A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΟΥ (π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Φωτογραφία του Eythimios Bardakas.

Ὃλοι οἱ ἂνθρωποι, ἀπό τά τρυφερά τους παιδικά χρόνια μέχρι καί τά βαθειά γηρατειά τους, ψάχνουν γιά «πρότυπα», γιά παραδείγματα τά ὁποῖα προσπαθοῦν νά ἀντιγράψουν ἢ νά ἀποφύγουν, ἀναλόγως τοῦ ἐάν τά κρίνουν «καλά» ἢ «κακά».
Καί ὃσοι, ὃμως, δέν «ψάχνουν», θέλουν δέν θέλουν ἐπηρεάζονται ἀπό τούς γύρω τους καί ἀναλόγως μέ κάποια «κριτήρια» πού ἒχουν, ἀκολουθοῦν ἢ ἀπορρίπτουν τίς ἐνέργειες ἢ τά «πιστεύω» πού προέρχονται ἀπό τό περιβᾶλλον τους...!
Καί ἐδῶ, παρεμβαίνει ἓνας παράγων, ὁ ὁποῖος ἒχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ σημασία καί ἐπιδρᾶ εὐθέως στήν κρίση τοῦ καθ’ ἑνός ..!
Μέ ποῖα κριτήρια ἓνα πρότυπο, ἓνα παράδειγμα, τό τοποθετεῖ ὁ οἱοσδήποτε στά «καλά» ἢ στά «κακά», ὣστε νά τό ἀποδεχθῆ ἢ νά τό ἀπορρίψη;
Ὁ σωστός, ὁ πραγματικά ΠΙΣΤΟΣ χριστιανός, ἒχει ὡς βάση τῶν κανόνων μέ τούς ὁποίους ἀξιολογεῖ τό κάθε παράδειγμα, αὐτό τό ὁποῖο ὁ Ἱερέας, παρακαλᾶ Τόν Κύριόν μας σέ κάθε Λειτουργία...!
«...Τά καλά καί συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν...» αἰτεῖται γιά λογαριασμό τοῦ Ποιμνίου του ὁ Ἱερεύς...!
Καί τήν παράκλησή του αὐτή, συμπληρώνει το «...Παράσχου Κύριε...» τοῦ Ἱεροψάλτου...!
Καί ὡς ἐδῶ, τά πράγματα βαίνουν καλῶς.
Ὑπάρχουν, ὃμως, καί ΔΥΣΤΥΧΩΣ στίς ἡμέρες μας ἐμφανίζονται ὃλο καί πιό συχνά, πολλές περιπτώσεις κατά τίς ὁποῖες, παραδείγματα ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ, προέρχονται ἀπό «θεσμούς» καί πρόσωπα τά ὁποῖα θά ἒπρεπε νά εἶναι ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΙΝ...!
Καί τέτοιες «πηγές» παραδειγμάτων, πού δροῦν κατά τρόπον ἀρνητικόν γιά τίς ψυχές τῶν πιστῶν, ἒχουν καταστεῖ καί οἱ ἲδιοι οἱ «πνευματικοί ἡγέτες», αὐτοί πού ΚΑΘΗΚΟΝ καί ΑΠΟΣΤΟΛΗ τους ἒπρεπε νά ἒχουν τήν καθοδήγησιν καί τήν θωράκισιν τῶν ψυχῶν τοῦ Ποιμνίου των ἀπό κάθε κακή σκέψη, ἀπό κάθε κακή ἐνέργεια, ἀπό κάθε φθοροποιό τῆς ψυχῆς πράξη.!
Καί πρῶτοι-πρῶτοι σ’ αὐτήν την κατηγορίαν προσώπων, εἶναι οἱ ἲδιοι οἱ Κληρικοί, οἱ Ρασοφόροι παντός βαθμοῦ, ἀπό Πατριᾶρχαι ἓως Διάκονοι και Μοναχοί, οἱ ὁποῖοι, ἀναδεικνυόμενοι ΑΝΑΞΙΟΙ τῆς ἀποστολῆς των καί ΕΠΙΟΡΚΟΙ ἐνώπιον Τοῦ Ἰδίου Τοῦ ΘΕΟΥ μας, πράττουν τά φαῦλα, καί ἐμφανίζονται ὂχι μόνον ὡς ἀδύναμα καί βυθισμένα στήν ἁμαρτία «σκουλίκια», ἀλλά κάτι πολύ χειρότερο, γίνονται άφορμή ὣστε πολλά μέλη της Εκκλησιας, νά εὑρίσκουν τήν «κάλυψιν» πού ἐπιζητοῦν προκειμένου νά καθυποτάξουν τήν συνείδησίν των καί νά πέσουν στήν ἁμαρτία, ἒχοντες ὡς ...«δικαιολογίαν» τό σαθρόν καί ἐντελῶς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ ἐπιχείρημα :
«...ἀφοῦ τό κάνει ὁ Δεσπότης, ο Παπᾶς, ο Καλόγερος γιατί νά μή τό κάνω καί έγώ; Θά πάω , θά τό ἐξομολογηθῶ καί θά μέ συγχωρήση, ἀφοῦ δέν θά μπορῆ νά μοῦ φέρη ἀντίρρηση διότι καί ὁ ἲδιος κάνει τά ἲδια...!»
Αὐτά, βεβαίως, τά σκέπτονται καί τά «μηχανεύονται» οἱ θέλοντες νά βροῦν δικαιολογίας προκειμένου νά πέσουν στήν ἁμαρτίαν καί παραλλήλως νά τά ἒχουν...«καλά καί μέ τόν Κύριόν μας»...!, δηλαδή οἱ.. ἀποζητοῦντες τήν ἁμαρτίαν ἀλλά μέ τήνΤΥΠΙΚΗΝ ...«κάλυψίν» των ἒναντι τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί οἱ «χλιαροί» καί ΜΗ συνειδητοποιημένοι «Πιστοί»...!
Καί ἐδῶ, πέραν τοῦ ὃ,τι ἡ ὃλη σκέψις εἶναι ἀφ’ ἑνός μέν ἀστήρικτος ἀλλά ἀφ’ ἑτέρου ἀπό τήν βάσιν της δεμμένη μέ τήν ἁμαρτία καί τήν ἐκτροπήν ἐκ τῆς ἀληθοῦς ΠΙΣΤΕΩΣ, γίνονται καί δύο ἀκόμα ΤΡΑΓΙΚΑ σφάλματα.!
Τό πρῶτον εἶναι αὐτό πού νομίζουν οἱ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ αὐτοί «πιστοἰ» τό ὃ,τι δηλαδή, οἱ Ἱερωμένοι πού πράττουν τά φαῦλα (ἀνηθικότητες, φιλαργυρίαν, μή τήρησιν νηστειῶν καί ἂλλων Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀσέβειαν πρός τά Ἃγια Μυστήρια ἀφοῦ ΒΡΩΜΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΟΛΑΣΙΑ ΤΩΝ καί τό Ἃγιον Μυστήριον τῆς Ἱερωσύνης μέ τό ὁποῖον τούς ἒχει ΤΙΜΗΣΕΙ ὁ Κύριός μας κ.λπ.) μετά τήν τέλεσιν τῶν ΦΡΙΚΤΩΝ αὐτῶν παραπτωμάτων τους ... «θά...σωθοῦν, θά.. συγχωρηθοῦν»..!
Στήν πραγματικότητα, γίνεται τό ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟΝ.
Φρικτές καί ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ τιμωρίες ἀναμένουν τούς ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ αὐτούς Ἱερωμένους..! Τιμωρίες, ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΩΣ πιό σκληρές ἀπό αὐτές πού θά ἒχη ὁ οἱοσδήποτε Λαϊκός πού θά ἒπραττε τά ἲδια..!
Καί τό δεύτερο, ΤΡΑΓΙΚΟ λάθος εἶναι αὐτό πού πιστεύουν οἱ ἐπιδιώκοντες τήν ἀτιμωρησίαν των ἒναντι τῶν ἁμαρτιῶν των «πονηροί...θνητοί», περί συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν των ἀπό τόν Ἱερέα...!
Δέν εἲμεθα εἰς τήν βρώμικη «ἀγκαλιά» τοῦ Παπισμοῦ ὁ ὁποῖος δηλώνει πώς ὁ...Πάπας, μέ «συγχωροχάρτια» ἢ μέ τήν ΔΙΚΗ του θέληση καί ἀπόφαση, συγχωρεῖ κάθε ΑΚΟΛΑΣΙΑ...!
Τήν συγχώρηση τήν δίδει ΜΟΝΟΝ ὁ Ἲδιος Ὁ Κύριός μας, μετά ἀπό ἁπλῆν ΕΙΣΗΓΗΣΙΝ τοῦ Πραγματικά ΑΞΙΟΥ Ἐξομολόγου καί ΟΧΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ...!
Ἂς σταματήσουν, λοιπόν, οἱ...«πονηροί» πού ζητοῦν «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις» (ἐδῶ ταιριάζει ἀπολύτως ἡ φρᾶσις αὐτή) νά ἐπικαλοῦνται τήν φαυλότητα τῶν Ἱερωμένων, γιά νά δικαιολογήσουν τά ἰδικά των τά χάλια..!
Μοῦ ἦλθε στό μυαλό μιά εἰκόνα, ἡ ὁποία, κατά τήν γνώμη μου, ἀποδίδει ἀκριβῶς τήν ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ νοοτροπία αὐτῶν πού ζητοῦν προφάσεις και καλύψεις πίσω ἀπό τήν ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΑ καί τήν ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ζωή κάποιων ἐξ ἡμῶν τῶν θελόντων νά ὀνομαζώμεθα «Ἱερωμένοι»...!
Μία φράση, ἀποδίδει αὐτήν τήν εικόνα..!
« ..Αὐτό πού σέρνεται, δέν κινδυνεύει νά...πέση...!»
Γιά νά ὑπαρξη ΠΤΩΣΙΣ, πρέπει νά εὑρίσκεται κάτι ἢ κάποιος σέ κάποιο ὓψος..!
Γιατί, λοιπόν, παίρνει ὡς πρότυπο, ὡς παράδειγμα, ὁ οἱοσδήποτε, κάποιον (Ἱερωμένον ἢ μή) ὁ ὁποῖος ΣΕΡΝΕΤΑΙ στήν ἁμαρτία;
Ἐάν θέλη ὁ πονηρός ανθρωπος νά μοιάση πρός τά ΕΡΠΕΤΑ, εἶναι δικαίωμά του.
Εἲπαμε πώς ΟΛΟΙ μας ἐπλάσθημεν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ νά ἀκολουθήσωμε αὐτό πού ἐπιλέγομε.
Ὃμως, ὁ ἂνθρωπος, ἐπλάσθη γιά νά κοιτάζη ψηλά, νά βλέπη τό μέλλον του στούς Οὐρανούς καί ΟΧΙ στίς λάσπες τῆς ἁμαρτίας πού τόν κάνουν νά σέρνεται σάν ΕΡΠΕΤΟ, δηλαδή σάν τό εἶδος στό ὁποῖο θέλησε νά παρουσιασθῆ στόν ἂνθρωπο γιά νά τόν πλανήση, ὁ «πονηρός»..!
Εἶναι δεδομένο, πώς ὃσο πλησιάζομε πρός τίς ἐσχατολογικές ἡμέρες, τόσο καί περισσότερο θά πληθαίνουν οἱ ΑΝΑΞΙΟΙ Πνευματικοί «ταγοί(;)»..
Μακριά, λοιπόν, ἀπό τό νά τούς μιμηθῆ ὁ κάθε Πιστός.
Καί ἐπειδή άνεφέρθημεν κυρίως στούς «πονηρούς» ἐπιδόξους ἁμαρτωλούς πού ζητοῦν κάλυψιν, πρέπει νά ἀναφερθοῦμε καί σέ μιά ἂλλη, μικρή μέν ἀλλά ὑπαρκτήν κατηγορίαν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶναι δυνατόν νά παρασυρθοῦν, κινούμενοι ἀπό ἀφέλειαν...!
ΠΡΟΣΟΧΗ...
ΜΑΚΡΙΑ ἀπό τό κακό παράδειγμα κάποιων ΑΝΑΞΙΩΝ καί ΕΠΙΟΡΚΩΝ Ρασοφόρων...!
Ἡ ἐποχή μας, ἐποχή ἐμφανίσεως μέ πολλούς τρόπους τῶν συνειδητῶν (ἢ μή) ὑπηρετῶν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, θέλει μεγάλη προσοχή.
ΜΗ γίνεστε ΕΡΠΕΤΑ σερνόμενοι στίς λάσπες τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά γίνετε περήφανοι ΑΕΤΟΙ πού μέ τά μάτια στούς Οὐρανούς, θά ἀποζητᾶτε τά ΥΨΗΛΑ καί ὂχι τά φαῦλα..!
Καί μή δίνετε σημάσια στήν φαυλότητα «Ἱεραρχῶν» τῆς ἐποχῆς μας.!
Αὐτοί ἀκόμα καί «συνόδους» σχεδιάζουν, προκειμένου νά ἐπιτύχουν τήν ΔΙΑΛΥΣΙΝ τῆς Ὀρθοδοξίας και της ηθικής διδασκαλίας του Ευαγγελιου.
ΚΡΑΤΗΘΗΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥΣ καί μή τούς ἒχετε ὡς παράδειγμα πρός Μίμησιν ἀλλά ὡς ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ...!
Π. Ευθύμιος

Περί Παλαιού, Νέου και Παπικού εορτολογίου



Στον χώρο του Νέου ημερολογίου υπάρχουν δύο θεωρήσεις σχετικά με την αντιμετώπιση της Ημερολογιακής Καινοτομίας του 1924. Από την μία, οι νεωτεριστές και φιλοοικουμενιστές κληρικοί και θεολόγοι, βλέπουν ως απαραίτητη την Καινοτομία αυτή διότι εξυπηρετεί το οικουμενιστικό όραμα για προσέγγιση των "Εκκλησιών". Από την άλλη, οι παραδοσιακοί κληρικοί και θεολόγοι, παρόλο που εξ ανάγκης, υποχρεώσεως ή οικονομίας την ανέχονται, εν τούτοις βλέποντας με εκκλησιαστικά κριτήρια την Καινοτομία αυτήν, την απορρίπτουν και επιθυμούν την επαναφορά στο Παλαιό ημερολόγιο (Παπα-Νικόλας Πλανάς, π. Φιλόθεος Ζερβάκος, πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, και από τους συγχρόνους π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Γεώργιος Μεταλληνός, π. Παΐσιος Παπαδόπουλος κ.α.).
Τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκε μία τρίτη καινοφανής και παράδοξη θεώρηση, σύμφωνα με την οποία σφάλλουν μεν όσοι υπηρετούν τον Οικουμενισμό, αλλά δεν θεωρείται ως κάτι το μεμπτό η Ημερολογιακή Καινοτομία, ούτε έχει σχέση με αυτόν. Οι - ελάχιστοι ευτυχώς - οπαδοί αυτής της κενταύρειας θεωρήσεως προκειμένου να παραπλανήσουν τους Ορθοδόξους ισχυρίζονται πως με την Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924 "τό ἑορτολόγιο μεταξύ Παλαιοῦ καί Νέου Ἡμερολογίου δέν ἄλλαξε" (εννοώντας ότι οι εορταζόμενοι Άγιοι δεν άλλαξαν).
Παρακάτω παραθέτουμε ένα δείγμα από τον προσεχή Δεκέμβριο, κατά το Γρηγοριανό (πολιτικό) ημερολόγιο, ώστε βλέποντας την εορτολογική αντιστοιχία μεταξύ των τριών εορτολογίων (Παλαιού, Νέου και Παπικού) [αντιστοιχία που δικαιώνει τον Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (και άλλους Πατέρες), που αποκαλούσε το Νέο ημερολόγιο ξεκάθαρα "Παπικό"] να αποδειχθεί ξεκάθαρα το έωλο της θεωρήσεως αυτής: 


(ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ Ή ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΤΕ ΤΗΝ)

* Όπως βλέπουμε την 1η Δεκεμβρίου με το πολιτικό ημερολόγιο, κατά το Παλαιό εορτολόγιο (18η Νοεμβρίου) τιμώνται οι Άγιοι μάρτυρες Πλάτων και  Ρωμανός και ο Νεομάρτυς Αναστάσιος, οι δε Νεοημερολογίτες  όμως συνεορτάζουν μαζί με τους Παπικούς τον Άγιο Φιλάρετο (αλλά και τον Προφήτη Ναούμ, όπως φαίνεται από το Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο [=Συναξαριστή], παρόλο που στο παραπάνω παπικό εορτολόγιο δεν αναγράφεται χάριν συντομίας).
* Στις 4 Δεκεμβρίου, οι καμπάνες του Αγίου Όρους, των Ιεροσολύμων, της Ρωσίας, των Παλαιοημερολογιτών της Ελλάδος κ.α., θα χτυπούν χαρμόσυνα για την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου. Τί κρίμα όμως, μια μεγάλη μερίδα Ορθοδόξων, που ακολουθούν το Νέο εορτολόγιο, θα συνεορτάζει με τους Παπικούς την Αγία Βαρβάρα...
* Συνεορτασμός Νεοημερολογιτών και Παπικών θα υπάρχει και τις επόμενες ημέρες, με τις εορτές των Αγίων Σάββα, Νικολάου και Αμβροσίου, στις 5, 6 και 7 Δεκεμβρίου αντίστοιχα.
* Στις 12 Δεκεμβρίου θα συνεορτάσουν Νεοημερολογίτες και Παπικοί τον Άγιο Σπυρίδωνα, ο οποίος και με θαύματα έχει δείξει την αποστροφή του προς την αίρεση του Παπισμού.
* Στις 13 Δεκεμβρίου σύμφωνα με το Νέο και το Παπικό εορτολόγιο θα είναι των μαρτύρων Ευστρατίου και Λουκίας, αλλά με το Παλαιό θα εορτάζεται η μνήμη του Αποστόλου Ανδρέου, την οποία οι Νεοημερολογίτες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως θα έχουν ήδη εορτάσει πάλι με παρουσία παπικών αντιπροσώπων, ή και του ίδιου του Πάπα, όπως κατ'  έτος συνηθίζουν!


* Παραβλέποντας τις μικρότερες εορτές (προφήτου Αγγαίου, μάρτυρος Ευγενίας και άλλων μικρότερων που δεν περιλαμβάνονται στα παραπάνω εορτολόγια χάριν συντομίας), πάμε στην 25η Δεκεμβρίου, κατά την οποία όσοι ακολουθούν το Παλαιό θα εορτάζουν τον Άγιο Σπυρίδωνα, ενώ εκείνοι που ακολουθούν το Νέο την εορτή των Χριστουγέννων, μαζί με τους Παπικούς! 


Είθε να δώσει ο Κύριος ώστε όλοι οι Ορθόδοξοι να ενωθούν ξανά εορτολογικώς προς δόξαν της Ορθοδοξίας και καταισχύνη των Οικουμενιστών, αλλά και των σχισματικών!



Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

ΔΗΛΩΣΗ ΠΕΡΙ "ΑΚΥΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ"



Προσφάτως, και μέσα από κάποιες αναρτήσεις και σχόλια σε διάφορα ιστολόγια του νέου ημερολογίου, θίχτηκε και η περί "ακύρων Μυστηρίων" θέση των Παλαιοημερολογιτών (όπως αυτή εκφράστηκε κυρίως με τις Εγκυκλίους του 1950 και του 1974), ως το κυριότερο εμπόδιο για την ενότητα μεταξύ των Ορθοδόξων Αντιοικουμενιστών του Παλαιού και του Νέου ημερολογίου.
Αφού ενημερώσουμε, για άλλη μια φορά, πως αυτή η άποψη ότι τα Μυστήρια των Νεοημερολογιτών είναι άκυρα, δεν αποτελεί φρόνημα κάθε Παλαιοημερολογίτη, δηλώνουμε πως δεν αποδεχόμαστε την θέση αυτή, δεχόμενοι αντιθέτως την θέση πως για το θέμα της εγκυρότητος των μυστηρίων μόνη αρμόδια να τοποθετηθεί είναι η Εκκλησία συνοδικά τότε που θα καταδικασθεί ο Οικουμενισμός και οι οικουμενιστές.
Από την άλλη όμως υπάρχει και η αντίστοιχη θέση περί "ακύρων Μυστηρίων" των Παλαιοημερολογιτών, όπως αυτή εκφράσθηκε από την κρατούσα Εκκλησία της Ελλάδος:
α. Μέσα από την υπ' αριθμόν 2389/2203 της 16-4-1926 Εγκύκλιο της, περί Ημερολογίου, σύμφωνα με την οποία "αι αποφάσεις της Εκκλησίας είναι απολύτως υποχρεωτικαί, ο δε μη υπακούων, δεν ανήκει πλέον εις αυτήν, στερείται των μέσων της θείας χάριτος, αποσχίζεται και αποκόπτεται αυτής και υπόκειται εις αιωνίαν κόλασιν" (Αρχιμανδρίτου Θεοκλήτου Στράγκα, Εκκλησίας Ελλάδος Ιστορία, τόμος β΄, σελ. 1405-1409).
β. Μέσα από την Συνεδρία της Ιεραρχίας της στις 3-8-1946 στην οποία αποφασίστηκε πως "πάντα τα Μυστήρια, τα τελούμενα (υπό παλαιοημερολογιτών ιερέων) θεωρούνται άκυρα και μηδέποτε γενόμενα" (αυτόθι, τόμος δ΄, σελ. 2556).
γ. Μέσα από την Εγκύκλιο της 28-7-1948 που αναφέρει πως "οι χειροτονηθέντες υπό των καθηρημένων και αυτοκαλουμένων επισκόπων παλαιοημερολογιτών, προκειμένου να προσέλθωσιν εις τους κόλπους της Εκκλησίας, δέον να γίνωνται δεκτοί διά χειροτονίας" (Aι Συνοδικαί Εγκύκλιοι, τόμος β΄, σελ. 470-471).
δ. Μέσα από το Πόρισμα της στις 8-11-1958 σύμφωνα με το οποίο: "Οι υπό των αυτοκαλουμένων Επισκόπων παλαιοημερολογιτών, δήθεν χειροτονηθέντες, προσερχόμενοι εις την Εκκλησίαν, γίνονται δεκτοί διά χειροτονίας... τους γάμους δέχεται τούτους ως μη τελεσθέντας(Αρχιμανδρίτου Θεοκλήτου Στράγκα, Εκκλησίας Ελλάδος Ιστορία, τόμος ε΄, σελ. 2952-2953). [Στην συζήτηση της ιεραρχίας που επακολούθησε ειπώθηκαν τα εξής: Κοζάνης Διονύσιος: "Αφήκαμεν, Μακαριώτατε και Σεβ. Άγιοι Αδελφοί, εκκρεμές το ζήτημα των υπό παλαιοημερολογιτών ψευδοϊερέων τελεσθέντων γάμων. Εις τα εγκριθέντα πορίσματα αναφέρεται ότι τους εν λόγω γάμους η Εκκλησία δέχεται ως μη τελεσθέντας. Θα προβαίνωμεν λοιπόν εις την επανάληψιν το Μυστηρίου;" Αττικής Ιάκωβος: "Βεβαίως". Αθηνών Θεόκλητος: "Είναι ορθόν και ν' αποφασισθή η επανάληψις του Μυστηρίου, την απόφασιν όμως ημών ταύτην να μη κοινολογήσωμεν" (αυτόθι)].
ε. Μέσα από την Γνωμάτευση της Συνοδικής Επιτροπής επί των Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων του 2006 σύμφωνα με την οποία: "Τα Μυστήρια των Παλαιοημερολογιτών θεωρούνται ως μη γενόμενα και θα πρέπη να επαναλαμβάνωνται εξ υπαρχής" (http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/dogma/aftoxeires.htm). 
στ. Μέσα από τις εκατοντάδες αναχειροτονίες, αναβαπτίσεις και εν γένει επαναλήψεις Μυστηρίων, που τελέσθηκαν από Παλαιοημερολογίτες, καθώς και μέσα από τις δεκάδες δηλώσεις μεμονωμένων νεοημερολογιτών Ιεραρχών περί "ακύρων Μυστηρίων" των πρώτων.
ζ. Μέσα από τις αμέτρητες πράξεις βίας εναντίον των Παλαιοημερολογιτών, φυλακίσεις, εξορίες, δίκες, ξυλοδαρμούς, αποσχηματισμούς, αφορισμούς, σφραγίσματα ναών, ποδοπάτημα της Θείας Κοινωνίας, ανατροπή επιταφίων, ξύρισμα κληρικών και φόνους, οι οποίες ήταν αποτέλεσμα της περί "ακύρων Μυστηρίων" θεωρίας, και για τις οποίες κατέχουμε ειδικό αρχείο με αποδεικτικά στοιχεία.
Εμείς ως ιστολόγια δηλώνουμε πως δεν αποδεχόμαστε την θέση περί "ακύρων Μυστηρίων", όπως παραπάνω αναφέραμε, και ζητούμε από τους παραπάνω συγγραφείς και τα ιστολόγια του νέου ημερολογίου,να δηλώσουν και εκείνοι την απόρριψη της αντίστοιχης αυτής θέσεως, δηλαδή περί "ακύρων Μυστηρίων" των Παλαιοημερολογιτών, που ακολουθούν Ορθοδόξους Επισκόπους με Αποστολική Διαδοχή, ώστε να αρθεί εκατέρωθεν το πρώτο αυτό εμπόδιο για την ενότητα μεταξύ των Αντιοικουμενιστών του Παλαιού και Νέου Ημερολογίου.


Ιστολόγιο "Κρυφό Σχολειό" (Διαχειριστής και Συνεργάτες)
Ιστολόγιο "Εν Τούτω Νίκα"

Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

Τελευταία απάντηση προς τον κ. Ι. Ρίζο






"Μὴ ἔλεγχε κακούς, ἵνα μὴ μισήσωσί σε· 
ἔλεγχε σοφόν, καὶ ἀγαπήσει σε"
(Παρ. θ΄, 7-8)
Μετά από τις παρατηρήσεις μου στην εργασίας σας, κ. Ρίζο (εδώ,εδώεδώεδώεδώ και εδώ, αλλά και εδώ και εδώ), προσπαθήσατε να απαντήσετε (εδώ και εδώ), αλλά δυστυχώς άνευ ψυχραιμίας και με ύφος ειρωνικό και επιθετικό, που δεν προάγει τον Διάλογο. Ως εκ τούτου αναγκάζομαι να κλείσω την μεταξύ μας επικοινωνία, με την παρούσα τελική τοποθέτησή μου.
Στην απάντησή σας προσπαθείτε να παρουσιάσετε τον εαυτό σας ως ένα μάρτυρα τον οποίο υποτίθεται ότι έριξα μέσα σε μια αρένα προς κατασπάραξη με σκοπό τάχα "να γλεντήσουν οι λεγεωνάριοί μου". Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο αυτή η υπερβολή (παραβλέπω τους χαρακτηρισμούς, τις ύβρεις και τις ειρωνείες), που καθιστά το κείμενό σας θλιβερό, αλλά και το ότι, επιμένετε στις εσφαλμένες θέσεις σας. Έτσι:
1. Ισχυρίζεστε πως μετά από τις παραθέσεις των πινάκων (με τους οποίους αποδεικνυόταν ξεκάθαρα πως αντιγράφατε τις θέσεις των Καρδάση - Σιαμάκη, χωρίς να βάζετε παραπομπές, ως οφείλατε), δεν ανέτρεψα τα επιχειρήματά τους ως επιστημονικά λανθασμένα. Όπως μπορεί όμως να δει ο καθένας, αυτό ακριβώς έκανα.  
2. Γράφετε πως "κάποιος άσχετος" ισχυρίστηκε ότι η αντιγραφή σας είναι δήθεν ποινικό αδίκημα, αλλά ο "άσχετος" αυτός (πρόκειται για τον Καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Δημήτριο Χατζηνικολάου, με ακαδημαϊκή καριέρα τριών δεκαετιών σε Αμερική, Αυστραλία, Κύπρο και Ελλάδα) έγραψε πως  πρόκειται για "ακαδημαϊκό ατόπημα" και όχι για "ποινικό αδίκημα" (δείτε εδώ το δεύτερο σχόλιο για του λόγου το αληθές).
3. Με κατηγορείτε πως σας απαγόρευσα να κάνετε αντιγραφές παραπομπών, όμως εγώ απλά φανέρωσα (διότι αυτό δεν ήταν φανερό, αφού δεν υπήρχαν παραπομπές) ότι μεγάλο μέρος της εργασίας σας είναι αντιγραφή κειμένων δύο άλλων, αμφιβόλων ως προς την ορθοδοξία τους (δεν μίλησα για αγιότητα βίου), προσώπων.
4. Αποκαλείτε τον Διδάσκαλο του Γένους και της Ορθοδοξίας Σεβαστό Κυμινήτη, τον τιμώμενο παρά πάντων των Ορθοδόξων Πατέρων και Διδασκάλων (Δοσίθεο Ιεροσολύμων, Χρύσανθο Νοταρά, Καισάριο Δαπόντε, Ευγένιο Βούλγαρη, Άγιο Νικόδημο κ. α.), ως δήθεν θνητοψυχιστή και καλβινιστή, κατηγορίες που αποδείχθηκαν και ζώντος του Σεβαστού ως συκοφαντίες, όπως θα δείτε και σε ειδικό άρθρο, που ετοιμάζω για όσους δεν έχουν την δυνατότητα να ανατρέξουν στις πηγές.
5. Iσχυριζόμενος πως "αν η Εκκλησία κάνει λάθος, δεν δικαιολογείται ένα Σχίσμα", συγχέετε την Εκκλησία της Ελλάδος (ή κάθε άλλη Τοπική Εκκλησία που άλλαξε το ημερολόγιο) με την καθόλου Εκκλησία, η Οποία δεν κάνει λάθος, διότι είναι Αγία. Όταν όμως μια Τοπική Εκκλησία που σφάλλει, δεν είναι υποχρεωμένο το Πλήρωμά της να εξακολουθήσει την εκκλησιαστική κοινωνία με την Ιεραρχία της, όσο δεν αίρεται το σφάλμα αυτό. Το δε Σχίσμα βαραίνει εκείνους που το προκαλούν. 
6. Επιμένετε να παρουσιάζετε τον Ιερό Χρυσόστομο ως αδιάφορο για τις αποφάσεις της Εκκλησίας, ως πολέμιο του τύπου, ως αδιάφορο της ενότητας των Χριστιανών και εν τέλει ως προτεσταντίζοντα, και μάλιστα όταν αυτά τα ίδια επιχειρήματά του έχουν χρησιμοποιηθεί από τους Ορθοδόξους (όπως ο Άγιος Νικόδημος), εναντίον στα ημερολατρικά επιχειρήματα των ποικίλων οπαδών της ορθότητος του νέου ημερολογίου.
7. Γράφετε πως το σημείο του Σταυρού είναι δόγμα, προφανώς διότι μόνον έτσι δεν θα καταρρεύσει το επιφάνειο θεώρημα πως η Αποτειχίση επιτρέπεται μόνο για δογματικά θέματα. 
8. Προσπαθείτε να αποδείξετε τον π. Φιλόθεο Ζερβάκο ως νεοημερολογίτη στο φρόνημα και πολέμιο των Παλαιοημερολογιτών, όταν ο ίδιος ο Γέροντας ομολογεί πως κατόπιν σημείου ακολούθησε το παλαιό ημερολόγιο μέχρι της κοιμήσεώς του (εδώ) και όταν στα πάμπολλα κείμενά του, ξεκαθαρίζει ότι δεν πολεμά τους Παλαιοημερολογίτες, αλλά τις ακρότητες ορισμένων εξ αυτών.
9. Αναφέρετε πως ψάχνουμε δικαίωση στην θέση "της τότε Εκκλησίας της Ελλάδος στην εισήγηση της στο Πανορθοδόξο Συνέδριο του1923", αλλά εγώ σας παρέθεσα απόσπασμα από την Εισήγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος του 1973 προς την μέλλουσα Πανορθόδοξο Σύνοδο.
10. Επιμένετε πως η Εκκλησία είχε σε χρήση το Μακεδονικό ημερολόγιο το 451 στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος, όμως η ενημέρωση που λαμβάνουμε από τα Πρακτικά της για το πότε έγινε η Α΄Οικουμενική Σύνοδος δεν αποδεικνύει χρήση του μακεδονικού ημερολογίου κατά την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο (όπως και το να πούμε σήμερα ότι τα Αρρηφόρια εορτάζονταν στην αρχαία Αθήνα στις 22 Σκιροφορίωνος, δεν σημαίνει ότι χρησιμοποιούμε ακόμη το Αττικό ημερολόγιο!). Αυτό αποδεικνύεται από τα ίδια τα Πρακτικά της Δ΄ Οικουμενικής που μας ενημερώνουν πότε η ίδια έλαβε χώρα και φυσικά χρησιμοποιείται αποκλειστικά το Ιουλιανό ημερολόγιο:



11. Γράφετε πως η Εκκλησία συνέχιζε να χρησιμοποιεί το Μακεδονικό ημερολόγιο παραθέτοντας προς απόδειξη τρεις ημερομηνίες νεκρικών επιγραφών με το Μακεδονικό, αποκρύπτοντας όμως πως πάντοτε υπήρχε και η καταγραφή της αντίστοιχης ημερομηνίας με το Ιουλιανό, το οποίο, όπως έγραψα, σταδιακά επικράτησε εντελώς (πλην των αιρετικών κοινοτήτων που αποσχίστηκαν, ήτοι των, αραβικής καταγωγής, Μονοφυσιτών της Συρίας, μιας και οι Άραβες ήταν εκείνοι που χρησιμοποιούσαν το Μακεδονικό ημερολόγιο!):

12. Το να λέτε πως η Εκκλησία χρησιμοποιούσε το Μακεδονικό ημερολόγιο, επειδή σε κάποιον ναό υπήρχε ψηφιδωτό δάπεδο που εικονίζει τους μήνες του ημερολογίου αυτού, δεν ισχύει, αφού ηδιακοσμητική χρήση είναι κάτι το διαφορετικό τηνλειτουργική χρήση! Με την λογική σας, οι παρακάτω φωτογραφίες θα αποδείκνυαν την χρήση στην Εκκλησία και άλλου είδους συμβόλου πλην του Τιμίου Σταυρού, κάτι που φυσικά δεν ισχύει:

13. Συγχέετε την κακόδοξη Εγκύκλιο του 1902 με την ορθόδοξη Εγκύκλιο του 1904 με σκοπό να κατηγορήσετε έναν Άγιο, που σε αντίθεση με τους "υπερορθοδόξους" κατηγόρους του (παλαιούς τε και νέους - τόσο χρονικά, όσο και εορτολογικά), εξορίστηκε και διώχθηκε για την Ορθοδοξία!
14. Επιμένετε, άνευ αποδείξεων (και παρά την αναίρεση της παρερμηνείας σας για τα σχετικά με την εγκύκλιο του Πάπα Κλήμηπρος τους παπικούς επισκόπους, την οποία ουδέποτε αποδέχθηκαν οι Ορθόδοξοι), να παρουσιάζετε τον Ιερεμία τον Τρανό, ως προδότη της Ορθοδοξίας και πως δήθεν αποδεχόταν "οι επίσκοποι του πατριαρχείου του στην Ιταλία, να υπογράφουν  την αίρεση του Filioque! Να ξαναμυρώνονται από τον Πάπα! Και να τον μνημονεύουν στη Θ. Λειτουργία!". Σας ΠΑΡΑΚΑΛΩ, κ. Ρίζο, να αποδείξετε, με πηγές και παραπομπές, τις φρικτές αυτές κατηγορίες, ειδάλλως να ανακαλέσετε, διότι μια τέτοια συκοφαντία έχει και σωτηριολογικές συνέπειες... Να ξέρετε κ. Ρίζο πως εμένα μπορείτε να με υβρίσετε ή να με συκοφαντήσετε όσο θέλετε, δεν με πειράζει. Αλλά η αδικία και η συκοφαντία απέναντι σε κεκοιμημένα πρόσωπα, που έδωσαν μάλιστα το είναι τους για την Ορθοδοξία, δεν είναι σωστή. Απορίας άξιον δεν είναι μόνο το που άραγε βρήκατε πληροφορίες, που να αποδεικνύουν τα παραπάνω (διότι δεν βάζετε πάλι καμία πηγή), αλλά και το πως και ο ίδιος ο συνεργάτης σας, ο κ. Α. Τσακίρογλου, δεν εκδήλωσε την αντίθεσή του, μιας και έχει εκφράσει τα ακριβώς αντίθετα για τον Πατριάρχη Ιερεμία (εδώ).
15. Πανηγυρίζετε ότι τάχα σας δικαίωσα επειδή από τα τέσσερα κείμενα των Παλαιοημερολογιτών που σας παρέθεσα ως δείγμα (και τα οποία αποδεικνύουν το ότι γνώριζαν τον αληθή σκοπό την ημερολογιακής μεταρρύθμισης) το τρίτο είναι γραμμένο το 1935 (11 έτη μετά το 1924) και το τέταρτο το 1941 (21 έτη μετά το 1924). Πως όμως δικαιωθήκατε, κ. Ρίζο, όταν, εκτός των άλλων δύο κειμένων, εσείς ο ίδιος (όπως φαίνεται και από την παράθεση) μας λέγατε πως δεν το συναντήσατε "σε κανέναν κείμενο των πρώτων είκοσι πέντε ετών (σ. δηλαδή μέχρι το 1949) των πρωταγωνιστών παλαιοημερολογιτών"!! Που είδατε λοιπόν την δικαίωση, από την στιγμή που ήμουν εντός του χρονικού πλαισίου που μου ζητήσατε;
16. Βάζετε στο στόμα του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και των άλλων Οικουμενιστών αστείες πραγματικά ρήσεις που δεν είπαν ποτέ, με σκοπό να επιτεθείτε πάλι κατά του Αγίου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ο οποίος και εκ του τάφου καταρρίπτει τα επιχειρήματά σας.
17. Κατηγορείτε τον Άγιο Γέροντα Χρυσόστομο των Σπετσών (ο οποίος - και αυτός - σε αντίθεση με τους σημερινούς νεοφανείς "Ακριβολόγους Υπεραγωνιστές", διώχθηκε για την Ορθοδοξία), ως αμόρφωτο και πρωτεργάτη ενός σχίσματος, μη έχοντας τελικά καμία επίγνωση τουλάχιστον των σωτηριολογικών συνεπειών τέτοιων κατηγοριών.
18. Επιχειρείτε αυθαίρετες αναλύσεις και ερμηνείες των εκκλησιολογικών μας θέσεων, ερήμην μας, με σκοπό πάλι την δημιουργία εντυπώσεων, αδιαφορώντας αν αδικείται για άλλη μια φορά η αλήθεια. Αν θέλετε να μάθετε τί πιστεύουμε, κ. Ρίζο, ρωτήστε μας, μην κάνετε αυθαίρετες ερμηνείες ή υποθέσεις.
19. Μας διαβεβαιώνετε πως δεν αγνοείτε τους συγχρόνους Πατέρες, αλλά αποδεικνύεστε ενάντιος σε όσα εκείνοι δίδαξαν. Εκτός αν ως συγχρόνους Πατέρες θεωρείτε άλλα πρόσωπα από αυτά που θεωρούμε εμείς, επομένως αναμένει κάποιος να μάθει ποιών συγχρόνων Πατέρων τα βήματα ακολουθείτε. Ερωτώ λοιπόν: Πάνω σε ποιών συγχρόνων Πατέρων τα χνάρια βαδίζετε; Διότι εμείς, κ. Ρίζο, δεν "θεολογούμε" με άνεση, αλλά  ακολουθούμε τα όσα διδαχθήκαμε διά ζώσης από τους συγχρόνους Αγίους Πατέρες Θεοδώρητο της Πάρου, Χρυσόστομο των Σπετσών, Μάξιμο Αγιοβασιλειάτη, Ευθύμιο της Εσφιγμένου,  και άλλων, οι οποίοι στο Ημερολογιακό (αλλά και εν γένει στα εκκλησιολογικά-αντιαιρετικά θέματα) ήταν ομόφρονες και με τους αμέσως προηγούμενούς τους (Καλλίνικο Ησυχαστή, Δανιήλ Κατουνακιώτη, πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο, Ιωσήφ Ησυχαστή, Φιλόθεο Ζερβάκο κ.α.). Οι δικοί σας Διδάσκαλοι και Οδηγοί (πλην των κυρίων Καρδάση και Σιαμάκη) ποιοι είναι; Και ποιανών γέννημα ήταν άραγε η διδασκαλία που σας μετέδωσαν, αν όχι του Μεταξάκη και του Παπαδόπουλου;
20. Με κατηγορείτε πως θεωρώ σημαντικό σφάλμα μία λάθος παραπομπή, αλλά σημαντικό σφάλμα δεν είναι η μία λάθος παραπομπή, αλλά οι πολλές λάθος παραπομπές, αφού φανερώνουν απροσεξία για ένα ζήτημα που απαιτεί πάρα πολύ μεγάλη προσοχή, διότι παίρνουμε ψυχές στο λαιμό μας αν τα γραφόμενά μας δεν είναι σωστά και οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα.
21. Ερμηνεύετε κατά το δοκούν μια ασήμαντη Εγκύκλιο (του 1950), αγνοώντας παντελώς το ιστορικό πλαίσιο, την σκοπιμότητά της, την εφαρμογή και ερμηνεία της από τον ίδιο τον Άγιο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο. Τί κρίμα όμως να μην έχετε την ίδια ευαισθησία και για τις, κατά πολύ χειρότερες, ενέργειες της Νεοημερολογιτικής Ιεραρχίας: την καθαίρεση ιερέων "επί Παλαιοημερολογιτισμώ", τον αφορισμό μοναζουσών για τον ίδιο λόγο, την εξορία κληρικών, τον ξυλοδαρμό και τον φόνο λαϊκών, τις φυλακίσεις, το ποδοπάτημα της Θείας Κοινωνίας, το γκρέμισμα των ναών, το ξύρισμα των ιερέων, τις αναβαπτίσεις και αναχειροτονίες Παλαιοημερολογιτών, τις δικές τους Εγκυκλίους περί απώλειας της Θείας Χάριτος και ακύρων Μυστηρίων και τόσα άλλα εγκλήματα!
22. Δικαιολογείτε την αναγκαιότητα της "αντικανονικής", "αντιποιμαντικής" και "αντισυνοδικής" αλλαγής του εκκλησιαστικού ημερολογίου παρουσιάζοντάς την ως αποτέλεσμα "μιας πανευρωπαϊκής – τότε –  αλλαγής του ημερολογίου". Γιατί παραπονείστε λοιπόν σήμερα ενάντια στους Οικουμενιστές όταν και αυτοί τέτοιου είδους επιχειρήματα χρησιμοποιούν (περί πανευρωπαϊκής, αλλά και παγκόσμιας αλλαγής) για να προπαγανδίσουν την αναγκαιότητα της νέας τους "Εκκλησίας", με τη νέα τους πίστη, τα νέα τους ήθη και έθιμα και - προσεχώς - τον νέο τους "Χριστό";
23. Χαρακτηρίζετε "τέχνασμα" την διόρθωση των πολλών λαθών της εργασίας σας, αλλά έτσι μάλλον αποδεικνύετε πως δεν το εννοούσατε όταν γράφατε για αυτήν πως είναι "δεκτική ελέγχου".
24. Αν και τώρα γράφετε: "Δεν χρειάστηκε να γίνω ψάλτης για να μάθω ότι το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…» δεν ψάλλεται μαζί με το «Σήμερον χαράς ευαγγέλια…»", στο Γ΄ μέρος της εργασίας σας είχατε γράψει ξεκάθαρα: "Με το παλαιό ημερολόγιο επίσης μπορεί να τύχει η γιορτή του Ευαγγελισμού να εορταστεί τη Μεγάλη Εβδομάδα, και να πρέπει να ψάλουμε ταυτόχρονα χαρμόσυνους ύμνους μαζί με πένθημους. «Σήμερον κρεμάται επι ξύλου…» και «Σήμερον χαράς ευαγγέλια…»!".
25. Βγάζετε (με βεβαιότητα μάλιστα) το εξής αυθαίρετο συμπέρασμα: "είμαι βέβαιος ότι αν ο πατριάρχης Βαρθολομαίος με μια του εγκύκλιο γυρίσει την Εκκλησία στο παλαιό ημερολόγιο, οποιαδήποτε κατηγορία εναντίον του ως προδότη των δογμάτων, δεν θα κριθεί από σας ως σοβαρή". Όμως ο μακαριστός Άγιος Γέροντας Ευθύμιος της Εσφιγμένου είχε υποδείξει σε μνημειώδη επιστολή της Μονής (30-11-1992) προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τι πρέπει να κάνει ο τελευταίος ώστε να γίνει ξανά κοινωνικός - αυτό είναι και το δικό μας φρόνημα:


26. Παρουσιάζετε τον Ιερό Χρυσόστομο ως ομόφρονά σας, όμως εκείνος μιλώντας για Πάσχα, στο συγκεκριμένο απόσπασμα που παραθέσατε, εννοεί την "ἀναίμακτη εὐχαριστιακὴ θυσία, ποὺ τελεῖται σὲ κάθε θεία Λειτουργία" (όπως αναφέρει η υποσημείωση της Ε.Π.Ε.), ενώ εσείς τον παρουσιάζετε να μιλάει ειδικά για την εορτή του Πάσχα, ως εορτή που είναι αδιάφορο πότε θα τελεστεί, αγνοώντας ότι πιο κάτω λέει το αντίθετο από σας γράφοντας ξεκάθαρα πως "επειδὴ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ φάνηκε καλὸ στοὺς Πατέρες, ποὺ ἦταν διασκορπισμένοι παντοῦ, νὰ συνέλθουν καὶ νὰ ὁρίσουν τὴν ἡμέρα αὐτή [τοῦ Πάσχα], ἡ Ἐκκλησία, τιμώντας πάντοτε τὴ συμφωνία καὶ ἀγαπώντας τὴν ὁμόνοια, ἀποδέχθηκε τὴν ἀπόφαση" (Ε.Π.Ε. 34, 191). Επομένως, μπορείτε να εορτάσετε την εορτή του Πάσχα, την επόμενη Κυριακή, χωρίς να καταστρατηγήσετε αυτήν την συμφωνία των Πατέρων;
27. Συνεχίζετε να γράφετε πως η Εκκλησία ανέθεσε στους αστρονόμους να βρίσκουν την ισημερία, όμως ξεκάθαρα οι Άγιοι Πατέρες όρισαν αιώνια ισημερία την 21η Μαρτίου, όπως αναλυτικά αποδείχθηκε σε όσα σας παρέθεσα στην απάντησή μου. Τα παραθέτω ξανά (αυτήν την φορά σε εικόνες από τις πηγές μου), διότι η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως:




28. Μας δείχνετε επιμόνως τα 400 χρόνια της, μετά την Α΄ Οικουμενική, προσπάθειας για εορτολογική συμφωνία (στην οποία υπήρχαν και έριδες και σχίσματα, και ας συνεχίζετε να ισχυρίζεστε πως "δεν έγινε κανένα Σχίσμα"), αλλά κλείνετε πεισματικά τα μάτια στο ότι αυτή επιτεύχθηκε για 1200 τουλάχιστον χρόνια, μέχρι να έρθουν πονηροί άνθρωποι με πονηρούς σκοπούς για να την καταστρέψουν. Γιατί, αγαπητέ κ. Ρίζο;
29. Μας αδικείτε, τέλος, όταν, για λόγους εντυπωσιασμού και άνευ αποδείξεων, μας κατηγορείτε ότι τάχα κηρύξαμε σχισματική την Ελληνική Εκκλησία το 1924.
Κατόπιν όλων αυτών, κ. Ρίζο, είναι φανερό πως ο Διάλογος αυτός έφθασε στο τέλος του, τουλάχιστον προς το παρόν. Διότι ενώ υπάρχουν τόσα τρωτά στον χώρο του Παλαιού ημερολογίου, για την θεραπεία των οποίων θα μπορούσατε να συνεισφέρετε, δυστυχώς το μόνο που σας ενδιέφερε ήταν να απαξιώσετε σύσσωμο ένα τεραστίας αξίας, σωτήριο για την Ορθοδοξία, Κίνημα Ευσεβείας, πετώντας στους υπονόμους τα αίματα των Προγόνων μας.
Σας εύχομαι ειλικρινώς "καλή απολογία" στο Δικαστήριο, στο οποίο όλοι θα καθίσουμε κάποτε για να δικαστούμε. Και εκεί θα παραστούν ως μάρτυρες κατηγορίας, όλοι όσοι αδικήσαμε και συκοφαντήσαμε.
Τέλος, και κλείνοντας, σας ζητώ για άλλη μια φορά συγγνώμη που σας λύπησα (σας είχα ζητήσει και τηλεφωνικώς πριν τις απαντήσεις μου, διότι ήξερα ότι θα λυπηθείτε με αυτές, μιας και "η αλήθεια πονάει", όπως λέει και ο λαός), αλλά να ξέρετε πως οι ενστάσεις μου αφορούν αποκλειστικά τα γραφόμενά σας, και όχι το πρόσωπό σας, για το οποίο εξακολουθώ να έχω την οφειλόμενη προς όλους αγάπη, ευχόμενος ειλικρινώς την ανάνηψή σας, ώστε σύμφρονοι να αντιμετωπίσουμε την επερχόμενη λαίλαπα. Είθε!
Νικόλαος Μάννης


Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ 2017 (Ὁμιλία π.Εὐθυμίου Μπαρδάκα)

Φωτογραφία


"ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΝ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΝ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ!" (Θαυμαστή αποκάλυψη στον Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο)

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ
 ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ 
ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ


(Δημοσιεύθηκε εδώεδώ και αλλού).

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Κορυφῇ τῶν Ἁγίων Πάντων 6/19 Ἰουνίου '68

Σεβασμιώτατε Ἅγιε Φλωρίνης Αὐγουστίνε, 
Ἀπό τήν παραμoνήν τῶν Ἁγίων Πάντων εὐρίσκομαι εἰς τήν Ἁγίαν Κορυφήν. Προχθές ἐτέλεσαμεν τήν πάνσεπτον αὐτῶν ἑορτήν καί ἀναμνησθέντες κατά τό παρελθόν ἔτος τήν προπαραμονήν τῆς ἑορτῆς των ἐν ὧ ἦμην ἔτοιμος διά νά ἀνέλθω εἰς τήν κορυφήν καί τελέσω τήν ἑορτήν, μοί ἐτηλεφωvήσατε νά ἔλθω εἰς Ἀθήνα καί παραστῶ εἰς τήν χειροτονίαν σας (ὡς πρῶτος πνευματικός πατήρ τῆς πρώτης ἡλικίας σας), ἤτις θά ἐγένετο εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου Ὀμονοίας. Σᾶς ἔκαμα ὑπακοήν καί ἦλθα προθύμως καί ὑπερεχάρην, διότι μέ ἠξίωσεν ὁ Κύριος νά ἴδω ἓν ἐκ τῶν πρώτων πνευματικῶν μου τέκνων νά ἀνέλθῃ τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι καί εὐδοκία εἰς τό ὕψιστον ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης. Νομίζω δέ, ὅτι οὐχί τυχαίως ἐγένετο ἡ χειροτονία ὑμῶν κατά τήν ἡμέραν τῶν Ἁγίων Πάντων. Ἐγένετο κατ' εὐδοκίαν καί οἰκονομίαν Θεοῦ, τοῦ πάντα φιλανθρώπως πρός τό ἐκάστου συμφέρον οἰκονομοῦντος. Ἐγένετο διά νά ἐνθυμῆσθε καί ἑορτάζετε καί τιμᾶτε τήν ἡμέραν ταύτηv, ἐνθυμείσθε πάντας τούς Ἁγίους καί γίνεσθε μιμητής αὐτῶν, γίνετε Ἅγιος, τοῦτο δέ ἐστί καί τό θέλημα τοῦ οὐρανίου μας Πατρός: «γίνεσθε Ἅγιοι ὅτι ἐγώ Ἅγιος εἰμί». Ἀλλά καί οἱ Ἅγιοι Πάντες δέν εὐχαριστοῦνται νά τούς ἑορτάζωμεν μόνον, εὐχαριστοῦνται περισσότερον νά τούς μιμούμεθα, καί τοῖς ἴχνεσιν αὐτῶν ἀκολουθοῦμεν. Οἱ θεοφόροι Ἅγιοι Πατέρες, οἱ τάς Οἰκουμενικάς καί τοπικάς Ἁγίας Συνόδους συγκροτήσαντες, μεταξύ τῶν ἄλλων ἐγγράφων καί ἀγράφων παραδόσεων, ἄς παρέδωκαν ἡμῖν, μᾶς παρέδωκαν καί τό παλαιόν ἡμερολόγιον, ἐπί τῇ βάσει τοῦ ὁποίου ἄπασα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τελεῖ ἀπάσας τάς κινητάς καί ἀκινήτους ἁγίας ἑορτάς, καί επί 15 περίπου αἰῶνες ἠκολούθει, ἐσεβάσθη καί διεφύλαξε
Κατά τό ἔτος 1924 ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης, ὁ μή διά τῆς θύρας εἰσελθών εἰς τήν αὐλήν τῶν προβάτων, ἀλλά μοιχικῷ, μασσωνικῷ καί πολιτικῷ τῷ τρόπῳ ὡς κλέπτης εἰσελθών καί ἀναρριχηθείς εἰς τούς θρόνους: πρώτον Αρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, καί κατόπιν τούς Πατριαρχικούς θρόνους Κων/λεως, Ἀλεξανδρείας καί τελευταῖον προσεπάθησεν νά εἰσέλθῃ, οὐχί ἐκ τῆς θύρας ἀλλ' αλλαχόθεν, καί εἰς τόν τῶν Ἱεροσολύμων, "διά νά μολύνη καί αυτόν", ὡς γράφει ό ὅσιος μοναχός Παῦλος ὁ Χοζεβίτης ("Ὀρθ. Τύπος", αριθμ. φύλ. 87), ἀλλ' ἐπελθών ό θάνατος ἐξηφάνισεν καί ἀπώλετο πᾶσα ἡ ἐλπίς αὐτοῦ. 
Οὗτος, ὁ κατά τάς ἀψεδείς μαρτυρίας πολλῶν, κατέχων τόν ὕπατον 33ον τῆς μασονίας βαθμόν, ὅλως ἀπερισκέπτως, ἀπρομελετήτως, ἀντικανονικῶς καί παρανόμως μέ 6 μόνον ἀρχιερεῖς ἀντoρθoδόξων φρονημάτων, κατήργησε τό παλαιόν πάτριον Ὀρθόδοξον ἡμερολόγιον καί εἰσήγαγε τό νέον παπικόν καί διήρεσε τήν μίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν εἰς δύο, τήν τῶν παλαιοημερολογιτῶν καί τήν τῶν νεοημερολογιτῶν. 
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὤρισαν: «Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα» καί "ἄπαντα τά παρά τήν διδασκαλίαν καί ὑποτύπωσιν τῶν ἀοιδίμων Πατέρων καινοτομηθέντα καί πραχθέντα ἤ μετά ταῦτα πραχθησόμενα, ἀνάθεμα τρίς». Ἐπειδή τό παλαιόν ἑορτολόγιον εἶναι παράδοσις ἔγγραφος, ἐπειδή τό νέον εἶναι καινοτομία παπικῆς καί μασωνικῆς προελεύσεως, ὅσοι καταφρονοῦν τό παλαιόν ἑορτολόγιον καί ἀκολουθούν τό νέον εἶναι ὑποκείμενοι τῷ ἀναθέματι. Κάθε πρόφασις καί δικαιολογία εἶναι ἀδικαιολόγητος καί "προφάσεις ἐν αμαρτίαις". Οἱ Ἅγιoι Ἀπόστολοι μᾶς παρέδωκαν ἀπό τήν Κυριακήν τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς ἐπί μίαν ἐβδομάδα ἄχρι τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων κατάλυσιν καί μετά τήν ἑορτήν τῶν Ἁγίων Πάντων μίαν ἐβδομάδα νά νηστεύωμεν. Μέ τήν εἰσαγωγήν τοῦ νέου ἑορτολογίου, ὁσάκις τό Πάσχα συμπέση ὄψιμον, καταργεῖται τελείως ἡ νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί ἄλλοτε περιορίζεται εἰς μίαν ἤ δύο ἡμέρας! 
Οὐδείς ἐκ τῶν Ἀρχιερέων ἐκτός τοῦ ἀειμνήστου Ἁγίου Μητροπολίτου Κασσανδρείας διεμαρτυρήθη τότε, μόνον τινές Παλαιoημερoλoγίται, ὁ εὐλαβέστατος κ. Τομαρᾶς πρώην Βουλευτής, καί ὀλίγοι ἄλλοι λαϊκοί. Ἐγώ δέν ἔπαυσα ἀπ' ἀρχῆς νά διαμαρτύρωμαι εἰς Πατριάρχας, Ἀρχιερεῖς, Βασιλεῖς, Πρωθυπουργούς, καί νά λέγω καί νά γράφω, ὅτιἐπειδή κακῶς ἐγένετο ἡ εἰσαγωγή εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος τοῦ νέου παπικοῦ ἑορτολογίου διότι καταργεῖ ἐνίοτε τήν νηστείαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἔφερεν ἀνωμαλίαν εἰς τήν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας, ἔσχισε αὐτήν, κατεδικάσθη δίς ὑπό Ὀρθοδόξων Ἁγίων Συνόδων, δέον νά ἐκβληθεῖ καί νά εἰσαχθῇ τό παλαιόν, τό Ὀρθόδοξον. Ἀλλ' αἱ διαμαρτυρίαι μου ἐγένοντο εἰς ὦτα κωφῶν. 
Ἠναγκάσθην τήν παρελθοῦσαν Κυριακήν νὰ ἀνέλθω εἰς τὴν κορυφήν τῶν Ἁγίων Πάντων καί τοῦ Προφήτου Ἠλιού, ἐπ' ὀνόματι τῶν ὁποίων ἔχω κτίσει Ἐκκλησίας εἰς τιμήν καί δόξαν Θεοῦ καί τῶν ὑπ' αὐτοῦ δοξασθέντων Ἁγίων Πάντων, καί γονυπετήσας ἔμπροσθεν τῆς πανσέπτου εἰκόνας αὐτῶν, μετά δακρύων ἐζήτησα παρ' αὐτῶν νά μοί ἀποκαλύψουν ποῖον ἑορτολόγιον ὀφείλω κἀγώ ὁ ἐλάχιστος καί οἱ ἀδελφοί μου, τά πνευματικά μου τέκνα καί πάντες οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί νά ἀκoλoυθῶμενΠρίν ἔτι τελειώσω τήν οἰκτράν ταπειvήν μου δέησιν, ἤκουσα φωνῆς ἔνδοθέν μοι λεγούσης: "τό παλαιόν ἑορτολόγιον νά ἀκολουθήσετε τό ὁποῖον σᾶς παρέδωκαν οἱ τάς ἑπτά ἁγίας Οἰκουμενικάς Συνόδους συγκροτήσαντες καί τήν Ὀρθόδοξον πίστιν στηρίξαvτες θεοφόροι Πατέρες καί οὐχί τό νέον τῶν παπῶν τῆς Δύσεως, τῶν τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν σχισάντων καί τάς Ἀποστολικάς καί πατρικάς παραδόσεις καταφρονησάντων"! 
Τοιαύτην συγκίνησιν, τοιαύτην χαράν, τοιαύτην ἐλπίδα, τοιαύτην ἀνδρείαν καί μεγαλοψυχίαν ἠσθάνθην τήν στιγμήν ἐκείνην, οἵαν σπανίας στιγμάς ἠσθάνθην εἰς ὅλην μου τήv ζωήν ἐν ὤρᾳ προσευχῆς!... 
Ἀπό τήv στιγμήν ἐκείνην, ἐσπέραν τῶν Ἁγίων Πάντων, τό πολιτικόν ἑορτολόγιον τό ὁποίον ὡς ξένον καί ἀλλότριον καί ὡς ἀντικανονικῶς, κακῶς καί παρανόμως εἰσαχθέν οὐδέποτε ἐδέχθην καί ἐπί 48 ἔτη ἠγωνίσθην καί μακρυνά ταξίδια επεχείρισα εἰς Ἱεροσόλυμα, Ἀλεξάνδρειαν, Κων/πολιν, διά νά πείσω τούς Πατριάρχας νά ἀποβάλλουν καί νά ἐπαναφέρουν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καλῶς καί νομίμως τό παλαιόν. Ἀπό τήν ἱεράν ἐκείνην στιγμήν ἀστραπιαίως ὤχετο ἐκ τοῦ νοός μου, τῆς διανοίας, τῆς ψυχῆς καί καρδίας μου τό νέον ἑορτολόγιον καί ἀκολουθῶ τό πάτριον Ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον τό παλαιόν, ἐν ᾦ ἐγεννήθην, ἐβαπτίσθην, ηὐξήθην, γέγονα ἀνήρ, πρεσβύτης ἐσχατόγηρος καί θά τελευτήσω εὐχαριστῶν, ὑμνῶν, δοξάζων, εὐλογῶν τόν Παντοδύναμον Θεόν, ὅστις οὐκ ἀφήκε με πἐσειν εἰς πλάvην ἤ ἐκκλίνειν ἀριστερά ἤ δεξιά, ἀλλά τήν μέσην καί βασιλικήν καί τήν τῆς μετανοίας καί τῶν θείων Πατέρων ὀδόν βαδίζων πάντοτε, τῇ βοηθείᾳ καί χάριτι Αὐτοῦ, ἐλπίζω νά φθάσω καί νά καταπαύσω εἰς τάς οὐρανίους του σκηνάς, ἔνθα τῶν εὐφραινομένων πάντων ἡ κατοικία. 
Ἐγώ, Σεβασμιώτατε, σᾶς ἤκουσα, πού μού εἴπατε πρίν χειροτονηθῆτε Μητροπολίτης ὁλίγους μῆνας, ὅταν σᾶς ἐπέδωκα τό Ὑπόμνημα, τό ὁποίον εἶχον ὑποβάλλει πρός τόν Βασιλέα, τήν Κυβέρνησιν καί τήν Ἱεράν Σύνοδον περί ἐπαναφορᾶς τοῦ παλαιοῦ ἑορτολογίου, ὅτι πρέπει νά ἐπανέλθη ἐφ' ὅσον κακῶς ἔγινεν ἡ εἰσαγωγή τοῦ νέου καί ἐφ' ὅσον ὅλαι σχεδόν αἱ Ὀρθόδοξαι Ἐκκλησίαι ἀκολουθοῦν τό παλαιόν, θά φροντίσετε καί ὑμεῖς μέ τινας γνωστούς σας Ἀρχιερεῖς διά νά ἐπανέλθη, ἀλλ' ἀφοῦ σᾶς τό ὑπενθύμησα καί πάλιν μοί εἴπατε νά τό ἀφίσωμεν βραδύτερον, καί πάλιν σᾶς ἤκουσα. 
Βεβαίως ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Xρυσόστoμος, ὁ πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἀναχωρήσας τῶν προσκαίρων, μοῦ εἶχε εἴπει, ὅτι θά ἐφpόvτιζε νά ἐπαναφέρῃ εἰς τήν Ἐκκλησίαν τό πάτριον ἑορτολόγιον πρίν ἀποθάνῃ, ἀλλά δέν ἐπρόφθασε. Ἐπειδή καί ἡμεῖς δέν γνωρίζομεν τήν ὤραν καί τήν στιγμήν τοῦ θανάτου, ὀφείλομεν πρίν ἔλθει ἡ φοβερά ὤρα τοῦ θανάτου νά φροντίσωμεν νά μετανοήσωμεν καί δι' ὅλας τάς ἀμαρτίας μας, ἀλλά καί διά τό πάτριον ἑορτολόγιον, τό ὁποίον ἀφίσαμε καί ἀκολουθοῦμεν τό παπικόν ἑορτολόγιον, τό ὁποίον κακῶς, ἐσφαλμένως, καί παρανόμως ἕνας Πατριάρχης μασόνος μέ 6 ἀρχιερείς τό εἰσήγαγεν καί οἱ ἀρχιερεῖς τῆς Ἑλλάδος τό ἐδέχθησαν, φοβηθέντες περισσότερον τήν σπάθη τοῦ τότε ἀρχηγοῦ τῆς ἐπαναστάσεως Πλαστήρα ἀπό τόν φόβον τοῦ Θεοῦ! 
Μή νομίζωμεν ὡς μηδαμινόν τό ὅτι ἀκολουθοῦμεν τό παπικόν ἡμερολόγιον. Εἶvαι παράδοσις καί ὡς παράδοσιv ὀφείλομεv vά τήv φυλάσσωμεv διότι ὑποκείμεθα εἰς ἀvάθεμα. "Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιv ἔγγραφοv ἤ ἄγραφοv ἀθετεῖ, ἀvάθεμα" ὁρίζει ἡ Ζ΄ Οἰκουμεvική Σύvοδος. 
Ἐγώ σᾶς ἔκαμα ὑπακοήv, τώρα θά κάvετε καί ὑμεῖς ὑπακοήv ὄχι εἰς ἐμέvα ἀλλά εἰς τούς θεοφόρους Ἀγίους Πατέρας. Καί ὅπως ἠγωvίσθητε πρίv ὡς Ἱεροκηρυξ καί ἤδη ὡς Ἀρχιερεύς ἐvαvτίον πάσης φαυλότητος, κακοηθείας, ἀσέμvωv θεάτρωv, κιvηματογράφωv, καρvαβαλίωv καί μόvοv διά τό παλαιόv ἑορτολόγιοv δέv ἠγωvίσθητε ὡς ἔδει, ἤδη ἐπέστη ἡ ὤρα vά ἀγωvισθῆτε. Ἐάν σιωπήσωμεv καί δέv ἀγωvισθώμεv διά vά ἐπαvέλθη τό πάτριοv ἑορτολόγιον εἰς τήν Ἐκκλησίαv, ἡ σιωπή μας σημαίvει, ὅτι παραδεχόμεθα τό νέοv παπικόv ὡς ὀρθότεροv
Καί ἐφ' ὅσον ἀκολουθῶμεv τό vέοv παπικόv χωρίς νά ἐvαντιωθῶμεv, κατά συvέπειαv εὐκόλως θά δεχθῶμεv καί ὅσα μᾶς σερβίρουv οἱ νεωτερισταί Ἀμερικῆς, Εὐρώπης ἀρχιερεῖς καί ἐvίοι κληρικοί, ὅτι αἱ παραδόσεις, τά δόγματα, οἱ ἱεροί Κανόvες, τά Μυστήρια ἐπαλαιώθησαν, χρήζουν ἀvτικαταστάσεως διά νέων, διότι ἡ vεολαία δέν τά παραδέχεται
Ἱερεύς τις ἐτόλμησε, ὦ τῆς αὐθαδείας καί ἀσεβείας του vά εἴπη, ὅτι καί ό Χριστός καί αὐτός ἐπαλαιώθη. Λοιπόν δέv εἶvαι καιρός vά σιωπᾶτε πλέοv. Πρέπει vά συστήσετε εἰς τήν Ἱεράv Σύvοδον vά ἀvαγvωρίση ὅτι τό νέοv ἡμερολόγιον δέv εἰσήχθη κανονικῶς, δέν τό ἐθέσπισε Οἰκουμενική ἤ Τοπική Σύνοδος, διό νά ἀπoβληθῆ καί vά ἐπανέλθη τό παλαιόν, τό ὁποίον ἠκολούθει ἐπί 15 περίπου αἰώνας ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. 
Λοιπόν μή ἀvαβάλλετε. Σπεύσατε! 
Ὁ Σεβασμιώτατος Παροναξίας, εἰς ὅν ἔστειλα ἀναφοράν καί ἐπιστολήν, ὅτι ἀπό τήν ἑορτήν τῶν Ἁγίων Πάντων ἀκολουθῶ τό ἑορτολόγιον, ὅπερ μοί παρέδωκεν ή Ὀρθόδοξος Ἐκλησία, ἤλθεν εἰς τήν Mονήν μοί ἔφερε τήv ἀναφοραν καί μοι εἶπεν ὅτι οὔπω ὁ καιρός, ἐγώ δέ τῷ είπον, τό θέλημα τοῦ Κυρίου θά γίνη. 
Ὁ π. Ἐπιφάνιος μοι είχεν εἴπει, ἐάν ὁ Παροναξίας δέν μᾶς ἐπιτρέψει νά ἀκολουθοῦμεν τό παλαιόν νά τῷ γράψω, καί θά ἀναφέρει εἰς τήν Σύνοδον, ὅτι ὑπάρχει νομοθετικόν διάταγμα τό ὁποίον ἐπιτρέπει, ὅσοι θέλουν εἶναι ἐλεύθεροι νά ἀκολουθοῦν τό παλαιόν ἡμερολόγιον. Σήμερον θά τῷ γράψω. 
Μετά σεβασμοῦ
 Ἀρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος

Η κορυφή των Αγίων Πάντων σήμερα (με το ομώνυμο εκκλησάκι)
κακοποιημένη από την παρέμβαση του ανθρώπου, χάριν της τεχνολογίας.
Στο εκκλησάκι αυτό το έτος 1968 άκουσε την φωνή του Θεού
ο μακαριστός Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος.

Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

Aπάντηση στον κ. Ι. Ρίζο περί του Ημερολογιακού (Γ΄ 4 - Τελευταίο)




«τό πίπτειν ἀνθρώπινον, 
τό μετανοεῖν θεῖον, 
τό ἐμμένειν σατανικόν»
(Πατερικό Γνωμικό)

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ)
κγ. Συνεχίζετε την εργασία σας αναφερόμενος στην διαφοροποίηση των νηστειών κατά τους πρώτους αιώνες. Μα αυτή η διαφοροποίηση ήταν φυσική απόρροια και της εορτολογικής ασυμφωνίας. Επομένως κάποτε όντως δεν υπήρχε κοινή τάξη και στις νηστείες, η οποία όμως επιτεύχθηκε και αυτή σταδιακά! Αφού λοιπόν επιτεύχθηκε επιτέλους, και για τόσους αιώνες, τί επιθυμείτε τώρα, κ. Ρίζο, να δεχθούμε αδιαμαρτύρητα την αταξία που έφερε το νέο ημερολόγιο, όταν και σεις ομολογείτε πως "ήταν πάντα ζητούμενο να υπάρχει συντονισμός και ταύτιση χρόνων και τρόπων στις νηστείες"; Μη λησμονείτε δε πως το θέμα της νηστείας, είναι μόνο ένα από τα πολλά αρνητικά του νέου ημερολογίου. Επομένως δεν μπορείτε να το απομονώνετε και να αναρωτιέστε "γιατί δεν έγινε παλαιότερα σχίσμα για το θέμα της νηστείας"!
κδ. Επίσης και σε αυτό το κεφάλαιο δεν αποφύγατε σημαντικά σφάλματα, όπως τα εξής:
1. Γράφετε: "Σύμφωνα με τις Αποστολικές Διατάξεις [44=Βιβλίο ε΄, κεφ. κ΄, P.G.1, 900B-901A.] η νηστεία των αγίων Αποστόλων άρχιζε μία εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή και κράταγε 3 μήνες".
Όπως βλέπουμε όμως, από την παραπομπή που δίνετε, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.


Ακόμη και προ της τελικής διαμορφώσεώς της η λεγόμενη νηστεία των Αγίων Αποστόλων ποτέ δεν κράταγε τρεις μήνες! Αρχικά υπήρχε η εξής τάξη: μια εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή (καλή ώρα όπως αυτήν που διανύουμε τώρα) οι Χριστιανοί να εορτάζουν (με κατάλυση εις πάντα) "διὰ τὴν χαρὰν τῆς ἐπελεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος" (Αγ. Νικοδήμου, Πηδάλιον, Υποσημ. 2 στον ΞΘ΄ Αποστολικό Κανόνα), ενώ την επόμενη εβδομάδα να νηστεύουν "διὰ τὴν προλαβοῦσαν ἑπταήμερον ἄνεσιν" (αυτόθι). Αρχικά λοιπόν η νηστεία ήταν επτά ημέρες, και αργότερα επεκτάθηκε μέχρι την εορτή των Αγίων Αποστόλων. Επειδή λοιπόν η αρχή της εξαρτάται από την Πεντηκοστή, και ως εκ τούτου από το Πάσχα, οι ημέρες της δεν είναι σταθερές (κυμαίνονται από 8 έως 42), αλλά ποτέ δεν πέφτουν κάτω από τις επτά, που όρισαν οι Άγιοι Απόστολοι! Με το νέο ημερολόγιο υπάρχουν χρονιές που η αποστολοπαράδοτη αυτή νηστεία εξαφανίζεται και έτσι όχι 42 ημέρες - που μπορεί να φθάσει η νηστεία με το παλιό ημερολόγιο -, αλλά ούτε οι 7 που όρισαν οι Άγιοι Απόστολοι δεν νηστεύονται! Ο δε Άγιος Νικόδημος αποδεικνύεται ακόμη πιο "φανατικός Ζηλωτής" (βασιζόμενος σε κάτι άλλους "φανατικούς" Πατέρες της Εκκλησίας), γράφοντας (για την περίπτωση που η νηστεία διαρκεί πάνω από 7 ημέρες) πως όποιοι κρατάνε μόνο την αποστολοπαράδοτη επταήμερη νηστεία και όχι και τις υπόλοιπες μέρες, της εκ παραδόσεως, "ὡς παραβάται τῆς ἀρχαίας θεσμοθεσίας τῆς Ἐκκλησίας καταδικάζονται" (αυτόθι).
2. Αμέσως μετά γράφετε: "Διαφορές εμφάνιζε στις νηστείες και η Δυτική Εκκλησία όπως σημειώνει ο Μ.Φώτιος.[67=Μεγάλου Φωτίου, Ἐπιστολή ιγ΄, βιβλίο α΄, κεφ. ε΄, P.G.102, 724CD] Είναι συγκλονιστική η δήλωση του Μ. Φωτίου:  «Παρά τας των λειτουργικών ετερότητας , τας εν ταις ευχαίς, τας ταις επικλήσεσι, τας εν τάξει και ακολουθία, τας εν του χρόνου μήνει και τη βραχύτητι, τας εν πλήθει και ολιγότητι…ώ του θαύματος! Ο κοινός άρτος εις σώμα Χριστού μεταβάλλεται, και ο κοινός οίνος αίμα χρηματίζει [γίνεται]»[68=Ἐπιστολή β΄, βιβλίο α΄, P.G.102, 608B]".
Και όμως ο Μέγας Φώτιος αναφερόμενος στις διαφορές της νηστείας με τους Δυτικούς δεν γράφει διαπιστωτικά (δηλαδή ότι υπάρχουν μεν διαφορές, αλλά δεν πειράζει), αλλά κατακριτικά!


Βλέπετε, αγαπητέ κ. Ρίζο, τί διδάσκει ο Μέγας Πατήρ; "Οἶδε δὲ καὶ ἡ μικρὰ τῶν παραδοθέντων ἀθέτησις, καὶ πρὸς ὅλην τοῦ δόγματος ἐπιτρέψαι καταφρόνησιν" (Από την Εγκύκλιο Επιστολή του το 867). Δεν ήταν λοιπόν μόνο το filioque η αιτία για την οποία κατέκρινε την Εκκλησία της Ρώμης ο Μέγας Φώτιος.
Το δε απόσπασμα που παραθέσατε πρέπει να το δείτε και να το ερμηνεύσετε σε συνάρτηση όχι μόνο με την υπόλοιπη επιστολή στην οποία περιλαμβάνεται (πρόκειται για την Απολογητική Επιστολή του προς τον Πάπα Νικόλαο), αλλά και εντός των πλαισίων της εν γένει δράσεως του. Έτσι αρχικά απολογείται προς τον Πάπα (ο οποίος δεν ήθελε να τον αναγνωρίσει) και κρατά μια στάση οικονομίας με τις διαφορές στα διαφορετικά έθιμα Ανατολής και Δύσης (με την ελπίδα μελλοντικής συμφωνίας με βάση την Γραφή και την Παράδοση), όπως το ξύρισμα και την αγαμία των κληρικών, την νηστεία του Σαββάτου, την κρεοφαγία των μοναχών και την λειτουργική διαφορά στη Θεία Ευχαριστία. Στην τελευταία αναφέρεται το απόσπασμα που παραθέσατε και γράφει στον Πάπα πως παρόλο που υπάρχουν διαφορές στις ευχές, τις επικλήσεις, την τάξη και την ακολουθία, στο μήκος του χρόνου και την συντομία του, στα περισσότερα και στα λιγότερα (διότι προφανώς διαβάζονταν ή παραλείπονταν κάποιες ευχές εκατέρωθεν), αυτές δεν εμποδίζουν να μεταβληθεί ο άρτος και οίνος σε Σώμα και Αίμα Χριστού αντίστοιχα (είναι φανερή λοιπόν η αμυντική του διάθεση, και σίγουρα η θέση του πως οι καινοτομίες δεν επηρεάζουν το κύρος των Μυστηρίων, όσο οι φορείς τους δεν έχουν κατακριθεί για αυτές και αποβληθεί από την Εκκλησία). Παρόλη όμως αυτή την αρχική ανοχή των διαφορετικών εθίμων - και μετά από την προσπάθεια των Δυτικών να τα επιβάλλουν και στην Ανατολή, με αρχή την Βουλγαρία - η στάση του Μεγάλου Φωτίου αλλάζει και τα καταδικάζει με την Εγκύκλιο Επιστολή του το 867. Για αυτό έγραψε ένας έγκριτος εκκλησιαστικός ιστορικός της εποχής μας, με αφορμή την Εγκύκλιο αυτή, πως "ἡ ἀμοιβαία ὑποχρέωση γιὰ τὸ σεβασμὸ τῶν διαφορετικῶν ἐθίμων στὴ λατρεία καὶ στὴ ζωὴ τῶν ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, καίτοι εἶχε διακηρυχθῆ ὡς ἀναγκαία ἀπὸ τὸν ἱ. Φώτιο στὴ λεγομένη «ἀπολογητική» του Ἐπιστολή, δὲν ἴσχυε πλέον" (Βλ. Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία Β΄, Αθήνα, 1994, σελ. 112).
3. Πιο κάτω συνεχίζετε γράφοντας: "Λειτουργική αταξία όμως υπάρχει και στο παλαιό  ημερολόγιο, σύμφωνα με το οποίο είναι δυνατό να συμβεί ο εορτασμός της Υπαπαντής μαζί με την Καθαρά Δευτέρα ή άλλη μέρα της Σαρακοστής. Μία ημέρα δηλαδή χαρμόσυνη Δεσποτικής εορτής, να εορταστεί ταυτόχρονα με μία μέρα πένθους και νηστείας που μας εισαγάγει η Καθαρά Δευτέρα. Με το παλαιό ημερολόγιο επίσης μπορεί να τύχει η γιορτή του Ευαγγελισμού να εορταστεί τη Μεγάλη Εβδομάδα, και να πρέπει να ψάλουμε ταυτόχρονα χαρμόσυνους ύμνους μαζί με πένθημους. «Σήμερον κρεμάται επι ξύλου…» και «Σήμερον χαράς ευαγγέλια…»! Αυτά όμως ποτέ δεν μπορούν να συμβούν με το «διορθωμένο Γρηγοριανό» των Νεοημερολογιτών!".
Έκτακτα κ. Ρίζο! Ήταν "άτακτοι" λοιπόν οι Πατέρες που εόρταζαν πάνω από χίλια χρόνια την Υπαπαντή και τον Ευαγγελισμό σε πένθιμες ημέρες και διορθώσατε εσείς το λάθος τους! Πάντως για να γνωρίζετε και να μη λέτε ανυπόστατα πράγματα (σας το λέω και ως ψάλτης) το "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου" με το "Σήμερον χαράς ευαγγέλια" ΠΟΤΕ δεν ψάλλονται μαζί, διότι η Εκκλησία έχει ορίσει όταν του Ευαγγελισμού πέφτει Μεγάλη Παρασκευή, να μετατίθεται η εορτή για την ημέρα του Πάσχα, για να μη γίνει η αταξία, για την οποία αδίκως μας κατηγορείτε.


Καταλάβατε, κ. Ρίζο; Η Εκκλησία ορίζει τα τυπικά και θεραπεύει τις αταξίες, όχι μερικοί μασώνοι και νεωτεριστές επίσκοποι.
κε. "Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος  Καβουρίδης αναφέρεται στον 56ο και 19ο Κανόνα  της Πενθέκτης και Γάγγρας Συνόδου, λέγοντας ότι αυτοί οι κανόνες «Ρητώς παραγγέλουσι επι ποινή καθαιρέσεως, αφορισμού και αναθέματος, όπως επικρατεί η αυτή τάξις εις όλας τας εκκλησίας, ίνα εορτάζουσι και νηστεύουσι ομού [εν τω αυτώ τόπω, μαζί, συγχρόνως, εν συνόλω τας ιδίας ημέρας». Η ερμηνεία του αυτή όμως δεν φαίνεται να βρίσκει σύμφωνους τους Πατέρες και τις Συνόδους των αιώνων που περιγράψαμε στα ανωτέρω.  Δεν επιχείρησε να ερμηνεύσει το ζήτημα με την θέση των Πατέρων, αλλα με την δική του γνώμη".
Για να δούμε όμως αν έχετε δίκαιο να εγκαλείτε τον Άγιο πρ. Φλωρίνης πως ερμήνευσε λάθος τους Κανόνες αυτούς και δεν βασίστηκε στους Πατέρες, σε αντίθεση με εσάς που τους κατανοήσατε καλύτερα (δεν μιλώ ειρωνικά, θα δείτε παρακάτω σε τί είδους συμπεράσματα οδηγεί η δική σας "κατανόηση").
Ας παραθέσουμε όμως αρχικά το κείμενο των σχετικών Κανόνων:
ΚΑΝΩΝ ΝΣΤ' ΤΗΣ ΣΤ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ:
"Ὠσαύτως μεμαθήκαμέν ἔν τε τῇ Ἀρμενίων χώρᾳ, καὶ ἐν ἑτέροις τόποις, ἐν τοῖς σάββασι, καὶ ἐν ταῖς Κυριακαῖς τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ᾠὰ καὶ τυρὸν ἐσθίειν τινάς. Ἔδοξε τοίνυν καὶ τοῦτο, ὥστε τὴν κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίαν, μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει, τὴν νηστείαν ἐπιτελεῖν, καὶ ἀπέχεσθαι, ὥσπερ θυτοῦ παντοίου, οὕτω δὴ ᾠοῦ, καὶ τυροῦ, ἃ καρπός εἰσι, καὶ γεννήματα, ὧν ἀπεχόμεθα. Εἰ δὲ μὴ τοῦτο παραφυλλάττοιεν, εἰ μὲν κληρικοὶ εἶεν, καθαιρείσθωσαν· εἰ δὲ λαϊκοί, ἀφοριζέσθωσαν".
ΚΑΝΩΝ ΙΘ΄ ΤΗΣ ΕΝ ΓΑΓΓΡᾼ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
"Εἴ τις τῶν ἀσκουμένων, χωρὶς σωματικῆς ἀνάγκης, ὑπερηφανεύοιτο,καὶ τὰς παραδεδομένας νηστείας εἰς τὸ κοινόν, καὶ φυλασσομένας ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας παραλύοι, ὑποικουροῦντος ἐν αὐτῷ τελείου λογισμοῦ, ἀνάθεμα ἔστω".
Εσείς ερμηνεύοντάς τους γράφετε τα εξής: "Επιπλέον όμως, αυτοί οι Κανόνες άλλα λένε από αυτά που δηλώνει ο πρώην Φλωρίνης. Ο 56ος της Πενθέκτης λέει: «Επίσης μάθαμε ότι στη χώρα των Αρμενίων και σε άλλους τόπους,τα Σάββατα και τις Κυριακές τις αγίας Τεσσαρακοστής, μερικοί τρώνε αυγά και τυρί. Αποφασίστηκε λοιπόν και αυτό, σε όλη την του Θεού εκκλησία ανα την οικουμένη, μία τάξη [κοινή] να ακολουθήται στην επιτέλεση της νηστείας, και να απέχετε όπως από όλα τα κρέατα, έτσι κι από τα αυγά και το τυρί. Άν δε,[αυτό] δεν το τηρούν κάποιοι, αν είναι κληρικοί να καθαιρεθούν, αν είναι λαϊκοί να αφοριστούν». Είναι φανερό ότι η κοινή «τάξη»στην οποία αναφέρεται ο κανόνας μιλά για το τι δεν πρέπει να τρώνε ΟΣΟΙ νηστεύουν τα Σάββατα και τις Κυριακές τις Σαρακοστής και δεν αναφέρεται στον χρόνο επιτέλεσης της νηστείας. Με άλλα λόγια λέει, αυτοί που νηστεύουν τα Σάββατα και τις Κυριακές τις Σαρακοστής να μη τρώνε αυγά και τυρί. Μιλάει ο Κανόνας για τον τρόπο της νηστείας αυτών που νηστεύουν σε εκείνες τις μέρες. Οι τρώγοντες αυγά και τυρι καθαιρούνται και αναθεματίζονται. Ο δε 19ος της Γάγγρας απλά λέει: Όποιος δεν νηστεύει στις παραδεδομένες υπο της εκκλησίας νηστείες χωρίς σωματική ανάγκη να είναι αναθεματισμένος. Ο άγιος Νικόδημος  στην Ερμηνεία του στους δύο παραπάνω Κανόνες πουθενά δεν κάνει νήξη ή υπονοεί κάτι περί του χρόνου των νηστειών, αυτά δηλαδή που ο Χρ. Καβουρίδης διαπιστώνει και οι παλαιοημερολογίτες διακηρύσσουν".
Μας λέτε δηλαδή ότι οι Κανόνες αφορούν μόνο τον τρόπο της νηστείας και όχι και τον χρόνο. Και έτσι να ήταν πάλι βρίσκεστε υπό το ανάθεμα, διότι αθετείτε παραδεδομένες υπό της Εκκλησίας νηστείες, όπως των Αγίων Αποστόλων!
κστ. Κατηγορείτε επίσης τον Άγιο πρ. Φλωρίνης πως δεν αναζήτησε την ερμηνεία των Αγίων Πατέρων, "γιατί αν αναζητούσε την ερμηνεία των Πατέρων  θα μάθαινε από τον ιερό Χρυσόστομο ότι: «Ο Χριστός όχι μόνο δεν διέταξε να φυλάσσουμε ορισμένες ημέρες, άλλα και μας απάλλαξε από την υποχρέωση αυτή». Οι νηστείες κατά τον ιερό Χρυσόστομο δεν γίνονται για την επικείμενη εορτή άλλα για τις αμαρτίες μας. Νηστεύουμε για να προετοιμαστούμε για το κάθε Πάσχα που συμβαίνει σε κάθε Θ.Λειτουργία. Η πρέπουσα προσέλευση μας στην Θεία Ευχαριστία δεν εξαρτάται από την τήρηση των καιρών αλλά από την καθαρή συνείδηση. Συνάρτηση της κάθαρσης της συνειδήσεως δεν αποτελεί ο καιρός και ο χρόνος των νηστειών άλλα η νηστεία αυτή καθ΄εαυτή, η μετάνοια, η ελεημοσύνη, το πένθος, οι προσευχές, τα δάκρυα, η εξομολόγηση. «Ο Θεός αδιαφορεί για την φύλαξη ορισμένων ημερών… Κανείς δεν τιμωρήθηκε, ούτε αποκλείστηκε από τον παράδεισο επειδή ετέλεσε Πάσχα αυτόν ή τον άλλον μήνα».  Και άλλού ο άγιος μας λέει: «Το να διαφωνούμε στο χρόνο της νηστείας και να λέμε, τώρα ή ύστερα νηστεύουμε, δεν είναι έγκλημα». Και αλλού: «Ο χριστιανός δεν πρέπει να γιορτάζει σύμφωνα με τους μήνες ή τις νουμηνίες ή τις Κυριακές, αλλά σε όλη του τη ζωή πρέπει να ζεί με την πρέπουσα γιορτή. Αν έχεις καθαρή συνείδηση, έχεις πάντοτε γιορτή». Άρα λοιπόν και δια του Χρυσορρήμονος ο πρώην Φλωρίνης και οι παλαιοημερολογίτες σφάλλουν οικτρά".
Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτές τις επιλεγμένες φράσεις του Αγίου Χρυσοστόμου (ο οποίος χτυπάει την τυπολατρεία, όχι τον τύπο) οδηγούν σε μια φοβερή απαξίωση των εορτών και των νηστειών που θα ζήλευαν ακόμη και οι Προτεστάντες! Άνετα λοιπόν, με βάση την δική σας λογική,  θα μπορούσε να έλθει κάποιος και να ισχυριστεί πως αφού δεν έχει σημασία ο χρόνος των εορτών και των νηστειών, μπορεί ο καθένας να εορτάζει και να νηστεύει όποτε θέλει (και αν θέλει)! Σωστά, κ. Ρίζο;
κζ. Μετά τον Άγιο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη σειρά είχε ο μακαριστός π. Θεοδώρητος Μαύρος (είναι πραγματικά πολύ λυπηρό να παρουσιάζεστε ανώτερος όλων αυτών των αγίων μορφών, οι οποίοι ανάλωσαν την ζωή τους για την Ορθοδοξία): "Γράφει ο π. Θεοδώρητος Μαύρος: «Όταν στην Ευρώπη ακούς τις καμπάνες της Ελληνικής Εκκλησίας να καλούν τους πιστούς,  οι καμπάνες τις Ρωσικής [επειδή έχουν το παλαιό ημερολόγιο] παραμένουν βουβές. Και τότε διερωτάται κανείς είναι οι δύο εκκλησίες Ορθόδοξες;».[76=Ιερομ. Θεοδωρήτου Μαύρου, Παλαιόν και Νέον, σελ. 98.] Ας μου επιτραπεί να αναρωτηθώ κι εγώ. Όταν στην Πτολεμαΐδα ο ναός των παλαιοημερολογιτών στη μια ενορία χτυπάει την καμπάνα για αγρυπνία, οι πιστοί θα κοινωνήσουν και μετά θα καταλύσουν στα σπίτια τους, ενώ η καμπάνα του άλλου παλαιοημερολογίτικου ναού μένει βουβή και οι πιστοί αυτής της ενορίας κοιμούνται νηστικοί  για να πάνε στην εκκλησία όταν ξημερώσει και να κοινωνήσουν έχουμε ταυτόχρονο εορτασμό και νηστεία; Στον έναν ναό έχουν πεί το «Δι΄ ευχών...» και τρώνε κρέας και στον άλλον ακόμα δεν είπαν το «Ευλογημένη η Βασιλεία...» και νηστεύουν. Πρόκειται για διαφορετικές εκκλησίες;"
Δυστυχώς η υποψία μου πως τα κείμενα των Παλαιοημερολογιτών τα ξεφυλλίζετε μάλλον και τα κοιτάτε επιλεκτικά, παρά τα μελετάτε, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά και από το γεγονός πως το απόσπασμα που βάλατε (το οποίο βρίσκεται στην σελ. 96 και όχι 98) είναι του αειμνήστου ιατρού Αλέξανδρου Καλόμοιρου, και όχι του π. Θεοδωρήτου, όπως φαίνεται από σημείωση του τελευταίου στην σελ. 105:


Αυτό βέβαια δεν έχει σημασία, ως προς την ουσία του επιχειρήματος που είναι ορθό, μόνο αποδεικνύει το είδος της μελέτης που κάνατε, όπως προείπα.
Εσείς βεβαίως διαφωνείτε με αυτό το επιχείρημα και για να υποστηρίξετε την διαφωνία σας χρησιμοποιείτε ένα ατυχέστατο παράδειγμα. Το αν ο ένας ορθόδοξος ναός στην Πτολεμαΐδα, κ. Ρίζο, έχει αγρυπνία και ο άλλος έχει πρωινή ακολουθία, δεν αναιρεί την ταυτόχρονη τέλεση της εορτής εφόσον η Λειτουργία γίνεται την ίδια ημερομηνία, ασχέτως αν στον ένα ναό τελειώσει στις 3 π. μ.  και στον άλλο στις 10 π. μ.Το ταυτοχρόνως, εορτολογικά, δεν σημαίνει την ίδια ώρα, αλλά την ίδια ημέρα. Και δεν αναιρείται ούτε όταν υπάρχει μεγάλη απόσταση. Έτσι ταυτοχρόνως εορτάζουν οι Ορθόδοξοι το Πάσχα, ασχέτως αν όταν λένε το "Χριστός Ανέστη" στην Ελλάδα, είναι ακόμη Μεγάλο Σάββατο στην Αμερική. Την ίδια ημερομηνία τελείται η εορτή και όχι σε άλλη. Μπορεί άραγε να γίνει σύγκριση με την περίπτωση που έχει υιοθετηθεί άλλο ημερολόγιο (αιρετικών), με το οποίο μάλιστα υπάρχει διαφορά 13 ολόκληρων ημερών, εξ αιτίας της οποίας συμπίπτουν πολλές εορτές με τις εορτές των αιρετικών αυτών;
Έτσι, κ. Ρίζο, είτε ο ένας ναός των Παλαιοημερολογιτών στην Πτολεμαΐδα τελειώσει στις 3 π. μ. της 25ης Δεκεμβρίου με το παλαιό, είτε στις 10 π. μ. της ίδιας ημερομηνίας, είναι η ίδια ημέρα, η ημέρα που εορτάζουν οι Ορθόδοξοι τα Χριστούγεννα, σε αντίθεση με εσάς που τα εορτάσατε πριν από 13 ημέρες μαζί με την "Ελεύθερη Ευαγγελική Εκκλησία της Πτολεμαΐδας" και με τους άλλους αιρετικούς της Δύσεως σε όλο τον κόσμο.
Έτσι όταν παρακάτω γράφετε πως "η «ακρίβεια» του π. Θεοδωρήτου και των άλλων παλαιοημερολογιτών είναι αμάρτυρη και αστήρικτη από τους αγίους μας και συνεπώς αντιπατερική και δεν δικαιολογεί σχίσμα της Εκκλησίας ιδιαίτερα σε καιρό αίρεσης", είναι απλά προσωπικές κρίσεις και θέσεις, εντελώς αστήρικτες και χαρακτηριζόμενες από έλλειψη σοβαρών επιχειρημάτων και μονομέρεια εφόσον εδώ δεν πρόκειται μόνο για ένσταση κατά της αταξίας στις εορτές και τις νηστείες, αλλά κυρίως για την παρανομία της ημερολογιακής μεταβολής, καθώς και για τον σκοπό τον οποίο έγινε. Η αταξία στις εορτές και τις νηστείες είναι μόνο μία πτυχή του ζητήματος.
κη. Τα γραφόμενα του Αγίου Νικοδήμου για τον εορτασμό τοπικών αγίων είναι επίσης άσχετα με το θέμα μας. Κάθε Τοπική Εκκλησία, αλλά και κάθε χώρα ή τόπος μπορεί να έχει κάποιους Αγίους που να τιμά ιδιαιτέρως σε σχέση με άλλες Εκκλησίες ή περιοχές. Αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο στην εορτολογική συμφωνία, που εξαρτάται κυρίως από τις μεγάλες εορτές, οι οποίες μάλιστα καθορίζουν και τις νηστείες της Εκκλησίας.
κθ. Περί δε του Μεγάλου Φωτίου (το απόσπασμα που βάζετε είναι από την ίδια Απολογητική Επιστολή προς τον Πάπα Νικόλαο) σας απάντησα παραπάνω.
λ. Για να υποστηρίξετε την στάση της Οικονομίας απέναντι στην Καινοτομία του νέου ημερολογίου γράφετε: "Την ίδια στάση κρατά και η υπόλοιπη Εκκλησία που δια στόματος του αγίου Ευλογίου Αλεξανδρείας λέει: «μέχρι τούτου τα της οικονομίας ο ορθός λόγος ανέχεται, μέχρις αν ουδέν καινοτομείται των της Εκκλησίας δογμάτων... ότε το δόγμα της ευσεβείας ουδέν παραβλάπτεται». Στην εξωτερική, λειτουργική ζωή και λατρεία, στα ήθη και έθιμα, καθώς και στις διοικητικές μορφές καί σχήματα της Εκκλησίας, «εν οις ουκ έστι πίστις το αθετούμενον, ουδέ κοινού τε και καθολικού ψηφίσματος έκπτωσις», [δεν αποτελεί πτώση], συνεπώς είναι ανεκτές και επιτρεπτές ορισμένες κατά τόπους παραλλαγές και διαφοροποιήσεις. Μήπως η Ανατολική Εκκλησία δεν έδειχνε ανοχή στην αναγκαστική αγαμία του κλήρου που επέβαλαν οι Δυτικοί κατά παράβαση διατάξεων της ΣΤ΄ Οικουμενικής;  Ή επίσης δεν έδειχναν ανοχή για την αντίληψη των Λατίνων ότι μόνο οι επίσκοποι έχουν δικαίωμα να τελούν το μυστήριο του χρίσματος; Ή ακόμα το πολύ χειρότερο το οποίο ήταν η εφ΄άπαξ κατάδυση στο βάπτισμα κι όχι η τριπλή;".
Είναι αλήθεια πως δεν περίμενα από έναν οπαδό της Ακρίβειας, να ζητούσε Οικονομία και μάλιστα για μια Καινοτομία που ξεκάθαρα παραβλάπτει το δόγμα της ευσεβείας, όπως φαίνεται τόσο μέσα από την Εγκύκλιο του 1920 και το "Πανορθόδοξο" Συνέδριο του 1923, όσο και από το ποιόν των αρχηγών της Καινοτομίας. 
Όσο για το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα περί ανοχής της Εκκλησίας στις παραβάσεις της Τοπικής Εκκλησίας της Ρώμης, σας απάντησα ήδη ότι αυτή η ανοχή τελείωσε μόλις θέλησε η Ρώμη να της επιβάλλει και στην Ανατολή, αρχής γενομένης από την Βουλγαρία. Ποια σύγκριση μπορεί να γίνει με την παράβαση των νεοημερολογιτικών Εκκλησιών, οι οποίες την επέβαλαν με την βία στους πιστούς; Και την οποία παράβαση ακόμη ανέχονται οι άλλες Τοπικές Εκκλησίες, επειδή πολύ απλά συμπλέουν μέσα στο πέλαγος της αλληλοανοχής του Οικουμενισμού!
λα. Και συνεχίζεται ως εξής: "Και είναι να απορεί κανείς γιατί αυτή η «ακρίβεια» εμφανίστηκε μόνο για το εορτολόγιο κι όχι για το θέμα των μικτών γάμων (δηλ. γάμος Ορθοδόξου με ετερόδοξο) που πρόσφατα (1850-1878) η Σύνοδος επέτρεψε για πρώτη φορά επίσημα, κατά παράβαση των ιερών Κανόνων. Γιατί αυτό το σπουδαίο ζήτημα αγνοήθηκε από τους κατά τα άλλα ευαίσθητους;".
Μην απορείτε καθόλου, κ. Ρίζο, δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση μεταξύ των μικτών γάμων, ζήτημα σχετικό με τις πολιτικές συνθήκες παλαιότερα και άσχετο ακόμη με τον Οικουμενισμό (όσο σχετικό και αν μας φαίνεται αν το εξετάσουμε αποκλειστικά με τα κριτήρια του σήμερα), με την Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924, η οποία όχι μόνο αποδεδειγμένα έγινε για να εξυπηρετήσει την αίρεση του Οικουμενισμού, αλλά είχε και συνέπειες σε ολόκληρο το πλήρωμα της Εκκλησίας, συνέπειες που δεν είχε ένας μικτός γάμος όταν και όπου συνέβαινε.
Πρώτα από όλα όμως σας ενημερώνω πως η θέση σας πως το 1850 "η Σύνοδος (σ. ποια Σύνοδος δεν μας λέτε όμως) επέτρεψε για πρώτη φορά επίσημα" τους μικτούς γάμους δεν είναι ορθή, αφού είχαν ήδη προηγηθεί τα εξής:
1. Τον ΙΗ΄ αιώνα η Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας επιτρέπει κατ' οικονομίαν τους μικτούς γάμους μεταξύ των Ορθοδόξων Ρώσων και των Λουθηρανών κατοίκων των χωρών της Βαλτικής (που μόλις είχε καταλάβει η Ρωσία από την Σουηδία με τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο), με την προυπόθεση το "τελεσιουργεῖσθαι ὑπὸ Ὀρθοδόξου ἱερέως τὸ τοῦ γάμου μυστήριον, καὶ πάντα ἀνεξαιρέτως τὰ ἐξ αὐτῶν τέκνα βαπτίζειν κατὰ τὸ Ἀνατολικὸν ἀρχαῖον δόγμα διὰ τριῶν καταδύσεων καὶ ἀναδύσεων" (Θεοδ. Αριστοκλέους, Κωνσταντίου Α΄ Πατριάρχου Βιογραφία και συγγραφαί, Κωνσταντινούπολη, 1866, σελ. 166).
2. Το 1783 η υπό τον Πατριάρχη Γαβριήλ Δ΄ Σύνοδος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως έδωσε κατ' οικονομίαν άδεια γάμου στους Ορθοδόξους της Ινδίας να παντρευτούν Αρμένισες και Παπικές (αυτόθι):


Γιατί κανείς τότε δεν αντέδρασε, κ. Ρίζο;
Αλλά και αν με τον καιρό αυτή η οικονομία των μικτών γάμων, με την επίδραση του Οικουμενισμού, άρχισε γίνεται ακρίβεια τί σημαίνει αυτό; Ότι επειδή οι Ορθόδοξοι του ΙΗ΄ και του ΙΘ΄ αιώνος δεν αντέδρασαν τότε, φταίνε οι Ορθόδοξοι του 1924 που αντέδρασαν; Και τί είδους παράλογη λογική είναι αυτή, να κατηγορούνται κάποιοι επειδή δεν έδειξαν ευαισθησία για κάτι που συνέβη πριν γεννηθούν;
λβ. Γράφετε: "Πόσο καινοφανή διδασκαλία έφεραν οι παλαιοημερολογίτες σε σχέση με αυτήν των αγίων Πατέρων! Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Αν προσέλθεις με καθαρή συνείδηση κάνεις Πάσχα, όποτε κι αν κοινωνείς, είτε σήμερα, είτε αύριο, είτε οποτεδήποτε. Διότι δεν έχει σχέση το πνευματικό Πάσχα με εποχές και καιρούς, άλλα με την καθαρή συνείδηση κρίνεται η συμμετοχή μας στη θεία Κοινωνία»".
Για να αποδειχθεί και στον πλέον δύσπιστο αναγνώστη πως παρερμηνεύετε εντελώς τον Ιερό Χρυσόστομο, σε τέτοιο βαθμό που ούτε εσείς ο ίδιος δεν πιστεύετε πραγματικά αυτήν την παρερμηνεία, σας προκαλώ την προσεχή Κυριακή (ή όποια άλλη ημέρα θέλετε) να επιτελέσετε αντί για την κανονισμένη Ακολουθία την Ακολουθία του Πάσχα. Αναμένουμε, κ. Ρίζο, να μας αποδείξετε το πόσο υπεράνω ημερών και χρόνων είστε...
λγ. Πολύ σωστά τα λέτε στο τέλος του κεφαλαίου (οι υπογραμμίσεις δικές μου ως απάντηση που βρίσκετε και πάλι μπροστά στα μάτια σας): "Την αλήθεια μας την δίνουν ξεκάθαρα οι άγιοι  Πατέρες: «ένθαμή Θεός ή πίστις τό κινδυνευόμενον, νεύειν αεί πρός τό ειρηνικόν και φιλάδελφον [όταν υπάρχει διαφωνία άλλα από αυτήν  δεν κινδυνεύει η Πίστη, τότε καλό είναι να ρέπουμε προς την συνδιαλλαγή και την ειρήνη]», κατά τον πατριάρχη Πέτρο Αλεξανδρείας".
λδ. Ολοκληρώνετε την εργασία σας καταγράφοντας στον επίλογο τα εξής συμπεράσματα:
1. "Οι παλαιοημερολογίτες ανήγαγαν σε δόγμα δευτερεύοντα ζητήματα και υποστήριξαν πως όποιος δεν είναι με το παλαιό πάει στην κόλαση".
Όπως έχει αποδειχθεί ήδη (και από πολλές εργασίες διαφόρων εγκρίτων συγγραφέων), ούτε δευτερεύον ζήτημα είναι το Ημερολογιακό, ούτε θεωρήθηκε δόγμα το ημερολόγιο, αλλά και ούτε είναι επίσημη θέση των Παλαιοημερολογιτών ότι όποιος δεν ακολουθεί το παλαιό δεν σώνεται.
2. "Το εορτολογικό σχίσμα εξυπηρέτησε τους Μασόνους, γιατί ένα μεγάλο τμήμα ευσεβούς λαού και κλήρου ξεκόπηκε (!) από την... Εκκλησία (!)".
Ξαναγράφω το φιλοοικουμενιστικού τύπου αυτό συμπέρασμα, προσαρμόζοντάς το στην εποχή μας και βάζοντάς το στα χείλη των μνημονευτών: "Το σχίσμα των Αποτειχισμένων εξυπηρέτησε τους Μασόνους, γιατί ένα τμήμα ευσεβούς λαού ξεκόπηκε από την Εκκλησία".  Πως σας φαίνεται, κ. Ρίζο; Δεν είναι σαν να διαβάζετε το ιστολόγιο του κ. Τελεβάντου; Προφανώς ούτε εσείς έχετε κατανοήσει κατά βάθος ότι αποτειχιζόμενοι από τους παραβάτες δεν ξεκοβόμαστε από την Εκκλησία!
3. "Το παλαιό ημερολόγιο δεν έσωσε ούτε τους Παλαιοημερολογίτες από τις διασπάσεις και τους αλληλοαναθεματισμούς, ούτε το Άγιον Όρος, που το ακολουθεί, από την αίρεση".
Αφού σας ζητήσω αρχικά "να μας παρουσιάσετε τα περίφημα έγγραφα που αποδεικνύουν ότι όλες οι Σύνοδοι του Παλαιού έχουν καθαιρέσει και αφορίσει η μία τους Επισκόπους της άλλης, ώστε να δικαιολογείται ο παραπλανητικός χαρακτηρισμός «αλληλοκαθαιρούμενες και αλληλοαναθεματιζόμενες»" (το είχα ζητήσει από τον πνευματικό σας εδώ, αλλά δεν απάντησε ποτέ), θέλω να σας ενημερώσω πως παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες και διασπάσεις (που πάντοτε εν καιρώ αιρέσεως υπήρχαν στους Ορθοδόξους), οι Παλαιοημερολογίτες σώθηκαν από την θανάσιμη κοινωνία με την αίρεση του Οικουμενισμού, όχι λόγω του ημερολογίου, αλλά επειδή κατανόησαν τον σκοπό της αλλαγής του. Το δε Άγιον Όρος (αλλά και οι υπόλοιπες Τοπικές Εκκλησίες που το κράτησαν), όντως δεν τους ωφέλησε η χρήση του, αφού παραμένουν στην θανάσιμη αυτήν κοινωνία. 
4. "Η εμμονή κάποιων στο αμετακίνητο της ισημερίας έκανε κακό στην Εκκλησία". Αυτοί οι κάποιοι είναι, όπως αποδείχθηκε, οι Άγιοι Πατέρες, κ. Ρίζο, οι οποίοι επί 1600 χρόνια δεν μετακίνησαν την ημερομηνία της ισημερίας, διότι δεν ήταν ημερολάτρες, ώστε να τους ενδιαφέρει πότε γίνεται η πραγματική ισημερία, αλλά τους ενδιέφερε η ενότητα της Εκκλησία, την οποία μασόνοι και οικουμενιστές Λυκοποιμένες, τύπου Μεταξάκη (τους οποίους δυστυχώς υπερασπίζεστε) την διέσπασαν.
λε. Θα έκλεινα την απάντησή μου στην εργασία σας, κ. Ρίζο,  με μια προτροπή για αναθεώρηση των απόψεών σας, κατόπιν των όσων εσφαλμένων σας υποδείχθηκαν. Διότι όχι μόνο δεν είναι ντροπή να αναθεωρεί κανείς (όταν μάλιστα τόσο ξεκάθαρα αποδεικνύεται το εσφαλμένο των επιχειρημάτων του) αλλά είναι και δείγμα φιλαλήθειας και γενναιότητας, καθιστά δε αξιοσέβαστο και το πρόσωπο εκείνο το οποίο το πράττει. Ένα τέτοιο πρόσωπο, σεβαστό από όλους, ως σοφός και δάσκαλος του Γένους, υπήρξε ο Μανουήλ Γεδεών, ο οποίος κατέστρεψε 450 αντίτυπα ενός βιβλίου του, μόλις ανακάλυψε και άλλα στοιχεία, τα οποία δεν είχε υπόψιν του.

Δυστυχώς η νέα απάντησή σας δεν μου δίνει ελπίδες ότι έχετε σκοπό να αναθεωρήσετε. Και φυσικά μου είναι αδιάφορο αν προσπαθείτε να απαξιώσετε το πρόσωπό μου με ύβρεις, χαρακτηρισμούς και ειρωνείες (με προφανή σκοπό να υποτιμηθούν τα στοιχεία που προσκόμισα στην αναίρεσή μου), αλλά δεν θα γίνει ανεκτή ούτε η στρεψοδικία και η συνεχιζόμενη διαστρέβλωση της Ιστορίας, ούτε η άδικη και ανιστόρητη επίθεση σε πρόσωπα, παρά πάντων των Ορθοδόξων σεβαστά και τιμώμενα, όπως ο Σεβαστός Κυμινήτης ή ο Ιερεμίας ο Τρανός, τους οποίους κατηγορείτε άνευ σοβαρών στοιχείων. Αναμένω όμως την συνέχεια (μιας και μου γράψατε "συνεχίζεται εν αναμονή του επιλόγου σας"), ώστε να σας απαντήσω ολοκληρωμένα. 
Έως τότε θυμηθείτε για κάθε τι, που γράφουμε, που λέμε, που πράττουμε, φέρουμε ευθύνη όχι μόνο απέναντι στον συνομιλητή μας, όχι μόνο στις ψυχές των ανθρώπων που θα μας διαβάσουν και θα έχουμε μεγάλο κρίμα στο λαιμό μας (αν τους παρασύρουμε σε λάθος ατραπούς), αλλά και στον ίδιο τον Χριστό μας, ο οποίος θα μας κρίνει. Και εκεί, κ. Ρίζο, στο Κριτήριο, δεν έχουν πέραση όλα τα σοφίσματα του κόσμου.
Νικόλαος Μάννης