«Γενοκτονία» Ἑλληνοπαίδων - τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

Ἐν Ἀχαρναῖς 27-9/10-10/2017

 

            «Θλίψις ἀπαραμύθητος ἔπεσεν τοῖς Ρωμαίοις». 10η Ὀκτωβρίου τοῦ 2017, ὀνομαστικὴ ψηφοφορία διεξήχθη στὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο. Στὴν ἄλλοτε ὑπερήφανη Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, στὴν πλατεία τοῦ «Συντάγματος» ποὺ σήμερα ἐπιδιώκουν νὰ ἀναθεωρήσουν, ὑπερψηφίστηκε ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν βουλευτῶν τὸ στερνὸ τέλος μιᾶς ὁλόκληρης σελίδας τῆς ἱστορίας τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Ἔθνους.

 

Κοινὴ γνώμη

 

           Ἐπὶ σειρὰ ἡμερῶν κληρικοὶ τῆς Ἑλλάδος ἀντιμάχονται τὴν ἀποτρόπαια ἐξέλιξη. Οἱ Ἐπιστημονικοὶ Φορεῖς κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ἡ Παιδοψυχιατρικὴ Ἑταιρεία Ἑλλάδος-Ἕνωση Ψυχιάτρων Παιδιῶν καὶ Ἐφήβων ἐκφράζει τὴν ἀπόλυτη ἀντίθεσή της. Πλέον τοῦ 70% τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ τάσσεται κατὰ τοῦ νόμου τῆς ντροπῆς, συντριπτικὰ ἀρνητικὴ εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ κοινὴ γνώμη σύμφωνα μὲ ἑταιρεία ἐρευνῶν. Πρόσωπα τῆς τέχνης καὶ τῶν γραμμάτων μιλοῦν γιὰ παραλογισμὸ καὶ καλοῦν ἀκόμη καὶ τὴν ὕστατη ὥρα τοὺς βουλευτὲς νὰ ἀναθεωρήσουν. Πρόσωπα καταξιωμένα τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀθλητισμοῦ ἐκφράζουν δημόσια καὶ χωρὶς φόβο πλέον τὴν ἀπογοήτευσή τους μὲ μιὰ φράση τόσο μικρή, ἀλλὰ τόσο βαριὰ «ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ!»

Στρατηγικὴ.

 

           Ἡ χώρα βρίσκεται ὑπὸ ἀβάσταχτη ἐπιτροπεία καὶ ἐποπτεία σὲ ἐπίπεδο ἐθνικὸ καὶ οἰκονομικὸ κυρίως ἀπὸ τὴν Εὐρώπη. Τὰ ἐθνικὰ ζητήματα ἐκκρεμοῦν καὶ ὁ κίνδυνος ἀπὸ τὴ γείτονα Τουρκία ἐλλοχεύει τὴν ὥρα ποὺ τὰ σώματα ἀσφαλείας καὶ ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς ἔχουν ἐξαθλιωθεῖ. Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ὑποφέρει ἀπὸ φτώχεια, νοικοκυριὰ δὲν ὑφίστανται καὶ οἰκογένειες ἔχουν καταρρακωθεῖ. Ἡ δημόσια ὑγεία, ἡ πρόνοια καὶ ἡ παιδεία γιὰ τὸν Ἕλληνα στὴ δύσμοιρη Ἑλλάδα εἶναι πιὰ παρελθόν.

 

            Τὴν ὕστατη αὐτὴ ὥρα «ἐντολοδόχοι», τραγικοὶ ἐξωμότες τῆς πίστεως καὶ ἀρνητὲς τῆς ἱστορίας, ὀργανώνουν μιᾶς νέας μορφῆς Γενοκτονία, τὴ Γενοκτονία τῆς Ἑλληνορθόδοξης κοινωνίας, τῆς Ἑλληνικῆς οἰκογένειας, τῆς Ἑλληνικῆς ψυχῆς. Ἀξιολύπητοι ψηφοθῆρες θλιβερῶν ὑπάρξεων -θύματα καὶ αὐτοί, ἀλλὰ καὶ ὄργανα τοῦ νοσηροῦ σχεδίου τῶν κυρίαρχων αὐτοῦ τοῦ κόσμου- κάνουν κατάχρηση ἐξουσίας. Ἐπιβάλλουν συνθῆκες κατάχρησης τῆς ἐλευθερίας, διαστρεβλώνουν τὴν ἀλήθεια καὶ ὁδηγοῦν μιὰ ὁλόκληρη κοινωνία μὲ τὴ βία καὶ ἐντελῶς ἀπολυταρχικὰ στὴν ἀστοχία. Ἡ ἀστοχία ποὺ ὡς ἀποτέλεσμα τῆς κατάχρησης τῆς ἐλευθερίας -μαζὶ μὲ τὴ μὴ ἀνάληψη τῆς εὐθύνης- ἀποτέλεσαν τὴν αἰτία τῆς ἀπώλειας τοῦ Παραδείσου. 

 

         Ἀρχικὰ ἦρθαν τὰ μνημόνια καὶ ἡ οἰκονομικὴ δυσχέρεια, ἡ ξαφνικὴ φτώχεια, ἡ ἀνέχεια, ἡ καταστολὴ τῆς ἐπιχειρηματικότητας, ἡ ἀνεργία, ἡ ἐλαχιστοποίηση τῶν συντάξεων, ἡ ὑπερφορολόγηση, ἡ ἀφαίρεση τοῦ δικαιώματος τῆς ἰδιοκτησίας. Ἀβοήθητοι δανειολῆπτες, ἀνήμποροι νὰ ἀνταποκριθοῦν στὰ χρέη τους φυλακίζονται, ἐνῶ ἀποφυλακίζονται στυγεροὶ δολοφόνοι, ἐγκληματίες καὶ σατανιστὲς ποὺ ἐλεύθεροι καὶ ἀνενόχλητοι ἄγονται καὶ φέρονται ἀνάμεσά μας. Ἦρθε κατόπιν ἡ ἀπαξίωση τῆς πρόνοιας, ὁ εὐτελισμὸς τῆς δημόσιας ὑγείας, ἡ αὔξηση τῶν ἀστέγων, ἡ ἀνάγκη γιὰ συσσίτια, οἱ αὐτοκτονίες, οἱ ἀμέτρητες αὐτοκτονίες Ἑλλήνων πολιτῶν ποὺ τείνουν νὰ γίνουν μάστιγα. Ὁ πρῶτος στόχος ἐπετεύχθη, ὁ Ἕλληνας, φτωχός, πεινασμένος, ἀδύναμος καὶ ἀβοήθητος, δύσκολα θὰ σηκώσει κεφάλι. Τὸ Ἑλληνόπουλο μαθαίνει νὰ ζεῖ στὴ σκλαβιά.

 

          Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἀποδόμηση ἀρχῶν, ἀξιῶν, ἐθίμων καὶ ἠθῶν. Ἀπαξίωση διαχρονικῶν γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ θεσμῶν, ὅπως αὐτοῦ τῆς οἰκογένειας, μέσα ἀπὸ κοινωνικὲς καὶ νομοθετικὲς ἐνέργειες καὶ ψηφίσματα τοῦ αἴσχους, ὅπως τὸ σύμφωνο συμβίωσης, ποὺ θὰ παρέχει τὴ δυνατότητα υἱοθεσίας παιδιῶν ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ σὲ καμία περίπτωση δὲν ἀποτελοῦν οἰκογένεια. Ἡ μεθοδευμένη ἀλλοίωση τῆς Ἑλληνορθόδοξης ταυτότητας, ἡ διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας στὴν ἱστορία καὶ στὴν παράδοση, ἡ ἔντεχνη περιθωριοποίηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς διδασκαλίας, τὸ μαγάρισμα τῆς παιδείας ἀπὸ τὴ σύγχρονη σχολὴ (ἐκπαιδευτικῶν) ἀποδόμησης, ποὺ χωρὶς καμία αἰδῶ προωθεῖ στὰ δημόσια σχολεῖα θεωρίες καὶ ἔννοιες ἀνύπαρκτες μέχρι χτές, μὲ ἑρμηνεῖες ποὺ στόχο ἔχουν νὰ σκοτεινιάσουν τὸν ἀθῶο μικρὸ νοῦ καὶ νὰ ἀρρωστήσουν τὴν ἀθώα παιδικὴ ψυχή. Ἡ ἱστορία στὰ σχολικὰ βιβλία νοθεύτηκε, ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα ὑποτιμήθηκε, ἡ Ἑλληνορθόδοξη θρησκεία καὶ πίστη βεβηλώθηκαν καὶ ἔγιναν ἀντικείμενο χλευασμοῦ. Μαζὶ μὲ αὐτὰ βέβαια μαγαρίστηκαν οἱ σχολικὲς παραδόσεις ἐτῶν, ἡ προσευχή, οἱ παρελάσεις καὶ οἱ ἐνέργειες ποὺ μέχρι πρότινος τιμοῦσαν τὴ μνήμη τῶν Ἑλλήνων ἡρώων πολέμου ποὺ μάχονταν ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος. Σειρὰ εἶχε ἡ ἀπαξίωση ἱερῶν συμβόλων, τῆς σημαίας καὶ τῶν Ἁγίων εἰκόνων. Ὁ στόχος ἐπετεύχθη καὶ στὸν τομέα αὐτό. Ὁ Ἕλληνας μὲ ἀπαξιωμένες ἀρχές, ἀξίες, θεσμούς, πίστη καὶ παράδοση δὲν θὰ βρεῖ τὸ κουράγιο, δὲν θὰ μπορέσει νὰ πιαστεῖ ἀπὸ κάπου, δὲν θὰ βρεῖ τὸ σθένος νὰ σηκώσει κεφάλι. Τὸ Ἑλληνόπουλο δὲν θὰ ἀναπτύξει ποτὲ ἐσωτερικὸ ἀξιακὸ κόσμο, δὲν θὰ γνωρίσει ποτὲ τὴν ἀληθινὴ πίστη ποὺ θὰ τοῦ διασφαλίσει τὴν ἐσωτερικὴ δύναμη καὶ ἐλευθερία, τὸν ψυχικὸ καὶ πνευματικὸ πλοῦτο,  γιὰ νὰ διεκδικήσει τὴν εὐρύτερη ἐλευθερία του.

 

           Τὸ τελικὸ χτύπημα, ἡ ἀνεξέλεγκτη καὶ ἀδικαιολόγητη εἰσροὴ καὶ ἐγκατάσταση ἀμέτρητων λαθρομεταναστῶν, ἀλλοεθνῶν καὶ ἀλλοθρήσκων -καὶ ὄχι προσφύγων πολέμου- μὲ παροχὲς ἀπὸ τὸ δύστυχο Ἑλληνικὸ κράτος καὶ μὲ τὴ στήριξη τῆς Εὐρώπης ποὺ παράλληλα σφίγγει τὸ σκοινὶ στὸ λαιμὸ τοῦ Ἕλληνα βιοπαλαιστῆ. Στέγαση, τροφή, πρόνοια, παιδεία γιὰ τὸ μωσαϊκὸ τοῦ τεράστιου ἀριθμοῦ τῶν μεταναστῶν καὶ στήριξη τῶν οἰκογενειῶν τους. Ἀπὸ τὴν ἄλλη καταδικαστικὲς ἀποφάσεις καὶ φυλάκιση γιὰ τὸν Ἕλληνα ἄπορο, πλειστηριασμοὶ σπιτιῶν καὶ περιουσιῶν ποὺ μὲ κόπο ἀποκτήθηκαν καὶ παράλληλα ὑπογεννητικότητα τῶν Ἑλλήνων καὶ μείωση τοῦ γηγενοῦς πληθυσμοῦ. Νομοθετήματα τῆς προδοσίας περὶ ἀνέγερσης ἰσλαμικοῦ τεμένους στὸν τόπο ὅπου χύθηκε αἷμα Ἑλλήνων εὐπατρίδων κι ὅπου κερδήθηκε ἡ ἐλευθερία μὲ τὴ βοήθεια τῆς Παναγιᾶς. Ἐπιβολὴ τῶν ἀλλοθρήσκων στὸ ἐσωτερικὸ τῆς χώρας, προνόμια καὶ διευκολύνσεις γιὰ τὴν ἐλεύθερη καὶ ἀπρόσκοπτη λατρεία τοῦ μίσους καὶ τῆς ἀπανθρωπιᾶς μέσα ἀπὸ τὴ δημιουργία τζαμιῶν καὶ ἐκδηλώσεις ἀκατάλληλες ἕως ἐλεεινὲς σὲ δημόσιους χώρους (αὐτομαστιγώματα, αἱματοχυσίες καὶ ἄλλου εἴδους βασανιστήρια ὡς ἔνδειξη λατρείας). Ἀπόδοση ἰθαγένειας σὲ ὅποιον -μὲ τὴ μορφὴ τοῦ πρόσφυγα- εἰσβάλει στὴ χώρα. Προώθηση καὶ ἐπιβολὴ τοῦ μουσουλμανισμοῦ, τοῦ σιωνισμοῦ καὶ ἀσιατικῶν θρησκειῶν στὰ σχολεῖα καὶ στὰ παιδιά μας, ὅταν τὴν ἴδια ὥρα ἡ γλυκιά μας Παναγιὰ καὶ ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς ἐμφανίζονται μὲ τρόπο ἀπαράδεκτο ποὺ οὔτε περιγραφικὰ δὲν ἁρμόζει νὰ ἀναφέρουμε. Ἐπιβολὴ στὸν Ἕλληνα τοῦ ἀλλόθρησκου μετανάστη καὶ τοῦ τρόπου ζωῆς του. Ἀπαγόρευση στὸν Ἕλληνα ἐκδήλωσης καὶ ἔκφρασης τῆς ἀντίθετης γνώμης καὶ πεποίθησής του. Περιορισμὸς τῆς ἐθνικῆς καὶ κοινωνικῆς του ἐλευθερίας, ἀπάνθρωπος ρατσισμὸς ἐνάντια στὸν Ἕλληνα. Φτιάχνεται μιὰ κοινωνία Ἑλλήνων χωρὶς Ἕλληνες, μιὰ κοινωνία συνονθύλευμα λαῶν χωρὶς βάση, στόχο, πορεία, ἱστορία, κουλτούρα, παράδοση καὶ πίστη. Διαγράφεται τὸ ἱστορικὸ παρελθὸν καὶ γράφεται τὸ ἀπόξενο μέλλον. Ὁ στόχος ἐπετεύχθη καὶ σὲ αὐτὸ τὸ ἐπίπεδο. Ὁ Ἕλληνας φοβισμένος, ἀμίλητος, μουγκός, ἀνίκανος νὰ σώσει καὶ νὰ σωθεῖ, ἀνίκανος νὰ διατηρήσει, νὰ διδάξει, νὰ μεταλαμπαδεύσει. Τὸ Ἑλληνόπουλο, ὡς ἄλλος γενίτσαρος, δημιούργημα σύγχρονων προδοτῶν καὶ ἐξωμοτῶν, δὲν θὰ γίνει ποτὲ Ἕλληνας, δὲν θὰ νιώσει ποτὲ πραγματικὰ ἐλεύθερος.

 

Δικαιώματα τῶν παιδιῶν

 

  Τὰ δικαιώματα τῶν παιδιῶν, τῶν Ἑλληνοπαίδων τῆς χώρας τούτης, ἔχουν πρὸ πολλοῦ χαθεῖ.

 

            Εἰσβολὴ ἐκ τῶν ἔσω λοιπὸν μὲ τὴ μέθοδο τῆς ἐξαθλίωσης καὶ τῆς ἀποδόμησης ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους Ἕλληνες, ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων. Τὸ ἐξυπνότερο σχέδιο τῶν διαχρονικῶν ἐχθρῶν εἶναι σὲ πλήρη ἐφαρμογή. Ὁ Ἕλληνας, ὁ Ὀρθόδοξος, ὁ πατριώτης, ὁ οἰκογενειάρχης ἐξολοθρεύεται σήμερα μέσα στὴν ἴδια του τὴν πατρίδα, ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς συμπατριῶτες του. Γιατί; Ποιόν πείραξε, ποιόν ἐνόχλησε, ποιόν ἀπείλησε; Ὁ Ἕλληνας ἀνέκαθεν διωκόταν, ὄχι γιὰ κάτι ποὺ ἔκανε, ἀλλὰ γι’ αὐτὸ ποὺ εἶναι.

 

            Τὸ σημερινὸ ὅμως σχέδιο ἀποδεκατισμοῦ τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας χαρακτηρίζεται ἀπὸ μιὰ ἰδιόμορφη μεθοδολογία, ἀπὸ μιὰ στρατηγικὴ ἔξυπνη καὶ στοχευμένη, ἔτσι ὥστε ἀκαριαῖα νὰ δολοφονεῖ χωρὶς νὰ κατηγορεῖται. Τὸ σχέδιο αὐτὸ μὲ τὸ πρόσφατο ψήφισμα τοῦ φρικτοῦ νομοσχεδίου περὶ ἀλλαγῆς φύλου -ἀλλὰ καὶ τῶν ἀντίστοιχων προηγούμενων- καταδικάζει τὸν Ἕλληνα, πρὶν ἀκόμη διαμορφωθεῖ μέσα του ἡ ἰσχὺς ποὺ ἀνέκαθεν λειτουργοῦσε γι’ αὐτὸν καὶ τὸ Ἔθνος του λυτρωτικά, τὴν ἐλευθερία τὴ συνδεδεμένη μὲ τὴν πίστη του. Πρόκειται γιὰ τὴ μεθοδευμένη ἐφαρμογὴ τῆς προώθησης τῆς κατάχρησης τῆς ἐλευθερίας, ἀπὸ ἀνθρώπους νεαρῆς ἡλικίας, παιδιά, ἐφήβους -ὄχι ὥριμους σωματικά, ψυχικὰ καὶ πνευματικὰ- γαλουχημένους σὲ ἕνα ἐκπαιδευτικὸ σύστημα προβολῆς τῆς ἀμφιβολίας, τῆς ἀμφισβήτησης καὶ τῆς ἀστάθειας, τὸ ὁποῖο σήμερα ὑφίσταται, μέσα σὲ μιὰ ὑπὸ ἀμφισβήτηση οἰκογένεια καὶ σὲ μιὰ ἀκόμη πιὸ ἀσταθῆ κοινωνία. Ρωτᾶμε, ἂν ἕνα παιδὶ μεγαλώσει, γαλουχηθεῖ μὲ τὸ ἐρώτημα «τί νιώθω, ἄντρας ἢ γυναίκα;», ἐρώτημα ποὺ τοῦ ἔχει ὑποβάλει ὁ δάσκαλος, ἡ οἰκογένεια, ἡ κοινωνία καὶ τὸ καλεῖ ἐπιβλητικὰ νὰ ἀποφασίσει, δεδομένου ὅτι ἀπὸ τὴν ἐφηβεία θὰ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ τὸ ἐφαρμόσει μὲ αὐτὸν τὸν σκανδαλώδη καὶ ἀφύσικο τρόπο ποὺ μόλις ψηφίστηκε• ρωτᾶμε, ποιό παιδάκι, ποιά ἀθώα ψυχούλα δὲν θὰ προβληματιστεῖ, δὲν θὰ τραυματιστεῖ, δὲν θὰ πληγωθεῖ, δὲν θὰ μπερδευτεῖ, δὲν θὰ χαθεῖ; Ποιό παιδὶ θὰ ἀναπτυχθεῖ ὁμαλά, φυσιολογικά; Ποιό παιδάκι θὰ γίνει ποτὲ μιὰ ὁλοκληρωμένη, ὑγιής, καθαρὴ προσωπικότητα; Μαζὶ μὲ τὰ παιδιὰ τῶν νέων κοινωνιῶν θὰ χαθεῖ καὶ ἡ φυσιολογικότητα, θὰ «ξεχαστοῦν» οἱ νόμοι τῆς φύσης, θὰ χαθεῖ τὸ ἀγαθό, τὸ ὡραῖο, τὸ ἁγνό, θὰ χαθεῖ ἡ δυνατότητα τοῦ ἀνθρώπου νὰ γνωρίσει τὴν ἐσωτερική του ἐλευθερία. Τὰ παιδιά, οἱ νέοι, ἀλλὰ καὶ οἱ ὥριμης ἡλικίας Ἕλληνες καὶ μὴ Ἕλληνες ὑπήκοοι αὐτῆς τῆς χώρας, θὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ παρέμβουν καὶ ἐπιδεικτικὰ νὰ ἐπιβάλλουν στοὺς ὑπολοίπους κάτι τὸ ὁποῖο ἡ κοινωνία μας γιὰ πρώτη φορὰ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο γνωρίζει. Ἔνδυση, τρόπος ὁμιλίας, ὄνομα, νὰ ἀντιστοιχοῦν στὴ βούληση καὶ ὄχι στὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου καὶ μάλιστα χωρὶς αὐτὸ νὰ συνδέεται ἀπαραίτητα μὲ τὴν ἐπιλογὴ τοῦ συντρόφου. Μία νέα ὁμάδα ἀνθρώπων θὰ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ εἶναι κάτι, νὰ φαίνεται κάτι ἄλλο, νὰ ὀνομάζεται κάτι ἄλλο, νὰ συμπεριφέρεται ὡς κάτι ἄλλο καὶ νὰ ἐπιλέγει ὡς σύντροφο κάτι τὸ ὁποῖο ἀπὸ τὰ προηγούμενα δὲν μπορεῖ νὰ προσδιοριστεῖ. Πρόκειται γιὰ χείριστο εἶδος χειραγώγησης, ὅπως ἐπιστήμονες λένε, αὐτῶν ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ ἐπιβάλλουν τὸν δικό τους νόμο ἐνάντια στοὺς νόμους τοῦ Θεοῦ καὶ στοὺς νόμους τῆς φύσεως. Μιλοῦμε γιὰ νόμιμη πλέον δυνατότητα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ ὄχι γιὰ δικαίωμα, διότι δὲν προκειται γιὰ δικαίωμα. Πρόκειται γιὰ «δικαιωματισμὸ» καὶ κατάχρηση τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἑνὸς εἰς βάρος τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἄλλου, εἰς βάρος τῆς κοινωνίας καὶ δὴ τῆς παραδοσιακῆς κοινωνίας. Ἡ νόμιμη δυνατότητα λοιπὸν αὐτή, ποὺ ἔντεχνα παρουσιάζεται ὡς «ἐπιλογὴ» ὑπὸ τὸν μανδύα τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» ὁδηγεῖ στὸν ἀφανισμὸ τοῦ ἀνθρώπινου εἴδους, αὐτοῦ ποὺ ὁ Θεὸς ἔπλασε. Μὲ τὰ νέα αὐτὰ καθεστῶτα τῆς ἀποδόμησης καὶ τῆς ἀλλοτρίωσης ἐπιβάλλεται ἀρχικὰ -μέσα ἀπὸ τὴν ἐκπαίδευση- ἡ ψυχικὴ διαστροφὴ καὶ στὴ συνέχεια ἡ σωματική, βιολογικὴ μετάλλαξη μὲ ἐπιπτώσεις στὸν ψυχοπνευματικὸ κόσμο τοῦ ἀνθρώπου καὶ μὲ ἀποτελέσματα πράξεις θλιβερὲς καὶ συχνὰ ἐγκληματικές. Ποιός θὰ εἶναι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος; Τί θὰ πρεσβεύει, τί θὰ ἐπιθυμεῖ, ποῦ θὰ ἀνήκει, τί θὰ πιστεύει, ἀπὸ ποῦ θὰ κρατηθεῖ; Θὰ εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ θὰ ἔχει ἀμφισβητήσει τὸ εἶναι του, τὴν ὕπαρξή του, τὸν πλάστη του.

 

            Ἀλήθεια, ποιός ρώτησε τὰ παιδιὰ ἂν θέλουν νὰ γαλουχηθοῦν μὲ τὸν προβληματισμὸ καὶ τὴν ἀμφισβήτηση; Ποιός ρώτησε τὰ παιδιὰ ἂν θέλουν νὰ αὐτοπροσδιοριστοῦν ὡς πρὸς τὸ φύλο; Ποιός ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ θέτει ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὴ φυσιολογικότητα τοῦ παιδιοῦ καὶ νὰ τοῦ ζητᾶ νὰ ἐπιλέξει κάτι τὸ ὁποῖο εἶναι δοσμένο ὡς δῶρο ἀπὸ τὸν Θεό; Μὲ ποιό δικαίωμα παρεμβαίνουν στὴ φύση τῶν παιδιῶν, μὲ ποιό δικαίωμα γεμίζουν τὸ μυαλὸ καὶ τὴν ψυχή τους μὲ νοσηρὰ καὶ ἄστοχα ἐρωτήματα; Μὲ ποιό δικαίωμα στεροῦν τὸ ἀναφαίρετο δικαίωμα τοῦ παιδιοῦ τῆς ἀνατροφῆς σὲ μιὰ πραγματικὴ οἰκογένεια, μὲ ποιό δικαίωμα στερεῖται ἀπὸ τὸ παιδὶ νὰ πεῖ τὴ λέξη «μάνα» ἢ τὴ λέξη «πατέρα» ἀπευθυνόμενο σὲ μιὰ γυναίκα καὶ σὲ ἕναν ἄνδρα ἀντίστοιχα; Μὲ ποιό δικαίωμα ἀφαιροῦν ἀπὸ τὰ παιδιὰ τὸ ἀναφαίρετο δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἐλευθερία στὴ φυσιολογικότητα.

 

            Μιὰ νέα ὁμάδα ἀνθρώπων μὲ πλήρη ἐξουσία, μὲ ὅλα τὰ δικαιώματα, μὲ διασφαλισμένη ἀπὸ τὸν νόμο τὴν ἐχεμύθεια ἀπὸ ὅλους, ὅσοι ἐμπλέκονται στὴν ἀφύσικη διαδικασία τῆς ἀλλαγῆς τοῦ φύλου, θὰ μποροῦν ἐπιδεικτικὰ νὰ ἐκδηλώνουν καὶ νὰ ἐπιβάλουν τὴ νοσηρή τους κατάσταση ὡς ἀπολύτως φυσιολογική. Διαμορφώνεται ἔτσι μιὰ κοινωνία ἀνθρώπων ὅπου κανεὶς δὲν θὰ γνωρίζει τί εἶναι πραγματικὰ ὁ ἄλλος, ἀφοῦ θὰ μπορεῖ ἄλλος νὰ εἶναι, ἄλλος νὰ φαίνεται καὶ νὰ ὀνομάζεται καὶ ἀνατομικὰ νὰ εἶναι ἢ νὰ μὴν εἶναι αὐτὸ ποὺ φαίνεται ἢ αὐτὸ ποὺ γεννήθηκε.

 

            Κι ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν, ἀποφασίζονται καὶ ὑπερψηφίζονται στὴν Ἑλλάδα, τὴν πιὸ ἀκατάλληλη ὥρα. Τὴν ὥρα ποὺ ἡ χώρα πλήττεται ἐθνικά, τὴν ὥρα ποὺ μαζὶ μὲ τὸ νόμο τῆς ντροπῆς ψηφίζεται στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων διάταξη ποὺ ἀφορᾶ τὴν αὐτοαποκαλούμενη «Τουρκικὴ Ἕνωση Ξάνθης» ποὺ ὁρίζει ὅτι μπορεῖ νὰ ὑποβάλει ἐκ νέου στὴν Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη αἴτημα γιὰ τὴν ἀναγνώρισή της, ὕστερα ἀπὸ ἄρνηση τοῦ Ἐφετείου Ξάνθης, τὸ 1986, νὰ ἀναγνωρίσει τὸν σύλλογο. Ἡ Ἑλληνικὴ Βουλὴ ἀσχολεῖται μὲ νόμους τοῦ αἴσχους, τὴν ὥρα ποὺ ἡ Τουρκία προωθεῖ -γιὰ εὐνόητους λόγους- ὅπλα καὶ τεράστια φορτία μὲ πολεμοφόδια, ὅπως χαρακτηριστικὰ ἐπικοινωνοῦν οἱ εἰδήσεις, στὴν Ἀλβανία.

 

Ἐπιπτώσεις ἐνδεικτικὰ

 

            Οἱ ἐπιπτώσεις ὅμως γιὰ τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο εἶναι ὀδυνηρές. Αὐτὸς δὲν θὰ μπορεῖ νὰ προσαρμοστεῖ πλήρως στὴ νέα του κατάσταση, δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ἀποδεχθεῖ πλήρως τὴν ὕπαρξή του, ἀλλὰ θὰ διυλίζει -ὁ ἴδιος- τὸ σύνολο τῶν ζητημάτων τῆς ζωῆς μέσα ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἰδιαιτερότητα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν ἐντάσσεται ὁμαλὰ στὸ σύνολο. Ἐνδεχομένως νὰ ἐξελιχθεῖ σὲ ἕναν ψυχοπνευματικὰ ἄρρωστο ἄνθρωπο, ποὺ ἀντιστοίχως θὰ προβληματίζει τὸ περιβάλλον καὶ τὸν περίγυρό του, τὸ κυριότερο ὅμως θὰ καταλήγει σὲ ἀποτρόπαιες ἐνέργειες ποὺ συχνὰ θὰ θίγουν τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό.

 

            Γιὰ τὴν οἰκογένεια εἶναι δεδομένο ὅτι ἡ ἰσχὺς μιᾶς τέτοιας κατάστασης πλήττει καίρια τὸν θεσμό, τὶς σχέσεις τῶν μελῶν τῆς οἰκογένειας, τὶς ἀξίες καὶ τὶς ἀρχὲς ποὺ τὶς διέπουν, τὴν ἰσορροπία, τὴν ὁμαλὴ ἐξέλιξη καὶ πορεία της. Ὡστόσο ρωτᾶμε ποιά οἰκογένεια; Μέχρι πότε θὰ ὑφίσταται πραγματικὴ οἰκογένεια;  Μὲ τὴν πορεία αὐτὴ σὲ λίγο δὲν θὰ ὑπάρχει οἰκογένεια. Κι ἀναρωτιόμαστε, ἂν δὲν ὑπάρχει οἰκογένεια, πῶς θὰ ὑπάρξουν παιδιά, νέοι, νέα γενιά, μέλλον; Ἀποτέλεσμα; Ἡ καταστροφὴ τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας καὶ βέβαια ὑπογεννητικότητα.

 

            Ἀντιστοίχως ἀπειλητικὰ λειτουργεῖ ἡ κατάσταση αὐτὴ καὶ γιὰ τὴν κοινωνία. Τί γίνεται μὲ τὴν ἐλευθερία καὶ τὸ δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου νὰ γνωρίζει πραγματικὰ τὸν συνάνθρωπό του; Τί γίνεται μὲ τὶς φιλίες, τὶς σχέσεις, τὴ συμμετοχὴ στὸν ἀθλητισμό, τὴν ὑποχρεωτικὴ θητεία στὸ στρατὸ καὶ ὅλες αὐτὲς τὶς συνθῆκες τῆς σύγχρονης ζωῆς ποὺ ἀπαιτοῦν τὸν ἀπὸ τὴ φύση διαχωρισμὸ τῶν φύλων; Οἱ ἐπιπτώσεις σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς εἶναι πολλὲς καὶ ἀνυπέρβλητες.

 

Διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας

 

          Ἡ ἀλήθεια ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ τὴν ἀπάτη, ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ μας ταυτίστηκε μὲ τὸν φανατισμό. Ἡ ἀγάπη γιὰ τὴ χώρα, γιὰ τὸν Ἕλληνα, ὁ πατριωτισμὸς θεωροῦνται ἀκραῖος ἐθνικισμὸς καὶ σοβινισμός. Τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ἐθνικὴ ταυτότητα, τὴν κουλτούρα, τὴν παράδοση καὶ τὴ γλώσσα μεταφράζεται σὲ ρατσισμό. Ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τὴν ὑπόσταση καὶ τὴν προσωπικότητά του σήμερα κρίνεται, κατακρίνεται καὶ καταδικάζεται ἀπὸ τοὺς δῆθεν «ἀνθρωπιστές», τοὺς κυρίαρχους μιᾶς νέας ἀνήθικης, ἐπιθετικῆς καὶ ἐπιβλητικῆς κοινωνίας τῆς ἐξουσίας.

 

            Τελικά, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, διώκεται ἡ ἐλευθερία, ἡ ἔννοια, ἡ ἑρμηνεία καὶ ἡ ὁριοθέτησή της. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἤδη ἐγκλωβιστεῖ, ἔχει ἤδη σκλαβωθεῖ. Στὸ πλαίσιο τῆς ἀφαίρεσης τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου διώκεται ἰδιαιτέρως καὶ μὲ ἐπιμονὴ  ὁ Ἕλληνας. Γιατί; Γιατί εἶναι ταυτισμένος μὲ τὴν ἐλευθερία, ἐλευθερία ποὺ ἀνέκαθεν προέκυπτε ἀπὸ τὸ ψυχικό του σθένος, ἀπὸ τὴ σχέση του μὲ τὸ Θεό, μὲ τὴν πίστη. Σχέση ποὺ τὸν καθιστᾶ ὄν ἐλεύθερο νὰ ἀγαπᾶ, νὰ δίνει, νὰ προσφέρει, νὰ θρέφει, νὰ σέβεται, νὰ φιλοξενεῖ, νὰ καταδέχεται, νὰ ἐνδιαφέρεται, νὰ νοιάζεται, νὰ νιώθει, νὰ ζεῖ. Ὅ,τι ἀκριβῶς δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ κάνουν οἰ σημερινοὶ κυβερνῶντες.

 

            Ἡ κατάχρηση ἐξουσίας τῶν σημερινῶν κυβερνώντων ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν κατάχρηση τῆς ἐλευθερίας του, ἐνάντια στὴν ἐλευθερία τοῦ συνανθρώπου του, ἐνάντια στὴν ἐλευθερία τοῦ μικροῦ παιδιοῦ, ἐνάντια στὶς ἐλευθερίες τῶν κοινωνιῶν νὰ ἐξελίσσονται φυσιολογικὰ χωρὶς νοσηρὲς παρεμβάσεις, σὲ κοινωνίες ποὺ θέλουν νὰ πιστεύουν στὸν Θεό, νὰ παντρεύονται ὅπως ὁ Θεὸς ὅρισε, νὰ τεκνοποιοῦν καὶ νὰ μεγαλώνουν ὑγιῆ παιδιά. Ἡ κατάχρηση ἐξουσίας τῶν σημερινῶν κυβερνώντων ἐπιβάλλει τὴν κατάχρηση ἐλευθερίας, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀστοχία, τὴν ἁμαρτία, τὸν ἐσωτερικὸ ἐγκλωβισμό, τὴν ἀποδυνάμωση τοῦ ἀνθρώπου ποὺ τὸν ὁδηγεῖ στὴν ἐσωτερική του σκλαβιὰ καὶ τὸν κάνει ἀνίκανο νὰ ἀντισταθεῖ, νὰ γνωρίσει τὴν ἀλήθεια, νὰ ἐπιθυμήσει τὴν ἐλευθερία καὶ νὰ τὴν διεκδικήσει. Ὁ στόχος λοιπὸν εἶναι ἡ διαμόρφωση νοσηρῶν προσωπικοτήτων, νέων, φορτωμένων μὲ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας, ἐκφυλισμένων, χωρὶς ἰδανικά, χωρὶς ἰσχύ, συμπλεγματικῶν, κακόμοιρων ὑπηρετῶν -καὶ ἐπ’ οὐδενὶ λόγω διεκδικητῶν καὶ ἐπαναστατῶν- μιᾶς νέας δουλικῆς κοινωνίας, προϊὸν τῶν κυρίαρχων τῆς ἐποχῆς.

 

            Εἶναι θλιβερὸ τὸ φαινόμενο, τὸ ὁποῖο οὐδέποτε θὰ φανταζόταν ὁ Ἕλληνας γιὰ τὴ γενιά του. Οἱ κυβερνῶντες, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, μὲ λύπη διαπιστώνουμε ὅτι δὲν πιστεύουν σὲ Θεό, δὲν «ἀγαποῦν» πατρίδα,  δὲν ἔχουν ἀρχὲς καὶ ἀξίες, δὲν σέβονται τὸν ἄνθρωπο, τὸν συνάνθρωπο, δὲν ἀνησυχοῦν γιὰ τὰ παιδιά, γιὰ τὸ μέλλον, δὲ νοιάζονται, δὲν ἐνδιαφέρονται, δὲν ἀνησυχοῦν, δὲν πονᾶνε, δὲν ὑποφέρουν, δὲν νιώθουν. Οἱ σημερινοὶ κυβερνῶντες ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἐκτὸς ἀπὸ «ἐντολοδόχοι» ξένων καὶ ἀπόξενων συμφερόντων, δὲν νιώθουν γιατί προφανῶς δὲν ἔχουν ψυχή. Μὰ τί μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος χωρὶς ψυχή; Εἶναι προφανής, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἡ πτώση τους, ἡ ἀλλοτρίωσή τους.

Θρηνοῦμε γιὰ τὴν κατάντια μας.

 

Πενθοῦμε γιὰ τὴν πατρίδα μας.

 

Κλαῖμε γιὰ τὰ παιδιά μας.

 

          Ἂς ἀναλογιστοῦμε τὴ θλιβερὴ πνευματική μας κατάσταση. Ἂς ἀναλάβουμε τὶς εὐθύνες μας. Φτάσαμε στὸ χεῖλος τῆς καταστροφῆς. «Ἀπολαμβάνουμε» ὅ,τι τὰ τελευταῖα χρόνια σπείραμε. Αὐτοὶ ποὺ διέπραξαν σήμερα τὴν ἀστοχία δὲν βρέθηκαν ξαφνικὰ στὴν ἐποχὴ καὶ στὴ χώρα μας. Εἶναι γέννημα-θρέμμα τῆς δικῆς μας παιδείας, τῆς δικῆς μας κοινωνίας, μιᾶς κοινωνίας ποὺ ἀπὸ καιρὸ ἔχει διαφθαρεῖ, μιᾶς κοινωνίας ποὺ γαλουχεῖ καὶ δυστυχῶς ἀναδεικνύει ἀνθρώπους σὰν τοὺς σημερινοὺς κυβερνῶντες. Ἡ ἀστοχία, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, εἶναι ὅλη δική μας. Ἀστοχία τοῦ σήμερα καὶ τοῦ χθές. Ἀστοχία γιατί ἀφήσαμε τὴν κοινωνία νὰ καταντήσει ἔτσι, ἀστοχία γιατί ἐπιτρέψαμε νὰ ἀναδειχθοῦν λάθος πρότυπα, ἀστοχία γιατί βολευτήκαμε ὁ καθένας στὴ θέση του.

 

Ἦρθε ὅμως ἡ κρίσιμη ὥρα τῆς ἀνάληψης τῆς εὐθύνης.

 

Δὲν εἶναι ἀργά.

 

Ἂς ἀνατρέψουμε τὴν κατάσταση.

 

Ἂς βασιστοῦμε στὴ δύναμη τῆς πίστης, τῆς μετάνοιας,

 τῆς προσευχῆς καὶ τῆς θυσίας.

 

Ἂς ἐπικαλεστοῦμε τὴ βοήθεια τῆς γλυκιᾶς μας Παναγιᾶς.

 

Ἂς πράξουμε ὡς ἄλλοι Λώτ, ὡς ἄλλοι κάτοικοι τῆς Νινευῆ.

 

         

    + ὁ Ἀττικῆς καί Βοιωτίας Χρυσόστομος

Πηγή: https://www.imab.gr/index.php/latest-news/1257-2017-10-18-09-51-09

Περὶ «διορθώσεως» φύλου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Μετὰ πόνου καὶ θλίψεως, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ.κ. Καλλίνικον, παρακολουθεῖ τὰς ἐξελίξεις ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς ψηφίσεως ἐκ μέρους τῆς Βουλῆς τοῦ ἐπαισχύντου νόμου περὶ ἀλλαγῆς φύλου. Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ ἑλληνικὴ Βουλὴ ἀντινομοθετεῖ πρὸς τὰς ἠθικὰς ἀξίας τῆς Ὀρθοδοξίας, πάντοτε βεβαίως ἐν ὀνόματι τοῦ «ἐκσυγχρονισμοῦ» καὶ τοῦ δυτικοῦ προσανατολισμοῦ τῆς Πατρίδος μας. Ἀλλὰ τὸ εἰρωνικὸν τῆς ὑποθέσεως εἶναι ὅτι τοῦτο γίνεται εἰς τὰς ἡμέρας τῆς παρούσης συγκυρίας, ὅταν ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εὑρίσκεται εἰς τὴν δίνην τῆς οἰκονομικῆς ἐξαθλιώσεως καὶ ἀδυνατεῖ νὰ ἀνταποκριθῇ εἰς τὰς πλέον στοιχειώδεις οἰκονομικάς του ὑποχρεώσεις.

Ὁ τοιοῦτος νόμος ἐνεφανίσθη ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως αἰφνιδίως, ἄνευ ἐπαρκοῦς διαβουλεύσεως καὶ ἐπαρουσιάσθη ὡς ἔνδειξις «προόδου» καὶ «ἐκσυγχρονισμοῦ», κατὰ μίμησιν τῶν «πεφωτισμένων» «ἠθῶν» τῆς Δύσεως! Ἔκπληκτοι δέ, ἠκούσαμε τὴν φωνὴν τῆς κοινῆς λογικῆς ἐξ ἀριστερῶν(!) τῆς παρούσης «προοδευτικῆς» Κυβερνήσεως, νὰ λέγῃ τὸ αὐτονόητον διὰ κάθε ἐχέφρονα ἄνθρωπον, ὅτι δηλαδή, εἶναι ἀντιεπιστημονικὸς ὁ διαχωρισμὸς μεταξὺ βιολογικοῦ καὶ κοινωνικοῦ φύλου καὶ ὅτι τὸ φύλον δὲν προσδιορίζεται μὲ βάσιν τὴν ὑποκειμενικὴν ἄποψιν τοῦ ἀτόμου, ἀλλὰ προσδιορίζεται ἀντικειμενικά.

Ἠκούσθησαν καὶ φωναὶ στοιχειώδους λογικῆς καὶ ἀπὸ ἄλλας πτέρυγας τῆς Βουλῆς, ὅπως ὅτι δὲν πρέπει νὰ μιμούμεθα ἀκρίτως ὅ,τι γίνεται εἰς τὴν Δύσιν καὶ ὅτι ἡ Ἑλλὰς θὰ ἔπρεπε νὰ μιμηθῇ ἐκ τῶν κρατῶν τῆς Δύσεως τὴν ὀργάνωσιν τοῦ κράτους, ἀλλ᾽ εἰς τὸν τομέα τῶν ἠθῶν νὰ μὴ εἰσάγῃ καινὰ ἤθη, μᾶλλον δὲ νὰ ἐξάγῃ καὶ νὰ διδάσκῃ ἠθικὰς ἀρχὰς καὶ ἀξίας ἐκ τοῦ θησαυροῦ τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως αὐτῆς. Εὖγε εἰς ὅσους ἀντεστάθησαν. Αἶσχος εἰς ὅσους ἐστήριξαν τὸ τοιοῦτον νομοσχέδιον, οἱ ὁποῖοι ἀπεδείχθησαν δουλοπρεπεῖς Γραικύλοι καὶ Φραγκολεβαντίνοι. Καὶ εἰς μὲν τὴν ὀργάνωσιν καὶ τὴν λειτουργίαν τοῦ κράτους συντηροῦν ἐπιμελῶς τὰ ὀθωμανικὰ κατάλοιπα, ὅπως τὸ «ρουσφέτι» καὶ τὸ «μπαξίσι», εἰς δὲ τὴν ἠθικὴν ἐξαχρείωσιν μιμοῦνται τὴν Δύσιν.

Πιθανὸν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐψήφισαν τὸν τοιοῦτον νόμον νὰ ἐπέδειξαν τοσοῦτον πιθηκίζοντα μιμητισμόν, ἔχοντες κατὰ νοῦν νὰ ἐπιτύχουν ταυτοχρόνως νὰ ἀποβοῦν ζῶντα παραδείγματα τῆς ὑποτιθεμένης θεωρίας τοῦ Δαρβίνου. Ἀλλ᾽ ὡς ἀπεδείχθη ἀκόμη καὶ εἰς τὸν πιθηκισμὸν ἀπέτυχον, διότι εἰς τὴν ἀντιγραφὴν τῶν τοιούτων ἠθῶν ἀπεδείχθησαν κακοί, καθὼς δὲν συμπεριέλαβαν τὰς προϋποθέσεις, αἱ ὁποῖαι προβλέπονται εἰς τοὺς πλείονας ἀντιστοίχους Δυτικοὺς νόμους.

Ἡ Ἐκκλησία παραμένει σταθερὴ εἰς τὰς αἰωνίους ἠθικὰς ἀρχὰς τῆς Πίστεως ἡμῶν. Αἱ ἠθικαὶ ἀρχαί, ὡς καὶ τὰ δόγματα τῆς Πίστεως, δὲν συμμεταβάλλονται μὲ τὰς κοινωνικὰς μεταβολάς, ἀλλὰ παραμένουν σταθερὰ μέτρα καὶ σταθμά, διὰ τῶν ὁποίων ρυθμίζεται ὁ βίος τῶν πιστῶν, προκειμένου οὗτοι νὰ θεραπευθοῦν ἐκ τῶν παθῶν καὶ νὰ καταστοῦν δεκτικοὶ τῆς Θεοποιοῦ Χάριτος πρὸς «ὁλοτελῆ» ἁγιασμὸν καὶ σωτηρίαν.

Διὰ τὸν λόγον αὐτόν, ὁ ψηφισθεὶς νόμος παραμένει κενὸν γράμμα διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Οὐδεμία νομικὴ μεταβολὴ ἢ «διόρθωσις» φύλου γίνεται ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, ὅσοι δὲ τυχὸν εὑρεθοῦν νὰ κάμουν χρῆσιν τοῦ νεοεφευρήτου τούτου θεσμοῦ, θέτουν ἑαυτοὺς ἐκτὸς Αὐτῆς καὶ τῶν ἁγιαστικῶν Αὐτῆς Μυστηρίων καὶ μόνον κατόπιν εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ διορθώσεως βίου γίνονται πάλιν δεκτοὶ εἰς ἐκκλησιαστικὴν κοινωνίαν καὶ πάντοτε εἰς τὸ φύλον εἰς τὸ ὁποῖον ἐπλάσθησαν.

Οἱ δὲ πιστοὶ τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν καλοῦνται νὰ ἐντείνουν τὴν προσευχήν, ὅπως ὁ Θεὸς ἐλεήσῃ τὸ ἔθνος ἡμῶν ὥστε ἕνεκα τῶν ὀλίγων εὐσεβῶν φεισθῇ καὶ τῶν ὑπολοίπων.

Ἀθῆναι, 1/14 Ὀκτωβρίου 2017

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Πηγή: http://www.ecclesiagoc.gr/index.php/anakoinwseis/1241-peri-diorthwsws-fylou

“Έθνος Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών” – του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ.Χρυσοστόμου

Ἐν Αχαρναίς: 11/8/2017

        Συγκινημένος και συγκλονισμένος από το πολυπληθές ποίμνιο που προσήλθε τις δυο προηγούμενες ημέρες για να τιμήσει τη μνήμη της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, αλλά και από την έκδηλη και ζωντανή αγάπη των ανθρώπων προς το πρόσωπό της Αγίας της Ορθοδοξίας, δεν έπαψα να δοξολογώ τον Κύριο που σε τούτο τον βασανισμένο τόπο, όσο δύσκολες κι να είναι οι συνθήκες, όσο κι αν βαλλόμεθα, κρατάμε ακόμη Χριστό. 

       Διαπίστωσα για μια ακόμη φορά, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, πως αυτό που μας ενώνει σαν πολίτες αυτής της χώρας, αυτό που καταρρίπτει τα όρια των διαφορών μας, που μας φιλιώνει -όπως έχει αποδείξει περίτρανα η ιστορία- μας δυναμώνει, κι όταν χρειαστεί μας γιγαντώνει, αυτό που μας συντηρεί ψυχικά, πνευματικά και υπαρξιακά και μας αναγάγει από λαό σε Έθνος ανθρώπων με ιστορία και πολιτισμό, είναι αυτή η πίστη στην Ορθοδοξία. Πράγματι, είμαστε ένας λαός Ορθοδόξων, ή καλύτερα ένα Ορθόδοξο Έθνος.

       Μεσούσης  της εορτής της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, μια ζωντανή απόδειξη των παραπάνω, με βαθιά λύπη πληροφορήθηκα τη συνέχεια του παραληρήματος των σημερινών κυβερνώντων, μέσω της δήλωσης στελέχους της Κυβερνήσεως, σχετικά με τον Ορθόδοξο χαρακτήρα του λαού μας. Μιλώ για «παραλήρημα» και όχι για θέση ανθρώπου με κρίση, διάκριση και γνώση, αγαπητοί αδελφοί, όχι για να υποτιμήσω το πρόσωπο, αλλά για να δικαιολογήσω την απαράδεκτη τοποθέτηση. Διότι τόσο η γνώση της ιστορίας μας και του Συντάγματός μας, όσο και η απλή λογική ενός ανθρώπου με επίγνωση και αντίληψη της πραγματικότητας, του σήμερα και του χθες, πιστοποιούν τη βαθιά, διαχρονική σχέση της Ορθοδοξίας με τον Ελληνικό λαό. Θα ισχυριζόταν λοιπόν κανείς, ότι τόσο η συγκεκριμένη τοποθέτηση, όσο κι άλλες τοποθετήσεις και ενέργειες των τελευταίων χρόνων που στοχεύουν στην απόκλιση και απομάκρυνση των Ελλήνων από την Ορθόδοξη πίστη τους, προέρχονται από ανθρώπους αφελείς, δίχως γνώση και επίγνωση.

        Η αλήθεια είναι, αγαπητοί αδελφοί, ότι αυτοί που μαίνονται ενάντια στη σχέση ημών των Ελλήνων με τη Ορθόδοξή μας πίστη, θέλουν να μας μετατρέψουν σε μια πολυποίκιλη, πολύμορφη μάζα πλασμάτων που ζει σε έναν οριοθετημένο χώρο και που απλώς καταναλώνει, παράγει και αναπαράγεται. Θέλουν να μας καταντήσουν απεγνωσμένα πλάσματα δίχως κοινό παρελθόν, κοινή πορεία, στόχους, «πιστεύω», ιδανικά και αξίες. Όλοι αυτοί, συνειδητά και απροκάλυπτα μάχονται τη σχέση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, σχέση που μας αναγάγει από απελπισμένα πλάσματα σε ανθρώπους ικανούς με ψυχή, πνεύμα και εσωτερική δύναμη, ανθρώπους που ζουν σε χώρα και όχι σε χώρο. Αυτοί, και της ιστορίας και του Συντάγματος γνώση έχουν και βέβαια δεν είναι αφελείς. Αντίθετα, τολμώ να πω, ότι οι προθέσεις και οι στόχοι τους, η στρατηγική και η μεθοδολογία που χρησιμοποιούν, έχουν κατεύθυνση ιδιαιτέρως «έξυπνη» και πονηρή, στο βαθμό της διαστροφής, της τρέλας.

        Ως εκ τούτου, η επιχειρηματολογία και ο διάλογος για την απόδειξη του αυτονόητου, δηλ. της αδιάρρηκτης σχέσης Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, είναι περιττά. Ποιο Ελληνικό σπίτι, ποιο δωμάτιο νοσοκομείου, ποιο Ελληνικό καράβι δεν έχει μια εικόνα του Εσταυρωμένου ή κάποιου προστάτη Αγίου; Ποιος Έλληνας αθλητής, μαθητής δεν κάνει το σταυρό του πριν διαγωνισθεί; Ποια Ελληνίδα μάνα δεν απευθύνεται στην Παναγιά όταν κινδυνεύει το παιδί της; Ποιος άνθρωπος, συνάνθρωπος μας δεν επικαλείται το Χριστό, έστω και ασυναίσθητα στη δύσκολη του στιγμή; Ποιος δεν αναφωνεί «Χριστέ μου» είτε εις ένδειξη θαυμασμού, είτε όταν υποφέρει ή κατατρέχεται παρακαλώντας για βοήθεια; Χιλιάδες των πιστών εισρέουν στα Ιερά προσκυνήματα, χιλιάδες στις εκκλησιαστικές εορτές και πανηγύρεις, κάθε γειτονιά και μια εκκλησία, κάθε χωριό και ένας προστάτης Άγιος. Αμέτρητες οι θαυματουργικές εικόνες της Παναγίας, ταυτισμένες με τα μέρη που τις φιλοξενούν. Μοναστήρια και αγιάσματα κοσμούν τις κατά τόπους περιοχές σε όλη την Ελλάδα. Μικροί, μεγάλοι, συντηρητικοί, μοντέρνοι και επαναστάτες, με άλλες πολιτικές πεποιθήσεις, διαφορετικοί, διαφωνούντες, άσχετοι μεταξύ τους -όπως καμιά φορά διαπιστώνω βλέποντας το ποίμνιο- σέβονται, ευλαβούνται και επικαλούνται το Χριστό και την Παναγία μας στη ζωή και την καθημερινότητα τους.

        Σεβόμαστε λοιπόν την επιλογή κάποιων να μην πιστεύουν σε αυτό που πιστεύει η πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Σεβόμαστε την ελευθερία όλων, να πράττουν και να λειτουργούν για τον εαυτό τους κατά το δοκούν. Αξιώνουμε όμως αυτοί, να σέβονται αντίστοιχα τους συνανθρώπους τους, τα δικαιώματα, τα κεκτημένα και τα άμεσα με αυτά συνυφασμένα «πιστεύω» τους. Όταν ένα πολιτικό πρόσωπο αμφισβητεί -και μάλιστα με αυτό τον αναιδή τρόπο- την πίστη του λαού, πρέπει να γνωρίζει ότι αμφισβητεί την ιστορία, τους κόπους, τις θυσίες και ότι πολυτιμότερο αυτός έχει. Πρέπει να ξέρει ότι υποτιμά τη νοημοσύνη, τις αξίες, την ιδεολογία, το πνεύμα και την ψυχή των συνανθρώπων του, μέσα στα πλαίσια του κράτους το οποίο έχει κληθεί να υπηρετήσει. Μοιραία τότε, υποτιμά την πνευματική υπόσταση της πλειοψηφίας των συμπολιτών του, την οντότητα, την ανθρώπινή τους ύπαρξη. Υποτιμά τον ίδιο τον άνθρωπο και αυτόματα τον υποβιβάζει σε κάτι κατώτερο. Η απαράδεκτη αυτή τοποθέτηση, αγαπητοί αδελφοί, εκ μέρους του πολιτικού προσώπου που την εξέφρασε, συνιστά ένδειξη αλαζονείας, έλλειψη σεβασμού προς τον άνθρωπο και συνάνθρωπο, τον συντετριμμένο υλικά και οικονομικά Έλληνα, που επιβιώνει χάρη στην πίστη του και το κουράγιο που απορρέει από αυτήν. Η συνολική απαξιωτική στάση εις βάρος του Έλληνα Ορθοδόξου βιοπαλαιστή, σε συνδυασμό με τα σκληρά, σχεδόν ανελέητα οικονομικά μέτρα που έχουν επιβληθεί, αποτελεί πλέον εκδήλωση «απανθρωπιάς», αφού  ο Έλληνας σήμερα δεν πλήττεται μόνον υλικά, αλλά και πολιτισμικά και αξιακά.

       Είναι, σε όλους αυτούς που υποτιμούν την ψυχή και το πνεύμα μας, που επιδιώκουν τη αλλοίωση και τη μετάλλαξη μας από Έθνος σε πολυποίκιλη μάζα ατόμων, τους αρνησίθρησκους, απάτριδες, και «απάνθρωπους», σαφής η πηγή απ’ όπου αντλούμε αντοχή, αντιστεκόμαστε, δημιουργούμε, ζούμε και υπάρχουμε. Είναι σαφές, ότι όσο υφίσταται Ορθοδοξία, τόσο υπάρχει πίστη, που με τη βοήθεια του Τριαδικού Θεού μετουσιώνεται σε δύναμη, ικανή να ανατρέψει και τις πιο καλοσχεδιασμένες επιδιώξεις, μια δύναμη ΑΝΙΚΗΤΗ.

       Εμείς, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, απαντούμε στους σημερινούς κυβερνώντες που ασπάζονται αυτές τις θέσεις και στηρίζουν ευθέως ή εμμέσως αυτούς που τις εκφράζουν, ότι λυπούμαστε ειλικρινά για το κατάντημά τους.

      Εμείς, ο φτωχός Ελληνικός λαός, αντιστεκόμενοι σε κάθε είδους εκδήλωσης «απανθρωπιάς» των σημερινών κυβερνώντων, παραμένουμε άνθρωποι με ενιαίο σκοπό, κοινά ιδανικά, αξίες, ψυχή και πνεύμα συγκροτημένο. Εμείς, πολίτες αυτής της χώρας, του κράτους του Ελληνικού, του τόπου οπού γεννήθηκε ο πολιτισμός, κάτοικοι, απόδημοι και ομογενείς, παλιννοστούντες και διωγμένοι από τα πάτρια, απόγονοι ηρώων, Μαρτύρων, Αγίων, φέροντες την αγάπη και τη διδασκαλία του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, παραμένουμεΕΘΝΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ.

+ ο Αττικής & Βοιωτίας Χρυσόστομος

Πηγή: https://www.imab.gr/index.php/latest-news/1211-2017-08-11-17-26-58

ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ

Σχόλιο "Κρυφού Σχολειού": Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε πριν τον μεγάλο σεισμό στην Κω. Αυτές τις μέρες η ψευτοδημοκρατία ετοιμάζεται να νομιμοποιήσει τον "γάμο" και την τεκνοθεσία των ομοφυλοφίλων. Ας περιμένουμε νέες καταστροφές αν δεν μετανοήσουμε.

Πηγή άρθρου: https://nomokanon.blogspot.gr/2017/06/blog-post.html

Μελετώντας τις Νεαρές διατάξεις του Μεγάλου και Αγίου Ιουστινιανού, που ήταν Νόμος και του Ελληνικού Κράτους μέχρι την εισαγωγή του Αστικού κώδικα (1946) βρίσκουμε και το πιο κάτω Ίνδικτο που αναφέρεται στους ομοφυλόφιλους. Ο Μεγάλος αυτός ηγέτης που άπλωσε το Κράτος του σε Ανατολή και Δύση, τόσο με ρωμαλέα πολεμικά κατορθώματα όσο και με θαυμαστά κοινωφελή έργα και λαμπρά μνημεία, όπως η Αγία Σοφία, τά τείχη της Πόλης, τα Υδραγωγεία (και το μεγάλο υδραγωγείο της Αθήνας που το εμβόλισε η Αττική Οδός) αλλά και με την σοφή Ανακεφαλαίωση όλου του Ρωμαϊκού Δικαίου που ίσχυσε και στη Δύση για πολλές εκατονταετίες και πολλά άλλα μεγάλα έργα, έχει τη δική του άποψη  για την …αιτιολογία των σεισμών:

Ίνδικτον  του Ιουστινιανού προς τους Κωνσταντινοπολίτες σχετικά με αυτούς που ασελγούν.

(Προοίμιο)Την φιλανθρωπία και αγαθότητα του Θεού πάντοτε όλοι την χρειαζόμεθα, περισσότερο όμως τώρα, που με το πλήθος των αμαρτιών μας με πολλούς τρόπους τον εξοργίσαμε και μας απείλησε και μας έδειξε τι αξίζουμε να πάθουμε σύμφωνα με τις αμαρτίες μας. Έδειξε όμως φιλανθρωπία και ανέβαλλε την οργή Του περιμένοντας την μετάνοιά μας γιατί δεν θέλει το θάνατο  μας, αν και είμαστε αμαρτωλοί, αλλά την επιστροφή και τη ζωή. Αλλά δεν είναι δυνατόν πάντως εμείς να καταφρονήσουμε το πλούτο της καλοσύνης και της ανοχής και της μακροθυμίας Του φιλάνθρωπου Θεού και να μην αποταμιεύσουμε στους εαυτούς μας οργή κατά την ημέρα της οργής Του λόγω της σκληρής και αμετανόητης καρδιάς μας. Αλλά όλοι από τις πονηρές ασχολίες να απομακρυνθούμε και περισσότερο μάλιστα  αυτοί που σάπισαν με την σιχαμένη και μισητή από το Θεό βέβηλη πράξη. Εννοούμε την συνουσία με άνδρες, την οποία μερικοί άνδρες τολμούν χωρίς φόβο Θεού να κάνουν, με άνδρες διαπράττοντες αισχρότητες.

Κεφ. 1. Γνωρίζουμε διδαγμένοι από τις άγιες Γραφές , ποια δίκαιη τιμωρία ο Θεός επέφερε σε αυτούς που πριν κατοικούσαν στα Σόδομα για το πάθος τους με αυτή τη συνεύρεση ώστε μέχρι σήμερα εκείνη η γη με άσβεστη φωτιά να καίγεται και να μας παιδαγωγεί ο Θεός με αυτό τον τρόπο για να αποφεύγουμε αυτή την αμαρτωλή πράξη. Γνωρίζουμε ακόμη εκείνα που λέγει γιαυτούς ο θείος Απόστολος και αυτά που ορίζουν οι πολιτειακοί νόμοι ώστε όλοι οφείλουμε αποβλέποντας στο φόβο του Θεού να απέχουμε από αυτή την ασεβή και αμαρτωλή πράξη που ούτε στα άλογα ζώα δεν τη βρίσκουμε να γίνεται. Και αυτοί που δεν γνώρισαν αυτό το πάθος να φυλάγονται στο μέλλον και αυτοί που ήδη έχουν μολυνθεί με αυτό το πάθος όχι μόνον να παύσουν στο εξής αλλά και να μετανοήσουν δίκαια και να προσπέσουν στο Θεό και να ανακοινώσουν στο μακαριότατο Πατριάρχη την αρρώστια και να πάρουν  τον τρόπο της θεραπείας και σύμφωνα με τις γραφές να προσφέρουν καρπούς μετάνοιας ώστε ο φιλάνθρωπος  Θεός σύμφωνα με το πλούτο των οικτιρμών Του να αξιώσει και εμάς της φιλανθρωπίας Του και όλοι να ευχαριστήσουμε για την σωτηρία αυτών που μετανόησαν. Γιαυτό διατάξαμε  τώρα να βοηθήσουν και οι άρχοντες που υπηρετούν το δίκαια οργιζόμενο μαζί μας Θεό. Και έτσι τώρα με επίγνωση του σεβασμού προς τις άγιες ημέρες που έρχονται παρακαλούμε τον φιλάνθρωπο Θεό να μετανοήσουν αυτοί που κυλίσθηκαν σε αυτό το βόρβορο  αυτής της ασεβούς πράξεως ώστε να μην περάσει για μας άλλος καιρός. Στο εξής τους πληροφορούμε ότι, ως ανάξιοι πλέον κάθε συγχώρησης, θα πάρουν βαρύτερες τιμωρίες όλοι όσοι γνωρίζουν οι ίδιοι ότι αμάρτησαν, αν δεν σταματήσουν και δεν αναγγείλουν (το πάθος τους) στο μακαριότατο πατριάρχη ώστε να φροντίσουν την σωτηρία τους από αυτές τις ασεβείς πράξεις και δεν εξιλεώσουν το Θεό πριν από την αγία εορτή. Δεν θα υποχωρήσει ούτε θα παραμεληθεί ο έλεγχος αυτού του πράγματος και η διόρθωση αυτών που δεν αναγγέλθηκαν πριν από την αγία εορτή  και παραμένουν στην ασεβή πράξη. Για να μην εξοργίσουμε το Θεό εναντίον μας από την αμέλεια αυτών με το να παραβλέπουμε πράξη τόσο ασεβή και απαγορευμένη και που είναι ικανή να εξοργίσει  τον αγαθό Θεό και να  καταστρέψει όλους.  

Μας λέει λοιπόν τελικά ότι οι θεομηνίες, σεισμοί και καταποντισμοί οφείλονται σε αυτό το φοβερό αμάρτημα και κινδυνεύουμε όλοι με τιμωρία από το Θεό.

Μετά το Athens pride άρχισαν κατολισθείσεις στο Αμύνταιο, σεισμοί φοβεροί στο Αιγαίο και φόβοι για νέους και μεγαλύτερους σεισμούς. Σήμερα έσκασε «βόμβα» από τους επιστήμονες που προειδοποιούν ότι έντονα καιρικά φαινόμενα θα σαρώσουν τα επόμενα χρόνια την Ελλάδα ,θα εξαφανιστούν διάσημες παραλίες κλπ

Όλα αυτά μας προέκυψαν μετά το Athens pride.

Κάθομαι και σκέφτομαι: Μπάς και εκείνος ο μεγάλος άνδρας ήξερε κάτι περισσότερο από μας; Μπάς και έχει δίκιο ότι για τις φυσικές καταστροφές φταίει ο σοδομισμός;

Πηγή: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/08/blog-post_3.html

«ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΜΨΗ» (Τοῦ Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ.Χρυσοστόμου)

«Ἀντίσταση καὶ Ἀνάκαμψη»

ΤΟΥ ΣΕΒΑΜΙΩΤΑΤΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Γ.Ο.Χ. ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 Ἀχαρναῖς: 29/09/2016.

             Τὸν τελευταῖο καιρὸ βιώνουμε στὴ χώρα μας μία πρωτόγνωρη εἰσβολὴ ξένων στοιχείων. Δεχόμαστε μία πρωτοφανῆ ἐπίθεση σὲ ζητήματα ἐθνικά, ποὺ στόχο ἔχουν τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀλλοίωση τῆς ταυτότητας καὶ τοῦ χαρακτήρα τοῦ ἔθνους μας.

            Δὲν πρόκειται γιὰ πολεμικὴ ἐπίθεση οὔτε γιὰ στρατιωτικὴ μάχη, ἀλλὰ γιὰ κάτι πολὺ πιὸ ἀποτελεσματικὸ γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν σχεδιάσει καὶ δρομολογήσει τὸν ἀφανισμὸ τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ οἱουδήποτε ἔθνους μὲ ἰδιαίτερη φυσιογνωμία, ἤθη, ἔθιμα, ἱστορία, πολιτισμὸ καὶ ἀσφαλῶς θρησκεία. 

    Γιὰ ποιὸ λόγο;

            Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ποὺ γίνονταν ἀνέκαθεν οἱ πόλεμοι. Πρωτίστως γιὰ λόγους ἰσχύος, κύρους καὶ ἐξουσίας. Δευτερευόντως γιὰ λόγους οἰκονομικούς.

             Στὶς ἡμέρες μας ἡ μορφὴ τοῦ πολέμου στὰ δυτικὰ καὶ πολιτισμένα κράτη ἔχει πάρει τὴ μορφὴ τοῦ πολιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦ πολέμου. Βεβαίως καὶ γίνονται ἀκόμη στρατιωτικὲς μάχες καὶ διενέξεις κυρίως μὲ τὴ γείτονα χώρα, γι’ αὐτὸ καὶ κατὰ καιροὺς πληροφορούμαστε ἀπὸ τὰ ΜΜΕ τὴν ἀπώλεια ἀξιωματικῶν του ἑλληνικοῦ στρατοῦ, κυρίως σὲ παραμεθόριες περιοχὲς (νησιά, Θράκη, κτλ). Ἐδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι πολλὰ περιστατικὰ δὲν γνωστοποιοῦνται στὸν κόσμο. 

            Ἀποτέλεσμα διεθνῶν συμφωνιῶν (Συνθῆκες Εἰρήνης, Σύσταση Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ΝΑΤΟ) ποὺ στόχο ἔχουν τὴν εἰρήνη, τὴν ἀλληλεγγύη καὶ τὴ συνεργασία ἀνάμεσα στὰ κράτη μέλη εἶναι ἡ ἀπαγόρευση πολεμικῶν συρράξεων τῆς μορφῆς τοῦ παρελθόντος μὲ θύματα ἀμάχους κτλ.

            Ἐπίσης ὅσον ἀφορᾶ στὴ χώρα μας, κοινὴ διεθνῶς διαπίστωση ἀπὸ τοὺς τελευταίους πολέμους εἶναι ὅτι αὐτὴ δύσκολα ὑποτάσσεται ἐξαιτίας τῶν χαρακτηριστικῶν ποὺ διαθέτουμε ὡς λαός, ὅπως αὐτὰ προαναφέρθηκαν.

  Οἱ διεθνεῖς ἐπιδιώξεις ὡστόσο, τὰ οἰκονομικὰ καὶ πολιτικὰ συμφέροντα, τὰ ὁποῖα στὶς μέρες μας εἶναι συγκεντρωμένα στὰ χέρια πολὺ συγκεκριμένων ὁμάδων ποὺ «ὁρίζουν» τὸ διεθνὲς περιβάλλον, ἀσφαλῶς καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ ὑφίστανται καὶ μάλιστα νὰ ἱκανοποιοῦνται μὲ ἐξαιρετικὰ ἀπάνθρωπα μέσα.

             Γιὰ τὴν ἱκανοποίηση αὐτῶν τῶν συμφερόντων ἔχει δομηθεῖ ἕνας διεθνὴς μηχανισμὸς ποὺ ἐπιβάλλει τοὺς στόχους του, ἀκόμη καὶ ἐπεκτατικούς, μὲ τρόπους ἄλλους, ἐφόσον ἡ πολιτισμένη πλέον κοινωνία τῆς Δύσης (Συνθῆκες, Διεθνεῖς Ὀργανισμοὶ) ἐπιβάλλουν τὴν εἰρήνη στὰ κράτη μέλη. Νὰ σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι ἡ βιομηχανία τῶν ὅπλων εἶναι μία ἀπὸ τὶς πιὸ κερδοφόρες παγκοσμίως βιομηχανίες, ὡς ἐκ τούτου ἡ παραγωγὴ ὅπλων μαζικῶν καὶ εἰδικῶν δὲ θὰ πάψει ποτὲ στὴ Δύση. Ἀντίθετα, αὐτὴ καθεαυτὴ ἡ κερδοφορία ἀπὸ τὴ βιομηχανία τῶν ὅπλων εἶναι ποὺ σὲ μεγάλο βαθμὸ γεννᾶ τὴν ἀνάγκη γιὰ πολέμους (θὰ μιλήσουμε ἄλλη φορά).

            Χῶρες σὰν τὴ δική μας μὲ ἔντονο ἐθνικὸ φρόνιμα ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στὶς ἐπιδιώξεις αὐτές. Ἐπιπλέον, ἡ γεωγραφικὴ καὶ γεωπολιτικὴ θέση τῆς χώρας μας ἐξυπηρετεῖ διεθνῆ συμφέροντα πολιτικὰ καὶ οἰκονομικά.

             Στὶς μέρες μας οἱ λαοὶ ποὺ συγκεντρώνουν τόσο στοιχεῖα ποὺ διαμορφώνουν μιὰ ἰδιαίτερη ταυτότητα, ὅσο καὶ πλεονεκτήματα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴ θέση, τὸ κλίμα, τὸ ὑπέδαφος καὶ ἄλλα γεωπολιτικῆς φύσεως χαρακτηριστικὰ εἶναι ἐλάχιστοι.

            Ἴσως ἡ σημαντικότερη χώρα, ἀνάμεσα στὶς ἐλάχιστες ποὺ διαθέτουν σήμερα ὅλα τὰ παραπάνω, εἶναι ἡ Ἑλλάδα.

            Ἐφόσον λοιπὸν στὶς μέρες μας δὲ δεχόμαστε -τουλάχιστον ἀπροκάλυπτα- πολεμικὲς ἐπιθέσεις, γενοκτονίες καὶ ἄλλα παρόμοια γιὰ τοὺς λόγους ποὺ προαναφέραμε, ἡ νέα γενιὰ τῶν στρατηγιστῶν διεθνῶς ἀναπτύσσει ἐξελιγμένες μεθόδους πολέμων καὶ γενοκτονιῶν, ἀναίμακτων, ἀθόρυβων καὶ σιωπηρῶν.

             Ἡ στρατηγικὴ καὶ ἡ μεθοδολογία γιὰ τὸν ἀφανισμὸ ἐθνῶν καὶ λαῶν μὲ ἱστορία, πολιτισμό, παράδοση καὶ πίστη εἶναι σήμερα «ἔξυπνη». Ἡ στρατηγικὴ αὐτὴ βασίζεται σὲ σχέδιο μακροπρόθεσμο, ποὺ ἑστιάζει στὴν καταστροφὴ τῆς ρίζας -μιὰ καὶ καλὴ- ἀπ’ ὅπου τρέφεται ἕνας λαὸς καὶ ἐπιβιώνει.

            Ἡ ἐπίτευξη αὐτοῦ του στόχου, τοῦ ἀφανισμοῦ δηλ. τῶν λαῶν ποὺ ἐμποδίζουν τὴν ἱκανοποίηση τῶν διεθνῶν συμφερόντων, ἁπλῶς καὶ μόνο ἐπειδὴ ὑπάρχουν, ἔχει ἀποφασιστεῖ ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια. Ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ σχεδίου ἔχει ἐπίσης ξεκινήσει πρὶν ἀρκετὸ καιρό. Ἀπ’ ὅταν ἔγινε πλέον σαφὲς στοὺς ἐπίδοξους κατακτητὲς ὅτι ἡ χώρα αὐτὴ ἀκόμη καὶ «ἀπὸ τὰ κόκαλα βγαλμένη» ἐπιβιώνει, ἔγινε στόχος μιᾶς συνεχοῦς ἐπίθεσης μὲ ὅπλα ἔμμεσα, στὰ ὁποῖα τὸ θάρρος,  ἡ γενναιότητα, ἀκόμη καὶ ἡ αὐτοθυσία τοῦ Ἕλληνα στρατιώτη -ποὺ μέχρι πρότινος ἀπαιτοῦνταν γιὰ τὴν αὐτοκυριαρχία καὶ τὴν ἐλευθερία ἑνὸς ἔθνους- δὲν ἔχουν πιὰ ἀπολύτως καμία ἀξία.

     Καὶ γιὰ νὰ γίνουν πιὸ κατανοητὰ ὅλα αὐτά.

     Τί εἶναι αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἐπιδιώκεται στὶς μέρες μας;

            Ἐπιδιώκεται ἡ ὁλοκληρωτικὴ ὁμογενοποίηση τῶν λαῶν, ἡ συγκέντρωση τῆς ἐξουσίας σὲ λίγους, ἡ παντοδυναμία τῶν ἀγορῶν χωρὶς σύνορα. Ἡ διεθνὴς αὐτὴ τάση λέγεται Παγκοσμιοποίηση.

            Ὁ ὁρισμὸς τῆς Παγκοσμιοποίησης δὲν εἶναι ἕνας, διότι αὐτὴ ἐπιδέχεται πολλὲς ἑρμηνεῖες ἀνάλογα μὲ τὸν τομέα (πολιτική, οἰκονομική, πολιτισμικὴ κτλ). Αὐτὸ τὸ ὁποῖο κρατᾶμε εἶναι ὅτι ὡς «παγκοσμιοποίηση» ὁρίζεται ἡ κοινωνικὴ διαδικασία ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς λαοὺς τῆς γῆς μὲ γρήγορους ρυθμοὺς σὲ μιὰ ὁλοκληρωτικὴ ὁμογενοποίηση. Ἕνας πολιτισμός, μὲ τὴ μορφὴ τῆς τεχνολογίας, τοῦ πλούτου, τῆς θρησκείας ἢ τῆς γλώσσας, ἐπιβάλλεται πάνω στὸν ἄλλο καὶ αὐτὴ ἡ ἐπιβολὴ σημαίνει τὸν ἀφανισμὸ τοῦ κατακτημένου. Σὲ μιὰ τέτοια κατάκτηση ἀποδίδεται στὸ παρελθὸν καὶ ὁ ἀφανισμὸς μεγάλων πολιτισμῶν. Σήμερα, ἡ Παγκοσμιοποίηση σημαίνει ἐπιπλέον ἀνάγκη μιᾶς νέας καθολικοῦ τύπου ἡγεμονίας στὸν κόσμο.

            Γιὰ τὴν πραγματοποίηση αὐτοῦ του στόχου ἀπαιτεῖται ἡ χαλάρωση τῶν δεσμῶν τῶν λαῶν μὲ τὴν ἱστορία, τὴ γλώσσα καὶ τὴν κουλτούρα τους. Ἀπαιτεῖται παράλληλα ἡ χαλάρωση τῶν συνόρων, ἡ δυνατότητα μετακίνησης πληθυσμῶν, ἡ δυνατότητα ἀνταλλαγῆς στοιχείων κουλτούρας μεταξὺ τῶν λαῶν, ἡ δημιουργία πολυπολιτισμικῶν κοινωνιῶν, σχολείων, πολυπολιτισμικῶν οἰκογενειῶν, ποὺ στὴν ἐξέλιξή τους θὰ δημιουργήσουν κοινωνίες ὁμοιογενεῖς, χωρὶς ἐθνικὸ χαρακτήρα, ἱστορία, ἰδιαιτερότητες πολιτιστικὲς καὶ πολιτισμικές.

            Σὲ μία πρόσφατη διάλεξη ποὺ ἀφοροῦσε στὴν Παιδεία στὴν Ἑλλάδα εἰπώθηκε κάτι πολὺ σωστό: «Σὲ ὅλο τὸν κόσμο μπορεῖ νὰ ἐπιτραπεῖ ἡ πολυπολισμικότητα, στὴν Ἑλλάδα ἀπαγορεύεται. Στὴ χώρα ποὺ γεννήθηκε ὁ πολιτισμός, γιὰ χάρη τῆς ἀνθρωπότητας, ἐπιβάλλεται αὐτὸς νὰ διατηρηθεῖ ἀναλλοίωτος».

     Ἀντίσταση λοιπὸν σὲ αὐτὰ τὰ σχέδια φέρουν βεβαίως λαοὶ μὲ ἔντονη ἰδιοσυγκρασία καὶ πολὺ συγκεκριμένα χαρακτηριστικὰ ποὺ δὲ μποροῦν νὰ προσαρμοστοῦν σὲ αὐτὰ τὰ δεδομένα, ἀφοῦ μιὰ τέτοια προσαρμογὴ σημαίνει ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς τους ταυτότητας καὶ κυριαρχίας.

             Γιὰ τὴν καταστολὴ αὐτῆς τῆς ἀντίστασης ξεκίνησε πρὶν πολλὰ χρόνια ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ σχεδίου γιὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ θρησκείας. Τὰ δύο αὐτὰ στοιχεῖα ποὺ καθορίζουν τὴν ταυτότητα τοῦ Ἕλληνα εἶναι αὐτὰ ποὺ τὸν διαφοροποιοῦν, ἀλλὰ κι αὐτὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀντλεῖ δύναμη καὶ σθένος. Ἡ γλώσσα εἶναι τὰ ἑλληνικὰ γράμματα, ἡ ἱστορία, ὁ πολιτισμός, ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα, ἡ φιλοσοφία, ἡ δημοκρατία, οἱ ἐπιστῆμες, εἶναι ὅλες οἱ θεμελιώδεις καὶ πανανθρώπινες ἀρχὲς καὶ ἀξίες ποὺ ἱστορικὰ ἔβρισκαν τὸν ὁρισμό τους στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα.

            Ἡ ἑλληνικὴ ὅμως γλώσσα εἶναι καὶ ἡ γλώσσα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀλίμονο στὴν ἀνθρωπότητα ἂν ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα ἀλλοιωθεῖ καὶ ξεχαστεῖ. Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη,  εἶναι αὐτή ποὺ διατηρεῖ  καὶ διδάσκει τὴ γλώσσα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι αὐτὴ ποὺ κρατᾶ τοὺς θεσμοὺς ποὺ θεμελιώνουν τὴν «ἀνθρώπινη» κοινωνία, ἡ Ὀρθοδοξία κρατᾶ ἀκόμη ἀναλλοίωτο τὸ θεσμὸ τῆς κανονικῆς καὶ φυσιολογικῆς οἰκογένειας, τὶς ἀρχὲς τῆς κοινωνίας, τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς βοήθειας, τῆς προσφορᾶς, τῆς συγχωρητικότητας καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν συνάνθρωπο, πρωτίστως ὅμως τὴν πίστη στὸν ἕναν καὶ μοναδικὸ Τριαδικὸ Θεό. Ἡ πίστη αὐτὴ εἶναι ποὺ ἐπανειλημμένα καὶ θαυματουργικὰ στήριξε τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος καὶ τὸ ἔσωσε ἀπὸ δεινὰ καὶ καταστροφές.

            Ἡ πίστη αὐτή, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴ γλώσσα λοιπόν, εἶναι αὐτὰ ποὺ συνθέτουν τὴν ταυτότητα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.  Ἂν λοιπὸν ἀτονήσουν, αὐτὰ καὶ μόνον τὰ δύο στοιχεῖα στὸν χαρακτήρα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τότε αὐτὸς μὲ ταχύτατους ρυθμοὺς θὰ ὑποχωρήσει καὶ τελικὰ θὰ ἐνδώσει σὲ κάθε εἴδους ἐπιδιώξεις τῶν διεθνῶν συμφερόντων καὶ τελικὰ θὰ ἀφανιστεῖ.

    Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀκριβῶς βρισκόμαστε σήμερα.

 Ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια ἔχει ξεκινήσει ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ σχεδίου γιὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ βέβαια τὴν ἀλλοίωση τῆς Ὀρθοδοξίας. Μὲ τὶς πρῶτες ξενόφερτες κυβερνήσεις, ἀμέσως μετὰ τὴ γερμανοϊταλικὴ κατοχὴ καὶ τοὺς ἐμφυλίους, ἄρχισε ἡ ἀργὴ ἀλλὰ σταθερὴ ἀλλοίωση τοῦ Ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ. Ξενομανίες, συμπλεγματικὲς συμπεριφορὲς καὶ ξενόφερτες κουλτοῦρες, ξενοτραφεῖς καὶ ἀπάτριδες κυβερνῶντες, καπήλευση τῶν πλεονεκτημάτων τῆς φτωχῆς καὶ ἐξαιρετικὰ πρόσφορης τότε χώρας, ἀλλαγὲς στὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα, ἀφαίρεση τοῦ Σταυροῦ ἀπὸ τὸν κοντὸ τῆς ἑλληνικῆς σημαίας, νέο ἡμερολόγιο καὶ δυτικὲς ἐπιρροὲς στὴν Ἐκκλησία, ἀλλοίωση θεμελιωδῶν θεσμῶν τῆς κοινωνίας, πολιτικὸς γάμος, διάβρωση τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος, κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ, περιορισμὸς τῆς διδασκαλίας τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν, ἀλλοίωση τοῦ περιεχομένου τῶν βιβλίων τῆς ἱστορίας, ἀφαίρεση τοῦ θρησκεύματος ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ταυτότητα, ἐργασία τὴν Κυριακή, σύμφωνο συμβιώσεως, ἀνεξέλεγκτη μετακίνηση πρὸς τὴ δύση, ἀνεξέλεγκτη «πρόοδος» χωρὶς ἐθνικὴ στρατηγικὴ καὶ πρόγραμμα γιὰ τὴν ἐσωτερικὴ ἐνδυνάμωση τῆς χώρας, τὴ διασφάλιση διὰ παντὸς τῶν κεκτημένων τοῦ ἔθνους, τὴ σοβαρὴ καὶ βιώσιμη οἰκονομικά, κοινωνικὰ καὶ πολιτικὰ τοποθέτηση τῆς χώρας στὸν διεθνῆ χάρτη.

             Ἀπάτριδες καὶ ἀρνησίθρησκοι κυβερνῶντες λοιπόν, σαθρὸ πολιτικὸ σύστημα, ξένα συμφέροντα καὶ ἀφελὴς λαὸς μᾶς ἔφεραν στὸ σημεῖο ποὺ βρισκόμαστε σήμερα.

            Πῶς λοιπὸν σήμερα ἀξιώνουμε ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύουν στὸν Θεό, δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν πατρίδα, γιὰ τὴν παιδεία, γιὰ τὴν οἰκογένεια, νὰ συμπεριφερθοῦν ὡς πατριῶτες;

            Καὶ γιὰ νὰ μὴ θεωρηθοῦμε κάτι τὸ ὁποῖο δὲν εἴμαστε, νὰ ξεκαθαρίσουμε ὅτι στὴ χώρα αὐτὴ ποὺ γεννήθηκαν ὁ πολιτισμός, οἱ ἐπιστῆμες καὶ τὰ γράμματα, γεννήθηκε καὶ ἡ ἐλευθερία τῆς πίστης. Ἡ ἐλευθερία τῆς βούλησης, τὸ ὕψιστο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ἔγινε πράξη καὶ νόμος ἀπαράβατος γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα τὸ 313 μ.Χ. ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα τῆς Νέας Ρώμης, Ἅγιο Κωνσταντῖνο δηλ. τοῦ κράτους τῶν Ρωμιῶν. Ἡ ἐλευθερία τῆς πίστης εἶναι εὐλαβικὰ σεβαστὴ ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ λαό, ὁ ὁποῖος -στὴ συντριπτική του πλειοψηφία Ὀρθόδοξος- ἀξιώνει καὶ ἀπαιτεῖ νὰ γίνεται ἀντίστοιχα σεβαστὴ καὶ ἡ δική του πίστη ἀπὸ τοὺς ἄθεους ἢ ὅποιους ἄλλους κυβερνῶντες.

            Μπορεῖ ἄραγε αὐτοὶ ποὺ μάχονται τὸ ἔθνος, τὸ γένος (λέξεις ποὺ τείνουν νὰ καταργηθοῦν), αὐτοὶ ποὺ διαστρεβλώνουν τὴν ἱστορία τῶν προγόνων, τὴν ἀλήθεια, ποὺ δὲ σέβονται τὴν πίστη τῶν πολλῶν καὶ ἐντελῶς ἀντιδημοκρατικὰ ἀπαγορεύουν τὴν ἐκδήλωσή της, αὐτοὶ ποὺ μάχονται τὴν ἴδια τους τὴν ταυτότητα, μπορεῖ ἄραγε νὰ εἶναι πατριῶτες; Θυμίζουν μᾶλλον -οἱ δύστυχοι- νοσηρὲς περιπτώσεις ἀνθρώπων μὲ σοβαρὰ συμπλέγματα, ποὺ τὰ ἐσωτερικά τους κενά, τὸ πνεῦμα ἀργίας καὶ οἱ «βουλιμικές» τους κρίσεις τοὺς ἔχουν μετατρέψει σὲ αὐτοκαταστροφικὲς ὑπάρξεις.

            Ὁ σημερινὸς Ὑπουργὸς τῆς Παιδείας, γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴ θέση του, δήλωσε πρόσφατα ὅτι τὰ σχολεῖα μεγαλώνουν πολίτες καὶ ὄχι πιστούς.

     Ἐμεῖς θὰ ποῦμε ὅτι τὰ σχολεῖα μεγαλώνουνΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

             Πῶς ἀξιώνουμε νὰ προστατέψουν τὴν πατρίδα μας κι ἐμᾶς αὐτοὶ ποὺ δὲ διακατέχονται ἀπὸ τὰ στοιχεῖα αὐτὰ ποὺ χαρακτηρίζουν τὸν Ἕλληνα πατριώτη ἀλλὰ καὶ τὸν πολιτισμένο καὶ δίκαιο ἄνθρωπο; Τὴν πίστη, τὴν ἐλπίδα, τὴν ἀγάπη, τὴν ἀνθρωπιά.

Πῶς ἀξιώνουμε ἀπὸ ΜΗ πατριῶτες νὰ συμπεριφερθοῦν ὡς πατριῶτες;

Κι αὐτὸ εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ συμβαίνει ἐδῶ καὶ πολλά, πολλὰ  χρόνια.

Δὲ διαθέτουν ἑλληνικὴ ψυχή, δὲ γνωρίζουν ἑλληνικὴ ἱστορία, δὲ βιώνουν τὴν ἑλληνικὴ παράδοση. Ἂν πάλι τὰ γνωρίζουν ὅλα αὐτὰ καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ συμπεριφέρονται ὡς ΜΗ πατριῶτες, τότε ἀνήκουν στὴν ἄλλη κατηγορία, τὴν ὁποία ἀνέκαθεν ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία ἀπέρριπτε, αὐτὴν τοῦ προδότη.

            Ποιὸ εἶναι λοιπὸν αὐτὸ τὸ κακὸ ποὺ δῆθεν ξαφνικὰ σήμερα ἀντιμετωπίζουμε; Τὸ πρόβλημα στὰ σχολεῖα; Τὸ γεγονὸς ὅτι δὲ θὰ διδάσκονται πλέον τὰ θρησκευτικὰ στὰ σχολεῖα;

            Αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι σήμερα ἀποφασίζουν καὶ ψηφίζουν αὐτὰ τὰ μέτρα -οἱ σημερινοὶ κυβερνῶντες-  μεγάλωσαν, ἀνατράφηκαν καὶ γαλουχήθηκαν στὸ δικό μας ἑλληνικὸ περιβάλλον, στὰ δικά μας ἑλληνικὰ σχολεῖα. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τα τελευταῖα 40 χρόνια μεγαλώνουμε. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀνάγκασαν τον λαό νὰ ψηφίσει   ἄθεους χωρὶς νὰ ἔχει ἐναλλακτική, αὐτοὶ ποὺ ἐμεῖς σπουδάσαμε τὰ τελευταῖα χρόνια στὰ ἑλληνικὰ Πανεπιστήμια.

            Τί θέλω νὰ πῶ. Ἐπαναλαμβάνω: Ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ κακὸ ποῦ δῆθεν ξαφνικὰ σήμερα ἀντιμετωπίζουμε; Τὸ πρόβλημα στὰ σχολεῖα; Τὸ γεγονὸς ὅτι δὲ θὰ διδάσκονται πλέον τὰ θρησκευτικὰ στὰ σχολεῖα;

            Τὰ θρησκευτικὰ ἔχουν πάψει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια νὰ διδάσκονται στὰ σχολεῖα.

            Τὰ τελευταῖα τουλάχιστον 30 χρόνια τα θρησκευτικὰ ἀποτελοῦν τὸ μάθημα «τῆς ὥρας τοῦ παιδιοῦ», ἕνα μάθημα ἀπαξιωμένο, ὑποτιμημένο, στὸ ὁποῖο ὅλοι οἱ μαθητὲς βαθμολογοῦνται μὲ ἄριστα καὶ τοῦ ὁποίου οἱ διδάσκοντες οὐδεὶς γνωρίζει ποῦ πιστεύουν.  Δάσκαλοι "Θεολόγοι" ἀδιάφοροι γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο ποὺ διδάσκουν "Θεολογία" γιατί σὲ αὐτὴ τὴ Σχολὴ κατάφεραν κατά λάθος νὰ μποῦν καὶ νὰ σπουδάσουν ἢ δάσκαλοι ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴ δυτικοκρατούμενη κρατικὴ Ἐκκλησία, συχνὰ πλανεμένοι ποὺ περνᾶνε στὰ παιδιὰ σειρὰ ἀπὸ λάθος μηνύματα κ.α.  Έξαίρεση ἀσφαλῶς ἀποτελεῖ ἢ ὕπαρξη συνειδητῶν ἰδεολόγωνΘεολόγων δασκάλων καὶ καθηγητῶν οἳ ὁποῖοι ἀγωνίζονται νὰδιδάξουν Χριστὸ ἀξίες καὶ ἀρχὲς.

             Τὰ θρησκευτικὰ ἔχουν πάψει νὰ διδάσκονται ὅπως πρέπει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὰ σχολεῖα, ἐνῶ παράλληλα ἡ σταδιακὴ ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος τὸ ἔχει κατὰ κάποιον τρόπο γελοιοποιήσει, ἐνῶ ἔχει σὲ βάθος ἐπηρεάσει τὴν ἔννοια τῆς Θεολογίας ὡς ἐπιστήμης ἀλλὰ καὶ τῆς ἴδιας τῆς πίστης στὸ Θεό.

            Καὶ δὲν εἶναι μόνον τὰ θρησκευτικά. Μαθήματα ὅπως ἡ ἱστορία, τὰ νέα ἑλληνικά, ἡ ἀνθρωπολογία κ.α. -ὄχι στὸ σύνολό τους ἀλλὰ σὲ σημεῖα- σὲ συνδυασμὸ μὲ ἡμιμαθεῖς ἢ ἀδιάφορους δασκάλους, καθόλου δὲν προασπίζονται τὴν ἀλήθεια. Πόσες φορὲς ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, οἱ συνομήλικοι μὲ αὐτοὺς ποὺ σήμερα κυβερνοῦν τὴ χώρα, δὲν κληθήκαμε νὰ ὑπερασπιστοῦμε μέσα στὴν τάξη -καὶ στὸ Δημοτικὸ καὶ στὸ Γυμνάσιο- τὰ ὅσα ἀπὸ τὸ σπίτι μας γνωρίσαμε; Πόσες φορὲς δὲν παπαγαλίσαμε πληροφορίες εἴτε περιττὲς εἴτε λανθασμένες, γιὰ νὰ πάρουμε καλὸ βαθμὸ ἢ γιὰ νὰ μποῦμε στὸ Πανεπιστήμιο; Πόσες φορὲς στὸ ἴδιο το Πανεπιστήμιο δὲν ὀργιστήκαμε μὲ τὴ θέση τοῦ ἀπάτριδα καὶ ἄθεου Καθηγητῆ, ποὺ στὰ χρόνια μας ἀποτελοῦσε καὶ τὴν πλειοψηφία τῶν ἀκαδημαϊκῶν;

            Ἀτελείωτη εἶναι ἡ λίστα τῶν ὅσων ἔμμεσα ἢ ἄμεσα, ἐσκεμμένα ἢ λαθεμένα διδασκόμαστε στὰ σχολεῖα καὶ στὰ Πανεπιστήμια ἐδῶ καὶ χρόνια. Τόσο ἐμεῖς, ὅσο οἱ ἰθύνοντες καὶ οἱ ἁρμόδιοι τῶν  τελευταίων 30 τουλάχιστον ἐτῶν, καθισμένοι πάνω στοὺς μισθοὺς τῆς Ἐκκλησίας ἢ τοῦ δημοσίου ἢ στὶς καλὲς ἀμοιβὲς τῆς ἑταιρείας καὶ στὶς πλούσιες παροχὲς ἢ ἄλλοι ἀπορροφημένοι ἀπὸ τὰ προβλήματα καὶ τὴ βιοπάλη, ἀδύναμοι καὶ ἀνίκανοι, ὄχι μόνο νὰ ἀντισταθοῦν ἀλλὰ οὔτε νὰ ἀντιληφθοῦν τὸ κακό, ἐπιτρέψαμε νὰ φτάσουμε στὸ σημεῖο ποὺ βρισκόμαστε σήμερα.

             Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ συμβαίνει τώρα δὲ συνέβη ξαφνικά. Τώρα εἶναι ἁπλὰ ἡ κορύφωση τοῦ κακοῦ.

   Τί κάνουμε τώρα;

             Μέσα ἀπὸ τὸ σύστημα ποὺ γέννησε τοὺς ἄθεους καὶ τοὺς ἀπάτριδες γεννήθηκαν καὶ Χριστιανοὶ καὶ πατριῶτες. Πῶς; Μέσα ἀπὸ τὴν οἰκογένεια.

             Ἀφοῦ δὲν μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τοὺς κυβερνῶντες καὶ τὰ φρονήματά τους, θὰ ἀλλάξουμε τοὺς ἑαυτούς μας καὶ τὰ σπίτια μας.

             Θὰ ἀντισταθοῦμε, μένοντας σταθεροί, ἀκλόνητοι κι ἀμετακίνητοι σὲ αὐτὸ ποὺ πιστεύουμε. Θὰ γίνουμε ἐμεῖς οἱ στρατιῶτες ποὺ τὸ σύστημα ἀπαξίωσε. Δὲ θὰ κρυφτοῦμε, δὲ θὰ κλειστοῦμε στὰ σπίτια μας, δὲ θὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν πατρίδα μας.

             Θὰ μείνουμε ἐδῶ, θὰ συσπειρωθοῦμε, θὰ σηκώσουμε αὐτὸ ποὺ πρεσβεύουμε καὶ χωρὶς φόβο θὰ ἐπικοινωνήσουμε αὐτὸ ποὺ εἴμαστε. Θὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν πίστη μας δημοσίως καὶ θὰ κάνουμε τὸν τρόπο τῆς ζωὴ μας μιὰ μικρὴ ὁμολογία, μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι πρωτίστως θὰ ἐνδυναμώσουμε τοὺς ἑαυτούς μας καὶ τὰ παιδιά μας.

             Ὁ πόλεμος δὲν εἶναι πλέον ὕπουλος καὶ ἔμμεσος. Ὁ πόλεμος εἶναι πιὰ φανερὸς καὶ εὐθύς. Πρὶν 30 χρόνια δὲν καταλαβαίναμε τί συμβαίνει, κι ὅμως φυσικὰ καὶ ἀβίαστα -μέσα στὴν ἀφέλειά μας- κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς ἀντιστάθηκαν, γιατί φυσικὰ κι ἀβίαστα διδάχτηκαν ὅσα ἔπρεπε στὰ σπίτια τους.

            Τὸ ἴδιο θὰ ἐφαρμόσουμε καὶ σήμερα. Μόνο ποὺ σήμερα αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει συνειδητὰ καὶ μεθοδευμένα. Γιατί σήμερα βιώνουμε κι ἀντιμετωπίζουμε τὸ προϊὸν τῆς δικῆς μας κουλτούρας. Ἀντίσταση καὶ ἀνάκαμψη λοιπόν.

Νὰ κάνουμε ὅ,τι ἔκαναν οἱ πρόγονοί μας στὸ παρελθὸν σὲ περιόδους ὑποταγῆς καὶ σκλαβιᾶς. Οἱ πνευματικοὶ Ποιμένες νὰ ἀναλάβουμε καὶ σήμερα τὴν εὐθύνη κι ἂς ξεκινήσουμε τὸ βαρὺ ποιμαντικό μας ἔργο. Ὅπως τότε, ἔτσι καὶ σήμερα μὲ τὴ βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας νὰ μετατρέψουμε τὰ σπίτια μας σὲ μιᾶς νέας ἐξελιγμένης μορφῆς φανερὰ «κρυφὰ σχολειά». Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι στηριζόμενοι ἀπὸ τοὺς κληρικούς μας νὰ κάνουμε τὶς οἰκογένειες μας μικρὲς ὀρθόδοξες πνευματικὲς ἑστίες. Ὅπως τότε,ἔτσι καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ οἰκογένεια νὰ γίνουν θεσμοὶ ἀλληλένδετοι, ἑνωμένοι· νὰ γίνουν ἡ βάση γιὰ μία κοινωνία ὑγιή, δυνατή, ἱκανὴ νὰ Ἀντισταθεῖ ἀλλὰ καὶ νὰ Ἀνακάμψει.

Νὰ κάνουμε ὅ,τι ἔκαναν οἱ ὁμογενεῖς σὲ ὅλο τὸν κόσμο· στὴν Ἀμερική, στόν Καναδά, στὴ Γερμανία, στὴν Αὐστραλία, στὴ Ρωσία, ὅπου χιλιάδες τῶν Ἑλλήνων μετανάστευσαν πρὶν ἀπὸ ἀρκετὲς δεκαετίες. Τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ἐγγόνια τους μεγάλωσαν μέσα σὲ σχολεῖα ὅπου ὑπῆρχε ἡ πανσπερμία τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν αἱρέσεων·πῶς κράτησαν τὰ παιδιά μας τὴν ἑλληνική τους ταυτότητα, τὴν πίστη τους καὶ ὅσα διδάχτηκαν ἀπ' τὸ σπίτι τους; Ἔχουμε ἀμέτρητα ζωντανὰ παραδείγματα Ἑλλήνων τῆς ὁμογένειας ποὺ μεγάλωσαν σὲ σχολεῖα χωρὶς Θεό, χωρὶς πίστη Ὀρθόδοξη κι ὅμως παρέμειναν Ὀρθόδοξοι διατηρώντας ὅσα γνώρισαν καὶ ἔμαθαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, απὸ τὴν οἰκογένεια καὶ τὸ σπίτι τους.

            Σὰν νὰ ζοῦμε λοιπὸν σὲ περιόδους κατοχῆς ἢ σὰν νὰ εἴμαστε σὲ ξένη χώρα ἀφοῦ οἱ ἀπάτριδες κυβερνῶντες μᾶς «ξενιτέψανε», πρέπει νὰ ἀντισταθοῦμε· νὰ ἀναγεννήσουμε τὴν κοινωνία μας, μιὰ κοινωνία ποὺ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ ξαναβγάλει σοφοὺς καὶ δίκαιους κυβερνῶντες, μιὰ κοινωνία ποὺ θὰ μᾶς ἐπαναπατρίσει, μιὰ κοινωνία ποὺ θὰ ξαναβγάλει σωστούς, ὑπεύθυνους καὶ δίκαιους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Οἱ οἰκογένειές μας νὰ γίνουν «μικρὲς Ἐκκλησίες»,

μικρὰ σχολεῖα.

•       Διδασκαλία ἀρχῶν καὶ ἀξιῶν
•       Διατήρηση ἐθίμων καὶ παραδόσεων
•       Μελέτη τῆς ἱστορίας καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας
•       Ἐπικοινωνία μὲ τὰ παιδιὰ
•       Κατήχηση, ἐκκλησιασμός, κατηχητικὸ σχολεῖο
•       Γάμος, οἰκογένεια, τεκνοποιία
•       Συσπείρωση, ἀλληλοβοήθεια, ἀλληλοϋποστήριξη, ἀνθρωπιὰ
•       Προσευχὴ
•       Ἐπιστροφὴ στὶς ρίζες!
  
  
  Πηγή