«Οι μάσκες έπεσαν» Άρθρο του Σεβ. Μητρ. Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

 

Όταν οι Χριστιανοί ενδίδουν και τελικά υποκύπτουν σε επιτακτικές εντολές και σε απόλυτα “θέλω" της πολιτικής ηγεσίας που αφορούν την πίστη και την παράδοση, τότε αλλοιώνονται και εξελικτικά, αλλοτριώνονται.

   Έχει ξεπεράσει κάθε όριο υπομονής αυτό το οποίο βιώνουμε περίπου ένα χρόνο.

   Σύσσωμοι όλοι, από την πρώτη στιγμή αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε έως τώρα, για την προστασία, τη δική μας και των συνανθρώπων μας, από τον θανατηφόρο ιό. Με επιφύλαξη και αγωνία υποστήκαμε τις επιβεβλημένες αποφάσεις της πολιτικής προστασίας αναλογιζόμενοι το βάρος της ευθύνης. Με συντετριμμένη καρδιά υποβληθήκαμε σε δοκιμασίες και σε όσα αυταρχικά μας επέβαλαν: να κλείσουν οι Ιεροί Ναοί, να σιγήσει το γλυκό προσκλητήριο της καμπάνας που επί αιώνες στολίζει με τον ήχο της τις Ιερές Ακολουθίες που τελούνται σε κάθε γωνιά της Πατρίδας μας, να πάψουν τα μεγάφωνα και εν τέλει, να ψάλλουμε το βροντερό παιάνα της νίκης κατά τού θανάτου, το «Χριστός Ανέστη», βουβά. Έπειτα, κατά τη δεύτερη φάση της επιβολής των μέτρων, υπομείναμε την απαγόρευση των λιτανειών πριν και μετά τον Δεκαπενταύγουστο, και πλέον, ιστάμεθα ενώπιον των νέων επιβεβλημένων μέτρων της πολιτείας, για ακόμη μια φορά, τη βίαιη φίμωση των Ναών εν όψει των ημερών του Αγίου Δωδεκαημέρου, με αποκορύφωμα την “λίαν επικίνδυνη” κατάδυση του Τιμίου Σταυρού ανά την ελληνική επικράτεια... Ω της παραφροσύνης! Άνθρωποι ρηχοί, χοϊκοί, άγευστοι της Ζωής, προσπαθούν να καταργήσουν την αρχαιότερη εορτή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εκείνης κατά την οποία αγιάζεται η φύσις των υδάτων και πάσα νόσος καταργείται δια της μετά πίστεως μεταλήψεως του Μεγάλου Αγιασμού, για χάρη της δημόσιας υγείας. Πόσο οξύμωρο!

   Από την άλλη, με πόνο αλλά και ελπίδα αντικρίζουμε την καθολική αγανάκτηση κλήρου και θρησκευόμενου λαού εξαιτίας της πρωτόγνωρης, από πλευράς της ελληνικής πολιτείας, ακύρωσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, της Μάνας του Έθνους μας. Επί τούτοις δε, στο κτίσμα αυτό της σύγχυσης και του βανδαλισμού της πίστης μας, έρχεται να προσθέσει το λιθαράκι της -για να μην πω τον ογκόλιθο- η συνεχής και κατευθυνόμενη βομβαρδιστική προπαγάνδα από τα τρομολαγνικά ΜΜΕ, που όπως μπορεί να καταλάβει και ο πλέον αδαής, στοχεύει στην αποκαθήλωση οποιουδήποτε ιερού και οσίου έχει απομείνει στην Ορθόδοξη Ελλάδα του σήμερα.

   Απλά και ταπεινά, πλην όμως με επίγνωση, αναβοώ: φτάνει πια!

   Ξεπέρασαν κι αυτούς τους Αγαρηνούς που μας είχαν υπόδουλους (όχι ότι τώρα είμαστε ελεύθεροι) 400 και πλέον χρόνια, οι οποίοι, σημειωτέον, ως ένα σημείο σέβονταν την Εκκλησία και ιδιαιτέρως το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μας επέβαλαν τη μάσκα (της οποίας τη συμβολή στην προστασία κατά του ιού κατανοούμε πλήρως), όμως αυτοί, προκειμένου να προστατευθούν από τον ιό δια της μάσκας, χρειάστηκε να βγάλουν εκείνη που επί δεκαετίες φορούν, τη μάσκα του ευπατρίδη και θεοσεβούμενου, διότι οι δύο μάσκες μαζί θα τους προκαλούσαν δυσφορία. Φάνηκε πλέον ξεκάθαρα, εκ του αποτελέσματος, η πρόθεσή τους να αποδομήσουν παράδοση και πίστη.

   Οι μεταβολές που βιώνουμε είναι ραγδαίες κι επικίνδυνες, οι στιγμές και οι μέρες που διανύουμε είναι ιστορικές. Αν δεν αφυπνιστούμε, αν δεν προσπαθήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι, με συνοχή, να αντιμετωπίσουμε αυτό το κακό, το «τέλος» θα είναι εγγύς. Αν γυρίσουμε πίσω στην ιστορία θα δούμε ότι όσες φορές ανακατεύτηκαν πολιτικά πρόσωπα στη διοίκηση και στις παραδόσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το μόνο που κατάφεραν ήταν ο διχασμός. Εδώ στην Ελλάδα είμαστε πολυπαθείς κι έχουμε αμέτρητα παραδείγματα που αποδεικνύουν τα ανωτέρω. Ας προβληματισθούμε πριν είναι αργά για όλους και για τη Πατρίδα μας.

   Γνωρίζοντας το μέγεθος της επικινδυνότητος του ιού που μαστίζει την ανθρωπότητα, σεβόμαστε και με συνέπεια τηρούμε τα μέτρα για την προστασία της υγείας όλων.

   Με καρδιακό ενδιαφέρον για την υγεία των συνανθρώπων μας λοιπόν, μα και για τη διατήρηση της Ορθής Πίστης, να προσευχόμαστε αδιαλείπτως, ώστε να απαλλαγούμε από οποιονδήποτε σωματικό αλλά και πνευματικό κίνδυνο.

Πηγή: https://www.imab.gr/

 

ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ -π. ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΝΑΣΣΟΥ

 

Πηγή: http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2021/01/blog-post_8.html

Μήνυμα Χριστουγέννων 2020 "Εσύ μονάχα μίλα μου, και τ’ άλλα άστα σε Εμένα" (Βίντεο)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ (Ομιλία Μητροπολίτου Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

 

ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2020

 «Ἡ κτίσις εὐφραινέσθω ἅπασα· ὁ γὰρ Κτίστης ἰδοὺ γεννᾶται ἐν Βηθλεὲμ νήπιος ὁρώμενος ὁ πρὸ αἰώνων σαρκί»

(Προεόρτιος Κανών, κγ΄ Δεκ., ὠδὴ δ΄)

 

Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί· τέκνα ἐν Κυρίῳ τεχθέντι·

Ο ΚΥΡΙΟΣ Ἰησοῦς Χριστός μας γεννήθηκε καὶ ἡ χαρὰ ἔλαμψε στὸν κόσμον ὅλον! Ὁ Θεὸς Λόγος κατῆλθε ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἔγινε Ἄνθρωπος στὴν γῆ, γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἕνωση καὶ κοινωνία «Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπους»! Διότι ὅσον Αὐτὸς ἔμενε στὴν περιωπὴ τῆς μεγαλωσύνης Του «ἐν τοῖς οὐρανοῖς» καὶ ἐμεῖς στὴν ταπεινότητα τῆς πτώσεώς μας, «ἄμικτος ἡ ἀγαθότης καὶ τὸ φιλάνθρωπον ἀκοινώνητον καὶ χάσμα ἐν μέσῳ μέγα καὶ ἀδιάβατον», κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Θεολόγο (Λόγος ΜΑ΄, § ΙΒ΄). Ὅμως, ἡ Ἀγαθότης Του ἀποκαλύφθηκε καὶ ἡ Φιλανθρωπία Του νίκησε.

Γι’ αὐτὸ καὶ ὕμνος ζωῆς, ἀγγελικὸς καὶ οὐράνιος, ἀκούσθηκε τὰ Χριστούγεννα στὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας. Οἱ Ἅγιοι ῎Αγγελοι κύκλωναν τὴν θεία Φάτνη σὰν Θρόνο Χερουβικὸ καὶ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ ἐκραύγαζον» (Προεόρτιος Κανών, κγ΄ Δεκ., ὠδὴ θ΄). Τὴν ἀγγελικὴ αὐτὴ μελωδία, τὴν ἀσυναγώνιστη καὶ ἄφθαστη σὲ ὀμορφιὰ καὶ γλυκύτητα, προσπαθεῖ νὰ ὁμοιάσει ἡ δοξολογικὴ ψαλμωδία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ, προκειμένου νὰ ἐκφράσει τὴν χαρὰ τῶν τέκνων της γιὰ τὸ μεγαλεῖο τῆς Ἑορτῆς. Τὸ ἑορταζόμενο γεγονὸς εἶναι τόσον ὑψηλὸ καὶ ἀνέκφραστο, ὥστε νὰ εἶναι πολὺ πτωχὸν ὅ,τι καὶ ἄν ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι προσφέρουμε γι’ αὐτό.

Ἐν τούτοις, εἶναι ἀνάγκη νὰ συμμετάσχουμε στὴν οὐρανο-γήϊνη αὐτὴ πανδαισία, διότι ἰδού, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι προσφέραμε τελικὰ «Μητέρα Παρθένον»! Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Πανάχραντος Μητέρα τοῦ τεχθέντος Ἐμμανουήλ, εἶναι τὸ πολυτιμότερο καὶ ὑψηλότερο Δῶρο, ἐνώπιον τοῦ Ὁποίου ὑποκλίνονται γῆ καὶ οὐρανός, ἐπίγεια καὶ ἐπουράνια!

***

Μὲ τὴν πανήγυρη τῶν Χριστουγέννων πλημμυρίζουν τὰ σύμπαντα μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση. Ἄρα, τὴν τόσο μεγάλη αἰσιοδοξία τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν μπορεῖ νὰ τὴν σκιάσει ἡ θλίψη καὶ ἡ ἀπαισιοδοξία τοῦ κόσμου τούτου. Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ Κύριος καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Πλάστης καὶ Λυτρωτής μας, εἰσῆλθε στὴν ἱστορία ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἀπὸ Ἀγάπη καὶ μόνον, γιὰ νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὸν κακόβουλο ἰὸ τῆς ἁμαρτίας, ἀπὸ τὴν πίκρα καὶ τὸ φαρμάκι τοῦ διαβόλου, ἀπὸ τὸ σκότος τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου.

Οἱ καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι σκιρτοῦν μὲ εὐφροσύνη, δονοῦνται ἀπὸ ἱερὸ δέος καὶ συγκλονίζονται μὲ κατάνυξη καὶ συντριβή, ψάλλοντες ὀρθοδόξως «πλουτισμὸν θεολογίας». Ἐνῶ οἱ κακοπροαίρετοι, ὅσοι καὶ ἄν εἶναι αὐτοὶ ποσοτικά, χειμάζονται ἀπὸ ψῦχος ἀπιστίας, χωρὶς νὰ γνωρίζουν ποῦ κατευθύνονται καὶ ποῦ θὰ καταλήξουν. Προσπαθοῦν ἐναγώνια νὰ ἀξιοποιήσουν τὶς νέες ἐφαρμογὲς καὶ τὶς ἐκπληκτικὲς πράγματι δυνατότητες τῆς τεχνολογίας, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τοὺς «ἀοράτους ἐχθροὺς» ποὺ πλήττουν πλέον ἀνελέητα τὴν ἀλαζονικὴ ἀνθρωπότητα, ἀποδεικύοντάς της τὸ μέγεθος τῆς ἀδυναμίας της. Καὶ ὅμως, οἱ τεχνοκράτες καὶ ὑλιστὲς στὸ ἀπόγειο τῆς πλάνης τους, πιστεύουν ὅτι μποροῦν μόνοι τους νὰ «ἀναβαθμίσουν», «ἀπαθανατίσουν» καὶ «ἀποθεώσουν» δῆθεν τὸν ἀλύτρωτο ἄνθρωπο, καθιστῶντας αὐτὸν αἰώνιο δέσμιο τῆς ἀνελευθερίας καὶ ἀρνήσεώς του. Καὶ δὲν κατανοοῦν οἱ ἀσύνετοι ὅτι ἔτσι ὑπηρετοῦν τὸν κύκλο τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν ποὺ κρύπτεται ὄπισθεν καὶ ἐξαπατᾶ «τὴν οἰκουμένην ὅλην» (Ἀποκαλ. ιβ΄ 9).

 

***

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί·

Ἄς μὴν μᾶς τρομάζουν τὰ ζοφερὰ σενάρια σχετικὰ μὲ τὴν συνέχεια τῆς ζωῆς στὶς νέες συνθῆκες ποὺ διαμορφώνονται. Μὴ λησμονοῦμε ὅτι ὁ κύριος τῆς ἱστορίας εἶναι ὁ αἰώνιος Νικητὴς Χριστὸς καὶ Σωτῆρας μας, ὁ Ὁποῖος ὑπέστη διωγμὸ ἀμείλικτο ἀπὸ τὴν θεία Γέννησή Του, προεικονίζοντας τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ταφή Του· ἔτσι ὅμως, μὲ τὴν κραταιὰ καὶ νικητήριο Ταπείνωση τῆς ἄκρας συγκαταβάσεώς Του, ἀπογύμνωσε τὶς ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες τοῦ σκότους καὶ διαπόμπευσε τοὺς νικημένους καὶ καταντροπιασμένους δαίμονες, σύροντάς τους θριαμβευτικὰ (πρβλ. Κολ. β΄ 15).

Γιὰ τοὺς πιστούς Του, γιὰ ὅσους παραμείνουν ἕως τέλους σταθεροὶ μαζί Του στοὺς πειρασμοὺς καὶ στὶς δοκιμασίες γιὰ τὸ ἅγιο Ὄνομά Του μὲ ὑπομονή, ἔχει ἑτοιμάσει στέφος ἄφθαρτον καὶ Βασιλείαν Αἰώνιον ἀπεριγράπτου κάλλους καὶ ἀπερινοήτου ὡραιότητος!

Αὐτὸς ὁ Κύριος, ἡ πηγὴ τῆς ζωντανῆς ἐλπίδος καὶ τοῦ θάρρους μας, δύναται νὰ φέρει καὶ νὰ διανοίξει ἀπροσδόκητες λύσεις σὲ κάθε ἀδιέξοδο τῆς ζωῆς μας. Συνήθως μᾶς βασανίζουν σκοτεινὲς ἰδέες καὶ προαισθήσεις ὅταν τὰ πράγματα δυσκολεύουν ὑπερβολικά. Τότε ὅμως εἶναι ἐπείγουσα ἀνάγκη νὰ ζωογονοῦμε τὴν ψυχή μας μὲ τὴν ἀνάμνηση ὅσων ἀγαθῶν ὁ Κύριος ἔδειξε στὴν ζωή μας τόσο ζωντανὰ καὶ ξεκάθαρα, καὶ ἄρα δύναται καὶ πάλι νὰ φανερώσει ἄν τοῦ Τὸ ζητοῦμε καὶ Τὸν παρακαλοῦμε μὲ πίστη: «Πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε (ζητήσετε) ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε» (Ματθ. κα΄ 22). Ἡ προσευχὴ ἐν μετανοίᾳ μὲ ζωντανὴ πίστη, θὰ ἀπαντηθεῖ ὁπωσδήποτε ἀργὰ ἤ γρήγορα.

Τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου θὰ περικαλύψει αὐτὸν ποὺ ἐλπίζει ἀκράδαντα στὴν θεία βοήθεια, ἐνῶ οἱ μάστιγες τῶν θλιβερῶν συμβάντων θὰ βασανίζουν μόνον τοὺς ἀμετανοήτους ἁμαρτωλούς: «Πολλαὶ αἱ μάστιγες τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τὸν δὲ ἐλπίζοντα ἐπὶ Κύριον, ἔλεος κυκλώσει» (Ψαλμ. λα΄ 10).

Ὅπου στραφοῦμε στὸ πανόραμα τῆς πίστεως, τῆς ἱστορίας καὶ τῆς ἐμπειρίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων μας, βλέπουμε ὁλοφάνερα ἐπιβεβαιωμένη τὴν θαυμαστὴ ἐπαλήθευση πὼς «ἐγγὺς Κύριος τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτόν» (Ψαλμ. ρμδ΄ 18). Μόνον μὴ παύσουμε αὐτὴ τὴν ἁγία καὶ σωτήρια ἐπίκληση, ποὺ εἶναι παρεκτικὴ κάθε εὐλογίας, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ κάθε ἀνασφάλεια καὶ φόβο γιὰ τὸ παρὸν καὶ ἰδίως γιὰ τὸ μέλλον. Ἀρκεῖ νὰ παραμείνουμε μὲ τὸν Σωτῆρα στὸ Σῶμα Του, τὴν ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ὅ,τι καὶ ἄν συμβεῖ, ὅπως καὶ ἄν ἔχουν τὰ πράγματα, ὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε τῆς Οὐρανίου Βασιλείας Του. Ἀμήν!

 

Χριστὸς ἐτέχθη!

 Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
+Ὁ Ἀθηνῶν Καλλίνικος

Καὶ τὰ Μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος

Ἅγια Χριστούγεννα 2020

Πηγή: https://www.ecclesiagoc.gr

ΚΥΡΙΑΚΉ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2020 (Ομιλία π. Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

  

Η Εκκλησία πολλές φορές σκανδαλίζει γιατί έχει ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι τέλειοι, ήρωες, αψεγάδιαστοι, αλλά αμαρτωλοί, ανήθικοι, εμπαθείς.

Είναι σαν να πηγαίνουμε σε ένα νοσοκομείο και να σκανδαλιζόμαστε επειδή μέσα στο νοσοκομείο υπάρχουν άρρωστοι.

Μα, ακριβώς γι’αυτό βρίσκονται εκεί οι άρρωστοι (μέσα στο νοσοκομείο) για να βρούνε γιατρειά.

Μην ξεχνούμε ποτέ, ότι ο Χριστός δεν προσδοκά από εμάς την αναμαρτησία, γιατί γνωρίζει ότι δεν είναι εφικτή. Αυτό που μας λέγει ο Χριστός είναι να αναγνωρίσουμε την αρρώστια μας, την ατέλειά μας, και να Του ζητήσουμε βοήθεια, να ακολουθήσουμε τον δικό Του τρόπο θεραπείας.

Βεβαίως οι άνθρωποι που θέλουνε να πολεμήσουν τον Χριστό, επειδή δεν βρίσκουν κάτι το μεμπτό σ’Αυτόν, προβάλουν τα λάθη, τα πάθη των χριστιανών. Αυτό όμως είναι και πάλι λάθος.

Δεν βλέπουν την Εκκλησία, αλλά κάποια μέλη της Εκκλησίας που ίσως έσφαλαν, αμάρτησαν και έχουνε μία ζωή η οποία δεν συμβαδίζει με την χριστιανική τους ιδιότητα.

Είναι λάθος όμως να κατηγορώ ολόκληρη την Εκκλησία και να την απαξιώνω, απαξιώνοντας και τον ίδιο τον Σωτήρα Χριστό. Είναι σαν να προσπαθώ να κατηγορήσω το νοσοκομείο, επειδή υπάρχουν ασθένειες.

Βεβαίως οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι επικίνδυνες και πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα από το νοσοκομείο, όμως δεν φταίει το νοσοκομείο επειδή υπάρχουν ασθένειες στον κόσμο γενικότερα.

Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι κατακρίνουν την Εκκλησία και την απορρίπτουν γιατί την φοβούνται. Φοβούνται ότι μπορεί να λέγει την Αλήθεια, ότι μπορεί να έχει την Αλήθεια.

Επειδή όμως η Αλήθεια δεν βολεύει, καλύτερα να την αναθεματίσουμε, παρά να την ακολουθήσουμε.

Και επειδή κουσούρια στην Αλήθεια δεν μπορούνε να βρούνε, προβάλουν τα κουσούρια αυτών που πιστεύουνε στην Αλήθεια ώστε να πείσουν «εαυτούς και αλλήλους» ότι δικαιολογημένα δεν πιστεύουνε.

Δεν έχουμε καταλάβει ότι τα κουσούρια μας, οι αμαρτίες μας, δεν μας στερούν την Αλήθεια. Την Αλήθεια την στερούμαστε όταν δεν παραδεχτούμε τα κουσούρια και τις αμαρτίες μας.

Ο Χριστός και στην επίγεια ζωή του δεν έκανε παρέα με τέλειους ανθρώπους, αλλά με ανθρώπους που είχανε κουσούρια και αδυναμίες. Οι μαθητές γίνανε απόστολοι όχι γιατί ήταν τέλειοι, αλλά γιατί είχανε απλότητα και ταπείνωση.

Εάν δούμε τα συναξάρια της Εκκλησίας είναι γεμάτα από ρέμπελους, από ανήθικους, από αμαρτωλούς, από εμπαθείς ανθρώπους που μετανόησαν, που πάλεψαν με τους δαίμονές τους και τον Θεό.

Ένας μικρός σπόρος αυτομεμψίας χρειάζεται, να θαφτεί μέσα στην φυλακή-κόλαση του εγώ μας, για να καρποφορήσει η ελευθερία-παράδεισος της μετανοίας.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Πηγή: https://entoytwnika1.blogspot.com/

«Η ισχύς εν τη ενώσει» Άρθρο του Σεβ. Μητρ. Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

Βρισκόμαστε αγαπητοί αδελφοί, στην αρχή ενός τέλους ή αλλιώς -όπως άλλοι έχουν πει- στο τέλος μιας αρχής. Αισθανόμαστε ότι έχουμε φτάσει στο αποκορύφωμα της εκδήλωσης του φαινομένου, που εδώ και καιρό μας  ταλαιπωρεί, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά. 

 Έχουν ακουστεί και έχουν γραφτεί πάμπολλες απόψεις και τοποθετήσεις γύρω από το θέμα, και έχουν καλλιεργηθεί και εκδηλωθεί πολλών ειδών συμπεριφορές, αντιδράσεις και αντιμετωπίσεις απ’ όλους μας. Ο καθένας έχει την άποψή του, το πιστεύω και την ερμηνεία του. Ο καθένας ακολουθεί την προσωπική του γραμμή και στάση απέναντι στην αόρατη αυτή απειλή, και το «καλύτερο», την επιβάλει στους άλλους, κρίνει τους διαφωνούντες μαζί του, άγεται και φέρεται χωρίς σεβασμό, ξεπερνά τα όρια της ελευθερίας του καταστρατηγώντας την ελευθερία των άλλων, κατηγορεί και τελικά εχθρεύεται.   

 Αγαπητοί Χριστιανοί, με τη διχογνωμία, την πολυγνωμία, την πολυγνωσία, την παντογνωσία και κοινώς την «ξερολίαση» που διακρίνει κάποιους, το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι το … «τελικά εχθρεύεται». Είναι αυτό που σίγουρα θα έπρεπε να έχουμε αποφύγει. 

 Κάποιοι πιστεύουν στις συνωμοσιολογίες, κάποιοι αδιαφορούν, κάποιοι είναι σχολαστικά συνεπείς στην τήρηση των μέτρων. 

 Η πολυγνωμία που έχει αναπτυχθεί, έχει δημιουργήσει πρόβλημα και στο χώρο της Εκκλησίας, στις ενορίες και τους Ιερούς Ναούς. Οι διάφορες απόψεις προέρχονται από κληρικούς και λαϊκούς με καλοπροαίρετη επιμονή ένθεν και ένθεν. «Γιατί  η Εκκλησία να δεχθεί τα μέτρα της πολιτείας και να κλείσουν οι Ιεροί Ναοί;». «Γιατί να μην εκκλησιάζεται το ποίμνιο, αφού είναι όλα ψέματα και δεν υπάρχει κορονοϊός;», ισχυρίζονται κάποιοι που παράλληλα δείχνουν είτε να αδιαφορούν, είτε φέρονται με προκλητικότητα. Άλλοι πάλι, σέβονται και τηρούν τα μέτρα ασφαλείας, και είτε αναγκάζονται να «υποφέρουν» από την χωρίς προστασία συμπεριφορά των συνανθρώπων τους, είτε την αντικρούουν με επιθετικότητα και κατηγορίες για ανευθυνότητα. Κι έτσι δημιουργούνται οι διαφωνίες και οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των Χριστιανών και τελικά, ο διχασμός. Η Εκκλησία μας είχε και έχει σκοπό και προορισμό για τις ψυχές των ανθρώπων την Θέωση. Είναι ποτέ δυνατόν η Εκκλησία ως Θεοσύστατος Οργανισμός, είτε να κάνει την «αστυνομία», είτε να «αδιαφορεί» για το παγκόσμιο κακό που τόσο ραγδαία έχει εξαπλωθεί ανάμεσά μας;

 Άπαντες οι διοικούντες στην Εκκλησία, είμαστε σε δύσκολη θέση. Βιώνουμε με υπομονή καταστάσεις που δεν ταιριάζουν στο χώρο μας, δεν ταιριάζουν στον πιστό λαό του Θεού και ουδεμία σχέση έχουν με τη ζωή της Εκκλησίας. 

 Ειδικά σήμερα, δεν υπάρχουν περιθώρια για διαφωνίες. Δεν υπάρχει χρόνος για συζητήσεις ατέρμονες που τελικά μας απομακρύνουν. Πάγωσαν σχέσεις, ψυχράνθηκαν φιλίες, δημιουργήθηκαν ψευτο-συμπάθειες, ψευτο-ταυτίσεις, μικρο-συσπειρώσεις και μικρο-ομαδούλες βασιζόμενες στις εξελίξεις κορονοϊού και των εμβολίων. 

 Είτε οι μεν, είτε οι δε μπορούν να παραμείνουν και να επιμείνουν στα προσωπικά τους «πιστεύω». Να ταυτίζονται με όσους επιθυμούν και να αγαπούν κατά το δοκούν. Εμείς, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί όμως έχουμε ένα «Πιστεύω» και είναι κοινό από αρχαιοτάτων χρόνων. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία που αξιώνει πρωτίστως την ενότητα των μελών του Σώματός του Χριστού, την πραότητα, τον αλληλοσεβασμό, την ελευθερία την προσωπική και του συνανθρώπου, δεν χωρά ο διχασμός.

 Καθήκον και ιερά υποχρέωση λοιπόν όλων μας είναι να έρθουμε εις εαυτόν, σε επίγνωση, και κατόπιν να προσεγγίσουμε συνειδητά πλέον τον Άρχοντα της Πίστεώς μας.

 Επιτακτική ανάγκη είναι να γυρίσουμε πίσω τις σελίδες της εκκλησιαστικής ιστορίας και να δούμε, πώς οι Άγιοι, οι μάρτυρες και οι αληθιν οί Χριστιανοί αντιμετώπισαν παρόμοια προβλήματα και πανδημίες. Προφανώς και ήταν όλοι ενωμένοι, ήταν όλοι αγαπημένοι. Ήταν όλοι έτοιμοι -και κατά το δυνατόν καθαροί- προσέρχονταν στο Ποτήριο της Ζωής και εν συνεχεία προχωρούσαν στο μαρτύριο.

 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Χριστιανοί που λέγεται ότι ανήκουν στους «συνωμοσιολόγους», ή εκείνοι που αγωνίζονται να τηρούν τα μέτρα ασφαλείας, τις περισσότερες φορές κινούνται καλοπροαίρετα και με καλή πρόθεση. Όλοι μιλούν για το καλό όλων μας. Όλοι επιθυμούν το καλό όλων, και σίγουρα κανείς δεν θέλει να βλάψει τον άλλο. Κι εδώ φαίνεται η κρυφή αγάπη που έχουμε μέσα μας, όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι εκδήλωση και έκφραση αγάπης.

 Αν όλοι μαζί ενώσουμε αυτή την αγάπη που ο καθένας έχει στον εσώψυχο κόσμο του, και που ποικιλοτρόπως εκδηλώνεται, πόσο δυνατοί θα είμαστε! Πόσο εύκολα θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε όλους, όσοι μας επιβάλλονται, μας εξαπατούν και μας εμπαίζουν.

 Ιδιαιτέρως αυτές τις άγιες ημέρες που έρχονται τα Χριστούγεννα και που θα γιορτάσουμε την Μητροπολιτική εορτή του Χριστιανισμού, έχουμε την ανάγκη να είμαστε ψυχικά ενωμένοι, με περισσότερη καρδιακή προσευχή προς Εκείνον ζητώντας Του να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από αυτούς που παραβιάζουν την ελευθερία μας.

 Η ανθρωπότητα θα ελευθερωθεί από κάθε κακό, όταν εμείς καταφέρουμε να είμαστε, στο όνομα του Θεού, ενωμένοι, εφαρμόζοντας και βιώνοντας το «η ισχύς εν τη ενώσει».

Πηγή: https://www.imab.gr/

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙA΄ΛΟΥΚΑ 2020 (Ομιλία Μητροπολίτου Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

 

"Ζει Κύριος ο Θεός!" Άρθρο του Σεβ. Μητρ. Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

 

O προβληματισμός που δημιουργείται από την εξέλιξη της πανδημίας, έχει ένα απροσδόκητο -μέσα μας- αποτέλεσμα. Ένα αναπάντεχο συναίσθημα, απρόβλεπτο γέννημα των βουλών των κακοβούλων, που μας αναγκάζει τελικά, ν' αποτινάξουμε τη σκυθρωπότητα και γεμίζει το νου και την ψυχή μας Χριστό.

    Και το εννοώ.

   Απευθυνόμενοι σε εκείνους που επιμένουν να μη σέβονται τον Κύριο Ιησού, τους επικίνδυνα αλαζόνες ή τους απλά ανίδεους κι άγευστους της Ζωής, όλους αυτούς τους αφελείς που για λίγα λεπτά δόξας στα ΜΜΕ, τολμούν ό,τι τόλμησαν κάποτε οι Σταυρωτές Του· αυτούς προτρέπουμε να έλθουν εις εαυτόν. 

   Από τα τρυφερά χρόνια της παιδικής ηλικίας, όταν διαβάζαμε τα συναξάρια των Αγίων της Εκκλησίας μας, έκθαμβοι μαθαίναμε για τους φοβερούς διωγμούς κατά των Χριστιανών. Θαυμάζαμε τις νίκες των Μαρτύρων κι η ψυχή μας πλημμύριζε από την άνωθεν γαλήνη. Εισπράτταμε μια παράξενη χαρά, αλλά και τη βεβαίωση, ότι η συνάντηση με τον Χριστό προϋποθέτει τη διάβαση της ευλογημένης οδού, της στενής και τεθλιμμένης.

   Έντονα ακούγεται μέχρι σήμερα, μέχρι αυτή τη στιγμή, έπειτα από δύο χιλιάδες χρόνια η φωνή του Κυρίου Ιησού «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν». Δυο χιλιάδες ολόκληρα χρόνια δεν έπαψαν οι σταυρωτές του Χριστού να Τον σταυρώνουν με μίσος και εμπάθεια. Τότε, Τον οδήγησαν στη Σταύρωση. Οδήγησαν τους Μαθητές και Αποστόλους Του στο μαρτύριο, κι εκατομμύρια ανθρώπων που Τον πίστεψαν, επίσης, τους θανάτωσαν. Σήμερα, επαναλαμβάνουν το ίδιο σε όσους ακόμη Τον ακολουθούν, με έναν διαφορετικό τρόπο -αν όχι σταύρωσης- σίγουρα ηθικού στραγγαλισμού, φίμωσης του λόγου, απαξίωσης της σκέψης, ακύρωσης της προσωπικότητας. Η αιτία ήταν και παραμένει η ίδια· η πίστη στον διαχρονικό ΛΟΓΟ της αγάπης, της μεταμόρφωσης, της θυσίας, της ανιδιοτέλειας, της προοπτικής. Μπροστά Του, όλοι αυτοί οι μικροί και τρομολάγνοι καταλαβαίνουν τελικά ότι δεν υπερέχουν, αν και θα ήθελαν να υπερέχουν μέσα από το άθλιο σύστημα που έφτιαξαν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αδιάφορων και ανιστόρητων ανθρώπων. Ψηφίζουν νόμους για την ενίσχυση της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, νόμους αντιρατσιστικούς, νόμους περί ισότητας και αξιοκρατίας. Μα δυστυχώς, αυτοί οι ίδιοι που ψηφίζουν τους νόμους, είναι οι πρώτοι που καταπατούν τις δημοκρατικές αξίες, καταργούν την έννοια της δικαιοσύνης και της ισότητας κι εφαρμόζουν τον ρατσισμό πάνω στα πρόσωπα των ανθρώπων που δηλώνουν πίστη στον Ιησού Χριστό. Έχουν σπαταλήσει τόνους μελάνι για να εκτοξεύσουν το δηλητήριο και την χολή τους κατά των Χριστιανών, ιδιαιτέρως την περίοδο αυτή, της πανδημίας, στον τόπο μας.

   Η έντονη αυτή πολεμική δεν προέκυψε από τη μια στιγμή στην άλλη. Αντιθέτως, αποτελεί απόρροια της εξηκονταετούς μεθοδευμένης κίνησης αποχριστιανοποίησης της πατρίδας μας, η οποία, καθώς φαίνεται, σημείωσε επιτυχία, διότι μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να ξεχαστούν σχεδόν τα πάντα.

   Όποια ομορφιά πνευματική υπήρχε στην Ελλάδα μας, οι κυβερνήσεις που πέρασαν τα τελευταία εξήντα περίπου έτη, η μία μετά την άλλη, την αποκαθήλωσαν. Αποκαθήλωσαν ό,τι είχε σχέση με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού στη ζωή και την κοινωνία των Ελλήνων. Μοιραία, αντικρίζουμε σήμερα πρόσωπα που δηλώνουν άθεοι· υπομένουμε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν πατήσει στο κατώφλι της Εκκλησίας· αντιμετωπίζουμε όλους αυτούς που δεν έχουν άποψη περί Θείας Κοινωνίας και Ποτηρίου της Ζωής.

   Επιτέλους, πάψτε! Ποιος άραγε σας ρώτησε, ποιος ζήτησε την άποψή σας, ποιος την χρειάστηκε; Ποιος αμφισβήτησε το Μέγα Κληροδότημα και ποιοι είστε εσείς, που σαν «αυτόκλητοι παντογνώστες κι αλάνθαστοι ειδήμονες» επιβάλετε σε όλους εμάς την άποψή σας; Ουδείς σας ρώτησε, ουδείς ενδιαφέρεται για όσα λέτε, γιατί απλά κανείς δεν αμφισβήτησε Αυτό που αιώνες τώρα θρέφει μέσα μας την ελπίδα. Προφανώς κι είμαστε ξένοι μεταξύ μας. Εμείς, έχουμε βαπτιστεί στο Όνομά Του! Χριστιανοί λεγόμαστε, κι είμαστε τέκνα Χριστού. Αλήθεια, εσείς, τίνος παιδιά είστε; Μάταια μας πολεμάτε, αδίκως προσπαθείτε να επηρεάσετε τη πίστη μας σ’ Εκείνον. Δεν σας έχει πείσει, άραγε, η ιστορία; Δε γνωρίζετε ότι στους καιρούς των διωγμών, έναν Χριστιανό θανάτωναν και 10.000 πίστευαν; Σας διαβεβαιώνουμε πως είμαστε θερμά πιστοί, όμοια με τότε.

   Μας κουράσατε, μας προδώσατε, μας ακυρώσατε, μας συμπεριφερθήκατε όχι ανθρώπινα, όχι χριστιανικά. Δεν σας εμπιστευόμαστε. Αυτός ο Οποίος μας γεμίζει, μας εμπνέει, μας δυναμώνει, μας στηρίζει, μας αγκαλιάζει και μας δίνει φως προοπτικής κι απόλυτης ελπίδας είναι ο Ιησούς Χριστός. Όσο κι αν επιδιώκετε να μας Τον στερείτε, τόσο περισσότερο διψούμε για Εκείνον.

   Αποτύχατε όπως τόσοι άλλοι στην ιστορία της Εκκλησίας μας. Δεν καταφέρατε, όχι μόνο να μας βλάψετε, αλλά ούτε να μας αγγίξετε. Υποτιμήσατε τη διαχρονική φωνή του Ιερού Χρυσοστόμου: «Ἡ Ἐκκλησία πολεμουμένη νικᾶ· κλυδωνίζεται, ἀλλ' οὐ καταποντίζεται· χειμάζεται, ἀλλὰ ναυάγιον οὐχ ὑπομένει· παλαίει, ἀλλ' οὐχ ἡττᾶται». Παραιτηθείτε από τον πόλεμο με τον Θεό. Συνέλθετε. Όσα κι αν γράφετε, όσα κι αν λέτε για τα Άχραντα του Θεού Μυστήρια, να γνωρίζετε ότι, τόσο περισσότερο στερεώνετε εμάς, τους Χριστιανούς, στην πίστη μας.

Υποχωρήστε διότι «Ζει Κύριος ο Θεός!».

Πηγή: https://www.imab.gr/index.php/latest-news/2045-zei-kyrios-o-theos-arthro-tou-sev-mitr-attikis-kai-voiotias-k-xrysostomou

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ 2020 (Ομιλία Μητροπολίτου Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ 2020 (Ομιλία Μητροπολίτου Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ 2020 (Ομιλία Μητροπολίτου Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ 2020 (Ομιλία Μητροπολίτου Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

 

"ΦΩΝΗ ΑΓΩΝΙΑΣ." ΄Άρθρο του Σεβ. Μητρ. Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

Αυτό που βιώνουμε από τον «άγιο» κορωνοϊό, είναι ότι έχουμε «ξεπαγιάσει». Λέω «άγιο» διότι στα Άγια απαγορεύεται να λιτανεύονται έξω στον κόσμο, ενώ «αυτός» κυκλοφορεί ελεύθερα.

Εννέα ολόκληρους μήνες βιώνουμε μία παγωμάρα μακριά από τις παραδόσεις μας, ενώ παράλληλα η βομβαρδιστική προπαγανδιστική τρομολαγνεία των άγευστων της ΖΩΗΣ κυριαρχεί σε όλο της το μεγαλείο.

Απ’ ότι φαίνεται, αυτό είναι οργανωμένο σχέδιο, όχι για τη σωτηρία της ζωής των συνανθρώπων μας, αλλά για τη δομημένη και συστηματική αποχριστιανοποίηση της Ορθόδοξης Ελλάδας. Διότι αν ενδιαφερόντουσαν πραγματικά για την υγεία των ανθρώπων, πολλά θα έπρεπε να έχουν θεραπευθεί και τακτοποιηθεί εδώ στον τόπο μας, που χρόνια τώρα επιβαρύνουν την υγεία των συμπολιτών μας.

Στην πρώτη καραντίνα, δίχως μάσκες, δίχως όλη αυτή την προστασία για την ζωή μας, και δεν είχαμε τόσα κρούσματα. Τώρα επιβλήθηκε στους ανθρώπους και μάσκες να φορούν παντού και πάντα, και τους απαγορεύθηκε η κυκλοφορία τις βραδινές ώρες, κι όμως τα κρούσματα συνεχώς αυξάνονται! Είναι άραγε αλήθεια όλα αυτά; Τί γίνεται;

Δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται η φωνή των συνειδητών φιμώνεται  και το λυπηρό είναι ότι όλοι αυτοί οι οποίοι σήμερα είναι σε υπουργικές θέσεις, αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις, κι αυτοί που φροντίζουν για την εφαρμογή τους, μετά από κάποιους μήνες ή από ένα ή δύο χρόνια, θα φύγουν και θα ξεχαστούν, έχοντας ωστόσο εργαστεί καταλλήλως εις βάρος της Ορθοδοξίας και «δήθεν» υπέρ της υγείας μας.

Έχουμε συνειδητοποιήσει τι γίνεται σήμερα, για το αύριο;

«Εάλω η Ορθόδοξη Εκκλησία»;

Μας οδηγούν σε «εξαφάνιση»;

Μπαίνει «λουκέτο»;

Μήπως ήλθε ο καιρός να βγούμε να μιλήσουμε άπαντες; 

Πρέπει να αφυπνιστεί ο λαός, να ξυπνήσει η συνείδηση του Ορθοδόξου! Επιτέλους!

Όχι Μεγάλη Σαρακοστή, όχι Μεγάλη Εβδομάδα, όχι εορτή του Πάσχα, όχι λιτανείες, όχι Δεκαπενταύγουστο, όχι  Χριστούγεννα. Τι γίνεται εδώ;

Την ώρα που σε όλους τους δημόσιους χώρους επικρατεί φοβερός συνωστισμός!

Κατάφεραν οι «προστάτες» να  περάσουν το μήνυμα και την εικόνα ότι ο εκκλησιασμός είναι «εστία» που μεταφέρει  ασθένειες.

Αισθάνομαι ότι θα δεχθούμε μεγάλο ταρακούνημα από τον Ιησού προς συμμόρφωσή μας. Και μας αξίζει.

Δυστυχώς θα μας εμέσει.

Για όσα γράφω δε σημαίνει ότι ο κορωνοϊός δεν υπάρχει.

Αυτός υπάρχει και σίγουρα έχουμε καθήκον να προστατευθούμε και να προστατεύσουμε τους συνανθρώπους μας.

Αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν κινδυνεύουμε τόσο από τον κορωνοϊό, όσο από αυτούς που διαχειρίζονται τον κορωνοϊό, οι οποίοι μάλλον έχουν ως πορισμό τη συνέπεια και τη νομιμοφροσύνη των πολιτών.

Κι όσον αφορά σε εκείνους οι οποίοι αντιμετωπίζουν τη Μάνα του Γένους, την Ορθόδοξη Εκκλησία, ως μητριά, καλό θα είναι να γνωρίζουν ότι και ο πιο μικρός χώρος της ή και το τελευταίο πρόσωπο αληθινού πιστού της, Χριστιανού, είναι ένα ηφαίστειο. Ένα ηφαίστειο το οποίο μπορεί κάποιους να "απειλεί" και κάποιους να "εξαφανίσει".

Η δύναμη της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι τεράστια. Ούτε «συγκρίνεται», ούτε «ζυγίζεται». Και όσοι προσπάθησαν να αναμετρηθούν μαζί Της, εξαφανίστηκαν και ξεχάστηκαν.

Δε μιλάω με εμπάθεια ή οργή, μιλάω με πόνο και αγωνία.

Πηγή: https://www.imab.gr/index.php/latest-news/2034-foni-agonias