Ἅγιος Ἱερώνυµος ὁ ἐν Αἰγίνη (3 Ὀκτωβρίου)

Τῇ Γ΄ τοῦ αὐτοῦ µηνός, Mνήµη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡµῶν Ἱερωνύµου τοῦ Nέου, τοῦ ἐντῇ Ἀρχαίᾳ Kαρβάλῃ τῆς Kαππαδοκίας γεννηθέντος, ἐν τῇ Nήσῳ δὲ Aἰγίνῃ ἀσκήσαντος καὶ θεοφιλῶς δράσαντος.

Ὁ Ὅσιος Γέροντας Ἱερώνυµος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Γκέλβερη τῆςἉγιατόκου γῆς τῆς Καππαδοκίας, ποὺ ἐπὶ αἰῶνες ἔδωσε πληθώρα ἉγίωνΠατέρων, Ὁσίων καὶ Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας µας καὶ ἔλαβε τὸ ὄνοµα Βασίλειος. 

Ἦτo τέκνο πολυτέκνου καὶ εὐσεβοῦς οἰκογενείας. Ἡ µητέρα του, τὸν γαλούχησε ἀπὸ µικρᾶς ἡλικίας στὴν μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀπὸ πολὺ νωρὶς ὁ µικρὸς Βασίλειος ζοῦσε κατὰ Χριστὸ βίο τηροῦσε τοὺς κανόνες του καὶ κήρυττε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.  Ἦτο εὐσεβέστατος καὶ φιλακόλουθος. Ὁ νεαρὸς Βασίλειος ἀκολουθῶντας τὴν εὐχὴ τῆς µητέρας του, καὶ τὸν ἔνθεο ζῆλο του, χειροτονήθηκε διάκονος. Ἀπὸ τὴ θέση του αὐτὴ συνέχισε τὸ θεάρεστο ἔργο τῆς κηρύξεως τοῦ Θείου Λόγου. Ἡ ἀγάπη τοῦ κόσµου πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ ἦταν µεγάλη. 

Μετέβη στοὺς Ἁγίους Τόπους ὡς ταπεινὸς προσκυνητὴς τῶν Παναγίων Προσκυνηµάτων, ὅπου καὶ παρέµεινε γιὰ κάποιο µικρὸ χρονικὸ διαστηµα. Τὸ περασµα του αὐτὸ ἀπὸ τὴν Ἁγία γῆ Σιῶν, τὸν ἐπηρέασε βαθύτατα καὶ ἀργότερα προέτρεπε τὰ πνευµατικὰ τοῦ τέκνα νὰ πραγµατοποιήσουν τὸ ταξίδι αὐτὸ τουλάχιστον µία φορὰ στὴ ζωή τους. Μετὰ πῆγε στὴν Πόλη, ὅπου ὡς Διάκονος ὑπηρέτησε τὸ Οἰκουµενικὸ Πατριαρχεῖο. 
Μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφὴ τὸ 1922 ἦλθε στὴν Ἑλλάδα καὶ ἐγκαταστάθηκε στὴν Αἴγινα. Τοποθετήθηκε ὡς διάκονος στὸν Μητροπολιτικὸ ναὸ τῆς Αἴγινας καὶ ὡς πνευµατικὸς ὁδηγὸς στὴν Ι. Μ. Εὐαγγελισµοῦ τῆς Θεοτόκου, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Ἐν συνεχεία τοποθετήθηκε ὡς, πνευµατικὸς ὁδηγὸς στὴν Ι. Μ. Χρυσολεόντισσας. Ὁ θερµὸς τοῦ ζῆλος γιὰ τὴν κήρυξη τοῦ Θείου Λόγου, ὁ ἐνάρετος βίος του δὲν διέφυγαν τῆς προσοχῆς τοῦ τότε Μητροπολίτη  καὶ χειροτονήθηκε Ἱερεύς. Τοῦ ἐδόθη τὸ ὀφίκιο τοῦ Ἀρχιµανδρίτου καὶ ταυτόχρονά του ἀνετέθη τὸ ἔργο τοῦ Πνευµατικοῦ, ἕνα ἔργο ποὺ µέχρι τέλους τῆς ἐπὶ γῆς ζωῆς του, τελοῦσε µἐ αὐταπάρνηση, µὲ φόβο Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀγάπη πρὸς τὸ συνάνθρωπο. Ἔτσι ἀνέλαβε, ὡς Ἱερεὺς πλέον, τὸν Ι. Ναό. τοῦ Ἁγίου Διονυσίου στὸ νοσοκοµεῖο, ναὸ ποὺ ὁ ἴδιος τὸν κατασκεύασε, καὶ συνέχισε µἐ ἀκόµη µἐγαλύτερο ζῆλο τὸ πνευµατικὸ ἔργο του στὸ χῶρο αὐτό. Ἀναφέρεται ὅτι ὁ γέροντας ἐκτός του ποιµαντικοῦ του ἔργου, περιποιώταν καὶ τοὺς ἀσθενεῖς ὡς «πρακτικὸς ἰατρὸς» καὶ εἶχε θεραπεύσει τὰ τραύµατα ἀρκετῶν.

 Ὡς Λειτουργὸς λειτουργοῦσε πάντοτε µἐ ποταµοὺς δακρύων στὰ µάτια του . 
ὡς ἄλλος Ἅγιος Σπυρίδων συλλειτουργοῦσε µἐ Ἅγιους καὶ Ἀγγέλους, ὡς φυσικὲς παρουσίες, τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας. Χαρακτηριστικὰ ἀπευθυνόµενος σὲ νέους ἱερεῖς ἔλεγε. «Ἂν δὲν βλέπεις τὸν Ἄγγελό σου δίπλα σου στὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο, µὴ λειτουργεῖς». Ἦταν ἄκακος καὶ µέχρις ἐσχάτων ταπείνωνε τὸν ἑαυτό του ἔναντι ὅλων, χωρὶς ἴχνος ἐγωισµοῦ. Ἀναφέρεται ὅτι κάποτε βαδίζοντας µέσα στὴν πόλη τῆς Αἴγινας χαιρέτισε κάποιον µαγαζάτορα καὶ τοῦ εὐχήθηκε γιὰ τὸν υἱό του ποὺ γιόρταζε. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἄγνωστο γιατί, βγῆκε ἀπὸ τὸ µαγαζί του καὶ ἀντὶ νὰ τὸν εὐχαριστήσει, τὸν ἐξύβρισε. Ὁ ἀνεξίκακος Γέροντας ἀπεχώρησε ἀµίλητος, δεχόµενος ὅλες τὶς ὕβρεις ποὺ τοῦ ἐκτόξευσε καὶ ἐπανῆλθε στὸν ὑβριστὴ τὴν ἐπόµενη µέρα ζητῶντας τοῦ συγνώµη γιὰ τὴν ἀναστάτωση ποὺ τοῦ προξένησε. Ὁ ἄνθρωπος τὰ ἔχασε, ἔβαλε τὰ κλάµατα καὶ τοῦ ζήτησε συγνώµη γιὰ τὴν ἀπαράδεκτη συµπεριφορά του. Διακόνησε τὸν Ναὸ τοῦ νοσοκοµείου γιὰ 18 χρόνια µἐ αὐταπάρνηση. 
Κατὰ τὴν διάρκεια αὐτὴ τῆς ἐφημερίας του, ἔλαβε τὸ Μέγα Ἀγγελικὸ Σχήµα τοῦ Μοναχοῦ, ποὺ τόσο ἐπιθυµοῦσε, ἀπὸ τὸν Γέροντα Ἱερώνυµο τὸν Σιµωνοπετρίτη, λαµβάνοντας τὸ ὄνοµα Ἱερώνυµος.
Ὁ Ὅσιος ἔζησε σὲ µία περίοδο ποὺ ἡ Ἐκκλησία δοκιµαζόταν ἀπὸ τὴν ἐπιβαλλόµενη ἀπὸ σκοτεινοὺς κύκλους, µετατροπὴ τοῦ ἡµερολογίου. Μιὰ ὑπόθεση ποὺ ἀποτέλεσε καὶ ἀποτελεῖ µία µελανὴ σελίδα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας καὶ ποὺ δυστυχῶς βασανίζει τοὺς πιστοὺς διὰ τῆς παναιρέσεως σήμερα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Μιὰ ἀνοικτὴ πληγὴ ποὺ συνεχίζει νὰ αἱµορραγεῖ καὶ νὰ πληγώνει. Ὁ Ἅγιος Γέροντας, ἐλεγχόµενος συνειδησιακὰ καὶ µὴ µπορῶντας νὰ ἀντέξει τὴν ἐπιβαλλόµενη καινοτοµία, παρακαλοῦσε τὸ Θεὸ νὰ τοῦ δώσει σηµεῖο γιὰ τὸ τί θὰ πρέπει νὰ πράξει. Ὁ ἴδιος ἐπιθυµοῦσε νὰ ἐπιστρέψει στὸ πάτριο ἠµερολόγιο, ἀλλὰ ἀνέµενε Θεῖον µήνυµα περὶ τῆς ἀποφάσεώς του. Κάποια στιγµὴ κάποιοι «καλοθελητὲς» ἐνηµέρωσαν τὸν οἰκεῖο Μητροπολίτη ὅτι ὁ Γέροντας δὲν ἱερουργεῖ στὸν ναὸ τοῦ νοσοκοµείου, διότι πηγαίνει µἐ τὸ παλαιὸ ἡµερολόγιο. Ὁ Δεσπότης µὴ γνωρίζοντας τα περὶ τῆς φοβερᾶς ὀπτασίας του ποὺ τὸν ὁδήγησε στὸ νὰ πάψει νὰ ἱερουργεῖ, τὸν εἰδοποίησε ὅτι θὰ πήγαινε νὰ συλλειτουργήσουν µαζί, ἀνήµερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Διονυσίου. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἀπετέλεσε, τὸ ἐκ «Θεοῦ σηµεῖο» ποὺ ζητοῦσε. Ἔτσι ἀπέστειλε µἴα ἐπιστολὴ στὸ Μητροπολίτη µὲ τὴν ὁποία µὲ σεβασµὸ ὑπέβαλε τὴν παραίτησή του ἀπὸ τὸ Ναὸ τοῦ νοσοκοµείου καὶ τοῦ γνώριζε, ὅπως ὅλοι ἄλλωστε τὸ γνώριζαν, ὅτι σέβεται καὶ ἐπιθυµεῖ νὰ ἀκολουθήσει τὸ πάτριο ἠµερολόγιο.

 Μετὰ τὴν παραίτηση τοῦ ἀπεσύρθη στὸ Ἡσυχαστήριό του, 
ἀπετοιχίσθη ἕνεκεν τῆς ἀκριβείας τῆς Πίστεως καὶ ἀκολούθησε τὸ Πάτριο ἠµερολόγιο. 
Τὴν περίοδο τοῦ πολέµου, ὁ Κύριος µας, τοῦ ὁποίου οἱ βουλὲς εἶναι ἄγνωστες καὶ τὰ µυστήρια ἀνεξερεύνητα, ἐπέτρεψε στὸν Γέροντα καὶ µία ἄλλη δοκιµασία. Κάποιος τραυµατισµένος Γερµανός, κατέφυγε σ' αὐτὸν γιὰ νὰ τοῦ θεραπεύσει ἕνα τραύµα. Ὁ π. Ἱερώνυµος στὴν ἀρχὴ δὲν ἤθελε νὰ τὸν βοηθήσει, διότι ὑπῆρχε ἀπαγόρευση. Τελικά, τὸν βοήθησε καὶ τὸν ἔκανε καλά, ζητώντας µόνο νὰ µὴν τὸν µαρτυρήσει. Ἀντὶ τοῦ µάννα ὅµως στὸν Κύριο µας ἔδωσαν χολή, καὶ ἀντὶ εὐχαριστίας στὴν εὐεργεσία, ὁ Γερµανὸς ἄφησε µία χειροβοµβίδα στὸ Ἡσυχαστήριο.
Ἀποτέλεσµα ἦταν νὰ σκάσει ἡ χειροβοµβίδα, νὰ τὸν τραυµατίσει σοβαρά στὸ χέρι καὶ νὰ τοῦ προκαλέσει µόνιµη κατὰ τοὺς γιατροὺς κώφωση. Ἀπαιτήθηκε νὰ τοῦ κοπεῖ τὸ ἀριστερὸ χέρι. Ὁ ἴδιος ἔλεγε, «Κύριε µου τίποτα δεν εἶχα ὅταν ἦλθα στὸν κόσµο. Ἐσὺ µὲ ἔφερες. Ἐσὺ µὲ τὰ ἔδωσες ὅλα. Ἃς εἶναι δοξασµένο τὸ ὄνοµά Σου. Ὅτι εὐδοκεῖ ἡ Χάρις Σου διὰ ἐµὲ ἃς γίνει. Ἂν εἶναι γιὰ τὸ συµφέρον τῆς ψυχῆς µου ἃς πάρεις καὶ τὸ ἄλλον χέρι». 
Παρακαλοῦσε τοὺς Ἅγιους Ἀναργύρους, τουλάχιστον νὰ συντοµεύσουν τὴν παραµονή του στὸ νοσοκοµεῖο. 
Τελικὰ ὄντως, µὲ τὴ παρέµβαση τῶν Ἁγίων, συντοµεύτηκε ἡ παραµονή του καὶ µἐ τὴ θαυµατουργικὴ δράση τους, ἀποκαταστάθηκε καὶ ἡ ἀκοή του, παρ' ὅτι τοῦ τὸ εἶχαν ἀπόκλεισει οἱ ἰατροί. Τότε εἰς εὐγνωµοσύνην, κατεσκεύασε κοντὰ στὸ ἡσυχαστήριό του, τὸν Ι. Ναὸ τῶν Ἁγίων καὶ Ἰαµατικῶν Ἀναργύρων, τὸν τρίτο κατὰ σειρὰ ναὸ ποὺ κατασκεύασε κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ εἰς στὸν ὁποῖον εὐρησκόμεθα σήμερα.
Εἶχε µετατραπεῖ σὲ «δοχεῖον» τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύµατος καὶ ἦταν συνεχῶς ἕνας «φορέας» τῆς Χάριτος. Ἔτσι ὁ Κύριος ἠµῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τὸν εἶχε πολλάκις ἀξιώσει τῆς θέας τοῦ «Ἀκτίστου Φωτὸς» τῆς Δόξης Του. 

Εἶχε ἀξιωθεῖ τῶν δωρεῶν καὶ τῶν Χαρισµάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Ὁ ἴδιος σχεδὸν ποτὲ δὲν ἔλεγε γιὰ καταστάσεις τὶς ὁποῖες βίωνε λόγω ταπεινότητας. Μετεῖχε σχεδὸν ὅλων των χαρισµάτων τοῦ Παναγίου Πνεύµατος. Εἶχε διακριτικό, διορατικό, προορατικό, ἰαµατικό, ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν δαιµόνιον χάρισµα.
Ὁ Ἅγιος Ἱερώνυµος δὲν εἶχε πανεπιστηµιακὲς θεολογικὲς γνώσης, ὄµως ἦταν βαθὺς γνώστης τῆς Νηπτικῆς Θεολογίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἕνας ἐραστὴς τῆς θεολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς, τοῦ Ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, ἕνας πραγµατικὴς Θεολόγος - Θεοπτης, ἕνας «Ἰατρὸς» ψυχῶν ποὺ µἐ τὴν διόραση τὴν προόραση καὶ τὴν διάκριση ποὺ τὸν εἶχε ἀξιώσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἔβλεπε: τὰ «ἄδηλα καὶ κρύφια» της ψυχῆς τοῦ κάθε ἀνθρώπου ποὺ καταφευγε στὸ πετραχήλι του γιὰ νὰ ἀναπαυθεῖ, ἕνας ἐρηµίτης ἡσυχαστὴς µέσα στὴν πόλη.
 Ο Θεὸς τὸν εἶχε ἀξιώσει µὲ διάκριση διόραση καὶ ἐνόραση καὶ µποροῦσε καὶ ἔβλεπε ἀκόµη µέσα στὴν καρδιὰ τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἀκόµη καὶ τὶς πιὸ µικρὲς καὶ καλοκρυµµένες ἀµαρτίες. 


Ὅπως καὶ ἄλλες πολλὲς Ἅγιες µορφὲς δοκιµάστηκε ἀπὸ ἀρρώστια. Τὸ θνητό του σώµα πέρασε καὶ καθάρθηκε µέσα ἀπὸ τὸ καµίνι τῆς ἀσθένειας, τοῦ πόνου καὶ τῆς δοκιµασίας. Νοσηλεύθηκε γιὰ λίγο στὸ νοσοκοµεῖο Ἀλεξάνδρα. Προσβεβληµένος ἀπὸ τὸν καρκίνο καὶ ἀφοῦ ταλαιπωρήθηκε ἀγογγύστως στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου, µετάλαβε τῶν Ἀχράντων Μυστήριων καὶ ἐκοιµήθη ὀσιακῶς τὴν 3ην Ὀκτωβρίου 1966 στὴν Ἀθήνα σὲ σπίτι πνευµατικοῦ του τέκνου.

Ἀπολιτίκιον

Ἦχος δ΄. Tαχὺ προκατάλαβε.

Ποιµὴν θεοπρόβλητος, καὶ Ἐκκλησίας φωστήρ, Aἰγίνης τὸκαύχηµα, Ὀρθοπραξίας κανών,ἐδείχθης µακάριε· Σὺ γὰρ τῶνKαινοτόµων, ἀρνησάµενος πλάνην, ἔλαµψας ἐπ᾿ ἐσχάτων, ἐν Γνησίᾳ τῇ Πίστει, καὶ λόγοιςπαραµυθίας, ὦ Ἱερώνυµε.

Κάθισμα
Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήµερον.

Τῆς Aἰγίνης καύχηµα, Πάτερὑπάρχων, φερωνύµως ἔζησας,ὦ Ἱερώνυµε σοφέ, καὶ ἐν Γνησίῳ φρονήµατι, Kαινοτοµίας,τὴν πλάνην ἀπέῤῥιψας.

Κοντάκιον.

Ἦχος πλ. δ΄. Tῇ ὑπερµάχῳ.

Κ αππαδοκίας τὸν φωστῆρατὸν θεόπεµπτον, καὶ τῆς Aἰγίνης τὸν Ποιµένα τὸν γλυκύ-φθογγον, Ἱερώνυµον τὸν θεῖονἀνευφηµοῦµεν· τὸν ὡς Ἄγγελον τὸν βίον διανύσαντα, καὶτὴν πλάνην Kαινοτόµων κα-ταλείψαντα· ὅθεν κράζοµεν·χαῖρε Πάτερ θεόσοφε.

Οἶκος.

Ἄγγελος τῆς Aἰγίνης, καὶ Ἑλλάδος ἁπάσης, ἐφάνης ἐπ᾿ ἐσχάτων ὦ Πάτερ· καὶ τῷ τῆς εὐσπλαγχνίας φωτί, εὐσεβούντωνπλήθη ζηλωτῶν, ἅπαντα ἐφώτισας, νῦν σπεύδοντα καὶ κράζοντα ἡδέως ταῦτα·

Χαίροις, ὁ νέος ἀστὴρ τῆς Aἰγίνης,

Χαίροις, ὁ θεῖος λαµπτὴρ τῆς Eἰρήνης·

Χαίροις, ὁ πράξει καὶ θεωρίᾳἐκλάµψας,

Χαίροις, ὁ λόγῳ καὶ διδαχῇ δια-λάµψας·

Χαίροις, τὸ ἐκµίµηµα Nεκταρίου τὸ σεπτόν,

Χαίροις, τὸ ἐκτύπωµα τῶν Πατέρων τὸ πιστόν·

Χαίροις, τῆς Kαππαδοκίας ἥλιος ὁ φαεινός,

Χαίροις, ὁ τῆς Ἑλλάδος φάροςτε ὁ φωτεινός·

Χαίροις, τῶν Ποιµένων πρότυπον τὸ ἀσφαλές,

Χαίροις, ποιµαινοµένων στήριγµα τὸ ἀῤῥαγές·

Χαίροις, Ὁµολογίας παράδειγµα τὸ ἀκραιφνές, 

Χαίροις, τῆς Ἐκκλησίας καύχηµα τὸ συνεχές·

Χαίροις Πάτερ θεόσοφε!

Μεγαλυνάριον

Ἦχος πλ. Δ΄.
Χαίροις Ἱερώνυµε φωτεινέ, πάντων Ὀρθοδόξων, ἀπλανέστατε ὁδηγέ· Γνησίων ἐν Πίστει, ὑπόδειγµα ἐν πᾶσι· καινοῦ Kαλανδαρίου, πλήρης καθαίρεσις.

ᾈσματικὴ Ἀκολουθία τοῦ ἐν ῾Οσίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἱερωνύμου τοῦ Νέου τοῦ Καππαδόκου, τοῦ ἐν Αἰγίνῃ διαλάμψαντος
https://www.scribd.com/document/

ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΙΑΝ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΣΟΥ ΠΡΟΣΕΞΕ

Δια να έλθει το δάκρυ, πρέπει να είναι καθαρή η καρδία, ο νους, χωρίς ξένους διαλογισμούς. Είμαι 80 ετών Γέρων, και ούτε μικρό παιδί δεν έχω φιλήσει. Αγαπήστε την καθαρότητα «και πας ο έχων την ελπίδα ταύτην επ' αυτώ αγνίζει εαυτόν, καθώς Εκείνος αγνός εστί». 

Πρόσεξε ν' αποκτήσεις την παρθενία των λογισμών σου. Μη σκέπτεσαι τίποτα πού θα σου αποσπά τον νουν από τον θεόν. Την παρθενία των λογισμών σου πρόσεξε. Το παν ξεκινά από τους λογισμούς και την καρδίαν. Πρέπει να κάμει το παν ο άνθρωπος, να τους κατευθύνει εκεί που πρέπει. Να παρακαλούμε τον Θεόν και Εκείνος θα βοηθήσει. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ μας. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε μας να λέγωμεν και ό Θεός θα βοηθήσει. Διάκρισης και «τέχνη» δι' όλα χρειάζεται.

Η σάρκα δεν σε φταίει Εσύ φταις! θέλεις και γίνεται, δεν θέλεις, δεν γίνεται. Θέλω πρώτα και έπειτα λαμβάνω όργανο την σάρκα. Θέλατε και ήλθατε. Αν δεν θέλατε, δεν θα ερχόσαστε. Δεν ημπορούσε να ελθη ή σάρκα μόνη της. Το πάν ή θέλησις! Ο νους σου, που μένει; τι μελετάει; ηδυνήθη να καθαρίσεις τον νουν από τα κοσμικά; Τα μάτια σου, τ' αυτιά σου να τα προσεχής. Άσχημα να μη βλέπουν, άσχημα να μη ακούν. Απολαύσετε την πνευματική ζωή. Δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο απ' αυτήν. Ό άγων είναι σκληρός, είναι γλυκείς Όπως οί στέφανοι. Δριμύς ό χειμών, γλυκύς ό παράδεισος. Στα πνευματικά, είναι ανοιχτή ή καρδία: αγάπη, χαρά. Την χαρά πού παίρνουμε εμείς από τα πνευματικά, δε την νοιώθει ό διάβολος, γι' αυτό μας ζηλεύει, μας φθονεί και μας στήνει παγίδες και λυπούμεθα και πέφτουμε. Πρέπει να αγωνισθούμε, γιατί χωρίς αγώνα δεν αποκτούμαι αρετή. Και να ξέρετε, αν εύκολα αποκτήσετε, εύκολα θα χάσετε. Ενώ αν με δυσκολία, με κόπο και αγώνα αποκτήσετε, δύσκολα θα χάσετε. Να προσπαθείς και να προοδεύεις εις τα Πνευματικά. Το Πνεύμα να ύψωθή. Ό νους από όλα τα άλλα, απαρηγόρητος είναι. Τα πνευματικά δίδουν χαρά και δύναμιν. Και να γνωρίζεις, όλα, απόφασης και ζήλος είναι. Αγάπησε πολύ τον Χριστό μας. Αγάπα και τους ανθρώπους, αλλά με προσοχή, ώστε ή αγάπη αύτη να μη θίξει, να μη λιγοστεύει την αγάπη σου προς τον Θεόν. Είναι όμορφη ή πνευματική ζωή. Όταν λίγο την γευθείς, θα σ' αρέσει πολύ και τότε δεν βρίσκεις ευχαρίστηση σε άλλα, όπως πριν. Να έχετε χαρά. Ή χαρά και ή λύπη ας σας είναι φιλοξενούμενες, όχι όμως ή απελπισία. Της απελπισίας να της κλείνετε την πόρτα! Ό Χριστιανός δεν πρέπει ούτε δειλός να είναι, ούτε απελπισία να έχη. Στην έργασίαν ή στο καθήκον σου, με χαρά να πηγαίνεις, με χαρά να φεύγεις! Προσπάθησε να είσαι απαθής. Κανένα μη λύπησης, για τίποτα μη λυπηθείς. Νουν να έχεις και νουν να μη έχεις. Γλώσσα να έχεις και γλώσσα να μη έχεις. Μάτια να έχεις και μάτια να μη έχεις. Αυτιά να έχεις και αυτιά να μη έχεις. Με καταλαβαίνεις; Το σπίτι, έχει παράθυρα, πόρτες κλπ. Δια ν' ασφαλισθώμεν, τα κλείνωμεν. Έτσι λοιπόν, δια ν' ασφαλισθώμεν, δια να διατηρήσωμεν την υγεία της ψυχής, πρέπει να προσέχωμεν τας αισθήσεις. Η κάθε ημέρα να προσέχετε πως θα περάση. Το μέλλον σας, αναθέσατέ το εις την θεία Πρόνοια! θα βοηθήσει ο Θεός! Ότι είναι θέλημα Θεού και δια την σωτηρίαν μας θα γίνη. Μη σκέπτεστε δηλαδή και βάζετε εις τον νουν σας βάρος δια το μέλλον. Είναι σοφός ο άνθρωπος ο οποίος πιστεύει, αγαπά τον Θεόν και υπομένει. Μην ανησυχείτε δια το μέλλον σας. Αναθέσατέ το εις την Θείον Πρόνοια. Μη σκέπτεστε και βάζετε βάρος στο κεφάλι σας. Δεσμεύετε την διάνοια σας με την αγάπην του Θεού. Τον Θεόν να θεωρείται πως είναι εμπρός σας και να του λέτε τα παράπονά σας. Και οι δοκιμασίες κάνουν καλό. Μη φοβηθής. Ο Χριστός μας σαράντα μέρες αγωνίσθηκε στην έρημον, αλλά έπειτα Άγγελοι τον υπηρετούσαν. Είναι πολύ στοργικός ο Χριστός μας. Συχνά, για ωφέλεια μας, επιτρέπει και δυνατή λύπην. Για λίγο νοιώθουμε πως μας εγκατέλειψε, αλλά μετά επειδή λυπάται, μας αγαπά, μας πνίγει το ελεός Του, η στοργή Του. Μη φοβηθής ποτέ, μόνον αγάπα τον Χριστό μας. Όταν σου προσφέρουν κάτι, να το παίρνεις γιατι αν αρνείσαι, εμποδίζεις την χάριν από τον δίδοντα και όταν το παίρνεις, ταπείνωσιν δείχνεις. Εκείνος που δίδει παίρνει χάριν. Μη λες όχι. Και αν σου δίδουν κάτι που εσύ δεν έχεις, το κρατάς. Αν σου δίδουν κάτι που το έχεις, δίδεις εις τον μη έχοντα. Μη λέτε πολλά. Κρατήστε την γλώσσαν. Αγαπήστε την σιωπή. Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλείτε. Τόσον είναι όμορφη ή σιωπή. Να είσθε επιμελείς σε ό,τι κάνετε. Εγώ αγαπούσα και έδιδα επιμέλεια από μικρός σε όλα. Από ένδεκα χρονών, ακόμα θυμούμαι το μάθημα. Ο «πόλεμος» δεν άρχεται μόνος του, δηλαδή εάν δεν δώσουμε εμείς αιτία. Φταίνε τα πάθη μας που τα αφήνουμε και δεν τα πολεμάμε. Αφού δεν αποφεύγουμε τις αιτίες, δεν μπορεί, θά'ρθη πόλεμος. Πρόσεχε πολύ τον νου σου. Μη τον βαρύνεις με λύπην ή άσκοπα προβλήματα και άλλα πολλά Το νερό, όταν είναι καθαρό και ήσυχο, βλέπεις μέσα εις τον βυθόν του και την καρφίτσα. Έτσι είναι και ο νους. Πρέπει να μαθαίνεις τις πανουργίες του πειρασμού, δια να γλιτώσεις, δια να μη δύναται να σε βλάψει. Και προσοχή: Όταν δεν μπορεί να μας ρίξει στις πράξεις, μας ρίχνει με τους λογισμούς. Προσπαθεί να ρίχνει τον άνθρωπον και μετά του φέρνει ελεγκτικούς λογισμούς, δια να τον ρίξει στην απελπισία. Να τα γνωρίζεις αυτά, - ποτέ - το τονίζω, να μη δεχθείς απελπισίαν και δια τίποτε. Και εις τους λογισμούς που από τον πειρασμόν έρχονται, να λέγεις: «Και στη κόλασιν να πάω, σε καλύτερη θέση από σένα θα είμαι! Δεν φοβάμαι, διότι εγώ δύναμαι να μετανοήσω και ο Θεός είναι όλος Αγάπη. Ποτέ, και δια τίποτα απελπισία». Μη δέχεσαι θλίψεις. Μη σκέπτεσαι με λύπην και βαρύνεις τον νουν σου. Να λέγεις μόνον: Χριστέ μου, σε παρακαλώ, μη με εγκατάλειψης. Ό,τι και να σου συμβεί, μη λυπηθείς πολύ, μόνον αυτό να λέγεις: Χριστέ μου, Σύ μη με εγκαταλείψης. Και νά' χης ηρεμία, γαλήνη εις την ψυχήν σου. Ο Σολομών ζήτησε από τον Θεόν σοφία και όμως έπεσε. Εσύ μη ζηλέψεις ούτε την σοφία, αλλά ζήλεψε και ζήτησε από τον Χριστό μας, Πίστιν και αγάπην σε εκείνον. Πρόσεχε μην αποκτήσης συνήθειαν κακήν, διότι η συνήθεια γίνεται δευτέρα φύσις. Το πείσμα είναι ελάττωμα, αλλά συχνά είναι και άγιο. Είναι και το καλό πείσμα. Αν δεν έχει κανείς πείσμα, αι δυσκολίαι που θα συναντήση θα τον κάμψουν, θα του φέρουν φόβον και δειλία. Το πείσμα το καλό, την δυνατή θέλησιν προσπάθησε ν' αποκτήσης. 

Από την ζωήν μη περιμένεις όλο χαρές. Είναι περισσότερον ακανθόσπαρτος, παρά ανθόσπαρτος ο βίος του άνθρωπου. Να είμαστε πρόθυμοι να υποφέρουμε. Να αγαπούμε και την κακοπέραση: λίγο φαγητό, λίγο ύπνο κλπ. Εγώ πολλά πέρασα. Και πείνασα και έξω στα δέντρα κοιμήθηκα. Δόξα τω θεώ για όλα αυτά, λύπη δεν είχα.

Από την έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου,Κυψέλη Αίγινας.Τίτλος,επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.Η εικόνα της ανάρτησης ανήκει στον ζωγράφο-αγιογράφο Μιχαήλ Χατζηγεωργίου,τον οποίο ευχαριστούμε.

Όσιος Ιερώνυμος Αιγίνης

ΜΥΡΩΜΕΝΑ ΑΝΘΗ ΟΣΙΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΑΙΓΙΝΗΣ

..Ποτέ,το τονίζω,να μη δεχθείς απελπισίαν και δια τίποτε.Και εις τους λογισμούς που από τον πειρασμόν έρχονται,να λέγεις:«Και στη κόλασιν να πάω,σε καλύτερη θέση από σένα θα είμαι!Δεν φοβάμαι,διότι εγώ δύνομαι να μετανοήσω και ο Θεός είναι όλος Αγάπη.Ποτέ,και δια τίποτα απελπισία».Μη δέχεσαι θλίψεις.Μη σκέπτεσαι με λύπην και βαρύνεις τον νουν σου.Να λέγεις μόνον:Χριστέ μου,σε παρακαλώ,μη με εγκαταλείψης,ότι και να σου συμβεί,μη λυπηθείς πολύ,μόνον αυτό να λέγεις:Χριστέ μου,Σύ μη με εγκαταλείψης.Και νάχης ηρεμία,γαλήνη εις την ψυχήν σου...

Aπολαύσετε την πνευματική ζωή.Δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο απ’ αυτήν.Ό αγών είναι σκληρός,είναι γλυκός,όπως οί στέφανοι.Δριμύς ό χειμών,γλυκύς ό παράδεισος.Στα πνευματικά είναι ανοιχτή ή καρδία:αγάπη,χαρά.Την χαρά πού παίρνουμε εμείς από τα πνευματικά,δε την νοιώθει ο διάβολος,γι’αυτό μας ζηλεύει,μας φθονεί και μας στήνει παγίδες και λυπούμεθα και πέφτουμε.Πρέπει να αγωνισθούμε,γιατί χωρίς αγώνα δεν αποκτούμαι αρετή.Και να ξέρετε,αν εύκολα αποκτήσετε,εύκολα θα χάσετε.Ενώ αν με δυσκολία,με κόπο και αγώνα αποκτήσετε,δύσκολα θα χάσετε.Να προσπαθείς και να προοδεύεις εις τα Πνευματικά.Το Πνεύμα να υψωθεί.Ό νους από όλα τα άλλα,απαρηγόρητος είναι.Τα πνευματικά δίδουν χαρά και δύναμιν.

Και να γνωρίζεις,όλα,απόφασις και ζήλος είναι.Αγάπησε πολύ τον Χριστό μας.Αγάπα και τους ανθρώπους,αλλά με προσοχή,ώστε ή αγάπη αύτη να μη θίξει,να μη λιγοστεύει την αγάπη σου προς τον Θεόν.Είναι όμορφη ή πνευματική ζωή.Όταν λίγο την γευθείς,θα σ’ αρέσει πολύ και τότε δεν βρίσκεις ευχαρίστηση σε άλλα,όπως πριν.Να έχετε χαρά.Ή χαρά και ή λύπη ας σας είναι φιλοξενούμενες,όχι όμως ή απελπισία.Της απελπισίας να της κλείνετε την πόρτα!Ό Χριστιανός δεν πρέπει,ούτε δειλός να είναι,ούτε απελπισία να έχει.Στην εργασία ή στο καθήκον σου,με χαρά να πηγαίνεις,με χαρά να φεύγεις!Προσπάθησε να είσαι απαθής.Κανένα μη λυπήσεις,για τίποτα μη λυπηθείς.Νουν να έχεις και νουν να μη έχεις.Γλώσσα να έχεις και γλώσσα να μη έχεις.Μάτια να έχεις και μάτια να μη έχεις.Αυτιά να έχεις και αυτιά να μη έχεις.Με καταλαβαίνεις;Το σπίτι έχει παράθυρα,πόρτες κλπ.Δια ν’ασφαλισθώμεν,τα κλείνωμεν.Έτσι λοιπόν,δια ν’ ασφαλισθώμεν,δια να διατηρήσωμεν την υγεία της ψυχής,πρέπει να προσέχωμεν τάς αισθήσεις.Ή κάθε ημέρα να προσέχετε πώς θα περάσει.Το μέλλον σας,αναθέσατε το εις την θεία Πρόνοια!θα βοηθήσει ό Θεός!Ότι είναι θέλημα Θεού και δια την σωτηρίαν μας θα γίνει.Μη σκέπτεστε δηλαδή και βάζετε εις τον νουν σας βάρος δια το μέλλον.Είναι σοφός ό άνθρωπος ό οποίος πιστεύει,αγαπά τον Θεόν και υπομένει.Μη ανησυχείτε δια το μέλλον σας.Αναθέσατε το εις την Θείον Πρόνοια.Μη σκέπτεστε και βάζετε βάρος στο κεφάλι σας.Δεσμεύετε την διάνοια σας με την αγάπη του Θεού.Τον Θεόν να θεωρείται πώς είναι εμπρός σας και να του λέτε τα παράπονα σας.Και οι δοκιμασίες κάνουν καλό.Μη φοβηθείς.Ό Χριστός μας σαράντα μέρες αγωνίσθηκε στην ερημον,αλλά έπειτα Άγγελοι τον υπηρετούσαν.Είναι πολύ στοργικός ο Χριστός μας.Συχνά,για ωφέλειά μας,επιτρέπει και δυνατή λύπην.Για λίγο νοιώθουμε πώς μας εγκατέλειψε,αλλά μετά επειδή λυπάται,μας αγαπά,μας πνίγει το έλεος Του η στοργή Του.Μη φοβηθείς ποτέ,μόνον αγάπα τον Χριστό μας.Όταν σου προσφέρουν κάτι,να το παίρνεις γιατί αν αρνείσαι,εμποδίζεις την χάριν από τον δίδοντα και όταν το παίρνεις,ταπείνωσιν δείχνεις.Εκείνος πού δίδει παίρνει χάριν.Μη λες όχι.Και αν σου δίδουν κάτι πού εσύ δεν έχεις,το κρατάς.Αν σου δίδουν κάτι πού το έχεις,δίδεις εις τον μη έχοντα.Μη λέτε πολλά.Κρατήστε την γλώσσαν.Αγαπήστε την σιωπή.Αν την συνηθίσετε,μετά δεν θα θέλετε να ομιλείτε.Τόσον είναι όμορφη ή σιωπή.Να είσθε επιμελείς σε ότι κάνετε.Εγώ αγαπούσα και έδιδα επιμέλεια από μικρός σε όλα.Από ένδεκα χρονών,ακόμα θυμούμαι το μάθημα.Ό «πόλεμος» δεν άρχεται μόνος του,δηλαδή,εάν δεν δώσουμε εμείς αιτία.Φταίνε τα πάθη μας πού τα αφήνουμε και δεν τα πολεμάμε.Αφού δεν αποφεύγουμε τις αιτίες,δεν μπορεί, θά΄ρθη πόλεμος.Πρόσεχε πολύ τον νου σου.Μη τον βαρύνεις με λύπην ή άσκοπα προβλήματα και άλλα πολλά.Το νερό,όταν είναι καθαρό και ήσυχο,βλέπεις μέσα εις τον βυθόν του και την καρφίτσα.Έτσι είναι και ο νους.Πρέπει να μαθαίνεις τις πανουργίες του πειρασμού δια να γλιτώσεις,δια να μη δύναται να σε βλάψει.Και προσοχή:Όταν δεν μπορεί να μας ρίξει στις πράξεις,μας ρίχνει με τους λογισμούς.Προσπαθεί να ρίχνει τον άνθρωπον και μετά του φέρνει ελεγκτικούς λογισμούς,δια να τον ρίξει στην απελπισία.Να τα γνωρίζεις αυτά.Ποτέ,το τονίζω,να μη δεχθείς απελπισίαν και δια τίποτε.Και εις τους λογισμούς που από τον πειρασμόν έρχονται,να λέγεις:«Και στη κόλασιν να πάω,σε καλύτερη θέση από σένα θα είμαι!Δεν φοβάμαι,διότι εγώ δύνομαι να μετανοήσω και ο Θεός είναι όλος Αγάπη.Ποτέ,και δια τίποτα απελπισία».Μη δέχεσαι θλίψεις.Μη σκέπτεσαι με λύπην και βαρύνεις τον νουν σου.Να λέγεις μόνον:Χριστέ μου,σε παρακαλώ,μη με εγκαταλείψης,ότι και να σου συμβεί,μη λυπηθείς πολύ,μόνον αυτό να λέγεις:Χριστέ μου,Σύ μη με εγκαταλείψης.Και νάχης ηρεμία,γαλήνη εις την ψυχήν σου.Ούτε ή χαρά,ούτε ή λύπη να μη σε κυριέψουν.Ό Σολομών ζήτησε από τον Θεόν σοφία και όμως έπεσε.Εσύ μη ζηλέψεις ούτε την σοφία,αλλά ζήλεψε και ζήτησε από τον Χριστό μας,Πίστιν και αγάπην σε εκείνον.Πρόσεχε μην αποκτήσεις συνήθειαν κακήν,διότι ή συνήθεια γίνεται δευτέρα φύσις.Το πείσμα είναι ελάττωμα,αλλά συχνά είναι και άγιο.Είναι και το καλό πείσμα.Αν δε έχει κανείς πείσμα,και οι δυσκολίαι,που θα συναντήσει θα τον κάμψουν,θα του φέρουν φόβον και δειλία.Το πείσμα το καλό,την δυνατή θέλησιν προσπάθησε ν’αποκτήσεις.Από την ζωήν μη περιμένεις όλο χαρές.Είναι περισσότερον ακανθόσπαρτος,παρά ανθόσπαρτος ο βίος του ανθρώπου.Να είμαστε πρόθυμοι να υποφέρουμε.Να αγαπούμε και την κακοπέραση:λίγο φαγητό,λίγο ύπνο κλπ.Εγώ πολλά πέρασα.Και πείνασα και έξω στα δέντρα κοιμήθηκα.Δόξα τω θεώ για όλα αυτά,λύπη δεν είχα.Ό Θεός δεν δείχνει μόνον πολλήν άγάπην,αλλά μεγάλην στοργή.Με λίγη καλήν προαίρεσιν που δεικνύομε,μας συντρέχει,μας βοηθά.Με λίγη μετάνοιαν,συντριβήν κλπ μας συγχωρεί πολλά αμαρτήματα.Ποταμός το έλεός Του.Να λες στον Χριστό μας:Σ’ αγαπώ Κύριε,Σ’ αγαπώ,διότι είσαι Αγάπη.Ποίον είναι πιο δυνατό:το νερό ή η φωτιά;Το νερό Γέροντα.'Οχι.Χίλια κιλά κάρβουνα αναμμένα,τα σβήνει ένας τενεκές νερό;Δυο κιλά κάρβουνα δεν τα σβήνουν δέκα τενεκέδες νερό;Ούτε το ένα λοιπόν,ούτε το άλλο,αλλά ή ποσότης!Ναι,η ποσότης έχει την δύναμιν.

Αύξησε τα πνευματικά δια να νικήσωμεν.Δεν θα σωθούν μόνον όσοι πηγαίνουν εις την Μονήν,άλλα όσοι αγωνίζονται σωστά,Πάντως,υψηλότερο από τον χορόν των παρθένων δεν υπάρχει.Όπου και να πας,υπάρχει και το φως,υπάρχει και το σκότος.Από σένα εξαρτάται τι θα διαλέξης,τι θα ακολουθήσεις.Ότι βλάπτει,μη δίδεις σημασία,ότι ωφελεί πνευματικά,ακολούθησε.Προσπάθησε,επιμέλεια χρειάζεται και ζήλος.Για ότι βλάπτει,αδιάφορος να είσαι!Αν δεν πάρουμε απόφασιν θανάτου,το πνευματικόν μέρος δεν εκτελείται!...

Δημοσίευση από το βιβλίο της Σωτηρίας Νούση:''Ὁ Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας (1883-1966)'', Ζ’έκδοση,Φεβρουάριος 2010,εκδόσεις Ἑπτάλοφος.Τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Όσιος Ιερώνυμος Αιγίνης

Η ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΑΙΓΙΝΗ

 Μετὰ ἀπὸ σχετικὴ εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος, κ. Γεροντίου, πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος  πραγματοποιήθηκε ἡ ἐπίσημη Ἁγιοκατάταξη στὸ ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Ἱερονύμου, κατὰ κόσμον Βασιλείου Ἀποστολίδη ἀπὸ τὴν Καρβάλη τῆς Καππαδοκίας.,

  Στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων στὴν Αἴγινα, τοῦ ὁποίου κτήτωρ ἦταν ὁ ἴδιος ὁ τιμώμενος Ἅγιος, τελέστηκε ὄρθρος καὶ Πολυαρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, κ. Καλλινίκου, συμπαραστατουμένου ὑπὸ τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος, κ. Γεροντίου, ὁ ὁποῖος καὶ ἐκφώνησε τὸν πανηγυρικὸ τῆς ἡμέρας, καὶ τῶν Ἐπισκόπων τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ρουμανίας, Ἐπισκόπου Σουτσεάβας, κ. Σωφρονίου καὶ Γκαλατσίου, κ. Διονυσίου, δεκάδος ἱερέων καὶ τετράδος Διακόνων. Στὸ ἱερὸ βῆμα παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας, κ. Χρυσόστομος, ὁ Σεβασμιώτατος Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς, κ. Κυπριανός, ὁ Θεοφιλέστατος Γαρδικίου, κ. Κλήμης, ὁ Θεοφιλέστατος Φωτικῆς, κ. Αὐξέντιος καὶ ὁ Θεοφιλέστατος Ἀρχιγραμματεὺς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, Μαραθῶνος, κ. Φώτιος, ὁ ὁποῖος καὶ ἀνέγνωσε στὸ τέλος τῆς πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας τὴν ἐπίσημη Συνοδικὴ Πράξιν Ἁγιοκατάξεως τοῦ Ἁγίου Ἱερωνύμου.

 Στὸ μέσο τοῦ κατανυκτικοῦ Ἱεροῦ ναοῦ εἶχαν τοποθετηθεῖ τὰ ἱερὰ λείψανα τοῦ Ὁσίου, τὰ ὁποῖα εἶχαν μεταφερθεῖ χάριν εὐλογίας τοῦ πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος, ἀπὸ τὸ παρακείμενο Ἡσυχαστήριο τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ὅπου καὶ ὁ τάφος τοῦ Ὁσίου. Εὐπρεπισμένο ἐπίσης, πίσω ἀπὸ τὰ ἱερὰ λείψανα, δέσποζε τὸ ἱερὸ εἰκόνισμα τοῦ Ἁγίου, τὸ ὁποῖο φιλοτεχνήθηκε γιὰ αὐτὴ τὴν περίσταση δαπάναις τοῦ οἰκείου Ἱεράρχη.

  Δάκρυα χαρᾶς καὶ συγκίνησης πλημμύρισαν τὰ μάτια τῶν παρευρισκομένων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν,ὅταν ὁ Μακαριώτατος ὕψωσε τὴν ἱερὰ λειψανοθήκη τοῦ Ἁγίου, σταυρώνοντας τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα,ἐνῶ ψαλλόταν τὸ «Τίς Θεὸς μέγας» ἀπὸ ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα καὶ ὑπὸ τοὺς πανηγυρικοὺς ἤχους τῶν κωδωνοκρουσιῶν.

  Ὅπως εὔστοχα ἐλέχθη ἀπὸ τὸ Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, τέτοιες ἱστορικὲς καὶ ἀνεπανάληπτες στιγμές, ὅπως κι ἄλλες ποὺ μᾶς ἐπιφυλάσσει ὁ Δωρεοδότης Κύριος, ἀποτελοῦν καρποὺς εὐλογίας καὶ χάριτος ἀπὸ τὴν κατὰ Θεὸν Ἕνωσιν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων στὸ ἕνα καὶ αὐτὸ Συνοδικὸ Σῶμα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΔΩ