A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ⲬⲢⲒⲤⲦⲞⲤ ⲀⲚⲈⲤⲦⲎ ! ⲀⲖⲎⲐⲰⲤ ⲀⲚⲈⲤⲦⲎ !

ⲬⲢⲒⲤⲦⲞⲤ ⲀⲚⲈⲤⲦⲎ ! ⲀⲖⲎⲐⲰⲤ ⲀⲚⲈⲤⲦⲎ !
✞ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος ✞
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα π.ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα π.ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 16 Απριλίου 2021

Δ' ΚΥΡΙΑΚΉ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 2021 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

ΚΛΙΝΟΝ ΤΟ ΟΥΣ ΣΟΥ ΑΓΝΗ, ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΤΟΥΣ ΘΛΙΨΕΣΙ ΒΥΘΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΗΜΑΣ (Επίκαιρο Άρθρο του π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

  


Μπροστά στίς μεγάλες θλίψεις καί δοκιμασίες οι Χριστιανοί, ιερός κλήρος καί πιστός λαός, στήν Θεοτόκον καταφεύγουμε καί προσευχόμενοι παρακαλούμε : "Κλίνον τό ούς Σου Αγνή, καί σώσον τούς θλίψεσι βυθιζομένους ημάς".
Πλησίασε τά ώτα Σου γιά νά ακούσεις τήν δέησή μας Αγνή Υπεραγία Θεοτόκε, καί σώσε μας, καθώς βυθιζόμαστε μέσα στό πέλαγος τών δοκιμασιών καί των θλίψεων.
Με τά ίδια λόγια του Κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου προσευχήθηκαν αμέτρητες χιλιάδες πονεμένων Χριστιανών στήν Παναγία.
Καί εμείς ως άνθρωποι θλιμμένοι καί πονεμένοι μέ τά ίδια λόγια προσευχόμαστε, ιδίως κατά τήν περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, πρός τήν Δέσποινά μας Θεοτόκον καί της λέμε : "Κλίνον τό ούς Σου Αγνή καί σώσον τούς θλίψεσι βυθιζομένους ημάς".
Μέ πέλαγος φουρτουνιασμένο μοιάζει η ζωή μας καί είμαστε όλοι θαλασσοδαρμένοι.
Ερχεται ο θάνατος καί αρπάζει ξαφνικά χωρίς διακρίσεις πολυαγαπημένα πρόσωπα.
Ερχεται η ασθένεια, μάς προσβάλλει καί μάς ρίχνει στό κρεββάτι του πόνου, για λίγες ημέρες, για πολλούς μήνες, πολλές φορές γιά πολλά χρόνια, ίσως καί ισόβια.
Καί άλλα κύματα μάς δέρνουν καί τραντάζουν τήν οικογενειακή μας ζωή, όπως οικονομικές δυσχέρειες, αδικίες,συκοφαντίες, ανεργεία.
Τί νά πούμε γιά τό ηθικό ναυάγιο τών παιδιών μας πάλι γιά τά κύματα των πειρασμών της αμαρτίας, πού μέ λύσα μάς κτυπούν για νά μάς βυθίσουν μέσα στό ηθικό σκοτάδι, τήν πλάνη, τό έλος της διεφθαρμένης ζωής.
Όλα αυτά καί τόσα άλλα είναι κύματα δυνατά καί μεγάλα. Μάς ταλαιπωρούν, μάς κάνουν νά κλαίμε νά τά χάνουμε. Όμως γιά νά αποφύγουμε τόν κίνδυνο του καταποντισμού, νά στρέψουμε τό βλέμμα πρός τήν Μεγάλη Μητέρα τήν Παναγία καί νά ζητήσουμε τή βοήθειά Της, τήν προστασία Της : "Κλίνον τό ούς Σου Αγνή καί σώσον τους θλίψεσι βυθιζομένους ημάς".
ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗ?
Γιατί είναι η θλιμμένη Μητέρα του Κυρίου μας. Είναι η Βασίλισσα του πόνου. Θλίβεται η Παναγία από τά παιδικά Της χρόνια. Μόλις γέννησε τόν Μονογενή Της, αναγκάζεται να φύγει σέ χώρα μακρινή. Αργότερα όταν ο Υιός Της διδάσκει τά πλήθη, βλέπει τίς δολοπλοκίες των Γραμματέων καί Φαρισαίων. Τήν θλίβει η μοχθηρία καί τό μίσος των Ιουδαίων εναντίον Του. Ακούει νά τόν κατηγορούν καί νά τόν βλασφημούν.
Τέλος βλέπει τόν Υιόν του Θεού καί Παιδί Της, Σταυρωμένο στό Γολγοθά. Τόν βλέπει αιμόφυρτο μεταξύ δύο ληστών.
Πονάει η Παναγία τόσο πολύ στή ζωή της, όσο καμία άλλη μάννα, καί γνωρίζει όσο κανείς άλλος τί σημαίνει πόνος, θλίψει, δοκιμασία.
Γι΄αυτό σπεύδει νά βοηθήσει μέ τίς πρεσβείες Της αυτούς, πού την επικαλούνται.
Σ΄αυτή καταφεύγουμε, γιατί είναι καί δική μας Μητέρα. Είναι κάθε Χριστιανός αδελφός τού Χριστού καί παιδί κατά χάριν της Θεοτόκου η οποία ως Μητέρα υπερβαίνει "κατά τήν φιλοστοργίαν καί σπλάχνα, όλας τάς φυσικάς μητέρας" κατά τόν Αγιο Νικόδημο τόν Αγιορείτη.
Μητέρα μας η Παναγία!
Τιμή καί καύχημα γιά εμάς! Έτσι μπορούμε νά της ανοίγουμε τήν καρδιά μας νά τής λέμε τίς δοκιμασίες μας καί νά της ζητάμε βοήθεια καί προστασία. Καί εκείνη θά μάς κοιτάζει μέ στοργή. Δέν θά περιφρονεί τήν παράκλησή μας σε ώρες αγωνίας καί πόνου. Θα μάς ακούει καί άς είμαστε αμαρτωλοί, καί θά μεσιτεύει στόν Κύριο υπέρ ημών.
Τότε η θλιμμένη μας ψυχή θα γαληνεύει, θα παρηγοριέται, θά παίρνει δύναμη στίς δύσκολες περιστάσεις, όπως συνέβη σέ άπειρες ψυχές μέχρι τώρα.
Αυτή ως πνευματική Μητέρα μέ χαρά μάς περιμένει....!!!

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2021

ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ - Άρθρο του π.Ευθυμίου Μπαρδάκα

 



Ως ο Άσωτος Υιός ήλθον καγώ οικτήρμων.....

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΜΑΣ

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!
Ένας πατέρας, είχε δύο παιδιά. Ο νεώτερος είπε κάποτε στόν πατέρα του μέ ύφος πού δέν έπαιρνε αντίρρηση : "Πατέρα, πήρα τήν απόφασή μου. Φεύγω από τό σπίτι. Δός μου τό μερίδιο τής περιουσίας πού μού ανοίκει. Θά ζήσω όπως θέλω εγω".
Μοίρασε ο πατέρας τήν περιουσία του καί έδωσε στόν νεώτερο τό μερίδιό του. Αμέσως εκείνος ρευστοποίησε τά πάντα καί γεμάτος χρήμα "απεδήμησεν εις χώραν μακράν". Έφυγε σέ χώρα μακρινή, γιά νά διακόψει κάθε επαφή μέ τό σπίτι του. Δέν ήθελε νά τού υπενθυμίζει τίποτα τήν προηγούμενη ζωή του. Εκεί "εσκόρπισε τήν ουσίαν αυτού ζών ασώτως"
Όλη η περιουσία, πού είχε συγκεντρωθεί με τούς κόπους τού πατέρα του, μέσα σε λίγο καιρό εξανεμίστηκε στα γλέντια, τις διασκεδάσεις καί τήν άσωτη ζωή. Εν τώ μεταξύ έπεσε στη χώρα εκείνη πείνα φοβερή. Τότε άρχισε αντίστροφη μέτρηση. Τα χρήματα σώθηκαν, οι φίλοι χάθηκαν και ο άσωτος υιός άρχισε νά πεινάει. Η πείνα τόν ανάγκασε να ψάξει γιά δουλειά.
Τελικά κατάντησε να γίνει δούλος σέ κάποιον αφέντη, δούλος χοιροβοσκός. Τόση ήταν η πείνα του,ώστε προσπαθούσε νά χορτάσει μέ τά ξυλοκέρατα, πού έτρωγαν οι χοίροι.
Τί κατάντημα αλήθεια!
Τό παράδειγμά του φέρνει στο νου μας τήν συνηθισμένη κατάληξη του ανθρώπου εκείνου πού απορρίπτει τόν ελαφρό ζυγό τού Ευαγγελίου, γιά να ζήσει δήθεν αδέσμευτος, χωρίς τά "όχι" καί τά "μή" τής πίστεως. Φεύγει από το δρόμο τού Θεού και τρέχει νά δοκιμάσει κάθε αμαρτία, κάθε παρανομία και απόλαυσή τής χωρίς Χριστό ζωής.
Πληρώνει όμως αργά ή γρήγορα αυτή τήν ανταρσία τού. Πόσα καθημερινά ψυχικά ναυάγια έχουν την αιτία τους στην επανάσταση αυτή κατά τού Ουράνιου Πατέρα !
Η ζωή τής αμαρτίας αδειάζει τήν ψυχή τού ανθρώπου από κάθε καλό και τήν γεμίζει μέ πείνα πνευματική. Ένα ανικανοποίητο κενό πού δέν το γεμίζουν τά ξυλοκέρατα τής αμαρτίας, βασανίζει τον αμαρτωλό.
Ο άνθρωπος πού πλάστηκε ελεύθερος, καταντά δούλος και σκλάβος των παθών του....
****************************
Οι άγιοι Πατέρες όρισαν τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου να είναι αφιερωμένη στην διδακτική παραβολή του ασώτου υιού (Λουκ.15,13-32) Για νά διδάξει, σε όσους είναι απελπισμένοι, ότι ο Θεός παραμένει με ανοιχτές αγκάλες να δεχτεί τον κάθε μετανοημένο αμαρτωλό, όσο αμαρτωλός και αν είναι ποτέ δέν είναι αργά.........!!!
Όσο χαμηλά καί άν πέσει ο άνθρωπος, υπάρχει τρόπος διορθώσεως. Αυτό έγινε καί μέ τόν άσωτο.
Όταν βρέθηκε στήν αξιοθρήνητη εκείνη κατάσταση, ήρθε στά λογικά του. Σκέφτηκε τό ωραίο παρελθόν του : "Τόσοι υπηρέτες στό πατρικό μου σπίτι, είπε μέσα του, έχουν άφθονο τό ψωμί, ενώ εγώ πεθαίνω από τήν πείνα, Δέν είναι πλέον ζωή αυτή. Θά γυρίσω αμέσως στόν πατέρα μου.
Θά πέσω στά πόδια του. Θά τού ζητήσω συγνώμη. Θά τόν παρακαλέσω νά μέ πάρει σάν υπηρέτη του. Δέν είμαι πλέον άξιος νά θεωρούμαι παιδί του.
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ έγινε έργο αμέσως!!!
Καί πώς τόν δέχτηκε ο στοργικός πατέρας, πού ποτέ δέν είχε ξεχάσει τό παιδί του αλλά πάντα τό περίμενε νά επιστρέψει?
Τόν είδε καθώς επέστρεφε καί ενώ ήταν σέ αρκετή απόσταση και αλλαγμένος πολύ, εν τούτοις τόν αναγνώρισε αμέσως.
Σκίρτησε η πατρική καρδιά. Έτρεξε κοντά του καί "επέπεσεν επί τόν τράχηλον αυτού καί κατεφίλησεν αυτόν"!!!
Χωρίς να σκεφτεί τήν ανταρσία καί τά κουρέλια του, άνοιξε τήν αγκαλιά του καί τόν έσφιξε με πατρική αγάπη.
Ενώ δέ ο υιός άρχισε νά παρακαλεί τόν πατέρα νά τόν δεχτεί όχι σάν παιδί του, εκείνος τόν σταμάτησε.
Έδωσε εντολή στους υπηρέτες νά τού φορέσουν την καλύτερη στολή. Είπε νά του βάλουν καί δακτυλίδι στό χέρι, γιά νά είναι καί πάλι όπως καί πρίν κύριος στό σπίτι.
Διέταξε τέλος νά σφάξουν καί τό καλύτερο μοσχάρι, γιά νά ευφρανθούν, γιατί ο υιός του αυτός "νεκρός ήν καί ανέζησε καί απολωλώς ήν καί ευρέθη"!
Πανηγύρι έγινε στό σπίτι.
Όταν δέ ο μεγαλύτερος υιός του επέστρεψε από το χωράφι καί δέν ήθελε νά λάβει μέρος στή χαρά όλων, αλλά μίλησε με σκληρότητα γιά τόν αδελφό του καί πάλι ο πατέρας έδειξε πόσο μεγαλόκαρδος ήταν. Προσπάθησε νά συγκινήσει καί εκείνον γιά τήν επιστροφή του αφελφού του πού ήταν νεκρός καί αναστήθηκε καί χαμένος καί βρέθηκε.
Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!! Δέν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα γιά νά εννοήσουμε κάπως τήν ευσπλαχνία τού Ουράνιου Πατέρα μας.
Αμαρτάνουμε συχνά οι άνθρωποι. Παραβαίνουμε τον νόμο του Θεού. Φεύγουμε από κοντά του. Εν τούτοις δέν επεμβαίνει αμέσως ο Θεός γιά νά μας τιμωρήσει.
Εκείνος πού από αμέτρητη αγάπη έστειλε τόν Υιόν Του τόν Μονογενή καί σταυρώθηκε γιά όλους μας, περιμένει τώρα τήν μετάνοια καί επιστροφή τού κάθε αμαρτωλού.
Δίνει μάλιστα καί ευκαιρίες, γιά νά μας ξυπνίσει από τόν λήθαργο της αμαρτίας.
Χρησιμοποιεί ακόμα καί θλίψεις, γιά νά μάς παρακινήσει πρός μετάνοια, και όταν μετανοήσουμε ειληκρινά μάς συγχωρεί αμέσως διά του Μυστηρίου της εξομολογήσεως.
Δέν υπάρχει αμάρτημα πού νά μή τό συγχωρεί η άπειρος ευσπλαχνία τού Θεού. Μαζί δέ μέ τήν συγχώρεσή Του πού μάς χαρίζει, μάς κάνει καί πάλι παιδιά Του αγαπητά καί κληρονόμους της Βασιλείας Του. ΑΜΗΝ!!!
π.Ευθύμιος Μπαρδάκας

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΣ ΑΣ ΕΜΠΝΕΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥΣ - Άρθρο του π. Ευθυμίου Μπαρδάκα

 

Στά "Μηναία" τής Εκκλησίας βλέπουμε ότι σχεδόν κάθε ημέρα είναι γιορτή ενός ή περισσότερων Αγίων με ιδιαίτερους ύμνους και τροπάρια.
Μέ τις εορτές των Αγίων "τά επίγεια συγχορεύει Ουρανοίς". Πανηγυρίζουμε οι πιστοί, μαζί μας όμως συνεορτάζει και "τών Αγίων ο χορός" στά Ουράνια σκηνώματα.
Κάθε εορτή των Αγίων είναι καί μία ευκαιρία για νά παραδειγματιζώμαστε και νά προσπαθούμε νά ζούμε σαν τούς Αγίους. Οι εορτές των Αγίων επαναλαμβάνουν την φωνή τού Θεού, πού παραγγέλνει : "Άγιοι γίνεστε" (Α'Πετρ.α'16).
Πώς είναι δυνατόν νά γίνει άγιος ο αμαρτωλός άνθρωπος?
Ο Θεός είναι απόλυτα Άγιος. Ο άνθρωπος καλείτε νά ξεκινήσει από την κατάσταση τής αμαρτωλότητος και αθλιότητος, στην οποία βρίσκεται, και με την μετάνοια και τον συνεχεί αγώνα να αποφεύγει τήν αμαρτία και νά αποκτά αρετές.
Εάν δέν αγωνιζόμαστε για νά γίνουμε άγιοι, δεν ειναι δυνατόν νά λεγόμαστε Χριστιανοί. Χωρίς τον αγιασμό "ουδείς όψεται τόν Κύριον" γράφει ο Απόστολος Παύλος (Εβρ.ιβ'14).
Εαν δεν προσπαθούμε νά απομακρύνουμε από την ψυχή μας τον εγωισμό και το μίσος από την ψυχή μας, τα ψεύδει και τις πονηρές επιθυμίες, εάν δεν στολίζουμε την ψυχή μας με αγάπη και ταπεινοφροσύνη, με πραότητα και Δικαιοσύνη και με τίς άλλες αρετές, δέν πρόκειται να δούμε πρόσωπο Θεού.
Ορισμένοι νομίζουν, ότι αλλάξανε οι καιροί και δεν είναι εύκολος ο αγιασμός. Ο άγιοι όμως δεν έζησαν σε μία εποχή. Όλοι οι χρόνοι έχουν και ανέδειξαν αγίους.
Τούς Μάρτυρας τών τριακοσίων πρώτων Χρόνων ακολούθησαν οι Άγιοι Πατέρες και οι Νεομάρτυρες και οι Άγιοι της Τουρκοκρατίας. Στα ίχνη τών παλαιότερων βάδισαν ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Άγιος Νεκτάριος κ.ά.
Όσοι λεγόμαστε και είμαστε πράγματι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όσοι τιμούμε τους Αγίους και μετέχουμε στά Μυστήρια της Εκκλησίας ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΌΝ να πετύχουμε τόν αγιασμό μας!!!
Κάθε φορά πού γιορτάζουμε τους Αγίους μας, άς εμπνεόμαστε από τό παράδειγμά τους και άς αγωνιζόμαστε με ενθουσιασμό για να γίνει πράξη και στη δική μας ζωή ο λόγος του Κυρίου : "Άγιοι γίνεστε"
Ευλογια Κυρίου
********************************
ΣΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΗ ΣΚΗΤΗ ΙΒΗΡΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗ ΕΥΘΥΜΙΟ ΔΑΝΗΛΑΤΟ ΚΑΙ ΖΗΛΩΤΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ μετά την Αγρυπνία στην Πανήγυρη τού Ιερού Κελλιου τών Αγίων Τριών Οσιομαρτύρων Ακακίου, Ευθυμίου και Ιγνατίου (1995 ?)

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2021

ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ (Άρθρο του πατρός Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 


Η γέννηση και ο θάνατος είναι τα συγκλονιστικώτερα και πλέον μυστηριώδει γεγονότα του ανθρώπινου βίου. Ωστόσο ο θάνατος συγκλονίζει περισσότερο και δημιουργεί βαθύτερα προβλήματα.
Γιατί τον συναντάμε σε κάθε βήμα της ζωής μας. Είναι το αναγκαίο και αναπόφευκτο τέλος. Εφόσον γεννηθήκαμε, δεν είναι δυνατόν παρά να πεθάνουμε.
Παρά ταύτα ο θάνατος απασχολεί μόνο τον άνθρωπο. Τα ζώα περνούν τις ημέρες χωρίς να υποψιάζονται τον θάνατό τους.
Με τον άνθρωπο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτός χάρις στο λογικό με το οποίο τον προίκισε ο Θεός, είναι ο μόνος που έχει συνείδηση της φθοράς. Ο μόνος που γνωρίζει τον θάνατό του και την ικανότητα να φιλοσοφεί πάνω στο φαινόμενο της ζωής.
Πού και πώς να κρυφτεί κανείς από τον "έσχατο εχθρό" (Α' Κορ.ιε'26), ο οποίος μας απειλεί με ποικίλες μορφές, μας καταδιώκει και έχει το δικαίωμα να εμφανίζεται απρόσκλητος μπροστά μας, να κατεβάζει την αυλαία τής ζωής μας μακρυά από το θέατρο της γής???
Υπο το πρίσμα του θανάτου πολλά και βασανιστικά προβλήματα τής ζωής αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Θέτει επί τάπητος το πρόβλημα της ύπαρξης του Θεού ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥ ΜΑΣ. Ζητάει να λύσουμε το αίνιγμα τού πού πηγαίνουνε μετά θάνατον. Ποιός κόσμος και τι είδος ζωής μας περιμένει.
Η ζωή χωρίς τον θάνατο είναι φτωχή. Καταντά όπως η ζωή των ζώων και των φυτών, τα οποία αγνοούν ότι θα πεθάνουν. Ο θάνατος προβληματίζει τη ζωή μας ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ.
Χωρίς την αίσθηση της αιωνιότητας δεν θα είχε η ψυχή μας το αίσθημα του χρέους απέναντι του Θεού και της ευθύνης απέναντι στον πλησίον.....

Π.Ευθύμιος
Ένα άρθρο βγαλμένο μέσα από τον προβληματισμό των γεγονότων των ημερών μας