A

A

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)
† Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου (Ψαλ. 50,17)

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

ΚⲀⲖⲎ ⲤⲀⲢⲀΚⲞⲤⲦⲎ! ΚⲀⲖⲞⲚ ⲀⲄⲰⲚⲀ!

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

ΠΩΣ ΜΕΤΑΒΛΗΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ





*Ένα από τα καλύτερα και περιεκτικότερα κείμενα που έχουμε διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Διαβάστε το και θα καταλάβετε το γιατί!

«Αν ένας λαός βυθιστεί σε μεγάλη πνευματική σύγχυση αποδέχεται πιο εύκολα την ιδεολογία αντικατάστασης, σε αντίθεση με άλλον λαό, στον οποίον η έντονη πίστη και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις αποτελούν έναν απόρθητο προμαχώνα» – (J.P. Μorin Commandant SECTARUS, κεφ. 9: Η Ψυχοπολεμολογία και κεφ. 10: Η χειραγώγηση των λαϊκών μαζών, σ.σ. 201-218)

«Ο άνθρωπος είναι ψυχο-διασπάσιμος και ο τεχνικός της αποσταθεροποίησης θα του προσφέρει τα υλικά της ζύμωσης που θα επισπεύσει την σήψη των ιδεολογικών του πεποιθήσεων» -Commandant J.P. Μorin

Της Δάφνης Βαρβιτσιώτη, από το εξαιρετικό βιβλίο «“ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ”- Εξέλιξη ή Χειραγώγηση;» (αποσπάσματα σελ. 85-100)* Θα σας θυμίσω ότι, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εμείς οι Έλληνες, που προασπισθήκαμε τα σύνορά μας από την επίθεση των δυνάμεων του Άξονα, έστω και αν στο τέλος καμφθήκαμε, ήμασταν οι ήρωες της υφηλίου. Τότε, οι πάντες υποκλίνονταν στις δικές μας αξίες, στα δικά μας ιδανικά, στις δικές μας αρετές. Τότε, ο Ουίνστων Τσώρτσιλ είχε πει: «Τώρα δεν θα λέμε πια ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Και ενώ, ως πολίτες, ήμασταν απίστευτα φτωχοί και η χώρα μας ήταν ρημαγμένη, είχαμε ως πρότυπα τον Ήρωα, τον Φιλόσοφοκαι τον Άγιο και ήμασταν πλούσιοι σε φιλότιμο, αυτοσεβασμό και υπερηφάνεια, διότι είχαμε αποδείξει ότι ήμασταν άξιοι, γενναίοι και ανδρείοι, δηλαδή αντάξιοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, συνεχιστές της δοξασμένης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και απόγονοι των Ηρώων του 1821. Με άλλα λόγια, τότε είχαμε βαθειά ριζωμένη την αυτοσυνειδησία του Έλληνα.

Λίγα χρόνια αργότερα, εν καιρώ ειρήνης, αρχίσαμε να ακούμε ότι είμαστε Νεοέλληνες και ότι, ως Νεοέλληνες, είμαστε περιορισμένων αντιλήψεων, ηθικιστές, σεξουαλικά καταπιεσμένοι και καταπιεστικοί, προσκολλημένοι στο παρελθόν, γεμάτοι προλήψεις, προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, σωβινιστές, ανάγωγοι, βρώμικοι, καλοπερασάκηδες, τεμπέληδες. Μας είπαν ότι έπρεπε πλέον να γίνουμε «προοδευτικοί», «ριζοσπαστικοί», «εξελιγμένοι», ότι έπρεπε οπωσδήποτε να αποκτήσουμε «ευρύτητα πνεύματος» και να γίνουμε «επιτέλους» Ευρωπαίοι. Τότε, βάλαμε νερό στο κρασί των άξιων μας, βάλαμε κατά μέρος τα ιδανικά μας και υποκλιθήκαμε ενώπιον της «ανώτερης» Ευρώπης και των «εξελιγμένων» άξιων της. Έτσι,σχετικοποιήσαμε την ηθική μας, εγκαταλείψαμε το φιλότιμο μας και προσπαθήσαμε να εξευρωπαϊσθούμε και, κυρίως, να πλουτίσουμε.

Η Πρώτη Μεταβολή

Τότε, υποστήκαμε την πρώτη μεταβολή στην ψυχοσύνθεση και την αυτοσυνειδησία μας.
Αλλάζοντας, προκειμένου να μοιάσουμε στο πρότυπό μας, τον Ευρωπαίο, όντως αποκτήσαμε την αυτοσυνειδησία τού Νεοέλληνα. Δηλαδή αποκτήσαμε, άθελά μας, την αυτοσυνειδησία ενός τύπου ανθρώπου με τεράστιο σύμπλεγμα εθνικής και πολιτιστικής κατωτερότητας.

Ως υπό διαμόρφωσιν Ευρωπαίοι, κάναμε προσπάθειες να «κατανοήσουμε» τα μέχρι πρότινος ακατανόητα και αδιανόητα, όπως, π.χ., τούς λόγους για τους οποίους μπορεί να είναι πράξεις αποδεκτές ο βανδαλισμός καταστημάτων ή ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ή το κάψιμο της Σημαίας, ή ότι υπάρχουν και «μαλακά» ναρκωτικά, ή ότι η έκλυση ηθών, δηλαδή ο πανηδονισμός, ο διαστροφικός ερωτισμός, ή η ομοφυλοφιλία, αποτελούν αποδείξεις «προοδευτικότητας», ή ότι τα κίνητρα του Ιούδα μπορεί να ήταν αγαθά κ.ο.κ.. Βέβαια, εξακολουθούσαμε να μην τα κατανοούμε, αλλά αφού μας διαβεβαίωναν ότι αυτά οι Ευρωπαίοι τα καταλαβαίνουν, εμείς σωπαίναμε. Τότε, μας είπαν ότι η γλώσσα μας έπρεπε να «εξελιχθεί» σε ό,τι αφορά στην ορθογραφία και την γραμματική της και, ενθουσιασμένοι, το δεχθήκαμε! Αργότερα, με μεταμεσονύχτια τροπολογία της αφαίρεσαν τα πνεύματα και δύο από τους τρεις τόνους της. Και το δεχθήκαμε! Από την τηλεόραση και τον κινηματογράφο μας δόθηκαν νέα «εξελιγμένα» πρότυπα ζωής και συμπεριφοράς. Και τα υιοθετήσαμε!


Η Δεύτερη Μεταβολή

Παρ’ όλα ταύτα, η κατάσταση όχι μόνον δεν βελτιώθηκε, αλλά επιδεινώθηκε. Μας πληροφόρησαν ότι, ως λαός, δεν ήμασταν μόνο αγράμματοι, απαίδευτοι, ωχαδελφιστές, οπισθοδρομικοί, απολίτιστοι, σκληροί με τα ζώα, «προγονόπληκτοι», αλλά και «αντιδραστικοί», «δογματικοί», «σκοταδιστές», «θρησκόληπτοι», «μεσαιωνικοί», «φανατικοί», «μισαλλόδοξοι» και, τελευταίως, «εικονολάτρες», «φονταμενταλιστές» και «ταλιμπάν». Παρά το γεγονός ότι βοηθήσαμε με κάθε τρόπο τα πρώτα κύματα λαθρομεταναστών, μας αποκάλεσαν «ρατσιστές», μάς είπαν ότι είμαστε «ξενοφοβικοί» και εθνικιστές και ότι, ως εκ τούτου, είμαστε «εθνο-φυλετιστές», άρα αιρετικοί. Μας κατηγόρησαν και ως «φασίστες», ως «καταπιεστές μειονοτήτων» – εθνικών, θρησκευτικών και σεξουαλικών. 

Οι κατηγορίες αυτές μας έστελναν το υποσυνείδητο μήνυμα ότι εξακολουθούσαμε να παραμένουμε Νεοέλληνες, ότι, δηλαδή, δεν είχαμε γίνει ακόμα σωστοί Ευρωπαίοι. Όχι μόνον πιστέψαμε τις κατηγορίες, αλλά – ξεχνώντας την πολύ σοφή λαϊκή ρήση, περί του τι συμβαίνει σε όποιον δεν παινεύει το σπίτι του – αρχίσαμε να αυτοκατηγορούμεθα ως λαός. Συγχρόνως, προσπαθήσαμε να «διευρύνουμε» ακόμα περισσότερο τις αντιλήψεις μας, να «απελευθερωθούμε» ακόμα πιο δραστικά από όσα μάς έλεγαν ότι αποτελούσαν τις «προλήψεις», τις «προκαταλήψεις», τους «δογματισμούς», τους «φανατισμούς» και τις «αγκυλώσεις» μας.

Τότε, γυρίσαμε τελείως πια την πλάτη στον Έλληνα και υιοθετήσαμε έναν νέο τρόπο σκέψης, που κάποιοι μας παρουσίασαν ως ιδέες του Διαφωτισμού. Αγνοήσαμε τις προειδοποιήσεις της ορθόδοξης θεολογικής σκέψης, ότι δηλαδή ο Διαφωτισμός απορρίπτει τον Χριστιανισμό και θεοποιεί τον άνθρωπο. Έτσι, ενστερνισθήκαμε μια σκέψη που γνωρίζαμε ότι απορρίπτει τον ένα εκ των δύο πυλώνων του δυτικού πολιτισμού (αφού ο δυτικός πολιτισμός θεμελιώθηκε αφ’ ενός μεν, επί του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και, αφ’ ετέρου, επί του Χριστιανισμού). Τότε, ξεχάσαμε τον Ήρωα και, γυρίζοντας την πλάτη μας στον αρχαίο Φιλόσοφο, υποκλιθήκαμε σε ό,τι μας παρουσίασαν ως δυτικο-ευρωπαϊκή διανόηση, αφαιρέσαμε το καντήλι από τον Άγιο, τον βγάλαμε από το εικονοστάσι και τον μεταφέραμε στο σαλόνι, ως διακοσμητικό δείγμα βυζαντινής τέχνης (για να τον ξανα-θυμηθούμε ίσως μόνον ενώπιον ασθένειας ή θανάτου). Και περιμέναμε κάποιος να μας επαινέσει επιτέλους.

Όχι μόνο ουδείς μας επαίνεσε, αλλά οι κατηγορίες πολλαπλασιάσθησαν και εντάθηκαν. Με την διαφορά ότι άρχισαν πλέον να στρέφονται κατά του ιστορικού μας παρελθόντος. Παρα-ιστορικοί άρχισαν να λυμαίνονται τα ηλεκτρονικά και έντυπα Μ.Μ.Ε., διαχέοντας συκοφαντικές, ανιστόρητες ή μονομερείς εκδοχές της Ιστορίας μας. Το Μουσείο Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Στρασβούργο αρνήθηκε να συμπεριλάβει οτιδήποτε ελληνικό. Επιφανείς καθηγητές επέμεναν ότι προερχόμαστε από τούς ιστορικά ανύπαρκτους Ινδοευρωπαίους, ότι το αλφάβητό μας είναι φοινικικό και ότι είχε δίκιο ο Φλαμεράγιερ, ότι δηλαδή ουδεμία σχέση έχουμε με τους Αρχαίους Έλληνες. Ακόμα και από το εξωτερικό προσκλήθηκαν καθηγητές, προκειμένου να μας πουν ότι ο Φίλιππος ο Β’ ήταν, όπως και όλοι οι Αρχαίοι Έλληνες, ομοφυλόφιλος. Άλλοι ανέλαβαν να μας πληροφορήσουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν μέθυσος, ομοφυλόφιλος, ιμπεριαλιστής καί – φυσικά – «σφαγέας των λαών». Επίσημα χείλη μας πληροφόρησαν ότι η Επανάσταση του 1821 έγινε από «κάτι ξυπόλυτους», που δεν εξετίμησαν την ήρεμη και ειρηνική ζωή των Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας! Άλλοι ανέλαβαν να μας πληροφορήσουν ότι το 1821 έγινε από τούς Αλβανούς (!) ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν, κατ’ άλλους μεν, Αλβανός, κατ’ άλλους δε, δολοφόνος, ότι ο Μακρυγιάννης ήταν τοκογλύφος και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός.
Η Τρίτη Μεταβολή

Ανυποψίαστοι αποδέκτες των μεθοδεύσεων αποδόμησης που χρησιμοποιεί ο Νέος Διαφωτισμός, έχοντας ήδη διαβρωμένη την αυτο-συνειδησία μας ως Νεοέλληνες, με αποτυχημένη την μετάλλαξή μας σε Ευρωπαίους, με αποσυντονισμένη την Λογική μας και με διαλυμένη την βούλησή μας, ήμασταν πλέον έτοιμοι να αποδεχθούμε αδιαμαρτύρητα οτιδήποτε. Έτσι, πιστέψαμε ότι«όλες οι θρησκείες είναι ίδιες», ότι «όλοι οι λαοί είναι ίδιοι», ότι «όλοι οι πολιτισμοί είναι ίδιοι», ότι τα σύνορα είναι δήθεν ευρωπαϊκή επινόηση του 19ου αιώνα. Πιστέψαμε επίσης ότι ουδέποτε υπήρξαμε ενιαίο Έθνος, αλλά ότι πάντα ήμασταν συνονθύλευμα εθνοτικών, φυλετικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, τις όποιες, όμως, οι ίδιοι καταπιέζουμε (!) και ότι, συνεπώς, οφείλουμε να ντρεπόμαστε. Η ντροπή και οι ενοχές άρχισαν να διαβρώνουν εντός μας οποιαδήποτε αυτοσυνειδησία, προς μεγάλη ικανοποίηση των φορέων τού Νέου Διαφωτισμού.
Αρχίσαμε, δηλαδή, να αμφισβητούμε το Ιστορικό μας παρελθόν και, στην συνέχεια, αρχίσαμε να το κατηγορούμε εμείς οι ίδιοι και, τέλος, ο ένας μετά τον άλλο να το απορρίπτουμε. Τότε, ήταν πού έσπασε μέσα μας και ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας της Ιστορίας που μας συνέδεε πνευματικά, συναισθηματικά και συνειδησιακά με το παρελθόν μας και με τα παλαιά πρότυπά μας: τον Ήρωα και τον Φιλόσοφο.

Γνώριζαν ότι, με την βοήθεια του Νέου Διαφωτισμού, είχαμε μεταβληθεί σε έναν τύπο ανθρώπου που, όπως λέει με κρυφή ειρωνεία ο Φουκουγιάμα, «αρκείται στο να παραμένει στο σπίτι του, αυτο-θαυμάζοντας την ευρύτητα του νου του και την έλλειψη φανατισμού του».

Πράγματι, στο βιβλίο του «Ο Τελευταίος Άνθρωπος στο Τέλος της Ιστορίας», το 1992, ο Φουκουγιάμα αναφέρεται στον σύγχρονο δυτικοευρωπαΐο ως σε έναν αποδυναμωμένο πλέον άνθρωπο και τον χαρακτηρίζει «άνθρωπο χωρίς σθένος» -εννοώντας, βέβαια «άνθρωπο χωρίς βούληση», αν όχι άνθρωπο εκφυλισμένο και παρηκμασμένο.

*ΚΟ: Το βιβλίο αυτό της Δάφνης Βαρβιτσιώτη, ιστορικού – αρχαιολόγου, είναι ένα συγκλονιστικό, αποκαλυπτικό βιβλίο που κυριολεκτικά «ρούφηξα» κάποιες ήσυχες ημέρες του φετινού Αυγούστου. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους όχι μόνο δεν θέλουν να «χειραγωγούνται», αλλά ενδιαφέρονται να έχουν εφόδια στη μάχη κατά του «νέου πολιτισμού» που μας θέλει ομογενοποιημένους – μαζοποιημένους, με μια συνείδηση προσαρμοσμένη προς τα ζητούμενα της παγκοσμιοποιημένης Νέας Εποχής.

**Ο Commandant J. P. Morin, είναι ταγματάρχης της γαλλικής αστυνομίας, από τους πρώτους που ασχολήθηκαν στη Γαλλία και παγκοσμίως με το φαινόμενο των σεκτών και ειδικότερα με την υποδούλωση ανθρώπων στις σέκτες μέσω της διανοητικής χειραγώγησης. Το κλασικό βιβλίο του είναι το «Sectarus. Le violeurde conscience».



Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΏΝ ΠΑΤΕΡΩΝ



7/20-1-2016
ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ
·            ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
·            ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΝ
·           ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
·            ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

«...καὶ ὁ σκοπός, ἐὰν ἴδῃ τὴν ρομφαίαν ἐρχομένην καὶ μὴ σημάνῃ τῇ σάλπιγγι, καὶ ὁ λαὸς μὴ φυλάξηται, καὶ ἐλθοῦσα ἡ ρομφαία λάβῃ ἐξ αὐτῶν ψυχήν, αὕτη διὰ τὴν αὐτῆς ἀνομίαν ἐλήφθη, καὶ τὸ αἷμα ἐκ χειρὸς τοῦ σκοποῦ ἐκζητήσω».
Ἰεζεκιήλ 33,6

              Ὡς Ἁγιορεῖτες Μοναχοί καί Ἕλληνες πολίτες, ἐκφράζουμε τήν ἀνέκφραστη θλίψι μας καί τόν πόνον τῆς ψυχῆς μας δι᾿ ὅσα διενεργοῦνται  στήν πατρίδα μας κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες. Ὡς μοναχοί τόσα χρόνια ἀγωνιούσαμε καί ἐλπίζαμε σέ μιά μετάνοια καί μεταστροφή. Τώρα εἶναι «καιρός τοῦ λαλεῖν», καιρός ὁμολογίας, ὁμολογίας Χριστοῦ μέ τήν χάριν καί τήν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μας.
             Ἐκφράζουμε, δηλώνουμε καί διατρανώνουμε τήν διαμαρτυρία μας καί τήν ριζική ἀντίθεσί μας πρός κάθε ἀντιχριστιανικό, ἀνθελληνικό καί ἀνήθικο νόμο τῆς πολιτείας τῶν ἑκάστοτε κυβερνήσεων ὅλων τῶν πολιτικῶν κομμάτων, ὅλων τῶν ἀποχρώσεων. Μέ σατανική πονηρία καί ὑποκρισία παραπλανᾶτε τόν ὀρθόδοξο χριστιανικό λαό, ἔχοντας σάν τελικό σας στόχο, ἡ ἑκάστοτε πολιτική κυβέρνησι, νά ἀποχριστιανοποιήσῃ, νά ἀφελληνίσῃ, νά ἐκφυλίσῃ καί νά διαφθείρῃ ἠθικά, πνευματικά καί ἐθνικά τήν πατρίδα μας.῾Ο λαός, μήπως σᾶς ἐψήφισε γιά νά ἐκτελέσετε αὐτό τό ἔργο;
               Κατά τίς τελευταῖες δεκαετῖες ἔχουν ψηφισθεῖ ἀπό τήν Ἑλληνική Βουλή ἀρκετοί νόμοι οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀντιχριστιανικοί, ἀντιευαγγελικοί καί ἀνθελληνικοί ὅπως:α) Ἀποποινικοποίησι τῆς μοιχείας, β) Πολιτικός γάμος, αὐτόματο διαζύγιο, γ) Ἐκτρώσεις,δ) Ἐπιβολή τῆς μονοτονικῆς γραφῆς, πλημμελής διδασκαλία τῆς ἀρχαίας καί χριστιανικῆς γραμματολογίας στά σχολεῖα, κατευθυνόμενη διαστρέλωσι τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας κ.ἄ.ε) Ἀνεξέλεγκτη εἰσρροή μωαμεθανῶν λαθρομεταναστῶν μέ ἀπώτερο σκοπό τήν μετατροπή τῆς πατρίδος μας σέ μιά ἰσλαμική χώρα ἤ μιά ἄθεη ὑλιστική πολυθρησκευτική χοάνη, στ) Τόν ἀντιρατσιστικό νόμο, γιά νά μήν ἔχουμε τό δικαίωμα νά ὑπερασπιζόμαστε τήν χριστιανική πίστι μας καί τήν πατρίδα μας, ἀντίθετα μέ τούς λαθρομετανᾶστες, πού ἔχουν μόνο δικαιώματα καί καμία ὑποχρέωσι, ζ) Τήν μή ἐκπλήρωση γιά τό τάμα τοῦ ἔθνους, κ.ἅ.
             Ὅσοι ἀπό τούς βουλευτές ἔχετε ψηφίσει ὅλους αὐτούς τούς νόμους, μᾶς δείχνετε ξεκάθαρα ὅτι στόχος σας εἶναι,  ὄχι νά οἰκοδομήσετε καί νά δουλέψετε γία τό καλό τῆς πατρίδος μας, ἀλλά νά διαλύσετε τήν ἑλληνική κοινωνία, τήν ἑλληνική οἰκογένεια, τήν ἑλληνική παιδεία, τόν ἑλληνοχριστιανικό πολιτισμό μας ἀπό τόν ὁποῖον ἀντλεῖ ἰδανικά καί πνευματικές ἀξῖες ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότης καί μέ λίγα λόγια πολεμᾶτε μέ λύσσα,  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ καί ΕΛΛΑΔΑ.
          Ὡς ἐπιστέγασμα καί ἀποκορύφωμα ψηφίσατε,  μάλιστα παραμονές τῶν Χριστουγέννων (22 Δεκεμβρίου), τόν κατάπτυστον νόμον γιά τήν ἐλεύθερη συμβίωσι τῶν ἀρσενοκοιτῶν, σοδομιτῶν, ἀνωμάλων, ὅπως τούς χαρακτηρίζει ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ ἀρχαιοελληνική, χριστιανική καί παγκόσμια γραμματολογία καί ἀνθρωπολογία, ἐνῶ ἐσεῖς ἔχετε ἐπιβάλλει στήν κοινωνία νά τούς ὀνομάζῃ «ὁμοφυλόφιλους».Μέ αὐτόν τόν νόμο διενεργεῖτε τήν πλήρη διαστροφή τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν ὑψίστην ὕβριν κατά τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ. Διαφθείρετε τούς νέους ἀπό τήν κούνια τους. Μέ αὐτόν τόν νόμον δικαίως θά σᾶς ἀποδώσῃ ἡ ἱστορία τόν πρέποντα χαρακτηρισμόν,  ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΣΟΔΟΜΩΝ.
              Ὅπως προφητικά εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός :
 « Θά δοῦμε καί θά ζήσουμε τά Σόδομα καί τά Γόμορα στόν τόπο μας».
              Κατόπιν τούτων, ὅπως καταλαβαίνετε ἐσεῖς οἱ βουλευτές, πού ψηφίσατε αὐτόν τόν νόμον, γιά ἐμᾶς τούς Ἁγιορεῖτες μοναχούς καί γιά ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς καί Ἕλληνες, ἀλλά καί γιά κάθε λογικά σκεπτόμενο ἄνθρωπο, στήν συνειδησί μας, ἀπεμπολίσατε τήν ἀνθρώπινη φύσι διότι τολμήσατε διά κρατικοῦ νόμου τήν νομιμοποίησι τῆς διαστροφῆς πού οὔτε καί τά ἄλογα ζῶα δέν κάνουν. Γιά ἐμᾶς ἔχετε παύσει νά εἶστε Χριστιανοί καί Ἕλληνες.
           Ὁ προφήτης Δανιήλ πρίν 2.550 χρόνια περίπου λέγει γιά ἐσᾶς «ἐθεώρουν καί τό κέρας ἐκεῖνο ἐποίει πόλεμον μετά τῶν ἁγίων καί ἴσχυσε πρός αὐτούς...καί λόγους πρός τόν Ὕψιστον λαλήσει καί τούς ἁγίους τοῦ Ὑψίστου παλαιώσει καί ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον». (Δαν.Ζʹ,21-26). Αὐτό ἀκριβῶς ἐπαληθεύσατε διά τοῦ νόμου περί ἐλεύθερης συμβίωσης τῶν σοδομιτῶν .
              Ἄς γνωρίζετε ὅμως, ὅλοι ἐσεῖς ὅτι μέ ὅλα αύτά, ἔχετε κάνει νά ξεχυλίσῃ τό ποτήρι τῆς ἀνοχῆς τοῦ Θεοῦ καί προκαλεῖτε τήν μακροθυμία του, τόν ὁποῖον ὑβρίζετε καί πολεμᾶτε, καί μέλλει νά ξεσπάσῃ σέ ὅλους τούς ἀμετανοήτους, πού ἀποδέχονται αὐτούς τούς βλάσφημους νόμους, ἡ δικαιοσύνη τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ, ἐπί τούς υἱούς τῆς ἀπειθείας.
           Ὅπως γράφει καί ὁ ψαλμωδός:«Ἱνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη, καί λαοί ἐμελέτησαν κενά; παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καί οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπί τό αὐτό κατά τοῦ Κυρίου καί κατά τοῦ χριστοῦ».(ψαλ. Βʹ,1-2).
               Τέλος δέ, ὡς ἔσχατο καί ὁλοκληρωτικό χτύπημα πρός τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα προετοιμάζετε νά φέρετε στήν βουλή διά πονηράν διαβούλευσιν καί πρός ψήφισμα, τήν νέα ἠλεκτρονική ταυτότητα τήν ὁποία γιά λόγους παραπλανητικούς καί ψυχολογικούς μετωνομά-σατε σέ κάρτα τοῦ πολίτη.
                Διά τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητος - κάρτας τοῦ πολίτη, ( δηλαδή τό φακέλλωμα), γίνεται ἡ εἰσαγωγή τοῦ σφραγίσματος. Ἔτσι χωρίς αὐτήν, τήν ὁποία θά κουβαλᾶμε ἑπάνω μας παντοῦ καί πάντοτε, δέν θά μποροῦμε να ζήσουμε, καί ὕστερα ἀπό λίγο, γιά λόγους ἀσφαλείας, ἐπειδή θά μᾶς τήν κλέβουν, θά φροντίσετε γιά τό καλό μας πάντα, νά τήν βάλετε μέσα στό σῶμα μας διά τῆς ἐμφυτεύσεως τοῦ βιοτσίπ, στό δεξιό χέρι ἤ στό μέτωπο, ἐπαληθεύοντας σέ ὅλα πιστά τήν Ἀποκάλυψι.
Θά ἐπιβάλλετε, λοιπόν διά νόμου καί ὑποχρεωτικά νά μᾶς δώσετε καί νά μᾶς σφραγίσετε μέ τήνβούλα τοῦ Σατανᾶ, ὅπως ἔλεγε καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ διδάσκαλος καί προφήτης τοῦ Γένους μας. Μέσα σ᾿ αὐτό τό μικροτσίπ, ὅπως γνωρίζουμε θά περιέχῃ καί τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀντιχρίστου, τό 666, διότι γιά αὐτόν τόν ἀριθμό γίνεται ὅλος ὁ ἀγῶνας. Βέβαια ἐσεῖς θά καθησυχάσετε τήν Ἐκκλησία καί τόν Λαό, ὅτι δέν θά ὑπάρχει μέσα τό 666, καθότι πολύς λόγος ἔχει γίνει περί αὐτοῦ, ὥστε ἡ Ἐκκλησία νά μή φέρῃ καμμία ἀντίδρασι καί παραμείνουν πάλι ἄκαρπες οἱ προσπάθειές σας, ὅπως ἔχει γίνει μέχρι τώρα λόγῳ τῆς ἀντιδράσεως τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ὅλα αὐτά βέβαια δέν εἶναι δικά μας λόγια, οὔτε δικές μας προφητεῖες. Εἶναι αὐτά τά ὁποῖα μᾶς ἔχουν πεῖ ἡ ἱερά Ἀποκάλυψι καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, πρίν ἀπό αἰῶνες καθώς καί σύγχρονοι ἅγιοι γέροντες.
               Ἐπειδή, δυστυχῶς πολλοί ἐκκλησιαστικοί ἄνθρωποι, δηλαδή «κάποιοι γνωστικοί καί διακριτικοί» γέροντες, θά παρασυρθοῦν ἀπό τούς πολιτικούς ὅτι δέν θά ὑπάρχει τό 666, καί ἔτσι θά πλανήσουν καί θά παρασύρουν πολλούς χριστιανούς νά δεχθοῦν τίς νέες ταυτότητες. Ὅλοι αὐτοί, εἴτε ἐν γνώσει εἴτε ἐν ἀγνοίᾳ θά ἐπωμισθοῦν τεράστια εὐθύνη ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως
             Ἡ ταυτότητα εἶναι ἕνα ἀναγκαῖο αὐτοπροσδιοριστικό ἔγγραφο τῶν πολιτῶν κάθε κράτους καί ἄρα δέν εἶναι ἕνα ἁπλό ἔγγραφο οὔτε προαιρετικό. Μέ ἁπλά λόγια ἡ ταυτότητα, μᾶς ταυτοποιεῖ, καθώς ἡ σφραγίδα μέ τήν βούλα της, διότι «ταυτότητα σημαίνει ὅ,τι καί ἡ λέξη· ταυτίζεται δηλαδή κανείς μέ αὐτά πού δηλώνει, βάζουν τόν διάβολο (δηλ. τόν ἀριθμό τοῦ θηρίου-Ἀντιχρίστου), καί ὑπογράφω, ὅτι τόν ἀποδέχομαι. Πῶς μπορῶ νά τό κάνω αὐτό»; (Γέροντος Παϊσίου, Πνευματική ἀφύπνιση σελ.183).
             Ἐπίσης δέν μπορεῖς νά τήν ἀπορρίψεις ὅταν θελήσῃς, ὅπως μιά τραπεζική κάρτα, πού ἄν θέλῃς τήν καταργῇς. Ἑπομένως τό πανανθρώπινο δικαίωμα αὐτοπροσδιορισμοῦ κάθε ἀνθρώπου καταργεῖται, ἐάν καταναγκαστικῶς ἐπιβληθεῖ ἡ ἀποδοχή της.
         Ἀυτό μᾶς τό λέγει καί τό κείμενο τῆς  Ἱερᾶς Ὰποκαλύψεως:  « ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου  τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. ῟Ωδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξςʹ.» ( Ἀποκ. Ιγ’ 15-18). Δηλαδή οἱ ἄνθρωποι πού θά σφραγισθοῦν θά φέρουν ἐπάνω τους τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματός του, πού εἶναι τό 666.
              Ἤδη στίς ἡμέρες μας ἔχει ἀρχίσει ἡ ἀριθμοποίησι τῶν ἀνθρώπων, καί ἀπό πρόσωπο ὁ ἄνθρωπος μετατρέπεται σέ νούμερο - ἀριθμό.
                Γνωρίζουμε ὅτι ὁ στόχος τῆς Ε.Ε, τῶν Η.Π.Α. καί πολλῶν ἄλλων κρατῶν, πού εἶναι στό πνεῦμα τῆς Ν. Ἐποχῆς καί τῆς Παγκοσμιοποιήσης, ἐπιδιώκουν μέσα στόν προσωπικό ἀριθμό τῆς ταυτότητας τοῦ κάθε ἀνθρώπου νά περάσουν καί τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου, δηλαδή τό 666. Ἤδη ὅμως στό σύστημα  Barcode ΕΑΝ13 καί στό μικροτσίπ πού ἔχουν πολλές κάρτες ἐξυπηρετίσεως ὑπάρχει ὁ ἀριθμός τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου -666.
           Ἐκεῖνος πού παραλαμβάνει τήν νέαν ταυτότητα-κάρτα δηλώνει ἐν τῇ πράξει ὅτι ἀναγνωρίζει ὡς κύριόν του τόν ἀντίχριστο καί ἀδείᾳ αὐτοῦ κινεῖται καί ἀσκεῖ τά δικαιώματά του.  Ἑμεῖς ὡς χριστιανοί ἔχομεν ὡς Κύριόν μας καί Θεόν μας τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Δέν δεχόμεθα ἄλλο βάπτισμα-σφραγίδα. Ἅρα, αὐτή ἡ ἀριθμοποίηση καί ἡ εἰσαγωγή τοῦ 666 στίς ταυτοτητές μας- κάρτα τοῦ πολίτη εἶναι πτώση καί συστέλλει τήν χάριν· διά τοῦτο καί ἀποτελεῖ προθάλαμο καί «ἀρραβώνα» γιά τό τελικό σφράγισμα στό σῶμα μας.
                Σύμφωνα πάλι μέ τόν ἅγιο γέροντα Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη, ἡ λήψη ἡλεκτρονικῶν ταυτοτήτων — κάρτας πολίτη εἶναι πτῶσις: « Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά πάρει μία θέση σωστή. Νά μιλήσει, νά ἑξηγήσει στούς πιστούς, γιά νά καταλάβουν ὅτι, ἄν πάρουν τήν ταυτότητα, αὐτό θά εἶναι πτώση». (Πνευματική ἀφύπνηση, σελ. 183). «Σιγά-σιγά, μετά τήν κάρτα καί τήν ταυτότητα, δηλ. τό «φακέλωμα», θά προχωρήσουν πονηρά στό σφράγισμα (στό σῶμα μέ τό βιοτσίπ). Μέ διάφορα πονηρά μέσα θά κάνουν ἑκβιασμούς, γιά νά δέχονται οἱ ἄνθρωποι τό σφράγισμα στό μέτωπο ἤ στό χέρι. Θά στριμώξουν τούς ἀνθρώπους καί θά ποῦν: Μόνο μέ τίς κάρτες θά κινεῖσθε, τά χρήματα θά καταργηθοῦν. (Πνευματική ἀφύπνηση σελ. 185-6).
              Ἡ προφητεία τῆς Ἱ. Ἀποκαλύψεως ( ιγ’ 15-18) σαφῶς λέγει ὅτι ὅποιος δέν λάβει τό χάραγμα-ἀριθμό δέν θά δύναται «ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι». Ὅ,τι ἀκριβῶς γίνεται σήμερα: ‘’ἐὰν δὲν πάρετε τὸν ἀριθμὸ τάδε π.χ. ΑΜΚΑ, ΕΚΑΜ, (μέ ἤ χωρὶς τὸν 666) δέν δύνασθε νὰ ἔχετε ἐργασίαν, ἀσφάλειαν, νοσοκομειακὴν περίθαλψιν, σύνταξιν, τραπεζικές ἤ κρατικὲς συναλλαγές, καίτοι εἶναι δεδουλευμένα. Γιά λεπτομερέστερη ἐνημέρωση σᾶς παραπέμπουμε στό δημοσιευμένο ἤλεκτρονικό ἔντυπο «Ἅγιορεῖτες Πατέρες, Κάρτα τοῦ Πολίτη, Εἰσαγωγή τοῦ Σφραγίσματος, 2η ἐπηυξημένη ἔκδοση» (ἠλεκτρονική διεύθυνση: Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ).    
               Ἰδοῦ καί οἱ συνέπειες γιά ὅσους ἀθετήσουν τήν προφητεία καί δεχθοῦν τελικά τό χάραγμα, ἤ προσκυνήσουν τό θηρίο καί τήν εἰκόνα αὐτοῦ: «εἴ τις προσκυνεῖ τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ λαμβάνει τὸ χάραγμα ἐπὶ τοῦ μετώπου αὐτοῦ ἢ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς πίεται ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ κεκερασμένου ἀκράτου ἐν τῷ ποτηρίῳ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καὶ βασανισθήσεται ἐν πυρὶ καὶ θείῳ ἐνώπιον τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου. καὶ ὁ καπνὸς τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν εἰς αἰῶνας αἰώνων ἀναβαίνει, καὶ οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέρας καὶ νυκτὸς οἱ προσκυνοῦντες τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ εἴ τις λαμβάνει τὸ χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ». Ἀποκ. Ιδ’ 9-11.
                Φαίνεται καθαρά ἀπ᾿ αὐτό ὅτι οἱ πολιτικοί θέλουν νά μᾶς ἀποκλείσουν ἀπό τήν ζωή καί πρίν ἀκόμη ἔρθει τό τελικό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐάν, λοιπόν χωρίς τήν λήψη-ἀποδοχή τῆς ταυτότητας-κάρτας μᾶς ἀπαγορεύουν νά πωλοῦμε καί νά ἀγοράζουμε κλπ. ἄραγε σημαίνει ὅτι ἤδη ἑνεργεῖται σέ ἕνα πρῶτο στάδιο τό χάραγμα καί εἶναι θέμα χρόνου νά τό ἐμφυτεύσουν καί στό χέρι μας.
                Ὑστερα ἀπό ὅλα αὐτά, ζητοῦμε ἀπό τήν Ἑλληνική Κυβέρνηση καί τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο, νά ἀποσύρῃ  ὅλους αὐτούς τούς νόμους, πού βλασφημοῦν τήν Ὀρθόδοξη πίστι μας καί ντροπιάζουν τήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα, καί νά μήν προχωρήσουν στήν ὑποχρεωτική παραλαβή τῆς νέας ταυτότητος-κάρτας.
                Πρός τήν ποιμένουσα Ἐκκλησία, τήν Ἱερά Σύνοδο, καθώς ἐπίσης καί πρός τήν θεσμικήν ἀρχήν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Τόπου, ἐκφράζουμε τήν κατάπληξίν μας καί τήν ἀπορία μας γιά τήν ὅλη στάσιν τους ἀπέναντι σέ ὅλους αὐτούς τούς νόμους. Προσδοκούσαμε καί εὐελπιστούσαμε, ἐπί τόσα χρόνια, ὅτι κάποια στιγμή θά ἐγκαταλείπατε αὐτήν τήν στάσιν τῆς ‘’διακριτικῆς’’ ἀνοχῆς καί δέν θά ἐπιτρέπατε ποτέ νά φθάσῃ ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση νά ψηφίσῃ αὐτόν τόν κατάπτυστον νόμον διά τήν ἐλευθέραν καί νόμιμην συμβίωσιν τῶν σοδομιτῶν.
  Ἡ μοναχική καί ἁγιορειτική συνείδησί μας οὐδέποτε θά ἀποδεχθεῖ αὐτήν τήν στάσιν σας.  Ἐσεῖς, ἔχετε ἀκόμη μεγαλύτερη εὐθύνη ἀπό τούς πολιτικούς. Ὁ Χριστός μας καί ἡ Ἐκκλησία βλασφημεῖται καί προσβάλλεται διά τῶν πιό χυδαίων νόμων, καί ἐσεῖς ἀρκεσθήκατε μόνον σέ κάποια κείμενα διαμαρτυρίας! Ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία σᾶς ἐμπιστεύθηκε τήν διαποίμανσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ Του καί ἐσεῖς τόσα χρόνια μέ τήν σιωπή σας ἤ μέ τήν τυπική διαμαρτυρία σας, ἐπιτρέψατε νά φθάσουμε σέ αὐτό τό χάος τῆς ἀποστασίας καί τῆς ἀπωλείας! Δέν ἠμποροῦμε νά τό πιστεύσουμε. Δέν τό χωράει ὁ νοῦς μας. Δέν τό ἀνέχεται ἡ συνείδησί μας. Ἡ ὀδύνη, ὁ πόνος καί οἱ προσευχές μας, θά ἀνεβαίνουν καθημερινῶς πρός τόν θρόνον τοῦ Δικαίου Κριτοῦ, θά στενάζουμε καί θά ζητοῦμε νά ἐπέμβῃ ὁ Κύριος γιά νά σταματήσῃ τό κακό.  Σῶσον Κύριε τόν λαόν Σου καί φύλαξον τήν κληρονομίαν Σου, τό μικρό Σου ποίμνιο, τό ὁποῖο εἶναι ἐρριμένον καί ἐγκαταλελλειμένον ὡς μή ἔχοντα ποιμένες.
              Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καί ποιμένες, μέ τόν προσήκοντα σεβασμόν πρός τά θεοτίμητα πρόσωπά σας, παρακαλοῦμε ἐσᾶς καί ὅλους τούς πνευματικούς φορεῖς τῆς πατρίδος μας, ἔστω καί τώρα, πρίν εἶναι ἀργά, νά ἐνεργήσετε δυναμικά, ὁμολογιακά, μαρτυρικά, ὥστε ἤ νά καταργηθῇ ὁ νόμος, ἤ νά διαχωρίσῃ ἡ Ἐκκλησία τήν θέση της μέ τό κράτος αὐτό. Παράλληλα ἀγαπητικά καί θεραπευτικά πρός τά ἀποστατημένα αὐτά παιδιά, ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας πού δέν καταδικάζει τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, ἀλλά πάντοτε φροντίζει νά διδάσκῃ καί νά καλῇ εἰς μετάνοια ὅλους μας, πρέπει νά καλέσῃ καί αὐτούς σέ ἀναθεώρηση καί μετάνοια. Διότι δέν δύναται ποτέ νά ἀνεχθῇ ἡ Ἐκκλησία, τό πάρα φύσιν νά νομιμοποιεῖται ὡς κατά φύσιν, καί μάλιστα διά νόμου τοῦ κράτους. Ἀγαπᾶ τόν ἁμαρτωλό ὡς ἄρρωστο μέλος, μισεῖ ὄμως τήν ἁμαρτία.  Ἡ Ἐκκλησία ὡς πνευματικό νοσοκομεῖον θεραπεύει τόν ἀσθενῆ ἁμαρτωλό, ἀλλά καυτηριάζει, καί τέλος ἄν δέν θεραπεύεται, ἀποκόπτει τήν γάγγραινα γιά νά μή μεταδοθῇ καί πρός τά ὑγιῆ μέλη της, τό καρκίνωμα τῆς ἁμαρτίας.
                Παρακαλοῦμε κινητοποιήσατε τόν πιστόν λαόν, ὥστε νά ἀναγκασθοῦν νά ἀκυρώσουν καί νά ἀποσύρουν ὅλους τούς ἀνωτέρω νόμους μέ ἀποκορύφωμα τόν τελευταῖον, γιά νά ἐξαρθῇ πᾶσα ἀσέβεια καί διαφθορά ἐκ μέσῳ τοῦ λαοῦ, πρίν ξεσπάσει ἐπάνω μας ἡ δικαιοσύνη τοῦ Χριστοῦ,καί νά ἐπανέλθῃ ἡ πατρίδα μας στήν αἰώνια διαχρονική πορεία της ὡς Ὀρθόδοξη χώρα.
                 Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὁρίζει διά τοῦ ψαλμοῦ «Σύν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις τήν ἀνομίαν καί οὐ μή συνδυάσω μετά τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν»( ψαλμ. ΡΜʹ).
          Ἐάν ὅμως, δέν ἀποσυρθοῦν καί ἀκυρωθοῦν ὅλοι αὐτοί οἱ ἐπαίσχυντοι νόμοι τοῦ κράτους, τότε ζητοῦμε, γιά ὅσους πολιτικούς - βουλευτές παραμείνουν ἀμετάπειστοι καί ἀμετανόητοι, ἡ Ἱεραρχία διά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νά ἐνεργοποιήσῃ τά δραστικά θεραπευτικά της φάρμακα, ὅπως εἶναι ὁ ἐκκλησιαστικός ἀφορισμός. Νά τούς ἀπαγορευθῇ ἡ εἴσοδος στούς Ἱερούς ναούς, καί ἡ συμμετοχή τους στά μυστήρια. Ἐξάλλου οἱ ἴδιοι ἀπό μόνοι τους, διά τῶν πράξεων τους ἔχουν ἀρνηθεῖ τήν χριστιανική τους πίστη καί ἔχουν αὐτοαφορισθεῖ (ξεχωρίσει τόν ἑαυτόν τους ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας).
              Ἐκεῖνο ὄμως πού κυρίως πλήττει ἐμᾶς ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ὑποκρισία τους. Οἱ  πολιτικοί ἄν καί ἐξωτερικά ἐμφανίζονται ὡς χριστιανοί, λαμβάνουν διά τῶν νόμων τοῦ κράτους θέση διωκτῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτελώντας ἐντολές ἄνωθεν, ἀπό τά κέντρα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου.
                Παρακαλοῦμε, ἐπίσης, καί τήν ἰδικήν μας Ἱερά Κοινότητα διά ἐπισήμου ἀνακοινώσεως νά ἀπαγορεύσῃ σέ ὅλους τούς ἀνωτέρω ἀμετανοήτους βουλευτές, καί σέ ὅλους ὅσους ὑπερηφα-νεύονται δημοσίως διά αὐτήν τήν ἀσχημοσύνη τους, καί ἰδιαιτέρως στόν συνειδητά προστάτη τῶν σοδομιτῶν, Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Μπουτάρη, τήν εἴσοδό τους στό Περιβόλι τῆς Παναγίας.
               Ἕνας Γέροντας, θέλοντας νά μᾶς δείξῃ πόσο πολύ θλιμμένος εἶναι γιά ὅλους αὐτούς τούς ἁμετανοήτους βουλευτές καί πόσο μεγάλο κακό θά κάνουν διαχρονικῶς στήν πατρίδα μας, εἶπε: «Ὅσοι ψήφισαν τούς νόμους αὐτούς, αὐτοί εἶναι χειρότεροι ἀπό τόν Φαραώ, πού σκότωνε τά ἄρρενα τέκνα καί χειρότεροι ἀπό τόν παιδοκτόνο Ἡρώδη πού σκότωσε 14.000 νήπια, διώκοντας τό Νήπιον Ἰησοῦ. Ὑπάρχει κόλασις καί παράδεισος, μέλλουσα κρίσις καί ἀνταπό-δοσις. Ἐάν δέν μετανοήσουν καί δέν ἀποσύρουν αὐτούς τούς ἀντίχριστους νόμους, οὔτε ἡ κόλασις δέν θά τούς δεχθεῖ μετά θάνατον. Ὁ Θεός θά κάνει εἰδική κόλασι γι᾿ αὐτούς, ὅπου μέ τά ὑψηλά πολιτικά ἀξιώματά τους θά κοσμοῦν τά φρικτώτερα μέρη τῆς εἰδικῆς κολάσεως τους. Τεράστια εὐθύνη  μαζί μέ αὐτούς ἔχουν καί ὅσοι συνηγοροῦν, συνευδοκοῦν ἤ σιωποῦν καί δέν διαμαρτύρονται.
               Τέλος ὡς πρός τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα-κάρτα τοῦ πολίτη πού προετοιμάζεται νά ἐκδοθῇ, δηλώνουμε ὡς Ἁγιορεῖτες Μοναχοί ὅτι μέ τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ μας καί τήν βοήθεια τῆς Παναγίας μας, ἐφόσον κανείς δέν ἠμπορεῖ νά κάνῃ τίποτε χωρίς τήν ἐνίσχυσιν τοῦ Κυρίου, θά ἀγωνισθοῦμε ὅσο ἠμποροῦμε, ὥστε κάθε καλοπροαίρετος χριστιανός καί συνάνθρωπός μας, νά ἐνημερωθῇ, νά ἀφυπνισθῇ, γιά νά μήν τήν δεχθῇ, καθώς  καί κανένας ἁγιορείτης μοναχός.
              Ἡ ἀπόφασις φυσικά ἐπαφίεται στήν συνείδησιν ἑνός ἑκάστου καί  εἶναι προσωπική. Δηλώνουμε ἀκόμη ὅτι θά ἀντισταθοῦμε μέ κάθε νόμιμον τρόπο, ἀκόμη καί ἄν ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία καί ἡ Ἱερά Κοινότης παρασυρθῇ καί μᾶς συστήσει ἀντίθετα ἀπό ὅσα μέχρι τώρα ἔχει συστήσει διά ἐγκυκλίων, ( Δ.Ι.Σ. 2626/1997 καί 2641/1998). Δέν θά δεχθοῦμε τίς νέες ἠλεκτρονικές ταυτότητες-κάρτα τοῦ πολίτη καί θά χρησιμοποιοῦμε τά συμβατικά μέσα ταυτοποιήσεώς μας. (Ἱ. Κοινότητα Α.Ο. 22-4/5.5. 2011).
            Νικητής θά εἶναι ὁ Χριστός, τό ἐσφαγμένον ἀρνίον καί ὄχι ὁ Ἀντίχριστος τό θηρίον, τό ὁποῖον σήμερα φαίνεται νά ἐπικρατῇ παντοῦ. Ὁ Χριστός καί Κύριός μας θά θριαμβεύσῃ τελικά καί μαζί Του ὅσοι τόν ἀκολούθησαν καί δέν ἐφοβήθησαν τό θηρίον.
               «Ἰδού ἔρχομαι ταχύ, μακάριος ὁ τηρῶν τούς λόγους τῆς προφητείας... ὁ καιρός γάρ ἐγγύς... Ἐξῆλθεν νικών καί ἵνα νικήσῃ... Ναί ἔρχομαι ταχύ. Ἀμήν, ναί ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ». ( Ἱ. Ἀποκ. ΣΤʹ καί ΚΒʹ κεφ.).


Οἱ ὑπογράφοντες:
Γέρων Γαβριήλ Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἁγίου Χριστοδούλου, Ἱ.Μ.Κουτλουμουσίου
Γέρων Σάββας Μοναχός, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Ἰλαρίων, , Ἱ.Κ.Ἀγίου Μαξίμου  τοῦ Ὀμολογητοῦ, , Ἱ.Μ.Κουτλουμουσίου
Μοναχός Δοσίθεος, , Ἱ.Κ.Ἀγίου Μαξίμου  τοῦ Ὀμολογητοῦ, Ἱ.Μ.Κουτλουμουσίου
Γέρων Εὐστράτιος Ἱερομόναχος, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Ἀρτέμιος, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Παΐσιος, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Χριστοφόρος, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Δωρόθεος, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Ἰεζεκιήλ, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Ἱερομόναχος Ἀθανάσιος, Δικαῖος Ἱ. Σκήτεως Τιμίου Προδρόμου Ἱ. Μ. Μ. Λαύρας, μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ, (25 μοναχοί)
Μοναχός Χερουβίμ, Ἱ.Κ.Ἀρχαγγέλων, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Ἰωάννης, Ἱ.Κ.Εἰσοδίων Βίγλας, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Πατάπιος, Ἱ.Κ.Σκέπης τῆς Θεοτόκου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας καί τῆς συνοδίας αὐτοῦ (2)
Γέρων Γεώργιος, Ἱ.Κ.Βαρλαάμ καί Ἱωάσαφ Βίγλας, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Χαρίτων Ἱερομ., Ἱ.Κ.Ἀναλήψεως Καρυές, Ἱ.Μ.Βατοπεδίου
Γέρων Μελέτιος, Ἱ.Κ.Γενέσιον τῆς Θεοτόκου, Καψάλα, Ἱ.Μ.Παντοκράτορος
Ἱερομ. Μακάριος,         «               «               «                      «                            «
Γέρων Ζηνόβιος, Ἱ.Κ.Ἁγίων Ἀναργύρων, Ἱ.Μ.Παντοκράτορος
Γέρων Συμεών, Ἱ.Κ.Ἁγίου Συμεών Καυσοκαλύβια,Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Ἠσαΐας         «                 «                         «                             «
Μοναχός Εὐστάθιος, Ἱ.Κ.Ἁγίου Εὐσταθίου Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Ἐρμόλαος, Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Χαρίτων, Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Ἀθανάσιος,Ἱ.Ἠ. Ἅγιος Σάββας, Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Σοφρώνιος, Ἱ.Ἠ. Ἁγία Τριάδα, Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γρηγόριος Δανιηλαίος μετά τῆς συνοδίας αὐτοῦ (Δανιηλαίοι, 10 μοναχοί) Ἱ.Ἡ. Ἁγιορεῖται Πατέρες, Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Γεράσιμος, Ἱ.Ἠσ. Ἁγιος Γεράσιμος, Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Παντελεήμων Ἱερομ., Ἱ.Ἠ.Ἅγιος Ἰωάννης Θεολόγος, Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας.
Γέρων Κύριλλος, Ἱ.Ἠ.Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Θωμᾶς Ἱερομόν. μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ (Θωμάδες, 4 μοναχοί) Ἱ.Κ.Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμά, Μικρά Ἁγία Ἄννα, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας.
Ἡ συλλογή τῶν ὑπογραφῶν συνεχίζεται καί θἀ ἐκδοθοῦν στἠν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος, στό τεῦχος τῆς Παρασκεῆς 5-2-2016.


Ἡ παροῦσα Ἐπιστολή δημοσιεύθηκε Παρασκευή 29-1-2016 στόν Ὀρθόδοξο Τύπο.
Γιά τό διαδίκτυο:  

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

Κυριακή ΙΒ΄Λουκά 10 λεπρών 2016 (Ομιλία π.Ευθυμίου Μπαρδάκα)



ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΕΦΟΜΕΘΑ (Ἁγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος)

Ἡ ἐμφάνιση εἶναι, θὰ λέγαμε, τὰ φύλλα, ἐνῷ τὰ ἔργα οἱ καρποί. Μὴ δώσεις λοιπὸν σημασία στὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση καὶ θελήσεις νὰ μιμηθεῖς τέτοιους ἀνθρώπους, μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι τάχα δὲν εἶσαι ἐσὺ καλύτερος ἀπ᾿αὐτοὺς ποὺ πέφτουν στὰ πάθη.

Στοχάσου αὐτὰ ποὺ λέει ἡ Γραφή, ὅτι «ἐν μεγάλῃ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσὰ καὶ ἀργυρά, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν» (Β´ Τιμ. 2:20). Ἂν λοιπὸν παρακούσεις τὸν Κύριο καὶ ἐκτελέσεις τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας, θὰ εἶσαι σκεῦος χωρὶς ἀξία. Ἂν ὅμως ἐκτελέσεις τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου, θὰ εἶσαι ἐκλεκτὸ σκεῦος «εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον» (Β´ Τιμ. 2:21).

Ἀγάπα τὴν καλὴ συναναστροφὴ καὶ ἀπόφευγε τὴν κακή. Γιατὶ οὔτε ὁ μάγος οὔτε ὁ ληστὴς οὔτε ὁ τυμβωρύχος γεννήθηκαν τέτοιοι, ἀλλὰ ἔμαθαν τὰ ἐγκλήματα ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ ὁ διάβολος τοὺς διέστρεψε τὴ διάνοια. Ὁ Θεὸς ὅλα τὰ ἔκανε πολὺ καλὰ (Γέν. 1:31).

Νὰ δέχεσαι χωρὶς δυσφορία τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀποκρούεις ἔξυπνα τὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου.

Νὰ κόβεις τὶς βλαβερὲς συναναστροφὲς γιὰ νὰ ἔχεις ἐσωτερικὴ ἠρεμία.

Ὁ ἐχθρὸς φροντίζει νὰ ὁπλίζει τοὺς ἀμελέστερους ἀδελφοὺς ἐναντίον τῶν ἀγωνιστῶν.

Οἱ ἀγωνιστὲς ὅμως, ἂν προσέχουν, βρίσκουν ὠφέλεια μέσῳ τῶν ἀμελεστέρων, σηκώνοντας τὶς ἀδυναμίες τους γιὰ χάρη τοῦ Κυρίου.

Ἐκεῖνος ποὺ σπλαγχνίζεται τὸν πλησίον, θὰ βρεῖ σπλαγχνικὸ τὸν Κύριο ἀπέναντί του.

Ἀντίθετα «ἡ κρίσις» θὰ εἶναι «ἀνέλεος τῷ μῇ ποιήσαντι ἔλεος» (Ἰακ. 2:13).

Νὰ μὴ συνεργήσεις μὲ κανέναν ἀδελφό σου στὴ διάπραξη ἁμαρτίας.

Φρόντισε μάλιστα, ἂν μπορεῖς, νὰ λυτρώσεις κι ἐκεῖνον ἀπ᾿ αὐτή, γιὰ νὰ ζήσει (αἰώνια) ἡ ψυχή σας μαζὶ μὲ τὸν Κύριο.

Ἂς εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ συνεχῶς μπροστὰ στὰ μάτια σου, καὶ ἡ ἁμαρτία δὲν θὰ σὲ νικήσει.

Ἀδελφοί, πρέπει νὰ προσέχουμε ἀπὸ κακὴ συμβουλή. Γιατὶ σήμερα μὲ τοὺς περισσότερους ἀνθρώπους συμβαίνει ὅ,τι μὲ δυὸ λαμπροφορεμένους, ποὺ βαδίζουν μαζὶ στὴν ἀγορά, καὶ ποὺ ἀπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἕνας σκοντάφτει ἀπὸ ἀπροσεξία, πέφτει στὴ λάσπη, κατα λερώνει τὴν ὑπέροχη στολή του, κι ἔπειτα, κινημένος ἀπὸ τὸ φθόνο, ἐπιδιώκει νὰ ρίξει καὶ τὸν ἄλλο στὸ βοῦρκο, ὥστε νὰ μὴν ἔχει μόνο αὐτὸς ἄσχημη ἐμφάνιση. Ἔτσι καὶ ὅσοι ἔπεσαν ἀπὸ τὴν ἀρετή, ἀγωνίζονται νὰ ρίξουν καὶ τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ μὴ ζοῦν μόνο αὐτοὶ μέσα στὸ βοῦρκο. Μιλοῦν μάλιστα ταπεινὰ καὶ ἀπαντοῦν γλυκά, γιὰ ν᾿ ἀπομακρύνουν σιγὰ-σιγὰ ἀπὸ τὴ σωφροσύνη αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἀκοῦνε, καὶ νὰ τοὺς ρίξουν σὲὅμοιο μὲ τὸν δικό τους βόθρο. Καὶ ὄχι μόνο δὲν διστάζουν νὰ κάνουν οἱ ἴδιοι αἰσχρὰ ἔργα, ἀλλὰ καὶ τὸν πλησίον τους προτρέπουν σ᾿ αὐτά, λέγοντας: «Γιατί μᾶς ἀποφεύγεις; Ἐπειδὴ εἴμαστε ἁμαρτωλοί; Δὲν ξέρεις, ὅτι ἡ ζωὴ αὐτὴ εἶναι ἕνα «πέσε-σήκω;» Καὶ δὲν ντρέπονται νὰ λένε τέτοια λόγια καὶ ἄλλα παρόμοια. Γιατί; Ἐπειδὴ αὐτοὶ ἔχουν πέσει πιὰ στὴν ἁμαρτία καὶ δὲν θέλουν νὰ σηκωθοῦν, ὅπως εἶπα. Ἀλλὰ καὶ σκάνδαλο γίνονται στοὺς πολλοὺς καὶ αἰτία πτώσεως καὶ διαφθορᾶς καὶ χρησιμοποιοῦνται σὰν δόλωμα στὸ ἀγκίστρι τοῦ διαβόλου.Ἐπιδιώκουν νὰ ἐξαπατήσουν τὶς ἀστήρικτες ψυχὲς καὶ νὰ τὶς παρασύρουν στὴν ἴδια καταστροφή.

Γι᾿ αὐτὸ νὰ φυλάγεσαι ἀπὸ κάτι τέτοιους τύπους, ἀγαπητέ μου, μὴν τυχὸν σὲ ἑλκύσουν μὲ τὰ γλυκά τους λόγια καὶ σὲ στείλουν στὴν αἰώνια κόλαση, ὅπου θὰ πᾶνε καὶ οἱ ἴδιοι.


Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Πηγή: agioreitika.esy.es

Η ΣΑΡΚΑ, ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου)

Γνώριζε ότι σφοδροί λογισμοί και σαρκικοί πειρασμοί θα σε πολεμούν, για να μολύνουν το σώμα σου και την ψυχή σου. Για να νικήσεις το πάθος αυτό πρέπει ν’ αποφεύγεις συστηματικά τις κοσμικές συναναστροφές. Μη ξεχνάς ότι η φύση μας έχει μέσα της την ορμή για τεκνογονία, που φουντώνει από την απρόσεκτη συμπεριφορά μας με τις γυναίκες.

Άλλη ζημιά προκαλούν στην ψυχή οι πειρασμοί που έρχονται από πράγματα που βρίσκονται μακριά μας, και άλλη, πολύ σοβαρότερη βλάβη, προξενούν στην ψυχή μας οι λογισμοί που μας έρχονται όταν ο πειρασμός είναι κοντά μας. Όταν η φωτιά είναι μακριά δε μας βλάπτει πολύ, όταν όμως είναι κοντά, τότε η ζημιά είναι σίγουρη. Όπως το λάδι τρέφει το φως του λυχναριού, έτσι και οι σαρκικές επιθυμίες τρέφουν τα πάθη. Για να κρατήσουμε το σώμα μας καθαρό από τους σαρκικούς μολυσμούς, πρέπει να προσέχουμε πολύ τα ερεθίσματα. Γιατί δε βλάπτει η ροπή για την τεκνογονία, που έβαλε ο Θεός στον άνθρωπο, αλλά η εκτροπή. Τη ροπή όμως αυτή ο άνθρωπος πρέπει να τη δαμάζει και να την οδηγεί στο καλό. Γιατί αν αφήσει τον εαυτό του χωρίς χαλινάρι, τότε θα καταντήσει χειρότερος κι από τα άλογα ζώα.Ο Θεός τα έκανε όλα «καλά λίαν», αλλά ο άνθρωπος ξέφυγε από το σωστό δρόμο και άφησε το σώμα του ελεύθερο να ικανοποιείται όπως εκείνο θέλει, και όχι όπως προστάζει το θέλημα του Θεού.

Οι φυσικές κινήσεις του σώματος δεν πρέπει να μας βγάζουν από το σωστό δρόμο ούτε να μας εμποδίζουν στη σωφροσύνη. Τα ποτά, τα πολλά φαγητά και η απρόσεκτη συναναστροφή με γυναίκες ανάβουν τη φλόγα των κακών επιθυμιών και το σώμα αγριεύει, χάνοντας τη φυσική του ημερότητα και απλότητα.

Πολλές φορές νομίζουμε ότι με την άσκηση και την προσευχή έχουμε φτάσει σε υψηλά μέτρα αρετής. Τότε ακριβώς επιτρέπει ο Θεός τους σαρκικούς πειρασμούς για να ταπεινωθούμε. Χρειάζεται βία, γιατί η σάρκα δεν υποτάσσεται εύκολα. Ο αγώνας είναι δύσκολος, αλλά με τη βοήθεια του Κυρίου θα νικήσουμε. Ο κόπος και ο αγώνας μας, ο σκληρός και δύσκολος, θα αμειφθεί από τον Θεό. Οι θλίψεις και οι στεναχώριες θανατώνουν τα σαρκικά πάθη.

Το σώμα μας, όπως και η ψυχή μας, δεν είναι αμαρτωλά, αλλά οι κακές επιθυμίες και οι σαρκικοί μολυσμοί τα μολύνουν. Η άσκηση, η ταλαιπωρία του σώματος και η προσευχή βοηθούν στην πνευματική ανύψωση.

Όταν περιφρονούμε τις θλίψεις και τις στεναχώριες, που επιτρέπει ο Θεός για την τελειοποίησή μας, είναι σαν να περιφρονούμε τις εντολές του Θεού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αρετή ανθίζει μέσα μας σαν λουλούδι μόνο με τις θλίψεις και τους σωματικούς κόπους. Όσο περισσότερο αγαπάμε την ανάπαυση, τόσο περισσότερο δίνουμε τόπο στα πάθη. Γιατί, όταν ταλαιπωρείται το σώμα με κόπους και με θλίψεις, οι πονηροί λογισμοί υποχωρούν. Όταν ο άνθρωπος θυμάται τις αμαρτίες του και μετανοεί γι’ αυτές, τότε ο Θεός προνοεί γι’ αυτόν και του αυξάνει την αρετή. Όσο περισσότερο κανείς βιάζει τον εαυτό του, τόσο περισσότερο ο Θεός τον ευλογεί, χαρίζοντας σ’ αυτόν τη χαρά της αρετής. Κάθε χαρά, που δεν προέρχεται από την αρετή, τροφοδοτεί τα πάθη της σάρκας.

«Πολλές φορές το σώμα μας, φοβούμενο τους πειρασμούς, γίνεται φίλος της αμαρτίας». Αυτά τα λόγια είπε ένας από τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Αυτός λοιπόν που επιθυμεί να κατοικήσει μέσα του ο Κύριος, πρέπει να βιάζει το σώμα του, να εργάζεται τις εντολές του Θεού και να φυλάει την ψυχή του από τα έργα της σάρκας. Το Πνεύμα το Άγιο δεν κατοικεί στο σώμα που αναπαύεται στις σαρκικές επιθυμίες. Όταν το σώμα εξασθενήσει με τη νηστεία και την προσευχή, τότε δυναμώνεται η ψυχή. Συνηθίζει δε το σώμα να παρακαλεί την ψυχή για ανάπαυση, γιατί η ανάπαυση είναι η τροφή του. Όταν δεν τροφοδοτείται το σώμα με τη χαυνότητα και την πολλή ανάπαυση, τότε υποχωρεί και νικιέται. Γι’ αυτό έρχεται και παρακαλεί: «Άφησέ με λίγο να ξεκουρασθώ και να συνέλθω». Και αυτό το κάνει μέχρις ότου αναλάβει τις δυνάμεις του. Ύστερα επιτίθεται στην ψυχή με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Τις ύπουλες λοιπόν παρακλήσεις του σώματος δε θα τις υπολογίσουμε. Εμείς θα πολιτευθούμε όπως θέλει ο Θεός. Και μέσα στον κόσμο μπορεί ν’ αποκτήσει κανείς την αρετή, αρκεί ν’ αγωνίζεται εναντίον των εφάμαρτων απαιτήσεων του σώματος.

Όταν το σώμα αποκάμει από τους πειρασμούς και ζητεί ν’ απαλλαγεί, εσύ να του πεις: «Εσύ την ακαθαρσία και την αισχρή ζωή επιθυμείς». Αν όμως σου αντιτάξει ότι είναι μεγάλη αμαρτία να φονεύει κανείς το σώμα του, εσύ θα το αντικρούσεις με το επιχείρημα ότι δε φονεύω εσένα (το σώμα), αλλά τις κακές και πονηρές επιθυμίες που φωλιάζουν μέσα σου. Θα λες στο σώμα: «Εγώ σκοτώνω την ακάθαρτη ζωή που βδελύσσεται ο Κύριος, κι όχι εσένα που είσαι δώρο του Θεού».

Καλύτερα να πεθάνουμε παρά να χωριστούμε από το Θεό μας, που μας χαρίζει τόσα δώρα, και προπαντός την καθαρότητα της ψυχής και τη σωφροσύνη. Τι να την κάνει κανείς τη ζωή, όταν είναι μακριά από το Θεό; Χίλιες φορές να υπομείνει τις ταλαιπωρίες του σώματος, παρά να υποχωρήσει στις παράνομες και αμαρτωλές επιθυμίες του.
Ποια θα είναι η ωφέλειά μας, αν ζήσουμε τη ζωή αυτή μακριά από το Θεό, χωρίς την ελπίδα της αιώνιας ευτυχίας;

Λοιπόν, υπομονή στους πειρασμούς και προσευχή στο Χριστό να μας ενισχύει στον αγώνα μας, μέχρις ότου φτάσουμε στη νίκη.
.
από το βιβλίο : Η άσκηση στη ζωή μας
Ιερά Μονή Παρακλήτου


Πηγή: agioreitika.esy.es

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ' ΛΟΥΚΑ: Εὐαγγέλιο - Ὁμιλία γιά τούς δέκα λεπρούς (Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ)






Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσερχομένου τοῦ ᾿Ιησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. ᾿Αποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Ἀπόδοση:

Εκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ἔμπαινε ὁ ᾿Ιησοῦς σ’ ἕνα χωριό, τὸν συνάντησαν δέκα λεπροί· στάθηκαν λοιπὸν ἀπὸ μακριὰ καὶ τοῦ φώναζαν δυνατά· «᾿Ιησοῦ, ἀφέντη, ἐλέησέ μας!» Βλέποντάς τους ἐκεῖνος τοὺς εἶπε· «Πηγαίνετε νὰ σᾶς ἐξετάσουν οἱ ἱερεῖς». Καὶ καθὼς πήγαιναν, καθαρίστηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα. ῞Ενας ἀπ’ αὐτούς, ὅταν εἶδε ὅτι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας μὲ δυνατὴ φωνὴ τὸν Θεό, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπο στὰ πόδια τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε. Κι αὐτὸς ἦταν Σαμαρείτης. Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· «Δὲν θεραπεύτηκαν καὶ οἱ δέκα; Οἱ ἄλλοι ἐννιὰ ποῦ εἶναι; Κανένας τους δὲν βρέθηκε νὰ γυρίσει νὰ δοξάσει τὸν Θεὸ παρὰ μόνο τοῦτος ἐδῶ ὁ ἀλλοεθνής;» Καὶ σ’ αὐτὸν εἶπε· «Σήκω καὶ πήγαινε στὸ καλό· ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε».


--------------------------------------------------

Η κάθαρση των λεπρών προβάλλεται ως τύπος της πνευ­ματικής καθάρσεως. Γιατί όλοι εμείς ήμασταν λεπρωμένοι, μέχρι που ο Κύριος παρέλαβε την φύση μας και την ελευθέρωσε από την καταδίκη. Ο ευγνώμων από τους δέκα θεραπευθέντες εκπροσωπεί την επιστροφή των Εθνικών, ενώ οι εννέα αγνώμονες είναι οι Ιουδαίοι. Ο ομιλητής παρουσιάζει τον Θεό ως ειρηνάρχη, και τον εαυτό του ως επιστάτη της ειρήνης. «Ταύτης γαρ ένεκα της ειρήνης και ημείς επέστημεν υμίν τη Εκκλησία Χριστού, διάκονοι της αυτού κληρονομιάς και χάριτος». Κλείνει με προτροπή να μη εκπέσομε από την πατρική ευχή ούτε και να απορρίψομε την κλη­ρονομιά του ουράνιου Πατέρα, για να μη χάσομε και την υιοθεσία και την ευλογία και αποκλεισθούμε από τον πνευματικό νυμφώνα.



ΟΜΙΛΙΑ 61η
ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΩΔΕΚΑΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΜΕ ΘΕΜΑ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΞΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ

Όπου γίνεται λόγος και για την ειρήνη προς τον Θεό
και προς τον εαυτό μας και μεταξύ μας


Όλα τα του παλαιού νόμου ήταν συμβολικά και τυπικά και σκιώδη· γι’ αυτό ο νόμος αυτός θεωρούσε και τη λέπρα εφάμαρτη και μιαρή και αποτρόπαια και ονόμαζε ακάθαρτους τους λεπρούς και τους γονορρυείς και εκείνους γενικά που τους άγγιζαν καθώς και εκείνους που άγγιζαν κάθε νεκρό σώμα, υποδεικνύοντας με αινίγματα την ακαθαρσία εκείνων που αμάρταναν στον Θεό και αυτών που συνέπρατταν με αυτούς και συναναστρέφονταν αυτούς. Και με τους λεπρούς βέβαια υπαινισσόταν τους δολερούς και πανούργους, τους θυμώδεις και μνησίκακους· γιατί όπως η λέπρα καθιστά τραχύ και ποικιλόχρωμο το δέρμα του σώματος, έτσι ο δόλος και η πονηριά και ο θυμός και η οργή καθιστούν ποικίλο και τραχύ το λογιστικό της ψυχής. Με τους λεπρούς λοιπόν υποδήλωνε τα τέτοια πάθη της ψυχής που ήταν πολύ βαρύτερα από τη λέπρα, με τον γονορρυή τον ασελγή, ενώ με εκείνους που εγγίζουν νεκρό σώμα ο νόμος εκείνος ονόμα­ζε ακάθαρτους εκείνους που σύμφωνα με οποιοδήποτε τρόπο επικοινωνούσαν ή και συναναστρέφονταν τους αμαρτωλούς.

Αφού λοιπόν ο Κύριος φάνηκε επάνω στη γη ως άνθρωπος από απερίγραπτο πέλαγος ευσπλαγχνίας, για να θεραπεύσει τις ψυχικές νόσους μας και να εξαλείψει την αμαρτία του κόσμου, θεράπευσε και αυτές τις ασθένειες, τις οποίες ο νόμος ονόμαζε ακαθαρσίες, ώστε, αν κάποιος νομίσει ότι εκείνα είναι πραγμα­τικά ακαθαρσία και αμαρτία, να ομολογήσει τον Θεό που λυ­τρώνει τους ανθρώπους από αυτά, αν πάλι καλώς νομίσει ότι εκείνα είναι σύμβολα της πραγματικής ακαθαρσίας και αμαρτίας, να καταλάβει από τα τελούμενα εκ μέρους του Χριστού γύρω από αυτά τα σύμβολα, ότι αυτός ο ίδιος είναι που και την αμαρτία του κόσμου συγχώρησε και μπορεί να την καθαρίσει. Είναι δυνατό όμως να πούμε και κάτι άλλο, καλά και αληθινά, όπως εγώ νομίζω· ότι, όπως ο Κύριος παραγγέλλει σ’ εμάς να ζητούμε τα πνευματικά (γιατί λέγει, «ζητείτε τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του»), και όταν εμείς ζητούμε αυτά τα ψυχωφελή και σωτήρια, εκείνος υπόσχεται να δώσει και τα σωματικά, λέγοντας, «και όλα αυτά θα προστεθούν σ’ εσάς», έτσι και αυτός, αφού έκλινε τους ουρανούς και κατέβηκε από τον ουρανό, όπως ευδόκησε, στη δική μας μηδαμινότητα, για να καθαρίσει τις αμαρτίες μας, χαρίζει επιπρόσθετα και την ανόρθωση των χωλών και την ανάβλεψη των τυφλών και την κάθαρ­ση των λεπρών, και γενικά θεραπεύει κάθε νόσο του σώματός μας και κάθε αδυναμία, γιατί είναι πλούσιος σε ευσπλαγχνία.ών ανθρώπων γιατί τον αποκαλούν, επιστάτη, πράγμα που δεν συνηθίζεται να λέγεται για πρόσωπα που είναι εξουσιαστικά και δεσπόζουν κυριαρχικά. Είναι όμως η δέηση ανθρώπων που ελπί­ζουν ότι θα δεχθούν τη θεραπεία, πράγμα που δεν είναι συνετής διάνοιας, αν αυτός που μπορεί, και μάλιστα από μακριά, να προσ­φέρει την κάθαρση σε δέκα λεπρούς, δεν είναι Θεός.

Ο Κύριος όμως, επειδή σύμφωνα με το νόμο δεν επιτρεπόταν στους λεπρούς να συναναστρέφονται τα γύρω του πλήθη, ώστε με τη διδασκαλία και τα θαύματα να οδηγηθούν προς την πίστη, τους προσφέρει το έλεος δωρεάν και τους καθαρίζει από τη λέπρα, ώστε, απαλλασσόμενοι από το κώλυμα για συναναστροφή μαζί του, να μπορούν και να συνυπάρχουν και να βελτιώνονται. Και τους καθαρίζει πώς; Λέγοντας προς αυτούς, «πηγαίνετε, δεί­ξατε τους εαυτούς σας στους ιερείς· ενώ πήγαιναν εκεί, καθαρίσθηκαν», γιατί εκείνος που εξουσιάζει τα πάντα με τον λόγο της δυνάμεώς του πρόσταξε να μεταβούν και, επειδή υπάκουσαν, χορήγησε και την κάθαρση. Όπως δηλαδή ο δεσπότης του νό­μου,εφαρμόζοντας για χάρη μας το νόμο, δεν προσκάλεσε κοντά του τους λεπρούς, ούτε τους άφησε να τον εγγίσουν, έτσι και μετά το λύγισμά του στις ελεεινές φωνές εκείνων, παρέχοντας τη θερα­πεία, τους στέλλει προς τους ιερείς πάλι σύμφωνα με τον νόμο. Γιατί ο νόμος αυτός πρόσταζε να μη δίνει τη μαρτυρία μόνος του ο λεπρός που καθαρίσθηκε, αλλά να προσέρχεται στους ιερείς και να δείχνει στους οφθαλμούς εκείνων κάθε μέλος του σώματός του και από εκείνους να παίρνει τη διαβεβαίωση, ώστε να θεωρείται καθαρός.

Επειδή όμως η λέπρα υπαινίσσεται την αμαρτία, η επίδειξη στους ιερείς δείχνει οπωσδήποτε τούτο, ότι κανείς από αυτούς που αμαρτάνουν στον Θεό, ακόμη και αν απομακρυνθεί από την αμαρτία, ακόμη και αν την ισοσταθμίσει με τα έργα της μετάνοι­ας, δεν μπορεί να λάβει από τον εαυτό του τη συγχώρηση και να συμβρίσκεται με τους ανεύθυνους, εάν δεν μεταβεί προς εκείνον που έχει από τον Θεό την εξουσία να λύνει και δεν δείξει σ’ αυ­τόν την λεπρωμένη ψυχή του με την εξομολόγηση και δεχθεί από εκείνον τη διαβεβαίωση τής συγχωρήσεως. Αυτός λοιπόν που εκτελεί και τις συμβολικές πράξεις του νόμου για μας, στέλλει για τον ίδιο λόγο και τους λεπρούς στους ιερείς για να ελεγ­χθούν, οικονομώντας και κάτι επί πλέον γιατί ήταν ικανό το θαύμα ν’ απαλλάξει ακόμη και τους ιερείς από την προς αυτόν απιστία. Πράγματι κάποτε λεπρώθηκε και η αδελφή του Μωυσή Μαριάμ, για αιτία που δεν είναι καιρός να την πούμε τώρα, αλλ’ οπωσδήποτε λεπρώθηκε· και ο Μωυσής που δοκίμασε τρομερό πόνο από το πάθος ζητούσε με την προσευχή τη θεραπεία της αδελφής του από τον Θεό· και την έλαβε βέβαια, αλλ’ έπειτα από επτά ημέρες.

Προσέξτε λοιπόν πόση υπεροχή προσμαρτυρεί το θαύμα στον Χριστό έναντι του Μωυσή. Γιατί αυτός στον λεπρό που του είπε, «Κύριε, αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις», απάντησε, «θέλω, καθαρίσου», και αμέσως τον απάλλαξε από τη λέπρα, ενώ εδώ έδωσε τη θεραπεία σε δέκα λεπρούς που ζήτησαν από μακριά την κάθαρση, χωρίς καν να πει τίποτε, αλλά μόνο με τη συγκα­τάνευσή του. Άρα δεν είναι φανερό σε όλους όσοι έχουν νου, ότι αυτός είναι εκείνος στον οποίο προσευχόταν ο Μωυσής και τον οποίο ικέτευε ως Θεό να συγκατανεύσει στην κάθαρση της Μαρίας; Γι’ αυτό λοιπόν οι τόσοι αυτοί λεπροί που καθαρίσθηκαν με αυτόν τον τρόπο αποστέλλονταν στους ιερείς, για να γνωρίσουν και αυτοί μέσω του θαύματος τη δύναμη του Χρι­στού, και αφού μάθουν από τους λεπρούς ότι ήρθαν να εκπληρώσουν τον νόμο σύμφωνα με τη γνώμη εκείνου που έχει τόση δύναμη, να καταλάβουν ότι εκείνου γνώμη είναι και ο δοσμένος μέσω του Μωυσέως νόμος, και έτσι να πιστέψουν στον ένα αυτό Θεό, που είναι ο ίδιος, και του νόμου και της χάριτος, και να οδηγήσουν αυτοί τελειότερα τους καθαρισμένους λεπρούς προς την πίστη σ’ αυτόν. Γιατί έτσι έπρεπε, αν και εκείνοι χωρίς σύνε­ση έπρατταν τα αντίθετα.Μολονότι λοιπόν εκείνοι έπρατταν τ’ αντίθετα, αλλ’ ο Χριστός δεν παρέλειπε ποτέ τίποτε από όσα τους είλκυαν προς τη σωτηρία· γιατί έχει αδαπάνητη και ανίκητη την ανεξικακία και τη φιλανθρωπία και δεν ήταν δυνατό να νικηθεί η μακροθυμία εκείνου με την κακία αυτών.

Αλλά, καθώς οι λεπροί, πηγαίνοντας προς τους ιερείς, θεραπεύθηκαν στο δρόμο, «ένας από αυτούς, αφού είδε ότι θεραπεύθηκε, επέστρεψε δοξάζοντας τον Θεό μεγαλόφωνα και έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του για να τον ευχαριστήσει· κι αυτός ήταν Σαμαρείτης». Σωστά είπε ο Ψαλμωδός προφήτης για το τότε γένος των Ιουδαίων, ότι «δεν υπήρχε άνθρωπος που να καταλαβαίνει, που να επιζητεί τον Θεό· όλοι παρεξέκλιναν, όλοι αχρειώθηκαν». Πράγματι, αν αυτοί οι εννέα, που τόση ευεργε­σία πέτυχαν από τον Χριστό και τέτοιο θαύμα είδαν επάνω τους, δεν κατάλαβαν ότι ο Ιησούς είναι Θεός, δεν επέστρεψαν για να τον αναζητήσουν, δεν απέδωσαν τη μεγαλύτερη δοξολογία ούτε την ευχαριστία, τί είναι φυσικό να σκεφθούμε για τους άλλους; Αλλ’ ο Σαμαρείτης, ο Ασσύριος κατά το γένος (γιατί από αυ­τούς προερχόταν η σαμαρειτική αποικία), που ήταν ένας από αυτούς, όταν είδε το θαύμα και την ποθητή ευεργεσία που πέτυ­χε, κατανόησε αυτήν και τελειώθηκε ως προς την πίστη, και αφού επέστρεψε, λέγει και εκτελεί λόγια και πράγματα ευγνωμο­σύνης και πίστεως, πέφτοντας δημόσια με το πρόσωπο στα πό­δια του ευεργέτη και δοξάζοντας ως Θεό αληθινόν αυτόν που του χάρισε την κάθαρση. Και ο Κύριος λέγει προς τους παραβρισκόμενους· «δεν καθαρίσθηκαν οι δέκα; που είναι οι εννέα; Δεν σκέφθηκαν ότι πρέπει να επιστρέψουν για να δοξολογή­σουν τον Θεό;», αν και βέβαια γι’ αυτό θεράπευσε και αυτούς, για να λάβουν την άδεια να συμβιώνουν και με τους γύρω από αυτόν και να κερδίσουν τη θεραπεία των ψυχών και να δοξάσουν τον ιατρό και των ψυχών και των σωμάτων· εκείνοι όμως δεν σκέφθηκαν ότι πρέπει να προσφέρουν δόξα στον Θεό.

Αλλά τί πάθος αληθινά! Γιατί αυτό μπορεί κανείς να δει να πάσχομε και εμείς τώρα. Αφού καθαρισθήκαμε από τον Χριστό απ’ εκείνη την πρώτη κατάρα, που ήταν απλωμένη πάνω μας σαν λέπρα, και πιο βλαβερή και πιο σιχαμερή από κάθε λέπρα, καθόσον το πάθος εκτός από το σώμα διέβαινε και στην ψυχή· αφού καθαρισθήκαμε λοιπόν απ’ αυτήν μέσω του Χριστού, και ελάβαμε πάλι από εκείνον καθαρή τη φύση μας σαν από την αρχή, δεν προσκολλώμαστε σ’ αυτόν με ενάρετη ζωή προσφέροντάς του δόξα, αλλά απομακρυνόμαστε πάλι από αυτόν με επά­ρατα και παράνομα έργα, όπως λέγει προς αυτόν ο Δαβίδ· «δεν θα παραμείνουν παράνομοι μπροστά στα μάτια σου». Γι’ αυτό πάλι ο Κύριος, ελεεινολογώντας τους ανθρώπους αυτού του είδους και θρηνώντας κατά κάποιο τρόπο εκείνους και εμάς τους έπειτα από εκείνους όμοιους με εκείνους, όπως προς τον Αδάμ, όταν εξέπεσε από τη θεία εκείνη δόξα, έλεγε, «Αδάμ, πού εί­σαι;», έτσι έπειτα λέγει και προς αυτούς· «οι εννέα όμως πού είναι; δεν έκριναν ότι πρέπει να προσφέρουν δόξα στον Θεό, παρά μόνο ο αλλοεθνής αυτός;». Λέγοντας όμως, «παρά μόνο ο αλλοεθνής αυτός», δείχνει την αχαριστία και σκληροκαρδία του γένους των Ιουδαίων, και ότι τα έθνη ήταν έτοιμα για επιστροφή, ενώ οι Ιουδαίοι ήταν τελείως αμετανόητοι προς σωτηρία. Γι’ αυτό και σ’ αυτόν που επέστρεψε με ευγνωμοσύνη χάρισε δίκαια και την ψυχική σωτηρία, που προτυπώνει τη σωτηρία των εθνών μέσω της πίστεως, λέγοντάς του· «σήκω και πήγαινε· η πίστη σου σ’ έσωσε· ζήσε με ειρήνη», ενώ εκείνους που δεν επέστρεψαν, αφού τους κατηγόρησε μόνο για τη σιωπή, έδειξε ότι απέτυχαν ως προς την ψυχική σωτηρία.

Μοιάζουν βέβαια οι δέκα αυτοί λεπροί με ολόκληρο το γένος των ανθρώπων γιατί όλοι μας ήμασταν λεπρωμένοι, αφού όλοι υποπέσαμε στην αμαρτία, όπως λέγει ο θείος Παύλος, «όλοι αμάρτησαν και στερούνται τη δόξα του Θεού, δικαιούμενοι δω­ρεάν με τη χάρη αυτού». Όλοι λοιπόν ήμασταν έτσι λεπρωμένοι, αφού όμως κατέβηκε ο Κύριος από τους ουρανούς και έλαβε τη φύση μας, την ελευθέρωσε από την καταδίκη για την αμαρ­τία. Αλλά οι Ιουδαίοι βέβαια φάνηκαν αγνώμονες απέναντι σ’ αυτήν την ευεργεσία, όσοι όμως από τους Εθνικούς επέστρεψαν από τον μάταιο δρόμο τους και από τα προηγούμενα πονηρά ήθη τους και πρόσφεραν δόξα στον Θεό, όχι ομολογώντας απλώς τη σωτηρία και ανακηρύσσοντας το μέγα έλεος εκείνου που από το απέραντο πέλαγος φιλανθρωπίας κένωσε τον εαυτό του μέχρι σε μας, αλλά και πείθονται στις εντολές του και ζουν σύμφωνα με αυτές και με τη διαγωγή αυτή βαδίζουν προς ειρή­νη, δηλαδή ειρηνεύουν προς τους εαυτούς τους και μεταξύ τους και προς τον Θεό. Και ειρηνεύουν προς τον Θεό εκτελώντας τα ευάρεστα σ’ αυτόν, ζώντας με σωφροσύνη, λέγοντας την αλήθεια, και πράττοντας τα δίκαια, «επιδιδόμενοι σε προσευχές και δεήσεις», «υμνώντας και ψάλλοντας με τις καρδιές μας», και όχι μόνο με τα χείλη· προς τους εαυτούς μας ειρηνεύομε υποτάσ­σοντας τη σάρκα στο πνεύμα και ακολουθώντας τον σύμφωνα με τη συνείδηση τρόπο ζωής και έχοντας τον εσωτερικό μας κόσμο των λογισμών κινούμενον με κοσμιότητα και ευγένεια· μεταξύ μας τέλος ειρηνεύομε «ανεχόμενοι ο ένας τον άλλο και χαρίζο­ντας την κατηγορία που έχει κάποιος σε βάρος άλλου, όπως και ο Χριστός μας χάρισε, και δείχνοντας την μεταξύ μας ευσπλαγχνία με την αγάπη ο ένας προς τον άλλο, όπως και ο Χριστός από μόνη την προς εμάς αγάπη μας ελέησε και κατέβηκε μέχρι σε μας για χάρη μας.

Ας ειρηνεύομε και εμείς λοιπόν, αδελφοί, παρακαλώ, και ας δείχνομε αυτή την ειρήνη με έργα και τρόπους ενάρετους και αγαπητούς στον Θεό· γιατί εξ αιτίας αυτής της ειρήνης και εμείς ήρθαμε σε σας, στην Εκκλησία του Χριστού, έχοντας ορισθεί από αυτόν διάκονοι της κληρονομιάς και χάριτός του, και πάνω από όλα ευαγγελιζόμαστε σ’ εσάς την ειρήνη σύμφωνα με την προς εμάς παραγγελία του Σωτήρα μας μέσω των Αποστόλων, και με αυτήνσυνάγομε τα σκορπισμένα μέλη προς τον εαυτό τους και την από το μίσος προκαλούμενη ασθένεια και καχεξία την βγάζομε έξω από τις ψυχές μας.

Είμαστε λοιπόν μαζί σας με τη χάρη του Χριστού και είμα­στε πρεσβευτές του Χριστού, αφού αυτός παρακαλεί με ενδιάμε­σους εμάς, «συμφιλιωθείτε με τον Θεό», γνωρίσατε την μεταξύ σας συγγένεια που ενυπάρχει σε σάς, όχι μόνο ως προς την ψυ­χή, αλλά και ως προς το σώμα, γιατί έτσι θα γίνετε και της ειρή­νης, δηλαδή του Θεού, υιοί και κληρονόμοι. Γιατί αυτός είναι η ειρήνη μας, που έκαμε τα δυο ένα και διέλυσε τον μεσότοιχο φράκτη και κατέλυσε με τον σταυρό την έχθρα και φύτευσε την ειρήνη μέσα στις ψυχές μας. Γιατί ολόκληρο το έργο της παρουσίας του είναι η ειρήνη, και γι’ αυτήν έκλινε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη. Γι’ αυτό και ο Δαβίδ προείπε γι’ αυτόν, «στις ημέρες του θ’ ανατείλει δικαιοσύνη και πλήθος ειρήνης», και σε άλλον ψαλμό λέγει πάλι γι’ αυτόν, «θα λαλήσει ειρήνη προς τον λαό του και προς αυτούς που επιστρέφουν την καρδιά τους σ’ αυτόν». Δείχνει όμως και ο ύμνος που ψάλθηκε κατά τη γέννησή του από τους αγγέλους, ότι ήρθε σ’ εμάς φέροντάς μας από τον ουρανό την ειρήνη, λέγοντας, «δόξα στον Θεό στα ουρά­νια και πάνω στη γη ειρήνη». Και αυτός ο ίδιος, όταν ολοκλή­ρωνε ήδη την σωτηριώδη οικονομία,αντί κληρονομιάς, την ειρή­νη άφησε στους μαθητές του, λέγοντας προς αυτούς· «σας δίνω την ειρήνη μου, σας αφήνω την ειρήνη μου». Και πάλι· «να ειρη­νεύετε μεταξύ σας και με όλους»· και επίσης· «από αυτό θα γνω­ρίσουν όλοι ότι είσθε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». Και η τελευταία προσευχή που έκανε για μας όταν ανέβαινε προς τον Πατέρα του στηρίζει την αναμεταξύ μας αγάπη· γιατί λέγει· «βοήθησέ τους, Πατέρα, ώστε όλοι να είναι ένα».

Να μη εκπέσομε λοιπόν από την πατρική προσευχή, ούτε να απορρίψομε την κληρονομιά του ουράνιου Πατέρα, ούτε τη σφραγίδα και το σημάδι της προς αυτόν οικειότητας να πετάξομε, για να μη χάσομε και την υιοθεσία και την ευλογία και την προς αυτόν μαθητεία και εκπέσομε από την επηγγελμένη ζωή και αποκλεισθούμε από τον πνευματικό νυμφώνα του ειρηνάρχη Πατέρα, ο οποίος, για να μη πάθομε αυτό, απέστειλε μέσω των αγίων μαθητών και Αποστόλων του την ειρήνη σ’ όλον τον κό­σμο. Γι’ αυτό και αυτοί και στις ομιλίες τους και στα συγγράμματά τους αυτήν προβάλλουν στους προλόγους τους πριν από όλους τους λόγους, «χάρη σε σας και ειρήνη από τον Θεό». Αυ­τήν και εμείς ως υπηρέτες της διακονίας εκείνων και τώρα ευαγ­γελιζόμαστε και μαζί με τον Παύλο λέμε σ’ εσάς, «να επιδιώκετε ειρήνη με όλους και τον αγιασμό, χωρίς την οποία κανένας δεν θα δει τον Κύριο». Από μας όμως κανένας να μη αποτύχει στη θέα του Κυρίου, ούτε να εκπέσει από τη θεία δόξα την εκπεμπόμενη από εκεί, αλλά, αφού όλοι συμφιλιωθούμε και συναχθούμε σ’ ένα με την μεταξύ μας κατά Θεόν ειρήνη και αγάπη και ομό­νοια, να έχομε στο μέσο μας σύμφωνα με τη γλυκειά παραγγελία του τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, που εξομαλύνει τις δυσκολίες του παρόντος βίου, και στον κατάλληλο καιρό χαρίζει την αιώ­νια ζωή και δόξα και βασιλεία.

Αυτήν είθε να επιτύχομε όλοι εμείς με τη χάρη και φιλαν­θρωπία του ειρηνάρχη και ειρηνόδωρου Θεού και Πατέρα μας και Κυρίου Ιησού Χριστού, στον οποίο πρέπει δόξα, δύναμη, τιμή και προσκύνηση μαζί με τον άναρχο Πατέρα του και το ζωοποιό Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους αιώνες αιώ­νων. Γένοιτο.

(Γρηγορίου Παλαμά έργα, τόμος 11, Πατερικαί εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»)

Πηγή: alopsis.gr