ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΣ ΑΣ ΕΜΠΝΕΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥΣ - Άρθρο του π. Ευθυμίου Μπαρδάκα

 

Στά "Μηναία" τής Εκκλησίας βλέπουμε ότι σχεδόν κάθε ημέρα είναι γιορτή ενός ή περισσότερων Αγίων με ιδιαίτερους ύμνους και τροπάρια.

Μέ τις εορτές των Αγίων "τά επίγεια συγχορεύει Ουρανοίς". Πανηγυρίζουμε οι πιστοί, μαζί μας όμως συνεορτάζει και "τών Αγίων ο χορός" στά Ουράνια σκηνώματα.

Κάθε εορτή των Αγίων είναι καί μία ευκαιρία για νά παραδειγματιζώμαστε και νά προσπαθούμε νά ζούμε σαν τούς Αγίους. Οι εορτές των Αγίων επαναλαμβάνουν την φωνή τού Θεού, πού παραγγέλνει : "Άγιοι γίνεστε" (Α'Πετρ.α'16).

Πώς είναι δυνατόν νά γίνει άγιος ο αμαρτωλός άνθρωπος?

Ο Θεός είναι απόλυτα Άγιος. Ο άνθρωπος καλείτε νά ξεκινήσει από την κατάσταση τής αμαρτωλότητος και αθλιότητος, στην οποία βρίσκεται, και με την μετάνοια και τον συνεχεί αγώνα να αποφεύγει τήν αμαρτία και νά αποκτά αρετές.

Εάν δέν αγωνιζόμαστε για νά γίνουμε άγιοι, δεν ειναι δυνατόν νά λεγόμαστε Χριστιανοί. Χωρίς τον αγιασμό "ουδείς όψεται τόν Κύριον" γράφει ο Απόστολος Παύλος (Εβρ.ιβ'14).

Εαν δεν προσπαθούμε νά απομακρύνουμε από την ψυχή μας τον εγωισμό και το μίσος από την ψυχή μας, τα ψεύδει και τις πονηρές επιθυμίες, εάν δεν στολίζουμε την ψυχή μας με αγάπη και ταπεινοφροσύνη, με πραότητα και Δικαιοσύνη και με τίς άλλες αρετές, δέν πρόκειται να δούμε πρόσωπο Θεού.

Ορισμένοι νομίζουν, ότι αλλάξανε οι καιροί και δεν είναι εύκολος ο αγιασμός. Ο άγιοι όμως δεν έζησαν σε μία εποχή. Όλοι οι χρόνοι έχουν και ανέδειξαν αγίους.

Τούς Μάρτυρας τών τριακοσίων πρώτων Χρόνων ακολούθησαν οι Άγιοι Πατέρες και οι Νεομάρτυρες και οι Άγιοι της Τουρκοκρατίας. Στα ίχνη τών παλαιότερων βάδισαν ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Άγιος Νεκτάριος κ.ά.

Όσοι λεγόμαστε και είμαστε πράγματι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όσοι τιμούμε τους Αγίους και μετέχουμε στά Μυστήρια της Εκκλησίας ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΌΝ να πετύχουμε τόν αγιασμό μας!!!

Κάθε φορά πού γιορτάζουμε τους Αγίους μας, άς εμπνεόμαστε από τό παράδειγμά τους και άς αγωνιζόμαστε με ενθουσιασμό για να γίνει πράξη και στη δική μας ζωή ο λόγος του Κυρίου : "Άγιοι γίνεστε"

Ευλογια Κυρίου

********************************

ΣΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΗ ΣΚΗΤΗ ΙΒΗΡΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗ ΕΥΘΥΜΙΟ ΔΑΝΗΛΑΤΟ ΚΑΙ ΖΗΛΩΤΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ μετά την Αγρυπνία στην Πανήγυρη τού Ιερού Κελλιου τών Αγίων Τριών Οσιομαρτύρων Ακακίου, Ευθυμίου και Ιγνατίου (1995 ?)

Η ΚΑΘΑΡΣΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (Ομιλία π.Παναγιώτη Παυλίδη)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2021 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

  

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2021 (Ομιλία του Μητροπολίτου Αττικής & Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

  

«Τέτοια προστασία, αγαπητή μου πολιτεία, δεν την θέλω» Άρθρο του Σεβ. Μητρ. Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

 

 

 

   Κοιτάζοντας γύρω μου, παρακολουθώντας την τόσο αλλόκοτη πραγματικότητα που τόσο γρήγορα μου έχει επιβληθεί από την ελληνική πολιτεία για το καλό μου, και μάλιστα χωρίς να αρθρώσω λέξη, παρατηρώ και διαπιστώνω κάτι εντελώς οξύμωρο. Σειρά από νομοθετημένους περιορισμούς και απαγορεύσεις κυριαρχούν στη καθημερινότητά μου, με σκοπό την προστασία της ζωής μου, με μια προϋπόθεση όμως: πρώτα, «να πεθάνω».

   Το οξύμωρο αυτό, μαρτυρούν τα ίδια τα επιβεβλημένα μέτρα, τα οποία σε σημεία θυμίζουν κομμουνιστικά καθεστώτα του παρελθόντος, αφού περιορίζουν τελικά και αποκλειστικά, όχι τη μετάδοση της αρρώστιας, αλλά την επικοινωνία και την ελευθερία μου. 

   Ενδεικτικά αναφέρω την επίσκεψη των ανθρώπων στο supermarket για την αγορά των αγαθών πρώτης ανάγκης. Κανένας περιορισμός, αμέτρητοι καταναλωτές ο ένας πάνω στον άλλον, κοινόχρηστος εξοπλισμός εξυπηρέτησης χωρίς καμία πρόσθετη προφύλαξη, καθαρισμό ή απολύμανση, εκτεθειμένα προϊόντα και συσκευασίες στα μικρόβια των χιλιάδων ανθρώπων που καθημερινά μπαινοβγαίνουν. Αυτό που έχει διαφοροποιηθεί πλέον στους χώρους αυτούς, είναι αφενός η όψη των εργαζομένων που θυμίζει κατάκοπους είλωτες, αφετέρου η επικοινωνία των ανθρώπων. Ο χαιρετισμός και η χαρά της συνάντησης με τον συνάνθρωπο έχει πια αντικατασταθεί με την καχυποψία, τον φόβο, τη βουβαμάρα, την αγένεια και την κατηγόρια. 

   Το ίδιο επικρατεί και στα νοσοκομεία που σφύζουν από ιατρικό και ευρύτερο προσωπικό, επισκέπτες, αρρώστους και συνοδούς, οι οποίοι συνυπάρχουν, όπως ακριβώς και παλιότερα. Κανένα μέτρο, καμία ασφάλεια, καμία προστασία. Κοινόχρηστοι χώροι, μηχανήματα και εξοπλισμός εκτεθειμένος στις λαβές και στις ανάσες όλων, όσοι μπαίνουν και βγαίνουν απρόσεκτα και ασταμάτητα. Οι μόνες διαφορές με το παρελθόν, είναι αφενός το χαμόγελο του γιατρού, του νοσηλευτή, του μέλους της οικογενείας που συμπαραστέκεται στον άρρωστο, που πλέον έχει καλυφθεί από τη μάσκα, και αφετέρου, η επιπλέον ένταση, η δυστροπία και ο διχασμός που επικρατεί στις σχέσεις των ανθρώπων εξαιτίας της ανασφάλειας που έχει εισχωρήσει μέσα μας, όχι μόνο των ασθενών, αλλά και των ιατρών. 

   Αν ο ιός ήθελε, με την μεταδοτικότητα που τον χαρακτηρίζει, θα μας είχε αποδεκατίσει όλους.

   Ο ιός όμως, επιλέγει τους χώρους, στους οποίους γίνεται επικίνδυνος και θανατηφόρος. 

   Εκεί όπου πάω για να γεμίσω το ψυγείο και να χορτάσω την αχόρταγη όρεξή  μου -κυρίως λόγω της κατάθλιψης και της ανίας που οι συνθήκες μου έχουν δημιουργήσει- εκεί, δεν με σκοτώνει. Εκεί όπου πάω αναγκαστικά για να θεραπεύσω την σωματική μου ασθένεια, αλλά και να λάβω τον «ζωηφόρο» εμβολιασμό, εκεί, επίσης δεν με σκοτώνει. 

   Κι εδώ ξεκινά το οξύμωρο: τόσο τα μέτρα, όσο και ο ίδιος ιός, φαίνεται πια να συνασπίζονται προς έναν κοινό σκοπό, «τη σωτηρία» της ζωής μου. Τα χαλαρά έως ανύπαρκτα μέτρα στα supermarket και στα νοσοκομεία προστατεύουν τη ζωή μου, και ο ιός στους ίδιους χώρους, την σέβεται και δεν την απειλεί.  

   Το ίδιο συνασπισμένα, αλλά με άλλη μορφή, εμφανίζονται τα μέτρα με τον ιό, σε χώρους που δεν μου παρέχουν τα είδη για την ικανοποίηση των ορέξεων της κοιλιάς, και δεν σχετίζονται με τη φανερή πλευρά της υγείας μου. Τα απαγορευτικά μέτρα και ο θανατηφόρος ιός συνασπίζονται και πάλι μοναδικά και επιθετικά, και γίνονται ένα, αστυνόμευση και εγκληματικότητα μαζί, εκεί όπου μου παρέχεται η φροντίδα της ψυχής, η αλληλεγγύη, η προστασία και η καλλιέργεια του πνεύματος, η χαρά της σωματικής άσκησης, η γαλήνη της επικοινωνίας και της υγειούς ψυχικής εκτόνωσης.  Στους Ιερούς Ναούς, τα ιερά αυτά θεραπευτήρια της ψυχής και του σώματος, στα σχολειά και τα Κατηχητικά σχολειά, στις παιδικές χαρές, στο σπίτι μου, το σπίτι του αδελφού και του γείτονα. Εκεί ο ιός θεριεύει και γιγαντώνεται, κι όσο πιο ιερός ο χώρος, τόσο πιο πολύ θεριεύει ο ιός, όσο πιο ιερό το περιβάλλον, τόσο πιο αυστηρά κι απαγορευτικά τα μέτρα.

   Πορείες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, ομάδες ανθρώπων, όλοι, κατά χιλιάδες στις πλατείες και τους δρόμους. Μόνον η περιφορά του Επιταφίου απαγορεύθηκε, μόνον ο καθαγιασμός των υδάτων και οι λιτανείες, μόνον οι εθνικές παρελάσεις, οι εθνικές και θρησκευτικές εορτές. Τα μέτρα και ο ιός επιτρέπουν σε όλους να κυκλοφορούν και να συναθροίζονται. Μόνον στο Άγιο Σώμα του Χριστού δεν επιτρέπουν, στον ιερό Σταυρό μόνον απαγορεύουν, στα ιερά λείψανα των Αγίων, στο εθνικό μου φρόνημα, την ιστορία και τον πολιτισμό μου, στο παιδί που θέλει να σηκώσει περήφανα τη γαλανόλευκη, στην Ορθόδοξή μου πίστη και λατρεία, στην παράδοση και τους θεσμούς, στις εμπειρίες μου και στον άγιο ελληνορθόδοξο τρόπο ζωής μου απαγορεύεται η κυκλοφορία. Μόνον σε ότι άφορά την ψυχή μου, το νου και το πνεύμα μου, τα μέτρα γίνονται απαγορευτικά και αυστηρά τόσο, που με την υποστήριξη του φόβου που σκορπά το θηρίο που λέγεται ιός, τελικά δεν σώζουν, αλλά απειλούν εμένα, τη ζωή και το μέλλον μου. 

   Κι επανέρχομαι σε αυτό που αρχικά είπα. Διαπιστώνω με λύπη κάτι οξύμωρο σε αυτό που μας συμβαίνει: σειρά από καθεστωτικώς επιβεβλημένα μέτρα από την ελληνική πολιτεία, με σκοπό την προστασία της ζωής μου· με μια προϋπόθεση όμως: πρώτα, «να πεθάνω». Να πεθάνω πνευματικά, ψυχικά, συναισθηματικά, πολιτιστικά, ιστορικά. Να πεθάνουν οι όμορφες παραδοσιακές συνήθειές μου, οι σχέσεις και οι εμπειρίες μου. Να πεθάνω ως παρελθόν, να αγνοηθώ ως παρόν, να αφανισθώ ως μέλλον. 

   Τέτοια προστασία, αγαπητή μου πολιτεία, δεν την θέλω.

Πηγή

Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

  

Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Το να πηγαίνει κανείς πριν από όλους στην εκκλησία είναι καλό και σωτήριο, ενώ το να βγαίνει πριν από την απόλυση χωρίς ανάγκη είναι βλαβερό και ολέθριο. Εσύ λοιπόν μείνε υπομονετικά και άκουγε τις άγιες Γραφές, για να ωφεληθείς. Όπως δηλαδή στον καύσωνα ένα ποτήρι κρύο νερό είναι ευχάριστο στον οδοιπόρο, έτσι και τα ιερά λόγια δροσίζουν την ψυχή. Αν θέλεις να ακούς, μείνε υπομονετικά· και αν ακούσεις, θα γίνεις σοφός. Αν όμως με δυσκολία κάνεις υπομονή για να ακούσεις τον λόγο, πόσο περισσότερο θα δυσκολευτείς να τον κάνεις πράξη; Από αυτό λοιπόν να καταλάβεις ότι είσαι αμελής, όπως και εγώ.

Μόλις μπούμε στον ναό του Θεού, κάθε μέριμνα να φύγει από τη σκέψη μας, ο εσωτερικός μας άνθρωπος να αφοσιώνεται στη θεωρία και την προσευχή, και κανένας ανάρμοστος λογισμός να μην ταράζει τον νου μας. Ας νιώσουμε μπροστά σε ποιον στεκόμαστε στην προσευχή, και όλη μας η ψυχή και η καρδιά ας είναι στραμμένη προς Αυτόν, χωρίς να φαντάζεται τίποτε άλλο. Θα καταλάβεις αυτό που λέω και με ένα παράδειγμα:

Αν κάποιος πάρει μαζί του χρήματα και πάει σε μια εμποροπανήγυρη θέλοντας να αγοράσει βόδια, μήπως περιεργάζεται τα γουρούνια; Ή αν θέλει να αγοράσει γαϊδούρια, μήπως κοιτάζει για σκυλιά; Δεν είναι όλη η σκέψη του στραμμένη σε αυτά που θέλει, και αυτά μόνο δεν εξετάζει με προσοχή, μην τυχόν ξεγελαστεί και πάνε χαμένα τα χρήματά του; Έτσι και εμείς· όταν μπούμε στον ιερό ναό και σταθούμε μπροστά στον Θεό, ας υψώσουμε σε αυτόν όλο τον νου μας, και μόνο τα θεία να σκεφτόμαστε και να φανταζόμαστε, ώστε από αυτό και τη σωτηρία μας να κερδίσουμε και τα ουράνια αγαθά να απολαύσουμε.

Αλλά ούτε να αρχίσουμε την κουβέντα με τον διπλανό μας και, αντί να εξευμενίσουμε τον Δημιουργό του ουρανού και της γης, τον κάνουμε να θυμώσει μαζί μας. Όπως δηλαδή συμβαίνει με κάποιον δούλο που στέκεται και μιλά με τον βασιλιά και, επειδή τον φώναξε άλλος δούλος, παρατά τη θαυμάσια και τιμητική συνομιλία με τον βασιλιά και στρέφεται και συνομιλεί με εκείνον, προσβάλλοντας με τον τρόπο του τον βασιλιά και κάνοντάς τον να θυμώσει φοβερά μαζί του, έτσι είναι και με αυτόν που μιλά την ώρα της ψαλμωδίας ή της προσευχής.

Όπως λοιπόν στέκονται οι άγγελοι με πολύν τρόμο και υμνολογούν τον Δημιουργό, έτσι οφείλουμε και εμείς να στεκόμαστε στην ψαλμωδία. Αν όμως τύχει ο αδελφός που στέκεται δίπλα σου να είναι άρρωστος και να βήχει ή να φτύνει συχνά, μην ενοχληθείς, αλλά θυμήσου ότι πολλοί αφιερώθηκαν να υπηρετούν αρρώστους και λεπρούς, για να έχουν από αυτό μεγάλο κέρδος, μαθαίνοντας με την πείρα την αγάπη και τη συμπόνια. Και εσύ λοιπόν, καθώς έχεις όμοιο σώμα, είσαι κοντά σε τέτοιες αρρώστιες, έστω και αν προς το παρόν είσαι υγιής με τη φιλανθρωπία του Θεού. Γι’ αυτό να μην υπερηφανεύεσαι σε βάρος του αρρώστου, αλλά να φοβάσαι μην πάθεις τα ίδια και χειρότερα, και με τη συμπάθεια προς τον αδελφό να προφυλάγεις τον εαυτό σου.

 

(Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, Υπόθεση ΙΑ’ (11), σελ. 115. Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2003)

Πηγή: alopsis.gr

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΟΣ, ΤΑΠΕΙΝΟΣ, ΑΠΛΟΣ (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

 

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΟΣ, ΤΑΠΕΙΝΟΣ, ΑΠΛΟΣ (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

Μια αστραπιαία κίνηση της καρδιάς προς την αμαρτία είναι αμαρτία. Πρέπει να τσακίζουμε την αμαρτία μόλις εμφανίζεται… Όταν η πυρκαγιά απλωθεί, δεν μπορούμε εύκολα να σώσουμε το σπίτι· το σώζουμε εύκολα, μόλις φανούν οι πρώτες φλόγες. Το ίδιο ισχύει και στην πνευματική ζωή. Η ψυχή είναι το σπίτι και τα πάθη είναι η φωτιά.

*

Μη συγχέεις τον άνθρωπο, που είναι εικόνα του Θεού, με το κακό που υπάρχει μέσα του. Το κακό είναι μια συμπτωματική ασθένειά του, μια δυστυχία του, μια διαβολική χίμαιρα. Η ουσία του είναι η εικόνα του Θεού, που παραμένει στο βάθος του ακόμα και όταν είναι αμαρτωλός.

*

Να είσαι όσο περισσότερο μπορείς πράος, ταπεινός, απλός στις σχέσεις σου με όλους. Να θεωρείς τον εαυτό σου κατώτερο απ’ όλους χωρίς καμιάν υποκρισία. Από τον εγωισμό προέρχεται η υπεροπτική, ψυχρή και ανειλικρινής σχέση μ’ εκείνους τους οποίους θεωρούμε κατώτερους ή από τους οποίους δεν περιμένουμε οφέλη…

Όταν σε κατηγορούν κι εσύ πονάς κατάκαρδα, αυτό σημαίνει ότι έχεις εγωισμό. Επιβάλλεται να τον διώξεις με τον εξωτερικό εξευτελισμό σου. Μην ταράζεσαι και μην τρέφεις αντιπάθεια, όταν σε κατηγορούν. Αγάπησε τους κατηγόρους σου, όπως αγαπάς τους γιατρούς σου, και προσευχήσου γι’ αυτούς…

Συμπάθησε τον αδελφό που σε αδικεί, ακόμα και όταν σου αφαιρεί το τελευταίο σου ρούβλι. Εδώ θα δείξεις αν αγαπάς την εικόνα του Θεού που υπάρχει μέσα σου, περισσότερο απ’ όσο αγαπάς τα γήινα και φθαρτά πράγματα…

Πόσο άσχημη είναι η σατανική χαιρεκακία για την αμαρτία του πλησίον! Η αγάπη όλα τα υπομένει και όλα τα καλύπτει… Ο χριστιανός με ειλικρίνεια επιθυμεί το καλό τού πλησίον όπως και το δικό του, επιθυμεί να δοξάζεται το όνομα του Θεού διαρκώς και με τη δική του διαγωγή και με τη διαγωγή των άλλων, εύχεται να γίνουν όλοι οι άνθρωποι ναοί του Θεού αχειροποίητοι.

*

Χωρίς την ειρήνη και την ομόνοια με τους άλλους, ποτέ δεν θα νιώσεις ειρήνη και ομόνοια με τον εαυτό σου.

 

(Από το βιβλίο: “Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους λόγους των Αγίων της Ρωσίας”. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2018, σελ. 41, 42, 52, 84)

Πηγή: alopsis.gr

ΣΤΟ ΝΑΟ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΓΑΠΗΣ

 "Αν, ίσως, ο αδελφός, που στέκεται κοντά σου, είναι σωματικώς άρρωστος και βήχει ή πτύει συνεχώς, μη ενοχλείσαι απ’ αυτόν. Σκέψου ότι πολλοί αφιερώθησαν εις την υπηρεσίαν λεπρών και αρρώστων, δια να κερδίσουν από αυτό πολλά πνευματικά, και να μάθουν εκ πείρας την αγάπην και την συμπάθειαν (προς τους ασθενείς).

Και σύ, άλλωστε, αφού φορείς το ίδιον σώμα, ευρίσκεσαι κοντά εις τας τοιαύτας ασθενείας, αν και προς το παρόν το σώμα σου είναι υγιές από φιλανθρωπίαν του Θεού· δι’ αυτό μη υπερηφανεύεσαι εις βάρος του αρρώστου, αλλά να φοβάσαι μη πάθεις τα ίδια και χειρότερα και με την συμπάθεια προς τον αδελφό σου προφύλαττε τον εαυτόν σου".

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Ευεργετινού Β’ σελ. 174

(Το είδαμε εδώ: https://tasthyras.wordpress.com/2021/02/01/%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%86%cf%81%ce%b1%ce%af%ce%bc-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%8d%cf%81%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%83%ce%b5-%ce%b1%cf%85%cf%84/ )

Και το πρωτότυπο κείμενο: 

Πηγή: https://krufo-sxoleio.blogspot.com/2021/02/

ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ (Άρθρο του πατρός Ευθυμίου Μπαρδάκα)

 

Η γέννηση και ο θάνατος είναι τα συγκλονιστικώτερα και πλέον μυστηριώδει γεγονότα του ανθρώπινου βίου. Ωστόσο ο θάνατος συγκλονίζει περισσότερο και δημιουργεί βαθύτερα προβλήματα.

Γιατί τον συναντάμε σε κάθε βήμα της ζωής μας. Είναι το αναγκαίο και αναπόφευκτο τέλος. Εφόσον γεννηθήκαμε, δεν είναι δυνατόν παρά να πεθάνουμε.

Παρά ταύτα ο θάνατος απασχολεί μόνο τον άνθρωπο. Τα ζώα περνούν τις ημέρες χωρίς να υποψιάζονται τον θάνατό τους.

Με τον άνθρωπο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτός χάρις στο λογικό με το οποίο τον προίκισε ο Θεός, είναι ο μόνος που έχει συνείδηση της φθοράς. Ο μόνος που γνωρίζει τον θάνατό του και την ικανότητα να φιλοσοφεί πάνω στο φαινόμενο της ζωής.

Πού και πώς να κρυφτεί κανείς από τον "έσχατο εχθρό" (Α' Κορ.ιε'26), ο οποίος μας απειλεί με ποικίλες μορφές, μας καταδιώκει και έχει το δικαίωμα να εμφανίζεται απρόσκλητος μπροστά μας, να κατεβάζει την αυλαία τής ζωής μας μακρυά από το θέατρο της γής???

Υπο το πρίσμα του θανάτου πολλά και βασανιστικά προβλήματα τής ζωής αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Θέτει επί τάπητος το πρόβλημα της ύπαρξης του Θεού ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥ ΜΑΣ. Ζητάει να λύσουμε το αίνιγμα τού πού πηγαίνουνε μετά θάνατον. Ποιός κόσμος και τι είδος ζωής μας περιμένει.

Η ζωή χωρίς τον θάνατο είναι φτωχή. Καταντά όπως η ζωή των ζώων και των φυτών, τα οποία αγνοούν ότι θα πεθάνουν. Ο θάνατος προβληματίζει τη ζωή μας ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ.

Χωρίς την αίσθηση της αιωνιότητας δεν θα είχε η ψυχή μας το αίσθημα του χρέους απέναντι του Θεού και της ευθύνης απέναντι στον πλησίον.....

Π.Ευθύμιος

Ένα άρθρο βγαλμένο μέσα από τον προβληματισμό των γεγονότων των ημερών μας

ΚYΡIAKH ΙΒ' ΛOYKA 2021(Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)

ΚYΡIAKH ΙΒ' ΛOYKA 2021(Ομιλία του Μητροπολίτου Αττικής & Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

«ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ» (Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ)

«ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ» (Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ)

 Γιά νά δῇς τά ὑλικά πράγματα, πρέπει νά εἶναι ὑγιεῖς οἱ σωματικοί ὀφθαλμοί σου. Γιά νά γνωρίσῃς τά νοερά πράγματα, πρέπει νά εἶναι ὑγιεῖς οἱ ὀφθαλμοί τῆς ψυχῆς σου, νά ἔχῃς δηλαδή φωτισμένη συνείδησι καί διάκρισι.

Μόνο μ΄ αὐτή τήν προϋπόθεσι θά ἐφαρμόζεις σωστά τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ «καί οὐκ ἐκκλινεῖς ἀπ΄ αὐτῶν εἰς δεξιά οὐδέ εἰς ἀριστερά, ἵνα συνῇς ἐν πᾶσιν οἷς ἐάν πράσσῃς» (Ἰησ. Ναυῆ 1, 7).

Διάκρισις εἶναι ἡ ἱκανότητα τῆς ψυχῆς νά διακρίνῃ ἀλάθητα σέ κάθε περίπτωσι τό καλό ἀπό τό κακό, τό θεῖο θέλημα ἀπό τή δαιμονική ἀπάτη.

Μέ τή διάκρισι θά γνωρίσεις πότε καί πῶς πρέπει νά πολεμᾶς τά πάθη, πότε νά ὑποχωρῆς, πῶς νά ἀντιμετωπίζῃς νικηφόρα τίς πανουργίες τῶν δαιμόνων, πότε οἱ λογισμοί σου προέρχονται ἀπό τό Θεό καί πότε ἀπό τούς δαίμονες.

Αὐτή τή νοερή αἴσθησι τήν ἀποκτοῦν μόνο ὅσοι ἔχουν καθαρή καρδιά καί καθαρό σῶμα, ἀμόλυντη συνείδησι καί ἀμόλυντες αἰσθήσεις.

Ἡ συνείδησίς σου εἶναι ἡ φωνή καί ὁ ἔλεγχος τοῦ φύλακος ἀγγέλου, πού σοῦ ἔστειλε ὁ Θεός στό ἅγιο βάπτισμα. Καί λέω ἡ φωνή τοῦ φύλακος ἀγγέλου, γιατί δέν τολμῶ νά πῶ ὅτι συνείδησις εἶναι ἡ ἴδια ἡ φωνή τοῦ Ἅγίου Πνεύματος μέσα σου.

Ἡ συνείδησίς σου θά φωτισθεῖ καί ἡ διάκρισίς σου θά καλλιεργηθεῖ καί θ’ ἀναπτυχθεῖ μόνο μέ τόν ἀγώνα γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τά πάθη. Ὅσο καθαρίζεσαι ἀπό τόν ρύπο τῶν παθῶν, τόσο ἡ συνείδησίς σου θά φωτίζεται· καί ὅσο φωτίζεται ἡ συνείδησις, τόσο θά τελειοποιεῖται ἡ διάκρισις· καί ὅσο τελειοποιεῖται ἡ διάκρισις, τόσο πιό ἀποτελεσματικός καί καρποφόρος θά γίνεται ὁ ἀγώνας σου κατά τῶν παθῶν.

Γιά νά τά κατορθώσῃς ὅμως αὐτά, γύμνωσε τόν νοῦ σου ἀπό τό δικό σου θέλημα καί τή δική σου γνώμη καί κατάφευγε στόν Κύριο γιά νά σοῦ δίνῃ τίς λύσεις σέ κάθε περίστασι, ὅπως κατέφευγε ὁ προφήτης ἱκετεύοντας: «Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι… Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου» (Ψαλμ. 142, 8, 10). Ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως εἶναι ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ. Καί φωνή τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τῶν θείων Γραφῶν, τή φωνή τῶν ἁγίων, τή φωνή τῆς Ἐκκλησίας καί τή φωνή τοῦ πνευματικοῦ σου.

Ὁ Θεός ἔδωσε στόν ἄνθρωπο τόν νοῦ καί τόν ὥρισε βασιλιά καί ἐπίσκοπο τῶν παθῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν, γιά νά ἐπιβάλλεται σ΄αὐτά μέ σύνεσι καί διάκρισι. Γι αὐτό ὑπάκουε πάντα στόν ἔλλογο νοῦ καί ὄχι στά ἄλλογα σαρκικά πάθη. Ἄν δέν ὑπακοῦς στόν νοῦ εἶσαι τυφλός. Τυφλή εἶναι καί ἡ σάρκα. «Τυφλός δέ τυφλόν ἐάν ὁδηγῆ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται» (Ματθ. 15, 14).

Ἄν θέλῃς ἐσωτερική γαλήνη καί ψυχική ὑγεία στή γῆ, ἄν θέλῃς καί τήν αἰώνια μακαριότητα στόν οὐρανό, τότε κυβέρνησε τά πάθη σου, κάνοντας ὑπακοή στή φωνή τῆς συνειδήσεώς σου. Ἄν σέ κυβερνοῦν τά πάθη, δέν θ΄ ἀπολαύσεις παρά βάρος, πίκρα, ἔλεγχο τῆς συνειδήσεως στή ζωή αὐτή, καί αἰώνια κόλασι στήν ἄλλη.

Ἀσχολήσου μέ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, μέ τήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς σου, μέ τήν ἀπόκτησι τῶν ἀρετῶν, πού θά σοῦ χαρίσουν τά ἄφθαρτα ἀγαθά. Ἡ σάρκα γρήγορα θά φθαρεῖ, ἡ ἐπιθυμία θά μαραθεῖ, μόνο ἡ ψυχή θά ζήσει αἰώνια. «Ὅ γάρ ἐάν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καί θερίσει· ὅτι ὁ σπείρων εἰς τήν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκός θερίσει φθοράν, ὁ δέ σπείρων εἰς τό πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωήν αἰώνιον». (Γαλ. 6, 7-8).

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»,

ἐκδ.Ι.Μονῆς Παρακλήτου

Πηγή

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ 2021(Ομιλία του Μητροπολίτου Αττικής & Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου)

 

 

Ὁ Ἑορτασμὸς τῶν Ἁγίων Θεοφανείων 2021

 Μέ ἰδιαιτερότητα σύμφωνα μέ τά ἰσχύοντα μέτρα ἑορτάστηκαν τὰ Ἅγια Θεοφάνεια στούς Ναούς και τίς Μονές τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τήν παραδοσιακή τέλεση τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλίνικος τέλεσε τήν Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἀγιασμοῦ στήν Ἱερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Ἀθικίων Κορινθίας. Στούς Ναούς τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν τελέστηκε μέ λαμπρότητα ἡ Θεία Λειτουργία καί ὁ Μεγάλος Ἀγιασμός, ἐνῶ στήν συνέχεια ἀρκετοί Κληρικοί, μέ τήν εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου, μετέβησαν σέ παράκτιους χώρους καί τέλεσαν τήν Κατάδυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ πρὸς ἁγιασμόν τῶν ὑδάτων.

Στόν Πειραιᾶ, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς καί Σαλαμῖνος κ. Γερόντιος μετά τήν Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τέλεσε τόν Μεγάλο Ἁγιασμό καί τήν Κατάδυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στόν Λιμένα τοῦ Πειραιῶς, συμπαραστατούμενος ὑπό τεσσάρων Ἱερέων (βλ. ΕΔΩ).

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος τέλεσε τήν Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία καί τήν Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἀγιασμοῦ στόν Καθεδρικό Ναό Ἁγίου Νικολάου Ἀχαρνῶν καί ἐν συνεχείᾳ πραγματοποίησε τήν Κατάδυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στήν περιοχή τῆς Πάχης Μεγάρων ἀπό πλοιάριο. Κληρικοί δέ τῆς τοπικῆς Μητροπόλεως τέλεσαν τήν Κατάδυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ σέ παραθαλάσσιες περιοχές, στήν λίμνη Ὑλίκη, ὅπως καί στήν νῆσο τῆς Χίου (βλ. ΕΔΩ).

 

Στήν συμπρωτεύουσα, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριος προεξῆρχε τῆς Θείας Λειτουργίας καί τοῦ Μεγάλου Ἀγιασμοῦ στόν Καθεδρικό Ναό Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν καί στήν συνέχεια τῆς τελετῆς Καταδύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ σέ παραλία τοῦ Θερμαϊκοῦ, συμπαραστατούμενος ἀπό Κληρικούς (βλ. ΕΔΩ).

Στήν Ἱερά Μητρόπολη Δημητριάδος, ὁ οἰκεῖος Ποιμενάρχης Σεβ/τος κ. Φώτιος παρέστη συμπροσευχόμενος στήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Στυλίδος, ὅπου ἐν συνεχείᾳ τέλεσε τήν Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ καί τήν Κατάδυση τοῦ Σταυροῦ σέ παράκτιο χῶρο στήν Ἁγία Μαρίνα Στυλίδος· στήν δέ πόλη τοῦ Βόλου τόν Μ. Ἁγιασμό τέλεσε ὁ Ἐφημέριος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Τιμίου Προδρόμου Αἰδ/τος π. Κωνσταντῖνος Παπανάτσιος, ὁ ὁποῖος ἐν συνεχείᾳ τέλεσε καί τήν Κατάδυση τοῦ Σταυροῦ σέ παραλία τοῦ Παγασητικοῦ κόλπου (βλ. ΕΔΩ).

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φιλίππων καί Μαρωνείας κ. Ἀμβρόσιος μετέβη στό λιμάνι τῆς Καβάλας, ὅπου ἐπιτέλεσε τόν Ἁγιασμό τῶν ὑδάτων καί τήν Κατάδυση τοῦ Τ. Σταυροῦ στήν θάλασσα.

Πηγή: https://www.ecclesiagoc.gr

ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

 Στὰ ἅγια Θεοφάνεια

Ἑορτάζοντες τὰ ἅγια Θεοφάνεια ὀρθοδόξως, ἐκφράζουμε τὴν εὐχαριστία μας γιὰ τὴν μεγάλη αὐτὴ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας! Πρόκειται γιὰ ἡμέρα λαμπρᾶς εὐφροσύνης καὶ ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων, ἀλλὰ καὶ ὅλης τῆς κτίσεως.

Διότι, ὁ Κύριος καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ μᾶς ἔδειξε πρὸ ἡμερῶν τὴν ἐκ Παρθένου Γέννησή Του στὴν Βηθλεέμ, ἔρχεται τώρα γιὰ νὰ τελέσει ἕτερο Μυστήριο στὸν Ἰορδάνη ποταμό, ὥστε βαπτιζόμενος νὰ μᾶς προσφέρει θεία ἀναγέννηση, ἄφεση ἁμαρτιῶν, λύτρωση καὶ ἁγιασμό.

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος καὶ Βαπτιστὴς Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος κήρυττε στὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου τὴν Μετάνοια, ἐπιτελεῖ τώρα μὲ θεῖο πρόσταγμα τὸ φρικτὸ ἔργο τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου μας, γιὰ νὰ καταβυθίσει Αὐτὸς μὲ τὴν σειρά Του τὰ ἀμέτρητα πταίσματά μας καὶ νὰ μᾶς δωρίσει τὸν πλοῦτο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸν θησαυρὸ τῶν Ἀγαθῶν.

Ἀλλὰ καὶ οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι προπορεύονται ἀπὸ τὴν Βηθλεὲμ στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνου, γιὰ νὰ λειτουργήσουν στὸ Μυστήριο καὶ νὰ ὑπουργήσουν στὴν ἀνείπωτη θεία συγκατάβαση.

Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός μας σηκώνει καὶ καθαίρει τὶς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου μὲ τὴν πλήρη κάθοδο καὶ ἄνοδό Του στὸ ὕδωρ τοῦ ποταμοῦ, προτυπώνοντας τὸν Θάνατο καὶ τὴν Ἀνάστασή Του. Αὐτὸς ὡς Υἱὸς βαπτίζεται, ὁ Πατὴρ μαρτυρεῖ τὴν εὐδοκία Του στὸν Ἀγαπητὸ Υἱό Του καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ μορφὴ Περιστερᾶς ἐπιβεβαιώνει τὴν Πατρικὴ φωνή (Ματθ. 3:16-17), καὶ ἔτσι, μὲ τὸν τρόπο αὐτό, «ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις»!

 

***

Παράλληλα, ἐγκαινιάζεται τὸ Βάπτισμα τῆς Ἐκκλησίας. Τώρα πλέον, σὲ κάθε Βάπτιση ἔχουμε μία Θεοφάνεια: εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δίδεται ἀνακαίνιση, φῶς, θεία ζωὴ καὶ ἐλευθερία. Σὲ κάθε Βάπτιση Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ ὑπάρχει μυστηριακὴ συμμετοχὴ στὸ Πάθος καὶ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ (Ρωμ. 6:3-5)· οἱ Οὐρανοὶ σχίζονται καὶ καταπέμπεται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ποὺ μᾶς καλεῖ στὴν οὐράνια πατρίδα καὶ μᾶς ἀναδεικνύει υἱοὺς Θεοῦ κατὰ χάριν.

Προϋπόθεση γιὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι βεβαίως ἡ ὀρθὴ Πίστις, ἡ πληρότητα τῆς Μυστηριακῆς Χάριτος, ἀλλὰ καὶ ὁ ὀρθὸς τρόπος τελέσεως τοῦ Μυστηρίου. Τὸ ἐξωτερικὸ-αἰσθητὸ σημεῖο τῆς τριπλῆς καταδύσεως καὶ ἀναδύσεως στὸ ὕδωρ, τῆς πλήρους δηλαδὴ καὶ ὁλικῆς καλύψεως τοῦ βαπτιζομένου στὸ νερό, εἶναι ἀπαραίτητο στοιχεῖο τελειώσεως τοῦ Μυστηρίου· ἡ δὲ παραχάραξή του, «χωρὶς ἀνάγκης ἐπειγούσης», θεωρεῖται πράξη ἀποτρόπαιη καὶ καρπὸς αἱρέσεως (βλ. Πρωτ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, «Ὁμολογῶ ἕν Βάπτισμα», Ἀθήνα 1996, σελ. 63-75). Ἡ Οἰκουμενιστικὴ αἵρεσις, ἡ ὁποία ἄρχισε τὴν ἐφαρμογή της μὲ τὴν δῆθεν ἐπουσιώδη Ἡμερολογιακὴ Μεταρρύθμιση πρὶν ἀπὸ ἕνα περίπου αἰῶνα, ἔχει προξενήσει καὶ σὲ αὐτὸ τὸ θέμα ἀπίστευτη ζημία καὶ ἔκπτωση!...

 

***

Ἡ χορηγία τῶν θείων δωρεῶν τῆς Ἑορτῆς, καὶ μάλιστα τοῦ εἰσαγωγικοῦ Μυστηρίου στὴν Ἐκκλησία, τοῦ ἱεροῦ Βαπτίσματος, μᾶς θέτει ἐνώπιον μεγάλων εὐθυνῶν· ἡ παρεχόμενη ἄκτιστη Χάρη καὶ θεία εὐλογία γιὰ νὰ ἐκδηλωθεῖ, ἀναμένει τὴν συνεχῆ προσπάθειά μας· τὴν ἀπόρριψη τῆς ραθυμίας καὶ τῆς ἀδιαφορίας, καὶ τὴν ἔνδειξη τοῦ θερμοῦ ζήλου καὶ τῆς πνευματικῆς ἐγρηγόρσεως ἀπὸ μέρους μας.

Ὀφείλουμε νὰ ἐπαγρυπνοῦμε γιὰ τὴν ψυχή μας, γιὰ τὶς ὑπάρξεις μας, γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας, γιὰ τὸν τόπο μας, γιὰ τὸν κόσμο ὅλο. Νὰ ἐνισχύσουμε τὴν πίστη, νὰ αὐξήσουμε τὴν προσευχή, νὰ ἐκφράσουμε ἔμπρακτα τὴν φιλανθρωπία, νὰ ἀπορρίψουμε τὴν ἐμπάθεια. Νὰ ἰσχυροποιήσουμε τὴν μετάνοια, νὰ ἐμβαθύνουμε στὴν ταπείνωση, νὰ καλλιεργήσουμε τὴν ἀγάπη. Οἱ δυσχερεῖς συνθῆκες τῆς ζωῆς ἄς μὴ μᾶς καταβάλλουν· ὁ ἀγώνας τῆς ἀρετῆς ἄς μὴ μᾶς φοβίζει· ἡ ἐλπίδα γιὰ τὴν προσέλκυση τοῦ θείου Ἐλέους ἄς μὴ μᾶς ἐγκαταλείπει!

Ζοῦμε πράγματι ἡμέρες ἀποκαλυπτικές, τὰ «σημεῖα» γενικῆς ἀναταραχῆς καὶ ἀποστασίας στὴν ἀνθρωπότητα εἶναι πέρα καὶ ἀπὸ ὁρατά, λαμβάνουν χώρα γεγονότα ἀπρόσμενα, «ἀόρατοι ἐχθροὶ» φαίνεται νὰ πλήττουν τοὺς ἀνθρώπους. Λαμβάνονται ἐπείγοντα μέτρα γιὰ τὴν προφύλαξη καὶ τὴν προστασία τῶν ἀνθρώπων, ἀπὸ ἐκείνους ὅμως, οἱ ὁποῖοι συνέτειναν καὶ συντείνουν μᾶλλον στὴν διεύρυνση τῶν προβλημάτων, παρὰ στὴν περιστολή τους. Ἀκούγονται ἀπεγνωσμένες κραυγὲς γιὰ ἀσφάλεια, σταθερότητα καὶ εἰρήνη. Ἀλλὰ εἶναι φανερὰ τὰ δείγματα ποὺ βάζουν τοὺς ἀνθρώπους σὲ πρωτοφανεῖς κινδύνους γιὰ τὴν σωματικὴ καὶ ψυχικὴ ἀκεραιότητα, ἐλευθερία καὶ ἀσφάλειά τους, ἀπὸ ὅσους ἑτοιμάζουν τέτοιου εἴδους δεσμά, ποὺ ἡ ἀνθρωπότητα γεύθηκε ἀμυδρῶς στὶς χειρότερες ἐφιαλτικὲς ἱστορικὲς φάσεις της.

Ἡ φιλοσοφία τοῦ μετανθρωπισμοῦ ἤ ὑπερανθρωπισμοῦ, γιὰ παράδειγμα, μὲ τὴν χρήση ἐξελιγμένων τεχνολογιῶν γιὰ «διορθωτικὴ» παρέμβαση στὸν νοῦ καὶ τὴν φυσιολογία τῶν ἀνθρώπων, γιὰ τὸ δῆθεν καλό τους, τείνει νὰ τοὺς «ἀναβαθμίσει» κατὰ τέτοιον τρόπο, ὥστε νὰ τοὺς καταστήσει οὐσιαστικὰ σκλάβους κάποιων λίγων ἤ κάποιου ἑνός! Πάντως, ὄχι τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μόνου Φιλανθρώπου, ὁ Ὁποῖος χαρίζει ἄφεση ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴ αἰώνιο!

Ἡ ἀνακαινιστικὴ Χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας εἴθε νὰ μᾶς φωτίζει, νὰ μᾶς στηρίζει καὶ νὰ μᾶς ὁδηγεῖ, ὥστε καὶ τὴν Ἑορτὴ νὰ τιμήσουμε ἐπαξίως, καὶ τὴν κλήση μας νὰ ἐκπληρώσουμε θεαρέστως, καὶ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ καλὸ τῶν συνανθρώπων μας νὰ ὑπηρετήσουμε δεόντως, χωρὶς νὰ παγιδευτοῦμε εἴτε στὰ «θέλγητρα» εἴτε στὰ φόβητρα» τοῦ κόσμου τούτου καὶ τοῦ κοσμοκράτορος· ἀλλὰ νὰ ἀναδειχθοῦμε γνήσια τέκνα τοῦ Παντοκράτορος καὶ νὰ κληρονομήσουμε τὴν αἰώνια Βασιλεία Του. Ἀμήν!

 

Ἐκ τῆς Συντάξεως
Ἅγια Θεοφάνεια, 6/19-1-2021

Πηγή: https://www.ecclesiagoc.gr