ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ (Ὁμιλιά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

Ὁμιλία Κυριακῆς Ε΄ Νηστειῶν (Ἁγίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας)

Ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς στὸ Μεζοῦρλο (Λατίνια) Λαρίσης, τὴν 8/21-4-2024, μὲ τίτλο: «Νὰ βροῦμε τὴν ἀληθινὴ μετάνοια!»:

Πηγή

«Τῆς μετανοίας ζηλωτὰς ἀνάδειξον ἡμᾶς, Κύριε!» (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντος)

 

Ὁμιλία στὴν Κατανυκτικὴ Ἐκδήλωση Σαρακοστῆς
Ε΄ Κυριακὴ Νηστειῶν – Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας
Καθεδρικὸς Ἱ. Ναὸς Εὐαγγελιστρίας Λαρίσης, 8/21-4-2024

+Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος Κλήμεντος

Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·

Α. Ἡ χάρις τῆς μετανοίας

            Ἡ κατανυκτικὴ περίοδος τοῦ Τριωδίου ἀρχίζει, ὡς γνωστόν, μὲ τὸ περίφημο τροπάριο: «Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα!». Γιατί παρακαλοῦμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ Τριωδίου καὶ καθ’ ὅλη τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ γιὰ μετάνοια; Διότι διερχόμαστε τὴν κατ’ ἐξοχὴν περίοδο τῆς μετανοίας, καὶ ἐν τούτοις μόνοι μας, μὲ τὶς ἀνθρώπινες μόνον προσπάθειες καὶ διαθέσεις, δὲν καταφέρνουμε νὰ μετανοήσουμε ἀληθινὰ καὶ εἰλικρινά. Χρειαζόμαστε ἄμεσα τὴν θεία ἔμπνευση καὶ βοήθεια γι’ αὐτό. Ἄν δὲν ἀνοίξει ὁ Θεὸς τὶς πύλες τῆς μετανοίας στὸν ἄνθρωπο, τότε ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ μετανοήσει εἰλικρινά. Εἶναι ἀναγκαία ἡ χάρις τῆς μετανοίας πρὸς τοῦτο!

            Ὁ Κύριός μας ζήτησε ἐξ ἀρχῆς τοῦ κηρύγματός Του μετάνοια: «μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 3, 2). Αὐτὸ ἦταν νωρίτερα τὸ κήρυγμα τοῦ Τιμίου Προδρόμου, αὐτὸ ἦταν κατόπιν τὸ ἐπίμονο κήρυγμα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, αὐτὸ εἶναι καὶ θὰ εἶναι πάντοτε τὸ συνεχὲς κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

            Ἡ μετάνοια περιέχει οὐσιαστικὰ τὶς βασικὲς χριστιανικὲς ἀρετὲς καὶ ταυτόχρονα ἀποτελεῖ καρπό τους. Σημαίνει πρώτιστα πίστη. Ἄν δὲν πιστεύεις ἀληθινὰ καὶ βαθιά, δὲν πρόκειται νὰ δείξεις καμιὰ μετάνοια. Ἐπίσης, ἄν δὲν ἐλπίζεις, δὲν μετανοεῖς. Στὴν μετάνοια ἐνυπάρχει ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη εἰσάγει καὶ ὠθεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν μετάνοια, διότι τὸν ἐλέγχει καὶ τὸν προτρέπει σὲ διόρθωση τῶν ἐπταισμένων καὶ σὲ ἐπανόρθωση. Χωρὶς αὐτὴν δὲν ἔχουμε ἀληθινὴ μετάνοια. (βλ. Ἁγίου Γαβριὴλ Ἐπισκόπου Ἰμερέτιας, Ψάχνω τὴν ψυχή μου, Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμοῦ, ἐκδ. Ἄθως, Ἀθήνα 2023, σελ. 107 ἑ.).

            Γενικά, ὅταν προβαίνουμε σὲ ἁπλὸ ἀπολογισμὸ τῶν ἁμαρτιῶν μας, καὶ παρατηροῦμε ὅτι δείχνουμε ἐλάχιστη μεταμέλεια, χωρὶς πόνο, χωρὶς αἰσχύνη, μὲ ψυχρότητα καὶ ἀδιαφορία, σὰν νὰ πρόκειται γιὰ ἁμαρτήματα ἄλλου, τότε αὐτὸ τὸ γεγονὸς σημαίνει ὅτι οἱ πύλες τῆς μετανοίας δὲν ἀνοίχθηκαν ἀκόμη καλὰ μέσα μας.

            Κάποτε, ὑπάρχει μετάνοια ἀπὸ ὑποχρέωση, ἐπειδὴ μᾶς τὸ ἐπιβάλλουν οἱ ἄλλοι, οἱ περιστάσεις τῆς ζωῆς, τὸ περιβάλλον κ.λπ. Φυσικά, δὲν πρόκειται γιὰ τὴν ἀληθινὴ μετάνοια, ἡ ὁποία πρέπει νὰ μᾶς χαρακτηρίζει σὰν Χριστιανούς. Ἡ μετάνοια δὲν εἶναι ἐπιβαλλόμενο καθῆκον, ἀλλὰ ζωτικὴ ἀνάγκη τῆς ἴδιας τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία αἰσθάνεται τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας καὶ ἐπιθυμεῖ τὴν λύτρωση καὶ τὴν ἀπελευθέρωση.

            Ἄλλοτε, ὑπάρχει μετάνοια ἀπὸ τὸν φόβο τῆς τιμωρίας. Κάποιοι αἰσθάνονται ἄσχημα μὲ τὶς ἁμαρτίες τους κυρίως διότι ἐπικρέμαται ὁ κίνδυνος τῆς τιμωρίας ἐπάνω τους. Καλὸ εἶναι γιὰ ἀρχή, ἀλλὰ πρόκειται γιὰ κάτι δουλικό. Δὲν φθάνει τὸ αἴσθημα τοῦ φόβου τιμωρίας γιὰ τὴν ἐνοχή, ἄν θὰ πρέπει νὰ ἀποκτήσουμε ὑγιῆ σχέση μὲ τὸν Θεό. Εἶναι ἀναγκαία ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη, ἡ παράδοση μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν θεία Ἀγκάλη, ἡ ὁποία δέχεται τοὺς πάντες, μὲ μόνον ὅρο τὴν ὁμολογία τῆς ὅποιας ἁμαρτίας, χωρὶς δικαιολογίες καὶ προφάσεις, καὶ τὴν ἐκζήτηση τοῦ ἐλέους καὶ τῆς θείας ἀφέσεως.

            Ἡ ὄντως μετάνοια εἶναι πόνος καὶ βάσανο γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν προδοσία τῆς Ἀγάπης Του· γιὰ τὴν ἄδικη σπατάλη τοῦ πολύτιμου χρόνου τῆς ζωῆς μας στὴν ματαιότητα, στὴν ἀδικία, στὸ ψεῦδος, στὴν ἀνομία. Ἀναλογιζόμαστε τὸ μέγεθος τῆς Σταυρικῆς Θυσίας τοῦ Θεανθρώπου Λυτρωτοῦ μας, καὶ τὴν δική μας ἀχαριστία καὶ ἀποστασία;

            Ἐν τούτοις, ὅταν ἔχουμε μέσα μας ψυχρότητα, ὅταν λείπει τὸ ἀληθινὸ πνεῦμα τῆς μετανοίας, δὲν ποθοῦμε τὰ πνευματικά, δὲν μᾶς ἑλκύει ἡ προσευχή, στὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας δὲν μποροῦμε νὰ συγκεντρωθοῦμε, ἀλλὰ οὔτε καὶ στὴν κατ’ ἰδίαν προσευχή· στὴν ἀγαθοεργία καὶ θυσία εἴμαστε δυσκίνητοι, στὰ θεῖα βραδυκίνητοι ἕως ἀκίνητοι…

            Ἄν βλέπουμε ὅτι ἡ ἁμαρτία ἔχει μεγάλη δύναμη μέσα μας, ὅτι μᾶς παρασύρει ἑκόντες-ἄκοντες, τότε χρειαζόμαστε πραγματικὰ δυνατὴ προσευχὴ καὶ δέηση ἐκτενῆ, γιὰ νὰ μᾶς λυπηθεῖ ὁ Κύριος καὶ νὰ μᾶς δώσει χάριν μετανοίας. Αὐτὴ δίδεται σὲ ὅσους τὸ ζητοῦν μὲ πόνο καὶ ἐπιμονή. Διαφορετικά, τὸ ἄπειρον Ἔλεος τοῦ Κυρίου, ποὺ θέλει νὰ μᾶς ἐπισκιάσει καὶ σώσει, χρησιμοποιεῖ ἄλλους τρόπους, ἀπρόσμενους, προκειμένου νὰ ὁδηγηθοῦμε σὲ ἐπίγνωση μετανοίας καὶ ἐπιστροφὴ στὶς εὐθεῖες ὁδοὺς τῆς θείας εὐαρεσκείας.

Β. Ἕνα σύγχρονο παράδειγμα μετανοίας

            Ἐπ’ αὐτοῦ, ἐπιτρέψτε μου νὰ ἀναφέρω στὴν ἀγάπη σας ἕνα σύγχρονο παράδειγμα, τὸ ὁποῖο εἶναι πολὺ διδακτικὸ καὶ χαρακτηριστικό.

            Προηγουμένως, θέλω νὰ τονίσω ὅτι κάποιοι ἄνθρωποι ὁδηγοῦνται στὴν πίστη καὶ τὴν μετάνοια μὲ τρόπο θαυμαστό, ἐνῶ πρὶν ζοῦσαν μιὰ ζωὴ τελείως παραδομένη στὰ πάθη τους. Κάποιες ὅμως δυσχερεῖς περιστάσεις τῆς ζωῆς τοὺς συγκλόνισαν συθέμελα, καὶ μόνο τότε στράφηκαν μὲ μεγάλη ὁρμὴ πρὸς τὸν Θεό.

            Κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς βλέπουν σημεῖα, κάποιοι βιώνουν ὑπερφυσικὲς καταστάσεις. Ἔχω γνωρίσει ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀκόμη καὶ τὴν ἐμπειρία τοῦ σωματικοῦ θανάτου καὶ τῆς μετὰ θάνατον καταστάσεως, καὶ ἐπανῆλθαν στὴν ζωή. Μιὰ τέτοια εἶναι ἡ περίπτωση ποὺ ἄκουσα πρόσφατα καὶ θὰ σᾶς ἀναφέρω.

            Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρό, βαδίζοντας σὲ κεντρικὸ δρόμο τῆς πόλεώς μας Λάρισας, μὲ πλησίασε κάποιος σχετικὰ νέος ἄνθρωπος, μὲ πλαστικὸ ποτῆρι τοῦ καφὲ στὸ χέρι, ἄνθρωπος φυσιολογικός, κανονικός, σύγχρονος, καθημερινός. Ἀφοῦ μὲ χαιρέτισε καὶ μοῦ ἔθεσε κάποιο ἐρώτημα, ἐν συνεχείᾳ μοῦ ἀπεκάλυψε ὅτι ἡ ζωή του ἄλλαξε ἐντελῶς, ὅτι πιστεύει πλέον βαθύτα στὸν Θεό, ἐνῶ πρὶν ἦταν Χριστιανὸς μόνον κατ’ ὄνομα, καὶ προσπαθεῖ στὸ ἑξῆς νὰ εὐαρεστήσει στὸν Θεὸ ζῶντας κατὰ τὸ ἅγιο Θέλημά Του.

Καὶ τοῦτο, διότι πρὶν ἀπὸ σχετικὰ λίγο χρονικὸ διάστημα, ἐξ αἰτίας μιᾶς σοβαρῆς ἀσθένειας, πέθανε, ὁ θάνατός του διαγνώσθηκε, καὶ βρέθηκε σὲ ἀφάνταστο καὶ ἀπερίγραπτο τόπο ὀδύνης καὶ φρικτῆς κολάσεως! Εἶναι ἀδύνατον, ὅπως μὲ βεβαίωσε μὲ κάθε σοβαρότητα, ἀνθρώπινη γλῶσσα νὰ περιγράψει τὸν βασανισμὸ τῆς ψυχῆς του!…

            Τότε ὅμως, συνέβη τὸ ἀνέλπιστο: μιὰ μεγαλόπρεπη Γυναίκα, μέσα στὸ Φῶς, μὲ ἀνέκφραστη Μητρικὴ στοργὴ καὶ ἐνδιαφέρον, τὸν ἀνέσυρε ἀπὸ τὸν ἐφιαλτικὸ βασανισμό του. Μέσα του, εἶχε τὴν σίγουρη πεποίθηση ὅτι Αὐτὴ ἦταν ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, ἡ Παναγία Μητέρα μας, ἡ Ἀειπάρθενη Θεοτόκος! Τὸν μετέφερε σὲ τόπο ἀσφαλῆ, ἐνῶ ἀπὸ κάτω του ἔχασκε χαώδης ἄβυσσος. Ἦταν στὴν βάση ἑνὸς βουνοῦ, ἔτσι τοῦ φάνηκε, καὶ στὴν κορυφή του διακρινόταν Φῶς ὑπέρλαμπρο. Καὶ τότε ἄκουσε τὴν οὐράνια φωνή Της νὰ τοῦ λέγει:

            «‒Θὰ πρέπει νὰ ἀνέλθεις ψηλὰ γιὰ νὰ σωθεῖς ἐκεῖ στὸ Φῶς. Αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει μὲ τὴν θέλησή σου. Διαφορετικά, θὰ βρεθεῖς καὶ πάλι ἐκεῖ ποὺ ρίφθηκες, χωρὶς καμιὰ ἐλπίδα ἐπανόδου»! 

            Κατόπιν αὐτῆς τῆς συγκλονιστικῆς Θεομητορικῆς ὁδηγίας, ἐπανῆλθε στὴν ζωή, ἡ καρδιά του ξαναλειτούργησε, τὰ ὄργανα τοῦ σώματός του ἄρχισαν καὶ πάλι νὰ λειτουργοῦν κανονικά, καὶ θεωρήθηκε ἡ νεκρανάστασή του ἕνα πραγματικὸ θαῦμα, ὅπως καὶ ἦταν!

            Τὸ πιὸ σημαντικὸ ὅμως θαῦμα ἦταν ἀκριβῶς ἡ ριζικὴ μεταστροφή του. Εἶχε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τὴν αἴσθηση ὅτι βίωσε κάτι ἐκπληκτικό. Ὅτι ἔζησε μιὰ ὑπερφυσικὴ κατάσταση, ἡ ὁποία ἐντυπώθηκε βαθιὰ στὴν συνείδησή του καὶ ἄλλαξε πλήρως τὴν σκέψη του, τὴν τοποθέτησή του, τὴν πορεία τῆς ζωῆς του.

            Μοῦ εἶπε μὲ εἰλικρίνεια, ὅτι ἄν δὲν εἶχε γυναίκα καὶ παιδί, θὰ ἐπέλεγε σίγουρα τὴν ὁδὸ τῆς Μοναχικῆς ἀφιερώσεως, γιὰ νὰ ζήσει τὸ ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς του ἐν μετανοίᾳ. Τοῦ δόθηκε λοιπὸν ἡ βαθιὰ χάρις τῆς μετανοίας μὲ τὸν θαυμαστὸ αὐτὸ τρόπο, σύμφωνα μὲ τὰ ἀνεξιχνίαστα κρίματα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ χρειαζόταν καθοδήγηση γιὰ τὸ πῶς ἐκφράζεται καὶ βιώνεται ἡ μετάνοια.

            Μοῦ ἐκμυστηρεύθηκε ἐπίσης μὲ πόνο καὶ θλίψη, ὅτι οἱ ἄνθρωποι δὲν πιστεύουν εὔκολα στὴν μαρτυρία του. Σὲ λίγους μόνον ἀποτολμᾶ νὰ μιλήσει ἀνοικτά, ἀλλὰ οἱ περισσότεροι γνωστοί του δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ πιστεύσουν σὲ αὐτὸ ποὺ ἔζησε. Παρατηροῦν ὅτι ἡ ζωή του ἄλλαξε σαφῶς, ὅτι δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ γνώριζαν, ὅτι κάτι τὸ ἀσυνήθιστο συνέβη, ἀλλὰ δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ προβληματισθοῦν βαθύτερα! Καὶ αὐτὸς αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη, ἔτσι τοῦ ζητήθηκε, νὰ γνωστοποιεῖ τὴν ἐμπειρία του.

            Τοῦ εἶπα καὶ τὸν διαβεβαίωσα ὅτι δὲν μὲ πλησίασε τυχαία. Ὅτι ὅλα ρυθμίζονται τέλεια ἀπὸ τὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ὅτι ὁ Κύριος ἐπέτρεψε στὸ ἄφατο Ἔλεός Του νὰ μοῦ γνωστοποιήσει αὐτὸ ποὺ ἔζησε, γιὰ νὰ τὸ μεταδίδω  εὐρύτερα, ὥστε νὰ γίνονται γνωστὰ τὰ θαυμάσια τοῦ Θεοῦ μας, προκειμένου νὰ βοηθιοῦνται καὶ νὰ ἐνισχύονται οἱ καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι, διότι εἴμαστε σὲ πάρα πολὺ δύσκολα καὶ κρίσιμα χρόνια. Δόξα τῷ ἀπείρῳ ἐλέει Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν! Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς!

Γ. Ἀληθινὴ καὶ ψευδὴς μετάνοια

            Ἐν συνεχείᾳ, εἶναι καλὸ νὰ ἐξετάσουμε σύντομα ποιὸς μετανοεῖ ἀληθινά, ὥστε παρὰ τὴν ἀσθένειά του νὰ δύναται νὰ κοινωνεῖ ἀκατακρίτως τὰ ἅγια Μυστήρια, καὶ ποιὸς ψευδῶς, ὥστε νὰ εἶναι ἄξιος καταδίκης ἄν δὲν διορθωθεῖ.

            Ψευδῶς μετανοεῖ ὅποιος δὲν ἐξομολογεῖται εἰλικρινά, δὲν νιώθει πόνο γιὰ τὶς ἁμαρτίες του, ἤ δὲν βλέπει κἄν τὶς ἁμαρτίες του! Μάλιστα ἀκόμη καὶ ὅταν τυπικὰ ἐξομολογεῖται, τὸ κάνει μὲ τέτοιον τρόπο, σὰν νὰ προβαίνει σὲ περιγραφὴ κάποιου ἀδιάφορου συμβάντος ξένου πρὸς τὸν βαθύτερο ἑαυτό του. Καὶ τοῦτο, διότι δὲν ἔχει μέσα του τὴν σταθερὴ πρόθεση καὶ δὲν δίνει τὴν ἀποφασιστικὴ ὑπόσχεση ὅτι δὲν θὰ διαπράξει καὶ πάλι τὰ ἴδια, ὅταν βρεθεῖ στὶς ἴδιες συνθῆκες ποὺ ἁμάρτησε προηγουμένως. Γιατί αὐτό; Διότι βαθιὰ μέσα του ἐξακολουθεῖ νὰ ἐπιθυμεῖ ὅπως καὶ πρὶν τὴν ἁμαρτία! Δὲν τὴν ἔχει ἀποστραφεῖ. Δὲν τὴν ἔχει βδελυχθεῖ, οὔτε τὴν ἔχει μισήσει! Τὴν θεωρεῖ ἀναπόσπαστο μέρος τῆς ὑπάρξεώς του καὶ δὲν μπορεῖ νὰ φαντασθεῖ τὴν ζωή του χωρὶς αὐτήν!

            Αὐτὴ εἶναι μιὰ ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνη καὶ πλανερὴ κατάσταση, ἡ ὁποία ὑποδηλώνει κατ’ οὐσίαν ἀμετανοησία. Ψεύτικη μετάνοια! Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἄξιος τῆς Θείας Μεταλήψεως. Καὶ ἄν ἀποτολμήσει νὰ κοινωνήσει, δὲν θὰ εἶναι «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον», ἀλλ’ «εἰς κρίμα καὶ κατάκριμα» τῆς δυστυχοῦς ψυχῆς του… (βλ. Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ, Διδαχὴ στὴν Ε΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, στὸ «Ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς νηστείας ἀγῶνα», τ. Α΄, ἐκδ. «Καθ’ ὁδόν», Ἀθήνα 2022, σελ. 122 ἑ.).

            Ὁ ἀληθινὰ μετανοῶν, ἀντίθετα, εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἐξομολογεῖται ΟΛΕΣ τὶς ἁμαρτίες του, καὶ ὄχι ἐπιλεκτικὰ μερικὲς μόνον, μὲ πραγματικὸ πόνο καὶ λύπη καρδιᾶς, καὶ κυρίως μὲ σταθερὴ πρόθεση νὰ μὴ τὶς ἐπαναλάβει. Γι’ αὐτὸ καὶ ὑπόσχεται ἀνεπιφύλακτα περὶ τούτου, καὶ ἐπίσης λαμβάνει σοβαρὰ μέτρα προστασίας καὶ ἀσφαλείας γιὰ νὰ μὴν περιπέσει καὶ πάλι στὰ ἴδια μὲ εὐκολία καὶ προχειρότητα. Αὐτός, ἐφ’ ὅσον λάβει σχετικὴ ἄδεια καὶ εὐλογία ἀπὸ τὸν Πνευματικὸ πατέρα, μπορεῖ νὰ κοινωνήσει ἀξίως, καὶ παρὰ τὴν ἀσθένεια καὶ ἀδυναμία του, δέχεται τὸ πλούσιον Ἔλεος τοῦ Παναγάθου Κυρίου μας «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον». Εἴθε μὲ ὅλους μας νὰ συμβαίνει τοῦτο!

            Τὸ παράδειγμα τῆς σήμερον τιμωμένης Ἁγίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας εἶναι ἐξόχως διδακτικό. Ἐπρόκειτο γιὰ τόσο μεγάλη ἁμαρτωλή, ὥστε ἀόρατη δύναμις νὰ τῆς ἐμποδίζει τὴν εἴσοδο τὸν Πανίερο Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου πῆγε ἀπὸ περιέργεια. Καὶ μόνον ὅταν ἔβαλε μέσα της τὴν ἀληθινὴ μετάνοια, τὴν πρόθεση καὶ ἀπόφασή της νὰ μὴν ἐπιστρέψει στὴν ἀκαθαρσία τῶν σαρκικῶν της ἁμαρτιῶν, μόνον τότε τῆς ἐπετράπη πλέον -μὲ τὴν Θεομητορικὴ μεσιτεία- νὰ εἰσέλθει στὸν Ναὸ γιὰ νὰ προσκυνήσει καὶ νὰ λάβει θεῖες δωρεές. Διότι θὰ ἀπεδύετο σὲ ἀγῶνα φοβερὸ πέραν τῆς ἐρήμου τοῦ Ἰορδάνου γιὰ νὰ δείξει τὴν ἔμπρακτη μετάνοιά της, ἐπὶ δεκαετίες ὁλόκληρες, μέχρις ὅτου καθαρθεῖ, ὅπως καὶ φωτισθεῖ καὶ θεωθεῖ. Καὶ μόνο πρὶν τὸ τέλος της νὰ φανερωθεῖ στὸν κόσμο ὡς ἐκπληκτικὸ ὑπόδειγμα μετανοίας διὰ τοῦ Ὁσίου Ζωσιμᾶ, ὁ ὁποῖος ἄκουσε τὰ τοῦ Βίου της, τὴν κοινώνησε τὰ ἅγια Μυστήρια καὶ ἐν τέλει τὴν ἔθαψε. Εἴθε νὰ ἔχουμε τὶς ἅγιες πρεσβεῖες της!

            Ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές, αὐτὰ νὰ εἶναι τὰ ὑποδείγματα καὶ τὰ πρότυπά μας, ὥστε νὰ προσφεύγουμε στὸν Λυτρωτή μας Χριστὸ ὡς τὸν μόνο Ἰατρό, τὸν ἀληθινὸ Πατέρα, τὸν πραγματικὸ Εὐεργέτη, τὸν μοναδικὸ Σωτῆρα! Νὰ Τὸν ἀγαπήσουμε βαθιὰ καὶ εἰλικρινά, νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑποστοῦμε κάθε θυσία γιὰ χάρη Του ἀκόμη καὶ αὐτῆς τῆς ζωῆς μας, καὶ τίποτε νὰ μὴ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὴν μακάρια Ἀγάπη Του!

            Τί ἔχουν στ’ ἀλήθεια νὰ μᾶς προσφέρουν τὰ πάθη καὶ οἱ ἁμαρτίες, ὅπως καὶ οἱ δαίμονες ποὺ κρύπτονται ὄπισθεν, παρὰ μόνον ἀτιμία, δυστυχία, καταστροφὴ καὶ ἀπώλεια;

            Ἀντίθετα, ὁ Πανάγαθος Κύριός μας γιὰ τὴν ἀληθινὴ μετάνοιά μας, γιὰ τὴν μικρὴ ἀλλὰ τίμια καὶ εἰλικρινῆ προσπάθειά μας, προσφέρει σὲ μᾶς τὴν εὐφροσύνη τῆς πραγματικῆς κοινωνίας μαζί Του ἀπὸ τούτη τὴν ζωή! Τί μεγαλύτερο καὶ ὑψηλότερο ὑπάρχει ἀπὸ τὴν Θεία Κοινωνία; Τί μακαριώτερο καὶ ἐρασμιώτερο; Αὐτὴ μᾶς ἑνώνει μὲ τὸν Χριστό, μᾶς κάνει ἕνα μαζί Του, Τὸν φέρει μέσα στὴν ἴδια τὴν ταπεινὴ ὕπαρξή μας!…

Δ. «Ποτήριον Κυρίου» καὶ «ποτήριον δαιμονίων»

            Γιὰ νὰ μετέχουμε τοῦ «Ποτηρίου τοῦ Κυρίου», χρειάζεται ὅπως εἴπαμε ἀληθινὴ καὶ γνήσια μετάνοια. Διαφορετικά, μέσῳ τῶν παθῶν καὶ ἁμαρτιῶν καὶ μάλιστα τῶν σαρκικῶν, ὁ ἄνθρωπος μετέχει τοῦ «ποτηρίου τῶν δαιμονίων», ποὺ συνιστᾶ τὸν αἰώνιο θάνατο!

            Τὰ δύο αὐτά, οἱ δύο αὐτὲς καταστάσεις, δὲν συμβιβάζονται καὶ δὲν συνδυάζονται. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι σαφής: «Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων» (Α΄ Κορ. 10, 21).

            Ὁ Θεὸς ἔχει δείξει σὲ Βίους Ἁγίων πόσο φοβερὸ σκοτάδι περιβάλλει τοὺς ἁμαρτωλούς. Ὁ Ἅγιος Νήφων Κωνσταντιανῆς (23 Δεκ.) ζοῦσε ἀρχικὰ πολὺ ἁμαρτωλὴ καὶ ἔκλυτη ζωή, παραδομένος στὰ πάθη τῆς σαρκός. Κάποτε συναντήθηκε μὲ κάποιον γνωστό του, τὸν Νικόδημο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἄνθρωπος εὐσεβής. Αὐτὸς τὸν κοίταξε ἀπορημένος καὶ ὅταν ὁ Νήφων τὸν ἐρώτησε γιατὶ τὸν παρατηρεῖ μὲ τέτοιον τρόπο, ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Πίστεψέ με, ἀδελφέ, ὅτι δὲν σὲ εἶδα ποτὲ ἔτσι, ὅπως σήμερα, διότι τὸ πρόσωπό σου εἶναι τρομακτικό, κατάμαυρο»!…

            Τὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων, τῶν εὐσεβῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, ἑνωμένα μὲ τὸν Χριστό, περιβάλλονται μὲ θεῖον Φῶς, διότι ὁμοιώνονται μὲ τὸ πρωτότυπό τους, μὲ τὸν Χριστό. Ἀντίθετα, τὰ πρόσωπα τῶν ἀσεβῶν, ὅπως καὶ τῶν ἀμετανοήτων ἁμαρτωλῶν, γίνονται ἀποκρουστικά, διότι ἐξομοιώνονται μὲ τὸν πατέρα τῆς ἁμαρτίας διάβολο!

            «Ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν» (Α΄ Ἰω. 3, 8), βεβαιώνει ὁ Μαθητὴς καὶ Ἀπόστολος τῆς Ἀγάπης Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καὶ Εὐαγγελιστής. Πόσο μεγάλη δυστυχία καὶ συμφορὰ εἶναι νὰ παραμένεις δέσμιος τοῦ ἐχθροῦ τῆς ψυχῆς σου καὶ τῆς ζωῆς σου, ἀμετανόητος καὶ ἀδιόρθωτος!     

            Ἀπὸ τὴν μιὰ λοιπόν, μὲ βάση τὴν ἀληθινὴ μετάνοια, ἔχουμε τὴν σωτηρία καὶ ὅλες τὶς θεῖες δωρεές. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἔχουμε τὴν ἀμετανοησία ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια καὶ σὲ κάθε αἰσχύνη καὶ ἀκαθαρσία. Σὲ μᾶς ἐναπόκειται νὰ κάνουμε τὴν ὀρθὴ ἐπιλογή.

            Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ὑποδεικνύοντας ὁδὸ μετανοίας, καθάρσεως, ἀφέσεως καὶ σωτηρίας, μᾶς προτρέπει πατρικῶς: «καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος» (Β΄ Κορ. 7, 1).

            Ἄν λοιπὸν θέλουμε νὰ εἴμαστε αἰώνια μὲ τὸν Κύριο καὶ Θεό μας, μὲ τὴν Παναγία Μητέρα μας, μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους καὶ τοὺς Ἁγίους Πάντας, ἄς ἀναδειχθοῦμε σὲ τούτη τὴν σύντομη ζωὴ ζηλωτὲς τῆς ἀληθινῆς μετανοίας, καὶ ἄς ἑνωνόμαστε μυστηριακὰ μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ μας, μὲ τὴν θεία Ἐνέργεια, χωρὶς ἀναβολὴ καὶ καθυστέρηση, χωρὶς ἀναμονή, διότι δὲν γνωρίζουμε τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα!

            Ὁ Κύριός μας δέχεται μὲ ἀνοιχτὲς ἀγκάλες κάθε προσερχόμενο μὲ εἰλικρινῆ μετάνοια, τὸν δικαιώνει καὶ τὸν ἀποκαθιστᾶ. Ὅποιον καταδικάζει τὸν ἑαυτό του, αὐτὸν σίγουρα τὸν συγχωρεῖ. Τοῦ ἀφαιρεῖ τὸ κακὸ πνεῦμα καὶ τοῦ χαρίζει Ἅγιο Πνεῦμα. Τοῦ δίδει καθαρότητα καὶ ἐλπίδα, ἐλευθερία καὶ παρρησία, συγχώρηση καὶ σωτηρία!

---

Ἀδελφοί·

            «Ἄς μετανοήσουμε καὶ ὁ Ἐλεήμων καὶ Πρᾶος Θεὸς θὰ μᾶς εὐσπλαχνισθεῖ τὴν ὥρα τῆς Κρίσεως στὸ Δικαστήριό Του, ἐξ αἰτίας τῆς φιλευσπλαχνίας Του, ποὺ εἶναι πάντοτε μεγαλύτερη ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ἁμαρτίες!…» (Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ἁγιοπνευματικὲς διδαχές…, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2017, σελ. 174), Ἀμήν!

Πηγή

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΥΣ Δ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΥΣ Γ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

Ὁμιλία στοὺς Γ΄ Χαιρετισμοὺς τῆς Θεοτόκου

Ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίων Δώδεκα Ἀποστόλων στὴν Λάρισα, τὴν Παρασκευὴ Γ΄ ἑβδ. Νηστειῶν, 23-3/5-4-2024:

Πηγή

ΤΡΟΠΟΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

ΣΤΟΥΣ Α' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

ΒΑΣΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΘΥΣΙΑ ΥΠΕΡ ΧΡΙΣΤΟΥ; (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

Ὁμιλία στὴν Ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Σαράντα Μαρτύρων

Ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα στὸν Καθεδρικὸ Ἱερὸ Ναὸ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὴν Λάρισα τὴν Παρασκευή, 9/22-3-2024, μὲ τίτλο: «Εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ μεγάλη θυσία ὑπὲρ Χριστοῦ;».

Πηγή

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΚΡΙΘΟΥΜΕ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

Ὁμιλία Κυριακῆς τῆς Δευτέρας Παρουσίας (Ἀπόκρεω)

Ἀπὸ τὸν Σεβ/το Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς στὸ Μεζοῦρλο (Λατίνια) Λαρίσης, τὴν Κυριακή, 22-2/10-3-2024, μὲ τίτλο: «Νὰ προσέχουμε γιατὶ θὰ κριθοῦμε!»:

Πηγή

ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

Ο ΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

Ὁμιλία Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου

Ἀπὸ τὸν Σεβ/το Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς στὸ Μεζοῦρλο (Λατίνια) Λαρίσης, τὴν Κυριακή, 19-2/3-3-2024, μὲ τίτλο: «Ὁ Εὔσπλαγχνος Πατέρας μᾶς ἀναμένει πάντοτε».

 Πηγή

ΟΙ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΒΛΑΠΤΟΥΝ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΚΩΣ ΔΑΙΜΟΝΙΖΕΤΑΙ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

Η ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΩΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

Τὴν Πέμπτη, 2/15-2-2024, τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμης λειτούργησε στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίων Δώδεκα Ἀποστόλων στὴν Λάρισα μετὰ τοῦ Ἐφημερίου Ἱερομ. π. Ἀποστόλου. Κοινώνησαν παιδιὰ καὶ πιστοὶ κατὰ τὴν μεγάλη αὐτὴ Δεσποτικὴ καὶ Θεομητορικὴ Ἑορτή. Πρὸ τοῦ Δι΄ εὐχῶν τῆς Ἀπολύσεως, ὁ Σεβ/τος κ. Κλήμης ἐκφώνησε Ὁμιλία γιὰ τὴν Ἑορτή, γιὰ τὴν ἀρετὴ τῆς Συγχωρήσεως ὡς προϋποθέσεως χαρίσματος Ὁμολογίας παρὰ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο καὶ γιὰ τὴν ἀναμενόμενη ψήφιση ἀπὸ τὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων τοῦ ἐκτρωματικοῦ νομοσχεδίου περὶ «γάμου» καὶ «τεκνοθεσίας» ἀπὸ ὁμοφυλόφιλα «ζεύγη».

Πηγή

ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

Ὁμιλία στὴν Ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν

Ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα στὸν πανηγυρίζοντα Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στὴν Ἐλασσόνα, τὴν Δευτέρα, 30-1/12-2-2024, μὲ τίτλο: «Ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες ἀγωνιζόμενοι».

Πηγή

ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ Ή ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ; (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

ΜΗΝΥΜΑ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΦΑΝΙΩΝ (Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

Μήνυμα Ἁγίων Θεοφανίων

Ἐλασσόνα, Παρασκευή, 6/19-1-2024

+Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος Κλήμεντος

Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·

            Εὐχαριστοῦμε τὸν Τριαδικὸ Θεό μας, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἐπιτρέπει γιὰ ἄλλη μία χρονιὰ νὰ τελοῦμε τὴν μεγάλη καὶ ὁλόφωτη ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Θεοφανίων! Καὶ τοῦτο συμβαίνει γιὰ πρώτη φορὰ στὰ χρονικὰ τῆς τοπικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος στὴν ἱστορικὴ πόλη τῆς Ἐλασσόνος, ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Παναγίας Ὀλυμπιώτισσας, ἐντὸς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας Ἐπαρχίας, μὲ συμμετοχὴ πιστῶν μας τοπικῶν, ἀπὸ τὴν Λάρισα, ὅπως καὶ ἀπὸ τὰ γύρω μέρη καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν Βερδικούσια.

            Ἑορτάσαμε τὴν Γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸ λίγων ἡμερῶν, καὶ Τὸν βλέπουμε, σύμφωνα μὲ τὴν ὡραία περιγραφὴ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, νὰ «βαπτίζεται σήμερα ἀπὸ τὸν Ἰωάννη [τὸν Πρόδρομο], γιὰ νὰ ἀποκαθάρει τὸν γεμᾶτο ρύπους ἄνθρωπο, νὰ φέρει τὸ [Ἅγιο] Πνεῦμα ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ νὰ ἀνυψώσει τὸν ἄνθρωπο στοὺς οὐρανούς, γιὰ νὰ ἐγερθεῖ αὐτὸς ποὺ εἶχε πέσει καὶ νὰ ντροπιασθεῖ ἐκεῖνος [ὁ διάβολος] ποὺ τὸν ἔριξε, γιὰ νὰ πραγματοποιήσει ὁ Ἴδιος [ὁ Κύριός μας] τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου»! (βλ. «Ὁμιλία εἰς τὴν ἡμέραν τῶν Φώτων»).

            Πράγματι, ὁ Φιλάνθρωπος Χριστός μας τὶς δικές μας ἁμαρτίες καθαίρει στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ καὶ δέχεται τὸ Βάπτισμα γιὰ νὰ ξεπλύνει τὸ χειρόγραφο τῆς παραβάσεως τῶν Πρωτοπλάστων.

            Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς βεβαιώνει, ὅτι ὅσοι βαπτισθήκαμε στὸν Χριστό, Τὸν ἔχουμε πραγματικὰ ἐνδυθεῖ (Γαλ. 3:17) στὴν ψυχή μας. Εἴμαστε πλέον τοῦ Χριστοῦ, ἀνήκουμε σὲ Αὐτόν· Αὐτὸν λατρεύουμε, Αὐτὸν ὁμολογοῦμε, στὸ Σῶμα Του ζοῦμε, σὲ Αὐτὸν θὰ παραδώσουμε τὴν ψυχή μας μὲ καλὴ ἐλπίδα αἰωνίου ἑνώσεως, κοινωνίας καὶ σωτηρίας!

            Πῶς ἀποδεικνύεται στὴν πράξη ὅτι ἐνδυθήκαμε τὸν Χριστὸ καὶ ὅτι παραμένουμε ἑνωμένοι ἀληθινὰ μαζί Του; Ὅταν παρουσιάζουμε στὴν ζωή μας τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: πίστη, πραότητα, ἐγκράτεια. Ὅταν ἀντιστεκόμαστε σθεναρὰ στὴν ἁμαρτία, διότι ἀγαποῦμε καὶ ποθοῦμε τὴν ἐλευθερία καὶ ἀπολύτρωση. Τότε αἰσθανόμαστε τὸ μεγαλεῖο τῆς πίστεώς μας καὶ δοξάζουμε μὲ ταπείνωση τὸν Τριαδικὸ Θεό μας.

            Ἄν ὅμως ἁμαρτάνουμε, ὅπως γράφει θεόσοφα ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, τότε ἀποδεικνύουμε ὅτι ἀκόμη δὲν ἔχουμε καλυφθεῖ καλῶς καὶ ἀσφαλῶς ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Παρουσιάζουμε κενὰ γυμνότητος, μέσῳ τῶν ὁποίων ὁ ἐχθρὸς μᾶς πειράζει καὶ τραυματίζει. Ὅμως, εὐτυχῶς ὁ Πανάγαθος Κύριός μας δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει ἐντελῶς. Σὲ ὅποιον μὲ προσευχὴ καὶ πόθο, μὲ δάκρυα καὶ πόνο μετανοεῖ καὶ ζητεῖ θεία ἄφεση, ὁ Κύριος τοῦ γίνεται ἔνδυμα, γιὰ νὰ δύναται νὰ τηρεῖ σταθερὰ πλέον τὶς ἅγιες Ἐντολές Του καὶ νὰ ἀποδίδει ἀληθινὴ πνευματικὴ καρποφορία. Ἡ βαθιὰ πίστη καὶ ἀγάπη Χριστοῦ μᾶς δίδει πνευματικὰ δηνάρια, χαρίσματα, καὶ μᾶς ἐμπιστεύεται θεῖα μυστήρια.

            Λάβαμε χάρισμα πίστεως, μᾶς ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Συμεών, καὶ ὀφείλουμε μὲ μακροθυμία σὲ ὅλα, μὲ ὑπομονή, νὰ πιστεύουμε ἀκράδαντα στὶς θεῖες ἐπαγγελίες. Ὅσο τὸ καλλιεργοῦμε, τόσο τὸ χάρισμα αὐξάνεται. Ἄν ὅμως νομίσουμε ὅτι αὐτὸ συμβαίνει ἀπὸ τὴν δική μας δύναμη καὶ ἱκανότητα, τότε γιὰ τὸν ἐγωϊσμὸ καὶ τὴν ὑπερηφάνεια μᾶς ἐγκαταλείπει ἡ θεία Χάρις καὶ ὁ πονηρὸς μᾶς ἐμπαίζει μὲ τὶς δικές του πλάνες (βλ. «Ἀλφαβητικὰ Κεφάλαια», Κεφ. ΙΑ’).

---

Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί·

            Ἡ σημερινή μας παρουσία, κατ΄ αὐτὴ τὴν ἐπιφανῆ καὶ ἁγία ἡμέρα τῶν Φώτων, μᾶς δίδει τὴν εὐκαιρία καὶ δυνατότητα νὰ ἀνανεώσουμε τὸ χάρισμα τῆς Πίστεως. Νὰ παραμείνουμε σταθερὰ καὶ ἀμετακίνητα στὴν καλὴν ὁμολογίαν τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Πίστεως, διότι βρισκόμαστε σὲ καιρὸ Ἀποστασίας! Ἀποτελοῦμε διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ τὸ «μικρὸν Ποίμνιον», τὸ ὁποῖον ἀκόμη καὶ σήμερα χλευάζεται καὶ περιφρονεῖται. Οἱ Προπάτορές μας στὴν ἁγία Πίστη ἐδιώχθησαν, ἀλλὰ παρέμειναν ἑδραῖοι καὶ μᾶς παρέδωσαν τὴν σκυτάλη, τὴν ἁγία Παρακαταθήκη, γιὰ νὰ τὴν φυλάξουμε καὶ νὰ τὴν μεταδώσουμε ἀκέραιη καὶ ἀνόθευτη. Ὑποσχόμαστε ὅτι θὰ ἐπιτελέσουμε αὐτὴ τὴν ἱερὴ ἀποστολή μας μὲ ὅποιο κόστος καὶ τίμημα, χωρὶς νὰ καμπτόμαστε εἴτε ἀπὸ ἐξωτερικὲς πιέσεις εἴτε καὶ ἀπὸ ἐσωτερικοὺς κλυδωνισμούς.

            Θυμίζουμε ὅτι κατὰ τὸ παρὸν ἔτος 2024 συμπληρώνεται ἕνας ὁλόκληρος αἰῶνας ἀπὸ τὴν ἀποτολμηθεῖσα Ἡμερολογιακὴ Μεταρρύθμιση στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ σὲ ἄλλες τοπικὲς Ἐκλλησίες, ἡ ὁποία τόσο σάλο δημιούργησε καὶ τόση ταραχὴ προξένησε.

            Στὴν καθοριστικὴ αὐτὴ Ἐπέτειο, ἀντὶ νὰ ἀναπτύξουμε τὶς δικές μας γνωστὲς Ὀρθόδοξες θέσεις γιὰ τὴν ἐμμονή μας στὴν Ἀκαινοτόμητη Πίστη τῶν Πατέρων μας, θὰ θυμίσουμε μόνον ἐπιγραμματικὰ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν σήμερα στὴν Οὐκρανία, καὶ ποὺ ἀποδεικνύουν περίτρανα τὸ δίκαιον τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος μας, ὁ ὁποῖος διεξάγεται ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν, καὶ ὄχι ἐξ αἰτίας φανατισμοῦ, μικρομυαλιᾶς καὶ μὴ προσαρμοστικότητας.

            Ὅπως εἶναι γνωστόν, μὲ ἄφρονα παρέμβαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὑπῆρξε ἀναγνώριση μιᾶς ἀντικανονικῆς δομῆς ὡς δῆθεν κανονικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, ὑπὸ τὸν θεωρούμενο Κιέβου Ἐπιφάνιο, καὶ ταυτόχρονα ἄρχισε συστηματικὸς διωγμὸς τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπὸ τὸν Μητροπολίτη Κιέβου Ὀνούφριο. Ἡ νέα αὐτὴ ὑποστηριζόμενη ἀπὸ τὸ Κράτος κατ΄ ὄνομα Ἐκκλησία (τοῦ Ἐπιφανίου), μὲ ἄκρως φιλαιρετικὴ καὶ οἰκουμενιστικὴ οὐνιτικὴ γραμμή, ἐπέλεξε πρόσφατα νὰ εἰσαγάγει τὸ λεγόμενο Νέο Ἡμερολόγιο, μὲ κρατικὴ ὑποστήριξη καὶ ρύθμιση, γιὰ νὰ προσεγγίσει στὴν Δύση καὶ νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή.

            Ἔχουμε δηλαδὴ σύγχρονη ἐπανάληψη αὐτοῦ τοῦ τραγικοῦ ποὺ ἔγινε ἐδῶ καὶ ἕναν αἰῶνα στὴν χώρα μας, χάριν ἀλλοτρίων ἐπιδιώξεων καὶ ὄχι πραγματικῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ ποιμαντικῶν ἀναγκῶν. 

            Ἡ πίεση λοιπὸν στὴν Οὐκρανία γιὰ ἀποδοχὴ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου εἶναι πολὺ μεγάλη, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία ὑπὸ τὸν Κιέβου Ὀνούφριο ξεκαθάρισε αὐτὸ ποὺ κι ἐμεῖς οἱ ταπεινοὶ τονίζουμε ἐδῶ καὶ ἕναν αἰῶνα καὶ οἱ πολλοὶ κωφεύουν:

Ὅτι ἡ ἐπιθετικὴ μορφὴ τῆς Ἡμερολογιακῆς Μεταρρυθμίσεως πρὶν ἀπὸ 100 χρόνια συνδέεται κυρίως μὲ τὸν ἀπαισίας μνήμης πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, ὑποστηρικτὴ τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ μοντερνισμοῦ καὶ Μασόνο ὀλκῆς! Ἐπιθυμία τοῦ Μεταξάκη μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ δῆθεν «νεο-ιουλιανοῦ» ἡμερολογίου του, ποὺ εἶναι πανομοιότυπο μὲ τὸ Παπικὸ Γρηγοριανό, ἦταν ἀπὸ πολιτικὸ ὑπολογισμὸ ἡ προσέγγιση καὶ πιθανὴ ἕνωση μὲ τὴν Ἀγγλικανικὴ ἐκκλησία. Ἡ ἀλλαγὴ δημιούργησε λειτουργικὰ προβλήματα, ἕως καὶ κατάργηση τῆς Νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων (ὅπως σημειωτέον θὰ συμβεῖ καὶ ἐφέτος μὲ τὸ Νέο, μιᾶς καὶ τὸ Πάσχα εἶναι ὄψιμο). Ἡ παραμονὴ στὸ Πάτριο Ἡμερολόγιο δὲν μᾶς ἐμποδίζει ἀπὸ τὴν προσέγγιση τοῦ Θεοῦ· καὶ ἡ μετάβαση στὸ Νέο δὲν μᾶς φέρνει πιὸ κοντὰ στὸν Κύριο. Οἱ ριζικὲς μεταρρυθμίσεις στὴν Ἐκκλησία χωρὶς ἐκκλησιαστικὸ νόημα καὶ σκοπὸ δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο, ἀπὸ τὸ νὰ προξενοῦν χωρισμοὺς καὶ διαιρέσεις στὸ Ποίμνιο, ὅπως καὶ σύγχυση καὶ ἀταξία στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας (βλ. Ἱστοσελίδα Ἕνωσης Ὀρθοδόξων Δημοσιογράφων – spzh-news: «Γιατί ἡ Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν θὰ μεταβεῖ στὸ Νέο Ἡμερολόγιο», 3-8-2023).

Οἱ Ὀρθόδοξοι Οὐκρανοὶ Ἀδελφοί, οἱ ὁποῖοι διώκονται, τονίζουν πολὺ ὀρθῶς ὅτι «ἡ τήρηση τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημεῖα-σύμβολα τοῦ ἀνήκειν στὴν διωκομένη Ἐκκλησία, ἕνας ἀπὸ τοὺς τρόπους τοῦ θρησκευτικοῦ μας αὐτο-προσδιορισμοῦ». Ἡ ἀπάρνηση τῆς Οἰκουμενιστικῆς ἑνώσεως ποὺ προωθεῖται ἀνοικτὰ ἀπὸ τοὺς Καινοτόμους κατ΄ ὄνομα ὀρθοδόξους, ὁδηγεῖ καὶ ὑπαγορεύει τὴν πιστὴ καὶ ἀμετακίνητη τήρηση τοῦ Πατροπαραδότου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου. Ἀπόρριψη τοῦ Κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ποὺ δρομολογεῖται ἀπὸ τὸ ἑπόμενο ἔτος 2025 καὶ ἑξῆς μεταξὺ Κωνσταντινουπόλεως καὶ Βατικανοῦ, σημαίνει πιστὴ τήρηση τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου. Ἀπάρνηση τῆς ἐκκοσμικεύσεως, τῆς ἠθικῆς ἀσυδοσίας, τῆς σιωπηρῆς ἀνοχῆς ἤ καὶ ἀποδοχῆς τῶν ἠθικῶν διαστροφῶν τῆς σήμερον ὑπαγορεύει τὴν παραμονὴ σὲ ὅσα μᾶς παραδόθηκαν ἀκαινοτομήτως! (βλ. Αὐτόθι, «Γιατί ἐμμένουμε πεισματικὰ στὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο;», 29-11-2023).

            Ἰδοὺ λοιπὸν γιατὶ τὸ φαινομενικὰ δευτερεῦον θέμα τοῦ Ἡμερολογίου ἀποκτᾶ τόσο μεγάλη ἀξία καὶ σημασία, ὥστε νὰ θεωρεῖται στοιχεῖο παραμονῆς στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, στοιχεῖο διαφοροποιήσεως ἀπὸ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν στὴν ἐλευθεριάζουσα Οἰκουμενιστικὴ ἀντζέντα τῆς συμφορᾶς.

Εἶχε λοιπὸν ἀπόλυτο δίκαιο ὁ Ἅγιος πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος ὁ Καβουρίδης (+1955), ὁ Πνευματικός μας Ἡγέτης, ὅταν ἔγραφε ἐπιμόνως ὅτι τὸ Πάτριο Ἡμερολόγιο ἀποτελεῖ «φραγμόν», «ἄμυναν», προμαχῶνα» καὶ «προπύργιον» ἔναντι τῶν ἐπιβουλῶν τῶν αἱρετικῶν κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας.

---

Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·

            Ὅλα αὐτὰ ἰσχύουν στὸ ἀκέραιο καὶ σήμερα γιὰ μᾶς ἐδῶ στὴν Πατρίδα μας, τὴν ἀγαπημένη Ἑλλάδα μας. Οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου βρίσκονται στὸ μεγάλο δίλημμα καὶ σταυροδρόμι: Μποροῦν ἕναν αἰῶνα μετὰ τὸ κακῶς γινόμενο, νὰ τὸ διορθώσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἑορτολογικὴ Παράδοση. Θὰ χαρεῖ ὁ Οὐρανὸς καὶ θὰ ἀγαλλιάσουν οἱ ψυχὲς τῶν Ὀρθοδόξων! Διότι αὐτὴ ἡ ἀποκατάσταση θὰ τοὺς λυτρώσει ἀπὸ ὅλα τὰ ὡς ἄνω δεινὰ ποὺ ἐπέρχονται. Διαφορετικά, θὰ περιπέσουν σὲ χάος ἀπύθμενο, ἑκόντες ἄκοντες, καὶ οἱ δικαιολογίες καὶ οἱ κατηγορίες τους κατὰ τῶν ὄντως Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν τους -ποὺ τοὺς πονοῦν καὶ ἀγαποῦν- δὲν θὰ τοὺς ὠφελήσουν σὲ τίποτε!…

            Εἴθε νὰ παραμείνουμε στὸ Χάρισμα τῆς Πίστεως καὶ νὰ τὸ αὐξήσουμε, ἡ δὲ Χάρις τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ νὰ φωτίσει τὶς ψυχὲς καὶ νὰ φέρει ἀφύπνιση, κατὰ Θεὸν ἕνωση καὶ σωτηρίαν αἰώνιον! Ἀμήν.

            Ἔτη πολλά!

Πηγή

ΑΠΟΚΟΠΗ ΠΑΘΩΝ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)

 

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ (Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα)