A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

Κυριακή 24 Ιουλίου 2022

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤ' ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2022 (τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

IMG 5740

«καὶ ἰδοὺ τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· Οὗτος βλασφημεῖ»

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

   Φαινόμενο διαχρονικὸ ἡ συμπεριφορὰ τῶν εὐσεβιστῶν. Ἴδια ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Δικαίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἴδια καὶ μέχρι τῆς συντελείας. 

   Τί εἶναι αὐτοὶ οἱ εὐσεβιστές; 

   Εὐσεβιστὲς εἶναι οἱ γραμματεῖς τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Πίστευαν μὲν στὸν ἀληθινὸ Θεό, ἀλλὰ πίστευαν μόνο μὲ τὰ χείλη. Ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ εἶχαν δεῖ ὄχι ἕνα, ἀλλὰ δεκάδες θαύματα καὶ ἔβλεπαν ὅτι ὁ λαὸς Τὸν εἶχε ἀποδεχθεῖ ὡς τουλάχιστον Προφήτη. Παρὰ ταῦτα, σκοτισμένοι ἀπὸ τὰ πολλά τους πάθη, δὲν ἦθελαν νὰ δοῦν τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ. 

   Ἔτσι, σήμερα ἀκούγοντας τὸν Χριστὸ νὰ λέει: «σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες» στὸν παραλυτικό, ποὺ μὲ πολλὴ πίστη κάποιοι ἄνθρωποι Τοῦ παρουσίασαν γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει, ἀμέσως οἱ γραμματεῖς, οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι τηροῦσαν κατὰ γράμμα τὸν Νόμο, σκανδαλίσθηκαν καὶ σκέφθηκαν ὅτι «οὗτος βλασφημεῖ». 

   Καὶ γιατί σκέφθηκαν ὅτι βλασφημεῖ; Διότι ἁμαρτίες, πολὺ σωστά, μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ συγχωρέσει. Ὁ Ἰησοῦς, ὅμως, εἶναι ὁ Θεός, ἑπομένως ἔχει κάθε ἐξουσία νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες. Καὶ πῶς καταλαβαίνουμε ὅτι εἶναι ὁ Θεός; Ἄν ἐξαιρέσουμε ὅλα τὰ θαύματα ποὺ ἔχει κάνει, ὅλη τὴν διδασκαλία Του καὶ τὸν τρόπο ζωῆς Του, καὶ ἀρκεσθοῦμε μόνο στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, θὰ καταλάβουμε. 

   Πρῶτον, γνωρίζει τὰ μυστικὰ τῆς καρδιᾶς. Πολλὲς φορὲς σκεφτόμαστε ἤ κάνουμε κάτι καὶ νομίζουμε ὅτι εἶναι κρυφό. Ὁ Θεός, ὅμως γνωρίζει καὶ τὰ κρυπτά, καὶ τὰ πεπραγμένα καὶ αὐτὰ ποὺ ἀκόμη δὲν ἔχουν γίνει πράξη. Γνωρίζει, λοιπόν, ὅτι οἱ γραμματεῖς σκέφτονται πονηρὰ στὴν καρδιά τους, γιὰ αὐτὸ καὶ τοὺς λέει: «Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;». Καὶ βέβαια, κανένας δὲν Τὸν διέψευσε, διότι πράγματι σκέφτονταν πονηρά.

   Καὶ δεύτερον, εἶναι Ἰατρὸς ψυχῶν καὶ σωμάτων, καθὼς εἶναι Αὐτὸς ὁ Πλάστης ψυχῶν καὶ σωμάτων. Θεράπευσε τὴν ψυχὴ τοῦ παραλύτου μέσα ἀπὸ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν. Οἱ γραμματεῖς, ὅμως, Τὸν ἀμφισβήτησαν. Γιὰ νὰ ἀποδείξει, τότε, ὅτι πράγματι συγχωρεῖ ἁμαρτίες, ἔδωσε τὴν ἐντολή: «σήκω, πάρε τὸ κρεβάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου». Μὲ μία Του προσταγὴ τὰ ἐπὶ χρόνια ἀσθενὴ μέλη τοῦ παραλύτου ζωογονήθηκαν καὶ ἄρχισε νὰ περπατᾶ. 

   Γιατί, ὅμως, ὁ Χριστὸς νὰ φτάσει στὸ σημεῖο νὰ ἀποδείξει ποιός εἶναι; Σίγουρα ἀπὸ τὴν πολλή Του φιλανθρωπία, μήπως καὶ συνειδητοποιήσουν οἱ πορωμένοι γραμματεῖς ὅτι Αὐτὸς ποὺ πολεμοῦν εἶναι ὁ Θεός. 

   Εἶναι κρίμα, πάντως, μέσα στὴν Ἐκκλησία, στὸ θεραπευτήριο ψυχῶν καὶ σωμάτων, ἐδὼ ὅπου ὅλοι ἐρχόμαστε μὲ τὴ θέλησή μας νὰ θεραπευθοῦμε διότι εἴμαστε ἀσθενεῖς, ἐδὼ ὅπου ἄπειρες φορὲς ἔχουμε ἀκούσει αὐτὰ ποὺ ἔκαναν οἱ γραμματεῖς στὸν Κύριο, νὰ ὐπάρχουν ἀνάλογες συμπεριφορές. 

   Θέλει ὁ Ἐπίσκοπος –παραδείγματος χάριν- νὰ κάνει τὸ ἔργο ποὺ ὁ Θεὸς τοῦ ἐμπιστεύθηκε, νὰ ποιμάνει ψυχὲς μὲ προοπτικὴ σωτηρίας, καὶ κάποιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ τὸν ἐμποδίζουν. Σὲ ὅ,τι κάνει σκέφτονται: Βλασφημεῖ. Δὲν κάνει ὁμολογία. Δὲν ὑπερασπίζεται τὴν Ὀρθοδοξία. Μᾶς κουράζει. Μᾶς λέει ψέμματα.

   Καὶ ἐρωτῶ: «Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν»; Θέλουμε, ἤ δὲν θέλουμε νὰ εἴμαστε μὲ τὸν Χριστό; Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἔχουμε λύσει ὅλα μας τὰ προβλήματα γιὰ νὰ στραφοῦμε νὰ λύσουμε καὶ τὰ τῶν ὑπολοίπων;

   Εἶναι αὐτὸ Ὀρθοδοξία; Εἶναι δυνατὸν μέσα στὴν Ὀρθοδοξία, ἀντὶ νὰ κοιτάει ὁ καθένας πῶς νὰ ἀνταποκριθεῖ στὴν ἰδιότητά του καὶ πῶς νὰ θεραπεύσει τὰ πάθη του, νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὸ τί κάνει ὁ κάθε Ἐπίσκοπος; Τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου δὲν μποροῦμε νὰ τὰ δεχόμαστε κατὰ προτίμηση. Τὰ δεχόμαστε ὅλα. Ἔτσι  καὶ τὸ «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε, αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες». Το ἴδιο καὶ οἱ κληρικοὶ ποὺ ζητοῦν ὑπακοὴ ἀπὸ τὸ ποίμνιο.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

   Ὁ Χριστὸς μᾶς κάλεσε ὅλους στὴν Ἐκκλησία, λέγοντας: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Ὅλοι εἴμαστε κουρασμένοι ἀπὸ τὰ προβλήματα τῆς καθημερινότητας, ἀπὸ τὶς προσωπικὲς ἀδυναμίες, ἀπὸ τὰ ὅσα ἀκούγονται γιὰ τὸ αὔριο. Μὴν φορτωνόμαστε, ὅπως οἱ γραμματεῖς καὶ μὲ τὴν κρίση καὶ τὴν ἀμφισβήτηση. Μὴν πάμε μὲ το μέρος τους. Ἄς πάμε μὲ το μέρος ἐκείνων ποὺ ζήτησαν τὴν θεραπεία ἀπὸ τὸν Κύριο, τὴν ἔλαβαν καὶ μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ πίστη Τὸν δοξολόγησαν.

Μετ’ εὐχῶν,

ὁ Ἐπίσκοπός σας,

  ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος