Ειδοποιήθηκε πως σχεδίασαν να τον σκοτώσουν όταν θα πάει στην εκκλησία, οπότε έλειψε μια Κυριακή. Πριν την επόμενη Κυριακή ξαναπληροφορείται πάλι πως όταν θα πηγαίνει στην εκκλησία για τον όρθρο, θα του την έχουν στημένη, και θα τον σκοτώσουν.
Η απάντηση του Καποδίστρια:
«Αδυνατώ να λείψω δύο συνεχόμενες Κυριακές από την εκκλησία, ας με σκοτώσουν…».
Λίγο πριν φτάσει στην εκκλησία, μια κωφάλαλη ζητιάνα είδε τον Κυβερνήτη, στράφηκε προς το μέρος του και κινήθηκε προς αυτόν. Ο Κυβερνήτης θεώρησε ότι ενδεχομένως ζητάει ελεημοσύνη και πήγε να της δώσει.
Εκείνη δεν τα δέχτηκε και με άναρθρες κραυγές προσπάθησε να τον αποτρέψει από το να πάει προς το ναό. Αυτός την προσπέρασε.
Φτάνοντας, ο Κυβερνήτης είδε τον Κωνσταντίνο και το Γεώργιο Μαυρομιχάλη.
Κοντοστάθηκε, αποφάσισε όμως να συνεχίσει τις τελευταίες στιγμές του βίου του σ’ αυτό τον κόσμο, έτσι όπως είχε συμπεριφερθεί και πολιτευθεί σ’ όλη του τη ζωή.
«Μ’ αυτές τις ιδέες και τις αρχές έμαθα να πολιτεύομαι. Δεν θ’ αλλάξω τώρα. Μ’ αυτές θα συνεχίσω κι ό,τι θέλει ας γίνει».
Έβγαλε το καπέλο του με το αριστερό του χέρι, ανέβηκε το πλατύσκαλο του Αγίου Σπυρίδωνα [στο Ναύπλιο], έκανε το σταυρό του με το δεξί και πέρασε στην αιωνιότητα.
Αιωνία η μνήμη!
(Ιστολόγιο «Τρελο-γιάννης», 27-09-2025)
