ΕΥΚΟΛΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΚΡΗ Η ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Εύκολα γίνεται πικρή η ματιά σου μπροστά στην αδυναμία των ανθρώπων. Το μυαλό σου σκορπίζεται εύκολα στην παρατήρηση των άλλων. Συμμάζεψε όσο μπορείς το βλέμμα σου, περιόρισε όσο μπορείς τη διάσπαση του νου σου. Δεν έχει καλό τέλος αυτός ο δρόμος. Θα συνηθίσεις να διακρίνεις αμέσως τα λάθη των άλλων, αλλά θα το πληρώσεις με μεγάλη μοναξιά.

Συνάμα, λίγο-λίγο, θα χάνεις την παιδική σου ματιά, μέχρις ότου να ξεχάσεις εντελώς, πως όλοι λαχταράμε το καλύτερο και προδινόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Όσο αυτό το ξεχνάς, τόσο και πιο άτεγκτος θα γίνεσαι για τους γύρω σου. Θα βροντοφωνάζεις πάντα το σωστό αλλά θα βλέπεις έκπληκτος πως οι άνθρωποι θα φεύγουν από κοντά σου. Είναι, γιατί τους δίνεις άτεγκτη δικαιοσύνη κι αυτοί λαχταράνε τη συγνώμη. Φωνάζεις πολύ κι αυτοί λαχταράνε λίγη σιωπή.

–Να παλέψεις για τη σιωπή του νου σου. Μην τον αφήσεις στη διάλυσή του. Αν δεν προσέξεις, θα τρέχει από δω κι από κει, χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα. Θα παρατηρείς τα πάντα, θα κρίνεις τα πάντα, θα νομίζεις πως φτιάχνεις τον κόσμο και την ίδια ώρα θα γεμίζεις, ανεπαίσθητα, περιφρόνηση για τον κόσμο. Χωρίς να το καταλάβεις, θα μάθεις ν’ ανεβάζεις τον εαυτό σου σ’ ένα θρόνο ψηλό κι από κει να μετράς τους πάντες και τα πάντα με το δικό σου το μέτρο.

Και θα μάθεις να μιλάς, να μιλάς πολύ! Η σιωπή όμως… η σιωπή! Θα αφήσει στην καρδιά σου χώρο ν’ ακουστεί η φωνή του Θεού. Η σιωπή θα σε απαλλάξει από το φτωχό σου μέτρο και θα σε μάθει να μετράς τον εαυτό σου και τον κόσμο με το δικό Του μέτρο. Θα μείνεις τότε άφωνος από τα κρίματά σου. Και δυο φορές θα μείνεις άφωνος από την υπομονή του Θεού. Πού να βρεις μετά διάθεση και θάρρος ν’ ασχοληθείς με τα κρίματα των άλλων!

Γι’ αυτό σου λέω, η σιωπή θα γεμίσει τη ματιά σου κατανόηση και οικτιρμό για τον εαυτό σου και τον κόσμο. Θα κερδίσεις όμως και κάτι, ακόμα πιο πολύτιμο: Ξέροντας ποιος είσαι και ποια είναι τα όριά σου, θα σου είναι αδιάφορη η γνώμη των άλλων για σένα. Θα γίνεις άτρωτος στην κατάκριση, ακόμη και στη συκοφαντία. Η συκοφαντία… Να ξέρεις, πριν τις μεγάλες αποφάσεις, το μυαλό πλημμυρίζει από διλήμματα και αμφιβολίες.

Στρέφεις το πρόσωπό σου και το σκοτεινό δωμάτιο γεμίζει φως και άρωμα μύρου. Συνεχίζεις να μιλάς κι οι λέξεις σου στολίζουν τον κόσμο. Μάθε να διακρίνεις την καλή πρόθεση. Μάθε να κατανοείς, να αγαπάς και να δοξολογείς. Κι όχι μόνο για σήμερα. Για την κάθε ημέρα της ζωής σου, το κάθε τι γύρω σου να γίνεται αιτία δοξολογίας στον Θεό!

Εκ του βιβλίου του Ηλία Λιαμή: 

«Ψίθυροι Αγγέλων» – Ο Άγγελος της Σιωπής 

Άγιος Νεκτάριος
Πηγή: http://353agios.blogspot.com/2019/12/blog-post_53.html

ΙΔ' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ 2019 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (Ἐπισκόπου Γαρδικίου κ.Κλήμεντος)

ΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (του πατρός Παναγιώτη Παυλίδη)

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ Κ.ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΣΤΩΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΝΕΣΤΩΡΟΣ 9/11/2019 Ν.Η. ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΣΤΩΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Σχετικά με τον πλούσιο νεανίσκο που επιθυμούσε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Αποσπάσματα από την ομιλία ΞΓ΄

«Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» (Και ιδού Τον πλησίασε κάποιος και Του είπε· διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;) Ορισμένοι κατηγορούν τον νέο αυτόν ως ύπουλο και πονηρό και ο οποίος πλησίασε τον Ιησού με σκοπό να Τον πειράξει· εγώ όμως δε θα μπορούσα να μην πω ότι ήταν φιλάργυρος και δούλος των χρημάτων, επειδή και ο Χριστός τον ήλεγξε ως άνθρωπο αυτού του είδους, ύπουλο όμως δε θα μπορούσα να τον ονομάσω με κανένα τρόπο, και διότι δεν είναι ασφαλές το να επιχειρεί κανείς να κρίνει τα άγνωστα πράγματα και ιδίως όταν πρόκειται για κατηγορίες, και για το ότι ο ευαγγελιστής Μάρκος έχει αναιρέσει αυτήν την υποψία· καθ΄όσον λέγει ότι «έτρεξε προς Αυτόν και αφού γονάτισε εμπρός Του, Τον παρακαλούσε» και ότι «ο Ιησούς τον κοίταξε με πολλή αγάπη και ενδιαφέρον και τον συμπάθησε» (Μαρκ. 10, 21). Αλλ΄ όμως είναι μεγάλη και τυραννική η δύναμη των χρημάτων και αυτό γίνεται φανερό και από την περίπτωση αυτή· διότι και αν ακόμη είμαστε ως προς τα άλλα ενάρετοι, αυτή τα καταστρέφει όλα τα άλλα.

Για ποιο λόγο λοιπόν ο Χριστός έδωσε τέτοιου είδους απάντηση, λέγοντας «κανείς δεν είναι αγαθός»; Επειδή Τον πλησίασε σαν να ήταν κάποιος απλός άνθρωπος και ένας από τους πολλούς και δάσκαλος των Ιουδαίων· για τούτο λοιπόν και ως άνθρωπος συζητεί μαζί του. Καθ΄ όσον σε πολλές περιπτώσεις δίνει απάντηση στις σκέψεις εκείνων που Τον πλησιάζουν, όπως όταν λέγει· «ίσως μου πείτε: εμείς δεν πιστεύουμε σε αυτά που λες για τον εαυτό σου, διότι στηρίζονται στη δική σου εγωιστική μαρτυρία» και «εάν εγώ ο ίδιος από μόνος μου έδινα μαρτυρία για τον εαυτό μου, η μαρτυρία μου θα μπορούσε να μην είναι αξιόπιστη» (Ιω. 5, 31). Όταν λοιπόν λέγει, «κανείς δεν είναι αγαθός», δεν το λέγει αυτό με σκοπό να αποκλείσει τον εαυτό του από το να είναι αγαθός, μη σκεφθείς κάτι τέτοιο· διότι δεν είπε, «για ποιον λόγο με ονομάζεις αγαθό; Δεν είμαι αγαθός» αλλ΄ ότι «κανείς δεν είναι αγαθός»· δηλαδή κανείς από τους ανθρώπους. Αλλά και αυτό ακόμη όταν το λέγει, δεν το λέγει για να αποκλείσει τους ανθρώπους από την αγαθότητα, αλλά το λέγει εν συγκρίσει προς την αγαθότητα του Θεού. Για τον λόγο αυτό και πρόσθεσε· «παρά μόνο ένας, ο Θεός». Και δεν είπε «παρά μόνον ο Πατήρ μου» για να μάθεις ότι δεν φανέρωσε τον εαυτό του εις τον νεανίσκο.

Κατά τον ίδιο τρόπο και προηγουμένως αποκαλούσε τους ανθρώπους πονηρούς, λέγοντας· «Εάν όμως εσείς, ενώ είστε πονηροί, γνωρίζετε να δίδετε καλά πράγματα στα τέκνα σας». Καθόσον και εις την περίπτωση εκείνη τους ονόμασε «πονηρούς», θεωρώντας όχι όλη την ανθρώπινη φύση πονηρά (διότι το «σεις» δεν σημαίνει όλοι εσείς οι άνθρωποι), αλλά τους ονόμασε έτσι συγκρίνοντας την αγαθότητα των ανθρώπων προς την αγαθότητα του Θεού· διά τούτο και πρόσθεσε· «πόσο μάλλον ο Πατήρ σας θα δώσει αγαθά σ΄ αυτούς που Του ζητούν;»

Αλλά θα πει κάποιος· ποια ανάγκη υπήρχε ή ποια ωφέλεια, ώστε να δώσει αυτήν την απάντηση; Ανεβάζει τον πλούσιο αυτό νέο πνευματικά ολίγον κατ΄ ολίγον και τον διδάσκει ν΄ απαλλαγεί εξ ολοκλήρου από την κολακεία, αποσπώντας τον από τα επίγεια πράγματα και προσηλώνοντάς τον στον Θεόν, και τον πείθει να ζητεί τα ουράνια αγαθά και να γνωρίσει αυτόν που πράγματι είναι αγαθόν και ρίζα και πηγή όλων των αγαθών, και εις αυτόν ν΄ αποδίδει τις τιμές. Διότι και όταν λέγει «μην αποκαλέσετε κανένα ως “διδάσκαλο” επάνω στη γη», το λέγει εν συγκρίσει προς τον εαυτό Του και για να γνωρίσουν οι άνθρωποι ποία είναι η πρώτη αρχή όλων γενικώς των όντων. Ούτε βέβαια ήταν μικρή η προθυμία που έδειξε ο νεανίσκος τότε, καθόσον κατελήφθη από τέτοιον έρωτα για τα πνευματικά αγαθά, την στιγμήν που άλλοι μεν επείραζαν τον Κύριο, άλλοι Τον επλησίασαν μόνο για να θεραπεύσει τις ασθένειές τους ή τις ασθένειες των συγγενών τους ή των ξένων, αυτός όμως και Τον επλησίασε με κάθε ειλικρίνεια και συζητούσε με πραγματικό ενδιαφέρον για την αιώνιο ζωή. Διότι ήταν μεν η ψυχή του εύφορη και πλουσία, αλλ΄ όμως το πλήθος των ακανθών κατέπνιγε τον σπόρο. Πρόσεχε λοιπόν πώς ήταν την στιγμή εκείνη προετοιμασμένος για την υπακοή των προσταγμάτων. Διότι λέγει· «Τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» .Έτσι ήταν προετοιμασμένος προς εφαρμογή των όσων θα του έλεγε. Εάν όμως Τον επλησίασε με σκοπό να τον πειράξει, θα μας το έλεγε οπωσδήποτε ο ευαγγελιστής και αυτό, πράγμα που το κάνει και εις τις άλλες περιπτώσεις, όπως δηλαδή εις την περίπτωση του νομικού. Εάν όμως και αυτός το αποσιώπησε, ο Χριστός δε θα ήταν δυνατόν να Τον αφήσει απαρατήρητο, αλλά θα Τον ήλεγχε κατά τρόπο φανερό ή και θα έκανε κάποιον υπαινιγμό, ώστε να μη σχηματισθεί η εντύπωση ότι επλανήθη και διέφυγε την προσοχή του και ζημιωθεί έτσι περισσότερο. Εάν επίσης Τον είχε πλησιάσει με σκοπό να Τον πειράξει, δε θα έφευγε λυπημένος για όσα άκουσε. Διότι αυτό κανείς ποτέ από τους Φαρισαίους δεν το έπαθε, αλλ΄ εξαγριώνονταν όταν τους έκλεινε τα στόματα. Όμως δε συνέβη αυτό στον νέο, αλλά φεύγει καταλυπημένος, πράγμα που αποτελεί όχι μικράν απόδειξη, ότι δεν Τον πλησίασε με πονηρά διάθεση, αλλά με εξασθενημένη, και επιθυμεί μεν την αιώνιον ζωήν, αλλ΄όμως είναι κατακυριευμένος από άλλο φοβετότατο πάθος.

Όταν λοιπόν ο Χριστός του είπε «Εάν θέλεις να εισέλθεις στην αιώνια και μακαρία ζωή, φύλαξε τις εντολές», ο νέος ρωτάει «ποιες εντολές;» όχι με σκοπό να Τον πειράξει, μη γένοιτο, αλλά επειδή νόμιζε ότι άλλες είναι εκείνες οι εντολές, εκτός από τις εντολές του νόμου, που θα του χάριζαν την αιώνια ζωή, πράγμα που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που είναι κυριευμένος από σφοδρή επιθυμία. Έπειτα, επειδή ο Ιησούς του είπε να φυλάττει τις εντολές του νόμου, απαντά· «όλ΄ αυτά τα φύλαξα από την νεανική μου ηλικία». Και δεν σταμάτησε μέχρι εδώ, αλλά πάλι ερωτά· «σε τι ακόμη υστερώ;», πράγμα που αποδείκνυε και αυτό την μεγάλη επιθυμία του. Αλλά και δεν ήταν μικρό πράγμα το ότι νόμιζε ότι υστερεί σε κάτι, και το ότι θεωρούσε ανεπαρκείς τις εντολές του Νόμου για να επιτύχει αυτά που επιθυμούσε. Τι κάνει λοιπόν ο Χριστός; Επειδή επρόκειτο να δώσει κάποια μεγάλη εντολή, προσθέτει τα έπαθλα και λέγει· «εάν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε, πώλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς· και τότε έλα και ακολούθησέ με».

Είδες πόσα βραβεία και πόσους στεφάνους ορίζει γι΄ αυτόν τον αγώνα; Εάν όμως τον επείραζε, δε θα του έλεγε αυτά. Τώρα όμως και το λέγει, και για να τον προσελκύσει, του φανερώνει ότι είναι πολύ μεγάλος ο μισθός, και αφήνει το παν στην διάθεσή του, επικαλύπτοντας με όλα όσα λέγει την εντύπωση ότι είναι βαριά η παραίνεση. Για το λόγο αυτόν και πριν πει το αγώνισμα και τον κόπο, του φανερώνει το βραβείο, λέγοντας· «εάν θέλεις να είσαι τέλειος», και τότε του λέγει, «πώλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους πτωχούς» και αμέσως πάλι αναφέρει τα βραβεία· «και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς˙ και τότε έλα και ακολούθησέ με». Καθόσον το να ακολουθεί Αυτόν, ήταν πολύ μεγάλη ανταμοιβή.

«Και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς». Επειδή δηλαδή ο λόγος ήταν για τα χρήματα και τον συμβούλευε να απαλλαχθεί από όλα, για να δείξει ότι δεν του αφαιρεί αυτά που έχει, αλλά ότι του προσθέτει και άλλα σε αυτά που έχει, του έδωσε περισσότερα από αυτά που του είπε να δώσει· και όχι μόνο περισσότερα, αλλά και τόσο σπουδαιότερα, όσον είναι ο ουρανός από τη γη και ακόμη περισσότερο. Θησαυρό δε ονόμασε τη μεγαλοδωρία της ανταμοιβής, με σκοπό να δείξει την μονιμότητα και την ασφάλειά της, όπως δηλαδή ήταν δυνατόν να οδηγήσει τον νέο στη γνώση, χρησιμοποιώντας ανθρώπινα παραδείγματα. Επομένως, δεν αρκεί να περιφρονεί κανείς τα χρήματα, αλλά πρέπει να δώσει τροφή στους πτωχούς και πριν από όλα, να ακολουθεί τον Χριστό, δηλαδή να πράττει όλα τα προστάγματά του και να είναι έτοιμος για σφαγή χάριν αυτού και για καθημερινό θάνατο. Διότι, «εάν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει, να απαρνηθεί τον εαυτόν του, να λάβει τον σταυρό του και ας με ακολουθεί» (Λουκά 9, 23). Ώστε είναι πολύ πιο ανωτέρα η εντολή αυτή το να θυσιάζει κανείς την ζωή του από το να περιφρονήσει τα χρήματα, και δεν είναι μικρή η συμβολή της απαλλαγής από τα χρήματα στην εφαρμογή της εντολής αυτής.

«Αφού όμως άκουσε ο νεανίσκος αυτά, έφυγε λυπημένος». Και στη συνέχεια για να δείξει ο ευαγγελιστής, ότι δεν ήταν αυτό που έπαθε κάτι το φυσικό, λέγει: «διότι είχε πολλά χρήματα». Δεν είναι δηλαδή κυριευμένοι από το ίδιο πάθος αυτοί που έχουν ολίγα και αυτοί που έχουν πάρα πολύ μεγάλη περιουσία· διότι τότε γίνεται πιο τυραννικός ο πόθος τους για τα χρήματα. Συμβαίνει δηλαδή αυτό που δε θα παύσω να το λέγω, ότι η προσθήκη των εκάστοτε αποκτωμένων χρημάτων ανάπτει κατά πολύ περισσότερο την φλόγα και κάνει πιο πτωχούς αυτούς που τα αποκτούν, καθόσον εμβάλλει σ’ αυτούς μεγαλύτερη επιθυμία γι’ αυτά και τους κάνει να αισθάνονται πολύ περισσότερο την πτώχεια τους. Και πρόσεχε λοιπόν και στην περίπτωση αυτή ποια δύναμη παρουσίασε το πάθος αυτό. Διότι εκείνον που ήλθε προς τον Κύριο με χαρά και προθυμία, επειδή ο Χριστός τον προέτρεψε να απαρνηθεί τα χρήματα, τόσο πολύ τον εξουθένωσε και κατέβαλε τις δυνάμεις του, ώστε δεν τον άφησε ούτε καν να απαντήσει σε όσα του είπε, αλλ΄ έφυγε σιωπηλός, σκυθρωπός και καταλυπημένος.

Τι λέγει λοιπόν ο Χριστός; «Πόσον δύσκολα θα εισέλθουν οι πλούσιοι στη Βασιλεία των ουρανών», κατηγορώντας όχι τα χρήματα, αλλά αυτούς που είναι δούλοι σ΄ αυτά. Εάν δε θα εισέλθει δύσκολα ο πλούσιος στη βασιλεία των ουρανών, πολύ πιο δύσκολα θα εισέλθει ο πλεονέκτης. Διότι εάν αποτελεί εμπόδιο για την Βασιλεία των Ουρανών το να μη δίδει κανείς, σκέψου πόση φωτιά επισωρρεύει το να παίρνει και τα πράγματα των άλλων. Αλλά με ποιο σκοπό έλεγε στους μαθητές Του ότι δύσκολα θα εισέλθει ο πλούσιος στη βασιλεία των ουρανών, εφόσον ήσαν πτωχοί και δεν είχαν τίποτε; Με σκοπό να τους διδάξει να μην ντρέπονται την πτωχεία και απολογούμενος κατά κάποιο τρόπο προς αυτούς για το ότι δε θα τους επέτρεπε να έχουν τίποτε.

Αφού λοιπόν τους είπε ότι είναι δύσκολο, εν συνεχεία τονίζει ότι είναι και αδύνατο, και όχι απλώς αδύνατο, αλλ΄ αδύνατον σε υπερβολικό βαθμό, πράγμα που το φανέρωσε με το παράδειγμα της καμήλου και της βελόνης. Διότι λέγει· «ευκολότερο είναι να περάσει μία κάμηλος από την τρύπα της βελόνης, παρά να εισέλθει ο πλούσιος στην βασιλεία των ουρανών». Αποδεικνύεται λοιπόν εξ αυτού ότι δε θα είναι τυχαία η αμοιβή εκείνων που είναι πλούσιοι και μπορούν να ζουν με ευσέβεια. Για τον λόγο αυτό και είπε ότι αυτό είναι έργο του Θεού, το να δείξει δηλαδή, ότι χρειάζεται πολλή χάρη από μέρους του Θεού εκείνος που πρόκειται να το κατορθώσει αυτό. Επειδή λοιπόν ταράχθηκαν οι μαθητές του, είπε· «Στους ανθρώπους μεν αυτό είναι αδύνατο, στον Θεό όμως τα πάντα είναι δυνατά». Δεν είπε φυσικά αυτά τα προηγούμενα λόγια για να απελπιστούμε και να παραιτηθούμε με τη σκέψη ότι είναι αδύνατα, αλλά το είπε με σκοπό, ώστε, αφού κατανοήσουμε το μέγεθος του κατορθώματος να σπεύσουμε με ευκολία στον αγώνα και επικαλούμενοι και τη βοήθεια του Θεού στους καλούς αυτούς αγώνες μας, να επιτύχουμε την αιώνιο ζωή.

[…]Επομένως για να μη στενοχωριόμαστε για περιττά πράγματα, αφού αποβάλουμε την σφοδρή επιθυμία για τα χρήματα, που συνεχώς μας λυπεί και ουδέποτε ανέχεται να σταματήσει, ας στραφούμε προς μια άλλη, που μας κάνει μακαρίους και είναι πολύ εύκολη, και ας επιθυμήσουμε τους θησαυρούς των ουρανών. Διότι προς την κατεύθυνση αυτήν δεν υπάρχει ούτε κόπος τόσο μεγάλος, το δε κέρδος είναι απερίγραπτο, και δεν είναι δυνατόν να αποτύχει εκείνος που κατά κάποιον τρόπον επαγρυπνεί, φροντίζει και περιφρονεί τα παρόντα· ενώ αντιθέτως αυτός που είναι δούλος των υλικών πραγμάτων και έχει δώσει εξ ολοκλήρου τον εαυτόν του εις αυτά άπαξ και διά παντός, οπωσδήποτε αυτός θ’ αναγκαστεί κάποτε να τα αποχωριστεί.

[…]Αναλογιζόμενοι όλα αυτά, ας βγάλουμε από μέσα μας την πονηρή επιθυμία της διαρκούς απόκτησης χρημάτων, καθώς εκτός από το ότι μας στερεί την αιώνια ζωή, και στην τωρινή μας γεμίζει με συνεχή άγχη και στενοχώριες και προβλήματα· και ερχόμενος κάποτε ο θάνατος απρόσμενα μας παίρνει γυμνούς από όλα αυτά που με τόσο κόπο συσσωρεύσαμε όσο ζούσαμε και με τόσο άγχος προσπαθήσαμε να περιφρουρήσουμε για να μη μας τα αρπάξουν, και φεύγουμε χωρίς να σύρουμε πίσω μας τίποτε από όλα αυτά, παρά μόνον τα τραύματα και τις πληγές τα οποία πήρε από όλα αυτά η ψυχή και φεύγει. Και ελεύθεροι από κάθε περιττή βιοτική μέριμνα, τα αιώνια αγαθά να επιτύχουμε με την χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μετά του οποίου στον Πατέρα μαζί με το Άγιο Πνεύμα ανήκει δόξα, δύναμις και τιμή, τώρα κα πάντοτε και εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

(Πηγή: Ιερού Χρυσοστόμου έργα, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος Παλαμάς», τόμος 11Α, σελ. 210-233)

(Επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος)

Πηγή: alopsis.gr/

Δείτε σχετικά: ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ' ΛΟΥΚΑ: Εὐαγγέλιο - Λόγοι περί ἀκτημοσύνης καί μοναχικῆς ἀποταγῆς (Μέγας Βασίλειος καί Μέγας Ἀθανάσιος)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ (Ὁμιλία Ἐπισκόπου Γαρδικίου κ.Κλήμεντος)

Γέρων Εὐθύμιος, καθηγούμενος Ἱερὰς Μονῆς Ἐσφιγμένου, ὁ Κύπριος (+1999)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ "ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ": Μέσα στη χορεία των μεγάλων ομολογητών του Κ΄ αιώνος δεν θα μπορούσαμε να μην συμπεριλάβουμε τον αγιώτατο Γέροντα Ευθύμιο (+1999) της Ι. Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους. Για τη μεγάλη αυτή μορφή, που αξιωθήκαμε να γνωρίσουμε και να ωφεληθούμε τα μάλα, παραθέτουμε ένα άρθρο του κ. Μάριου Πηλαβάκη, που δημοιεύθηκε προ εξαμήνου περίπου στην ιστοσελίδα του http://www.markoseugenikos.gr/

Εἰς τοὺς ἀποκαλυπτικοὺς καιρούς πού ζοῦμε, ὅπου ὁ διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος προσπαθεῖ, ὁ ταλαίπωρος, να διαλύσῃ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ ὁ κόσμος μένει ἐμβρόντητος βλέποντας εἰς τάς ὀθόνας τῆς τηλεοράσεως τὸν ὑπερφίαλον Κύπριον ἡγούμενον νά ὁδηγῆται ἀπό πραιτωριανούς ὡς κοινὸς κακοῦργος εἰς τὸν Κορυδαλλόν, τολμῶμεν νά προβάλωμεν, ἐξαιτούμενοι τάς εὐχὰς του, ἕναν ἄλλον, διαφορετικὸν Κύπριον ἡγούμενον: ἁπλόν, ὀλιγογράμματον, μειλίχιον θερμώτατον παρακλήτορα τῆς Γεροντίσσης τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ παρηγορητὴν ὅσων τὸν ἐπλησίαζαν, νεοημερολογητῶν καὶ παλαιοημερολογητῶν. Ἡ μεγάλη καρδία τοῦ γέροντος χωροῦσεν ὅλους ἀδιακρίτως.
Ἄλλωστε ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ μας τὸν εἶχεν ὑπὸ τὴν προστασίαν της παιδιόθεν. Καὶ ἀπὸ τὸν καιρό πού ἔχασε τὴν ἀγαπημένην μητέρα του εἰς ἡλικίαν ἕνδεκα ἐτῶν ἔλεγεν εἰς τὸν ἑαυτὸν του: «Τώρα δεν ἔχεις μητέρα ὅπως τὰ ἄλλα παιδάκια, ἀλλὰ ἔχεις μεγάλην Μητέρα εἰς τοὺς οὐρανούς, τὴν Παναγίαν! Προσευχήσου νά σὲ ἀξιώσῃ νά γίνης Μοναχὸς» (Ἀναμνήσεις Γέροντος Εὐθυμίου, ἡγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, 1975-1999, Ἔκδοσις Ι.Μ.Ἐσφιγμένου, Ἅγιον Ὅρος, 2001, σ. 8).
Ὁ μακαριστὸς γέροντας Παΐσιος, παλαιὸς Ἐσφιγμενίτης μοναχός, ἐκτιμοῦσε πολὺ τὸν γέροντα Εὐθύμιον, καὶ αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὰ δύο περιστατικά πού θὰ ἀναφερθοῦν ἐν συνεχείᾳ.
Πρῶτον, τὴν δεκαετίαν τοῦ 1980, Ὀρθόδοξος Ἀμερικανὸς ἐπισκεπτόμενος τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ συναντήσας τὸν π. Παΐσιον τὸν ἠρώτησεν τί γνώμην εἶχε διὰ τὸν π. Εὐθύμιον καὶ ὁ γέρων Παΐσιος τοῦ ἀπήντησεν ὅτι ἦτο ἕνας ἅγιος γέροντας.
Δεύτερον, τὴν δεκαετίαν τοῦ 1990 μαθηταὶ τῆς Ἀθωνιάδος ἐπεσκέφθησαν, ὡς ἐσυνήθιζαν, τὸν π. Παΐσιον εἰς τὸ κελλίον του καὶ μεταξὺ ἄλλων τοῦ εἶπαν ὅτι τοὺς ἀπηγορεύθη νά ἐπισκεφθοῦν τὴν Ι.Μ.Ἐσφιγμένου διότι ἦτο «σχισματική». Ὁ μακαριστὸς γέροντας τοὺς διέκοψεν λέγοντάς τους ὅτι κάποτε ὁ π. Εὐθύμιος εἶχε κατεβεῖ εἰς τὸ λιμανάκι κάνοντας κομβοσχοίνι καὶ ξαφνικὰ οἱ μοναχοὶ τὸν ἔχασαν. Ἐνεφανίσθη δὲ τὴν ἄλλην ἡμέραν καὶ ἔμαθαν ὅτι ἄγγελοι τὸν ἔπηραν εἰς τὸν Ἄθωνα καὶ ἐσυνάντησε τοὺς ἀοράτους ἀσκητάς. Καὶ ἐτελείωσεν ὁ γέρων Παΐσιος λέγοντάς τους ὅτι καὶ ὁ ἴδιος προσεπάθησεν μίαν φορὰν νά τοὺς συναντήση καὶ ὅταν εἶδεν ἕνα ἀπὸ αὐτοὺς καὶ προσεπάθησεν να τὸν πλησιάση προσποιούμενος ὅτι εἶχε χάσει τὸν δρόμον του, ἐκεῖνος ἐξηφανίσθη, λέγοντάς του: «Ἄστα αὐτὰ Παΐσιε» (προσωπικὴ μαρτυρία τοῦ θεολόγου Κ.Α.Γ. εἰς τὸν γράφοντα).
Ἀλλὰ καὶ ἡ ὁμολογία τοῦ στρατηγοῦ Ο.Γ., ἐνθέρμου ὑποστηρικτοῦ τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου, εἶναι θαυμαστή. Τοῦ εἶχα τηλεφωνήσει πρὶν ἕνα περίπου χρόνο διὰ νά διαμαρτυρηθῶ διὰ τὴν σκανδαλώδη ἀνοχή που ἔδειχνε τὸ Πατριαρχεῖον ἔναντι τοῦ ἥδη ἐν Κορυδαλλῶ προφυλακισθέντος Κυπρίου ἡγουμένου. Ἀφοῦ ὁ στρατηγὸς παρεδέχθη ὅτι τὸ Πατριαρχεῖον δέν μπορεῖ νά τὸν ἐλέγξῃ, ἐσυνέχισε λέγοντας ὅτι ἀπ’ὅλους τοὺς ἁγιορείτας ἡγουμένους πού ἐγνώρισε μόνον ὁ γέροντας Εὐθύμιος τῆς Ἐσφιγμένου ἦτο ὄντως ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ.
Τελειώνοντας τὸ λιτὸν αὐτὸ ἀφιέρωμα εἰς τὸν μακαριστὸν γέροντα συμπατριώτην καὶ κοντοχωριανόν μου, θὰ ἀναφέρω καὶ μίαν προσωπικήν μου ἐμπειρίαν. Τὸ 1990 φίλος δικηγόρος τῶν Ἀθηνῶν μοῦ ἐτηλεφώνησεν ἀνήσυχος παρακαλώντας μὲ να ἐπικοινωνήσω ἐπειγόντως μὲ τὴν Ι.Μ.Ἐσφιγμένου καὶ νά ἀναφέρω εἰς τὸν ἡγούμενον π. Εὐθύμιον ὅτι τὸ Ὑπουργεῖον τῶν Ἐξωτερικῶν ἐσχεδίασεν νά ἀπελάσῃ συντόμως ὅλους τοὺς Ἐσφιγμενίτας. Πράγματι ἐπεκοινώνησα ἀμέσως μὲ τὸν γέροντα ὁ ὁποῖος, ἀτάραχος, ἀφοῦ ἤκουσε αὐτά πού τοῦ εἶπα, μοῦ εἶπε ὅτι ἡ Παναγία μας προστατεύει. Ὄντως ἡ Παναγία προστατεύει τὴν κοσμικῶς ἀδύνατον καὶ «καταφρονημένην» μαρτυρικὴν Μονὴν Ἐσφιγμένου. Καὶ ὅσο καιρὸν ὀρθοτομεῖ, θὰ ἔχῃ αὐτὴν τὴν προστασίαν, οἱ δὲ ἅγιοι ἡγούμενοι τῆς Μονῆς, ὁ μέγας Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καὶ ὁ γέρων Εὐθύμιος θὰ εἴναι οἱ οὐράνιοι πρεσβευταὶ της!
Γέροντα Εὐθύμιε πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν!

Μ.Π 28 Δεκεμβρίου 2011 Τῶν ἁγίων Δισμυρίων τῶν ἐν Νικομηδεία καέντων μαρτύρων. Γλυκερίου μάρτυρος.

ΥΓ. Τὴν 19ην Νοεμβρίου 1951 ὁ γέροντας, νεαρὸς τότε μοναχός, ἀπηλάθη ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὅρος ὡς σκανδαλοποιός. Ἀναφέρει ὅτι ἐκείνη τὴν ὥρα διέκρινε εἰς τὸ λιμανάκι τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης τὸν μακαριστὸν Ὑμνογράφον π. Γεράσιμον καὶ ἔτρεξε κοντὰ του καὶ τοῦ εἶπε: «Πάτερ Γεράσιμε μὲ διώχνουν γιατὶ ἔγινα Μοναχός. Καὶ τὶ ἄλλο ἤθελαν νά γίνω ἀπὸ Μοναχός;» «Ἄφησε αὐτοὺς τοὺς ἀθλίους, τοῦ ἀπήντησεν, δέν ἠξεύρουν τί κάνουν» (Ἀναμνήσεις, ο.π. σ.39).

Μάριος Ι. Πηλαβάκης

("Ρόδον το Αμάραντον" - έργον του αειμνήστου Γέροντος Ευθυμίου)

Πηγή: http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2012/07/1999.html

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΛΟΥΚΑ (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2020 ΜΕ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2020 ΜΕ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

Πηγή: https://ekklisiastikiparadosigox.blogspot.com/2019/11/2020.html

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ: Περί του κατ’ επίγνωση ζηλωτή και του μη κατ’ επίγνωση ζηλωτή (Ομιλία Μητροπολίτου Δημητριάδος κ.Φώτιου)

ΟΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ (Ἃγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

ΟΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ (Ἃγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

1. Κάθε χριστιανός οφείλει ν’ αγαπά το Θεό.

Οφείλεις ν’ αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου μ’ όλη σου την καρδιά και μ’ όλη σου την ψυχή και μ’ όλο σου το νου. Αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή (Ματθ. 22:37).

Αν μ’ αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου (Ιω. 14:15).

Όποιος εγκολπώθηκε τις εντολές μου και τις εκτελεί, εκείνος είναι που μ’ αγαπά. Και όποιος αγαπά εμένα, ϑ’ αγαπηθεί από τον Πατέρα μου και θα τον αγαπήσω κι εγώ και θα φανερώσω μέσα του μυστικά τον εαυτό μου (Ιω. 14:21).

Όποιος δεν μ’ αγαπά, δεν τηρεί τις εντολές μου (Ιω. 14:24).

Αγαπάτε το Χριστό, αν και δεν τον έχετε γνωρίσει (Α΄ Πετρ. 1:8).

Όποιος αγαπά τον Πατέρα, αγαπά και τον Υιό, που γεννήθηκε από τον Πατέρα (Α΄ Ιω. 5:1).

2. Κάθε χριστιανός οφείλει ν’ αγαπά τον αδελφό του (το συνάνθρωπό του).

Δεύτερη εντολή, όμοια με την πρώτη, είναι το ν’ αγαπήσεις τον συνάνθρωπο σου όπως αγαπάς τον εαυτό σου (Ματθ. 22:39).

Σας δίνω μια νέα εντολή: Ν’ αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Όπως σας αγάπησα εγώ, έτσι ν’ αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλον (Ιω. 13:34).

Απ’ αυτό το γνώρισμα θα μάθουν όλοι οι άπιστοι πως είστε μαθητές μου, αν δηλαδή έχετε αγάπη μεταξύ σας (Ιω. 13:35).

Χρέος άλλο να μην αφήνετε σε κανέναν εκτός από την αγάπη που οφείλετε ο ένας στον άλλον. Επειδή εκείνος που αγαπά τον αδελφό του, έχει εκπληρώσει όλο το νόμο του Θεού. Κι αυτό, γιατί το «μη μοιχεύσεις», «μη φονεύσεις», «μην κλέψεις», «μην ψευδομαρτυρήσεις», «μην επιθυμήσεις», κι όλες οι άλλες εντολές, σ’ αυτή την εντολή συνοψίζονται και περιλαμβάνονται: Στο ν’ αγαπήσεις το συνάνθρωπό σου σαν τον εαυτό σου (Ρωμ. 13:8-9).

Αγαπήστε με καθαρή καρδιά ο ένας τον άλλον (Α΄ Πετρ. 1:22).

Ν’ αγαπάτε τους αδελφούς σας (Α΄ Πετρ. 2:17).

Αν τόσο πολύ μας αγάπησε ο Θεός, οφείλουμε κι εμείς ν’ αγαπάμε ο ένας τον άλλον (Α΄ Ιω.4:11).

Όποιος δεν αγαπά τον αδελφό του, αυτός βρίσκεται σε κατάσταση πνευματικού θανάτου (Α΄ Ιω. 3:14).

Να πώς μάθαμε τι είναι αγάπη: “Όπως ο Χριστός πρόσφερε τη ζωή Του στο θάνατο για χάρη μας, έτσι κι εμείς οφείλουμε να προσφέρουμε και τη ζωή μας ακόμα για τους αδελφούς μας (Α΄ Ιω. 3:16).

Παιδιά μου, ας μην αγαπάμε με τα λόγια μόνο και με τη γλώσσα, αλλά έμπρακτα και αληθινά (Α΄ Ιω. 3:18).

Όποιος αγαπά το Θεό, αυτός αγαπά και τον αδελφό του (Α΄ Ιω. 4:21).

3. Οι χριστιανοί οφείλουν να μην έχουν διαμάχες ούτε να νιώθουν μνησικακία και μίσος κατά των αδελφών τους, αλλά κι αν ακόμα παρεξηγηθούν μεταξύ τους, οφείλουν γρήγορα να συμφιλιωθούν.

Όποιος χριστιανός οργίζεται εναντίον του αδελφού του χωρίς εύλογη αφορμή, είναι υπόδικος στο τοπικό δικαστήριο. Και όποιος πει τον αδελφό του «ρακά», δηλαδή «ανόητε», είναι υπόδικος στο ανώτατο δικαστήριο. Και όποιος πει τον αδελφό του «βλάκα», αυτός θα καταδικαστεί στη φωτιά της κολάσεως (Ματθ. 5:22).

Αν πας στην εκκλησία για να δώσεις κάποια προσφορά, και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου είναι λυπημένος μαζί σου, άφησε εκεί, μπροστά στην εκκλησία, την προσφορά σου, πήγαινε να συμφιλιωθείς πρώτα με τον αδελφό σου και ύστερα έλα να προσφέρεις το δώρο σου (Ματθ. 5:23-24).

Κοίταξε να συμφιλιωθείς γρήγορα με τον αδελφό σου με τον οποίο βρίσκεσαι σε αντιδικία, όσο ακόμα είστε στη στράτα της εδώ ζωής (Ματθ. 5:25).

Όποιος νομίζει ότι μπορεί να είναι φιλόνικος, ας ξέρει πως ούτε εγώ ούτε οι Εκκλησίες του Θεού έχουμε τέτοια συνήθεια, δηλαδή να φιλονικούμε (Α΄ Κορ. 11:16).

Ο δούλος του Θεού δεν πρέπει να φιλονικεί, αλλά πρέπει να είναι ήπιος απέναντι σε όλους, διδακτικός, ανεξίκακος (Β΄ Τιμ. 2:24).

Η δύση του ηλίου να μη σας βρίσκει ποτέ οργισμένους (Εφ. 4:26).

Όποιος μισεί τον αδελφό του, βρίσκεται στο σκοτάδι και πορεύεται μέσα στο σκοτάδι και πού πάει δεν ξέρει, γιατί το σκοτάδι έχει τυφλώσει τα μάτια του (Α΄ Ιω. 2:11).

Καθένας που μισεί τον αδελφό του είναι φονιάς. Και ξέρετε πως κανένας φονιάς δεν έχει συμμετοχή στην αιώνια ζωή (Α΄ Ιω. 3:15). 
4. Οι χριστιανοί οφείλουν να μη βλέπουν με περιέργεια και επιθυμία.

Εγώ σας λέω ότι κάθε άνθρωπος που βλέπει γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει ήδη σχεδόν διαπράξει μοιχεία μ’ αυτή μέσα στην καρδιά του (Ματθ. 5:28).

Όλα όσα ανήκουν στον κόσμο -οι αμαρτωλές εγωιστικές επιθυμίες, η λαχτάρα ν’ αποκτήσουμε ό,τι βλέπουν τα μάτια μας και η υπεροψία από την κατοχή του πλούτου- δεν προέρχονται από το Θεό Πατέρα, αλλ’ από τον αμαρτωλό κόσμο. Ο κόσμος όμως περνά και χάνεται. Και μαζί του χάνονται όλα όσα επιθυμούν να κατέχουν οι άνθρωποι. Εκείνος όμως που εκτελεί το θέλημα του Θεού, θα ζήσει αιώνια (Α΄ Ιω. 2:16-17).

5. Οι χριστιανοί οφείλουν να μην ορκίζονται, ούτε αληθινά ούτε ψέματα.

Εγώ σας λέω να μην ορκίζεστε καθόλου. Ούτε στον ουρανό, γιατί είναι ο θρόνος του Θεού. Ούτε στη γη, γιατί είναι το σκαμνί όπου πατούν τα πόδια Του. Ούτε στα Ιεροσόλυμα, γιατί είναι η πόλη του Θεού, του μεγάλου βασιλιά. Ούτε στο κεφάλι σας να ορκιστείτε, γιατί δεν μπορείτε να κάνετε ούτε μια τρίχα του άσπρη ή μαύρη. Ο λόγος σας ας είναι απλά «ναι» και «όχι». Ό,τι περισσότερο πείτε από το «ναι» και το «όχι», προέρχεται από τον πονηρό διάβολο (Ματθ. 5:34-37).

Προπαντός, αδελφοί μου, να μην ορκίζεστε ούτε στον ουρανό ούτε στη γη ούτε πουθενά αλλού. Ας είναι το «ναι» σας πραγματικό «ναι» και το «όχι» σας πραγματικό «όχι», για να μη βρεθείτε κατηγορούμενοι στην τελική κρίση (ή και για να μην πέσετε σε υποκρισία και ψευδολογία) (Ιακ. 5:12).

6. Οι χριστιανοί οφείλουν να μην είναι εκδικητικοί, ούτε ν’ ανταποδίδουν κακό στο κακό.

Εγώ σας λέω να μην αντιστέκεστε στον κακό άνθρωπο. Αλλ’ αν κάποιος σε χτυπήσει στο ένα μάγουλο, εσύ γύρισέ του και το άλλο για να σου το χτυπήσει κι αυτό (Ματθ. 5:39).

Αν κάποιος θελήσει να σε πάρει αγγαρεία για ένα χιλιόμετρο, εσύ πήγαινε μαζί του δύο (Ματθ. 5:41).

Να προσεύχεστε για κείνους που σας καταριούνται, να ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν και να παρακαλείτε το Θεό για κείνους που σας πειράζουν και σας καταδιώκουν (Ματθ. 5:44).

Αν κάποιος σας κάνει κακό, μην του το ανταποδίδετε (Ρωμ. 12:17).

Μη ζητάτε, αδελφοί, να υπερασπίζετε με εκδικήσεις τον εαυτό σας, αλλά δώστε τόπο στην οργή του Θεού, που θα έρθει και θα πάρει εκδίκηση στην ώρα της κρίσεως (Ρωμ. 12:19).

Αν πεινά ο εχθρός σου, δίνε του να τρώει. Αν διψά, δίνε του να πίνει (Ρωμ. 12:20).

Μην αφήνεις να σε νικήσει το κακό, αλλά να νικάς το κακό με την καλή σου διαγωγή (Ρωμ. 12:21).

Να μην αντιδράτε στο κακό με κακό και στη βρισιά με βρισιά, αλλά το αντίθετο. Στις βρισιές δηλαδή ν’ αντιδράτε με ευλογίες (Α΄ Πετρ. 3:9).

Αγαπητέ, μην παίρνεις για πρότυπο το κακό, αλλά το καλό. Όποιος κάνει το καλό, είναι παιδί του Θεού. Όποιος κάνει το κακό, δεν έχει γνωρίσει το Θεό (Γ΄ Ιω. 11).

7. Οι χριστιανοί οφείλουν να μην πηγαίνουν διόλου σε δικαστήρια για την επίλυση των διαφορών τους. Αν όμως κάποτε παραστεί σχετική ανάγκη, ας προτιμήσουν να βάλουν κριτή στη διαφορά τους έναν άνθρωπο της Εκκλησίας, παρά να καταφύγουν στα κοσμικά δικαστήρια.

Αν κάποιος θέλει να σε πάει στο δικαστήριο για να σου πάρει το πουκάμισο, άφησέ του και το πανωφόρι (Ματθ. 5:40).

Και μόνο το γεγονός, αδελφοί, ότι έχετε δίκες μεταξύ σας, αποτελεί ήδη πλήρη αποτυχία σας. Ας προτιμάτε να είστε οι αδικημένοι και ζημιωμένοι, παρά ν’ αδικείτε και να ζημιώνετε τους άλλους, και μάλιστα τους αδελφούς σας χριστιανούς. Ή μήπως δεν ξέρετε ότι άνθρωποι άδικοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού; Μην έχετε αυταπάτες: Στη βασιλεία του Θεού δεν έχουν θέση ούτε πόρνοι ούτε φιλάργυροι ούτε μοιχοί ούτε θηλυπρεπείς ούτε σοδομίτες ούτε κλέφτες ούτε πλεονέκτες ούτε μέθυσοι ούτε κατήγοροι ούτε άρπαγες (Α΄ Κορ. 6:7-9).

Όταν κάποιος έχει μια διαφορά μ’ έναν άλλο χριστιανό, πώς τολμά να καταφεύγει στην κρίση των άδικων κοσμικών δικαστών και όχι στην κρίση και τη διαιτησία των μελών της εκκλησιαστικής μας κοινότητος; (Α΄ Κορ. 6:1).

8. Οι χριστιανοί οφείλουν να μην κατακρίνουν.

Μην κατακρίνετε τους άλλους, για να μην κατακριθείτε κι εσείς από το Θεό. Με το κριτήριο που κρίνετε θα κριθείτε, και με το μέτρο που μετράτε θα μετρηθείτε. Γιατί βλέπεις το σκουπιδάκι, που είναι στο μάτι του αδελφού σου, και δεν νιώθεις ολόκληρο δοκάρι, του είναι στο δικό σου μάτι; (Ματθ. 7:1-3).

Ένοχος και αναπολόγητος είσαι, άνθρωπέ μου, εσύ που γίνεσαι κριτής των άλλων. Γιατί, κρίνοντας τον άλλο, καταδικάζεις τον ίδιο τον εαυτό σου, αφού κι εσύ κάνεις τα ίδια κακά που κάνει εκείνος (Ρωμ. 2:1).

Μην κάνετε, αδελφοί, καμιά κρίση πριν από τον καιρό της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου. Εκείνος θα ρίξει τότε φως σε όσα έργα είναι τώρα κρυμμένα στο σκοτάδι, και θα φανερώσει τους κρυφούς λογισμούς των καρδιών των ανθρώπων (Α΄ Κορ. 4:5).

Μην κακολογείτε και κατηγορείτε ο ένας τον άλλον αδελφοί. Όποιος κατηγορεί ή κατακρίνει τον αδελφό του, κατηγορεί και κατακρίνει τον ίδιο το νόμο του Θεού. Κι όταν κρίνεις το νόμο του Θεού, δεν είσαι τηρητής του νόμου και υποκείμενός του, αλλά κριτής και ανώτερός του. Ένας είναι ο νομοθέτης και ο κριτής, ο Χριστός, που έχει τη δύναμη να σώσει τον άνθρωπο ή να τον κολάσει. Ενώ εσύ ποιος είσαι που κρίνεις τον άλλον; (Ιακ. 4:11-12).

9. Αν οι χριστιανοί δεν συγχωρούν τα σφάλματα των αδελφών τους, ούτε ο Θεός θα συγχωρήσει τα δικά τους σφάλματα.

Αν εσείς συγχωρήσετε τα σφάλματα των άλλων ανθρώπων θα συγχωρήσει και τα δικά σας σφάλματα ο επουράνιος Πατέρας σας. Αν όμως δεν συγχωρήσετε τα σφάλματα των άλλων ούτε τα δικά σας σφάλματα θα συγχωρήσει ο επουράνιος Πατέρας (Ματθ. 6:14-15).

Ουράνιε Πατέρα, χάρισέ μας τα χρέη των αμαρτιών μας, καθώς κι εμείς τα χαρίζουμε στους δικούς μας οφειλέτες (δηλ. όσους μας έχουν αδικήσει) (Ματθ. 6:12).

«Κακέ δούλε, σου χάρισα όλο σου το χρέος (το υπέρογκο ποσό) των δέκα χιλιάδων ταλάντων επειδή με παρακάλεσες. Δεν έπρεπε κι εσύ να σπλαχνιστείς το σύνδουλό σου, όπως εγώ σπλαχνίστηκα εσένα, και να του χαρίσεις το (ασήμαντο) ποσό των εκατό δηναρίων που σου χρωστούσε;». Και οργίστηκε ο κύριός του και παρέδωσε το δούλο εκείνο στους βασανιστές, ώσπου να ξεπληρώσει όλο του το χρέος. Έτσι θα κάνει και σ’ εσάς ο ουράνιος Πατέρας μου, αν δεν συγχωρήσετε μ’ όλη σας την καρδιά τα σφάλματα των αδελφών σας (Ματθ. 18:32-35).

Όταν στέκεστε να προσευχηθείτε, να συγχωρείτε όποιο παράπονο ή λύπη έχετε εναντίον κάποιου αδελφού σας, για να συγχωρήσει και ο ουράνιος Πατέρος σας τα δικά σας σφάλματα (Μαρκ. 11:25).

Αν ο αδελφός σου σου κάνει κακό, επιτίμησέ τον. Κι αν μετανοήσει, συγχώρησέ τον. Αλλά κι αν επτά φορές τη μέρα σου κάνει κακό, κι έρθει άλλες τόσες και σου πει «μετανοώ», συγχώρησέ τον (Λουκ. 17:3-4).

10. Οι χριστιανοί οφείλουν να κάνουν ελεημοσύνες, αλλά και να προσεύχονται και να νηστεύουν, όχι όμως υποκριτικά, για να τους δοξάσουν δηλαδή και να τους επαινέσουν οι άνθρωποι, αλλά μόνο για το Θεό.

Προσέχετε να μην κάνετε την ελεημοσύνη σας μπροστά στους ανθρώπους, για να σας βλέπουν και να σας θαυμάζουν. Αλλιώς, μην περιμένετε ανταμοιβή από τον ουράνιο Πατέρα σας. Όταν λοιπόν εσύ κάνεις ελεημοσύνη, κάνε την τόσο κρυφά, που το αριστερό σου χέρι να μην ξέρει τι κάνει το δεξί (Ματθ. 6:1 και 3).

Όταν προσεύχεσαι, χριστιανέ, να μην είσαι σαν τους υποκριτές, που τους αρέσει να στέκονται και να προσεύχονται επιδεικτικά στις εκκλησίες και στα σταυροδρόμια, για να δείξουν στους ανθρώπους ότι προσεύχονται. Σας βεβαιώνω πως αυτή είναι όλη κι όλη η ανταμοιβή τους. Εσύ, αντίθετα, όταν προσεύχεσαι, μπες μέσα στον πιο απόκρυφο χώρο σου (δηλαδή στην καρδιά), κλείσε την πόρτα (δηλαδή τις αισθήσεις) και προσευχήσου μυστικά στον κρυμμένο και αόρατο Πατέρα σου. Κι Εκείνος, που βλέπει τις κρυφές πράξεις, θα σε ανταμείψει φανερά (Ματθ. 6:5-6).

Όταν νηστεύετε,, να μη γίνεστε σκυθρωποί, όπως οι υποκριτές, που αλλοιώνουν κατάλληλα την όψη τους, για να δείξουν στους ανθρώπους ότι νηστεύουν. Σας βεβαιώνω πως αυτοί παίρνουν εδώ μόνο την αμοιβή τους, από τον έπαινο των ανθρώπων. Εσύ αντίθετα, όταν νηστεύεις, περιποιήσου τα μαλλιά σου και νίψε το πρόσωπό σου, για να μη δείξεις στους ανθρώπους τη νηστεία σου, αλλά μόνο στο Θεό και Πατέρα σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις. Και ο Πατέρας σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις, θα σου το ανταποδώσει φανερά (Ματθ. 6:16-18).

11. Οι χριστιανοί οφείλουν να φροντίζουν για την απόκτηση όχι επίγειων αλλά ουράνιων θησαυρών. Και οι πλούσιοι οφείλουν να κλαίνε και να θρηνούν για τα πλούτη τους, παρά να υπολογίζουν σ’ αυτά.

Μη μαζεύετε πλούτη πάνω στη γη, όπου τα αφανίζουν ο σκόρος και η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τα κλέβουν. Να μαζεύετε θησαυρούς ουράνιους, που δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά, και που οι κλέφτες δεν μπορούν να κάνουν διάρρηξη και να τους κλέψουν. Γιατί όπου είναι τα πλούτη σας, εκεί θα είναι προσκολλημένη και η καρδιά σας (Ματθ. 6:19-21).

Αλίμονο σ’ εσάς τους πλουσίους, γιατί έχετε στον κόσμο τούτο την παρηγοριά σας από τον πλούτο, και γι’ αυτό δεν σας μένει ν’ απολαύσετε τίποτα στην άλλη ζωή (Λουκ. 6:24).

Σας βεβαιώνω ότι δύσκολα θα μπει πλούσιος στη βασιλεία των ουρανών (Ματθ. 19:23).

Πουλήστε τα υπάρχοντά σας και δώστε ελεημοσύνη στους φτωχούς. Αποκτήστε πορτοφόλια που δεν παλιώνουν, και πλούτη στον ουρανό που δεν σώνονται ποτέ, και που ούτε κλέφτης τα αγγίζει ούτε σκόρος τα καταστρέφει (Λουκ. 12:33).

Ο καθένας από σας που δεν απαρνιέται ό,τι έχει στη ζωή αυτή, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου (Λουκ. 14:33).

Στους πλουσίους αυτού εδώ του κόσμου να παραγγέλλεις να μην υπερηφανεύονται ούτε να στηρίζουν τις ελπίδες τους σε κάτι αβέβαιο, όπως είναι ο πλούτος, αλλά στον ζωντανό Θεό, που μας δίνει πλουσιοπάροχα όλα τ’ αγαθά, για να τ’ απολαμβάνουμε (Α΄ Τιμ. 6:17).

Ακούστε με κι εσείς οι πλούσιοι. Κλάψτε και θρηνήστε για τις συμφορές που σας περιμένουν. Ο πλούτος σας σάπισε και τα ρούχα σας τα ‘φαγε ο σκόρος. Το χρυσάφι και το ασήμι σας κατασκούριασαν και η σκουριά τους θα είναι μάρτυρας εναντίον σας και θα καταφάει τις σάρκες σας σαν τη φωτιά. Κι ενώ πλησιάζει η κρίση, εσείς μαζεύετε θησαυρούς (Ιακ. 5:1-3).

Να, κραυγάζει ο μισθός των εργατών που θέρισαν τα χωράφια σας, κι εσείς τους τον στερήσατε. Και οι κραυγές των αδικημένων θεριστών έφτασαν ως τ’ αυτιά του παντοδύναμου Κυρίου (Ιακ. 5:4).

12. Οι χριστιανοί οφείλουν να μη μεριμνούν για τ’ αγαθά της γης, ούτε ν’ αγαπούν τον κόσμο και τα κοσμικά πράγματα, αλλά να επιζητούν τα αιώνια και ουράνια αγαθά.

Μην έχετε άγχος και μην αρχίσετε να λέτε «τι θα φάμε;» ή «τι θα πιούμε;» ή «τι θα φορέσουμε;», επειδή για ολ’ αυτά αγωνιούν οι άπιστοι μόνο (Ματθ. 6:31-32).

Να ζητάτε πρώτα απ’ όλα τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματός Του, και ολ’ αυτά θα σας δοθούν από το Θεό σαν χάρισμα, χωρίς να τα ζητάτε (Ματθ. 6:33).

Τούτο σας λέω, αδελφοί, ότι ο καιρός της επίγειας ζωής είναι λιγοστός, έτσι ώστε και όσοι έχουν γυναίκες να ζουν σαν να μην έχουν, να μην είναι δηλαδή προσκολλημένοι σ’ αυτές. Κι εκείνοι που κλαίνε και θλίβονται για πράγματα του παρόντος κόσμου, να ζουν σαν να μην έχει συμβεί κάτι θλιβερό. Και όσοι δοκιμάζουν χαρές, να ζουν σαν να μην έχουν λόγο να χαίρονται. Και όσοι αγοράζουν υλικά πράγματα, ν’ αντιμετωπίζουν τα αγορασμένα σαν να μην πρόκειται να τ’ απολαύσουν. Και όσοι ασχολούνται με τ’ αγαθά του κόσμου τούτου, ν’ αποφεύγουν κάθε υπέρμετρη απόλαυσή τους και μόνο στ’ αναγκαία να αρκούνται. Γιατί η σημερινή μορφή αυτού εδώ του κόσμου δεν θα κρατήσει πολύ, αλλά περνά και φεύγει συνεχώς (Α΄ Κορ. 7:29-31).

Εμείς οι χριστιανοί δεν στοχεύουμε σ’ αυτά που βλέπονται αλλά σ’ αυτά που δεν βλέπονται με τα σωματικά μάτια. Γιατί όσα βλέπονται είναι προσωρινά, ενώ όσα δεν βλέπονται είναι αιώνια (Β΄ Κορ. 4:18).

Εμείς είμαστε πολίτες τ’ ουρανού, απ’ όπου περιμένουμε να έρθει και να μας λυτρώσει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός (Φιλιπ. 3:20).

Εμείς οι χριστιανοί δεν έχουμε σ’ αυτόν τον κόσμο τη μόνιμη πατρίδα μας, αλλά λαχταρούμε τη μελλοντική ουράνια πατρίδα (Εβρ. 13:14).

Προδότες της αγάπης του Θεού! Δεν ξέρετε ότι η αγάπη για τον αμαρτωλό κόσμο είναι έχθρα εναντίον του Θεού; Όποιος λοιπόν θέλει να είναι φίλος του κόσμου, γίνεται εχθρός του Θεού (Ιακ. 4:4).

Αγαπητοί, μην αγαπάτε τον κόσμο μήτε όσα είναι του κόσμου. Αν κάποιος αγαπά τον κόσμο, δεν έχει μέσα του την αγάπη για τον ουράνιο Πατέρα (Α΄ Ιω. 2:15).

13. Οι χριστιανοί οφείλουν να μην είναι υπερήφανοι, αλλά να είναι ταπεινοί και ν’ αγαπούν ταπεινά.

Όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του σαν το παιδάκι τούτο, αυτός είναι μεγαλύτερος απ’ όλους στη βασιλεία των ουρανών (Ματθ. 18:4).

Όποιος υψώσει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί. Και όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του, θα υψωθεί (Ματθ. 23:12).

Αδελφοί, να μην είστε φαντασμένοι, αλλά να συγκαταβαίνετε στους απλοϊκούς και ταπεινούς χριστιανούς και να τους συναναστρέφεστε, συμμεριζόμενοι την ασημότητά τους (Ρωμ. 12:16).

Με ταπεινοφροσύνη ας θεωρεί ο καθένας τον άλλον ανώτερό του (Φιλιπ. 2:3).

Ταπεινωθείτε μπροστά στον Κύριο, κι Εκείνος θα σας υψώσει (Ιακ. 4:10).

Οι νεότεροι να υποτάσσεστε στους πρεσβυτέρους. Κι όλοι μαζί,, υποτασσόμενοι ο ένας στον άλλο, ζωστείτε την ταπεινοφροσύνη. Γιατί ο Θεός εναντιώνεται στους υπερήφανους, στους ταπεινούς όμως δίνει τη χάρη Του. Ταπεινώστε λοιπόν τους εαυτούς σας κάτω από τη δύναμη του Θεού, για να σας υψώσει την ώρα της κρίσεως (Α΄ Πετρ. 5:5-6).

14. Οι χριστιανοί οφείλουν ν’ αντιμετωπίζουν με υπομονή όλες τις θλίψεις που τους βρίσκουν.

Εκείνος που θα υπομείνει ως το τέλος τις δοκιμασίες, αυτός μόνο θα σωθεί (Ματθ. 24:13).

Με την υπομονή σας θα σώσετε τις ψυχές σας (Λουκ. 21:19).

Η θλίψη φέρνει σιγά-σιγά την υπομονή, η υπομονή τη σταθερότητα στην αρετή, και η σταθερότητα στην αρετή την ελπίδα στο Θεό (Ρωμ. 5:3-4).

Να έχετε υπομονή στις δοκιμασίες (Ρωμ. 12:11).

Αν δείχνουμε υπομονή στις θλίψεις, θα βασιλεύσουμε μαζί με το Χριστό στη μέλλουσα ζωή (Β΄ Τιμ. 2:12).

Να επιδιώκεις την υπομονή (Α΄ Τιμ. 6-11).

Αδελφοί, να υπομένετε με καρτερία κάθε παιδαγωγία του Θεού, γνωρίζοντας πως ο Θεός σας μεταχειρίζεται σαν παιδιά Του (Εβρ. 12:7).

Σας χρειάζεται υπομονή, για να κάνετε σταθερά το θέλημα του Θεού και να πάρετε την αμοιβή που σας υποσχέθηκε (Εβρ. 10:36).

Με υπομονή ας τρέχουμε τον αγώνα που έχουμε μπροστά μας (Εβρ. 12:1).

Καλότυχος είναι ο χριστιανός που σηκώνει με υπομονή τις δοκιμασίες, γιατί, αφού υποστεί με επιτυχία τις δοκιμασίες, θα κερδίσει το βραβείο της αιώνιας ζωής, που υποσχέθηκε ο Θεός σ’ όσους Τον αγαπούν (Ιακ. 1:12).

Η υπομονή σας ας είναι ακλόνητη και διαρκής, για να γίνετε τέλειοι και ολοκληρωμένοι και να μην υστερείτε σε τίποτα (Ιακ. 1:4).

Κάνετε ό,τι μπορείτε, αδελφοί, για να προσθέσετε πάνω στην αυτοκυριαρχία την υπομονή, και πάνω στην υπομονή την ευσέβεια (Β΄ Πετρ. 1:6).

Εδώ θα φανεί η υπομονή όσων ανήκουν στο λαό του Θεού (Αποκ. 14:12).

15. Οι χριστιανοί οφείλουν να μην παραδίδονται στις κοσμικές φροντίδες και τις υλικές απολαύσεις, ούτε να ζουν με αμέλεια και πνευματική ραθυμία, αλλά να βρίσκονται πάντοτε σε πνευματική εγρήγορση και ετοιμότητα, περιμένοντας την ώρα του θανάτου και της κρίσεως του Θεού.

Να αγρυπνείτε, γιατί δεν ξέρετε ποια ώρα θα έρθει ο Κύριός σας. Και να ξέρετε τούτο: Αν γνώριζε ο ιδιοκτήτης ενός σπιτιού ποια ώρα της νύχτας θα ‘ρϑει ο κλέφτης, θα ξαγρυπνούσε και δεν θ’ άφηνε να διαρρήξουν το σπίτι του. Γι’ αυτό κι εσείς να είστε πάντοτε έτοιμοι, γιατί ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει την ώρα που δεν Τον περιμένετε (Ματθ. 24:42-44).

Σε όλους σας το λέω: Αγρυπνείτε! (Μαρκ. 13:37).

Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μη σας νικήσει ο πειρασμός. Το πνεύμα σας είναι πρόθυμο, η σάρκα σας όμως αδύναμη (Μαρκ. 14:38).

Η μέση σας ας είναι ζωσμένη καλά (δηλαδή να είστε έτοιμοι) και τα λυχνάρια σας ας είναι πάντα αναμμένα (δηλαδή ο νους και η καρδιά σας πάντα να βρίσκονται σε προσοχή και εγρήγορση). Να μοιάσετε στους υπηρέτες εκείνους που περιμένουν πότε ο Κύριός τους θα γυρίσει από το γάμο, ώστε, μόλις έρθει και χτυπήσει την πόρτα, αμέσως να του ανοίξουν. Μακάριοι είναι οι υπηρέτες εκείνοι, που, όταν έρθει ο κύριός τους, θα τους βρει ν’ αγρυπνούν και να τον περιμένουν (Λουκ. 12:35-37).

Προσέχετε καλά τους εαυτούς σας. Προσέχετε μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και στο μεθύσι και στην αγωνία για τις καθημερινές ανάγκες, γιατί θα γίνουν βαριές και κοιμισμένες απ’ αυτά οι καρδιές σας, και θα σας αιφνιδιάσει έτσι η ημέρα της κρίσεως. Γιατί θα ‘ρϑει σαν παγίδα σ’ όλους τους ανθρώπους του κατοικούν στη γη. Να είστε λοιπόν άγρυπνοι και προσεκτικοί, παρακαλώντας κάθε ώρα και στιγμή το Θεό να σας αξιώσει να γλυτώσετε απ’ όλα τα φοβερά που μέλλουν να συμβούν και να παρουσιαστείτε έτοιμοι μπροστά στον Υιό του ανθρώπου (Λουκ. 21:34-36).

Ήρθε πια η ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο της αμέλειας, αδελφοί. Γιατί τώρα η τελική σωτηρία βρίσκεται πιο κοντά μας παρά τότε που πιστέψαμε. Η νύχτα της επίγειας ζωής όπου να ‘ναι φεύγει, και η μέρα της μελλοντικής αιώνιας ζωής κοντεύει να έρθει (Ρωμ. 13:11-12).

Σήκω πάνω εσύ, που κοιμάσαι τον ύπνο της αμαρτίας, και αναστήσου από την πνευματική νέκρα, και θα σε φωτίσει ο Χριστός (Εφ. 5:14).

Ας μην κοιμόμαστε, καθώς οι άλλοι, αλλ’ ας είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Όσοι κοιμούνται, τη νύχτα κοιμούνται. Και όσοι μεθούν τη νύχτα μεθούν. Εμείς οι χριστιανοί όμως, ως άνθρωποι της ημέρας, ας είμαστε προσεκτικοί (Α΄ Θεσ. 5:6-8).

Μη σβήνετε με την αμέλεια τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που έχετε (Α΄ Θεσ. 5:19).

Μην είστε οκνηροί σ’ ό,τι πρέπει να δείχνετε προθυμία και ζήλο. Να έχετε φλογερό πνευματικό ενθουσιασμό, να υπηρετείτε μ’ αφοσίωση τον Κύριο (Ρωμ. 12:11).

Ζήσατε πάνω στη γη με απολαύσεις και σπατάλες. Παχύνατε τις καρδιές σας σαν τα θρεφτάρια, που τα ετοιμάζουν για σφάξιμο. (Έτσι θα είναι και για σας η μέρα της κρίσεως, μέρα σφαγής σας) (Ιακ. 5:5).

Να είστε προσεκτικοί και άγρυπνοι. Ο αντίπαλός σας διάβολος περιφέρεται σαν το λιοντάρι που βρυχιέται, ζητώντας να καταβροχθίσει κάποιον από σας, που στέκεστε στερεοί στην πίστη (Α΄ Πετρ. 5:8).

Αγρύπνα!… Γιατί, αν δεν αγρυπνάς, θα ’ρϑω σαν τον κλέφτη, και δεν θα ξέρεις ποια ώρα θα ’ρϑω να σε κρίνω (Αποκ. 3: 2 και 3).

16. Οι χριστιανοί οφείλουν να μετανοούν διαρκώς από τα βάθη της ψυχής τους.

Εκείνο τον καιρό εμφανίστηκε στην έρημο της Ιουδαίας ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κηρύσσοντος και λέγοντας: «Μετανοείτε, γιατί έφτασε η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 3:1-2).

Από τότε άρχισε ο Ιησούς να κηρύσσει και να λέει:

«Μετανοείτε, γιατί έφθασε η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 4:17).

Αν δεν μετανοήσετε, ϑα χαϑείτε όλοι σας (Λουκ. 13:3).

Μετανοήστε, αδελφοί, και επιστρέψτε στο Θεό, για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας και να βρείτε ανακούφιση από τον Κύριο (Πραξ. 3:19).

Μετανόησε και κάνε πάλι τα προηγούμενα καλά έργα, που έκανες. Αλλιώς, αν δεν μετανοήσεις, έρχομαι γρήγορα καταπάνω σου και μετακινώ το λυχνοστάτη σου, δηλαδή την Εκκλησία σου, από τον τόπο του (Αποκ. 2:5).

17. Οι χριστιανοί, αν δεν ξεπεράσουν στα καλά έργα τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, δεν μπαίνουν στη βασιλεία των ουρανών. Και αν αμαρτάνουν θα κολαστούν βαρύτερα από τους απίστους.

Αν η ευσέβειά σας δεν ξεπεράσει την ευσέβεια των γραμματέων και των Φαρισαίων δεν θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών (Ματθ. 5:20).

Εκείνος ο δούλος που ξέρει ποιο είναι το θέλημα του κυρίου του, δεν ετοιμάζει όμως ούτε κάνει ό,τι θέλει εκείνος, θα τιμωρηθεί αυστηρά. Αντίθετα, εκείνος που δεν ξέρει το θέλημα του κυρίου του και κάνει κάτι αξιόποινο, θα τιμωρηθεί πιο ελαφρά. Γιατί σ’ όποιον δόθηκαν πολλά, πολλά θα του ζητηθούν. Και σ’ όποιον δόθηκαν περισσότερα, περισσότερα θα του ζητηθούν (Λουκ. 12:47-.48).

Όσοι αμάρτησαν χωρίς να ξέρουν το νόμο του Θεού, θα καταδικαστούν όχι με κριτήριο το νόμο (δηλαδή ελαφρότερα). Όσοι όμως αμάρτησαν γνωρίζοντας το νόμο, θα δικαστούν με κριτήριο το νόμο (δηλαδή βαρύτερα) (Ρωμ. 2:12).

Θα ήταν καλύτερα γι’ αυτούς να μην είχαν γνωρίσει το δρόμο της αρετής και της ευσέβειας, παρά, αφού τον γνωρίσουν να εγκαταλείψουν την αγία εντολή που τους παραδόθηκε (Β΄ Πετρ. 2:21).

(Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, “Οι κυριότερες εντολές του Ευαγγελίου”

Πηγή: alopsis.gr/