Ἅγιος εἶναι
ἐκεῖνος, ποὺ καθάρισε τελείως τὸν
ἐσωτερικό του ἄνθρωπο.
Κάποιος
ἀδελφός, ἐνῶ προσευχόταν μαζὶ μὲ
ἄλλους ἀδελφούς, αἰχμαλωτίσθηκε ἀπὸ
τὴ θεία δύναμη, καὶ μὲ ἁρπαγὴ τοῦ νοῦ
του εἶδε τὴν ἄνω Ἰερουσαλήμ καὶ τὰ
ἐκεῖ φωτεινὰ κατοικητήρια καὶ φῶς
ἄπειρο καὶ ἀνέκφραστο, καὶ ἄκουσε
φωνή, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ τόπος τῆς
ἀναπαύσεως τῶν δικαίων. Μετὰ ἀπ' αὐτὸ
ὑπερηφανεύθηκε καί, νομίζοντας τὸν
ἑαυτό του σπουδαῖο, ἔπεσε σὲ βάθος
ἁμαρτιῶν καὶ κυριεύτηκε ἀπὸ πολλὰ
κακά. Ἄν λοιπὸν αὐτὸς ἔπαθε τέτοια,
πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ καθένας νὰ λέει,
«Ἀφοῦ νηστεύω καὶ ζῶ σὰν ξένος καὶ
δίνω ἐλεημοσύνη καὶ ἔχω φυλαχθεῖ ἀπὸ
πορνεία, κλοπὴ καὶ τὰ ὅμοια, ἄραγε
εἶμαι ἅγιος; Γιατὶ τελειότητα δὲν
εἶναι μόνον ἡ ἀποχὴ ἀπὸ τὰ φανερὰ
κακά, ἀλλὰ κυρίως ἡ κάθαρση τῆς
διανοίας!
Ἄν λοιπὸν καθάρισες ὅλη τὴν
ἀνομία, ποὺ ἔχεις μέσα σου, καὶ ἀπέρριψες
τὴν ἁμαρτία, τότε καυχήσου γιὰ τὴν
καθαρότητα ποὺ σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός. Ἄν
ὅμως ὄχι, τότε ταπεινώσου σὰν φτωχός
παρακαλώντας τὸ Χριστὸ νὰ σὲ καθαρίσει
ἀπὸ τὶς κρυφὲς ἁμαρτίες σου. Ἡ
καθαρότητα τῆς καρδιᾶς δὲν μπορεῖ νὰ
πραγματοποιηθεῖ διαφορετικά, παρὰ
μόνο μέσω τοῦ Ἰησοῦ.
Ἄν ἀπέκτησες σοφία κοσμικὴ καὶ γήϊνες γνώσεις, ἀρνήσου τες. Ἄν στηρίζεσαι σὲ προτερήματα τῆς σάρκας, ταπείνωσε τὸν ἑαυτό σου καὶ μίκρυνέ τον. Γιατὶ μόνον ἔτσι θὰ μπορέσεις νὰ γίνεις μαθητὴς τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος. Καὶ σ' αὐτὴ θὰ βρεῖς τὴν ἀληθινὴ σοφία, ὄχι σὲ κομψά λόγια, ἀλλὰ στὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ, ἔχοντας ἐσωτερικά τὰ ἴδια ἐνεργήματα μ' ἐκείνους ποὺ καταξιώθηκαν νὰ τὴν ἀποκτήσουν.
Κι' ἄν ἀκόμη ἔλαβες οὐράνια γεύση. Κι' ἄν ἀκόμη ἔγινες μέτοχος ἐκείνης τῆς σοφίας καὶ ἀπέκτησες ἀνάπαυση στὴν ψυχή σου, μήν ὑπερηφανεύεσαι, μήτε νὰ ξεθαρρεύεις σὰν νὰ κατάκτησες ὅλη τὴν ἀλήθεια, γιὰ νὰ μήν ἀκούσεις καὶ σὺ τὸ τοῦ Θείου Παῦλου. «Τώρα πλέον εἴσασθε χορτάτοι! Τώρα πλέον γίνατε πλούσιοι! Χωρίς έμᾶς. κατακτήσατε τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν!...». Ἀλλὰ κι' ἄν γεύθηκες τὰ οὐράνια, νὰ πιστεύεις ὅτι δὲν ἄγγιξες ἀκόμη τὸ Χριστό. Αὐτὸ τὸ φρόνημα νὰ κυριαρχεῖ μέσα στὴ διάνοιά σου.
Ἄν ἀπέκτησες σοφία κοσμικὴ καὶ γήϊνες γνώσεις, ἀρνήσου τες. Ἄν στηρίζεσαι σὲ προτερήματα τῆς σάρκας, ταπείνωσε τὸν ἑαυτό σου καὶ μίκρυνέ τον. Γιατὶ μόνον ἔτσι θὰ μπορέσεις νὰ γίνεις μαθητὴς τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος. Καὶ σ' αὐτὴ θὰ βρεῖς τὴν ἀληθινὴ σοφία, ὄχι σὲ κομψά λόγια, ἀλλὰ στὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ, ἔχοντας ἐσωτερικά τὰ ἴδια ἐνεργήματα μ' ἐκείνους ποὺ καταξιώθηκαν νὰ τὴν ἀποκτήσουν.
Κι' ἄν ἀκόμη ἔλαβες οὐράνια γεύση. Κι' ἄν ἀκόμη ἔγινες μέτοχος ἐκείνης τῆς σοφίας καὶ ἀπέκτησες ἀνάπαυση στὴν ψυχή σου, μήν ὑπερηφανεύεσαι, μήτε νὰ ξεθαρρεύεις σὰν νὰ κατάκτησες ὅλη τὴν ἀλήθεια, γιὰ νὰ μήν ἀκούσεις καὶ σὺ τὸ τοῦ Θείου Παῦλου. «Τώρα πλέον εἴσασθε χορτάτοι! Τώρα πλέον γίνατε πλούσιοι! Χωρίς έμᾶς. κατακτήσατε τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν!...». Ἀλλὰ κι' ἄν γεύθηκες τὰ οὐράνια, νὰ πιστεύεις ὅτι δὲν ἄγγιξες ἀκόμη τὸ Χριστό. Αὐτὸ τὸ φρόνημα νὰ κυριαρχεῖ μέσα στὴ διάνοιά σου.
(Μακάριος
ο Αιγύπτιος - Mελέτημα 20, πηγή:
orthodoxfathers.com)
