Υπάρχουν άνθρωποι που μπαίνουν
στην φυλακή λόγω σχέσεως τους με την
κλοπή, με το λαθρεμπόριο, με την αναρχία,
με το ποικίλο έγκλημα. Αυτοί μπαίνουν
δίκαια και δεν μπορούν να διαμαρτύρονται,
αφού οι ίδιοι με την άνομη ζωή τους
οδήγησαν τον εαυτό τους στην φυλακή.
Υπάρχουν άλλοι που μπαίνουν
στις φυλακές, γιατί συκοφαντήθηκαν
άδικα ότι έχουν σχέση με έκνομες
ενέργειες, όπως ο πάγκαλος Ιωσήφ, ο υιός
του Ιακώβ στην Παλαιά Διαθήκη. Κατηγορήθηκε
από την γυναίκα του Πετεφρή ότι δήθεν
επιχείρησε να την βιάσει, ενώ συνέβηκε
το αντίθετο. Κι έτσι ο Ιωσήφ έμεινε δέκα
τέσσερα χρόνια στην φυλακή χωρίς να
φταίει σε τίποτα, πονώντας για την άδικη
φυλάκιση, χωρίς όμως να κατηγορεί κανένα
για ότι έγινε.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που μπαίνουν στην φυλακή, γιατί τολμούν και διακηρύττουν την αλήθεια προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς φόβο και πάθος.
Ένας από αυτούς ήταν και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Ο άνθρωπος που έζησε σαν επίγειος άγγελος ή σαν επουράνιος άνθρωπος, ο άνθρωπος που γεννήθηκε από θαύμα και έζησε θαυμαστά, ο μεγαλύτερος που γεννήθηκε από γυναίκα μέχρι την εποχή του Χριστού. Αυτός βγήκε και προφήτεψε ότι έρχεται η βασιλεία των ουρανών και συνεπώς ο βασιλιάς ο ουράνιος και πρέπει συνεπώς όλοι να προετοιμαστούν δια της μετανοίας να τον υποδεχθούν. Άρχισε να βαπτίζει, προετοιμάζοντας έτσι τους ανθρώπους δια το βάπτισμα της Εκκλησίας. Έδειξε τον Χριστό ότι αυτός είναι ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτία του κόσμου, αλλά και τον βάπτισε, συντελώντας έτσι στο να αποκαλύψει ο Θεός Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα την θεότητα του Χριστού και να αποκαλυφτεί στον κόσμο επίσημα ότι ο Θεός είναι Τριαδικός.
Αλλά ο Ιωάννης προχώρησε και πιο πέρα και αποκάλυψε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, για το πως πρέπει να ζουν οι άνθρωποι. Ξεγύμνωσε την υποκρισία και την ψεύτικη θρησκευτικότητα αρχόντων και λαού. Τους αποκάλυψε ότι είναι γεννήματα εχιδνών. Σαν οχιές δηλητηρίασαν τους πνευματικούς τους πατέρες συκοφαντώντας τους με ανυπόστατες κατηγορίες, ενώ συγχρόνως κόμπαζαν για το ότι ήταν απόγονοι του Αβραάμ και των άλλων μεγάλων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης. Τους είπε ότι δεν αρκεί να είναι σαρκικά τέκνα του Αβραάμ, αν δεν είναι και πνευματικά. Ότι μόνο αν κάνουν καρπούς άξιους μετανοίας ο Θεός δεν θα τους αποκληρώσει και δεν θα τους αποπαιδώσει. Διότι μπορεί και από πέτρες να κάνει παιδιά του Αβραάμ. Δεν τους έχει ανάγκη ούτε δεσμεύεται από τις υποσχέσεις που έδωσε στον Αβραάμ, εάν αυτοί δεν έχουν την ζωή, την πίστη και την υπακοή του Αβραάμ.
Ο Ιωάννης απάντησε και σ’ αυτούς που ήρθαν με ευλάβεια και συντριβή για να μάθουν το θέλημα του Θεού για αυτούς.
Είπε στους όχλους ότι όποιος έχει δύο χιτώνες ή πολλά τρόφιμα να δώσει στους μη έχοντες. Δεν είπε να δώσουν μόνο οι πλούσιοι ή οι οικονομικά ισχυροί αλλά ο καθένας που έχει διπλά πράγματα. «Αυτός που αγαπά τον πλησίον σαν τον εαυτό του, λέγει ο Μ. Βασίλειος, δεν έχει τίποτα παραπάνω από τον πλησίον». Αν έχει κάτι ο πλησίον ας έχω κι εγώ, αν δεν έχει ας μη έχω κι εγώ. Συνεπώς όλοι έχουμε καθήκοντα προς τους άλλους, όχι μόνο οι πλούσιοι. Ο Χριστός θα πει στους μαθητές του ότι «Αυτά που σας λέγω εσάς τους αποστόλους σε όλους τα λέγω» (Μαρκ. 13, 37). Η χήρα που φιλοξένησε τον προφήτη Ηλία, στα Σαρεπτά της Σιδωνίας, είχε μόνο μια φούχτα αλεύρι και λίγο λάδι, κι όμως έκανε την υπέβαση να τα δώσει στον προφήτη και όχι στα παιδιά της.
Είπε στους τελώνες να μη παίρνουν τίποτα παραπάνω από ότι πρέπει. Οι φόροι μαζευόταν τότε με διαδοχικές δημοπρασίες μέσα από τις οποίες έπρεπε να πάρουν τους φόρους τους οι Ρωμαίοι αλλά και να κερδίσουν στο έπακρον οι εταιρείες που διοργάνωναν την είσπραξη των φόρων και έτσι καταντούσε η είσπραξη τους ληστρική και εξοντωτική πράξη, απάνθρωπή πέρα για πέρα. Κανείς όμως δεν τολμούσε να ελέγξει τους τελώνες, οι οποίοι είχαν την απόλυτη κάλυψη των αρχών και αποτελούσαν μέλη της ανωτέρας κοινωνίας.
Είπε στους στρατιωτικούς να μη λαφυραγωγούν τον κόσμο ούτε να χρησιμοποιούν την εξουσία τους για να πετυχαίνουν οικονομικά οφέλη παράνομα και αντικανονικά. Να αρκούνται στο μισθό τους και να μη παίρνουν τίποτα επιπλέον.
Αλλά ο Ιωάννης δεν σταμάτησε εδώ. Προχώρησε και στην ανώτατη κορυφή. Τον Ηρώδη Αντίπα, τον υποτελή στους Ρωμαίους βασιλιά,τον τετράρχη της Γαλιλαίας. Αυτός ήταν υιός του Ηρώδη, που έσφαξε τα νήπια για να φονεύσει τον Χριστό, και έδιωξε την νόμιμιμη σύζυγό του και πήρε την γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου και έκανε και άλλα πονηρά και ασεβή (Λκ. 3,19-20).
Το σκάνδαλο ήταν μεγάλο αλλά κανένας δεν μιλούσε, γιατί φοβόταν την εξουσία του. Ακόμη και οι Φαρισαίοι και οι ιερείς οι οποίοι κατηγορούσαν τον Χριστό ότι έκανε θαύματα την ημέρα του Σαββάτου, ή τους μαθητές του, επειδή έτρωγαν χωρίς να πλύνουν τα χέρια τους, ή λιμασμένοι από την πείνα και θεονήστικοι ξεψύρισαν στάχια και φάγανε τους χλωρούς κόκκους του σιταριού ημέρα Σάββατο, δεν τόλμησαν να μιλήσουν για το κραυγαλέο σκάνδαλο του βασιλιά τους. Ο Ιωάννης όμως μίλησε και τον ήλεγξε δημόσια, ότι δεν επιτρέπεται να ζει όπως ζούσε.
Ο Ηρώδης, ο οποίος τον σεβότανε και τον άκουγε ευχάριστα όταν κήρυττε και κάποια από αυτά που άκουε τα εφάρμοζε (Μαρκ. 6,20), πιεζόμενος από την γυναίκα του στην αρχή τον φυλάκισε και αργότερα, όταν στα γενέθλιά του χόρεψε η κόρη της Ηρωδιάδος Σαλώμη και ενθουσίασε τους πάντας, αποσπώντας τον έπαινο και του πατέρα της, ο οποίος της υποσχέθηκε να κάνει ό,τι του ζητήσει, τον έσφαξε κατά την επιθυμία της κόρης του, η οποία συμβουλεύθηκε την μητέρα της στο τι να ζητήσει. Έτσι ο μεγαλύτερος και αγιώτατος άνδρας του Ισραήλ σφαγιάστηκε κατά τον χειρότερο τρόπο, επειδή τόλμησε να πει την αλήθεια του Θεού προς το αμαρτωλό ζευγάρι που διοικούσε τότε την Γαλιλαία. Το ιερατικό κατεστημένο που τόσα κατηγορούσε τον Χριστό και τους μαθητές του και σιωπούσε μπρος στην ανομία του βασιλιά, σιώπησε και στο δεύτερο σκαναλώδες ανόμημά του. Ένιωσε χαρά και αγαλλίαση που ο Ηρώδης τους απάλλαξε από ένα μεγάλο αντίπαλο και ελεγκτή τους.
Λοιπόν ο τίμιος Πρόδρομος μαρτύρησε, γιατί κήρυξε την αλήθεια. Την αλήθεια που τόσο επιζητεί ο Θεός αλλά και η ανθρώπινη ηθική, την διώκει απηνώς η παραπαίουσα και δαιμονοκρατούμενη κοινωνία των ανθρώπων. Η ιστορία όμως αργά ή γρήγορα δικαιώνει τους μάρτυρες της αληθείας. Η Εκκλησία μας ειδικά γιορτάζει στον άγιο Ιωάννη όλες τις στιγμές της ζωής του· σύλληψη, γέννηση, σύναξη Θεοφανείων, αποτομή κεφαλής του και γιορτάζει και τις τρεις φορές που χάθηκε και βρέθηκε η τιμία του κεφαλή. Τιμά τον Ιωάννη μαζί με την Παναγία μας ιδιαίτερα από όλους τους αγίους.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που μπαίνουν στην φυλακή, γιατί τολμούν και διακηρύττουν την αλήθεια προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς φόβο και πάθος.
Ένας από αυτούς ήταν και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Ο άνθρωπος που έζησε σαν επίγειος άγγελος ή σαν επουράνιος άνθρωπος, ο άνθρωπος που γεννήθηκε από θαύμα και έζησε θαυμαστά, ο μεγαλύτερος που γεννήθηκε από γυναίκα μέχρι την εποχή του Χριστού. Αυτός βγήκε και προφήτεψε ότι έρχεται η βασιλεία των ουρανών και συνεπώς ο βασιλιάς ο ουράνιος και πρέπει συνεπώς όλοι να προετοιμαστούν δια της μετανοίας να τον υποδεχθούν. Άρχισε να βαπτίζει, προετοιμάζοντας έτσι τους ανθρώπους δια το βάπτισμα της Εκκλησίας. Έδειξε τον Χριστό ότι αυτός είναι ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτία του κόσμου, αλλά και τον βάπτισε, συντελώντας έτσι στο να αποκαλύψει ο Θεός Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα την θεότητα του Χριστού και να αποκαλυφτεί στον κόσμο επίσημα ότι ο Θεός είναι Τριαδικός.
Αλλά ο Ιωάννης προχώρησε και πιο πέρα και αποκάλυψε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, για το πως πρέπει να ζουν οι άνθρωποι. Ξεγύμνωσε την υποκρισία και την ψεύτικη θρησκευτικότητα αρχόντων και λαού. Τους αποκάλυψε ότι είναι γεννήματα εχιδνών. Σαν οχιές δηλητηρίασαν τους πνευματικούς τους πατέρες συκοφαντώντας τους με ανυπόστατες κατηγορίες, ενώ συγχρόνως κόμπαζαν για το ότι ήταν απόγονοι του Αβραάμ και των άλλων μεγάλων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης. Τους είπε ότι δεν αρκεί να είναι σαρκικά τέκνα του Αβραάμ, αν δεν είναι και πνευματικά. Ότι μόνο αν κάνουν καρπούς άξιους μετανοίας ο Θεός δεν θα τους αποκληρώσει και δεν θα τους αποπαιδώσει. Διότι μπορεί και από πέτρες να κάνει παιδιά του Αβραάμ. Δεν τους έχει ανάγκη ούτε δεσμεύεται από τις υποσχέσεις που έδωσε στον Αβραάμ, εάν αυτοί δεν έχουν την ζωή, την πίστη και την υπακοή του Αβραάμ.
Ο Ιωάννης απάντησε και σ’ αυτούς που ήρθαν με ευλάβεια και συντριβή για να μάθουν το θέλημα του Θεού για αυτούς.
Είπε στους όχλους ότι όποιος έχει δύο χιτώνες ή πολλά τρόφιμα να δώσει στους μη έχοντες. Δεν είπε να δώσουν μόνο οι πλούσιοι ή οι οικονομικά ισχυροί αλλά ο καθένας που έχει διπλά πράγματα. «Αυτός που αγαπά τον πλησίον σαν τον εαυτό του, λέγει ο Μ. Βασίλειος, δεν έχει τίποτα παραπάνω από τον πλησίον». Αν έχει κάτι ο πλησίον ας έχω κι εγώ, αν δεν έχει ας μη έχω κι εγώ. Συνεπώς όλοι έχουμε καθήκοντα προς τους άλλους, όχι μόνο οι πλούσιοι. Ο Χριστός θα πει στους μαθητές του ότι «Αυτά που σας λέγω εσάς τους αποστόλους σε όλους τα λέγω» (Μαρκ. 13, 37). Η χήρα που φιλοξένησε τον προφήτη Ηλία, στα Σαρεπτά της Σιδωνίας, είχε μόνο μια φούχτα αλεύρι και λίγο λάδι, κι όμως έκανε την υπέβαση να τα δώσει στον προφήτη και όχι στα παιδιά της.
Είπε στους τελώνες να μη παίρνουν τίποτα παραπάνω από ότι πρέπει. Οι φόροι μαζευόταν τότε με διαδοχικές δημοπρασίες μέσα από τις οποίες έπρεπε να πάρουν τους φόρους τους οι Ρωμαίοι αλλά και να κερδίσουν στο έπακρον οι εταιρείες που διοργάνωναν την είσπραξη των φόρων και έτσι καταντούσε η είσπραξη τους ληστρική και εξοντωτική πράξη, απάνθρωπή πέρα για πέρα. Κανείς όμως δεν τολμούσε να ελέγξει τους τελώνες, οι οποίοι είχαν την απόλυτη κάλυψη των αρχών και αποτελούσαν μέλη της ανωτέρας κοινωνίας.
Είπε στους στρατιωτικούς να μη λαφυραγωγούν τον κόσμο ούτε να χρησιμοποιούν την εξουσία τους για να πετυχαίνουν οικονομικά οφέλη παράνομα και αντικανονικά. Να αρκούνται στο μισθό τους και να μη παίρνουν τίποτα επιπλέον.
Αλλά ο Ιωάννης δεν σταμάτησε εδώ. Προχώρησε και στην ανώτατη κορυφή. Τον Ηρώδη Αντίπα, τον υποτελή στους Ρωμαίους βασιλιά,τον τετράρχη της Γαλιλαίας. Αυτός ήταν υιός του Ηρώδη, που έσφαξε τα νήπια για να φονεύσει τον Χριστό, και έδιωξε την νόμιμιμη σύζυγό του και πήρε την γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου και έκανε και άλλα πονηρά και ασεβή (Λκ. 3,19-20).
Το σκάνδαλο ήταν μεγάλο αλλά κανένας δεν μιλούσε, γιατί φοβόταν την εξουσία του. Ακόμη και οι Φαρισαίοι και οι ιερείς οι οποίοι κατηγορούσαν τον Χριστό ότι έκανε θαύματα την ημέρα του Σαββάτου, ή τους μαθητές του, επειδή έτρωγαν χωρίς να πλύνουν τα χέρια τους, ή λιμασμένοι από την πείνα και θεονήστικοι ξεψύρισαν στάχια και φάγανε τους χλωρούς κόκκους του σιταριού ημέρα Σάββατο, δεν τόλμησαν να μιλήσουν για το κραυγαλέο σκάνδαλο του βασιλιά τους. Ο Ιωάννης όμως μίλησε και τον ήλεγξε δημόσια, ότι δεν επιτρέπεται να ζει όπως ζούσε.
Ο Ηρώδης, ο οποίος τον σεβότανε και τον άκουγε ευχάριστα όταν κήρυττε και κάποια από αυτά που άκουε τα εφάρμοζε (Μαρκ. 6,20), πιεζόμενος από την γυναίκα του στην αρχή τον φυλάκισε και αργότερα, όταν στα γενέθλιά του χόρεψε η κόρη της Ηρωδιάδος Σαλώμη και ενθουσίασε τους πάντας, αποσπώντας τον έπαινο και του πατέρα της, ο οποίος της υποσχέθηκε να κάνει ό,τι του ζητήσει, τον έσφαξε κατά την επιθυμία της κόρης του, η οποία συμβουλεύθηκε την μητέρα της στο τι να ζητήσει. Έτσι ο μεγαλύτερος και αγιώτατος άνδρας του Ισραήλ σφαγιάστηκε κατά τον χειρότερο τρόπο, επειδή τόλμησε να πει την αλήθεια του Θεού προς το αμαρτωλό ζευγάρι που διοικούσε τότε την Γαλιλαία. Το ιερατικό κατεστημένο που τόσα κατηγορούσε τον Χριστό και τους μαθητές του και σιωπούσε μπρος στην ανομία του βασιλιά, σιώπησε και στο δεύτερο σκαναλώδες ανόμημά του. Ένιωσε χαρά και αγαλλίαση που ο Ηρώδης τους απάλλαξε από ένα μεγάλο αντίπαλο και ελεγκτή τους.
Λοιπόν ο τίμιος Πρόδρομος μαρτύρησε, γιατί κήρυξε την αλήθεια. Την αλήθεια που τόσο επιζητεί ο Θεός αλλά και η ανθρώπινη ηθική, την διώκει απηνώς η παραπαίουσα και δαιμονοκρατούμενη κοινωνία των ανθρώπων. Η ιστορία όμως αργά ή γρήγορα δικαιώνει τους μάρτυρες της αληθείας. Η Εκκλησία μας ειδικά γιορτάζει στον άγιο Ιωάννη όλες τις στιγμές της ζωής του· σύλληψη, γέννηση, σύναξη Θεοφανείων, αποτομή κεφαλής του και γιορτάζει και τις τρεις φορές που χάθηκε και βρέθηκε η τιμία του κεφαλή. Τιμά τον Ιωάννη μαζί με την Παναγία μας ιδιαίτερα από όλους τους αγίους.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
