησία, μπήκε μέσα γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και μετά βγήκε έξω και τους

είπε: «Ο Θεός υπέγραψε την ελευθερία της Ελλάδος και δεν παίρνει την υπογραφή Του πίσω». Και αυτός ο λόγος του, έγινε χείμαρρος, γιγάντωσε, έγινε ποτάμι μεγάλο σε όλη την Ελλάδα και έπνιξε τον

κατακτητή.

Η σημερινή σκλαβιά της πατρίδας μας, αγαπητά παιδιά, είναι μια οικονομική απάτη. Κάποιοι άνθρωποι πονηροί εξαπάτησαν άλλους και κατάφεραν να συγκεντρώσουν στα χέρια τους όλο το παγκόσμιο

χρήμα, τυπώνοντας χαρτονομίσματα και μετά να τα προσφέρουν με τόκους, ώστε να πίνουν το αίμα όλων των λαών.

Καταλάβατε τι είπα; Το επαναλαμβάνω γιατί δεν το έχετε κατανοήσει:

Κάποιοι κατάφεραν ν' αποκτήσουν την αποκλειστική αρμοδιότητα να δημιουργούν και να δανείζουν το χρήμα. Αυτοί και μόνον αυτοί, τυπώνουν χαρτονομίσματα στα τυπογραφεία τους -πράγμα που δεν

κοστίζει τίποτα- και μετά δανείζουν σε όλα τα κράτη, ανάλογα, π.χ. στη Γερμανία με τόκο 1-2%, η Γερμανία δανείζει στην Ελλάδα με 4-6% και οι ελληνικές Τράπεζες στο λαό με 10-20%. Έτσι, όλος ο κόσμος

χρωστάει στις ιδιωτικές τράπεζες και μάλιστα οι πιο πλούσιες χώρες: Η.Π.Α., Αγγλία, Ιαπωνία, Ιταλία κ.ά., έχουν τα μεγαλύτερα χρέη. Δεν χρωστούν τα φτωχά κράτη στα πλούσια κράτη, όχι, αλλά χρωστούν

όλα τα κράτη σε κάποιους ξένους ιδιώτες, αυτούς που οι ειδήσεις τους λένε κερδοσκόπους.

Και κάτι άλλο, χειρότερο, έχοντας αυτοί στα χέρια τους τον κεντρικό έλεγχο τού νομισματικού συστήματος, τι κάνουν; Σε πρώτη φάση προσφέρουν «εύκολο χρήμα», όπου όλοι δανείζονται και χρεώνονται. Σε

δεύτερη φάση αλλάζουν γραμμή και μετατρέπουν το ρευστό σε «δύσκολο χρήμα», με αποτέλεσμα τα κράτη να δυσκολεύονται και να χρεοκοπούν. Στη συνέχεια προχωρούν σε κατάσχεση εθνικού πλούτου

και εθνικής κυριαρχίας. Αυτή είναι η σύγχρονη παγκόσμια δικτατορία και σύγχρονη σκλαβιά.

Δυστυχώς, αγαπητά παιδιά, οι κυβερνήσεις δεν αντιστάθηκαν, ξέχασαν όσα είπαμε στην αρχή, κοίταζαν μόνο την καλοπέραση τους, σαν το τεμπελόσκυλο που αναφέραμε, κι έτσι μας υποδούλωσαν.

Τί θα κάνουμε; Θα απογοητευθούμε; Όχι. Ποτέ. Χίλιες φορές όχι. Θ' αγωνιστούμε, θα παλέψουμε.

Προσωπικά, ως ένας απλός παπάς σε μια Ενορία, σας ζητώ συγγνώμη για την Ελλάδα που σας παραδίνουμε.

Όμως εύχομαι και προσεύχομαι και προετοιμάζομαι γι' αυτό, παιδιά, ώστε εσείς να κόψετε αυτό το σύγχρονο γόρδιο δεσμό, να σχίσετε δηλ. τα ψεύτικα γραμμάτια των χρεών και να βροντοφωνάξετε στους

σύγχρονους κατακτητές: Φύγετε από την Ελλάδα μας την ηρωική και ένδοξη πατρίδα μας, δεν σας χρωστάμε τίποτα. Εσείς μας χρωστάτε. «Μολών λαβέ».

Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται αγώνας, να ετοιμαστούμε, να προπονηθούμε, όπως είπαμε παραπάνω και με τα ωραία παραδείγματα που αναφέραμε.

Πιστεύω στο Χριστό, αλλά πιστεύω και σ' εσάς, τους νέους, γι' αυτό και σας έγραψα αυτό το «γράμμα». 

Να το δώσετε και σε άλλα παιδιά, αλλά παρακαλώ μόνο σε παιδιά όχι σε μεγάλους, οι μεγάλοι είναι βολεμένοι.

ΠΗΓΗ: “Κοινωνική/Πολιτιστική Ιστοσελίδα ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ”