Ὁμιλία Συνάξεως κατά ἀποχριστιανοποιήσεως τῆς πατρίδος μας

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΥΣΙΩΔΕΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ

ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων  Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν κ. Καλλίνικε,

Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, Τίμιον Πρεσβυτέριον, Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί,

Τὴν Μ. Παρασκευὴ ψάλλουμε στὴν Ἐκκλησία: «Δεῦτε χριστοφόροι λαοὶ κατίδωμεν, τὶ συνεβουλεύσατο Ἰούδας ὁ προδότης, σὺν ἱερεῦσιν ἀνόμοις, κατὰ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, σήμερον ἔνοχον θανάτου, τὸν ἀθάνατον Λόγον πεποίηκαν, καὶ Πιλάτῳ προδώσαντες, ἐν τόπῳ Κρανίου ἐσταύρωσαν, καὶ ταῦτα πάσχων, ἐβόα ὁ Σωτὴρ ἡμῶν λέγων, Ἄφες αὐτοῖς Πάτερ τὴν ἁμαρτίαν ταύτην, ὅπως γνῶσι τὰ ἔθνη, τὴν ἐκ νεκρῶν μου Ἀνάστασιν.»

Σὲ αὐτὸ τὸ τροπάριο διακρίνουμε τὴν ἀναφορά στοὺς χριστοφόρους λαούς, ποὺ καλοῦνται νὰ στηλιτεύσουν τὸ κακό καὶ ταυτόχρονα διδάσκονται τὴν ἀνεξικακία καὶ τὴν συγχωρητικότητα κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν. Ἐμεῖς, ὡς Ἕλληνες, ἄραγε ἐξακολουθοῦμε νὰ ἀνήκουμε στοὺς χριστοφόρους λαούς; Ἀποστρεφόμεθα τὴν κακία καὶ διδασκόμεθα τὴν ἀρετή; Διατηροῦμε τὶς ἀξίες τοῦ πολιτισμοῦ μας;

Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας, ἀναζητοῦσαν τὴν σοφία. Ὅπως λέγει καὶ ἡ Ἁγία Γραφή· οἱ «Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν» (A´ Κορινθ. Α´ 22). Ἤταν τὸ ἀνώτερο ἰδανικό γι’ αυτοὺς καὶ αὐτὴν ἀγαποῦσαν ὡς φίλοι τῆς σοφίας – Φιλόσοφοι. Ὅταν ὅμως ἡ Σοφία φανερώθηκε σ’ αὐτοὺς, ἔπαψαν τὶς ἀναζητήσεις καὶ βρῆκαν τὴν Σοφία. Ἢ μᾶλλον ἡ Σοφία βρῆκε αὐτούς, «ὅτι τοὺς ἀξίους αὐτῆς, αὐτὴ περιέρχεται ζητοῦσα» (Σοφ. Σολομ. ΣΤ´ 16), ὅπως λέγει ὁ σοφός Σολομών. Οἱ ἀξίες τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ πολιστισμοῦ, βρῆκαν τὴν τελείωσή τους στὴν Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία ἐνέπνευσε τὴν ὑπερχιλιετῆ Χριστιανικὴ Αυτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης.

Ὑπὸ τὴν εὐεργετικὴν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ Ρωμαϊκοί θεσμοί ἐκχριστιανίσθηκαν καὶ μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἐξαλείφθηκε ὁ θεσμός τῆς δουλείας καὶ ἀναβιβάσθηκε ἡ θέση τῶν γυναικῶν διότι κατὰ τὸ Εὐαγγέλιον «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. Γ’ 28). Διάφορα ἔθνη κατηχήθηκαν καὶ ἀσπάσθησαν τὸν Χριστιανισμό ὄχι μὲ ἐπιβολή καὶ βία, ἀλλὰ μὲ τὸν Ἀποστολικό τρόπο: τὸν λόγο καὶ τὴν πειθώ. Μὲ τὴν δύναμη τοῦ λόγου καὶ τοῦ διαλόγου. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας πάντοτε ἀντιτάχθηκαν μὲ ἐπιτυχία ἀκόμη καὶ στὴν ἐξουσία τοῦ Καίσαρος, ὅταν οἱ Αὐτοκράτορες ἤθελαν εἴτε τὴν ἀνακήρυξη ὡς Ἁγίων ὅσων εὕρισκαν τὸν θάνατο στὸ πεδίο τῆς μάχης, εἴτε τὴν θανάτωση τῶν αἱρετικῶν, σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ ὅσα συνέβαιναν στὸν ἀνατολικό καὶ δυτικό περίγυρο τῆς Αὐτοκρατορίας, στὶς χῶρες ποὺ ἐπικρατοῦσε ὁ Παπαισκός καὶ ὁ Μωαμεθανισμός. Γιὰ τὸ δεύτερο, ἀξίζει νὰ ἀναφερθεῖ ἡ στάση ἑνός κατ΄ ἐξοχήν ζηλωτοῦ τῆς Πίστεως (ὄντως κατ’ἐπίγνωσιν Ζηλωτοῦ) τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου ὁ ὁποῖος σὲ ἐπιστολή του σὲ κάποιον Ἐπίσκοπο ποὺ ὑπεραπιζόταν τὴν τότε πρόταση τοῦ Αὐτοκράτορα περὶ τῆς θανατώσεως τῶν αἱρετικῶν, ἀντικρούει μὲ σφοδρότητα αὐτήν τὴν ἄποψη. Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος λέγει κατὰ τὴν ἐπιχειρηματολογία του, ὅτι ὁ Κύριος ἔχει ἀπαγορεύσει τὸ νὰ θανατώνονται οἱ αἱρετικοί στὸ Εὐαγγέλιο, λέγοντας «ὄχι, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε μαζί μὲ αὐτά καὶ τὸν σῖτον· ἀφῆστε νὰ μεγαλώσουν μέχρι τοῦ θερισμοῦ», καθώς καὶ ὅτι ὄχι μόνον δὲν ἐπιτρέπεται νὰ θανατώνωμεν τούς αἱρετικούς, ἀλλ’ οὔτε κἄν νὰ εὐχώμεθα τὴν θανάτωσίν τους, ἀλλά μᾶλλον νὰ προσευχώμεθα γι’ αὐτούς, ὅπως ὁ Κύριός μας προσευχόταν γιὰ τοὺς σταυρωτές Του «λέγων πρὸς τὸν ἑαυτοῦ πατέρα· πάτερ, ἄφες αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν· οὐ γὰρ οἴδασί τι ποιοῦσιν».

Κατὰ τὶς σύγχρονες περιστάσεις ὅλους τοὺς Ἕλληνες μᾶς ἀπασχολεῖ ἡ ἐπελθοῦσα κρίση καὶ οἱ συνέπειές της στὴν καθημερινή μας ζωή. Καὶ ὅταν ἀναφερόμαστε στὴν κρίση, ἐννοῦμε κυρίως τὴν οἰκονομικὴ κρίση. Ὅμως αὐτὴ δὲν εἶναι παρὰ τὸ σύμπτωμα τῆς πραγματικῆς κρίσεως ποὺ εἶναι κυρίως πνευματικὴ καὶ κρίση ἀξιῶν. Ὡς μεμονωμένα πρόσωπα ἐξεκλίναμε ἀπὸ τὴν ὁδὸ τὴς πνευματικῆς ζωῆς καὶ ὡς κοινωνία ἀρχίσαμε νὰ περιφρονοῦμε τὶς ἀξίες τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἡ οἰκονομική - ὑλικὴ κρίση ἴσως βοηθήσει πνευματικῶς τὸ γένος μας ἐὰν ἐπιστραφεῖ πρὸς τὸν Θεό ἐν μετανοίᾳ. Ὅπως κατ’ ἀντιστροφήν ἡ σχετικῶς ὑλικὴ εὐμάρεια τῆς προηγουμένης περιόδου μᾶς ἐζημίωσε πνευματικῶς, ὅπως κάποτε ὁ παλαιὸς Ἰσραὴλ περὶ τοῦ ὁποῖου ἐγράφη: «καὶ ἔφαγεν ᾿Ιακὼβ καὶ ἐνεπλήσθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος, ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη· καὶ ἐγκατέλιπε τὸν Θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἀπέστη ἀπὸ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ» (Δευτερον. ΛΒ’, 15).

Ἀπὸ τὰ προηγούμενα, προκύπτει ὅτι ὁ Νεοελληνικός Πολιτισμός μας ἀπέκτησε δύο βασικά χαρακτηριστικά καὶ διαμόρφωσε ὡς πολύτιμα ἰδανικά κάποιες ἀξίες. Τὰ βασικά αὐτὰ χαρακτηριστικά εἶναι:

α. Ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική μας πίστη καὶ 
β. Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα.
Οἱ διαχρονικές ἀξίες τοῦ πολιτισμοῦ μας μποροῦν νὰ περιγραφοῦν συνοπτικῶς ὡς ἑξῆς:

1. Ἡ Διαλεκτικότητα. Ὁ διάλογος, διὰ λόγου διδασκαλία. Ὁ λόγος καὶ ὄχι τὸ ξίφος ἦταν τὸ ἐργαλεῖο τῆς διαδόσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ (τῆς Ὀρθοδοξίας).

2. Ἡ Ἀγάπη (ὄχι ἁπλῶς φιλάνθρωπη διάθεση). Ἀγάπη καἰ τοῦ ἐχθροῦ ἀκόμη. Ἡ Ὀρθοδοξία ποτέ δὲν ἀποδέχθηκε τὸν διωγμὸ τοῦ διαφορετικοῦ, τοῦ αἱρετικοῦ (Ἄγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης).

3. Ἡ Ἰσότητα, λαῶν καὶ φύλων, ἔναντι τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ (κατ’ ἐπέκτασιν) ἔναντι τοῦ νόμου.

4. Ἀπό τό προηγούμενο προέρχεται καί ἡ ἀναβάθμιση τῆς θέσεως τῆς γυναικὸς καὶ ἡ ἱερότητα τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογενείας.

5. Ἡ Ἐλευθερία σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν δουλεία. Ὀ Θεός σέβεται τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἐλευθερία εἶναι χαρακτηριστικό τοῦ κατ΄ εἰκόνα Θεοῦ πλασμένου ἀνθρώπου.

6. Σὲ συνάρτηση μὲ τὸ προηγούμενο εἶναι καὶ ἡ Φιλοπατρία. Ἡ μόνη περίπτωση ποὺ ὁ πόλεμος εἶναι ἀνεκτός εἶναι γιὰ τὴν ἀπώθηση εἰσβολέα καὶ τὴν ἀπόκρουση κατακτητοῦ, δηλαδή γιὰ τὴν ἐλευθερία. Κατ’ ἐξοχὴν τὸ ἰδανικό τῆς Ἐλευθερίας χαρακτηρίζει τὸν Ἑλληνισμό, γι’ αὐτό καί ὁ Ἐθνικός μας ὕμνος εἶναι ὁ «Ὕμνος εἰς τὴν Ἐλευθερίαν».

Σήμερα ὅμως οἱ άξίες αὐτές καὶ τὰ χαρακτηριστικά τοῦ πολιτισμοῦ μας δέχονται καταιγισμό ἐπιθέσεων. Ἡ Παγκοσμιοποίηση καὶ ὁ Οἰκουμενισμός προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλουν τὴ λεγόμενη πολυ-πολιτισμικότητα!

Εἴδαμε ὅτι ὀ Πολιτισμός μας ἤδη διαθέτει τὸ χαρακτηριστικό, ὄχι ἁπλῶς τῆς ἀνοχῆς τοῦ διαφορετικοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ ἐχθροῦ ἀκόμη. Ἡ ἔννοια τῆς πολυ- πολιτισμικότητας εἶναι ἀνευ ούσίας, ἄτοπος, διότι ὁ γνήσιος Πολιτισμός δὲν ἔχει ἀνάγκη ἐπιπλέον χαρακτηριστικοῦ γιὰ να τελειοποιηθεῖ, όπως δὲν νοεῖται ἡ πολύ-ἐλευθερία καὶ πολύ-ἀγάπη ὡς ἔννοιες τελειότερες τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἐλευθερίας. Προβάλεται ὅμως σήμερα μὲ σκοπό τὴν ἀλλοίωση τῶν ἀξιῶν τοῦ πολιτισμοῦ μας, διότι δὲν ἀναφέρεται στὴν αὐτονόητη ἁρμονική συνύπαρξη τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ στὴν εἰσαγωγή στὴν ἔννοια τοῦ πολιτισμοῦ ἀντικρουόμενων ἀξιῶν ποὺ τὸ μόνο ποὺ προξενοῦν εἶναι τὸ χάος καὶ τελικῶς τὴν ἀναίρεση τοῦ πολτισμοῦ μας καὶ τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν του.

Χαρακτηριστικό εῖναι τὸ παράδειγμα τῶν ἐννοιῶν Πίστεως, τῆς Πατρίδος καὶ τῆς Οἰκογενείας στὴ σημερινή Εὐρώπη: οἱ πιστοί Χριστιανοί χαρακτηρίζονται ὡς φονταμενταλιστές, οἱ πατριῶτες ὡς ἐθνικιστές, οἱ προσηλωμένοι στὴν γνήσια καὶ αὐθεντικὴ ἔννοια τῆς οἰκογενείας καὶ τοῦ γάμου ὡς ρατσιστές. Αυτὸ εἶναι γενικό φαινόμενο στὴν Ευρώπη. Πρίν 2 ἔτη ὁ Οὔγγρος Πρωθυπουργός Viktor Orban σὲ μία του ὁμιλία ποὺ δόθηκε στὴν Διάσκεψη «Ἐλπίδα καὶ ἡ Χριστιανική Ἀντιμετώπιση τῆς Κρίσεως», ποὺ ἔλαβε χώρα στὴ Μαδρίτη τῆς Ἰσπανίας εἶπε μεταξὺ τῶν ἄλλων:

«Η κρίση που συμβαίνει στην Ευρώπη είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας αποσύνθεσης που έχει παρουσιάσει εδώ και αρκετό καιρό η ήπειρός μας. Πιστεύω ότι πρέπει να μιλήσουμε και να δηλώσουμε ότι στην Ευρώπη σήμερα, αυτές οι μορφές και διαμορφώσεις της ανθρώπινης συμβίωσης, όπως το έθνος και η οικογένεια έχουν πέσει σε μια αμφισβήτηση. Ομοίως, οι αληθινές και αυθεντικές έννοιες της εργασίας και της πίστωσης έχουν γίνει αβέβαιες στην οικονομική ζωή. Αυτό γιατί αυτά τα σημαντικά πράγματα – η εργασία, οι πιστώσεις, η οικογένεια, το έθνος – διαλύονται από τα ηθικά θεμέλια που ο Χριστιανισμός μας παρείχε και έτσι έχουν χάσει το βάρος και τη σημασία τους κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε η διαδικασία αυτή, ίσως οι ιστορικοί να γνωρίζουν, αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι αυτή η κατάσταση έχει αναπτυχθεί στην Ευρώπη σήμερα, η οποία Ευρώπη – στην πολιτική βεβαίως – έχει αρχίσει να αισθάνεται ντροπή για τις ρίζες της. Για το λόγο αυτό το νέο ευρωπαϊκό «Σύνταγμα» δεν περιλαμβάνει καμία αναφορά στις χριστιανικές ρίζες. Όχι ότι το ξέχασαν, αλλά, αντίθετα, υπήρξε μια μεγάλης κλίμακας ευρωπαϊκή συζήτηση η οποία κατέληξε στο ότι δεν πρέπει να περιληφθεί. Ο Schuman, ένας από τους ιδρυτές της ιδέας της Ευρώπης, είπε κάποτε ότι η Ευρώπη είτε θα είναι χριστιανική, είτε δεν θα υπάρχει. Ωστόσο, σήμερα, έχουμε φτάσει στο σημείο όπου η πλειοψηφία των ευρωπαίων πολιτικών εργάζεται και κάνει ό, τι είναι δυνατόν για να εξοριστεί ο Χριστιανισμός και να περιοριστεί μόνο στις εκκλησίες, στην ιδιωτική ζωή των ανθρώπων και στα βιβλία της ιστορίας.»

Καὶ σὲ ἕνα ἄλλο σημεῖο:
«Αν μια ισλαμική χώρα αρχίσει να αισθάνεται ντροπή, λόγω των διδασκαλιών του Κορανίου, θα ξυπνήσει ο θυμός των άλλων ισλαμικών χωρών. Αν κάποιος στην Ινδία αρχίσει να αμφισβητεί τις θεμελιώδεις αρχές του Ινδουισμού, ή κάποιος στην Κίνα, τις θεμελιώδεις αρχές του βουδισμού, τότε πολύ γρήγορα θα θεωρηθεί προβληματικός και ακατανόητος. Αντίθετα, στην Ευρώπη βλέπω κάθε μέρα εκείνους που επιθυμούν να σκέφτονται και να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις αξίες του Χριστιανισμού στην πολιτική και κοινωνική ζωή, να θεωρούνται «προβληματικοί».»

Ἀξίζει κανεὶς νὰ διαβάσει ὁλόκληρη τὴν ὁμιλία του, τὴν ὁποία ὅταν ἀνέγνωσα ἐθλίβην, διότι αὐτός δὲν εἶναι ὁ Πρωθυπουργός τῆς δικιᾶς μας χώρας καὶ μάλιστα δὲν εἶναι κἄν Ὀρθόδοξος. Αὐτὰ ποὺ προανέφερε ὁ Οὖγγρος Πρωθυπουργός τὰ βιώνουμε καθημερινῶς καὶ στὴν Ἑλλάδα.

Ἰδίως ἐμεῖς, οἱ Γνήσιοι Όρθόδοξοι Χριστιανοί «παλιοημερολογῖτες» χαρακτηρίζονται περιφρονητικῶς μὲ μεγάλη εὐκολία ὡς φανατικοί ἢ καὶ σκοταδιστὲς ἀκόμη γιὰ τὴν προσήλωσή τους στὶς Παραδοσιακές ἀξίες τοῦ Πολιτισμοῦ μας καὶ μἀλιστα ἀπὸ κάποιους Προοδευτικοὺς Καινοτόμους. Ἂς μᾶς ποῦν ὅμως, οἱ κατήγοροι, ποῖον νεοημερολογίτη ἐθανάτωσαν οἱ φανατικοί παλαιοημερολογῖτες; Κανέναν, ἀλλὰ τὸ ἀντίθετο συνέβη. Μήπως οἱ παλαιοημερολογῖτες διέλυαν βιαίως τὶς λιτανεῖες τῶν Νεοημερολογιτῶν, μήπως αὐτοί ἔσπασαν ποτέ τοὺς ἐπιταφίους τῶν νεοημερολογιτῶν, μήπως οἱ γνήσιοι Ὀρθόδοξοι εἰσέβαλαν ἐν ὥρα λειτουργίας νεοημερολογιτῶν καὶ ποδοπάτησαν τὸ Ἅγιο Ποτήριο ἀδειάζοντας τὸ περιεχόμενό του; Μήπως οἱ ζηλωτές τῆς πατρῶας πίστεως κατεδάφισαν ποτέ ναοὺς τῶν καινοτόμων; Μήπως σφράφισαν ποτέ καὶ ὅσουν ἄφησαν ὄρθιους; Μήπως οἱ παλαιοημερολογῖτες συνέλαβαν ποτέ νεοημερολογῖτες κληρικούς γιὰ νὰ τοὺς ἀποσχηματίσουν καὶ τοὺς ξυρίσουν βιαίως; Μήπως οἱ γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἦταν αὐτοί ποὺ ἔσυραν στὴν ἐξορία γέροντες κληρικούς καὶ Ἐπισκόπους τῶν Νεοημερολογιτῶν; Ὄχι βέβαια, ἀλλὰ ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Ἔρχονται ὅμως οἱ έκπρόσωποι αὐτῶν ποὐ ἔπραξαν τὰ ἀνωτέρω καὶ ἀποκαλοῦν μὲ περισσὴ ὑποκρισία τὰ θύματά τους ὡς «φανατικούς», «μισαλόδοξους» καὶ (ἐπὶ τὸ συγχρονώτερον) «φονταμενταλιστές»!

Καὶ ἰδοῦ λοιπόν σήμερα, μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ πνεύματος τῆς ἀλλοιώσεως τῶν παραδοσιακῶν μας ἀξιῶν, ἔφθασε ἡ κοινωνία μας νὰ νομιμοποιεῖ καὶ νὰ ἐπιδοτεῖ ἀκόμη (μἐσω τῶν ἀσφαλιστικῶν ταμείων) τὴν βρεφοκτονία τῶν ἐκτρώσεων. Μέγα ἔγκλημα στὸ ὁποῖο κατέχουμε τὰ πρωτεῖα στὴν Εὐρώπη ἀναλόγως τοῦ πληθυσμοῦ μας.

Ἀκόμη ἀκούγονται ἐκ τῆς Δύσεως φωνές καὶ γιὰ θεσμοθέτηση «γάμου» μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου. Αὔριο ἴσως ἐπιτραπεῖ καὶ «γάμος» καὶ μεταξὺ τριῶν ἢ καὶ περισσοτέρων ἀτόμων, ἢ ἀκόμη καὶ μεταξὺ ἀνθρώπων καὶ ζώων! Κάπου ἀπό τὴν κεντρικὴ Εὐρώπη ἀκούγονται τέτοιες φωνές. Ἐκεῖ λοιπόν θὰ ὁδηγήσει ἡ λεγομένη «Πρόοδος» τῆς Νέας Ἐποχῆς;

Μέτρα ἀποχριστιανοποιήσεως θεσπίζονται σὲ ἀνύποπτο χρόνο, ὅπως ἡ κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας. Ἐφθάσαμε στὸ σημεῖο νὰ γίνωνται συζητήσεις στὴν Πατρίδα μας γιὰ τὴν ἀποβολὴ τῶν εἰκόνων καὶ τῶν χριστιανικῶν συμβόλων ἀπὸ τὰ δημόσια κτίρια. Καὶ αὔριο ἴσως τεθεῖ θέμα ἀφαιρέσεως καὶ τοῦ συμβόλου τοῦ Τ. Σταυροῦ ἀπό τὴν σημαία.

Ἡ ἀνεξέλεγκτη εἴσοδος ἀλλοεθνῶν καὶ ἀλλοθρήσκων καὶ ἡ ἐγκατάστασίς τους στὴν πατρίδα μας, μὲ ταυτόχρονη φυγὴ Ἑλλήνων (κυρίως νέων ἐπιστημόνων) σὲ συνδυασμό μὲ τὴν ὑπογεννητικότητα τῶν Ἑλλήνων, προμηνύει τὴν κατάκτηση τῆς Πατρίδος μας ἄνευ πολέμου. Ἡ Ἐκκλησία μας προσεύχεται γιὰ τὴν ἀποτροπή «λιμοῦ, λοιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου καί αἰφνιδίου θανάτου». Αὐτὸ ποὺ γίνεται σήμερα εἶναι χειρότερο ὰπὸ ἐπιδρομή ἀλλοφύλων, διότι οἱ ἀλλόφυλοι δέν ἐρχονται, ὅπως παλαιότερα, νὰ σκοτώσουν, λεηλατήσουν καὶ φύγουν, ἀλλ΄ ἐγκαθίστανται ἐδῶ, μεταφέροντας μαζί τους, ἕναν πολιτισμὸ ποὺ βρίσκεται στὸν ἀντίποδα τοῦ Πολιτισμοῦ μας, ὁ ὁποῖος δὲν ἐκδηλώνεται ἄμεσα, ἀλλὰ σὲ μία δεδομένη στιγμή θὰ ἐκκολαφθεῖ, γιὰ νὰ καταστρέψει τὸν δικό μας Πολιτισμό. Καὶ λέγω, ὅτι «βρίσκεται στὸν ἀντίποδα τοῦ Πολιτισμοῦ μας» διότι φέρει ἀρχές καὶ ἀξίες ἀντίθετες τοῦ δικοῦ μας Πολιτισμοῦ, ἀρχές ποὺ εἶναι ἀντίθετες στὴν ἀνεκτικότητα, τόν διάλογο, τὴν ἐλευθερία, τὴν ἰσότητα, τὴν ἀγάπη καὶ τὶς ἀντικαθιστοῦν μὲ τὴν ἐπιβολή, τὸ ξίφος, τὴν ὑποταγὴ στὸν ἄνομο νόμο τους, τὴν κυριαρχία τῶν μωαμεθανῶν ἔναντι τῶν χριστιανῶν καὶ τῶν ἑβραίων (τοὺς ὁποίους μόλις ἀνέχονται ὡς ὑποδουλους ραγιάδες, μόνον ὅσο πληρώνουν τὸν κεφαλικό φόρο) καὶ τὸ μίσος ἔναντι τῶν ἀλλοθρήκων οἱ ὁποῖοι σφαγιάζονται ἀνηλεῶς.

Βλέπετε τὶ γίνεται στὴν γειτονιά μας. Αὐτὸς ὁ «διαφορετικός πολιτισμός» τοῦ λεγομένου Ἰσλαμικοῦ Κράτους ἀποκεφαλίζει δημοσίως ἀκόμη καὶ ἀνθρώπους ποὺ πῆγαν ἐθελοντικῶς νὰ προσφέρουν ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια στούς συμπατριῶτες καὶ ὁμοθρήκους τους. Ποία συνύπαρξη μπορεῖ νὰ ὑπάρξει μεταξὺ τῆς ἀξίας ποὺ πρεσβεύει τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν ἐχθρό μὲ τὴν «ἀξία» ποὺ πρεσβεύει τὸ μῖσος ἀκόμη καὶ πρὸς τὸν φίλο καὶ εὐεργέτη! Ἄλλο συνύπαρξη άνθρώπων καὶ ἄλλο συνύπαρξη ἀντιθέτων ἀξιῶν στὰ πλαίσια τοῦ πολιτισμοῦ. Ἐμεῖς, ὅμως, ὡς Ἑλληνικὸ Κράτος, μὲ περισσὴ γενναιοδωρία οἰκοδομοῦμε τεμένη καὶ συνιστοῦμε τμήματα ἰσλαμικῶν σπουδῶν, εὐελπιστοῦντες ὅτι ἐκεῖ θὰ διδάσκεται μία πιὸ «ἐλαφριὰ» ἐκδοχὴ τοῦ ἰσλάμ. Θὰ εἶναι ὄμως ἔτσι;

Ἐμεῖς, ὡς Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι ὀφείλουμε νὰ ἀγαποῦμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀποστρεφόμεθα ὅμως τὶς πεπλανημένες καὶ νοσηρές αὐτές ἀρχές πού μεταφέρουν. Ὅπως ἀκριβῶς ὀφείλουμε νὰ ἀγαποῦμε τοὺς ἁμαρτωλούς, μισῶντας τὴν ἁμαρτία. Νὰ ἀγαποῦμε τὸν αἱρετικό, ἀποστρεφόμενοι τὴν αἵρεση. Ὅπως, ὅμως, οἱ ἰατροί ἀγαποῦν τοὺς ἀσθενεῖς, πολεμοῦν ὅμως τὴν ἀσθένεια, καὶ οἱ ὑγιεῖς δίχως νὰ μισοῦν αὐτοὺς ποὺ ἀσθένησαν, ὀφείλουν νὰ λαμβάνουν μέτρα προφυλάξεως κατὰ τῶν μικροβίων καὶ τῶν θανατηφόρων ἰῶν (βλέπετε τί γίνετε στὶς ἡμέρες μας μὲ τὶς προσπάθειες ἀνασχέσεως τῆς ἐπισημίας τοῦ ἰοῦ ἔμπολα στὴν Ἀφρική). Ἔτσι καὶ ἐμεῖς. Ἐν ὀνόματι τῆς ἀνεκτικότητος δὲν εἶναι φρόνιμο νὰ εὐνοήσουμε νὰ ἀναφυεῖ ἡ ἀναίρεση τῆς ἀνεκτικότητος καὶ ἡ βίαιη ἐπιβολή μία θρησκείας ἢ μιᾶς ἰδέας ἔναντι τῶν ἄλλων. Διότι εἶναι ἀνόητο ἐν ὀνόματι τῆς ἀγάπης νὰ ἀγαπήσουμε καὶ τὸ μῖσος, καθὼς τότε ἡ ἴδια ἡ ἀγάπη ἀναιρεῖται καὶ γίνεται μῖσος. Εἶναι ἁπλὴ λογική: Ἁγάπη τοῦ μίσους ἰσοδυναμεῖ μὲ τὸ μίσος τῆς ἀγάπης δηλαδή τὸ μῖσος. Ἄντίθετα τὸ μῖσος τοῦ μίσους ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν ἀγάπη τῆς ἀγάπης, δηλαδή τὴν ἀγάπη.
Ὅμως ἀγαπητοί μου, ἑμεῖς ἂς μισήσουμε τὸ μίσος καὶ ἄς μείνουμε φανατικά προσκολλημένοι στὴν θρησκεία τῆς ἀγάπης. Ἂς ἐχουμε αὐτόν τὸν «φανατισμό» (ποὺ εἶχε καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας) νὰ ἀγαποῦμε καὶ τοὺς ἐχθρούς μας ἀκόμη καὶ ἂς κρατήσουμε ἀπαραχάρακτη τὴν πίστη τῶν Πατέρων μας. Ὡς Ἕλληνες πολίτες ταυτοχρόνως, ἂς περιφρουρήσουμε τὶς αἰώνιες ἀξίες τοῦ πολιτιμοῦ μας ποὺ προαναφέραμε μὲ γνήσιο πατριωτισμό.

Ἂς διαφυλάξουμε τὴν προσήλωσή μας στὸν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογενείας.
Ἂς ὑποστηρίξουμε μέσω τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν τῆς κοινωνίας μας αὐτοὺς ποὺ συμμερίζονται αὐτές τὶς ἀξίες.
Ἂς ξεκινήσουμε ὅσο εἶναι καιρός, ἀπό τὸν ἑαυτό του ὁ καθένας, ἐπιστρέφοντας ἐν μετανοίᾳ πρός τὸν Θεόν καὶ πολεμῶντας τὰ πάθη μας καὶ διαφυλάσσοντας τὶς χριστιανικές μας ἀξίες. Μὴ μᾶς διαφεύγει ὅτι ἡ δικὴ μας μετάνοια, ἐνάρετος διαγωγή καὶ εὐσέβεια εἶναι ἰκανή νὰ βοηθήσῃ καί τά πλήθη τῶν συμπολιτῶν ἡμῶν στήν ἀπαλλαγήν τῶν δεινῶν. Ὁ Κύριος ἡμῶν ἄλλωστε ὑποσχέθηκε στόν Ἀβραάμ, στὶς διαδοχικὲς ἐρωτήσεις του ὅτι ἀκόμη καί χάριν δέκα μόνον δικαίων, δέν θὰ κατέστρεφε μία πολυάνθρωπο πόλη ὅπως αὐτὴν τῶν Σοδόμων: «Ἐὰν ὦσι πεντήκοντα δίκαιοι ἐν τῇ πόλει ἀπολεῖς αὐτούς...ἐάν δε εὑρεθῶσν ἐκεῖ δέκα; καὶ εἶπεν, οὐ μὴ ἀπωλέσω, ἕνεκεν τῶν δέκα». (Γένεσις ΙΗ΄ 24-33). Ἡ πόλις κατεστράφη, διότι οὔτε κἄν δέκα δίκαιοι εὑρέθησαν ἐκεῖ τότε ἀλλὰ μόνον ἡ οἰκογένεια τοῦ Λώτ, ἡ ὁποία διέφυγε καὶ διεσώθη.

Ἂς ἀναπέμψουμε σήμερα θερμές ἰκεσίες πρὸς τὸν Θεόν, συνδυάζοντας τὴ νηστεία (καθὼς σήμερα εἶναι Τετάρτη) μὲ τὴν προσευχὴ γιὰ νὰ στείλει τὸ ἔλεός του στὸ γένος μας καὶ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπό κάθε ἐπερχόμενο κίνδυνο. Ἂς μιμηθοῦμε τοὺς Νινευῖτες οἱ ὁποῖοι μετὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωνᾶ πίστευσαν καὶ μετενόησαν ὅπως ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή:

«...καὶ ἐπίστευσαν οἱ ἄνδρες Νινευὴ τῷ Θεῷ καὶ ἐκήρυξαν νηστείαν καὶ ἐνεδύσαντο σάκκους ἀπὸ μεγάλου αὐτῶν ἕως μικροῦ αὐτῶν (...) καὶ ἀνεβόησαν πρὸς τὸν Θεὸν ἐκτενῶς· καὶ ἀπέστρεψαν ἕκαστος ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτῶν τῆς πονηρᾶς καὶ ἀπὸ τῆς ἀδικίας τῆς ἐν χερσὶν αὐτῶν λέγοντες· τίς οἶδεν εἰ μετανοήσει ὁ Θεὸς καὶ ἀποστρέψει ἐξ ὀργῆς θυμοῦ αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ ἀπολώμεθα; καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ ἔργα αὐτῶν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἀπὸ τῶν ὁδῶν αὐτῶν τῶν πονηρῶν, καὶ μετενόησεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τῇ κακίᾳ, ᾗ ἐλάλησε τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς, καὶ οὐκ ἐποίησε..» (Ἰωνᾶς Γ, 5-10).
Εἴθε καὶ ἐμεῖς νὰ μετανοήσουμε εἰκρινὰ καὶ νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὸν ἐπερχόμενο κίνδυνο. Ἀμὴν.

Πηγή

Ἡ αἰτία τῆς ἐσωτερικῆς συγχύσεως καί ταραχῆς. Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τίς συνέπειες τοῦ προπατορικοῦ ἀμαρτήματος (Ἁγίου Θεοφάνου τοῦ Ἐγκλείστου)

Σε παρακίνησα να σκεφτείς από που μπορεί να προέρχονται τα σπέρματα της εσωτερικής συγχύσεως και ταραχής, και σου υποσχέθηκα να το συζητήσουμε. Είναι αλήθεια, όμως, πως ήδη γνωρίζεις την προέλευσή τους. Δεν υπάρχει λόγος, λοιπόν να σκεφτείς, αλλά μόνο να θυμηθείς ποιά είναι η σχετική πίστη μας.

Πιστεύουμε πως αυτά τα σπέρματα δεν τα έβαλε ο Δημιουργός μέσα στη φύση του άνθρωπου, όταν τον έπλασε. Μπήκαν αργότερα, μετά την πτώση των προπατόρων μας, που, με την παράβαση της εντολής, διέφθειραν και διέστρεψαν τη φύση μας. Έτσι διεφθαρμένη και διεστραμμένη τη μεταβίβασαν στους απογόνους τους, δηλαδή σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Έτσι διεφθαρμένη και διεστραμμένη, λοιπόν, έχει φτάσει μέχρι κι εμάς. Η μεταπτωτική αυτή κατάσταση της φύσεως μας αποτελεί την αιτία της εσωτερικής μας συγχύσεως και ταραχής. Απ’ αυτήν, πάλι, προκαλείται όλη η εξωτερική αναταραχή στην προσωπική ζωή κάθε ανθρώπου, στην οικογενειακή ζωή και στην κοινωνική ζωή.

Τα σπέρματα, λοιπόν της συγχύσεως και ταραχής, μολονότι υπάρχουν μέσα μας εκ γενετής, δεν είναι φυσικά. Δεν είναι συστατικά της φύσεως μας. Δεν μπορούμε να πούμε, δηλαδή, ότι ένας άνθρωπος που δεν τα έχει, δεν είναι άνθρωπος. Απεναντίας, δίχως αυτά ο άνθρωπος γίνεται αληθινός άνθρωπος. Η κατάσταση της συγχύσεως και της ταραχής είναι η αρρώστια μας. Και μόνο όταν απαλλαγούμε απ’ αυτήν, γινόμαστε υγιείς, έτσι όπως πρέπει να είμαστε από τη φύση που μας έδωσε ο Δημιουργός. Θυμάμαι την επιθυμία σου να βρεθείς “στο επίπεδο της ανθρώπινης αξίας”. Θεράπευσε την παραπάνω αρρώστια, που έχεις μέσα σου, και θα φτάσεις σ’ αυτό το επίπεδο.
Μην ξεχνάς πως η σύγχυση και η ταραχή είναι έμφυτες, όχι όμως και φυσικές. Δεν αποτελούν ουσιώδες μέρος της φύσεώς μας. Επηρεάζουν, πάντως, τα ουσιώδη μέρη της, προκαλώντας διαταραχή στη λειτουργία του καθενός και στις αμοιβαίες σχέσεις τους. Αν η σύγχυση και η ταραχή ήταν φυσικές, η παρουσία τους δεν θα μας έκανε να υποφέρουμε και να βασανιζόμαστε, όπως συμβαίνει. Φυσικό είναι ό,τι ευφραίνει και αναπαύει τη ψυχή, ενώ αφύσικο ό,τι την καταπιέζει και την κουράζει. Από το άλλο μέρος, αν η σύγχυση και η ταραχή ήταν φυσιολογικές, τότε, όποιος ήταν απαλλαγμένος και καθαρός απ’ αυτές, δεν θα ήταν άνθρωπος. Ξέρουμε, ωστόσο, έναν άνθρωπο, τον Θεάνθρωπο Χριστό, που, μολονότι ήταν ολότελα καθαρός από σύγχυση και ταραχή, είχε τέλεια την ανθρώπινη φύση. Ξέρουμε, επίσης, ότι όποιος ντύνεται το Χριστό, παίρνει απ’ αυτόν τη δύναμη να καθαρίσει τον εαυτό του και να γίνει όμοιός του στη καθαρότητα.

Να θυμάσαι, επαναλαμβάνω, ότι η σύγχυση και η ταραχή είναι εγγενείς, όχι όμως και φυσικές· να το θυμάσαι και να το πιστεύεις ακλόνητα. Έτσι θα επιθυμήσεις σφοδρά και τη θεραπεία σου. Γιατί, αφού αυτή η κατάσταση δεν είναι φυσιολογική, τότε μπορείς να θεραπευθείς, φτάνει να το θέλεις. Και είναι δυνατό να μην το θέλεις; Υγιής και καθαρή η φύση μας είναι υπέροχη. Οι ίδιοι οι άγγελοι την ατενίζουν με αγάπη και δέος. Δεν θα θέλαμε, λοιπόν, να τη δούμε κι εμείς έτσι; Αναμφίβολα, όλη η ευτυχία και η ευδαιμονία μας εξαρτάται από τη θεραπεία μας. Γιατί, όταν θα έχουμε απαλλαγεί πια απ’ αυτή την αρρώστια, τί άλλο θα μας στερήσει τη μακαριότητα;

Είπα πριν, πως, επειδή η κατάσταση της ταραχής και της συγχύσεως δεν είναι φυσική, μπορεί κανείς να θεραπευθεί. Τώρα λέω, υποθετικά, το αντίθετο: Αν ήταν φυσική, δεν θα μπορούσε κανείς να θεραπευθεί, όσο σκληρά κι αν αγωνιζόταν. Πιστεύοντας κάτι τέτοιο, θα έχανες το θάρρος σου. “Έτσι είμαι και δεν μπορώ ν’ αλλάξω”, θα σκεφτόσουνα και θα κυριευόσουν από την ολέθρια απόγνωση. Ολέθρια, ναι! Γιατί, όταν κυριεύσει τους ανθρώπους, τότε αυτοί παραδίνονται στην αμαρτία και εκτελούν κάθε λογής βρώμικη πράξη δίχως φραγμό.

Θα το ξαναπώ: Διατήρησε την πεποίθηση ότι η ταραχή μας δεν είναι φυσική. Μην ακούς εκείνους που λένε, “Είναι ανώφελο να το συζητάμε, γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένοι και δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε”. Δεν είμαστε φτιαγμένοι έτσι. Και, αν αγωνιστούμε, μπορούμε ν’ αλλάξουμε.

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής», σ.84-87, εκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου)

Πηγή: www.alopsis.gr

Ἀληθινή καί ὄχι ψεύτικη χαρά (Φώτης Κόντογλου)

Ἀληθινή καί ὄχι ψεύτικη χαρά

Τοῦ Φώτη Κόντογλου

«Ἀληθινὴ κι᾿ ὄχι ψεύτικη χαρὰ νοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿ εἶναι ταπεινός,πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη. Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε
στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦΧριστοῦ. Κι᾿ αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ
καὶ θλίβεται γιὰ τὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸ τὸ παρηγορητικὸ δάκρυο τὸ ὁποῖο δὲν τὸ
γνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰ τὸν ἅγιο λόγο ποὺ εἶπε τὸ στόματοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4), «Καλότυχοι ὅσοι εἶναιλυπημένοι, γιατὶ αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦνε.» Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει:… «Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατὶ θὰγελάσετε.» (Λουκ. στ´ 21).

Ὅποιος λυπᾶται καὶ ὑποφέρνει γιὰ τὸν Χριστό, πέρνει παρηγοριὰ οὐράνια καὶ εἰρήνη
ἀθόλωτη. Παράκληση δὲν θὰ πεῖ παρακάλεσμα, ἀλλὰ παρηγοριά. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα λέγεται Παράκλητος,δηλαδὴ Παρηγορητής, ἐπειδὴ ὅποιος τὸ πάρει, παρηγοριέται σὲ κάθε θλίψη του καὶ βεβαιώνεται καὶ δὲν φοβᾶται τίποτα. Κι᾿ αὐτὴ ἡ βεβαιότητα ποὺ δέχεται μυστικά, τὸν κάνει νὰ χαίρεται πνευματικά. Καὶ πάλι λέγει ὁ Κύριος παρακάτω στὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία: «Μακάριοι ἐστὲ ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶεἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα
ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ,» (Ματθ. ε´ 11). 
Καὶ κατὰ τὸν μυστικὸ Δεῖπνο εἶπε στοὺςἉγίους Ἀποστόλους: «Ἀμήν, Ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται• ὑμεῖςδὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται.» (Ἰω.ιστ´ 20).

Ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ τὰ λένε χαρὲς οἱ ἄνθρωποι, δὲν εἶναι ἀληθινὲς χαρές• μιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ χαρά,τούτη ἢ ἡ πονεμένη χαρὰ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ξαγοράζεται μὲ τὴ θλίψη, γιὰ τοῦτο
κι᾿ ὁ Κύριος τη λέγει«πεπληρωμένη», δηλ. τέλεια, ἀληθινή, σίγουρη. (Ἰω. ιστ´ 25). Κι᾿ ὁ ἅγιος Παῦλος στὶς Ἐπιστολές του λέγειπολλὰ γι᾿ αὐτὴ τὴ βλογημένη θλίψη ποὺ εἶναι συμπλεγμένη μὲ τὴ χαρά: «Ἡ λύπη γιὰ τὸν Θεό, λέγει, φέρνει ἀμετάνοιωτη μετάνοια γιὰ τὴ σωτηρία (δηλ. ἡ λύπη ποὺ νοιώθει ὅποιος πιστεύει στὸν Θεό, κάνει ὥστε ἐκεῖνοςὁ ἄνθρωπος νὰ μετανοιώσει καὶ νὰ σωθεῖ, χωρὶς νὰ ἀλλάξει γνώμη καὶ νὰ γυρίσει πίσω στὴν ἁμαρτία), ἐνῶ ἡλύπη τοῦ κόσμου φέρνει τὸν θάνατο.» (Κορινθ. Β´, ζ´ 10).

Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει πὼς οἱ χριστιανοὶ φαίνουνται στοὺς ἀσεβεῖς πὼς εἶναι λυπημένοι,
μὰ στ᾿ ἀληθινὰ χαίρουνται: «ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες,» (Κορινθ. Β´, στ´ 10). Ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν παντοτινὴ χαρὰ φτερωμένος ὁ ἅγιος Παῦλος, γράφει ὁλοέναστοὺς μαθητάδες του: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!» (Φιλιπ. δ´ 4). «Πάλιν χαρῆτε.» (Φιλιπ. β´ 28). «Πάντοτε χαίρετε.» (Θεσσαλ. ε´ 16).

«Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε.» (Κορινθ. Ζ΄16)

Πηγή

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΔΙΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΘΩΜΑ ΣΤΙΣ ΙΝΔΙΕΣ

Ο Απόστολος Θωμάς πωλήθηκε κατά παραχώρηση Κυρίου στον έμπορο Αμβάνη ως δούλος και πολύ ικανός και έμπειρος οικοδόμος. Ο Αμβάνης έφερε τον δούλο στις Ινδίες και τον παρουσίασε στον Βασιλέα ως μέγα αρχιτέκτονα και οικοδόμο. Εκείνος τον δέχθηκε και του πρόσφερε πολλά χρήματα για να του οικοδομήσει καινούργια παλάτια.

Ο Απόστολος του Χριστού μόλις πήρε τα χρήματα τα μοίρασε στους πτωχούς και στους έχοντας ανάγκη.

Μετά από λίγο χρόνο έστειλε ο Βασιλεύς τους αυλικούς του για να δουν πως πηγαίνουν οι νέες οικοδομές. Όταν είδαν κατάπληκτοι ότι ούτε τα θεμέλια δεν έχει τοποθετήσει ο οικοδόμος και μαθαίνοντας ότι τα χρήματα τα μοίρασε στους πτωχούς, έτρεξαν στον βασιλέα και του ανήγγειλαν το γεγονός. Εκείνος διέταξε να δέσουν τον Απόστολο οπισθάγκωνα και να τον φέρουν μπροστά του. Αφού ήλθε, του είπε με οργή:

-Μου έκτισες το παλάτι;

-Ναι, απάντησε με ηρεμία ο Απόστολος και μάλιστα είναι πολύ ωραίο.

-Εμπρός λοιπόν, είπε ο βασιλιάς, πάμε να το δω και εγώ.

-Δεν είναι δυνατόν, βασιλιά να δεις αυτό το ανάκτορο σ' αυτή την ζωή. Μετά την αναχώρηση σου απο τον κόσμο αυτό θα το απολαύσεις και θα αγαλλιασθεί η ψυχή σου.

Τα λόγια αυτά του αληθινού δούλου του Θεού, θεώρησε ο βασιλιάς Γουνδαφόρος, διότι αυτό ήταν το όνομά του, ως εμπαιγμό και χλεύη. Και επειδή έμαθε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πτωχός και δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες να του επιστρέψει τα σπαταληθέντα χρήματα, σκέφθηκε ότι μόνο ο θάνατος του θα ικανοποιήσει κάπως τον θυμό του. Γι' αυτό διέταξε να τον γδάρουν ζωντανό και ύστερα να τον ρίξουν στην φωτιά να καεί.

Τι κάνει όμως ο Παντοδύναμος Θεός; ο αδελφός του βασιλιά οργίστηκε περισσότερο κατά του Αποστόλου και βίαζε τον βασιλιά να τον τιμωρήσει. Ξαφνικά όμως πέθανε και ο θάνατος του αγίου Θωμά ματαιώθηκε. Έτσι όλοι πλέον ασχολούνταν με την εκφορά του νεκρού.

Ο Θεός όμως που δεν επιθυμεί τον θάνατο του αμαρτωλού, επιτέλεσε εδώ καταπληκτικό θαύμα. Μόλις πέθανε ο Γάδ, αυτό ήταν το όνομά του, παρέλαβαν την ψυχή του άγγελοι και της έδειχναν τις αιώνιες κατοικίες των ανθρώπων που σώθηκαν από την αμαρτία ή μετανόησαν.

Η ψυχή του Γάδ κυριεύθηκε από θαυμασμό για το έξοχο κάλλος εκείνης της ουράνιας έπαυλης που ξεχώριζε από τις άλλες και παρακαλούσε τους συνοδούς αγγέλους της να την αφήσουν να κατοικήσει σ' ένα απ' αυτά τα μικρά δωμάτια που έβλεπε. Οι άγγελοι όμως δεν δέχονταν την παράκληση του λέγοντας ότι αυτό το παλάτι ανήκει στον αδελφό του Γουνδαφόρο και το έκτισε ένας ξενόφερτος άνθρωπος ονόματι Θωμάς.

Μόλις πληροφορήθηκε αυτό ο Γάδ παρακαλούσε επίμονα τους αγγέλους να του επιτρέψουν να γυρίσει στον κόσμο για ν' αγοράσει αυτό το λαμπρό παλάτι από τον αδελφό του.

Με το θέλημα λοιπόν του Θεού επανήλθε η ψυχή του Γάδ στο σώμα της για να λυτρωθεί έτσι ο Απόστολος από τον θάνατο και πολλοί άνθρωπο να σωθούν από το θαύμα της αναστάσεως του Γάδ.

Ενώ οι συγγενείς του, ετοίμαζαν το νεκρό σώμα του Γάδ για τον ενταφιασμό, ξαφνικά άρχισε να αναπνέει. Όλοι εξεπλάγησαν και φώναξαν τον βασιλιά στον οποίο είπε ο αναστημένος αδελφός του:

-Αν με αγαπάς, αδελφέ μου, έχω την αξίωση να μου πουλήσεις αυτό το ωραίο παλάτι που σου έκτισε στον ουρανό ο χριστιανό Θωμάς.

Ακούγοντας τα λόγια αυτά ο βασιλιάς φωτίστηκε εκ Πνεύματος Αγίου ότι ο Θωμάς είναι αληθινός Απόστολος του Θεού και φωτισμένος στην ψυχή είπε στον αδελφό του:

-Αδελφέ μου, δεν μπορώ να σου πουλήσω αυτό το παλάτι γιατί η απόκτηση του δεν επιτυγχάνεται εύκολα. Θεωρώ προτιμότερο να συστήσω σε εσένα τον τεχνίτη του, ο οποίος ζει ακόμη, και εκείνος προς χάριν σου θα οικοδομήσει παρόμοιο ανάκτορο.

Αμέσως διέταξε ν' αποφυλακίσουν και φέρουν ενώπιόν του τον Θωμά. Όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους, εκείνοι έπεσαν και οι δύο γονατιστοί στα πόδια του ζητώντας συγχώρεση διότι από άγνοια, διέπραξαν το κακό σε βάρος του και τον παρακάλεσαν να κηρύξει στην χώρα τους τον αληθινό Θεό που λατρεύει και την διδασκαλία του, ώστε όλοι οι άνθρωποι να απολαύσουν τα αιώνια και άφθαρτα αγαθά, τα οποία αξιώθηκε να γνωρίσει ο Γάδ.

Με κατάπληξη άκουσε όλα αυτά ο Απόστολος Θωμάς και ευχαρίστησε εκ βάθους καρδίας τον Θεό για τα θαυμάσια Του και την Θεία Πρόνοιά Του. Αμέσως τους κατήχησε και τους βάπτισε όλους και άλλα αναρίθμητα πλήθη ινδών, στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Απο το βιβίο "Ψυχωφελείς Οπτασίες και Διηγήσεις"

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Πηγή: tokandylaki.blogspot.ca

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ (24 Σεπτεμβρίου)

ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΩΝ 

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΕΙΚΟΝΟΣ 

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΗΣ

Εὐλόγησον Πάτερ.
Εὑρισκόμενος εἰς ταύτην, τὴν νῆσον τῶν Κυθήρων ἕνας ἐρημότοπος, λεγόμενος Μυρτίδια, (διατὶ ὅλος δασωμένος ἀπὸ μυρτίαις, καὶ ἀκατοίκητος, μόνον τὰ ζῶα τῶν ἀγροίκων ἐκεῖ ἔβοσκαν), ἔπραττεν ἐκεῖ κάποιος εὐλαβὴς Χριστιανός, καὶ αὐτὸς ὁδηγηθεὶς ἀπὸ κάποιαν θεωρίαν ὁποῦ εἶδεν εἰς τὸν ὕπνον του, ἔχωντας περισσὴν εὐλάβειαν εἰς τὴν κυρίαν Θεοτόκον, ἐπήγαινε συχνότερα εἰς αὐτὸν τὸν τόπον· καὶ στέκωντας ἐκεῖ, στοχαζόμενος τοῦ τόπου τὴν ἀγριότητα, ἤκουσε φωνὴν ἀοράτως ὁποῦ τοῦ ἔλεγεν· ἂν μὲ γυρεύσῃς ἐδῶ σιμὰ εὑρίσκεις τὴν εἰκόνα μου, καὶ εἶναι καιρὸς ὁποῦ ἦλθα, καὶ εὑρίσκομαι ἐδῶ, διὰ νὰ δώσω βοήθειαν ἐτούτου τοῦ τόπου. Ἀκούωντας δὲ τὴν φωνὴν ὁ εὐλαβὴς ἐκεῖνος Χριστιανός, καὶ στρεφόμενος ἔνθεν κᾀκεῖθεν, τάχα νὰ ἰδῇ ποῖος εἶναι ὁποῦ ὡμίλησε, καὶ μὴ θεωρῶντας τινά, ἔμεινε περίφοβος. Καὶ κάνωντας τὸ Σημεῖον τοῦ τιμίου Σταυροῦ εἶπε· Κύριε Κύριε Χριστὲ βοήθει μοι· καὶ σὺ Κυρία μου καὶ Δέσποινα ὁποῦ ἔχεις πολλὴν τὴν παρρησίαν πρὸς τὸν μονογενῆ σου Υἱόν, μὴν ἀργήσῃς νὰ μοῦ φανερώσῃς, ἂν εἶναι τὸ θέλημά σου, τὴν φωνὴν ταύτην ὁποῦ ἤκουσα, τί εἶναι. Καὶ θαρρῶντας πῶς ἡ φωνὴ αὕτη ἦτον διὰ καλόν, παραμερίζοντας ὀλίγον ὡσὰν νὰ ἐγύρευε τὸ ποθούμενον, θεωρεῖ μέσα εἰς μίαν μυρτίαν μίαν εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας. Εὐθὺς ὁποῦ τὴν εἶδεν, ἔλαβε μεγάλην χαράν, καὶ ἐγνώρισε, πῶς ἡ φωνὴ ὁποὺ ἤκουσε ἦτον ἀπὸ τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον, καὶ τὸν ὡδήγησεν ἐκεῖ διὰ νὰ εὕρῃ αὐτὴν τὴν ἁγίαν Εἰκόνα. Ἔπεσε λοιπὸν καὶ τὴν ἐπροσκύνησε, καὶ μετὰ δακρύων καὶ εὐχαριστιῶν τὴν ἠσπάσθη. Ἠσθάνετο δὲ πολλὴν εὐωδίαν θυμιαμάτων εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον. Εὐθὺς λοιπὸν βοηθούμενος ἀπὸ τὴν Θεομητορικὴν δύναμιν, ἄρχησε καὶ ἔκοπτε τὸ δάσος· καὶ καθαρίσας τὸν τόπον ἐκεῖνον κατὰ τὸ δυνατόν του, ἔκτισεν ἐκεῖ μικρὸν Ναὸν τῆς Θεοτόκου, καὶ ἔθεσεν εἰς αὐτὸν τὴν ρηθεῖσαν ἁγίαν Εἰκόνα, καὶ τὴν ἐπωνόμασε Μυρτιδιώτισσαν, ὡσὰν ὁποῦ τὴν εὗρεν εἰς ταῖς μυρτίαις. Καὶ ἔτζη ὁ τόπος ἐκεῖνος μέχρι τῆς σήμερον λέγεται μυρίδια, διὰ τὴν ἀφορμὴν τοῦ παλαιοῦ ἐκείνου δάσους. Ἔκαμε δὲ καὶ αὐτὸς μικρὸν κελλίον, καὶ γενόμενος μοναχὸς ἐκατοίκησεν ἐκεῖ, λατρεύωντας μετὰ πάσης εὐλαβείας πάντοτε αὐτὴν τὴν ἁγίαν καὶ θαυμαστὴν εἰκόνα. Ἀπὸ ὀλίγον εἰς ὀλίγον ἐκαθάρισε τὸ μυρτερὸν ἐκεῖνο δάσος, ἐπλάτυνεν ἡ φήμη, καὶ ἡ εὐλάβεια τῶν Χριστιανῶν, καὶ ἐπροστρέχασι συνεχῶς μὲ πολλαῖς ἐλεημοσύναις εἰς προσκύνησιν τῆς ἱερᾶς αὐτῆς εἰκόνος, καὶ πολλὰ θαύματα ἔκαμεν εἰς ὅσους ἐπρόστρεξαν μὲ εὐλάβειαν καὶ πίστιν, εἰς τόσον ὁποῦ ἐξαπλώθη ἡ δόξα της εἰς ὅλον τὸν Κόσμον. Ἀποθανόντος δὲ αὐτοῦ, ἔμεινεν ὕστερα κάποιος μοναχὸς εὐλαβὴς Λεόντιος ὀνομαζόμενος, ὁ ὁποῖος ηὔξησε τὸν αὐτὸν ναόν, καὶ τὰ κελλία, καὶ ἐκατάστησε Μοναστήριον.

Κάποιος εὐλαβὴς ἀπὸ τοὺς χωρικοὺς ὀνομαζόμενος Θεόδωρος Κουμπανιός, ἔχωντας ξεχωριστὴν εὐλάβειαν εἰς αὐτὴν τὴν ἁγιωτάτην καὶ θαυμασιωτάτην εἰκόνα, ἔξω ἀπὸ ταῖς ἄλλαις Λειτουργίαις, καὶ πανηγύρεις ὁποῦ ἔκανεν εἰς αὐτὸ τὸ Μοναστήριον, εἶχε συνήθειαν, καὶ ἔπαιρνεν ὅλους του τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους, καὶ ἐπήγαινεν ὕστερα ἀπὸ τὴν κοίμησιν τῆς Θεοτόκου σαράντα ἡμέραις, ὁποῦ εἶναι ἡ κδ´ τοῦ Σεπτεμβρίου, καὶ ἔκαναν μὲ εὐλάβειαν λειτουργίαν, καὶ μεγάλην πανήγυριν ἐκεῖ. Καὶ ἀπὸ τότε ἐσυνηθίσθη ἡ αὐτὴ ἑορτή, νὰ γίνεται καὶ εἰς ὅλην τὴν Νῆσον.

Ἔτυχε μετὰ καιρόν, καὶ σφοδρῶς ἀσθενήσας ὁ αὐτὸς Θεόδωρος ἐκατεστάθη παράλυτος, καὶ ἐκατέκειτο εἰς τὸν κράββατον χρόνους πολλούς. Ἀγκαλὰ καὶ αὐτὸς κατὰ τὸν καιρὸν διὰ τὴν δεινὴν αὐτοῦ ἀσθένειαν δὲν ἐδύνετο νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν συνηθισμένην του ἑορτήν, ἔπεμπον ὅμως πάντοτε τὰ παιδία του, καὶ τοὺς συγγενεῖς του, καὶ ἔκαναν εὐλαβῶς τὴν πανήγυριν μὲ ἐλεημοσύνην πλουσιοπάροχον εἰς τὸ Μοναστήριον. Ἡ πίστις αὐτοῦ καὶ ἡ εὐλάβεια δὲν ὠλιγόστευσε ποτέ, μόνον καὶ μακρόθεν ἀπὸ τὴν κλίνην του μετὰ δακρύων προσευχόμενος ἔλεγε· Κυρία μου Μυρτιδιώτισσα ἐλεήσου καὶ ἐμένα τὸν ἁμαρτωλὸν ἐσὺ ὁποῦ εἶσαι ἡ βοήθεια τῶν ἀβοηθήτων, ἡ καταφυγὴ καὶ ἐπίσκεψις ἐκείνων ὁποῦ σὲ ἐπικαλοῦνται, ἡ σκέπη καὶ προστασία, ἐκείνων ὁποῦ σὲ παρακαλοῦσι, βοήθησον κᾀμοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ καὶ ἀναξίῳ δούλῳ σου, καὶ ἀξίωσόν με τῆς ποθουμένης ὑγείας, νὰ ἔλθω σωματικῶς κᾂν τὸν ἐρχόμενον χρόνον πρὶν τελειώσῃ ἡ ζωή μου, νὰ προσκυνήσω τὴν ἁγίαν σου εἰκόνα. Ταῦτα καὶ ἄλλα περισσότερα λόγια εὐλαβείας ἔλεγε μετὰ δακρύων ὁ αὐτὸς Θεόδωρος κάθε χρόνον, καὶ πάντοτε ἐδόξαζε, καὶ ἔκανε τὴν ἑορτὴν κατὰ τὴν συνήθειαν. Μετὰ δὲ χρόνους ὁποῦ ἦτον ἔτζη παράλυτος, φθάνωντας ὁ καιρὸς τῆς συνηθισμένης ἑορτῆς, ἀφ᾿ οὗ ἔγινεν ἡ χρειαζόμενη ἑτοιμασία νὰ κινήσουν ὅλοι, κράζει ὁ αὐτὸς Θεόδωρος τὰ παιδία του, καὶ λέγει των κλαίωντας· Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, φίλοι καὶ συγγενεῖς, ἐγὼ βλέπω τὸν ἑαυτόν μου εἰς τούτην τὴν πολυχρόνιον, καὶ πολύπονον παραλυσίαν, καὶ τρόπος ἰατρείας δὲν εὑρίσκεται εἰς ἐμένα. Λοιπὸν παρακαλῶ σας νὰ ἑτοιμάσετε κράββατον διὰ νὰ μὲ ἀσυκώσετε νὰ μὲ πάρετε, κᾂν μὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου νὰ ἰδῶ, καὶ νὰ προσκυνήσω τὴν ἁγίαν εἰκόνα τῆς κυρίας μου τῆς Μυρτιδιώτισσας, ἴσως κάμῃ εὐσπλαγχνίαν καὶ εἰς ἐμένα τὸν ἄθλιον, καθὼς κάνει εἰς ὅλους ὁποῦ τὴν ἐπικαλοῦνται. Αὐτοὶ δὲ ἀκούοντες τέτοια λυπηρὰ λόγια, πίστεως εὐλαβείας καὶ κατανύξεως γέμοντα, ἡτοίμασαν τὸν κράββατον, καὶ τὸν ἐπῆραν ὑπὸ τεσσάρων αἱρόμενον. Καὶ φέρνοντές τον εἰς τὸν ναὸν τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν τῶν Μυρτιδίων, τὸν ἔθεσαν καθὼς ἐζήτησεν ἔμπροσθεν τῆς σεβασμίας εἰκόνος. Φθάσας ἐκεῖ, εὐθὺς ἀσυκώνωντας τὰ ὀμμάτιά του πρὸς τὴν Θεοτόκον, εὐλαβῶς κλαίωντας ἔλεγε· Κυρία μου καὶ Δέσποινα, Βασίλισσα τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ἐσὺ εἶσαι ἡ προφητευομένη Κόρη, ὁποῦ ἐγέννησες τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν μονογενῆ Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, καὶ Ἀειπάρθενος ἔμεινας, καὶ ἔλαβες τόσην χάριν, ὁποῦ ἔγινες Μητέρα τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, τὸν ὁποῖον κρατῶντας ὡς βρέφος εἰς τὰς ἀγκάλας σου ἔχεις τόσην ἐξουσίαν καὶ τὸ θέλειν, καὶ τὸ δύνασθαι, νὰ δίδῃς κάθε χάριν ὁποῦ σοῦ ζητήσουν, ὡσὰν ὁποῦ ἔχεις εἰς τὰς χεῖράς σου τὴν αἰτίαν πασῶν τῶν χαρίτων. Ἐσὺ λοιπὸν ὁποῦ εἶσαι ἡ βοήθεια τῶν ἀβοηθήτων, τῶν ὀρφανῶν ἡ προστασία, τῶν ἀσθενῶν ἡ ἰατρεία, τῶν θλιβομένων ἡ παρηγορία, τῶν κινδυνευόντων ἡ σωτηρία, κάμε ἔλεος καὶ εἰς ἐμένα, μεσίτευσαι εἰς τὸν πολυεύσπλαγχνον μονογεῆ σου Υἱόν, νὰ ἐλεήσῃ ἐμένα τὸν ἁμαρτωλόν. Καὶ καθὼς πολλοὺς ἀσθενεῖς ἰάτρευσε, πολλοὺς νεκροὺς ἀνέστησε, καὶ παραλύτους ἀνώρθωσε μόνον μὲ τὸν θεϊκόν του λόγον, ὅταν ἦτον εἰς τὸν Κόσμον, οὕτως νὰ κάμῃ καὶ εἰς ἐμένα τὸν ταπεινόν. Σήμερον ὁποῦ πανηγυρίζομεν οἱ ἁμαρτωλοὶ τὴν τεσσαρακονθήμερον ἐνθύμησιν τῆς ἁγίας σου κοιμήσεως, δεῖξαι τὰ ἐλέη σου, δεῖξαι τὴν δυναστείαν σου εἰς ἐμένα, καθὼς καὶ εἰς ἄλλους πολλοὺς ἔδειξες εἰς τούτην τὴν ἁγίαν ἡμέραν. Πολλὰ γὰρ ἰσχύει δέησις μητρὸς πρὸς εὐμένειαν δεσπότου. Μὴ μοῦ παρίδῃς τὰ δάκρυα, μὴ μοῦ παραβλέψῃς τοὺς στεναγμούς, σπλαγχνίσθητι τὸ βάρος τῆς μακρᾶς μου ἀσθενείας, τοὺς μεγάλους καὶ ἀνυπομονήτους πόνους. Μὴ κωλύσωσι τὰ ἀπὸ νεότητός μου ἁμαρτήματα τὴν ἄπειρόν σου ἀγαθότητα, ἀλλὰ χάρισαί μοι τὴν ζητουμένην καὶ ποθουμένην ὑγείαν. Οἱ συναθροισθέντες ἀκούοντες τέτοια παρακαλεστικὰ λόγια ὁποῦ μετὰ δακρύων ἔλεγεν ὁ παράλυτος Θεόδωρος, ὅλοι ἔκλαυσαν, καὶ ἐπαρακαλοῦσαν διὰ τὴν βοήθειάν του. Κατὰ τὴν τάξιν, καὶ Ἱερεῖς καὶ Λαϊκοὶ ἔψαλλαν τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ, καὶ τοῦ Ὄρθρου τῆς κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, καὶ ψάλλοντες τὸν Κανόνα εἰς τὸν Ὄρθρον, εὐγῆκεν ἕνας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν διὰ κάποιαν ἀνάγκην, καὶ γυρίζωντας μετὰ βίας εἶπεν εἰς ἐκείνους ὁποῦ ἦτον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν· νὰ ἠξεύρετε ἀδελφοί, πῶς μοῦ ἐφάνηκε νὰ ἤκουσα πολλοῦ λαοῦ ταραχήν, καὶ θόρυβον πρὸς τὸ μέρος τῆς θαλάσσης, ὡσὰν νὰ ἔρχωνται πρὸς ἐδῶθεν. Οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐφοβήθησαν, ἐπειδὴ τὸ Μοναστήριον εὑρίσκεται σιμὰ εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ συχνὰ ἐπειράζετο ἀπὸ τοὺς κουρσάρους, μάλιστα ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν στράταν εὐγένασι καὶ ἔκαναν πολλοὺς σκλάβους ἀπὸ τὰ περίγυρα χωρία. Εὐγήκασι καὶ ἄλλοι νὰ βεβαιωθοῦν τὰ λεγόμενα, καὶ γυρίζοντες εἶπαν καὶ αὐτοὶ τὰ ὅμοια, καὶ ὅτι αὐτὴ ἡ ταραχὴ δὲν εἶναι ἄλλο, παρὰ βαρβάρων ἐπιδρομὴ ὁποῦ ἔρχονται νὰ μᾶς σκλαβώσουν. Ἀκούσαντες οἱ ἐπίλοιποι, ἔφυγαν ὅλοι, καὶ ἄφησαν τὴν Ἀκολουθίαν, καὶ ἀπὸ τὸν φόβον ἄλλοι ἐπίασαν τὰ βουνά, ἄλλοι τὴν στράταν, ἄλλοι ἐκρύφθησαν εἰς τὰ κλαδία, καὶ ἐπάσχησαν ὅλοι νὰ φυλαχθοῦν ἀπὸ τέτοιον κίνδυνον. Ἦτον νύκτα ἀκόμη καὶ δὲν ἔβλεπαν τίποτες. Ὁ παράλυτος Θεόδωρος ὡσὰν ὁποῦ δὲν ἐδύνετο νὰ φύγῃ, ἀπαρατήθη ἀπὸ ὅλους ὡς νεκρὸς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ ἔστεκεν ἐκεῖ περίλυπος, καὶ καταφρονεμένος ὡσὰν νὰ μὴν εἶχε οὔτε τέκνα, οὔτε ἄλλους συγγενεῖς καὶ κᾂν τινὰς δὲν τοῦ ὡμίλησεν, ἀλλὰ ἐβιάζουνταν ποῖος θὰ φύγῃ προτήτερα ἀπὸ τὸν ἄλλον, καὶ δὲν τοῦ ἀνήγγειλαν τὴν αἰτίαν, μόνον ὁποῦ ἤκουσε τὴν σύγχυσιν τῆς φυγῆς αὐτῶν. Φοβούμενος καὶ δειλιῶντας ὡσὰν ἀπελπισμένος ἀπὸ κάθε ἀνθρωπίνην βοήθειαν, προσευχόμενος εἶπε μετὰ δακρύων μεγαλοφώνως· Ὦ παρθενομῆτορ Μαρία Θεοτόκε, Δέσποινα τοῦ κόσμου καὶ ἐλπίδα ἐμοῦ τοῦ δυστυχισμένου, ἰδοὺ πάντες ἔφυγον, καὶ ἐμὲ μόνον ἀφῆκαν, καὶ ἀπέρριψάν με ἀβοήθητον. Διὰ τοῦτο παρακαλῶ τὴν ἁγίαν σου χάριν νὰ μοῦ βοηθήσῃς, καὶ νὰ μὲ σκεπάσῃς ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν πτερύγων σου, νὰ φύγω ἀπὸ τὰ ἄσπλαγχνα χέρια τῶν ἀθέων βαρβάρων. Ταῦτα λέγωντας μετὰ δακρύων θερμῶν, τοῦ ἐφάνη ὡσὰν νὰ τοῦ εἶπε τινάς, ἀσυκώσου καὶ σύ, φεῦγε. Καὶ οὕτως, ὢ τοῦ θαύματος, ἐπέρασεν ἀπὸ τὴν ἀθύμησίν του, πῶς ἦτον ἀσθενής, καὶ παράλυτος, καὶ ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον σαλεύωντας ἀπὸ τὸν κράββατον, ὅπου ἐκείτετο, ἄρχισε καὶ ἔτρεχε φεύγωντας καὶ σπουδάζωντας νὰ φθάσῃ τοὺς ἄλλους ὁποῦ ἔφυγαν, καὶ μένωντας ἐξεστηκός, τοῦ ἐφαίνετο τὸ πρᾶγμα ὡσὰν ὄνειρον. Εἰς τὸ διάστημα δὲ τῶν γενομένων ἔφθασεν ἡ ἡμέρα καὶ ὁ αὐτὸς Θεόδωρος μὴ βλέπωντας τινὰ οὔτε ἀπὸ τοὺς βαρβάρους ὁποῦ ἔλεγαν, οὔτε ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, ὁποῦ ἦλθον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἔστεκε μὲ λογισμόν, καὶ γνωρίζωντας τὸν ἑαυτόν του ὑγιῆ, ὡσὰν νὰ μὴν εἶχε ποτὲ καμμίαν ἀσθένειαν ἀπερασμένην, κατενόησε τέλος πάντων, καὶ ἐγνώρισε τὴν θαυμαστὴν καὶ ἀπροσδόκητον βοήθειαν καὶ ἰατρείαν, ὁποῦ ἡ Δέσποινα καὶ Κυρία τοῦ κόσμου ἔκαμεν εἰς αὐτόν· καὶ ἀπὸ τὴν πολλὴν χαρὰν ὁποῦ ἔλαβεν, ἄρχισε καὶ ἔλεγε πολλὴν ὥραν τό, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον. Δοξάζω σε Θεέ μου, δοξάζω σε Παναγία μου, δοξάζω Δέσποινά μου τὴν εὐσπλαγχνίαν σου, δοξάζω Κυρία μου τὴν ἐλεημοσύνην σου, εὐχαριστῶ ἀμέτρως Μυρτιδιώτισσά μου χαριτωμένη τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον, εἰς τὴν μεγάλην καὶ ὑπερθαύμαστον βοήθειαν, ὁποῦ εἰς ἐμένα τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ ἀνάξιον δοῦλόν σου ἔδωκες. Ἐπειδὴ καὶ γνωρίζω τὸν ἑαυτόν μου ὅλον ὑγιῆ ὁ πρὸ ὀλίγου ἀσθενὴς καὶ παράλυτος. Ἔπειτα ἐφώναξε τοὺς συγγενεῖς του, καὶ ἔλεγε· παιδιά μου, συγγενεῖς μου καὶ φίλοι Χριστιανοί, ἐλᾶτε νὰ εὐχαριστήσωμεν τὴν Μυρτιδιώτισσαν, νὰ δοξολογήσωμεν τὸ ἅγιόν της ὄνομα, καὶ μὴν φοβᾶσθε. Διατὶ ἐδῶ δὲν εἶναι ἐχθροὶ βάρβαροι ὁποῦ ἐλογιάζετε, μόνον νὰ ἐλθῆτε νὰ φρίξετε τὸ ἐξαίσιον θαῦμα, ὁποῦ ἔκαμεν εἰς ἐμένα, νὰ δοξάσωμεν τὴν χάριν της. Αὐτοὶ δὲ ἀκούοντες ταῖς φωναῖς, ἀπὸ τὸν φόβον τους λογιάζοντες νὰ εἶναι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, καὶ φωνάζουσι διὰ νὰ τοὺς ἐξαπατήσουν, ἄλλοι μὲ περισσότερον φόβον ἐκρύπτουνταν εἰς τὰ βαθύτερα μέρη τοῦ δάσους, καὶ ἄλλοι ἔφευγαν τρέχοντες περισσότερον· ὁ δὲ Θεόδωρος μὲ μεγαλήτερην φωνὴν ἔλεγεν· ἐλᾶτε παιδιά μου, κράζωντας καθ᾿ ἕνα κατὰ τὸ ὄνομά του, καὶ λέγωντας· ἐγὼ εἶμαι ὁ πατέρας σας, ὁποῦ εἴμουν παράλυτος, καὶ ἡ Κυρία μας μὲ ἰάτρευσε, καὶ σιμώσετε χωρὶς φόβον νὰ εὐχαριστήσωμεν τὴν χάριν της. Ἀκούοντες οὖν τινὲς τὴν Φωνήν του, καὶ γνωρίζοντές την, καὶ μὴ βλέποντες ἄλλον τινά, εἰμὴ αὐτὸν μόνον, σιμώνοντές του, ἐγνώρισαν πῶς εἶναι αὐτός, ὁ πρώην παράλυτος. Ἐφώναξαν λοιπὸν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, καὶ ἐσυναθροίσθησαν ἅπαντες, καὶ θεωρῶντες αὐτὸν ὅλον γερόν, καὶ παντελῶς ὑγιῆ, χωρίς κανένα σημάδι ἀσθενείας, ἔμειναν ὅλοι ἐξεστηκοί, καὶ ἔκραξαν τό, Κύριε ἐλέησον· καὶ ἐρωτῶντές τον πῶς ἰατρεύθη, ἐδιηγήθη καταλεπτῶς τὰ πάντα ὡς ἄνωθεν. Καὶ λοιπὸν γνωρίσαντες ὅλοι τὴν φανερὴν θαυματουργίαν τῆς Θεομήτορος, ἐγύρισαν εἰς τὸ Μοναστήριον μετ᾿ αυτὸν τὸν πρώην παράλυτον σκιρτῶντα, καὶ ἀγαλλόμενον, καὶ ἔδωσαν δόξαν καὶ εὐχαριστίαν μετὰ χαρᾶς μεγάλης τῆς Ὑπεραγίας, ὁποῦ ἀγκαλὰ νὰ ἀργῇ τὴν βοήθειάν της διὰ νὰ ἰδῇ τὴν ὑπομονὴν τοῦ παρακαλοῦντος, ὅμως δὲν ἀλησμονεῖ, ἀλλ᾿ εἰς ὥραν ὁποῦ δὲν ἐλπίζει τινὰς λαμβάνει τὴν ποθουμένην ὑγείαν. Ἀδύνατον εἶναι δὲ νὰ φανερώσωμεν τὰ ὅσα ἔλεγεν ὁ ἰατρευθεὶς παράλυτος εἰς δόξαν τῆς Θεοτόκου. Καὶ οὔτως ἐτελείωσαν τὴν ἀκολουθίαν, καὶ τὴν θείαν Λειτουργίαν μετ᾿ εὐχαριστίας, καὶ δοξολογίας. Ἑόρταζεν ὁ αὐτὸς Θεόδωρος τὴν αὐτὴν ἡμέραν, τὰ τεσσαράκοντα τῆς Θεοτόκου ὁποῦ τὸν ἰάτρευσε θαυμασίως, ἕως ὅλην του τὴν ζωήν, καὶ ἔκανε μεγάλας πανηγύρεις, καὶ μετὰ τὸν θάνατόν του ἄφηκε παραγγελίαν τῶν συγγονῶν του νὰ κάνουσι τὴν αὐτὴν ἑορτήν· καὶ ἕως τὴν σήμερον οἱ ἀπόγονοί του κατὰ τὸ δυνατόν τους ἐπιτελοῦσι τὴν αὐτὴν πανήγυριν.

Ἀπὸ τότε λοιπὸν ἐπλάτυνε περισσότερον ἡ εὐλάβεια τῶν Χριστιανῶν εἰς ὅλον τὸν Κόσμον. Καὶ εἰς ἐνθύμησιν τοῦ αὐτοῦ θαύματος, συναθροίζεται ὅλος ὁ λαὸς τῆς Νήσου ἀπὸ τὴν χώραν καὶ ἀπὸ τὰ χωρία, καὶ κάνουν εἰς τὸ μοναστήριον μεγάλην ἑορτὴν εἰς αὐτὴν τὴν ἡμέραν.

Νὰ διηγηθῇ τινὰς τὰ ἀμέτρητα θαύματα ὁποῦ καθ᾿ ἑκάστην κάνει ἡ αὐτὴ ἁγία εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῶν Μυρτιδίων εἶναι ἀδύνατον. Ἀλλ᾿ ὅμως ὀλίγα τινὰ νὰ εἰποῦμεν εἰς δόξαν αὐτῆς, καὶ οὔτως νὰ τελειώσωμεν τὸν λόγον.

Ποτὲ καιρὸν ἤλθασιν οἱ βάρβαροι νὰ κουρσεύσουν τὸ Μοναστήριον, καὶ σιμώνωντες ταχύτερον ἀντίκρυτα αὐτοῦ, εἴδασι πλῆθος ἀπὸ φωτίαις ἁρμάτων, ἤγουν φυτιλίων σιμὰ εἰς τὸ Μοναστήριον. Καὶ λογιάζοντες ὅτι νὰ τοὺς ἐκατάλαβαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ νησίου, καὶ ἐκατέβη λαὸς διὰ νὰ τοὺς πολεμήσουν, φοβηθέντες μεγάλως ἔφυγαν. Καὶ ἔτζη ἐφυλάχθη καὶ τὸ Μοναστήριον ἀβλαβές, καὶ ὅλη ἡ νῆσος διὰ προστασίας τῆς Κυρίας ἡμῶν.

Ἄλλοτε πάλιν περνῶντας ἕνα καράβι ἀπ᾿ ἔξωθεν τοῦ Μοναστηρίου, ὑπήντησεν εἰς τὸ πέλαγος μεγάλον κλύδονα τῆς θαλάσσης, καὶ κινδυνεύοντας νὰ καταποντισθῇ, ἐπεκαλέσθησαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ καραβιου τὴν Κυρίαν τὴν Μυρτιδιώτισσαν, καὶ τὸν μέγαν Νικόλαον νὰ τοὺς βοηθήσωσι νὰ πιάσουν λιμένα, καὶ νὰ ὑπάγουν εἰς τὸν οἶκόν της ἐλεημοσύνην ἕκαστος κατὰ τὸ δυνατόν εἰς βοήθειαν τοῦ Μοναστηρίου, καὶ νὰ κτισθῇ καὶ Ναὸς τοῦ ἁγίου Νικολάου. Καὶ οὕτως εἰς ὀλίγην ὥραν ἔφθασαν εἰς λιμένα ἐκεῖ σιμὰ τοῦ Μοναστηρίου, καὶ εὐθὺς ἐπῆγαν ὅλοι, καὶ ἔδωκαν εὐχαριστίαν, καὶ ἐλεημοσύνην πλουσίαν, καὶ ἔκαμαν εἰς τὸ Μοναστήριον οἰκοδομήν, καὶ ἐκτίσθη καὶ ὁ Ναὸς τοῦ ἁγίου Νικολάου εἰς τὸ μαυροβράχο, εἰς ἐνθύμησιν τοῦ θαύματος.

Πολλαῖς φοραῖς ἔτυχεν εἰς αὐτὸ τὸ νησὶ τῶν Κυθήρων πεῖνα μεγάλη ἀπὸ ἀστοχίαν καρπῶν, καὶ μὲ τὴν προμήθειαν τῆς κυρίας Θεοτόκου, ὁποῦ τὴν ἐπικαλοῦνταν εἰς βοήθειαν πάντες, οἰκονόμησε καὶ ἔφερναν καρποὺς ἀπὸ ξένους τόπους, καὶ ἐκυβερνᾶτον ὁ λαός.

Ἀπὸ ταῖς εὐεργεσίαις καὶ χάριτες ὁποῦ ἐλάμβανον, καὶ λαμβάνουσιν οἱ Χριστιανοί, ὁποῦ προστρέχουσιν εἰς τὴν χάριν της μὲ ταξήματα, ἄλλοι ἔκτισαν κελλία, ἄλλοι ἀφιέρωσαν χωράφια, καὶ ἄλλα πράγματα εἰς μνημόσυνον αὐτῶν, καὶ ἐκαταστάθη τὸ Μοναστήριον οὕτως εὐπρεπὲς καθὼς φαίνεται.

Ὁ Λαὸς τοῦ αὐτοῦ θεωρῶντας τὰ ἄπειρα θαύματα, ὁποῦ ἐγίνουνταν ἀπὸ τὴν αὐτὴν ἁγίαν Εἰκόνα, εἰς εὐχαριστίαν τῆς Θεοτόκου, ἐσυμφώνησαν καὶ ἔκαμαν ἐξοδίαν νὰ ἐνδύσουν τὴν αὐτὴν ἁγίαν Εἰκόνα ὅλην μὲ ἀσῆμι. Καὶ πέμπωντας εἰς τὴν Κρήτην τὸν καιρὸν ἐκεῖνον νὰ κάμουν τὸ ἀργυρὸν ἔνδυμα, ἀπ᾿ ἔξω ἀπὸ τὸν λιμένα τῆς Νήσου λεγόμενον Καψάλη, ὑπήντησε τὸ πλοῖον ὁποῦ τὸ ἔφερνε, φούσταις ἀγαρηνῶν, καὶ ἦτον σιμὰ νὰ τὸ πιάσουν. Ἔπλεαν τὰ αὐτὰ πλοῖα ἔξω ἀπὸ τὴν βρουλέα, μακρὰν ἀπὸ τὸ κάστρο, ὡς φαίνεται, ὁποῦ δὲν φθάνει δύο φοραῖς τὸ βόλι τοῦ πλέον μεγάλου κουφωτοῦ σιδήρου, ἤτοι κανονιοῦ· φωτισθεὶς δὲ ἀπὸ τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ὁ αὐθέντης τοῦ τόπου μὲ παρακίνησιν τῶν Χριστιανῶν ὁποῦ ἔστεκαν βλέποντες, ἐπρόσταξε καὶ ἔσυραν μίαν μικρὴν λουμπάρδαν ἀπὸ τὸ κάστρο, διὰ νὰ δώσουν παρὰ μικρὸν θάρρος τοῦ πλοίου ὁποῦ ἐσήμωνε νὰ ἐμπῇ εἰς τὸν Λιμένα, μὴ ἠξεύρωντας τινὰς πῶς εἰς αὐτὸ νὰ ἦτον τὸ ἔνδυμα τῆς Θεοτόκου, καὶ διὰ νὰ δώσουν τάχα καὶ φόβον τῶν φούστων ὁποῦ τὸ ἐζύγωναν, καὶ ἦτον σιμὰ νὰ τὸ πιάσουν. Αὐτὸ τὸ βόλι τῆς μικρᾶς λουμπάρδας ἔφθασεν ἕως ἔξω εἰς τόπον λεγόμενον Κοφινίδια, μακρὰν ἀπὸ τὸν λιμένα εἰς τὸ πλάγι τῶν φούστων, καὶ φοβηθεῖσαι νὰ σιμώσουν περισσότερον, ἄφησαν τὸ πλοῖον καὶ ἔφυγον. Θεωρῶντες ὁ αὐθέντης, καὶ οἱ ἐπίλοιποι τὸ διάστημα ὁποῦ ὑπῆγε τὸ βόλι, ἐλογίασαν πῶς ἐσημείωνε πρᾶγμα παράδοξον. Φθάσας μετ᾿ ὀλίγον τὸ πλοῖον εἰς τὸν λιμένα, καὶ ἀκούσας ὁ λαὸς πῶς εἶχε μέσα τὸ ἔνδυμα τῆς ἁγίας εἰκόνος, ὅλοι ἐδόξασαν τὴν χάριν της εἰς τὸ θαῦμα ὁποῦ ἔκαμε, καὶ ἐφύλαξε τὸ προσφερόμενον δῶρον τῶν πιστῶν ἀπὸ τὰς χεῖρας τῶν ἀγαρηνῶν· καὶ οὕτως μετὰ μεγάλης εὐχαριστίας τὸ ἔβαλαν εἰς τὴν ἁγίαν Εἰκόνα.

Τίς δὲ νὰ διηγηθῇ ταῖς καθημεριναῖς θαυματοποιΐαις ὁποῦ κάνει εἰς τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτὴν μετὰ πίστεως! Πολλαῖς φοραῖς ὅταν τύχῃ ἀνομβρία, καὶ εὐγάλουν τὴν αὐτὴν ἁγίαν Εἰκόνα κάνωντας λιτανίαν, εὐθὺς πέμπει ὑετὸν εἰς τὴν γῆν, καὶ τὴν δροσίζει εἰς βοήθειαν, καὶ κυβέρνησιν τῆς Νήσου.

Μερικαῖς φοραῖς ἐπίασε καὶ θανατικὴ νόσος, καὶ μὲ λιτανείαις, καὶ δεήσεις, εὐγάνωντας τὴν ἁγίαν αὐτὴν Εἰκόνα, καὶ παρακαλῶντας την ὁ λαὸς ἐκατέπαυσε, καὶ δὲν ἐπλάτυνε νὰ ἀφανίσῃ τὸν τόπον, καθὼς συμβαίνει εἰς ἄλλαις χώραις.

Εἰς τὸν καιρὸν ὁποῦ ἐπολεμᾶτον ἡ περίφημος Κρήτη ἀπὸ τοὺς Ἀγαρηνούς, ἔφθασεν ἡ τῶν ἀγαρηνῶν ἁρμάδα εἰς τούτην τὴν Νῆσον, καὶ εὐγῆκε πολὺ πλῆθος ἀπ᾿ αὐτοὺς εἰς ἕνα χωρίον λεγόμενον τῆς κερᾶς, εἰς τὸν ποταμὸν τὴν νύκτα· κατ᾿ οἰκονομίαν Θεοῦ, καὶ τῆς Κυρίας Μυρτιδιώτισσας τοὺς ἐγνώρισαν τινές, καὶ κηρύσσοντας μὲ φωναῖς πῶς ἔφθασαν οἱ τοῦρκοι εἰς τὰ χωρία, ἔφυγαν ὅλοι γυναῖκες, καὶ παιδία, καὶ ὅσοι ἦτον ἄνδρες τῶν ἀρμάτων ἐστάθησαν, καὶ ἐπολέμησαν. Εἶχαν πρόσταγμα ἀπὸ τὸν πασιά τους, ὅτι ὡσὰν ἀκούτουν κτύπον ἀπὸ τὰ κάτεργα νὰ γυρίσουν εὐθύς. Μετ᾿ ὀλίγον λοιπὸν ἤκουσαν οἱ ἀγαρηνοὶ δύο βρονταῖς καὶ λογαριάζοντας ὅτι εἶναι λουμπαρδιαῖς, ἐγύρισαν κατὰ τὴν προσταγὴν εἰς τὰ κάτεργα, καὶ μόνον ὅτι ἐδυνήθησαν ἔκαψαν, καὶ ἔκλεψαν, μὰ τινὰς τῶν Χριστιανῶν οὔτε ἐβλάβη, οὔτε ἐθανατώθη, μάλιστα πολλοὶ τῶν ἀγαρηνῶν ἔχασαν τὴν στράταν, καὶ ἔμειναν εἰς τὸ νησί, καὶ ὕστερον τοὺς εὕρηκαν. Θεωρῶντας δὲ ὁ πασιᾶς τὸ φουσάτον του ὁποῦ ἐγύρισεν ἔτζη ἔξαφνα, χωρὶς νὰ τοὺς κάμῃ τὸ σημάδι ὁποῦ τοὺς εἶχε παραγγείλῃ, ἠρώτα τὴν αἰτίαν. Καὶ αὐτοὶ ἔλεγαν πῶς ἤκουσαν δύο λουμπαρδιαῖς, καὶ ἐγύρισαν. Αὐτὸς δὲ θαυμάζωντας διὰ τὴν ἐπιστροφήν των, ἔλεγε, πῶς βέβαια δὲν τοὺς ἔκραξε καθὼς τοὺς εἶχε σημειώσῃ, ὅμως οἱ Χριστιανοὶ ὅλοι ἐγνωρίσασι πῶς ἦτον ἡ βρονταῖς ἀπὸ προστασίαν τῆς Θεοτόκου, ὁποῦ τὴν ἐπικαλέσθησαν εἰς βοήθειαν, καὶ ταῖς ὥραις ἐκείναις ἔκαναν παρακλήσεις καὶ λιτανείαις ἔμπροσθεν εἰς τὴν ἁγίαν Εἰκόνα τῆς Μυρτιδιώτισσας.

Εἰς τὸν Χρόνον ᾳψκβ´, τῇ πρώτῃ τοῦ Φευρουαρίου μηνὸς εὑρισκόμενος ἕνας ἄρχοντας τὸ ὄνομά του Ἰωάννης, τὸ γένος του Καλούτζης εἰς τὸ ὀφφίκιον τῆς Καγγελλαρίας (ἦτον δὲ ἡμέρα Κυριακὴ ἡ πρώτη τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης τεσσαρακοστῆς, ἤτοι τῆς Ὀρθοδοξίας, εἰς ταῖς πέντε ὥραις τῆς αὐτῆς ἡμέρας), καὶ ἀναγινώσκωντας κάποια χαρτία ὁποῦ ἐδιελάμβανον ὑποθέσεις ἐδικάς του, ἄρχησεν ἡ γλῶσσά του νὰ τραυλίζῃ, καὶ μετ᾿ ὀλίγον σφαλίζωντας τὰ ὀμμάτιά του, καὶ μένοντας ἀκίνηταις αἱ αἰσθήσεις αὐτοῦ ἔμεινεν ἄφθογγος, καὶ ἄλαλος μὲ βρυγμὸν μεγάλο ντῶν ὀδόντων αὐτοῦ καὶ ταραγμὸν ὅλου τοῦ σώματος αὐτοῦ· ὅθεν ἐξέστησαν οἱ παρόντες διὰ τὸ συμβεβηκός, καὶ ἀσυκώνοντες τὸν ἀσθενῆ τὸν ἔθεσαν εἰς τὴν κλίνην, ὁποῦ ἦτον εἰς τὸ αὐτὸ ὀφφίκιον. Καὶ κηρυχθέντος αὐτοῦ τοῦ ἐλεεινοῦ συμβάματος, ἔφθασαν εἰς τὴν θεωρίαν αὐτοῦ ὅλοι οἱ συγγενεῖς, καὶ φίλοι τοῦ ἀσθενοῦς, καὶ μετ᾿ αὐτοὺς ἡ γυνή του, ἡ ὁποία κλαίουσα δεινῶς, καὶ τύπτωντας τὸ στῆθος ἐπικαλεῖτο μὲ εὐλάβειαν καὶ πίστιν ἔνθερμον τὸ θεόσεπτον ὄνομα τῆς Ἀειπαρθένου καὶ Θεοτόκου Μαρίας τῆς Μυρτιδιώτισσας. Ἔκραξαν δὲ καὶ τὸν Ἀκέστορα, ὅστις ἦτον ἔμπειρος, καὶ τέλειος εἰς τὴν ἰατρικήν· καὶ ἐπιμελῶς ἐπιχειρισθεὶς πολλὰ φάρμακα ποσῶς δὲν ὠφέλησαν· καὶ βλέποντες τὴν σφοδρότητα τοῦ κακοῦ, ἐπῆραν τὸν ἀσθενῆ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ὑπὸ τεσσάρων βασταζόμενον διὰ νὰ δώσῃ τέλος, νομίζοντές τον ὅλοι ὡς νεκρόν. Ἔμεινεν οὖν εἰς τέτοιαν κατάστασιν ἕως τὸ πρωῒ τῆς τρίτης, καὶ εἰς ὅλον ἐτοῦτο τὸ διάστημα δὲν ἔπαυεν ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων αὐτοῦ, ἡ στρέβλωσις τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἡ ἐπίδεσις τῆς γλῶσσης αὐτοῦ, ἡ κωφότης τῶν ὠτίων αὐτοῦ, καὶ τὸ κλεῖθρον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, εἰς τόσον ὁποῦ ἔδωσεν ἀφορμὴν νὰ τοῦ ἑτοιμάσουσι τὰ ἀναγκαῖα πάντα τοῦ ἐνταφιασμοῦ του. Εἰς τὸν αὐτὸν καιρὸν ἐσυνέβη ὁποῦ ἡ πανθαύμαστος ἁγία Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῶν Μυρτιδίων ἦτον εἰς τὴν ἐπισκοπήν· ἐπειδὴ κατὰ τὴν συνήθειαν κάθε χρόνον κάνουσι λιτανείαν εἰς ὅλην τὴν νῆσον, ἤγουν εἰς τὴν χώραν, καὶ εἰς ὅλα τὰ χωρία, διὰ νὰ εὐλογήσῃ μὲ τὴν προσκυνητὴν παρρησίαν της ὅλον τὸν Κόσμον· καὶ τότε ὁ Ἀρχιερεύς, καὶ ἱερεῖς μετὰ τὴν θείαν ἱερουργίαν, προσελθοῦσα καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ τὰ τέκνα ἔμπροσθεν τῆς ἁγίας Εἰκόνος, ὅλοι κλαίοντες μετ᾿ εὐλαβείας, καὶ συντετριμμένης καρδίας ἔκαμαν παράκλησιν καὶ λιτανείαν διὰ τὴν ὑγείαν καὶ βοήθειαν τοῦ ἡμιθανοῦς Ἰωάννου. Καὶ τελειωθείσης τῆς Ἀκολουθίας, ἐπιστρέψαντες ὅλοι εἰς τὸν οἶκον νὰ ἰδοῦσι τὸν ἄρρωστον, ὢ τοῦ θαύματος, τὸν ηὕρηκαν ἐλεύθερον παντὸς κακοῦ, καὶ λαλοῦντα ὡς τὸ πρότερον, δίχως τινὸς σημείου ἀνάγκης. Τοῦτο τὸ θαῦμα ἔφερε τόσην ἔκπληξιν εἰς ὅλους ὁποῦ τὸ εἶδαν καὶ ἤκουσαν, ὁποῦ μεγαλοφώνως ἔκραξαν τό, Κύριε ἐλέησον. Λαβὼν λοιπὸν τὴν προτέραν αὐτοῦ ὑγείαν, ὑπῆγε σωματικῶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν πανοικεὶ εὐφραινόμενος, καὶ ἀγαλλόμενος, ὑμνῶντας καὶ εὐχαριστῶντας μὲ μεγάλην εὐλάβειαν καὶ κατάνυξιν τὴν κυρίαν τὴν Μυρτιδιώτισσαν, εἰς τὸ ἐξαίσιον καὶ φρικτὸν τερατούργημα, ὁποῦ ἔκαμε πρὸς αὐτόν, καὶ ἀφιέρωσεν εἰς σημεῖον εὐχαριστίας εἰς τὴν ἁγίαν Εἰκόνα ἕνα ζευγάρι βραχιόλια χρυσᾶ, εἰς ἀΐδιον μνήμην τοῦ θαυμαστοῦ ἔργου τῆς Θεομήτορος.

Ὄχι μ όνον αὐτὰ τὰ θαύματα, ἀμὴ καὶ ἄλλα ἄπειρα ἔκαμε καὶ κάμει καθεκάστην ἡμέραν, ὁποῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ τὰ φανερώσωμεν ἐγγράφως. Καὶ τί λέγω; μόνον ἡ θεωρία τῆς αὐτῆς Εἰκόνος φανερώνει τὴν μεγάλην χάριν ὁποῦ ἔχει. Καὶ τόσον αὔξησεν ἡ κοινὴ εὐλάβεια εἰς τοὺς Χριστιανούς, ὁποῦ ἀπὸ τὰ ταξήματα, ἀγκαλὰ καὶ εἰς πτωχὴν νῆσον, εἶναι ὁλόχρυση, μὲ ἔμπροσθέν της ἕνα χλιδῶνα ἤτοι κολόναν μεγάλην, καὶ ἐγκόλπιον μὲ πολύτιμαις πέτραις καὶ μαργαριτάρια. Ἔξω ἀπὸ ἄλλα χρυσάφια, ἀσήμια, καὶ ἄλλα σκεύη, καὶ ὑποστατικὰ ὁποῦ ἔχει τὸ Μοναστήριόν της, ὁποῦ εἶναι τόπος ἅγιος, καὶ μόνον νὰ ὑπάγῃ τινὰς γέμει ψυχικῆς χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως.

Λοιπὸν πατέρες καὶ ἀδελφοί μου Χριστιανοί, ἐπειδὴ καὶ ἔχομεν τέτοιον θησαυρὸν πλήρη θείας χάριτος, καὶ δωρεᾶς, ὅλοι ἀσηκωθεῖτε μὲ εὐλάβειαν, καὶ μὲ μίαν συμφωνίαν στερεᾶς πίστεως, ἂς παρακαλέσωμεν, ἂς εὐχαριστήσωμεν, ἂς δοξολογήσωμεν τὴν χάριν της λέγοντες·

Μαρία, Κυρία καὶ Δέσποινα πάντων ἡμῶν, Βασίλισσα τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, Μητέρα τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, Παρθένε τῶν παρθένων, Μητέρα τῶν Μητέρων, ἡ σκέπη καὶ καταφυγὴ τῶν πιστῶν, ἡ προστασία τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων, ἡ σωτηρία τῶν ἁμαρτωλῶν, τῶν πλανωμένων ἡ ὁδηγία, τῶν ἀβοηθήτων ἡ βοήθεια, τῶν θλιβομένων ἡ παρηγορία, τῶν κινδυνευόντων ἡ λύτρωσις, τῶν ἀσθενούντων ἡ ἰατρεία, τῶν πεινώντων ἡ τροφή, τῶν ὀρφανῶν ἡ ἐπικουρία, τῶν χηράδων ἡ ἐπίσκεψις, τῶν ὀρθοδόξων βασιλέων τὸ κραταίωμα, τῶν εὐλαβῶν ἱερέων τὸ καύχημα, τῶν μοναχῶν τὸ ἀγλάϊσμα, τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα, ἁπάντων τῶν Χριστιανῶν τὸ καταφύγιον, ὁμολογοῦμεν τὰς χάριτας, κηρύττομεν τὰ ἄπειρά σου θαύματα, εὐχαριστοῦμέν σου τὴν εὐσπλαγχνίαν, δοξάζομέν σου τὴν εὐεργεσίαν, προσκυνοῦμεν τὴν ἄκραν σου ἐλεημοσύνην καὶ βοήθειαν, ὁποῦ ἔκαμες καὶ καθεκάστην κάνεις εἰς ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς.

Ἔτι δὲ παρακαλοῦμεν τὴν μεγάλην σου παρρησίαν μητρόθεε Δέσποινα, καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸ ἐρχόμενον, μὴ ἀπορρίψῃς ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, ἀλλὰ δίδε εἰς ὅλους τὴν συνηθισμένην σου βοήθειαν· διατὶ ἄλλην καταφυγὴν δὲν ἔχομεν ὅλοι οἱ κατοικοῦντες εἰς ταύτην τὴν Νῆσον, παρὰ τὴν χάριν σου. Ἐσὲνα ἔχομεν καύχημα· ἐσὲνα ἔχομεν βοηθόν· εἰς τὰ χείλη μας πάντα ἐσὺ ἡ Μυρτιδιώτισσά μας μελετᾶται· εἰς τὸ στόμα μας πάντοτε τὸ ἅγιόν σου ὄνομα εὑρίσκεται δεδοξασμένον, καὶ εἰς τὴν καρδίαν μας πάντα ἐσένα παρακαλοῦμεν νὰ μᾶς βοηθᾷς· καὶ ἀγκαλὰ νὰ σοῦ πταίωμεν μὲ χίλιαις κακαῖς πράξεις κάθε ἡμέραν, ἀλλ᾿ εἰς ἄλλον πάλιν δὲν προστρέχομεν παρὰ εἰς τὴν εὐσπλαγχνίαν σου, ὦ Μήτηρ τοῦ Ὑπερευσπλάγχνου Θεοῦ ἡμῶν νὰ μᾶς ἀξιώσῃ τῆς συγχωρήσεως. Εἰς τὰς χεῖράς σου ὅλην μας τὴν ἐλπίδα ἀποθέττομεν, καὶ ἐσένα παρακαλοῦμεν νὰ μᾶς λυτρώνῃς ἀπὸ κάθε πειρασμὸν ὁρατῶν, καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, καὶ νὰ μᾶς φωτίζῃς νὰ κάμωμεν πάντοτε τὸ συμφέρον τῆς σωτηρίας μας, διὰ νὰ ἀξιωθῶμεν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ἧς γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν τῇ θείᾳ χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πηγή: Συναξάριον τῆς Ἀκολουθίας τῆς Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης, Ποίημα Σωφρονίου Παγκάλου, Ἐπισκόπου Κυθήρων, 1640.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε. 

Λαοί νῦν κροτήσωμεν, δεῦτε τὰς χεῖρας πιστῶς, καὶ ἄσωμεν ἄσμασι, τῇ Θεομήτορι, ἐν πόθῳ, κραυγάζοντες˙ Χαῖρε ἡ προστασία πάντων τῶν δεομένων, Χαῖρε ἡ σωτηρία, τῶν τιμώντων Σε πόθῳ, Χαῖρε ἡ τῷ παραλύτῳ, τὴν ἴασιν βραβεύσασα.

Οἱ κατὰ Θεὸν Ἀγῶνες καὶ τὰ Θαυμαστὰ Παλαίσματα τοῦ Ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου Ἁγίου Γλυκερίου ἐν Ρουμανίᾳ (1891-1985)

ΟΙ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΛΥΚΕΡΙΟΥ

Πηγή

Ομιλία κατά τής Ισλαμοποίησης τής Χώρας

Πατέρας Ιωάννης,

Κήρυγμα στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής,

Διοσκούρων 6, Μοναστηράκι,

Γιά την λιτανεία κατά του Ισλαμικού τεμένους,

που θα γίνει την Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014 στις 5 το απόγευμα. 

Η Ελληνική πολιτεία, αγαπητοί μου αδελφοί, σκοπεύει να χρηματοδοτήσει την κατασκευή και την λειτουργία τεμένους στον Βοτανικό. Προφανώς γιά να ασκείται κρατικός έλεγχος, υποτίθεται και όπως διατείνονται. ¨Ομως, στην πραγματικότητα αυτή η κίνηση, εφ’ όσον γίνεται υπό την πίεση της Τουρκίας και των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, επαυξάνει σοβαρά τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα μας από το τεράστιο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.

Η ανεξέλεγκτη εισροή Αλλοεθνών στο έδαφος μιάς χώρας είναι παράνομος εποικισμός. Συνιστά έγκλημα εθνοκτονίας, συντελούμενο, κατά κανόνα, υπό ανωμάλων συνθηκών πολέμου και απαγορευόμενο από το διεθνές δίκαιο. Η ανεξέλεγκτη αυτή εισροή αλλοεθνών στο έδαφος μιάς χώρας, είναι παράνομος εποικισμός, αγαπητοί μου, και πρέπει αυτό να το κατανοήσουμε.

Παράνομος μουσουλμανικός εποικισμός είναι αυτό ακριβώς που συμβαίνει, και πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Συμβαίνει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Ο έποικοι, αντί να απελαθούν όπως διατάσσουν οι νόμοι, εδραιόνονται και απαιτούν. Απαιτούν όμως, από μία χώρα η οποία μαστίζεται από ανεργία της τάξεως του 27%, όπως επίσημα θέλουν να μας λένε σήμερα, αυτοί που κάνουν προπαγάνδα, ενώ αγγίζει το 47%.

Μιά χώρα η οποία παραπαίει στο χείλος της χρεωκοπίας, όχι μόνο δεν έχει ανάγκη από μετανάστες, όταν οι μισοί της κάτοικοι είναι πλέον άνεργοι, αλλά δεν μπορεί και να τους προσφέρει κάτι περισσότερο σε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, αφού δεν μπορεί να τις παρέχει ακόμα και στους ίδιους τους πολίτες της, οι οποίοι βιώνουν πλέον την φτώχεια.

Πόσο μάλλον, αγαπητοί αδελφοί μου, αυτή η χώρα να αναλάβει να κατασκευάσει ισλαμικό τέμενος, με έξοδα του δημοσίου, δηλαδή του κράτους, ενός κράτους που έχει μειώσει τις συντάξεις του ελληνικού λαού, το οποίο δεν παρέχει ούτε γιατρούς, ούτε φάρμακα πλέον στους ασθενείς, ένα κράτος το οποίο φορολογεί το λαό, επιβάλλει χαράτσια, που έχει κόψει τα επιδόματα και όλα τα βοηθήματα και έχει τσαλαπατήσει τους πολύτεκνους. Αυτό το κράτος, που δεν έχει λεφτά γιά το λαό του, έχει λεφτά γιά το ισλαμικό τέμενος;

Με την παρουσία του τεμένους στο Βοτανικό, που είναι μία περιοχή στο κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας, αμέσως όλη αυτή η περιοχή διατρέχει τον κίνδυνο, να μετατραπεί σε ένα γκέτο άνεργων, παράνομων μουσουλμάνων μεταναστών, με όλα τα κοινωνικά προβλήματα που μας μαστίζουν τέτοια κέντρα. Μιά βάση του φανατικού Ισλάμ, που φουντώνει κάτω από τέτοιες συνθήκες, διότι μιλάμε γιά φανατικό Ισλάμ αδελφοί μου, και γιά μία βάση πλέον του Ισλάμ στο κέντρο της Ελλάδος.

Η κατασκευή και λειτουργία τζαμιών, με δαπάνες του κράτους, ανταμοίβει την παράνομη εισβολή, και στη συνέχεια εποίκιση από αλλοεθνείς, ξυπόλυτους, πλήρως αναφομοίωτους με αυτό το οποίο βρήκαν στη χώρα μας. Και οδηγεί στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής της χώρας, με ολέθρια αποτελέσματα.

Με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το οποίο έχει ήδη κριθεί αντισυνταγματικό από την κεντρική νομοπαρασκευαστική επιτροπή, επιβάλεται στους έλληνες η φίμωση της ελευθερίας του λόγου, που είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας. Και ενώ εμάς θέλουν να μας κλείσουν το στόμα, αγαπητοί μου, δίνουν προνόμια σε παράνομους εισβολείς. Έτσι, αυτόματα όμως αγαπητοί μου, αναγνωρίζονται όλοι αυτοί πλέον ως νόμιμοι !!!

Να σημειώσουμε ότι η περιοχή του χώρου λατρείας, γιά τους μουσουλμάνους, αποτελεί και ιδιοκτησία τους. Να λοιπόν πως η παρανομία γίνεται νόμιμη. Από που, και ως πού, ιδιοκτησία τους; Αλλά βέβαια αυτοί θα το θεωρούν ιδιοκτησία τους βάσει του ιερού τους βιβλίου. Κάτι που συνεπάγεται όμως, ιδιοκτησία όμως ελληνικού εδάφους !!!

Μπορεί να γίνει ιδιοκτησία από παράνομους, ευρισκόμενους στη χώρα αλλοδαπούς;;;

Εκ των πραγμάτων, η περιοχή του τζαμιού, ως λατρευτικού χώρου, και βάσει διεθνούς δικαίου, αποτελεί χώρο ασύλου, και ενδέχεται να χρησιμοποιηθή γιά παράνομες πράξεις !!!

Να σας πώ μιά παράνομη πράξη; Επιτρέπεται οι μουσουλμάνοι, αγαπητοί μου, ως παιδεραστές που είναι, άλλωστε η διδασκαλία του κορανίου επιτρέπει να παντρεύονται 30 και 40 χρονών άντρες μικρά κοριτσάκια, 10 και 12 ετών !!! Αλλά αυτό το κράτος το ελληνικό πλέον δεν το θεωρεί έγκλημα !!!

Πέραν τούτου, το Ισλάμ διαιρείται σε πολυάριθμες σέκτες, σουνίτες, σιίτες, αλεβίτες και άλλα διάφορα τέτοια, κάποιες από τις οποίες βρίσκονται σε αιματηρή αντιπαράθεση εδώ και αιώνες. Ποιούς απ’ όλους θα εξυπηρετεί το τέμενος στο Βοτανικό; Σε κάθε περίπτωση, η πολιτεία θα αναγκαστεί στο μέλλον να εκδόσει πολυάριθμες νέες άδειες ανέγερσης τζαμιών, γιά θρησκευτικές ανάγκες και των υπολοίπων, αγαπητοί μου. Θα αποτελέσει δεδικασμένο, με συνέπεια κάθε γειτονιά που έχει μουσουλμάνους, να υποχρεώνεται να χτίζει και από ένα τέμενος.

Σε περίπτωση που κατασκευαστεί τέμενος στην Αττική, θα ανοίξει ο δρόμος χωρίς επιστροφή, γιά δημιουργία τζαμιών και τεμενών σε όλες τις περιοχές. Θα φυτρώνουν μουσουλμανικές μειονότητες σε όλη την επικράτεια. Το σημαντικώτερο είναι πως το ζήτημα ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ, λοιπόν. Έχει εθνικές διαστάσεις και πρέπει να απασχολήσει όλους τους έλληνες πολίτες. Διότι οι σέκτες πλέον θα διεκδικούν η κάθε μιά το δικό της τζαμί. Μάλιστα είναι πιθανόν να εμπλακούν και σε εχθροπραξίες μεταξύ τους, όπως ακριβώς κάνουν σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή σήμερα. Εφ’ όσον γίνεται στις χώρες τους, γιατί να μην γίνει και στη χώρα μας;

Και φυσικά, γιατί να μην στραφούν και εναντίον μας, εφ’ όσον το βλέπουμε αυτό ήδη να το κάνουν; Στις χώρες τους έχουν διαφορές μεταξύ τους, αλλά τελικά εκκλησίες χριστιανικές καίγονται !!! Χριστιανοί σταυρώνονται !!! Σήμερα έχουμε ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ, αγαπητοί μου, και ας λένε τα μέσα πως αυτοί έχουνε διαφορές. Είναι απάτη, και μάλιστα μιλάμε γιά μία απάτη παγκοσμίου βεληνεκούς !!!

Θα πρέπει να καταλάβουμε σήμερα, εμεις οι Έλληνες, ποιά είναι η θέση μας. Εμείς όλοι, δεν είμασται συμπτωματικά σήμερα εδώ φίλοι μου, και πιστεύω πως οι Ορθόδοξοι γενικώτερα, έχουμε μία υποχρέωση, μία αποστολή, και θα έλεγα κάτι παραπάνω, μία ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ. Ποιά είναι αυτή; Η αφύπνιση του λαού !!!

Δυστυχώς αγαπητοί μου, ο λαός έχει πέσει θύμα προπαγάνδας. Το καθεστώς έπαιξε παιχνίδια επικοινωνιακά με το μυαλό των Ελλήνων εδώ και τριάντα χρόνια. Μιλάμε γιά πλύση εγκεφάλου, πρέπει να το κατανοήσουμε αυτό. Γι’ αυτό δεν κουνιέται σήμερα φύλλο στην Ελλάδα. Πρέπει να καταλάβετε γιά ποιό λόγο δεν γίνεται επανάσταση, και δεν πρόκειται ποτέ κανείς να βγάλει κουβέντα.

Εμείς οι Ορθόδοξοι, θέλω να πιστεύω, με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος έχουμε καθαρό μυαλό. Πρέπει να αναλάβουμε αυτή την υποχρέωση και να ξυπνήσουμε αυτό το λαό. ΔΙΟΤΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, Ο ΛΑΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ !!!

Τον έχουν κοιμίσει, με σκοπό να παραχωρήσουν στον ξένο παράγοντα τον πλούτο της χώρας, όλοι αυτοί οι πράκτορες οι οποίοι μας κυβερνάνε σήμερα. Για΄να πετύχουν ο έλληνας, στη συνείδηση του, να χάσει την πατρίδα του, να χάσει και την πίστη του !!!

Πρέπει να ξυπνήσουμε τον Έλληνα, ο οποίος τα τελευταία χρόνια μοιάζει σαν υπνωτισμένος, και δεν καταλαβαίνει πως η πατρίδα προδίδεται από επαγγελματίες πράκτορες, που δουλεύουν γιά τον ξένο παράγοντα. Είναι επιτακτική ανάγκη να ανατρέψουμε την προδοσία σε βάρος του τόπου, να ανατρέψουμε την μεθοδευμένη υποδούλωση του, των παδιών μας, από αυτούς που προωθούν ότι αντισυνταγματικό και παράνομο σήμερα. Από όλους αυτούς που σήμερα λένε πως κυβερνάνε και υπηρετούνε τον τόπο.

Ο τόπος μας, η γη μας, η ιστορία μας, ο πολιτισμός μας, δεν θυσιάζονται στους φερτούς έποικους. Δεν έχουν καμία σχέση με τον τόπο μας αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι έρχονται εδώ. Δεν έχουν καμία σχέση με τα χρηστά ήθη, τις χρηστές αξίες, τουναντίον, ακόμα δεν κατάλαβαν που βρέθηκαν, και έδειξαν ήδη την βαρβαρότητα που κουβαλούν, αγαπητοί μου, δολοφονίες, ληστείες, βιασμοί. Η θεσμοθέτηση της βαρβαρότητας αυτής θα φέρει και τα χειρότερα.

Σήμερα, αυτοί τους οποίους υποτίθεται πως ψήφισε ο ελληνικός λαός, γιά να υπηρετήσουν τον λαό, υπηρετούν δυστυχώς, μιά θεσμοθέτηση βάρβαρη και ανθελληνική. Και βέβαια προσπαθούν να μας καθησυχάσουν ότι είναι φιλάνθρωποι. Προσπαθούν να μας καθησυχάσουν, μας μιλούν γιά διάφορα πράγματα φιλοσοφικά, ενώ στην πράξη ΣΦΑΖΟΝΤΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΣΗΜΕΡΑ και ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ στις χώρες τους !!!

Προσπαθούν να το φιλοσοφήσουν, να μας το σερβίρουν όσο γίνεται πιό όμορφα, και ξεχνούν ότι ενώ εδώ εμείς πρέπει να θυσιαζόμασται γιά το τέμενος, στην Τουρκία κλείνουν εκκλησίες, μετατρέπονται σε τζαμιά. Ποιά Ορθόδοξη εκκλησία χτίστηκε στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια, αγαπητοί μου;

Αλλά βέβαια είναι μακριά η Συρία, είναι μακριά η Τουρκία, είναι μακριά το Ιράκ. Άν νομίζουμε πως η Συρία και το Ιράκ βρίσκονται πολύ μακριά, όπως μας λένε, τότε σίγουρα εμείς απέχουμε από την πραγματικότητα. Αυτό το οποίο πιστεύω σήμερα είναι πως οι αλλοδαποί μουσουλμάνοι κατάφεραν να μετατρέψουν την Ελλάδα από μία Ευρωπαική χώρα, σε μιά χώρα τριτοκοσμική, όπως ακριβώς είναι το Πακιστάν. Αλλά όμως, ας προσέξουνε. Τα εν δυνάμει οργανωμένα μέλη των φανατικών μουσουλμάνων στην Ελλάδα σήμερα, αριθμούν τουλάχιστον 1,5 εκατομύριο !!!

1,5 εκατομύριο οργανωμένα μέλη, εκπαιδευμένοι στρατιώτες, πράκτορες οπλισμένοι. Και δεν είναι μόνο αυτοί, έχουν και άλλα έξη εκατομύρια μουσουλμάνους, οι μισοί από τους οποίους είναι οπλισμένοι, δηλώνουν παρόν, και είναι έτοιμοι να βγούν στον αγώνα κατά των "απίστων", σύμφωνα με τα πιστεύω τους. Μας θεωρούν ΑΠΙΣΤΟΥΣ αυτοί οι αγράμματοι, διότι δυστυχώς αυτός ο λαός, στερείται κοινής λογικής.

Το κοράνι, το οποίο διαβάζουν, τους κάνει φασίστες, και δεν το καταλαβαίνουν !!! Είναι φασισμός αγαπητοί μου, αν εμείς θέλουμε να λέμε πως είμασται μιά χώρα δημοκρατική, και έχουμε δημοκρατικές αξίες, δεν πρέπει να δεχόμασται τέτοιο φασισμό. Αυτό μαθαίνουν, αυτό διδάσκονται, τόσα γράμματα γνωρίζουν. ¨Οτι καλύτερο γιά μιά οργάνωση που στηρίζεται στην έλλειψη ιδιαίτερης ευφυίας, στο μειωμένο πνευματικό επίπεδο των οπαδών της, και στην εξαθλίωση των ανθρώπων οι οποίοι, όπως και να το δούμε, στη χώρα μας ζουν κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες. Και η εξέγερση τους είναι ένα πρόβλημα πραγματικό, προγραμματισμένη από αμερικανούς και γερμανούς, αγαπητοί.

Μα, έχουμε παγκοσμιοποίηση, πρέπει η παγκόσμια κοινότητα να προοδεύσει, και έχει βαθειές ρίζες αυτό. Έτσι μας λένε τα παπαγαλάκια, αγαπητοί μου. Αλλά όμως, η παγκοσμιοποίηση, γιά τους πολιτικούς, σημαίνει πρώτα ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Και δεν το ανεχόμασται αυτό. Δεν θα το ανεχτούμε.

Ανεχτήκαμε το πετσόκομα το οποίο έκαναν στον ελληνικό λαό, από συντάξεις και από μισθούς. ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ !!! Δεν θα την μετατρέψουμε σε μιά ισλαμοποιημένη χώρα. Είναι πλέον ξεκάθαρο το που μας πηγαίνουνε, και επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις που εκφράσαμε σε ομιλίες, και εκείνα που κυκλοφορήσαμε κατά καιρούς, πως οι Ελληνορθόδοξοι αποτελούν ΣΤΟΧΟ της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Καθώς είναι οι μόνοι οι οποίοι αντιστέκονται, κυρίως λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Μή φανταστείτε πως αντιστέκονται οι Νεοδημοκράτες και οι Συριζαίοι πάνω σε αυτό, οι κουμουνιστές, και οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία, πράσινη, κόκκινη και μπλέ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΟΙ ΑΘΕΟΙ, τα κόματα των οποίων εμπλέκονται στην μασονία. Και θέλουν να οδηγήσουν την Ελλάδα ακριβώς εκεί, μακριά από την Ορθόδοξη επιρροή. Γιατί αγαπητοί μου, είναι εμπόδιο η Ορθοδοξία, είναι μεγάλο εμπόδιο.

Διότι είμασται οι μόνοι οι οποίοι αντιστεκόμασται !!! ¨Οπως οι πρόγονοι μας, στην επιβολή των παγκοσμιοποιητικών πεποιθήσεων, στην επιβολή των παγκοσμιοποιητικών σχεδίων. Διαβλέποντες οι Ορθόδοξοι ότι πίσω από όλα αυτά έρχεται η εφαρμογή του παγκόσμιου "χαράγματος", και η εμφάνιση του Αντιχρίστου, ως παγκόσμιου δικτάτορα.

Το σίγουρο είναι πως ο πλανητάρχης αυτός, αγαπητοί μου, θα έρθει να μας μιλήσει γιά ανθρώπινα δικαιώματα. Θα έρθει με γραβάτα και κουστούμι, θα είναι πολιτισμένος, και θα επιβάλλει την τάξη. Εφ’ όσον πρώτα βάλλει άλλους να κάνουν την βρώμικη δουλειά των μαζικών εκκαθαρίσεων και να βάψουν με αίμα τα χέρια τους, ώστε να μην υπάρχουν εμπόδια στον τρόπο διακυβέρνησης που θα είναι κατάφωρα ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ.

Δεν μας θέλει λοιπόν στα πόδια του, μας θεωρεί μεγάλο εμπόδιο. Ο μόνος τρόπος γιά να απαλλαγεί από εμάς είναι όλα αυτά τα εκατομύρια των εποίκων που ήρθαν σήμερα στην Ελλάδα. Ο φασίστες τους Ισλάμ, είναι αυτοί που έχουν στρατολογηθεί σε όλη την Ευρώπη, και πολύ περισσότερο στην πατρίδα μας, γιά το λόγο αυτό. Αυτή είναι και η αιτία γιά τη διασπορά διαφόρων πυρήνων φανατικών ισλαμιστών σε ολόκληρη τη χώρα ετούτη.

Το ξέρουν πολύ καλά αυτό το πράγμα, και οι 300. Και γιά αυτό ακριβώς τους έχουνε φέρει εδώ. Μην φανταστείτε πως υπηρετούν την Ελλάδα. Μην φανταστείτε πως υπηρετούν το λαό. Δεν ενδιαφέρονται γιά εσάς αυτοί οι άνθρωποι. Γνωρίζουνε πολύ καλά, όπως καταλαβαίνει και όλος ο ελληνικός λαός, ότι ΕΧΟΥΝΕ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΤΟΥΣ !!! Έχουν εξαπατήσει με τις ψευδείς προκηρύξεις, και αγγελίες τους, τον ελληνικό λαό.

Άλλα υποσχέθηκαν στο μπαλκόνι !!!

Άλλα υπόσχονται σε κάθε προεκλογικό αγώνα !!!

Και πράττουν ακριβώς τα αντίθετα, χωρίς να ρωτήσουν κανένα. Δεν είναι σύμπτωση αγαπητοί μου, πως δεν έγινε τόσα χρόνια ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Με λίγα λόγια, τον ελληνικό λαό, εσάς που είστε εδώ απαθείς, σας έχουν γραμμένους στα παλιά τους παπούτσια. Και εσείς τους ψηφίζετε, και έχουν καταπατήσει τα πάντα.

ΟΛΟΙ οι νόμοι, οι οποίοι ψηφίζονται σήμερα, είναι ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ !!!

Δεν είναι νόμοι, αλλά υπουργικές αποφάσεις, οι οποίες σκοπό έχουν το πως να υποτάξουν τον λαό, και πως να τον λεηλατήσουν. Εμείς έχουμε καταθέσει επίσημα μήνυση επ’ αυτού. Και καταθέσαμε και καταγγελία στον εισαγγελέα, γιά όλα αυτά τα παραπάνω, δεν είμασται αδρανείς, αλλά όμως έχω ένα παράπονο, ο λαός δεν μας ακολουθάει.

Επί του θέματος, να πω ότι με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο 4285/2014, τον οποίο θεωρώ ρατσιστικό κατά των Ορθοδόξων ελλήνων, ο οποίος θεσπίστηκε από την βουλή των ελλήνων, το τζαμί δεν πρέπει να αναγερθεί, διότι αντιβαίνει την αντιρατσιστική νομοθεσία, καθώς το κοράνι που θα διαβάζεται εντός του τεμένους περιέχει ρατσιστικά κείμενα που προτρέπουν σε πράξεις βίας, και άλλων εναντίον άλλων θρησκευτικών ομάδων, και φυσικά εναντίον των χριστιανών, άρα και κατά ημών των ελλήνων, καθότι μας θεωρούν άπιστους.

Κατά την διδασκαλία αυτών των αγράμματων, γιά να κερδίσουν τον παράδεισο πρέπει να μας σφάξουν και να εφαρμόσουν τη σαρία, γιατί αλλιώς ο Μωάμεθ δεν τους δέχεται στον παράδεισο. Αυτό το ανέκδοτο το καταλαβαίνετε αγαπητοί μου;

Πρέπει εμείς να δεχτούμε το Ισλάμ στην Ελλάδα; Μα το άρθρο 3 του Ελληνικού Συντάγματος λέει πως η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Με κεφαλή της τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό !!!

Οι έλληνες, ήταν πάντα, και θα είναι, Χριστιανοί Ορθόδοξοι !!!

Προσπαθούν λοιπόν, σκοπίμως, να διαλύσουν τον εθνικό κορμό και να επιβάλλουν την ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ. Πολύ μεγάλη κουβέντα. Η νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών, μέσω της κατασκευής τεμένους, είναι λοιπόν εθνικό ζήτημα. Δεν κάνουμε βήμα πίσω, από τις αξίες μας, τις παραδόσεις μας, και κυρίως την ιστορία μας.

Οι έλληνες πάντα μάχονταν, και θα μάχονται ενάντια σε κάθε απόπειρα του εθνομηδενιστικού συστήματος. Έχουμε επίγνωση της ιστορίας μας, αγαπητοί μου. Και φυσικά έχουμε και ένα σύνταγμα το οποίο είναι υπέρ των ελλήνων, υπέρ των Ορθοδόξων, υπέρ της Εκκλησίας.

Και πρέπει να είμασται πατριώτες. Δεν ανεχόμασται αντιπατριωτικά υποκείμενα στη χώρα μας. Έχουμε επίγνωση του βάρους που σηκώνουμε. Είμασται απόγονοι μεγάλων αγιομαρτύρων, και εθνομαρτύρων. Αυτός ο χώρος, που τόσο αβίαστα τον παραδίδουν στους λαθρομετανάστες, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΕΙ !!!

Έχουν ανοίξει τα σύνορα και βάζουν μέσα εκατομύρια μουσουλμάνους. Αυτό είναι ένα ΑΙΣΧΟΣ, και είναι μία ΠΡΟΔΟΣΙΑ !!!

Λες και ήταν δικό τους αμπέλι η Ελλάδα. Δεν είναι δικό τους αμπέλι, δεν το έβγαλαν από το σπίτι τους, ανήκει στον ένδοξο ελληνικό λαό. Έπρεπε να μπουν στον κόπο να ρωτήσουν, τουλάχιστον, τους ψηφοφόρους τους, αν επιθυμούν να το χαρίσουν στους λαθρομετανάστες μουσουλμάνους.

Έπρεπε να γνωρίζουν, αυτοί οι "κύριοι", ότι η γη στην οποία πατάμε, σπιθαμή προς σπιθαμή, είναι ποτισμένη με αίμα αγίων, με αίμα Ορθόδοξο, με αίμα Ελληνικό !!! Αλλά έχει διαβρωθεί τόσο πολύ, η εθνική και θρησκευτική τους συνείδηση, που δεν θέλουν πλέον να θυμούνται τους εθνομάρτυρες του 1821, που πήραν τα όπλα ΠΡΩΤΑ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ, και έπειτα υπέρ πατρίδος !!!

Πολλοί δε από αυτούς έχουν ψυχολογικά προβλήματα με το που ακούν μονάχα τη λέξη ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ !!!

Αλλά όμως ο ελληνικός λαός τους εμπιστεύτηκε να είναι εκεί πέρα επάνω, και να κυβερνήσουν την Ελλάδα ως έλληνες, και ως πατριώτες. Άν είναι αυτοί, ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ !!! Δεν έχουν καμία θέση να είναι εκεί απάνω αυτοί οι κύριοι, ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ !!!

Φυσικά βλέπουμε ότι δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Άν ήμουν πολιτικό πρόσωπο, που ευτυχώς δεν είμαι και δεν θέλω να μπλέξω με τέτοια δαιμόνια, θα απαιτούσα την παραίτηση και των τριακοσίων !!! Διότι και οι τριακόσιοι έχουν προδόσει. Πως είναι δυνατόν αδελφοί μου, κάποιοι οι οποιοι το παίζουν πατριώτες, να ψηφίζεται η προδοσία της Ελλάδος και αυτοί να παραμένουν μέσα στη βουλή και να μην αποχωρούν ;;; Άρα λοιπόν συμετέχουν.

Πως είναι δυνατόν να έχουμε καταθέσει μία μήνυση, και να αναφέρονται στη μήνυση της Κρητικοπούλου τριακόσιοι άνθρωποι, και να μην έχει περάσει αυτή η μήνυση ούτε από εξεταστική επιτροπή; Να μην έχει το δικαίωμα να την πάρει στα χέρια του ένας εισαγγελέας; Και πού είναι αυτοί οι οποίοι το παίζουν αντιπολίτευση και αγωνίζονται γιά την πατρίδα; Εφ’ όσον δεν περνάει από εξεταστική, χρειαζόμασταν μόνο τριάντα βουλευτές να υπογράψουν αυτή τη μήνυση, ώστε να ακυρωθούν τα μνημόνια. Να πάνε φυλακή όσοι υπέγραψαν τα μνημόνια. Και δεν βρέθηκαν τριάντα Ορθόδοξοι, τριάντα πατριώτες βουλευτές μέσα στην βουλή των Ελλήνων. ΟΥΤΕ ΤΡΙΑΝΤΑ !!!
Έχουνε εξαπατήσει τον ελληνικό λαό λοιπόν, ΟΧΙ ΜΟΝΑΧΑ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ, αλλά και αυτοί που ως αντιπολίτευση λένε ότι είναι πατριώτες, ενώ και αυτοί είναι μέσα στο κόλπο. Παίζουν τις κουμπάρες μεταξύ τους. Σας κοροιδεύουν αγαπητοί μου αδελφοί !!!

Και φυσικά, μην φανταστείτε πως ψηφίζετε εσείς. ΕΧΟΥΜΕ ΝΟΘΕΙΑ ΕΚΛΟΓΩΝ !!! ¨Οτι θέλουν οι αμερικάνοι και οι γερμανοί. Αυτοί σήμερα μας κυβερνάνε !!! Και θα πρέπει ο ελληνικός λαός να καταλάβει, πως δεν πρέπει να συμμετέχει σε αυτό το πανηγύρι, σε αυτό το θέατρο, ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ !!!

Έχουνε βγεί εκεί πέρα πάνω μασόνοι και κυβερνάνε την Ελλάδα. Ποιός από τους μασόνους εξομολογείται; Που εκκλησιάζονται; Ποιός είναι ο πνευματικός τους; Η στοά, ναι, ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΤΟΑ ΑΝΗΚΟΥΝ !!!

Προσπαθήστε να μάθετε αν υπάρχει άνθρωπος, που να είναι έξω από τη στοά, και να μπορεί να μπεί μεταξύ των τριακοσίων !!! Και αυτοί δεν είναι Ορθόδοξοι, αδελφοί μου. Στη στοά δεν υπάρχει Ορθοδοξία. Υπάρχει ο Μπαφωμέτ, υπάρχει η διδασκαλία της Μπλαβάτσκυ !!! Υπάρχει αποκρυφισμός, Υπάρχει μαγεία !!! Υπάρχει ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ !!!

Γιά αυτό και δεν ψηφίστηκε μέχρι σήμερα ΟΥΤΕ ΕΝΑ νομοσχέδιο κατά του σατανισμού και κατά των μάγων !!! Διότι οι ίδιοι είναι μάγοι, και υπηρετούν τον σατανισμό !!! Υπηρετούν κατ’ ευθείαν τον Αντίχριστο, που θέλουν να μας τον φέρουν. Πρέπει να καταλάβουν όμως, ότι ο ελληνικός λαός θα πεί, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ !!!

Είμασται Ορθόδοξοι, και οι Ορθόδοξοι έχουν μάθει να θυσιάζονται. Οι μουσουλμάνοι δεν έχουν ήρωες. Οι Τούρκοι δεν έχουν ήρωες. Οι μασόνοι δεν έχουν ήρωες. ¨Οποτε πολέμησαν οι Έλληνες, οι ήρωες ήταν Ορθόδοξοι, να το καταλάβουν καλά. Άν αυτό δεν αρέσει στους άθεους, ας αλλάξουν κουστούμι.

Αρκετά έκαναν στην Ελλάδα, βρε παιδί μου, αρκετή ζημιά έκαναν αυτοι οι άνθρωποι. Μας τα πήραν όλα. Την πίστη μας όμως ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΝ !!! Θα αντιδράσουμε. Ως την τελευταία ρανίδα του αίματος μας. Τα μεγάλα αντιχριστιανικά σχέδια τους θα μας βρούν στις επάλξεις !!! ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ !!! άλλωστε δεν έχουμε κάτι άλλο να χάσουμε.

Ο βρεγμένος, λέει ο λαός, τη βροχή δεν την φοβάται. Ο Έλληνας, μόλις νιώσει ότι δεν έχει άλλα περιθώρια υποχωρήσεως, τότε γίνεται λιοντάρι και ορμάει εναντίον των διωκτών του, με απίστευτες δυνάμεις, και ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ !!!

Γιατί αγωνίζεται υπέρ βωμών και αξιών. Αυτό να το καταλάβουν, εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε μεγάλες αξίες, αδελφοί μου. Πάνω από όλα έχουμε την ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ !!! η οποία προστατεύει την Ελλάδα.

Μας έχουν φτάσει στα όρια της αντοχής μας. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗΣ !!!

Γιά αυτό λοιπόν πρέπει να είμασται ΟΛΟΙ ΕΔΩ, όλοι πρέπει να δώσουμε το παρόν σε αυτόν τον αγώνα.

Η στεντορεία φωνή του Κυρίου μας φωνάζει συνεχώς "Θαρσήτω ο λαός του Θεού, Θαρσήτω. Εγώ Νενίκηκα τον κόσμο"
Σας λέμε λοιπόν, ως άλλοι Λεωνίδες σήμερα, ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ !!! Είμασται έλληνες, και μένουμε στην οδό ελλήνων. Και πάνω απ’ όλα κοιμόμασται μέσα στην εκκλησία, και μας σκεπάζει ο Θεός. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ !!!

Από εδώ και πέρα, αγαπητοί μου, διεκδικούμε την ΕΛΛΑΔΑ !!! ΕΔΩ ΛΟΙΠΟΝ !!!

Και ΑΝΑΘΕΜΑ, γιά άλλη μιά φορά, ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !!!

ΑΝΑΘΕΜΑ !!!

Το βίντεο της ομιλίας: