ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ - ΚΑΤΑ ΛΑΤΙΝΩΝ Α΄

ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ - ΚΑΤΑ ΛΑΤΙΝΩΝ Α΄ by ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ on Scribd

Πηγή: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/05/blog-post_13.html

ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΕΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΕΣΧΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Μετά την διακήρυξη της αποτείχισης του Αγίου πατρός Χρυσοστόμου του νέου Ομολογητή, μετά του Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Γερμανού και του Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Φώτιος Β' (1874 - 1935) απέστειλε εσπευσμένα τηλεγράφημα προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, προκειμένου να ενημερώσει τον αποτειχισθέντα -βάσει των Ιερών Κανόνων- Άγιο. Ιδού, πως απάντησε ο Άγιος Ιεράρχης Χρυσόστομος με εκκλησιαστική ακρίβεια και πατερική αυθεντία στα φαρισαικά κελεύσματα περί ενότητας και πειθαρχίας στην Εκκλησία, όταν αυτή αλλοιώνει και καινοτομεί το δόγμα της  Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Και, ενώ έχουν περάσει 81 χρόνια από την ευλογημένη αποτείχιση του Αγίου Χρυσοστόμου και οι περισσσότεροι εκ των αντιοικουμενιστών της Διοικούσας Εκκλησίας καταφέρονται με ατέρμονες και -κουραστικά- επαναλαμβανόμενες επιστημονικές αρθρογραφίες κατά του Συγκρητισμού, ουδείς όμως δεν βγαίνει εμφανώς και ευθαρσώς να ζητήσει την επαναφορά του Ορθοδόξου Εορτολογίου, πόσο μάλλον να αποτειχισθεί...! Γιατι η αποτείχιση ταιριάζει σε πατερικά Ορθοδόξους, που δεν κρύβονται πίσω από εκπονημένες προφάσεις εν ιστορικά αυταπόδεικτες αμαρτίαις και δεν ψάχνουν κάθε φορά να υποδυθούν τους ''πνευματικούς χαμαιλέοντες'' για να αναβάλλουν ακόμη μια φορά την υποκριτικά διαφαινόμενη αναβλητικότητά τους.  Γίνεται εκ νέου αυταπόδεικτο, πως οι συμβουλευτικές κομπορρημοσύνες του Επιφανειακού ιδεολογήματος και της επαναλαμβανόμενης έτι και έτι αναβλητικότητας με την κοινωνία των Οικουμενιστών, οδήγησε την Επίσημη Εκκλησία στην απόλυτη σήψη και το πνευματικό τέλμα, σε ένα προκαθορισμένο και αναμενόμενο Χρονικό ενός Πραοαναγγελθέντος Θανάτου. Εύχεσθε! Γ. Δ.

ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΦΩΤΙΟΥ (1929 - 1935) ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

''Ανακοινώσατε παρακαλούμεν προς Μητροπολίτην πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον, μετοχή υμετέρας ιερότητος εις κίνημα κατά της ειρήνης, ενότητος της Εκκλησίας και ευσεβούς γένους καιρίως ελύπησαν ημάς και Μητέρα Εκκλησίαν. Υπενθυμίζοντες ιερούς όρκους, ους αύτη έδωκεν ενώπιον Εκκλησίας εν πανσέπτω πατριαρχικώ ναώ, περί ισοβίου αφωσιώσεως και πειθαρχίας Εκκλησίας, και τους οποίους έτι ακούομεν αντηχούντας, καλούμεν μετά περί ημάς Αγίας Συνόδου υπακοήν και πειθαρχίαν προς Εκκλησίαν, δηλούντες ότι αθέτησις, καταπάτησις όρκου έχει συνέπειαν διαγραφήν ονόματος αυτής από βίβλου ζωής, διότι τόλμημα αυτής και των μετ' αυτής συμπραττόντων δεν στρέφεται παρά κατά Θεοδμήτου Μητρός Εκκλησίας και ενότητος ευσεβούς λαού.

Πατριάρχης ΦΩΤΙΟΣ

Εφημερίδα ''Νέος Κόσμος'' 7 Ιουνίου 1935

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ

Ο Άγιος πρώην Φλωρίνης κ. κ. Χρυσόστομος, εις απάντησιν του προς αυτόν σταλέντος υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου Φωτίου απέστειλε την κατωτέρα επιστολήν:

Παναγιώτατε Δέσποτα, Αγία και ιερά Σύνοδος

Κατώδυνος την ψυχήν και με δικαίαν αγανάκτησιν εις την καρδίαν έλαβον γνώσιν του δια της Συνόδου της Ελληνικής Εκκλησίας διαβιβασθέντος μοι τηλεγραφήματος της Υμετέρας Παναγιότητος. Εις απάντησιν, υποβάλλων την επισυνημμένην έντυπον διαμαρτυρίαν, προάγομαι να δηλώσω συνοπτικώς και τα εξής:

Α' ) Ημείς δεν είμεθα παραβάται του όρκου πίστεως και πειθαρχίας προς την Μητέρα Εκκλησίαν, αλλ' οι αθετήσαντες τας Παραδόσεις των Αγίων Επτά Οικουμενικών Συνόδων και την αιωνόβιον πράξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας δια της ημερολογιακής καινοτομίας.

Β' ) Ημείς δεν εσχίσαμεν την Ορθόδοξον Εκκλησίαν και δεν διηρέσαμεν τον Ορθόδοξον Ελληνικόν Λαόν, αλλ' οι καινοτομήσαντες Αρχιερείς, οι εισαγαγόντες επί περιφρονήσει Αιωνοβίων Ορθοδόξων Θεσμών, ξένην και παπισμού όζουσαν ημερολογιακήν παράδοσιν, εξυπηρετούσαν μυχίους πόθους της Δυτικής εκκλησίας και εκθέτουσαν την Ορθόδοξον Εκκλησίαν ως μη έχουσα ενότητα και συνοχήν εις τα της πίστεως και τα της Θείας Λατρείας.

Γ' ) Ημείς, Παναγιώτατε, μένοντες πιστοί εις τας Παραδόσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων και τας σεπτάς Οικουμενικάς διατάξεις, τας συγκροτούσας την ενότητα της Ορθοδοξίας και αποτελούσας την ταυτόχρονον και ομοιόμορφον εκδήλωσιν της πίστεως και της θείας λατρείας, είμεθα άξιοι επαίνων και ευλογιών εκ μέρους της Μητρός Εκκλησίας και ουχί επικρίσεων και απειλών εν αντιθέσει προς εκείνους, οίτινες παρά τον όρκον πίστεως και τας σεπτάς Παραδόσεις των Αγίων επτά Οικουμενικών Συνόδων και τους θείους και ιερούς κανόνας κατεπάτησαν αυτούς δια της μονομερούς και αντικανονικής εφαρμογής εν τη Θεία Λατρεία του Γρηγοριανού ημερολογίου. Το Γρηγοριανόν ημερολόγιο, ως γνωστόν, εχαρακτήρισεν ο Μέγας Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας ο Β' εις μίαν Πανορθόδοξον Σύνοδον εν Κωνσταντινουπόλει, ως μίαν καινοτομίαν της Πρεσβυτέρας Ρώμης, ως παγκόσμιον σκάνδαλον και ως αυθαίρετον καταπάτησιν των Συνοδικών Διατάξεων και Εκκλησιαστικών Παραδόσεων.

Δ' ) Ημείς, Παναγιώτατε, φρονούμεν ότι η λύσις του ημερολογιακού ζητήματος, ου μόνον δεν είναι Κανονική, αλλά και όλως αντικανονική, διότι εκτός του ότι αύτη δεν απέρρευσεν εξ' αποφάσεως Οικουμενικής Συνόδου, μόνης δικαιομένης κατά το πνεύμα των θείων και ιερών Κανόνων και την αιωνόβιον πράξιν της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας  να λύει ζητήματα γενικής Εκκλησιαστικής φύσεως, στερείται επί πλέον και του χρίσματος του Εκκλησιαστικού κύρους του Οικουμενικού θρόνου, ως γενομένη υπό της δωδεκαμελούς μόνον Συνόδου και ουχί υφ' όλης της Ιεραρχίας του Θρόνου εις Σύνοδον συνερχομένης και εν Αγίω Πνεύματι αποφαινομένης συνωδά τω ΛΔ' Αποστολικώ Κανόνι. Εις την έντυπον διαμαρτυρίαν και αποσαφήνισιν του ημερολογιακού ζητήματος, αποδεικνύομεν εν πλάτει τους Εκκλησιαστικούς και Εθνικούς λόγους, οίτινες ενεθάρρυναν ημάς εις το μέγα τούτο και ιστορικόν διάβημα: και όταν η Υμετέρα Παναγιώτης, μετά την περί αυτήν Σύνοδον αναγνώσει ταύτα, μετά προσοχής πεποίθαμεν, ότι θα δικαιώσει ημάς. Ίσως ίπητε ημίν, Παναγιώτατε, διότι πριν ή κηρύξητε την Διοικούσαν Εκκλησίαν σχισματικήν και διακόψητε πάσαν σχέσιν και πνευματικήν επικοινωνίαν μετ' αυτής, διατί δεν αναπτύξατε τους λόγους αυτούς εις την Σύνοδον της Ιεραρχίας; Απαντώντες διαβεβαιούμεν Υμάς, ότι επί δωδεκαετίαν όλην εις πάσας τας Συνόδους της Ιεραρχίας, εποιούμεθα έκκλησιν μετ' άλλων Αρχιερέων ομοφρόνων, εις την ευθυκρισίαν και τα Ορθόδοξα φρονήματα της Ιεραρχίας και εξορκίζομεν Αυτήν εν ονόματι της ενότητος της Ορθοδοξίας και της γαλήνης και ειρήνης της Εκκλησίας, όπως επαναφέρει το Πατροπαράδοτον εορτολόγιον, μόνον δυνάμενον να ενώσει τα διεστώτα, όπως και τα εχώρισε. Δυστηχώς, ου μόνον δεν εισακουόμεθα από την πλειονότητα των Ιεραρχών, αλλά και εγινόμεθα αντικείμενα ειρωνίας ως ασυγχρόνιστοι και ως μένοντες προσκεκολλημένοι ως όστρακα επί του βράχου εις μίαν παλαιωθείσαν και αχρηστευθείσαν κατ' αυτούς, Εκκλησιαστικήν Παράδοσιν. Διό και ότε είδομεν, ότι το σχίσμα εδημιουργήθη και άνευ ημών υπό των χριστιανών, κατ' αρχάς ολίγων, και νυν αριθμούντων υπέρ τα δύο εκατομμύρια, και ότι η Ιεραρχία δεν έχει σκοπόν να επαναφέρει το Ορθόδοξον Εορτολόγιον, απεδύθημεν εις τον αγώνα τούτον τον Ιερόν και Άγιον, διαθρυπτόμενοι υπό της ελπίδος, ότι η Ιεραρχία θάττον ή βράδιον θα εξαναγκασθεί υπό την πίεσιν του λαού να επαναφέρει το Ορθόδοξον Εορτολόγιον, προς ένωσιν της Ορθοδοξίας και ειρήνευσιν της Εκκλησίας. Εάν ο Μακαριώτατος σας διαβιβάζει αντιθέτους πληροφορίας μη πιστεύητε εις αυτόν, πολλάκις ωραθέντα ψευδόμενον διά της ιδίας αυτού υπογραφής. Ημείς γνορίζομεν ότι ο Μακαριώτατος ποιούμενος χρήσιν του ψεύδους και καταχρώμενος της δυνάμεως της Επαναστατικής Κυβερνήσεως, ης τυφλόν όργανον ήτο, παρέπεισε τότε και την Σύνοδον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ωθήσας αυτήν εις την ημερολογιακήν ταύτην καινοτομίαν επί διακυβεύει του κύρους, όπερ ασκεί το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εις όλας τας Ορθοδόξους Εκκλησίας ως πρυτανείον Παλλάδιον της Ορθοδοξίας. Ο αυτός Μακαριώτατος προσπαθεί πάλιν να παρασύρει δια του ψεύδους και της συκοφαντίας, τα μόνα όπλα δι' αυτόν, να ωθήσει και το Πατριαρχείον εις αποφάσεις αντορθοδόξους και αντικανονικάς μελλούσας να έχουν αντίκτυπον εις όλας τας Ορθοδόξους Εκκλησίας, τας ισταμένας επί του εδάφους των Αγίων επτά Οικουμενικών Συνόδων και των Εκκλησιαστικών Παραδόσεων. Εφιστώμεν την προσοχήν του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου  και της περί αυτόν Ιεράς Συνόδου επί του σοβαρού τούτου ζητήματος, διότι δεν πρέπει να παρορώμεν ότι διακυβεύονται εξ' αιτίας της ημερολογιακής καινοτομίας τα πρωτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί του πνευματικού εδάφους και ακυρούνται και τα χρυσόβουλα της Ορθοδοξίας άτινα διά ποταμών μαρτυρικών αιμάτων εκτήσατο τούτο διά μέσου των αιώνων. Η ευθαρσής και Ορθόδοξος αύτη στάσις ημών προστατεύει και τα προαιώνια ταύτα δίκαια και πρωτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διότι απαλλάτει τούτο της ευθύνης απέναντι των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών, δια το τόλμημα της ημερολογιακής καινοτομίας επιρρίπτει αυτήν προσωπικώς εις την δωδεκαμελήν Σύνοδον του Πατριαρχείου, ήτις υπερέβη τα όρια της δικαιοδοσίας αυτής, παραπεισθείσα υπό του Μακαριωτάτου, ως εμφαίνεται και εκ των μαρτυριών προσώπων σεβαστών, εν οις ο αείμνηστος Πατριάρχης Κωνσταντίνος, αλλά και εκ των επισήμων εγγράφων των ανταλλαγέντων μεταξύ του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και του αειμνήστου Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου. Ας μη κρυπτώμεθα όπισθεν των δακτύλων, Παναγιώτατε. Η ημερολογιακή καινοτομία ης εμπνευστής και πρωτεργάτης είναι ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και ο ομόφρων και συνυπεύθυνος τούτου Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Μελέτιος, ου μόνον διακύβευσε το Ορθόδοξον γόητρον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και ήνοιξεν εις την καρδίαν της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας, μίαν κακοήθους μορφής πυορροούσαν πληγήν, ήτις εάν δεν επουλωθεί διά της επαναφοράς του Ορθοδόξου Εορτολογίου, μέλλει να επενέγκη την σήψιν και την γαγραίνωσιν εις όλον τον οργανισμόν της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, τουθ' όπερ θα έχει φοβερόν αντίκτυπον και εις την ενότητα και ζωτικότητα του Ελληνικού Έθνους. Προσέξατε καλώς, Παναγιώτατε, μη παραπεισθήτε και πάλιν υπό του Μακαριωτάτου, όστις ουκ οίδαμεν ποιους καταχθονίους εξυπηρετών αντορθοδόξους και αντεθνικούς σκοπούς, εκίνησε και κινεί πάντα λίθον όπως παραστήσει ημάς ως υπονομευτάς της Εκκλησιαστικής και Εθνικής ενότητος, παρουσιάζων ως δημιουργούς σχίσματος εν τη Εκκλησία, ενώ ούτος έχισεν αυτήν διά της ημερολογιακής καινοτομίας. Διο και σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός, ο ακραιφνίς ούτος λάτρις των Εκκλησιαστικών Παραδόσεων, αυτόν μεν απεδοκίμασεν ως εχθρόν της Ορθοδοξίας, ημάς δε ενοκολπώθη ως Στυλοβάτας και προασπιστάς των τιμίων και εθνικών Παραδόσεων. Και όπως παρίστα, ως έγραφε τότε εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Γρηγόριον την ημερολογιακήν καινοτομίαν, ως Πανελλήνιον πόθον και ως εξυπηρετούντα ύψιστα Εθνικά συμφέροντα ψευδώς, ως τα πράγματα έδειξαν, ούτω και νυν θα σας παρουσιάζει ίσως, ότι ημείς προκαλέσαμεν με το σωστικόν και ιστορικόν διάβημα ημών την μήνιν του Ορθοδόξου Ελληνικού Λαού, και ελάβομεν χιλιάδας τηλεγραφημάτων εξ' όλων των επαρχιών δι' ων εκφράζουσι την αφοσίωσίν των προς ημάς ως Στυλοβάτας της Ορθοδοξίας και διαδηλούν ότι είναι έτοιμοι αγωνιζόμενοι παρά το πλευρόν ημών να χύσωσι και το αίμα αυτών αμυνόμενοι των Ορθοδόξων Θεσμών και Εκκλησιαστικών Παραδόσεων. Σας καθιστώμεν ταύτα γνωστά, εκ των προτέρων, και σας εξορκίζομεν να μη δώσητε καμμίαν πίστιν εις όσα σας γράφει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος, ο αρχηγός του ψεύδους και της ραδιουργίας. Το Ορθόδοξον Εορτολόγιον θα επανέλθει εν τη Ελληνική Εκκλησία, διότι τούτο απαιτεί ο σεβασμός των επτά Οικουμενικών Συνόδων και των Εκκλησιαστικών Παραδόσεων και διότι ο Ορθόδοξος Ελληνικός Λαός, ο ακραιφνίς ούτος λάτρις της θρησκείας και άγρυπνος των Εκκλησιαστικών Παραδόσεων φρουρός και θεματοφύλαξ, το ζήτημα τούτο το έκαμε πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου. 

Εκείνο όπερ θα σώσει την ενότητα της Εκκλησίας και του Έθνους είναι μόνον η επάνοδος της Εκκλησίας εις το Ορθόδοξον Εορτολόγιον, ήτις δέον να γίνει μίαν ώραν ενωρίτερον με την προσωπικήν θυσίαν εκείνων οίτινες κατειργάσαντο την επάρατον ταύτην διαίρεσιν των Ορθοδόξων Εκκλησιών και των Χριστιανών. Πάσα άλλη λύσις αποκλείεται  ως επικίνδυνος εις την γαλήνην και την ειρήνευσιν του θρησκεύοντος Ελληνικού λαού  και την Ορθοδοξίαν της Εκκλησίας του. Ταύτα εκρίναμεν εύλογον να ανακοινώσωμεν εις την Υμετέρα Πανιερότητα και την περί Αυτήν Σύνοδον εις απάντησιν του τηλεγραφήματος Αυτής και κολακευόμενοι να πιστεύομεν ότι η Μήτηρ Εκκλησία κηδομένη της ενότητος της Ορθοδοξίας και της ειρηνεύσεως του Ορθοδόξου Ελληνικού Λαού, ου μόνον θα αγαθυνθεί Αύτη να επαναφέρει το Ορθόδοξον Εορτολόγιον, αλλά και θα συστήσει εις τον Μακαριώτατον την προσωπικήν θυσίαν του επιβαλλομένην από της αδηρήτου ανάγκης των πραγμάτων προς αναστήλωσιν του Ορθοδόξου ημερολογιακού θεσμού, και κατευνασμόν του κατ' αυτού εξεγερθέντος θρησκεύοντος Ελληνικού Λαού.

Επί τούτοις

Διατελώ μετ' αδελφικής αγάπης

Ο Πρώην Φλωρίνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. Απόσπασμα εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'' του αειμνήστου Επισκόπου Πενταπόλεως κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. Τόμος Ζ', σελίδες 162 - 166. Πειραιεύς 1987.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ 2017 ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΑ "ΔΥΟ ΑΚΡΑ" (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

ΤΙ ΧΡΙΣΤΟΣ,ΤΙ ΒΟΥΔΑΣ,ΤΙ ΜΩΑΜΕΘ

''Εάν και όλα τα χρήματα του κόσμου,τα δώσει κάποιος και επικοινωνεί με τους αιρετικούς,τότε γίνεται εχθρός του Θεού και όχι φίλος.Και όχι μόνο επικοινωνώντας,αλλά και,εάν συγκαθήσεις σε φαγητό και ποτό με αυτούς,τότε γίνεσαι υπεύθυνος γι' αυτά''.

                                                                                                               Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης

Βλέπετε ακρίβεια των Πατέρων; Μας απαγορεύουν τις πολλές φιλίες και σχέσεις με τους αιρετικούς, όχι από μίσος και κακία, αλλά,διότι από τις πολλές συναναστροφές, φιλίες, αγάπες, τραπέζια, συμπόσια, υποβαθμίζεται το ορθόδοξο φρόνημα της πίστεως και χαριζόμαστε λίγο-λίγο στους αιρετικούς και γινόμαστε όμοιοι με αυτούς, όπως κατήντησαν να γίνουν οι νεοημερολογίτες, οι οποίοι δέχονται σήμερα επικοινωνίες και συμπροσευχές και συλλείτουργα. Στις δηλώσεις του κάθε οικουμενιστή ψευδοποιμένος φαίνεται ξεκάθαρα το οικουμενιστικό του φρόνημα, η παραδοχή των ψευδοεκκλησιών του παπισμού, προτεσταντισμού, μονοφυσιτισμού και των άλλων ψευδοομολογιών. Η επικοινωνία μετ΄αυτών φαίνεται από τις πράξεις τους. Ο Αθηναγόρας συμπεριέλαβε στα δίπτυχα της Εκκλησίας το όνομα του αιρεσιάρχου πάπα και τον μνημονεύεται παρανόμως, έως σήμερα. Δεν άκουσαν τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη, που λέγει, ότι το μνημόσυνο του αιρετικού επισκόπου είναι μολυσμός! ''Έφης δε μοι, ότι δέδοικας ειπείν τω πρεσβυτέρω σου μη αναφέρειν τον αιρεσιάρχην, καίτοι περί τούτου ειπείν σοι το παρόν, ου καθαρώ. πλην, ότι μολυσμόν έχει η κοινωνία εκ μόνου του αναφέρειν το όνομα αυτόν καν ορθόδοξος είη ο αναφέρων''. Δηλαδή: ''Να μην μνημονεύσεις τον αιρεσιάρχην, και ότι μολυσμόν έχει η επικοινωνία και μόνο εάν μνημονεύσεις το όνομά του, ακόμη και ορθόδοξος να είναι αυτός, που τον μνημονεύει. Ή τον ιερό Δοσίθεο, όπου λέγει: ''Ους κοινωνούμεν, αυτούς και μνημονεύομεν, ους δε μνημονεύομεν, αυτούς και κοινωνούμε''. Δηλαδή: Δηλαδή με αυτούς, που επικοινωνούμε, αυτούς και μνημονεύουμε και το αντίθετο. Επίσης και τον Άγιο Ιγνάντιο τον Θεοφόρο, όπου λέγει: ''Τα δε ονόματα αυτών (των αιρετικών), όντα άπιστα, ουκ έδοξέ μοι εγγράψαι, αλλά μηδέ γένοιτο μοι αυτών μνημονεύειν μέχρις ου μετανοήσωσιν''. Τι να πούμε και δια τους άλλους στις θεωρίες τους περί των άλλων θρησκειών. Ο Δημήτριος αναγνωρίζει σωτηρία και στις άλλες θρησκείες. Ο Αμερικής Ιάκωβος θέλει να αντικαταστήσει την χριστιανική θρησκεία με άλλες, νέες, διότι δεν έχει ''πέραση'' σήμερα και,ότι ο κριτής του είναι ο εαυτός του, και θεωρεί το Ευαγγέλιο, ως μη θεόπνευστο. Ο Αυστραλίας Στυλιανός πιστεύει, ότι ο Χριστός, ως άνθρωπος,δεν είναι τέλειος και αναμάρτητος, ότι η θρησκεία μας δεν είναι η μόνη αληθινή, ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο και,ότι η Αγία Γραφή είναι ένα μεγάλο παραμύθι. Ο Αλεξάνδρειας Παρθένιος πιστεύει, ότι ο Χριστός και ο Μωάμεθ είναι το ίδιο, ότι ο Μωάμεθ είναι απόστολος του Θεού, ότι ο Θεός αγαπάει τους Μουσουλμάνους και τους Βουδιστές και θεωρεί το Ιερό Πηδάλιο, ως ''χαρτί τουαλέτας''...! Ο Ελβετίας Δαμασκηνός λέγει, ότι μια Εκκλησία ή ένα τέμενος έχουν την ίδια πνευματική καταξίωση στον άνθρωπο και, ότι ο χριστιανισμός και το Ισλάμ πιστεύουν εις τον αυτόν Θεόν της Βίβλου. Ο δε Αθηναγόρας λέγει, ότι ''αμαρτάνομεν, εάν νομίζουμε, ότι η Ορθόδοξος Πίστις μας κατήλθε από τον ουρανό και, ότι τα άλλα δόγματα είναι ανάξια''. (μουσουλμάνοι, διαμαρτυρόμενοι, καθολικοί, βουδιστές). Αλλά και ο Βαρθολομαίος εύχεται υπέρ των αιρετικών και απίστων ''ηνωμένοι εν τω πνεύματι του ενός Θεού'', υπέρ της ''ΜΕΓΑΛΗΣ'' εορτής του Ραμαζανίου των μουσουλμάνων, υπέρ του πάπα, ως ''απεσταλμένου του Θεού'', πάντων των εθνών. ''Οι δογματικές διαφορές με τους παπικούς δεν έχουν καμμίαν σημασίαν''. Οι μονοφυσίτες θεωρούνται, ως ''μη χαλκηδόνια ορθοδοξία''. Επίσης πιστεύει, ότι ''στον Ιουδαισμό και το Ισλάμ λατρεύεται ο ίδιος με εμάς Θεός, ο Θεός του Αβραάμ''. Ότι ο ''Μωάμεθ είναι όχι μόνο προφήτης, αλλά και εξάγγελος της επικειμένης κρίσεως''. Πιστεύει, ότι ''στον ινδουισμό και στο βουδισμό υπάρχει πνευματικότητα'' και άλλα διάφορα. Περίπου τα ίδια φρονούσαν και ο Χριστόδουλος, ο Πέτρος Αλεξάνδρειας και άλλοι. Τί να σχολιάσωμεν δι΄αυτούς τους ανθρώπους, είναι χριστιανοί ή παριστάνουν τους χριστιανούς; Λατρεύουν τον Χριστό ή παίζουν θέατρο; Πιστεύουν αυτοί, ότι θυσιάζουν τον αμνόν του Θεού και, ότι τελούν μυστήριο και, ότι μεταλαμβάνουν τον Χριστό; Άραγε, γιατί έγιναν χριστιανοί και φόρεσαν τα μαύρα, για να εμπαίζουν τον κόσμο; Για να χλευάζουν την αληθινή θρησκεία μας; Τότε, αφού πιστεύουν, ότι ο Θεός θα σώσει και τις άλλες θρησκείες, ποιος άραγε είναι ο λόγος για να γίνουν και αυτοί οι ίδιοι χριστιανοί; Ας γίνονταν βουδιστές, ινδουιστές, μουσουλμάνοι, διαμαρτυρόμενοι, παπικοί. Ποιος ο λόγος να γίνονται τόσες κοπιαστικές, εξωτερικές ιεραποστολές προς διάδοση του Ευαγγελίου και μεταστροφή στην Ορθοδοξία; Αφού πιστεύουν, ότι το Κοράνιο και το Ταλμούδ είναι καλά, ας μοιράσουν στους Ορθοδόξους αντί του Ευαγγελίου, Κοράνια και Ταλμούδια.[...]. Εάν λοιπόν δι΄αυτήν την άρνηση της ασεβούς θρησκείας των Μωαμεθανών και του κορανίου τους, υπέστησαν πάνδεινα μαρτύρια Πόντιοι και Μικρασιάτες Άγιοι, τί έχουν να απολογηθούν οι σημερινοί ηγέτες, που τους παραδέχονται και τους αγκαλιάζουν και δέχονται το διαβολικό Κοράνι τους; ''Αναστήτω ο Θεός και διασκορπιθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού, οι μισούντες αυτόν ''Ψαλμός 67ος.'' Ένεκεν τίνος παρώργησεν ασεβής τον Θεόν''; Ψαλμός 9ος. Αυτοί είναι στην πραγματικότητα οι νέοι Φαρισαίοι, οι οποίοι ντύθηκαν, ως κληρικοί και παριστάνουν τους ''ποιμένες'', παίζοντας ένα κανονικό θέατρο, οι δε θεατές είναι ο αδιάφορος κόσμος, που τους ακολουθεί. Καλά λέγει δι΄αυτούς ο Χριστός, ''Γεννήματα εχιδνών, πώς δύνασθε αγαθά λαλείν, πονηροί όντες; εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί''.Ματθαίος ΙΒ 34. Δεν διάβασαν, δεν κατανόησαν καθόλου το ιερό Ευαγγέλιο, που λέγει: ''Εγώ ειμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή''. Ιωάννης ΙΔ 6. ''Ο τρώγων μου την σάρκα, και πίνων μου το αίμα, έχει ζωήν αιώνιον και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα''. Ιωάννης ΣΤ΄54. Άραγε σε, ποιόν πιστεύουν αυτοί οι νεοοικουμενιστές, ότι είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή; Ο Χριστός, ο Μωάμεθ ή ο Βούδας; Ποια σάρκα μορεί να λάβει για να έχει ζωή αιώνια; Αυτή των ψευδοθεών; Ουδέποτε. Αυτού του είδους η άρνηση κατακρίνεται βαρέως από τον Χριστό μας, όπου λέγει: ''Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ...του Πατρός μου του εν ουρανοίς''. Ματθαίος Ι΄32,33. Υπάρχει μεγαλύτερη καταδίκη αιωνίου κολάσεως απ΄αυτήν; Τέτοιου είδους βλασφημίες αρνήσεως του Χριστού και Θεού μας δεν τις εξεστόμισαν, ούτε οι αλλόθρησκοι κατά του ''Θεού'' τους. Αυτοί σέβονται και λατρεύουν με θερμό ζήλο τον ''θεό'' πους. Και, αν τυχόν τον υβρίσει κάποιος, η τιμωρία είναι λιθοβολισμός ή βασανιστήρια ή θάνατος. Οι νεοοικουμενιστές όμως με την αναγνώριση των ψευδοθεών βλασφημούν κατά του αληθινού Θεού. Λέγει το Ευαγγέλιο: ''Πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις. Η δε του Πνεύματος βλασφημία ου αφεθήσεται τοις ανθρώποις''. Ματθαίος ΙΒ΄31. ''Και ος αν είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου,αφεθήσεται αυτού. Ος δ΄άν είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι.Ματθαίος ΙΒ΄32. Δηλαδή κάθε αμαρτία συγχωρείται, η δε κατά του Αγίου Πνεύματος βλασφημία δεν συγχωρείται, ούτε τώρα,ούτε στην άλλη ζωή. Δεν γνωρίζουν οι νεωτεριστές, ότι το Ιερό Ευαγγέλιο είναι γραμμένο με Πνεύμα Άγιον; Όπως και το Ιερόν Πηδάλιον, η Αγία Γραφή, οι Ιεροί Κανόνες,τους οποίους ο Βαρθολομαίος θεωρεί, ως ''τείχη του αίσχους''; Αυτοί,οι Ιεροί Κανόνες καταδικάζουν τους αλλόθρησκους,ως απίστους,ως τέκνα του διαβόλου!

 

''Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται. Ο δε απιστήσας κατακριθήσεται''. Και αλλού λέγει: ''Εάν μη τις γεννηθεί εξ΄ύδατος και πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την Βασιλείαν του Θεού''. Άρα λοιπόν, τί επιδιώκουν να μας διδάξουν οι νεοοικουμενιστές; Νέο Ευαγγέλιο;Ποία σωτηρία μπορεί να υπάρξει στους απίστους, αθέους και αρνησιχρίστους; Εφ΄όσον όλοι αυτοί δεν είναι βαπτισμένοι εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και δεν έχουν Πνεύμα Άγιον, αλλά Σατανικό, δεν έχουν πλέον καμμία ελπίδα σωτηρίας αιωνίου ζωής.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο,τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. Από το βιβλίο ''ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ'', Υπό Αγιορειτών Γερόντων, Έκδοση ''Θηβαική Φωνή'' 2006. Σελίδες 233-236.

Υπό Αγιορειτών Γερόντων

Ὁ μακαριστὸς πατὴρ Θεοδώρητος περὶ μολυσμοῦ ἀπὸ τὴν κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση

Ὑπάρχει ὅμως ἡ τραγικὴ στιγμὴ - ὅπως εἶναι ἡ ἐποχή μας - ποὺ ἡ πλειονότης τῶν ἱερέων κοινωνεῖ μὲ τὴν αἵρεση (σ. τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) καὶ ὑποστηρίζει τὴν αἵρεση. Πάντες αὐτοὶ οἱ ἐν γνώσει ἱερεῖς (γιατὶ μπορεῖ νὰ ὑπάρχει καὶ κανένα τελείως ἀγράμματο παπαδάκι, ὅπως ἦταν ὁ παπα-Πλανᾶς ποὺ δὲν ἤξερε ποιὸς ἦταν ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος, ποὺ νὰ μὴν ἔχει ἀκούσει γιὰ αἵρεση) ὅλοι ὅμως ποὺ εἶναι ἐν γνώσει τῆς αἱρέσεως, τί γίνεται τότε; Γίνεται ἕνα δραματικὸ γεγονός. Οὔτε αὐτοὶ λαμβάνουν Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ εἰς φωτισμὸν, ἀλλὰ εἰς κατάκριμα. Καὶ οἱ ἐν γνώσει ἀκολουθοῦντες (προσέξτε οἱ ἐν γνώσει, ποὺ σημαίνει «ξέρω τὶ κάνει ὁ Βαρθολο­μαῖ­ος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ξέρω τὶ κάνουν ὅλοι, κι ἐγὼ ἀκολουθῶ τὸν παπᾶ, δὲν μὲ νοιάζει τίποτα») παθαίνουν κι αὐτοὶ τὸ ἴδιο μὲ τὸν παπᾶ, δηλαδὴ εἶναι σὰν νὰ μετέχουνε, καὶ ὁ μὲν καὶ οἱ δέ, στὸ Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας ἀναξίως, ὁπότε δὲν παίρνουν Χάρη, ἀλλὰ τιμωρία, δὲν ἔρχεται φωτισμός, ἀλλὰ σκοτισμός. 
Τὰ πράγματα ὅμως δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι τὰ κοιτάνε πολὺ ὑλικά, καὶ γιὰ μὲν τὸ σῶμα μποροῦμε νὰ πᾶμε στὸ Λονδῖνο καὶ στὴ Νέα Ὑόρκη, καὶ νὰ πουλήσουμε καὶ τὰ κτήματα, ἀλλὰ τὸ τὶ βλασφημίες λέει ὁ Δεσπότης καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ παπάδες ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει τόσο... Αὐτὴ εἶναι ἡ τραγικότης τῆς ἐποχῆς μας. Κι ἔτσι ἔχομε, ἀβάπτιστα παιδιά (διότι ὅταν σὲ βάζω μέχρι τὰ γόνατα, τὶ βάπτισμα εἶναι...),  σκοτισμένους ἱερεῖς, σκοτισμένους ἐπισκόπους καὶ ποίμνιο ποὺ νὰ μὴ ξέρει ποὺ εἶναι ἡ δεξιά του καὶ ποὺ εἶναι ἡ ἀριστερά του... Θὰ λογοδοτήσουμε ὅλοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ «ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ» διότι εἴμεθα λογικὰ πρόβατα, καὶ οἱ ποιμένες πρὸ πάντων, καὶ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ποῦ πᾶμε, καὶ τὶ ζητᾶμε, καὶ ἂν δὲν κάνουμε τὰ καθήκοντά μας, ποὺ εἶναι νὰ ξέρουμε τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ νὰ ξέρουμε τὶ λένε καὶ οἱ Πατέρες, νὰ διαβάζουμε καὶ λίγο τοὺς βίους τῶν ἁγίων νὰ βλέπουμε, ὅπως τοὺς σημερινοὺς ἁγίους, ἄλλον νὰ τὸν καῖνε, ἄλλον νὰ τοῦ κόβουν τὰ πόδια σιγᾶ σιγᾶ. Ὅλα αυτὰ γιατὶ τά καναν αὐτοί; Γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, καὶ νὰ ὁμολογήσουν καὶ νὰ κερδίσουν τὴν Βασιλεία.   

Ἐμεῖς λοιπὸν δὲν θέλουμε καθόλου νὰ κουραστοῦμε. Καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο νὰ καταλάβετε τὶ διακονία  ὑψηλὴ ὑπηρετεῖ ὁ ἱερὸς ἀγῶνας τοῦ Παλαιοῦ (ἡμερο­λο­γίου) ποὺ ἔχει καθαρὸ θυσιαστήριο.Δὲν ὑπάρχει τιμιώτερο καὶ πιὸ εὐ­λογημένο πρᾶγμα στὴν ἐποχή μας ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο ποὺ δὲν κοινωνεῖ τῇ αἱρέσει. Ὅλα τὰ θυσιαστήρια εἶναι μιασμένα, καὶ πᾶς νὰ βρεῖς Φῶς καὶ βρίσκεις κατάκριμα. Καὶ ἄς λένε αὐτοὶ ἐμᾶς σχισματικοὺς, αἱρετικούς... Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει ἡ παροιμία «Φωνάζει πρῶτα ἡ πόρνη στὴν ἠθικιά ὅτι "εἶσαι πόρνη", γιὰ νὰ μὴ μπορεῖ αὐτὴ νὰ γυρίσει νὰ τῆς πεῖ τὸ ἴδιο πρᾶγμα. Τὰ λένε οἱ Πατέρες καὶ τὸ Γεροντικὸ αὐτά. Γι' αυτὸ νὰ δοξάζουμε τὸν Θεό, ἀφενὸς ποὺ μὲ τὶς θυσίες καὶ τοὺς ἱδρῶτες τῶν πατέρων ἔχουμε τῶρα τριακόσια, πεντακόσια θυσιαστήρια καθαρὰ στὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο, ποὺ μποροῦν οἱ πιστοί, ὅσοι θέλουν, νὰ βροῦν τὴν σωτηρία καὶ τὴν καθαρότητα. Οἱ ἄλλοι οἱ ἀδιά­φοροι, θὰ τοὺς κρίνει βέβαια ὁ Θεὸς καὶ ἀπὸ τὶς συνθῆκες καὶ ἀπὸ τὴ γνώση καὶ τὰ λοιπά. Νὰ δοξάζουμε τὸν Θεό, ἀφενὸς γι' αὐτό, ἀλλὰ ἀφετέρου νὰ ἔχουμε καὶ τὴν ἐγρήγορση, ὅτι πρέπει νἄμεθα ξύπνιοι κι ἐμεῖς, νὰ ξέρουμε τὶ ἀκολουθοῦμε, τὶ ὁμολογοῦμε. Διαφορετικὰ θὰ κινδυνέψουμε κι ἐμεῖς σὲ μιὰ ὤρα, ὅπως λέει ὁ Κύριος, στὰ χρόνια τὰ τελικά, τῶν ἐσχάτων, ποὺ εἶμαστε τώρα καὶ περπατᾶμε, ὅταν θἄρθει δὲν θὰ βρεῖ τὴν πίστη ἐπὶ τῆς γῆς, αὐτὸ τόνισε περισσότερο.  Ἐλθὼν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς θὰ βρεῖ τὴν πίστη; Αὐτὴ τὴν πίστη ποὺ τὴν χάρισε ἀπὸ τὸ Γολγοθᾶ, καὶ τὴν σωτηρία μας. Ἅραγε τὸ κινδυνευόμενο εἶναι αὐτό, καὶ ὅποιος διατηρήσει τὴν πίστη καὶ ἔχει καὶ τὰ ἔργα, τότε ἔχει μέσα του ἐλπίδα καὶ παρρησία, ὅτι θὰ δεῖ καὶ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἀπολαύσει καὶ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν! Ἀμήν.

Πηγή: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/05/blog-post_2.html

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ 2017 (Ομολογιακή ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

ΔΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΜΜΕΝΟ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ

ΔΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΜΜΕΝΟ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ

Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση έχουμε αναμμένο στο εικονοστάσι του σπιτιού μας ένα καντήλι ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό, την Παναγία και τους αγίους.

Η συνήθεια αυτή φωτίζει τις ψυχές μας, αλλά διατηρεί και τον βαθύ χριστιανικό συμβολισμό της. Τι συμβολίζει λοιπόν το καντήλι και γιατί πρέπει να είναι πάντα αναμμένο; Και ποια είναι η ευχή που πρέπει να συνοδεύει το άναμμά του;

Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης γράφει ότι το λάδι που καίει στα καντήλια μας «τον του Θεού υπεμφαίνει έλαιον». Το έλεος του Θεού που φανερώθηκε όταν η περιστερά του Νώε επέστρεψε στην Κιβωτό για να σημάνει την παύση του κατακλυσμού έχοντας στο ράμφος της κλάδο ελαίας. Ή όταν ο Ιησούς, καθώς προσευχόταν εκτενώς, πότιζε με τους θρόμβους του ιδρώτος του την ελιά, κάτω από τα κλαδιά της οποίας γονάτισε τη μαρτυρική εκείνη νύχτα στο Όρος των Ελαιών.

Το λάδι λοιπόν συμβολίζει το άπειρο έλεος του Θεού, αλλά και τα καντήλια συμβολίζουν την Εκκλησία που είναι μεταδοτική Θείου ελέους και φωτιστική. Και όπως ο Κύριος προσευχήθηκε στον κήπο των Ελαιών, έτσι και ο ναός με τα καντήλια, αλλά και το εικονοστάσι μας, μετατρέπεται σε νέο κήπο και ελέους (λαδιού) και ελέους θεϊκού.

Γιατί πρέπει να κρατάμε το καντήλι μας αναμμένο μπροστά στις άγιες εικόνες;

1ον: Γιατί η πίστη μας είναι φως. «Εγώ ειμί το φως του κόσμου», είπε ο Κύριος. Το φως της κανδήλας λοιπόν μας θυμίζει το φως με το οποίο ο Χριστός καταυγάζει τις ψυχές μας.

2ον: Για να μας θυμίζει ότι η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή σαν των αγίων. Εμείς οι χριστιανοί είμαστε «τέκνα φωτός», κατά τον Απόστολο Παύλο.

3ον: Για να ελέγχει τα σκοτεινά μας έργα, τις κακές μας ενθυμήσεις και επιθυμίες. Για να λάμψει «το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς».

4ον: Είναι μια μικρή δική μας θυσία, σημείο και δείγμα της ευγνωμοσύνης και της αγάπης που οφείλουμε στον Θεό για τη μεγάλη θυσία που έκανε για μας. Με αυτήν την προσφορά και με την προσευχή μας τον ευχαριστούμε για τη ζωή, για τη σωτηρία και για όλα όσα μας χαρίζει η άπειρη αγάπη του.

5ον: Για να είναι φόβητρο στις δυνάμεις του σκότους, που μας επιτίθενται με ιδιαίτερη πονηρία πριν και κατά την ώρα της προσευχής και θέλουν να απομακρύνουν τη σκέψη μας από τον Θεό. Οι δαίμονες αγαπούν το σκοτάδι και τρέμουν το φως – και του Χριστού αλλά και εκείνων που αγαπούν τον Χριστό.

6ον: Για να μας παρακινεί σε αυτοθυσία. Όπως δηλαδή με το λάδι καίγεται στο καντήλι το φυτίλι, έτσι και το δικό μας θέλημα να καίγεται με τη φλόγα της αγάπης για τον Χριστό και να υποτάσσεται πάντοτε στο θέλημα του Θεού.

7ον: Για να μάθουμε ότι, όπως δεν ανάβει το καντήλι χωρίς τα δικά μας χέρια, έτσι και το εσωτερικό καντήλι της καρδιάς μας δεν ανάβει χωρίς τα χέρια του Θεού.

Η Προσευχή κατά το άναμμα του καντηλιού:

Ούτω λαμψάτω το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάσωσιν τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς.

Πηγή: asimpiestos.blogspot.com

ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ – Η ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

π.Ευθύμιος Μπαρδάκας

Πηγή :ekklisiastikiparadosi.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ 2017 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΜΠΑΡΔΑΚΑ 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ 2017 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

1968: Τα εγκαίνια της "Ορθοδόξου" Ακαδημίας Κρήτης με την συμμετοχή Προτεσταντών και Ουνιτών!

Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα ( http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/02/blog-post_24.html ) η "Ορθόδοξος" Ακαδημία Κρήτης, η οποία στέγασε την "Αγία" και "Μεγάλη" Σύνοδο των Οικουμενιστών, χτίστηκε με χρήματα Προτεσταντών.

Σήμερα παρουσιάζουμε την ανταπόκριση από τα εγκαίνια της Ακαδημίας, όπως την παρουσίασε ο γνωστός ουνίτης Δημήτριος Σαλάχας, ανταποκριτής τότε της εφημερίδας των εν Ελλάδι παπικών "Καθολική". Όπως διαβάζουμε σε αυτήν (φύλλο της 23/10/1968) στον αγιασμό των εγκαινίων, εκτός των "Ορθοδόξων", συμμετείχαν και o εκπρόσωπος του "Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών" Αλβέρτος Λαχάζ, ο εκπρόσωπος της "Ευαγγελικής Εκκλησίας Γερμανίας" "Επίσκοπος" Κούνστ, o κ. Μύλλερ (Eberhard Müller), πρόεδρος των ανά των κόσμο προτεσταντικών Ακαδημιών (άλλωστε τί άλλο είναι και η Ο.Α.Κ.!), ο πάστορας Μπρεμόν, εκπρόσωπος της "Διαμαρτυρομένης Εκκλησίας της Γαλλίας", και δύο παπικοί "κληρικοί" ο Δημήτριος Σαλάχας και ο εκπρόσωπος της παπικής ενορίας καπουτσίνος Νικηφόρος Πρελορέντζος.

Παρατίθεται ολόκληρο το άρθρο, το οποίο είχε τίτλο "Η "Ορθόδοξος Ακαδημία" Κρήτης - Συμβολή και προσφορά της Ορθοδοξίας εις τον Οικουμενισμόν και τα προβλήματα του σημερινού κόσμου".

Πηγή: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/04/1968.html

Η ανάσταση του Αναστάση

Αναστάσιμο - Αντιαιρετικό διήγημα

   - Η μεγαλύτερη αμαρτία, Αναστάσιε, που  μπορεί να κάνει ένας χριστιανός είναι να φύγει από την Εκκλησία, δηλαδή από την ενορία του, τον πνευματικό του, τον επίσκοπό του. Αυτός, παιδί μου, κάνει σχίσμα και το σχίσμα ούτε αίμα μαρτυρίου δεν το ξεπλένει. Το καταλαβαίνεις αυτό έτσι;

   - Ναι, Γέροντά μου, την ευχή σας.

   Ο Αναστάσης ασπάστηκε το χέρι του πνευματικού του και βγήκε από το ναό. Ο πνευματικός του, ο διάσημος π. Θεόδωρος Επιφανίου, ήταν ξακουστός σε όλο τον κόσμο για την σοφία του και οι πιστοί είχαν σαν ευαγγέλιο τα λόγια του. Βιβλία και cd με ομιλίες του κυκλοφορούσαν ως ένθετα σε μεγάλες εφημερίδες της χώρας, ενώ ιστορίες για την προορατικότητά του, τα χαρίσματα, ακόμη και τα θαύματά του, δυνάμωναν ακόμη περισσότερο την πεποίθηση των χριστιανών ότι αποτελεί έναν σύγχρονο άγιο, έναν απλανή οδηγό.

   Ο Αναστάσης όμως ήταν προβληματισμένος αυτόν τον καιρό. Όλα αυτά τα ανοίγματα των επισκόπων με τους αιρετικούς της Δύσεως και οι εν γένει νεωτερισμοί τους τον είχαν σκανδαλίσει πολύ. Τώρα μάλιστα που όπως φαίνεται αυτές οι ασχήμιες απέκτησαν και επίσημη κάλυψη με την "Αγία και Μεγάλη Σύνοδο", στην οποία συμμετείχαν  αυτοί οι επίσκοποι, ήταν πολύ ανήσυχος.

   "Ως πότε; Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;", αναρωτιόταν και ήταν πολύ στεναχωρημένος. Ο πνευματικός του όμως τον καθησύχαζε συνεχώς. Στην σκέψη του Αναστάση αντηχούσαν τα καθησυχαστικά αυτά λόγια:

   - Μη φοβού, Αναστάσιε, μόνο πίστευε ότι οι οικουμενιστές δεν μπορούν να βλάψουν την Εκκλησία. Ας τολμήσουν να φτάσουν στο απροχώρητο, δηλαδή στο Κοινό Ποτήριο με τους αιρετικούς και τότε να δεις τι θα γίνει! Αγώνας λοιπόν ως τότε μέσα από την Εκκλησία. Εμείς δεν φεύγουμε από αυτήν.

***

   Με αυτές τις σκέψεις ο Αναστάσης έφτασε εκείνο το μεσημέρι σπίτι του. Στην εξώπορτα της πολυκατοικίας συνάντησε τον κυρ-Βαγγέλη, έναν μοναχικό ηλικιωμένο που έμενε στο ισόγειο. Ο κυρ-Βαγγέλης ήταν καλός άνθρωπος και του άρεσε να συζητάει μαζί του για θρησκευτικά θέματα. Δεν τον έβλεπε όμως στην ενορία. Τις Κυριακές σηκωνόταν πολύ νωρίς και πήγαινε κάπου μακριά για εκκλησιασμό. Αργότερα τον ρώτησε και έμαθε ότι ήταν παλαιοημερολογίτης.

   Από αυτόν άρχισε να προβληματίζεται για τον οικουμενισμό και να βλέπει με άλλο μάτι κάποια πράγματα, για τα οποία πριν είχε παντελή άγνοια.

   - Γεια σου, κυρ-Βαγγέλη!, τον χαιρέτησε.

   - Γεια σου, παιδί μου!

   Πριν προλάβουν να ανταλλάξουν δεύτερη κουβέντα, ακούστηκε ένας δυνατός κρότος. Έπειτα ξανά άλλος ένας. Και ύστερα κραυγές και κλάματα.

   Οι δύο άντρες ανέβηκαν στον πρώτο όροφο, από τον οποίο ακουγόντουσαν οι ήχοι. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και μια γυναικεία φωνή ακούστηκε από μέσα:

   - Φεύγω! Παίρνω τα παιδιά μου και φεύγω από αυτό το σπίτι!

   Ήταν η Κατερίνα που ζούσε σε αυτό το σπίτι με τον άντρα της τον Αρίστο και τα δύο παιδιά τους.

   - Είστε καλά βρε παιδιά;, ρώτησε ο κυρ-Βαγγέλης μπαίνοντας μέσα με τον Αναστάση.

   - Τι καλά, κυρ-Βαγγέλη μου, που ξαναέπιασα τον μοιχό από δω να έχει φιλεναδίτσα. Όλα τα ανακάλυψα! Και τις κλήσεις στο τηλέφωνο και τα μηνύματα στον υπολογιστή!

   - Καλά πως κάνεις έτσι;, πετάχτηκε ο Αρίστος, αφού σου είπα δεν έγινε κάτι. Ένα απλό και αθώο φλερτ είναι!

   - Εγώ πάντως παίρνω τα παιδιά μου και φεύγω, αντέτεινε εκείνη.

   Ο κυρ-Βαγγέλης με τον Αναστάση αποχώρησαν διακριτικά και κατέβηκαν στον ακάλυπτο.

   - Κρίμα, είπε ο Αναστάσης.

   - Σιγά, δεν έγινε τίποτα. Άλλωστε δεν φτάσαν και στο απροχώρητοοι άλλοι, σωστά; ρώτησε ο κυρ-Βαγγέλης και κοίταξε μέσα από τα γυαλιά του τον συνομιλητή του χαμογελώντας.

   - Μα τι λες τώρα;, εξανέστη ο Αναστάσης. Η προδοσία δεν αρκεί, έπρεπε να φτάσουν στο απροχώρητο για να αντιδράσει έτσι η γυναίκα; Να σηκωθεί να φύγει αμέσως! Μην ξεχνάς μάλιστα ότι είναι η δεύτερη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο.

   - Αντιθέτως, πρέπει να κάνει αγώνα μέσα από την οικογένεια, όπως έκανε τόσα χρόνια και όχι να φύγει από αυτήν, ξαναείπε ο κυρ-Βαγγέλης χαμογελώντας.

   - Κυρ-Βαγγέλη, νομίζω ότι με εμπαίζεις. Δεν φεύγει από την οικογένεια αυτός που φεύγει από τον μοιχό. Αντιθέτως ο μοιχός φεύγει από την οικογένεια με την προδοτική πράξη του, όταν μάλιστα όπως βλέπεις είναι και αμετανόητος! Εκτός αν εννοείς "οικογένεια" τα ντουβάρια του διαμερίσματος...

   - Έτσι και με την Εκκλησία, αγόρι μου, συγκατένευσε ο κυρ-Βαγγέλης αφήνοντας άναυδο τον φίλο του.

***

   Την επομένη το πρωί, ο Αναστάσης ξαναπήγε να βρει τον πνευματικό του. Του μίλησε με θέρμη για το πως νιώθει μπρος στην συνεχιζόμενη προδοσία και του εξομολογήθηκε πως δεν αντέχει άλλο να τον τύπτει η συνείδησή του.

   Ο π. Θεόδωρος δεν του είπε τίποτα από τα γνωστά λόγια, περί ανοχής και άχρι καιρού υπομονής, ίσως επειδή κατάλαβε ότι δεν θα είχαν αποτέλεσμα.

   - Κάνε λίγο υπομονή αγόρι μου, λίγες μέρες μόνο. Την Μεγάλη Εβδομάδα θα μας επισκεφθεί ο επίσκοπος Χερουβείμ, που είναι ορθοδοξότατος και θα σου απαντήσει εκείνος.

   Στο άκουσμα του ονόματος του επισκόπου, ο Αναστάσης ένιωσε δέος. Όλοι είχαν ακουστά το επίσκοπο Χερουβείμ, τον "Τίγρη της Ορθοδοξίας", όπως τον αποκαλούσαν.

   Οι μέρες πέρασαν ήρθε και η Κυριακή των Βαΐων. Το απόγευμα στην Ακολουθία του Νυμφίου ήρθε ο δεσπότης και χοροστάτησε. Ο Αναστάσης αδημονούσε να του μιλήσει. Μετά το πέρας της ακολουθίας δόθηκε η ευκαιρία, όταν ο π. Θεόδωρος τον σύστησε στον επίσκοπο:

   - Σεβασμιώτατε, από δω το πνευματικό μου τέκνο, για το οποίο σας μίλησα σχετικώς, και έκλεισε με νόημα το μάτι.

   Ο δεσπότης χαμογέλασε μειλίχια και έδωσε το χέρι του προς ασπασμό. Ο Αναστάσης αφού ασπάστηκε την δεξιά του του είπε:

   -Δέσποτα, είμαι κατασκανδαλισμένος με τα όσα γίνονται στην εκκλησία μας. Ο Οικουμενισμός...

   - Ο Οικουμενισμός είναι αίρεσις και παναίρεσις!, άστραψε και βρόντηξε ο δεσπότης. Δεν πρόκειται να τον αφήσουμε να περάσει. Θα χύσουμε και το αίμα μας αν χρειαστεί χάριν της φίλτατης και γλυκυτάτης μας Ορθοδοξίας!

   Ένα κύμα ενθουσιασμού διαπέρασε τους παρευρισκόμενους και σιγά σιγά συγκεντρώθηκε ένα πλήθος γύρω τους.

   - Μα, Σεβασμιώτατε, οι συνεπίσκοποί σας δεν έχουν ιερό και όσιο, δεν έχουν κανένα φραγμό, δεν σας λογαριάζουν, συνέχισε ο Αναστάσης. Ο ίδιος ο πατριάρχης Ναθαναήλ υποδέχθηκε δις τον αιρεσιάρχη πάπα Ρώμης στην έδρα του, μνημονεύοντάς τον ως "αγιότατο αδελφό", ενώ ακολουθεί πολυετή ουνιτική πολιτική. Οι δε κατά καιρούς δηλώσεις του τον αποδεικνύουν μακράν του πνεύματος της Ορθοδοξίας. Δεν είναι αιρετικός λοιπόν;

   Ο δεσπότης κούνησε το κεφάλι του, σαν να προβληματιζόταν. Ο κόσμος περίμενε με απορία την απάντηση.

   - Είναι ή δεν αιρετικός ο πατριάρχης;, ξαναρώτησε ο Αναστάσης.

   Ο δεσπότης στάθηκε μια στιγμή και ύστερα του είπε χαμηλόφωνα:

   -Ελάτε αγαπητέ μου μετά το Πάσχα, στο γραφείο μου να συζητήσουμε. Θα σας περιμένω.

   Και έφυγε.

***

   Ο Αναστάσης γύρισε προβληματισμένος στο σπίτι. Χτύπησε την πόρτα του κυρ-Βαγγέλη, αλλά εκείνος δεν είχε γυρίσει ακόμη. Ανέβηκε στο σπίτι του και ετοιμάστηκε να κοιμηθεί.

   Σε λίγο ακούστηκαν χτύποι στην πόρτα. Άνοιξε και είδε τον γείτονά του.

   - Έλα, κυρ-Βαγγέλη, πέρασε μέσα.

   Εκείνος πέρασε χαμογελώντας και κάθισε στον καναπέ.

   - Είδα τον δεσπότη σήμερα, τον Χερουβείμ, του είπε ο Αναστάσης. Τον ρώτησα αν ο πατριάρχης Ναθαναήλ είναι αιρετικός.

   - Τι σου απάντησε;, τα μάτια του κυρ-Βαγγέλη έλαμψαν.

   - Δεν μου απάντησε.

   Ο κυρ-Βαγγέλης σηκώθηκε και πλησίασε στην βιβλιοθήκη. Έβγαλε μια Καινή Διαθήκη και άρχισε να την ξεφυλλίζει. Σταμάτησε σε ένα σημείο και διάβασε δυνατά, από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (κεφ. κα΄, 24-26):

   - "Ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ λόγον ἕνα, ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι, κἀγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. Τὸ βάπτισμα τὸ Ἰωάννου πόθεν ἦν, ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων; Οἱ δὲ διελογίζοντο παρ' ἑαυτοῖς λέγοντες· Ἐὰν εἴπωμεν, ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ ἡμῖν, διατὶ οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ· ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ἐξ ἀνθρώπων, φοβούμεθα τὸν ὄχλον, πάντες γὰρ ἔχουσι τὸν Ἰωάννην ὡς προφήτην". Αυτό ήταν στο ευαγγέλιο του όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας που ακούσαμε σήμερα. Ματαίως λοιπόν αγαπητέ Αναστάση περίμενες να λάβεις σαφή απάντηση από τον δεσπότη. Εκείνος προφανώς σκεπτόταν πως αν κατονόμαζε τον πατριάρχη ως αιρετικό, θα του έλεγε κάποιος "κοινωνείς λοιπόν εν γνώση σου με αιρετικό;". Αν έλεγε πως δεν είναι αιρετικός, θα φοβόταν τις αντιδράσεις του κόσμου. Πάντες γαρ οι δοκούντες ορθοδοξείν έχουσι τους οικουμενιστές ως αιρετικούς.

   - Ναι, αυτό ακριβώς δεν καταλαβαίνω, είπε ο Αναστάσης. Πως γίνεται να πολεμά κανείς τον Οικουμενισμό, να έχει ως αιρετικούς τους οικουμενιστές και παρόλα αυτά να κοινωνεί μαζί τους!

   - Έλα ντε;, είπε ο κυρ-Βαγγέλης και σηκώθηκε να φύγει.

   - Καληνύχτα, κυρ-Βαγγέλη!

   - Καλή Ανάσταση, Αναστάση!

***

   Το βράδυ της Αναστάσεως ο Αναστάσης πετούσε. Ξεκίνησε από το σπίτι του μαζί με τον κυρ-Βαγγέλη να πάρουν το τελευταίο λεωφορείο. Πριν φτάσουν στην στάση, πέρασαν από την παλιά του ενορία. Είχε συγκεντρωθεί το "μεγάλο ποίμνιο", εκατοντάδες λαού με τις λαμπάδες τους, οι οποίοι κάθε χρόνο, άμα τη παραλαβή του Αγίου Φωτός, αναλαμβάνουν να αναπαραστήσουν τα όσα λέει το ψαλμικό "ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶφυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν. ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν"...

   Το βλέμμα του έπεσε με έκπληξη σε έναν λατίνο κληρικό που έμπαινε στην εκκλησία από την πλαϊνή εξωτερική πόρτα του αγίου Βήματος.

   - Βρε, Μανώλη, ρώτησε ο Αναστάσης πλησιάζοντας έναν γνωστό του από την ενορία, τι θέλει ο παπικός μέσα στην εκκλησία;

   - Τι να θέλει ο άνθρωπος , του είπε εκείνος. Ήλθε από ευγένεια να μας ευχηθεί για την Ανάσταση του Κυρίου. Και ο πρωτοσύγγελος μας είχε πάει τις προάλλες στο ναό τους να ευχηθεί για το δικό τους "Πάσχα". Που είναι το κακό; Τι χριστιανοί είμαστε αν δεν έχουμε αγάπη, ρε Αναστάση;

   Ο Αναστάσης έφυγε και σε λίγη ώρα το λεωφορείο ήταν στον προορισμό του. Περπάτησαν για λίγο και έφτασαν στην μικρή εκκλησούλα.

   Σε λίγο η Ακολουθία της Αναστάσεως άρχιζε και οι αναστάσιμοι ύμνοι ηχούσαν σαν παιάνες! Οι Ορθόδοξοι έκαναν Λαμπρή...

   Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

Νικόλαος Μάννης

Πηγή http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/03/blog-post_70.html

Δ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 2017 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 1821;

Τί να πούμε στα παιδιά μας για το 1821;

Της Αγγελικής Διατσίντου -  Παπαθανασοπούλου

        Μου ζητήθηκε να γράψω τί πρέπει να λένε οι γονείς ή οι παππούδες και οι  γιαγιάδες στα παιδιά για το 1821. Το ερώτημα μου φάνηκε ιδιαίτερα δύσκολο στην απάντηση. Άρχισα να ψάχνομαι. Ρώτησα διάφορους που ασχολούνται με τα παιδιά. Έμπειρος παιδαγωγός μου είπε  να διηγηθώ ό,τι με φωτίσει ο Θεός, αλλά με ζέση και με πίστη και να είμαι βέβαιη ότι τα παιδιά θα με καταλάβουν... Νηπιαγωγός μου είπε να πω ένα ιστορικό συμβάν σαν παραμύθι, που να παράγει κι ένα ηθικό δίδαγμα και να έχει ευχάριστο τέλος, δηλαδή «εκείνοι ζήσανε καλά κι εμείς καλύτερα»… Δάσκαλος με παρότρυνε να τα πάω να επισκεφθούν το Ιστορικό Μουσείο στην Παλιά Βουλή και δείχνοντας τα εκεί κειμήλια των Αγωνιστών του 1821 να τους μιλήσω γι’ αυτούς… Άλλος δάσκαλος με συμβούλευσε να τους αγοράσω βιβλία με ιστορίες του 21, κατάλληλα για την ηλικία τους… Άλλος μου είπε να πηγαίνουν τα παιδιά στην παρέλαση, να ζουν την ατμόσφαιρα και να τους πω δυο λόγια για την επέτειο...

        Όλα καλά και χρήσιμα ως συμβουλές σκέφθηκα. Όμως παρέμεινε μέσα μου το ερώτημα ποιά ιστορία να πει κανείς στα παιδιά για το 1821 που να μπορεί να το τελειώσει με το ότι οι Αγωνιστές «ζήσανε καλά;», γιατί ότι εμείς ζούμε καλύτερα από εκείνους , χάρη σ΄ εκείνους δεν υπάρχει αμφιβολία... Κι άρχισα να σκέφτομαι: Να τους μιλήσω για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη; Μα ο αρχιτέκτονας της απελευθέρωσής μας καταδικάστηκε σε θάνατο... Για τον Οδυσσέα Ανδρούτσο; Μα ο ήρωας στο Χάνι της Γραβιάς στραγγαλίστηκε… Για  τον  Μάρκο Μπότσαρη; Μα ο νικητής τόσων μαχών σκοτώθηκε σε μάχη με τους Τούρκους… Για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη; Μα ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων σκοτώθηκε στο Νέο Φάληρο… Για τον Παπαφλέσα; Μα ο ήρωας και δημεγέρτης έπεσε στο Μανιάκι… Για τον Ρήγα Βελεστινλή; Μα εκτελέστηκε από τους οθωμανούς στο Βελιγράδι... Για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που σήκωσε το Λάβαρο της Επανάστασης; Μα συνελήφθη, φυλακίστκε και βασανίστηκε… Για τον ηρωικό Αλέξανδρο Υψηλάντη; Μα θυσιάστηκε για την Πατρίδα, φυλακίστηκε και πάμπτωχος πέθανε στη Βιέννη...Για τον Καποδίστρια, που θυσίασε τα πάντα για να υπηρετήσει την Ελλάδα; Μα δολοφονήθηκε... Για τον ήρωα της Αλαμάνας Αθανάσιο Διάκο; Μα σουβλίστηκε από τους οθωμανούς… Για τον ηρωικό μοναχό Σαμουήλ; Μα θυσιάστηκε στο Κούγκι… Για τον εθνοϊερομάρτυρα Επίσκοπο Ρωγών Ιωσήφ, ηρωική φυσιογνωμία του Μεσολογγίου; Μα αποκεφαλίστηκε από τους οθωμανούς… Για την Μαντώ Μαυρογένους, την ηρωική Μυκονιάτισσα στρατηγό, που έδωσε τα πάντα στην Πατρίδα; Μα πέθανε στην Πάρο 43 ετών από τύφο, πάμπτωχη, μαραζωμένη και λησμονημένη, έχοντας δεχθεί όλη την εκ μέρους της αγαπημένης της Πατρίδας αγνωμοσύνη του εξουσιαστή Ι. Κωλέττη… Για την μεγάλη αγωνίστρια Μπουμπουλίνα; Μα την σκότωσαν άδικα, ενώ ήταν πια φτωχειά, αφού είχε δώσει όλη της την περιουσία στον Αγώνα... Για τον ήρωα στα Δερβενάκια Νικηταρά; Μα τον κατάντησε η Πατρίδα  να ζει πάμπτωχος… Για τον νικητή πολλών μαχών Γιάννη Μακρυγιάννη; Μα καταδικάστηκε σε θάνατο...

        Πώς λοιπόν μπορεί κάποιος να μιλήσει στα παιδιά για τους ήρωες του 1821; Εκείνο που μπορεί να τους σημειώσει είναι η αγάπη τους για τον Χριστό και για την Πατρίδα. Αγάπη τόσο μεγάλη που ξεπερνούσε τα ανθρώπινα μέτρα. Όλοι τους θυσίασαν περιουσία, άνεση, υγεία και ζωή για τον Χριστό και για την ελευθερία   της Πατρίδας. Για να αποδεχθούν αυτή την μαρτυρική ζωή είχαν ανέβει σε σφαίρες αξιών που δεν είναι εύκολο να φτάσει ο κοινός άνθρωπος.  Ναι! Έτσι μπορεί κανείς να μιλήσει στα παιδιά, αφού περιγράψει τα ανδραγαθήματά των ηρώων του 1821 να τελειώσει με το ότι  «αυτοί ζήσανε με ταλαιπωρίες, υπέστησαν μαρτύρια  και θυσίασαν τη ζωή τους για να ζούμε εμείς καλύτερα»!...  

Φτάνει όμως αυτό;  Ασφαλώς όχι! Στα παιδιά μας πρέπει να δείξουμε τη σπουδαιότητα της 25ης Μαρτίου για την πατρίδα μας. Να κάποιες σκέψεις:

Παλιά υπήρχε η Ρωμέϊκη Αυτοκρατορία, που αλλιώς ονομάζεται  Βυζάντιο.  Μια λαμπρή Αυτοκρατορία με πολλά και  σπουδαία κατορθώματα και με μεγάλη προσφορά στην ιστορία της ανθρωπότητας.  Ήταν ελληνικό το Βυζάντιο γιατί ήσαν οι Έλληνες που είχαν αποδεχθεί τον Χριστιανισμό και που ήσαν απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.   Όταν όμως κατακτήθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους χάσανε την ελευθερία τους. Τότε οι Έλληνες δεν είχαν το δικαίωμα να αποφασίζουν εκείνοι ακόμη και για απλά πράγματα.  Να πάνε στην εκκλησία, να μορφωθούν, να κάνουν οικογένεια, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και άλλα τόσο απλά πράγματα. Δεν κτίζονταν εκκλησίες παρά με πολλές δυσκολίες και έπρεπε να είναι πιο χαμηλές από την κατοικία του Τούρκου διοικητή της πόλης ή του χωριού.  Δεν λειτουργούσαν σχολεία ώστε τα ελληνόπουλα να ξεχάσουν τις σπουδαίες ρίζες τους, τους σοφούς προγόνους τους, να ξεχάσουν την γλώσσα τους.  Σε απάντηση οι Έλληνες άρχισαν να λειτουργούν τα κρυφά σχολειά, δηλ. σε ώρες νυκτερινές, όταν οι Τούρκοι δεν τους πρόσεχαν πήγαιναν τα παιδιά τους σε κανένα εξωκλήσι και σε κανένα μοναστήρι, όπου κάποιος παππάς ή καλόγερος τους μάθαινε γράμματα διαβάζοντας τους εκκλησιαστικά βιβλία και τους μύθους του Αισώπου.  Διδάχοι επίσης  του Γένους, δεσποτάδες, παπάδες, καλόγεροι και λαϊκοί που ήσαν κοντά στην Εκκλησία, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους,  μάθαιναν στους νέους  για τον Χριστό, για την Παναγία, για τους Αγίους μας, για το πόσο σπουδαίοι ήταν οι πρόγονοι τους. Έτσι γέμιζαν την ψυχή τους με Χριστό και Ελλάδα, τους ενέπνεαν υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, τους δημιουργούσαν την πεποίθηση  ότι δεν τους άξιζε η σκλαβιά των Τούρκων και δυνάμωναν μέσα τους την επιθυμία να ελευθερωθούν. Ο Ρήγας Φεραίος με το ηρωικό ποίημα του, τον Θούριο, έδειχνε στους Έλληνες πού έπρεπε να φθάσουν.  Όλοι μυστικά- μυστικά τραγουδούσαν τα τραγούδια του Ρήγα «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή». Στο Ιάσιο της Ρουμανίας, όπου ζούσαν πολλοί Έλληνες γιατί συμπατριώτες τους ήσαν οι εκεί ηγεμόνες, ο Πρίγκηπας Αλέξανδρος Υψηλάντης μάζεψε  Ελληνόπουλα, που πολλά είχαν ήδη κάνει καλές σπουδές, τα άσκησε στον πόλεμο, δημιούργησε τον Ιερό Λόχο και κήρυξε την επανάσταση.  Αυτά τα Ελληνόπουλα θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας.

Όλοι οι Έλληνες σαν ένας άνθρωπος ήσαν έτοιμοι να αποκτήσουν την ελευθερία τους.  Μέρα και νύχτα  συζητούσαν μυστικά μεταξύ τους πώς θα προχωρήσουν για να πετύχουν το ποθούμενο.  Πολλοί Έλληνες βγήκαν στα βουνά για να ξεφύγουν από την καταπίεση των Τούρκων. Αυτοί ήταν οι τιμημένοι κλέφτες.  Σωθήκανε πολλά κλέφτικα τραγούδια, που ακόμη τραγουδιούνται.  Με πρόχειρα όπλα στην αρχή έδιναν μάχες με τους Τούρκους προσπαθώντας να προστατεύσουν τους απλούς Έλληνες, όταν οι Τούρκοι έπαιρναν τα μικρά αγοράκια τους και τα έκαναν γενίτσαρους, δηλαδή τους ξερίζωναν την ελληνική τους ψυχή και τους μετέτρεπαν σε  Τούρκους άγριους πολεμιστές, ή έπαιρναν τα κορίτσια τους για τα σκλαβοπάζαρα, ή καταπατούσαν το βιός των δύστυχων Ελλήνων.  Άλλοι έγιναν αρματωλοί δηλαδή εξυπηρετούσαν κάποιον Τούρκο διοικητή στις μάχες του με άλλους Τούρκους διοικητές ή του φρόντιζαν την περιουσία του σε κάποια περιοχή  κι εκείνος δεν τους εμπόδιζε να είναι Χριστιανοί  και τους επέτρεπε να φέρουν  όπλα.  Αλλά αυτοί δήθεν υπηρετούσαν τον Τούρκο. Στην πραγματικότητα ετοιμάζονταν για την Επανάσταση. Οι ναυτικοί μας από την πλευρά τους, έκαναν το ίδιο με τους αμαρτωλούς. Με την δικαιολογία ότι έπρεπε τα καράβια τους να είναι αρματωμένα για να αμύνονται  στους πειρατές τα είχαν ετοιμάσει για τον Αγώνα.

  Έτσι όλοι ετοιμάζονταν για τη μεγάλη στιγμή: την Επανάσταση.  Στις 25 Μαρτίου 1821 στα Καλάβρυτα ο Μητροπολίτης  Παλαιών Πατρών ο Γερμανός κήρυξε μαζί με οπλαρχηγούς την Επανάσταση.  Δεν είχαν οι Έλληνες πολλά χρήματα για όπλα και φαγητό των στρατιωτών, ούτε ήταν πολλοί οι μαχητές.  Άρχισαν όμως τον Αγώνα εναντίον των Τούρκων με θερμή Πίστη στον Χριστό και με μεγάλη αγάπη στην Πατρίδα. Γενναίοι Έλληνες, άνδρες και γυναίκες,   ακόμη και μικρά παιδιά, έκαναν τον πόλεμο με έξοχο θάρρος και  ηρωισμό.  Η μεγάλη αυτή προσπάθεια και οι πολλές θυσίες τους συγκίνησαν τον κόσμο όλο.  Πολλοί Γάλλοι, Άγγλοι και άλλοι νέοι άνθρωποι πους τους συγκίνησε ο Απελευθερωτικός Αγώνας των Ελλήνων άφησαν τις ανέσεις τους και ήρθαν να πολεμήσουν μαζί με τους Έλληνες κατά των Τούρκων. Αυτοί είναι οι φιλέλληνες, που τα ονόματα τους δώσαμε σε διάφορες οδούς των πόλεων μας για να τους τιμήσουμε.  

Αυτή ήταν η αρχή της ελευθερίας της Ελλάδας μας. Εμείς είμαστε ελεύθεροι να χαιρόμαστε αυτήν την πατρίδα επειδή εκείνοι πολέμησαν,  βασανίστηκαν, έμειναν πάμπτωχοι γιατί έδωσαν όλη την περιουσία τους για τις ανάγκες του αγώνα, ακόμη και τη ζωή τους έδωσαν για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Πολεμούσαν για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδας την ελευθερία.  Αυτές τις θυσίες θυμόμαστε και τιμάμε κάθε 25η Μαρτίου, την ημέρα δηλαδή που ξεκίνησε η ελευθερία μας.-

Πηγή