A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΑΚΡΙΒΕΙΑ - ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ



Αποσπάσματα από Υπόμνημα του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου προς τα πνευματικά του παιδιά τον Ιούνιο του 1972 (δημοσιευθέν υπό του κ. Στ, Κεμεντζετζίδου στο Αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου, Υστάτη Έκκλησις, έκδ. Περιοδικού "Άγιος Νεκτάριος", Θεσσαλονίκη, χ.χ.).

"Ἀπὸ τὰς ἀρχὰς ποὺ εἰσήχθη τὸ νέον Παπικὸν ἡμερολόγιον εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλλαδικὴν Ἐκκλησίαν δὲν ἔπαυσα νὰ ἀγωνίζομαι κατὰ τῆς ἀντικανονικῆς, ἀπερισκέπτου καὶ παρανόμου εἰσαγωγῆς αὐτοῦ καὶ τῆς κανονικῆς καὶ ἐννόμου ἐπαναφορᾶς τοῦ Πατρίου παλαιοῦ ἑορτολογίου. Ἔγραψα ἐπιστολὰς εἰς Πατριάρχας, Βασιλεῖς, Ἀρχιερεῖς, Κυβερνήτας. Ἐπεχείρησα μακρυνὰ ταξείδια εἰς Ἀλεξάνδρεια, Ἱεροσόλυμα, ἵνα παρακαλέσω τοὺς Πατριάρχας νὰ φροντίσουν νὰ Ἑνώσουν τὴν Ἐκκλησίαν τὴν ὁποίαν διήρεσε ὁ μασσῶνος Πατριάρχης Μελέτιος ὁ Μεταξάκης διὰ τῆς ἀπερισκέπτου, ἀπρομελετήτου, ἀντικανονικῆς καὶ παρανόμου εἰσαγωγῆς τοῦ νέου παπικοῦ ἡμερολογίου. Δὲν εἰσηκούσθην, ἀλλ᾿ οὐκ ἔπαυσα οὐδὲ θὰ παύσω νὰ ἀγωνίζομαι ὑπερασπιζόμενος ἄχρι τελευταίας μου ἀναπνοῆς οὐ μόνον διὰ τὸ Πάτριον ἡμερολόγιον, ἀλλὰ καὶ δι᾿ ὅλας τὰς Ἀποστολικὰς καὶ Πατρικὰς Παραδόσεις καὶ τὴν Ἁγίαν καθαρὰν καὶ ἀμώμητον Πίστιν ἡμῶν, τὴν Ὀρθόδοξον, γράφων, διδάσκων, ἐλέγχων, νουθετῶν, στηλιτεύων πάντας τοὺς ἀσεβεῖς, ἀπίστους, παρανόμους, βλασφήμους, παρηκόους, παραβάτας καὶ καταφρονητὰς τῶν Θείων Νόμων καὶ Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου καὶ πάντων τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Πατρικῶν Παραδόσεων καὶ παρακαλῶν πάντας νὰ ἐπιστρέψουν εἰς μετάνοιαν, εἰς τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν τοῦ Κυρίου καὶ εἰς τὰς Ἀποστολικὰς καὶ Πατρικὰς Παραδόσεις. Ἐὰν ἐπὶ χρονικόν τι διάστημα ὑπεχώρησα, τοῦτο ἔπραξα κατ᾿ οἰκονομίαν. Ἀφ᾿ ἑνός, διότι τινὲς τῶν Προκαθημένων Προέδρων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μετὰ τῶν ὁποίων εἶχον ἔλθει εἰς ἐπαφήν, μοὶ εἶχον εἴπει, ὅτι κακῶς ἐγένετο ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ Παπικοῦ ἑορτολογίου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καί, μοὶ ὑπέσχοντο, ὅτι θὰ ἐφρόντιζον νὰ ἐπαναφέρουν τὸ Παλαιόν...
Ἔπαυσα τοῦ λοιποῦ πᾶσαν οἰκονομίαν, διότι ἤκουσα ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρας καὶ ἀπὸ τὴν συνείδησίν μου, "οἰκονομητέον καὶ μὴ παρανομητέον". Καὶ ἀπὸ τὴν Ἑορτὴν τῶν Ἁγίων Πάντων 22αν Μαΐου ἀκολουθῶ τὸ πάτριον παλαιὸν ἑορτολόγιον. Πιστεύω αὐτὸ οὐχὶ ὡς πίστιν, ἠ δόγμα ἢ καὶ ὅτι ἀπὸ αὐτὸ καὶ μόνον θὰ σωθῶ, ὡς τινὲςφανατικοὶ παλαιοημερολογῖται ἀπερίσκεπτοι καὶ ἀνόητοι φρονοῦν, ἀλλὰ πιστεύω αὐτὸ ὡς παράδοσιν Πατρικήν...
Ἀφίνω συμβουλὴν εἰς τὰ πνευματικά μοι τέκνα, ὅπως ἀκολουθοῦν τὴν Ἐκκλησίαν, ἕως ὅτου ἀποφασίσῃ ἡ Ἐκκλησία καὶ ἐπαναφέρῃ τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον, ἐὰν δὲν τὸ ἐπαναφέρῃ καὶ προβοῦν τινὲς εἰς ἔνωσιν μετὰ τῶν παπικῶν, τότε νὰ χωρήσουν καὶ ἀκολουθήσουν Ἐπισκόπους φυλάσσοντας τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν καὶ Παράδοσιν".

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

ΤΡΕΙΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΣΤΟΡΙΑΣ ΠΕΤΡΟΥ

Τις συνεντεύξεις του ο μακαριστός Αστορίας Πέτρος Αστυφίδης (οι οποίες είναι στην ελληνική γλώσσα) έδωσε στον πρώην Αμερικής (τότε Αρχιμανδρίτη) Παύλο Στρατηγέα τον Μάιο του 1988.




Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ (τοῦ πατρός Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Φωτογραφία


………Τά πάσης φύσεως...κοσμικά ἐπιτεύγματα, οἱ ἐφήμερες δόξες, ἡ...προβολή, οἱ πάσης φύσεως «ἐπιτυχίες» στήν ἐπίγειον πλάνην, δέν θά ἦσαν δυναταί, ἐάν δέν εἲχαμε τά τάλαντα πού μᾶς ἐδόθησαν καί ἐμεῖς, ἀντί νά τά χρησιμοποιήσωμε πρός τόν σκοπόν γιά τόν ὀποῖον μᾶς ἐδόθησαν, τά ... «ἀξιοποιοῦμε» πρός ἲδιον κέρδος καί προσωπικήν, ἐπίγειον καταξίωσιν καί προβολήν……
…………………………………

Τά πλάσματα Τοῦ Κυρίου μας, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐάν ἀνἠκουν στό Φυτικό ἢ ζωικό βασίλειο, έδημιουργήθησαν κεκοσμημένα μέ πληθώρα χαρισμάτων, τά οποῖα τούς προσδίδουν, ἐξωτερική πανέμορφη ὂψη μέ μυρωδιές, χρώματα κ.λπ. (στά φυτά), δύναμη, εὐκινησία, ὀξυτάτη ὃραση, ἀκοή, δυνατότητα προσανατολισμοῦ κ.λπ. (στά ζῶα).
Δέν πρέπει νά μᾶς διαφύγη τό ὃ,τι στήν θαυμάσια καί μέ ΜΟΝΑΔΙΚΟΝ καί ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΝ ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΟΝ τρόπον ἀποδίδουσα τήν ΟΥΣΙΑΝ τῶν παγμάτων, ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΓΛΩΣΣΑΝ, ἡ Ὃλη Δημιουρηγία, ἡ Πλάση ἀποδίδονται κατά τρόπον θαυμαστόν μέ τήν λέξιν «ΚΟΣΜΟΣ» ἡ ὁποία σημαίνει ΣΤΟΛΙΔΙ καί ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ...! ( ‘Εξ οὗ κόσμημα κ.λπ.)
Ὃλα αὐτά τά χαρίσματα μέ τά ὁποῖα ἐστόλισε τά μέλη τοῦ φυτικοῦ καί ζωικοῦ βασιλείων τῆς Πλάσεως Ὁ Δημιουργός μας, κατατάσσονται στήν κατηγορίαν τῶν ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ, δηλαδή στις διαδικασίες ἐκεῖνες οἰ ὀποῖες ένεργοποιοῦνται καί λειτουργοῦν ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΩΣ, χωρίς νά μποροῦν νά χαληναγωγηθοῦν πλήρως ἀπό τούς φορεῖς των, ἀλλά ἐνεργοῦν «αύτομάτως» προκειμένου νά ἐξασφαλισθοῦν ἡ ἐπιβίωσις καί ἡ άναπαραγωγή τῶν εἰδῶν, κατά τρόπον πού νά έξασφαλίζεται καί ἡ αύτόματος ἐπιλογή τῶν ὑγιῶν μελῶν καί κατηγοριῶν ἐξ αὐτῶν καί ἡ ἀπόρριψις τῶν ἀσθενικῶν καί δυναμἐνων νά ὁδηγήσουν σέ μαρασμό καί σέ διαδοχικές ὑποβαθμίσεις τῆς ἀνθεκτικότητος καί ὑγείας τῶν, διαφόρων εἰδῶν.
Καί ἐδῶ, πρέπει νά σταθοῦμε στήν ΜΟΝΑΔΙΚΗ, τήν ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ, τήν ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΤΙΜΗ πού ἐπεφύλαξε Ὁ Πανάγαθος Δημιουργός μας, στήν ΚΟΡΩΝΙΔΑ, τῆς Δημιουργίας Του, πού δέν εἶναι φυσικά ἂλλή ἀπό ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, τόν ὁποῖον ὑπεραγαπᾶ, φροντίζει, προστατεύει καί ΠΑΝΤΟΤΕ δημιουργεῖ γύρω του μία ἀσπίδα προστασίας
Προκειμένου μάλιστα νά τόν ἐξασφαλίση ὃσον τό δυνατόν πληρέστερα, πέραν τῆς διαρκοῦς καί ἂκρως προστατευτικῆς παρουσίας Του, τόν «προίκισε» καί μέ «αύτοδύναμα» χαρίσματα, μέ τά ὁποῖα μπορεῖ, ἂν τό θέλη καί δεν περιφρονήση αὐτήν τήν δυνατότητα πού τοῦ δίδεται (ἡ περιφρόνησις εἶναι ὁλοφάνερη, ἂν ὁ ἂνθρωπος ἀπαρνηθῆ τήν ἐπικοινωνίαν του μέ Τόν Κύριον καί Θεό του) νά ἀντιμετωπίση πλήρως κάθε κίνδυνον, ἀλλά καί νά προσφερη ΘΥΣΊΑΝ πρὀς Τόν Κύριον, μέ τό νά άξιοποιήση αύτές τίς πρόσθετες ἀρετές, προκειμένου νά στηρίξη καί ἐνδυναμώση τήν Πίστη καί βοηθήση μέ τόν τρόπο αὐτό, εἰς τήν δηνιουργίαν ΜΙΑΣ ΠΟΙΜΝΗΣ ὃπως τήν ἐπιθυμεί Ὁ Κϋριός μας.
Τόν ἐπροίκισε λοιπόν, μέ τά ΜΟΝΑΔΙΚΑ, τά ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΑ, τά ΘΑΥΜΑΣΤΑ χαρίσματα τά ἒχοντα σχέσιν μέ τό ΠΝΕΥΜΑ καί τήν ΔΙΑΝΟΗΣΗ, τήν ΛΟΓΙΚΗ, τήν ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ καί τήν δυνατότητα διαχωρισμοῦ τοῦ ΚΑΛΟΥ ἀπό τό ΚΑΚΟΝ, καί τήν δυνατότητα ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ καί ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΥ του.
Οἱ πρόγονοί μας, μέ τήν δική τους ..παραβολή (Μυθολογία), ἒδωσαν στον Ἡρακλῆ τήν δυνατότητα ἐπιλογῆς μεταξύ τῶν δρόμων τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, (περιγράψαντες κατά τρόπον θαυμαστόν αὐτούς τούς δρόμους) καί αὐτός ἐπέλεξεν τήν δύσκολον, στενήν καί κοπιαστικήν ὁδόν τῆς Ἀρετῆς...!
Ἐδῶ ὃμως, ἀρχίζει ὁ καταμερισμός ΕΥΘΥΝΩΝ τοῦ ἀνθρώπου, καί ἡ καταμέτρησις τοῦ κατά πόσον αὐτά τά ξεχωριστά χαρίσματα, αὐτά τά ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΑ καί ΜΟΝΑΔΙΚΑ «ΤΑΛΑΝΤΑ» τῆς Παραβολὴς Τοῦ Ἱεροῦ μας Εὐαγγελίου, τά ἀξιοποιεῖ, τά «καλλιεργεῖ» καί τά πολλαπλασιάζει ὁ ἂνθρωπος.
Δέν εἶναι λογικό τό νά ...καμαρώνη κάποιος διότι ἒχει ... «προικισθεῖ» μέ κάποια προσόντα.
Δέν σκέπτεται, δυστυχῶς (γιά τόν ἲδιον κυρίως), τό ποῖοι λόγοι συνέτρεξαν ὣστε νά ἐπιλεγῆ γιά νά γίνη κάτοχος αὐτῶν τῶν χαρισμάτων.
Ἡ Εὐαγγελική Παραβολή ἡ σχετική μέ τά Τάλαντα πού προαναφέραμε, κάνει λόγο γιά ...χρήματα, ἀλλά ἐννοεῖ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ τά ὁποῖα ὀφείλει ὁ πιστός δοῦλος νά τά ἀξιοποιῆ, νά τά χρησιμοποιῆ καί πάντοτε ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΥΤΟΥ.!
Καί ὃταν ἒλθη ἡ ὣρα τοῦ ἀπολογισμοῦ καί τῆς λογοδοσίας γιά τά πεπραγμένα ἑνός ἑκάστου, τότε καί οἱ τιμηθέντες μέ πολλά ἀλλά καί μέ πιό λίγα τάλαντα, ἐάν πολλαπλασίασαν αὐτά καί τά ἐχρησιμοποίησαν ἐπ’ ἀγαθῶ, θά ἀκούσουν τήν ἐπιδοκιμασίαν Τοῦ Κυρίου καί θά κληθοῦν «Υἱοί» του, ἐνῶ οἱ ὀκνηροί καί πο νηροί, οἱ ὁποῖοι ἢ οὐδαμῶς ἠργάσθησαν, ἢ ἠργάσθησαν μόνον καί μόνον γιά νά κερδίσουν οἱ ἲδιοι χωρίς νά σκεφθοῦν νά ἀξιοποιήσουν τά χαρίσματα πού τους έδόθησαν (ἢ ἒστω τό ἓνα πού τούς ἐχαρίσθη), καί νά ἀποφέρουν «κέρδος» γιά Τόν Κύριό τους, δηλαδή ἐνίσχυσιν Τῆς παρουσίας Αὐτοῦ διά τῆς διαδόσεως τῆς διδασκαλίας Του μέσω τῶν δυνατοιτήτων πού τούς ἐχαρίσθησαν διά τῆς παροχῆς τοῦ ταλάντου των, θά ἀκούσουν νά τούς ἐπιτιμᾶ καί νά τούς θέτη ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΜΝΗΣ ΤΟΥ..!
Ο Δάσκαλος, ο καθηγητής, ο γιατρός, ο παπάς, εχουν από το Θεό Χαρίσματα (όλα ευλογία του Θεού), τάλαντα με υποχρεώσεις και καθήκοντα να υπηρετήσουν τον πάσχοντα, να φωτίσουν τα παιδιά, να θυσιαστούν στην υπηρεσία του καθήκοντος. Καί «Οι δυνατοί τά ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν…»
Ὁ ἓνας ἒλαβε τό τάλαντον τοῦ νά μπορῆ νά...ζωγραφίζη, καί οὐδόλως ἠσχολήθη μέ τήν ἀπεικόνιση Ἱερῶν Σκηνῶν, ὁ ἂλλος ἒλαβε τό χάρισμα τοῦ νά χειρίζεται ἀρτίως τήν γλῶσσαν καί ΟΥΔΕΝ ἒγραψεν πρός Δόξαν Κυρίου, ἂλλος πού ἒλαβε χάρισμα νά ἂδη καλλιφώνως, ἠσχολήθη μέ τό νά τραγουδᾶ μόνον τραγούδια τοῦ κόσμου καί οὐδόλως ἠσχολήθη μέ τό νά ἀνυμνήση Τόν Κύριον, ἂλλος πάλιν ἦτο ἱκανός εἰς τό νά χειροτεχνῆ σκαλίζων πέτρας ἢ ξύλο καί ἒκανε ἒργα κοσμικά χωρίς μέσα σ’ αὐτά νά ἐνυπάρχη κάτι σχετικό μέ τήν ὓμνησιν Τοῦ χαρίσαντος τό τάλαντον αὐτό καί γενικῶς, ὁ ἒχων μικρά ἢ μεγἀλα, πολλά ἢ λίγα τάλαντα καί ΟΥΔΟΛΩΣ χρησιμοποιήσας αὐτά πρός ἀξιοποίησίν των κατά τόν τρόπον πού ἐπιθυμοῦσε Ὁ Διαθέτης αὐτῶν, ἀλλά ἢ ἀπό ὀκνηρίαν τά...ἂφησε ἀνενεργά, ἢ ἀπό πονηρίαν τά ἐχρησιμοποίησε μόνον καί μόνον γιά νά κερδίζη κάποια ἐλάχιστα κέρδη αὐτός ὁ ἲδιος, ὃλοι αὐτοί, ὂχι μόνον δέν θά ἀκούσουν τήν εὐαρέσκειαν Τοῦ Κυρίου, ἀλλά, ἀντιθέτως, θά ἀκούσουν οἱ ἂμοιροι (Οἱ ΑΜΥΑΛΟΙ καλλίτερα) τήν αἰώνιον καταδίκην των...!
ΟΛΟΙ μας, ἓκαστος εἰς κάποιον τομέα, ἒχομε κάποιες δυνατότητες, μικρές ἢ μεγάλες.
Καί ἂν ἀκόμα δέν τίς γνωρίζωμε, πρέπει νά ἐρευνήσωμε γιά νά τίς ἐντοπίσωμε καί μεσω αὐτῶν, νά πλησιάσωμε τό Θεῖον Ἒργον τῆς στηρίξεως Τῆς Πίστεώς μας, μή φειδόμενοι κόπων ἢ χρὀνου.
Ὁ Πανάγαθος Θεός, ΟΥΔΕΠΟΤΕ θά χάριζε τήν παρουσίαν Ἁγίου Φύλακος Ἀγγέλου στον βαπτιζόμενον εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν ἂνθρωπον, ἐάν δέν τόν ὑπεραγαποῦσε καί δέν ἦτο ἀνά πᾶσαν στιγμήν ἓτοιμος νά τόν σώση ἀπό παντός κακοῦ, ἀλλά ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ΕΝΑ μόνο πρᾶγμα.
Ζητᾶ τήν συμπόρευσή μας μαζί Του ἐπάνω στα Ἃγια Διδάγματά Του καί τίς Θεῖες Ἐντολές Του, πού εἶναι γεμᾶτες ἀπό ἀγάπη, ἐργατικότητα καί πάλη γιά τήν ἀξιοποίηση τῶν ἀγαθῶν πού μᾶς δίδει.
Τά πάσης φύσεως...κοσμικά ἐπιτεύγματα, οἱ ἐφήμερες δόξες, ἡ...προβολή, οἱ πάσης φύσεως «ἐπιτυχίες» στήν ἐπίγειον πλάνην, δέν θά ἦσαν δυναταί, ἐάν δέν εἲχαμε τά τάλαντα πού μᾶς ἐδόθησαν καί ἐμεῖς, ἀντί νά τά χρησιμοποιήσωμε πρός τόν σκοπόν γιά τόν ὀποῖον μᾶς ἐδόθησαν, τά ... «ἀξιοποιοῦμε» πρός ἲδιον κέρδος καί προσωπικήν, ἐπίγειον καταξίωσιν καί προβολήν.
Προσοχή λοιπόν.
Ἀπό μόνοι μας ΟΥΔΕΝ δυνάμεθα νά ἐπιτύχωμε...!
Κάθε δυνατότητά μας, προέρχεται ἀπό Τόν Κύριό μας καί εἲμεθα ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ νά ἀξιοποιήσωμε τίς παροχές Του κατά τρόπον πού θά μᾶς χαρίση τήν τελικήν ἐπιδοκιμασίαν Του.
Ἂς μή κάνωμε αὐτό πού ζητοῦν οἱ σκοτεινές δυνάμεις (πού στις ἡμέρες μας ἒχουν ... «ξεσπαθώσει» κυριολεκτικά), ἀφήνοντας τίς δυνατότητες πού μᾶς ἐχαρίσθησαν, ἀναξιοποίητες.
Ἐργασία κατά Χριστόν, στήριξις Τῆς Πίστεώς μας, ἀξιοποίησις κάθε δυνατότητος πού ἒχομε μέ αὒξησιν τῆς ἐργατικότητός μας πρός τόν σκοπόν τῆς ΠΛΗΡΟΥΣ καί οὐσιαστικῆς ἀξιοποιήσεως καί τῶν ἐλαχιστοτάτων δυνατοτήτων πού μποροῦμε νά ἐντοπίσωμε ἐντός μας.
Κάθε μικρά ἢ μεγάλη ἱκανότητα πού βρίσκομε μέσα μας εἶναι ΔΩΡΟ ΚΥΡΙΟΥ πού πρέπει νά ἀξιοποιηθῆ πρός τόν σκοπόν γιά τόν ὁποῖον μᾶς ἐχαρίσθη.
Π. Ευθύμιος Μπαρδάκας

Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ



...Κοιτάξτε γύρω σας τί ήσυχα που κάθονται οι άνθρωποι, τί φρόνημα που πάνε να παντρευτούν και να βαπτισθούν στις μεγάλες εκκλησίες, και με τί κατάνυξη βάζουν στα παιδιά τους το μύρο του «πλέον απαισίου συγκρητιστού Αθηναγόρα», κοιτάξτε τί πλήθος είναι όλοι αυτοί, και τί σπουδαίοι άνθρωποι, Ιερείς και Αρχιερείς, επιστήμονες, άρχοντες, Γραμματείς, Φαρισαίοι, Νομοδιδάσκαλοι. Δεν ξέρουν όλοι αυτοί και ξέρουν οι αγράμματοι Παλαιοημερολογίτες; Οι αγράμματοι Παλαιοημερολογίτες μπορεί να μην ξέρουν τίποτε. 'Ενα μόνον ξέρουν: ότι συμφωνούν με τους νεομάρτυρες, τους ομολογητές, τους Πατέρες, τους αναχωρητές, τους παλιούς μάρτυρες, τους Αποστόλους. Δεν τους ενδιαφέρει, αν είναι λίγοι, γιατι λίγοι ήταν πάντοτε οι πραγματικοί Χριστιανοί, δεν τους ενδιαφέρει, αν είναι αδύνατοι, γιατι αδύνατοι ήταν και οι Απόστολοι, δεν τους πειράζει που είναι αγράμματοι. Για ένα πράγμα μόνο αγωνιούν: πώς να μείνουν πιστοί στην Ορθοδοξία, πώς να μείνουν μέσα στην Εκκλησία, πως να τρέξουν στην Κιβωτό...



Πόσο μικρό ήταν πάντοτε το ποίμνιο του Χριστού! «Το μικρόν ποίμνιον». Και τι σαθρά πήλινα και οστράκινα σκεύη είναι όλοι αυτοί, που έμειναν να μαρτυρούν στον σύγχρονο κόσμο την Αλήθεια. Ο αγράμματος όχλος, «ο μη γινώσκων τον νόμον», με τα πάθη του και τις διαιρέσεις του, τις στενοκεφαλιές του. «Μη τις εκ των αρχόντων επίστευσεν εις αυτόν, ή εκ των Φαρισαίων;» ρωτούν οι Γραμματείς των Νεοημερολογιτών. «Αλλ' ο όχλος ούτος, ο μή γινώσκων τον νόμον, επικατάρατοί είσι». «Έγινε μήπως κανένας θεολόγος Παλαιοημερολογίτης; Έγινε κανένας καθηγητής Πανεπιστημίου Παλαιοημερολογίτης; Έγινε κανένας από τούς σημερινούς «καθαρούς» Επισκόπους Παλαιοημερολογίτης; 'Οχι, κανένας σοφός και κανένας ισχυρός του αιώνος τούτου δεν ακολούθησε τον αγράμματο όχλο των Παλαιοημερολογιτών, αυτούς τους «ολίγους» Γαλιλαίους, που φωνάζουν, πως δήθεν -άκουσον, άκουσον - η Ελλαδική Εκκλησία συμφωνεί με τον Αθηναγόρα και τον Δημήτριο (και τον σημερινό Βαρθολομαίο) και κτυπούν το ξύλο, όπως άλλοτε ο Νώε για να μπουν τα ζώα μέσα στην Κιβωτό τους. Κοιτάξτε γύρω σας τί ήσυχα που κάθονται οι άνθρωποι, τί φρόνημα που πάνε να παντρευτούν και να βαπτισθούν στις μεγάλες εκκλησίες, και με τί κατάνυξη βάζουν στα παιδιά τους το μύρο του «πλέον απαισίου συγκρητιστού Αθηναγόρα», κοιτάξτε τί πλήθος είναι όλοι αυτοί, και τί σπουδαίοι άνθρωποι, Ιερείς και Αρχιερείς, επιστήμονες, άρχοντες, Γραμματείς, Φαρισαίοι, Νομοδιδάσκαλοι. Δεν ξέρουν όλοι αυτοί και ξέρουν οι αγράμματοι Παλαιοημερολογίτες; Οι αγράμματοι Παλαιοημερολογίτες μπορεί να μην ξέρουν τίποτε. 'Ενα μόνον ξέρουν: ότι συμφωνούν με τους νεομάρτυρες, τους ομολογητές, τους Πατέρες, τους αναχωρητές, τους παλιούς μάρτυρες, τους Αποστόλους. Δεν τους ένδιαφέρει, αν είναι λίγοι, γιατι λίγοι ήταν πάντοτε οι πραγματικοί Χριστιανοί, δεν τους ενδιαφέρει, αν είναι αδύνατοι, γιατι αδύνατοι ήταν και οι Απόστολοι, δεν τους πειράζει που είναι αγράμματοι. Για ένα πράγμα μόνο αγωνιούν: πώς να μείνουν πιστοί στην Ορθοδοξία, πώς να μείνουν μέσα στην Εκκλησία, πως να τρέξουν στην Κιβωτό. Στους δε διδασκάλους των Νεοημερολογιτών, που ενθαρρύνουν τους οπαδούς τους με τα πλήθη της «ανά την Οικουμένην Εκκλησίας», απαντούν με τον 'Αγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη: «Εις ευδόκιμων εις το Θείον, προτιμότερος υπέρ μυριάδας αυθαδεία σεμνυνομένας. Αλλά συ μεν προτίμησον, ει δοκεί, του σωζομένου Νώε το υποβρύχιον πλήθος· εμοί δε συγχώρησον τοις ολίγοις τη Κιβωτώ προσδραμείν». Ο αγώνας των Παλαιοημερολογιτών ήταν και είναι για την Ορθοδοξία. Η αλλαγή του εορτολογίου δεν ήταν μόνο μία καταπάτηση κανόνων. Ήταν η αρχή της κατεδαφίσεως των τειχών της Ορθοδοξίας, μιας κατεδαφίσεως που προετοιμαζόταν από την εποχή ακόμη του Θεοκλήτου Φαρμακίδη. Αν οι αγωνισταί της Ορθοδοξίας απεκλήθησαν Παλαιοημερολογίτες, αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι οι εχθροί της Ορθοδοξίας απεφάσισαν να αρχίσουν την ανατροπή της με την εισαγωγή του παπικού εορτολογίου. 'Αν είχαν αρχίσει από αλλού, άλλη θα ήταν τώρα η μορφή του αγώνος και άλλο το όνομα των αγωνιστών της Ορθοδοξίας, που σήμερα ονομάζονται Παλαιοημερολογίτες. Οι εχθροί της Ορθοδοξίας κάνουν, πως δεν καταλαβαίνουν το νόημα του αγώνος των Παλαιοημερολογιτών. «Πράγμα μεγέθους ο Χριστιανισμός, λέγουν, πνίγεται παρ' αύτοίς εις 13 σταγόνας ύδατος. Αι 13 ημέραι του ημερολογίου διαφορά τρομακτική, θέμα σωτηρίας, δόγμα πίστεως». Κλασσική εκδήλωση αδυναμίας μπροστά στην αλήθεια ή διαστρέβλωσή της. Οι Παλαιοημερολογίτες ποτέ δεν αγωνίστηκαν για δεκατρείς ημέρες και για ημερολόγια. Η αστρονομική ακρίβεια ήταν η δικαιολογία των Νεοημερολογιτών. Οι Ορθόδοξοι στην Ελλάδα το 1924 είδαν να ανατρέπεται η λατρευτική αρμονία της ανά τον κόσμο Εκκλησίας του Χριστού, αρμονία που βασίλευε 16 ολόκληρους αιώνες. Είδαν την περιφρόνηση προς τις παραδόσεις της Εκκλησίας, είδαν την συγκρητιστική ερωτοτροπία με τους αιρετικούς της Δύσεως, που ήταν η πραγματική αιτία της εισαγωγής του δυτικού καλενδαρίου, και το χειρότερο απ' όλα είδαν την κρυμμένη άρνηση του αλάθητου των αποφάσεων της Εκκλησίας, που τελικά φανερώθηκε σε όλη της την δόξα με την άρση του αναθέματος κατά του Παπισμού το 1965. Με άλλα λόγια αντιλήφθηκαν, ότι το σκάφος της Ελλαδικης Εκκλησίας είχε προσκρούσει σε ύφαλο και άρχισε να κάνει νερά. Η αλλαγή του ημερολογίου ήταν η πρώτη μπαλταδιά στον κορμό της Εκκλησίας, της οποίας το κόψιμο σχεδιαζόταν από μακρού. Θα έπρεπε να είναι τυφλός κανείς για να μη δει και να μη καταλάβει, ότι αυτοί που έδωσαν την πρώτη μπαλταδιά δεν θα σταματούσαν, αλλά θα συνέχιζαν. Σκοπός τους δεν ήταν η πρώτη μπαλταδιά, αλλά το ρίξιμο του δένδρου. 'Οσοι είχαν ευσέβεια το κατάλαβαν αυτό πολύ καλά και βλέπουμε τώρα, ότι είχαν δίκιο. Η αλλαγή του εορτολογίου δεν ήταν ένα απλό και ανεξάρτητο γεγονός, δεν ήτο μια τυχαία έμπνευση ενός Αρχιεπισκόπου, ήταν η πρώτη έκρηξη ενός ηφαιστείου, που έβραζε από καιρό, έκρηξη που προμήνυε τις άλλες εκρήξεις που ακολούθησαν και των οποίων είμαστε μάρτυρες. Έτσι είδαν το εορτολογικό ζήτημα οι Παλαιοημερολογίτες και οι καιροί έδειξαν, ότι είδαν σωστά. Σημείωσις: Αποσπάσματα εκ των ανθενωτικών έργων του ιατρού Αλεξ. Καλόμοιρου(+): «Κατά ενωτικών» και «Το σύγκριμα». «Ο κόσμος και ο διάβολος οδηγούν την Εκκλησία σε τόσο φοβερές δοκιμασίες, που μπορεί να έλθει ημέρα, όλοι οι Επίσκοποι μιας χώρας να έλθουν σε κοινωνία με τούς αιρετικούς. Τί θα κάνουν τότε οι πιστοί; Τί θα κάνουν οι λίγοι εκείνοι, που θα έχουν τον ηρωισμό να μην ακολουθήσουν την μάζα, να μην ακολουθήσουν τους συγγενείς, τους γειτόνους και τους συμπολίτας των; Θα πρέπει όλοι οι πιστοί να καταλάβουν, ότι η Εκκλησία δεν είναι εκεί που φαίνεται. Οι Λειτουργίες θα εξακολουθήσουν να γίνονται και οι ναοί να γεμίζουν από πιστούς, όμως η Εκκλησία δεν θα έχει καμμία σχέση με τους ναούς εκείνους, ούτε με εκείνα τα ράσα κι εκείνους τους πιστούς. Η Εκκλησία είναι εκεί, όπου υπάρχει η αλήθεια. Πιστοί είναι εκείνοι, που συνεχίζουν την αδιάκοπη παράδοση της Ορθοδοξίας, το έργο αυτό του Αγίου Πνεύματος. Ιερείς είναι εκείνοι που σκέπτονται, ζουν και διδάσκουν, όπως οι Πατέρες και οι 'Αγιοι της Εκκλησίας, ή τουλάχιστον, που δεν τους αρνούνται με την διδαχή τους. 'Οπου δεν υπάρχει αυτή η συνέχεια σκέψεως και ζωής, είναι πλάνη να ομιλούμε για Εκκλησία, έστω και αν όλα τα εξωτερικά φαινόμενα μιλούν γι' αυτήν. Πάντα θα βρεθεί ένας κανονικός ιερεύς, χειροτονημένος από έναν κανονικό Επίσκοπο, που να ακολουθεί τήν Παράδοση. Γύρω σε τέτοιους ιερείς θα συσπειρώνονται οι μικρές ομάδες των πιστών που θα απομείνουν στο τέλος των καιρών. Αυτές οι μικρές ομάδες, θα είναι η κάθε μία τους και από μία τοπική «Καθολική» Εκκλησία του Θεού. Ο πιστός θα βρίσκει μέσα σ' αυτές όλο το πλήρωμα της Χάριτος του Θεού. Δεν θα έχουν ανάγκη από διοικητικούς ή άλλους δεσμούς, γιατι η κοινωνία που θα υπάρχει μεταξύ τους θα είναι η τελειότερη που μπορεί να υπάρξει. Θα είναι η κοινωνία στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού, η Κοινωνία στο Πνεύμα το Άγιο. Οι χρυσοί κρίκοι της αναλλοίωτης Ορθοδόξου Παραδόσεως θα συνδέουν τις Εκκλησίες αυτές μεταξύ τους, καθώς και με τις Εκκλησίες του παρελθόντος, με την θριαμβεύουσα Εκκλησία των ουρανών. Μέσα σ' αυτές τις μικρές ομάδες θα διατηρηθεί ακέραιη η Μία, Αγία, Καθολική καί Αποστολική Εκκλησία. Βέβαια είναι θαυμάσιο να μπορεί να υπάρχει τάξις και συντονισμός στις εξωτερικές εκδηλώσεις των διαφόρων Εκκλησιών, και oι ολιγότερο σημαντικές Εκκλησίες να παίρνουν κατευθύνσεις και οδηγίες από τις πιο σημαντικές, όπως γίνεται τώρα ανάμεσα στις Επισκοπές, τις Μητροπόλεις, τις Αρχιεπισκοπές και τα Πατριαρχεία. Όμως στο τέλος των καιρών τέτοιες εξωτερικές σχέσεις και επαφές θα είναι τις περισσότερες φορές αδύνατες. Θα υπάρχει τέτοια σύγχυσις στον κόσμο, που η μία Εκκλησία δεν θα μπορεί να είναι τόσο σίγουρη για την ορθοδοξία της άλλης, λόγω του πλήθους των ψευδοπροφητών, που θα έχουν γεμίσει τον κόσμο, και θα λέγουν «εδώ ο Χριστός και εκεί ο Χριστός». Μόνον μέσα σε μικρές ομάδες θα διατηρείται η βεβαιότης της ορθής πίστεως και ζωής. Μπορεί να υπάρχουν και παρεξηγήσεις ανάμέσα σέ πραγματικά Ορθόδοξες Εκκλησίες λόγω της «συγχύσεως των γλωσσών» που υπάρχει στην σύγχρονο Βαβέλ. Όμως τίποτε απ' αυτά δεν θα διασπά την ουσιαστική ενότητα της Εκκλησίας. Στο τέλος των καιρών όλοι θα ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και ότι η Ορθοδοξία είναι όπως την καταλαβαίνουν αυτοί. Παρ' όλα αυτά όμως, όσοι θα έχουν καθαρή καρδιά και φωτισμένο από την θεία Χάρι νου, θα αναγνωρίζουν την Ορθόδοξο Εκκλησία παρ' όλες τις φαινομενικές διαιρέσεις και την ολοσχερή έλλειψη εξωτερικής αίγλης. Θα συσπειρώνωνιαι γύρω στους πραγματικούς ιερείς και θα γίνονται οι στύλοι της Εκκλησίας. Ας κάνουν ό,τι θέλουν oi άνθρωποι του κόσμου. Ας γίνονται οικουμενικά συνέδρια, ας ενώνονται οι «Εκκλησίες», ας νοθεύεται ο Χρι στιανισμός, ας αλλοιώνεται η παράδοσις και η ζωή, ας ενώνονται οι θρησκείες.Η Εκκλησία του Χριστού θα μένει αναλλοίωτη, γιατι, όπως λέγει ο Χρυσόστομος, έστω και ένας στύλος της αν παραμείνη όρθιος, η Εκκλησία δεν θα πέσει. «Ουδέν Εκκλησίας ισχυρότερου. Του ούρανού υψηλοτέρα εστί, της γης πλατυτέρα εστίν. Ουδέποτε γήρα, αεί δε ακμάζει». Στύλος της Εκκλησίας είναι ο κάθε πραγματικός πιστός, που μένει κολλημένος στην Παράδοση των Πατέρων, παρ' όλα τα φοβερά ρεύματα τού κόσμου που δοκιμάζουν να τον παρασύρουν. Τέτοιοι στύλοι θα υπάρχουν μέχρι την συντέλεια του κόσμου, ό,τι και να γίνει. Εξ' άλλου, όταν φθάσουν να γίνουν αυτά τα πράγματα, ο ερχομός του Κυρίου δεν θα είναι μακριά. Αυτή η κατάστασις θα είναι το πιο φοβερό σημάδι, ότι κοντεύει ο ερχομός Του. Τότε ακριβώς «ήξει το τέλος». Oι γλυκανάλατοι και συναισθηματικοί Χριστιανοί θεωρούν τα παραπάνω σαν υπερβολική και αποκρουστική άπαισιοδοξία. Σύμμαχοι του κόσμου, δεν μπορούν να ιδούν την σφραγίδα του διαβόλου σ' αυτό που οι ίδιοι επικροτούν. Ούτε μπορούν να αναμετρήσουν το τεράστιο χάος που χωρίζει τον κόσμο από τον Θεό, γιατι τότε θα είναι αναγκασμένοι να παραδεχθούν ότι το ίδιο χάος χωρίζει και τους ίδιους από τον Θεό. Δεν μπορούν λοιπόν να ανεχθούν να είναι κανείς απαισιόδοξος για την σύγχρονη Βαβέλ. Είναι τόσο ικανοποιημένοι από την εποχή τους. Βλέπουν το μέλλον τόσο λαμπρό. Ο Χριστιανισμός γι' αυτούς είναι τόσο συμβατός με τον κόσμο και είναι τόσο ευχαριστημένοι γι' αυτό, που δεν θα σε συγχωρήσουν αν τους δείξεις ότι πλανώνται. Οραματίζονται στο μέλλον μια παγκόσμια ενωμένη Εκκλησία, με όλους τους ανθρώπους ενωμένους με τον δεσμό της αγάπης. Οι αιρετικοί των διαφόρων αποχρώσεων είναι γι' αυτούς «οι αδελφοί τους Χριστιανοί», από τους οποίους τους εχώρισαν οι εγωισμοί και οι στενοκεφαλιές παρωχημένων εποχών... Για τους ανθρώπους του κόσμου, αυτή η προοπτική του παγκοσμίου κράτους και της παγκοσμίου θρησκείας είναι κάτι το πολύ ευχάριστο. Το ίδιο συμβαίνει και για όσους ποθούν σήμερα την ένωση των «Εκκλησιών» και δεν δίδουν σημασία στην αλήθεια. Για τους τελευταίους αυτούς, τα δογματικά θέματα είναι μισερές βυζαντινολογίες. Αλλά, «διά τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει, ίνα κριθώσι πάντες oι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλ' ευδοκήσαντες εν τη αδικία».



Μέσα σ' αυτήν την κοινωνία του Αντιχρίστου, οι λίγοι που θα μείνουν γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα αποτελούν την πέτρα του σκανδάλου, την μόνη παραφωνία μέσα στην τόση διαβολική αρμονία. Γι αυτούς οι μέρες εκείνες θα είναι ημέρες θλίψεως μεγάλης. «Και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου». Θα είναι μία νέα περίοδος μαρτυρίου, μαρτυρίου περισσότερο ψυχικού παρά σωματικού. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα είναι μέσα στο απέραντο παγκόσμιο κράτος οι απόκληροι της κοινωνίας. «Και ποιήση, όσοι αν μη προσκυνήσωσι τη εικόνι του θηρίου, ίνα αποκτανθώσι. Και ποιεί πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους και τους δούλους, ίνα δώσωσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς, ή επί των μετώπων αυτών, και ίνα μη τις δύναται αγοράσαι ή πωλησαι ειμή ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αύτού». (Αποκ. 13, 15).


Εισαγωγή στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 
Εκ του βιβλίου του μακαριστού Ιερομονάχου π. Θεοδωρήτου Μαύρου: ''Παλαιόν και Νέον''. 
'Αγιον Ορος. Αθήναι 2000. Έκδοσις Β' Βελτιωμένη.
Από την ημερολογιακή καινοτομία του 1924  στην σημερινή συγκριτιστική αίρεση του Οικουμενισμού. 
Σελίδες 102 - 109. 
Στην φωτογραφία ο μακαριστός Ιερομόναχος π. Θεοδώρητος Αγιορείτης.


Μακαριστός Ιερομόναχος π. Θεοδώρητος Μαύρος


Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

Ο ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΕΒΑΣΤΟΣ Ο ΚΥΜΙΝΗΤΗΣ


Τὸ ἐξακουστὸν «Φροντιστήριον» τῆς Τραπεζοῦντος (1682)

Νικολάου Μάννη,
ἐκπαιδευτικοῦ

Ὁ Τραπεζούντιος Διδάσκαλος τοῦ Γένους Σεβαστὸς ὁ Κυμινήτηςγεννήθηκε  περὶ τὸ 1630 στὰ Κύμινα τῆς Τραπεζοῦντος. Σπούδασε στὴν Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολὴ στὴν Κωνσταντινούπολη, κοντὰ στοὺς περίφημους διδασκάλους Ἰωάννη Καρυοφύλλη καὶ Ἀλέξανδρο Μαυροκορδάτο τὸν «ἐξ ἀπορρήτων», τὸν ὁποῖο διαδέχθηκε στὴν σχολαρχία τὸ 1671. Μετὰ ἀπὸ μιὰ δεκαετία ἀναγκάστηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὴν Σχολὴ μετὰ ἀπὸ στάση τῶν μαθητῶν ποὺ ὑποκίνησε ὁ Γεράσιμος ὁ Ἀκαρνάν, ὁ ὁποῖος μάλιστα τὸν διαδέχθηκε στὴν σχολαρχία. Οἱ μαθητὲς συκοφάντησαν τὸν Σεβαστὸ στὸν Πατριάρχη Καλλίνικο τὸν Β΄ (Ἀκαρνάν καὶ ἐκεῖνος) ὡς δήθεν ὀπαδὸ τοῦ θνητοψυχισμοῦ καὶ καλβινιστή. Ἡ πρώτη κατηγορία βασίστηκε σὲ μιὰ σκόπιμη παρερμηνεία μιὰς ἀπόψεώς του στὰ σχόλια τοῦ Κορυδαλλέως στὸ Περὶ Ψυχῆς τοῦ Ἀριστοτέλους, ἐνῶ ἡ δεύτερη βασίστηκε στὸ ὅτι χρημάτισε μαθητὴς τοῦ ἐπίσης κατηγορηθέντος ὡς καλβινίζοντος Καρυοφύλλου. Καὶ οἱ δύο κατηγορίες ἀποδεικνύονται ἀνυπόστατες, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει καμία ἀπόδειξη ἀπὸ τὰ ἔργα του πὼς ὑπήρξε θνητοψυχιστής, ἐνῶ ἀντιτάχθηκε καὶ σὲ μερικὲς καλβινίζουσες θέσεις τοῦ δασκάλου του μὲ τὰ θεολογικά του κείμενα. Ξεκάθαρα λοιπὸν αἰτία τῆς ἀποπομπῆς του ἦταν ὁ διορισμὸς ὡς Σχολάρχου τοῦ Γερασίμου τοῦ Ἀκαρνάνος, συμπατριώτου τοῦ Πατριάχου, ὁ ὁποῖος - ὦ, τῆς θείας δίκης - ἀποπέμφθηκε καὶ αὐτὸς ἀργότερα μετὰ ἀπὸ στάση τῶν μαθητῶν του!
Στὸν Σεβαστὸ ἔγινε ἀμέσως πρόταση ἀπὸ τὸν ἐν Μόσχᾳ εὐρισκόμενο Ἕλληνα διάκονο Τιμόθεο νὰ ἀναλάβει τὴν διεύθυνση τῆς Σχολῆς τῆς Μόσχας, ἐκείνος ὅμως ἀρνήθηκε γιὰ τὸν ἑξὴς λόγο. Ἔμαθε ἀπὸ κάποιον συμπατριώτη του πὼς στὴν Τραπεζοῦντα κατέφθασαν παπικοὶ μοναχοὶ καὶ ἄρχισαν νὰ διδάσκουν δωρεὰν μαθήματα στοὺς κατοίκους. Κατανοήσας ὁ μακαριστὸς Διδάσκαλος τὸν σκοπὸ τῶν παπικῶν, ὁ ὁποῖος δὲν ἦταν ἄλλος ἀπὸ τὸν προσηλυτισμό, ἔσπευσε νὰ ἐπιστρέψει στὴν πατρίδα του, στὴν ὁποία ἵδρυσε τὸ περίφημο «Φροντιστήριον» τῆς Τραπεζοῦντος (1682). Μὲ τὴν διδασκαλία του δὲν μόρφωσε μόνο τοὺς μαθητὲς φιλολογικῶς καὶ φιλοσοφικῶς, ἀλλὰ καὶ θεολογικῶς, ὥστε νὰ ἀποτραπεῖ ἡ παπικὴ προπαγάνδα. Γράφει ὁ βιογράφος του: «Μὴ περιοριζόμενος δὲ μόνον εἰς τὴν ἐν τῷ Φροντιστηρίῳ διδασκαλίαν ἀνέπτυσσε συνεχῶς εἰς τοὺς συμπολίτας του τὰ πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον καθήκοντα, στηρίζων αὐτοὺς εἰς τὴν πίστιν τῶν πατέρων καὶ πρότυπον ἀρετῆς καὶ θεοσεβείας ἑαυτὸν παρέχον» (Ἐπαμεινώνδα Κυριακίδου, Βιογραφίαι τῶν ἐκ Τραπεζοῦντος…, Ἀθήναι, 1897, σελ. 67). Τὸ ἔργο του στέφθηκε μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχία καὶ ὁ ἵδιος προκάλεσε τὴν μήνι τῶν παπικῶν, ποὺ ἀποπειράθηκαν νὰ τὸν τυφλώσουν, εὐτυχῶς ἀνεπιτυχῶς!
Τὸ 1689 ἀνέλαβε, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ θεοσεβοῦς Ἑλληνομαθοῦς Ἡγεμόνος τῆς Οὐγγροβλαχίας Κωνσταντίνου Μπρινκοβεάνου (περὶ τούτου καὶ τοῦ μαρτυρίου του, προσεχῶς), τὴν διεύθυνση τῆς περίφημης νεοιδρυθείσης Αὐθεντικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Βουκουρεστίου, τὴν ὁποία διηύθυνε ἐπιτυχῶς ὡς τὴν κοίμησή του στὶς 6 Σεπτεμβρίου 1702. Ἄφησε πολλοὺς μαθητὲς καὶ κατέλιπε πάμπολλα συγγράμματα (ἄνω τῶν 100), ἄπαντα ἀνέκδοτα πλὴν δύο.
Τὰ ἐκδεδομένα ἔργα του εἶναι τὰ ἑξῆς:
1.  Ἑορτολόγιον. Ἐκδόθηκε τὸ 1701 στὸ τυπογραφείο τῆς Μονῆς τοῦSnagov στὴν νότια Ρουμανία. Ἀναφέρεται κυρίως σὲ ζητήματα χρονολογίας, ἑορτολογίου καὶ Πασχαλίου. Μὲ τὴν ἐπιχειρηματολογία του κατὰ τῆς καινοτομίας τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου, ἐπηρέασε καὶ τοὺς συγχρόνους του, ἀλλὰ καὶ τοῦς μεταγενεστέρους Πατέρες καὶ Διδασκάλους, ὅπως τὸν Δοσίθεο Ἱεροσολύμων, τὸν Κωνσταντινουπόλεως Καλλίνικο ἐκ Ζαγορᾶς καὶ τὸν Ἅγιο Νικόδημο. Στὸ πόνημα αὐτὸ ἰσχυρίζεται πὼς οἱ Λατῖνοι εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας ἀφοῦ «διὰ μίαν χρονικὴν διόρθωσιν ἐξεχωρίσθησαν καὶ ἀπεκόπησαν κοντὰ εἰς τὰ ἄλλα, καὶ κατὰ τὸ καλενδάριον ἀπὸ τὸ καθόλου σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς σχισματικοί, καὶ αὐτάρεσκοι, καὶ αὐτοκέφαλοι ὁποῦ εἶναι». Ἂς τὰ βλέπουν οἱ σημερινοὶ Οἰκουμενιστὲς ποὺ τοὺς ὁνομάζουν καὶ θεωροῦν «Ἐκκλησία».
2.  Δογματικὴ Θεολογία. Τὸ ἔργο αὐτὸ ἐκδόθηκε τὸ 1703 στὸ Βουκουρέστι μὲ ἔξοδα τοῦ ὁμογενοῦς ἄρχοντος Γεωργίου Ποστελνίκου, ὁ ὁποῖος τὸ διένειμε δωρεὰν στοὺς Ὀρθοδόξους. Περιλαμβάνει θεολογικὰ θέματα σχετικὰ μὲ τὴν Θεία Ευχαριστία καὶ τὴν ἀναμαρτισία τῆς Θεοτόκου, ποὺ πρέσβευαν οἱ παπικοί (ὁ Ευγένιος Βούλγαρις στὸ «Θεολογικόν» του παραπέμπει στὶς θέσεις αὐτὲς τοῦ Σεβαστοῦ). Μὲ τὸ ἔργο αὐτὸ καταρρίπτονται οἱ παπικὲς θέσεις, ἀλλὰ ταυτόχρονα (στὸ θέμα τῆς Θείας Εὐχαριστίας) καὶ οἱ προτεσταντικές, ἀποδεικνύοντας ὡς συκοφαντία, ἐκείνη τὴν παλαιὰ κατηγορία κατὰ τοῦ Σεβαστοῦ περὶ δήθεν καλβινισμοῦ. Ἡ διανομὴ τοῦ βιβλίου, σὲ μιὰ περίοδο ποὺ ἡ Ἐκκλησία βαλλόταν ἀπὸ τοὺς Οὐνίτες, εἴχε εὐεργετικὴ ἐπίδραση στοὺς Ὀρθοδόξους, τοὺς ὁποίους ὁ Διδάσκαλος Σεβαστὸς προέτρεπε «νὰ μὴν ἀπατηθοῦν ἀπὸ τὰς τοιαύτας συκοφαντίας καὶ ψευδολογίας τῶν τοιούτων ἀπατεώνων καὶ προβατοσχήμων λύκων».



Ἀπὸ τὰ ὑπόλοιπα κείμενά του, ἐπιστολὲς καὶ συγγράμματα (τὰ ὁποία εὐρίσκονται διασκορπισμένα σὲ βιβλιοθήκες διαφόρων χωρῶν) μνημονεύεται ἐνδεικτικὰ μόνο ἡ σύντομος πραγματεία «Περὶ διαφορᾶς θείας οὐσίας καὶ ἐνεργείας, κατὰ Λατίνων», ἡ ὁποῖα, σὺν Θεῷ, θὰ ἐκδοθεῖ σύντομα, μαζὶ μὲ ἄλλα ἄγνωστα ἀντιπαπικὰ κείμενα διαφόρων Διδασκάλων.

Ὁ Σεβαστὸς ἄφησε φήμη μεγάλου διδασκάλου καὶ θεολόγου καὶ πολλοὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἄνδρες παραπέμπουν στὰ κείμενά του. Ὁ δὲ Καισάριος Δαπόντες χαρακτηρίζει «χρυσά» τὰ συγγράμματα τοῦ Σεβαστοῦ «καὶ τοῦ χρυσοῦ τιμιώτερα καὶ χρησιμώτερα» (Κ. Σάθα, Μεσαιωνικὴ Βιβλιοθήκη, τόμ. γ΄, Βενετία, 1872, σελ. 192). Ἡ συμβολή του στὸν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Ἱερὸ Ἀγώνα, ὑπήρξε σημαντικὴ καὶ τὸ λιγότερο ποὺ μπορούσε νὰ γίνει γιὰ  αυτὸν ἦταν ἡ σύνταξη τοῦ παρὸντος ἄρθρου, ὥστε μέσα ἀπὸ αὐτὸ νὰ γίνει γνωστὸς καὶ σὲ ἄλλους ὁρθοδόξους συμπατριώτες μας. Ἂς εἶναι ἡ μνήμη του αἰωνία.  

Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ; (Ἁββάς Ἰσαάκ ὁ Σύρος)

Αποτέλεσμα εικόνας για πνευματικος αγωνας



Αποτέλεσμα εικόνας για Ἁββάς Ἰσαάκ ὁ ΣύροςΧρειάζεται μεγάλος ἀγώνας, διότι τὰ πάθη ἔχουν μεγάλη δύναμη. Μὲ τὴ χάρη ὅμως τοῦ Θεοῦ θὰ νικήσει ὁ γενναῖος ἀθλητὴς ποὺ ἀγωνίζεται μ᾿ ὅλες τὶς δυνάμεις του.
Ὁ σωματικὸς κόπος καὶ ἡ μελέτη τῶν θείων Γραφῶν φυλᾶνε τὴν καθαρότητα τοῦ νοῦ. Ἀκόμη χρειάζεται καὶ πολλὴ προσευχή, ὥστε νὰ ἐπισκιάσῃ τὸν ἀγωνιστὴ ἡ Θεία Χάρη. Γιὰ ν᾿ ἀποκτήσῃ κανεὶς τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χρειάζεται μεγάλος πνευματικὸς ἀγώνας, διότι εὔκολα παρασύρεται ὁ ἄνθρωπος στὸ κακὸ καὶ χάνει σὲ μιὰ στιγμὴ αὐτὸ ποὺ ἀπέκτησε ὕστερα ἀπὸ μεγάλους ἀγῶνες..

Στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό. Ἀπὸ τὸν ἀγῶνα τὸ δικό μας θὰ ἐξαρτηθεῖ πιὸ ἀπὸ τὰ δύο θὰ ἐπικρατήσει. Ἂν ἀφήσουμε τὸν ἑαυτό μας ἐλεύθερο, χωρὶς νὰ τὸν βιάσουμε, θὰ ἐπικρατήσει τὸ κακό. Ἀντίθετα ὅταν ἀγωνισθοῦμε, θὰ νικήσει τὸ καλὸ καὶ ἡ ἀρετή.
Ὁ ἀγώνας αὐτὸς εἶναι σκληρός. Θὰ πέσεις καὶ θὰ ξανασηκωθεῖς καὶ πάλι θὰ πέσεις καὶ πάλι θὰ σηκωθεῖς. Εἶναι ἀγώνας ἰσόβιος. Διότι ὁ σατανᾶς δὲν μᾶς ἀφήνει ἀνενόχλητους οὔτε μία στιγμή. Μία στιγμὴ ἀμελείας περιμένει, γιὰ νὰ τὴν ἐκμεταλλευθῇ καὶ νὰ κάνει ζημιὰ στὴν ψυχή μας.
Ὅπως εἴπαμε καὶ πιὸ πάνω, στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα χρειάζεται ταπείνωση. Διότι μόνο τὴν προσευχὴ τῶν ταπεινῶν ἀκούει ὁ Κύριος. Ἡ προσεύχὴ τοῦ ταπεινοῦ “εἰσέρχεται εἰς τὰ ὦτα τοῦ Κυρίου. Οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Κυρίου εἰσὶν ἐπὶ τοὺς ταπεινοὺς κατὰ τὴν καρδίαν”. Μὲ ταπεινὸ φρόνημα φώναξε δυνατὰ πρὸς τὸν Κύριο καὶ πές Του: “Κύριε ὁ Θεός μου, Σύ, ἐὰν θέλῃς, μπορεῖς νὰ φωτίσῃς τὸ σκότος τῆς ψυχῆς μου”.
Ὅταν ἡ ψυχὴ θερμανθεῖ ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, τὰ πάντα τὰ θεωρεῖ σκουπίδια καὶ τιποτένια. Νύχτα καὶ μέρα δὲν σκέφτεται τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ ἐπαφὴ τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεὸ εἶναι πιὸ γλυκειὰ κι ἀπὸ τὸ πιὸ ὡραῖο καὶ εὔγευστο φαγητό. Ὅταν ἡ ψυχὴ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό, τότε ἔρχονται καὶ τὰ δάκρυα τῆς πνευματικῆς ἀγαλλιάσεως. Καὶ τὰ δάκρυα αὐτὰ σὲ συνοδεύουν εἴτε τρῶς, εἴτε πίνεις, εἴτε μελετᾶς, εἴτε πρσεύχεσαι, σὰν καρπὸς τοῦ ἀγῶνα τῆς ψυχῆς. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀμοιβὴ ποὺ δίνει ὁ Θεὸς στοὺς ἐργάτες τῶν ἐντολῶν Του, ποὺ σὰν σκοπὸ τῆς ζωῆς τους ἔβαλαν τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς τους.
Ὅταν λοιπὸν σ᾿ ἐπισκεφθοῦν τὰ δάκρυα αὐτά, πάρε θάῤῥος καὶ προχώρα μὲ μεγαλύτερη δύναμη, γιὰ νὰ περάσῃς τὴ θάλασσα τῶν παθῶν. Ἀλλὰ πρόσεξε μήπως χάσεις τὸν πνευματικὸ θησαυρὸ τοῦ ἀγῶνα σου εἴτε ἀπὸ ἐγωϊσμὸ εἴτε ἀπὸ ἀμέλεια.
Ἂν δὲν ἔχεις κοπιάσει στὰ καλὰ ἔργα δὲν πρέπει νὰ μιλᾶς γιὰ τὶς ἀρετές. Διότι κάθε ἀρετὴ ποὺ γίνεται χωρὶς κόπο, λογίζεται σὰν “ἔκτρωμα” μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Οἱ στεναγμοὶ τῆς καρδιᾶς σου, οἱ προσευχὲς καὶ οἱ ἀγρυπνίες θὰ σὲ βοηθήσουν ν᾿ ἀποκτήσεις ἀρετή. Ὅσο ὅμως κι ἂν φωνάζεις μὲ προσευχὲς πρὸς τὸν Κύριο, δὲν σὲ ἀκούει, ἂν δὲν συνοδεύονται ἀπὸ ταπεινοφροσύνη. Ἡ ἐργασία τῶν ἐντολῶν καὶ πρὸ παντὸς ἡ ταπεινοφροσύνη κάνουν τὸν ἄνθρωπο θεὸ ἐπὶ τῆς γῆς. Ἡ πίστη καὶ ἡ ἐλεημοσύνη τὸν φέρνουν πιὸ γρήγορα στὴν καθαρότητα.
Ὅσοι ἔχουν θερμὴ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ ἑλκύονται ἀπὸ τὰ μέλλοντα ἀγαθά. Ὅσοι θερμαίνονται μὲ τὴν ἐλπίδα τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὰ κοσμικὰ πράγματα. Ἀλλὰ γιὰ νὰ φτάσῃ κανεὶς σ᾿ αὐτὴ τὴν ὑψηλὴ κατάσταση χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας. Καὶ θὰ πρέπει ν᾿ ἀρχίσῃ κανεὶς ἀπὸ τὰ ἁπλᾶ καὶ εὔκολα γιὰ νὰ φτάσῃ στὰ δύσκολα. Θὰ πατήσει κανεὶς πρῶτα τὰ πρῶτο σκαλοπάτι τῆς ἀρετῆς, μετὰ τὸ δεύτερο κι ἔτσι σιγὰ-σιγὰ θὰ προοδεύσει στὴν πνευματικὴ ζωή.
Μ᾿ ἕνα ἅλμα δὲν φτάνει κανεὶς στὰ ὕψη. Ἂς μάθουμε νὰ ἐφαρμόζουμε πρῶτα τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ ὕστερα ἀπὸ ἀγῶνες πολλοὺς καὶ μεγάλους θὰ μᾶς στείλει ὁ Θεὸς τὴ χάρη Του.
Εἶναι εὐτυχισμένοι ἐκεῖνοι ποὺ ἀποφάσισαν νὰ βαδίσουν τὸν δρόμο τῶν θλίψεων γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν γύρισαν πίσω. Αὐτοὶ θὰ φτάσουν γρήγορα στὸ λιμάνι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Μετὰ ἀπὸ τὸν κόπο καὶ τὶς ταλαιπωρίες θ᾿ ἀπολαύσουν ἀνάπαυση καὶ ξεκούραση. Καὶ θὰ εὐφραίνονται αἰώνια μὲ τὴν ἀπόλαυση τῶν μελλόντων ἀγαθῶν.
Ὅσοι τρέχουν στὸν δύσκολο δρόμο τῆς ἀρετῆς δὲν γυρίζουν πίσω οὔτε σκέφτονται τὶς δυσκολίες ποὺ θὰ συναντήσουν, ἀλλὰ μ᾿ ἐνθουσιασμὸ προχωροῦν στὸν στενὸ καὶ τραχὺ δρόμο, εὐχαριστώντας τὸν Θεὸ ποὺ τοὺς ἀξίωσε νὰ τὸν περάσουν. Ὅσοι ὅμως φοβοῦνται καὶ προχωροῦν μὲ δειλία καὶ φόβο, αὐτοὶ ποτὲ δὲν θὰ φτάσουν στὸ τέρμα, καὶ δὲν θὰ πάρουν τὸ στεφάνι τῆς νίκης, ποὺ χαρίζει ὁ Κύριος στοὺς ἀγωνιστὲς τῆς πίστεως.
Ὁ ὀκνηρὸς δὲν βάζει ποτὲ ἀρχὴ μετανοίας καὶ συνεχῶς ἀναβάλλει. Κι ἔτσι φτάνει στὴν ὥρα τοῦ θανάτου του ἀπροετοίμαστος. Ἂν θέλῃς νὰ προκόψῃς στὴν ἀρετή, μὴν ὑπολογίζῃς τὶς ἀπαιτήσεις τοῦ σώματος, διότι τὸ σῶμα εἶναι ἐχθρὸς τῆς ψυχῆς. Ἔχε τὴν ἐλπίδα σου στὸν Θεὸ καὶ μὲ ταπεινοφροσύνη προχώρα στὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς. Γνώριζε ὅτι χωρὶς τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ εἶσαι φτωχὸς καὶ γυμνός, στερημένος ἀπὸ κάθε πνευματικὸ ἀγαθό. Μὴ σὲ πιάνῃ δειλία καὶ φόβος στὸν ἀγῶνα. Ὁ γεωργὸς ποὺ περιμένει νὰ σταματήσουν οἱ ἄνεμοι γιὰ νὰ σπείρῃ, αὐτὸς ποτὲ δὲν θὰ σπείρει. Καλύτερα νὰ πεθάνῃς γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, παρὰ νὰ ζῇς μὲ ντροπὴ καὶ ὀκνηρία.
Ὅταν θέλεις νὰ βάλῃς ἀρχὴ στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ πρῶτα πρέπει ν᾿ ἀφήσῃς κάθε ἐλπίδα καὶ στήριγμα τῆς ζωῆς αὐτῆς. Ὅπως ἐκεῖνος ποὺ ἑτοιμάζεται γιὰ τὸν θάνατο δὲν σκέφτεται τίποτε ἄλλο παρὰ τὸ φοβερὸ αὐτὸ γεγονός, ἔτσι κι ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ ἑνωθῇ μὲ τὸν Θεό, πρέπει νὰ πεθάνῃ γιὰ κάθε κοσμικὸ πρᾶγμα. Σοῦ θυμίζω καὶ πάλι ὅτι θὰ βρεῖς ἐμπόδια, ἀλλὰ μὴ χάσῃς τὴν ἐλπίδα σου.
Νὰ δυναμώνῃς μὲ τὴν πίστη στὸν Θεὸ καὶ μὲ τὴ σκέψη ὅτι τὰ πράγματα τοῦ κόσμου αὐτοῦ εἶναι πρόσκαιρα καὶ μάταια καὶ ὅτι ὁ μεγαλύτερος θησαυρὸς εἶναι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Αὐτὴ τὴν ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεὸς γιὰ τοὺς ἀγωνιστὲς κι ὄχι γιὰ τοὺς ῥάθυμους καὶ ὀκνηρούς. Ν᾿ ἀρχίζῃς τὸν ἀγώνα σου μ᾿ ἐνθουσιασμὸ καὶ ὄχι μὲ δειλία, διότι καὶ τὸ ὡραιότερο ἔργο εἶναι ἄχρηστο ὅταν γίνεται ἀπὸ ἄνδρα δίψυχο, ποὺ τὸ ἕνα μέρος τῆς ψυχῆς του εἶναι μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸ ἄλλο μὲ τὸν κόσμο. Ὁ Θεὸς θέλει ὁλόκληρο τὸν ἑαυτό μας.
Νὰ ἔχῃς τὴν ἐλπίδα σου βέβαιη στὸν Χριστό, γιὰ νὰ μὴν πάῃ ὁ κόπος σου χαμένος. Ὁ Κύριος εἶναι σπλαγχνικὸς καὶ δίνει τὴ χάρη Του σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὴ ζητᾶνε μ᾿ ἐπιμονή. Τὸν μισθὸ τὸν δίνει ὄχι ἀνάλογα μὲ τὴ δουλειὰ ποὺ κάναμε, ἀλλὰ μὲ τὴν προθυμία ποὺ δείξαμε. Κάνε ὅ,τι μπορεῖς γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς σου. Προσευχήσου μὲ δάκρυα, διάβαζε τὶς θεῖες Γραφές, κάνε ἐλεημοσύνες. Ἀρκεῖ νὰ θερμαίνῃς τὴν καρδιά σου μὲ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό.
Μὴν ὑπολογίσῃς τὴ φυσικὴ ἀδυναμία τοῦ σώματος καὶ δειλιάσῃς. Διῶξε μακρυὰ τὴ φιλαυτία, τὴν πλεονεξία καὶ τὸν ἐγωϊσμό. Μίσησε τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτωλῆς σάρκας καὶ ἀγωνίσου μὲ ἀνδρεῖο φρόνημα γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς ἀρετῆς. Καὶ ἂν σὰν ἄνθρωπος πέσῃς, πάλι νὰ σηκωθῇς καὶ ποτὲ μὴ γυρίσῃς στὴν προηγούμενη ἁμαρτωλὴ ζωή σου. Πάντα μπροστὰ προχώρα μὲ χαρὰ καὶ προθυμία στὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ, κι Αὐτὸς θὰ σ᾿ ἀνεβάσει στὴν κορυφὴ τῶν ἀρετῶν.

Πηγή: alopsis.gr/

Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

Βασιλική Πλεξίδα: «Ζήτησα από την Παναγία να με βοηθήσει- Την είδα ολοζώντανη»(Βίντεο)

hqdefault.jpg

Στο θαύμα της Παναγίας αποδίδει την διάσωσή της από την πτώση του ελικοπτέρου στο Σαραντάπορο η Αρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα! 
Το τάμα της για το θαύμα που βίωσε εκπλήρωσε σήμερα η Αρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα στη Σέριφο, προσφέροντας την στολή που φορούσε στην Παναγία που την έσωσε και την κράτησε ζωντανή στο τραγικό δυστύχημα στο Σαραντάπορο.
Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος Γ.Ο.Χ. κ. Φώτιος.


Έντονα συγκινημένη η αρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα ευχαρίστησε την Παναγία και τον Θεό, στη λειτουργία που έγινε σήμερα στην Παναγιά Ακρωτηριανή στη Σέριφο μετά από παράκλησή της, για το θαύμα, να επιζήσει από το τρομακτικό δυστύχημα με το ελικόπτερο Χίουι, στην περιοχή Σαραντάπορο Ελασσόνας, όπου έχασαν τη ζωή τους τέσσερις αξιωματικοί του Στρατού Ξηράς.
Συγκλονίζει η κατάθεση ψυχής που έκανε στην πρώτη δημόσια μαρτυρία της για το πώς σώθηκε: «Με το που αντιλήφθηκα το πρώτο χτύπημα ασυναίσθητα έκανα το σταυρό μου και ζήτησα από την Παναγία να με βοηθήσει. Κατευθείαν κατέβηκε, την είδα ολοζώντανη, με ξερίζωσε με το πάτωμα και το κάθισμα μαζί, την ένιωσα την εξίψωση προς τα πάνω και με τοποθέτησε τέρμα πίσω, αριστερά από το ελικόπτερο με μισογυρισμένη την πλάτη για να μην θυμάμαι καμία εικόνα».
Η αρχιλοχίας αφιέρωσε στην Παναγία ένα καντήλι, στο οποίο είναι δεμένο ένα ομοίωμα ελικοπτέρου. Επίσης, αφιέρωσε το κομποσκοίνι της και τη φόρμα που φορούσε εκείνη την ημέρα, η οποία είναι σκισμένη από την πτώση του ελικοπτέρου.
Η Βασιλική Πλεξίδα στον ελεύθερο χρόνο της επισκεπτόταν τη Μονή της Παναγίας της Ακρωτηριανής στη Σέριφο για να προσκυνήσει, έλεγε η μητέρα της και τόνιζε: «Όση ώρα είχε τις αισθήσεις της μετά την πτώση του ελικοπτέρου, προσευχόταν στη Παναγία και η Παναγία η Ακρωτηριανή ήταν αυτή που την άκουσε και σώθηκε».
Στη θεία λειτουργία παραβρέθηκε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, ο οποίος παρέδωσε στην ηγουμένη αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας Σουμελά. «Πόντος, Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος είναι ένας και ενιαίος χώρος που τον προστατεύει η Παναγία. Όπως πήρε στην αγκαλιά της την Βασιλική και την κατέβασε από το ελικόπτερο. Θέλω να ξέρετε ότι όσα αεροπλάνα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, της πολεμικής μας Αεροπορίας και όσα πλοία περνούν από εδώ, αλλά και οι στρατιώτες όσο μακριά και αν βρίσκονται από τον Πόντο, τη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο θα έχουν τη σκέψη τους σε εσάς που προσεύχεστε για την πατρίδα μας, με τη βοήθεια της Παναγίας που φανερώθηκε πολλές φορές» επισήμανε, μεταξύ άλλων, ο κ. Καμμένος, απευθυνόμενος προς την ηγουμένη.
Παράλληλα ευχαρίστησε την ηγουμένη «για τη σημερινή δυνατότητα που μας δώσατε να ευχαριστήσουμε την Παναγία για το θαύμα που έγινε. Να σας ευχαριστήσουμε ακόμα, γιατί εσείς, εδώ στο Αιγαίο, σε αυτή εδώ την αετοφωλιά φυλάτε Θερμοπύλες». 
Στο δυστύχημα έχασαν τη ζωή τους ο υποστράτηγος Ιωάννης Τζανιδάκης, ο συνταγματάρχης (ΤΘ) Θωμάς Αδάμου, ο ταγματάρχης (ΑΣ) Δημοσθένης Γούλας και ο υπολοχαγός (ΑΣ) Κωνσταντίνος Χατζής. Το ελικόπτερο θα εκτελούσε πτήση επιτήρησης κατά μήκος των βορείων συνόρων για την εμπέδωση αισθήματος ασφαλείας στους κατοίκους των ακριτικών περιοχών, δραστηριότητα που επαναλαμβάνεται κατά τακτά διαστήματα.




Πηγή: katanixis.blogspot.gr/

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

Ὁ «ἐχθρός» ΔΕΝ εἶναι...ἀνίκητος (τοῦ πατρός Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Φωτογραφία του Eythimios Bardakas.


.................Εἶναι στό χέρι μας νά διορθώσωμε τά κακῶς ἒχοντα, ὃπως ἐμεῖς οἱ ἲδιοι τά...καταντήσαμε..!
Ἀρκεῖ νά κατανοήσωμε πώς ἡ σωτηρἰα τῶν ψυχῶν μας, εἶναι ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ζήτημα πού πρέπει νά μᾶς ἀπασχολῆ καί πώς ἡ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, μετά ἀπό ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ καί μετά ΔΑΚΡΥΩΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, μπορεῖ νά διορθώση ΤΑ ΠΑΝΤΑ καί νά κτυπήση στήν καρδιά τά διδάγματα πού θέλουν νά μᾶς «περάσουν» οἱ ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας, κυρίως μάλιστα οἱ ἐξ αὐτῶν ...ρασοφόροι, οἱ ΑΝΑΞΙΩΣ φέροντες τό τιμημένο καί εὐλογημένο ...!


Ζοῦμε σέ μία ἐποχή, κατά τήν ὁποία ἡ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ τῶν ἀνθρώπων ἒφθασε στό μή περαιτέρω..
Οἱ ἀνθρώπινες κοινωνίες, καί μάλιστα οἱ λεγόμενες καί ἐμφανιζόμενες ὡς «προηγμένες» καί .. «προοδευμένες»...! εἶναι ὃ,τι πιό ΣΑΠΙΟ μπορούμε νά δοῦμε...!
Αὐτοί πού προπαθοῦν μέ «νύχια καί μέ δόντια» νά μᾶς ἐπιβάλουν τήν παγκοσμιοποίηση καί τόν ἐπάρατο οἰκουμενισμό, αὐτοί πού προωθοῦν τήν, σατανικῆς ἐμπνεύσεως ... «πανθρησκεία», αὐτοί πού ἐβαλαν σκοπόν τῆς ὑπάρξεώς των νά καταστρέψουν κάθε Ἠθικήν βάσιν καί κάθε Ἰδανικό, ἒχουν πλέον... «ξεσπαθώσει» καί χωρίς τήν παραμικράν ἀναστολήν ἢ τύψιν, μάχονται τήν Ἁγίαν μας Πίστη, τήν Λατρευτή μας Ὀρθοδοξία καί Τόν Κύριον καί Θεόν μας Ἰησοῦν Χριστόν...!
Ὁ Λαός μας, Λαός πού ΠΑΝΤΟΤΕ ἐπιζητοῦσε τό νά εὑρίσκεται κάτω ἀπό Τήν Ἁγίαν Σκέπη Τῆς Παναγίας μας, κατάντησε νά γίνη φερέφωνο τῶν ΣΑΠΙΩΝ καί ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ Εὐρωπαίων καί ἀπεσκύρτησε ἀπό τήν Πίστη του, ἀρνούμενος πλέον νά ἐπικαλῆται Τήν Χάριν Της, καθ’ ὃσον οἱ... ταγοί του τόν διδάσκουν τήν ἀθεϊαν καί τίς ἀντίχριστες θέσεις των, κτυπῶντας κυρίως τίς τρυφερές παιδικές ψυχοῦλες, χωρίς ΔΥΣΤΥΧΩΣ νά ἀντιδροῦν Γονεῖς καί Δάσκαλοι, ἀνεχόμενοι τό ἒγκλημα πού συντελεῖται μπροστά στα μάτια τους καί μάλιστα μέ τήν ΕΝΟΧΗ ΑΝΟΧΗ ΤΩΝ, γινόμενοι καί αὐτοί «μοντέρνοι» καί «προοδευτικοί»...!
Καί τό κακό δέν σταματᾶ έδῶ.
Καθημερινῶς, βλέπομε σεισμούς, νά ταρακουνοῦν τήν γῆ, καταρράκτες οὐρανίους νά τήν πνίγουν, καιρικά φαινόμενα καταστρεπτικά .. «περίεργα» καί πρωτοφανῆ, καί ΔΕΝ ΒΑΖΟΥΝ ΜΥΑΛΟ...! οἱ ἂνθρωποι, ὣστε νά ξυπνήσουν καί νά ἐπιστρέψουν στον σωστό δρόμο...!
Οἱ σεισμοί καί οἱ καταστροφές ἀπό τά οὐράνια ὓδατα καί τά ἂλλα σημάδια πού ἂφθονα βλέπομε καθημερινῶς, ταράζουν μέν γιά λίγο τίς άνθρώπινες καρδιές, ἀλλά ΔΕΝ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΡΑΖΟΥΝ στόν βαθμό πού πρέπει, ὣστε νά ἀφυπνισθοῦν οἱ κοιμισμένες συνειδήσεις καί νά ἐπιστρέψουν στις Ήθικές Άξίες καί τά ὑψηλά Ἰδανικά πού κάποτε ὑπῆρχαν...!
Μή νομίσωμε πώς Ὁ Πανάγαθος Θεός θέλει νά...καταστρέψη τήν Πλάση Του, τό δημιούργημά Του...!
Κάθε ἂλλο μάλιστα.
Προσπαθεῖ νά τό ἀφυπνίση, νά τό διορθώση καί νά τό ξαναφέρη στήν Ὀρθή Πίστη...!
Αὐτό, ὃμως, πρέπει νά γίνη μέ τήν θέληση τῶν ἀνθρώπων, μέ τήν Μετάνοιά τους, τήν Προσευχή τους καί τίς Ἰκεσίες τους πρός Τόν Οὐράνιον Πατέρα ...!
Θά μποροῦσε Ὁ Κύριός μας, μέ μόνον ἓναν Λόγο Του, νά ἐπιβάλλη τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων στήν Πίστη πού ἒχασαν, ἀλλά αὐτό δέν θά εἶχε τόσην ἀξία, ὃση ἒχει τό νά μετανοήση καί νά Ἰκετεύση ὁ ἲδιος ὁ ἂνθρωπος Τόν Δημιουργό καί Θεό του, ἀναλογιζόμενος καί συναισθανόμενιος τήν ἀνομία του καί τήν πτώση του...!
Αὐτή ἡ κατάστασις δημιουργεῖ Τεράστιες εὐθῦνες καί νά δίδη μίαν Ἀποστολήν πού ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΕΘΑ νά φέρωμεν εἰς πέρας, σέ ἐμᾶς οἱ ὁποῖοι ἒχομε τήν ΕΥΛΟΓΙΑ νά ἀνήκωμε στους Ὀρθοδόξους καί γεννηθήκαμε μέσα σέ ἓναν κόσμο μέ Χριστιανικές ἀρχές, μέ τίς Ἐκκλησίες μας, τούς Ἱερεῖς μας καί τό περιβᾶλλον μας τό Σωτήριον. Γιά σκεφθῆτε τό νά εἲχαμε γεννηθεῖ σέ ἂλλους λαούς, μέ σκοταδιστικές παραδόσεις καί χωρίς Τήν Θείαν Χάριν Τοῦ Κυρίου μας νά μᾶς παραστέκη καί νά μᾶς στηρίζη...!
Καί αὐτή ἡ ἀποστολή, δέν εἶναι ἂλλη, ἀπό τό νά ΠΡΟΣΕΥΧΩΜΕΘΑ ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ γιά τήν σωτηρίαν τήν δική μας ἀλλά καί ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ὁλοκλήρου, τοῦ ἒχοντος ἀποσκυρτήσει καί ἐγκαταλείψει τήν Πίστιν μας....!
Ὁ Λαός μας, ἒχει μεγάλην ἀνάγκην ἀπό τήν ἐπιστροφήν του εἰς τίς ἀξίες τῆς Πίστεώς μας, ὣστε νά καταστῆ ἂξιος νά προσευχηθῆ διά τήν σωτηρίαν καί τῶν ἂλλων παραπαιόντων στα σκοτάδια τῆς ἀθείας, τῶν αἱρέσεων καί τῶν πάσης φύσεως σατανικῶν παγίδων...!
Δέν χάθηκε τίποτα.
Εἶναι στό χέρι μας νά διορθώσωμε τά κακῶς ἒχοντα, ὃπως ἐμεῖς οἱ ἲδιοι τά...καταντήσαμε..!
Ἀρκεῖ νά κατανοήσωμε πώς ἡ σωτηρἰα τῶν ψυχῶν μας, εἶναι ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ζήτημα πού πρέπει νά μᾶς ἀπασχολῆ καί πώς ἡ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, μετά ἀπό ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ καί μετά ΔΑΚΡΥΩΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, μπορεῖ νά διορθώση ΤΑ ΠΑΝΤΑ καί νά κτυπήση στήν καρδιά τά διδάγματα πού θέλουν νά μᾶς «περάσουν» οἱ ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας, κυρίως μάλιστα οἱ ἐξ αὐτῶν ...ρασοφόροι, οἱ ΑΝΑΞΙΩΣ φέροντες τό τιμημένο καί εὐλογημένο ...!
ΜΕΤΑΝΟΙΑ λοιπόν καί ΘΕΡΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ εἶναι τά ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΑ «ΟΠΛΑ» μέ τά ὁποῖα μποροῦμε νά ἀντιδράσωμε ἀποτελεσματικά καί νά φέρωμε εἰς πέρας τήν Ἀποστολή ἡ ὁποία πίπτει ἐπί τῶν ὣμων ἡμῶν τῶν ἐχόντων τήν δυνατότητα νά ἀντιδράσωμε διά τῶν Προσευχῶν μας πρός τόν Οὐράνιον Πατέρα μας, μέ τήν Ἱκεσίαν ὃπως μᾶς λυπηθῆ, μᾶς στηρίξη καί μᾶς συγχωρήση, χαρίζοντάς μας Τήν Θείαν Σκέπη Του...!
Ὁ «ἐχθρός» ΔΕΝ εἶναι...ἀνίκητος.

Εἶναι ΠΟΛΥ ΑΔΥΝΑΜΟΣ μπροστά στήν Προσευχή καί τοῦ τελευταίου Πιστοῦ.
Σκεφθῆτε τήν δύναμιν πού μποροῦν νά ἒχουν οἱ χιλιάδες Προσευχές τῶν Ὀρθοδόξων.
Ἂς πέσωμεν ΟΛΟΙ εἰς τά γόνατα καί τότε, ἂν οἱ Προσευχές μας εἶναι εἰλικρινεῖς, θά δοῦμε, μέ τήν καρδιά μας γεμάτη ἀπό εὐτυχίαν, νά κατασυντρίβωνται οἱ υἱοί τοῦ σκὀτους πού ἐμεῖς τούς ἐπιτρέομε νά μᾶς καταδυναστεύουν...!


Π.Ευθύμιος Μπαρδάκας

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Ε' ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2017 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Φωτογραφία


ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΠΕΤΡΟ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟ (Ὃσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος)



Αποτέλεσμα εικόνας για όσιος εφραίμ ο σύροςΧαίρετε, άγιοι Απόστολοι, βασιλείς του Χριστού· διότι σ’ εσάς εμπιστεύθηκε την επουράνια και την επίγεια βασιλεία. Σας έδωσε την εξουσία να κυβερνάτε και να φροντίζετε και τους δυο θρόνους, θέλοντας από τη μια να αποκατασταθεί η κληρονομιά της επίγειας βασιλείας, από την άλλη να αστράψει η δόξα, να πλεονάσει η ομορφιά, να φανερωθεί το φως, να γίνουν γνωστά τα μυστήρια, να κηρυχθεί η δύναμη της επουράνιας βασιλείας.


Χαίρετε εσείς που είστε το άλας της γης, που ποτέ δεν μπορεί να χάσει τη δύναμή του. Χαίρετε εσείς που είστε το φως του κόσμου (Ματθ. 5:13-14), που μένει στην ανατολή και λάμπει παντού, που φωτίζει αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι, που καίει χωρίς ξύλα. Το λυχνάρι είναι ο Χριστός, και λυχνοστάτης ο Πέτρος, και λάδι η χορηγία του Αγίου Πνεύματος.

Χαίρετε εσείς που είστε το φως του κόσμου, στο οποίο υποχωρεί η νύχτα όλη· που δεν το σκιάζει η νεφέλη, δεν το αντιμάχεται η καταιγίδα, ούτε η λαίλαπα το πλησιάζει, απεναντίας φωτίζονται μ’ αυτό τα σκοτάδια που έχουμε μέσα μας, φανερώνονται τα κρυφά, διασαφηνίζονται τα ασαφή, καθαρίζονται οι λογισμοί.

Χαίρετε εσείς που είστε οι σφραγιστές των ιερέων (1), οι εκπαιδευτές των διδασκάλων, οι ψαράδες των εθνών, οι κήρυκες των λαών, οι παιδαγωγοί των δικαίων, οι πλύντες των αμαρτωλών, οι σφάκτες της αμαρτίας, οι φωτιστές των απίστων, οι ανίκητοι φύλακες, οι δραστήριοι έμποροι.

Χαίρετε εσείς που είστε οι χαλκουργοί και της δικής μου φωνής, οι χορηγοί της αμαρτωλής γλώσσας μου, οι ενδυναμωτές της αδυναμίας μου, οι γυμναστές της παρρησίας μου, οι τεχνίτες των λόγων μου.

Χαίρετε εσείς που δεν κρατάτε σακκούλι (Ματθ. 10:9-10) και όμως γεμίσατε με πλούτο όλη την οικουμένη· εσείς που δεν είχατε περιττό ραβδί, και όμως διώξατε τους λύκους από παντού· εσείς που δεν είχατε δεύτερο χιτώνα, και όμως ντύθηκαν από σας βασιλιάδες· εσείς που δεν είχατε διπλά υποδήματα, και όμως ταράξατε τη γη με τις πορείες σας και οι νεφέλες έτρεχαν κάτω από τα πόδια σας. Οι Άγγελοι έδειχναν το δρόμο, τακτοποιώντας τον, η θάλασσα επίσης καθώς βαδίζατε στην επιφάνειά της σας κρατούσε σαν πλοία ιστιοφόρα. Εσείς που δεν είχατε ασημένια νομίσματα στη ζώνη σας, και δεν είχε το βαλάντιό σας χρυσάφι, όμως δανείζατε από το σακκούλι σας πολλά στους χωλούς· και όταν άγγιξε ο τυφλός τη ζώνη σας, άρχισε να μετρά την πάροδο των ημερών, και να υπολογίζει με τα μάτια του τον ήλιο, και να δείχνει με το δάχτυλό του τα αστέρια, κάτι που προηγουμένως δεν το γνώριζε.

Χαίρετε, οι εμποδιστές του Διαβόλου και οι ανατροπείς των δαιμόνων· οι καθαιρέτες της πλάνης· εσείς που αφαιρέσατε την απάτη από τις ψυχές· που τα μαντήλια σας (Πραξ. 19:12) μιμούνται τις άκρες των ενδυμάτων του Κυρίου· που οι σκιές σας πραγματοποίησαν πολλές και διάφορες θεραπείες (Πραξ. 5:15) στις πόλεις και στις χώρες.

Χαίρετε εσείς που βρήκατε το θησαυρό τον κρυμμένο στο χωράφι (Ματθ. 13:44)· εσείς που δείξατε στη γυναίκα τη δραχμή που έχασε (Λουκ. 15:9)· εσείς που προσκομίσατε στον Χριστό διπλά τα τάλαντα του κηρύγματος, τα οποία σας εμπιστεύθηκε· εσείς που ρίξατε στο βυθό της οικουμένης το δίχτυ, και έπιασε κάθε λογής ψάρια· εσείς που πιάσατε ψάρια, με τα οποία, και ως τώρα ακόμη δειπνώντας στον ουρανό ο Βασιλιάς, ευφραίνεται· εσείς που διδάξατε τη σοφή γυναίκα να ανακατώσει τα τρία σάτα αλεύρι και να κάνει μία ζύμη (Ματθ. 13:33· Λουκ. 13:21)· εσείς που αφαιρέσατε τους φράχτες και αναγκάσατε τους περαστικούς και αναζητήσατε τις ερήμους και γεμίσατε με καλεσμένους τους θαλάμους του γάμου του Νυμφίου (Λουκ. 14:23).

Χαίρετε εσείς που βρήκατε τον ακρογωνιαίο λίθο (Χριστό), και από αυτό το λίθο τόσους πολλούς βασιλικούς νυφικούς θαλάμους ανυψώσατε, τόσες πολλές εκκλησίες ανοικοδομήσατε επάνω στη γη, όμοιες με ουρανούς, τόσα πολλά θυσιαστήρια θεμελιώσατε για τη θυσία που γεννά τη ζωή.

________________


(1) Αναφέρεται στην εξουσία των Αποστόλων να επικυρώνουν με τη σφραγίδα της χειροτονίας το αξίωμα της ιεροσύνης.


(Από το βιβλίο: Οσίου Εφραίμ του Σύρου Έργα, τ. Ζ’, «Εγκώμιο στον Πέτρο και στον Παύλο…». Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 112)

Πηγή: alopsis.gr/