Έχεις ποτέ σκεφτεί
ότι όλα που αφορούν εσένα, αφορούν και
Εμένα; Διότι αυτά που αφορούν εσένα
αφορούν την κόρη του οφθαλμού Μου; Είσαι
πολύτιμη στα μάτια Μου και σε έχω
αγαπήσει, για αυτό είναι ιδιαίτερη χαρά
για Μένα να σε εκπαιδεύσω.
Όταν οι πειρασμοί
έρχονται επάνω σου και ο πολέμιος, σαν
το ποτάμι, θέλω να ξέρεις ότι, Από Μένα
ήταν αυτό.
Θέλω να ξέρεις
ότι η αδυναμία σου έχει ανάγκη από τη
δύναμη Μου, και η ασφάλεια σου βρίσκεται
στο να Με αφήσεις να σε προστατεύω. Θέλω
να ξέρεις ότι, όταν βρίσκεσαι σε δύσκολες
συνθήκες, μεταξύ των ανθρώπων που δεν
σε καταλαβαίνουν, δεν λογαριάζουν αυτά
που σου είναι ευάρεστα, και σε απομακρύνουν
Από Μένα ήταν αυτό. Είμαι ο Θεός σου,
οι περιστάσεις τις ζωής είναι στα χέρια
μου, δεν βρέθηκες τυχαία στη θέση σου,
είναι ακριβώς η θέση που σου έχω ορίσει. Δε
Με παρακαλούσες να σου μάθω την ταπείνωση;
Και να, σε έβαλα σ’ αυτό ακριβώς
το περιβάλλον, στο σχολείο όπου διδάσκουν
αυτό το μάθημα. Το περιβάλλον σου, και
αυτοί που ζουν γύρω σου, μόνο εκτελούν
το θέλημά Μου. Έχει οικονομικές δυσκολίες
και μόλις τα βγάζεις πέρα, να ξέρεις
ότι, Από Μένα ήταν αυτό.
Θέλω να ξέρεις ότι Εγώ διαθέτω
τα χρήματα σου και να καταφεύγεις σε
μένα, και να γνωρίζεις ότι εξαρτάσαι
από Μένα. Θέλω να ξέρεις ότι τα αποθέματά
Μου είναι ανεξάντλητα, και να βεβαιωθείς
ότι είμαι πιστός στις υποσχέσεις Μου. Να
μη συμβεί ποτέ να σου πουν την ανάγκη
σου «Μην πιστεύεις στον Κύριο και Θεό
σου».
Έχεις περάσει ποτέ νύχτα
μέσα στη θλίψη; Είσαι χωρισμένος από
τους συγγενείς σου, τους ανθρώπους που
αγαπάς; Σου το επέτρεψα για να στραφείς
σε Μένα, και σε Μένα να βρεις την αιώνια
παρηγοριά και ανακούφιση. Σε ξεγέλασε
ο φίλος σου ή κάποιος που του είχες
ανοίξει την καρδιά σου, Από Μένα ήταν
αυτό.
Εγώ επέτρεψα να σε αγγίξει αυτή
η απογοήτευση, για να μάθεις ότι ο
καλύτερος φίλος σου είναι ο Κύριος. Θέλω
να τα φέρνεις όλα σε Μένα και όλα να Μου
τα λες. Σε συκοφάντησε κάποιος, να το
αφήσεις σ’ εμένα, σε Μένα να προσκολληθείς,
σε Μένα η καταφυγή σου, για να κρυφτείς
από την αντιλογία εθνών. Θα κάνω την
δικαιοσύνη σου να λάμψει σαν το φως και
την ζωή σου, σαν μέρα μεσημέρι. Καταστράφηκαν
τα σχέδιά σου, λύγισε η ψυχή σου και
είναι εξαντλημένη, Από Μένα ήταν αυτό.
Έκανες σχέδια και είχες δικούς
σου σκοπούς Μου, τα έφερες να τα ευλογήσω.
Αλλά Εγώ θέλω να αφήσεις σε Μένα, να
κατευθύνω και να χειραγωγώ τις περιστάσεις
της ζωής σου, διότι είσαι το ορφανό, και
όχι ο πρωταγωνιστής. Σε βρήκαν απροσδόκητες
αποτυχίες, και η απελπισία κατέλαβε την
καρδιά σου, να ξέρεις, Από Μένα ήταν
αυτό.
Διότι μ’ αυτή την κούραση και
το άγχος δοκιμάζω πόσο ισχυρή είναι η
πίστη σου στις υποσχέσεις Μου και την
παρρησία σου στη προσευχή για τους
συγγενείς σου. Δεν ήσουν εσύ που
εμπιστεύτηκες τις φροντίδες γι’ αυτούς
στην προνοητική αγάπη Μου; Δεν είσαι συ
που και τώρα τους αφήνεις στην προστασία
της Πανάγνου Μητέρας Μου; Σε βρήκε
σοβαρή ασθένεια, που μπορεί να γιατρευτεί
ή είναι αθεράπευτη και σε κάρφωσε στο
κρεβάτι σου, Από Μένα ήταν αυτό.
Επειδή
θέλω να Με γνωρίσεις πιο βαθιά, μέσω της
σωματικής ασθένειας και να μην γογγύζεις
γι’ αυτή την δοκιμασία που σου στέλνεται
και να μην προσπαθείς να καταλάβεις τα
σχέδια Μου, της σωτηρίας της ψυχής των
ανθρώπων με διάφορους τρόπους, αλλά
αγόγγυστα και ταπεινά να σκύψεις το
κεφάλι σου μπροστά στην αγαθότητά Μου.
Ονειρευόσουν να κάνεις κάτι ξεχωριστό
και ιδιαίτερο για Μένα και αντί να το
κάνεις έπεσες στο κρεβάτι του πόνου Από
Μένα ήταν αυτό.
Διότι τότε θα ήσουν βυθισμένος
στα δικά σου έργα, και Εγώ δεν θα μπορούσα
να προσελκύσω τις σκέψεις σου σε Μένα,
αλλά Εγώ θέλω να διδάσκω τις βαθύτατες
σκέψεις και τα μαθήματα Μου, για να Με
υπηρετείς.Θέλω να σε μάθω να συναισθάνεσαι
πως είσαι τίποτα χωρίς Εμένα.
Μερικοί από τους καλύτερους
υιούς Μου είναι αυτοί, οι οποίοι είναι
αποκομμένοι από την δραστική ζωή, για
να μάθουν να χειρίζονται το όπλο της
αδιάλειπτης προσευχής. Κλήθηκες
απροσδόκητα να αναλάβεις μία δύσκολη
και υπεύθυνη θέση, στηριγμένη σε Μένα.
Σου εμπιστεύομαι τις δυσκολίες αυτές,
και γι’ αυτό θα σε ευλογήσει Κύριος ο
Θεός σου σ’ όλα τα έργα σου, σ’ όλους
τους δρόμους σου, σ’ όλα, Καθοδηγητής
και Δάσκαλος σου θα είναι ο Κύριος σου.
Την ημέρα αυτή, στα χέρια σου,
τέκνο Μου έδωσα αυτό το δοχείο με το
θείο μύρο, να το χρησιμοποιείς ελεύθερα.
Να θυμάσαι πάντοτε ότι κάθε δυσκολία
που θα συναντήσεις, κάθε προκλητική
λέξη, κάθε διαβολή και κατάκριση, κάθε
εμπόδιο στα έργα σου, που θα μπορούσε
να προκαλέσει αγανάκτηση και
απογοήτευση,κάθε φανέρωση της αδυναμίας
και της ανικανότητας σου, θα χρίεται μ’
αυτό το έλαιο. Από Μένα ήταν αυτό.
Να θυμάσαι πως κάθε εμπόδιο
είναι νουθεσία από τον Θεό, και γι’ αυτό
να βάλεις στην καρδιά σου αυτόν τον
λόγο, που σου έχω αποκαλύψει την ημέρα
αυτή. Από Μένα ήταν αυτό. Να ξέρεις και
να θυμάσαι - πάντα, όπου και να είσαι,
ότι οποιοδήποτε κεντρί, θα αμβλυνθεί
μόλις θα μάθεις σε όλα να βλέπεις Εμένα
Όλα σου στάλθηκαν από Μένα, για την
τελείωση της ψυχής σου, Όλα αυτά ήταν
από μένα.
«Παραπονιέσαι
για τη μοναξιά στη μέση μεγάλης πόλης.
Τόσος λαός γύρω σου κοχλάζει σαν
μυρμηγκοφωλιά, και εσύ και πάλι αισθάνεσαι
σαν στην έρημο. Στις μεγάλες γιορτές η
κατάσταση είναι ανυπόφορη. Παντού
πλημμυρίζει η χαρά, ενώ εσένα σε πιέζει
η λύπη. Οι εορταστικές ημέρες των
Χριστουγέννων και της Ανάστασης σου
φαίνονται σαν κάποια άδεια δοχεία, τα
οποία εσύ γεμίζεις με δάκρυα. Όταν αυτές
οι άγιες γιορτές βρίσκονται μακριά πίσω
ή μπροστά σου, αισθάνεσαι πιο ήρεμη.
Αλλά όταν πλησιάσουν και έρθουν, η θλίψη
και η ερημιά κυριεύουν την ψυχή σου.
Τί
να σου κάνω; Θα σου διηγηθώ την ιστορία
για τα Χριστούγεννα της Ιωάννας διότι
ίσως σε ωφελήσει. Θα αφήσω όμως να σου
διηγείται εκείνη όπως τα είχε διηγηθεί
σε μένα.
«Σαράντα και
κάτι χρόνια βλέπω εγώ αυτό τον κόσμο
σαν γυναίκα. Ποτέ καμιά χαρά, εκτός από
λίγη σαν παιδί στο σπίτι των γονέων μου.
Αλλά μπροστά στον κόσμο δεν έδειχνα
λυπημένη. Μπροστά στους ανθρώπους
υποδυόμουν τη χαρούμενη, και στη μοναξιά
έκλαιγα. Όλοι με θεωρούσαν ένα ευτυχισμένο
πλάσμα, αφού ως τέτοια έδειχνα. Ακούω,
όλοι γύρω μου παραπονούνται, και οι
έγγαμοι και οι άγαμοι, και οι πλούσιοι
και οι φτωχοί, όλοι. Και σκέφτομαι, γιατί
κι εγώ να παραπονιέμαι στους δυστυχισμένους
για τη δική μου δυστυχία, και μόνο να
αυξάνω τη λύπη γύρω μου; Θεέ, να δείχνω
χαρούμενη έτσι θα είμαι πιο χρήσιμη
στον δυστυχισμένο κόσμο, ενώ το μυστικό
μου θα το κρύβω μεσα μου και θα κλαίω
στη μοναξιά μου. Προσευχόμουν στον Θεό,
για να μου εμφανισθεί με κάποιο τρόπο,
τουλάχιστον μόνο ένα δάχτυλό Του να
αισθανθώ. Προσευχόμουν έτσι, για να μην
σβήσω από την κρυμμένη λύπη. Από κάθε
έσοδο έκανα ελεημοσύνη οπουδήποτε είχα
ευκαιρία. Επισκεπτόμουν αρρώστους και
ορφανούς, και έφερνα χαρά με τη δική μου
φαινομενική χαρά. Πιστεύω σε Σένα, αγαθέ
μου Θεέ, έλεγα συχνά, αλλά Σε παρακαλώ,
εμφανίσου μου με κάποιο τρόπο, για να
Σε πιστεύω ακόμα περισσότερο. «Πιστεύω,
Κύριε, βοήθει μου τη απιστία» (Μάρκ. 9,
24). Επαναλάμβανα αυτά τα λόγια από το
Ευαγγέλιο. Και πράγματι, βίωσα να μου
εμφανιστεί ο Κύριος.
Δυσκολότατες
για μένα ήταν οι μεγάλες γιορτές. Μετά
από τη Λειτουργία κλεινόμουν στο δωμάτιο
και έκλαιγα ολόκληρα τα Χριστούγεννα
και την Ανάσταση. Όμως τα προηγούμενα
Χριστούγεννα εμφανίστηκε ο Θεός. Αυτό
έγινε ως εξής. Πλησίαζε αυτή η μεγάλη
μέρα. Εγώ αποφάσισα να ετοιμάσω όλα έτσι
όπως η μητέρα μου ετοίμαζε: και κρέας,
και ζυμαρικά, και γλυκά, και όλα τ’άλλα.
Άπλωσα σανό στο σπίτι, πέταξα από τρία
καρύδια σε κάθε γωνιά του δωματίου. Ας
είναι η Αγία Τριάδα ελεήμων σε όλες και
τις τέσσερις πλευρές του κόσμου. Και
κάνοντας όλα αυτά ασταμάτητα προσευχόμουν:
Κύριε, στείλε μου επισκέπτες αλλά εντελώς
πεινασμένους και φτωχούς! Σε παρακαλώ,
εμφανίσου μ’αυτόν τον τρόπο! Πού και
πού, μου ερχόταν η σκέψη: τρελή Ιωάννα,
τι επισκέψεις περιμένεις τα Χριστούγεννα!
Αυτή την άγια μέρα ο καθένας βρίσκεται
στο σπίτι του ποιος θα μπορούσε να έρθει
ως επισκέπτης σε σένα; Κι εγώ έκλαιγα
και έκλαιγα… Όμως και πάλι επαναλάμβανα
εκείνη την προσευχή και ετοίμαζα.
Όταν
τα Χριστούγεννα γύρισα από την Εκκλησία,
άναψα το κερί, έστρωσα το τραπέζι, έβαλα
όλα τα φαγητά, και τότε άρχισα να περπατώ
από δω κι από κει στο δωμάτιο. Θεέ μου,
μην με εγκαταλείψεις! Πάλι προσευχόμουν.
Στο δρόμο λίγοι περνούσαν. Είναι
Χριστούγεννα, αλλά και ο δρόμος μας
είναι απόμερος. Όμως μόλις το χιόνι
έτριζε κάτω από τα πόδια κάποιου, εγώ
πεταγόμουν στην πόρτα! Άραγε είναι ο
επισκέπτης μου; Δεν είναι. Να, προσπέρασε.
Το μεσημέρι ήρθε και πέρασε, και εγώ
μόνη. Άρχισα να κλαίω και κραύγασα: τώρα
βλέπω, Κύριε, ότι με εγκατέλειψες εντελώς!
Έκλαιγα έτσι και σιγοέκλαιγα συνεχώς!
Ξαφνικά χτύπησε κάποιος την πόρτα, και
εγώ άκουσα φωνές: δώσε αδελφέ, δώσε
αδελφή! Γρήγορα έτρεξα και άνοιξα την
πόρτα. Μπροστά μου ένας τυφλός και ο
οδηγός του, και οι δυο σκυμμένοι,
κουρελιασμένοι, παγωμένοι. Ο Χριστός
γεννήθηκε, κύριοί μου! φώναξα εγώ
χαρούμενα. Αληθώς γεννήθηκε! κροτάλιζαν
με τα δόντια εκείνοι τρέμοντας. Έλεος,
αδελφή, ελέησέ μας! Δεν σου ζητάμε
χρήματα. Από το πρωί κανένας δεν μας
πρόσφερε ψωμί, λίγα λεφτά ή από ένα
ποτήρι με ρακί. Πεινάμε πολύ. Εγώ πέταξα
από τη χαρά μου ως τον τρίτο ουρανό. Τους
οδήγησα στο σπίτι και τους έβαλα στο
γεμάτο τραπέζι. Τους σέρβιρα κλαίγοντας
από χαρά. Εκείνοι με ρώτησαν παραξενεμένοι:
«Γιατί κλαις, κυρία;». Από χαρά, κύριοί
μου, από καθαρή και φωτεινή χαρά! Εκείνο
για το οποίο προσευχόμουν στον Θεό ο
Θεός μου το έδωσε. Μερικές μέρες εγώ Του
προσεύχομαι, να μου στείλει ακριβώς
τέτοιους επισκέπτες όπως είσαστε εσείς,
και να, Αυτός μου έστειλε. Δεν ήρθατε
εσείς έτσι τυχαία, αλλά σας έστειλε ο
αγαθός μου Κύριος. Αυτός σήμερα μου
φανερώθηκε μέσα από σας. Αυτά είναι τα
πλέον χαρούμενα Χριστούγεννα στη ζωή
μου. Τώρα ξέρω, ότι είναι ζωντανός ο Θεός
μας. Δόξα σ’ Εκείνον και ευχαριστία!
«Αμήν», απάντησαν οι αγαπητοί μου
επισκέπτες. Τους κράτησα έως το βράδυ,
τους γέμισα τις τσάντες και τους
αποχαιρέτησα».
Τέτοια ήταν τα
προηγούμενα Χριστούγεννα της Ιωάννας.
Δώσε Θεέ, να είναι φέτος ακόμα πιο
χαρούμενα. Προσευχήσου κι εσύ, κόρη, να
σου φανερωθεί ο ουράνιος Πατέρας με
κάποιο τρόπο -και στον Θεό οι τρόποι
είναι πολλοί- και θα ζήσεις θαύμα. Μην
ετοιμάζεσαι για λύπη σε τούτη τη μεγάλη
μέρα, αλλά να ετοιμάζεσαι για χαρά. Και
ο Πανορατικός, ο Παντελεήμων, θα σε κάνει
χαρούμενη.
(Από
το βιβλίο «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται»
βιβλίο με επιστολές του Αγίου Νικολάου
Βελιμίροβιτς, ο οποίος υπήρξε Επίσκοπος
της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και
θεολόγος. Έζησε από το 1881 μέχρι το 1956.
Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της
Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον
διεκήρυξε Άγιο και τον ενέταξε στο
Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση)
και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά
Λειψάνων).Πηγή: alopsis.gr
).
1.Να
αγαπά τον Θεόν με όλην την ψυχήν και με
όλην την δύναμίν του,και να φυλάσσει
τας εντολάς αυτού,να αγαπά δέ τον πλησίον
του(τον συνάνθρωπό του),όπως αγαπά τον
εαυτόν του,σύμφωνα με τους λόγους του
Κυρίου,ο οποίος είπεν·Εάν τας εντολάς
μου τηρήσετε,μενείτε εν τη αγάπη
μου(Ιωάν.ιε' 10).Θα μείνετε δέ είς την
αγάπην,που σας έχω,εάν φυλάξετε τας
εντολάς μου.Και πάλιν·Εν τούτω γνώσονται
πάντες,ότι εμοί μαθηταί έστε,εάν αγάπην
έχητε εν αλλήλοις(Ιωάν.ιγ' 35).Με αυτό θα
μάθουν όλοι ότι είσθε μαθηταί μου,εάν
έχετε αγάπην ο ένας προς τον άλλον.
2.Να
ταπεινώνη την ψυχήν του εμπρός είς τον
Θεόν και ουδέποτε να υψώνη την κεφαλήν
του εναντίον του πλησίον του.Διότι όπως
λέγει η Γραφή,Καρδίαν συντετριμμένην
και τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ
εξουδενώσει(Ψαλ. ν' 19).Καρδίαν η οποία
συνετρίβη και εταπεινώθη από την
θλίψην,δέν θα την εξευτελίσει ο Θεός.Να
δοκιμάζει δέ και πικράν θλίψιν διά τας
αμαρτίας του πλησίον του,και να πενθή
διά τας ιδικάς του αμαρτίας,να χαίρη
όταν ο πλησίον του χαίρη και να μην
λειώνη από τον φθόνον διά την ευτυχίαν
του·να δέχεται με υπομονήν και να
συμβουλεύη εκείνους οι οποίοι τον
αντιστρατεύονται,και να κατέχεται
πάντοτε από τον πόθον και την δίψαν να
εκτελή έργα δίκαια,ώς θέλει ταύτα ο
Θεός·διότι αυτός θα διατηρήσει και την
ψυχήν του καθαράν.
3.Να
αισθάνεται ευσπλαγχνίαν δι'εκείνους
οι οποίοι έχουν ανάγκην ευσπλαγχνίας
και να διαθέτει όλας τάς δυνάμεις του
διά την ειρήνην,όπως την θέλει ο Θεός,και
να αγωνίζεται να ονομασθεί υιός του
Θεού ακριβώς διά τάς προσπαθείας του
υπέρ της ειρήνης.Ακόμη και να υβρίζεται
και να κατηγορείται και να διώκεται και
να θανατώνεται διά την δικαιοσύνην του
Θεού και την ομολογίαν της πίστεως είς
τον Χριστόν,διότι αυτό είναι η αιώνιος
ζωή.
4.Να
καταπολεμή πάσαν αιρετικήν διδασκαλίαν
και να αποδέχεται ορθώς την διδασκαλίαν
της Αγίας Πίστεως περί της Αγίας
Τριάδος.
5.Να
μελετά διαρκώς μέσα είς την καρδίαν του
την αλήθειαν και ουδέποτε να μολύνη την
γλώσσαν του με το ψεύδος και ουδέποτε
να κάνη κακόν είς τον πλησίον του,όπως
λέγει η Γραφή. 6.Να
μή κατηγορεί,να μή ονειδίζη,ούτε να
κάνει κάτι άλλο από όσα απαγορεύονται,αλλά
να τηρή με προσοχήν και επιμέλειαν τας
εντολάς του Χριστού και να εκτελή
αυτάς.
7.Να
δίδει ελεημοσύνην,έστω και άν πρόκειται
να στερηθή ο ίδιος,χωρίς και να απλώνη
την χείραν του διά να ζητήση και από
άλλους ενίσχυσιν διά τηνβοήθειαν
αυτήν.Να δίδη ένδυμα είς τον μή
έχοντα.
8.Να
ευλογή,όταν υβρίζεται.Όταν υποχρεώνεται
να εκτελέση μίαν αγγαρείαν,να εκτελή
περισσότερα από όσα τον υποχρεώνουν να
κάμη,χωρίς να εκφέρη ουδένα αισχρόν ή
βλάσφημον λόγον.Ουδέποτε να ορκίζεται,αλλ'ένα
μόνον όρον να γνωρίζη,το να λέγη την
αλήθειαν και να ενδιαφέρεται πάντοτε
δι'αυτήν,νύκτα και ημέραν,και είς κανένα
να μη λέγη περισσότερα,σύμφωνα με την
παραγγελίαν του Κυρίου,από το ναί και
το όχι είς τας αποκρίσεις του.
9.Να
κινή την γλώσσαν του είς το να υμνή τον
Θεόν,να κλίνη τα γόνατα και να υψώνη τας
χείρας και τον νούν του διά να παρακαλέση
τον Θεόν,να χύνη δάκρυα κατανύξεως
ενώπιον του Θεού.
10.Να
σκέπτεται πάντοτε τον θάνατόν του και
την Μέλλουσαν Κρίσιν,και την απολογίαν
την οποίαν θα δώση διά τα έργα του.Να
σκέπτεται πάντοτε τας αμαρτίας
του,παρακαλών τον Θεόν να του συγχωρήση
τα αμαρτήματά του.
11.Να
εκτελή καλά έργα με πάσαν επιμέλειαν,χωρίς
να τα αναφέρη διαρκώς ή να τα επιδεικνύη,ή
να καυχησιολογεί δι'αυτά,όπως ο
Φαρισαίος,αλλά τας καλάς αυτάς πράξεις
του να ενδιαφέρεται,όπως μόνον ο Θεός
γνωρίζη,όστις και θα αποδώση είς τον
καθένα ανάλογα με τα έργα του.
12.Να
αποφεύγη την μέθην,την επιορκίαν ,την
λαιμαργίαν,την άκαιρον φλυαρίαν τον
φθόνον,τας έριδας ,την κακίαν,την
πλεονεξίαν η οποία είναι δευτέρα
ειδωλολατρεία,τον θυμόν ,την οργήν,την
πορνείαν την μοιχείαν και κάθε σωματικήν
ακαθαρσίαν.
13.Να
μή χρησιμοποιή μαγικά φάρμακα,να αποφεύγη
τας μαντείας,τους μαγικούς εξορκισμούς
και τα γητεύματα.Να προσπαθή ημέραν και
νύκτα να εξαγνίζη τον εαυτόν του,ώστε
να μεταλαμβάνη επαξίως το Σώμα και το
Αίμα του Χριστού.
14.Να
γίνεται προστάτης των ορφανών,των χηρών
και των ξένων.Να μή στρέφη αλλού το
πρόσωπον,όταν κάποιος του ζητή κάτι ή
να μή αρνείται να δώση είς εκείνον ο
οποίος ζητεί δανεικά από αυτόν,αλλά και
να σχίζη κάθε άδικον χρεωστικόν
ομόλογον,να μή το επιδεικνύη και είς
άλλους,εφ'όσον αυτά τα οποία έχει ανήκουν
εξ'ολοκλήρου είς τον Θεόν και εκ του
Θεού έχει ό,τι έχει.Να προσφέρη είς τον
Θεόν ό,τι έχει.Να ζητή από τον Θεόν να
του δώση ό,τι του λείπει.Να τιμά τους
δοξάζοντας τον Θεόν.Να τιμά τους δούλους
αυτού.
15.Να
αισθάνεται οίκτον πρός τους εχθρούς
της αληθούς Πίστεως διότι είναι ψυχικώς
τυφλοί,και να προσπαθή με όλας του τας
δυνάμεις να τους οδηγήση είς επίγνωσιν
του Θεού,να αποστρέφεται όμως εκείνους
οι οποίοι επιμένουν είς την τύφλωσίν
των,να μισή δέ με τέλειον μίσος εκείνους
οι οποίοι μισούν τον Κύριον.
16.Να
παραμένη πάντοτε αγαθός,ευσεβής και
αγνός,ωσάν να έχη μέσα του διαρκώς τον
Θεόν και να είναι ολόκληρος αφοσιωμένος
είς τον Θεόν.Είς κάθε ενέργειάν του να
κατευθύνεται από την ενθύμηση του Θεού
και τας εντολάς του,και όταν ευρίσκεται
είς αμηχανίαν και όταν αναπαύεται,και
όταν σηκώνεται και όταν τρώγη και όταν
πίνη και καθ'όλην την ημέραν,σύμφωνα με
όσα λέγει η Γραφή·Προωρώμην τον Κύριον
ενώπιόν μου διά παντός,ότι εκ δεξιών
μου έστιν,ίνα μή σαλευθώ(Ψαλ. ιε' 8),Έβλεπα
διαρκώς εμπρός μου τον Κύριον,διότι
στέκεται είς τα δεξιά μου,ώστε να μή
ταραχθώ,και·Φοβηθήτω τον Κύριον πάσα
η γή,απ'αυτού δέ σαλευθήτωσαν πάντες οι
κατοικούντες την οικουμένην (Ψαλ.
λβ' 8),Ας φοβηθή τον Κύριον πάσα η γή,ας
τρομάξουν Αυτόν όσοι κατοικούν την
οικουμένην. 17.Να
μή διατηρή μνησικακίαν είς την ψυχήν
του,διότι ο δρόμος που ακολουθούν οι
μνησίκακοι οδηγή είς τον ψυχικόν
θάνατον,αί δέ αμαρτίαι εκείνου ο οποίος
συγχωρεί τον πλησίον του,εάν του πταίση
είς κάτι,συγχωρούνται από τον Θεόν.Εάν
δηλαδή δέν ενθυμηθώμεν τα αμαρτήματα
τα οποία άλλοι διέπραξαν είς βάρος
μας,ούτε ο Θεός θα ενθυμηθή τα αμαρτήματα
τα οποία ημείς εκάμαμεν πρός Αυτόν.
18.Να
κρίνη δικαίως με τον φόβο του Θεού είς
την ψυχήν του.Διότι το δικαίωμα της
κρίσεως ανήκει μόνον είς τον Θεόν·να
μή κατακρίνει άλλους διά τα αμαρτήματά
των,ήτοι να μή τους εξευτελίζη και τους
αποστρέφεται,ούτε να εξετάζη με προσοχήν
και περιέργειαν τα κακά του πλησίον
του,και να δικαιώνη τον εαυτόν του,χωρίς
να βλέπη τας δοκούς που είναι καρφωμέναι
είς τους οφθαλμούς του,αλλά να βλέπη τα
άχυρα που έχουν εισέλθει είς τον οφθαλμόν
του πλησίον του,ήτοι να σχολιάζει τα
μικρά ελαττώματα των αδελφών του,πράγμα
το οποίον εξοργίζει τον Θεόν είς μεγάλον
βαθμόν·δέν είναι δηλαδή ορθόν να κρίνωμεν
ημείς τον ξένον δούλον·δούλος δέ του
Θεού είναι κάθε άνθρωπος.
19.Να
κρίνη και να διορθώνη με αγάπην.Να
ελευθερώνη ένα αδικούμενον από τας
χείρας εκείνου ο οποίος τον αδικεί.Να
γίνεται πατήρ διά τους αδυνάτους,και
οφθαλμός διά τους τυφλούς,και πόδες διά
τους χωλούς,όπως λέγει η Γραφή.Ευσεβές
και δίκαιον είναι τούτο,όταν όμως γίνεται
με τας επιβαλλομένας συμβουλάς και
παραινέσεις,όπως λέγει και ο μακάριος
Απόστολος Παύλος·τριετίαν νύκτα και
ημέραν ούκ επαυσάμην μετά δακρύων
νουθετών ένα έκαστον (Πράξ. κ' 31),Επί
μίαν τριετίαν συνεχώς νύκτα και ημέραν
δέν έπαυσα με δάκρυα είς τους οφθαλμούς
να συμβουλεύω τον καθένα από σάς.
20.Να
αποφεύγη τα αισχρά κέρδη,και να είναι
ευλαβής και όσιος,και να προσέχη είς
την ανάγνωσιν,είς τας παρακλήσεις,και
τας συμβουλάς και την διδασκαλίαν,διδάσκων
και νουθετών τον εαυτόν του σύμφωνα με
όσα λέγει η Γραφή,ήτοι εν ψαλμοίς και
ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς,άδοντες
και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω
Κυρίω ('Εφ. ε' 19). Να διέρχεται δηλαδή
την ζωήν του με ψαλμούς και ύμνους και
άσματα πνευματικά,ψάλλων και υμνών τον
Κύριον όχι μόνον με το στόμα αλλά και
με την καρδίαν.
21.Να
τιμά εκείνους οι οποίοι τον εγέννησαν,διά
να ζήση πολλά έτη επάνω είς την γήν,και
να μήν κακολογεί τον πατέρα ή την μητέρα
του.Να φροντίζει δέ και διά τους ιδικούς
του υπηρέτας,αλλά πρό πάντων διά τους
υπηρέτας της Πίστεως.
22.Να
μή παραλείπη να συχνάζη είς τας
εκκλησιαστικάς συγκεντρώσεις,ήτοι είς
τας κοινάς συνάξεις και προσευχάς,αλλά
και να προσεύχεται δημοσίως εμπρός είς
όλον τον κόσμον πρός τον Θεόν,και να μή
περιφρονή τας σοφάς συμβουλάς,που ίσως
θα του δώσουν,ή τα θεοσεβή διδάγματα·να
μή θεωρεί απίστευτα ή αδύνατα τα θαύματα
και τα έργα του Θεού,τα οποία γίνονται
καθ'εκάστην γενεάν,και να μή ασκή κριτική
επ'αυτών.
23.Όταν
ενεργή ο άνθρωπος κατ'αυτόν τον τρόπον,και
όταν έχη τον Θεόν διαρκώς είς την καρδίαν
του,με φρόνησιν,θα κληρονομήση την
Βασιλείαν των ουρανών,η οποία είναι
προητοιμασμένη από καταβολής κόσμου
διά τους Αγίους,η οποία τέλος δέν έχει,και
την οποίαν εύχομαι να κληρονομήσωμεν
και ημείς όλοι,Χάριτι και φιλανθρωπία
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,Ώ η δόξα
και το κράτος είς τους αιώνας των
αιώνων.Αμήν.
Είπε
ο αββάς Μακάριος, ότι όταν ήλθα στην
Κωνσταντινούπολι μου γεννήθηκε η
επιθυμία να την γνωρίσω. Και περπατώντας
σε κάποια γειτονιά, και η συνείδησίς
μου βεβαιώνει την αλήθεια για όσα λέγω,
βλέπω με τα νοητά μάτια, τα οποία μου
δώρησε ο Κύριος για να κατανοώ τα θαυμάσιά
του, βλέπω κάποιον άνθρωπο, σαν να ήταν
ευνούχος και να στέκεται έξω από πορνικό
καταγώγιο. Φαινόταν πολύ στενοχωρημένος
και έκρυβε με τις δύο παλάμες το πρόσωπό
του, και έκλαιγε έτσι που νόμιζες ότι
και ο ουρανός θρηνούσε μαζί του.
Αφού τον πλησίασα
και τον ρώτησα. Ποιος είναι ο λόγος για
τέτοιο θρήνο και τόση στενοχώρια; Και
γιατί δεν φεύγεις από εδώ, που είναι
καταγώγιο πορνών και ασελγών γυναικών;
Πες μου, σε παρακαλώ, διότι προκαλεί
μεγάλη συμπάθεια ο θρήνος σου.
Και απαντώντας
μου λέγει: Ως προς την φύσι μου είμαι,
ένδοξε δούλε του Θεού, άγγελος, όπως
όλοι οι χριστιανοί κατά την ώρα του
βαπτίσματος ο καθένας παίρνει από
τον Θεό έναν φύλακα άγγελο, για προστασία
και σκέπη αυτού του ανθρώπου που τώρα
είναι εδώ, και πολύ θλίβομαι που τον
βλέπω να διαπράττη την ανομία και να
ασωτεύη, όπως βλέπης, με αυτήν την πόρνη.
Και πώς να μη θρηνήσω όταν βλέπω την
εικόνα του Θεού να χάνεται σε τέτοιο
σκοτάδι;
Του λέγω τότε
εγώ. Και γιατί δεν τον νουθετείς και
διδάσκεις να ξεφύγη από το σκοτάδι αυτής
της αμαρτίας;
Και μου είπε ο
άγγελος. Επειδή δεν έχω περιθώρια να
τον πλησιάσω, διότι από την στιγμή που
αρχίσει να διαπράττη την αμαρτία γίνεται
δούλος των δαιμόνων, και δεν έχω καμμία
εξουσία πάνω του.
Και πάλι λέγω
προς αυτόν. Από πού γίνεται φανερό ότι
δεν έχεις καμμία εξουσία πάνω του, αφού
ο Θεός σου τον εμπιστεύθηκε;
Μου είπε ο
άγγελος. Ο Θεός μας, που είναι αγαθός
και φιλάνθρωπος, έκανε τον άνθρωπο
αυτεξούσιο και τον άφησε να πορεύεται
την οδό που του αρέσει, αφού πρώτα του
έδειξε και τις δύο οδούς, την στενή δηλ.
και την πλατεία. Και βεβαίως αφού πρώτα
του φανέρωσε το τέρμα και των δύο οδών,
ότι δηλ. το βάδισμα της στενής και
θλιμμένης οδού περνάει μέσα από πόνους
προσωρινά, αλλά οδηγεί στην ατελεύτητη
μέσα στους αιώνες των αιώνων ανάπαυσι,
η δε πλατεία στην αιώνιο κόλασι και στο
πυρ της γεέννης και σε όλες τις άλλες
τιμωρίες. Επομένως τί άλλη νουθεσία
μένει να κάνω εγώ στον δικό μου
άνθρωπο, τον οποίο μου εμπιστεύθηκε ο
Θεός να σκεπάζω; Εξ άλλου ο ίδιος ο Κύριος
και Θεός μας Ιησούς Χριστός ο Υιός του
Θεού του ζώντος νουθετεί και παρακαλεί
και τους διδάσκει όλους να μη μετέχουν
σε αισχρές πράξεις, και μόλις κάποιοι
σπανίως σκέπτονται με σεβασμό τα θεία
του λόγια.
Του λέγω πάλι.
Γιατί σηκώνεις με κλάματα τα χέρια σου
προς τον ουρανό;
Μου απαντάει ο
άγγελος. Βλέπω δαίμονας να τον έχουν
κυκλώσει και να τον κρατάνε, άλλους να
τραγουδάνε και άλλους να γελάνε
χαρούμενοι, και γι’ αυτό κλαίγοντας
και αλαλάζοντας σήκωσα τα χέρια μου σε
προσευχή προς τον Θεό, για να λύτρωση
το πλάσμα του από τους δαίμονες. Και να
μου δωρήση μία ήμερα να χαρώ για την
μετάνοιά του και την επιστροφή από τα
έργα του, για την εξομολόγησί του, και
να με αξιώση να παραδώσω την ψυχή
του, μετά από εξομολόγησι και μετάνοια,
αψεγάδιαστη και καθαρή στον Κύριο, χωρίς
καμμία κατηγορία στην αγαθότητα του
Θεού. Και αφού μου τα είπε αυτά έγινε
άφαντος από μπροστά μου ο άγγελος.
Σας
λέγω λοιπόν, αδελφοί μου, πως γνωρίζω
με ακρίβεια ότι δεν υπάρχει άλλη πιο
βρωμερή αμαρτία, παρά μόνον η πορνεία
και η μοιχεία και η καταραμένη των
Σοδόμων. Και εάν θέλει να μετανοήση
αυτός που σέρνεται σε αυτές τις
αμαρτίες, τον δέχεται ο Θεός με περισσότερη
και μεγαλύτερη θερμότητα από όλους τους
αμαρτωλούς, διότι το πάθος είναι της
δικής μας επιλογής, αλλά το πολλαπλασιάζει
ο διάβολος με τους ερεθισμούς. Και εάν
κάποιος θέλει να απαλλαγή από αυτά τα
πάθη μπορεί να τα ξηράνη με την αγρυπνία
και την εγκράτεια.
(Μακαρίου
Αιγυπτίου, Πράξεις, ΡG 34, 221Α-224Β) (Από το
μηνιαίο φυλλάδιο «ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΕΣ»
Φλωρίνης, Ν. 138-2003 του Δημ. Π. Ρίζου).
Την επομένην ημέραν έστεκε πάλιν
ο Ιωάννης στον τόπον αυτόν και δύο από
τους μαθητάς του. Και καθώς με απέραντον
σεβασμόν εκύτταξε τον Ιησούν, που
περιπατούσε κάπου εκεί, λέγει· “ιδού
ο αμνός του Θεού”. Και οι δύο μαθηταί
του ήκουσαν τα λόγια του αυτά και
ηκολούθησαν τον Ιησούν. Εγύρισε δε ο
Ιησούς και όταν τους είδε να τον
ακολουθούν, λέγει εις αυτούς. “Τι
ζητείτε;” Εκείνοι δε του είπαν· “ραββί-που
σημαίνει εις τα ελληνικά διδάσκαλε-που
μένεις;” Είπεν εις αυτούς· “ελάτε και
ιδέτε που μένω”. Ηλθαν, λοιπόν, και είδαν
που μένει και έμειναν κοντά του την
ημέραν εκείνην. Η ώρα δε ήτο τέσσαρες
το απόγευμα. Ένας δε από τους δύο, που
ήκουσαν τα όσα ο Ιωάννης είπε περί του
Ιησού και ηκολούθησαν αυτόν, ήτο ο
Ανδρέας, ο αδελφός του Σιμωνος Πετρου.
Αυτός, λοιπόν, πρώτος ευρίσκει τον
αδελφόν του τον Σιμωνα και του λέγει·
“ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, όνομα που
ερμηνεύεται εις την ελληνικήν Χριστός”.
Και ωδήγησεν αυτόν προς τον Ιησούν. Και
ο Ιησούς αφού τον εκύτταξε με βλέμμα
βαθύ και στοργικόν είπε· “συ είσαι
Σιμων, ο υιός του Ιωνά· συ θα ονομασθής
Κηφάς, όνομα που ερμηνεύεται εις την
ελληνικήν Πετρος”. Την άλλην ημέραν
απεφάσισεν ο Χριστός να αναχωρήση από
την Ιουδαίαν δια την Γαλιλαίαν. Ευρίσκει
τον Φιλιππον (μαθητήν και αυτός του
Βαπτιστού, από τον οποίον πολλά είχε
ακούσει περί του Μεσσίου) και του λέγει·
“έλα κοντά μου”. Ο δε Φιλιππος κατήγετο
από την Βηθσαϊδά, από την πατρίδα του
Ανδρέου και του Πετρου. Ευρίσκει ο
Φιλιππος τον Ναθαναήλ και του λέγει·
“αυτόν που έγραψε ο Μωϋσής στον Νομον
και προανήγγειλαν οι προφήται εις τα
προφητικά των βιβλία τον ευρήκαμεν·
είναι ο Ιησούς, ο υιός του Ιωσήφ, από την
Ναζαρέτ”. Ο Ναθαναήλ όμως είπεν εις
αυτόν· “από την Ναζαρέτ είναι δυνατόν
να βγη κάτι καλόν;” Λεγει εις αυτόν ο
Φιλιππος· “έλα και ιδέ μόνος σου, δια
να πεισθής”. Είδεν ο Ιησούς τον Ναθαναήλ
να έρχεται προς αυτόν και λέγει περί
αυτού· “ιδού ένας γνήσιος Ισραηλίτης,
στον οποίον δεν υπάρχει πονηρία”. Λέγει
εις αυτόν ο Ναθαναήλ· “από που με
γνωρίζεις;” Απήντησεν ο Ιησούς και του
είπε· “προτού σε φωνάξη ο Φιλιππος,
όταν ήσουνα κάτω από την συκήν, μακρυά
από κάθε ανθρώπινον μάτι, εγώ σε είδα”.
Απεκρίθη τότε ο Ναθαναήλ και του είπε·
“Διδάσκαλε, συ είσαι ο Υιός του Θεού,
συ είσαι ο Βασιλεύς του Ισραήλ, τον
οποίον, σύμφωνα με τις προφητείες,
επεριμέναμεν”. Του απήντησεν δε ο
Ιησούς· “Διότι σου είπα ότι σε είδα
κάτω από την συκήν, πιστεύεις; Θα ίδης
ακόμη μεγαλύτερα από αυτά”. Και εν
συνεχεία λέγει προς αυτόν, ώστε να
ακούσουν και οι άλλοι μαθηταί· “σας
διαβεβαιώνω, ότι από τώρα θα ίδετε
ανοικτόν τον ουρανόν και τους αγγέλους
του Θεού ν' ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν,
να συνοδεύουν και να υπηρετούν τον υιόν
του ανθρώπου (ο οποίος ως Θεός είναι
κύριος και των αγγέλων)”.