Η 9η Μαρτίου του 1924 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για την Εκκλησία μας,
αφού είναι η τελευταία ημέρα,
που το ποίμνιό της ήταν ενωμένο σε μία Εκκλησία.
Ακολούθως,η ημέρα που ανέτειλε,
για άλλους ήταν η 10η Μαρτίου,
για άλλους όμως ήταν η… 23η Μαρτίου.
Την παραμονή της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, 15 ημέρες δηλαδή,
μετά την αλλαγή του ημερολογίου,
αναφέρεται το απόλυτα περιγραφικό κείμενο των ιστορικών ''ΠΑΤΡΙΩΝ''
του αειμνήστου πατρός Καλλιοπίου, πρώην Επισκόπου Πενταπόλεως
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Γ. Δ.
Άπό τήν ήμέραν πού έφηρμόσθη τό παπικόν ήμερολόγιον, μέ τήν βοήθειαν τοϋ στρατιωτικοΰ νόμου τής επαναστάσεως,
ούδεμία άντίστασις έπεχειρήθη ύπό τίνος.
Οι Ρασσοφόροι-δράσται τοΰ έκκλησιαστικού πραξικοπήματος,
ασφαλώς "έτριβον" καταχαρούμενοι τάς χεϊράς των,
διότι ένόμιζον,ότι ό Λαός έδέχθη τήν μεταρρύθμισιν.
Διά τούς Κληρικούς των δέν ανησυχούσαν,
διότι ύπήρχε, ώς "δαμόκλειος σπάθη" άνωθέν τους, ή "καθαίρεσις", ή "έξορία" καί ό "...χωροφύλακας"!
Όλαι αι ήμέραι περνούσαν μέσα είς μίαν "βουβαμάρα" των Λαϊκών,
ώσπου μετά 13 ήμέρας ήλθεν ή 25 Μαρτίου μέ τό Πάτριον Έορτολόγιον,
δηλαδή ή 7 ’Απριλίου μέ τό νέον.
Ό 'Ιερός Ναός τής Μητροπόλεως που τιμάται είς τόν Εύαγγελισμόν τής Θεοτόκου ήτο κλειστός.
Τήν παραμονήν 24 Μαρτίου παλαιόν έορτολόγιον (6 Άπριλίου ν.ήμ.),
κατά τάς απογευματινός ώρας,
πλήθος Πιστών άπ’όλας τάς συνοικίας των ’Αθηνών,μέ λαμπάδας καί "τάματα"
έπλημμύρισαν γύρωθεν τόν Ναόν τής Μητροπόλεως.
Αλλά, άς άφήσωμεν νά μάς τά περιγράφουν οΐ έφημερίδες τής έποχής έκείνης. Ή "Βραδυνή" έγραφε: ΣKHNAI ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΝΑΟΝ ΕΓΕΝΟΝΤΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ. Είς τούς διαφόρους ναούς έγένοντο χθές τό άπόγευμα διάφορα επεισόδια, διότι κατόπιν διαταγής τού ’Αρχιεπισκόπου, ό έσπερινός έψάλη ένωρίς, ίνα μή προσέλθουν οί πιστοί έπειδή σήμερον έδει νά έορτασθή ό Εύαγγελισμός τής Θεοτόκου κατά τό καταργηθέν έκκλησιαστικόν ήμερολόγιον. ’Επίσης ύπό τοΰ άρχιεπισκόπου άπηγορεύθη έπί ποινή κ α θ α ι ρ έ σ ε ω ς είς τούς ιερείς νά λειτουργήσουν σήμερον ή νά ψάλλουν τά τροπάρια τοΰ Εύαγγελισμοΰ. Έξ άλλου άπηγορεύθη ή κροΰσις τών κωδώνων τοΰ Ρωσσικοΰ ναού, ώς καί ή διά σήμερον τέλεσις τής λειτουργίας είς τό Μετόχιον τοΰ Παναγίου Τάφου μολονότι τό Πατριαρχεΐον Ιεροσολύμων δέν άπεδέχθη τό νέον ήμερολόγιον.
Παρ’ όλα τά ληφθέντα μέτρα πλήθη πιστών κατέκλυσαν άπό τοΰ άπογεύματος μέχρι βαθείας νυκτός τόν Μητροπολιτών Ναόν,τή έπιμόνω δέ άπαιτήσει αυτών έδέχθη είς τών ιερέων νά ψάλη παράκλησιν "ύπείκων ώς έλεγε,εις τάς άπειλάς τοΰ κόσμου". Οί έπίτροποι ήθέλησαν νά κλείσουν τήν έκκλησίαν, άλλά πρό τοΰ θρησκευτικού φανατισμού ό ναός παρέμεινεν άνοικτός μέχρι νυκτός. Εις τήν Μητρόπολιν ένένοντο εφέτος καί τρία θαύματα. Τήν 5ην απογευματινήν ό 7ετής Στασινόπουλος,έκ γενετής παράλυτος καί κωφάλαλος, μεταφερθείς ύπό τής μητρός του πρό της είκόνος τής Θεοτόκου κατελήφθη ύπό σπασμών καί μετά πάροδον ολίγης ώρας έν μέσω γενικής κατανύξεως ήγέρθη καί έπρόφερε τάς λέξεις: "μαμά-γιαγιά-μπαμπά," συγχρόνως ήρχισε νά περπατή. ’Ολίγον άργότερον ίάθη μία 17έτις νεάνις παράλυτος καί τήν 7ην έσπερινήν εις έργατικός κωφάλαλος. Τά ονόματα των δύο τελευταίων οί έπίτροποι του ναοϋ μολονότι τά γνωρίζουν, άρνοΰνται νά τά ανακοινώσουν, ίσχυριζόμενοι, ότι δέν έγένοντο θαύματα, ένώ τούναντίον ύπό όλοκλήρου τού έκκλησιάσματος όμολογούνται ταϋτα.
Επίσης η "Νέα ’Ημέρα" έγραφε: ΑΙ ΧΘΕΣΙΝΑΙ ΣΚΗΝΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΒΙΑΙΑ ΕΚΔΙΩΞΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ. Εις τόν Μητροπολιτικδν Ναόν έσημειώθησαν χθές σκηναί, ήκιστα κολακευτικοί διά τήν αξιοπρέπειαν τής Δημοκρατικής Κυβερνήσεως. ’Αστυνομικά όργανα έπέδραμον κατά των πολυπληθών προσκυνητών, τούς όποιους έξεδίωξαν βία τής ’Εκκλησίας, δηλώσαντα, ότι απαγορεύεται ή είσοδος! Καί όταν ό κόσμος κατηνανακτισμένος έζήτησε νά μάθη τήν αιτίαν, έλάμβανε τήν άπάντησιν, ότι παρήλθεν ή έορτή τοΰ Ευαγγελισμού...’Εν τούτοις παρά τά μέτρα ταΰτα τής αστυνομίας, ό κόσμος μέ άληθή θρησκευτικόν φανατισμόν κατώρθωσε νά είσέλθη εις τήν έκκλησίαν καί νά διεξαγάγη μόνος του τήν έωθινήν άκολουθίαν. Συγκινητικόν ήτο το θέαμα· όμάδες δεσποινίδων, αί όποιοι, έλλείψει ιερέων, έψαλλον μόναι διάφορα τροπάρια έκ τοΰ Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Εις τάς λαϊκάς τάξεις έκράτει ζωηρά δυσφορία κατά τής Κυβερνήσεως, άπαγορευσάσης σήμερον εις τούς Ιερείς νά λειτουργήσουν. Έτονίζετο, ότι αί θρησκευτικοί μεταρρυθμίσεις δέν έπιβάλλονται, άλλά ωριμάζουν παρά τή λαϊκή συνειδήσει. Τέλος τό "Σκρίπ" έγραφε: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ - ΕΝ ΚΩΦΑΛΑΛΟΝ ΠΑΙΔΙΟΝ ΑΝΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΤΟΥ - ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΧΘΕΣΙΝΟΝ. Ό 'Ελληνικός Λαός, ό κατ’ έξοχήν Χριστιανικός Λαός τοϋ κόσμου, ό άνακτήσας τήν έλευθερίαν του από τόν Τουρκικόν ζυγόν, διότι διετήρησε άλώβητον τήν θρησκείαν του, καί τους Αγίους Κανόνας τής ’Εκκλησίας, δέν έπαυσε νά πιστεύη εις τόν θεόν. Καί ή άπόπειρα, ή γενομένη από τήν κρατοΰσαν δημοκρατικήν ολιγαρχίαν πρός βεβήλωσιν τής άγιας τοϋ θεοϋ ’Εκκλησίας, μετατροπήν των ύμνων και μετακίνησιν των Άγιων 'Εορτών, άπήχησε κακώς παρά τοϊς Χριστιανοΐς, οί όποιοι,οϋτε νά άκούσουν ήθέλησαν, ό'τι είναι δυνατόν ν’άφήσουν τά παλαιό έθιμα, νά λησμονήσουν τόσων έτών χριστιανικήν ιστορίαν, καί νά φραγκέψουν, διότι έτσι τό ήθέλησαν οί Παπαναστασίου καί Κονδύλης.
Συνεπώς οί ’Ορθόδοξοι καί Γνήσιοι "Ελληνες,πιστοί εις τάς άρχάς αύτάς,δέν ήταν δυνατόν, παρά νά έορτάζουσι σήμερον τήν άγίαν ήμέραν τού Ευαγγελισμού. Ό Μητροπολίτης, όμως έχει τήν δύναμιν νά κλείση τόν ναόν... Οί προσερχόμενοι κατέκλυσαν μετ’ άλλων τόν Ναόν ολόκληρον καί ή κυκλοφορία έντός αύτοϋ κατέστη άδύνατος. Οί Πιστοί ήκουσαν τόν Εσπερινόν, καί μετά δυσφορίας συνεζήτουν μετά τήν άπόλυσιν, έπί τής άλλαγής τοϋ θρησκευτικού ημερολογίου και τής μετακινήσεως τής Εορτής τοϋ Εύαγγελισμοϋ. Εύλαβεϊς δισχίλιοι πιστοί, άναμίξ μετά γυναικών καί παίδων, εις μίαν γενικήν όμοφωνίαν διαδήλωνον τήν έμμονήν των εις τά Άγια Δόγματα τής θρησκείας, τά όποια ήλθον νά μάς άλλάξουν οί Δημοκρατικοί, καί μία φωνή ήκούετο: "’Εμείς δέν θά φραγγέψουμεν! Είμεθα ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί,καί θά παραμείνουμεν ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί!". Έν τω μεταξύ, οί έπίτροποι τοϋ Ναοΰ δέν ήνοιγον τάς πύλας τοϋ Ναού, κατ’ έντολήν τοϋ ’Αρχιεπισκόπου. -Δέν θά φύγωμεν! -θά μείνωμεν όλην τήν νύκτα! -Είμεθα Χριστιανοί καί μάς άνήκει ή ’Εκκλησία. Οι ’Επίτροποι πρό τής έπιμονής αύτής τοϋ Χριστεπώνυμου πληρώματος, ήνανκάσθησαν νά ύποχωρήσουν καί νά άφήσουν τούς χριστιανούς νά έκτελέσουν τά καθήκοντά των. Δέν ήτο δέ δυνατόν νά πράξωσι καί άλλως, διότι κύματα Λαού διαρκώς προσήρχοντο, προσφέροντες τά κηρία των εις τήν Θεοτόκον καί προσκυνοϋντα τήν θείαν Εικόνα τής θεομήτορος.
Εις μίαν στιγμήν, ένώ συνέβαινον, όσα άφηγήθημεν, κραυγαί θριαμβευτικής χαράς ήκούσθησαν άπό τόν πρό τοϋ ίεροΰ Βήματος, ένώ άπό χίλια στόματα έπανελαμβάνετο ώς ήχώ ή λέξις: θαύμα! θαΰμα!" Εκπληκτοι οί κατορθώσαντες νά πλησιάσωσι Χριστιανοί πρός στό μέρος, όπου ήκούοντο εΐσέτι αί ευχαριστήριοι καί χαρωπαί φωναί, μιας γυναικός κραχούσης άπό τής χειρός πενταετές παιδίον ήκουσαν: -Μίλησε τό παιδί μου. "Ητο μουγκό άπό τόν καιρό πού γεννήθηκε. Σ’ ευχαριστώ Παναγία μου!'' Ρίγη συγκινήσεως διέδραμον τούς πάντας. Ή δεξιά τών Χριστιανών ύψώθη καί τό σημεΐον τού Σταυρού, μετ’εύλαβείας άρρήτου έσημειώθη επανειλημμένως. Κατ’ έκείνην τήν στιγμήν όμως, μέσα εις έκεϊνο το περιβάλλον τών πιστευόντων χριστιανών,ή άνθρωπίνη φύσις, ή άμφιβάλλουσα, ή άνθρωπίνη φύσις, πού εις πάσαν στιγμήν τού Μαρτυρίου τού Κυρίου ήμών 'Ιησού Χριστού έφάνη έπιτακτική καί διατάσσουσα, ή άνθρωπίνη φύσις πού έκαμε τόν θωμά νά θέλη" νά θέση τόν δάκτυλόν του έπί τον τύπον τών ήλων ίνα πιστεύση", ή άνθρωπίνη φύσις ή άμφιβάλλουσα και, όταν ακόμη πιστεύει, έξεδηλώθη, όχι βεβαίως έτοιμος νά άμφισβητήση το θαύμα, άλλά διά νά πεισθή:
Νά ίδοϋμε το παιδί. Βέβαια δέν το είπε κανείς, άλλ’ ή συγκέντρωσις πάντων προς το μέρος, όπου εύρίσκετο το άποκτήσαν τήν φωνήν του Χριστιανόπαιδον, ή προσπάθεια όπως τό ίδοϋν, όπως το ακούσουν, αύτό έσήμαινεν. Κανείς,όμως δέν έμεινεν άμφιβάλλων. Το παιδί ώμιλοϋσε. Καθαρά-καθαρά, σάν κρύσταλλο ή φωνοΰλά του έκύλα. Καί έκάλει τήν μητέρα του: -Μαμά, μαμά. Καί κατόπιν ένα τά χεράκια του, έθώπευαν τον πατέρα του, τού έλεγε: -Μπαμπά μου, μπαμπά μου. Οί γονεϊς του ήσαν έξαλλοι άπό χαράν. Δέν ήμποροϋσαν νά ομιλήσουν. Τά δάκρυα κατελείφοντο τών παρειών των άφθονα. Τούς άπέτεινον τον λόγον, μά αύτοί δέν ήμποροϋσαν νά ομιλήσουν. ’Έκαμον μόνον τον Σταυρόν των καί τά βλέμματά των έστρέφοντο προς τήν Εικόνα τής θεομήτορος, γεμάτα εύχαριστώ. Οί Χριστιανοί, πού είδαν τήν γραφικήν αύτήν εικόνα, δέν ήμποροϋσαν νά μή δοθούν ολόκληροι προς τον θεόν, τον ζώντα. Καί δέν ήμποροϋσαν νά μή ένθυμηθούν, ότι ή Πίστις σέσωκέ τους. Καί, ότι καλώς είχον τήν γνώμην, ότι δέν πρέπει νά άφήσουν νά μεταρρυθμισθοΰν τά ιερά καί δσια καί νά άπομακρυνθώμεν άπό τά θεσπισθέντα ύπό τών Ιερών Πατέρων τής ’Εκκλησίας καί ύφ’ ήμών έπί χιλιετηρίδας άκολουθηθέντα πιστώς.
Ο ίερεύς, ό όποιος έτέλει τήν παράκλησιν διά το άλαλον παιδίον, μάς είπε λίαν συγκεκηνημένος τά έξής:
-Άνεγίνωσκον τήν παράκλησιν
έπάνω εις το άλαλο παιδί, ότε εις μίαν στιγμήν ήκουσα τήν μητέρα του νά φωνάζη,
ότι " ώμίλησε το παιδί της"
καί το άκουσα κι’έγώ νά λέγει εύδιακρίτως:
"Μαμά, μαμά".
Ή συγκινησίς μου ήτο άπερίγραπτος διά τό θαύμα. Τόσον μεγάλη ήτο ή συγκινησίς μου,
ώστε δέν ήμπόρεσα νά άντιληφθώ περισσότερα.
Ο Ιερευς λέγεται Παπα-Γεώργης,
είναι πρόσφυξ, τό έπίθετόν του δέν ήθέλησε νά μάς τό είπή,διότι έφοβήθη
μήπως τού συμβή κανέν κακόν.
Επίσης τό θαύμα μάς τό έβεβαίωσαν oι παριστάμενοι κατά τήν ώραν έκείνην
εις τήν Μητρόπολιν κυρίαι Σοφία Παναγουλοπούλου ή Καλισκώτου έκ Πατρών,
’Ελένη Μπακοπούλου κατοικούσα εις τήν Λεωφόρον ’Αλεξάνδρας,
Γιανούλα Μανταριώτου καί άλλαι.
Απόσπασμα κειμένου από τον
6ο Τόμο του ιστορικού περιοδικού ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''
του αειμνήστου πατρός Καλλιοπίου,
πρώην Επισκόπου Πενταπόλεως
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
Απόσπασμα κειμένου από τον
6ο Τόμο του ιστορικού περιοδικού ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''
του αειμνήστου πατρός Καλλιοπίου,
πρώην Επισκόπου Πενταπόλεως
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
