Αγαπητέ εν Κυρίω Ν.!
Ο άνθρωπος, σε όποια εποχή και να ζει, θέλει δεν θέλει, κάνει την επιλογή που καθορίζει το μέλλον του στην αιωνιότητα. Αυτό έχει παραχωρηθεί από τον Θεό και δεν γίνεται να το σταματήσει ούτε το πιο παντοδύναμο χέρι, ούτε η πιο μαζική διαμαρτυρία. Ό,τι όρισε ο Θεός θα εκπληρωθεί χωρίς αμφιβολία. Όμως πότε, πώς; Αυτό δεν μας έχει δοθεί να το γνωρίζουμε και η Γραφή μάς αποτρέπει από την επιθυμία να το μάθουμε. Διότι το έχει θέσει ο Κύριος υπό τη δική Του εξουσία.
Ή μήπως ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός δεν ύψωσε την αρχιερατική Του προσευχή για όλες τις εποχές και για όλους τους πιστούς χριστιανούς; Διαβάστε προσεκτικά το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κεφ. 17. Εκεί βρίσκεται η απάντηση σε όλες τις συγχύσεις μας, που δεν είναι κάτι άλλο παρά αμφιβολίες και ταλαντεύσεις της πίστης. Προσέξτε ιδιαιτέρως τα λόγια: «οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτούς ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ ̓ ἵνα τηρήσῃς αὐτούς ἐκ τοῦ πονηροῦ...». Όλη μας η θεία Λατρεία, όλη η Αγία Γραφή μιλούν για το ανίκητο όπλο της πίστης.
«Επί τόν Κύριον ὁ ἐσχηκώς ἐλπίδα, οὐ δείσει τότε, ὅτε πυρί τά πάντα κρινεῖ καί κολάσει» (Αντίφωνο β', Αναβαθμοί πλ. Δ' ήχου). Βέβαια, «οἶδε Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ῥύεσθαι, ἀδίκους δέ τηρεῖν εἰς ἡμέραν κρίσεως κολαζομένους...» (Β' Πέτρ. 2,9).
Τώρα όμως κανείς δεν μιλά για τον Κύριο, κανείς δεν μιλά για την παντοδυναμία Του, το έλεος, την αγάπη. Μόνο ένα πράγμα ακούγεται τώρα, ότι ο εχθρός εξαπατά κι αν δεν μας εξαπατήσει σήμερα, θα μας εξαπατήσει αύριο. Μα δεν σας προκύπτει το ερώτημα: γιατί, όταν πάνω σε όλα τα τρόφιμα και τα αντικείμενα πρώτης ανάγκης έβαζαν τον ραβδωτό κώδικα με τα τρία εξάρια, γύρω υπήρχε κοινή σιωπή; Όλα όσα πωλούνται στην αγορά δεν τα κατάπιαμε και δεν τα μασάμε ακόμη; Και τους ραβδωτούς κώδικες τους έβγαλαν από το χαρτί της εφορίας και δεν χρειάζεται να γράψουμε δήλωση, αλλά ο θόρυβος ακόμη εξακολουθεί, δεν έχει τέλος, και το ψέμα πλέκει ψέμα, και οι άνθρωποι που έχουν απλή ψυχή, τρέχουν μακριά από την Εκκλησία με σύγχυση και τρόμου τρέχουν μακριά από τη σωτήρια κιβωτό που έχει τιμονιέρη τον ίδιο τον Κύριο. Ορίστε τι κλίμακας πλάνη σχεδίασε και υλοποιεί τώρα ο εχθρός.
Όσο για τους ραβδωτούς κώδικες: αν την παρούσα στιγμή τους κοιτάξουμε από την άποψη του πιστού ανθρώπου, τι να πούμε; Για τον άπιστο δεν είναι τρομακτικοί, διότι η άγνοια καθαυτή είναι η σφραγίδα της επικείμενης απωλείας, για την οποία ο άνθρωπος δεν σκέφτεται, αλλά και τον πιστό επίσης αυτά τα τρία εξάρια δεν τον απειλούν ακόμη, αφού στα χέρια μας, στην καρδιά μας και στον νου υπάρχει ακόμη ενεργή η θεία σφραγίδα: το σημείο του σταυρού, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος καν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτούς βλάψη.
Οἱ τῷ Σταυρῷ τειχιζόμενοι, τῷ ἐχθρῷ ἀντιτασσόμεθα, μή δειλιώντες τάς αὐτοῦ μεθοδείας καὶ ἐνέδρας Κύριε, ὅπλον κατά τοῦ Διαβόλου (όχι μόνο κατά των τριών εξαριών, αλλά κατά του ίδιου του διαβόλου) τον Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γάρ και τρέμει, μή φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τήν δύναμιν, ὅτι νεκρούς ἀνιστῆ και θάνατον κατήργησε...
Όμως αυτό ισχύει αν έχουμε πίστη στον Θεό και ελπίδα αταλάντευτη. Χωρίς πίστη όλα είναι τρομακτικά και την ίδια τη ζωή δεν αξίζει να τη ζει κανείς.
Μήπως είναι τάχα η κληρονομιά της Εκκλησίας, η θεία Λατρεία, μια σύλληψη μόνο για δακρύβρεχτα συναισθήματα; Όχι, όχι κι όχι! Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ισχυρός και πιο κοφτερός από κάθε σπαθί δίστομο... Ο άγιος Φιλάρετος (Ντροζντώφ) έλεγε ότι ακόμα και στο προφανές δεν θα πιστέψει, αν αυτό αντιτίθεται στη Γραφή. Να η δύναμη της πίστης!
Αγαπητέ Ν., ζήστε με πίστη. Να εργάζεστε στη δουλειά σας και να την κάνετε σαν υπακοή στον Θεό. Δεν είναι για όλους το να τρέχουν στην εκκλησία με τη σφουγγαρίστρα. Δεν θα γίνουν όλοι λειτουργοί στο Ιερό Βήμα, αλλά όσοι κληθούν από τον Θεό κι έχουν αγάπη στον αγώνα, διότι αυτή η διακονία είναι μαρτυρική.
Οι άνθρωποι χρειάζονται και μηχανικούς και γιατρούς και δασκάλους και όλοι είναι αναγκαίοι. Δεν υπάρχουν περιττοί άνθρωποι στον κόσμο. Σημασία δεν έχει τι κάνουμε, αλλά πώς το κάνουμε και στο όνομα ποίου. Σε αυτό βρίσκεται η σωτηρία. Όλα, όσα δεν συμφωνούν με την πίστη, είναι αμαρτία.
Συγχωρήστε με μεγαλόψυχα. Είμαι πια πολύ γέρος και ζω με παλιές αντιλήψεις και για την πίστη και για τη σωτηρία. Αλλά τις έβαλαν μέσα μου αυτές τις αντιλήψεις άνδρες του Θεού, άνδρες άγιοι, που συναριθμούνται πια στον χορό των Ρώσων νεομαρτύρων. Ορίστε, αυτό μου είναι αρκετό σε όλη μου τη μακρόχρονη ζωή.
Ζητώ τις άγιες ευχές σας για την αδυναμία μου.
***
Αγαπητέ π. Ν.
Παραθέτετε ένα πολύ καλό χωρίο του Θεοδώρου του Στουδίτου. Μας λέει λοιπόν, ότι όλοι οι άνθρωποι, σε όλες τις εποχές, κάνουν μια επιλογή στη ζωή τους: να προχωρήσουν από τη στενή οδό ή την ευρεία.
Στον Θεό δεν μπορεί να υπάρξει αδικία: όσοι έζησαν πριν την εμφάνιση αυτής της νέας τεχνολογίας και του συστήματος καταγραφής, θα σωθούν τάχα, ενώ οι μεταγενέστεροι θα χαθούν απαξ άπαντες, απλά και μόνο επειδή ζουν σ' αυτή την εποχή της Αποκαλύψεως.
Το πιο φοβερό πράγμα, που κρύβεται μέσα σ' όλα αυτά, είναι αυτή η ταραχή και η σύγχυση, που χτυπά τους πιστούς. Δεν έχουμε πια πίστη στη φωνή της Εκκλησίας. Όμως η Εκκλησία έχει νου συνοδικό. Η Σύνοδος προσευχήθηκε, εξέτασε το θέμα από όλες τις πλευρές και εκφράστηκε – αυτή είναι η φωνή της Εκκλησίας. Όμως εμείς, μη έχοντας πίστη, δεν δείχνουμε εμπιστοσύνη και ακούμε ιδιώτες, οι οποίοι ακόμα και πνευματοφόροι αν είναι, δεν παύουν να είναι άνθρωποι, άρα όχι προφυλαγμένοι από λάθη.
Υ.Γ. Προς το παρόν σε κανένα ερωτηματολόγιο δεν τίθεται ζήτημα για την πίστη μας και την ελπίδα.
***
Αγαπητή εν Κυρίω Μ.!
Η σφραγίδα του Αντιχρίστου θα εμφανιστεί, όταν αυτός θα κυριαρχήσει και θα λάβει την εξουσία και θα είναι ο ένας και μοναδικός κυβερνήτης στη γη τώρα όμως κάθε κράτος έχει τη δική του κεφαλή.
Γι' αυτό μην πανικοβάλλεστε πρόωρα, αλλά να φοβάστε τώρα τα αμαρτήματα, που διανοίγουν και στρώνουν τον δρόμο στον μελλοντικό Αντίχριστο.
(συνεχίζεται)
Πηγή
