Ἂς
ἀνοίξωμε λοιπόν τίς καρδιἐς μας καί
ἂς τίς καταστήσωμε «Γῆν ἀγαθήν»,
προκειμένου ὁ πολύτιμος «σπόρος» πού
μᾶς δίδεται, νά μή πνιγῆ ἀπό ἀγκάθια,
νά μή πατηθῆ καί ἁρπαγῆ ἀπό πετεινά
καί νά μή πέση ἐπί πέτρας...!
==================
Ἡ διαχείρισις τοῦ σπόρου, ἀπαιτεῖ γνώσεις καί ἱανότητες ἀπό τόν σπορέα.
Τό ΠΟΥ καί ΣΕ ΠΟΙΟ ΕΔΑΦΟΣ θά πέση, ἒχει τεράστια σημασία γιά τήν ἀξιοποίηση τοῦ σπόρου καί τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἀποστολῆς του.
Ἀπό τήν καλή ποιότητα τοῦ σπόρου ἀλλά καί ἀπό τήν καταλληλότητα καί δεκτικότητα τοῦ ἐδάφους στό ὁποῖο θά πέση, ἐξαρτᾶται τό ἐάν τελικῶς θά βλαστήση καί θά δώση τόν καρπό πού πρέπει...!
Ἡ Εὐαγγελική Παραβολή τοῦ «καλοῦ σπορέως», εἶναι καί αὐτή, ὃπως ὃλες ἂλλωστε οἱ Παραβολές διά τῶν ὁποίων μεταδίδεται ὁ Λόγος Τοῦ Κυρίου μας, γεμάτη Σοφία καί Συμβολισμούς.
Εἶναι πολύ χρήσιμο καί ἐποικοδομητικό γιά τίς ψυχές μας, τό νά δυνηθοῦμε νά ἐμβαθύνωμε στίς τεράστιες ΑΛΗΘΕΙΕΣ πού κρύπτονται μέσα στά ἁπλᾶ λόγια τῶν Παραβολῶν αὐτῶν.
Τό «χωράφι» στό ὁποῖο ὁ «σπορεύς» τῆς Παραβολῆς μας, ἂρχισε νά ρίχνη τόν «σπόρο» του, εἶναι ἡ ἀνθρωπότητα.
Σ’ αὐτό τό χωράφι, ἡ προετοιμασία, τό «ὂργωμα», ἒχει γίνει κατά τρόπο μυστηριακό, μέσα ἀπό τήν ἒμφυτη προδιάθεση τοῦ ἀνθρώπου νά συνδεθῆ μέ τό ΘΕΙΟΝ.
Λέτε νά εἶναι...τυχαῖο τό ὃ,τι, καί οἱ πιό ἀπομονωμένοι ἀπό τήν γνώση λαοί, αὐτοί πού οὐδεμία σχέση ἒχουν μέ Παιδεία καί μελέτη Ἱερῶν Κειμένων, δημιουργοῦν τούς δικούς τους «θεούς», τούς παγανιστικούς, τούς ψεύτικους, τά εἲδωλα, τούς «ΠΟΙΗΘΕΝΤΑΣ» ;
Αὐτοί οἱ «θεοί» εἶναι οἱ «ποιηθέντες», τούς ὁποίους βεβαίως κατακρημνίζει τό Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας, λέγοντας «...φῶς ἐκ Φωτός, Θεόν ἀληθινόν, ἐκ Θεοῦ Ἀληθινοῦ, γεννηθέντα, ΟΥ ΠΟΙΗΘΕΝΤΑ...»
Τό «χωράφι» λοιπόν εἶναι ἓτοιμο νά δεχθῆ τόν σπόρο.
Εἶναι, ὃμως, φυσικό, μέσα σ’ αὐτό, νά ὑπάχουν καί περιοχές, μέ διαφορετική ποιότητα καί σύνθεση ἢ χρήση τοῦ έδάφους.
Εἶναι περιοχές, στίς ὁποῖες ὑπάρχουν κάποιες πέτρες, οἱ ὁποῖες εἶναι πιθανόν νά ἒχουν ἐπάνω τους έλάχιστη ποσότητα χώματος,
Τότε, ὁ σπορος βλαστάνει γιά λίγο καί μετά ξηραίνεται.
Ὃμως, πολλές φορές, αὐτό πού ἐμεῖς νομίζομε γιά πέτρα, εἶναι ἁπλῶς ἓνας μεγάλος σβῶλος ἀπό χῶμα, ὁπότε ὁ σπόρος καί βλαστάνει καί δίδει καρπούς...!
Ἂν Ὁ Λόγος Τοῦ Κυρίου πού εἶναι ὁ «σπόρος» πέση λοιπόν ἐπάνω σέ μιά πέτρινη καρδιά,, ἀκόμα καί ἂν «φυτρώση» γιά λίγο, δέν θά «πιάση», διότι αὐτή ἡ πέτρινη καί χωρίς ἲχνος καλῆς προαιρέσεως («χῶμα») καρδιά, θά ἀπορρίψη κάθε καλό μήνυμα καί θά παραμείνη ἀσυγκίνητη καί στεῖρα...!
Ὁ σπόρος (Λόγος) πού πίπτει ἐπί τῆς πέτρας, ὃπου ὑπάρχει μικρά, ἒστω, ποσότης, «χώματος» (ἀρχική, ἀγαθή προαίρεσις) γίνεται μετά χαρᾶς
ἀποδεκτή στήν ἀρχή, ἀλλά ἐπειδή δέν ὑπάρχουν «στέρεες ρίζες» ζεούσης καί ΑΛΗΘΟΥΣ Πίστεως, ὃταν εὑρεθοῦν πρό τῶν διαφόρων πειρασμῶν, ἐγκαταλείπουν αὐτά πού αρχικῶς ἐπίστευσαν καί ἐπιστρέφουν στόν τρόπον ζωῆς πού τούς ἐπιβάλλει ὁ πονηρός μέ τίς πολλές παγίδες πού στήνει τργύρω τους..!
Ἂν, ὃμως, ἒχωμε νά κάνωμε μέ μία καρδιά ἡ ὁποία ἒχει σκληρύνει καί ἒχει ἀρχίσει νά..«πετρώνη», ἀλλά δέν ἒχει πετρώσει πλήρως, τότε, ὁ «σπόρος» θά πέση ἐπάνω σέ ἓναν σκληρό μέν ἀλλά «χωμάτινο ὂγκον», τόν ὁποῖον διασπᾶ καί θά λυγίση κάθει εἲδους ἀρνητική θέση κάνοντας τό θαῦμα του..! Θά φέρη τήν ζωή ἐκεῖ πού βασίλευε τό σκότος καί ὁ θάνατος, χαρίζοντας τό ΦΩΣ τό ἀληθινόν, τό κοσμοσωτήριον...!
Ποσότητα σπόρου, πίπτει, κατά τήν παραβολήν, πλησίον τῆς ὁδοῦ, ὃπου καταπατεῖται ἀπό τούς περαστικούς καί τελικῶς γίνεται τροφή τῶν πτηνῶν.
Αὐτή ἡ περίπτωσις, ἐπισημαίνει τόν Λόγον Τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖον ἀκούουν κάποιοι, ἀλλά ἒρχεται ὁ πονηρός καί μή ευρίσκων σοβαράν ἀντίστασιν λόγω τῆς... «χλιαρότητος» τῶν ἀκουσάντων, αἳρει τήν ἀγαθήν ἐπίδρασιν ἐπί τῶν καρδιῶν των, προκειμένου νά μή σωθοῦν ἂν πιστεύσουν καί ἐνστερνησθοῦν πλήρως αὐτά τά ὁποῖα ἢκουσαν.
Τά δέ πετεινά τοῦ οὐρανοῦ πού κατατρώγουν τόν σπόρο, εἶναι οἱ γήινες καί ὑλικές ἐπιθυμίες τῶν ἀνθρώπων ἐκεινων, πού προκειμένου νά μήν ἒχουν νά ...«δώσουν λόγον», ἀπαρνοῦνται τά ὃσα ἢκουσαν καί τά ἀπορρίπτουν...!
Ἂλλη ποσότης σπόρου, πίπτει ἐκεῖ ὃπου ὑπάρχουν «ἀγκάθια» καί «ζιζάνια», τά ὁποῖα καταπνίγουν ὃ,τι καί ἂν φυτρώση.
Ἐδῶ γίνεται μία «ἀπεικόνισις» τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἂν καί ἢκουσαν τόν Λόγον, πνιγμένοι οἱ ἲδιοι μέσα στόν ζῶφον τῶν παθῶν, τῶν ὑλικῶν ἐπιθυμιῶν, τὴς λατρείας καί «θεοποιήσεως» τοῦ πλούτου καί τῶν ἡδονῶν τοῦ βίου, καταπνίγουν μέσα των κάθε ἀγαθήν ἐπίδρασιν τοῦ Θείου Λόγου καί ἐπιστρέφουν στόν στεῖρον καί ἀτελέσφορον τρόπο ζωῆς πού τούς ἐπιβάλλει μέ τήν πονηρίαν καί τίς παγίδες του ὁ διάβολος.
Τέλος, ὁ σπόρος πού πίπτει στήν «γῆν τήν καθαράν καί καλά προετοιμασμένην», ἣτοι ὁ Λογος πού εἰσακούεται ἀπό καρδίας καθαράς καί ἑτοίμους νά δεχθοῦν τήν ἂνωθεν παρεχομένην Σωτηρίαν, καρποφορεῖ ΠΛΗΡΩΣ καί ἀποδίδει πολλαπλᾶ ἀγαθά ὠφέλη εἰς τούς ἀποδεχομένους τάς ἀληθείας καί τάς προτροπάς πού τούς δίδονται, πρός Σωτηρίαν τῶν ψυχῶν των ἀνθρώπους...!
Ὃλα αὐτά, δίδονται ὑπό Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, ὑπό μορφήν παραβολῆς καί ἀποτελοῦν καί αὐτά ἓνα εἶδος «σπόρου», πού ἀποζητᾶ «γῆν ἀγαθήν καί καλῶς προετοιμασμένην», προκειμένου νά «πιάση τόπον» καί νά σώση τάς ψυχάς πού θά ἀποδεχθοῦν τάς ἀληθείας πού περιέχει.
Ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις, ΔΕΝ ὑποστηρίζει αὐτό πού ἀπό πολλούς κακοδόξους ἢ ἡμιμαθεῖς λέγεται, μέ τήν φρᾶσιν «Ἡ Θρησκεία λέγει.. πίστευε καί μή ἑρεῦνα»..!
Ἀντιθέτως, ὑποστηρίζει καί διδάσκει τό «μελετᾶτε καί ἑρευνᾶτε τάς Γραφάς», πρᾶγμα πού σημαίνει, πώς ἡ μελέτη τῶν Ἱερῶν Εὐαγγελίων , δίδει γνώσεις ψυχωφελεῖς καί κατευθυντηρίους καί ἐπιβάλλεται προκειμένου νά μανθάνη ὁ Πιστός τό ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ὑποστηρίζει ἡ Θεία Διδασκαλία καί νά μή γίνεται θῦμα τῶν ὃσων παραπλανητικῶν καί διαβρωτικῶν διαδίδουν οἱ κακόδοξοι καί παντεῖοι ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι ἀποσκοπούν εἰς τήν ἀποδόμησιν καί τόν ἐξευτελισμόν τῆς Θείας Διδασκαλίας καί τῶν Θείων Ἐντολῶν, ὣστε οἱ ἂνθρωποι νά ΜΗΝ ἀκολουθοῦν τήν Ὀρθήν ὁδόν ἀλλά τάς αἱρετικάς καί ἀντιορθοδόξους ἀτραπούς πού ὁδηγοῦν εἰς τήν ἀπώλειαν καί τόν Ἠθικόν θάνατον...!
Ἂς ἀνοίξωμε λοιπόν τίς καρδιἐς μας καί ἂς τίς καταστήσωμε «Γῆν ἀγαθήν», προκειμένου ὁ πολύτιμος «σπόρος» πού μᾶς δίδεται, νά μή πνιγῆ ἀπό ἀγκάθια, νά μή πατηθῆ καί ἁρπαγῆ ἀπό πετεινά καί νά μή πέση ἐπί πέτρας...!
Εἶναι μεγάλη εὐλογία τό νά μελετᾶ κάποιος τάς Γραφάς, ἀλλά προσοχή. Πρέπει νά ἀντιλαμβάνεται τό τί διαβάζει ἢ ἀκούει. Καί αὐτό, μέ τήν καταστροφή (σκόπιμον ) τῆς τελείας Ἑλληνικῆς μας γλώσσης, γίνεται ὃλο καί πιό δὐσκολο.
Ἐάν κάτι δεν κατανοῆ κάποιος, ἂς προστρέξη εἰς τόν Πνευματικό του προκειμένου νά τοῦ ἐπιλυθυῦν οἱ ἀπορίες.
Ἐδῶ δέ, πρέπει νά τονίσωμε πώς ἡ μεταφορά τῶν Θείων Βιβλίων εἰς τό «βάρβαρο» γλωσσικό ίδίωμα πού ἒχει ἐπιβληθεῖ ἀπό ἀνθελληνας «ταγούς», ΔΕΝ ΠΡΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΑΠΗ, διότι θά δοθῆ ἡ εὐκαιρία νά διαστραφοῦν τά ὃσα διδάσκονται ἀπό τούς... «μεταφραστές» (δέν πρόκειται περί «μεταφράσεως» καθ’ ὃσον ἡ Ἑλληνική, Καθαρεύουσα ἢ Ὀρθή Δημοτική, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ Η ΑΥΤΗ ΓΛΩΣΣΑ.
Ἁπλῶς, πρέπει οἱ γονεῖς νά ἐμφυσήσουν στά παιδιά των τήν ἀγάπη πρός τήν Ἑλληνική γλῶσσα καί νά τά προτρέψουν νά τήν μάθουν κατά τρόπο σωστό καί ὂχι ὃπως θέλουν νά τήν.. «διδάξουν» οἱ ἐπιδιώκοντες τόν ἀφελληνισμόν και τόν ἀποχριστιανισμόν μας...!
Καί ἐπαναλαμβάνω, μέ ὃλην τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μου πώς ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΗ ΤΑΣ ΕΥΘΥΝΑΣ ΤΟΥ...!
Π.Ευθύμιος Μπαρδακας 26 Οκτωβριου 2016
