Ὑπὸ Ὁσιωτ. Μοναχοῦ Ἰωάννου Παπαλεοντίου (Κυπρίου)
Πρὸ δύο περίπου μηνῶν ἐπεσκέφθην τὴν φιλόχριστον Πάρον. Μεταξὺ τῶν ἄλλων, μετέβην καὶ εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν Λογγοβάρδας. Ὁ γηραιὸς Ἡγούμενος αὐτῆς πατὴρ Φιλόθεος μοὶ ἐδιηγήθη τὸ ἑξῆς:
Ὅταν ἤλλαξαν τὸ Ἡμερολόγιον ἐπῆγε νὰ συναντήσῃ τὸν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, ὅστις ἦτο πρωτεργάτης τῆς Καινοτομίας. Ἦτο πολὺ γνωστός του καὶ ὑπῆρχε οἰκειότης μεταξύ των. Ἐκείνην τὴν φορὰν μόλις τὴν εἶδεν ἀνέκραξεν:
-Ἀμὰν πάτερ Φιλόθεε, σῶσε με, χάνομαι. Ἄχ τί ἔκανα ν’ ἀλλάξω τὸ Ἡμερολόγιον!
Δηλαδὴ τὸ ἀντελήφθη ὅτι κακῶς ἐχάλασε τὸν αἰωνόβιον θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὅπως ὁ Ἰούδας ἀνεφώνησε μὲν τὸ ἥμαρτον, ἀλλ΄ ἀπελθὼν ἀπήγξατο.
Δηλαδὴ τὸ ἀντελήφθη ὅτι κακῶς ἐχάλασε τὸν αἰωνόβιον θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὅπως ὁ Ἰούδας ἀνεφώνησε μὲν τὸ ἥμαρτον, ἀλλ΄ ἀπελθὼν ἀπήγξατο.
Μετὰ τινὰς ἡμέρας εὑρέθην εἰς τὴν [νῆσον] Πάτμον. Εἶναι ἀσυλλήπτου μεγαλοπρεπείας τὸ Σπήλαιον καὶ τὰ κειμήλια τοῦ ὑψηπετοῦς Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Δέος καταλαμβάνει τὴν ψυχὴν καὶ ρῖγος περιτρέχει τὸ σῶμα.
Εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν τοῦ Θεολόγου παρεκάλεσα τοὺς Γέροντας νὰ μοὶ διηγηθοῦν καμμίαν ἀξιόλογον ἱστορίαν. Εἷς ἐξ αὐτῶν ἐτῶν 70 μοὶ ἀφηγήθη τὸ ἑξῆς ἀλησμόνητον Θαῦμα:
Κατὰ τὴν 8ην Μαΐου, ὅτε τελεῖται ἡ Ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου, ἀνέβλυζεν ἐκ τοῦ Σπηλαίου Ἁγίασμα. Ἀλλά, πάτερ μου, μοὶ λέγει, δυστυχῶς! Ἀπὸ τότε ποὺ ἔβαλαν τὸ φράγγικον Ἡμερολόγιον, ὤ τῆς συμφορᾶς μας, τὸ Ἁγίασμα ἐσταμάτησεν. Καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Γέροντος Μοναχοῦ ἐδάκρυσαν ἀπὸ τὴν συγκίνησιν.
Ἕτερος Μοναχός, ὀνόματι Ἐπιφάνιος, μοῦ εἶπε διὰ τὸν νεωτεριστὴν καὶ μασῶνον [Μελέτιον] Μεταξάκην, ὅτι ὅταν ἐπεσκέφθη τὸν πατέρα του εἰς τὴν Κρήτην, ὁ γέρων τοῦ εἶπε: Υἱέ μου, καθὸ Πατριάρχης μᾶς ἐτίμησες, ἀλλ᾿ ὅσον διὰ τὸ Ἡμερολόγιον ποὺ χάλασες, ἄν δὲν τὸ ἐπαναφέρῃς, νὰ ἔχῃς τὴν κατάρα μου! Οὕτω καὶ ἐγένετο. Ὅταν ἤνοιξαν τὸν τάφον τοῦ Μεταξάκη, τὸν εὗρον μαῦρον, σκοτεινὸν καὶ ἄλυτον, τοῖς πᾶσι φοβερὸν θέαμα.
Τοῦτο ὀφείλεται ὄχι μόνον εἰς τὴν πατρικὴν κατάραν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν παράβασιν τῆς Ἀποστολικῆς ἐντολῆς: «εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ΄ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω»!
(«Ἡ Φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας», ἀρ.τ. 327 / 7-12-1959, σελ. 6)
